เจ้าของ: God

[บ้านพักหมายเลข 11] หน้าบ้าน

[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2025-7-12 05:53:36 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Axel เมื่อ 2025-7-12 07:02

Turns out, I was just dancing on strings— hersAll this time I thought i was outsmarting death.
11.07.2025 | 3.30 PM
แสงแดดยามบ่ายส่องลอดใบไม้ลงมาเป็นหย่อมๆ บนทางเดินดินที่ถูกย่ำจนแน่น แอ็กเซลเดินกลับจากคลาสเรียน ตอนแรกเขาตั้งใจจะกลับเลยหลังซื้อของเสร็จ แต่ดันแวะดูการฝึก ใครจะคิดว่าจะโดนดึงเข้าไปฝึกด้วย ในมือหอบของที่พึ่งซื้อมา เสียงหัวเราะและการหยอกล้อของเหล่าชาวค่ายลอยมาเป็นคลื่นเบาๆ แต่อย่างไร้ความหมาย ราวกับเขาเดินอยู่ในโลกอีกใบหนึ่ง—เงียบกว่า และว่างเปล่ายิ่งกว่า 

แต่ละก้าวที่ย่ำไปข้างหน้า ความคิดของเขากลับเดินถอยหลัง ย้อนกลับไปยังเส้นทางที่เกือบจะเป็นปลายทางของชีวิตมานับครั้งไม่ถ้วน… 

โฟกัสที่คำว่า ‘เกือบจะ’...

มันไม่ใช่ภาพฝันร้าย หรือความทรงจำที่ทำให้หวาดผวา แต่เป็นเหมือนการวิเคราะห์เกมที่เพิ่งเล่นจบไป…ตาแล้วตาเล่า มันเป็นเกมที่เขาเล่นมาตลอดชีวิต ไม่ใช่พึ่งมาเริ่มกับการเผชิญหน้ากับไนท์แมร์หรือไซคลอปส์ — เกมโกงความตาย เกมที่กติกามีข้อเดียว จงใช้ทุกอย่างที่มี 

แม้เขามักจะตอบปัดด้วยรอยยิ้มว่าเขาเป็นเพียงคนดวงแข็งอย่างน่าประหลาด หากแต่ เขาพร่ำบอกตัวเองอยู่ตลอดมา ว่าทั้งหมดมันคือการคำนวณที่แม่นยำและการอ่านเกมที่เหนือกว่าหนึ่งก้าวเสมอ 

ความทรงจำผุดขึ้นมาราวกับฉากในหนังซ้ำๆ 

 ไวน์แก้วนั้นที่ควรจะส่งเขาไปยมโลก? เขาไม่ได้ดื่มเพราะสีหน้าของคนที่รินให้มันตึงเครียดเกินไป สายเบรกของรถคันที่เขานั่งประจำที่ถูกเฉือนจนเกือบขาด? เขาเปลี่ยนคันในวินาทีสุดท้ายเพราะรู้สึกถึงความผิดปกติเล็กๆของตัวรถ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า 

เพียงแค่เปลี่ยนตัวละคร…และมันจะดำเนินไปกว่าอิริน่าจะถอดใจ หรือเขาหาทางกำจัดภรรยาของพ่อคนนี้ให้ได้เสียก่อน เขารอดมาได้ครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ใช่ด้วยการสวดภาวนาต่อใครหรือตัวตนใด แต่ด้วยการไม่เคยไว้ใจใคร และมองทุกความเป็นไปได้ที่เลวร้ายที่สุดเตรียมไว้เสมอ 'การโกงความตาย' สำหรับดาชิ มันคือการเล่นไพ่ในมือได้ดีกว่าอีกฝ่ายก็เท่านั้น 

ความคิดของเขาสะดุดลงเมื่อมาหยุดยืนอยู่หน้าเคบินหมายเลขสิบเอ็ด—เคบินของเฮอร์มีส เทพแห่งการค้า หัวขโมย และคนเดินทาง สภาพของมันทำให้เขาต้องขมวดคิ้วอย่างไม่ปิดบัง มันดูเก่า โทรม และอึกทึกที่สุดในบรรดาเคบินทั้งหมด เหมือนสลัมที่จับยัดเหล่าหัวขโมยกับนักต้มตุ๋นรุ่นเยาว์เอาไว้ด้วยกันมากกว่าที่พำนักของบุตรแห่งเทพ เขาผู้ซึ่งเติบโตมาในคฤหาสน์ที่ทุกอย่างถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบและสมบูรณ์แบบ รู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเขา แม้มาเฟียคุมบ่อนกับนักพนันก็ไม่ได้ห่างไกลกับนักต้มตุ๋น เขาถอนหายใจอย่างจำยอม เตรียมใจที่จะก้าวเข้าไปในความโกลาหลนั้น

แต่แล้ว...ทุกอย่างก็หยุดนิ่ง แสงแดดยามบ่ายที่สาดส่องลงมาพลันเปลี่ยนเป็นสีทองอร่าม เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ จนรวมตัวกันเป็นลำแสงเหนือศีรษะของเขา เสียงจอแจจากเคบินต่างๆ เงียบลงกะทันหัน ทุกสายตาหันมาจับจ้องที่เขา แอ็กเซลยืนตัวแข็งทื่อ ไม่ใช่เพราะความตกใจ แต่เพราะความรู้สึกเย็นวาบที่แล่นไปทั่วสันหลัง หัวใจของเขาที่เคยเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอราวเครื่องจักรกลับกระตุกวูบ เหนือหัวของเขา ปรากฏสัญลักษณ์โฮโลแกรมที่ส่องสว่าง—คอร์นูโคเปีย หรือ 'เขาแห่งความอุดมสมบูรณ์' ที่มีผลไม้และเหรียญทองคำล้นทะลักออกมา 

สัญลักษณ์ของไทคี… เทพีแห่งโชคชะตา 

เป็นเช่นนี้เอง..แม่ของเขาคือ….

ในวินาทีนั้น ทุกอย่างก็กระจ่างแจ้ง ไพ่ที่ถูกซ่อนไว้ถูกหงายออกมาบนโต๊ะ ทุกการวางแผน ทุกความรอบคอบ ทุกการคำนวณความเสี่ยงที่เขาภาคภูมิใจนักหนา… ทั้งหมดถูกย่อส่วนให้กลายเป็นแค่ ‘โชค’ ที่มารดาผู้ไม่เคยปรากฏตัวประทานให้งั้นหรือ? มันคือการตบหน้า คือการหยามหยันตัวตนของเขาทั้งหมด 

มุมปากของบุตรแห่งไทคีที่เพิ่งถูกรับรองกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางเบา แต่ดวงตาสีฟ้าเทากลับเย็นเยียบดุจน้ำแข็งในฤดูหนาวของรัสเซีย 

 ก็เอาสิ... ในที่สุด เจ้ามือที่ซ่อนอยู่ก็ยอมเปิดไพ่เสียที

------------------------------------------------------------------------

+1 ตื่นรู้ จากการรับรองจากพ่อแม่

แสดงความคิดเห็น

God
เก็บสัมภาระที่เตียงนอนย้ายกระท่อมได้  โพสต์ 2025-7-12 10:51
โพสต์ 12647 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-7-12 05:53
โพสต์ 12,647 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +5 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2025-7-12 05:53
โพสต์ 12,647 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +4 ความกล้า +4 ความศรัทธา จาก ล็อคเก็ตรูปหัวใจ  โพสต์ 2025-7-12 05:53
โพสต์ 12,647 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] เกียรติยศ จาก ต่างหูเงิน  โพสต์ 2025-7-12 05:53

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตื่นรู้ +1 ย่อ เหตุผล
God + 1

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
นาฬิกาสปอร์ต
ปากกาหมึกซึม
กางเกงเดินป่า
กล่องดนตรี
ไฟแช็ค
ผู้ควบคุมโชคชะตา
เกมคอนโซลพกพา
กำปั้นแห่งโชค
โชคพลิกผัน
Hydro X
รองเท้ามีปีก(ทั่วไป)
วงล้อแห่งโชค
สายใยแห่งโชคชะตา
ลางสังหรณ์แห่งชัยชนะ
โล่อัสพิส
หมวกเกราะ
เข็มกลัดไทคี
ชุดเครื่องเพชร
เซียนเกม
เกราะหนัง
บันทึกโซเฟีย
ชุดบำรุงอาวุธ
สรรสร้าง
ปืนอัจฉริยะ L&E
สัมผัสแห่งความรุ่งเรือง
น้ำหอมบุรุษ
แว่นกันแดด
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
ต่างหูเงิน
กำไลหินนำโชค
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x10
x1
x19
x10
x1
x2
x35
x1
x3
x2
x2
x1
โพสต์ 2025-7-12 14:35:03 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Header Image

เปลวเพลิงแรก ณ กระท่อมเฮอร์มีส – การพบกันของเป็ดน้อยนักล้างแค้นและชายผู้จุดทะเลให้ลุกไหม้


      วันศุกร์ ที่ 11 กรกฎาคม ต่อเนื่องจากโรลเพลย์ก่อนหน้า – ช่วงเย็นอบอุ่นในค่ายฮาล์ฟบลัด



      แสงสุดท้ายของอาทิตย์อ่อนแรงลงเรื่อย ๆ ขณะที่ท้องฟ้าเริ่มระบายด้วยสีส้มทองผสมไล่เฉดน้ำเงินอ่อน กลิ่นดินแห้งหลังฝนปะทะกลิ่นหอมจาง ๆ ของสนสองใบลอยมาตามสายลม ท่ามกลางบรรยากาศอบอุ่นของยามเย็นที่ค่ายฮาล์ฟบลัด 


      ร่างของเด็กหญิงคนหนึ่งในชุดค่ายสีส้มสด กำลังเดินอยู่เคียงข้างคุณไครอนอย่างเงียบสงบ


    เสียงฝีเท้าของทั้งสองดังก้องเบา ๆ ไปตามทางเดินดินที่ทอดผ่านลานกว้าง มีเสียงของลูกศรที่ปะทะเป้ายิง เสียงหัวเราะจากสนามฝึกไกล ๆ และเสียงดนตรีลอยลมจากกระท่อมไหนสักแห่ง





    แต่ภายในใจของเด็กหญิงกลับสงบนิ่ง อิม ฮาริน เธอเดินด้วยท่วงท่าที่มั่นคงไม่ต่างจากขุนศึก แม้จะมีตุ๊กตาเป็ดตัวเล็กซ่อนอยู่ในกระเป๋าสะพายด้านหลัง…


