[บ้านหมาป่า] ห้องสมุด

Shirin -

Shirin

Wakamura

"The pursuit of wisdom is not merely the acquisition of knowledge, but the ability to understand, reflect, and apply it in ways that elevate both oneself and the world."

หลังจากการฝึกฝนที่เข้มข้นจบลง ชิริน วากามุระ ก็ถือกราดิอุสไม้กลับไปยังชั้นเก็บอาวุธอย่างระมัดระวัง เธอลูบผิวไม้เรียบของดาบด้วยความรู้สึกขอบคุณ ก่อนจะวางมันไว้ที่เดิม

“ขอบคุณที่ช่วยพัฒนาฝีมือฉันนะ” เธอพึมพำเบาๆ ให้กับดาบไม้ แล้วเดินออกจากลานฝึก

ทางเดินที่ทอดยาวกลับสู่บ้านหมาป่านั้นอบอวลไปด้วยกลิ่นไอของต้นไม้ใบหญ้า เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วประสานกับเสียงลมที่พัดผ่าน เธอก้าวเดินด้วยจังหวะที่มั่นคง แม้กล้ามเนื้อจะปวดตึงเล็กน้อยจากการฝึก แต่ใบหน้าของเธอกลับแสดงออกถึงความสุข

ไม่นานนัก ชิรินก็เดินมาถึง ห้องสมุดแห่งหมาป่า อาคารไม้ที่ตกแต่งด้วยลวดลายโบราณ บานประตูสลักเป็นรูปดวงจันทร์กับหมาป่า ห้องสมุดแห่งนี้เป็นสถานที่เงียบสงบและเปี่ยมไปด้วยความรู้ที่ลึกซึ้ง

เธอเปิดประตูเข้าไปเบาๆ เสียงเอี๊ยดของบานประตูไม่อาจกลบกลิ่นหอมของกระดาษเก่าและหมึกที่ลอยมาแตะจมูก เธอมองหาโต๊ะไม้ตัวใหญ่ที่มุมหนึ่งซึ่ง ลูปา รออยู่ในร่างมนุษย์

วันนี้ลูปาอยู่ในร่างของหญิงสาวผู้สง่างาม ผมสีขาวยาวสลวยของเธอร่วงระต้นคอ ใบหน้าคมคายดูมีอำนาจแต่ก็อบอุ่นในเวลาเดียวกัน เธอสวมชุดคลุมสีเงินอ่อนที่คล้ายจะสะท้อนแสงเล็กน้อย

“ชิริน” ลูปาเอ่ยทัก ขณะยิ้มบางๆ “วันนี้เจ้าพร้อมสำหรับบทเรียนใหม่หรือยัง?”

“พร้อมค่ะ คุณลูปา!” ชิรินตอบด้วยเสียงสดใส พลางวางกระเป๋าสะพายที่มีหนังสือเรียนหนักอึ้งลงบนโต๊ะ

ลูปาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากกองที่จัดไว้เรียบร้อย หน้าปกเก่าคร่ำแต่ยังดูทรงคุณค่า “วันนี้ เราจะเรียนเกี่ยวกับการแปลบทกลอนภาษาละติน” เธอวางหนังสือลงตรงหน้าชิริน “เจ้าจำคำศัพท์พื้นฐานจากคาบที่แล้วได้ไหม?”

ชิรินพยักหน้า และตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “จำได้ค่ะ ฉันพยายามท่องทุกวันก่อนนอน”

“ดีมาก” ลูปาพยักหน้าชมเชย “ถ้าอย่างนั้น มาเริ่มกันเลย เปิดไปที่บทกลอนหน้า 45”

ชิรินรีบเปิดหนังสือ และเริ่มอ่านออกเสียงด้วยสำเนียงที่พยายามชัดเจน

> “Amicitia vera rara est. Sed cum invenitur, semper manet.”

ลูปายิ้มด้วยความพอใจ “เจ้าทำได้ดี แต่พยายามลากเสียงให้นุ่มนวลขึ้นอีกนิด” เธอพูดพลางออกเสียงช้าๆ ให้ชิรินฟัง “ลองอีกครั้งสิ”

ชิรินลองใหม่ คราวนี้เสียงของเธอมีความลื่นไหลมากขึ้น ลูปาพยักหน้าอย่างพอใจ

เมื่อถึงเวลาเธอจึงหยิบการบ้านจากคาบที่แล้วออกมาส่งให้ลูปา "นี่ค่ะ การบ้านแปลบทกวีที่คุณลูปามอบไว้"

ลูปาเปิดดูหน้ากระดาษที่เต็มไปด้วยตัวหนังสือที่ชิรินเขียนอย่างตั้งใจ ดวงตาสีฟ้าเข้มของเธอเป็นประกายเล็กน้อย “งานนี้เจ้าทำได้ดีมาก ข้าเห็นถึงความตั้งใจจริงในทุกตัวอักษร แต่มีสองสามประโยคที่อาจปรับปรุงได้ เช่น…”

ลูปาเริ่มอธิบายข้อผิดพลาดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและเต็มไปด้วยความปรารถนาดี ขณะที่ชิรินตั้งใจฟังและจดบันทึกทุกคำ

หลังจากใช้เวลาสองชั่วโมงเต็มกับบทเรียน ชิรินก็ยืดตัวคลายความเมื่อยล้า “ขอบคุณมากค่ะ คุณลูปา ฉันรู้สึกว่าฉันพัฒนาไปอีกขั้นแล้ว!”

ลูปายิ้มด้วยความภาคภูมิใจ “ข้าก็ภูมิใจในตัวเจ้ามากเช่นกัน ชิริน ความมุ่งมั่นและหัวใจที่รักการเรียนรู้ของเจ้านั้นหาได้ยากยิ่ง จงรักษามันไว้ และในวันหนึ่งเจ้าจะกลายเป็นผู้ที่มีปัญญาและพลังที่แท้จริง”

ชิรินยิ้มตอบอย่างสดใส ก่อนจะเก็บหนังสือและลุกขึ้น “ฉันจะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ!”

เมื่อเธอเดินออกจากห้องสมุด แสงแดดยามบ่ายที่ส่องผ่านกระจกหน้าต่างดูเหมือนจะอบอุ่นขึ้นกว่าเดิม ราวกับมันรับรู้ถึงพลังแห่งความมุ่งมั่นในตัวสาวน้อยที่กำลังก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง

รางวัล: +15 EXP / +2 คะแนน

ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา

แนบการบ้านคาบที่แล้วส่ง :การบ้านภาษาละติน คาบที่ 2

รางวัล: (+20 EXP) 

หนังสือและการศึกษา การทดสอบทางปัญญา อุปกรณ์การเขียนl การศึกษาใน ด้านศิลปะและดนตรี!

Shirin

@Hye Ri

OdessaL. -

Odessa
Loid

เมื่อเสร็จสิ้นการฝึกกลางแจ้งหมดแล้ว หญิงสาวก็เดินกลับไปที่บ้านพักเพื่ออาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุด จากนั้นจึงหยิบเอาหนังสือภาษาละตินออกมาอ่านเพิ่มเติม ในการเรียนวันนี้คงจะได้ความรู้เพิ่มมากขึ้น หญิงสาวตรวจสอบการบ้านของตัวเองอีีกหน่อยว่าไม่มีอะไรตกหล่นไป ก่อนจะเดินไปยังห้องสมุดเพื่อจะได้เข้าเรียนเสียที ในยามบ่ายเธอมีสิ่งที่อยากทำอยู่ ดังนั้นในเวลานี้ก็แค่ต้องตั้งใจเรียน

สวัสดี ท่านลูปา

เสียงนุ่มของเธอเอ่ยทักทายอาจารย์สำหรับการสอนภาษาละตินในทุก ๆ วัน เธอส่งยิ้มให้พร้อมทั้งหาที่นั่ง ก่อนจะวางหนังสือและสมุดลงบนโต๊ะ

