[บ้านพักหมายเลข 10] กระโจมต้องประสงค์

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

24.07.2025 | 01:00 PM

โครงการฟื้นฟูสภาพจิตใจชาวค่าย—ชื่อของมันฟังดูสูงส่งและเปี่ยมด้วยเมตตา แต่สำหรับบุตรแห่งไทคี, มันคือเกมกระดานอีกรูปแบบหนึ่งที่ซับซ้อนและน่าสนใจยิ่งกว่าการฝึกดาบ มันคือการรวบรวมข้อมูล, การสร้างอิทธิพล, และการทดลองเชิงจิตวิทยาที่แฝงตัวมาในคราบของกิจกรรมเพื่อสังคม

เป้าหมายคนที่สองของเขา, เชลิค โบซครูต์, บุตรแห่งแอรีส, คือกรณีศึกษาที่แตกต่างจากลีโอ วัลเดซโดยสิ้นเชิง นี่ไม่ใช่นักประดิษฐ์ที่ไฟแรงจนเกินไป, แต่คือนักรบที่ดูเหมือนจะดับมอดจากภายใน

"ขอบคุณที่มาครับ, คุณเชลิค" แอ็กเซลเอ่ยทัก, น้ำเสียงของเขาเรียบและสุภาพ, ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้ามอย่างสบายๆ

บุตรแห่งแอรีสเพียงแค่พยักหน้ารับ, ไม่ได้เอ่ยคำใดตอบ

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้เริ่มต้นด้วยคำถามที่น่าอึดอัดใจ แต่กลับหยิบกล่องไม้ซีดาร์ขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋า, เปิดมันออก, เผยให้เห็นซิการ์ชั้นดีสองมวนที่นอนเรียงกันอยู่อย่างเป็นระเบียบ

"ผมพอจะรู้มาว่าคุณชื่นชอบการสูบ" เขากล่าว ยื่นกล่องนั้นให้อีกฝ่าย "สูบไปคุยไป…น่าจะช่วยให้ผ่อนคลายขึ้น"

แววตาของเชลิคเปลี่ยนไปเล็กน้อย, มีประกายของความประหลาดใจเจืออยู่จางๆ เขารับซิการ์ไปหนึ่งมวน, ในขณะที่บุตรแห่งไทคีก็หยิบอีกมวนขึ้นมา, ใช้ที่ตัดซิการ์ตัดปลายออกอย่างชำนาญ แล้วจุดมันขึ้นด้วยไฟแช็กโลหะสีเงิน ก่อนส่งที่ตัดที่ให้เชลิค

เมื่อควันสีเทาจางๆ เริ่มลอยอวลอยู่ระหว่างพวกเขา, บรรยากาศที่ตึงเครียดก็ดูจะคลายลงเล็กน้อย

"โค้ชเบย์บอกว่า…การสนทนาเป็นสิ่งจำเป็น" เชลิคเอ่ยขึ้นในที่สุด, เสียงของเขาแหบและทุ้มต่ำ "เขาคิดว่ากิจกรรมนี้เป็นทางเลือกที่ดี"

"แล้วปัญหามันคืออะไรล่ะครับ?" แอ็กเซลถามตรงๆ, ไม่มีการอ้อมค้อม

"ที่นี่" บุตรแห่งแอรีสตอบสั้นๆ, พ่นควันออกมา "มันไม่เคยเป็นบ้าน…แม้ว่าทุกคนจะเรียกมันว่าบ้านก็ตาม"

บุตรแห่งไทคีพยักหน้ารับฟังอย่างตั้งใจ ในใจกำลังวิเคราะห์ปัญหา "บ้าน…สำหรับนักรบอย่างคุณ มันคืออะไรกันแน่ครับ? คือป้อมปราการ? หรือคือที่พักพิง?"

เขารอให้ควันซิการ์จางลงเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้น "ถ้าอย่างนั้น…เรามาเริ่มจากสิ่งที่จับต้องได้ที่สุดกันก่อนดีไหมครับ…ห้องนอนของคุณ"

เขาอธิบายต่อ "พื้นที่ส่วนตัวควรจะสะท้อนตัวตนของเจ้าของ สำหรับนักรบอย่างคุณ, ห้องนอนไม่ควรเป็นแค่ที่สำหรับนอน, แต่ควรจะเป็น 'ฐานที่มั่น' เป็นที่ที่คุณสามารถพักผ่อน, วางแผน, และดูแลรักษาอาวุธของคุณได้" เขาเสนอไอเดีย "สีเอิร์ธโทนช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายสบายตา…อาจจะมีชั้นวางสำหรับเก็บอาวุธอย่างเป็นระเบียบ, หรือมุมเล็กๆ สำหรับทำความสะอาดดาบและโล่ของคุณ"

