Brooklyn Technical High School [โรงเรียนเทคนิคบรุกลิน]

Brooklyn Technical High School

{ นิวยอร์ก - บรู๊คลิน }

Brooklyn Tech

『 สถาบันผลิตอัจฉริยะแห่งบรูคลิน 』

Brooklyn Technical High School หรือที่เรียกกันอย่างแพร่หลายว่า Brooklyn Tech ได้รับการยกย่องให้เป็นโรงเรียนมัธยมปลายที่เชี่ยวชาญด้านวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี วิศวกรรมศาสตร์ และคณิตศาสตร์ภายในนิวยอร์ก ทั้งยังเป็นหนึ่งในสามโรงเรียนมัธยมปลายเฉพาะทางที่ก่อตั้งและมีมาตราฐานกำหนดโดยกรมศึกษาธิการประจำรัฐนิวยอร์ก เป็นที่ทราบกันดีว่า Brooklyn Tech มีศิษย์เก่าที่โด่งดังมากมายไม่ว่าจะนักวิทยาศาสตร์ นักประดิษฐ์ ผู้สร้างนวัตกรรม ซีอีโอ ผู้ก่อตั้งบริษัทในกลุ่ม Fortune 500 นักการทูตระดับสูง นักวิชาการ บุคคลสำคัญในวงการวรรณกรรมและสื่อ นักกีฬาอาชีพ ผู้รับรางวัลเหรียญแห่งชาติ ผู้ได้รับรางวัลโนเบล และผู้ได้รับรางวัลเหรียญโอลิมปิก

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

ในวันถัดมาหลังได้รับคำไว้วานจากเทพบอเรอัส เนเรซ่าเลือกมาเยือนสถานที่ทำงานของอดีตคนรักเทพสายลม.. หลังจากใช้ชีวิตที่ปารีสมาเป็นเวลานาน เนเรซ่าไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีโอกาสได้กลับมาเยือนโรงเรียนมัธยมปลายภายในนิวยอร์ก โดยเฉพาะกับโรงเรียนเฉพาะทางที่ไม่ใช่แนวทางของเลยอย่าง Brooklyn Technical High School โรงเรียนมัธยมปลายชื่อดังที่ผลิตบุคลากรชั้นยอดให้กับหลายวงการ เด่นดังในเรื่องมาตราฐานที่ติดยอดดอยพร้อมทั้งคุณภาพคับคั่งทั้งของตัวบุคลากรฝึกสอนและนักเรียน

ถึงจะเป็นการไว้วานที่ไม่ได้ทางการแต่เนเรซ่าก็ให้เกียรติในงานของตัวเอง(อันที่จริงก็ไม่ แค่อยากแต่งตัวเฉย ๆ) เธอถอดเสื้อค่ายสีส้มจี๊ดออก เปลี่ยนมาสวมเดรสลูกไม้สีอ่อนสวยหวานพร้อมกับรองเท้าส้นสูงสีดำที่มีลูกเล่นหรูหราไม่ธรรมดาจากแบรนด์ Cesare Paciotti ที่ให้กลิ่นอายความลึกลับมีเสน่ห์เหมือนสาวไทป์ไซเรนที่กำลังโด่งดัง

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวัน เนเรซ่าชำเลืองตามองนาฬิกาบนผนังของโถงทางเดินที่กว้างและทอดยาว เธอเลือกเข้ามาในช่วงคนพลุกพล่านด้วยวิธีง่าย ๆ อย่างแสร้งทำเป็นเพื่อนกับเด็กนักเรียนสักกลุ่มแล้วตามเข้ามาข้างใน แม้ว่านั่นจะทำให้เธอต้องสละเบอร์ส่วนตัวให้กับผู้ชายบางคนแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ยังไงช่วงนี้เธอก็ไม่ได้ใช้โทรศัพท์หรือรับสายใครอยู่แล้ว

‘ เอาล่ะ ฉันต้องตามหาชาร์ล็อต สมิธ ’ เนเรซ่าจะไม่เสี่ยงไปหาบุคลากรในโรงเรียนพร้อมกับกล่าวเสียงดังว่า สวัสดีค่ะ ฉันมาหาชาร์ล็อต .. บ้าหรือเปล่า? เธอไม่สามารถบอกได้ด้วยซ้ำว่ามาหาเพราะอะไร หรือมาหาทำไม เพราะทุกอย่างจะดูประหลาดทันที่ถ้าเธอบอกว่า อ้อ อดีตคุณส่งฉันมา หรือ เขาวานให้ฉันมาปลอบ ถึงความรักครั้งนี้มันจะแหลกไปแล้วแต่เชื่อเถอะ เนเรซ่าไม่อยากเป็นคนที่เข้าไปทำให้ความเชื่อมั่นของชาร์ล็อตที่มีต่อบอเรอัสพังทลายไปมากกว่านี้

เพราะงั้นเธอต้องหาคนที่พอจะโน้มน้าวได้มาเป็นลูกมือ

นัยน์ตาสีฟ้าซีดราวกับมณีสีหม่นกวาดมองรอบตัว ท่ามกลางเด็กเนิร์ดก็เหมือนจะมีพวกภาพลักษณ์ฮอต ๆ อยู่บ้าง ‘ ฉันควรใช้ไม้ไหนดีนะ.. เด็กเนิร์ด? หรือหนุ่มฮอต? พรอมควีนคงจัดการยากเกินไป ฉันไม่อยากได้เรื่องวุ่นวายในขณะที่อาจจะเจอไซคลอปส์แถวนี้ ’ เธอมีตัวเลือกมากมายนับร้อยนับพันแต่บางครั้ง ตัวเลือกที่ใช่ก็มักจะวิ่งพุ่งเข้ามาเองโดยที่ไม่จำเป็นต้องทำอะไร

“ เฮ้ คนสวย ไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย นักเรียนใหม่เหรอ? ”

เสียงทุ้มทรงเสน่ห์ของชายคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง ผลักให้เนเรซ่าหันไปมองจนได้พบกับร่างสูงโปร่งในชุดตามฉบับของพวกเด็กทองคำ (Golden boy) สุดฮอตของโรงเรียน เขามีใบหน้าที่ไม่ว่าใครเห็นก็คงต้องชะงัก รอยยิ้มสดใส ดวงตาซุกซน เส้นผมยุ่งเหยิงแต่กลับลงตัว ผสมมากับผิวที่ค่อนข้างแทนสำหรับคนสีขาว มองผ่าน ๆ เหมือนพวกนักกีฬาที่ร่าเริงและเป็นกันเอง

‘ เอาล่ะ เนเรซ่า.. เธอจะทำยังไงกับหนุ่มน้อยทองคำคนนี้ยังไงดี? ’ ดวงตาของหญิงสาวหลุบลงอย่างพิจารณา แต่แล้วครู่ต่อมาเธอก็ช้อนตาขึ้นสบกับเขา มุมปากยกอย่างพอดี “ อนาคตนักเรียนใหม่ต่างหากล่ะ ” สองแขนของเธอยกขึ้นกอดอก แผ่นหลังทิ้งลงพิงกับตู้ล็อคเกอร์ที่เธอก็ไม่รู้ว่าเป็นของใคร

“ นายดูไม่เหมือนคนที่จะเข้ามาทักนักเรียนใหม่ทันที่เห็นครั้งแรกนะ? ”

“ ก็ขึ้นอยู่กับว่านักเรียนใหม่คนนั้นน่าสนใจมากแค่ไหน ” เสียงผิวปากดังจากกลุ่มเพื่อนด้านหลังที่อยู่ห่างออกไปหลายก้าว เนเรซ่าโน้มตัวเล็กน้อยเพื่อชะเง้อไปดูคนกลุ่มนั้น จากการประเมินคร่าว ๆ .. เทสดี แต่งตัวหรู ใจกล้า มีเพื่อนคอยซัพพอร์ต ว้าว.. ไข่ทองคำที่ผู้หญิงอยากคว้าให้ได้สักครั้ง ตัวเลือกอันสมบูรณ์แบบของสาว ๆ วัยมัธยมที่อยากจะพากลับบ้านไปให้พ่อแม่ดูว่านี่คือลูกเขย