ฉันทำการบ้านเสร็จแล้ว ไม่รู้ทำถูกมากน้อยเพียงใด 

เธอบอกพร้อมด้วยเปิดหน้าสมุดออกมา แล้วยื่นมันไปให้สตรีชุดขาวตรวจดู

เก่งมาก เธอทำดีแล้ว

เสียงชื่นชมมาพร้อมรอยยิ้มใจดี ทำให้เธอเองก็ยิ้มออกเช่นกัน การเรียนรู้ภาษาใหม่ทำให้เธอรู้สึกมีความสุข

เอาล่ะ สำหรับวันนี้ฉันจะสอนในเรื่องของการออกเสียงและการอ่านคำให้เธอ

หญิงสาวตั้งใจเรียนในระยะเวลาการสอนของลูปา เธอจดหลายอย่างที่ต้องจำ และตั้งใจฟังในเรื่องยาก 

ขอบคุณสำหรับวันนี้ท่านลูปา ฉันได้เรียนรู้เยอะมากจริง ๆ

การบ้านครั้งที่ 1

รางวัล: +15 EXP  / +2 คะแนน

ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา

Roman - ce

i

bettyleg

OdessaL. -

Odessa
Loid

ท้ายที่สุดการฝึกท่ามกลางแสงตะวันจ้าก็จบลง หญิงสาวรีบพาตัวเองหลบร้อนกลับไปที่บ้านพักทันที เธออาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้งก่อนจะออกมายังห้องสมุดพร้อมด้วยสมุดและหนังสือสำหรับเรียนวิชาภาษาละตินเพิ่มเติม ทั้งเธอเองก็จะทำการบ้านที่ได้มาให้เสร็จไวที่สุด เพราะถ้าค้างไว้เดี๋ยวจะลืมเอาน่ะสิ แล้วการเรียนครั้งต่อไปเธอจะได้เอาไปส่งอีกครั้ง ดวงตาเฉดเทาอมเขียวจ้องมองห้องสมุดที่มีหญิงสาวตัวสูงผมสีขาวสวมชุดสีเดียวกันด้วย

สวัสดีท่านลูปา ฉันมาเรียนกับคุณอีกแล้ว และวันนี้ฉันมีของมาให้ด้วย

เธอว่าแล้วก็ส่งขวดสีเข้มบรรจุวิตามินสำหรับบำรุงร่างกายไปให้เธอหนึ่งขวด

ฉันคิดว่าอยากให้ท่าน เพราะท่านเองก็ทรงงานหนักมาเหมือนกัน

เธอยิ้มแฉ่งก่อนจะเดินไปยังโต๊ะเพื่อจะได้เริ่มเรียนเพิ่มเติม หน้าสมุดเปิดออกเพื่อจดสิ่งที่ต้องการ ทั้งบนหน้านั้นมีคำสั่งการบ้านที่ได้มาด้วย เธออ่านมันวนซ้ำ ๆ ก่อนจะเปิดอีกหนึ่งหน้าแล้วเริ่มเขียนสิ่งที่ต้องการเขียนเป็นคำตอบลงไปมากมาย แต่ทั้งหมดมันคือการเอาความคิดทั้งหมดละเลงลงบนหน้ากระดาษโดยไม่ได้เรียบเรียง เธอต้องมานั่งคัดและเรียบเรียงอีกครั้งก่อนจะเอาไปส่ง

ตั้งใจเสียจริง แต่หาเวลาพักผ่อนบ้างเล่า

เสียงนุ่มจากลูปาทำให้เธอยยิ้มออกมาก่อนจะหันไปมอง

ได้เลย!

เธอรับปากแล้วเริ่มอ่านหนังสือทำการบ้านต่อไป เอาเป็นว่า จนกว่าจะถึงเวลาค่ำเธอก็คงอยู่ที่นี่ไม่ได้ไปไหน

ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา

มอบอาหารเสริมให้กับลูปา 1 ขวด

Roman - ce

i

bettyleg

Euphemia HEROES

𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝

- 29.12.2024 18:00 -
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - หัวใจฉันกำลังแตกสลาย

- ทดสอบภาษาละติน -

ยูเฟเมีย เลนน็อกซ์ ถือม้วนกระดาษการบ้านสำหรับคาบเรียนที่สองเดินมาที่ห้องสมุดในบ้านหมาป่าหลังจากอาบน้ำเสร็จ ถึงการมาของเธอจะค่อนข้างฉุกละหุกไปสักหน่อย แต่ที่นี่ก็มีการต้อนรับอย่างดี อย่างเช่นชุดนอนสีขาวที่ยูเฟเมียยืมมาสวมตัวนี้ น่าจะมีชีวิตอยู่มาราวๆ สองทศวรษได้

ห้องสมุดเวลานี้ค่อนข้างเงียบสงบ

อาจเพราะเป็นเวลารับประทานอาหารเย็น บรรดาหมาป่าจึงไปรวมตัวกันที่ห้องครัว ยูเฟเมียที่ตื่นเสียเช้าเพื่อออกไปวิ่งในคาบเรียนของคุณเวล็อกซ์ปิดปากหาวเบาๆ แม้ว่านาฬิกาชีวิตจะเริ่มรวนไปตามดวงอาทิตย์บนท้องฟ้า แต่ความพยายามที่จะนอนให้ครบแปดชั่วโมงยังคงเดิม

การที่โลกนี้จู่ๆ ก็ไร้กลางคืนจะมีผลต่อโกรทฮอร์โมนของเธอไหมนะ?

ยูเฟเมียทวนการบ้านท้ายคาบอีกครั้ง "Non ignara mali, miseris succurrere disco." ฟังเผินๆ ค่อนข้างโรแมนติไซส์ความโชคร้าย— เธอเคยอ่านบทกวีเรื่องอินีอินผ่านๆ เท่านั้นจึงไม่รู้แน่ชัดว่า คิวปิดแผลงศรรักใส่ราชินีแห่งคาร์เธจตอนไหน ก่อนหรือหลังพูดประโยคนั้น

การช่วยเหลือของราชินีแห่งคาร์เธจเป็นเพราะถูกใช้เป็นเครื่องมือหรือไม่?

ผู้หญิงแข็งแกร่งอย่างเธอทอดทิ้งทุกอย่างเพื่อความรักเนี่ยนะ

งี่เง่าชะมัด

พล็อตแบบนี้สมบูรณ์แบบได้เพราะมีเทพจอมป่วนละนะ

หลังตรวจเช็คการบ้านแล้วยูเฟเมียก็นำไปส่งที่โต๊ะของลูปา ก่อนหลังเวลานัดไม่นานราชินีหมาป่าก็โผล่ร่างมนุษย์เข้ามาด้านในห้องสมุด “ สวัสดีตอนเย็น ยูเฟเมีย ”

“ สวัสดีตอนเย็นค่ะ ลูปา ”

“ หนูส่งการบ้านไว้ที่โต๊ะแล้วนะคะ ”

ลูปาหยิบม้วนกระดาษเปิดอ่านช้าๆ “ ‘เมื่อพานพบความโชคร้ายแล้ว ข้าพเจ้าจึงเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือผู้ระทมทุกข์’ แปลความได้ไม่เลว ใช้หลักการอิงความหมายจึงเข้าใจได้ง่าย ครั้งนี้เจ้าลองแปลความแบบตรงตัวให้ข้าฟัง ”

เมื่อถูกถามอย่างกะทันยูเฟเมียก็ชะงักเล็กน้อย “ ค่ะ เริ่มจาก ‘ Non ignara mali ’ Non มีความหมายในเชิงปฏิเสธ ignara เป็นคำที่ถูกผันให้อยู่ในรูปของผู้หญิง มีความหมายว่า แปลก, ไม่คุ้นเคย ส่วน mali สื่อถือเรื่องร้าย โชคร้ายหรือเคราะห์ร้าย ”

“ ถ้าถอดคำตามตัวจะแปลได้ว่า มิใช่แปลกหน้าต่อความโชคร้าย ”

