[ทิศตะวันออกของเขตบ้านพัก] สนามฝึกซ้อม

Bright BELIEVER

◇◆ 10 ◇◆

นอนแผ่ราบขลุกในหญ้าเขียวขจีอันแสนอุดมสมบูรณ์ ถึงจะมีเศษฝุ่นติดตามเสื้อผ้าหน้าผม ฉันปล่อยเลยตามเลย จากมุมมองนี้สามารถมองเห็นเหล่าชาวค่ายคนอื่น ๆ เด่นชัดเจน

บางคนกำลังฝึกใช้หอก ใช้ดาบ จับคู่ประลองซ้อมฝีมือ

"สายัณห์สวัสดิ์คุณไบร์ท"

"สวัสดีเช่นกันคุณไครอน" ฉันขานตอบรับเสียงของเซนทอร์ผู้ปราดเปรื่องคนนั้น

"เธอกำลังทำอะไรอยู่ ว่างไหม"

"แค่อยากนอนเรื่อยเปื่อย ไม่ได้มีอะไรทำเป็นพิเศษหรอก ถ้าถามตอนนี้ว่างไหมก็ว่างอยู่ คุณไครอนถามเรื่องนั้นทำไม"

"ถึงเวลาพัฒนาตัวเองแล้วล่ะคุณไบร์ท"

ฉันกระเด้งตัวลุกขึ้นทันควัน "แล้วต้องทำยังไงอ่ะ"

เซนทอร์วัยกลางคนยิ้มอย่างใจดี "นี่ถือเป็นเรื่องพื้นฐานสำหรับสายเลือดมนุษย์กึ่งเทพอย่างพวกเธอ เริ่มจากการควบคุมสมาธิพื้นฐานของการต่อสู้ และควบคุมจิตใจให้มีความหนักแน่น ลองทำตามฉันดู"

หอกกรีกในมือถูกฉันลองฟาดฟันคล้าย ๆ ฟันดาบ ย่อ ยก ชิด จ้วง แทง 

"โอ้มันไม่ใช่แบบนั้น อย่าเอาหอกไปจ้วงด้วยท่าแบบนั้นสิ" 

"ก็ฉันทำไม่เป็นนี่ หรือต้องจ้วงท่านี้"

ไบร์ทมองหอกเล่มยาวเปรียบเปรยเป็นไม้คิว แล้วแทงกลางอากาศราวกับเป็นสนุกเกอร์ ฉันได้ยินเสียงขำมาจากฝั่งกลุ่มผู้ชายที่กำลังซ้อมฟันดาบกันอยู่

"ดูไอ้นั่นสิทำท่าทางตลกสามช่าจัด"

"เบา ๆ หน่อย เดี๋ยวคุณไครอนก็ได้ยินหรอก"

"วู้วววววววววว"

"ไม่ต้องไปสนใจ เธอต้องมีสมาธิให้มากกว่านี้" ไครอนกล่าว

ฉันยิ้มกว้างจนเห็นฟัน "ฉันไม่สนใจอยู่แล้ว เพราะแบบนี้ไง การอบรมจากครอบครัวถึงได้สำคัญ" 

เมื่อลองจับจุดได้ ไครอนก็ปล่อยให้ไบร์ทฝึกคนเดียวสักพักใหญ่ ถึงจะมีข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น ไครอนไม่ดุเลยสักนิดช่วยแก้ไขข้อบกพร่องในบางจุด

"มือใหม่ทำได้เท่านี้ก็เก่งแล้ว"

"ขอบคุณสำหรับคำชม"

"ร่างกายของคนเราสามารถพัฒนาทักษะต่าง ๆ ได้หลากหลาย ขอเพียงเธอรู้ถึงวิธีดึงศักยภาพของมันออกมา หลับตาลงซะแล้วตั้งจิตให้แน่วแน่ จงนึกถึงศักยภาพในร่างกายของเธอ"

ดวงตาฉันปิดสนิทลง

ทุกอย่างดูมืดมิด

ยืนหลับตาปล่อยให้สายลมเย็น ๆ พัดกระทบหน้า ฉันรู้สึกแปลก ๆ พยายามดึงศักยภาพตามคำสอนไครอน

เหมือนว่าจะสำเร็จ แต่รับรู้ได้ถึงพลังเล็กน้อยเท่านั้น

"เป็นยังไงบ้างคุณไบร์ท รู้สึกมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปสักนิดบ้างหรือยัง"

"พลังกำลังไหลเวียนเข้ามาในตัว แล้วก็ความรู้สึกที่แสนพิเศษ เหมือนฉันจะมีเรื่องโชคดีในวันนี้" 

"จดจำความรู้สึกเหล่านั้นไว้ให้ดี คอยพัฒนาทักษะเสมอ ๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับภัยอันตราย เธอจะได้ต่อสู้ ปกป้องชีวิตชีวิตของตัวเองได้"

"ถ้าอยู่ที่นี่ก็ไม่ต้องเจอเรื่องอันตรายไม่ใช่หรอ พวกอสุรกายเข้ามาไม่ได้นี่นา"

"คุณไบร์ท บางครั้งโชคชะตาอาจนำพาให้คุณออกไปทำภารกิจนอกค่าย อย่าชะล่าใจเชียวล่ะ"

ฉันกลับมาฝึกต่อคนเดียว 

เอาล่ะการเป็นผู้ใช้หอกมันก็ไม่แย่ !

