12
ตั้งกระทู้ใหม่ กลับไป
เจ้าของ: God

Caldecott Tunnel ⋘ อุโมงค์คัลลีคอตต์ ⋙

[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2025-10-11 20:12:14 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 04 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงค่ำ เวลา 19.00 - 23.00 น. ณ อุโมงค์คัลลีคอตต์ ค่ายจูปิเตอร์ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา (เฝ้าเวร) (พบ โคล เบ็นเน็ตต์) 


อุโมงค์คัลลีคอตต์ยามพลบค่ำยืดยาวจนเหมือนหลอดกระดูกสันหลังของเมือง ลมจากปลายอุโมงค์ฝั่งโอ๊กแลนด์พัดเอากลิ่นยางร้อนกับฝุ่นคอนกรีตเข้ามาปะทะกลิ่นสนจากเนินเขา โคมไฟสีส้มเรียงเป็นปุ่ม ๆ บนเพดาน สะท้อนเงาโล่กับหมวกของยามกองพันที่สิบสองที่ผลัดเปลี่ยนเวรกันอย่างเป็นจังหวะ โมนีก้ายืนพิงผนังแผ่นเหล็กบานซ่อนชิ้นหนึ่ง ด้านหลังคือทางเข้าซึ่งถ้าเคาะจังหวะถูกต้องมันจะเลื่อนเปิด เธอหายใจสม่ำเสมออย่างคนฝึกมาแล้ว มือซ้ายลูบปลอกกำไลสุริยุปราคาเป็นนิสัย


เสียงรองเท้าหนังแตะพื้นคอนกรีตที่ไม่รีบร้อนดังมาจากเงามืดก่อนจะปรากฏร่างสูงในเงาไฟ ผู้ชายแว่นกันแดดทรงเรียบสีดำแม้ยามค่ำ ดวงตาคมดูเหมือนคมมีดที่หุ้มปลอกดีแล้ว คางมีเงารอยหนวดเคราจาง ๆ เขาหยุดในระยะพอดี ไม่ใกล้จนกดดันไม่ห่างจนละเลย “ไม่พบกันนาน” โคล เบ็นเน็ตต์ เอ่ย ขณะเอียงศีรษะน้อย ๆ แบบคนทักทายโดยยังรักษาแนวระวัง


โมนีก้าค้อมตัวเล็กน้อยตามมารยาท “ค่ะ…ขอบคุณนะคะ…จากที่ดูคุณคง…ฮ่ะ ๆ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะคะ” รอยยิ้มที่มุมปากเธอยังมีร่องรอยเหนื่อยจากเดินทาง แต่ตาเทาเงินใสขึ้นกว่าก่อนออกภารกิจ เขาพยักหน้าหนึ่งรับทั้งคำขอบคุณและคำขอโทษในทีเดียว “ยินดีด้วยที่กลับมาอย่างปลอดภัย” ประโยคสั้น เสียงทุ้มราบเรียบทว่าไม่เย็นชา เขาปล่อยให้ความเงียบตกค้างครึ่งจังหวะราวกวาดดูว่ามีร่องรอยบาดเจ็บตรงไหน ก่อนค่อยพูดต่อ “อาการเป็นยังไง”


“ดีขึ้นมากค่ะ หมอจับยัดตารางพักกับกายภาพไว้แน่นเลยบอกว่าหยุดซนสักพักที” เธอยกกำปั้นเบา ๆ ให้ดูว่าขยับได้ “คืนนี้เลยมานั่งเวรยามค่ะ คิดถึงอุโมงค์นี้พอดี”


โคลเหลือบตามองแนวทางเท้าและปากอุโมงค์บริการที่พิกัดคมชัดในหัวเขาราวกับผังโบราณสถาน “เวรดีสำหรับคนอยากเรียกสมาธิกลับมา” เขาเอื้อมหยิบแฟ้มบาง ๆ จากกระเป๋าหนังปากแฟ้มเสียบภาพพิมพ์หินโบราณ “มีรถบรรทุกส่งเวชภัณฑ์ให้ค่ายอีกยี่สิบนาที ผมจะอยู่จนกว่ามันเข้าประตู”


“รบกวนด้วยค่ะ” โมนีก้ายืดตัวขึ้นจากผนัง เดินเคียงข้างเขาไปยังเสาเครื่องหมาย บนพื้นมีรอยสีแดงซีด สัญลักษณ์แคมป์ที่มองไม่ออกสำหรับคนนอก โคลกวาดตามุมมืดอย่างเป็นระบบ  “ได้ยินว่าคุณเขียนรายงานยาวมาก”


“ก็แค่ 47 หน้าเองค่ะ” เธอทำเสียงยืดนิด ๆ มุมปากเขาขยับเพียงเสี้ยว “ปกติผมเจอรายงานสนาม 10 หน้าเพราะเปลืองหมึก นี่…พอใช้ได้ถ้าปรับเรื่องภาษา” น้ำเสียงนั้นเป็นคำชมในภาษาของคนประหยัดคำ “อ่านแล้ว…เห็นว่าเธอเลือกปกป้องมากกว่าฆ่าในหลายจังหวะ ดี” โมนีก้าพอได้ยินก็สูดลมหายใจเข้าแล้วบอก “ไม่ใช่เพราะเก่งหรอกค่ะ แต่เพราะกลัวฉันไม่ได้อยากฆ่า…มัน…โหดร้าย”