หลังจากให้คำแนะนำที่จับต้องได้แล้ว, เขาก็ทิ้งท้ายด้วยปรัชญาที่ลึกซึ้งกว่านั้น

"แต่การตกแต่งเป็นแค่เปลือกนอกครับ บางที…" เขากล่าว, จ้องมองควันซิการ์ที่ลอยอวลอยู่ตรงหน้า "ปัญหาอาจจะไม่ได้อยู่ที่กำแพงหรือเตียงนอนก็ได้ แต่ถ้าเราทำให้พื้นที่เล็กๆ ของเราสะท้อนตัวตนของเราได้มากที่สุด, มันก็จะทำให้เรารู้สึกเป็นเจ้าของมากขึ้น และบางที…เราอาจจะเริ่มคิดได้ว่า 'บ้าน' ที่แท้จริง…อาจจะหมายถึงผู้คน, ไม่ใช่สถานที่ก็ได้”

5 ดรักม่า และ +20 EXP

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

25.07.2025 | 01:00 PM

กระโจมต้องประสงค์ยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์, สร้างพื้นที่ส่วนตัวที่ตัดขาดจากความวุ่นวายภายนอกได้อีกครั้ง หนึ่งวันผ่านไป, แต่บรรยากาศที่หนักอึ้งระหว่างชายหนุ่มทั้งสองกลับดูจะเบาบางลงเล็กน้อย, ราวกับว่าควันซิการ์จากครั้งก่อนได้ช่วยชะล้างความไม่ไว้วางใจออกไปบ้างแล้ว

"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งครับ, คุณเชลิค" แอ็กเซลเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงที่เรียบและสม่ำเสมอเช่นเคย เขาไม่ได้รอคำตอบ, แต่กลับหยิบกล่องไม้ซีดาร์ใบเดิมออกมา, เปิดมันออก, แล้วยื่นซิการ์ชั้นดีที่นอนเรียงกันอยู่ให้อีกฝ่าย

พิธีกรรมได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

เชลิครับซิการ์ไปหนึ่งมวนโดยไม่พูดอะไร, แต่สายตาของเขาไม่ได้แข็งกระด้างเหมือนครั้งแรก มันมีความคุ้นเคยเจือปนอยู่จางๆ บุตรแห่งไทคีจุดซิการ์ของตัวเอง, แล้วส่งที่ตัดและไฟแช็กให้อีกฝ่าย

เมื่อควันสีเทาจางๆ เริ่มลอยอวลอยู่ระหว่างพวกเขาอีกครั้ง, บุรุษชาวรัสเซียจึงเป็นฝ่ายเปิดประเด็น "บรรยากาศใน 'ฐานที่มั่น' ของคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ?" เขาจงใจใช้คำที่เคยพูดไว้ในครั้งก่อน, เป็นการตอกย้ำว่าเขาจดจำทุกรายละเอียดได้

บุตรแห่งแอรีสพ่นควันออกมาอย่างเชื่องช้า "ก็…ดีขึ้น" เขาตอบสั้นๆ "อย่างน้อยตอนนี้มันก็ดูไม่เหมือนห้องคนป่วย"

"นั่นเป็นสัญญาณที่ดีครับ" แอ็กเซลพยักหน้ารับ, เถ้าซิการ์ร่วงลงบนที่เขี่ยอย่างแผ่วเบา "การมีฐานที่มั่นที่แข็งแกร่งคือขั้นตอนแรก…แต่ฐานที่มั่นจะไร้ความหมายถ้าไม่มีกองกำลังที่ไว้ใจได้"

เขาจ้องมองเข้าไปในกลุ่มควัน, ราวกับจะค้นหาคำตอบอยู่ในนั้น "ตอนนี้เราจัดการเรื่อง 'สถานที่' ไปแล้ว ขั้นต่อไปคือการจัดการกับเรื่อง 'ผู้คน' "

"ผมไม่ได้หมายถึงคนทั้งค่ายหรอกนะ…นั่นมันใหญ่และซับซ้อนเกินไป" เขากล่าวต่อ, ตัดปัญหาที่อาจจะใหญ่เกินตัวสำหรับเชลิคออกไป "เริ่มจากหน่วยรบที่ใกล้ตัวคุณที่สุด…พี่น้องในเคบินแอรีสของคุณเอง"

"พวกเขาไม่ใช่ปัญหา" เชลิคแย้งขึ้นมาเบาๆ

"ผมทราบครับ" ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดตอบรับอย่างใจเย็น "ผมไม่ได้บอกว่าพวกเขาเป็นปัญหา แต่ผมกำลังจะบอกว่าพวกเขาสามารถเป็น 'ทางออก' ได้"