“ อืม ” ลูปาพยักหน้า ดวงตาอ่อนโยนทอดมองยูเฟเมีย “ แปลความหมายโดยมีความเข้าใจในตัวภาษาเป็นพื้นฐาน ถือว่าทำได้อย่างยอดเยี่ยม ความสามารถของเจ้าเพียงพอที่จะรับบททดสอบภาษาละติน ”

ลูปาเอ่ยพลางยื่นกระดาษแบบทดสอบชุดหนึ่งให้แก่ยูเฟเมีย

“ ใช้เวลาเท่าที่เจ้าปรารถนา ”

 

[บททดสอบภาษาละติน]

1) โรมูลัสและเรมัสถูกพบและเลี้ยงดูโดยใคร?
ก. หมาป่า

2) เหตุผลหลักที่ทำให้โรมูลัสและเรมัสถูกทิ้งคืออะไร?
ค. เนื่องจากความขัดแย้งในราชวงศ์

3) โรมูลัสและเรมัสตัดสินใจสร้างเมืองบนเนินเขาใด?
ก. พาลาติน

4) เหตุการณ์ใดที่นำไปสู่การเสียชีวิตของเรมัส?
ค. การทะเลาะวิวาทกับโรมูลัส

5) โรมูลัสได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อตั้งเมืองอะไร?
ข. กรุงโรม

6) อธิบายความสำคัญของตำนานโรมูลัสและเรมัสต่อชาวโรมันโบราณ
สะท้อนวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของกรุงโรมในโบราณกาล และชี้ให้เห็นถึงความยากลำบากของการสร้างเมือง เรื่องของอำนาจทางการเมือง สายเลือด การแย่งชิง ของสังคมในอดีตที่ส่งต่อมาผ่านตำนาน
ด้วยตำนานของโรมูลัสและเรมัส ทำให้สามารถคาดการณ์สภาพสังคมในยุคแรกเริ่มได้
7) เปรียบเทียบและวิเคราะห์บุคลิกของโรมูลัสและเรมัส
โรมูลัส มีนิสัยที่เฉียบขาดและจริงจัง เพื่อแก้ปัญหาเขาสามารถละทิ้งคุณธรรมได้ (หรือมันอาจไม่เคยมีในตัวเขาแต่แรก) เขามีคนแข็งกระด้างเปี่ยมด้วยอำนาจ จากบทที่เมืองแห่งโรมในแรกเริ่มเป็นถิ่นที่อยู่ของพวกโจรป่าหรือพวกสังคมชายขอบ ชายที่สามารถจัดการคนแบบนั้นได้อยู่หมัด และขึ้นนำเป็นราชา (หัวหน้า) ของพวกเขาจะต้องเป็นคนที่มองเผินๆ มีน้ำใจ แต่เลือดเย็นมากแน่นอน
เรมัส ตามตำนาน เขาเหมือนส่วนย่อยที่เข้ามาเติมเต็มเรื่องราวของโรมูลูสให้การสร้างเมืองมีเรื่องของอำนาจและความขัดแย้ง อย่างไรก็ตามขออนุมานว่า เรมัสมีการตอบสนองต่อปัญหาอย่างท้าทาย เขาแสดงออกว่าต่อต้านพี่ชายโดยไม่กลัวเกรง
ในส่วนของการเปรียบเทียบ มองว่าเรมัสอาจมีเค้ารางของคุณธรรมมากกว่าโรมูลุส (เพราะอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เป็นคนฆ่าพี่ชาย) ส่วนโรมูลุสนั้นเป็นคนเลือดเย็นที่ไม่มีใครเทียบอย่างชัดเจน

8) หากคุณเป็นโรมูลัส คุณจะแก้ปัญหาความขัดแย้งกับเรมัสอย่างไร?
อารมณ์โกรธของโรมูลัสที่มีต่อการคุกคามของเรมัส คล้ายกับนิทานเรื่องกล่องข้าวน้อยฆ่าแม่ บางทีพวกเขาอาจจะทำงานจนเหนื่อยมากเกินไป ทักษะการแก้ปัญหาความขัดแย้งจึงพร่องไปด้วย ถ้าเป็นฉันคงจะรอให้หายเหนื่อยก่อนค่อยว่ากันอีกที

9) คุณคิดว่าตำนานนี้สอนอะไรเราเกี่ยวกับการก่อตั้งเมืองและการสร้างชาติ?
ความขัดแย้งเกิดขึ้นเสมอเมื่อมีเมืองและชาติ

10) จงเขียนเรื่องราวสั้นๆ (แฟนฟิคสมมติ) โดยมีโรมูลัสและเรมัสเป็นตัวละครหลัก (ใช้ภาษาละติน และ คำแปลภาษาไทย)
ลึกเข้าไป…ลึกเข้าไปในเมืองใหญ่
หญิงสาวจากหมู่บ้านแห่งหนึ่งหลงเข้าไป
รอยยิ้มเหยียดกว้างประทับบนใบหน้า จนมาถึงราชวังแห่งโรม
เข้ามาในพระราชวังที่สว่างไสวด้วยคบเพลิง
สถานที่ซึ่งประดับประดาด้วยความรื่นเริงของงานเทศกาล
ภายในนั้นเต็มไปด้วยโจรป่า
ฉุดคร่าพรหมจรรย์ของหญิงที่มาเที่ยวเทศกาล
หญิงสาววิ่งเข้าไปใกล้กษัตริย์แห่งโรม
ขณะที่โรมุลัสเผยรอยยิ้มเพรียกหานั้นเอง
ความเจ็บปวดก็แผ่ซ่านทั่วทรวงอกที่ถูกย้อมด้วยโลหิตแดงฉาน
มีของหญิงสาวปักคาอยู่บนอกเขา
หญิงสาวเบื้องหน้าโรมุลัสเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริง
ใบหน้าที่เหมือนกับโรมูลุสราวกับฝาแฝด
มันคือ “เรมัส” ที่มาแก้แค้นและชิงบัลลังก์
Profunde... profunde in urbe magna
Feminam ex oppido quodam lustravit
Risus latus in vultu impressus est, donec ad palatium Romae pervenerit
Intravit in palatium quod faces illuminabant
Locus, qui laetitia festorum ornamentis replebatur
Intus, latrones silvani fuerunt
Virginitatem mulierum festivitatibus venit violaverunt
Femina ad regem Romae cucurrit
Dum Romulus risum evocantem ostendit
Dolor per thoracem latens in sanguine rubro effusus est
Vestigia mulieris in pectore eius fixa sunt
Femina ante Romulum vultum verum ostendit
Vultus simile Romulo tamquam gemini
Fuit "Remus", qui ulcisci et regnum rapere venit

11) แนะนำตัวเอง สายเลือด และสิ่งที่อยากให้เพื่อนในบ้านรู้จัก (เป็นภาษาละตินพร้อมคำแปล)
.ขยิบตา. สวัสดีค่ะ ฉันชื่อยูเฟเมีย ยูเฟเมีย เลนน็กซ์ และแน่นอนค่ะ...พวกคุณเดาถูก! ฉันคือสายเลือดของเทพีวีนัส เธอคือแม่อีกคนของฉัน
—> .Nutillo. Salve! Ego sum Euphemia, Euphemia Lennox, et certe... vos recte coniectastis! Ego sum sanguis Deae Veneris. Ea est altera mater mea.
ฉันคิดว่าตลอดสองสัปดาห์ที่พวกเราอยู่ร่วมกันมาพวกคุณรู้จักฉันดีพอแล้ว ยินดีที่ได้พบค่ะ
—> Putavi vos me bene cognovisse per duos hebdomadas quibus simul viximus. Gaudeo quod vos conveni.

ประมาณ 20 : 00 น. ในวันเดียวกัน

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเศษ หน้ากระดาษเปล่าที่มีเพียงคำถามก็เต็มไปด้วยน้ำหมึกคำตอบ อักษรตัวเล็กอ่านง่ายซึ่งเป็นลายมือของยูเฟเมียเรียงต่อกันเป็นพรืด ก่อนจะจบลงด้วยภาษาละตินตัวสุดท้ายในพาร์ทของคำแนะนำตัวแก่เพื่อนร่วมชั้น

เสร็จสักที…

“ ทำดีมาก…ข้าจะแจ้งผลการทดสอบของเจ้าในคาบเรียนของวันรุ่งขึ้น ”

“ ขอบคุณค่ะ ”

รอยยิ้มของลูปาเย็นชืดลง ราวกับดวงอาทิตย์ที่สว่างไสวเปลี่ยนมุมการทอแสง ฉากมุมบนใบหน้าของลูปาจึงเยือกเย็นราวกับราตรี ร่างสูงสง่าของแม่หมาป่าผู้มีเรือนผมสีขาวสว่างไสวประหนึ่งจันทร์เพ็ญผุดลุกขึ้นต่อหน้ายูเฟเมีย

“ พลังแห่งวีนัสขั้นที่สองกำลังผลิบานใบตัวเจ้า ”

ลูปาแตะมือลงบนอกของยูเฟเมีย ฝ่ามือเย็นเฉียบอีกข้างสัมผัสข้างแก้มเธออย่างแผ่วเบา “ ได้เวลาที่จะปลุกมันขึ้นมาแล้ว ”

สิ้นคำ ลมหายใจหมาป่าก็กำจายทั่วใบหน้าของหญิงสาว เย็นเฉียบราวกับลมฤดูหนาว สิ่งสกปรกที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า (อาจจะเป็นขี้ไคลเล็กๆ เซลล์ผิวหนังที่ตายแล้ว ละอองฝุ่น(?)) ปลิดปลิวออกจากร่างแบบบาง คล้ายกับถูกชำระล้างด้วยบางสิ่งที่มองไม่เห็น

และอบกลิ่นรำร่างกายของยูเฟเมียใหม่

กลิ่นหอมสะอาดโชยเบาบางไปทั่วห้องสมุด

[ ยูเฟเมียปลดล็อก หอมเย้ายวน ]

[ เสีย 1 แต้มตื่นรู้เพื่อดำเนินการ ]

“ นิมิตหมายอันดี… ” ลูปาเอ่ยอย่างพอใจแล้ว (ไล่) ยูเฟเมียเข้านอน

การบ้านครั้งที่ 2
ปลดล็อกพลังเทพ: + 35 ความโปรดปรานลูปา
ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา (มาทดสอบได้ 15exp/2คะแนน ไหมงับ?)
+ 2 Point จากการบ้าน
รางวัลทดสอบสำเร็จภาษาละติน: +1 Level up / +5 Point และ +15 INT / +10 คะแนน
- 1 ตื่นรู้ แลกสกิล [หอมเย้ายวน] (การปลดพลัง Level 5 เดมี่ก็อต)

𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤

Anita Codes

OdessaL. -

Odessa Loid
fox off, lying on the floor

ในที่สุด หญิงสาวก็สามารถพาตัวเองกลับมายังบ้านพักเพื่ออาบน้ำสระผมแล้วก็นั่งบำรุงผมของตัวเองได้ในที่สุด เธอแทบจะมีความสุขจนตัวลอย นี่น่าจะเป็นสิ่งเดียวที่เธอชอบหลังจากการฝึกอันยาวนาน ร่างสมส่วนลุกขึ้น เธอจัดเตรียมข้าวของ พร้อมด้วยจ้องมองของที่ซื้อเอาไว้เพื่อจะมอบให้แก่ลูปา เธอได้ฟังคำอธิบายการใช้จากคนขายที่ร้านขายข้างนอกหุบเขามาแล้ว มันเป็นร้านเล็ก ๆ ที่เปิดเอาไว้ขายของจากหลากหลายที่ในโลก มีหลายอย่างที่เธอไม่เคยเห็น หากแต่เมื่อได้ยินคำเคลมเธอเองก็อยากจะซื้อมาเพื่อมอบให้แก่ใครสักคนเพื่อเป็นการอวยพร ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้เป็นวันสุดท้ายของปีแล้ว หญิงสาวเริ่มคิดว่าหลังจากเรียนและนั่งอยู่ในห้องสมุดสักสามสี่ชั่วโมงแล้วเธอจะมาทำอะไรต่อดี หรือว่าเธอจะมีนั่งเขียนไดอารี่ดีล่ะ เนื่องด้วยการแพลนเนอร์เป็นสิ่งที่เธอทำทุกวันอยู่แล้ว หากแต่ไดอารี่เธอหยุดเขียนเมื่ออายุได้สิบหกปี เวลานั้นเธอออกกำลังกายเยอะและเล่นกีฬาทุกเย็นทำให้ไม่มีแรงเหลือในการมานั่งเขียนไดอารี่ใดใดได้อีก ทั้งเธอเองก็ไม่รู้จะเขียนอะไรดี เรื่องความสุขเธอพบเจอจากการเล่นกีฬาและเข้าห้องสมุด เรื่องรักใคร่ไม่มี เรื่องเพื่อนเองก็ไม่ได้มีเรื่องน่าตื่นเต้น เธอไม่ได้เที่ยวและไม่ได้ซื้อของใหม่บ่อย ๆ ดังนั้นการเขียนไดอารี่จึงปิดจบไปตั้งแต่ตอนนั้น ตอนนี้เวลาผ่านมานับสิบปีแล้ว หากเธอจะเริ่มเขียนมันก็ดูไม่ได้ยาก หากแต่มันอาจจะไม่ต่อเนื่องในช่วงเวลาแรก  แต่สักพักก็คงจะชิน เพราะเธออยากเขียนเล่าเรื่องราวของตัวเองทีไ่ด้ย้ายมาที่ใหม่ ยิ่งไปกว่านั้นมีเรื่องน่าตื่นเต้นมากมายเข้ามาในชีวิต เธอเลยอยากที่จะบอกเล่าให้ตัวเองในอนาคตได้รับรู้ว่าเวลานี้เธอรู้สึกอย่างไรบ้าง

เอาล่ะ ไปหาลูปากันดีกว่า

เมื่อเตรียมหนังสือ สมุด และของเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็เดินออกจากบ้านพักมุ่งสู่ห้องสมุด เธอก้าวเข้าไปข้างในพร้อมด้วยฉีกยิ้มทักทายลูปาที่ยืนอยู่หน้าชั้นหนังสือชั้นหนึ่ง

สวัสดีค่ะ ท่านลูปา ฉันมาอีกแล้ว

เธอทักทายอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะวางข้าวของลงบนโต๊ะข้างหลัง แล้วหยิบยื่นของที่เพิ่งซื้อมาให้อีกฝ่าย มันอาจจะไม่ใช่ของมีราคา หากแต่เธออยากให้ด้วยความคิดของเธอเอง 

คนขายบอกว่า ถุงสีชมพูนี้ ถ้ามอบให้ใครจะเป็นการอวยพรให้ร่างกายแข็งแรง ฉันเลยอยากมอบให้ท่านน่ะค่ะ

เสียงนุ่มสุภาพกล่าวก่อนจะยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่ เธอเองไม่ได้มีเพื่อนที่อยู่ในบ้านหมาป่าสักเท่าไหร่ มีเพียงผู้มีพระคุณและหมาป่าอีกจำนวนหนึ่งก็เท่านั้น

ขอบคุณมาก เอาล่ะ วันนี้เธออยากจะเรียนอะไร?

ลูปารับไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินมายังโต๊ะเรียน แล้วเริ่มเอ่ยถามเข้าบทเรียน

ฉันอยากเรียนไวยากรณ์น่ะค่ะ จะได้เขียนได้ เพราะว่าเตรียมตัวจะสอบภาษาละตินด้วย

เสียงของเธอชัดเจน ดวงตาเป็นประกายเมื่อจะได้เรียนต่อยอดสิ่งที่เธอสนใจ ลูปายิ้มรับพร้อมกับหยิบเอาหนังสือไวยากรณ์ภาษาละตินออกมาวางตรงหน้าของเธอ แล้วเปิดไปที่หน้าที่สิบ ข้ามสารบัญและบทเริ่มต้นไปเล็กน้อย

ไวยากรณ์ไม่ได้มีอะไรมากสำหรับภาษาละติน เพราะมันคล้ายกับภาษาอังกฤษประมาณหนึ่งเลยทีเดียว โดยทั่วไป ภาษาละตินจะมีสองส่วนในรูปประโยค นั่นคือ ประธาน หรือตัวหลักของประโยคและส่วนแสดงที่บ่งบอกถึงสิ่งที่ประธานกระทำ นึกคิด หรือแม้แต่ทำบางสิ่งต่ออีกสิ่งหนึ่ง

ปลายนิ้วเรียวยาวขาวซีดของลูปาชี้ไปตามข้อความในหนังสือ หญิงสาวพยักหน้ารับ สิ่งนี้เหมือนกับภาษาทั่วไปในโลกใบนี้

หากแต่สิ่งที่ยากคือการผันกริยาและประธาน เนื่องด้วยประธานเองก็มีหลายรูปคำเช่นเดียวกับภาษาอังกฤษ ซึ่งส่วนนี้เธอสามารถเรียนเสริมได้ด้วยตัวเอง ฉันเชื่อว่าเธอเข้าใจเมื่ออ่านด้วยตัวเอง ส่วนต่อไปที่ควรจะระลึกเสมอเลย นั่นคือ รูปประโยคของภาษาละตินจะมีการเรียงแตกต่างออกไป ประธาน - กรรม - กริยา ดังนั้นเมื่อเธอเข้าใจแบบนี้โดยพื้นฐานและจำได้ขึ้นใจ เมื่อต้องการเรียงประโยคมันจะง่ายขึ้นมากทีเดียว

ลูปาสอนเพื่อให้เข้าใจได้โดยง่าย หญิงสาวเองก็เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายสอนอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเธอจึงเข้าใจได้เลยว่าประโยคตัวอย่างที่อยู่ในหนังสือมันแปลว่าอะไร ด้วยการเรียงของรูปประโยค หากแต่ยังคำศัพท์ที่เธอยังไม่แม่นมากนัก จึงต้องเรียนเสริมเองด้วยการท่องจำมัน 

ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา
มอบโอมาโมริให้แก่ลูปา

bettyleg

Euphemia HEROES

𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝

- 30. 12. 24 19:00 -
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - หัวใจฉันกำลังแตกสลาย

- ปลดล็อกพลังสายเลือดเทพีวีนัส ขั้นที่ 3 -

ในช่วงกลางดึกที่ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสว่าง

มันไม่ใช่ ‘แสงสว่าง’ ที่เจิดจรัส แต่เป็นแสงสว่างที่พร่ามัวชวนให้อึดอัด ราวกับลางมรณะเดินทางมาถึงโลก แสงสว่างที่วิปริตเกินกว่าขอบเขตที่มันควรกลายเป็น

ความรู้สึกครั่นคร้ามไล่ตามหลัง ยูเฟเมียอาจทนความรู้สึกสะอิดสะเอียนชวนไม่สบายไม่ไหวจึงรูดม่านหนาต่างปิด ทำให้ห้องสมุดกลับคืนสู่ความมืดมิดอึมครึม อย่างที่เวลา ‘กลางคืน’ ควรจะเป็น

“ อ๊ะ— ลูปาคะ สวัสดียามเย็นค่ะ ”

พริบตาที่หันมาก็พบเงาร่างของสุนัขป่าขนสีขาวราวกับแสงจันทร์หยุดอยู่ทางด้านหลัง วันนี้เธอพบลูปาในร่างสุนัขป่าสีขาวบริสุทธิ์ ยูเฟเมียโน้มตัวลงเล็กน้อยพลางปลดผ้าพันคอสีขาวแซมฟ้าที่เพิ่งถักมาพันรอบคอของแม่หมาป่า

“ ถึงจะมีแสงสว่างและความร้อน แต่ก็หน้าหนาวแล้วนะคะ ”

เธอเอ่ยพลางยิ้มเขิน อาจเพราะเพิ่งนึกได้ว่าแม่หมาป่าอยู่มานานแล้ว ความหนาวจะทำอะไรเธอได้

“ ขอบใจ… ” ยูเฟเมียยิ้มหวานรู้สึกขอบคุณที่ลูปายอมรับน้ำใจ พลางฟังสิ่งที่ลูปาเอ่ยต่อ “ ผลการทดสอบของเจ้าเป็นที่น่าพอใจ และพลังของสายเลือดวีนัสในตัวเจ้ากำลังจะตื่นขึ้น มันกำลังส่งเสียงเพรียก ยูเฟเมีย ”

ลูปาพ่นลมหายใจอย่างแผ่วเบา

[ ยูเฟเมียปลดล็อก ตาหลากสี ]

[ เสีย 1 แต้มตื่นรู้เพื่อดำเนินการ ]

ทันใดนั้นดวงตาสีทองของยูเฟเมียเรืองอร่ามราวกับแสงดาวก่อนจะค่อยๆ จางลงและกลายเป็นสีน้ำตาลตามปกติ หญิงสาวลูบคลำร่างกายของตนเองเล็กน้อย ยูเฟเมียได้ยินว่าเมื่อปลดล็อกพลังเทพ ความสามารถของเดมิก็อดจะเข้าสู่ขอบเขตเหนือมนุษย์ด้วยเช่นกัน แต่ตอนนี้เธอปลดล็อกพลังของทวยเทพถึงสามครั้งแล้ว แต่กลับพบว่าตนเองยังดูเหมือน…มนุษย์ธรรมดา…

อาจจะ…คล้ายกิ้งก่ากับทานูกิขึ้นมานิดหน่อย

ไม่นานลูปาที่มองหญิงสาวตรงหน้าลูบคลำร่างกายก็เอ่ยต่อ “ ใกล้จะถึงเวลาของเจ้าแล้ว ยูเฟเมีย พรุ่งนี้…ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องออกเดินทางไปที่ค่ายจูปิเตอร์ ที่นั่นมีชะตากรรมของเจ้าเฝ้ารอ ขอให้เทพีแห่งโชคดี สถิตแก่เจ้า ”

ปลดล็อกพลังเทพ: + 35 ความโปรดปรานลูปา
มอบผ้าพันคอ: +10 ความโปรดปรานลูปา
- 1 ตื่นรู้ แลกสกิล [ตาหลากสี ] (การปลดพลัง Level 10 เดมี่ก็อตสายเลือดวีนัส)

𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤

Anita Codes

OdessaL. -

Odessa Loid
fox off, lying on the floor

หลังจากอาบน้ำจนขนฟูนุ่มและตัวหอมแล้ว หญิงสาวก็พาตัวเองกลับมาที่ห้องในบ้านพักเพื่อจะได้เตรียมข้าวของสำหรับการไปเรียนภาษาละตินกับลูปาต่อ เธอหยิบเอากระปุกวิตามินที่ยังไม่ได้แกะไปด้วยเพื่อจะได้เอาให้ลูปา ดวงตาสีอ่อนจ้องมองสมุดของตัวเองที่เปิดทิ้งเอาไว้ ข้างในนั้นมีหลายสิ่งที่เขียนเพื่อจะได้ไม่ลืม ทั้งยังมีคำศัพท์ที่เธอจำไม่หมดอีกด้วย เหลืออีกประมาณสิบคำก็สามารถจำได้ศัพท์ได้ครบหนึ่งพันคำแล้วเชียว หากแต่เธอก็คงจะลืมได้ง่ายถ้าไม่ได้ใช้มันบ่อย ๆ ความทรงจำเป็นสิ่งที่ติดตรึงอยู่ในสมองเสมอ แต่กลับถูกปัดกวาดทำความสะอาดจนหลงลืมอยู่บ้างเช่นกัน เป็นเรื่องน่าพิศวงหากคิดเพียงตื้นเขิน และยิ่งน่าตกใจเมื่อได้ศึกษาลงลึก จำได้ว่าหญิงสาวเคยอยากเป็นแพทย์เพื่อจะได้ศึกษาร่างกายของมนุษย์เพิ่มมากขึ้น แต่เมื่อรู้ว่าแพทย์ต้องอุทิศทุกสิ่งเพื่อช่วยเหลือคนอื่น เธอกลับเกิดความลังเล เธอไม่ใช่แม่ชี ไม่พร้อมที่จะสละเวลาของตัวเองทั้งหมดไปเพื่อการนั้น เธอยังอยากมีเวลาเป็นของตัวเองในการตัดสินใจเลือกทำบางสิ่งบางอย่าง และเรื่องของชีวิตคนไม่ใช่เรื่องง่าย แรงกดดันคนละระดับกับการใช้ชีวิตประจำวันเลยทีเดียว

----

ณ ห้องสมุด

ร่างระหงหอบเอาหนังสือสามเล่มและสมุดหนึ่งเล่มมาพร้อมด้วยเครื่องเขียน

ท่านลูปา นี่คือการบ้านของการเรียนครั้งก่อนที่ฉันไปทำมา มันยากพอสมควรหากแต่ฉันก็พยายามแล้วล่ะค่ะ

เธอยิ้มกว้างพลางส่งสมุดที่เขียนเอาไว้ให้แก่ลูปาเพื่อให้ตรวจสอบดู

เก่งมาก เธอไม่ได้ลืมทำการบ้านฉันก็ดีใจ

เสียงนุ่มใจดีของสตรีตัวสูงผมและชุดสีขาวสว่างตาเป็นดังความอบอุ่นของเธอที่สามารถยึดจับได้

ส่วนนี่คือวิตามินที่ฉันอยากมอบให้ท่านอีกค่ะ หวังว่ามันจะช่วยบำรุงร่างกายให้แก่ท่านด้วย

เพราะเธอไม่ได้เป็นคนที่เกิดมาพร้อมพลังวิเศษ เช่นนั้นเธอจึงใช้วิถีของมนุษย์ในการแสดงความเป็นห่วงให้แก่กัน เธอรู้ว่าลูปามีพลังวิเศษเพราะสามารถแปลงกายเป็นหมาป่าตัวสีขาวขนาดใหญ่ได้ และคืนร่างกลับเป็นมนุษย์ได้เช่นกัน ... ไม่สิ หรือจริง ๆ เป็นหมาป่าแต่แปลงกายเป็นมนุษย์นะ... ช่างเถอะ

ขอบใจมาก เอาล่ะ มาเข้าบทเรียนกัน หลังจากที่เธอทำเรื่องประวัติและการอ่านออกเสียงไปแล้ว ฉันคงอยากให้เธอเขียนประวัติของตัวเป็นภาษาละตินขั้นต่ำสัก 100 คำเพื่อจะได้เข้าใจว่าเวลาใช้งานภาษานี้จริง ๆ มีส่วนไหนที่เธอยังไม่เข้าใจบ้าง และฉันเองก็อยากรู้จักเธอเพิ่มมากขึ้นด้วยเช่นกัน

 หญิงสาวพยักหน้า หากแต่การเขียนเรื่องราวของตัวเองไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับตัวเธอ เพราะมันมีหลายเรื่องที่เธอต้องตัดสินใจว่าจะเขียนดีหรือไม่ แต่หลายเรื่องที่เธออยากเขียนเพราะมันเป็นเหมือนความสามารถพิเศษของเธอเองที่เธอชมเชยตัวเอง ดวงตาสีเทาอมเขียวพยักหน้าลง ก่อนจะเริ่มเขียนร่างเรื่องราวที่ตัวเองอยากเขียน

ขั้นต่ำเพียงแค่ 100 คำใช่ไหมคะ?

เธอถามเงื่อนไขให้แน่ชัด เพราะเหมือนว่ามันจะไม่ได้จบลงง่าย ๆ น่ะสิ อีกอย่าง.. แค่เขียนร่างก็เหมือนว่าเธอจะออกทะเลไปไกลแล้วด้วย จุดกลางของเรื่องคืออะไรก็ไม่รู้ มีแต่คำว่า 'เก่ง' เต็มหน้าไปหมด

ค่อย ๆ เขียน เธอมีเวลาอีกมาก อันไหนที่แปลไม่ได้ก็มาถามฉันได้เสมอ ฉันก็อยู่ที่นี่นั่นแหละ

ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา

ฝึกภาษาละติน 3/4  รางวัล: +15 EXP  / +2 คะแนน
การบ้านครั้งที่ 2
มอบอาหารเสริมให้แก่ลูปา

bettyleg

Rael -

เรียนภาษาละติน ครั้งที่ 1

วันที่ 2 มกรา 68 ช่วงบ่าย

หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบเปลี่ยนชุดเป็นชุดของบ้านหมาป่าแห่งนี้แล้วมุ่งหน้ามาที่ห้องสมุดทันที ถึงเขาจะไม่ชอบอ่านหนังสือก็จริงแต่เพื่อเป็นวีรบุรุษแบบในนิทานเขาจะอดทนเรียนให้ได้ ราเอลคิดกับตัวเองในใจพลางส่ายหัวไปมาว่าคนที่อ่านหนังสือไม่ออกแบบเขาจะเรียนหนังสือในห้องสมุดแบบนี้ได้เหรอนี่ ในตอนนั้นเองที่เขาเห็นแม่ลูปานั่งอ่านอะไรบางอย่างรออยู่แล้ว

“มาแล้วหรือราเอล ดูเจ้าไม่ค่อยสบายใจเลยนะเป็นอะไรรึเปล่า“

“แม่ลูปาครับ คือว่าจริง ๆ แล้วผมอ่านหนังสือไม่ออกน่ะครับ ทุกครั้งที่ผมจะอ่านมันก็จะมีตัวอักษรลอยออกมาจากในหนังสือจนผมไม่สามารถอ่านออกได้เลยน่ะครับ“

“อ้อ อาการของเจ้า เขาเรียกกันว่าดิสเล็กเซีย เป็นโรคที่เดมิก็อตหรือเด็กที่มีสายเลือดเกี่ยวข้องกับเทพโรมันเขามีกัน ไม่ใช่แค่เจ้าคนเดียวหรอกนะที่เป็นโรคนี้ ดีเสียอีก เจ้าเป็นโรคนี้ก็เท่ากับว่าเจ้าจะเข้าใจภาษาละตินได้ง่ายกว่าคนอื่นที่ไม่เป็นโรคนี้เสียอีก“

ราเอลเงยหน้าด้วยตาเป็นประกายเมื่อรู้ว่าตัวเองสามารถเรียนและเข้าใจภาษาละตินได้ง่ายกว่าคนอื่น ทั้ง ๆ ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยเรียนแบบนี้เลยสักครั้งหนึ่งเลย

“จริงเหรอครับแม่ลูปา“

“จริงสิ มา ๆ มาเริ่มเรียนกันได้แล้ว วันนี้ข้าจะสอนเจ้าเกี่ยวกับภาษาละตินนะ ภาษาละติน (Lingua Latina) เป็นภาษาที่ใช้ในอาณาจักรโรมันโบราณ ซึ่งถือกำเนิดขึ้นในแคว้นลาติอุม (Latium) รอบกรุงโรม ภาษาแห่งจักรวรรดิอันยิ่งใหญ่นี้เคยเป็นสื่อกลางของการปกครอง การศึกษา และศาสนาในโลกตะวันตกมากว่า 1,500 ปี จึงกลายเป็นรากศัพท์ของภาษาโรมานซ์ในปัจจุบัน รวมถึงภาษาอังกฤษด้วยเช่นกัน“