     และในที่สุด ทั้งสองก็หยุดยืนอยู่หน้า กระท่อมหมายเลขที่ 11กระท่อมของเฮอร์มีส หลังคาไม้เก่าถูกซ่อมแซมอย่างถี่ถ้วน หน้าต่างเปิดกว้างต้อนรับลมเย็น บรรยากาศภายนอกดูธรรมดา แต่ภายในกลับครึกครื้นและอบอุ่นราวกับครอบครัวที่ยังไม่มีใครรู้จักกันดีนักแต่ยินดีต้อนรับกันเสมอ


      “ที่นี่ … คือ กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส” ไครอนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนโยน “ที่นี่จะเป็นที่พักเพียงชั่วคราวสำหรับเด็กใหม่ และนักเดินทางที่ยังไม่ถูกรับรองจากบิดาหรือมารดาเทพ หากมีอะไรสงสัย อย่าลังเลที่จะถามพวกเขาก็เริ่มทำการหันไปยิ้มเล็กน้อย พลางกล่าวต่อ และแน่นอน … หากเจอเด็กหนุ่มผมแดงที่เสียงดังอยู่แถวนี้ อย่าแปลกใจหล่ะ …”




           ฮารินชำเลืองมองอย่างไม่แสดงอารมณ์ แต่แววตาฉายความสนใจ

      “เข้าใจแล้วค่ะ …” เธอตอบเบา ๆ แล้วเอ่ยเสริมหลังเงียบไปครู่หนึ่ง “จะไม่รบกวนใครโดยไม่จำเป็นค่ะ …”

     ไครอนทำได้เพียงแค่พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนโบกมือลาอย่างเรียบง่ายแล้วจากไป ทิ้งไว้เพียงเด็กสาวผู้ยืนสงบอยู่หน้าบานประตูไม้ของกระท่อมหมายเลข 11

    และทันทีที่มือเล็กของเธอแตะลูกบิด และผลักประตูเข้าไป …

     เสียงโห่ร้อง ทะเลาะกันเล็ก ๆ ปะปนเสียงหัวเราะกับกลิ่นพิซซ่าที่เพิ่งเวฟเสร็จใหม่ ๆ โถมเข้ามาเหมือนสายคลื่นแห่งชีวิตวัยรุ่นที่ไหลบ่าภายในพื้นที่จำกัดของกระท่อมใหญ่โต

     และท่ามกลางภาพชุลมุนของผ้าห่ม โปสเตอร์วงดนตรี และรองเท้าที่ไม่ได้เข้าคู่กัน มีร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งเอนหลังอยู่บนโซฟาเก่าในมุมห้อง ผมสีแดงเพลิงสะดุดตา ร่างสูงในชุดเสื้อยืดแดงเพลิงเหมือนสีเพลิงที่แผดเผาคลื่นทะเล

เฟลิทซ์ ไฟเยอร์

     ชายหนุ่มผู้ถูกขนานนามว่า “ผู้จุดทะเลให้ลุกไหม้” ลุกขึ้นจากโซฟาในทันทีที่หางตาเห็นเด็กใหม่ก้าวเข้ามา สายตาคมกริบตวัดมองอย่างประเมิน ก่อนจะยิ้มกว้างในแบบที่ใครหลายคนจะเรียกว่า “มั่นหน้า” แต่แท้จริงกลับแฝงด้วยความจริงใจแบบดิบ ๆ


      “โอ้ เด็กใหม่ใช่มะ? ว้าว... ดูเคร่งขรึมจัง เขาเดินเข้ามาหาเธอด้วยจังหวะที่เร่งเกินจำเป็น แล้วเอ่ยอย่างรวดเร็ว เฟลิทซ์ ไฟเยอร์ ลูกชายแห่ง ... อืม เดี๋ยวก็รู้แหละ! ยินดีต้อนรับนะ เป็ดน้อย"


    “...เรียกชื่อฉันก็พอค่ะ อิม ฮาริน”

(แม้ในใจเป็ดน้อยจะแอบดิ้นอยู่เบา ๆ เพราะเผลอถูกทักว่า "เป็ดน้อย" โดยคนแปลกหน้าที่แต่งตัวแดงทั้งตัว…)



     “ชื่อสวยนะ ฮาริน!” เขาหัวเราะ “เอาน่า ไม่ต้องเกร็ง บ้านนี้ไม่กัด... นอกจากตอนเล่นดอดจ์บอลน่ะนะ” เขาเอนตัวพิงเสาไม้ แล้วยื่นมือให้

“ไง เพื่อนใหม่ ยินดีที่ได้เจอคนใจเด็ด ๆ อีกคนในบ้านนี้!”


      เธอมองมือเขานิ่ง ๆ อยู่ชั่วครู่ ก่อนจะค่อย ๆ ยื่นมือออกไปสัมผัส


     “...ฉันก็ยินดีค่ะ” แต่ถ้าเล่นดอดจ์บอล ฉันขออยู่ฝั่งธรรมะนะคะ”


     เฟลิทซ์หัวเราะลั่น เป็ดน้อยผู้สงบนิ่งก้าวสู่แวดวงเพลิงของเหล่าลูกเฮอร์มีสอย่างไม่ตื่นกลัว เธออาจจะเงียบ สุขุม และเก็บงำหัวใจที่เปี่ยมด้วยความอ่อนโยนไว้เบื้องหลังแววตานิ่งลึก ... แต่เธอก็กำลังเริ่มต้นสร้างสายสัมพันธ์ใหม่ ๆ กับเพื่อนผู้มีหัวใจลุกเป็นไฟ

กับค่ายที่เต็มไปด้วยเรื่องราว และกับโชคชะตาที่ค่อย ๆ ถูกเขียนขึ้นทีละบรรทัด








แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 17870 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2025-7-12 14:35
โพสต์ 17,870 ไบต์และได้รับ +5 เกียรติยศ +5 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2025-7-12 14:35
โพสต์ 17,870 ไบต์และได้รับ +5 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 2025-7-12 14:35
โพสต์ 17,870 ไบต์และได้รับ +5 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ 2025-7-12 14:35
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โพสต์ 2025-7-19 22:26:10 | ดูโพสต์ทั้งหมด
profile

บทที่ 5: พี่สาวผู้สดใสแห่งกระท่อมหมายเลข 11 เฮอร์มีส


วันที่ 18 กรกฎาคม ค.ศ. 2025
กระท่อมหมายยเลขที่ 11 เฮอร์มีส


     ช่วงเวลายามบ่ายคล้อยของฤดูร้อน ท้องฟ้าในเวลานี้ก็ยังคงส่องแสงเรืองรองด้วยแสงอาทิตย์ที่ไล้ปลายเมฆเป็นสีทองอ่อน เมื่อ จูเลียต โอฟีเลีย ได้ทำการเดินก้าวเรียวขาบางทำการเดิน ข้ามตรงบริเวณธรณีประตูของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น  หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานหนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือทั้งสองข้าง ไปทำการผลักประตูไม้เปิดออกกว้าง เผยให้เห็นโลกอีกใบ ซึ่งดูไปดูมาแล้วช่างแสนแตกต่างจากความหรูหราเงียบสงบของแมนชันโอฟีเลียอย่างสิ้นเชิง



     ภายในกระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสนี้ มันอบอวลไปด้วยพลังชีวิต เสียงหัวเราะคิกคัก สัมผัสของเหงื่อและฝุ่นไม้ บ่งบอกถึงการมีชีวิตอย่างแท้จริง เด็กหนุ่มเด็กสาวมากมายจับกลุ่มพูดคุย บางคนกำลังทำการซ่อมแซมรองเท้าตนเองอยู่ที่ตรงบริเวณมุมห้อง บางคนแย่งกันดูการ์ดอะไรบางอย่างที่วางกันไว้เต็มเกลื่อนบนพื้น


     แต่ยังไม่ทันที่ จูเลียตจะได้ทำการเดินก้าวเรียวขาบาง ของเธอเข้าไปได้มากกว่า จังหวะฝีเท้าเป็นจำนวนสองก้าว ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้า ของใครสักคนหนึ่งและฟังจากเสียงการเดิน ของ ฝีเท้าแล้วนั้นคนๆ นี้น่าจะเป็นคนที่มีความมั่นใจและมีความหนักแน่น เป็นอย่างมากและเสียงฝีเท้านี้ก็ดังขึ้นจากทางด้านข้าง ของ ตัวเธอและมันมา พร้อม กับ เสียงหัวเราะที่ฟังดูแล้วเต็มไปด้วยความสดใส ร่าเริง จนแทบจะกลบเสียงอื่นที่อยู่รอบตัว ของ เธอตอนนี้ ในเวลานี้ออกไปจนหมด


     “ฮ่าฮ่าาา! เด็กใหม่มาแล้วสินะะะ!”


    แต่ทว่าในเวลาต่อมา ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งพุ่งตรงดิ่งเข้ามา หาจูเลียต ด้วยท่าทางที่ค่อนข้างดูแล้วมีความทะมัดทะแมง เธอคนนี้เป็นคนที่ไว้ผมทรง โมฮอว์ก สีเงินแวววาวสะท้อนแสงแดด  และมีดวงตาที่ค่อนข้างเปล่งประกายราวกับกลุ่มดาวที่มีชีวิต เธอสวมใส่เครื่องแต่งกายสไตล์ ไซเบอร์พังค์ ที่ดูแหวกแนวและโดดเด่นไม่เหมือนใคร แต่ที่สำคัญและโดดเด่นยิ่งกว่าคือ “รอยยิ้มกว้าง” ที่มาพร้อมเสียงหัวเราะที่มีพลังพอจะเปลี่ยนวันที่เหนื่อยล้าให้กลายเป็นการเริ่มต้นที่สดใสได้วันหนึ่งเลยทีเดียว


    “เรามีชื่อว่า ‘วิคตอเรีย แบร์นาร์ด’ เป็นบุตรีแห่งเทพเฮอร์มีส เรานะเป็นคนที่จะสวย  หรือ เป็นคนที่จะดูหล่อเท่ก็ได้ แต่ที่สำคัญ และเธอต้องรู้เอาไว้ก็คือ เราเป็นพี่สาวสุดปังประจำกระท่อมนี้!”