"บ้าน…อย่างที่เราคุยกันเมื่อวาน, บางทีมันอาจจะหมายถึงผู้คน ไม่ใช่สถานที่" เขากล่าว, นำปรัชญาเดิมกลับมาขยายความในเชิงปฏิบัติ "ความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่ง…มันไม่ได้เกิดขึ้นเอง, แต่มันเกิดจากการสร้าง 'กิจวัตร' ร่วมกัน"

เขาเอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย, น้ำเสียงของเขาโน้มน้าวอย่างเป็นธรรมชาติ "ลองเริ่มจากกิจกรรมเล็กๆ ที่พวกคุณทำร่วมกันได้ในฐานะ 'หน่วยรบเดียวกัน'…ไม่ใช่ในฐานะเพื่อนที่ต้องมานั่งคุยเล่นกัน"

"หลังจากการฝึกซ้อม, ลองชวนใครสักคนซ้อมดาบต่ออีกสักสิบนาที, หรือแค่ทำความสะอาดอาวุธด้วยกันเงียบๆ ก็พอ" เขาเสนอไอเดียที่จับต้องได้ "บางทีอาจจะเป็นแค่การแบ่งปันอาหารมื้อเดียวกันโดยไม่ต้องพูดอะไรเลยก็ได้...มันคือการสร้างความคุ้นเคย, ทีละนิด, ทีละก้าว ความผูกพันของนักรบมันไม่ได้เกิดจากคำพูด, แต่มันเกิดจากการอยู่เคียงข้างกันในสนามรบ…และในสนามซ้อม”

20 ดอลลาร์ และ +20 EXP

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

27.07.2025 | 03:00 PM

หลังจากการผจญภัยที่เต็มไปด้วยดินปืน, เลือด, และการเจรจาระดับจักรวาล, การกลับมาสวมบทบาท 'ที่ปรึกษา' สำหรับโครงการฟื้นฟูจิตใจชาวค่ายก็ให้ความรู้สึกที่เหนือจริงราวกับกำลังเดินอยู่ในความฝันที่คนอื่นสร้างขึ้น

เมื่อเขาก้าวเข้าไปในกระโจม, บรรยากาศก็เปลี่ยนไปในทันที มันไม่ได้ถูกเนรมิตให้เป็นห้องนอนที่อบอุ่นหรือห้องสมุดที่เงียบสงบ, แต่กลับกลายเป็นคลับสุขภาพบุรุษที่หรูหราและเปี่ยมด้วยรสนิยม

กลิ่นของยูคาลิปตัสและมินต์ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ, ปะปนไปกับกลิ่นซีดาร์วูดจางๆ, สร้างความรู้สึกที่ทั้งสดชื่นและผ่อนคลาย แสงไฟสีวอร์มไลท์ที่นุ่มนวลส่องกระทบผนังหินสีเทาเข้มและพื้นไม้ขัดเงา, และเสียงของน้ำที่ไหลรินเบาๆ จากน้ำพุหินขนาดเล็กที่ตั้งอยู่มุมห้องก็กลบเสียงที่วุ่นวายจากโลกภายนอกจนหมดสิ้น มีเพียงความสงบและการฟื้นฟูเท่านั้นที่ดำรงอยู่ในพื้นที่แห่งนี้

ดาชิเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้อาร์มแชร์หนังที่นุ่มสบาย, เขารู้สึกได้ถึงความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดหลายวันที่ผ่านมาซึ่งกำลังค่อยๆ คลายตัวลง นี่คือสภาพแวดล้อมที่ถูกควบคุม, เป็นระเบียบ, และสมบูรณ์แบบ—มันคือโลกของเขา

ไม่นานนัก, ประตูกระโจมก็เปิดออกอีกครั้ง และเชลิค โบซครูต์ ก็ก้าวเข้ามา บุตรแห่งแอรีสไม่ได้อยู่ในชุดเกราะเต็มยศ, แต่กลับอยู่ในชุดเสื้อยืดสีเทาเรียบๆ และกางเกงวอร์มสีดำ, ทำให้รอยแผลเป็นบนแขนของเขาดูโดดเด่นขึ้นมา แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปไม่ใช่เสื้อผ้า…มันคือท่าทางของเขา

ความแข็งกร้าวและตึงเครียดที่เคยเป็นเหมือนเงาตามตัวเขา…บัดนี้กลับดูจางลง, ไหล่ที่เคยตั้งตรงอย่างเตรียมพร้อมรบตลอดเวลาดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย, และรอยขมวดคิ้วที่เคยเป็นเอกลักษณ์ก็ดูเหมือนจะคลายลงเช่นกัน

"คุณเชลิค" ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเอ่ยทักทายอย่างสุภาพ "เชิญนั่งก่อนครับ"

บุตรแห่งแอรีสพยักหน้ารับแล้วทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ตรงข้าม, เขามองไปรอบๆ ห้องด้วยแววตาที่เจือความประทับใจจางๆ

"การติดตามผลครั้งสุดท้ายนะครับ" แอ็กเซลกล่าวเปิดประเด็น, น้ำเสียงของเขาราบรื่นและเป็นมิตร "คำแนะนำเรื่องการสร้าง 'อาณาเขต' ส่วนตัว…และการหากิจกรรมร่วมกับคนในเคบิน เป็นยังไงบ้างครับ?"

