[บ้านพักหมายเลข 11] หน้าบ้าน

anne -

House' No. 11 Hermes

หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ เดินทำการก้าวเรียวบาง ตามหลังของคุณไครอน มาได้เป็นระยะเวลาแค่เพียงไม่นานนัก ในที่สุด ทั้งสองคนก็เดินทางมาจนถึงบริเวณหน้าประตูทางเข้า ของ บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสเป็นที่เรียบร้อย และก่อนที่เธอจะทำการเดินก้าวเรียวขาบาง เข้าไปภายในบริเวณด้านใน ของ ตัวบ้านพักหมายเลขที่  11 เธอก็ค่อยๆ เอ่ยบทสนทนา กับ คุณไครอน ออกไปในทันทีว่า " ว้าว บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสนี่น่าอยู่มากๆ เลยนะคะ" และหลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กสาวตัวน้อยอย่างเอลี่ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก คุณไครอนก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนา กับ เด็กสาวที่กำลังยืนอยู่เคียงข้างเขาออกไปในทันทีว่า 

"ฉันรู้สึกดีใจมากๆ เลยนะที่หนูเอลี่นะ ชื่นชอบบ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ว่าแต่หนูเอลี่ครับ ก่อนที่หนูจะเดินทางเข้าไปภายใน บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสแห่งนี้นะ หนูอยากจะทราบประวัติและความเป็นมาเป็นไป ของ บ้านพักหลังนี้ไหม" หลังจากที่จบบทสนทนา ของ คุณไครอนลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เด็กหญิงเอลี่ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนา ตอบกลับชายหนุ่ม อย่าง คุณไครอนออกไปในทันทีว่า

"อยากค่ะ คุณไครอน" หลังจากที่จบบทสนทนา ของ เด็กหญิงเอลี่ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก คุณไครอนก็เริ่มเอ่ยบทสนทนาเล่าประวัติและที่มาที่ไปของบ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ให้กับเด็กหญิงตัวน้อยเอลี่ได้ฟังในทันทีว่า

"บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส มีประวัติและความเป็นมาเป็นไปไว้ใช้สำหรับทำการต้อนรับนักเดินทางและยังไม่ถูกท่านเทพองค์ใดให้การรับรองทางด้านสายเลือด แต่ถ้าหากว่าตัวของหนู เกิดมีสายเลือดของท่านเทพเฮอร์มีส หลับใหลอยู่ภายในตัว ของ หนูแล้วล่ะก็ หนูก็ไม่ต้องทำการเดินทางย้ายไปยังบ้านพักหมายเลขใด และตัวของหนูเองก็จะมีสิทธิ์ ได้ทำการพักอาศัยอยู่ภายในบริเวณบ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ต่อไปแบบยาวๆ เลยล่ะครับ อ๋อ !! ผมขอพูดเติมเสริมเสียเล็กน้อยนะครับ หนูเอลี่ นี่คือ ข้อมูลของท่านเทพเฮอร์มีส ที่หนูควรจะทราบและก็ศึกษาเอาไว้เสียหน่อยนะครับ ข้อมูลดังกล่าวมีอยู่ว่า ท่านเทพเฮอร์มีสนะท่านเป็นเทพแห่งการเดินทาง, ท่านยังเป็นเทพขของคนเลี้ยงแกะ,และก็ท่านยังเป็นเทพแห่งกวี,เทพแห่งการกีฬา,เทพแห่งการประดิษฐ์,และสุดท้ายคือเทพแห่งโจรครับ หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนาในการเล่าประวัติและความเป็นมาและความเป็นไป ของ บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่าง เอลี่ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนา กับ คุณไครอนออกไปในทันทีว่า