[สอนพื้นฐาน] การพัฒนาตัวเอง

[รางวัล] +15 พลังใจ , +10 EXP , +3 Point

[ฝึกฝนประจำวัน]

เขียนโรลเพลย์ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ

Eloise HEROES

[สอนพื้นฐาน] การพัฒนาตัวเอง

เอโลอิสเดินออกจากที่พักมาด้วยความกะปรี้กะเปร่า เธอรู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างในร่างกาย หรือมันจะเป็นพลังที่คุณไครอนว่ากันนะ? ถึงจะยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่เธอต้องปรับตัวกับที่แห่งใหม่นี้ให้ได้ ปกติชาวค่ายจะต้องทำอะไรกันบ้าง? บางทีเธอควรไปที่สนามฝึกซ้อมเผื่อว่าจะมีใครสักคนพอจะชี้แนะได้ สาวน้อยผมสีเพลิงเดินไปเรื่อย ๆ จนถึงสนามฝึกซ้อม แล้วก็พบว่าคุณไครอนก็อยู่ที่นั่นด้วยจึงเดินเข้าไปหาเพื่อสอบถามว่าเธอควรทำอะไรในขณะที่อยู่ค่ายแห่งนี้

“สวัสดีค่ะ คุณไครอ—” ยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน

“อ้าวมาได้จังหวะพอดีเลยคุณเพจ พร้อมสำหรับบทเรียนพื้นฐานหรือยัง?”

“บทเรียนงั้นเหรอคะ? หมายความว่ายังไง?”

“เหล่าลูกเทพทุกคนจำเป็นต้องฝึกฝนทักษะต่าง ๆ เพื่อพัฒนาตัวเอง เธอไม่อยากเป็นยอดวีรสตรีผู้ยิ่งใหญ่บ้างเหรอ ดูอย่างเฮอร์คิวลิส เพอร์ซีอุส หรืออคิลลีส พวกเขาเจ๋งออกว่าไหม?”

“แต่อคิลลีสโดนธนูยิงส้นเท้าตายไม่ใช่เหรอคะ?”

บอกตามตรงนั่นเป็นการตายที่น่าอนาถที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยินมา คนอะไรตายเพราะโดนยิงส้นเท้า ออกจะแข็งแกร่งขนาดนั้นตายเพราะส้นเท้าคิดแล้วก็น่าขัน เธอไม่อยากนึกสภาพถ้าตัวเองต้องตายเพราะนิ้วก้อยเท้าชนขอบโต๊ะจะเป็นอย่างไร

“นั่นเพราะส้นเท้าคือจุดอ่อนของอคิลลีส และเธอก็ไม่อยากมีจุดจบด้วยการโดนสังหารหรอกใช่ไหม?” 

เอโลอิสส่ายหัว

“งั้นเธอจึงควรฝึกฝนตนเองให้แข็งแกร่งเพื่อไม่ให้ตกเป็นเหยื่อของพวกอสุรกาย ถ้าเธอไม่ฆ่ามัน มันก็จะฆ่าเธอ”

“ฉันต่อสู้ไม่เป็นด้วยซ้ำ แบบนี้จะทำอย่างไรกันคะ?”

“ฉันจึงมาอยู่ที่นี่ไงล่ะ เพื่อสอนเธอ การที่จะพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งเธอจะต้องมีความเชื่อมั่นว่าเธอทำได้ อย่าเพิ่งกลัวไปก่อน มีสมาธิจดจ่ออยู่กับมัน ถ้าลูกเทพทุกคนเกิดมาสมาธิสั้นแล้วพวกเขายังทำได้เธอก็ต้องทำได้เช่นกัน เอ้า!รับหอกไป”

เอโลอิสรับหอกที่คุณไครอนโยนมาให้ เรื่องความหนักของหอกไม่ได้เป็นอุปสรรคกับเธอสักเท่าไหร่เพราะเป็นพวกบ้าพลังอยู่เป็นทุนเดิม แต่ปัญหาคือเธอใช้อาวุธชนิดนี้ไม่เป็น กีฬาไม่เคยยุ่งมุ่งแต่ซ่อมท่ออย่างเธอจะทำได้จริง ๆ น่ะเหรอ

“ลองแทงหุ่นฟางนั่นดู”

เอโลอิสกำหอกในท่าทางที่ถนัดก่อนจะออกลีลาหลากหลายกระบวนท่าก่อนจะทำการจ้วงแทงไปที่หุ่นฟางด้วยความมั่นใจแบบมาเต็มและแน่นอนว่าผลก็คือ

วืด…

ปลายหอกไม่ได้แทงโดนหุ่นด้วยซ้ำ เธอแอบรู้สึกเสียเซลฟ์นิดหน่อย สายตาพลันกันไม่มองหน้าคุณไครอนว่าจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับทักษะการใช้หอกของเธอ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ที่ผลมันออกมาเป็นเช่นนี้

“เธอต้องควบคุมสมาธิและควบคุมจิตใจให้มีความหนักแน่นกว่านี้ อย่าไปกลัวว่าหุ่นฟางจะเจ็บ ไหนลองตั้งสมาธิทำใจให้หนักแน่นเข้าไว้แล้วลองฝึกวนไป”