“ความกลัวที่ยอมรับได้ คือความกลัวที่เราคุมมันไม่ใช่มันคุมเรา” เขาวางประโยคลงบนพื้นเหมือนวางหลักหมุด “ถ้าคราวหน้าจังหวะบังคับ เธอก็ทำได้อยู่แล้ว” โมนีก้าเงียบไปครู่เหมือนกำลังชั่งน้ำหนักคำ ก่อนหลุดหัวเราะแผ่ว ๆ “รู้สึกเหมือนโดนคุณอบรมอยู่เลยนะคะ แต่แปลกดีนะคะ ฉันชอบ”


เขาไหล่สั่นน้อย ๆ คล้ายหัวเราะแบบคนไม่คุ้นหัวเราะ แล้วชี้ปลายคางไปที่กำไลของเธอ “ชิ้นนั้นได้มาใหม่?”


“เอ่อ…ของขวัญค่ะ” เธอแตะปลอกกำไลโลหะเบา ๆ แบบเขิน ๆ นิดหน่อยเป็นจังหวะที่รถนั้นขับเข้ามาส่งของพอดี เมื่อเห็นดังนั้นแล้วโคลก็หันมาทางโมนีก้าคืน


“ดี ขอตัวก่อน ราตรีสวัสดิ์” โคลหมุนตัว เดินลับไปทางเงามืดของทางออกอีสต์โอ๊กแลนด์ ฝีเท้าสม่ำเสมอจนกลืนหายไปกับเสียงลม ทิ้งไว้เพียงตะกอนคำสั้น ๆ ที่ตั้งตรงเหมือนเสาในอุโมงค์ หนักแน่นพอจะพิงได้ในคืนที่ยาวนาน โมนีก้ายืนฟังความเงียบอีกครู่ กดปลายคางกับผ้าพันคอให้ลมไม่กัดคอ แล้วกลับไปประจำจุด เธอลูบกำไลที่ข้อมือหนึ่งที และเฝ้าดูปลายอุโมงค์ที่ยืดยาวออกไปสู่เมือง เหมือนกำลังเฝ้าประตูระหว่างโลกภายนอกกับบ้านของตัวเอง…อย่างมั่นคงขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย


รางวัล: +20 EXP / +30 เกียรติยศ และ +20 ความกล้าหาญ / +8 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}


[NPC-40] โคล เบ็นเน็ตต์

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)


แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-40] โคล เบ็นเน็ตต์ เพิ่มขึ้น 30 โพสต์ 2025-10-12 03:36
God
คุณได้รับ 20 EXP โพสต์ 2025-10-12 03:36
God
คุณได้รับ +30 เกียรติยศ +20 ความกล้า โพสต์ 2025-10-12 03:36
โพสต์ 26150 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-10-11 20:12
โพสต์ 26,150 ไบต์และได้รับ +4 EXP +8 ความศรัทธา จาก น้ำหอม Unisex  โพสต์ 2025-10-11 20:12

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1เหรียญดีนาเรียส +8 ย่อ เหตุผล
God + 8

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x1
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x15
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 2025-10-12 15:53:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด

7 · ตุลาคม · 2025 · 

07.00 น. 


อุโมงค์คัลลีคอตต์ เส้นทางหลวงที่ทะลุผ่านเนินเบิร์กลีย์อันเขียวขจีในยามเช้านั้น ยังคงคึกคักด้วยเสียงรถยนต์ที่แล่นไม่ขาดสาย เสียงเครื่องยนต์สะท้อนกับผนังคอนกรีตหนาทึบก้องกังวานราวเสียงสะท้อนของเมืองใหญ่ที่ไม่เคยหลับใหล แสงไฟสีเหลืองอุ่นในอุโมงค์ทอดเป็นแนวยาวเหมือนเส้นด้ายแห่งเวลา นำทางสู่ปลายทางซึ่งอาบไปด้วยแสงแดดตะวันตกจาง ๆ


เมื่อแสงปลายอุโมงค์ขยายกว้างขึ้น เอสเปอร์ก็ก้าวออกมาจากความมืดนั้น เงาร่างของเขาถูกแต่งแต้มด้วยแสงสีทองที่ไหลมาตามทางลาด เหมือนภาพวาดมีชีวิตกลางทางหลวง ลมจากหุบเขาพัดปลายผ้าพริ้วไหวไปตามจังหวะของถนน ลมหายใจของเขา


เบื้องหน้าคือทิวเขาเบิร์กลีย์ที่ทอดตัวลงสู่พื้นราบของเมืองโอ๊กแลนด์ อาคารบ้านเรือนสีอบอุ่นตัดกับผืนฟ้าใส ละอองหมอกบางจากอ่าวซานฟรานซิสโกลอยอ้อยอิ่งอยู่ตรงขอบขุนเขา บรรยากาศราวกับเช้าอันยืดยาวของฤดูใบไม้ผลิ ทั้งที่เป็นช่วงบ่าย


