12
ตั้งกระทู้ใหม่ กลับไป
เจ้าของ: God

PRINCIPIA ⋘ พรินซิเปีย ⋙

[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2025-9-17 19:32:21 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 15 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงเช้า เวลา 06.00 - 07.00 น. ณ พรินซิเปีย เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (รายงานภารกิจ)


หลังจากนั้นโมนีก้าก็เดินทางมาเคาะประตูห้องพรินซิเปียที่อาคารพรินซิเปียเพื่อที่จะรายงานแม่ทัพ บานประตูไม้หนักของอาคารพรินซิเปียเปิดแง้มรับเสียงเคาะเบา ๆ ของโมนีก้าเช้าวันนั้น กลิ่นกระดาษเก่าและน้ำมันอาวุธลอยอวลในอากาศ ห้องบัญชาการเงียบสนิทมีเพียงเสียงนาฬิกาโรมันบนผนังที่เดินเป็นจังหวะ เธอก้าวเข้ามาพร้อมสมุดบันทึกในมือ เมื่อเห็นว่าภายในยังว่างเปล่า หญิงสาวขยับตัวอย่างระมัดระวัง วางกระเป๋าสะพายลงบนโต๊ะเล็กใกล้ประตู หัวใจเต้นแรงกับความรู้สึกกึ่งเป็นทางการที่ล้อมรอบ


ไม่นานนัก ประตูด้านในก็เปิดออก เสียงรองเท้าผ้าใบก้องกังวานไปตามพื้นหินอ่อน ควินตัส แอนเดอร์สัน ปรากฏกายพร้อมกับแสงสว่างจากโถงด้านหลัง ผมสีดำเข้มหลุดลู่เล็กน้อยจากการฝึกเช้า ดวงตาคมของเขามีประกายตื่นเช้าแต่แฝงด้วยความสงบที่คุมสถานการณ์ได้ทุกเมื่อ “โมนีก้า? วันนี้ไม่ได้ไปเรียนที่อะคาเดเมียเซเนกาหรอครับ” น้ำเสียงของเขาเจือความประหลาดใจ ขณะมองเธอด้วยแววตาที่จำได้ดีว่าเด็กสาวคนนี้มักมีตารางแน่น


โมนีก้ารีบยืนตรงเมื่อพบเขา ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่หนักแน่น “ไม่ค่ะ…เอ่อ หมายถึงยังไม่ใช่ตอนนี้ค่ะ ท่านแม่ทัพวันนี้ฉันมาตามหน้าที่ค่ะ มารายงานภารกิจลาดตระเวนเมื่อวาน พอดีคำนวณเวลาเริ่มปฏิบัติการคลาดเคลื่อนไป ทำให้กลับมาถึงค่ายดึกกว่าที่ควร” เธอวางสมุดบันทึกลงบนโต๊ะยาวกลางห้อง เสียงปกหนังสัมผัสกับผิวไม้ดังแผ่วเบา


ควินตัสเดินเข้ามาใกล้ กวาดตามองสมุดและสบตาเธอ “งั้นเชิญเล่าให้ละเอียด” เขาพูดสั้นแต่ชัดเจน เสียงเข้มที่แฝงความเป็นผู้นำทำให้บรรยากาศในห้องเข้มขรึมขึ้นทันที


โมนีก้าพยักหน้า สูดลมหายใจลึกแล้วเริ่มรายงานอย่างเป็นลำดับ “เริ่มต้นจากซานฟรานซิสโก ลอสแอนเจลิส ซานดิเอโก แซคราเมนโต พอร์ตแลนด์ ซีแอตเทิล โอลิมเปีย รีโน ฟีนิกซ์ และปิดท้ายที่แกรนด์แคนยอนค่ะ ทุกพื้นที่สำรวจไม่พบสัญญาณผิดปกติใด ๆ ยกเว้นในฟีนิกซ์” เธอหยุดหายใจสั้น ๆ ก่อนเอ่ยต่อ “ที่นั่นพบสิ่งมีชีวิตลักษณะตรงกับชูปาคาบราจำนวนสามตัว พยายามจะเข้าทำร้ายมนุษย์ ฉันจึงลงไปปฏิบัติการภาคพื้นด้วยกราดิอุสและสามารถกำจัดได้ทั้งหมดไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บค่ะ”


คำว่า ชูปาคาบรา ทำให้คิ้วเข้มของควินตัสขมวดเข้าหากัน เขาก้มศีรษะฟังต่อโดยไม่ขัด “ฉันได้ถ่ายภาพและบันทึกตำแหน่งพิกัดไว้ทั้งหมด ส่งให้ฝ่ายข่าวกรองตรวจสอบต่อแล้วค่ะ” โมนีก้าพูดเสริมพลางเลื่อนสมุดเปิดหน้าที่มีแผนที่และรอยปากกาขีดเส้นแสดงเส้นทางบิน พร้อมภาพถ่ายที่ปริ้นท์ออกจากกล้องพิเศษ


ควินตัสเอื้อมมือรับเอกสาร เสียงพลิกกระดาษสะท้อนในห้องที่เงียบกริบ เขาอ่านอย่างละเอียดก่อนพยักหน้า “ทำได้ดีมาก ความละเอียดของรายงานช่วยให้เราประเมินภัยล่วงหน้าได้” แววตาเข้มของเขาอ่อนลงเล็กน้อยเมื่อมองเธอ


โมนีก้าตอบพร้อมยิ้มบาง ๆ “ค่ะ”


ควินตัสกอดอกครู่หนึ่งก่อนเอ่ยเสียงทุ้ม “ความมุ่งมั่นแบบนี้ดี แต่อย่าลืมพักผ่อนให้พอล่ะ” เขาปิดสมุดรายงานแล้วส่งกลับให้เธอ “ฉันจะสรุปผลส่งสภาเซเนทต่อ คุณทำหน้าที่ได้ดี” โมนีก้ารับสมุดมากอดไว้แนบอก ความตึงเครียดค่อย ๆ คลายลง “ขอบคุณค่ะท่านแม่ทัพ” เธอโค้งศีรษะอย่างเคารพ ก่อนจะถอยออกจากห้องโดยทิ้งไว้เพียงเสียงฝีเท้าที่ก้องสะท้อนและความภาคภูมิใจที่ยังอุ่นอยู่ในหัวใจ



รางวัล: +50 พลังใจ, 100 ดีนาเรียส, +35 EXP (Lv Max +2 Point), ศิลากำเนิดพลัง 5 ก้อน

[NPC-13] ควินตัส แอนเดอร์สัน

โบนัสจากการทำภารกิจสำเร็จ เพิ่มความสัมพันธ์ +35

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังน้ำใจ +50 เหรียญดีนาเรียส +100 ย่อ เหตุผล
God + 50 + 100

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x2
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x13
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 2025-9-18 02:48:13 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 15 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 17.00 - 18.00 น. ณ พรินซิเปีย เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (จัดเอกสาร) (พบ โคล)