บุตรแห่งแอรีสนิ่งไปครู่หนึ่ง, ราวกับกำลังเรียบเรียงความคิดที่ปกติเขาจะไม่ค่อยได้ใช้ "ตอนแรกฉันก็ไม่คิดว่ามันจะได้ผล" เขายอมรับอย่างตรงไปตรงมา "แต่พอลองทำตามที่นายบอก…ลองชวนพวกน้องๆ มาซ้อมดาบกันแบบไม่เอาจริงเอาจัง, แค่ซ้อมเพื่อความสนุก…ไม่ใช่เพื่อฆ่าฟัน"

รอยยิ้มที่หาได้ยากปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา "เสียงมันดังน่ารำคาญกว่าเดิมอีก…แต่…" เขาหยุดไป "…มันเป็นเสียงดังที่ดี"

"ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่า 'บ้าน' มันไม่ใช่แค่เตียงนอนกับหลังคา…แต่มันคือเสียงหัวเราะหลังการซ้อม, คือเสียงโห่ตอนที่เราแกล้งกัน, คือการนั่งซ่อมดาบด้วยกันเงียบๆ" เขาสบตาผู้ให้คำแนะนำ, ในแววตาของนักรบนั้นมีความรู้สึกขอบคุณที่ไม่ได้ถูกเอ่ยออกมาเป็นคำพูด "รู้สึก…เบาขึ้น"

มันคือคำสารภาพที่เรียบง่ายแต่ทรงพลัง

รอยยิ้มธุรกิจที่สมบูรณ์แบบปรากฏขึ้นบนใบหน้าของบุตรแห่งไทคี มันคือรอยยิ้มที่ทั้งอบอุ่นและห่างเหินในเวลาเดียวกัน, เป็นรอยยิ้มของผู้ให้คำปรึกษาที่พึงพอใจกับผลลัพธ์, เป็นรอยยิ้มของดีลเลอร์ที่ปิดการเจรจาได้สำเร็จ

"ดีใจที่ได้ยินเช่นนั้นครับ" เขากล่าว, น้ำเสียงของเขาราบรื่นและเป็นมิตรเช่นเคย "ในเมื่อทุกอย่างดูจะเข้าที่เข้าทางแล้ว…ก็คงจะถึงเวลาสำหรับขั้นตอนสุดท้าย"

บุรุษชาวรัสเซียไม่ได้รอให้ความรู้สึกขอบคุณที่ไม่ได้ถูกเอ่ยออกมาของบุตรแห่งแอรีสต้องจางหายไป เขาลุกขึ้นยืน, จัดปกเสื้อของตัวเองให้เข้าที่เล็กน้อย, เป็นการเปลี่ยนจากโหมดการสนทนาที่ผ่อนคลายสู่โหมดการปฏิบัติงานอย่างเป็นทางการ

"ทีมงานเคบินสิบครับ…เราพร้อมสำหรับรูปที่ระลึกแล้ว" เขาพูดกับอากาศธาตุที่ว่างเปล่า, แต่เสียงของเขากลับถูกส่งไปถึงผู้รับสารที่มองไม่เห็น

ไม่นานนัก, ประตูกระโจมก็เปิดออกอีกครั้ง เดมิก็อดสองคนจากบ้านแอโฟรไดท์ก้าวเข้ามา, ในมือของพวกเขาคือกล้องโพลารอยด์เวทมนตร์ที่ดูเหมือนจะทำจากโลหะสีทองชมพูและงาช้าง, และการเคลื่อนไหวของพวกเขาก็คล่องแคล่วและเป็นมืออาชีพ, ราวกับเป็นทีมงานถ่ายภาพแฟชั่นที่หลุดเข้ามาในค่าย

"โอเคค่ะ ทั้งสองคน! ขยับเข้ามาใกล้ๆ กันอีกนิดนะคะ" หนึ่งในทีมงานสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สดใส "มองกล้องนะคะ...ยิ้มสวยๆค่ะ...หนึ่ง...สอง...ซั่ม!"