เอสเปอร์ยกมือขึ้นบังแดดก่อนจะเปิดอ่านแผ่นดินและเส้นทางที่จดมาจากในค่าย เส้นทางยาวพาดผ่านรัฐแคลิฟอร์เนียลงสู่ตอนใต้ของแผ่นดิน จุดหมายคือ ท่าอากาศยานนานาชาติลอสแอนเจลิส (LAX) ที่ตั้งอยู่ในเขต Westchester ทางตะวันตกเฉียงใต้ของมหานครแอลเอ


“จากโอ๊กแลนด์ลงไปลอสแอนเจลิส… ถ้าไม่แวะพัก ก็ราวหกร้อยกว่ากิโลเมตรสินะ”


เสียงของเขาเบาแต่มั่นคงขณะเอ่ยกับตัวเอง เขาเลือกเส้นทางผ่าน Interstate 5 ที่จะพาเขาแล่นผ่านทุ่งเกษตรของหุบเขาเซ็นทรัล ดินแดนแห่งพืชผลที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา


ถนนทอดยาวไร้ที่สิ้นสุด ลมพัดเส้นผมสีเงินของเขาปลิวสะบัดเบา ๆ เมื่อเขาเริ่มออกเดินทาง


ถนนสี่เลนทอดยาวไปข้างหน้า ขนาบด้วยเนินเขาสีเขียวมะกอกที่ไล่ระดับลงไปสู่พื้นราบของเบิร์กลีย์ ดินแดนแห่งมหาวิทยาลัยชื่อดังและสวนโอ๊กที่ชุ่มไอทะเล เสียงนกกระจิบน้อยแว่วจากยอดไม้ไกล ๆ ขณะที่ลมพัดกลิ่นหญ้าป่า ฝุ่นถนนมาปะทะปลายจมูก

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 8726 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-10-12 15:53
โพสต์ 8,726 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก ต้านทานเวทมนตร์  โพสต์ 2025-10-12 15:53
โพสต์ 8,726 ไบต์และได้รับ +2 EXP +1 เกียรติยศ +2 ความกล้า +2 ความศรัทธา จาก สื่อสารกับภูตผีปีศาจ   โพสต์ 2025-10-12 15:53
โพสต์ 8,726 ไบต์และได้รับ +2 ความกล้า จาก ไรเฟิลจู่โจมเทมเพสทัส  โพสต์ 2025-10-12 15:53
โพสต์ 8,726 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 เกียรติยศ +2 ความศรัทธา จาก เข็มทิศ  โพสต์ 2025-10-12 15:53
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ต้านทานเวทมนตร์
สื่อสารกับภูตผีปีศาจ
ไรเฟิลจู่โจมเทมเพสทัส
แมกกาซีนเทมเพสทัส
เข็มทิศ
หมวกกันน็อต
โล่สคูทุม
รองเท้าเดินทัพ
เกราะทหารโรมัน
สัมภาระจำลอง
แจ็คเก็ต YANKEES
นาฬิกาสปอร์ต
กล่องดนตรี
แว่นตา
เกมคอนโซลพกพา
หนังสือนิยาย
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
ต่างหูเงิน
น้ำหอมบุรุษ
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x2
x1
x1
x15
โพสต์ 7 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 05 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงค่ำ เวลา 19.00 - 23.00 น. ณ อุโมงค์คัลลีคอตต์ ค่ายจูปิเตอร์ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา (เฝ้าเวร)


อุโมงค์คัลลีคอตต์ยามค่ำเย็นวาวด้วยแสงโคมสีส้มที่กั้นระยะห่างเป็นจุด ๆ ตามเพดาน โมนีก้านั่งบนลังไม้ข้างประตูบำรุงรักษา มือหนึ่งกุมปลอกกำไลสุริยุปราคา อีกมือหมุนขวดน้ำไปมา เสียงเมืองไกล ๆ คล้ายคลื่นทะเลซัดเข้ามาเป็นจังหวะ ลมจากช่องอุโมงค์พัดกลิ่นยางร้อนและฝุ่นคอนกรีตให้แสบจมูกนิด ๆ เธอปล่อยให้ความเงียบทำงานกับความคิด แกว่งเท้าเบา ๆ จนหัวรองเท้าขูดพื้นคอนกรีตเป็นรอยโค้งจาง ๆ


“คืนสุดท้ายแล้วสินะ” เธอบอกกับแสงโคมครึ่งปลอบตัวเอง เอกสารค่าใช้จ่ายทั้งหลายถูกเหน็บไว้ในกระเป๋าเสื้อด้านใน ส่วน Icarus Mirror หลับนิ่งในกระเป๋าข้างลำตัว แผ่ว ๆ ยังรู้ได้ถึงไออุ่นจากการพึค่งเล่นไปเมื่อกี้ เวลาคืบคลานผ่านเสียงรถนาน ๆ ทีวิ่งผ่านเลนหลักเหนือศีรษะ เธอเดินตรวจแนวรั้วซ้ำ เช็กกลอนเหล็กที่ซ่อนในผนัง ตบตราเวทแถบแดงให้เรืองขึ้นหนึ่งครั้งแล้วค่อยกลับมาที่เดิม นั่งนิ่งอีกครึ่งชั่วโมงโดยไม่มีใครรบกวน จนกระทั่งเสียงเท้าบูตโลหะ แทบ…แทบ…แทบ ก็ดังมาตามทาง