เมื่อเขาเห็นท่าทางพิจารณาของเธอ ชายหนุ่มคนนั้นก็รีบกระแอม “ แล้ว อะไรคืออนาคตนักเรียนใหม่? ”

“ ทำไมเราต้องมาลุ้นว่าโรงเรียนเป็นยังไงในตอนที่เราย้ายเข้ามาแล้ว เรามาดูก่อนไม่ได้เหรอ? ” เธอถามพร้อมรอยยิ้มเชิงขบขัน บางครั้งการสนทนากับคนที่แสดงออกว่าสนใจเราอย่างชัดเจนก็ค่อนข้างสนุก น่าเสียดายที่ครั้งนี้เธอไม่ได้มีเป้าหมายในการบริหารเสน่ห์หรือชู้สาว

“ ฉันคิดว่ามันก็คงได้— ถ้าเธอบอกว่ามันได้น่ะนะ ” เขาขยิบตา “ ให้ฉันพาเธอทัวร์ดีไหม? ”

“ ไม่ดีกว่า เพื่อน ๆ ของนายรอนายอยู่ ” บุตรสาวของเทพีแห่งความงามปรายตามองกลุ่มคนด้านหลังเขา เธอยิ้มบาง ๆ หมุนตัวตั้งท่าจะเดินจากไป แต่ไม่ทันได้ก้าวเท้าแรก มือหนาของเขาก็วางลงที่ไหล่ของเธอพร้อมกับการเคลื่อนไหวที่ขยับมายืนขนาบข้าง ห่างกันราว ๆ ครึ่งช่วงแขน

“ ฉันเจอพวกเขาได้ทุกวันแต่ไม่ใช่กับเธอ ” สีหน้าของเขาดูจริงจัง แม้แต่เสียงที่ใช้ก็ยังทุ้มขึ้น

“ ให้ฉันพาเธอชมว่าโรงเรียนนี้มีอะไรดี ฉันมั่นใจว่าเธอต้องตัดสินใจเลือกที่นี่ทันทีหลังจากที่ทัวร์จบลง ”

อีเว้นท์ : ปลอบใจแฟนเก่าเทพบอเรอัส ( ตามหาชาร์ลอตครั้งที่ 1 )

Timeline at [ 12:02 | 10/12/2024 ]

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

ผู้คนแหวกทางราวกับฝูงปลาเจอฉลาม เสียงฝีเท้าของพวกเขาดังควบคู่กับเสียงกระซิบกระซาบของนักเรียนหลายคน ดวงตาของเนเรซ่าในชุดเดรสลูกไม้กวาดมองรอบด้าน ผิดกับดวงตาของ ‘ รูเพิร์ต เลอวีน ’ ที่จับจ้องอยู่กับเสี้ยวหน้าด้านข้างของสาวสวยที่ดึงดูดพอจะทำให้เขาเสนอตัวมาเป็นคนนำทางชมโรงเรียน “ ปกติแล้วเธอชอบอะไร ” สองมือของเขาล้วงกระเป๋ากางเกง แผ่นหลังเอนไปด้านหลังแต่ไหล่กลับโน้มเข้าหาคนที่เดินอยู่ข้าง ๆ มุมปากยกขึ้นอย่างแพรวพราวเหมาะกับประโยคถัดมาที่เขากำลังพูด

“ วิชา.. กีฬา.. ชมรมหรือ.. ชอบคนแบบไหน? ”

“ อืม.. ”

เสียงรับคำในลำคอดังขึ้นช้า ๆ ปลายคางของเธอเชิดขึ้นสวนทางกับเปลือกตาที่หรี่ลง “ ฉันชอบวิชาภาษาฝรั่งเศส ชอบเทนนิส ชอบชมรมถ่ายภาพ ส่วนสเปค? นั่นไม่สำคัญหรอก แค่เลือกที่ดีที่สุดก็พอแล้ว ” เนเรซ่า เฮนลาดิสเป็นผู้หญิงประเภทที่ไม่เคยขาดคนเข้าหา คนเหล่านั้นล้วนมาเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเธอราวกับนกยูงเพศผู้ที่เลี้ยงขนหางจนงดงาม

“ ภาษาฝรั่งเศส.. เทนนิส.. ว้าว ” รูเพิร์ตยกมือขึ้นลูบใบหน้าคมคายของตัวเอง เสียงของเขามีทั้งความประหลาดใจและบางอย่างที่ซับซ้อนกว่านั้น รูเพิร์ตชำเลืองตามองเธอเป็นระยะ ประโยคถัดมาถูกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เบากว่าเดิมมาก “ นั่นฮอตเป็นบ้า ”

“ ขอบคุณ ”

ถึงเธอจะไม่ได้ชอบเพราะมันดูฮอตแต่ก็นะ— การได้รับคำชมก็ต้องเป็นสิ่งที่ดีอยู่แล้ว ธิดาแห่งอะโฟรไดท์ร่วมเดินชมโรงเรียนไปกับเขาผ่านแต่ละชั้นในตอนพักเที่ยงโดยมีรูเพิร์ตกระตือรือร้นในการแนะนำสถานที่ ไม่ว่าจะห้องสมุด ห้องดนตรี แล็ปวิทยาศาสตร์ หรือแม้แต่ชั้นชมรมยาวเหยียดที่มีตั้งแต่ชมรมยิบย่อยไร้สาระไปจนถึงชมรมเฉพาะทางชั้นยอด

หลังจากเอ้อระเหยมาหลายนาที เนเรซ่าคิดว่ามันถึงเวลาที่จะเริ่มเกริ่นเหตุผลที่ทำให้เธอมาที่นี่แล้ว “ รู้ไหม อันที่จริงฉันมีอีกสาเหตุที่มาที่นี่ ” เสียงของเนเรซ่าดังขึ้นต่อจากการแนะนำห้องเรียนวิชาเคมีของรูเพิร์ต หนุ่มหล่อข้างกายเธอหยุดชะงักไปเสี้ยววิก่อนจะกลับมายิ้มหน้าระรื่นพร้อมกับถามด้วยความสนใจถึงความปรารถนาที่ทำให้เธอมาที่นี่

“ ถ้างั้นอะไรคืออีกสาเหตุกันล่ะ ”

“ คุณสมิธ, ชาล็อต สมิธ ” เธอหันหน้าไปมองเขา เลิกคิ้วขึ้นเชิงถามไถ่ “ ฉันเชื่อว่านายรู้จัก ”

ใบหน้าของรูเพิร์ตนิ่งค้างไปครู่หนึ่ง เขายกมือขึ้นสางผมก่อนจะพ่นลมหายใจออกจากริมฝีปาก “ อ่า ใช่ ฉันรู้จักเธอ ” เขาดูสับสนผสมกับไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อพูดถึงชาล็อต สมิธ ดวงตาของสาวจิ้งจอกหรี่ลง ‘ เขาอาจจะเป็นนักเรียนที่ไม่ถูกกับครู.. หรือจะมีอะไรมากกว่านั้น? ’

“ ช่วงนี้เธอดูแปลกไป ” รูเพิร์ตกล่าวต่อทั้งที่เธอไม่ได้ถาม เนเรซ่าผันตัวจากสาวสวยเงียบขรึมไปเป็นผู้ฟังที่แสนดีด้วยการพยักหน้าในหลายจังหวะประหนึ่งว่าตั้งใจรับฟังเขาเป็นอย่างดี “ เหมือนขาดชีวิตชีวา ไม่สนใจอะไร สอนก็ไม่รู้เรื่อง ให้ตายสิ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอมาทำงานทำไม ”