“ค่ะ”

เอโลอิสเริ่มทำการฝึกอย่างที่คุณไครอนได้สอนเธอเริ่มตั้งสมาธิอีกครั้งคราวนี้เธอคิดว่าเธอมุ่งมั่นที่จะทำสมาธิมากกว่าเดิมแม้ในจิตใจเธออาจจะแอบยุกยิกไปบ้างแต่ก็พยายามสงบจิตใจตัวเองลงให้ได้ เธอต้องมีความหนักแน่นมากกว่านี้ เธอเริ่มออกหอกอีกครั้งมันดูใกล้หุ่นมากกว่าเดิม จึงฝึกฝนซ้ำไปซ้ำมาเรื่อย ๆ จนในที่สุด…

จึ่ก!

“แทงเข้าแล้ว! เย้!”

“ทำได้ทีเลยคุณเพจ ร่างกายของเราสามารถพัฒนาทักษะต่าง ๆ ได้หลากหลาย ขอเพียงเธอรู้ถึงวิธีดึงศักยภาพของมันออกมา”

“ยังไงเหรอคะ?” เอโลอิสยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ไครอนพูดสักเท่าไหร่

“ลองยืนหลับตาดูสิ แล้วลองนึกถึงศักยภาพในร่างกายที่อยากจะดึงออกมา”

เอโลอิสหยักหน้าก่อนจะค่อย ๆ หลับตาลง ศักยภาพที่จากจะดึงออกมางั้นเหรอ?...ก็คงจะความแข็งแกร่งล่ะมั้ง เธอลงนึกภาพตาม ปล่อยให้ความรู้สึกไหลเวียนในร่างกาย 

“ที่นี้ก็ลองลืมตา”

เอโลอิสลืมตา…

“รู้สึกยังไงบ้าง”

“ก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยนะคะ เหมือนตัวเองกำลังจะแกร่งขึ้นเลยค่ะ”

“ดี งั้นถ้าอยากแกร่งกว่านี้ก็จงหมั่นฝึกฝนไปเรื่อย ๆ เธอก็จะเป็นคนที่เก่งขึ้นได้แน่นอน”

ได้ยินดังนั้นเอโลอิสก็รู้สึกมีกำลังใจขึ้นเธอเริ่มฝึกฝนต่ออีกพักใหญ่จนในที่สุดก็เสร็จสิ้นการซ้อมในวันนี้จึงขอลาไครอนและเดินออกจากสนามซ้อมไป

[สอนพื้นฐาน] การพัฒนาตัวเอง

[รางวัล]

+15 พลังใจ , +10 EXP , +3 Point

Eloise HEROES

ฝึกฝนประจำวัน

เอโลอิสมาที่สนามซ้อมอีกครั้งหลังจากเมื่อวานได้เรียนรู้เทคนิคดี ๆ จากไครอนไปบ้างแล้ว แม้จะรู้เทคนิคแต่ถ้าขาดการฝึกฝนก็ย่อมไม่มีประโยชน์อะไร ฉะนั้นวันนี้ต่อให้ไม่มีไครอนมายืนคุมเธอก็จะฝึกด้วยตัวของเธอเองให้จงได้ สาวน้อยผมสีเพลิงเดินไปหยิบดาบขึ้นมาหนึ่งเล่ม วันนี้เธออยากลองซ้อมดาบดู พร้อมหยิบโล่ขึ้นมาสวมใส่ไว้ที่มือซ้าย เท่านี้มาดก็น่าจะดูคล้ายกับนักรบแล้ว ขาดอย่างเดียวที่ไม่เหมือน คือ ขาดฝีมือ… เรื่องแบบนั้นน่ะมันพัฒนากันได้ตามความคิดของเธอ อย่างไรเสียเอโลอิสก็เป็นคนที่มีความพยายามและความอดทนสูงสุด ๆ แค่การซ้อมดาบมันจะยากแค่ไหนกันเชียว เป็นลูกเทพเฮเฟตัสน่ะพลังแห่งมัดกล้ามจะต้องสิงสถิตย์อยู่กับเธอเป็นแน่แท้ เอโลอิสเดินไปอยู่ตรงหน้าหุ่นซ้อม ก่อนจะเริ่มตั้งสมาธิที่ปกติก็มีอยู่น้อยนิดอยู่แล้ว เธอท่องไว้ในหัวว่าเธอต้องแน่วแน่และหนักแน่น ก็…คิดว่าตัวเองหนักแน่นแล้วนะแต่ดาบในมือมันหนักกว่าอะ “หนักชะมัด ซ้อมดาบเสร็จกล้ามคงขึ้นเพิ่มอีกมัดแน่ ๆ” เธอหมุนแขนตัวเองสองสามทีเพื่อทำกายบริหารวอร์มร่างกายก่อนจะลงมือซ้อมจริงเพื่อป้องกันการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อที่อาจจะเกิดขึ้นได้ “เจ้าหุ่นฟาง แกไม่รอดแน่!” เอโลอิสง้างดาบสุดแขนก่อนจะเริ่มกวัดแกว่งดาบด้วยความ(ไม่)คล่องแคล่ว เล็งแบบใด? ขนาดศัตรูที่เป็นหุ่นตั้งอยู่เฉย ๆ ตรงหน้ายังฟันไม่ได้สักแผล ดั่งที่เขาบอกกันว่าความพยายามอยู่ที่ไหนความพยายามก็ยังอยู่ที่เดิมนั่นแหละ แต่แน่นอนว่าท้อนั้นมีไว้ให้ลิงถือ เธอจึงไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ และพยายามฝึกฝนการลงดาบต่อไปอย่างต่อเนื่อง ฉับ! เส้นฟางกระเด็นออกจากหุ่น เป็นสิ่งที่บ่งบอกได้เลยว่าคมดาบได้เฉือนลงหุ่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เอโลอิสยแสยะยิ้มที่มุมปากประหนึ่งว่าตัวเองชนะแล้ว แม้จะเป็นแค่หุ้นก็เถอะ เธอจดจำท่าและเทคนิคเมื่อสักครู่ก่อนทำการฝึกซ้อมต่อโดยมีหุ่นตัวเดิมเป็นคู่ซ้อม “ฉันจะต้องเป็นคนที่เก่งขึ้นให้ได้เลยคอยดู!” เธอยังคงฝึกซ้อมไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนเมื่อซ้อมเสร็จลมแทบจับ…การต่อสู้มันเหนื่อยขนาดนี้เลยสินะ สงสัยวันหลังต้องมาฝึกบ่อย ๆ เสียแล้วจะได้ชินเสียที