แสงแฟลชที่สว่างวาบขึ้นมาได้ผนึกช่วงเวลาแห่งความสำเร็จนั้นไว้ในแผ่นภาพถ่ายที่ค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาจากตัวกล้อง มันคือหลักฐานที่จับต้องได้ของกระบวนการฟื้นฟูที่สิ้นสุดลง

อีกหนึ่งเคสที่ปิดลงได้อย่างสวยงาม…อีกหนึ่งตัวแปรที่ถูกทำความเข้าใจและจัดการได้สำเร็จ…และอีกหนึ่งข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับจิตใจของนักรบที่ถูกเก็บเข้าสู่คลังข้อมูลส่วนตัวของเขา

บุตรแห่งโชคชะตายิ้มให้กับกล้อง, เป็นรอยยิ้มที่สมบูรณ์แบบและไร้ที่ติ, ในขณะที่ในใจของเขากำลังคิดว่า…บางที, โครงการนี้ก็อาจจะมีประโยชน์มากกว่าที่เขาเคยคิด

50 ดอลลาร์ 10 คะแนนบ้าน 

ตุ๊กตาหมีที่ระลึก: มีเพียง 1 ตัวบนโลก โดยรายละเอียดไอเทมแตกต่างกันตาม NPC

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

03.08.2025 | 01:00 PM

โครงการฟื้นฟูจิตใจชาวค่ายยุคไร้ราตรี…สำหรับบุตรแห่งโชคชะตาแล้ว, มันคือการลงทุนทางเวลาที่ให้ผลตอบแทนทั้งในรูปแบบของข้อมูล, ค่าความนิยม, และที่สำคัญที่สุดคือ…การได้สังเกตพฤติกรรมของมนุษย์ภายใต้ความกดดัน มันคือห้องทดลองทางสังคมที่เขาได้เป็นทั้งผู้สังเกตการณ์และผู้ควบคุมในเวลาเดียวกัน

วันนี้คือการให้คำปรึกษาครั้งที่สาม

กระโจมต้องประสงค์ของเคบินแอโฟรไดท์ต้อนรับเขาด้วยภาพที่แตกต่างออกไปจากครั้งก่อนๆ มันไม่ได้จำลองห้องทำงานที่เต็มไปด้วยเครื่องจักรของบุตรแห่งเฮเฟตัส, หรือห้องนั่งเล่นที่แฝงความหม่นหมองของบุตรแห่งแอรีส, แต่กลับกลายสภาพเป็นห้องนอนวัยรุ่นที่ดูเหมือนจะเกิดเหตุระเบิดขนาดย่อมขึ้นภายใน

เสื้อผ้า, หนังสือการ์ตูน, เครื่องรางนำโชค, และวัตถุอีกนับร้อยชิ้นที่ดูเหมือนจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลยแม้แต่น้อยกองระเกะระกะอยู่ทุกหนทุกแห่ง, บนเตียง, บนพื้น, และบนโต๊ะทำงาน มันคือภาพจำลองของความโกลาหลที่ไม่มีการจัดการ

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดมาถึงก่อนเวลานัดสิบนาทีตามปกติ, เขายืนพิงกรอบประตู, กอดอก, แล้วกวาดสายตามอง 'ที่เกิดเหตุ' ด้วยสายตาของนักประเมินที่เยือกเย็น

เป้าหมายรายที่สาม: เปาโล มอนเตส, บุตรแห่งฮีบี้

ไม่นานนัก, ประตูกระโจมก็เปิดออกอย่างรวดเร็ว, พร้อมกับการปรากฏตัวของชายหนุ่มร่างโปร่งที่เต็มไปด้วยพลังงานที่ล้นเหลือ ผมหยักศกสีดำและหนวดเคราที่ถูกกันไว้อย่างดีของเขาเข้ากันได้ดีกับรอยยิ้มที่กว้างขวางและเป็นมิตร
"โอ๊ะ! ขอโทษที! มาสายไปหน่อยรึเปล่า?"

บุรุษชาวรัสเซียส่ายหน้าช้าๆ "ไม่เลยครับ คุณมอนเตส ผมเพิ่งจะมาถึงเหมือนกัน" เขากล่าว, ผายมือเชื้อเชิญให้เจ้าของปัญหาก้าวเข้ามาในห้องที่สะท้อนความวุ่นวายในใจของตัวเอง "เชิญครับ"

เปาโลเดินเข้ามา, มองไปรอบๆ ห้องด้วยสีหน้าแหยๆ เล็กน้อย
"อ่า…มันก็ประมาณนี้เลยล่ะ"

"ช่วยเล่าปัญหาของคุณให้ผมฟังสักหน่อยได้ไหมครับ" แอ็กเซลเริ่มต้นการสนทนาด้วยความเป็นมืออาชีพ

บุตรแห่งฮีบี้ถอนหายใจยาว "ก็อย่างที่เห็นนี่แหละ! ของสะสมของฉันมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เลย! ฉันรักของทุกชิ้นนะ! พวกมันเหมือนเครื่องรางนำโชคของฉันเลย! แต่ตอนนี้มันเยอะเกินไปแล้ว…ถึงขนาดที่ฉันพยายามจะแจกจ่ายให้คนอื่น, มันก็ยังไม่หมดซะที!"