“ ก็มันเป็นหน้าที่ของครู ” เธอตอบกลับพร้อมกับไหวไหล่ เนเรซ่าเอียงคอเล็กน้อย “ ไม่ดีเหรอ? ”

“ ใช่ ใช่ ฉันรู้ แต่..” เขาตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด ชั่วขณะหนึ่งเหมือนความหุนหันและรีบร้อนที่ทำให้คนฟังประหลาดใจ คิ้วของสาวจิ้งจอกเริ่มขมวดเข้าหากันแต่ครั้งนี้รูเพิร์ตกลับไม่สังเกตเห็น เขาเหมือนจมอยู่ในม่านหมอกของความคิด “ เปลี่ยนไปแบบนี้มันไม่แฟร์ ”

โดยที่รูเพิร์ตไม่รู้ตัว .. นัยน์ตาสีฟ้าหม่นราวกับมูนสโตนของหญิงสาวที่ข้างกายเขาเรืองขึ้นผิดจากมนุษย์ทั่วไป คำพูดและท่าทางของรูเพิร์ตประหลาดมาก มันดูซับซ้อนกว่าความสัมพันธ์ครูและนักเรียน ทั้งสีหน้า คำพูด น้ำเสียง ไม่เว้นแม้แต่สายตา ทั้งหมดสื่อถึงบางอย่างที่สะกิดให้เนเรซ่าเลือกใช้ความสามารถเพื่อยืนยันข้อสงสัยของเธอเองจนพบกับข้อเท็จจริง ‘ ตายแล้วรูเพิร์ต.. ’ ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เนเรซ่าค่อย ๆ หันหน้ากลับไปมองทางเดินพร้อมกับยกมือขึ้นป้องริมฝีปาก

คิ้วของเธอเลิกขึ้นพร้อมกับแววตาเหลือเชื่อ ‘ เขาตกหลุมรักชาล็อต? เป็นความรักที่ลึกซึ้งทีเดียว.. เล่นของสูงเหมือนกันนะเด็กนี่ ’ ความสัมพันธ์ที่ไม่มีทางถูกยอมรับในสังคมแต่อีกฝ่ายก็ยังคาดหวังที่จะได้ลองเสี่ยง เนเรซ่าหลุบตาลง จากการใช้สัญชาตญาณแห่งรักทำให้เธอรู้ว่าเขาแค่ต้องการใช้เธอเป็นสิ่งเบี่ยงเบนความสนใจ ‘ นี่สินะที่เขาบอกว่าบางครั้งสัญชาตญาณแห่งรักก็เป็นดาบสองคม ’

“ ฉันมาหาเธอเพราะเรื่องนั้น ” ปลายนิ้วของเนเรซ่าเลื่อนขึ้นม้วนปลายผมของตัวเองอย่างขี้เล่น “ ให้ช่วยไหม? ”

“ พอเถอะ ” รูเพิร์ตผ่อนลมหายใจออกจากริมฝีปาก เขาหลับตาลงอย่างอ่อนล้า “ ไม่มีใครช่วยเธอได้ทั้งนั้น ”

“ แต่ฉันไม่คิดแบบนั้นนะ ” เนเรซ่าเลื่อนมือไปเหนือบ่ากว้าง ทันทีที่ปลายนิ้วของเธอจรดที่แนวไหล่ของเขาฝีเท้าของรูเพิร์ตก็ชะงักไปโดยทันที เขาหันมาสบตาเธอด้วยแววตาประหลาดใจตรงข้ามกับความเจ้าเล่ห์ของผู้สืบทอดสายเลือดแห่งความรัก “ พนันกันไหม? ”

อีเว้นท์ : ปลอบใจแฟนเก่าบอเรอัส (ตามหาชาล็อตครั้งที่ 2)

Timeline at [ 12:24 | 10/12/2024 ]

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

รูเพิร์ต เลอวีนเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจ

เขาเป็นหนุ่มหล่อ มีคลาส เทสดี ส่วนนิสัยเป็นยังไง เรื่องนั้นเนเรซ่าไม่ทราบ แต่สองสิ่งที่เธอมั่นใจเกี่ยวกับเขาคือ ‘ ปากไม่ตรงกับใจ ’ และ ‘ โหยหาสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ’ ไม่งั้นเขาคงไม่พาเธอมาส่งถึงมือชาล็อต สมิธ.. อดีตคนรักของเทพบอเรอัส แม่ของเดมิก็อดที่โชคร้าย และคนที่ทำให้เธอต้องดั้นด้นเดินทางมาจนถึงบรุกลินเพื่อตามหา

ชาล็อตเป็นผู้หญิงร่างเล็กผิวขาวไว้ผมสั้นสีน้ำตาลและมีใบหน้าที่ดูอ่อนโยน ใจดี เธอสวมเสื้อผ้าคล้ายชาวยิปซี สวมแว่นทรงกลมไร้กรอบที่ขัดแย้งกับสไตล์การแต่งกายแต่ก็ดันลงตัวจนรู้สึกประหลาดใจ เนเรซ่าไม่แปลกใจว่าทำไมเธอคนนี้ถึงสามารถครองใจเทพบอเรอัสได้ในระยะเวลาหนึ่งและในขณะเดียวกันเธอก็ไม่แปลกใจว่าทำไมรูเพิร์ตถึงสนใจในตัวเองจนถึงขั้นตกหลุมรัก

เสน่ห์ธรรมชาติโดยไม่ต้องพยายาม ไม่จำเป็นต้องใช้สัญชาตญาณแห่งรักเนเรซ่าก็รับรู้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายได้ ความโศกเศร้า อาวรณ์ และผิดหวัง.. การออกมาจากบ้านในสภาวะที่ย่ำแย่ถึงขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว ไม่ต้องพูดภาระความตึงเครียดจากการทำงาน เพื่อนร่วมงานหรือนักเรียนที่อยู่ในช่วงวัยสร้างปัญหา คิ้วของบุตรสาวเทพีแห่งความรักค่อย ๆ ขมวดเข้าหากัน เนเรซ่าคิดอย่างชื่นชม ‘ ถ้าเป็นฉัน ฉันคงทนไม่ได้ ’

“ ครูสมิธ เธอคนนี้บอกว่ามาหาคุณ ”

บนดาดฟ้าที่ไร้ผู้คน รูเพิร์ตยืนค่อนไปด้านหลังของเนเรซ่า เขากอดอกขมวดคิ้วเล็กน้อยดูกังวลแต่ก็อยากรู้อยากเห็น ส่วนตรงหน้าของเธอคือครูสาวที่เปราะบางยิ่งกว่าตุ๊กตาแก้ว ชาล็อต สมิธไม่ตอบสนอง เธอไม่รู้สึกตัวเลยซ้ำว่าด้านหลังมีเด็กถึงสองคนแวะมาทักทาย

เสียงกำหมัด.. เนเรซ่าเบี่ยงใบหน้าไปมองทางรูเพิร์ต เขากำลังทำสีหน้าไม่พอใจพร้อมกับกัดฟันแน่นราวกับพยายามอดกลั้นอารมณ์ของตัวเอง

เนเรซ่ากำมือเป็นกำปั้นและเคาะมันลงกับราวรั้วเหล็ก “ อยากไปนั่งรถเล่นกันไหมคะ? รับลม ชมทิวทัศน์ ” ชาล็อตยังไม่รู้สึกตัวและเนเรซ่าก็ไม่ได้รีบร้อน เธอมีสารพัดวิธีการที่คิดเอาไว้ ดวงตาของทายาทเทพีแห่งความรักหลุบลงมองปลายเท้าของตัวเธอเอง ริมฝีปากที่ถูกแต้มด้วยสีกุหลาบเหยียดออกเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ บน Indian 440 สีดำสวย ๆ สักคัน? ”

