[บันทึกการเดินทาง] : สายรุ้งนำพาสู่เฮติ

Feria HEROES

อดีตของเอซู สู่คฤหาสน์แห่งความรัก

24/12/67 - คฤหาสน์แห่งความรัก

เมื่อลืมตาขึ้นมาหลังจากที่เอาหัวจุ่มบ่อความทรงจำแห่งนกฮูกที่ฉันพบในห้องลับภายในหอสมุดร้างนั่น สิ่งที่ฉันเห็นคือวิหารโบราณเฮติหลังหนึ่งจากความทรงจำในบ่อน้ำ ภายในนั้นมีกุญแจดอกหนึ่ง หรือว่า....นั่นคือหนึ่งในกุญแจสามดอกในคำพยากรณ์ของเทพีเฮคาทีรึเปล่า แต่บางอย่างสะกิดใจฉันว่ามันอาจจะไม่ง่าย....... และฉันก็ได้เห็นเทพีเอซูในวัยเยาว์

ภาพฉากแรกปรากฎ เทพีเอซูในวัยเยาว์ที่งดงามราวกับดวงตะวัน สวมชุดสีแดงเพลิง ผมสีดำขลับประดับด้วยดอกไม้สด วาดลวดลายร่ายรำอยู่ท่ามกลางหมู่ชน เสียงดนตรี เสียงหัวเราะ และเสียงร้องเพลงดังกึกก้อง เหล่ามนุษย์ต่างหลงใหลในเสน่ห์ของเทพีแห่งความรัก

"ความรักช่างงดงาม"

ฉันพึมพำกับตัวเอง อารมณ์นี่มันคืออะไรกันะ ทำไมฉันไม่เคยเข้าใจอารมณ์เช่นนั้นมาก่อนเลย ก่อนที่ภาพจะตัดเปลี่ยนไปเป็นฉากใหม่

ภาพความสุขสันต์พลันเลือนหาย เมื่อเทพีวัยเยาว์ได้เห็นความรักด้านมืดของมนุษย์ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและส่วนลึกของด้านมืดที่มนุษย์เผยให้เห็น เทพีเอซูยืนอยู่เดียวดาย ท่ามกลางซากปรักหักพัง ดวงตาคู่สวยแดงก่ำด้วยโทสะ ความรักที่เคยงดงามกลับกลายเป็นความเกลียดชัง เทพีเอซูสาปแช่งเหล่ามนุษย์ที่ทรยศต่อความรัก นางได้มอบโรคระบาด ความแห้งแล้ง และหายนะแก่มวลมนุษย์

"เทพีแห่งความรัก...กลับกลายเป็นเทพีแห่งความพินาศ"

ฉันรู้สึกสั่นสะท้าน เรียกได้เลยว่าฉันไม่เคยเห็นด้านมืดของความรักเช่นนี้มาก่อนเลย และแล้วภาพสุดท้ายก็ปรากฎขึ้น เทพีเอซูในชุดสีดำสนิท ร่างกายถูกปกคลุมด้วยเงาแห่งความมืด นางหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ท่ามกลางความโกลาหล และแล้วฉันก็สะดุ้งด้วยความตกใจราวกับตื่นจากฝันร้าย หัวของฉันพุดขึ้นมาจากบ่อหน้าพร้อมผมที่เปียกจากการจุ่มน้ำไปเมื่อครู่ ฉันสะบัดหัวให้หยดน้ำที่เกาะอยู่แห้งหมาด พลางหายใจหอบกับภาพอดีตที่ตนพึ่งได้เห็น ถ้านั่นคือภาพในอดีตจริงเทพีเอซูก็น่าสงสารจริง ๆ นั่นแหละ แต่เพราะนางถูกความมืดครอบงำด้วยแหละ ตอนนี้ต้องหยุดแผนร้ายนี้ให้ได้ก่อนแล้วจึงค่อยหาทางช่วยนางอีกที ถ้ายังมีทางช่วยล่ะนะ อย่างน้อยก็ต้องให้รู้ว่าความรักไม่ได้มีเพียงด้านมืดด้านเดียวสักหน่อย บางทีคงต้องให้พี่อลิเซียช่วย แต่ตอนนี้ไปที่นั่นก่อนดีกว่า คฤหาสน์แห่งความรัก



ณ คฤหาสน์แห่งความรัก

พวกเราเดินทางมาถึงคฤหาสน์แห่งความรัก สถานที่ที่ครั้งหนึ่งเคยงดงามด้วยเสาแกะสลักและสวนดอกไม้ แต่บัดนี้กลับถูกปกคลุมด้วยความมืดมิด ที่นี่เองสินะที่เป็นสถานที่เอซูกักขังเฟเรียกับพี่อลิเซียอยู่น่ะ

"ผมรู้สึกได้ถึงแม่ครับ แม่ต้องอยู่ที่นี่แน่เลยครับ"

"หนูก็รู้สึกได้ค่ะ"

"แสดงว่าเราใกล้แล้วสินะ ไปกันเถอะ"

ว่าแล้วพวกเราทั้งสามก็พากันกระซับเสื้อคลุมเพื่อพลางตัว ก่อนเริ่มแทรกซึมเข้าไป

สายตาแห่งนกฮูกถูกใช้งานเพื่อสำรวจทางเข้า กลุ่มทหารยามที่มีสัญลักษณ์วูดูเรืองแสงสีม่วงประจำอยู่รอบ ๆ คฤหาสน์ เสียงครามต่ำของอสุรกายดังมาจากมุมหนึ่ง ทำให้ฉันตระหนักถึงอันตรายที่ซ่อนอยู๋ ดีที่กาเอลมีก่อกวนแถมเรเลียก็มีความสามารถพลางตัวตามธรรมชาติของอีกัวน่า พวกเราเลยตกลงกันว่าจะช่วยกันเคลื่อนไหวในเงามืด ใช้เถาวัลย์และเงาต้นไม้เพื่ออำพลางตัว และหลบหลีกจากการตรวจตราอย่างรวดเร็วด้วยทักษะที่ฝึกฝนมาจนถึงตอนนี้ ขณะลอบเร้นเข้าไป พวกเราก็เผชิยกับอุปสรรคที่ยากลำบาก เส้นทางที่เราเลือกมีกับดักเวทมตร์ที่ซับซ้อน พื้นบางจุดกลายเป็นหลุมเมื่อฉันเหยียบ หรือเกิดเป็นเข็มพิษพุ่งเข้ามา ดีนะที่ฉันฉลาดใช้สติปัญญาและความอัจริยะของธิดาอะธีน่าถอดรหัสสัญลักษณ์บนกำแพงและค้นหาเส้นทางที่ปลอดภัย จนค้นพบกลไกซ่อนอยู่ในรูปของนกฮูกแกะสลัก เมื่อหมุนมัน ประตูทางลับก็เปิดออก นำพาฉันไปยังชั้นใ้ดินของคฤหาสน์ ที่นั่นฉันได้พบกับห้องผู้คุมซึ่งมีจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ ทำให้ฉันได้มองเห็นเฟเรียกับพี่อลิเซียที่ถูกขังอยู่ในห้องขังสภาพของพวกเธอดูกึ่งหลับกึ่งตื่น และดูอ่อนแรงมาก กับพี่อลิเซียฉันไม่แปลกใจ แต่ทำไมเฟเรียถึงไม่ใช้รักษาตัวเองกันล่ะ หรือว่าห้องขังนี้มีอะไรบางอย่างทำให้ใช้พลังสายเลือดเทพรึเปล่านะ

"ฉันสัญญา ฉันจะพาพวกเธฮออกมาให้ได้"

ฉันกระซิบกับตัวเอง ขณะที่สายตาของฉันจับจ้องไปที่มอนิเตอร์ ในห้องผู้คุม ฉันพบบันทึกแผนผังค่ายกล ที่แสดงโครงสร้างภายในสถานที่ ตำแหน่งห้องขัง และจุดอ่อนของการป้องกัน และก็ยังเจอ ขกนกฮูกแห่งปัญญา ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ฉันอาจจะต้องใช้ในการช่วยแก่นคำสาปออกมาจากเอซูสินะ งั้นเก็บไปด้วยแล้วกัน

บทสรุป :

ความรู้สึกผู้บันทึก : อดีตของเอซูเป็นแบบนี้เองสินะ คงต้องหาทางลบล้างความมืดในจิตใจเทพีเอซูด้วยแล้วสินะ แต่ในตอนนี้ฉันมาถึงที่คฤหาสน์ความรักแล้ว รอก่อนเถอะนะ ฉันต้องหาทางช่วยเธอให้ได้

Feria HEROES

กุญแจแห่งจิตวิญญาณ

https://64.media.tumblr.com/2b9a ... 7e7a8edfa8320d3.pnj);">

วันที่ 24 ธันวาคม 2567
วิหารโบราณเทพเฮติ (เทพดัมบัลลาห์)