นายทหารหนุ่มคนหนึ่งโผล่จากมุมเงาไหล่คลุมผ้าคลุมเวรยามสีเข้มหน้าเอิบเหงื่อจากการวิ่ง “ขออนุญาต” เขายืนตรงดุจเสากระชับหมวกพอเป็นพิธี “แม่ทัพพรินซิเปียทั้งสองท่านมีคำสั่งให้คุณโมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม เข้าพบที่ห้องทำงานพรินซิเปีย เวลา 09:00 น. พรุ่งนี้เช้า”


โมนีก้าลุกขึ้นเต็มความสูง ตรงตัวแบบซ้อมมา “รับทราบ จะไปตามเวลาค่ะ” เธอส่งคำนับสั้น ๆ เสียงเรียบไม่ตื่น นายทหารยื่นแผ่นกำหนดการขนาดบัตรไปให้ตรา SPQR ประทับมุมบน “นี่สำเนาแจ้งนัดครับ เผื่อด่านตรวจถาม” แววตาเขาเหลือบมองรอบ ๆ แล้วเติมเบา ๆ “ขอบคุณที่ถือเวรทางเข้าคืนนี้นะ”


“อ๊า…ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เธอยิ้มมุมปากนิดเดียว รับบัตรนั้นไว้ก่อนเก็บลงกระเป๋าด้านใน “ขอให้เวรยามที่เหลือราบรื่น” เขาเคาะอกเกราะเบา ๆ เป็นการเคารพ แล้วหมุนตัววิ่งย้อนกลับไปตามทาง แทบ…แทบ… จนเสียงเลือนหายไปใต้ลมอุโมงค์


ความเงียบกลับมาอีกครั้ง โมนีก้าเช็กเวลาในแท็บเล็ต ตั้งเตือน 07:15 น. ให้ลุก อาบน้ำ แต่งเครื่องแบบให้เรียบร้อย เธอกลับไปนั่งที่ลังไม้เดิม ปรับสายเสื้อคลุมให้แน่น และเอนหลังให้ไหล่สัมผัสผนังคอนกรีตเย็น ๆ


ชั่วโมงที่หนึ่ง เธอลุกขึ้นเดินสำรวจรอบที่สาม ก้มมองรางระบายน้ำ ตรวจสลักเหล็กทุกจุด

ชั่วโมงที่สอง บันทึกสั้น ๆ ลงบันทึกส่วนตัวของ Nectar Network: เวรคัลลีคอตต์ สภาพเรียบร้อย ไม่มีสัญญาณบุกรุก แนบภาพด้วยซะเลย

ชั่วโมงที่สาม ปล่อยใจให้ว่าง วาดเส้นทางไปกลับพรินซิเปียในหัว คาดการณ์คำถามที่อาจเจอ

ชั่วโมงที่สี่ ยืนฟังลม ไปจนกว่าตาเริ่มหนัก


เมื่อครบเวลาตามปฏิทินเวร เธอก็ลุก ปัดฝุ่นจากชายเสื้อ ม้วนผ้าคลุมเวรเก็บเข้าถุง หันกลับไปมองปากอุโมงค์อีกครั้ง แสงโคมสีส้มสะท้อนพื้นเรียบเหมือนเส้นด้ายยาวไม่มีปม “แล้วเจอกันใหม่ ถ้าชะตาให้กลับมาเจอเวรตรงนี้อีกนะ” เธอกระซิบกับแนวเพดาน เสียบบัตรนัดเข้ากระเป๋าเสื้ออกให้แน่น ก้าวออกจากโถงบำรุงรักษา ล็อกกลไกซ่อน คลิ๊ก จนแนบเนียนเหมือนไม่เคยมีประตูอยู่ตรงนั้น จากนั้นก็เดินทางกลับเรือนพัก ตั้งใจจะทิ้งตัวบนเตียงหลับเอาแรงให้พอ ก่อนแสงยามเช้าจะพาเธอไปเคาะประตูพรินซิเปียเวลาเก้าโมงตรง…ด้วยหัวใจที่นิ่ง และพร้อมรับเซอร์ไพรส์วันจันทร์ที่ยังไม่รู้หน้าตาว่ามันเป็นยังไง


รางวัล: +20 EXP / +30 เกียรติยศ และ +20 ความกล้าหาญ / +8 ดีนาเรียส / +1 ป้ายเกียรติยศ{JP}

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับ 20 EXP โพสต์ 7 วันที่แล้ว
God
คุณได้รับ +30 เกียรติยศ +20 ความกล้า โพสต์ 7 วันที่แล้ว
โพสต์ 23339 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
โพสต์ 23,339 ไบต์และได้รับ +9 EXP +9 เกียรติยศ +10 ความศรัทธา จาก สัมผัสแห่งชีวิต  โพสต์ 7 วันที่แล้ว
โพสต์ 23,339 ไบต์และได้รับ +9 EXP +8 เกียรติยศ จาก Icarus Mirror  โพสต์ 7 วันที่แล้ว

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1เหรียญดีนาเรียส +8 ย่อ เหตุผล
God + 8