“ Indian 440? ” เด็กหนุ่มที่เกิดปีสองพันกว่า ๆ ไม่มีทางรู้จักมอเตอร์ไซค์รุ่นเก่านี้แน่นอน ใบหน้าของรูเพิร์ตฉายความสับสนขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน เขาไม่ได้มีรสนิยมชอบของวินเทจหรือสนใจอะไรจำพวกนี้ ยังไม่รวมไปถึงความหมายแฝงที่อยู่ในประโยคนั้น ราวกับมีฟันเฟืองหมุนทำงานอย่างหนักในหัวของเขา รูเพิร์ตคิดว่าตัวเองควรต้องพูดอะไรสักอย่าง ถาม— หรือ อะไรก็ได้ที่ทำให้เขาไม่รู้สึกว่าตัวเองถูกทิ้งไว้ด้านหลัง

แต่ก่อนที่เขาจะได้อ้าปากพูดเสียงเคร้งเบา ๆ ที่ดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าตกตะลึงของชาล็อตที่หันกลับมาก็ทำให้ริมฝีปากของรูเพิร์ตกลับมาปิดสนิทดังเดิม คอของเขาแห้งผาก ใกล้เคียงกับความรู้สึกที่ลำคอตีบลงจนยากจะควานหาเสียงของตัวเองเจอ ‘ นั่นอะไร ทำไมครูถึงทำสีหน้าแบบนั้น ’

“ เธอ.. ” ดวงตาคู่งามของชาล็อตสั่นระริกเช่นเดียวกับริมฝีปากบนและล่างที่แยกออกจากกัน “ เธอ.. เธอรู้อะไรมา .. ด ได้ยังไง ”

คนแปลกหน้าที่มาเยือนโดยไม่นัดหมายหรือบอกกล่าวอย่างเนเรซ่ามองท่าทางของชาล็อตด้วยความสนใจ เธอขยับตัวช้า ๆ ทิ้งสะโพกพิงกับราวรั้วดูเป็นท่าทางเกียจคร้านสบาย ๆ มากกว่าเป็นทางการ “ รสนิยมส่วนตัวน่ะค่ะ ” รอยยิ้มมีเลศนัยยังประดับอยู่บนใบหน้างาม เนเรซ่าเอียงคอของตัวเองเล็กน้อย แววตามีประกายจริงจังขึ้นหลายระดับ

“ ไม่ทราบว่าตอนนี้เราพอจะคุยกันได้หรือยังคะ? ”

ดวงตาสีน้ำตาลราวกับสีตาของลูกกวางที่บริสุทธิ์สบกับนัยน์ตาสีฟ้าซีดหม่นแสงที่เต็มไปด้วยความลึกลับ ชาล็อตกัดริมฝีปากด้วยความชั่งใจ เดี๋ยวขมวดคิ้ว เดี๋ยวคล้าย เดี๋ยวจ้องมองเดี๋ยวหลบตา ทว่าในทุกขั้นตอนนั้นสิ่งที่ชาล็อตเห็นล้วนมีแต่รอยยิ้มที่สงบนิ่งไม่สั่นคลอนของหญิงสาวที่สวยจนติดตา ด้วยการตัดสินใจครั้งสุดท้าย ชาล็อตสูดหายใจก่อนจะพูดขึ้น “ เลอวีน นายออกไปก่อน ”

“ แต่ครูครั— ”

“ ไป ”

รูเพิร์ตเม้มปากแน่น เขาไม่เคยถูกครูสอนวิชาภาษาอังกฤษพูดเสียงแข็งใส่ขนาดนี้มาก่อน นายน้อยเลอวีนไม่แน่ใจว่าเขาควรน้อยใจหรือโวยวาย มันเป็นเรื่องดีที่เห็นชาล็อตตอบสนองต่อใครสักคน แต่บางอย่างในตัวของคนที่เขาคิดว่าเป็นนักเรียนใหม่ก็ดู.. ดึงดูดจนอันตราย ดวงตาสีเขียวของเด็กทองคำประจำโรงเรียนมองชาล็อตสลับกับเนเรซ่าอยู่พักหนึ่งด้วยสายตาลำบากใจ

เสียงถอนหายใจดังขึ้นท่ามกลางดาดฟ้าที่มีเพียงสายลมเป็นพยาน เขายกมือขึ้นสางเส้นผมของตัวเองก่อนจะตอบรับอย่างไม่เต็มใจ “ ก็ได้ ผมจะรอหน้าประตู ” รูเพิร์ตสบตากับชาล็อตด้วยความห่วงใยที่ลึกซึ้งแต่สิ่งที่ครูประจำภาควิชาภาษาอังกฤษทำกลับเป็นการเบือนหน้าหนี หัวใจของเขาบีบรัดจนเจ็บปวดเพราะความผิดหวัง เสียงกัดฟันกรอดดังขึ้นเบา ๆ ก่อนที่เขาจะก้าวเดินจากไป

ทันทีที่ประตูดาดฟ้าปิด เหลือแค่หนึ่งครึ่งเทพและหนึ่งมนุษยที่เคยให้กำเนิดครึ่งเทพ แทนที่จะหารือหรือสาดสิ่งที่ติดค้างในใจใส่กันกลับกลายเป็นว่าต่างฝ่ายต่างก็เงียบ ไม่มีใครพูดสิ่งที่สงสัยหรือต้องการ พวกเธอแค่สบตากันเป็นเวลานาน.. นานพอที่เข็มนาทีขยับตำแหน่งราว ๆ ห้าถึงหกครั้ง “ เธอชื่ออะไรคะ ” เสียงนุ่มจากสายเลือดแห่งความงามถูกเปล่งออกมาเป็นรายแรก มันไม่ใช่เกมใบ้ที่แข่งขันหาผู้ชนะดังนั้นเนเรซ่าจึงเลือกที่จะถอยกลับไปหนึ่งก้าว ดวงตาสีฟ้าซีดหม่นแสงกวาดมองอารมณ์บนใบหน้าของคู่สนทนาอย่างระมัดระวัง

“ เดโบห์รา ” รอยยิ้มอันขมขื่นของผู้เป็นแม่วาดผ่านใบหน้าที่อ่อนล้า “ เดโบห์รา สมิธ ”

“ เป็นชื่อที่ดี ” เนเรซ่าพยักหน้า เธอผลักตัวออกจากรั้วเหล็กเดินไปยืนอยู่ข้าง ๆ ชาล็อต ปล่อยให้ดวงตามองดูทิวทัศน์กลางวันไร้ที่สิ้นสุดจากบนดาดฟ้า “ คุณอาจจะคิดว่าการเสียเธอไปนั้นเป็นคำสาปที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่รู้อะไรไหม? บางครั้งนั่นก็เป็นพรสำหรับคนบางจำพวก ”

ชาล็อตขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ “ มันจะเป็นพรได้ยังไง .. มันคือ.. มันคือการสูญเสีย ”

“ ชาล็อต คุณดูโลกเดี๋ยวนี้สิ ความขัดแย้ง ภัยพิบัติ ความกดดัน— มีลูกก็เหมือนได้รับสิ่งที่ประทานมาจากฟ้า แต่สุดท้ายแล้วโลกนี้คู่ควรกับตัวตนแบบนั้นจริงเหรอ? ” สองมือของเนเรซ่าไขว่กันอยู่ที่ช่วงอก เธอมองตรงไปข้างหน้าโดยมีคนข้างกายหันมองอยู่เสมอ “ ทุกอย่างมันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก มันอาจทรมานใจก็ตรงที่เธออายุยังน้อย เธอยังมีความฝัน ความปรารถนาที่จะมีชีวิตแต่สิ่งนั้นอาจเป็นแรงผลักดันและแรงขับเคลื่อนให้เธอต้องแหลกสลายในอนาคตก็ได้ ”