จากแผนผังค่ายกลและในบันทึกของเอซู ทำให้ฉันได้รู้ว่าสิ่งที่จะช่วยเฟเรียกับพี่อลิเซียออกมาจากเนื้อมือของเอซูได้นั่นก็คือกุญแจทั้งสามตามคำพยากรณ์ที่ฉํนได้รับมาตั้งแต่ตอนที่ฉันหลบหนีมาอยู่ที่ท่อระบายน้ำตอนแรก ๆ เลย ในตอนนี้พวกเราก็มาหยุดอยู่ที่หน้าวิหารเทพดัมบัลลาห์ที่ในตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยมนตร์ดำอันมืดมิด ทำเอารูปสึกสยดสยองยิ่งนักขนาดว่าเคยเจอมาหลายรอบแล้วนะนี่ แต่ก็ไม่ชินกันสักที เสียงลมที่พัดผ่านแผ่วเบากับกลิ่นอับของใบไม้เปียกโชคชะตาทำให้ฉันรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่สถานที่ธรรมดา ประตูวิหารถูกปกคลุมด้วยเถาวัลย์หนาที่ดูเหมือนสิ่งมีชีวิต มันขยับเล็กน้อยราวกับตอบสนองต่อพลังงานของฉัน ฉันสูดลมหายใจลึกและรวบรวมความกล้าก่อนจะก้าวเข้าไป ความมืดเข้าครอบงำทันทีที่ฉันข้ามธรณีประตู ราวกับว่าที่นี่ตัดขาดจากโลกภายนอก เสียงกระซิบแผ่วเบาดังก้องในหัวฉัน มันไม่ใช่คำพูดที่ชัดเจน แต่ฉันรู้สึกถึงเจตนาที่เรียกร้องให้พิสูจน์ตัวเอง
"จงพิสูจน์จิตวิญญาณของเจ้า หากเจ้าฝ่าฟันบททดสอบนี้ได้ เราจะมอบสิ่งที่เจ้าต้องการให้"
แสงสลัวปรากฏขึ้นรอบตัวฉัน และทันใดนั้นโลกก็พลิกกลับ ฉันพบว่าตัวเองอยู่ชุดเจ้าสาวสีขาวสวยงามราวกับเทพธิดาลงมาโปรดในโบสถ์หรือวิหารที่ประดับตกแต่งด้วยกระจกสีที่วิจิตรงดงาม เบื้องหน้าของฉันคือเดม่อนในชุดเจ้าบ่าวสีขาวสะอาดตาที่ยืนรออยู่หน้าลานพิธีที่ตกแต่งด้วยดอกไม้สีอ่อนชวนให้รู้สึกราวกับอยู่บนสวรรค์อย่างนั้นแหละ ฉันเดินในชุดเจ้าสาวในมือถือช่อดอกไม้ที่ถูกจัดช่อมาอย่างปราณีตบนทางเดินพรมแดงราวกับเป็นตัวเอกในงานและก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ เพราะนี่คืองานแต่งของฉันกับเดม่อน เราสองเอ่ยวาจาสารภาพรักให้แก่กันและกัน ภาพต่อจากนั้นคือพวกเราทั้งคู่ยังคงอยู่ในค่ายด้วยกันและออกทำภารกิจร่วมกันทุกภารกิจจนเป็นที่ลือลั่นเกี่ยวกับคู่รักที่ทำให้ทำภารกิจหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งเดือนห้า จนกระทั่งเมื่อพวกเราอายุถึงช่วงหนึ่งก็ได้ออกจากค่ายมาสร้างบ้านอยู่กันสองคนพร้อมมีลูกน้อยฝาแฝดชายหญิงสองคนเป็นครอบครัวสุขสันต์ในฝันเลย หัวใจของฉันเต้นแรง ฉันต้องการเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่ลึกลงไป ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่
"นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง ฉันต้องรีบกลับไป"
ฉันพยายามตั้งสติพลางต่อสู้กับภาพลวงนี้เพื่อนำพาตัวเองออกไปจากภาพลวงนี้ให้ได้

https://64.media.tumblr.com/2b9a ... 7e7a8edfa8320d3.pnj);">

ความเห็นผู้บันทึก : ตื่นสิตื่น ๆ

Feria HEROES

อัญมณีแห่งผืนดิน

25/12/67- เหมืองร้างที่เคยใช้ขุดอัญมณีศักดิ์สิทธิ์

ในตอนที่ฉันกำลังจะหลุดพ้นจากภาพหลอนอยู่นั่นก็เกิดสิ่งที่ฉันไม่อาจรู้ได้เลยว่ามันคือภาพหลอนหรืออะไร แต่ภาพเบื้องหน้านั่นเป็นภาพของเทพีแห่งความรักองค์หนึ่งที่ไม่ใช่เอซู นามว่า เอซิลี เฟรดา กำลัง กำลังปั่นหัวชายอีกคนหนึ่งด้วยความเย้าเหย่และสนุกสนานก่อนจะเอ่ยว่า

“เจ้าเทพชั้นต่ำ”

ก่อนภาพนั้นจะตัดไปที่ชายคนนั้นกำลังท่องคาถาเวทมนต์วูดูต้องห้ามบางอย่าง ตำราต้องห้ามที่มีโซ่พันวางข้างๆในสภาพโซ่แหก เอซิลี เฟรดาที่เดินเข้ามาในห้องก่อนตะโกน

เอซู นายทำบ้าอะไรนี่

ฉันตกใจเป็นอย่างมากเมื่อได้พบความจริงที่ว่าเอซูแท้ที่จริงแล้วมิใช่เทพีแห่งความรักอย่างที่เคยเจอในปัจจุบัน แต่เป็นเทพแห่งการหลอกลวง แถมเป็นชายอีก ภาพต่อมาคือเอซูที่ไม่ตอบอะไรนางก่อนลุกขึ้น มนตราสีดำหลอมรวมที่มือ เทพแห่งจอมหลอกลวงผู้นี้จะไม่ทนอีกต่อไป

เอชูกระชวกมือทะลุอกเทพีแห่งความรักก่อนเขาดูดแก่นแท้ของเธอหลอมรวมเป็นร่างเดียวกับตนเองกลายเป็นกำเนิดเทพีเอซู เทพีแห่งความรัก

"คุณมาอยู่กับผมนะเอซิลี"

และแล้วเสียงกระซิบเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะเยาะเย้ย ภาพหลอนบิดเบี้ยวและแตกสลาย รอบตัวฉันกลายเป็นความมืดอีกครั้ง ฉันทรุดลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า เสียงของวิญญาณบรรพบุรุษดังขึ้นอีกครั้ง

"เจ้าได้พิสูจน์แล้วว่าเจ้าไม่หลงในภาพมายา นี่คือกุญแจแห่งจิตวิญญาณ ใช้มันอย่างชาญฉลาด"

“ฉันขอถามหน่อยสิ ในภาพลวงนั้นฉันเห็นภาพของเทพเอซูกับเทพีเอซิลี เฟรดา ก่อนที่จะกลายเป็นเทพีเอซูแบบตอนนี้ นั่นคืออะไรเหรอ”

“นั่นคือภาพในอดีตของเทพีเอซู เดิมคือเทพเอซูเป็นเทพชั้นผู้น้อยที่คอยรับใช้เทพวูดูคนอื่น และยังเป็นเทพแห่งกลอุบายและการหลอกลวงอีก ท่านรักท่านเอซิลี เฟรดาที่เป็นเทพีแห่งความรักข้างเดียว จนถึงกับ….”

“ใช้วิชามนต์วูดูต้องห้ามฆ่านางแล้วดูดกลืนแก่นแท้นางจนกลายเป็นเทพีเอซูแบบในปัจจุบันสินะ”

“ใช่แล้ว นั่นคือความจริง แต่ต่อจากนี้เจ้าจะทำยังไงกับนางก็ต้องขึ้นอยู่กับเจ้าแล้วนะ นี่กุญแจแห่งจิตวิญญาณ ข้าขอมอบให้เจ้า จงไปยังเหมืองร้างที่เคยใช้ขุดอัญมณีศักดิ์สิทธิ์เถิด กุญแจที่สองซ่อนอยู่ที่นั่น”

“ค่ะ ลาก่อนนะคะ”

ฉันรับกุญแจมาไว้ในมือก่อนที่จะออกจากวิหารมา มุ่งหน้าสู่เหมืองร้างตามคำของวิญญาณบรรพกาลบอกทันที

ณ เหมืองร้างที่เคยใช้ขุดอัญมณีศักดิ์สิทธิ์ (ท่อระบายน้ำเมือง)

เมื่อเดินทางเข้าสู่ทางเดินแคบใต้ดิน เราต้องระวังกับดักที่ถูกทิ้งไว้ตั้งแต่สมัยที่เหมืองยังใช้งานอยู่ เสียงน้ำหยดกระทบผนังหินสร้างบรรยากาศที่น่าขนลุก ทันทีที่พวกเราก้าวเข้าไปถ้ำก็ถล่มลงมาปิดทางเข้าไปมิดทำให้รู้ว่าพวกเราไม่มีทางให้ถอยแล้ว ขณะนั้น กาเอลพึมพำเบาๆ พลางชี้ให้เห็นจุดที่พื้นดินทรุดเป็นหลุมดัก ฉันใช้ง่ามหอกทดสอบพื้นดินตรงหน้าก่อนก้าวเดิน ทุกย่างก้าวต้องมั่นใจ

"พี่สาว ระวังตรงนั้น!"