ในช่วงเย็นที่ฟ้ายังคงสว่างดั่งกลางวัน โมนีก้าเดินเข้ามาในอาคารพรินซิเปียด้วยท่าทีสงบแต่มีร่องรอยความเหน็ดเหนื่อยจากทั้งวัน เธอสวมชุดค่ายเรียบร้อยมือข้างหนึ่งถือผ้าเช็ดฝุ่น อีกข้างกอดแฟ้มเอกสารไว้แน่น เสียงฝีเท้าของเธอดังก้องเบา ๆ ไปตามระเบียงหินอ่อนก่อนถึงประตูห้องทำงานของแม่ทัพ เมื่อผลักประตูเข้าไปกลิ่นกระดาษและไม้เก่าอันคุ้นเคยลอยมาต้อนรับ เธอเริ่มจัดเอกสารที่กองสูงบนโต๊ะไม้โอ๊กขนาดใหญ่ ไล่เรียงแฟ้มแต่ละชุดตามลำดับงานอย่างละเอียด


ขณะที่เธอกำลังใช้ผ้าเช็ดฝุ่นบนชั้นหนังสือ เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นจากทางเดินด้านนอก ประตูบานใหญ่เปิดออก เผยให้เห็นชายหนุ่มร่างสูงในชุดฝึกสีเข้ม ใบหน้าคมเข้มและดวงตานิ่งสงบภายใต้กรอบแว่นกันแดดสีเข้มสะท้อนแสง คุณโคล?...ใช่ไหมนะ? ผู้ที่เธอจำได้ว่าเคยพบกันที่กรงนกอินทรี “สวัสดีค่ะ…มีงานหรอคะ?” โมนีก้าเอ่ยทักพลางยืดตัวตรงเล็กน้อย ดวงตาสีเทาเงินบริสุทธิ์ของเธอจับจ้องไปที่แฟ้มเอกสารในมือเขา


โคลพยักหน้าช้า ๆ น้ำเสียงทุ้มนิ่ง “ใช่ เอาเอกสารมาให้แม่ทัพ”


หญิงสาวก้าวเข้าไปรับแฟ้มจากมือเขาอย่างสุภาพ “เดี๋ยวฉันวางไว้ให้เองค่ะ ขอบคุณนะคะ” เธอส่งรอยยิ้มสดใส แม้สีหน้าจะมีรอยล้าชัดเจน 


โคลเหลือบตามองแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “ดูเหนื่อยนะ วันนี้งานเยอะ?” โมนีก้าหัวเราะแผ่วรับเขา ถอนหายใจออกมาเบา ๆ “นิดหน่อยค่ะ เหนื่อยจริง ๆ แหละค่ะ...ฮ่ะ ๆ ทั้งเรียนที่เซเนกาทั้งงานในค่าย ไหนตอนนี้ก็เอกสารยังไม่เสร็จ” เธอยักไหล่เล็กน้อยพยายามกลบความอ่อนล้าในน้ำเสียง


แสงแดดยามเย็นสาดเข้ามาทางหน้าต่างสะท้อนลงบนพื้นหินอ่อน ทำให้เงาของทั้งคู่ทอดยาวทาบกันบนพื้นห้อง ความเงียบสั้น ๆ แทรกกลางระหว่างเสียงลมที่พัดผ่านบานกระจก โคลยืนนิ่งเพียงชั่วอึดใจก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนลงเล็กน้อย “อย่าฝืนมากนัก พักบ้างก็ดี” โมนีก้าหันมายิ้มตอบ ดวงตาสุกใสแม้มีเงาความเหนื่อยล้า “ค่ะ จะพยายามค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ” เธอหันกลับไปที่โต๊ะจัดแฟ้มต่ออย่างขยันขันแข็ง ขณะที่โคลยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าสั้น ๆ เป็นการล่ำลาแล้วเดินออกไปอย่างเงียบงาม เหลือเพียงเสียงลมหายใจและกลิ่นฝุ่นกระดาษในห้องที่ยังคงอบอวลอยู่รอบตัวเธอ


[NPC-40] โคล เบ็นเน็ตต์

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)


←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x2
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x13
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 2025-10-11 11:32:48 | ดูโพสต์ทั้งหมด

22 · กันยายน · 2025 · 12.00 น.



ภายในลานหน้าพรินซิเปีย อาคารหินอ่อนสีขาวสะอาดที่ตั้งตระหง่านกลางค่ายจูปิเตอร์ เสาเรียงรายราวกับบรรณาการแด่ยุคแห่งสงครามและเกียรติยศ ดวงอาทิตย์ยามสายสะท้อนเงาทหารที่เดินขวักไขว่บนพื้นหินปูเรียบ เสียงฝีเท้าดังก้องเป็นจังหวะสม่ำเสมอ


เอสเปอร์กับพิลวอนยืนอยู่หน้าบันไดขั้นสูงสุดของอาคาร โดยมีอาเธอร์เป็นผู้พามา 


“ถึงแล้ว” อาเธอร์พูดพลางเหลือบมองพวกเขา “พรินซิเปีย ศูนย์บัญชาการของกองพันฟุลมานาตา”


พิลวอนกลืนน้ำลาย เขาเหลือบมองขึ้นไปบนป้ายสีม่วงเหนือประตูที่มีอักษรทองคำปักไว้ S.P.Q.R. ภายในพวงมาลัยลอเรลที่สื่อถึงอำนาจและศักดิ์ศรีแห่งโรมัน “ขนาดอาคารยังดูข่มขวัญเลย...”


อาเธอร์หัวเราะเบา ๆ “นั่นแหละจุดประสงค์ของมัน”


เมื่อพวกเขาเดินเข้าสู่ห้องโถงใหญ่ด้านใน แสงแดดยามสายส่องลอดผ่านหน้าต่างกระจกสีลงมาเป็นลำ เสาหินอ่อนเรียงรายสองฝั่งทางเดินจนสุดสายตา กลางห้องมีโต๊ะไม้โอ๊กยาวขนาดใหญ่ปูแผนที่ยุทธศาสตร์เอาไว้ ด้านหลังคือธงสีม่วงเข้มปักด้วยตราสัญลักษณ์สายฟ้าสามแฉก


แม่ทัพสองคนกำลังยืนสนทนากันอยู่ตรงกลางห้อง 


“รายงานตัว”


ควินตัสเงยหน้าขึ้นจากแผนที่ ดวงตาคมกริบไล่มองทั้งสองคนอย่างพินิจ “เด็กใหม่สินะ” เสียงเขาทุ้มต่ำแต่หนักแน่น 


เอสเปอร์ก้าวออกมาครึ่งก้าว ยื่นจดหมายรับรองที่มีตราประทับของลูปา “นี่คือจดหมายรับรอง รายงานตัวตามคำสั่งของลูปา เพื่อเข้าร่วมกองพันที่สิบสองฟุลมานาตา




ถึง แม่ทัพแห่งกองพันที่สิบสอง


ข้า ลูปา ขอเขียนจดหมายฉบับนี้ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง เพื่อเสนอชื่อ เอสเปอร์ สเปนเซอร์ บุตรหลานของข้าเข้ารับการพิจารณาเข้าสู่กองพันที่สิบสองของท่าน


เอสเปอร์เป็นผู้ที่ข้าและเหล่าหมาป่าได้ฝึกฝนอบรมมาตั้งแต่เยาว์วัย เขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีความซื่อสัตย์เป็นเลิศ ข้าสังเกตเห็นได้ถึงความขยันหมั่นเพียรของเขาในทุกการฝึกฝน ไม่เคยย่อท้อต่อความยากลำบากใดๆ ที่บ้านหมาป่า การฝึกของเอสเปอร์ถูกออกแบบมาให้ครอบคลุมทุกด้าน ทั้งร่างกาย จิตใจ และสติปัญญา ภายใต้การดูแลของข้าและเหล่าหมาป่าผู้เชี่ยวชาญ เอสเปอร์มักใช้เวลาเงียบๆ สังเกตการณ์ และเรียนรู้จากทุกสิ่งรอบตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่ได้อยู่กับข้าและเหล่าหมาป่าอย่างเงียบสงบท่ามกลางธรรมชาติ เขามักจะได้รับแรงบันดาลใจมากมาย