"อะไรนะคะ โจรหรอคะ คุณไครอน" พอสิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก เธอก็เอื้แมมือเรียวบางข้างขวาไปทำการคว้ากระเป๋าสัมภาระมาถือไว้ภายในอ้อมแขน พร้อมกับกระโดดตัวลอยเล็กน้อย ก่อนที่คุณไครอนจะหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น พร้อม กับ เอ่ยบทสนทว่า

"หนูเอลี่ ที่บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส แห่งนี้ไม่มีโจรหรอกครับ ผมแค่หลอกหนูเล่นก็แค่นั้น ได้เวลาเดินทางเข้าไปภายในบริเวณด้านในแล้ว นะ หนูเอลี่" หลังจากที่สิ้นสุดคำพูด ของ บทสนทนาของคุณไครอนลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการเดินลากกระเป๋าสัมภาระ เดินทางเข้าไปภายในบริเวณด้านใน ของ ภายในบริเวณบ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ทันทีที่เธอได้ทำการก้าวเรียวขาบางเดินทางเข้ามาภายในด้านในของบ้านแค่เพียงไม่นานนัก เธอก็ไก้รับการต้อนรับจากเหล่าลูกๆ ของ ท่านเทพเฮอร์มีสเป็นอย่างดี ก่อนที่เธอจะทำการลากกระเป๋าสัมภาระเดืนทางเข้าไปภายในบริเวณห้องพักและจัดการเก็บข้าวของให้เป็นระเบียบเรียบร้อยทันที

anne -

House' No 11 Hermes

หลังจากที่คุณไครอน และ เอลี่ ได้ทำการก้าวเดินออกมาจากตรงบริเวณสนามฝึกซ้อม เป็นระยะเวลาสักพักหนึ่งแล้วนั้น ตอนนี้เริ่มเป็นเวลายามค่ำคืนแล้ว ท้องฟ้าช่างดูมืดมิด และเต็มไปด้วยแสงของพระจันทร์ และดวงดาว พากันสาดส่องลงมาอย่างงดงาม ก่อนที่ทั้งสองคนจะค่อยๆ ทำการเดินทาวมาจนถึงบริเวณประตูทางเข้า ของ บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีสเป็นที่เรียบร้อย หลังจากนั้น คุณไครอนก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออก กับ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ออกไปในทันทีว่า "หนูเอลี่ครับ รีบเข้าไปทำการเก็บข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมด ของหนูเถอะครับ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ คุณไครอนลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เอลี่ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบางจากตรงบริเวณหน้าบ้าน เข้าไปยังตรงบริเวณภายในด้านใน ของ บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ก้าวเรียวขาบางเดินเข้าไปภายในบริเวณห้องพักของตัวเองและจัดการเก็บข้าวของทุกชิ้นใส่ลงไปภายในกระเป๋าเดินทาง จนเสร็จหลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการเดินลากกระเป๋าสัมภาระเดินทางออกมาจากตรงบริเวณห้องพัก ก่อนที่เธอจะพบกับเหล่าลูกๆ ของท่านเทพเฮอร์มีส เธอเอ๋ยบทสนทนออกไปแค่เพียงสั้นๆ ว่า "ขอบพระคุณมากนะคะที่ให้ที่พักและช่วยดูแลหนูมา ลาก่อนนะคะ" หลังจากที่จบบทสนทนาลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการ โบกมืออำลาเหล่าลูกๆ ของ ท่านเฮอร์มิสทุกคน และค่อยๆ ก้าวเรียวขายาวเดินทางออกไปจากบริเวณบ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส มุ่งหน้าไปยังตรงบริเวณบ้านพักหมายเลขที่ 1 ซุส ต่อไป

Ripley -

White Swan in The Ocean

          หลังจากได้รับเครื่องหมายยืนยันการเป็นชาวค่ายอย่างเสื้อของค่ายแล้วนั้น ริปลีย์ได้ลากกระเป๋าเดินทางจากบ้านใหญ่เดินทางออกมาเรื่อยๆ ผ่านบ้านพักมากมายจนมาถึงบ้านพักหลังที่ 11 อันเป็นบ้านพักของบุตรแห่งดฮอร์มีส…และอีกมากมายที่ยังไม่ได้รับการยืนยันสายเลือด

