[กระดานบอร์ดข่าวสารของค่าย]

Dean HEROES

011

อยู่ค่ายอย่างเดียวน่าเบื่อจะตาย หางานทำเพิ่มดีกว่า

          ในเมื่อกระดานข่าวสารมีสองฝั่งดีนเลยกระดึ๊บมาดูงานที่อีกฝั่งหนึ่งที่หน้าตาดูธรรมดากว่ามาก ซึ่งน่าจะเป็นบอร์ดข่าวสารภายในค่ายทั่วไป เขากะรับงานทีเดียวเลยจะได้ไม่ต้องมาส่องบ่อย ๆ

          “ไหนดูสิ๊ ๆ” ยืนกอดอกอ่านข้อความตามประกาศด้วยน้ำเสียงเช่นเดียวกับตอนอ่านกระดานหินก่อนหน้า “ช่วยงานเผ่าอะเมซอน โอ้.. ชาวอะเมซอนก็มีอยู่ที่นี่ด้วยสินะ.. งานคาเฟ่งั้นเหรอ หรือว่าจะเป็นที่นั่น..”

          ตอนที่ไปร้านสะดวกซื้อหาขนมมาบูชาบิดาดีนได้เห็นว่ามีคาเฟ่เปิดอยู่ไม่ไกลกันมากนักแต่ว่าชายหนุ่มยังไม่เคยแวะไปเพราะไม่หิวกาแฟ ตอนนี้สิ่งที่ดีที่สุดที่จะคลายความเหงาที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวคือสุราเมรัยและปาร์ตี้ แต่ในค่ายที่มีแต่เด็กแบบนี้คงไม่มีปาร์ตี้น้ำเมาหรอก ถ้าจะมีก็คงเป็นเหมือนปาร์ตี้งานวันเด็กที่มีแต่น้ำอัดลมและน้ำหวานมากกว่า มันก็ไม่แย่เท่าไร ขอแค่มีเสียงเพลงและฟลอให้ออกมาแดนซ์ เขาเต้นเพลงไอไลค์ทูมูฟอิทแทนอีดีเอ็มบีทจัด ๆ ไปก่อนก็ได้

          หยุดเรื่องเพ้อฝันเอาไว้ก่อนกลับมาเรื่องงาน ถ้าเป็นคาเฟ่ล่ะก็ดีนคิดว่าตัวเขาเองทำได้สบายมากเพราะเคยทำงานร้านฟาสต์ฟู้ดมาก่อนตั้งสี่ปี ไม่ว่าจะเป็นช่วยงานหลังร้านหรือรับลูกค้าชายหนุ่มก็ทำได้หมด แต่ตำแหน่งที่ต้องการนั้น…

          “ว้า รับพนักงานเก็บสตอรว์เบอร์รี่งั้นเหรอ” ความผิดหวังเจือในน้ำเสียงแค่เสี้ยววิ แต่ก็ปรับกลับมาเป็นปกติตามเดิมได้รวดเร็ว “ก็ไม่แย่ รับไว้พิจารณา”

          จบโปสเตอร์ใบที่หนึ่งดีนก็เลื่อนสายตามายังกระดาษแผ่นต่อไป

          “เผชิญหน้ากับฮาร์ปี้ โอ้ งานนี้ผ่านไปเลย”

          อ่านแค่หัวข้อก็รู้แล้วว่าต้องเจอกับอะไร เขาไม่อ่านเนื้อหาด้านในต่อด้วยซ้ำแล้วขยับไปอ่านงานต่อไปทันที

         

          “ต่อไป เวรทำความสะอาดโรงอาหาร อื้ม ต้องงานแบบนี้สิถึงจะเหมาะกับคนธรรมดาอย่างฉัน” คำพูดที่ออกมาจากปากของชายหนุ่มทำเอาเด็กที่มาดูบอร์ดแถวนั้นหันมองด้วยสายตามีคำถาม ที่นี่มีคนธรรมดาด้วยงั้นเหรอ? “งานนี้โอเคแล้วต่อไปก็.. งานช่วยดูแลคนเจ็บป่วยในค่าย อื้ม”

          เขาแค่พยักหน้ารับแล้วจดจำรายละเอียดในประกาศไว้ในหัว งานดูแลคนเจ็บนี่ก็เป็นอีกหนึ่งงานถนัด ไม่ใช่ว่าเคยทำแผลให้ใครที่ไหนแต่ว่าทำแผลให้ตัวเองนี่แหล่ะ แต่เป็นการปฐมพยาบาลแผนปัจจุบันไม่ใช่ศาสตร์เวท คงไม่ต่างกันเท่าไรมั้ง..

          ดีนหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายภาพรายละเอียดงานกลับไปอ่านทีหลัง แล้งเรียงลำดับงานในหัวอย่างรวดเร็ว อย่างแรกคือการไปลงทะเบียนโหวตแคมเปญอนุรักษ์ฉลามและวาฬ จากนั้นไปที่เตาไฟหน้าโรงอาหาร ไหน ๆ เตาไฟเผาผลโหวตก็อยู่หน้าโรงอาหารอยู่แล้วก็ไปขอรับงานดูแลความสะอาดเลยก็แล้วกัน ส่วนงานเก็บสตรอว์เบอร์รี่กับงานดูแลคนป่วยค่อยเอาไว้ทำวันอื่น แต่ก่อนหน้าจะทำทุกอย่างเขาต้องกลับไปอาบน้ำล้างตัวที่บ้านพักก่อน ตัวเหม็นแย่แล้ว…

รับงาน: (1) ช่วยงานเผ่าอะเมซอน, (3) เวรทำความสะอาดโรงอาหาร และ (4) ช่วยดูแลคนเจ็บป่วยในห้องพยาบาลประจำค่าย

anne -

กระดานบอร์ดประกาศข่าวสาร

หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ ได้ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณบ้านพักหมายเลขที่ 01 ซุส แต่ในระหว่างตามทางที่เธอก้าวเรียวขาเดินผ่านมา วันนี้ผู้คนค่อนข้างบางตาลงไปไม่น้อยอย่างเห็นได้ชัดเจน ผิดกลับสภาพอากาศที่ยังคงมีความร้อนอบอ้าวอยู่เหมือนเช่นเคย และในที่สุดเธอก็ก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางเข้ามาจนถึง บริเวณบ้านใหญ่ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง เดินทางเข้ามาจนถึงบริเวณภายในด้านใน ของ บ้านใหญ่เป็นที่เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปทำการยืนเข้าคิวต่อแถว เพื่อที่จะได้ทำการอ่านบอร์ดประกาศข่าวสารประจำค่ายต่อไป 

และในที่สุดก็มาถึงคิวของเธอที่ต้องทำการอ่านบอร์ดประกาศข่าวสาร ของ ค่าย เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ดูมีความมุ่งมั่น และ ตั้งอกตั้งใจไม่น้อย เธอกำลังกวาดส่ายสายตาสวยทำการอ่านรายละเอียด ของ งานทุกงานที่เขียนติดระบุบอกเอาไว้ภายในบอร์ดประกาศข่าวสาร ประจำค่าย อย่างละเอียด ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนา ออกไปในทันทีว่า

"สำหรับตัวของเอลี่เอง มีความคิดเห็นว่า งานทุกงานที่เขียนอยู่ในบอร์ดประกาศข่าวสารประจำค่าย มีความน่าสนใจ และ ก็น่าทำมากๆ แทบจะทุกงานเลยนะคะ แต่ว่าถ้าหากต้องเลือกทำหนึ่งงานล่ะก็ เอลี่ขอเลือกที่จะทำงานเวรทำความสะอาดโรงอาหารก็แล้วกันนะคะ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบางของตัวเธอเอง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณบ้านใหญ่ และมุ่งหน้าเดินทางต่อไปยังตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่ายทันที

anne -

กระดานบอร์ดประกาศข่าวสาร ประจำค่าย

หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่างเอลี่ เธอได้การก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณบ้านพักหมายเลขที่ 01 ซุส หน้าบ้านได้เพียงแค่ไม่นานนัก ในที่สุดตอนนี้เธอก็เดินทางก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณบ้านใหญ่เป็นที่เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า