ถึงแม้ว่าเอสเปอร์จะเป็นคนนิ่ง เงียบ และเก็บอารมณ์เก่ง แต่ข้ารับประกันได้ว่าภายใต้ท่าทีที่สงบนั้นซ่อนไว้ด้วยจิตใจที่แข็งแกร่งและความสามารถในการสังเกตการณ์ที่เฉียบคม เขาเป็นนักสังเกตการณ์ที่พร้อมจะลงมือเมื่อจำเป็น มากกว่าที่จะเป็นผู้นำที่ออกคำสั่งเพียงอย่างเดียว ข้าเชื่อว่าประสบการณ์ที่เอสเปอร์ได้รับจากการเติบโตภายใต้การเลี้ยงดูที่เข้มงวด รวมถึงการฝึกฝนที่บ้านหมาป่า จะช่วยให้เขาสามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ เข้าใจถึงความสำคัญของการทำงานเป็นทีม และพร้อมที่จะเสียสละเพื่อส่วนรวม


ข้าทราบดีว่าเอสเปอร์ต้องเผชิญกับความกดดันและความทุกข์ยากมาตั้งแต่ยังเด็ก แต่เขาก็ไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา เขาเรียนรู้ที่จะควบคุมตัวเองและตัดสินใจอย่างรอบคอบในทุกสถานการณ์ ความเฉียบแหลมของจิตใจและความสามารถในการตัดสินใจอย่างเยือกเย็นของเขาคือจุดแข็งที่โดดเด่นที่สุด เขาเป็นผู้นำที่นำด้วยตัวอย่างและความเฉียบคม เชื่อว่าการชี้นำผ่านการกระทำสำคัญกว่าคำพูดที่เปล่งออกมา


ข้าเชื่อมั่นว่า เอสเปอร์ สเปนเซอร์ จะเป็นสมาชิกที่มีคุณค่าของกองพันที่สิบสอง และพร้อมที่จะทุ่มเททั้งกายและใจเพื่อรับใช้โรม


จาก:ลูปา


พิลวอนรีบทำตาม 


ยาสมินรับจดหมายจากมือเอสเปอร์ พลิกดูด้วยสายตาเฉียบคม ก่อนส่งให้ควินตัสอ่านต่อ “ตราหมาป่า...แท้แน่นอน” เธอกล่าวเรียบ ๆ แล้วหันมามองเด็กหนุ่มตรงหน้า “พลังของไทรเวียสินะ ส่วนอีกคนพลังของพลูโต?”


“ครับ” เอสเปอร์ตอบเสียงเรียบ


ควินตัสวางจดหมายลงบนโต๊ะก่อนเดินอ้อมเข้ามาใกล้ เขาหยุดอยู่ตรงหน้าเอสเปอร์ ใบหน้าทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ เขาหันไปทางพิลวอน “ส่วนนายนี่...ชัดเจน แต่ยังมีแววลังเลอยู่ในดวงตา ถ้าอยากอยู่รอดในฟุลมานาตาต้องตัดความลังเลนั้นทิ้งให้ได้ก่อนที่มันจะฆ่านาย”


พิลวอนโค้งศีรษะ “ครับ ท่านแม่ทัพ”


ควินตัสพยักหน้าแล้วหันไปหายาสมิน “แยกเข้ากองร้อยที่สามกับที่ห้า ตามความเหมาะสม”


“รับทราบ” ยาสมินตอบสั้น ๆ ก่อนเดินมาหยุดตรงหน้าเอสเปอร์และพิลวอน “เอสเปอร์ เข้ากองร้อยที่สาม ส่วนพิลวอนกองร้อยที่ห้า”


อาเธอร์แอบยิ้มข้างหลัง “ยินดีต้อนรับสู่ฟุลมานาตา”


ยาสมินเหลือบตามองเขาอย่างสนใจวูบหนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวกลับไปยังโต๊ะบัญชาการ ขณะควินตัสหันกลับไปพิจารณาแผนที่ต่อโดยไม่พูดอะไรอีก


อาเธอร์พยักหน้าให้ทั้งคู่ “ไปสิ พวกนายมีเวลาพักไม่ถึงชั่วโมง ส่วนพิลวอนตามฉันมา ฉันอยู่กองร้อยที่ห้าเหมือนกัน”


“....”





←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ต้านทานเวทมนตร์
สื่อสารกับภูตผีปีศาจ
ไรเฟิลจู่โจมเทมเพสทัส
แมกกาซีนเทมเพสทัส
เข็มทิศ
หมวกกันน็อต
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เกราะทหารโรมัน
สัมภาระจำลอง
แจ็คเก็ต YANKEES
นาฬิกาสปอร์ต
กล่องดนตรี
แว่นตา
เกมคอนโซลพกพา
หนังสือนิยาย
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
ต่างหูเงิน
น้ำหอมบุรุษ
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x2
x2
x1
x2
x15
โพสต์ 2025-10-11 21:14:48 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-10-11 21:16

วันที่ 06 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเช้ามืด เวลา 05.00 - 06.00 น. ณ พรินซิเปีย เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (ปัดฝุ่นเอกสาร) ( พบ แลร์รี่) 


อาคารพรินซิเปียเช้าวันอาทิตย์เงียบเป็นพิเศษ ผนังหินอ่อนเย็นกับกลิ่นหมึกพิมพ์ใหม่ลอยบาง ๆ โมนีก้านั่งก้มหน้าจัดแฟ้มบนโต๊ะไม้เชอร์รี่ ตราประทับ SPQR บนสันแฟ้มเรียงเป็นแนวเหมือนโล่เล็ก ๆ เธอคั่นหน้ารายงานด้วยแถบคั่นสีเขียวทอง ใส่หมายเลขหน้าอย่างประณีต ก่อนดึงลมหายใจยาว ๆ ให้อาการง่วงจากงานทั้งเช้าไหลออกไปบ้าง


ก๊อก ก๊อก ประตูเปิดพรวดทันทีที่เคาะเสร็จ โมนีก้าได้ยินเสียงหัวเราะอบอุ่นมาก่อนตัวเสียอีก “โอ้โห…ถั่วงอกยังไม่โตของเรา ยังขยันเหมือนเดิมเลยนะเนี้ย” แลร์รี่พิงขอบประตู หางเสียงกวนแต่ดวงตาเมตตาแบบคนพี่ โมนีก้ายกคิ้วตอบ “ถั่วงอกไหนคะ อ้อ คนที่ควรเขียนรายงาน 30 หน้าแล้วส่ง 47 หน้าน่ะเหรอคะ” เธอยิ้มตาเป็นประกาย ยกมือซ้ายขึ้นขยับนิ้วแตะแหวนดาราจรัส ที่นิ้วกลางวาวแสงเบา ๆ หมุนครึ่งรอบ เอกสารสำเนารายงานก็ ฟุ่บ ปรากฏในมือหนาเอี้ยด “พอดีกำลังจะไปหาคุณพอดีค่ะ”