“ ฉันไม่ได้บอกว่าการสูญเสียเดโบห์ราเป็นสิ่งที่ดีแล้ว ” ดวงตาของเนเรซ่าหรี่ลงเมื่อเธอหันมามองแม่ที่สูญเสียลูก ครั้งหนึ่งเธอก็เคยคิดอยากจะมีทายาท เด็กตัวเล็ก ๆ ที่เรียกเธอว่าแม่และจะได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ผ่านการสอนหรือบอกของเธอ แต่เมื่อเติบโตมาได้ในช่วงอายุหนึ่ง เนเรซ่าก็ตระหนักได้ในทันทีว่าโลกนี้ไม่ได้น่าอยู่เท่าแต่ก่อนแล้ว “ แค่จะบอกว่าทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณ ”

“ การเป็นแม่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเสียสละเพื่อลูกเสมอไป ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะต้องอยู่ในสายตาเราเสมอ พวกเด็ก ๆ ต้องการอิสระ พวกเขาดื้อรั้น ซุกซน เจ้าปัญหา นั่นเป็นธรรมชาติของพวกเขา ” สายเลือดเทพีแห่งความรักย่อมเชี่ยวชาญด้านอารมณ์ความรู้สึกหรือสัญชาตญาณของมนุษย์ดังนั้นสิ่งที่เนเรซ่าพูดจึงตรงประเด็น ฟังง่ายและชวนให้คล้อยตาม

“ คุณไม่ควรเอาเรื่องนี้มาโทษตัวเอง ”

“ ถ้ามันทำให้คุณเดินหน้าและมีชีวิตรอดต่อไปได้ จะโทษใครก็โทษไปเถอะ เดโบห์ราตัวน้อยคงไม่อยากให้การจากไปของเธอต้องมาทำให้คุณแม่คนเก่งของตัวเองติดอยู่กับหล่มที่ขึ้นไม่ได้ ” ริมฝีปากของเธอเหยียดออกเป็นรอยยิ้มบาง ๆ เมื่อหันไปมองคนฟังและต้องพบกับน้ำตาที่ไร้เสียงสะอื้น “ นั่นแหละชาล็อต ร้องออกมา ตะโกนออกมาว่ามันเป็นความผิดของสิ่งที่พรากเธอไปจากคุณ แม้แต่พระเจ้า ถ้าคุณอยากจะเชื่อแบบนั้น ”

“ มัน มันไม่ใช่รถชน พวกเขาเอาแต่พูดแบบนั้นแต่ พระเจ้า.. ฉันรู้ ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่ ” ครูสาวประจำวิชาภาษาอังกฤษร้องไห้จนตัวโยก เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แต่ใบหน้าและดวงตากลับแดงก่ำจนน่าสงสาร มือของเนเรซ่าวางลงที่ไหล่ของชาล็อตก่อนจะดึงตัวของแม่ที่เสียลูกสาวไปเข้ามากอด

“ อืม ”

บางครั้งแม้แต่คำว่า รู้ หรือ เข้าใจ ก็ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ เนเรซ่าปล่อยให้คนที่เธอต้องมาปลอบใจได้ร้องไห้และพร่ำพรรณนาถึงความโหดร้ายที่เกิดขึ้นกับลูกสาวและผลลัพธ์ที่ตกมาสู่ตัวเธอเอง ‘ ฝันร้ายของคนที่เลือกจะมีทายาทกับทวยเทพ.. ’ ดวงตาของธิดาแห่งอะโฟรไดท์ชำเลืองมองท้องฟ้าที่แผ่ขยายกว้างไกลไร้จุดจบ เธอเห็นสายลมโชยพัดไปมาคล้ายพยายามห้อมล้อมพวกเธอเอาไว้

สำหรับเทพการสูญเสียนี้เกิดขึ้นได้นับครั้งไม่ถ้วนในชีวิต บางครั้งอาจเจ็บมาก บางครั้งอาจรู้สึกด้านชา แต่พวกเขาก็ยังมีโอกาสซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่จะได้พบรักครั้งใหม่หรือสร้างทายาทคนใหม่— แต่สำหรับมนุษย์ล่ะ? ผู้ที่ตกหลุมรักสุดขั้วหัวใจและแหลกสลายลงด้วยการจากลาที่ต้องเกิดขึ้นทั้งกับคนรักรวมไปถึงลูก

บางทีมันอาจเป็นความทรมาณที่กัดกินตลอดทั้งชีวิตของคน ๆ นั้น ซึ่งนั่นไม่แฟร์เลย

ความรักไม่ควรเป็นสิ่งที่ทำให้เราเจ็บปวด มันควรเป็นสิ่งบริสุทธิ์ที่โอบล้อมหัวใจของสิ่งมีชีวิตแต่เมื่อมนุษย์เรามีปัญญา ความรู้สึก ชั่วขณะหนึ่งความรักที่ซื่อตรงก็ถูกบิดให้กลายเป็นอาวุธร้ายที่แม้แต่เทพีแห่งความรักก็ยังควบคุมไม่ได้ ‘ ยิ่งเป็นคนที่เข้าใจความรู้สึกได้ดีแค่ไหน.. เรื่องนี้ก็ยิ่งเด่นชัด ’ ดังนั้นบางครั้งบุตรและธิดาของเทพีอะโฟรไดท์จึงดูเหมือนไร้หัวใจ สำหรับบางคนอาจจะเพราะยังไม่เจอความรักที่ตามหา , ส่วนบางคนก็อาจจะเป็นเพราะรู้ดีในความอันตรายของสิ่งที่เรียกว่าความรัก

‘ ฉันเชื่อในความรัก ’ เนเรซ่าคิด ‘ แต่ไม่เชื่อในคนที่มาร่วมสร้างสิ่งที่เรียกว่ารัก.. ไม่เว้นแม้แต่ตัวฉันเอง ’

“ บอกฉันชาล็อต ” ดวงตาของเนเรซ่าเรืองขึ้นภายใต้การนำทางของพลังที่ขับเคลื่อนในตัว “ คุณต้องการอะไร ”

“ ฉัน.. ฉันต้องแก้แค้นให้ลูกสาวฉัน ” ชาล็อตสะอึกสะอื้น เธอพยายามปาดน้ำตาออกจากใบหน้า ปฏิเสธที่จะพังทลายอย่างสมบูรณ์ภายในอ้อมแขนของเด็กสาวที่อายุน้อยกว่าเธอราว ๆ หนึ่งรอบนักษัตร “ จัดการอะไรก็ตามที่ทำร้ายลูกสาวฉัน เพื่อ.. เพื่อที่จะได้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้กับใครอีก ”

“ ได้สิ ”

“ ตามที่คุณต้องการ ”

อีเว้นท์ : ปลอบใจแฟนเก่าเทพบอเรอัส

Timeline at [ 12:44 | 10/12/2024 ]

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

“ อย่ามาตลกหน่อยเลย ”

ในน้ำเสียงของชาล็อตมีความไม่เชื่อผสมมากับการถอนหายใจ อีกฝ่ายไม่ใช่ตำรวจ ไม่ใช่แม้แต่ผู้หญิงที่เติบโตเต็มที่ด้วยซ้ำ ปลายนิ้วของชาล็อตที่ถือว่าเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวยกขึ้นปาดหยดน้ำซึ่งเอ่อล้นตรงหางตา “ ขอบคุณนะ ไม่จำเป็นต้องลำบาก ฉันซาบซึ้งใจมากที่เธออยากช่วย ” รอยยิ้มของชาล็อตเหือดแห้ง แววตาของเธอมีความจำนนต่อโชคชะตา สิ่งนั้นปกติสำหรับคนทั่วไปที่ไม่สามารถควานหาแรงบันดาลใจหรือพลังงานให้สู้ต่อ แต่ไม่ใช่กับเนเรซ่า บุตรสาวของเทพีแห่งความรักยิ้มอีกครั้งโดยเพิ่มระดับความเจ้าเล่ห์ให้ปรากฏออกมาชัดขึ้น

“ เราเคยรู้จักกันมาก่อนไหม? ”

“ …? ”