          ริปลีย์เอ่ยขอบคุณผู้นำทางที่แสนดีที่นำทางมาจนถึงที่พักที่…ไม่สามารถพูดได้เลยว่าจะเป็นที่พักชั่วคราวหรือถาวร สองสามวันหรือสองสามปี แต่ทว่าก็คงจะดีกว่าไม่มีที่ให้ซุกหัวนอนในค่ายลูกครึ่งเทพกลางป่าแบบนี้

          “อบอุ่นสุดๆ”

          ผู้คนมากมายที่เต็มทั่วพื้นที่ของบ้านหลังนี้ทำให้เธอตระหนักได้ถึงพื้นที่ส่วนตัวที่จางหายไปกับพื้นที่ที่มากด้วยผู้คนมามายหลายรูปแบบ ร่างบางเดินไปหาพื้นที่ที่ยังคงว่างอยู่แล้วค่อยวางกระเป๋าของตนเองไว้ที่เตียง ในตอนแรกเธอก็มีความคิดที่ว่าหากมาถึงที่พักจะรีบเก็บข้าวของให้เป็นที่แต่หลังจากที่ได้ยินว่าหากได้รับการยืนยันสายเลือดแล้วเป็นสายเลือดของเทพองค์อื่นความขยันที่สะสมมาจากเท้าสู่สมองก็หายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน

          ไปเดินดูนู่นนี่ดีกว่า

          คิดได้เช่นนี้แล้วดูเหมือนว่าเป้าหมายของการเข้าสู่สถานที่ใหม่ของริปลีย์คือการทำควาามรู้จักมันก่อน

Ripley -

White Swan in The Ocean

          กลับจากบ้านพักหมายเลขสาม ริปลีย์เจ้าของร่างเล็กส่วนสูงเมตรครึ่งโดยประมาณก็เดินมาถึงบ้านพักหมายเลขสิบเอ็ดอันเป็นที่ซุกหัวนอนชั่วคราวของเธอ ในตอนแรกผู้คนก็ไม่ได้อะไรมาก ต่างทำนู่นทำนี่ตามประสาของพวกเขา แต่ทว่าเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเก็บกระเป๋ากำลังจะลากไปทางประตูแล้วนั้น ก็มีเสียงเอ่ยยถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

          “ได้รับรองสายเลือดแแล้วสินะ”

          “อืม เลยต้องขนของออกแล้วล่ะ”

          ริปลีย์เอ่ยอย่างเป็นมิตรก่อนที่จะโบกมือลาเพื่อนที่พูดคุยในระยะเวลาสั้นที่เธอได้นอนที่นี่ราวๆวันสองวันได้ก่อนที่จะต้องเดินออกจากที่นี่เพื่อตรงไปยังบ้านพักหมายเลขสามของเหล่าบุตรและบุตรีโพไซดอนอันเป็นบ้านพักถาวรของเธอในค่ายาล์ฟบลัดแห่งนี้ต่อไป

          ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆ แต่ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าที่แห่งนี้อบอุ่นจริงๆ…

Eloise HEROES

บ้านพักหมายเลข 11

เอโลอิสรับเอาเสื้อจากคุณไครอนมาแล้วทำการสวมทับเสื้อที่ใส่อยู่โดยไม่มีการถอดเปลี่ยนแต่อย่างใด จากนั้นก็เดินตามหลังคุณไครอนออกมาจากบ้านใหญ่เพื่อมุ่งตรงไปยังบ้านเฮอร์มีสที่เขาพูดถึง เธอไล่สายตามองดูบ้านแต่ละหลังที่อยู่ห่างกันไม่มากนักมีเด็ก ๆ อาศัยอยู่แทบทุกหลัง เธอไม่แน่ใจว่าที่แห่งนี้มีนโยบายในการแบ่งบ้านของเด็กในค่ายอย่างไร เลยนึกเดาไปเองว่าอาจเรียงตามลำดับก่อนหลังบ้านไหนเต็มคนถัดไปก็คงไปอยู่อีกหลัง คงจะเป็นประมาณนั้นแน่ ๆ เดินไปสักพักจู่ ๆ คุณไครอนก็หยุดเดินทำเอาเธอเกือบเบรคไม่ทันแทบจะชนเข้ากับหางม้าของเขา