[ฝึกฝนประจำวัน]

Adelaide BELIEVER

1ST TRAINING 

- - - - -

          ชีวิตวันแรกในค่ายฮาล์ฟบลัดหลังจากตื่นนอนหมดไปกับการเดินเล่นสำรวจค่าย แวะไปดูไร่สตรอว์เบอร์รี่ นั่งเล่นอยู่แถวทะเลสาบจนกระทั่งเดินวนกลับมาในเขตของบ้านพัก หญิงสาวเดินทอดน่องเอื่อยๆ ไปยังสนามฝึกซ้อมที่อยู่ห่างออกไม่ไกลเพียงหวังว่าจะมีอะไรสนุกๆ ให้ทำแก้เบื่อได้บ้าง

          ทันทีที่เดินมาถึงสนาม อเลดเดลตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเมื่อพบว่าชาวค่ายจริงจังกับการฝึกใช้อาวุธมากแค่ไหน เหตุผลคงเป็นเพราะชีวิตที่มีเลือดเทพเจ้าครึ่งหนึ่งอยู่ในร่างกายทำให้ต้องเอาชีวิตรอดจากอสุรกายที่จ้องจะเล่นงานอยู่ตลอดเวลา ไม่ต่างจากเหตุการณ์ที่เธอเจอก่อนจะมาถึงที่นี่ นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้เผชิญหน้ากับอสุรกายและแทบเอาตัวเองไม่รอด

          หญิงสาวยืนสังเกตการณ์อยู่สักพักก็พร้อมจะลองลงสนามแม้ไม่ได้มีฝีมือติดตัว เธอกวาดสายตามองหาอาวุธที่เหมาะมือก่อนที่จะก้มลงไปหยิบดาบจากพื้นขึ้นมาถือไว้และเดินเข้าไปหาหุ่นฟางตัวที่ยังว่างอยู่ น้ำหนักของดาบในมือไม่ต่างจากจอบหรือคราดที่เป็นอาวุธคู่กายของเธอสำหรับที่งานในฟาร์มแต่ขนาดเล็กกว่าสักครึ่งหนึ่งเห็นจะได้ อเดลเลดชะเง้อคอมองคนอื่นๆ ที่กำลังฝึกซ้อมเพื่อเรียนรู้ท่าทางการยืนและวิธีการจับดาบของพวกเขาก่อนที่จะออกแรงแขนตวัดดาบไปที่ส่วนอกของหุ่น

           "แรงแขนใช้ได้เลยนะ อเดลเลด" เสียงทุ้มดังขึ้นที่ด้านหลังของเธอ อเดลเลดหันหลังกลับไปและพบกับไครอนที่ยืนกอดอกมองเธอสลับกับหุ่นไม้

          "อาจจะต้องฝึกเพิ่มอีกสักหน่อย แต่ฉันเชื่อว่าเธอสามารถเป็นนักรบที่เก่งกาจได้" ไครอนพูดให้กำลังใจ หญิงสาวยิ้มรับ

          "คุณช่วยฝึกให้ฉันได้ไหมคะ"

          "แน่นอน" ไครอนตอบรับก่อนที่จะเริ่มสอนพื้นฐานตั้งแต่การจับดาบ อเดลเลดตั้งใจเรียนรู้ในสิ่งที่เธอไม่เคยทำมาก่อนเป็นอย่างดีแม้จะทุลักทุเลสักเล็กน้อยสำหรับครั้งแรกแต่เธอก็มั่นใจมากว่าจะทำมันออกมาได้ดี

          "เรื่องสำคัญในการต่อสู้คือจุดอ่อน หาจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ให้เจอและปกป้องจุดอ่อนของตัวเอง นั่นเป็นเหตุผลที่ต้องฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ"

          อเดลเลดออกแรงกวัดแกว่งดาบในมือตามที่ไครอนสอน หุ่นฟางตรงยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ดีต่างจากอเดลเลดที่เหงื่อไหลท่วมกาย แม้เธอไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยากแต่ก็ยังต้องการเวลาอีกมากพอสมควรกว่าจะใช้ดาบได้จนชำนาญเท่าคนอื่นๆ

          "วันนี้พอแค่นี้ก่อน ถ้าเธอมาใหม่ในวันพรุ่งนี้ฉันจะสอนให้อีก"

          "ขอบคุณค่ะ ไครอน"

- - - - -

 [ฝึกฝนประจำวัน] 
 เขียนโรลเพลย์ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ 

Bright BELIEVER

◇◆ 19 ◇◆

ฉันไม่อยากจะออกมาจากห้องพยาบาลหรอก คุณอามินคนสวยคนนั้น ไล่ เพราะฉันอยู่ที่นั่นนานเกินความจำเป็นและเธอก็รักษาทุกอย่างจนร่างกายหายกลับมาเป็นปกติ ไม่มีร่องรอยบาดแผลใด ๆ ตามเนื้อตามตัวอีกแล้ว บอกตามตรงสิ่งที่เสียดายคือการไม่ได้อยู่ห้องแอร์เย็น ๆ ต่างหาก

เรื่องการหลีสาวอ่ะ เรื่องรอง

"ฟีโอดอร์" ไบร์ททักชายหนุ่มผมยาวสีเข้มดูยุ่งเหยิงยาวถึงไหล่ ใบหน้าที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดของเขาคือดวงตาสีม่วงเข้มที่มีถุงสีอ่อนอยู่ข้างใต้

เคยเจอกันตอนอีกฝ่ายพาไปส่งหน้าเคเบิล 3 ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ทางไปบ้านตัวเองเลยด้วยซ้ำ

"อ่า"

"กำลังทำอะไรอยู่"

"แล้วเห็นหรือเปล่าว่าผมทำอะไร" ฟีโอดอร์ตอบกลับท่าทางลึกลับ มือสีซีดกระชับเสื้อคลุมขนสัตว์สีน้ำตาลอ่อน โดยมีถุงมือสีขาวสวมใส่ไว้ทั้งสองข้าง

"นายกำลังฝึกใช้ดาบ ? แต่ชุดของนายมันไม่ดูพะรุงพะรังไปหน่อยหรอ ถอดเสื้อคลุมก่อนไหมไม่ก็ถอดถุงมือออก"

"สำหรับผมมันปกติทุกอย่าง สนใจเป็นคู่ซ้อมกับผมหรือเปล่าธิดาแห่งเทพสมุทร" ฟีโอดอร์เหยียดยิ้ม

"แล้วนายล่ะเป็นลูกของเทพองค์ใด"

"เอาไว้ฝึกเสร็จแล้วจะบอกทีหลัง"

ไบร์ทถือดาบอย่างเก้ ๆ กัง ๆ สติปัญญาระหว่างคนกับอสุรกายเทียบกันไม่ติด ความรู้เรื่องดาบก็ไม่มีจะเป็นคู่ซ้อมหรือจะเป็นตัวถ่วง 

กวัดแกว่งดาบจู่โจม

ฟีโอดอร์มองการกระทำของฉันราวกับดูเด็กแกว่งของเล่น "เธอน่ะ ไม่มีทักษะและพื้นฐานเรื่องการใช้ดาบ"

"ถึงจะไม่มีแต่ฉันก็สามารถเอาชนะอสุรกายในป่าต้องห้ามได้"

"อสุรกายปลายแถวละสิท่า" สุ้มเสียงของฟีโอดอร์พูดรู้ทัน ฝีมือแค่นี้เอาชนะได้ตัวระดับล่างริมทาง "อย่างแรกท่าถือดาบของเธอมันไม่ถูก และอย่างที่ 2 ไม่ควรฟันดาบอย่างมั่วซั่ว เพราะมันเสี่ยงที่จะทำให้ตัวเธอเองนั้นได้รับบาดเจ็บ จากการกระทำของตัวเอง"

"ถืองี้อ๋อ"

"จับไว้แบบนั้นแล้วลองใช้ดาบนั่นมาฟันผมสิ"

"เฮ้ย"

แอ่กกกก ตุ้บ !

เอาล่ะคืนนี้มีเซะตุ้มเล้งแน่ ๆ เชียว

ชายหนุ่มฟันดาบสวนจนกระทั่งดาบของไบร์ทกระเด็นหลุดมือ "ยังขาดความหนักแน่น พละกำลัง และการวิเคราะห์สถานการณ์ของคู่ต่อสู้"

"ขอบใจที่บอก แต่นายช่วยเอาดาบไปไกล ๆ ได้ไหม จะเอามาจ่อคอฉันเพื่อ"

"โทษทีเผลอลืมตัวไปหน่อย"

ชายคนนั้นเป็นคนที่ดูแปลก เผลอไผลก็เรื่องไม่เป็นเรื่อง นี่ถ้าฉันไม่พูดโวยวายออกมา ฟีโอดอร์ไม่แทงฉันเลยรึ 