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x1
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x15
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ เมื่อวาน 21:19 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-10-19 23:46

วันที่ 19 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเช้า เวลา 08.00 น. เป็นต้นไป ณ อุโมงค์คัลลีคอตต์ ค่ายจูปิเตอร์ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา ตรวจสอบอุปกรณ์และสัมภาระ เริ่มเดินทาง


เสียงแตรทองคำของค่ายจูปิเตอร์ดังขึ้นตรงเวลา 08:00 น. พลังสะเทือนแผ่ไปทั่วลานฝึกจนพื้นกรวดสั่นสะท้าน กองร้อยที่ 2 ซึ่งเพิ่งจบการเตรียมตัวช่วงเช้า ต่างขยับเท้าเข้าสู่แถวตอนเรียงหนึ่ง เสียงโล่กระทบกันดัง ครืด! เป็นจังหวะพร้อมเพรียง ราวกับกองเกราะโลหะที่มีหัวใจเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน เส้นทางของพวกเขาวันนี้เริ่มที่อุโมงค์คัลลีคอตต์ เมื่อขบวนมาถึงปากอุโมงค์อันมืดมิด อากาศด้านในเย็นจัดและอับชื้นจนกลิ่นสนิมจากโซ่สะพายสัมภาระตีขึ้นจมูก เงาของไฟคบเพลิงจากปากอุโมงค์สะท้อนกับผนังหินจนดูเหมือนเปลวเพลิงกำลังเต้นระบำตามจังหวะหัวใจของเหล่าทหาร


เสียงของ เฟเบียส รูฟัส ดังขึ้นตรงข้างหูโมนีก้าอย่างเฉียบขาด แม้เขาจะอยู่ในร่างเล็กบนกิ่งไม้ข้างเอว แต่พลังของเสียงนั้นกลับก้องชัดในทุกโสตประสาท “ตรวจสอบอุปกรณ์! เข็มขัดต้องแน่น! สัมภาระห้ามโยก! โล่ต้องไม่กีดขวางการแกว่งแขน! พวกเจ้ากำลังจะวิ่ง ไม่ใช่เดินเล่น!”


โมนีก้าดึงสายรัดสัมภาระอีกครั้งจนหนังแน่นติดผิว เธอรู้สึกถึงแรงบีบของเกราะเหล็กที่ต้านการหายใจเล็กน้อย แต่ก็ชินเสียแล้ว เพราะนี่คือส่วนหนึ่งของการฝึกที่เลียนแบบสภาพสนามรบจริง เสียงตรวจสอบอุปกรณ์ของเพื่อนร่วมหน่วยดังสลับกัน เสียงคลิกโลหะจากหัวเข็มขัด เสียงเชือกรัดสัมภาระ และเสียงฝีเท้ากระทบพื้นกรวดเมื่อทุกคนขยับท่าทางเข้าที่


เมื่อทุกอย่างพร้อม เสียงของลาเรสดังก้องขึ้นอีกครั้ง “แถวตอนเรียงหนึ่ง! เตรียมวิ่งเข้าสู่จุดที่หนึ่ง!”


โมนีก้าขยับไปด้านหน้า เธอเป็นผู้นำแถว เส้นสายของแสงอาทิตย์จากด้านหลังตกกระทบหมวกเกราะของเธอจนสะท้อนแสงสีทอง เสียงหายใจหนักของทหารทั้งกองร้อยผสมกันจนกลายเป็นจังหวะเดียว ก่อนคำสั่งสุดท้ายจะดังขึ้น “เริ่มวิ่ง! จังหวะที่สาม!”


ทันทีที่คำสั่งสิ้นสุด โล่เหล็กและสัมภาระหนักอึ้งทั้งหลายก็ขยับตามแรงวิ่งของเจ้าของ เสียงรองเท้าเดินทัพกระแทกพื้นอุโมงค์ที่เปียกชื้นดังสะท้อนกลับมาเป็นพันเสียง ตึก! ตึก! ตึก! จังหวะเดียวกันอย่างน่าประหลาด อากาศภายในอุโมงค์อึดอัดและชื้นจนหายใจได้ยาก แต่โมนีก้าก็จำจังหวะการฝึกไว้ขึ้นใจ หายใจเข้าสองก้าวหายใจออกสองก้าว “แกว่งแขนให้สมมาตร!” เสียงของเฟเบียสดังข้างหูอย่างเข้มงวด “หัวใจของการวิ่งทัพคือ จังหวะ! พวกเจ้าต้องหายใจเข้าออกตามจังหวะก้าว ไม่ใช่หายใจเข้าออกตามความเหนื่อยล้า! โมนีก้า! ควบคุมจังหวะของหน่วยให้คงที่!”