“ขอโทษค่ะ เบรคไม่ทัน”

เธอมองดูเบื้องหน้าพบว่าเป็นบ้านหมายเลข 11 ดูเป็นบ้านหลังใหญ่ที่สุดเมื่อเทียบกับบ้านหลังอื่นที่เธอเดินผ่าน แถมยังดูโทรมเหมือนผ่านการใช้งานมานาน แต่เรื่องนั้นเธอไม่ซีเรียสนักหรอกเพราะที่ผ่านมาบ้านของเธอก็โทรมและแคบ มองดี ๆ แล้วที่นี่ยังดูดีกว่าบ้านจริง ๆ ของเธอในไอร์แลนด์เสียด้วยซ้ำไป

“ถึงแล้วล่ะ เธอพักที่นี่ไปจนกว่าจะมีเหตุให้ย้ายก็แล้วกัน”

“เหตุให้ย้าย? หมายถึงว่าหนูจะโดนไล่ออกจากบ้านเหรอคะ?”

“ฮ่า ๆ ไม่ใช่แบบนั้น แต่เป็นการย้ายออกในทางที่ดีน่ะ ไว้เมื่อถึงเวลาเธอก็จะรู้เอง”

“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะพยายามทำตัวดี ๆ จะได้ไม่โดนไล่ออกจากบ้านนะคะ”

“งั้นฉันขอตัวก่อน มีอะไรขาดเหลือสามารถถามเด็ก ๆ ในบ้านได้เลย ลูก ๆ ของเฮอร์มีสยินดีจะให้คำแนะนำเธออย่างแน่นอน พวกเขายินดีทุกครั้งที่ได้พบเพื่อนใหม่”

เอโลอิสพยักหน้าตอบรับก่อนที่ไครอนจะเดินจากไปจากบริเวณหน้าบ้าน สาวน้อยผมสีเพลิงสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะตัดสินใจเคาะประตูเพื่อขออนุญาตคนข้างใน หวังว่าจะมีใครอยู่ในนั้น

“ขอโทษค่ะ มีใครอยู่ไหมคะ? คุณไครอนให้ฉันมาพักที่นี่ค่ะ”

เหมือนว่าเสียงเคาะประตูของเธอจะเป็นผลไม่นานนักก็มีเด็ก ๆ ในบ้านออกมาให้การต้อนรับเธอเป็นอย่างดี ทุกคนดูตื่นเต้นกับการมาเยือนของสมาชิกใหม่ น่าจะมีเพียงเอโลอีสเองที่ตั้งรับไม่ค่อยจะทัน เด็กเยอะขนาดนี้เป็นลูกของเทพเจ้าทั้งหมดจริง ๆ น่ะเหรอ ไม่น่าเชื่อเลยจริง รวมถึงตัวเธอเองก็เช่นกันเธอเป็นแบบพวกเขางั้นเธอ? ถึงแม่ของเธอจะยอมปริปากเล่าเรื่องพ่อก็จริง แต่สุดท้ายเธอก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าพ่อของเธอคือเทพองค์ไหนกันแน่ คงจะต้องปล่อยให้ถึงเวลาของมันความจริงก็คงจะกระจ่าง ส่วนตอนนี้เธอก็คงต้องเอาสัมภาระไปเก็บด้านในและพักที่นี่ไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างที่คุณไครอนบอกนั่นแหละ