  เธอพูด ไปด้วย และพลางตบบ่า ของ จูเลียตเบา ๆ อย่างเป็นกันเองไปด้วย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการส่งเสียงหัวเราะ ออกมาเสียงดังกว่าครั้งก่อนเป็นอย่างมาก


    จูเลียตถึงกับชะงักไปซักครู่หนึ่งก่อนตอบเสียงแผ่วอย่างสุภาพว่า


      จูเลียต :“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ... เรามีชื่อว่า จูเลียต โอฟีเลีย ... ฉันเพิ่งเดินทางมาถึงเมื่อสักครู่นี้นี่เอง”


     วิคตอเรีย ค่อยๆ เริ่มทำการฉีกรอยยิ้ม ของ ตัวเธอเองให้กว้างขึ้นมากกว่าเดิมอีก หากเป็นใครอื่นทำคงจะมีความรู้สึกที่จะหวาดกลัวกับรูปลักษณ์ที่ดูแกร่งและดิบแบบนี้ไปแล้ว แต่สำหรับวิคตอเรีย ความสดใสของเธอดูจะเปล่งประกาย และ เต็มไปด้วยออร่าที่พุ่งออกมาจากข้างใน


     วิคตอเรีย : “โอ๊ยยย ชื่อของเธอนี่มันอย่างกับตัวละครในละครเวที! ขอต้อนรับเข้าสู่ ‘ดงเด็กจรจัด’ ที่ทุกคนอยู่กันแบบครอบครัวนะจ๊ะ~”


(พอคำพูด ของวิกตอเรียจบลงเธอก็โบกมือไปรอบ ๆ)


    “ที่นี่เด็กบางคนมีสถานะเป็นบุตร และ บุตรี ของเทพเฮอร์มีส แต่ก็จะมีเด็กบางคนที่ยังไม่ได้ถูกรับรองโดยเทพผู้ให้กำเนิด และเด็กทั้งหลายเหล่านั้นยังคงจะต้องอาศัยอยู่ที่นี่ไปก่อน ส่วนเรื่องห้องนอน ที่นี่ใช้ห้องนอนรวม แต่เดี๋ยวพี่จะพาน้องไปดูเองนะตามมาสิ!” หลังจากที่คำพูด ของ คุณวิกตอเรีย ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มเดินนำหน้า โดยมีจูเลียตเดินตามไปติดๆ เพื่อเดินทางไปที่ห้องนอนรวม ของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสต่อไปทันที


bottom-image

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 11212 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-7-19 22:26
โพสต์ 11,212 ไบต์และได้รับ +5 เกียรติยศ +5 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2025-7-19 22:26
โพสต์ 11,212 ไบต์และได้รับ +2 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 2025-7-19 22:26
โพสต์ 11,212 ไบต์และได้รับ +2 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ 2025-7-19 22:26
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โพสต์ 2025-7-20 10:30:49 | ดูโพสต์ทั้งหมด
profile

บทที่ 8: เสียงท้องร้อง ในช่วงเวลายามเช้า กับ จุดมุ่งหมายใหม่ ที่โถงอาหารประจำค่ายฮาล์บลัด


วันที่ 19 กรกฎาคม ค.ศ. 2025
หน้ากระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส


     เมื่อจูเลียตค่อยๆ เริ่มทำการก้าวเรียวขาบางเดินทางมาจนถึงตรงบริเวณจุดหมายปลายทางต่อมา ของ เธอก็คือ ตรงบริเวณหน้าทางเข้ากระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มที่จะหยุดทำการก้าวเรียวขาบางเดินต่อไป และเธอเลือกที่จะทำการหยุดยืนเพื่อที่จะสูดอากาศสดชื่นของเช้าวันใหม่เบา ๆ พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการหันมองไปรอบ ๆ อย่างเงียบสงบ แต่ยังไม่ทันได้ตัดสินใจว่าจะไปที่ใดต่อ ท้องของเธอก็ส่งเสียงดังขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย



     “จ็อก… จ็อก…” นี่คือเสียงร้องจากท้องที่ถึงกับทำให้จูเลียต ค่อยๆ เริ่มชะงักการกระทำทุกสิ่งทุกอย่างลงเล็กน้อยก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการหลุดหัวเราะออกมาอย่างเบา ๆ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มก้มลงไปมองที่ตรงบริเวณหน้าท้องของตัวเองเล็กน้อยพลางพึมพำกับตัวเองด้วยรอยยิ้มเขิน ๆ ออกมาเบาๆ ว่า


      “โอเค ๆ ฉันเข้าใจแล้วล่ะนะ เดี๋ยวจะรีบพาไปหาอะไรอร่อยๆ กินเดี๋ยวนี้แหละ” ด้วยเหตุผลอันแสนจะฟังค่อนข้างดูเรียบง่ายที่ไม่มีอะไรจะต้านทานได้มากไปกว่าว่าร่างกายของเธอในตอนนี้มีความรู้สึกหิวโหยขึ้นมาในตอนเช้า เธอจึงรีบทำการหันไปจัดกระเป๋าเป้ให้เข้าที่เข้าทางอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่หลังจากนั้นเธอก็เริ่มที่จะค่อย ๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบางออกเดินทางไปอย่างมั่นใจ โดยมีจุดหมายปลายทาง คือ มุ่งหน้าไปยังบริเวณโถงอาหารประจำค่ายฮาล์ฟบลัดทันที ในตอนนี้ กลิ่นอาหารก็เริ่มที่จะค่อยๆ ทำการลอยมาแตะที่ตรงบริเวณปลายจมูก ของ เธออย่างแผ่วเบา จากตรงบริเวณระยะไกลและ กลิ่นหอมหวลนี้มันช่างเต็มไปด้วยการเชื้อเชิญและเต็มไปด้วยความอบอุ่นเสียเหลือเกิน  


      



bottom-image

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 6361 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2025-7-20 10:30
โพสต์ 6,361 ไบต์และได้รับ +2 เกียรติยศ +2 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2025-7-20 10:30
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โพสต์ 2025-7-20 22:18:46 | ดูโพสต์ทั้งหมด
profile

บทที่ 12: เดินทางกลับมาถึงยังกระท่อมไม้หมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส


วันที่ 19 กรกฎาคม ค.ศ. 2025
หน้าบ้าน, กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส


     หลังจากที่จบการฝึกอันแสนเข้มข้นกับรุ่นพี่เซอร์แมน ณ ตรงบริเวณสนามฝึกซ้อมเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น หลังจากนั้นจูเลียตก็ค่อย ๆ เริ่มทำการเดินทางก้าวเรียวขาบาง กลับมาถึงยังตรงบริเวณทางเดินด้านหน้าของ กระท่อมหมายเลข 11 ของเฮอร์มีสอย่างปลอดภัย


    เสียงของไม้กระดานที่อยู่ตรงบริเวณหน้าชานเรือนเริ่มค่อยๆ ทำการส่งเสียงเอี๊ยดอ๊ากออกมาเบา ๆ เมื่อตอน ยามที่จูเรียตค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบางเพื่อขึ้นไปยังตรงบริเวณบันไดทีละขั้นๆ แสงไฟวอร์มไลต์จากโคมไฟเวทมนตร์ที่กำลังแขวนอยู่ตรงบริเวณหน้าประตู ของ กระท่อม ค่อยๆ เริ่มทำการส่งแสงออกมาอย่างอ่อน ๆ เพื่อทำการส่งมอบความอบอุ่นให้กับช่วงเวลาในยามเย็นย่ำ ที่อากาศในตอนนี้ เริ่มจะมีอุณหภูมิที่เย็นขึ้นมากว่าเดิมบ้างเล็กน้อย


    เมื่อจูเลียต ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือข้างขวาไปทำการเปิดประตูออกกว้าง และค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบาง เดินทางเข้าไปยังภายในบริเวณด้านใน ของกระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ในตอนนั้นเองเธอได้ กลิ่นอุ่น ๆ ของไม้และสมุนไพรลอยมา ทำการต้อนรับทันที บรรยากาศภายในกระท่อม หมายเลขที่ 11 ในตอนนี้ ยังคงเต็มไปด้วยความคึกคัก ตามมาด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ แว่วมาจากตรงบริเวณมุม ของ ห้อง เกมกระดานและการ์ดเวทมนตร์บางชุดที่ยังคงวางระเกะระกะอยู่ตรงบริเวณบนโต๊ะกลางอยู่เลย


    หลังจากนั้นเธอก็หันไปพบ กับ สายตาของพี่สาวคนโต อย่าง คาสึฮะ เท็นเก็น นางเหลือบมองมาทางจูเลียตจนเธอแทบจะตั้งตัวไม่ทันทั้งที่ตัว ของ จูเลียตพึ่งก้าวเดินกลับเข้ามาภายในบริเวณกระท่อมแท้ๆ หลังจากนั้นรุ่นพี่คาซึฮะ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียงและเอ่ยคำพูดขึ้นมาในทันทีว่า


    “จูเลียต เธอเดินทางกลับมาถึงกระท่อมหมายเลขที่ 11 แล้วเหรอจ๊ะ? ดูเธอจะเริ่มรู้สึกเหนื่อย ๆ นะ… หรือว่าใจเต้นตุ้บตั๊บ เพราะได้อยู่ใกล้ชิด กับ รุ่นพี่เซอร์แมน? หรือเปล่าเอ่ย”


     คำพูดแนวลักษณะ ของ การหยอกล้อถูกปลดปล่อยออกมาพร้อม กับ รอยยิ้มแบบ ‘ยัยจิ้งจอก’ อันคงความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ของ นางโดยเฉพาะ


    แต่คำพูดดังกล่าว ของ คาซึฮะ ก็ทำให้จูเลียตถึงกับค่อยๆ เริ่มทำการหลุดขำออกมาทีละเล็กทีละน้อย หลังจากนั้นเด็กหญิงสาวตัวน้อยๆ ก็เริ่มที่จะทำการ หายใจเข้า เพื่อทำการสูตรอากาศ เข้าไปภายในบริเวณปอดเป็นจำนวนเฮือกหนึ่งใหญ่ๆ ก่อนที่เธอจะเริ่มค่อยๆ ทำการเปล่งน้ำเสียง และเอ่ยคำพูดเพื่อทำการตอบกลับคาซึฮะ ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างมีความสุภาพแต่ก็แฝงความเหนื่อยล้าปะปนอยู่ในน้ำเสียง ของ เธอด้วยเช่นเดียวกัน 


     “จูเลียตก็แค่ทำการฝึกฝนมาหนักนิดหน่อยค่ะพี่คาซึฮะ… รุ่นพี่เซอร์แมนนะจริงจังในการฝึกสอนมาก ๆ เลยนะคะ”