กาเอลกระซิบบอกพร้อมดึงชายเสื้อฉัน เมื่อสายลวดกับดักหินกลิ้งเผยตัว ฉันยิ้มให้เขาอย่างขอบคุณ ก่อนจะใช้ความเร็วและการทรงตัวหลบหลีก

เมื่อเข้ามาถึงจุดลึกของเหมือง เสียงคำรามแผ่วๆ ดังขึ้น สัตว์อสูรร่างใหญ่ที่มีเกราะหินปกคลุมตัวปรากฏตัวขวางทาง ฉันตั้งท่าหอก ใช้เทคนิคการต่อสู้ด้วยหอกที่ฉันชำนาญ แทนที่จะโจมตีตรงๆ ฉันใช้จังหวะและการเคลื่อนไหวหลอกล่อ ให้อสูรพุ่งเข้าหาผนังหินเรื่อยๆ จนเกราะมันเริ่มมีรอยแตกร้าว

"พี่สาว ให้เราช่วย!"

เรเลียบินวนรอบหัวสัตว์อสูร ฉันส่ายหัวปฏิเสธ

"ไม่ต้อง เรเลีย ฉันจัดการได้"

ฉันตวัดหอกเฉียบคมครั้งสุดท้าย แทงทะลุจุดอ่อนที่คอของมัน สัตว์อสูรล้มลง

เมื่อถึงจุดหมายกลางเหมือง ฉันพบแท่นบูชาเก่าแก่ที่ปกคลุมด้วยเถาวัลย์ ต้องใช้แรงและความพยายามในการขุดรื้อ ฉันปลดเถาวัลย์ทีละเส้น ใช้หอกแกะสัญลักษณ์เวทมนตร์โบราณที่ล็อกแท่นไว้

"มันซับซ้อนมาก..."

ฉันพึมพำขณะศึกษาร่องรอยเวทมนตร์ กาเอลเดินมาใกล้

"พี่สาว ลองหมุนหอกตามรอยแกะสิครับ"

ฉันทำตามคำแนะนำ และในที่สุด ก็เปิดแท่นบูชาได้สำเร็จ

แสงสีเขียวเจิดจ้าปรากฏขึ้น "อัญมณีแห่งผืนดิน" เป็นวัตถุที่มีพลังเวทมนตร์สูง ฉันเก็บมันไว้ในกระเป๋า ระมัดระวังไม่ให้มันดึงดูดสายตาของสิ่งใด เมื่อออกจากท่อระบายน้ำ ฉันรู้สึกได้ถึงความสำเร็จที่เกิดจากความพยายามและการตัดสินใจที่รอบคอบ แม้ว่ากาเอลและเรเลียจะคอยช่วยอยู่เบื้องหลัง แต่ฉันมั่นใจว่าภารกิจนี้คือบทพิสูจน์ที่ทำให้พวกเขาเชื่อมั่นในตัวฉันมากขึ้น

บทสรุป :

ได้มาแล้วสองชิ้น ขาดอีกหนึ่งหวังว่าจะไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วใช่ไหม

Feria HEROES

สละความทรงจำที่มีค่าที่สุด

25/12/67 - หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่

จากบันทึกของเอซูทำให้ฉันรู้ว่าจะต้องบุคคลที่มีความทรงจำหรือความรู้เกี่ยวกับวิธีการปลดปล่อยพันธนาการของเอซู และดูเหมือนโชคชะตาเล่นตลก

“โชคชะตาเล่นตลกเหรออย่าบอกว่าคิมน่ะ”

ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากที่อ่านบันทึกอยู่ก็หยุดอยู่หน้าหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้ พลางนึกถึงคิม ธิดาแห่งไอริส ที่เป็นคนที่เข้าเงื่อนไขในบันทึกและเป็นพันธมิตรแห่งความทรงจำ ฉันถามหาคิมจากพวกชาวบ้านจนไปเจอเธออยู่ในกระท่อมแห่งหนึ่ง ดูเหมือนแม้ร่างกายจะรอดพ้นจากอันตราย แต่จิตใจของคิมกลับไม่เป็นเช่นนั้น เธอถูกเอซูใช้ฝันร้ายหลอกหลอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งดูหวาดกลัวมากและดูไม่สู้ดีนัก

“อยะ อย่าเข้ามานะ ฉันไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น”

เธอตะโกนพร้อมกอดเข่าตัวเองแน่น ฉันจึงวางหอกไว้ข้างตัว ย่อตัวลงให้ดูไม่เป็นภัย

“พี่คิมคะ หนูเอง จำได้ไหมคะ ลิเลียน่าที่อยู่ในกลุ่มที่มาช่วยเธอจากมิโนทอร์น่ะ เธอจำเฟเรียกับพี่อลิเซียได้ไหม ตอนนี้พวกเขาถูกเอซูจับตัวไป พวกเราต้องความช่วยเหลือของเธอ”

คิมสะดุ้งเมื่อได้ยินชื่อเฟเรียกับพี่อลิเซีย แต่ยังคงสั่น ฉันจึงพยายามพูดต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่สุด

“คิม เอซูหลอกลวงเธอ เธอรู้ตัวดี เธอมีพลังมากกว่าที่เธอคิดนะ เธอคือกุญแจที่จะช่วยเราทั้งหมดได้”

เสียงของฉันไม่เพียงพอจะทำให้เธอสงบลงได้ ในตอนนั้นเองที่เรเลียก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างจึงกระซิบกับฉันว่า

“พี่สาวคะ พี่คิมเขาถูกฝันร้ายหลอกหลอนอยู่ค่ะ ทำให้ทั้งความทรงจำและสติตอนนี้เราไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย เว้นแต่ว่า…”

“เรเลีย อย่าบอกนะว่าต้องใช้วิธีนั่นน่ะ”

“ใช่ค่ะ พี่สาวต้องเสียสละความทรงจำที่มีค่าที่สุดเพื่อแลกกับความทรงจำและสติของพี่คิมกลับมาค่ะ”

เรเลียหงอยลงก่อนที่จะเอ่ยวิธีการที่พอคิดออกออกมา พอฉันได้ยินก็หลับตาลง ถ้าจำเป็นต้องสละบางอย่างเพื่อช่วยให้คิมหลุดพ้น

“ความทรงจำที่มีค่าที่สุดเหรอ….”

ภาพความทรงจำหนึ่งปรากฎ มันคือภาพของเดม่อน เพื่อนสนิทที่สุดในค่ายฮาล์ฟบลัด เราเคยใช้เวลาหลายชั่วโมงต่อสู้กันในลานฝึก ฉันช่วยเขาพัฒนาทักษะการต่อสู้ตั้งแต่ที่เขามาถึงที่ค่ายใหม่ ๆ จนกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้น แต่เพราะการบ้าการต่อสู้ของเขาทำให้มีฉายาว่าไม่สมกับลูกแห่งอะโฟร์ไดท์ และพวกเราก็มีความสัมผัสลึกซึ้งกันจนคนในค่ายต่างลือกันว่าเป็นแฟนกัน น้ำตาของฉันไหลริมด้วยความรู้สึกเจ็บปวดที่จะต้องปล่อยความทรงจำนั่นไป แต่มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถแลกได้เพื่อช่วยพี่คิม

“ฉันยอมเสียมัน เพื่อช่วยเธอ”

ทันใดนั้นความทรงจำของฉันเกี่ยวกับเดม่อนเริ่มเลือนหาย ฉันสัมผัสได้ถึงความว่างเปล่าในหัวใจ แต่ในขณะเดียวกัน คิมเริ่มตื่นขึ้น ดวงตาของเธอกลับมามีแววแสงสว่างส่องประกายออกมาอีกครั้ง

“ฉัน…ฉันจำได้แล้ว เอซูใช้ความกลัวควบคุมฉัน แต่ลิเลียน่า เธอช่วยฉันไว้”

คิมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้า ฉันพยักหน้าแม้จะรู้สึกเหมือนสูญเสียส่วนหนึ่งของตัวเองไปตลอดกาล ยังไงก็แล้วแต่คิมกลับมามีสติสมบูรณ์ และยอมเดินทางไปกับเรา เพราะเธอคือกุญแจแห่งความทรงจำ ที่จะปลดพันธนาแห่งเอซู ในตอนนี้ฉันก็ต้องมานั่งคิดหาหนทางอีกครั้งว่าจะต้องทำอะไรต่อไปดี

ใช้ฟีเจอร์พิเศษของลิเลียน่า
บทสรุป :
ความเห็นผู้เขียน : (ไม่พูดอะไร…เพียงน้ำตาไหลจากการสูญเสียอะไรบางอย่างที่สำคัญไป)

Feria HEROES

รวบรวมพลังแห่งเฮติ (1)

26/12/67 - น้ำตกศักดิ์สิทธิ์

หลังจากที่พวกเราช่วยคิมมาเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เท่ากับพวกเราได้รับกุญแจทั้งสามครบเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่คิมกลับบอกฉันว่า

"แค่พลังของกุญแจสามดอกมันไม่พอหรอกนะ เราจะต้องรวบรวมพลังแห่งเฮติจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สามที่ก่อนนะ"

"ทำยังไงเหรอคะพี่คิม"