เธอยื่นแฟ้มให้ เขารับไปเปิดพลิก บางหน้ามีสเก็ตช์แปลนคร่าว ๆ ของชั้นใต้ดินโคลอสเซียม ลูกศรแสดงทิศลม บางหน้าติดรูปถ่ายเศษโลหะจากเครื่องลูกบาศก์ของโครนัส มีเชิงอรรถเล็ก ๆ เขียนว่า ‘คาดว่าเป็นกลไกกักพลังงาน’ แลร์รี่หัวเราะงึม ๆ อย่างพอใจ “โอเค ๆ ขนาดนี้แล้ว นี่มันเอาคืนใช่ไหม หน้าเยอะกว่าที่ขออีก”


“เปล่าค่ะ เห็นว่าคุณชอบอ่านไม่ใช่หรอคะ?” เธอลองลากเสียงคำหลัง


“ปากเก่งขึ้นเยอะนะ” เขาคว่ำแฟ้มเบา ๆ เคาะสันให้เรียบ “ดี ผมชอบแบบนี้”


จากนั้นแลร์รี่ก็ยกมือซ้ายของตัวเองขึ้นบ้าง แหวนเงินเรียบ ๆ ที่นิ้วโป้งสะท้อนไฟ เขาคลึงวงแหวนหนึ่งที อากาศตรงกลางห้องไหวเป็นเงา แล้ว กล่องสี่เหลี่ยมผิวเงินด้าน ก็ปรากฏบนฝ่ามือยังซีลพลาสติกใสแน่น “สัญญาไว้…แท็บเล็ต Icarus Mirror ของเดดาลัส รุ่นใหม่ล่าสุด” เขาวางลงบนโต๊ะต่อหน้าเธอ “ใช้ให้ดี อย่าทำตกจากกำแพงสูง ถึงมันชื่ออิคารัสก็ไม่ได้ชอบบินจริง ๆ”


โมนีก้าตาเป็นประกายทันที “ให้จริง ๆ เหรอคะ?! โห!! โคตรป๋าเลยอ่ะ!” เธอใช้นิ้วแตะพลาสติก รอยยิ้มผุดขึ้นเองอย่างทันทีเหมือนเด็กได้ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุด “จริงกว่าความขี้บ่นของฉันอีก” เขาว่าแล้วหัวเราะ ดวงตาคมแต่มีรอยยิ้ม “อ้อ! เตรียมตัวไว้ด้วย วันจันทร์มีเรื่องเซอร์ไพรส์นะบอกก่อน” ทันทีที่โมนีก้าได้ยินก็ชะงักชิบหายแล้วฉันไปทำอะไรผิดไว้วะเนี้ย “เอ่อ…เซอร์ไพรส์แบบที่ต้องหนีขึ้นหลังม้าหรือแบบที่ต้องใส่ชุดพิธีการคะ” เธอทำตาโต หัวคิ้วย่นนิด ๆ อย่างคนพร้อมหนีทุกสถานการณ์


แลร์รี่ทำท่าคิด “อืม…ระหว่างม้ากับพิธีการก็ขอตอบว่าทั้งสองอย่างแหละ” แล้วก็ยักคิ้วสายสุดหล่อสายเลือดเมอร์คิวรี “แต่ไม่ต้องกังวลหรอกน่า”


โมนีก้าก้มศีรษะ “ขอบคุณค่ะ…สำหรับทั้งของขวัญและที่เชื่อว่าฉันทำได้”


“ฉันไม่ได้เชื่อ ฉันเห็น” เขาตอบง่าย ๆ “เอาล่ะ ถั่วงอก ไปพักตาเถอะ เดี๋ยวตัวหนังสือปีนออกมาจากกระดาษ”


“รับทราบค่ะอดีตเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่สอง” เธอแกล้งทำความเคารพเกินจริง เขาหัวเราะชอบใจตอนเห็นเธอทำแบบนั้น แลร์รี่ยกแก้วน้ำบนโต๊ะขึ้นชนอากาศกับเธอเป็นเชิง “โชคดี” แล้วหมุนตัวก้าวยาวออกประตู กลิ่นโคโลญจ์อ่อน ๆ ทิ้งไว้ในอากาศพร้อมเสียงรองเท้าหนังจางหายไปตามระเบียง


โมนีก้าหันกลับมามองกล่อง Icarus Mirror อีกครั้ง นิ้วลากไปตามตัวอักษรสลักบนฝา หัวใจเต้นเร็วขึ้นนิด ๆ ด้วยความตื่นเต้นและสงสัยปนกัน “ทั้งสองอย่าง…คืออะไรกันนะ” เธอบ่นงึม ๆ ยิ้มเองไม่หยุด ก่อนจะจัดแฟ้มเข้าตู้ เรียงตราประทับให้ตรง หยิบกล่องแท็บเล็ตเข้ากระเป๋า แล้วก้าวออกจากห้อง พร้อมจะปล่อยให้วันอาทิตย์ที่ยาวนานนำพาไปสู่วันจันทร์ที่ “เซอร์ไพรส์” อย่างที่เขาว่า…ไม่ว่าจะเป็นม้าหรือพิธีหรือทั้งสองอย่างจริง ๆ ก็ตาม


รางวัล: +15 EXP / +20 เกียรติยศ / +2 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}


รับ : อิคารัส มิเรอร์ จาก แลร์รี่


[NPC-54] แลร์รี่

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)


คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1เหรียญดีนาเรียส +2 ย่อ เหตุผล
God + 2

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x2
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x13
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 7 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 06 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเช้าถึงเที่ยง เวลา 09.00 - 11.00 น. ณ พรินซิเปีย เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ มารับตำแหน่ง


โถงหินอ่อนของอาคารพรินซิเปียเย็นจัดด้วยอากาศเช้าตรู่ กลิ่นน้ำมันขัดเกราะกับหมึกครั่งอ่อน ๆ ลอยอยู่ในแสงสว่างสีทองจากช่องสกายไลต์ โมนีก้าก้าวเคียงลูคัสบนพื้นกระเบื้องลายหมากรุก เสียงรองเท้าหนังของทั้งคู่สะท้อนกังวานไปตามเสาหัวคอรินเธียน ท่าทางของโมนีก้าตอนนี้เกร็งสุด ๆ “จะเกร็งทำไมกัน โมนีก้า” ลูคัสกระซิบต่ำ ดวงตาสีฟ้าเข้มกวาดมองธง SPQR ที่แขวนเรียง “พรินซิเปียเรียกแปลว่ามีงานใหญ่ยืดอกเข้าไว้ เราคนกองร้อยสองต้องไม่หงอสิ”


“งานใหญ่อีกแล้วเหรอคะ…” โมนีก้ากระชับชายเสื้อคลุม หัวใจเต้นถี่นิด ๆ “ฉันยังใช้ชีวิตในค่ายไม่คุ้มเลย”

“ชีวิตในค่ายจะคุ้มเมื่อมีศึกและชัยชนะ” ลูคัสยิ้มมุมปากแบบนักรบ “ไป”