จะว่าไปตอนนี้เธอก็เริ่มชักจะหิวขึ้นมาแล้วสิ…

Marina -

ทางเข้าบ้านเฮอร์มีส

ไครอนเดินนำทางมาริน่าไปยังบ้านหมายเลข 11 หรือก็คือบ้านเฮอร์มีสนั้นเองก่อนเขาจะมาส่งมาริน่า ไครอนเคาะประตูเรียกคนในบ้าน ไม่นานนักก็มีคนรับก็มีคนเดินออกมาเปิดประตู

"สวัสดียามค่ำคืนนะ พอดีเจ้าหนูนี้มาถึงก็ค่ำพอดี อยากจะฝากให้พวกเธอดูแลเขาหน่อยได้ไหม"

เมื่อไครอนนั้นพูดกับคนที่เปิดประตูจบเขาได้เดินจากไป ปล่อยให้มาริน่ายืนงงตรงหน้าประตู

"สวัสดีครับวันนี้ก็ดึกแล้วคุณผู้หญิงคงต้องพักที่นี้ก่อนนะครับ ผมเอ็ดดี้พักอยู่บ้านหลังนี้แล้วคุณละ"

"สวัสดีเรา มาริน่า มาริน่า เจมส์ ขอโทษที่ต้องรบกวนคุณเอ็ดดี้ ตอนดึกๆนะ"

เอ็ดดี้ผายมือก่อนจะนำทางให้มาริน่าเข้าไป ก่อนเขานั้นจะไปจัดแจงที่พักให้กับมาริน่า

"เชิญพักตรงนี้ได้ครับ ผมขอตัวก่อน"

มาริน่าเดินไปยังที่ ที่ถูกจัดเตรียมก่อนจะพักผ่อน

ห
ไ

Adelaide BELIEVER

HERMES CABIN 

- - - - -

          ไครอนเดินมาส่งอเดลเลดถึงหน้าบ้านพักหมายเลข 11 ก่อนที่จะขอตัวไปทำธุระต่อ หญิงสาวกระชับกระเป๋าเป้บาบ่าขณะสอดส่องสายตาสำรวจบ้านหลังอื่นๆ รอบด้านที่มีลักษณะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง บ้านพักหมายเลย 11 มีสมาชิกเดินเข้าออกมากกว่าบ้านอื่น คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่บ้านหลังนี้เป็นพวกครึ่งเทพสายเลือดของเฮอร์มีส ส่วนที่เหลือรวมถึงเธอคือเด็กใหม่ที่รอการรับรองสายเลือดจากพ่อแม่เทพเจ้า

          โอเค.. ดูเหมือนเธอจะเริ่มปรับตัวและเข้าใจอะไรๆ มากขึ้นแล้ว

          อเดลเลดเปิดประตูบ้านหมายเลข 11 เข้าไปด้านในก่อนที่จะพบความอลหม่านและเสียงอึกกะทึกที่กำลังเกิดขึ้น ดูเหมือนจำนวนสมาชิกในบ้านมีมากกว่าที่เธอคาดการณ์ไว้ซะอีก

          "สวัสดีค่ะ พอดีไครอนให้ฉันมาพักอยู่บ้านนี้ เอ่อ.." เสียงของเธอถูกกลบหายไปในอากาศโดยเสียงหัวเราะดังลั่นของหญิงสาวผมบลอนด์ที่พิงขอบประตูจนอเดลเลดทำตัวไม่ถูก

          "โว้ว เธอเป็นใครเนี่ย" สาวผมบลอนด์ร้องทักเมื่อเพิ่งสังเกตุเห็นคนแปลกหน้าที่ยืนอ้ำอึ้งอยู่บ้านประตูบ้าน

          "คือไครอนให้ฉันมาพักที่นี่"