"ใช้กุญแจทั้งสามดอกพวกนี้ ปลุกพลังแห่งเฮติ และทำพิธีกรรมเพื่อปลดปล่อยเพื่อน ๆ ของเธอไงล่ะ ตามมาสิ ฉันรู้ว่าต้องไปที่ไหนบ้าง"

พวกเราเดินทางตามการนำทางของคิมมาจนถึงน้ำตกศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกกล่าวขานกันว่า "บ่อน้ำตาแห่งบรรพชน" น้ำตกแห่งนี้เต็มไปด้วยพลังวิญญาณที่เชื่อมโยงกับบรรพชนชาวเฮติ

"ที่นี่แหละ เราจะต้องทำพิธีโดยใช้กุญแจแห่งจิตวิญญาณปลุกพลังที่นี่ แต่ระวังด้วยนะมันอันตราย" คิมอธิบายให้พวกเราฟังก่อนจะพากันเดินเข้าไปข้างในก็พบว่ามีโกเลมตัวหนึ่งที่ถูกปกคลุมด้วยมนต์ดำดังเช่นกับน้ำตกที่ถูกปกคลุมด้วยมนตร์ดำด้วยเหมือนกัน โกเลมหินโจมตีพวกเราอย่างหนักหน่วง พวกเราก็กระโดดหลบการโจมตีของมันอย่างชำนาญดีที่กาเอลกับเรเลียช่วยหล่อกล่อให้ ทำให้ฉันพอพาพี่คิมไปหลบที่ปลอดภัย แล้วจึงมาร่วมสู้ร่วมกับกาเอลกับเรเลีย จนเธอได้โอกาสก็หาทางโจมตีแผ่นอักขระเพื่อทำลายอักษร EMETH ให้เหลือแค่ METH จนโกเลมกลายเป็นกองซากหินมหึมาตรงนั้นถาวรไป ฉันรีบวิ่งกึ่งกระโดดไปยังโขดหินใต้น้ำตก ก่อนจะใช้พลังของกุญแจแห่งจิตวิญญาณในการทำพิธีกรรมตรงจุดนี้ โดยหาทางยืนนิ่งในกระแสน้ำเชียว ในระหว่างพิธีฉันได้ยินเสียงวิญญาณบรรพชนที่ช่วยชี้แนะให้ฉันรู้จักพลังแห่งความมุ่งมั่นที่เป็นที่มาของกุยแจแห่งจิตวิญญาณดอกนี้ แต่ทว่าในตอนที่ทำพิธ๊นั่นกุญแจก็พลังจากกายฉันไปเป็นจำนวนมากจนยากที่จะคงสติไว้ พลังในกายฉันก็เกิดอาการแปรปรวนจะระเบิดออกมาเป็นระลอกเข้าให้พวกกาเอลที่รออยู่ข้าง ๆ ดีที่กาเอลกับเรเลียเห็นท่าไม่ดีเลยพาคิมหลบหลังก้อนหินได้ทันเวลาแต่สิ่งนี้ก็เกิดอยู่ชั่วขณะหนึ่งจนกระทั่งพิธีนี้จบลง น้ำตกศักดิ์สิทธิ์กลับมาบริสุทธิ์ และกุญแจก็เรืองแสงส่องประกาย ก็ทำเอาฉันเหนื่อยล้าอย่างหนัก ร่างกายของฉันอ่อนเพลีย จนคิมต้องมาประครองฉํนเอาไว้แล้วพามาพักที่โขดหินใกล้ ๆ แถวนั้น เพื่อฟื้นฟูร่างกายให้พร้อมเดินทางต่อ ในตอนนี้ฉันก็ได้พลังแห่งเฮติอันแรกมาแล้วเยี่ยม

บทสรุป
ความเห็นผู้บันทึก : เหนื่อยจังเลย ล้าทั้งตัวและจิตใจเลย ฉันจะไหวแน่ใช่ไหมนี่

Feria HEROES

รวบรวมพลังแห่งเฮติ (2)

27/12/67 - ภูเขาวิญญาณ

ภายหลังจากที่ฉันพักฟื้นพลังกายพลังใจภายใต้การดูแลของกาเอล เรเลียและคิมจนพลังฟื้นฟูกลับมาเต็มร้อยแล้วนั่น พวกเราก็เริ่มออกเดินทางสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งที่สองกันในบัดดล ด้วยการเดินเท้าหลายกิโลเมตรก็นำพวกเรามาถึงยังหุบเขาวิญญาณ และก็ตามชื่อเลย หุบเขาแห่งนี้มันเต็มไปด้วยวิญญาณโหยหวน วิญญาณติดค้าง แถมยังมีพวกหนึ่งที่น่าจะไม่ใช่เจ้าถิ่นอยู่ที่นี่ด้วย ใช่แล้วล่ะ พวกวิญญาณมนตร์ดำที่รู้ได้ทันทีเลยว่าใครส่งมา เอซูไงล่ะ คงพยายามจะขัดขวางทุกวิธีทางที่จะไม่ให้พวกเราทำสำเร็จได้ล่ะ แต่ขอโทษทีนะ พลังแห่งหุบเขาแห่งนี้น่ะขอพวกเราล่ะนะ

“แน่ใจใช่ไหมว่าไหวน่ะ ลิเลียน่า ตรงนี้ให้ฉันทำก็ได้นะ”

“ฉันยังไหวค่ะ พักมาเยอะขนาดนี้แล้วด้วย แค่ทำพิธีชำระล้างที่นี่ด้วยกุญแจก็จบแล้ว”

ฉันยืนยันเสียงแข็งว่าจะทำพิธีชำระล้างที่แห่งนี้ด้วยตัวเอง ก่อนจะเอาอัญมณีแห่งผืนดินออกมา และเริ่มหลับตาทำพิธีตามที่คิมสอนฉันมาอย่างใจเย็น ในตอนนั้นฉันรู้สึกได้เลยว่าวิญญาณที่นี่พยายามก่อกวนฉันอยู่ ราวกับพยายามทำให้พิธีนี้ล่มไม่เป็นท่า พวกมันทำแม้กระทั่งสิงสู่ร่างฉัน เข้าใช้หอกทำร้ายพวกพี่คิม ในตอนนั้นฉันยังรู้สึกได้เป็นอย่างดี ว่าวิญญาณพวกนี้มันพยายามเน้นโจมตีไปที่คิม คงอยากจะกำจัดกุญแจดอกที่สามล่ะสิ แต่โชคยังดีที่กาเอลที่ถูกฝึกมาให้ชำนาญการต่อสู้ด้วยดาบเป็นคนมาป้องกันพี่คิมไว้ให้แถมมีเรเลียช่วยสนับสนุนอีกแรง ฉันไม่รู้อะไรมาก แต่ที่รู้ ๆ คือกาเอลร่วมมือกับเรเลียใช้เชือกมัดฉันไว้กับต้นไม้ใหญ่ที่ใกล้พุพังแถวนั้นแน่น แม้ว่าฉันจะดิ้นอย่างบ้าคลั่งมากเท่าไรก็ไม่เป็นผล จิตของฉันที่อยู่ภายในก็พยายามคงสติให้ได้มากที่สุด แล้วทำพิธีนี้จนสำเร็จ วิญญาณออกจากร่างฉันไป ฉันได้การควบคุมร่างกายคืนมาก่อนจะได้รับเสียงสะท้อนแห่งอดีตเข้ามาเป็นหนึ่งในกุญแจสำคัญที่จะปลดปล่อยเฟเรียและพี่อลิเซียได้ อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น รอฉันก่อนนะ ฉันคิดก่อนที่คิมจะมาประครองร่างฉันที่เหนื่อยล้าเล็กน้อย แต่ก็แลกกับพลังในสถานที่แห่งนี้ได้ตื่นขึ้น กลับสู่การเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันสวยงามอีกครั่ง ทำเอาฉันอมยิ้มอย่างสุขใจ อีกแค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้นรอก่อนนะเฟเรียพี่อลิเซีย ฉันจะไปช่วยพวกเธอให้ได้

บทสรุป :
ความรู้สึกผู้บันทึก : ยังมึนหัวอยู่นิด ๆ นะนี่ ทำพิธีไปด้วย โดนสิงไปด้วยนี่ //มีลายมือไก่เขี่ยเขียนข้าง ๆ // อ๊าคคคร พี่สาวสู้เก่งซะมัด เกือบสู้ไม่ได้เลย (ปล.กาเอลแอบเอามาเขียนเสริม)

Feria HEROES

ปลุกพลังแห่งเฮติ (3)