"วันนี้จะทำงานอะไรดีนะ" พอสิ้นสุดคำสนทนา ของ ตัวเธอเองลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก  เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางเข้าไปภายในบริเวณด้านในของบ้านใหญ่ทันทีและหลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่าง เอลี่ได้ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางเข้ามาจนถึงภายในบริเวณภายในด้านใน ของ บ้านใหญ่ได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ไปทำการยืนรอต่อคิวเพื่อที่จะทำการอ่านบอร์ดประกาศข่าวสาร ประจำค่าย เธอใช้เวลาในการยืนรอต่อคิวแค่เพียงไม่นานนัก ในที่สุดก็ถึงคิวของเธอ ที่จะได้ทำการอ่านบอร์ดประกาศข่าวสาร ประจำค่ายเสียที เด็กหญิงกวาดส่ายสายตาทำการอ่านรายละเอียด ของ งานที่เขียนอยู่ภายในบริเวณบอร์ดประกาศข่าวสาร ประจำค่าย จนครบทุกงาน ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า "ทุกงานที่ถูกเขียนอยู่ภายในบอรด์ประกาศข่าวสาร ประจำค่าย มีความน่าสนในเหมือนกันหมดทุกงานเลย แต่เมื่อวานนี้เราได้ลองไปช่วยและทำงานที่เวรทำความสะอาดโถงอาหารไปแล้วในเมื่อวานนี้ วันนี้เราขอไปช่วยทำงานที่เผ่าอะเมซอน"  หลังจากที่สิ้นสุดคำสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกไปจากตรงบริเวณบ้านใหญ่ เดินทางมุ่งหน้าไปยังตรงบริเวณอะเมซ่อนคาเฟ่ทันที

anne -

กระดานบอร์ดข่าวสารประจำค่าย

หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่าง เอลี่ ได้ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่าย ได้แค่เพียงไม่นานนัก เธอใช้ระเวลาในการเดินทางแค่เพียงไม่นานนัก เธอก็เดินทางมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณหน้าทางเข้าของบ้านใหญ่เป็นที่เรียบร้อย เด็กหญิงไม่รอช้า เธอรีบตัดสินใจค่อยๆ ทำการเดินทางก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเธอเอง เดินทางเข้าไปภายในบริเวณบ้านใหญ่ หลังนี้ได้แค่เพียงไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการกวาดส่ายสายตามองไปรอบๆ ทั่วทั้งตรงบริเวณบ้านใหญ่อยู่เป็นระยะเวลาสักพักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ทำการเอ่ยบทสนทนา ออกไปในทันทีว่า 

"วันนี้คนมาทำการอ่านบอร์ดประกาศข่าวสารประจำค่าย น้อยจัง แต่ก็ดีนะจะได้ไม่ต้องยืนรอต่อคิว หรือต่อแถวนานๆ " หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวเล็กๆ ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการกวาดส่ายสายตาคู่สวย ไปทำการอ่านรายละเอียด ของ งานทั้งหมดที่เขียนไว้ภายในบริเวณบอร์ดประกาศประจำค่าย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า

"เอลี่เคยไปช่วยงานเวรทำความสะอาดโรงอาหารมาแล้ว และก็เคยไปช่วยงานของเผ่าอะเมซอนมาแล้ว แต่ตั้งแต่ทำงานมาเอลี่มีความรู้สึกประทับใจในการทำงานที่อะเมซอนคาเฟ่มากๆ เลยค่ะ ถ้าอย่างงั้นเอลี่ขอรับทำงานให้กับเผ่าอเมซอนอีกครั้งหนึ่งนะคะ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเธอเอง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณบ้านใหญ่ และมุ่งหน้าทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเธอเองเดินทางไปยังบริเวณจุดหมายปลายทาง คือ อะเมซอนคาเฟ่ทันที

Daemon HEROES

News Mission

เช้านี้เดม่อนได้ยินว่ามีงานใหม่ที่บอร์ด เขาก็เลยแวะมาดูสักหน่อย ดูเหมือนในบ้านคนอื่น ๆ จะออกไปกันแล้ว ยกเว้นพี่เนเรซ่าที่ดูเหมือนจะยังไม่ออกจากห้องนอน สงสัยช่วงนี้กำลังมีกุ๊กกิ๊ก(?) กับหนุ่มบ้านไหนสักบ้านเป็นแน่ ดูเหนื่อย ๆ เขาไม่เห็นเธอนอกห้องพักนานแล้ว

"วู้ว ขายผลไม้ ไม่ยากเลยนะแก" เด็กสองสามคนที่เพิ่งมาใหม่ ยังไม่ถูกรับรองพูดขึ้น

"นั่นสิแก เราลองไปทำกันดูไหม" เด็กอีกคนพูดขึ้นก่อนจดรายละเอียดและเดินคู่กันไป

ผมมองทั้งสองก่อนหันไปมองงานใหม่ งืม ขายของ ดูไม่น่ายากแต่พื้นที่คือข้างนอกค่ายนี่สิ คิดว่ามันจะราบรื่นจริงเหรอ เดม่อนครุ่นคิดในใจมองประกาศตรงหน้า

"บุตรอะโฟร์ไดท์ สนใจหรือไง" เสียงลิเลียน่าดังขึ้น ก่อนผมหันไปเห็นเธอยืนกอดอกอยู่ไม่ไกล

"แฮ่ ๆ ก็นิดหน่อยน่ะ อีกทั้งอยากออกไปเดินดูข้างนอกบ้างว่ามีพวกก็อบลินมาเพ่นพ่านแถวนี้อีกหรือไม่" เดม่อนพูดกับหญิงสาว ในเมื่อแม่ไม่ชอบเขาจะต้องปัดกวาดพวกนี้จนเข็ดหลาบไม่กล้ามาทำบริเวณนี้สกปรก

ลิเลียน่าเดินมาใกล้ ๆ ผมก่อนเธอจะพูดขึ้น "ก็เอาสิ ขืนปล่อยนายไปข้างนอกคนเดียวไม่รู้จะรอดกลับมาค่ายได้ไหม นายไม่โชคดีไปตลอดหรอกนะ"

"เธอก็พูดเกินไป แค่ไปตลาดนัดเอง อยู่จากค่ายไม่ไกลขนาดนั้น" เดม่อนแย้งอีกฝ่าย อีกทั้งตอนนี้เขารู้สึกตัวเองแข็งแกร่งขึ้นแล้ว 

"แค่นายเปลี่ยนสีตาแบบนั้นไม่ได้ช่วยให้นายรอดหรอกนะ" ลิเลียน่าพูดก่อนเธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าผม "เพิ่งสังเกตนายใช้พลังทำสีตาตัวเองเป็นทองฟ้างั้นเหรอ ตาสองสี... อืม ก็เท่อยู่นะ" เธอพูดน้ำเสียงแซวผม

"งั้นเราไปเจอกันที่ไร่สตรอว์เบอร์รี่นะ เดี๋ยวผมไปหาอะไรกินก่อน" เดม่อนพูดแจ้งต่อลิเลียน่า

"ได้ เดี๋ยวชั้นกลับไปบ้านเตรียมอาวุธด้วย" ลิเลียน่าพูดตอบเด็กหนุ่ม ก่อนเธอตบบ่าเขาและเดินกลับไปยังบ้านพัก 

ส่วนผมก็เดินมุ่งหน้าไปคาเฟ่สักหน่อย วันนี้อยากจะหากาแฟสดมาเข้าร่างกายสักหน่อย จะได้กระฉับกระเฉงมากขึ้นด้วย และมีความกระปรี้กระเปร่า 

-

anne -

กระดานบอร์ดประกาศข่าวสารของค่าย

หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่าง เอลี่ เธอได้ทำการลงชื่อเข้าร่วมกิจกรรม Buddy - Budder เสร็จสิ้นลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น ช่วงเวลาย็นของวันนี้อากาศค่อนข้างจะร่มรื่นเป็นอย่างมาก และถึงแม้จะมีแสงแดดสาดส่องลงมา โดนตัวของเธอบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แรงจนถึงขั้นทำให้แสบผิวหนังเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางเข้ามาจนถึงยังบริเวณภายใน ด้านในของบ้านใหญ่ ก่อนที่เธอจะหยุดยืนอยู่ที่ตรงบริเวณ หน้าบอร์ดประกาศข่าวสารประจำค่าย หลังจากนั้นเด็กหญิงตัวเล็กก็ค่อยๆ เริ่มทำการกวาดส่ายสายตาคู่สวย ไปทำการอ่านรายละเอียดของงาน ทุกงานที่เขียนไว้ภายในบริเวณบอร์ดประกาศข่าวสารประจำค่ายจนครบถ้วนทุกงาน ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า

"วันนี้เอลี่ ขออาสาตัวเองไปเป็นเวรทำความสะอาดโถงอาหารปรัจำค่ายก็แล้วกันนะคะ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนาของเธอลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกไปจากตรงบริเวณบ้านใหญ่ และมุ่งหน้าเดินทางต่อไปยังตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่ายต่อไป

Daemon HEROES

Check mission new

เดม่อนเดินแวะมายังกระดานบอร์ดข่าวสาร ดูเหมือนเขาไม่ได้มานานจะมีภารกิจอัปเดทมากมาย และสายตาเขาเห็นอะไรแวบ ๆ เหมือนเป็นการทดสอบนีเมียน ถ้าเขาผ่านการทดสอบนี้คุณไครอนจะรับรองการฝึกวิชาดาบโล่ให้เลยงั้นเหรอ 

"เจ๋ง" เดม่อนพูดอุทานก่อนจะในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ราชสีห์นีเมียน ศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาอสุรกายระดับกลาง แม้แต่เฮอร์คิวลีสยังสู้ยากลำบาก

"โห ราชสีห์นีเมียนเลยเหรอ จะไหวไหมเนี่ย" เสียงเด็กชายคนหนึ่งพูดก่อนกลืนน้ำลายเสียงดังด้วยความกลัวเล็ก ๆ 

สำหรับเดม่อนไม่มีอะไรที่เขาจะกังวลแล้ว นี่คือความท้าทายที่เขาจะต้องพิชิตอีกหนึ่ง เขาต้องการจะแข็งแกร่งขึ้นและแข็งแกร่งมากกว่านี้ 

เดม่อนไม่รอช้ารีบเดินไปพบไครอนที่ห้องทำงานของเขา เพื่ออาสาทำภารกิจทดสอบนี้...

- อ่านข่าวภารกิจทั้งหมด -

Dean HEROES

088

ส่องบอร์ดงานในค่าย

             เอาล่ะได้เวลาย้ายก้นมาที่อีกกระดานนึง…

             เท่าที่ส่องดูเหมือนว่ากระดานนี้จะมีแต่งานเดิม ๆ แต่ก็ยังพอจะมีงานใหม่ผุดขึ้นมาให้รับจ็อบเสริมอยู่สองงาน

             “ฉันทำคาเฟ่สุดหรู.. โอ้ มีงานที่คุ้นเคยมาด้วยแฮะ”

             ดีนเคยทำงานที่ร้านฟาสต์ฟู้ดมาก่อน แม้ว่าเขาจะไม่เคยทำเครื่องดื่มนอกจากกดมาจากตู้แต่เนื้องานต่าง ๆ อย่างแคชเชียร์คงคล้ายคลึงกัน แต่เหนืออื่นใดเขานึกถึงเพื่อนของเขามากกว่า ถึงอีกฝ่ายจะเป็นบาร์เทนเดอร์มือฉมังแต่ก็มีความสามารถในการชงเครื่องดื่มอย่างอื่น ชักอยากจะเห็นตอนที่อีกฝ่ายทำงานเป็นบาริสต้าเหมือนกัน สรุปคือ.. เขาแค่อยากไปดื่มกาแฟชิล ๆ มากกว่าไปเป็นพนักงานร้าน เอาไว้ถ้ากระเป๋าตังค์แห้งก็จะลองพิจารณาดูอีกทีนึง

             เมื่อทราบรายละเอียดแล้วเขาก็เลื่อนสายตาไปที่งานต่อไป

             “บททดสอบไครอน ครั้งที่สอง อ้าว.. แล้วครั้งที่หนึ่งให้ทำอะไรอ่ะ?” บางทีภารกิจไครอนหนึ่งอาจจะมามีให้ทำในช่วงที่เขายังไม่เข้ามาในค่ายก็ได้ ดีนคิดเช่นนั้นไปเพื่อตัดความสงสัยของตัวเอง “หลังการฝึกฝนล่าฮาร์ปี้ อสุรกายที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาอสุรกายทั้งปวง อ้อ.. ครั้งที่หนึ่งคือภารกิจฝึกเผชิญหน้าฮาร์ปี้นี่เอง”

             ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ดีนยังไม่เคยได้ต่อสู้กับฮารปี้มาก่อน ไม่ยักคิดเลยว่าจะเป็นอสุรกายที่อ่อนที่สุด งั้นภารกิจนี้คงเป็นตัวอะไรที่เก่งขึ้นมาอีกนิดนึงสินะ…

             “ไครอนได้ติดป้ายประกาศ การทดสอบต่อไปจากเขา โดยครานี้คือการตามหาราชสีห์นีเมียน อสุรกายที่มีผิวหนังหนาราวเกราะชั้นเลิศ อาวุธใดก็ยากจะฟันแทงเข้า จะต้องอาศัยการจู่โจมจุดอ่อน ไม่ว่าจะเป็นอุ้งเท้า ปาก ตา ที่พอจะฟันแทงได้ สร้างความเจ็บปวดให้มันไม่น้อย… เดี๋ยวนะ นี่มันเก่งขึ้นมาอีกนิดตรงไหน!?”

             ดีนทำตาโต การต่อสู้กับสิงโตไม่ใช่เรื่องตลก แถมยังเป็นสิงโตที่ฟันแทงไม่เข้าอีก แล้วอีกอย่างจะให้เขาไปปราบน้องสิงโตขนฟูน่ารักเนี่ยนะ แค่คิดใจก็จะสลายแล้ว กระนั้นดีนก็อ่านต่ออีกนิดเพื่อให้จบประโยค

             “โดยไครอนจะถือว่าการสอบคลาสแรกผ่านด้วยหากคุณผ่านบททดสอบนี้ โอ้…”

             การสอบ.. ใช่ เขาลืมไปเลย หลังจากที่เรียนคาบสุดท้ายเสร็จเขาก็ไปเจอภารกิจที่เฮติเข้าจากนั้นก็ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้สอบคลาสหอก แต่บททดสอบนั้นคือต้องปราบสิงโตอย่างนั้นเหรอ ไม่อยากทำเลย หรือจะยอมไม่จบหลักสูตรดีล่ะ…

             เป็นเรื่องที่คิดไม่ตก เห็นทีว่าเขาคงต้องไปปรึกษาผู้อำนวยการสักหน่อย ทั้งเรื่องการสอบและเรื่องของภารกิจที่เขาหาไม่เจออีกด้วย

รับทราบงานในค่าย: ฉันทำคาเฟ่สุดหรู และบททดสอบไครอน #2

Bright BELIEVER

◇◆ 11 ◇◆

“เอาน่า ฉันรอสิ่งนี้มาหลายสัปดาห์แล้ว เธอก็รู้ ฤดูร้อนฉันทนไม่ไหวแล้ว นี่คือสิ่งเดียวที่ฉันต้องการ !” อาร์มี่ อัมบัสที่กำลังวิดีโอคอลไบร์ท มือข้างหนึ่งดึงผ้าปูที่นอนออกจากเขา แล้วลุกขึ้นนั่ง อาร์มี่ยิ้ม “ไบร์ทเพื่อนดูสินี่มันเยี่ยมยอด คอลลินดูฉันดีประดุจฉันเป็นเจ้าหญิง—” 

"เอ็งอย่ามาเวอร์" ฉันกำลังคุยกับอาร์มี่อย่างออกรส

ต้องมาพึ่งพาใช้บริการอินเทอร์เน็ตที่คาเฟ่ สัญญาณที่นี่เร็วแรงที่สุด

"อิจฉาหรอ"

"ฉันไม่มีทางอิจฉาเพื่อนตัวเองหรอก แต่ก็ดีใจด้วยนะเว้ยที่สุดท้ายแล้วก็เจอคนที่รักแกจริง ๆ แถมไอ้เจ้าหนุ่มคอลลินคนนี้ ดูไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่ผ่านมาของนาย"

"ที่รักทำอะไรอยู่"

เสียงจากปลายแทรกขึ้นมา ถึงจะไม่เห็นหน้าเจ้าของเสียงนั้นฉันเดาได้เลย คอลลิน ซิกเซอร์ส 

"กำลังคุยกับไบร์ทอยู่น่ะเบ๊บ"

"ไบร์ทหรอ ไฮ" คอลลินโบกมือให้กล้อง

"อาร์มี่ซนป่ะ หวังว่าเพื่อนฉันจะทำนายปวดหัว"

คอลลินตอบกลับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ไม่ปวดหัวแต่ปวดอย่างอื่นมากกว่า" 

"ฮั่นแน่"