ชาล็อตไม่เข้าใจว่าเด็กสาวแปลกหน้าคนนี้กำลังถามถึงอะไร ดังนั้นเธอจึงขมวดคิ้ว

“ เราอยู่ในแวดวงสังคมเดียวกัน? ฉันดูเหมือนคนที่จะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของคุณกับเจ้าของช็อปเปอร์คันนั้นหรือการเสียลูกสาวของคุณ? ” รอยยิ้มของเนเรซ่ากดลึกจนคนฟังชะงัก “ ถ้าคุณไม่แน่ใจ ฉันจะตอบให้ว่า— ไม่ ฉันกับคุณไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันเลย ฉันเด็กเกินกว่าจะเป็นคนของฝ่ายประกัน เด็กเกินกว่าจะทำงานให้ตำรวจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันดูไม่เหมือนคนที่ญาติ ๆ ของคุณอาจจะส่งมา ”

เสียงหัวเราะเฉียบเย็นของคนที่อายุน้อยกว่าดังขึ้นกลางความเงียบสงบของดาดฟ้าที่ตอกย้ำให้รู้ถึงความผิดปกตินี้ “ คุณไม่จำเป็นต้องเชื่อว่าฉันจะทำได้ คุณสมิธ ” เนเรซ่าบิดตัวคล้ายจะเดินจากไป “ แค่รับรู้ว่าความปรารถนาของคุณมีคนสานต่อก็พอแล้ว ”

“ อ้อ.. อย่าสิ้นหวังกับเขาจนเกินไป เจ้าของช็อปเปอร์คันนั้นน่ะ ” ธิดาแห่งอะโฟรไดท์หันกลับมาขยิบตาอย่างซุกซนก่อนจะขยับขาก้าวเดินออกไปพร้อมแผนการที่อัดแน่นอยู่เต็มสมอง ‘ ฉันจำเป็นต้องล่าอสูรกาย ’ ผู้สื่อสารกับความรักและห้วงอารมณ์ชำเลืองตาขึ้นมองท้องฟ้าที่อัดแน่นด้วยสายลมก่อนจะพูดเสียงเบา “ งานของฉันจบแล้ว ที่เหลือคือของแถม ”

คุณหนูเฮนลาดิสดึงประตูดาดฟ้าให้เปิดออกจนร่างหนาของชายที่พยายามเอาตัวแนบกับประตูเพื่อแอบฟังบทสนทนาของสาว ๆ เซถลาตามองศาของประตูที่เคลื่อนออกห่าง ดวงตาของรูเพิร์ตเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขาร้องเสียงหลงเกือบจะล้มแต่กลับถูกมือเล็ก ๆ ของสาวสวยแปลกหน้าคว้ากำเข้าที่คอเสื้อด้านหลังจนเขาค้างกลางอากาศด้วยสภาวะที่เกือบจะหายใจไม่ออก

“ มีหนูน้อยขี้สงสัยด้วยแฮะ ”

“ เฮ้ ฉันไม่ใช่หนูนะ ! ”

ท่าทางเย่อหยิ่งของเนเรซ่ากับเสียงโวยวายพร้อมใบหน้าแดงก่ำของรูเพิร์ตแตกต่างแต่ก็ลงตัวจนทำให้มุมปากของคนเป็นครูยกขึ้นเล็กน้อย เนเรซ่าทันสังเกตการเปลี่ยนแปลงนั้น ผิดกับรูเพิร์ตที่มัวแต่เสยผมอย่างหัวเสีย หลังจากคิดเรื่องเล็กเรื่องน้อยในหัว ธิดาอะโฟรไดท์ชำเลืองตาขึ้นไปมองหนุ่มน้อยทองคำที่มีความรักอันแสนบริสุทธิ์ “ ไปคุยกับเธอสิ ”

“ ห ห๊า? ”

มือของเนเรซ่าวางลงบนไหล่เขาบีบเบา ๆ คล้ายให้กำลังใจ ก่อนจะเดินลงไปตามบันไดทิ้งให้พื้นที่ดาดฟ้ามีหนุ่มน้อยที่ตกอยู่ในห้วงรัก และสาวใหญ่ที่บอบสลายจากความสูญเสีย ‘ บางทีมันอาจเป็นการเริ่มต้นเรื่องใหม่ หรือไม่ก็ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาชัดเจน ’

อีเว้นท์ : ปลอบใจแฟนเก่าเทพบอเรอัส

Timeline at [ 12:56 | 10/12/2024 ]

Denista BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

เนเรซ่ากำลังเดินอยู่ในโถงทางเดินโล่ง ๆ ของโรงเรียน เธอใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายในการตามหาสิ่งผิดปกติแต่ก็ยังไม่เจอ ‘ หรือฉันควรรอตอนกลางคื— ไม่สิ ตอนนี้ไม่มีเวลากลางคืนด้วยซ้ำ ’ บุตรสาวของเทพีแห่งความรักยกมือขึ้นนวดขมับ เธอถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ‘ ยอมแพ้ตอนนี้ได้ที่ไหน ’ ดวงตาของเธอกวาดมองไปรอบกาย ความว่างเปล่าที่เงียบงันเป็นสิ่งปกติสำหรับสายเลือดครึ่งเทพ

เพราะไอพวกตัวประหลาดไม่เคยทำตัวแบบ เฮ้ ฉันอยู่นี่ ! มาตั้งแต่ต้นแล้ว

“ คุณสมิธ ผมต้องขอโทษจริง ๆ ที่ช่วยคุณไม่ได้ ”

เสียงพูดแปลกหูของชายคนหนึ่งแว่วตามสายลมมาจากที่ไกล ๆ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘ คุณสมิธในโรงเรียนนี้ก็เหมือนจะมีอยู่คนเดียว ฉันควรไปดูหน่อย ’ เธอก้าวไปตามเสียงพยายามเคลื่อนไหวให้เงียบเพื่อที่จะไม่รบกวนช่วงเวลาที่อาจจะเป็นส่วนตัว แม้ว่าเนเรซ่าจะค่อนข้างมั่นใจว่าคุณสมิธคงไม่คิดอยากมีความสัมพันธ์ใหม่ในช่วงนี้ ปลายทางของเสียงที่เธอได้ยินคือห้องเรียนวิชาภาษาอังกฤษ.. เนเรซ่าหลุบตาลง เธอขยับแผ่นหลังพิงกำแพงนอกห้องเรียนโดยไม่คิดจะแสดงตัว

“ ไม่เป็นไรค่ะจอร์จ ฉันผิดเองที่ไม่ทันระวังทำกุญแจหายจนได้ .. ”

กุญแจ หาย ลิ้นชัก.. อะไรสักอย่างที่บ่งบอกให้รู้ว่าชาล็อต สมิธมีเหตุผลในการจะเรียกตัวภารโรงมาช่วยงัดแงะลิ้นชักในโต๊ะทำงานเพื่อเอาข้าวของหรือไม่ก็เอกสารการบ้านสำคัญเพื่อกลับไปตรวจสอบที่บ้าน นิ้วของเนเรซ่าเคาะลงเบา ๆ ที่ต้นแขนของตัวเองอย่างพิจารณา ‘ ดูเหมือนจะปกติดี ’ ในระหว่างที่กำลังคิดว่าควรปล่อยผ่านหรือเฝ้าระวังอีกสักนิด ความผิดปกติที่ตามหาก็เริ่มเผยตัว

“ ช่วงนี้แถวโรงเรียนมีคนหายบ่อย ๆ ” จอร์จคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร “ ให้ผมไปส่งดีไหมครับ? ”

“ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้ ” ชาล็อตดูประหลาดใจ เนเรซ่าสัมผัสได้จากน้ำเสียงของเธอ เสียงกุกกักจากการเก็บข้าวของ บุตรสาวของเทพีแห่งความรักกะพริบตาปริบ ๆ ครึ่งหนึ่งในใจรู้สึกเฉยชากับการจะถูกจับได้ว่าแอบฟังแต่อีกใจก็มีความเกรงใจ สาวสวยลูกครึ่งเอเชียอเมริกาถอนหายใจเฮือกพร้อมกับยกมือขึ้นขยี้เส้นผมของตัวเอง เธอเกลียดช่วงเวลาที่ตัวเองสับสน ความลังเลประดังประเดเข้ามาจนเธอจบลงด้วยทางเลือกที่โง่ที่สุด

“ น่าเสียดายจัง ”

หางตาของเนเรซ่ากระตุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงที่เหมือนจะเปลี่ยนระดับของจอร์จ มันหยาบกร้านกว่าก่อนหน้านี้และดู.. คล้ายการคำราม ‘ โอ้ เวร.. ’ เนเรซ่าหันขวับเพื่อกระชากประตูห้องเรียนให้เปิดออก “ ชาล็อต หมอบ ! ” เธอกล่าวเสียงดังกว่าปกติทำให้ครูสาวประจำภาควิชาภาษาอังกฤษสะดุ้งเฮือกและหมอบตามคำพูดของเธอไปโดยไม่รู้ตัวจนกำปั้นของจอร์จที่เหวี่ยงออกมาพลาดเป้า

“ จ จอร์จ? ”

สำหรับชาล็อตมันคือการถูกภารโรงโจมตี แต่สำหรับเนเรซ่า .. ‘ ไซคลอปส์ตัวเป็น ๆ เลยโว้ยไอเ*ี้ย ’

สาวสวยจากเคบินสิบกรอกตา ตอนอยากเจอไม่มา ตอนไม่อยากเจอดันมา เป็นแบบนี้เหมือนกับทุกครั้ง เนเรซ่าสูดหายใจเข้า เธอก้าวมาด้านในห้องอย่างเคร่งขรึมผิดกับท่าทางกระหายเลือดของไซคลอปส์ตรงหน้า ความทรงสนใจของมันถูกเบี่ยงจากมนุษย์ไร้พิษสงมาเป็นสายเลือดครึ่งเทพที่หอมหวาน “ ไอหน้าตูดหมึก ปล่อยเธอไป ” บุตรสาวเทพีแห่งความรักพูดเสียงต่ำ

“ โอ้.. เด็กน้อยที่แสนมั่นใจ ” เสียงของจอร์จบิดเบี้ยวจนชาล็อตขวัญผวา เธอไม่เห็นร่างแท้จริงของเขาแต่ยังสัมผัสได้ถึงความคุ้มคลั่งที่ผสานมากับแรงกดดัน ดวงตาของจอร์จจ้องมองไปที่เด็กสาวแปลกหน้า เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากก่อนจะระเบิดหัวเราะ “ ฉันจะจัดการเธอ.. ก่อนจะส่งชาล็อตยอดรักตามลูกสาวของเธอไป เหมือนกับตอนที่เด็กคนนั้นขอร้องว่าไม่อยากถูกพรากจากแม่ !! ”

“ จ จอร์จ .. น นี่คุณ ”

ใบหน้าของชาล็อตซีดเผือก เธอเขยิบถอยหนีทั้งที่ยังนั่งอยู่บนพื้นด้วยความตื่นตระหนก

“ เป็นแกนี่เอง ” เนเรซ่าหักนิ้วตัวเองจนได้ยินเสียงกระดูกดังกึก เธอค่อย ๆ หยิบมีดสั้นออกมา

“ กำลังตามหาพอดี ”

เนเรซ่าแสยะยิ้ม ใบหน้าของเธอเอียงไปด้านข้างอย่างเย่อหยิ่งและถือดี “ ฉันให้โอกาสนายขอโทษเธอตอนนี้ ไม่งั้นฉันจะเตะตูดให้นายต้องกราบกรานไปจนตาย ” (< สาบานว่าเป็นลูกอะโฟรไดท์จริง ๆ) ถ้อยคำของเนเรซ่าเด็ดขาด มั่นใจ ท่าทางของเธอบ่งบอกให้รู้ว่าเธอสามารถทำได้ตามที่พูด

“ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องขอโทษ? ”

โอ้โห ตรรกะป่วยซะด้วย

คิ้วของเนเรซ่ากระตุกอย่างเหลืออด เธอกัดฟันกรอกก่อนจะเค้นหัวเราเหอะ “ ได้ ถ้างั้นก็อย่ามาร้องไห้คร่ำครวญแล้วกัน ” สองร่างของอสูรและครึ่งเทพทะยานเข้าหากัน ในสายตาของพวกเขามันคือการต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิต กำปั้นหนักแน่นและเรี่ยวแรงเหนือมนุษย์ของไซคลอปส์ ปะทะกับอาวุธสัมฤทธิ์ที่ถูกสร้างมาเพื่อสังหารชีวิตอสูรกาย มันเป็นการต่อสู้ที่มีความเสี่ยงเนื่องจากห่างออกไปก็ยังมีคนนอก

แต่ในสายตาคนนอก…

ชาล็อตกะพริบตาปริบ ๆ กับสิ่งที่เธอเห็น สาวสวยในเดรสลูกไม้และรองเท้าส้นสูงกับชายฉกรรจ์วัยกลางคนกำลังอยู่ประชิดกัน คนหนึ่งออกหมัดอย่างชำนาญ อีกคนก็หลบอย่างว่องไว แต่สิ่งที่อยู่ในมือคนหลบกลับเป็นไม้ตียุงสีส้มจี๊ด สาวสวยที่สมควรจะนั่งอย่างสงบเหมือนกับแมวของลูกคนรวยตอนนี้กลับใช้ไม้ตียุงฟาดหน้าฟาดตัวชายแก่คนนั้นอย่างต่อเนื่อง

ครูสาวประจำภาควิชาภาษาอังกฤษเอียงคอ ‘ เขาทำร้าย..ลูกสาวฉัน..แต่เขา..เขากำลังถูกเด็กคนหนึ่งไล่ตี?? ’

“ ยัยเด็กสารเลว ! ” ไซคลอปส์ที่ใช้นามว่าจอร์จคำรามลั่น เขารวบรวมพละกำลังโผเข้าโอบเอวของบุตรสาวแห่งเทพีความรักและผลักให้แผ่นหลังของเธอกระแทกกับกระจกห้องเรียนจนแตกกระจาย แลกมากับการที่มีดสั้นสัมฤทธิ์ถูกปักลงที่ไหล่เขาอย่างแรงพร้อมกับเฉือนลงมาตัดเส้นเอ็นที่ไหล่ซ้ายให้เขาไม่สามารถใช้การแขนได้อีก “ อ๊ากก ”

“ ตาแก่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ! ” ขาเรียว ๆ ของเนเรซ่ายกขึ้นเตะสีข้างของไซคลอปส์ตัวนั้นก่อนจะตามด้วยการใช้เข่าผลักท้องของมันให้ถอยห่างออกไป ส่วนหนึ่งเป็นเพราะชุดที่ไม่ได้คล่องตัวทำให้เธอเชื่องช้า แต่ผู้หญิงที่ผ่านคลาสเรียนมีดสั้นของไพเพอร์ แม็กลีนไม่มีทางพ่ายแพ้อย่างหมดรูป ‘ ถึงฉันจะตาย ไอหมอนี่ก็ต้องพิการ ! ’ หลังจากโรมรันฟันแทงกันไปพักใหญ่จนสภาพห้องเรียนใกล้เคียงกับคำว่าเละเทะ

เธอและไซคลอปส์ยืนตรงข้ามกันอยู่คนละฝั่งของห้อง ต่างคนต่างหอบหายใจ ฝ่ายที่หนักที่สุดคงต้องบอกว่าเป็นเนเรซ่า .. เธอเป็นบุตรสาวเทพีแห่งความงามไม่ใช่เทพแห่งสงครามหรือการต่อสู้ ขอบเขตพลังก็ยังไม่ได้พัฒนาไปจนถึงขั้นที่เอื้อต่อการประลอง ทั้งหมดที่แสดงออกจึงเป็นขีดจำกัดทางร่างกายที่มาจากการฝึกฝน