27 / 12 / 67 - วิหารรกร้าง

ที่สุดท้ายที่พวกเราต้องมาใช้กุญแจสามดอกที่ได้มาจากการทดสอบต่าง ๆ ที่ฉันไปผ่านพ้นมันมาอย่างยากลำบากและจะต้องเสียสละบางอย่างไปที่ฉันก็จำไม่ได้แล้วว่าสละอะไรไป แต่ว่าจำไม่ได้สงสัยก็คงเป็นสิ่งไม่สำคัญมั้งนะ ก็นั่นแหละ ฉันต้องใช้กุญแจสามดอกพวกนี้ มาปลุกพลังของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งเฮติพวกนี้เพื่อเพิ่มพลังให้สามารถต่อกรกับเอซูได้ แถมการปลุกพลังและรวบรวมพลังพวกนี้ก็เป็นกุญแจสำคัญในการขัดขวางแผนการของเอซูด้วย เจ้าค่ายกลนั้นรอดูเถอะฉันจะขยี้ยูให้แหลกเลย จะไม่ไว้หน้าคนแบบนี้โดยเด็ดขาดเลย เบื้องหน้าของพวกเราในตอนนี้คือวิหารร้างที่น่าจะเคยเป็นที่บูชาเทพเฮติสักองค์ที่เคยมีชีวิตอยู่เมื่อกาลนานมาแล้วแต่ก็ไม่สามารถดูออกได้เลยว่าใครกันที่เคยเป็นที่บูชาในวิหารแห่งนี้ เพราะอักษรแกะสลักที่นี่เป็นภาษาวูดูที่เลืองลางจนไม่สามารถอ่านได้ รูปปั้นที่ถูกมนตร์ดำกัดกร่อนบดบังเต็มไปหมด ความมืดที่อยู่ภายนอกก็ยิ่งทำให้บรรยายกาศที่นี่ดูน่ากลัวขึ้นไปใหญ่ คราวนี้เอซูก็ส่งงูยักษ์มาขัดขวางพวกเราอีก ฉันเลยต้องใช้หอกของตัวเองเข้าต่อสู้กับงูยักษ์ตัวนั้นอย่างห้าวหาญ จนเอาชนะมันได้สำเร็จ ก็ถึงเวลาทำพิธีปลดปล่อยพลังแห่งเฮติในที่แห่งนี้สักที ฉันกุมมือคิม ผู้ซึ่งเป็นกุญแจแห่งความทรงจำเอาไว้ก่อนจะพวกเราทั้งสองคนจะเริ่มทำพิธีด้วยกันอย่างพยายามตั้งสติให้ได้ตลอดทาง แต่ก็ไม่วายในตอนทำพิธีอยู่ใน ความทรงจำในสมองของฉันก็ตีกันมั่วกันไปหมด

“อึก!ปะ ปวดหัว”

“อดทนไว้นะลิเลียน่าอีกนิดเดียวเท่านั้น”

“ค่ะ”

ฉันตอบรับก่อนจะตั้งสติอีกครั้ง ความทรงจำในสมองของฉันก็เริ่มตีกันอีกครั้ง มีทั้งความทรงจำที่เป็นของฉันแบะความทรงจำประหลาดที่ผุดเข้ามาในหัวชั่วขณะจนทำให้ฉันเกิดอาการปวดหัวอย่างหนักแต่ก็พยายามไม่ให้เสียสมาธิ ดีที่กาเอลกับเรเลียคอยคุ้มกันให้อยู่ ไม่งั้นคงแย่กว่านี้ และในที่สุดภารกิจนี้ก็สำเร็จ พิธีกรรมนี้สำเร็จลงอย่างสมบูรณ์ พี่คิมได้รับพลังของเฮติพลังสุดท้าย พร้อมกับฉันที่ได้รับทั้งเสียงสะท้อนแห่งอดีตและพลังแห่งบรรพชนครบทั้งสองอย่างแล้ว ในตอนนี้องค์ประกอบสำหรับประกอบพิธีปลดปล่อยเพื่อน ๆ ทั้งสองของฉันก็ครบสักที

บทสรุป :
ความเห็นผู้บันทึก : เย้ องค์ประกอบทำพิธีครบแล้วได้เวลาปลดปล่อยกันสักที

Feria HEROES

ปลดปล่อยพวกพ้อง

27 / 12 / 67 - ห้องคุมขังเฟเรียและอลิเซียที่คฤหาสน์แห่งความรัก

ขอฉันย้อนความตอนที่กำลังทำพิธีกรรมปลดปล่อยพลังแห่งเฮติที่วิหารรกร้างอยู่นั่น ที่ฉันบอกว่าความทรงจำของฉันตีกันมั่วกับความทรงจำประหลาดบางอย่าง รู้ไหมว่าภาพความทรงจำนั่นมันคืออะไร มันคือความทรงจำของเทพเอซูนั่นเอง ภาพเหตุการณ์ที่เอซูกำลังโดนเทพเฮติมากมายเรียกใช้กันจนหัวหมุน แต่ละคนเรียกเอซูกันไม่ขาดปาก เทพบางองค์ถึงกับเตะเอซูที่ขัดรองเท้าไม่ดีด้วยเพียงเพราะว่าเขาเป็นเพียงเทพชั้นต่ำเอาจริง ๆ ฉันรู้สึกเทพเอซูนี่เหมือนชาติก่อนตัวร้ายในวรรณคดีสักเรื่อง เรื่องไรนะที่มันดัง ๆ ยิ่งใหญ่ ๆ น่ะ เอออ…นนทกมั้งนะ แต่ภาพมันยังไม่หมดแค่นั่นนะ ภาพความทรงจำนั่นบอกไว้ว่ามีเพียงเทพีแห่งความรักที่ดีกับเขา นั่นจึงเป็นก้าวเล็ก ๆ ที่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกประทับใจ แต่จริง ๆ นางแค่สงสารแต่ก็ไม่เคยรักผู้ต่ำต้อยผู้นี้ ฉันที่เห็นภาพนั้นก็เรียกได้ว่าสงสารบวกสมเพช ก็ได้มั้งนะ เอ๊ะหรือว่าเอซูเป็นหนุ่มยันเดเระกันนะ สาวเจ้าไม่รักเลยฆ่าเพื่อจะได้เป็นของตนตลอดไปมันใช่ชัด ๆ เลยนี่หว่า นี่มันยันของแท้เลยนี่นา แล้วตอนนี้คงไม่ต้องเดาเลย ที่กะจะชุบเทพเฮติขึ้นมาคงไม่ได้ชุบมาเฉย ๆ หรอก ใครที่ไหนจะชุบคนที่รังแกตัวเองแบบไม่มีเหตุผลหรอกนะ ยิ่งเทพเอซูดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนใจดีแบบนั้น คงชุบมาเพื่อให้มาอยู่ใต้เท้าตัวเองมากกว่าละมั้งนะ แต่ตอนนี้ฉันได้กุญแจทั้งสามมาครบแล้ว พลังแห่งเฮติก็ครบแล้ว ถึงเวลาไปปลดปล่อยเฟเรียกับพี่อลิเซียสักที พวกเราก็รีบมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์แห่งความรักที่เป็นที่ตั้งของห้องที่ใช้คุมขังเฟเรียกับพี่อลิเซียในทันที แต่ก็คิดไว้แล้วว่าไม่ใช่ว่าจะเข้าไปได้ง่าย ๆ เพราะถึงภายนอกจะเป็นคฤหาสน์แห่งความรักนะ แต่ว่า….

“พี่คิมค่ะ คราวที่แล้วที่ฉันมาที่นี่ ไม่ว่าจะค้นยังไงก็เจอแต่จอมอนิเตอร์ที่ฉายห้องขัง แต่ไม่เจอห้องขังเลยนะคะ”

“ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกนะ ก็ที่นี่มันมีเขตแดนผนึกประตูนี้ไว้ไม่ให้มีคนบุกรุกเข้าไปได้ แถมยังแข็งแกร่งขึ้นได้ด้วยพลังของแก่นคำสาปเฮคาทีอีก”

พี่คิมเอ่นเสียงเรียบ แต่ในแววตาเจือด้วยความระแวงระวัง เธอจ้องไปที่ประตูคล้ายจะวิเคราะห์โครงสร้างซับซ้อน ฉันพยักหน้าพลางช่วยพี่คิมวิเคราะห์เขตแดนนี้อีกแรง จนรู้วิธีปลดเขตแดนนี้เสียสักที

“เราจะต้องทำพิธีกรรมปลดปล่อยทีละขั้นนะ พิธีนี้มีความซับซ้อนมาก ต้องตั้งใจดี ๆ นะ เริ่มจากกุญแจแห่งจิตวิญญาณ”

ฉันสูดหายใจเข้าลึก ก่อนหยิบกุญแจแห่งจิตวิญญาณออกมา มันเปร่งประกายราวกับจับต้องไม่ได้

“เอาล่ะ ทุกคน ระวังตัวไว้ให้ดี นี่อาจเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งที่ยากที่สุด”

การใช้กุญแจแห่งจิตวิญญาณเป็นขั้นตอนแรก ฉันวางกุญแจลงในช่องสลักกลางประตู พลังอันแรงกล้าปะทุขึ้นทันที ฉันรู้สึกราวกับร่างกายจะถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ แรงกระแทกทำให้ฉันเซไปด้านหลัง

“ระวัง!”