ราเอลนั่งฟังถึงข้อมูลเบื้องต้นของภาษาละตินอย่างตั้งอกตั้งใจ ถึงเขาจะอ่านเขียนไม่ค่อยออก แต่เขาก็พยายามใช้สมองของตนจดจำข้อมูลทั้งหมดที่แม่ลูปาสอนไว้ทุกอย่าง

“เจ้าไม่จดหรือราเอล เดี๋ยวข้าจะสอนคำศัพท์พื้นฐานแล้วนะ“

“คือ…แม่ลูปาครับ ผมเขียนหนังสือไม่ได้น่ะครับ“

ว่าแล้วแม่ลูปาก็เอาสมุดกับดินสอมาให้เขาแล้วอ้อมมาข้างหลังเขาแล้วจับมือเขาเขียนคำศัพท์ภาษาละตินทีละคำทีละคำ นั่นเป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้ฝึกการอ่านเขียนแบบนี้

“คำนี้คือ Salve หมายถึงสวัสดี ส่วนคำนี้ Vale แปลว่าลาก่อน“

“Salve! สวัสดี Vale ลาก่อน แบบนี้เหรอครับ“

“ดีมาก คำต่อไปนะ Amicus แปลว่าเพื่อน Familia แปลว่าครอบครัว Roma คำนี้แปลว่าโรม จงจำไว้นะ“

ราเอลค่อย ๆ เขียนตามที่แม่ลูปาจับมือสอนทีละคำพลางท่องตามอีกฝ่ายไปเรื่อย ๆ จนถึงคำสุดท้ายของวันนี้ เขาก็ยิ้มออกมา

“วันนี้ขอบคุณมากเลยนะครับแม่ลูปา ที่ช่วยให้ผมอ่านออกเขียนได้แบบคนทั่วไป แถมยังได้รู้คำศัทพ์ภาษาละตินด้วยอีก ผมจะตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้อีกเลยครับ“

“ดีมาก ข้าจะรอดูการบ้านของเจ้านะ เดี๋ยวข้าจะส่งโจทย์ตามไป“

ว่าแล้วราเอลก็ซ็อกไปแบบ ห๊ะมีการบ้านด้วยเหรอ แต่ก็ทำใจยอมรับมันก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่เตรียมใจรับการมาถึงของการบ้านที่เขาจะได้รับ พลางภาวนาว่าปราณีตผมด้วยคร้าบ

+15 EXP / +2 คะแนน
ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา

Rael -

เรียนภาษาละติน 2/2

วันนี้วันดีปีใหม่ ไม่ใช่สิ แต่วันนี้ก็วันดีจริง ๆ นั้นแหละก็เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่ราเอลจะได้เรียนวิชาภาษาละตินกับแม่ลูปาอีกครั้ง วันนี้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมากถึงกับถือสมุดการบ้านของตนมาอย่างภาคภูมิใจแบบสุด แบบรับประกันได้เลยว่าแม่ลูปาต้องภูมิใจในตัวลูกชายตัวร้อยคนนี้แน่นอนเลยเขาเดินเข้ามาในห้องสมุดอย่างร่าเริง ก่อนจะมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแม่ลูปาทันที

“ดูร่าเริงเหลือเกินนะราเอล ช่างต่างกับวันแรกที่เจ้ามาเรียนกับข้าคราวที่แล้วลิบลับเลยนะ“

“ครับแม่ลูปา ก็แม่ลูปาทำให้ผมได้รู้ว่าผมสามารถอ่านเขียนได้นิครับ นี่ครับการบ้านคราวที่แล้ว“

เขาเปิดสมุดการบ้านหน้าที่มีการบ้านของเขาอยู่แล้วยื่นให้แม่ลูปาตรวจว่าถูกต้องตามที่สั่งไปหรือไม่

ส่งการบ้านครั้งที่ 1

แม่ลูปาก็รับมันไป ก่อนจะค่อย ๆ อ่านตรวจ เขาก็หวังว่าลายมือเขาจะไม่อ่านยากเกินไปหรอกใช่ไหมนะ คงเป็นแบบนั้นแหละขนาดเขายังอ่านลายมือตัวเองออกเลยนี่นา ใช่ไหม เขาคิดอยู่ในใจก่อนจะรอแม่ลูปาตรวจจนเสร็จ

“เอาล่ะ! ดีมากที่เจ้าทำการบ้านจนเสร็จแม้เจ้าจะไม่ชอบก็ตามทีเถอะ คราวนี้ข้าจะเริ่มสอนคาบที่สองแล้วล่ะนะ“

“วันนี้จะเรียนอะไรเหรอครับแม่ลูปา“

“วันนี้ข้าจะสอนเรื่องพื้นฐานไวยากรณ์ภาษาละตินน่ะ ไวยากรณ์ภาษาละติน (Latin Grammar) มีโครงสร้างที่ซับซ้อน แต่เข้าใจได้เมื่อเรียนรู้เป็นลำดับ ภาษาละตินเน้นการเปลี่ยนรูปคำ (Inflection) เพื่อแสดงหน้าที่ทางไวยากรณ์ แทนการใช้อุปสรรคหรือคำช่วยเหมือนในภาษาอังกฤษ“

วันนี้ราเอลก็ใช้วิธีฟังแล้วจดจำข้อมูลต่าง ๆ ในหัวอย่างตั้งอกตั้งใจราวกับน้องหมานั่งฟังหางกระดิกรัว ๆ ก่อนที่เนื้อหาจะเริ่มต่อ

“ภาษาละตินมี 23 ตัวอักษร โดยจะไม่มี J,U,W โดย เช่น I จะแทน J หรือ V แทน U ส่วนในการออกเสียง V ในภาษาละตินจะออกเสียงเป็น W และก็ตัว C ออกเสียงเป็น K เสมอ“

ดูเหมือนแม่ลูปารู้ว่าเขาไม่รู้จะจดยังไง จึงได้เขียนเนื้อหาให้ดูบนกระดาน เขาเลยค่อย ๆ จดตามที่แม่ลูปาเขียนทีละนิด แม่ลายมือจะแปลก ๆ นิด ๆ ก็เถอะนะ

“ การผันคำนาม (Declension)

คำนามในภาษาละตินเปลี่ยนรูปตาม เพศ (Gender), พจน์ (Number) และ การก (Case)

เพศ: Masculine (เพศชาย), Feminine (เพศหญิง), Neuter (เพศกลาง)

พจน์: Singular (เอกพจน์), Plural (พหูพจน์)

การก: แสดงหน้าที่ทางไวยากรณ์ เช่น ประธาน กรรม หรือส่วนเติมเต็ม

มี 6 การกหลัก:

Nominative: ประธาน ตัวอย่าง: Roma magna est. (โรมยิ่งใหญ่)

Genitive: แสดงความเป็นเจ้าของ ตัวอย่าง: Amicus Romuli venit. (เพื่อนของโรมูลุสมาแล้ว)

Dative: กรรมรอง (ให้แก่/เพื่อ) ตัวอย่าง: Donum amico dedit. (เขาให้ของขวัญแก่เพื่อน)

Accusative: กรรมตรง ตัวอย่าง: Romam amo. (ฉันรักโรม)

Ablative: ใช้แสดงวิธีการ สถานที่ หรือเหตุผล ตัวอย่าง: In Roma habitat. (เขาอาศัยอยู่ในโรม)

Vocative: ใช้เรียกขาน ตัวอย่าง: Salve, amice! (สวัสดี เพื่อน)“

“โอ้ อย่างนี้นี่เอง“

เขาจดเนื้อหาจนครบ ก่อนการเรียนจะดำเนินต่อไปจนจบคาบ

“เอาล่ะ เลิกคลาสได้ อ้าวราเอล เจ้าสนใจรับการทดสอบการต่อสู้จากข้าไหม“

“ทดสอบเหรอครับ เอา ๆ ทำ ๆ ครับ“

รางวัล: +15 EXP / +2 คะแนน
ขอทดสอบสู้กับหมาป่าสุดแกร่ง Level 20
ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา

Rael -

ทดสอบภาษาละติน

วันนี้ก็ครบสามวันที่ราเอลรอคอย นั่นก็คือวันที่เขาจะได้เรียนภาษาละตินกับแม่ลูปาอีกครั้งไงล่ะ คราวที่แล้วไม่มีการบ้านเขาเลยมาพร้อมกับสมุดจดเล่มเดียวเท่านั้นเอง
“ดูท่าทางเจ้าจะพร้อมแล้วสินะราเอล“
“พร้อมครับ ผมพร้อมมากเลยอยากรู้ด้วยว่าแม่ลูปาจะสอนอะไรผมอีกน่ะ“
“วันนี้ข้าจะไม่ได้สอน แต่ข้าจะให้เจ้าทำแบบทดสอบ“
“แบบทดสอบเหรอครับ“
ราเอลถึงกับเอียงคองงกับคำพูดของแม่ลูปาที่พูดกับเขาก่อนที่แม่ลูปาจะเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกมาวางบนโต๊ะพร้อมคำถามจำนวนมากถึง 11 ข้อ
“แบบทดสอบว่าเจ้าจะผ่านภาษาละตินของข้าและผ่านเงื่อนไขไปค่ายจูปิเตอร์ข้อแรกได้ไงล่ะ จงตอบคำถามในกระดาษนี้ให้ครบถ้วนแล้วส่งมาให้ข้า ข้าจะตรวจและให้คะแนนเจ้าเอง“
“แล้วถ้าผ่านแล้วผมจะมาเรียนกับแม่ลูปาอีกได้ไหมครับ“
“ได้อยู่แล้ว“
ราเอลยิ้มกว้างในขณะที่แม่ลูปายิ้มให้อย่างอบอุ่นให้กับเขาก่อนที่เขาจะลงมือทำแบบทดสอบละตินทันทึ

1) โรมูลัสและเรมัสถูกพบและเลี้ยงดูโดยใคร?
ก. หมาป่า

2) เหตุผลหลักที่ทำให้โรมูลัสและเรมัสถูกทิ้งคืออะไร?
ค. เนื่องจากความขัดแย้งในราชวงศ์

3) โรมูลัสและเรมัสตัดสินใจสร้างเมืองบนเนินเขาใด?
ก. พาลาติน

4) เหตุการณ์ใดที่นำไปสู่การเสียชีวิตของเรมัส?
ค. การทะเลาะวิวาทกับโรมูลัส

5) โรมูลัสได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อตั้งเมืองอะไร?
ข. กรุงโรม

6) อธิบายความสำคัญของตำนานโรมูลัสและเรมัสต่อชาวโรมันโบราณ
ตำนานนี้สะท้อนถึงความเป็นมาของชาวโรมันโบราณ โดยแสดงถึงความกล้าหาญ การอยู่รอด และการต่อสู้เพื่ออุดมการณ์ นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นถึงการเสียสละเพื่อความยิ่งใหญ่ของเมือง

7) เปรียบเทียบและวิเคราะห์บุคลิกของโรมูลัสและเรมัส
โรมูลัส: เด็ดขาด มุ่งมั่น มีความเป็นผู้นำ
เรมัส: ใจดี มีความกล้าหาญ แต่บางครั้งขาดความระมัดระวัง

8) หากคุณเป็นโรมูลัส คุณจะแก้ปัญหาความขัดแย้งกับเรมัสอย่างไร?
ถ้าผมเป็นโรมูลัส ผมจะใช้สัญชาตญาณของผมในการประเมินสถานการณ์และหาวิธีแก้ปัญหาที่รวดเร็วและตรงจุด ผมจะไม่ยอมให้ความขัดแย้งระหว่างผมกับเรมัสลุกลามจนถึงจุดที่ไม่อาจแก้ไขได้ ผมอาจท้าทายเรมัสให้แข่งขันกันสร้างเมืองในแบบของเรา และปล่อยให้ผลลัพธ์พิสูจน์ว่าใครเหมาะสมที่สุดที่จะนำทาง แต่ในขณะเดียวกัน ผมจะพยายามทำให้เรามองเห็นเป้าหมายร่วมกันว่าเราทั้งคู่มีความสำคัญต่อการสร้างบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ และการทำงานร่วมกันจะนำไปสู่ความสำเร็จที่แท้จริง

9) คุณคิดว่าตำนานนี้สอนอะไรเราเกี่ยวกับการก่อตั้งเมืองและการสร้างชาติ?
ตำนานนี้สอนเรื่องความสำคัญของความสามัคคีในช่วงเริ่มต้นของการสร้างชาติ และชี้ให้เห็นถึงผลลัพธ์ของความขัดแย้งภายใน

10) จงเขียนเรื่องราวสั้นๆ (แฟนฟิคสมมติ) โดยมีโรมูลัสและเรมัสเป็นตัวละครหลัก
(ใช้ภาษาละติน และ คำแปลภาษาไทย)
ละติน:
Romulus et Remus, in silva sacra crescentes, lupam sequebantur. "Ego urbem magnam condam," dixit Romulus, "sed hoc loco." Remus autem ridebat: "Hoc loco? Minime, frater, alibi melius est." Tum fratres disceptare coeperunt. Sed lupa, quasi magistra sapientissima, ululavit et pacem suasit.
คำแปลไทย:
โรมูลัสและเรมัสเติบโตขึ้นในป่าอันศักดิ์สิทธิ์ ขณะเดินตามหมาป่าผู้เลี้ยงดูพวกเขา "ข้าจะสร้างเมืองที่ยิ่งใหญ่ ณ ที่แห่งนี้" โรมูลัสกล่าว "แต่ที่นี่เท่านั้น" เรมัสหัวเราะและตอบว่า "ที่นี่หรือ? ไม่เลย พี่ชาย ที่อื่นเหมาะสมกว่า" จากนั้นทั้งสองเริ่มโต้เถียงกัน แต่หมาป่า เหมือนครูผู้เปี่ยมปัญญา แผดเสียงแนะนำสันติภาพ

11) แนะนำตัวเอง สายเลือด และสิ่งที่อยากให้เพื่อนในบ้านรู้จัก (เป็นภาษาละตินพร้อมคำแปล)
Salve! Nomen mihi est Rael Bewuft, vel in lingua Latina Raelius Bovuftus. Filius sum Martis, dei belli. Gaudeo vos omnes, fratres et amici, cognoscere! Et mementote: ego sum Raelius, vir ad heroem fieri pertinax.
แปลไทย :
สวัสดี! ผมชื่อ ราเอล เบวูฟท์ หรือในภาษาละตินคือ ราเอลิอุส โบวุฟตุส ผมเป็นบุตรแห่งมาร์ส เทพแห่งสงคราม ยินดีที่ได้รู้จักพี่ ๆ เพื่อน ๆ ทุกคน! และจำไว้นะครับ ผมคือราเอล ชายผู้มุ่งมั่นสู่การเป็นวีรบุรุษ

หลังจากทำจนเสร็จ เขาก็….
“แม่ลูปาครับ ผมทำเสร็จแล้วครับ“
เขาเดินถือกระดาษคำตอบของตนมาให้แม่ลูปาอย่างตื่นเต้น
“เสร็จแล้วหรือ ดีมากทำครบหมดทุกข้อเลย งั้นเจ้าไปทำอย่างอื่นก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าประกาศผลตามไปทีหลัง“
“งั้นผมขอไปฝึกกับลูปัสต่อก่อนนะครับ ไปล่ะ“
ว่าแล้วเขาก็วิ่งออกไปทันที

รางวัลทดสอบสำเร็จภาษาละติน: +1 Level up / +5 Point และ +15 INT / +10 คะแนน
ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา
รางวัล: +15 EXP / +2 คะแนน