ประตูไม้โอ๊คบานสูงเปิดออกด้วยเสียง ครืด ห้องทำงานกลางพรินซิเปียกว้าง สะอาด และเรียบขึง ด้านใน ควินตัส แอนเดอร์สัน ยืนเท้าฝ่ามือบนโต๊ะแผนที่ ผ้ายอดธงพาดไหล่ตึงเหมือนคันธนูเตรียมยิง ส่วนอีกฟาก ยาสมิน อาเดน พิงขอบหน้าต่างกว้าง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเธอคมกริบเหมือนสันใบมีดทะเล ทั้งคู่หันมาพร้อมกันมองทั้งโมนีก้าและลูคัส สายตาแบบผู้นำที่ชั่งน้ำหนักแล้ววางลงด้วยความเชื่อใจ


ลูคัสยกมือทำความเคารพฉับ “มาดามยาสมิน แม่ทัพควินตัส” โมนีก้าทำตามแบบงง ๆ เอาเป็นว่าเข้าเมืองตาหลิวต้องหลิวตาตามแล้วกัน จังหวะนั้นเป็นช่วงที่ควินตัสไล่ตามองตั้งแต่หัวจรดปลายรองเท้าของโมนีก้ามันมีความเป็นห่วงแฝงอยู่นิดหน่อย “ดูสบายดีนี่ แผลจากโรมเป็นยังไงกันบ้าง”


“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ” โมนีก้าบอกแบบนั้น

“ไม่มีปัญหาครับ” ลูคัสก็ตอบด้วยเช่นเดียวกัน


ยาสมินยิ้มบาง ๆ แต่แน่น “ดี เพราะสิ่งที่จะให้วันนี้ไม่ใช่ภารกิจเดี่ยว…แต่เป็นการเพิ่มภาระและความรับผิดชอบของคน” เธอเคาะโต๊ะเบา ๆ สองครั้งให้ตั้งใจฟัง “ตั้งแต่เหตุการณ์โคลอสเซียม เราประเมินศักยภาพของพวกเธอแต่ละคน กองร้อยของพวกเธอมีช่องว่างผู้นำระดับหมู่รบสองตำแหน่ง” ลูคัสตัวตั้งทันที เหมือนกระดูกสันหลังมีสลักเหล็กเพราะเขาเข้าในความหมายนั้นดี “ผมพร้อมครับ ไม่ว่าจะเป็นแนวรบหน้าหรือฝึกชุดใหม่ และดูแลความเรียบร้อยของกองร้อยสอง”


ควินตัสยกมือขัดจังหวะอย่างใจดี “ไม่ใช่แค่คุณคนเดียว ลูคัส” แล้วเขาก็เอื้อมไปหยิบหมวกรูปม้าสองใบจากลังกำมะหยี่ หนังเรียบขลิบโลหะขาวปั๊มตรารวงข้าวกับสายฟ้าใบลอเรน ประดับพู่หางม้าสั้นให้เคลื่อนไหวได้ “นี่คือ หมวกเกราะเซนจูเรี่ยน สั่งทำพิเศษตามสัดส่วน ใบหนึ่งของลูคัส ใบหนึ่งของ…” เขาหันมาทางโมนีก้า “ของคุณ โมนีก้า”


ทันทีที่ได้ยินโลกในห้องนิ่งไปหนึ่งจังหวะพอดีที่หัวใจเธอเผลอหยุดเต้น โมนีก้ากะพริบตา หนึ่งสองสามทีส่วนปลายนิ้วก็เย็นวาบ “คะ…คะ? ของฉันหรอคะ?” 


เป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่ยาสมินก้าวเข้ามาใกล้จนเห็นประกายเส้นผมหยิกของเธอสะท้อนแดด “เราเห็นแววของผู้ดูแลในคุณ ไม่ใช่แค่คนถือดาบ คุณหวงชีวิตเพื่อนยิ่งกว่าชื่อเสียงตัวเอง และไม่มีเด็กใหม่คนไหนที่พึ่งเข้าค่ายมาได้แค่ 14 วันแล้วต้องเจอเหตุการณ์แบบนั้นแล้วผ่านมาได้ขนาดนี้ นั่นคือแกนของเซนจูเรี่ยนที่ดี” เธอวางหมวกลงบนมือโมนีก้าอย่างมั่นคง “ถามตรง ๆ พร้อมจะรับภาระดูแลเพื่อนในกองร้อยสองคนอื่น ๆ ไหม พร้อมเอาตัวเองเป็นเกราะชั้นแรกไหม”


ลูคัสเหลือบมามองเพื่อนร่วมกองสายตาเป็นประกายทหารโรมันแท้ที่บ่งบอกว่าเขาชอบสิ่งนี้และรู้สึกภูมิใจกับมันขนาดไหน “ถ้าเธอรับ พวกเราจะช่วยกัน”


ลมหายใจของโมนีก้าไหลกลับ หยดความอุ่นที่แม่เซเรสฝากไว้ครืนขึ้นจากอกไม่ใช่พลังอวดอ้าง แค่ความนิ่งที่ผสมนุ่ม เธอแบกหมวกไว้สองมือ ใบไม้ในใจคลี่ช้า ๆ “หนู…ค่ะ…ฉันพร้อมค่ะ” เธอยืดตัวขึ้นโดยไม่รู้ตัว “ฉันอาจยังใหม่มากและอ่อนแอเงอะงะแต่ฉันจะเรียนรู้เร็ว ๆ ค่ะและ…จะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง จะมีความรับผิดชอบต่อสิ่งที่ได้มาก ๆ ค่ะ” คำตอบนั้นทำให้รอยยิ้มนวลของยาสมินนุ่มลง “ดีมาก” แค่รอยยิ้มนั้นมันทำให้โมนีก้าเผลอหายใจติดขัดกับความเท่ของผู้หญิงตรงหน้าแบบไม่รู้ตัวทั้งที่เธอก็เผลอชอบเลสเตอร์ไปแล้ว แต่ทำไงได้อ่ะคุณยาสมินแม่งหล่อมาก 


ควินตัสพยักหน้าแรง “งั้นรับไว้ เซนจูเรี่ยน ลูคัส อควินัส และ โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ตั้งแต่บัดนี้” เขาตบไหล่ลูคัสดัง ปั้ก แล้วหันไปตบไหล่โมนีก้าเบากว่าแต่ยืนยาวกว่าเป็นน้ำหนักมือเหมือนการตรวจตรา “ฝากด้วยนะ”


ลูคัสหายใจแรงครั้งเดียว ริมฝีปากยกขึ้นแบบที่ไม่ค่อยยอมทำ “ขอสาบานต่อโรมครับ ผมจะไม่ทำให้เสียชื่อและความไว้ใจที่พวกคุณมี” ลูคัสหันมาคลึงสันหมวกของตัวเองแล้วหันไปทางโมนีก้า “ยอมรับว่าตอนนี้ฉันตื้นตัน…แต่เราจะเริ่มงานเลยได้ไหม ต้องจัดตารางฝึกใหม่ ทบทวนวินัยสนาม ทำบัญชีอาวุธ—”


“ช้าก่อน เซนจูเรี่ยน” ยาสมินหัวเราะในลำคอ “วันนี้ให้ครึ่งวันไปตั้งหลักบอกข่าวให้หมู่รู้ และกินข้าวดี ๆ สักมื้อ แม่ทัพไม่อยากได้ผู้นำล้มเพราะน้ำตาลตก”