"ตามสัญญา นายควรจะบอกได้แล้วนะว่าเป็นลูกของเทพคนไหน"

ฟีโอดอร์ถอดถุงมือสีขาวออกจับไปที่ข้อมือฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นเฉียบพลันของร่างกาย ราวกับมือฟีโอดอร์เป็นศพ อุณหภูมิร่างกายต่ำกว่าปกติตามธรรมชาติที่คนควรจะเป็น

"บุตรแห่งคิโนเน่"

"เทพีแห่งหิมะ ฮะ" คราวนี้เหมือนกับเรื่องทุกอย่างคลิกลงล็อก เหตุผลทำไมอีกฝ่ายถึง สามารถแต่งตัวแบบนั้นได้โดยที่ไม่รุ่มร้อน ในสภาพอากาศฤดูร้อนแบบนี้

"เท่ากับว่าเมื่อตอนนั้นนายก็หลอกฉันน่ะดิ" ฉันจำได้นะ ถึงจะเป็นคนสมาธิสั้นแต่ความจำก็แม่นยิ่งกว่าอะไรดี 'ผมหนาวง่ายน่ะ ถึงจะอยู่ในสภาพอากาศแบบไหน สำหรับผมมันก็หนาวอยู่ดี'

"เธอไม่ควรเชื่อคำพูดของคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันได้ไม่นาน"

"ฉันถูกใจนายว่ะ Make friend ป่ะ"

ฟีโอดอร์ยืนนิ่ง

"พลังนายแม่งอย่างเจ๋ง ฉันน่ะชอบจริง ๆ ไอ้พลังความเย็นนั่น ถ้าได้นายเป็นเพื่อน เท่ากับการที่ฉันได้อยู่ในค่าย ไม่ต้องร้อนอีกต่อไปเว้ย"

"ไม่เคยมีใครเคยพูดอย่างนี้กับผมมาก่อน" ฟีโอดอร์งง

"ฉันนี่แหละพูด อย่าปฏิเสธเลย พูดจากใจของแท้" 

[ฝึกฝนประจำวัน]

เขียนโรลเพลย์ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ

Marina -

◇◆ ◇◆

           มาริน่ามาถึงยังสนามฝึกซ้อมอันเขียวขจี ได้เดินสำรวจไปสักพักพบเข้ากับบุคคุลที่อาจจะเคยเห็นมาก่อน

          "นั้นคุณไครอนนี้น่า"

มาริน่าเดินตรงไปหาไครอนเหมือนจะมีเป้าหมายบางสิ่งบางอย่าง ก่อนมาริน่าจะรีบเอ่ยขึ้นมา

         "คุณไครอนสวัสดียามเช้า พอดีอยากได้รับการสอนพื้นฐานค่ะ"

         "ดีเลยนิเจ้าหนูงั้นวันนี้ผมจะสอนเกี่ยวกับพื้นฐานเพื่อให้เธอนั้นพัฒนาตัวเอง ที่นี้นั้นมีศาสตร์หลายด้านเลยละ"

         "พอดีอยากลองใช้มีดดูได้ไหมคะ"

        "ได้สิงั้นมาลองดูกัน"

ไครอนเดินไปหยิบมีดก่อนจะยืนให้ยังเด็กสาว ไครอนเริ่มสาธิตวิธีการใช้มีดในรูปแบบพื้นฐานให้มาริน่าดูและจดจำในถ่วงท่าง่ายๆเพื่อปรับตัวให้เหมาะสม ไม่ว่าจะเป็นการแทง การฟัน

        "เอาละคุณมาริน่าลองดู"

มาริน่าทำตามที่ไครอนนั้นได้เสนอแนะเรื่องพื้นฐานก่อนเวลาจะล่วงเลยไป เมื่อฝึกจบมาริน่าได้ขอบคุณไครอนก่อนทั้งสองจะแยกย้ายไป

[ฝึกฝนประจำวัน]

ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ

Marina -

◇◆ ◇◆

           มาริน่าได้กลับมายังทุ่งอันเขียวขจีอีกครั้งแตต่เหมือนเธอนั้นเหมือนยังไม่ได้ทำบางสิ่งบางอย่างและยังมีข้อสงสัยมากมายภายในหัว

           "เอ๊ะอะไรนะนึกไม่ออก เหมือนจะมีแต่ก็ไม่รู้อะไร"

เด็กสาวทำได้เพียงพึมพำกับตัวเองในข้อสงสัยนี้แต่เมื่อเดินมาได้สักพักพบเข้ากับไครอนที่สนามซ้อมอีกตามเคยมาริน่าแม้จะแปลกใจแต่คงเป็นหน้าที่ของผู้ดูแลที่ต้องคอยสอดส่อง

          "สวัสดีคุณไครอน"

          "สวัสดีเช่นกันเจ้าหนูมาริน่าจะว่าไปผมยังไม่ได้สอนพื้นฐานการพัฒนาตนเองเลย โดยจะมีหลักๆคือการควบคุมสมาธิพื้นฐานของการต่อสู้ และควบคุมจิตใจให้มีความหนักแน่น"

มาริน่าทำท่าทีสนใจไม่น้อยสำหรับเรื่องดังกล่าวนี้นับว่าแปลกใหม่อาจจะทำให้เธอนั้นได้เติบโตขึ้นไม่มากไม่น้อย

        "การควบคุมสมาธิในการต่อสู้นั้น หลักๆ จงจดจ่อกับเปล่าหมายที่เรานั้นกำลังต่อสู้ มองพื้นที่รอบข้างเสมอเพื่อให้ปลอดภัยกับเรามากที่สุด ต่อมา การควบคุมจิตใจให้มีความหนักแน่น เธอนั้นควรตั้งสติและอารมณ์ในทุกๆครั้งของการต่อสู้ความมุ่งมั่นก็เป็นหนึ่งวิธีทำให้จิตใตเธอนั้นหนักแน่นขึ้น หรือการกล้าตัดสินใจว่าควรทำอะไรหรือไม่ควรทำอะไร"

มาริน่าเริ่มตั้งสติหลังจากฟังที่ไครอนนั้นพำสอนเรื่องราวก่อนจะเริ่มฝึกตามตามคำสอน มาริน่าตั้งสมาธิจดจ่อไปยังเป้าหมายก่อนจะเริ่มฝึกการควบคุมจิตใจ เมื่อฝึกได้สักพักเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

       "รู้หรือไม่เจ้าหนูว่าร่างกายของเราสามารถพัฒนาทักษะต่าง ๆ ได้หลากหลาย ขอเพียงเจ้ารู้ถึงวิธีดึงศักยภาพของมันออกมาใช้ ลองหลับตาลงสิในขณะที่ยืนและนึกคิดศักยภาพในร่างกายที่อยากจะดึงศักยภาพนั้นออกมา"

มาริน่าหลับตาลงก่อนจะเริ่มนึกถึงศักยภาพภายในตัวเอง มาริน่าพยายามเค้นนึกคิดถึงพลังในร่างกาย

      "ลืมตาได้ตาขึ้นซะมาริน่า รู้สึกยังไงบ้าง ตอนนี้เจ้ารู้สึกมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปสักนิดบ้างรึยัง"

      "เหมือนมีพลังบางอย่างเริ่มๆเพิ่มพูนขึ้นมาในร่างกายเลยแล้วก็รู้สึกแปลกๆเล็กน้อยด้วย"

เมื่อฝึกฝนสำเร็จไครอนเดินมาจับหัวก่อนตัวเข้าจะได้โบกมือลาแล้วจากไป มาริน่าทำได้เพียงแค่ทำความเคารพและขอบคุณในตัวไครอน

[สอนพื้นฐาน] การพัฒนาตัวเอง

+15 พลังใจ , +10 EXP , +3 Point

Eloise HEROES

ฝึกซ้อม

ความมุ่งมั่นของเอโลอิสนั้นไม่แพ้ใคร เธอจะไม่ยอมหยุดอยู่กับที่แม้จะเดินไม่ไหวเธอก็จะคลานไป เธอจะฝึกฝนตัวเองจนกว่าจะเก่งกาจ สาวน้อยผมสีเพลิงปรากฏตัวที่สนามฝึกซ้อมอีกเช่นเคย เรียกได้ว่าเป็นสถานที่ที่จะพบเธอได้ในทุกวัน การฝึกการกวัดแกว่งดาบยังช่วยในการบริหารกล้ามเนื้อแขนให้แข็งแรง จะได้มีพละกำลังในการตีอาวุธเจ๋ง ๆ ในอนาคตให้สมกับเป็นลูกแห่งเทพงานฝีมือ 

“วันนี้ฝึกดาบต่อก็แล้วกัน”

เธอเดินไปหยิบดาบที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้สำหรับชาวค่ายได้ฝึกซ้อม ก่อนจะหยิบโล่มาอีกหนึ่งอันสวมไว้ที่มือซ้ายของตนเอง วันนี้ตั้งใจว่าจะฝึกความคล่องตัวในการใช้ดาบเพราะที่ผ่านมาเธอรู้ดีว่าแม้จะเริ่มฝึกจนฟันโดนเป้าหมายได้แล้วแต่ก็นับมาเชื่องช้าพอดู ฝีมือดาบแบบนี้อาจจะฟันโดนแค่เป้านิ่ง ถ้ากับอสุรกายหรือศัตรูของจริงที่มีการเคลื่อนไหวเธอคงไม่มีทางฟันโดนแน่

“สู้เขาเอโลอิส เธอทำได้!”

ดาบเริ่มทำการกวัดแกว่งเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง พร้อมทำท่าหลบหลีกเป็นระยะ ถ้าถามว่าตอนนี้เธอกำลังฝึกสู้กับอะไรอยู่ บอกได้เลยว่าสู้กับอากาศ เอโลอิสกำลังจินตนาการว่ามีศัตรูอยู่ตรงหน้าแล้วลองคิดว่าเธอจะสู้กับมันได้อย่างไรบ้าง การฝึกฝนยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่องและเหมือนว่าเอโลอิสก็จะเอนจอยกับมันอยู่ไม่น้อย

โยกซ้าย

โยกขวา

หลบ

ฟัน!

“วันนี้พอแค่นี้ดีกว่ามั้งเนี่ย ชักเหนื่อยแล้ว ฝึกนานกว่านี้เดี๋ยวลมจับ”

เอโลอิสถอดโล่ออกหลังจากที่ฝึกฝนของวันนี้เสร็จ เธอนำอุปกรณ์ทั้งหมดที่ยืมมาไปวางคืนไว้ที่เดิม เธอมีภารกิจอีกอย่างที่กำลังจะไปส่องที่บอร์ด เธอคิดว่าร่างกายของเธอน่าจะพร้อมเผชิญในระดับหนึ่งแล้ว จึงเดินออกจากสนามฝึกซ้อมเพื่อไปอ่านรายละเอียดที่บอร์ดอีกที

[ฝึกฝนประจำวัน]

 +15 EXP / +5 พลังใจ

Eloise HEROES

ฝึกซ้อม

ถึงจะบอกว่าสนใจงานคาเฟ่แต่เอโลอิสก็ไม่คิดจะไปทำตอนนี้หรอก ในทางกลับกันเธอสนใจที่จะมาฝึกซ้อมดาบมากกว่า การเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้เมื่อวานนี้มันทำให้เธอรู้เลยว่ายังขาดประสบการณ์อีกมาก เธอฟันมันได้แค่ถาก ๆ ตั้งหลายครั้งหลายครา ถ้าไม่เพราะดวงดีหรืออะไรก็ตามแต่ เมื่อวานเธออาจจะเป็นฝ่ายแพ้ก็ได้ ฉะนั้นวันนี้เธอจะต้องฝึกซ้อมให้หนักเพื่อป้องกันการผิดพลาด ในครั้งหน้าต้องเจออสุรกายที่แข็งแกร่งกว่าเดิมจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด

“มีแต่ต้องซ้อม ซ้อม ซ้อม ไม่งั้นก็จะไม่เก่งสักที สู้เขาเอโลอิส!”

เธอใช้มือทั้งสองข้างตบที่หน้าเบา ๆ สองสามทีเพื่อเรียกขวัญและกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนจะเดินไปหยิบยืมดาบและโล่ที่วางอยู่มาเริ่มทำการซ้อม ดาบถูกกวัดแกว่งไปในทิศทางที่แตกต่างกันไป วันนี้เธอเลือกที่จะซ้อมกับหุ่นเนื่องจารกความแม่นยำในการโจมตีของเธอมันน้อยเกินไป แถมยังไม่แรงอีกต่างหากนี่มันเสียชื่อคนที่จับค้อนตีดาบมากเลยนะ ปกติเธอต้องเป็นคนประเภทงัดข้อชนะคนอื่นไม่ใช่หรือไงกัน พอมาจับดาบเรี่ยวแรงมันไปไหนหมด

“ต้องหนักแน่นเข้าไว้ฝึกความแม่นยำ”

เสียงดาบดังโช้งเช้งไปทั่วบริเวณ ทุกแรงกวัดแกว่ง ทุกเสียงคมดาบแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจของสาวน้อย เธอจะไม่ยอมให้ใครมาว่าได้ว่าลูกเทพเฮเฟตัส กาก! เอโลอิสฝึกซ้อมอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของเธอมีเหงื่อออกเป็นเม็ด ๆ จนแสบตาไปหมด

“แน่จริงก็เข้ามาเลยเจ้าหุ่น!”

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก… ก็แหงล่ะถ้ามีก็เตรียมเผ่นได้เลย แสดงว่านั่นคงเป็นหุ่นที่ไม่ธรรมดา เธอเลิกฟุ้งซ่านเรื่องไร้สาระแล้วฝึกต่อจนเสร็จสิ้นกระบวนการ จากนั้นก็นำอุปกรณ์ไปเก็บแล้วเดินทางออกจากสนามซ้อม

[ฝึกฝนประจำวัน]

 +15 EXP / +5 พลังใจ

Marina -

◇◆ ◇◆

         มาริน่าเมื่อฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บก็พร้อมฟิตซ้อมร่างกายอีกครั้งแล้ว มาริน่ารีบเดินมุ่งไปยังทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ที่เป็นสนามฝึกซ้อม

         "ได้กลับมาสักที ถึงเวลากลับมาซ้อมแล้วสิ เอ้าฮึบ"

มาริน่าหยิบมีดขึ้นมาฝึกซ้อมการแทง ซ้อมการเคลื่อนที่ขณะถืออาวุธ มาริน่าซ้อมวนไปเรื่อยๆก่อนจะมานั่งพักก่อนจะเริ่มฝึกซ้อมร่างกายด้วยการสควอซหนึ่งร้อยครั้ง วิดพื้นหนึ่งร้อยเซ็ต

       "เอ้า ฮึบ ปวดตัวจังเลยแฮะพักอีกซักหน่อยแล้วกัน"

เมื่อเวลาผ่านไปร่างกายเริ่มคลายตัวมาริน่าวิ่งรอบสนามอีกหนึ่งร้อยรอบเพื่อสร้างกล้ามเนื้อให้กลับมาอีกครั้ง

      "นี้ก็นานแล้วนะนิงั้น วันนี้พอแคานี้ก่อนแล้วกัน"

มาริน่าเก็บอุปกรณ์ที่ใช้ซ้อมฝึกฝนก่อนจะเดินไปที่อื่นต่อ

ฝึกฝนประจำวัน