          "เด็กใหม่สินะ เข้ามาเลยพวก" จากสถานการณ์น่าอึดอัดเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นความสบายใจเมื่อสมาชิกบ้านเฮอร์มีสให้การต้อนอเดลเลดเป็นอย่างดี พวกเขาผลัดกันแนะนำตัว (แม้จะเยอะจนอเดลเลดจำได้แทบไม่หมด) และยังพาเธอไปดูเตียงนอนของตัวเองโดยไม่ลืมที่จะกำชับว่าให้เก็บสัมภาระมิดชิดถ้าไม่อยากตื่นมาแล้วพบว่าถุงเท้าของเธอหายไปคู่ละหนึ่งข้าง อเดลเลดหัวเราะเบาๆ ตามน้ำและหวังว่าพวกเขาจะแค่อำเล่นขำๆ แต่ดูจากสีหน้าจริงจังของสาวผมบลอนด์แล้วคงจะไม่ใช่อย่างนั้น

- - - - -

Adelaide BELIEVER

HERMES CABIN 

Time to say good bye

- - - - -

                อเดลเลดเดินต่อมาจนกระทั่งถึงหน้าบ้านพักหมายเลข 11 ที่เธอมีโอกาสได้มาซุกหัวนอนอยู่ในบ้านพักแห่งนี้ถึง 4 วันหลังจากที่เดินทางมาถึงค่าย หญิงสาวเปิดประตูเข้าไปในบ้านและเดินตรงไปที่เตียงนอนของตัวเองพร้อมกับเริ่มเก็บสัมภาระใส่กระเป๋าเป้อย่างไม่รีบร้อน

                "จะย้ายออกแล้วหรอ"

                "ใช่ ฉันจะไปแล้ว" หญิงสาวตอบกลับอดีตเพื่อนร่วมบ้านพัก

                "ดีใจด้วยนะ" หล่อนเข้ามากอดอเดลเลดเพื่อแสดงความยินดี

                "ไว้เจอกัน ฉันไม่ได้หายไปไหนหรอก" อเดลเลดยิ้ม เธอเช็คพื้นที่รอบเตียงเป็นครั้งสุดท้ายว่าไม่มีของชิ้นไหนตกหล่นก่อนที่จะบอกลาเพื่อนๆ บ้านเฮอร์มีสและสาวเท้าออกจากบ้านพักหมายเลข 11 กลับไปยังบ้านพักหมายเลข 1 ทันที

- - - - -

Eloise HEROES

ช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมในจีน

บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป…เช็ค!

MRE อาหารฉุกเฉิน…เช็ค!

ขนมขบเคี้ยว…เช็ค!

น้ำดื่ม…เช็ค!

น้ำอัดลม…เช็ค!

เอโลอิสติ๊กเช็ครายการสิ่งของที่เธอเตรียมไว้สำหรับการบริจาคช่วยผู้ประสบอุทกภัยในจีน รายการแต่ละอย่างบนกระดาษโน้ตถูกเติมเครื่องหมายถูกด้านหลังในระหว่างที่เธอกำลังเดินทางไปยังบ้านหมายเลข 11 ส่วนคนที่รับกรรมต้องเป็นคนแบกของตามสาวน้อยหัวสีเพลิงมาก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพี่สุมิตรพี่ชายคนดีคนเดิมของเธอที่นับวันยิ่งเหมือนคนใช้ของเอโลอิสเข้าไปทุกที แม่เจ้าประคุณเล่นขอความช่วยเหลือจากเขาไปเสียทุกเรื่อง สุมิตรเองที่คงสโลแกนใจถึงพึ่งได้กับพี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคนในบ้านจึงต้องตกปากรับคำทุกครั้งไป

“เดินช้า ๆ หน่อยไม่ต้องรีบขนาดนั้นพี่ตามไม่ทัน” สุมิตรเอ่ยขึ้นเพื่อขอให้เอโลอิสเดินช้าลงอีกหน่อย

“ทำไมพี่เดินชักช้านักเล่า!”