“รับทราบ!” ลูคัสเสียงดังจนธงริมหน้าต่างสะท้านเพราะเขาก็สะดุ้งเหมือนกันคงจะประหม่าเหมือนกับโมนีก้าไม่น้อยเลย พิธีย่อเล็ก ๆ จบลงด้วยการชนกำปั้นเบา ๆ ระหว่างควินตัสกับลูคัส ส่วนยาสมินแตะหลังมือของโมนีก้าสัมผัสสั้น ๆ แต่หนักแน่น

ชื่อหมวก: หมวกเซนจูเรี่ยนครสต์ กองร้อยที่ 2
คำอธิบายหมวกประจำตำแหน่ง : หมวกเกราะโรมันสั่งทำพิเศษสำหรับ เซนจูเรี่ยนแห่งกองร้อยที่ 2 ของกองทหารที่สิบสองฟุลมินาตา ตัวหมวกขึ้นรูปด้วยทองด้านเงางาม มีหัวยอดเป็นรูปม้าสลักเต็มตัว ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของกองร้อยที่ 2 สื่อถึงความเร็วและอำนาจ บริเวณสันกลางมียอดขนแผงคอสีแดงเลือดพาดยาวด้านหลัง สลักสัญลักษณ์ใบลอเรลและตรานกอินทรีแสดงศักดิ์ศรีของกองทัพโรมัน สัญลักษณ์ของค่ายจูปิเตอร์ ขอบหมวกและแผงคิ้วตกแต่งลายเถาวัลย์ละเอียด



[NPC-13] ควินตัส แอนเดอร์สัน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20



[NPC-14] ยาสมิน อาเดน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20


แสดงความคิดเห็น

God
หมวกผิด โปรดแก้ไข หมวกสำหรับเซนจูเรียนจะทำด้วยหนังสัตว์คลุมศีรษะ ไม่ใช่หมวกเกราะ  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-14] ยาสมิน อาเดน เพิ่มขึ้น 25 โพสต์ 7 วันที่แล้ว
God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-13] ควินตัส แอนเดอร์สัน เพิ่มขึ้น 25 โพสต์ 7 วันที่แล้ว
โพสต์ 44393 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
โพสต์ 44,393 ไบต์และได้รับ +9 EXP +9 เกียรติยศ +10 ความศรัทธา จาก สัมผัสแห่งชีวิต  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x2
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x13
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 3 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-10-18 05:03

วันที่ 16 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเช้ามืด เวลา 05.00 - 06.00 น. ณ ณ พรินซิเปีย เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (มาแจ้งพรินซิเปีย)


ภายในอาคารพรินซิเปียยามเช้ามืด เงียบจนได้ยินเสียงปลายเท้าของโมนีก้าสะท้อนบนพื้นหินอ่อนเป็นจังหวะต่อเนื่อง แสงจากคบเพลิงสีทองสองข้างทางทอดเงายาวไปตามผนังที่คลุมด้วยกำมะหยี่สีไวน์แดง พื้นหินขัดเงาเย็นเฉียบสะท้อนร่างของหญิงสาวที่เดินเข้ามาคนเดียวในยามตีสี่ ท้องฟ้านอกหน้าต่างยังคงเป็นสีเทาอมฟ้ากลางหมอกจาง ๆ ของกรุงโรมใหม่ เสียงนกร้องแรกอรุณเพิ่งเริ่มต้นขึ้น โมนีก้าผลักประตูไม้บานใหญ่เข้าไป กลิ่นไม้สนและกระดาษเก่าลอยแตะจมูก เธอก้มศีรษะนิดหนึ่งตามมารยาททหาร ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบแต่ฟังดูอบอุ่นกับความว่างเปล่าในห้อง “สวัสดีค่ะ... ขอมารายงานเรื่องภารกิจลาดตระเวนฝั่งตะวันตกค่ะ”


ไม่มีเสียงตอบ มีเพียงเสียงลมลอดเข้ามาจากหน้าต่างสูงด้านหลังโต๊ะบัญชาการ และเสียงใบเอกสารปลิวเบา ๆ ตามแรงลม เธอยืนอยู่นิ่งชั่วครู่ ดวงตาสีเทาเงินกวาดมองไปรอบห้องที่ตอนนี้มีเพียงแสงส้มอ่อนจากคบเพลิงสะท้อนบนพื้น เธอยิ้มบาง ๆ อย่างเข้าใจ “ไม่มีใครอยู่สินะ... ก็เช้าขนาดนี้นี่นา”


โมนีก้ากำลังจะวางบันทึกภารกิจลงบนโต๊ะไม้กลางห้อง ทันใดนั้นเสียงรองเท้าบูทกระทบพื้นก็ดังขึ้นจากบันไดด้านหลัง เสียงนั้นหนักแน่นแต่รวดเร็วตามแบบคนเคยผ่านศึก เมื่อเธอเงยหน้าไปก็เห็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก้าวลงมาจากบันไดในชุดสีน้ำเงินเข้ม เสื้อสะบัดเบา ๆ ตามแรงก้าวเดิน


“โมนีก้า บลอสซัม...” เสียงเรียกนั้นมีสำเนียงแผ่วแต่ทรงอำนาจ เธอเงยหน้าขึ้นเห็นยาสมิน อาเดน แม่ทัพสาว อดีตสมาชิกแห่งกองร้อยที่สี่ ยืนอยู่ตรงบันไดพอดี ร่างสูงพอ ๆ กับเธอ ผมหยิกดำขลับรวบไว้หลวม ๆ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มสะท้อนแสงไฟเหมือนประกายทอง “มาเช้าอีกแล้วนะ”


โมนีก้าเผลอยิ้มเก้อ พลางยกมือแตะหมวกเหล็กเบา ๆ เป็นการเคารพ “ขอโทษทีนะคะคุณยาสมิน พอดีภารกิจนี้ต้องเริ่มตอนเช้าเพราะถ้าออกช้ากว่านี้จะกลับถึงค่ายดึกแน่ค่ะ”


ยาสมินเดินเข้าใกล้ พลางหยิบรายชื่อภารกิจจากโต๊ะกลางขึ้นมาอ่าน ดวงตาคมกวาดผ่านชื่อของเธอช้า ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้น “ภารกิจลาดตระเวนน่านฟ้าฝั่งตะวันตกสินะ... เข้าใจแล้ว” เธอพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่มีแววเอ็นดูบาง ๆ “ไว้กลับมารายงานพรุ่งนี้ก็ได้ ถ้าเธอกลับมาดึก” โมนีก้าพยักหน้าอย่างนอบน้อม “ค่ะ ถ้ากลับมาดึกจริง ๆ หนูจะมารายงานตอนเช้าเลยนะคะ”


ยาสมินยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ดี... แล้วก็อย่าประมาทล่ะ ทางฝั่งตะวันตกช่วงนี้มีสัญญาณพลังงานผิดปกติหลายจุด ระวังตัวไว้ด้วย เข้าใจไหม เซ็นจูเรี่ยนบลอสซัม” หญิงสาวตรงหน้ากระตุกยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยท่าทีมั่นใจ “รับทราบค่ะท่านแม่ทัพ ถ้ามีอะไรผิดปกติ หนูจะส่งสัญญาณกลับมาทันที”


ยาสมินพยักหน้าเบา ๆ แล้วหมุนตัวไปที่หน้าต่าง มองออกไปยังขอบฟ้าที่เริ่มมีแสงเงินส่องเข้ามา “ไปเถอะ... ขึ้นบินได้แล้ว ท้องฟ้าเป็นของเธอในวันนี้ ขอให้ลมของเนปจูนหนุนหลังเธอไว้” คำพูดนั้นทำให้โมนีก้ารู้สึกเหมือนหัวใจเธอพองโตเล็กน้อย ไม่บ่อยนักที่แม่ทัพยาสมินจะพูดด้วยน้ำเสียงแบบนี้ เธอยกมือขึ้นเคารพเต็มรูปแบบ “ขอบคุณมากค่ะคุณยาสมิน”


เธอพูดก่อนจะหมุนตัวออกจากห้อง เสียงบูทของเธอกระทบพื้นหินเป็นจังหวะมั่นคงผ่านบานประตูหินอ่อนออกไปสู่ลานฝึกที่เริ่มมีหมอกเช้าปกคลุม เธอสูดลมหายใจลึกอีกครั้ง ลมหายใจเย็น ๆ ผสมกลิ่นควันจากคบเพลิงทำให้รู้สึกว่าชีวิตในค่ายแห่งนี้ยังมีชีพจรไม่เคยหยุดเต้น เหนือศีรษะ เสียงอินทรีเหล็กที่เป็นตราสัญลักษณ์ของค่ายส่งเสียงกรีดร้องรับอรุณ ท้องฟ้าเริ่มเปิดเป็นสีทองอ่อน เธอก้าวเดินผ่านธง S.P.Q.R. ที่ปลิวไหว และมุ่งหน้าไปยังทุ่งแห่งมาร์ส พร้อมเริ่มต้นภารกิจใหม่อีกครั้งในยามรุ่งสางแห่งโรมใหม่


[NPC-14] ยาสมิน อาเดน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)



แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-14] ยาสมิน อาเดน เพิ่มขึ้น 30 โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 23118 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 23,118 ไบต์และได้รับ +10 EXP +12 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก การควบคุมธรนี  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 23,118 ไบต์และได้รับ +9 EXP +12 เกียรติยศ +12 ความศรัทธา จาก เข็มทิศ  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
โพสต์ 23,118 ไบต์และได้รับ +9 EXP +9 ความกล้า +10 ความศรัทธา จาก รากพันธนาการ  โพสต์ 3 วันที่แล้ว
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x2
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x13
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ เมื่อวานซืน 01:42 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-10-18 07:04

วันที่ 17 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเช้า เวลา 06.00 - 07.00 น. ณ พรินซิเปีย เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์  (รายงานภารกิจ)


เช้าวันใหม่ของค่ายจูปิเตอร์เริ่มต้นด้วยแสงอรุณสีทองที่ไหลผ่านกระจกสูงของอาคาร พรินซิเปีย จนพื้นหินอ่อนขาวนวลสะท้อนเป็นริ้วแสงยาว โมนีก้าก้าวเร็วและมั่นคงเข้ามาในห้องบัญชาการ สายสะพายกระเป๋าแนบไหล่แน่นภายในนั้นคือห่อผ้าสองชั้นที่โอบไข่ฟีนิกซ์ ไว้อย่างทะนุถนอม ความอุ่นที่แผ่ซ่านเบา ๆ จากในกระเป๋าทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีเตาไฟส่วนตัวติดตัวมาด้วย


กลิ่นไม้สนและหมึกพิมพ์ผสมกลิ่นเหล็กคมอ่อน ๆ ลอยอยู่ในอากาศ โต๊ะไม้ยาวกลางห้องกางรายงานกับแผนที่ไว้เป็นชั้น ๆ เหนือศีรษะคือภาพโมเสกลูปาคาบดูฝูงหมาป่า สายตาโบราณของนางมองลงมาเหมือนกำลังชั่งใจใคร่ครวญทุกคำรายงาน ที่หัวโต๊ะมียาสมิน อาเดน นั่งอยู่ก่อนแล้ว ร่างโปร่งแข็งแรงในชุดทะมัดทะแมงสีเข้มยืนเท้ากับขอบโต๊ะ ผมหยิกสีดำถูกรวบสูงอย่างเรียบร้อย ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคมชัดจนแสงอรุณที่ลอดเข้ามาเหมือนถูกจับให้สงบเมื่อสัมผัสสายตานั้น


“สวัสดีตอนเช้า คุณบลอสซัม” น้ำเสียงเธอเรียบแต่ชัดเจน “เธอมาตรงเวลาเหมือนเคย”


โมนีก้าชะงักหอบลมหายใจให้จังหวะหัวใจเสมอ ก่อนยื่นแฟ้มแท็บเล็ตและรายงานฉบับพิมพ์ “สวัสดีค่ะท่านแม่ทัพมารายงานภารกิจลาดตระเวนเมื่อวานค่ะ และ…อย่างที่แจ้งไว้ฉันได้ไข่ฟีนิกซ์มาด้วย”


สรุปภารกิจ – ลาดตระเวนน่านฟ้าฝั่งตะวันตก (รายเดือน)

ซานฟรานซิสโก, ลอสแอนเจลิส, ซานดิเอโก, แซคราเมนโต, พอร์ตแลนด์, ซีแอตเทิล, โอลิมเปีย, รีโน, ฟีนิกซ์, แกรนด์แคนยอน —เคลียร์

เหตุการณ์พิเศษ: กำจัดซาลาแมนเดอร์ไฟ 4 ตัวที่ยอดเขากลาเซียร์ (ดับเชื้อไฟสมบูรณ์) / พบและรับมอบไข่ฟีนิกซ์เพื่อการคุ้มครองและดูแลตามมาตรการสิ่งมีชีวิต

สภาพเครื่องและนักบิน: ปกติ ความพร้อมสูง

หมายเหตุส่วนตัว: “ฟ้าคืนนี้สว่างขึ้นนิดหนึ่ง”


ยาสมินรับเอกสาร กวาดตาอ่านสั้น ๆ ความไวแบบคนอ่านรบทำให้เธอไล่หัวข้อสำคัญเสร็จในเวลาไม่กี่อึดใจ “ยอดเขากลาเซียร์กำจัดซาลาแมนเดอร์สี่ตัว ป้องกันไฟลาม… ฟีนิกซ์ที่เมืองฟีนิกซ์… เหตุการณ์พิเศษรับมอบไข่เพื่อคุ้มครอง” เธอเงยหน้า “เอามาดูหน่อยได้ไหม” โมนีก้าคลายซิปกระเป๋าอย่างระมัดระวัง เปิดผ้าชั้นนอกและชั้นในนิดเดียวพอให้แสงส้มอุ่นลอดออกมา ผิวไข้เป็นลายแดงเพลิงกับทองขีดเส้นละเอียดราวลายเส้นของช่างทองโบราณ จังหวะ ตึก…ตึก… เบามาก แต่ในห้องเงียบก็ได้ยินชัดเจน


ประกายห่วงใยวาบในดวงตายาสมินหายากกว่าคำชมของเธอเสียอีก “ของจริงสินะ” เธอว่าเบา “และมันเลือกเธอ…ไม่แปลก ธิดาของเซเรสเข้าใจภาษากำเนิดดีกว่าใคร”

โมนีก้ายิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก “ฉันก็คิดเหมือนกันค่ะพอมันดันไข่มาให้ ฉันรู้เลยว่าต้องอุ้มไว้ยังไง”

ยาสมินพยักหน้า แล้วเปลี่ยนเป็นโหมดงานทันที “ฟังนะ เรื่องไข่ฟีนิกซ์เราไม่มีคู่มือในค่ายโดยตรงแต่ค่ายมีคอนแทคต์ที่ไว้ใจได้ รุ่นพี่เอลล่าคุณรู้จักอยู่แล้วไปหาเธอที่ร้านไซคลอปส์และคำทำนายและแมวสีส้ม ในกรุงโรมใหม่ เธอเป็นฮาร์ปี้มีประสบการณ์กกไข่สิ่งมีชีวิตมาก่อน” เธอหยิบการ์ดเล็ก ๆ จากลิ้นชัก ส่งให้โมนีก้า “ไปหาเธอก่อนเที่ยงได้ยิ่งดี ถ้าเอลล่าประเมินสภาพความร้อนได้ เราจะตั้งจุดดูแลระยะยาวและหากต้องการอาจขอไฟศักดิ์สิทธิ์จากวิหารเวสต้าเสริมได้เหมือนกันน่ะนะ ฉันไม่เคยกกไข่ฟีนิกซ์ซะด้วยสิ”


“รับทราบค่ะ” โมนีก้ารับการ์ด เก็บเข้าซองใสในแฟ้ม “ฉันจะตรงไปที่ร้านทันทีหลังจากเสร็จที่นี่นะคะ”

“ระวังตัวด้วย” ยาสมินเหมือนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “เข้าใจค่ะ” โมนีก้าตอบนิ่ง ๆ แต่ตาเป็นประกายขำ “ไม่เป็นอะไรค่ะคุณยาสมิน เรื่องแค่นี้ จิ๊บ ๆ แล้วค่ะ” น้ำเสียงเธอแซวยาสมินแบบเกรงใจ แม่ทัพสาวเลิกคิ้ว “จิ๊บ ๆ ของเธอนี่บางทีแปลว่าสู้กับภูเขาไฟใช่ไหม” เธอส่ายหน้า ถอนหายใจเบา ๆ แต่ยิ้มมุมปาก “ยังไงก็เถอะ ฉันห่วงเธออยู่ดีจำไว้” ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นความอุ่นอีกชนิดวิ่งผ่านอกโมนีก้า “เข้าใจแล้วค่ะ” เธอประสานมือเตรียมคำนับคารวะ “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวไป—”


“เดี๋ยว” ยาสมินชี้ไปที่เสาหลังโต๊ะบัญชาการ ซึ่งแขวนพวงลอเรลและคทาอินทรี “วันนี้เธอต้องไป วิหารจูปิเตอร์ก่อน ทำพิธีรับแถบรอบสักที่ต้นแขนฐานะเซ็นจูเรี่ยนกองร้อยที่สองอย่างเป็นทางการไหนจะเรื่องภารกิจที่ผ่านมา เธอควรรีบไปรับตั้งนานแล้วเธอทำเรื่องใหญ่หลายอย่างอยู่” แววตาเธอนิ่มลง “ถือว่าเป็นเกียรติและเป็นการประกาศต่อโรมว่าเธอรับผิดชอบชีวิตคนอื่นมากกว่าของตัวเองแล้วกัน”


โมนีก้าเผลอแตะต้นแขนซ้ายลายรอยสักเดิมที่รอแถบใหม่มาพันรับ “ค่ะ ได้ค่ะฉันจะไปที่วิหารก่อนเลย แล้วค่อยตรงเข้าเมืองหาพี่เอลล่า”


“ดีมาก” ยาสมินปิดแฟ้มดัง ปั้ก ส่งคืนด้วยมือทั้งสอง “เอกสารฉบับนี้ฉันเซ็นรับแล้ว คัดลอกไปจัดเก็บได้เลยนะ” โมนีก้ารับกลับ เก็บอย่างเรียบร้อย “ขอบคุณมากค่ะคุณยาสมินสำหรับทุกอย่างเมื่อวานด้วย…และที่เช้านี้ด้วย”


ยาสมินนิ่งไปครู่หนึ่ง ราวกับคิดจะพูดอะไรเพิ่ม แต่สุดท้ายเลือกสั้น กระชับ “ไปเถอะ และหัดพักผ่อนบ้างก็ดี”


“รับคำสั่งค่ะ” โมนีก้าไหว้สั้น ๆ แล้วรูดซิปกระเป๋าแนบแน่นสะพายกลับ บ่าก้มเล็กน้อยเพื่อกันแรงกระแทกจากฝีเท้าตัวเอง เธอผละจากโต๊ะ ผ่านแถวเหรียญทหารและคทาอินทรี กลิ่นกำยานโบราณอวลจากผนังผ้ากำมะหยี่ทำให้หัวใจเต้นช้าลงในทางที่มั่นคง ก่อนถึงประตู เธอหยุด หันกลับมายิ้ม “ท่านแม่ทัพ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะค่ะ” เธอจงใจใช้คำว่าแม่ทัพแล้วระบายยิ้ม


ยาสมินชูสองนิ้วแตะขมับแล้วส่งโมนีก้า “ไปเถอะ แล้วเจอกัน” 


โมนีก้าหัวเราะในคอเบา ๆ กับคำว่าแล้วเจอกันของคุณยาสมิน แล้วผลักบานประตูไม้หนักออกไปสู่ระเบียงหินอ่อน แสงอรุณด้านนอกสาดเข้ากระเป๋าให้ผ้าเป็นสีทองละมุน จังหวะ ตึก…ตึก… ในเป้หลังประสานกับเสียงรองเท้าเธอ สองจังหวะกลืนกันเป็นหนึ่งเดียว ปลายทางแรกของเช้านี้คือ วิหารจูปิเตอร์ เพื่อรับแถบสักที่แขนพิธีของเกียรติและคำมั่น ต่อจากนั้นคือถนนนิวโรม สู่ร้านหนังสือชื่อยาวที่มีฮาร์ปี้กับแมวสีส้มรออยู่และคำตอบว่าควรกกอรุณ ที่อ้อมแขนเธออย่างไรให้ดีที่สุด



รางวัล: +50 พลังใจ, 100 ดีนาเรียส, +35 EXP (Lv Max +2 Point), ศิลากำเนิดพลัง 5 ก้อน



[NPC-14] ยาสมิน อาเดน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจากการทำภารกิจสำเร็จ เพิ่มความสัมพันธ์ +35

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)


แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-14] ยาสมิน อาเดน เพิ่มขึ้น 65 โพสต์ เมื่อวานซืน 11:36
โพสต์ 45234 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ เมื่อวานซืน 01:42
โพสต์ 45,234 ไบต์และได้รับ +10 EXP +12 ความกล้า +9 ความศรัทธา จาก การควบคุมธรนี  โพสต์ เมื่อวานซืน 01:42
โพสต์ 45,234 ไบต์และได้รับ +9 EXP +12 เกียรติยศ +12 ความศรัทธา จาก เข็มทิศ  โพสต์ เมื่อวานซืน 01:42
โพสต์ 45,234 ไบต์และได้รับ +9 EXP +9 ความกล้า +10 ความศรัทธา จาก รากพันธนาการ  โพสต์ เมื่อวานซืน 01:42

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังน้ำใจ +50 เหรียญดีนาเรียส +100 ย่อ เหตุผล
God + 50 + 100

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x2
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x13
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
12
ตั้งกระทู้ใหม่ กลับไป
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้