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดพยักหน้ารับช้าๆ, ในหัวของเขาไม่ได้มองว่ามันเป็นปัญหาทางอารมณ์, แต่เป็นปัญหาทางด้านการจัดการ 'สินทรัพย์' ที่ไม่มีประสิทธิภาพ

"ผมคิดว่าผมพอจะช่วยได้ครับ" เขากล่าว, น้ำเสียงของเขาสงบนิ่งและน่าเชื่อถือ "แต่เราต้องเริ่มต้นจากการจัดระเบียบมันใหม่ทั้งหมด"

เขาชี้ไปยังกองของที่ระเกะระกะ "อย่างแรกเลย…เราต้องเปลี่ยนห้องนี้ให้กลายเป็น 'คลังสมบัติ' ที่มีประสิทธิภาพ, ไม่ใช่แค่ที่เก็บของ" เขากล่าว "ผมแนะนำให้เพิ่มชั้นวางและตู้เก็บของ…เพื่อเพิ่มพื้นที่จัดเก็บในแนวตั้งและลดความโกลาหลบนพื้น"

"จากนั้น…เราจะมาทำบัญชีกัน" เขากล่าวต่อ, ดวงตาสีฟ้าเทาของเขาส่องประกายด้วยความเยือกเย็นของนักวางแผน "ลิสต์รายการของทุกชิ้นที่คุณมี แล้วจัดลำดับความสำคัญของมัน—จาก 'ของที่สามารถส่งต่อให้คนอื่นได้' ไปจนถึง 'ของสำคัญ' ที่จะเก็บไว้"

"รวมถึงของที่คุณอาจจะซื้อมาซ้ำโดยไม่รู้ตัวด้วย" เขาเสริม "นั่นคือการลงทุนที่ไม่ก่อให้เกิดผลตอบแทน"

เขาหยุดไปชั่วครู่, ปล่อยให้บุตรแห่งฮีบี้ได้ประมวลผลข้อมูลที่ถูกนำเสนออย่างเป็นระบบ "สำหรับวันนี้…เบื้องต้นคงมีเท่านี้ก่อนครับ เอาไว้พรุ่งนี้เรามาคุยกันต่อเรื่องรายละเอียด”

 5 ดรักม่า และ +20 EXP

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

04.08.2025 | 01:00 PM

กลิ่นของหญ้าแห้งและเวทมนตร์โบราณที่ยังคงติดอยู่จางๆ จากคลาสเรียนเมื่อช่วงเช้า, ถูกแทนที่ด้วยกลิ่นของผ้าใบที่สะอาดและอากาศที่ถูกปรับให้อยู่ในอุณหภูมิที่สมบูรณ์แบบ บุตรแห่งไทคีไม่ได้มองว่า เคส ‘โครงการฟื้นฟูสภาพจิตใจชาวค่าย’ นี้ เป็นการบำบัดทางอารมณ์…แต่มันคือการบริหารจัดการสินทรัพย์ที่ไม่มีประสิทธิภาพ, คือการเคลียร์คลังสินค้าที่รกเกินไปเพื่อให้ระบบสามารถกลับมาทำงานได้อย่างราบรื่นอีกครั้ง

กระโจมต้องประสงค์ของเคบินแอโฟรไดท์ในวันนี้ได้เนรมิตตัวเองให้กลายเป็นห้องให้คำปรึกษาที่เรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยรสนิยม, ราวกับห้องประชุมของบริษัทที่ปรึกษาชั้นสูง เฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นแต่ถูกเลือกสรรมาอย่างดี, แสงไฟที่นุ่มนวล, และความเงียบที่ช่วยส่งเสริมให้เกิดสมาธิ…มันคือสภาพแวดล้อมที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเจรจาทางธุรกิจที่ซับซ้อน

ไม่นานนัก, เปาโล มอนเตส ก็เดินเข้ามา, ในมือของเขาคือม้วนกระดาษที่ถูกเขียนไว้จนเต็มพรืด, เขาดูเหนื่อยล้าแต่ก็มีความหวังฉายชัดอยู่ในแววตา

"สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้างครับ, เปาโล?" ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเริ่มต้นการประชุม, น้ำเสียงของเขาเรียบและเป็นทางการ, ไม่ได้มีความเห็นใจ, แต่เต็มไปด้วยประสิทธิภาพ

"ผมทำลิสต์เสร็จแล้ว" บุตรแห่งฮีบี้ตอบ, คลี่ม้วนกระดาษยาวเฟื้อยลงบนโต๊ะกาแฟ "แต่ให้ตายเถอะ, แค่ได้มองมันอีกครั้ง…ใจผมก็เจ็บแปลบๆ ขึ้นมาเลย ของแต่ละชิ้นมันมีความทรงจำอยู่เต็มไปหมด"