เธอพยักหน้าทั้งที่เหงื่อเริ่มไหลจากขมับ เสียงโล่ของทหารด้านหลังขยับตามเธอเป็นระยะห่างเท่ากันไม่ถึงหนึ่งช่วงแขน การวิ่งในแถวตอนเรียงหนึ่งแบบนี้คือศิลปะ เพียงคนเดียวสะดุด เท้าของทั้งหน่วยอาจแตกแถวและโดนลงโทษทั้งกอง เธอจึงตั้งใจอย่างยิ่งที่จะรักษาจังหวะให้แม่นที่สุด


เมื่อกองร้อยที่ 2 วิ่งพ้นจากอุโมงค์คัลลีคอตต์ แสงแดดยามเช้าก็จ้าสาดเข้าตาอย่างรุนแรงจนต้องหรี่ตา ปลายอุโมงค์เบื้องหน้าคือเนินทรายจำลองที่ทอดยาวหลายร้อยเมตร เม็ดทรายสะท้อนแสงราวผืนทอง แต่เมื่อเท้าสัมผัสมันกลับกลืนทุกแรงเหยียบไว้ราวกับหนองโคลนที่ดูดพลัง “วิ่งช้า! (Cursus Lenta!) ลดความเร็วยี่สิบเปอร์เซ็นต์! รักษาระยะห่างครึ่งช่วงแขน! แถวห้ามยุบ!” คำสั่งจากเฟเบียสดังขึ้นอีกครั้ง


โมนีก้ารับคำทันที เธอลดฝีเท้าก้าวสั้นลงและถ่ายน้ำหนักเบาลงที่ส้นเท้า พยายามให้เท้าไม่จมทรายลึก เสียงหอบของเพื่อนร่วมหน่วยดังอยู่ข้างหลังทุกคน กล้ามเนื้อน่องของเธอเริ่มแสบราวกับถูกเผา ความร้อนสะสมจากโลหะที่เกราะสะท้อนกลับเข้าหาผิวหนัง แต่ไม่มีใครชะลอเพราะทุกการชะลอคือความพ่ายแพ้ทางวินัย


“ทหารที่สี่!” เสียงเฟเบียสดังขึ้นอย่างเฉียบขาดจนทั้งแถวสะดุ้ง “เท้าเจ้าแผ่วเกินไป! จำไว้ว่าโล่สคูทุมและสัมภาระพวกนั้นคือเพื่อนร่วมรบของเจ้า พวกเจ้าต้องแบกมันไปด้วยกัน!”

“ครับผม!” เสียงตอบพร้อมแรงฮึดดังจากท้ายแถว ทุกคนกลับเข้าสู่จังหวะเดิมอีกครั้ง โล่กระแทกกันเบา ๆ เป็นเสียงที่กลมกลืนกับจังหวะฝีเท้า


เมื่อวิ่งพ้นจากเนินทรายพื้นดินแข็งกลับมาอีกครั้ง เฟเบียสสั่งเสียงเย็น “วิ่งเร็ว (Cursus Veloce)! เพิ่มความเร็วขึ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์! แต่ห้ามแตกแถว!” โมนีก้าสูดลมหายใจแรงแล้วก้าวนำเสียงโล่ด้านหลังสะท้อนรับราวกับกลองรบ ความเร็วที่เพิ่มขึ้นทำให้ลมหายใจของเธอเริ่มติดขัด ปอดของเธอร้อนและแสบ แต่สายตายังตรึงอยู่ที่ขาของทหารคนถัดมา ทุกจังหวะต้องเท่ากัน ความเร็วต้องสม่ำเสมอ เธอไม่ใช่คนเดียวที่วิ่ง เธอคือจังหวะของคนทั้งหน่วย เหงื่อซึมไหลจากต้นคอเข้าสู่ขอบเสื้อเกราะจนร้อนผ่าวเหมือนถูกเหล็กหลอม เธอไม่สน เธอรู้ดีว่าหากจะผ่านการทดสอบนี้ ไม่ใช่แค่ความแข็งแรงที่พิสูจน์ได้ แต่คือการต่อสู้กับร่างกายและจิตใจของตัวเอง


“ดีมาก กองร้อยที่สอง!” เสียงของลาเรสดังมาจากกิ่งไม้ข้างเอว น้ำเสียงครั้งนี้มีแววพึงพอใจ “พวกเจ้าเริ่มเข้าใจแล้วว่า ระเบียบแถว ไม่ได้หมายถึงการเดินให้ตรง... แต่มันคือการ เต้นหัวใจให้ตรงกันทั้งกองร้อย” โมนีก้ายิ้มบาง ๆ ทั้งที่หอบจนพูดแทบไม่ได้ ดวงอาทิตย์ยามเช้าส่องลอดผ่านหมวกเกราะลงมาแตะผิวแก้ม เธอกระชับโล่ในมือแน่น แล้วออกแรงวิ่งต่อไปอีกหลายสิบเมตร โดยไม่รู้สึกถึงความเจ็บอีกต่อไป มีเพียงจังหวะของหัวใจที่เต้นพร้อมกับเสียงโล่ของเพื่อนร่วมรบที่สะท้อนก้องอยู่ในอุโมงค์เบื้องหลังนั้นเท่านั้น

รางวัล: พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5 [Lares-02] เฟเบียส รูฟัส



แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [Lares-02] เฟเบียส รูฟัส เพิ่มขึ้น 5 โพสต์ เมื่อวาน 21:57
โพสต์ 25,109 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ เมื่อวาน 21:19
โพสต์ 25,109 ไบต์และได้รับ +5 EXP +6 เกียรติยศ จาก ต่างหูเงิน  โพสต์ เมื่อวาน 21:19
โพสต์ 25,109 ไบต์และได้รับ +7 EXP +6 เกียรติยศ จาก นาฬิกาสปอร์ต  โพสต์ เมื่อวาน 21:19
โพสต์ 25,109 ไบต์และได้รับ +9 EXP +9 เกียรติยศ +9 ความศรัทธา จาก แหวนดาราจรัส(D)  โพสต์ เมื่อวาน 21:19
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x1
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x15
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
โพสต์ 10 ชั่วโมงที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 19 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเวลา 20.12 น. เป็นต้นไป ณ อุโมงคัลลีคอตต์ ค่ายจูปิเตอร์ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา (จบ)


เสียงเครื่องยนต์ของรถบัสสีม่วงเข้มค่อย ๆ จางลงเมื่อมันหยุดนิ่งสนิทตรงหน้าปากอุโมงค์คัลลีคอตต์ แสงไฟสลัวสีเหลืองนวลจากด้านในลอดออกมาเหมือนประกายแห่งความทรงจำ คือจุดเริ่มต้นของบททดสอบ และในตอนนี้ได้กลายเป็นจุดจบของมัน เสียงลมเย็นจากภูเขาเบื้องหลังค่ายพัดผ่านเบา ๆ พาเอากลิ่นสนและฝุ่นถนนติดมากับรอยไอร้อนของเครื่องยนต์ที่ยังไม่ดับสนิท ภายในรถบัส เงียบสนิทราวกับทุกคนต่างจมอยู่ในความคิดของตัวเอง โมนีก้าเอนตัวออกจากเบาะ ดวงตาสีเทาเงินของเธอมองลอดกระจกออกไป เห็นเพื่อนร่วมกองร้อยคนแล้วคนเล่าค่อย ๆ ยืดตัวตรงหลังจากนั่งมานาน ความอ่อนล้าแผ่ซ่านอยู่ในทุกท่วงท่า แต่แววตาของแต่ละคนกลับเปี่ยมด้วยศักดิ์ศรีของผู้รอดจากศึก เธอสูดหายใจเข้าลึก กลิ่นเหล็กและเหงื่อที่ติดอยู่กับเกราะยังคงไม่จางไปเป็นกลิ่นของการต่อสู้ที่แท้จริง


ประตูรถบัสเปิดออกพร้อมเสียงลมที่พัดเข้ามา เฟเบียส รูฟัส ปรากฏขึ้นจากเงากิ่งไม้ที่เขาสิงอยู่ตลอดวัน แสงไฟส่องกระทบลำตัวเรืองอำพันของเขาราวกับเปลวเพลิงแห่งจิตวิญญาณ เขาลอยลงมาช้า ๆ หน้าเรียบสงบ แต่เสียงของเขาก้องกังวานทั่ว


“กองร้อยที่สอง!” เสียงนั้นสะท้อนก้องไปทั่วแนวอุโมงค์ “การเดินทางสิ้นสุดลงแล้ว! ตลอดระยะทางยี่สิบเอ็ดกิโลเมตร พวกเจ้าได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ร่างกายอาจทรุดลงได้ แต่จิตวิญญาณของวินัยนั้นไม่เคยพัง!” 


ไม่มีใครเอ่ยตอบ แต่เสียงฝีเท้าที่ขยับพร้อมกันคือคำตอบที่ชัดเจนกว่าคำพูดใด ๆ ทหารทั้งห้าคนในหน่วยกองร้อยที่สองย่อยของโมนีก้าค่อย ๆ ลุกขึ้นจากที่นั่ง ใบหน้าที่เคยเปรอะเหงื่อและฝุ่นทรายสะท้อนแสงจากไฟหน้ารถบัส แววตาแข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้าที่ผ่านการเผาในเตาหลอม พวกเขาเรียงแถวตอนเรียงหนึ่ง เดินลงจากรถด้วยความสง่างามและหนักแน่นในทุกก้าว เสียงรองเท้าแตะพื้นคอนกรีตของลานฝึกดังกังวานไปทั่วพื้นที่ว่าง โมนีก้าก้าวลงเป็นคนสุดท้าย เธอรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจากพื้นเบา ๆ เหมือนโลกทั้งใบกำลังรับรู้ถึงการกลับมาของพวกเขา ลมยามค่ำพัดปลิวปลายผมสีม่วงครามของเธอให้โบกไหว เธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เริ่มมืดแต่ก็ยังเห็นแสงรำไรจากการที่มีแต่พลบค่ำช่วงกลางคืน เห็นดวงดาวดวงแรกส่องแสงอยู่เหนือยอดสนไกลโพ้น สัญลักษณ์แห่งการสิ้นสุดวันที่ยิ่งใหญ่