“ลองมาขนของพวกนี้เองไหมครับคุณผู้หญิงงงงง” สุมิตรตอบกลับด้วยน้ำเสียงเชิงประชดปนแหย่น้องสาว

“อย่าบ่นน่าพี่สุมิตรยกของนิดยกของหน่อยทำเป็นบ่นไปได้ ใกล้จะถึงแล้ว”

“เธอให้หอบของเยอะแยะนี่จะเอาไปทำอะไร ที่บ้านเฮอร์มีสมีปาร์ตี้งั้นเหรอ? ถ้าเป็นบ้านไดโอนีซุสพี่ก็จะไม่แปลกใจเท่าไหร่”

“ไม่ได้มีปาร์ตี้อะไรทั้งนั้นแหละ เรากำลังจะช่วยโลกกัน” เอโลอิสกล่าวอย่างภูมิใจ

“ช่วยโลก? ด้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปน่ะเหรอ?”

“ช่วยเรื่องปากท้องไง พี่ไม่ได้ข่าวที่บอร์ดหินเหรอ วันหลังต้องออกมาจากห้องเวิร์คช็อปตามข่าวบ้างนะ ตอนนี้ที่จีนน้ำท่วมเพราะตรีศูลหายไป สิ่งที่เรากำลังทำคือนำอาหารไปบริจาคแล้วฝากพวกบ้านเฮอร์มีสไปส่ง”

“ไม่น่าเชื่อว่าน้องสาวพี่ ก็มีจิตใจประเสริฐเช่นนี้นะเนี่ย”

“แน่นอนอยู่แล้ว!” 

เอโลอิสไม่คิดจะปฏิเสธคำชมนั้นแม้แต่นิดเดียว อันที่จริงความใจดีก็แอบหวังผลนิดหน่อยนั่นล่ะเพราะเธอคิดว่ามันจะทำให้เทพเฮสเทียพึงพอใจ การที่ทำให้เทพพึงพอใจย่อมเป็นเรื่องดีสำหรับอนาคตในวันข้างหน้าเผื่อมีเรื่องเดือดร้อนอะไรเทพจะได้ยื่นมือมาช่วยยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวได้ทั้งช่วยโลกและช่วยให้เทพโปรดปรานเธอ มีแต่ได้กับได้!

“สวัสดีค่ะไม่ใครอยูไหมฉันเอาของมาบริจาค” ทันทีที่เดินทางมาถึงเอโลอิสก็ตะโกนจากหน้าบ้านหมายเลข 11 เพื่อเรียกให้เด็กบ้านเฮอร์มีสมารับของบริจาค

“อยู่ ๆ กำลังวุ่นกับเรื่องแพ็คของเลยมาบริจาคของใช่ไหม? เป็นของประเภทอะไรจะได้เอาไปแยกถูก” เด็กบ้านเฮอร์มีสออกมาต้อนรับที่หน้าบ้านพร้อมสมุดจดรายการสิ่งของที่คนนำมาบริจาค

“เป็นพวกอาหารแห้งและน้ำค่ะ ยังไงก็ฝากแพ็ครวมไปกับของคนอื่น ๆ ด้วยนะคะ”

“ได้สิ เป็นงานของพวกฉันอยู่แล้ว เอาไปวางไว้ตรงนั้น”

 เด็กบ้านเฮอร์มีสชี้ไปที่กองของบริจาคจำพวกอาหาร ซึ่งมีเด็กสองสามคนกำลังช่วยกันนั่งแพ็คของอยู่ เอโลอิสและสุมิตรจึงเดินนำของไปวางไว้ โดยไม่ลืมส่งลิสต์รายการของบริจาคให้กับเด็กพวกนั้นด้วยเพื่อที่เขาจะได้เช็คจำนวนได้อย่างถูกต้อง 