พี่คิมเข้ามาพยุงฉัน ขณะเดียวกัน กาเอลรีบซักดาบออกมาป้องกันบริเวณรอบ ๆ ราวกับตื่นตัวกับอันตรายที่เกิดขึ้นมา

“ผมว่าเราจะไม่ปลอดภัยแน่เลยครับ อย่าบอกนะครับว่านี่คือ…”

“ใช่แล้ว นี่คือพลังป้องกันของค่ายกลคำสาปไงล่ะ”

สิ้นเสียงก็มีเงามืดจากวิญญาณเฮติพวยพุ่งออกมาจากพื้น

“ทุกคนระวัง”

ฉันเตือนพลางตั้งหอกในมือ เตรียมรับมือสิ่งที่กำลังมา การต่อสู้กับวิญญาณพวกนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แม้หอกในมือฉันจะทะลวงผ่านเงาดำเหล่านั้น แต่พวกมันกลับฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ทำให้สิ่งเดียวที่พวกเราทำได้ก็คือซิ่งสิคะชาวเฮา พวกเราสับขาหนี ในตอนนั้นเองกาเอลก็ใช้ก่อกวน พุ่งเข้าโจมตีด้วยดาบ เพลงดาบของเขาที่ไม่เหมือนใคร มันรวดเร็วและแม่นยำจนพวกเงาดำเริ่มสับสน เปิดโอกาสให้ฉันก็ใช้โอกาสนี้หยิบ อัญมณีแห่งพื้นดิน วางลงบนช่องสลักที่สอง พื้นดินสั่นสะเทือน รากไม้โบราณพุ่งขึ้นมาราวกับมีชีวิต

“พลังจากอัญมณีแห่งผืนดินกำลังปลุกพลังที่หลับใหลในตัวมันอยู่น่ะ”

พี่คิมอธิบายให้ฟัง ฉันก็กัดฟันแน่นขณะเผชิญหน้ากับแรงต่อต้าน

ในที่สุดก็ถึงขั้นตอนสุดท้าย ฉันหันไปหาคิมที่ยืนทำใจอยู่ เพราะกุญแจสุดท้ายก็คือพี้คิมนี่นา

“พี่คิมคะ พร้อมไหม”

“อือ! ถึงไม่รู้จะทำได้ไหม แต่ถ้าฉันไม่ทำ ทุกคนก็จะไปต่อไม่ได้”

“ถ้าพี่ไม่มั่นใจงั้นให้กุมมือไหมคะ”

ฉันกุมมือพี่คิมไว้ ก่อนที่พี่คิมจะเอามือแตะประตู พลังงานมหาศาลปะทุออกมา ก่อนที่แสงสว่างก็ค่อย ๆ เบาบางลง ประตูมหึมาเปิดออก เผยให้เห็นห้องลับที่มีพลังมหาศาลซ่อนอยู่ ฉันประครองพี่คิมที่ทรุดร่างลงกับพื้นก่อนที่เขตแดนจะพังทลาย เปิดเผยให้เห็นเฟเรียกับพี่อลิเซียถูกพันธนาการไว้กับโซ่ตรวน ในจังหวะที่เขตแดนพังทลายเป็นลูกคลื่นจนไปถึงที่โซ่ตรวนแขนทั้งสองคนไว้ พวกมันพังทลายลง ร่างของทั้งคู่จะร่วงลงพื้น แต่โชคดีที่ฉันกับพี่คิมเข้าไปช่วยประครองทั้งคู่ไว้

“เฟเรีย พี่อลิเซีย”

ฉันเรียกชื่อทั้งคู่เพื่อปลุกทั้งคู่ให้ตื่น ในตอนนั้นเองพี่อลิเซียก็ตื่นขึ้น ส่วนเฟเรียนั่นก็ตื่นมาพร้อมบาดแผลที่หายไป เท่ากับว่าพลังของสายเลือดฮิปนอสทำงานได้ตามปกติ ก่อนจะตื่นขึ้นมา

“ลิเลียน่า”

เฟเรียเอ่ยชื่อฉันออกมาทำให้ฉันรู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายได้สติได้แล้ว และพี่อลิเซียก็เช่นกัน ด้วยความตื้อตันใจฉันก็เข้ากอดทั้งสองคนร้องไห้ออกมา

“พยายามได้ดีมากเลยนะลิเลียน่า”

“ขอบคุณที่มาช่วยนะลิเลียน่า”

พวกเราสามคนกอดกันอย่างมีความสุขก่อนที่จะพากันออกมาจากคฤหาสน์แห่งนี้ด้วยกัน จนมาเจอกับพี่คิม

“ยินดีต้อนรับกลับมานะทั้งคู่”

“ขอบคุณที่มาช่วยด้วยนะคะพี่คิม”

“ก็ถือว่าตอบแทนที่พวกเธอมาช่วยพี่ด้วยนั่นแหละน่ะ”

“แต่เรื่องนี้ยังไม่จบหรอกนะ พวกเรายังต้องไปจัดการเอซูอีกนะ แล้วก็อีกอย่างนะ ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยเกี่ยวกับเอซูน่ะ”

ฉันเล่าเรื่องของเอซูให้ทั้งคู่ฟังทั้งหมด ก่อนที่พี่คิมจะพูดขึ้นมาเป็นการตัดบทว่า

“ขอโทษที่ตัดบทนะ แต่การที่จะไปต่อสู้กับเอซูนั่นน่ะ หนึ่งในพวกเธอสามคนต้องเป็นภาชนะแห่งแก่นแท้ เพื่อที่จะกักเก็บแก่นคำสาปเฮคาทีชั่วคราวนะ”

พวกเราซ็อคก่อนจะมองหน้ากันว่าจะทำยังไงกันดี

“ออนองออกกันไหมคะ”

“จัดไป”

แล้วเราสามคนก็ออนองออกกันก่อนที่ผลออกมาคือ ฉันออกต่างคนเดียวเลย สรุปคือฉันต้องเป็นภาชนะนั่นเอง นั่นก็ทำให้ฉันกรีดร้องในใจ

บทสรุป :
ปลดปล่อยเฟเรียกับอลิเซีย
เลือกลิเลียน่าเป็นภาชนะแห่งแก่นแท้
จบบทของลิเลียน่า ส่งต่อบทกลับให้เฟเรีย
ความรู้สึกผู้บันทึก : ทำไมอะไรอะไรก็ฉันนะ!!!! (กรีดร้อง)

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ศึกสุดท้าย ปะทะเอซู
28 / 12 / 67
ณ มิติพิเศษของเอซู

ในที่สุดฉันนั้นก็ได้รับการปลดปล่อยจากเทพีเอซู อ่ะ ไม่ใช่สินะ ไม่ใช่เทพีเอซู แต่เป็นเทพเอซู เอาจริง ๆ เถอะนะหลังจากที่ฉันฟังเรื่องราวอดีตของเอซูไป ก้ไม่รู้เลยว่าควรตกใจอะไรก่อนดี แรก ๆ ก็น่าสงสารอยู่หรอกนะคะ แต่ไป ๆ มา ๆ มันน่าหมั่นไส้แทนนะนี่ เขาแค่สงสารนะคะ ไม่ได้คิดอะไรกับท่านเลย

"ให้ตายสิ เท่าที่ฟังดูนี่ เทพีเอซู ไม่สิ เทพเอซูนี่อย่างกับนนทกวูดูเลยนะคะ แถมมีโอกาสเป็นหนุ่มยันด้วยนะคะนี่ ดีไม่ดีคงเจ้าคิดเจ้าแค้นมากด้วย แต่ก็นับถืออย่างหนึ่งเลยนะคะว่าเป็นเทพที่ใจเย็นมากวางแผนมาเป็นอย่างดีเลย ถ้าให้เราสรุปความก็คือเขาพยายามจะทำพิธีกรรมสังเวยผู้คนที่ถูกควบคุมเพื่อฟื้นคืนชีพเทพเฮติองค์อื่น ๆ มาสินะคะ เอาจริง ๆ แค่ทำพิธีไปก็ไม่มีอะไร แต่นี้กลับจับพวกเราไว้ด้วยก็เท่ากับว่าคงคิดว่าพวกเราจะเป็นตัวการที่จะขัดขวางแผนการของตนสินะคะ เทพเอซู"

ฉันคิดวิเคราะห์พลางเอ่ยสิ่งที่คิดออกมาตรง ๆ ในตอนท้ายประโยคฉันก็รู้้สึกถึงอะไรบางอย่างที่อยู่ใกล้ ๆ จึงกรอกตาไปทางข้างหลังและก็เป็นอย่างคิดพวกเราสี่คนรวมพี่คิมถูกวาร์ปมาที่แห่งหนึ่งที่เบื้องหน้าของพวกเราคือเอซูที่อยู่บนบังลังค์ในในร่างของเทพีเอซูแบบเดียวกับที่พวกเราได้เจอกันตอนแรกนั่งไขว้ห้างราวกับเป็นผู้ยิ่งใหญ่เหนือผู้ใด แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่เลย

"หึ ๆ ยินดีต้อนรับสู่มิติพิเศษของข้า เจ้าพวกเดมิก็อตตัวจ้อย"

"ทีงี้ท่านล่ะเป็นตัวร้ายเต็มตัวเลยนะคะเทพีเอซู ไม่สิ เทพีแห่งการหลอกลวง เทพเอซู"

"เจ้า! ว่าแล้วเชียวข้าควรกำจัดพวกเจ้าทั้งสามคนจริง ๆ สินะ"

"ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูสิคะ"

"บังอาจคิดจะต่อกรกับข้าที่มีพลังคำสาปแห่งเฮคาทีอยู่ได้รึไง ฝันไปเถอะ!"

เทพีเอซูใช้เวทมนตร์วูดูใส่พวกเราด้วยความโกรธเกรี้ยว เวทมนตร์มากมายเข้าโจมตีพวกเราจากรอบทุกทิศทุกทางแต่ก็ใช่ว่าจะทำอะไรพวกเราได้ เราทั้งสามต่างช่วยกันใช้อาวุธของพวกตนเข้าต่อสู้กับเอซู ในตอนนี้นางแข็งแกร่งถ้าเทียบกันแล้วนางมีทั้งเวทมนตร์แบบเทพีเฮคาที ทั้งพวกพลังแบบสายเลือดอะโฟร์ไดท์ที่น่าจะมาจากการดูดกลืนแก่นแท้ของเทพีเฟรดาเข้าไปแน่นอนเลย จึงทำให้เป็นแบบนี้ได้เรียกได้ว่านางแข็งแกร่งจริง ๆ ฉันพยายามต่อสู้กับนางด้วยทักษะหอกของตัวเองเป็นหลัก โดยมีพี่อลิเซียที่ใช้มีดและพลังแห่งสายเลือดอะโฟรไดท์ช่วยสนับสนุนและต่อต้านพลังของเทพีเอซูให้ และลิเลียน่าก็ใช้หอกมาสู้เคียงฉันอย่างเข้าขากันเป็นอย่างดี จนพอพิชิตได้ ลิเลียน่าก็ใช้พลังจากกุญแจทั้งสามที่เธอถือครองอยู่ใน เพื่อพยายามเรียกแก่นคำสาปเข้ามาสิงสู่ในร่าง เมื่อแก่นคำสาปเข้าภาชนะนั่นก็คือลิเลียน่านั่นเอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นคือเสียงของเทพีเฮคาที

"เกิดอะไรขึ้นในเฮติ ทำไมข้าสูญเสียการควบคุมคำสาปไปชั่วขณะ"

"เทพีเฮคาทีคะ คือว่า...."

ฉันเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้เทพีเฮคาทีฟังเกี่ยวกับการกระทำและแผนการทั้งหมดของเทพเอซูที่ตอนนี้พอเขาขาดพลังจากแก่นคำสาปแล้ว ในตอนนี้ก็กลับคืนร่างเดิมเป็นเทพเอซูดังเดิมเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่เทพีเฮคาทีจะปรากฎกายข้าง ๆ พวกเราอย่างรวดเร็ว และดึงแก่นคำสาปของนางหลอมรวมกับตัวเอง

"เจ้านี่เองสินะเอซู ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดครั้งนี้ ข้าจะให้เจ้าชดใช้"

เทพีเฮคาทีประกาศเสียงกร้าวก่อนจะร่วมมือกับพวกเราต่อสู้กับเทพเอซูที่ในตอนนี้ไร้ซึ่งแก่นคำสาปเป็นที่เรียบร้อยแล้วทำให้เมื่อเทพและกึ่งเทพร่วมมือกันก็ทำให้พวกเราเอาชนะเทพเอซูได้จนสำเร็จอย่างสวยงาม

บทสรุป :
เอาชนะเอซูสำเร็จ
นำแก่นคำสาปคืนสู่ต้นกำเนิด
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ชื่อตอน : พรจากเทพ - การอำลาของเอลลิส
สถานที่ : หน้าคฤหาสน์แห่งความรัก
วันที่ : 27 ธันวา 67 เวลา 22:20 น.

การต่อสู้กับเอซูจบลง ความมืดที่ปกคลุมทั่วเมืองเฮติเริ่มหายไปเผยให้เห็นท้องฟ้าที่พระอาทิตย์ฉายแสงสาดส่องอ่อนโยนราวกับเป็นการประกาศชัยชนะของพวกเธอ ถึงแม้จะเป็นอย่างนั่นแต่ทว่า พิธีกรรมชุบเทพเฮตินั่นมันถึงจะถูกขัดขวางแต่ก็สำเร็จไปแล้วส่วนหนึ่ง ทำให้เทพเฮติสามองค์ถือกำเนิดกลับคืนมา คือเฟรดา เทพีแห่งความรัก / ดัมบัลลาห์ งู, ท้องฟ้า, การสร้าง, ปัญญา, ความสงบ และ โอกู เทพแห่ง: สงคราม, ไฟ, เหล็ก, การเมือง, การรักษา และใช่การกำเนิดขึ้นมาแบบนี้ถึงจะไม่เยอะมากแต่ก็มีชาวเฮติที่เสียไปจากในฐานะเครื่องสังเวยของพิธีกรรม เหตุการณ์นี้เช่นกัน ถึงจะน้อยกว่าที่ควรก็เถอะนะ แต่ก็นั่นแหละนะ มันก็รู้สึกเศร้าอยู่ดีนั่นแหละ ฉันรู้สึกสับสนอยู่ในใจก่อนที่เทพเฮติทั้งสามพากันมาหยุดอยู่ตรงหน้าเทพีเฮคาทีและพวกเรา

“พวกเราในฐานะเทพแห่งเฮติต้องขออภัยท่านด้วยเทพีเฮคาที กับการกระทำของเอซูในครั้งนี้ ขอโทษพวกเจ้าด้วยนะเหล่าเดมิก็อตน้อยทั้งสาม พวกเจ้าไม่ควรต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย”

“ข้าก็นึกว่าพวกมนุษย์ชาวเฮติบังอาจลบลู่ข้า ยังไงข้าก็สาปเมืองนี้จนเกือบล้มสลายไปก็ถือว่าหายกันแล้วกัน”

“พวกหนูถึงจะโดนเทพเอซูหลอก แต่ก็เต็มใจมาที่นี่ด้วยตัวเองด้วย อีกอย่างพวกท่านไม่ผิดสักหน่อยนะคะ ที่ผิดคือเทพเอซูที่ทำเรื่องบ้า ๆ พวกนี้ต่างหากล่ะคะจริงไหมพวกเรา”

ฉันหันมองพี่อลิเซียกับลิเลียน่าเชิงถามความเห็น คำตอบที่ส่งกลับมาก็คือการพยักหน้าเห็นด้วยคำพูดของฉันทั้งคู่เลย

“ยังไงครั้งนี้พวกเราเป็นฝ่ายผิด พวกเราสัญญาว่าจะจองจำเทพผู้นี้ให้สาสมกับความผิดชั่วนิรันดร์“

“ทำให้ได้แล้วกันเถอะ”

“เออ…เทพีเฮคาทีคะ นี่กุหลาบสีทองค่ะ แทนคำขอโทษที่มายุ่งเกี่ยวกับคำสาปของท่าน พวกเราเพียงแค่ได้รับภารกิจให้มาช่วยพี่คิมและช่วยปลุกใจชาวเฮติเพียงเท่านั้น แต่ไม่คิดว่าจะโดนหักหลังจนเป็นเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ ต้องขออภัยด้วยค่ะ”

ฉันหยิบกุหลาบสีทองจากในกระเป๋ามายื่นให้กับเทพีเฮคาทีเป็นการขอโทษกับการกระทำด้วยความเข้าใจผิดของฉันเอง สิ่งที่พอมอบให้อีกฝ่ายได้ก็คงมีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นนั่นแหละ และก็ยังดีที่เทพีเฮคาทีรับกุหลาบไปด้วยความพอใจ ก่อนที่เทพีเฟรดากับเทพเฮติอีกสององค์จะเข้ามาหาพวกเรา

“เพื่อเป็นการตอบแทนวีรกรรมการกอบกู้เฮติแห่งนี้ของพวกเจ้า เราทั้งสามของมอบพรให้แก่พวกเจ้านะ”

เทพีเฟรดาเดินมาหาพี่อลิเซียคนแรกก่อนจะเริ่มมอบพรแรก

“อลิเซีย ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์ ข้าเฟรดา เทพีแห่งความรักของเฮติขอมอบ "บุปผาแห่งการปกป้อง"แก่เจ้า พลังนี้จะทำให้เจ้าสร้างเกราะป้องกันที่งดงามและแข็งแกร่งจากดอกไม้ เพื่อปกป้องตนเองหรือผู้อื่นได้นะ“

“ขอบคุณค่ะ”

แล้วเทพีเฟรดาก็เคลื่อนไปหาลิเลียน่า พลางดูเหมือนท่านจะเห็นเหตุการณ์อะไรบางอย่างในอดีตของลิเลียน่า จึงได้มอบพรอย่างหนึ่งกับลิเลียน่าไปนั่นก็คือ

“ลิเลียน่า ธิดาแห่งอะธีน่า ข้าได้เห็นอดีตของเจ้าแล้ว ถึงจะนำความทรงจำที่หายไปคืนมาไม่ได้แต่ว่าข้าสามารถให้พรนี้แก่เจ้าได้ รักแท้สู่ปัญญา หากเธอได้พิสูจน์รักแท้และพบเจอคนที่เขารักเจ้าจากหัวใจอย่างสุดซึ้ง จะเผยปัญญาชี้นำ “

เทพีพูดเป็นนัยยะแต่ฉันก็พอเข้าใจว่าหากมีรักแท้ความทรงจำจะกลับคืนมาสินะ จะว่าไปลิเลียน่าเสียความทรงจำเกี่ยวกับอะไรไปกันนะ ในตอนนั้นเองจิตวิญญาณนักรบแห่งโอกูก็เข้ามาให้พรกับฉันรวมถึงมอบขลุ่ยอันนั้นให้กับฉัน

“ขลุ่ยเหรอคะ”

“ขลุ่ยจันทรา ข้าคิดว่ามันเหมาะกับเจ้า เฟเรีย ธิดาแห่งฮิปนอส”

ฉันรับขลุ่นจันทรามาไว้กับตัว พลางคิดในใจว่าเอาแล้วไงล่ะ เป่าขลุ่ยไม่เป็นด้วยสิ คงต้องไปหาคนสอน ถ้าเป็นสายเลือดอะพอลโล่จะช่วยได้ไหมนะ หรือจะใช้ได้เลยออโต้ เอาเถอะนะ เดี๋ยวค่อยคิดทีหลังแล้วกัน ในตอนนั้นเองที่มีร่างหนึ่งปรากฎต่อหน้าพวกเรา เป็นร่างที่พี่อลิเซียรู้จักเป็นอย่างดีว่าเขาคือ

“เอลลิส ทำไมกัน หมายถึง นายมาที่นี่ได้ไงกัน แบบได้ไงกัน นี่ฉันไม่ได้เห็นภาพหลอนอีกแล้วใช่ไหม”

พี่อลิเซียรีบวิ่งไปหาพี่เอลลิสด้วยความดีใจพลางแปลกใจว่าอีกฝ่ายมาได้ยังไงกัน ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เขาควรอยู่ค่ายไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมกัน…

“อลิเซีย ผมมาที่นี่เพื่อบอกลาน่ะ”

“ลา ลาไปไหนเหรอ แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหม”

พี่เอลลิสไม่ตอบ เขาแค่เพียงหลับตาลงส่ายหน้าอย่างเศร้าสร้อย ในตอนนั้นเองที่สัญญาณมือถือของพี่อลิเซียใช้งานได้อีกครั้ง มันแจ้งเตือนขึ้นมาเป็นข่าวข่าวหนึ่งที่สร้างความซ็อตให้แก่พี่อลิเซียเป็นอย่างมาก นั่นก็คือข่าวการเสียชีวิตของพี่เอลลิสเมื่อวันเหมายันที่ผ่านมา และสาเหตุการเสียชีวิตคือการสู้กับโลกิที่ส่งพวกอสุรกายบุกเข้ามาในค่ายฮาล์ฟบลัด และเขาก็…ถูกโลกิฆ่าตาย พวกเราทั้งสามคนที่อ่านข่าวจากเครื่องของพี่อลิเซียซ็อตไปพร้อมกัน พร้อมกันหันขวับไปที่พี่เอลลิสที่ยืนอยู่ตรงนั้น

“เอลลิส เรื่องนี้มันเรื่องโกหกใช่ไหม กะ ก็นาย…นายยังอยู่ตรงนี้เลยนี่นะ”

พี่อลิเซียเอ่ยเสียงสั่นราวกับพยายามหลบหนีจากความจริงที่ข่าวเขียนไว้ ราวกับขอให้เรื่องนี้เป็นเรื่องโกหก

“มันเป็นความจริง”

พี่เอลลิสตอบมาเพียงสั้น ๆ แต่มันทำเอาพี่อลิเซียทรุดร่างลงกับพื้นน้ำตาไหลอาบแก้มงามของหญิงผู้พึ่งรู้ถึงการจากไปของชายผู้เป็นที่รัก หน้าเธอซืดเชียว มือบางกำสร้อยข้อมือเงินที่เอลลิสมอบให้เธอแน่น เสียงของเธอสั่นราวกับพยายามจะปฎเสธความจริงตรงหน้า

“ ละ แล้วทำไม…”

“เพราะผมอยากเจอเธอเป็นครั้งสุดท้าย จึงขอให้ท่านพ่อมอบร่างชั่วคราวนี้ให้”

พี่อลิเซียเงยหน้ามาหาพี่เอลลิสพลางร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าโศกก่อนที่พี่เอลลิสจะกอดอีกฝ่ายไว้ด้วยความอบอุ่น

“ฉันขอโทษ….ฉันขอโทษด้วยนะเอลลิส ที่ไม่ได้อยู่ข้างนายจนวินาทีสุดท้าย ฉันเสียใจที่ไม่ได้บอกลานาย”

เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ที่ความเศร้าครอบงำ ก่อนที่เวลาของพี่เอลลิสจะหมดลง ร่างของพี่เอลลิสค่อย ๆ สลายไปอย่างเงียบงัน ก่อนที่ข่าวค่ายในมือถือพี่อลิเซียจะขึ้นกำหนดการวันไว้อาลัยของพี่เอลลิสในวันที่ 29 แต่วันนี้วันที่ 27 แล้วจะทันได้ยังไง

“เร็วเข้าเราต้องกลับไปให้เร็วที่สุด”

“แต่ว่าถ้ากลับยังไงให้ทันภายในวันเดียวล่ะคะ”

“มีทางอยู่”

ด้วยความร้อนใจทำให้พี่อลิเซียรีบมุ่งหน้าไปที่ที่หลบภัยที่พี่เคย์ล่าอยู่ทันที

“คุณเคย์ล่าคะ ช่วยใช้ฮ.ไปส่งพวกเราที่นิวยอร์กทีได้ไหมคะ แบบด่วนที่สุดเลย”

“โอ้ ๆ เดี๋ยว ๆ เกิดอะไรขึ้นกันนี่ทำไมถึงดูรีบร้อนแบบนี้ล่ะ”

“คือว่าคนรักพี่อลิเซียเสียค่ะ งานศพเขาจะจัดในวันที่ 29 ตอนเย็นพวกเราเลยต้องกลับไปให้เร็วที่สุดค่ะ”

“พอดีเลย ที่นี่มาเฟียก็ลดลงมากแล้วพี่กำลังจะกลับวอชิงตันพอดี เดี๋ยวแวะไปส่งนะ ขึ้นมาสิ”

“ขอบคุณนะคะพี่เคย์ล่า อ้อ พี่คิมคะ จะไปด้วยกันไหมคะ”

“ขอโทษทีนะ แต่ฉันต้องอยู่ที่นี่ช่วยเหล่าเทพที่นี่ฟื้นฟูเฮติต่อไปน่ะ”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

พอหันมาอีกทีพี่อลิเซียก็เข้าไปในฮ.เรียบร้อยแล้ว ตามด้วยลิเลียน่า ส่วนในตอนที่ฉันกำลังจะขึ้นฮ.อยู่นั่น

“เฟเรีย มาพบข้าหน่อยนะ”

เทพีเฟรดามาพบกับฉันเป็นการส่วนตัวแบะยื่นกุญแจแห่งปัญญาให้ฉัน

“นี่คือกุญแจแห่งปัญญา เมื่อถึงเวลานั้น มีคนที่ยอมตายแทนลิเลียน่าได้และเจ็บทรมานสาหัสเพื่อเธอ เสี้ยววินาทีนั่นจะเกิดแสงสว่างและที่ต้นคอลิเลียน่าจะมีรูกุญแจปรากฎ เจ้าจงใช้กุญแจดอกนี้ไขมัน มันจะคืนความทรงจำที่เคยยึดมาจากเธอกลับคืน”

ฉันรับกุญแจนั่นมาก่อนที่จะเก็บมันไว้เป็นอย่างดี แล้วจึงโค้งขอบคุณเทพีเฟรดา เทพดัมบัมลาห์และโอกูอย่างสุภาพ แล้วจึงพากาเอลกับเรเลียขึ้นฮ.ไปแล้สพวกเราก็ออกเดินทางสู่นิวยอร์กด้วยความเร็วสูง

บทสรุป :
มอบ กุหลาบสีทองให้ เฮคาที
เลือกพร บุปผาแห่งการปกป้อง ให้อลิเซีย
เลือก ขลุ่ยจันทรา ให้ตัวเอง
อลิเซียอำลากับเอลลิส
รับกุญแจแห่งปัญญาจากเทพีเฟรดา
ขึ้นฮ.พี่เคย์ล่ากลับนิวยอร์ก 10 ชั่วโมง

[รางวัลได้ทุกคนที่ร่วมทำภารกิจ]

+600 พลังใจ , 100 เกียรติยศ , ความกล้าหาญ และ ความศรัทธา
+15 คะแนนบ้าน , +2 Level up , +5 Point
+90 ดรักม่า (หรือขอเทพีไอริสเปลี่ยนเป็นดอลลาร์ได้ +8,000 ดอลลาร์)
ได้รับ: - เกราะสายรุ้ง(คลาสม่วง) 1 ชุด (ได้รับหลังจากกลับถึงค่าย พบเจอเทพีไอริส)
- หินตีบวกกับหินอัปเกรดอย่างละ 20 ก้อน
(เจ้าของภารกิจสามารถมอบให้คนอื่นได้)
รางวัลเพิ่มเติมพิเศษ (เลือกได้ 1 ใน 2 ชิ้น จะปรากฎในบันทึกหน้าสุดท้าย)
และโบนัสความโปรดปรานเฮคาทีหัวใจ 2 ดวง
และความเกลียดชังจากเอชู -5 ดวง

"HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25
- หากทำภารกิจเดินทางทวยเทพสำเร็จ ได้โบนัสความโปรดปรานหัวใจ 1 ดวง / +5 Point"
จบเควส