พวกเราสามคนคุยสัพเพเหระกันต่ออีกหลายชั่วโมง ฉันโดนอาร์มี่จี้ถามเรื่องค่ายรณรงค์ปลอม ๆ ที่มาเข้าอยู่หลายครั้ง ถึงฉันจะไม่ชอบการโกหก แล้วยังไงล่ะ การบอกความจริงก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี คนธรรมดาไม่มีทางเห็นในสิ่งที่ฉันเห็น

หลังจากนั้นฉันเป็นฝ่ายวางสายซะก่อน มีอีกหลายอย่างที่ต้องสำรวจภายในค่ายแห่งนี้ ไบร์ทไม่ชอบความเหงาการอยู่คนเดียว ทำเอาฉันห่อเหี่ยวใจ

อยากหาสาวสักคนที่จริงใจ โอ๊ะ ! เพื่อนดิ ใจเหม่อลอยคิดถึงสาว ๆ อันที่จริงจะเป็นเพศไหนเขาก็ไม่เก่งหรอกนะ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงมันก็ดีไง

ดียมากฮ้าบฟู่ว 

กระดานบอร์ดข่าวสาร 

ฉันอ่านอย่างละเอียดถี่ถ้วน ฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้ 

หวนย้อนนึกถึงความทรงจำครั้งเก่าที่มันไม่ใช่เรื่องดีเลย การถูกจู่โจมได้รอยแผลเป็นนั้น ฉันมีสีหน้าวิตกกังวล ถ้าจะก้าวข้ามผ่านมันไป ฉันจะต้องเอาชนะให้ได้ 

เพราะฉะนั้นเพื่อลบล้างความให้แพ้

ไบร์ทตัดสินจะทำภารกิจนี้ ถึงจะต้องเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยง บุคคลที่เกิดความพ่ายแพ้เข้าเส้นอย่างฉัน ไม่ขอยอมวิ่งหนีเหมือนเดิม

Eloise HEROES

หางานทำ

เอโลอิสรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยมีประโยชน์ต่อใครในค่ายเลยจริง ๆ อย่างน้อยก็ตอนนี้ เธอยังคงเป็นเพียงเด็กใหม่ที่ทำอะไรไม่ค่อยเป็นนอนหายใจทิ้งไปวัน ๆ ก็คงไม่ไหว ถึงความฝันสูงสุดในชีวิต คือ การเป็นนีทก็เถอะ แต่ให้อยู่ว่างทั้งวันเธอคงได้อกแตกตายก่อน เห็นทีเธอจะต้องหาอะไรทำเสียหน่อยให้อย่างน้อยในแต่ละวันที่ผ่านพ้นไปไม่สูญเปล่า บางทีบอร์ดประกาศงานอาจจะมีอะไรให้ทำก็ได้นี่นา ว่าแล้วสาวน้อยผมสีเพลิงก็มุ่งหน้าไปยังบอร์ดที่ว่า แน่นอนว่าเธอไม่เกี่ยงงานหรอกตราบใดที่ได้รับค่าตอบแทนมี่สมน้ำสมเนื้อ 

เมื่อเดินมาถึงหน้าบอร์ดก็เริ่มไล่สายตาอ่านสิ่งที่เขียนบนนั้นอย่างละเอียดทุกบรรทัด พออ่านแล้วก็ถึงกับหน้าแห้ง ก็…ไม่ได้เกี่ยงงานหรอกนะ แต่ว่างานบนนั้นนะท่าทางเธอจะกลายเป็นศพเสียก่อนนี่สิ ดูเกินกำลังเหลือเกิน แค่ลำพังยังเอาตัวไม่รอดจะให้ไปสู้กับตัวอะไรก็คงไม่ไหว อย่างน้อยเธอก็ควรจะแข็งแรงกว่านี้อีกสักหน่อย งั้นงานที่ทำได้ตอนนี้ก็คงจะเป็น…งานทำความสะอาดล่ะมั้ง อันนี้น่าจะพอได้ โดยปกติเธอก็ทำความสะอาดบ้านเป็นกิจวัตรและหน้าที่หลักในครอบครัวอยู่แล้ว ให้ทำความสะอาดโรงอาหารน่ะสบายมากเลย เอางานนี้ล่ะ เอโลอิสตัดสินใจรับงานนี้จากนั้นก็รีบมุ่งหน้าสู่โรงอาหารประหนึ่งคนร้อนเงิน

รับงานเวรทำความสะอาดโรงอาหาร