‘ จะทำยังไงดี.. ควรทำยังไงดี ’ ความคิด แผนการ เล่ห์กลทั้งหมดถูกนำออกมากางในหัวเพื่อหาตัวเลือกที่ดีที่สุด เนเรซ่ายั่วยุเขาจนถูกครอบงำไปด้วยความโกรธแล้ว แต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือ เธอหาจังหวะปิดฉากไม่ได้และอีกฝ่ายก็เริ่มรู้ตัวว่าล้มเธอไม่ได้เช่นกัน

เสี้ยววินาทีที่เธอลังเล.. ทีละน้อยดวงตาของเนเรซาค่อย ๆ เบิกกว้างเมื่อรู้สึกถึงร่างหนาที่พุ่งเฉียดไหล่ของเธอไป

เป้าหมายของมันไม่ใช่เธออีกต่อไป

มือหยาบกร้านของไซคลอปส์กางออกหมายจะคว้าตัวของชาล็อตที่ผงะถอยหลัง แต่เมื่อระยะห่างระหว่างมือของมันและเป้าหมายเหลือไม่ถึงคืบ เจ้าชายขี่ม้าขาวในสภาพเหงื่อโชกก็ปรากฏตัว เท้าของเจ้าชายคนนั้นเตะปัดแขนของอสูรกายอย่างแรง

“ จอร์จ คุณทำบ้าอะไรของคุณ !! ”

‘ จังหวะสวยมากไอหนูรูเพิร์ต ’ เนเรซ่าลอบแสดงความยินดีอยู่ลึก ๆ ในใจ แม้จะเริ่มมองว่านี่เป็นเรื่องยุ่งยากขึ้นทุกที คิ้วของเธอเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นวิธีการที่นายน้อยเลอวีนโอบประคองครูสาวเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างปกป้องแต่ก็ทะนุถนอม ‘ เอาซะอิจฉาเลยแฮะ ’

เนเรซ่ายกมือขึ้นปาดคราบเลือดที่มุมปากของเธอเองก่อนจะส่งเสียง “ หน้าด้านจริง ๆ จอร์จ สู้ไม่ได้ก็เล่นทีเผลอ? เหอะ.. ไร้ยางอางชะมัด ” คำยั่วยุของสายเลือดอะโฟรไดท์ได้ผลอย่างร้ายกาจพอ ๆ กับสายเลือดอะธีน่า เนเรซ่ากระตุกยิ้มมุมปาก เธอโน้มตัวลงคล้ายกับกำลังรอการพุ่งชนของกระทิง “ มาเลย ”

จอร์จคำรามในลำคอ เขาหันกลับมาหาเธอ พุ่งเข้ามาหมายจะคว้าตัวสายเลือดแห่งความรัก ทว่าเนเรซ่ากลับพลิกตัว เธอมีสิ่งหนึ่งที่ต้องทำให้เรียบร้อย นั่นคือการมุ่งไปใช้สันมือสับหลังคอทั้งของรูเพิร์ตและชาล็อต– พวกเขาเป็นมนุษย์ ความรุนแรง ความตาย หรือปีศาจ ทั้งหมดนี้ให้พวกเขาคิดว่าเป็นความฝันคงจะดีกว่า

“ เอาล่ะ.. หนนี้แกตายจริง ๆ แน่ ”

การต่อสู้ของพวกเขาดำเนินต่ออีกไม่นานและในที่สุด เนเรซ่าก็ปราบไซคลอปส์ตัวใหญ่ได้สำเร็จ เธอเหยียบไหล่เขาให้แนบกับพื้น “ ถ้านายทำตามคำสั่งฉัน บางทีฉันอาจจะปล่อยให้นายรอด ” เนเรซ่าย้ำเสียงเรียบในขณะที่กดน้ำหนักเท้ามากขึ้นจนอสูรกายที่ถูกเหยียบร้องโอดโอย

“ ได้ ได้ ฉันทำทุกอย่าง ! ” จอร์จตะโกนตอบรับอย่างสิ้นหวัง

“ ดี ถ้างั้นเริ่มจากเก็บโต๊ะกับจัดเก้าอี้ให้เรียบร้อย ”

เธอเตะเขาไปทางกองข้าวของที่กระจัดกระจาย ด้วยความกลัวที่จะถูกมีดสัมฤทธิ์คม ๆ นั้นฝากบาดแผลลึกเพิ่ม แม้จะใช้การแขนได้แค่แขนเดียวแต่จอร์จก็ยังพยายามจัดการภายในห้องเรียนให้เรียบร้อยตามความเคยชินจากการเป็นภารโรงของเขา “ ต่อไปก็ขอโทษเธอซะ ” ปลายนิ้วของเธอชี้ไปที่ร่างของชาล็อตซึ่งกำลังหมดสติ

“ ท ทำไมฉันต้อง—- ” เสียงของเขาขาดหายทันทีที่เห็นแววตาเย็นเฉียบราวกับมีดที่ทิ่มแทง

“ ได้ ๆ ฉันขอโทษ !! ฉันขอโทษที่ฆ่าลูกสาวเธอ ฉัน ” เขาลนลานกล่าวขอโทษออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าพร้อมกับก้มหัวลง

เนเรซ่าเอียงคอ เธอชำเลืองมองชาล็อตที่หลับตาพริ้มก่อนจะหลุบตาลง เท่านี้เธออาจจะพึงพอใจขึ้นบ้าง แม้ว่าจะไม่ได้ยินกับตัวก็ตาม ‘ ถ้างั้นก็ไม่จำเป็นต้องเก็บเขาไว้แล้ว ’ เธอไม่เคยสัญญาว่าจะปล่อยเขา เธอแค่พูดว่าอาจจะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเมตตาด้วยการใช้วิธีไปที่เร็วที่สุดด้วยการใช้หอกแทงทะลุอกในคราวเดียว ดวงตาสีฟ้าหม่นแสงมองดูร่างของอสูรกายที่สลายหายไปเป็นแสงระเรื่อสีทอง เธอถอนหายใจ.. หันมองรูเพิร์ตและชาล็อตที่สลบอิงกันโดยใช้แผ่นหลังพิงกับโต๊ะทำงานด้วยสายตาที่อ่อนลงหลายระดับ

ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ต่อแล้ว

ธิดาแห่งอะโฟรไดท์เก็บอาวุธของตัวเองลง เธอหันหลังหมายจะจากไปแต่ฝีเท้าก็กลับชะงัก

…

หลายชั่วโมงต่อมาเมื่อพวกเขาตื่นขึ้น รูเพิร์ตยังคงสับสนและจดจำเรื่องใด ๆ ไม่ได้เลย ส่วนชาล็อต.. เดิมทีเธอคิดว่าตัวเองพึ่งจะเผชิญหน้ากับฝันร้ายที่ยากจะลืม แต่เมื่อเธอกำมือ สัมผัสหยาบ ๆ ของกระดาษก็ทำให้เธอก้มหน้าลงมอง

‘ เขาขอโทษแล้ว ’

บนกระดาษนั้นมีตัวอักษรหวัด ๆ เขียนเอาไว้อย่างสวยงาม ดวงตาของเธอสั่นระริกก่อนจะยกมือขึ้นปิดใบหน้าพร้อมถอนหายใจด้วยความโล่งอก คนร้าย.. สิ่งที่พรากบุคคลที่เธอรักที่สุดในโลกนี้ไป ในที่สุดก็..ถูกจัดการอย่างที่ควรแล้ว

จบอีเว้นท์ปลอบใจแฟนเก่าบอเรอัส
ประลองไซคลอปส์ Level 35 - ชนะ
สินสงคราม : ?

Timeline at [ 18:39 | 10/12/2024 ]