เฟเบียสลอยมาอยู่ตรงหน้าพวกเขา ใบหน้าของเขาดูอ่อนโยนกว่าทุกครั้งตั้งแต่เช้า “แยกย้ายได้!” เขาสั่ง “นำสัมภาระไปเก็บในโรงเรือน แล้วตรงไปที่โรงอาบน้ำ! พวกเจ้ามีสิทธิ์พักผ่อนเต็มที่วันนี้พวกเจ้าไม่ใช่เด็กฝึกอีกต่อไป จงมุ่งมั่นที่จะเป็นเลกิโอนารีที่แท้จริงแห่งค่ายจูปิเตอร์!” คำพูดนั้นทำให้หัวใจของทุกคนอบอุ่นขึ้นราวกับเปลวไฟในยามหนาวเหน็บ พวกเขาทำความเคารพพร้อมเพรียง เสียง “ฉับ!” ที่เกิดขึ้นพร้อมกันดังก้องอยู่กลางอากาศ ก่อนจางหายไปในความเงียบของค่ำคืน โมนีก้าก้มศีรษะเล็กน้อย ดวงตาเธอสั่นแผ่วด้วยอารมณ์ที่ไม่อาจเอ่ยออกมาได้


“ขอบคุณสำหรับทุกอย่าค่ะ” เธอพูดแผ่วเบาในลมหายใจ แม้รู้ว่าเฟเบียสอาจไม่ได้ตอบ แต่รอยยิ้มมุมปากของเขาก็บอกชัดเจนว่าได้ยิน


แถวของกองร้อยที่สองเริ่มเคลื่อนตัวไปข้างหน้า สัมภาระที่ครั้งหนึ่งเคยหนักจนแทบทรุด ตอนนี้กลับรู้สึกเบาราวกับขนนก สมาชิกบางคนหัวเราะเบา ๆ ระหว่างทาง บางคนสบตากันแล้วยิ้มโดยไม่ต้องพูดอะไร พวกเขาเดินผ่านทางเดินส่องไฟสลัวของอุโมงค์เข้าสู่เขตค่ายที่อบอุ่นและคุ้นเคย เสียงน้ำในลำธารใกล้ ๆ คลอเบา ๆ เหมือนดนตรีกล่อมในยามคืน


โมนีก้าเดินเป็นคนสุดท้าย หันกลับมามองอุโมงค์คัลลีคอตต์อีกครั้ง แสงจากไฟท้ายของรถบัสสะท้อนในดวงตาของเธอราวกับประกายแห่งความทรงจำที่นั่นคือที่ที่ทุกอย่างเริ่มต้น และก็เป็นที่ที่เธอกลับมาพร้อมหัวใจที่เปลี่ยนไป เมื่อเธอก้าวข้ามเส้นของปากอุโมงค์เข้าสู่ค่าย กลิ่นหอมของสนผสมกับกลิ่นไออุ่นของแสงคบเพลิงทำให้เธอรู้ว่า... วันนี้ได้จบลงแล้วจริง ๆ เสียงประตูอุโมงค์ค่อย ๆ ปิดลงอย่างช้า ๆ ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงบและเสียงลมหายใจของผู้ชนะที่เดินผ่านความทรหดมาได้ครบทุกก้าว และแน่นอนว่า...ไม่มีใครรู้หรอกว่าเฟเบียสแอบไปแช่น้ำเล่นในโรงอาบน้ำของค่ายน่ะ...


รางวัล: พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5 [Lares-02] เฟเบียส รูฟัส

รางวัลโบนัส: ได้รับความแข็งแกร่งทางร่างกาย (+10 STR) , คนขับรถบัสมอบ MRE อาหารฉุกเฉิน 5 ห่อ
ได้รับ 1 หัวใจกับลาร์เรสผู้ฝึก 
[Lares-02] เฟเบียส รูฟัส


(จบสักที วิชากหนย่เบำไฟเ)



แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [Lares-02] เฟเบียส รูฟัส เพิ่มขึ้น 5 โพสต์ 4 ชั่วโมงที่แล้ว
God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [Lares-02] เฟเบียส รูฟัส เพิ่มขึ้น 100 โพสต์ 4 ชั่วโมงที่แล้ว
โพสต์ 20,985 ไบต์และได้รับ +8 EXP จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 10 ชั่วโมงที่แล้ว
โพสต์ 20,985 ไบต์และได้รับ +5 EXP +6 เกียรติยศ จาก ต่างหูเงิน  โพสต์ 10 ชั่วโมงที่แล้ว
โพสต์ 20,985 ไบต์และได้รับ +7 EXP +6 เกียรติยศ จาก นาฬิกาสปอร์ต  โพสต์ 10 ชั่วโมงที่แล้ว
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
การควบคุมธรนี
สัมภาระเต็มรูปแบบ
เข็มทิศ
รากพันธนาการ
หนังสือนิยาย
หมวกเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่ 2
สัมผัสแห่งชีวิต
Icarus Mirror
ดาบสุริยคติ
น้ำหอม Unisex
พลังบงการความยาวของร่างกาย
โล่สคูทุม
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
กระซิบแห่งพงไพร
แหวนดาราจรัส(D)
นาฬิกาสปอร์ต
ต่างหูเงิน
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x5
x5
x5
x2
x2
x8
x2
x10
x5
x5
x20
x20
x6
x16
x63
x1
x7
x2
x4
x8
x6
x6
x1
x3
x8
x14
x10
x2
x22
x17
x1
x3
x3
x2
x5
x5
x2
x18
x26
x7
x5
x13
x6
x45
x36
x15
x69
x1
x1
x32
x2
x9
x70
x2
x2
x2
x20
x5
x4
x5
12
ตั้งกระทู้ใหม่ กลับไป
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้