     หลังจากที่คำพูด ของ จูเลียตได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นคาสึฮะ ก็เริ่มค่อยๆ ทำการพยักหน้า ตอบกลับเด็กหญิงสาวที่กำลังยืนอยู่ด้วยกัน อย่างเข้าใจ แต่ทว่ามือ ของ คาซึฮะก็ยังคงทำการขีดเขียนอะไรบางอย่างลงไปภายในสมุดพกเล่มเล็ก ๆ ของเธอ โดยข้อความที่คาซึฮะกำลังทำการเขียนอยู่ มีใจความดังต่อไปนี้


    “นั่นแหละ... เซอร์แมน หยาง เขาเป็นคนแบบนั้นแหละ ถ้าเธอรอดจากการฝึกเขามาได้ ก็ถือว่าตัวของเธอในตอนนี้กำลังเริ่มต้นไปได้ด้วยดีเลยล่ะนะ” พอคำพูด ของ คาซึฮะจบลง หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเงยใบหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ พร้อม กับค่อยๆ เริ่มทำการส่งรอยยิ้มอ่อน ๆ หวานๆ ไปให้ กับคาซึฮะเบาๆ ก่อนที่คาซึฮะจะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และเอ่ยคำพูดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งว่า


    “จูเลียตเธอก็อย่าลืมพักผ่อนเยอะ ๆ ล่ะ ร่างกายจะได้ฟื้นตัวไว ๆ พรุ่งนี้จะได้ไปต่ออีกขั้นหนึ่ง~” หลังจากที่คำพูด ของ รุ่นพี่คาซึฮะได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นจูเลียตก็ค่อยๆ เริ่มที้จะทำการส่งรอยยิ้มบางๆ พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการพยักหน้าให้เพียงเล็กน้อย เป็นการตอบกลับอีกฝ่ายหนึ่งอย่างจริงใจ พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และเอ่ยคำพูดขึ้นมาในทันทีว่า 


    “ขอบคุณนะคะพี่คาสึฮะ... งั้น หนูขอตัวก่อนนะคะ”ว่าแล้วเด็กหญิงก็เริ่มค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบางและหลีกเลี่ยงออกมาจาก ตรงบริเวณห้องโถงกลางของกระท่อม หมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสเพื่อที่จะทำการเดินทางก้าวเรียวขาบาง ของ ตัวเธอเองเดินทาง ไปยังอีกตรงบริเวณฝากฝั่งหนึ่ง ของ ห้องนอนรวม ของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ที่ซึ่งเต็มไปด้วยเตียงสองชั้นวางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด และก็ตามมาด้วย เสียงกรนเบา ๆ ของใครบางคนที่ทำการนอนหลัสนิทไปก่อนลอยมากระทบเข้าที่ตรงบริเวณหู ของ เธอแบบเต็มๆ


     หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวา ไปทำการหยิบผ้าเช็ดหน้า นำออกมาทำการซับเหงื่ออีกครั้ง แล้วหลังจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ เริ่มทำการ ปีนขึ้นไปยัง ตรงบริเวณเตียงชั้นบนข้างหน้าต่างที่เป็นของตัวเอง พร้อมกับทิ้งตัวลงบนหมอนนุ่ม ๆ อย่างแผ่วเบา


 ในตอนนี้เริ่มมีสายลมเย็น ๆ จากตรงบริเวณด้านนอกค่อยๆ เริ่มทำการพัดผ่าน เข้ามาที่ตรงบริเวณหน้าต่างที่เธอได้ทำการแง้มเอาไว้เบา ๆ ตามมาด้วยเสียง ของ นกพิราบที่พากันตีปีก จนเกิดเสียงดังขึ้นมา ถึงแม้ว่าเสียงจะอยู่ห่างไกลออกไปมากๆ แต่เธอก็ยังคงได้เสียงนั้นชัดเจนอยู่ดี


และค่ำคืน ของ วันนี้... ก็เป็นอีกค่ำคืนหนึ่งที่เธอจะได้ทำการนอนหลับ และก็พักผ่อนอย่างเต็มที่ พร้อมกับจิตใจที่เริ่มจะมีความสงบ และ มั่นคงขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง







bottom-image

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 15272 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2025-7-20 22:18
โพสต์ 15,272 ไบต์และได้รับ +5 เกียรติยศ +5 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2025-7-20 22:18
โพสต์ 15,272 ไบต์และได้รับ +5 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 2025-7-20 22:18
โพสต์ 15,272 ไบต์และได้รับ +5 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ 2025-7-20 22:18
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โพสต์ 2025-7-23 21:54:24 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Juliet เมื่อ 2025-7-24 09:35

Juliet Ophelia


บทที่ 13 ก้าวแรกใต้ลมเหนือ


วันที่: 20 กรกฏาคม 2025


สถานที่: หน้าบ้าน, กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส



      แสงแดดที่กำลังสาดส่องอยู่ในช่วงเวลา ของ ยามเช้าของ วันใหม่ ที่กำลังเล็ดลอดผ่านทางเมฆสีเทามากำลังเริ่มค่อยๆ  กลายเป็นเพียงเส้นด้ายบางของความอบอุ่นที่หลงเหลืออยู่

    ภายใต้โลกอันแสนเงียบงันดั่งทุกสรรพสิ่งในชีวิตกำลังหยุดกลั้นหายใจ เพื่อรอจังหวะที่บางสิ่ง... บางอย่าง... กำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

    เด็กน้อยจูเลียตค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกมาจากตรงบริเวณห้องนอนรวม ของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส และตัว ของ เธอเองพึ่งเดินทางถึงยังบริเวณจุดหมายปลายทางต่อไป ของ เธอ ซึ่งก็คือ ตรงบริเวณหน้ากระท่อมหมายเลข 11 แห่ง เฮอร์มีส อย่างปลอดภัยเมื่อสักครู่นี้นี่เอง

     หลังจากนั้น เสียงรองเท้าผ้าใบ ของ เด็กหญิงสาวก็ค่อยๆ เริ่มทำการบดลง ไปกับพื้นดินชื้นแฉะที่เกิดมาจากน้ำค้าง และเสียงการก้าวเดิน ของ จูเลียตในตอนนี้ ก็เป็นเสียงที่มีความคล้ายคลึง กับ เสียงการเต้น ของจังหัวใจที่กำลังเต้นรัวขึ้นทีละจังหวะอย่างช้าๆ พร้อม กับที่หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดขึ้นมาในทันทีว่า

“ทำไมวันนี้เรารู้สึก เหมือน กับ ว่า ร่างกายเรามันดูเหมือนจะ” เสียงพูดของเธอในตอนนี้ และ เวลานี้ค่อนข้างที่จะดูพร่าดัง ขึ้นมากกว่าปกติ ถึงแม้ในตอนนี้เธอจะยืนอยู่ท่ามกลางลมที่พัดโชยอยู่อย่างไม่หยุดหย่อน แต่ ก็ยังได้เสียงของเธอดังขึ้นชัดเจนอยู่ดี

   หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็ค่อยๆ เริ่มเกิดแสงสะท้อนบางอย่างขึ้นมา ก่อนที่ในเวลาต่อมาจะเริ่มเกิดตราสัญลักษณ์ขึ้นมาปรากฏที่ตรงบริเวณเหนือหัวของ เธอ จนในตอนนี้เวลานี้ ทุกอย่างก็เริ่มต้นที่จะสว่างไสวขึ้นมาอีกเล็กน้อย นี่เป็นสัญญาณบ่งบอกถึงการรับรองบุตรแห่งเทพลมเหนือ นามว่า บอเรอัส เด็กน้อยจูเลียตเองในตอนนี้เธอก็รู้สึกมีความตื่นตระหนกตกใจกับเหตุการณ์ดังกล่าวไม่น้อย เพราะในตอนนี้ผู้คนที่อยู่อาศัยภายในค่ายฮาล์ฟบลัด ต่างกำลังพากันวิ่งมุงมาดูเธอ เธอเองก็รีบตัดสินใจ วิ่งฝ่าฝูงชน ออกไปยังบริเวณจุดหมาปลายทางต่อไปในทันที

❄ บุตรแห่งบอเรอัส พรายหิมะส่องประกาย ❄ ลมเหนือไม่เคยหลับใหล ❄ จนกว่าโชคชะตาจะนำทาง ❄

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 7780 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2025-7-23 21:54
โพสต์ 7,780 ไบต์และได้รับ +2 เกียรติยศ +2 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2025-7-23 21:54
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โพสต์ 2025-7-24 16:26:43 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Juliet Ophelia


บทที่ 15 คำอำลา ครั้งสุดท้าย ที่กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮร์มีส


วันที่: 21กรกฏาคม 2025


สถานที่: หน้าบ้าน, กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส


           เสียงกีบเท้าของคุณไครอนค่อยๆ ทำการหยุดก้าวเดินลง เมื่อทั้งคู่เดินทางมาจนถึงบริเวณหน้ากระท่อม หมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส กระท่อมหลังนี้ปลูกสร้างขึ้นด้วยไม้ และมีจำนวน สองชั้น และกระท่อมหลังนี้ก็เป็นที่คุ้นเคย และ คุ้นตาของจูเลียตเป็นอย่างมากมนตอนนี้กระท่อม ของ บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส กำลังถูกปกคลุมไปด้วยเงาของเมฆหิมะที่กำลังล่องลอยโดดเด่นเป็นสง่าอยู่ที่ตรงเหนือบริเวณยอดสนเป็นจำนวนมาก และ หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนักก็เริ่มที่จะมีละอองขาวบาง ๆ ตกลงมาจากตรงบริเวณฟากฟ้าอย่างไม่ขาดสาย และสิ่ง ที่กำลังตกโปรยปรายลงมานั้นก็คือ หิมะนั่นเอง หลังจากนั้นคุณไครอนก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูด กับ เด็กหญิงตัวน้อยๆ  ออกไปในทันทีว่า

“จูเลียต เธอรีบเข้าไปเก็บของ ข้างในกระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสเถอะ” น้ำเสียงและคำพูดที่เต็มไปด้วยความทุ้มแผ่วแต่หนักแน่นของไครอนกล่าวขึ้นมาเบา ๆ พร้อมกับที่เขาค่อยๆ เริ่มพลางหันไปมองประตูไม้ด้วยสีหน้าและแววตาที่เหมือนจะรู้ดีว่า ... อีกไม่ช้าประตู ของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสแห่งนี้ก็จะปิดลงด้วยความเงียบในอีกไม่นาน

     เด็กหญิงจูเลียตค่อยๆ เริ่มทำการหันไปทำการพยักหน้า ให้ กับคุณไครรอนได้เห็นเบา ๆ หลังจากนั้นเธอก็เริ่มค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบาง แต่เป็นการก้าวเรียวขาบางที่เดินไปอย่างช้า ๆ แต่ในทุกๆ ฝีก้าว ของ การเดินของเด็กสาวตัวน้อยๆนั้นเต็มไปด้วยความมั่นคง เมื่อเธอเดินทางเข้าสู่ภายในบริเวณด้านใน ของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ก็แอบที่จะรู้สึกใจหายไปนิดหน่อย เพราะว่าสำหรับตัวของจูเลียตแล้วนั้นสถานที่แห่งนี้ เคยเป็นกระท่อมที่แสนอบอุ่น และเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะให้กับเธอมาเสมอ มือทั้งสองข้างของ จูเลียตเริ่มที่จะมีอาการสั่นขึ้นมาทีละเล็ก ทีละน้อย ๆก่อนที่ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาทีต่อมา เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างจูเลียตจะทำการตัดสินใจค่อยๆเริ่มทำการเอื้อมมือบางทั้งสองข้าง ของ ตัวเธอเองไปทำการผลักบานประตูไม้ ของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ซึ่งกำลังเริ่มทำการส่งเสียง ว่า แอ๊ด… ออกมาเบา ๆ

    แต่ทว่า ทันใดนั้นเอง ... ก็เกิดมีเสียง และ คำพูด ของ ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่จูเลียตพอได้ยินน้ำเสียงนี้ดังขึ้นมา ก็รู้ได้ในทันทีว่า เธอคนนี้คือใคร และคำพูดดังกล่าว ที่กำลังพูด กับ เธออยู่ก็มีใจความดังต่อไปนี้

     “ยัยเจ้าหญิงหิมะจูเลียต! ในที่สุดเธอก็เดินทางกลับมาโผล่ ที่ภายในกระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ของพวกเราจนได้!” และแล้วทันใดนั้นเองเสียงพูด ของ คนคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาอย่างสดใสราวกับจะฟันฝ่าหิมะทุกหยดตรงหน้า

    และเสียงพูดดังกล่าวเป็น ของ วิคตอเรีย แบร์นาร์ด พี่สาวผมโมฮอว์กในชุดไซเบอร์พังสีเงินตัดดำ ยืนอยู่กลางห้องด้วยท่าทางเท่ระเบิดเช่นเคย

      ริมฝีปากที่แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มกว้างที่กำลังเริ่มทำการขยับ และนางก็เริ่มที่จะส่งเสียงหัวเราะเสียงดังอย่างเป็นธรรมชาติ ออกมาจนเด็ก ๆ ที่อยู่รายรอบตัว ของ เธอก็ถึงกับต้องหัวเราะตามออกมาโดยไม่รู้ตัวทันที พร้อม กับ หลังจากนั้นคุณวิกตอเรีย ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งว่า

    “ฉันลงพนันไว้กับคาสึฮะไว้เลยนะว่าเธอจะเดินทางเข้ามา หลังจากที่หิมะโรยราลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แถมคำพนัน ของ ฉันก็ยังกลายเป็นเรื่องจริงอีกต่างหาก!” 

     หลังจากที่จูเลียตได้ฟังคำพูด ของ คุณวิกตอเรียจบลงเธอก็ถึง กับ หัวเราะออกมาเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือออกมานิด ๆ น้ำเสียงนี้ของ เธอไม่ใช่เกิดขึ้นมาเพราะ ความหนาวเย็น แต่ทว่ามันเกิดขึ้นมาเพราะ ความอบอุ่นใจ

หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการกวาดส่ายสายตามองดูไปจนทั่วทั้งบริเวณกระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสเธอได้ เห็นใบหน้าที่แสนคุ้นเคยของพี่น้อง ที่เป็นทั้งบุตร และ บุตรี ของเทพเฮอร์มีส ที่สนิทและคุ้นเคย กับ ตัวเธอมากมาย หลายต่อหลายคนบางคนกำลังเริ่มทำการส่งรอยยิ้มกว้างมาให้ กับจูเลียตส่วนบางคน ก็กำลังมีใบหน้าที่แดงจัดจากการพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้จูเลียตได้เห็น บางคนก็กำลังยืนทำการพยักหน้าอยู่เงียบ ๆ ให้ กับ เธอ หลังจากนั้นเด็กหญิงสาว อย่าง จูเลียต ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดว่า

    “ขอโทษที่ฉันเดินทางกลับเข้ามาภายในบริเวณกระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสช้าไปนิดหนึ่งนะ…แต่ฉันคิดว่า คงถึงเวลาที่เราจะต้องกล่าวคำอำลากันแล้วนะคะ”

    เสียงคำพูดของเธอที่ทำการเปล่งออกมาช่างมีความเบาบางราวกับหิมะร่วง ทำเอาหัวใจของทุกคนที่กำลังยืนอยู่ภายในห้องถึง กับมีความรู้สึกสะเทือนจิตใจลงไปบ้างเพียงเล็กน้อย

    วิคตอเรียค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางเข้ามา แล้วค่อยๆ ทำการโอบไหล่ ของ จูเลียตเอาไว้ด้วยท่าทีที่ค่อนข้างสบาย ๆ อย่างที่เธอมักจะเคยทำมาเสมอ

     กลิ่นน้ำหอมกลิ่นซิตรัสแบบแรง ๆ ที่ฉีดไว้จนฟุ้งติดตัวทำให้จูเลียตได้รู้ว่า นี่แหละ “พี่สาวผู้สดใส” ของบ้าน หลังจากนั้นคุณวิกตอเรียก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูด กับ จูเลียตขึ้นมาในทันทีว่า

    “ก็เธอเป็นถึงบุตรแห่งเทพบอเรอัสนี่นา จะเดินทางจากไปทั้งที ก็ต้องไปแบบเจ้าหญิงเลิศหรูและมีความอลังการอยู่แล้วสิ จะมาจากลาไปแบบปกติธรรมดาๆ มันคงไม่ใช่เธอหรอกจริงไหม”

  “แต่ก็อย่าคิดนะว่าพอมีตราสัญลักษณ์ ของเทพบิดา อย่าง บอเรอัส รับรองแล้วเธอจะลืมของกินในตู้เย็น  แสนอร่อยๆ ของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ของพวกเราไปได้!” พอคำพูดดังกล่าว ของ คุณวิกตอเรีย ได้ทำการพูดสิ้นสุดลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้น ก็เริ่มตามมาด้วยเสียงหัวเราะระลอกใหม่ดังขึ้นไปทั่วทั้งบริเวณรอบห้อง และถึงแม้ว่าเสียงของการหัวเราะในครั้งนี้ ของ ทุกคนๆ จะเป็นเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยคราบ ของ หยาดน้ำตา แต่มันก็เต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่นอย่างแท้จริง

     หลังจากนั้น เด็กหญิงสาวตัวน้อยๆ อย่างจูเลียต ก็เริ่มค่อยๆ ทำการส่งรอยยิ้มกว้างออกมา พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการโผเข้ากอดวิคตอเรียแน่น 

    หลังจากนั้นก็ไม่มีคำพูดใดที่เธอพูดออกมาอีก มีเพียงไหล่ที่สั่นไหวเล็กน้อยและอ้อมแขนอุ่นที่ห่อหุ้มความรู้สึก ของ กันและกันไว้อย่างแนบแน่น

   หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆทำการผละตัวและเดินทางออกมา เพื่อทำการสูดหายใจเข้าออกลึก ๆ ก่อนที่หลังจากนั้นเด็กหญิงสาวอย่างจูเลียตจะค่อยๆ เริ่มทำการเดิน
ก้าวเรียวขาบาง ของ ตัวเธอเองอย่างมั่นคงเพื่อที่จะเดินทางไปยัง ตรงบริเวณจุดหมายปลายทางต่อไป ของ เธอ ซึ่งก็คือ ตรงบริเวณห้องนอนรวมที่ชั้นสองของกระท่อมหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสต่อไป

    ในตอนนี้เสียงฝีเท้าการเดินของเธอถึงจะเต็มไปด้วยความเบาบาง ... แต่ก็แฝงซ่อนไปด้วยความหนักแน่นที่ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหิมะอ่อน ๆ และรอยยิ้มของทุกคนที่ยังคงมองตามอย่างเงียบงัน








❄ บุตรแห่งบอเรอัส พรายหิมะส่องประกาย ❄ ลมเหนือไม่เคยหลับใหล ❄ จนกว่าโชคชะตาจะนำทาง ❄

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 24598 ไบต์และได้รับ 12 EXP!  โพสต์ 2025-7-24 16:26
โพสต์ 24,598 ไบต์และได้รับ +5 EXP +10 เกียรติยศ +10 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2025-7-24 16:26
โพสต์ 24,598 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 2025-7-24 16:26
โพสต์ 24,598 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ 2025-7-24 16:26
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โพสต์ 2025-7-31 10:24:35 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Jimena Fernández
Jimena Fernández

📅 วันที่: 30  กรกฎาคม พุทธศักราช 2568

🌓 หัวข้อ: กระท่อมหมายเลขที่ 11 แห่งเฮอร์มีส — คืนแรกของฮิเมนา เฟร์นันเดช

📍 สถานที่: หน้าบ้าน , กระท่อมหมายเลขที่ 11 ของ ท่านเทพเฮอร์มีส

        ตรงบริเวณหน้ากระท่อมไม้ซึ่งมีอักษรเขียนด้วยมือประณีตบรรจงถูกเขียนเอาไว้ว่า “กระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส” ยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของไม้ซีดาร์และตะเกียงน้ำมันที่แขวนอยู่ตรงบริเวณริมชายหลังคาของกระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของเหล่าเดมิก็อดที่อยู่ภายในบริเวณด้านใน ของ กระท่อมกำลังดังกึกก้องออกมาจนได้ยินออกมาถึงบริเวณด้านนอกของกระท่อม ราวกับบทกวีขับกล่อมแห่งกระท่อมหลังเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยเรื่องเล่าของผู้คนจากทุกหนทุกแห่งเดินทางมารวมตัวอยู่อาศัยด้วยกันอย่างอบอุ่น และ สนุกสนาน



      คุณไครอนกำลังเดินอยู่เคียงข้างสาวน้อยตัวเล็กๆ อย่าง จีน่า ก่อนที่ทั้งสองจะเดินทางมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณหน้ากระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส แววตาของเขายังคงเฉิดฉายประกายอันอบอุ่นและมั่นคง ให้ กับสาวน้อยที่กำลังยืนอยู่เคียงข้างเขา ได้เห็นอยู่เสมอ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มที่จะค่อยๆ ทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาเป็นประโยค ว่า