“เรียบร้อยแล้ว หวังว่าของจะไปถึงผู้ประสบภัยอย่างปลอดภัยนะ”

พอบริจาคของแล้วก็แอบรู้สึกอิ่มบุญขึ้นมาทันที เอโลอิสไม่คิดจะยืนอยู่แถวนี้นานเพราะจะเป็นการเกะกะการทำงานของเหล่าเด็ก ๆ บ้านเฮอร์มีส เธอและสุมิตรจึงรีบพากันเดินกลับ พวกเขาจะได้ทำงานต่อเพื่อให้พ่อของพวกเขานำของบริจาคไปส่งได้ทันท่วงที

ของบริจาค

บะหมี่กี่งสำเร็จรูป 2 ถ้วย

MRE อาหารฉุกเฉิน 2 ถุง

มันฝรั่งทอด 2 ถุง

โคล่า 2 กระป๋อง

น้ำแร่ 2 ขวด

ของ

ช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมในจีน

รางวัล: 35 EXP , +7 ดรักม่า , +30 ศรัทธา และ 15 เกียรติยศ 

ความโปรดปรานจากเฮสเทีย+35 แต้ม

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

Dean HEROES

120

บริจาคของแก่ผู้ประสบภัยทั่วโลก

             เพราะว่ามีแม่เป็นนักสิทธิสตรีสิ่งแรกที่ดีนเดินไปหาหลังจากเข้ามาในร้านสะดวกซื้อคือ ‘ผ้าอนามัย’ สิ่งของจำเป็นที่หลายคนกลับมองข้าม แต่พอไปถึงผ้าอนามัยก็หมดแผงทั้งแบบมีปีกแล้วไม่มีปีก กลายเป็นสินค้าขาดแคลนเสียอย่างนั้น ไม่เป็นไรเดินซื้ออาหารแห้งแทนก็ได้ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป น้ำแร่ ช็อกโกแลต ขนมขบเคี้ยวน้ำอัดลม ของพวกนี้ยังสำคัญ พวกเขาจึงซื้อสินค้าตามรายการที่กล่าวมาให้ครบโควต้าโดยไม่เกินเงินทุนของตัวเองกันคนละชุดจากนั้นก็จ่ายเงิน ก่อนที่จะไปยังกระท่อมเฮอร์มีสต่อ

             การที่รีชาได้กลับมาที่กระท่อมเฮอร์มีสอีกครั้งเธอจะรู้สึกอย่างไรบ้างนะ?

             ก่อนหน้านี้เด็กหญิงต้องพักอาศัยในกระท่อมที่แออัดเพราะมีลูกเทพที่ไม่ได้การรับรองอยู่จำนวนหนึ่ง เมื่อมองสีหน้าของน้องสาวเห็นว่าเธอร่าเริงทีเดียวเมื่อได้กลับมาเยี่ยมเพื่อนเก่า ๆ พวกเขาจึงรีบลงชื่อบริจาคของแล้วปล่อยให้เด็กหญิงไปเล่นกับผองเพื่อน ส่วนตัวของดีนมีอะไรให้ทำมากมาย เช่น หาข้อมูลอสุรกายห้วงทะเลลึก ตรวจสอบว่าเทพเฮอร์มีสมีศัตรูที่ไหนบ้าง และสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้เลยก็คือวางแผนการเดินทาง เขาจึงเดินไปที่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ที่อยู่ใกล้กัน

สำเร็จภารกิจ: ช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมในจีน

สิ่งของที่บริจาค
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป 6 ถ้วย
มันฝรั่งทอด 5 ถุง
โคล่า 6 กระป๋อง

น้ำแร่ 12 ขวด
ช็อกโกแลต 5 ชิ้น

รางวัล: 35 EXP , +7 ดรักม่า , +30 ศรัทธา และ 15 เกียรติยศ
ความโปรดปรานจากเฮสเทีย+35 แต้ม

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25