บุรุษชาวรัสเซียเหลือบมองรายการสิ่งของเหล่านั้น—ตุ๊กตานำโชค, ตั๋วคอนเสิร์ตเก่าๆ, เสื้อทีมฟุตบอลที่ขาดวิ่น—สมองของเขาไม่ได้ประมวลผลมันในฐานะความทรงจำ, แต่กลับประเมินมันในฐานะ ‘สินค้าคงคลังที่ต้องถูกระบายออก’

"คุณทำในส่วนที่ยากที่สุดไปแล้ว…นั่นคือการยอมรับว่ามี ‘สินทรัพย์ส่วนเกิน’" เขากล่าว, เลือกใช้คำศัพท์ที่ลดทอนความเป็นส่วนตัวและเพิ่มความเป็นรูปธรรม
"ขั้นตอนต่อไปคือการสร้างช่องทางการกระจายสินค้าที่มีประสิทธิภาพ"

เปาโลขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ

"แทนที่จะคิดว่าเรากำลังจะ ‘ทิ้ง’ ของพวกนี้" บุตรแห่งไทคีอธิบาย, รอยยิ้มจางๆ ที่คาดเดาไม่ได้ปรากฏขึ้นที่มุมปาก "เราจะเปลี่ยนมุมมองใหม่…เรากำลังจะ ‘ส่งต่อโอกาส’ ให้กับคนอื่น"

"ถ้าคุณไม่รู้ว่าจะยกของพวกนี้ให้ใครเป็นการส่วนตัว…เราก็แค่สร้างโอกาสให้คนอื่นได้มาค้นพบมันด้วยตัวเอง"

"ลองนึกภาพตามนะครับ…ซุ้มเล็กๆ ที่ไหนสักแห่งในค่าย…เราจะเรียกมันว่า ‘ตลาดนัดแห่งโชคดี’ ก็ได้" เขากล่าว, เลือกใช้คำที่น่าจะดึงดูดใจบุตรแห่งฮีบี้ "คุณแค่นำของในลิสต์นี้ไปจัดวางไว้…แล้วปล่อยให้ชาวค่ายคนอื่นๆ ได้มาเดินดู, มาเลือกหยิบชิ้นที่พวกเขาต้องการ, ชิ้นที่พวกเขาอาจจะกำลังตามหาอยู่พอดี"

"เราจะเปลี่ยนมันจาก ‘ของที่ถูกทิ้ง’ ให้กลายเป็น ‘ของขวัญที่ถูกค้นพบ’"

ดวงตาของเปาโลเบิกกว้างขึ้น, ความเข้าใจและความตื่นเต้นค่อยๆ เข้ามาแทนที่ความกังวล "นั่น…นั่นมันเป็นความคิดที่อัจฉริยะมาก! เหมือนเทศกาลเล็กๆ ที่เราได้แบ่งปันความโชคดีให้คนอื่น!" เขายิ้มกว้าง "ของของผม…จะได้มีบ้านใหม่ที่ยังมีคนต้องการมันอยู่จริงๆ!"

วิธีนี้…จะช่วยให้การระบายข้าวของทั้งหมดนี้เป็นไปอย่างราบรื่นและมีประสิทธิภาพสูงสุดได้อย่างแน่นอน

20 ดอลลาร์ และ +20 EXP

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

07.08.2025 | 01:00 PM

หยาดเหงื่อจากการฝึกฝนในช่วงเช้าถูกชำระล้างออกไปจนหมดสิ้น, แต่ความรู้สึกระบมในกล้ามเนื้อที่เขาไม่คุ้นเคยยังคงเป็นเครื่องเตือนใจถึงบทเรียนบทใหม่ที่เขาเพิ่งจะเริ่มต้น แต่สำหรับบุรุษชาวรัสเซีย, การลงทุนในทักษะใหม่ก็ต้องดำเนินควบคู่ไปกับการปิดบัญชีธุรกรรมเก่าที่ค้างคาอยู่

กระโจมต้องประสงค์ของเคบินหมายเลขสิบยังคงเหมือนเดิม—อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจางๆ ของดอกไม้และน้ำมันหอมระเหย, แสงไฟที่นุ่มนวลและเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกจัดวางอย่างมีรสนิยมสร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลายและสวยงาม มันคือโลกที่แตกต่างจากความเยือกเย็นของลานฝึกอย่างสิ้นเชิง

ทว่า, สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือสภาพแวดล้อมในมุมของเปาโล มอนเตส

ความโกลาหลที่เคยอัดแน่นไปด้วยสิ่งของจนแทบจะไม่มีที่เดิน, บัดนี้ได้ถูกแทนที่ด้วยความเป็นระเบียบที่น่าทึ่ง ชั้นวางของที่ถูกเพิ่มเข้ามาถูกใช้งานอย่างเต็มประสิทธิภาพ, ข้าวของถูกจัดเก็บเป็นหมวดหมู่, และพื้นที่ว่างบนพื้นก็ปรากฏขึ้นมาเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน, ทำให้ห้องดูกว้างและปลอดโปร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