     “บางคนเดินทางมาถึงที่นี่โดยรู้ว่าที่นี่คือบ้านของพวกเขา บางคนเดินทางมาอยู่และพักอาศัยด้วยหัวใจที่ยังสั่นคลอน…แต่ไม่ว่าจะเดินทางมาจากทิศทางใดก็ตามแต่แต่ทว่า ทุกคนที่เดินทางเข้ามาอยู่อาศัยภายในค่ายฮาล์ฟบลัดแห่งนี้…ต่างมีคุณค่าในแบบของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น” น้ำเสียงของคุณไครอนเต็มไปด้วยความแผ่วเบาแต่ก็ยังคงทรงพลัง คล้ายลมที่กระซิบจากฟากฟ้า หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาอีกครั้งหนึ่งว่า



“และตัวของเธอเอง…ก็เป็นหนึ่งในนั้น  เช่นเดียวกันนะจีน่า”



     หลังจากที่คำพูด ของคุณไครอนได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นหญิงสาวตัวน้อยๆ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการพยักหน้าเบา ๆ ดวงตา ของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยความเปล่งประกาย แต่ทว่าลึก ๆ ในแววตา กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้าที่แฝงซ่อนอยู่จาง ๆ ก่อนที่หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่กี่วินาทีต่อมาเธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวเท้าบาง เดินทางเข้าไปไปยังบริเวณบานประตูไม้ซึ่งกำลังเปิดแง้มอยู่



แต่ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้ทำการเคาะประตู ของกระท่อมแต่อย่างใด เพราะว่าหลังจากนั้นแค่เพียงไม่นานนัก ก็เริ่มที่จะมี เสียงดังตึงตัง ตึงตังดังออกมาพร้อม กับเสียงของคนที่กำลังหัวเราะลั่นลาน ดังออกมาตามหลังอีกทีหนึ่ง หลังจากนั้นก็เริ่มมีเสียงพูด ของ ใครสักคนหนึ่ง ดังออกมาเป็นประโยคที่ว่า



“โอ๊ย! ใครบังอาจวางหม้อไว้ตรงทางเดินเนี่ย! มันเขกโดนหัวชั้นอีกแล้ว เจ็บนะเฟ๊ย!!”



     หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนักประตูไม้ก็ค่อยๆ ทำการถูกเปิดออกผางด้วยแรงปะทะ พร้อม กับ เรือนร่างสูงเพรียวของหญิงสาวที่กำลังสวมใส่อยู่ในชุดแจ็คเก็ตหนังสีดำแถบฟ้าเข้มที่เต็มไปด้วยหมุดโลหะสะท้อนแสง และกางเกงรัดรูปสไตล์ไซเบอร์พังค์ ผมทรงโมฮอว์กของเธอถูกเซตตั้งตระหง่านตัดกับดวงหน้าเรียวยาว เธอมีรอยสักวงเวทบาง ๆ บนต้นคอ และรอยยิ้มที่ใหญ่กว่าฝ่ามือ พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และเอ่ยคำพูดออกมาหนึ่งประโยคว่า



     “เฮ้ย! เด็กคนใหม่ ของค่ายฮาล์ฟบลัด! เดืนทางมาถึงแล้วเหรอเนี่ย!? ไวชะมัดยาก!” น้ำเสียง ของ เธอคนนี้ร้องขึ้นมาอย่างเริงร่าสดใส ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบางเด้นทางออกมาทำการต้อนรับด้วยแขนที่อ้าออกกว้างมากๆ และเอ่ยคำพูดขึ้นอีกหนึ่งประโยคว่า



    “ฉันมีชื่อว่าวิคตอเรีย แบร์นาร์ด เป็นพี่สาวผู้สดใสของกระท่อม หมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส หลังนี้! ถึงหน้าฉันจะจะดูค่อนข้างดุๆ แต่ว่าหัวใจ ของ ฉันก็อ่อนละมุนเหมือนฟองนมลาเต้เลยนะจ้ะ!”



     หลังจากที่คำพูด ของ เธอได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนักหลังจากนั้น ก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของเธอดังไกล และ ก้องกังวาล จนถึงขั้นใบไม้ที่อยู่บนเหนือศีรษะยังสั่นไหว และ สั่นสะเทือนได้ หลังจากนั้นสาวน้อยอย่างจีน่า ก็เริ่มที่จะทำการส่งเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างเก้อเขิน เธอรู้สึกถึงได้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่กำลังอัดแน่นอยู่ภายในบริเวณอกกำลังถูกคลี่คลายลงทีละเล็กทีละน้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง ของ เธอหนึ่งประโยคว่า



     “สวัสดีค่ะ…ฉันมีชื่อเล่นว่าจีน่า ส่วนชื่อจริง ของ ฉันก็คือ ฮิเมนา เฟร์นันเดชค่ะ” เธอเอ่ยอย่างสุภาพ “จะเรียกชื่อเล่น ของ ฉันสั้นๆ ว่าจีน่าก็ได้นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ…” หลังจากที่คำพูด ของ เธอจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนักหลังจากนั้นก็



คุณวิคตอเรียเริ่มค่อยๆ ทำการพยักหน้าออกมาแรง ๆ จนถึงขั้นตุ้มหูแกว่ง ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดออกมา เป็นประโยคหนึ่งว่า



     “ได้เลยจ้ะน้องจีน่า! แล้วก็ยินดีต้อนรับสู่กระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส ที่นี่คือ ศูนย์รวมความวุ่นวายของค่ายฮาล์ฟบลัด และยังเป็นกระท่อมของคนที่ยังไม่มีใครเคลมว่าเป็นลูก! ฮา ฮา !” 


       หลังจากที่จบคำพูดของคุณวิกตอเรียลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นประตูไม้ที่อยู่ภายในบริเวณด้านใน ของ กระท่อม ก็ค่อยๆ ทำการถูกแง้มเปิดออกขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งอย่างเงียบงัน พร้อมทั้งปรากฏร่างบางของหญิงสาวที่มีผิวสีขาวซีด ดวงตาสีหมอกและเรือนผมสีน้ำตาลทองที่ยาวเลยบ่า เธอสวมใส่เสื้อคลุมบาง ๆ ที่ปักลวดลาย และ อักษรโบราณคล้ายคลึง กับ อักษร ของ ชาวอียิปต์อยู่ด้วย หลังจากนั้นเธอคนนี้ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดขึ้นมา หนึ่งประโยค ว่า



           “เอะอะเสียงดังกันอีกแล้วนะคะ...” น้ำเสียงของเธอคนนี้พูดขึ้นออกมาเบา ๆ แต่ไม่ใช่ด้วยความรำคาญ หากแต่ด้วยเป็นน้ำเสียงคล้ายสายลมในป่าอันเงียบสงบ หลังจากนั้นเธอคนนี้ก็เริ่มเอ่ยคำพูดขึ้นมาต่ออีกหนึ่งประโยค ในทันทีว่า “เธอคือน้องใหม่ ของ ค่ายฮาล์ฟบลัดเรา...ใช่ไหมคะ?” หลังจากที่จบคำพูด ของ เธอคนนี้ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก สาวน้อยเฮเมน่า ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาหนึ่งประโยค ว่า



      “ใช่แล้วค่ะ...ฉันมีชื่อว่าจีน่านะคะ” หลังจากที่จบคำพูด ของ สาวน้อยจีน่าลงไปได้อค่เพียงไม่นานนัก หญิงสาวคนนั้นก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดออกมาหนึ่งประโยคว่า


      “ส่วนฉันมีชื่อว่า เลย์ลา เอลฟาวลีย์นะ”  หลังจากที่ทำการเอ่ยคำพูดจบลง เธอคนดังกล่าวก็ค่อยๆ เริ่มทำการพยักหน้าเบา ๆ พร้อมผายมืออย่างเงียบงัน และเอ่ยคำพูดต่อมาอีกประโยคหนึ่งว่า “ถ้าชอบที่เงียบ ๆ ฉันมีหมอนลาเวนเดอร์แห้งให้ยืมใช้ได้นะ กลิ่นหอมของมันช่วยได้ดีเลยหล่ะนะ” หลังจากที่คำพูด ของ เธอคนนี้ ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นสาวน้อยก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง หนึ่งประโยคว่า



“ขอบพระคุณมากเลยค่ะ” จีน่าตอบแล้วส่งรอยยิ้ม ๆ



      แต่ยังไม่ทันที่สาวน้อยอย่างจีน่าจะได้ทันพูดจนจบประโยคดีเท่าไหร่นัก ทันใดนั้นเองก็มีร่างของหญิงสาวอีกคนก็พุ่งทะลุหลังเลย์ลาออกมา เธอคนนี้มีผมที่ดูค่อนข้างจะดูหยักศกยุ่งเหยิง พร้อมทั้งสวมใส่กางเกงขาสั้นพร้อม กับ รองเท้าแตะข้างละสี และมีน้ำเสียงที่กระแทกหูด้วยพลังมหาศาลอีกด้วย หลังจากนั้นเธอคนดังกล่าว ก็ค่อยๆ เริ่มที่จะทำการเปล่งน้ำเสัยง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดขึ้นมา หนึ่งประโยคว่า



      “อุ๊ย แนะนำตัวใหได้รู้จักกันไปหมดแล้วเหรอคะเนี้ย!?  ฉันมีชื่อว่า เลย์ลินน์ เอลฟาวลีย์ ยินดีที่ได้รู้จักน้องใหม่ ของ ค่ายฮาล์ฟบลัด!” หลังจากจบคำพูดลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนักเธอคนดังกล่าวก็เดินมาทำการจับมือ ของ สาวน้อยอย่างจีน่าเอาไว้แน่นแบบไม่มีเกรงใจเลยแม้แต่น้อย ก่อนที่เธอจะเริ่มกล่าวคำพูดขึ้นมาอีกหนึ่งประโยคว่า “แล้วก็ขอเตือนนะ อย่าถูกหน้าตาพี่สาวฉันหลอกเอา! น้ำเสียงที่เธอกำลังพูดออกมาฟังดูค่อนข้างเบามากๆ แต่ก็สามารถถกเถียงสู้ กับ เสียง ของ ฟ้าที่กำลังร้องดังอยู่ได้เลยล่ะ!” หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก คุณเลย์ลา ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาว่า



      “เธอพูดมากไปแล้วนะ” เลย์ลาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างเบาแต่ก็ดูจริงจังมากไม่น้อยเลยทีเดียว หลังจากที่คำพูด ของ คุณเลย์ลา ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก หลังจากนั้นคุณเลย์ลินน์ก็เริ่มที่จะทำการเปล่งน้ำเสียง และเอ่ยคำพูดต่อมาเป็นประโยคหนึ่ง ว่า



“นั่นไง! ชี มาแล้ว!” หลังจากที่จบคำพูดลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก คุณเลย์ลินน์ก็ค่อยๆ เริ่มทำการส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนานอย่างต่อเนื่องทันที



     แต่ทว่าในจังหวะนั้นเองคุณ วิคตอเรียก็ค่อยๆ เริ่มทำการตบมือสองทีแล้วชูนิ้วขึ้นอย่างประกาศ ว่า



       “เอาล่ะ! พิธีต้อนรับน้องใหม่ เข้าสู่กระท่อมหมายเลขที่ 11 ของ ท่านเทพเฮอร์มีสได้จบลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว! ทุกคนเดินทางไปที่ห้องนอนรวมกันเลย! วันนี้เรามีที่ว่างข้างๆบริเวณหน้าต่าง ที่เหมาะกับคนมีเรื่องมากมายในหัวแบบเธอที่สุดมาเสนอด้วยนะจีน่า!”

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 24731 ไบต์และได้รับ 12 EXP!  โพสต์ 2025-7-31 10:24
โพสต์ 24,731 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 2025-7-31 10:24
โพสต์ 24,731 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ 2025-7-31 10:24
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
อ้อมกอดแห่งราตรี
ชุดภารโรง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
นาฬิกาสปอร์ต
น้ำหอมสตรี
กำไลหินนำโชค
มีดสั้นสัมฤทธิ์
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x10
x1
x1
x1
x1
x10
x1
โพสต์ 2025-7-31 16:02:01 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Jimena Fernández
Jimena Fernández

📅 วันที่: 31 กรกฎาคม พุทธศักราช 2568

🌓 หัวข้อ: เช้าวันใหม่ ณ กระท่อมหมายเลข 11 — จุดเริ่มต้นของกิจกรรมค่าย

📍 สถานที่: หน้ากระท่อม , กระท่อมหมายเลขที่ 11 ของ ท่านเทพเฮอร์มีส

          แสง ของ ดวงอาทิตย์ในช่วงเวลายามเช้าแรกของวันใหม่กำลังเลื้อยผ่านอยู่ที่ตรงบริเวณหน้าต่างบานไม้สีขาวภายในบริเวณห้องนอนรวม ของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส เผยให้เห็นฝุ่นเรืองรองที่กำลังลอยละล่องอยู่ตรงบริเวณกลางแสงอรุณ ราวกับผงเวทมนตร์ที่กำลังพากันเต้นระบำอยู่บนความสงบของช่วงเวลายามเช้า ตามมาด้วยเสียงของนกตัวเล็ก ๆ กำลังส่งเสียงเจื้อยแจ้วกันอยู่ตรงบริเวณนอกหน้าต่าง ขับกล่อมไปกับเสียงลมหายใจแผ่วเบาของเหล่าผู้กำลังพักและอยู่อาศัย ภายในบริเวณกระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส



    เรือนร่างเล็กของหญิงสาวนามว่า ฮิเมนา เฟร์นันเดช ค่อย ๆ เริ่มทำการขยับตัวตื่นขึ้นมาจากบริเวณใต้ผ้าห่มผืนบางที่เธอกำลังห่มอยู่ ดวงตาสีเทาหม่นของเธอปรือเปิดและค่อยๆมองไปยังตรงบริเวณเพดานไม้ที่อยู่ตรงบริเวณเหนือศีรษะอย่างสงบ ก่อนจะพลิกตัวลุกขึ้นมาทำการนั่งตรงบริเวณบนเตียงไม้ของตนเอง



     หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เอื้อมมือข้างขวาไปทำการหยิบกระเป๋าใบเล็กๆ นำออกมาอย่างระมัดระวัง สาวน้อยค่อยๆ เริ่มทำการขยับเท้าลงแตะตรงบริเวณพื้นไม้ที่กำลังเย็นเฉียบ แล้วค่อย ๆ เดินผ่านเสียงกรนครืดคราดของเพื่อนร่วมกระท่อมเพื่อที่จะเดินทางออกไปยังตรงบริเวณห้องน้ำรวมอย่างเงียบเชียบ



     เสียงน้ำค่อยๆ ทำการไหลออกมาเบา ๆ ดังแทรกจากตรงบริเวณด้านหลัง ของ ผ้าม่านพลาสติก สาวน้อยตัวเล็กๆ อย่างฮิเมนากำลังยืนอยู่นิ่งๆ ภายใต้สายน้ำอุ่นที่กำลังค่อยๆ ไหลผ่านตรงบริเวณแผ่นหลังไป เปลือกตา ของ เธอยังคงปิดลงอย่างสงบ ซึมซับความรู้สึกของเช้าวันใหม่ที่กำลังเบิกบาน ความฝันจากคืนวานเริ่มเลือนหายไปอย่างเห็นได้ชัดเจน จะเหลือก็เพียงแค่คำมั่นที่อยู่ภายในจิตใจว่า “วันนี้...ฉันจะก้าวเดินให้มั่นคงยิ่งกว่าเมื่อวาน”



    เมื่อทำการอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เธอใช้ผ้าขนหนูซับผมอย่างเบามือ ก่อนจะทำการเอื้อมมือบางไปทำการหยิบเสื้อยืดค่ายสีส้มอิฐสดใสที่มีตราสัญลักษณ์ “CAMP HALF-BLOOD” พร้อมรูปเพกาซัสกลางอกมา ทำการสวมใส่ไปคู่กับกระโปรงดำจับจีบและรองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดตาคู่ใจ เส้นผมเปียกชื้นถูกเธอหวีขึ้นอย่างเรียบลื่นก่อนจะรวบไว้ด้านหลังอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยสวยงาม



    สาวน้อยฮิเมนากำลังยืนอยู่ที่ตรงบริเวณหน้ากระจกเงาเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ตรงบริเวณข้างเตียง เธอค่อยๆ ทำการหยิบเข็มกลัดเล็ก ๆ ที่ประดับเป็นรูปปีกอันเป็นสัญลักษณ์ของค่ายขึ้นมาทำการติดเอาไว้ที่ตรงบริเวณอกเสื้อด้านซ้าย ซึ่งเป็นบริเวณที่อยู่ตรง เหนือ กับ หัวใจพอดิบพอดี หลังจากนั้นเธอก็เริ่มพึมพำออกมากับตนเองเบา ๆ ว่า



“ฉัน พร้อมแล้ว...”



    เมื่อเก็บสัมภาระเล็กน้อยเข้ากระเป๋าเป้เสร็จ หลังจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ ทำการก้าวเรียวขาเดินผ่านเตียงนอนของเพื่อนร่วมกระท่อมที่ยังคงนอนหลับใหล บางคนเริ่มงัวเงียตื่น เสียงหาวเบา ๆ เริ่มดังขึ้นมาเป็นระยะ ๆ และกลิ่นยาสระผมหอมสะอาดก็ยังลอยอบอวลอยู่ภายในชั้นบรรยากาศของห้องนอนรวม ภายในกระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีสต่อไป



    ภายในแค่ไม่กี่วินาทีต่อมาหลังจากนั้นเสียงประตูไม้ก็ค่อยๆ เริ่มทำการถูกเปิดออกมาอย่างแผ่วเบา แสงอรุณสาดเข้ามาเป็นแนว เธอค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเท้าเดินทางออกมาสู่เฉลียงหน้ากระท่อมหมายเลขที่ 11 ของ ท่านเทพเฮอร์มีส ลมหายใจแรกที่สูดเข้าไปนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นดินเปียกชื้น หญ้าเขียวสด และกลิ่นสนที่ลอยขึ้นมาจากป่าไม่ไกลนัก



    ดวงตาของเธอค่อยๆ เริ่มทำการหรี่มองพระอาทิตย์สีอำพันที่กำลังไต่ฟ้า และเส้นทางตรงหน้าที่กำลังทอดยาวสู่สนามกิจกรรมของค่ายฮาล์ฟบลัดที่ซึ่งเริ่มมีเสียงพูดคุยดังขึ้นจากที่ไกล ๆ ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ เสียงฝีเท้า และเสียงทุบดาบไม้ประหนึ่ง กับ ดนตรีที่ปลุกชีพจิตใจของเหล่าลูกครึ่งเทพในช่วงเวลายามเช้าตรู่



    สาวน้อยนามว่า ฮิเมนาค่อยๆ ทำการก้าวเดินลงมาจากเฉลียงไม้ พร้อม กับ ทำการสะพายกระเป๋าเล็กบนไหล่ ร่าง ของ เธอกำลังเคลื่อนไหวอย่างมั่นใจแม้จิตใจยังอ่อนเยาว์ เธอสูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ อีกครั้งก่อนจะเริ่มมีรอยยิ้มออกมาตรงบริเวณมุมปากเบา ๆ แล้วเอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบางว่า


“ไปลุยกันเถอะ...” เธอพึมพำกับตนเองเบา ๆ ในขณะที่กำลังก้าวเท้าเข้าสู่แสงแดดบริเวณยามเช้า  เธอพร้อมที่จะเริ่มต้นวันใหม่ ณ ดินแดนแห่งโชคชะตา ค่ายฮาล์ฟบลัดแห่งนี้แล้วนั่นเอง




แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 13444 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-7-31 16:02
โพสต์ 13,444 ไบต์และได้รับ +5 เกียรติยศ +5 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2025-7-31 16:02
โพสต์ 13,444 ไบต์และได้รับ +2 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 2025-7-31 16:02
โพสต์ 13,444 ไบต์และได้รับ +2 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ 2025-7-31 16:02
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
อ้อมกอดแห่งราตรี
ชุดภารโรง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
นาฬิกาสปอร์ต
น้ำหอมสตรี
กำไลหินนำโชค
มีดสั้นสัมฤทธิ์
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x10
x1
x1
x1
x1
x10
x1
โพสต์ 2025-8-1 20:52:19 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Jimena Fernández
Jimena Fernández

📅 วันที่: 1 สิงหาคม พุทธศักราช 2568

🌓 หัวข้อ: หน้ากระท่อมหมายเลขที่ 11  ของ ท่านเทพเฮอร์มีส

📍 สถานที่: หน้าบ้าน , กระท่อมหมายเลขที่ 11 ของ ท่านเทพเฮอร์มีส

           แสงแดดในช่วงตอนบริเวณยามเช้าที่อาบโลกด้วยสีทองอ่อนลอยละล่องระหว่างใบไม้ของป่าสนโดยรอบ กับ กลิ่นไอของหญ้าชื้น น้ำค้าง และไออุ่นจากแสงอาทิตย์แรกของวันกำลังหลอมรวมเข้าด้วยกันเป็นกลิ่นอายแห่งความสงบสุขที่ยากที่จะเลียนแบบได้



      เมื่อบานประตูไม้ของกระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีสค่อยๆ เริ่มทำการ แง้มเปิดออกขึ้นมาอย่างช้า ๆ ตามมาด้วยเสียงของบานพับไม้ที่กำลังเสียดสีกันอยู่เบา ๆ กับตะขอเกี่ยวเหล็กดังแว่วมาแต่ไกล ในเวลาแค่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาสาวน้อยนามว่า ฮิเมนา เฟร์นันเดซ หรือจีน่า ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบางเดินทางออกมาจากตรงบริเวณภายในด้านใน ของ กระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส ว้นนี้สาวน้อยทำการสวมใส่เสื้อค่ายสีส้มอมทองประจำค่ายฮาล์ฟบลัดเข้ากับกระโปรงผ้าสีครีมอ่อนให้ขับกับผิวให้ยิ่งแลดูอบอุ่นมากยิ่งขึ้น และเธอก็ทำการสวมใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาด เธอเพิ่งหวีผมจนเรียบลื่นและถักเปียหลวม ๆ ลงมาเคียงตรงบริเวณแก้ม และค่อยๆ เริ่มที่จะทำการม้วนเปียไหวเบา ๆ ตามแรงลมอ่อนที่พัดลอดมาตามแนวต้นไม้ใหญ่นั่นเอง หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มที่จะทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง ของ ตัวเธอเองเป็นประโยคที่ว่า



     “อรุณสวัสดิ์...โลกอันแสนกว้างใหญ่ใบนี้” หลังจากที่คำพูดและเสียงกระซิบแผ่วเบาของเธอได้ทำการลอยละลายหายวับไปกับอากาศของช่วงบริเวณยามเช้าเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น หลังจากนั้นก็เริ่มมีกลีบ ของ ดอกไม้ดอกเล็ก ๆ ค่อยๆ ทำการร่วงหล่นลงมาจากตรงบริเวณต้นไม้สูงพลางปลิววนอยู่ตรงบริเวณตรงกลาง ของ แรงลมประหนึ่งดุจคำทักทายและตอบกลับจากธรรมชาติที่มีให้กับสาวน้อยตัวเล็กๆ คนนี้ นั่นเอง



     ในเวลานี้ที่ตรงบริเวณขั้นบันไดไม้ที่อยู่ตรงบริเวณหน้ากระท่อม หมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส ก็ค่อยๆ เริ่มปรากฏเรือนร่างของหญิงสาวสูงโปร่ง ในชุดไซเบอร์พังค์ชัดตัดกับฉากหลังของป่าเขียวครึ้ม คุณวิคตอเรีย แบร์นาร์ด กำลังทำการยืนพิงอยู่ตรงบริเวณเสาไม้ มือข้างหนึ่ง ของ เธอกำลังถือแก้วน้ำผึ้งอุ่น ๆ ดวงตาคมกริบกรุ้มกริ่มมองลงมาอย่างอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก ก่อนที่คุณวิกตอเรีย จะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาเป็นประโยคที่ว่า




     “โอ้โห วันนี้เธอเป็นใครกันเนี่ย? แต่งตัวทำผมดูดีจนฉันนึกว่าเจ้าหญิงแห่งแคว้นทางเหนือเดินหลงทางมาตรงบริเวณแถวนี้แน่ะ”



     น้ำเสียงของคุณวิคตอเรียพูดดังก้องกังวานและเต็มไปด้วยอารมณ์ขัน ตามมาด้วยเสียงหัวเราะสดใสที่ฟังดูกี่ครั้ง กี่หน แล้วก็ยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นหัวใจ เกินกว่าที่ใครจะคาดคิดว่า จากหญิงสาวที่มีใบหน้าดุดันมากขนาดนี้ จะเป็นคนที่มีความสดใสร่าเริงได้อย่างสุดๆ ไปเลย



     สาวน้อยฮิเมนาค่อยๆ เริ่มทำการส่งรอยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน และเต็มไปด้วยความเขินอายแบบสุดๆ แต่ทว่าเธอก็กลับรับรู้และก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นหัวใจอย่างน่าประหลาด หญิงสาวยกมือขึ้นแตะไปตรงบริเวณเปียข้างหูเบา ๆ แล้วค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียงพร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกจากริมฝีปากบาง ทำการตอบกลับออกมาเป็นประโยคที่ว่า



      “ก็ต้องเริ่มต้นวันใหม่ๆ ให้ดีที่สุดใช่ไหมคะพี่วิคตอเรีย? จะได้ไม่รู้สึกว่าชีวิตของตัวเองกำลังเดินก้าวเรียวขาบางหลงทางอยู่ในดง ของ เทพเจ้า” หลังจากที่คำพูด ของ สาวน้อยฮิเมนา หรือ ว่า จีน่า ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นคุณวิกตอเรียก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับเอ่ยคำพูดออกมาประโยคหนึ่งว่า



“เออ ฉันรู้สึกชอบ ๆ คำนี้ ของ เธอจังเลยน่ะจีน่า!” หลังจากที่จบคำพูดลงไปได้เพียงแค่นานนัก คุณวิคตอเรียก็ค่อยๆ เริ่มทำการส่งรอยยิ้มกว้างออกมาให้กับเธอแล้วค่อยๆ เริ่มทำการชูนิ้วโป้งขึ้น พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดในประโยคต่อไปออกมาในทันทีว่า “ขอจดไว้ใช้ตอนออกไปเล่าเรื่องราวให้ชาวค่ายรุ่นใหม่ฟังเลย”



     ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ กันอยู่นั้นในเวลาต่อมาก็เริ่มที่จะมี เสียงของฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้น หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่กี่วินาทีต่อมาก็ตามมาด้วยเสียงของการพูดคุยที่ฟังดูค่อนข้างแผ่วเบาแบบคนที่พยายามไม่ให้ใครตกใจ ออกมาเป็นประโยคที่มีใจความว่า


      “วันนี้...จะมีขนมปังอบสดใหม่ๆ ร้อนๆ จากเตาอบไหมนะ?”น้ำเสียงของ สาวน้อยนามว่าเลย์ลา เอลฟาวลีย์ ดังขึ้นเบา ๆ พร้อม กับ ใบหน้าที่ยื่นออกมาจากตรงบริเวณประตูอย่างระแวดระวัง เธอค่อยๆ ยืนมองไปทางตรงบริเวณด้านซ้าย และก็ ด้านขวาอย่างไม่มั่นใจ ก่อนที่หลังจากนั้นเธอจะค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบางเดินทางออกมาตามหลังเพื่อนสมาชิก ภายในกระท่อมหมายเลขที่ 11 เทพเฮอร์มีส คนอื่นๆทันที หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก คุณเลย์ลินน์ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาเป็นประโยคที่ว่า



    “ขนมปังงั้นเหรอคะ? เดี๋ยวฉันจะรีบวิ่งไปเอาให้เลย!” น้ำเสียงและคำพูดของ คุณเลย์ลินน์ ดังแทรกออกมา เรือนร่างปราดเปรียวของฝาแฝดผู้น้องค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบางเดินทางออกมา อย่างรวดเร็วอย่างกับแมวป่า พร้อม กับ ท่าทีที่ดูมุ่งมั่นจะปกป้องฝาแฝดผู้พี่ ผู้เป็นพี่สาว ของ เธออย่างเต็มที่ หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก สาวน้อยฮิเมนา หรือ ว่า จีน่า ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง  ของ ตัวเธอเอง ว่า



     “ใจเย็นสิค่ะคุณเลย์ลินน์...เขายังไม่ได้ทำการเสิร์ฟอาหารเช้าเลยนะ” หลังจากที่คำพูดของเธอจบลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก สาวน้อยฮิเมนาก็ค่อยๆ เริ่มทำการยิ้มขำออกมาพร้อมกับพลางยกมือขึ้นมาป้องตรงบริเวณปากเบาๆ



     “ไม่เป็นไร ๆ พอดีฉันอยากจะออกกำลังกายแต่เช้าอยู่แล้วด้วยหล่ะ!” คุณเลย์ลินน์กล่าวคำพูดออกมาด้วยท่าทางที่ดูฮึกเหิมมากๆ ในขณะที่คุณเลย์ลาก็ค่อยๆ เริ่มทำการหันไปมองหน้า ของ น้องสาวฝาแฝด แล้วถึงกับถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะหัวเราะตามหลังออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างมีความสดใสมากๆ




     บรรยากาศตรงบริเวณหน้ากระท่อมหมายเลขที่ 11 ของท่านเทพเฮอร์มีส ค่อย ๆ เริ่มเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ การหยอกล้อเล่นกันเบา ๆ และก็ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นที่ไม่ต้องการคำอธิบายใด ๆ มาบอกต่อ หรือ อธิบายให้ใครเข้าอกเข้าใจเลยก็ว่าได้



     แล้วก็ท่ามกลางสายลมบางๆ ของช่วงเวลายามเช้าตรู่ ดวงอาทิตย์ที่กำลังไต่ฟ้าช้า ๆ และเพื่อนใหม่ที่กำลังยืนอยู่เคียงข้างกาย… ของ สาวน้อยตัวเล็กๆ ที่มีนามว่า ฮิเมนา เฟร์นันเดซ ทำให้เธอเริ่มรู้สึกได้ว่าที่แห่งนี้อาจจะกลายเป็น "บ้าน" หลังใหม่ ของเธอได้อย่างแท้จริง ๆ ในสักวันหนึ่ง











แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 19115 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2025-8-1 20:52
โพสต์ 19,115 ไบต์และได้รับ +5 เกียรติยศ +5 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2025-8-1 20:52
โพสต์ 19,115 ไบต์และได้รับ +5 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 2025-8-1 20:52
โพสต์ 19,115 ไบต์และได้รับ +5 EXP จาก โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)  โพสต์ 2025-8-1 20:52
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
อ้อมกอดแห่งราตรี
ชุดภารโรง
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
รองเท้าเซฟตี้
นาฬิกาสปอร์ต
น้ำหอมสตรี
กำไลหินนำโชค
มีดสั้นสัมฤทธิ์
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x10
x1
x1
x1
x1
x10
x1
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้