เจ้าของห้อง, บุตรแห่งฮีบี้, นั่งอยู่บนเตียงของเขา, ใบหน้าของเขาไม่ได้มีความกังวลใจหรือความอึดอัดเหมือนครั้งก่อน, แต่กลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่สดใสและเปี่ยมด้วยพลังงานบวก

"สวัสดีครับ, คุณเปาโล" ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเอ่ยทัก, พยักหน้ารับอย่างสุภาพ "ดูเหมือนว่าคุณจะจัดการกับสถานการณ์ได้ดีมาก"

"แอ็กเซล!" เปาโลร้องขึ้นอย่างดีใจ, รีบลุกขึ้นมาต้อนรับ "ต้องขอบคุณนายเลย! แผนของนายมันได้ผลดีเกินคาด!"

"แล้ว…'ตลาดนัดแห่งโชคดี' เป็นยังไงบ้างครับ?" เขาเอ่ยถาม, เป็นการตรวจสอบผลลัพธ์ของกลยุทธ์ที่เขาได้วางไว้

"สุดยอดไปเลย!" บุตรแห่งฮีบี้ตอบอย่างกระตือรือร้น, ดวงตาของเขาเป็นประกาย "ตอนแรกฉันก็ยังลังเลอยู่นะ แต่พอได้เห็นว่าคนอื่นๆ ดีใจที่ได้รับของจากฉัน, ได้เห็นว่าของที่ผมเคยคิดว่าเป็นแค่ ‘ของสะสม’ มันกลายเป็น ‘โชคดี’ ของคนอื่น…มันเหมือนปลดปล่อยเลย! มันไม่ใช่การทิ้ง…แต่มันคือการส่งต่อจริงๆ!"

เขาชี้ไปยังชั้นวางที่บัดนี้มีของเหลืออยู่ไม่มาก "ฉันคัดเก็บไว้แต่ของที่สำคัญจริงๆของที่ผูกพันกับความทรงจำดีๆ" เขากล่าว, รอยยิ้มของเขาดูจริงใจ "ส่วนที่เหลือ…ฉันก็ส่งต่อโชคดีไปให้คนอื่นหมดแล้ว! ตอนนี้ห้องผมโล่งสบายมาก! เหมือนได้เริ่มต้นใหม่เลย!"

มันคือผลตอบรับที่สมบูรณ์แบบ, เป็นการยืนยันว่ากลยุทธ์ทางจิตวิทยาของเขาได้ผลตามที่คาดการณ์ไว้ทุกประการ "ถ้างั้นต่อจากนี้คุณแค่ต้องรักษาโมเมนตัมตรงนี้ไว้ ก็พอแล้ว.."

ในขณะที่พวกเขากำลังจะพูดคุยกันต่อ, เด็กสาวคนหนึ่งจากเคบินสิบก็โผล่หน้าเข้ามาในกระโจม, ในมือของเธอคือกล้องโพลารอยด์รุ่นใหม่

"ขออนุญาตนะคะ!" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง "ช่างภาพประจำโครงการมาแล้วค่า! ได้เวลายืนยันความสำเร็จแล้ว!"

เปาโลหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข, เขาดึงบุตรแห่งไทคีให้ไปยืนข้างๆ, โอบแขนรอบคออย่างเป็นกันเอง "มาเลย! ถ่ายรูปแห่งความสำเร็จกัน!"

บุรุษเจ้าของเส้นผมสีทองคำไม่ได้ขัดขืน, เขายืนนิ่ง, ปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของภาพแห่งความสุขนั้น, มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ถูกคำนวณมาอย่างดี, เป็นรอยยิ้มของผู้ให้คำปรึกษาที่พึงพอใจในผลงานของตัวเอง

แชะ!

แสงแฟลชสว่างวาบขึ้น, บันทึกภาพของธุรกรรมที่ปิดลงอย่างสมบูรณ์แบบนี้ไว้เป็นที่ระลึก

สำหรับเขา, มันไม่ใช่ความสำเร็จที่น่าประทับใจ…แต่มันคือ การปิดเคส…เป็นอีกหนึ่งรายการที่ถูกขีดฆ่าออกจากบัญชีเรียบร้อยแล้ว

50 ดอลลาร์ + 25 ความสัมพันธ์  เปาโล มอนเตส

+10 EXP และ +10 คะแนนบ้าน

ตุ๊กตาหมีที่ระลึก: มีเพียง 1 ตัวบนโลก โดยรายละเอียดไอเทมแตกต่างกันตาม NPC

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri