[บันทึกการเดินทาง] : สายรุ้งนำพาสู่เฮติ

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

คำตอบที่พวกเฟเรียได้ยินจากพี่เคย์ล่านั่นสร้างความแปลกใจแก่ตัวของพวกเธอเป็นอย่างมากเพราะคำตอบนั้นก็คือ

“ พอดีมีคนที่ได้ยินเสียงเสือร้องยามค่ำคืนน่ะ เลยลงมาตรวจสอบดู แต่ก็ยังไม่เจอเลย“

“เสียงเสือเหรอคะ”

เฟเรียที่ได้ยินคำตอบของพี่เคย์ล่าก็หันมองลิเลียน่ากับพี่อลิเซียเชิงปรึกษาว่าใช่อย่างที่เธอคิดใช่ไหม และก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ เพราะมิโนทอร์สามตัววิ่งพุ่งมาทางนี้

“หลบไป”

พวกเธอพากันหลบ และก็ได้เห็นภาพที่พี่เคย์ล่าที่หลบได้ซักปืนยิงแต่มิโนทอร์กลับไม่เป็นอะไรเลยก็นะ อาวุธธรรมดาของมนุษย์จะทำอะไรอสุรกายได้ แต่ก็ไม่โทษไรหรอกนะ ก็สิ่งที่พี่เคย์ล่าเห็นกับสิ่งที่พวกเธอเห็นมันคนละอย่างกัน และในที่สุดพวกเธอก็ตัวจริงของเสือที่พี่เคย์ล่าบอกว่ามีคนได้ยินยามค่ำคืนเสียสักที นั่นก็เป็นเพราะว่าคำพูดที่พี่เคย์ล่าพูดออกมาเมื่อหลังจากยิงมิโนทอร์แล้วมันไม่เป็นอะไรเลยว่า

“แย่แล้ว พวกเธอถอยไปก่อน เสือตัวนี้อันตรายมาก“

พี่เคย์ล่าหันมาบอกพวกเธอให้หลบไป แต่ก็ทำให้พวกเธอรู้ว่าคนธรรมดามองเห็นมิโนทอร์เป็นเสือ เสือตรงไหนนี่วัวชัด ๆ เลย แต่ก็เอาเถอะเฟเรียหันไปพยักหน้าให้กับพี่อลิเซียกับลิเลียน่าเชิงรู้กันว่าจะต้องอะไรกันต่อไป

“ทั้งสองคนคะ งานนี้เราแบ่งคนละตัวนะคะ เราจะจัดการตัวนี้เอง พี่อลิเซียจัดการตัวซ้าย ลิเลียน่าจัดการตัวขวาทีนะคะ”

“จ้ะ”

“รับทราบ”

ว่าแล้วพวกเธอก็คว้าอาวุธประจำตัวของพวกตนออกมาและพุ่งไปประจำการที่หน้ามิโนทอร์คนละตัว ตามที่เธอสั่งการไปเมื่อครู่อย่างรู้งานกัน เฟเรียจัดการใช้หอกเข้าไปลอบเอาเลือดจากมิโนทอร์ด้วยการหลอกล่อหรือจะเรียกว่าหมาหยอกแมวก็ได้ จนเธอได้เลือดมันมาเก็บไว้ในกระเป๋าเป้เดินทางของเธอ ก่อนจะเริ่มต่อสู้ต่อจนสำเร็จอย่างไม่ยากเย็นมากนัก แต่ก็ช้ากว่าพี่อลิเซียกับลิเลียน่าสักหน่อย ก็เธอติดเล่นนี่นา

“ทั้งสองคนเรียบร้อยแล้วสินะคะ”

“อยู่แล้วน่า”

“พอแยกคนละตัวแล้วมันก็เป็นเรื่องง่ายเลยน่ะ แต่ว่าเฟเรีย พี่เตือนแล้วใช่ไหมว่าอย่าติดเล่นน่ะ แล้วนี่อะไรกัน”

“ก็แค่เก็บเลือดขวดเดียวเองน่า ของดีเลยนะคะขวดนี้นี่”

เธอทำปากบู้บี้นิด ๆ ในเวลาที่เกือบลืมไปว่าพี่เคย์ล่าอยู่ข้างหลังด้วย

“นี่พวกเธอ ทำได้ไงจัดการกับเสือแปลก ๆ นั่นได้ไงกัน”

“อิอิ ความลับนางฟ้าค่ะ ก็หวังว่าพี่จะไม่ซักไซ้นะคะ แต่อย่างน้อยพวกเราก็รู้แล้วล่ะค่ะว่าเสียงเสือที่มีคนได้ยินคืออะไร แต่ปัญหาก็คืออาจจะมีมากกว่านี้ด้วยนี่แหละค่ะ”

ในตอนนั้นเองที่เฟเรียสังเกตเห็นว่ากาเอลหายไป ก่อนที่เสียงการปะทะกันของอาวุธสองชิ้นจะดังเข้าหูเธอ เธอจึงพยักหน้าส่งสัญญาณให้พี่อลิเซียตามเธอไปดูก็พบว่ากาเอลกำลังต่อสู้กับก็อบินนตัวหนึ่งอยู่แต่ดูท่าจะยังสู้ไม่ไหวทำให้แพ้ไป พี่อลิเซียเลยต้องไปใช้มีดสั้นจัดการก็อบลินตัวนั้นแทนให้ แต่มันก็ยังไม่หยุดยังมีลาเมียอีกตัวหนึ่งตามมาอยู่ข้างหลังเธอเลยต้องเป็นคนไปจัดการไปอีกตัวหนึ่ง ด้วยความที่เป็นอสุรกายที่ไม่เคยพบมาก่อนเลยทำเอาเธอลำบากพอสมควรแต่ก็เอาชนะมาได้ในที่สุดล่ะนะ หลังจากเก็บสินสงครามจากลาเมียเสร็จเธอก็กลับมารวมตัวกับพี่เคย์ล่ากับลิเลียน่าเพื่อที่จะวางแผนกันว่าควรจะทำไงต่อไปดี

ลอบเอาเลือดมิโนทอร์
ต่อสู้กับมิโนทอร์
ประลองกับลาเมีย
สินสงคราม
- เขามิโนทอร์ (เลขไบต์คี่)
- หนังมิโนทอร์ (เลขไบต์คู่)
- เลือดมิโนทอร์
- เกล็ดลาเมีย

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

หลังจากเหตุการณ์ที่เจออสุรกายปรากฎตัวจำนวนมากที่ท่อระบายน้ำใต้เมืองเฮติสิ้นสุดลง เฟเรียกับพี่อลิเซียช่วยกันสำรวจตรวจตรากันตามทางนำหน้าพวกพี่เคย์ล่าที่มีลิเลียน่าคอยคุ้มกันอยู่แนวหลัง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอสุรกายหลงเหลืออยู่ที่นี่แล้ว อย่างน้อยก็แค่ในตอนนี้ล่ะนะ “ดูท่าตอนนี้น่าจะปลอดภัยแล้วนะคะ ทางนั้นล่ะคะ”

“ทางนี้ก็เหมือนกัน งั้นเอาไงดีล่ะ”

“งั้นขึ้นไปบนก่อนไหม เดี๋ยวพี่จะพาไปที่หลบภัย”

“ก็ดีเหมือนกันนะคะ เผื่อว่าไปที่นั่นจะเจอคนที่พวกเราตามหาด้วย”

“งั้นตามมาทางนี้เลย”

หลังจากการพูดคุยตกลงกันถึงจุดหมายต่อไปเรียบร้อยแล้ว แก๊งค์สามสาวบวกด้วยพี่เคย์ล่าก็พยักหน้าให้กัน ก่อนจะให้พี่เคย์ล่านำทางพวกเธอออกจากท่อระบายแห่งนี้ไปอย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งกาเอลที่มีเรเลียอยู่บนหัวก็เดินมาหาเธอช้า ๆ ก่อนจะใช้มือกระดุกชายเสื้อเธอ ซึ่งเธอก็เดาออกเลยว่าพี่เคย์ล่าเห็นเป็นหมาใช้ปากคาบปลายชายเสื้อของเธออยู่แน่เลย ไม่ต้องสงสัยเลย ก็เธอรู้ว่าคนปกติทั่วไปเห็นก็อบลินเป็นหมานี่นา งงคือเหมือนกันตรงไหน ไหนจะรับรู้ว่ามิโนทอร์เป็นเสืออีก มันใช้ตรรกะบ้านไหนในการเปลี่ยนการรับรู้ของคนธรรมดาที่มีต่ออสุรกายพวกนี้กันนี่ คงไม่ใช่เห็นลาเมียเป็นงูนะ ให้ตายสิ

“มีอะไรเหรอกาเอล”

เธอย่อตัวลงในระดับที่เหมือนเวลาคนธรรมดาย่อตัวลงจะคุยกับสุนัขทั่วไปเพื่อไม่ให้เป็นที่น่าสงสัย

“แม่ครับคือว่าเรเลียน่ะ”

กาเอลยื่นเรเลียที่นอนอยู่ในมือของเขาให้เธอดู ก็พบว่าร่างกายของเรเลียกำลังจะเรืองแสงออกมาทำให้เธอรู้ในทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“นะ นี่มัน ลิเลียน่า พี่อลิเซีย พี่เคย์ล่าคะ ทั้งสามคนไปรอที่หน้าทางออกก่อนเลยนะคะ ขอตัวไปทำธุระแปป”

เธอบอกทั้งสามคนก่อนจะอุ้มพาเรเลียไปหลบที่มุมลับที่ไม่ห่างไปมากนัก ก่อนที่เรเลียจะมีร่างกายที่เรืองแสงไปทั่วทั้งร่างกาย แล้วร่างกายของเรเลียก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป ใช่แล้วเรเลียกำลังอีโวลูชั่นไงล่ะพอหลังจากที่เรเลียเปลี่ยนร่างเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอก็รีบอุ้มเรเลียตามทุกคนไปที่ทางออกจากท่อระบายน้ำเตรียมที่จะไปที่หลบภัยเพื่อที่จะออกตามหาธิดาแห่งไอริสต่อไป

เรเลียอีโวลูชั่น

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

เฟเรียที่จัดการเรื่องการวิวัฒนาการร่างของเรเลียเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ทำเธองงแดกไปชั่วขณะหนึ่ง นี่มันผสมอะไรไว้บ้างนี่ อีกัวน่าล่ะหนึ่ง แล้วมีปีกสีรุ้งเหมือนนกอีก หนวดเส้นโค้ง ๆ นี่มัน…ผีเสื้อเหรอ นี่มันเรเลียน้อยที่เธอรู้จักจริง ๆ ใช่ไหมนี่ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะนี่ ในตอนที่กำลังคิดอะไรในหัวอยู่นั่นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“มะ แม่คะ เป็นอะไรรึเปล่า”

“ก็แค่ตกใจนิดหน่อยน่ะ….หือ เรเลียที่หนู พูดได้เหรอ”

เฟเรียถึงกับหันขวับด้วยความแปลกใจ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเรเลียเป็นอีกัวน่าน้อย ๆ ที่พูดไม่ได้ พออีโวแล้วดันพูดได้ซะงั้น โอมายก็อต สุดจัดปลัดบอก ขนาดปลัดลาออกยังกลับมาบอกว่าสุดจัด ก่อนที่เรเลีย

“ได้ยินเสียงหนูด้วยเหรอ เย้”

เรเลียกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจที่มีคนได้ยินที่เธอพูดสักที ก่อนที่เฟเรียจะนึกออกว่าทำให้แก๊งค์ของเธอรออยู่นานแล้ว และคงให้นานกว่านี้คงไม่ได้แล้ว เธอจึงรีบให้เรเลียปืนขึ้นมาบนไหล่ของเธอก่อนที่จะวิ่งออกมาจากท่อระบายน้ำอย่างรีบเร่ง

“แฮ่ก ๆ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ”

“มาช้านะเฟเรีย มีเรื่องอะไรรึเปล่า”

“แฮะ ๆ พอดีมันถึงช่วงวิวัฒนาการของเรเลียพอดีค่ะ เราเลยพาเรเลียไปจัดการอะไรให้เรียบร้อยก่อน”

เธอตั้งแขนโชว์เรเลียที่เติบโตจนกลายเป็นตัวเต็มวัยให้ลิเลียน่ากับพี่อลิเซียดู ก่อนจะเดินมาหาพี่เคย์ล่า

“ขอโทษที่ให้รอนานนะคะพี่เคย์ล่า ไปกันเถอะค่ะ”

“งั้นตามมาเลย”

พวกเราทั้งสี่คนเดินตามพี่เคย์ล่าไปจนมาถึงที่หลบภัยของชาวเฮติที่ยังรอดอยู่จนถึงตอนนี้ เฟเรียก็คอยองสำรวจรอบ ๆ ตลอดทางเพื่อหาอะไรบางอย่างที่พอเป็นเบาะแสที่จะตามหาร่องรอยแห่งสายรุ้งที่จะนำไปสู่ชัยชนะ หรือแม้แต่เป็นคำใบ้ที่จะตามหาธิดาแห่งไอริสได้ด้วย พอมาถึงที่ที่หลบภัยแล้วพวกเธอก็มานั่งล้อมวงประชุมแผนการต่อไปกัน

“นี่แผนที่เมืองเฮติที่ขอนะ”

“ขอบคุณนะคะ พี่เคย์ล่า”

เธอรับแผนที่เมืองมาวางกางไว้บนโต๊ะ ก่อนที่จะให้พี่เคย์ล่าช่วยมาร์คจุดที่หลบภัยแห่งนี้ให้

“แล้วนี่มีวิธีตามหาคนที่หาอยู่แล้วเหรอ”

“ตอนนี้ที่เรามีอยู่ก็มีแค่ประโยคที่ว่า จงมองหาสัญลักษณ์แห่งสายรุ้ง มันคือกุญแจนำไปสู่ชัยชนะ เท่านั้นเองค่ะ เลยคิดว่าจะลองหาจากคำใบ้นี้ก่อน”

“ถ้าเป็นสัญลักษณ์แห่งสายรุ้ง งั้นลองไปหาที่ Champ de Mars ดูไหมล่ะ ธงชาติเฮติที่อยู่ที่นั่นน่ะ บางครั้งก็รู้ตีความว่าเป็นสัญลักษณ์ของสายรุ้งอยู่ด้วยนะ ส่วนตำแหน่งก็….ตรงนี้”

เฟเรียและทีมของเธอมองตามนิ้วของพี่เคย์ล่าที่ชี้ลงไปที่จุดหนึ่งของแผนที่ ในตอนนั้นเองที่ลิเลียน่าใช้ความสามารถในการจดจำของสายเลือดอะธีน่า จดจำเส้นทางทั้งหมดบนแผนที่ ก่อนจะพยักหน้าส่งสัญญาณให้เธอกับพี่อลิเซีย ก่อนจะจัดการคว้าอาวุธของพวกตน แล้วออกเดินทางไปที่ Champ de Mars ทันที

พวกเธอทั้งสามคนพากันวิ่งกันออกมาถึงจัตุรัสกลางเมืองนาม Champ de Mars ก็พบกับไซคลอปส์ตนหนึ่งเข้า ซึ่งก็แน่นอนเฟเรียก็เข้าต่อสู้อย่างดุเดือดก่อนจะเอาชนะมาได้ เธอก็เก็บสินสงครามที่ได้มาจากมัน ก่อนที่จะเริ่มแยกย้ายกันออกสำรวจที่แห่งนี้ โดยรอบ ๆ โดยตัวของเฟเรีย กาเอลและเรเลียก็ได้มาสำรวจกันที่แถวอนุสาวรีย์กัน

ปะทะไซคลอปส์
สินสงคราม: ตาไซคลอปส์

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ในระหว่างที่เฟเรียกำลังสำรวจอยู่แถวอนุสาวรีย์ในจตุรัสกลางเมือง Champ de Mars เพื่อหวังจะตามหาธิดาแห่งไอริสและอะไรบางอย่างที่จะนำพาไปสู่ชัยชนะหรือแม้แต่จะช่วยให้เฮติได้รอดพ้นจากคำสาปได้สักเพียงเล็กน้อยก็ดีอยู่นั่น เธอก็ได้ยินเสียงร่ำไห้ออกมาจากที่ไหนสักแห่งนำพาให้สาวน้อยร่างบางเดินตามเสียงนั่นไป

“เสียงจากไหนกันนะ”

เธอพำพึมกับตัวเองอย่างแผ่วเบา พลางพาร่างบางของตนค่อย ๆ เดินเข้าไปดูใกล้ ๆ เพื่อให้มองเห็นว่าเจ้าของเสียงร้องนี้คือใครกัน ในตอนนั้นเองเธอก็ได้มองเห็นร่างเจ้าของเสียงร่ำไห้นั่นเสียสักที เป็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนร่ำไห้ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาในขณะนั้น หญิงสาวคนนั้นสวยไม่มีผิดเพี้ยน ผิวสีกับผมยาวนั่นสร้างสเน่ห์น่าดึงดูดให้สาวน้อยผู้แอบมองอยู่อย่าง เฟเรียนั่นตกตะลึงในความงดงามนั่น ในระหว่างนั้นเธอคนนั้นก็กำลังยืนมองท้องฟ้า

"เมืองแห่งนี้ถึงคราพินาศแล้วสินะ...ข้าขอโทษนะเฮติ...."

เฟเรียตกใจกับคำพูดของหญิงสาวแปลกหน้า ความสงสัยก่อตัวขึ้นในหัวของเธออย่างสับสน คนนี้คือใครกัน ทำไมถึงต้องขอโทษเฮติแห่งนี้ด้วย แต่ตอนนี้ถ้าปล่อยคนคนนี้ยืนตากฝนอยู่แบบนี้ต้องเป็นหวัดแน่ แถมดู้จากที่เธอคนนี้ร่ำไห้แถมคำพูดนั่น คงกำลังสิ้นหวังน่าดูเลย งั้นสิ่งที่เธอควรทำตอนนี้ก็มีอย่างเดียวเท่านั้นคือ เธอรีบค้นกระเป๋าเป้เดินทางของตนก็พบว่าเธอพอมีเสื้อคลุมที่พอจะคลุมกันฝนได้ เธอเลยตัดสินใจวิ่งไปเอาเสื้อคลุมบังหัวอีกฝ่ายไว้

"ขอโทษด้วยนะคะ คือว่าหนูเห็นคุณยืนตากฝนอยู่เลยกลัวว่าคุณจะเป็นหวัด ถ้าไม่รังเกียจใช้นี่นะคะ แล้วก็...หนูเข้าใจนะคะว่าคุณสิ้นหวัง ด้วยสภาพเมืองเฮติในตอนนี้ แต่ว่านะคะ ถ้าคุณช่วยเหลือที่นี่คนเดียวไม่ได้ หนูจะช่วยเองค่ะ หนูและเพื่อน ๆ ถ้ามีกันหลายคนล่ะก็อาจจะช่วยอะไรบางอย่างได้แน่ค่ะ"

เธอจัดการสวมเสื้อคลุมให้กับหญิงสาวแปลกหน้าคนนั้น พลางพูดให้กำลังใจอีกฝ่ายอย่างน้อย ๆ ก็อยากจะดึงอีกฝ่ายจากความสิ้นหวังได้บ้างก็คงดี ก่อนจะเห็นว่ามีฮาร์ปี้ตนหนึ่งจะเข้ามาโจมตีเธอ เฟเรียจึงตัดสินใจพาหญิงสาวแปลกหน้าไปอยู่ในจุดที่พอหลบฝนได้บ้าง ก่อนที่จะ

"รออยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ - เรเลียไปตามพี่อลิเซียกับลิเลียน่ามาที่นี่ทีนะ - กาเอลฝากดูแลคุณคนนี้ทีนะ"

เธอเอ่ยกับหญิงสาวแปลกหน้าก่อนที่ จะหันไปสั่งการให้ลูก ๆ ของเธอทั้งสองของเธอแยกย้ายไปส่งข่าวและให้กาเอลอยู่ที่นี่เพื่อช่วยดูแลหญิงสาวคนนี้ไว้ "ค่ะแม่"

"ครับแม่"

หลังจากที่จัดแบ่งหน้าที่กันเรียบร้อยแล้วเฟเรียก็คว้าหอกกรีกของตนเข้าต่อสู้กับฮาร์ปี้อย่างดุเดือด จนในที่สุดก็เอาชนะได้ในที่สุดเธอก็เก็บสินสงครามและกลับมาดูแลหญิงแปลกหน้าคู่กับกาเอลเพื่อรอพี่อลิเซียกับลิเลียน่ามารวมตัวกัน เพื่อมาปรึกษากันว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร และควรทำยังไงกันต่อไปดี ในระหว่างรอ เธอก็กุมมือของหญิงสาวแปลกหน้าไว้ เพื่อให้พอคลายความเศร้าลงได้บ้าง

สู้กับฮาร์ปี้
สินสงคราม: ขนฮาร์ปี้ 2 เส้น

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ในตอนที่กำลังคอยดูแลผู้หญิงแปลกหน้าอยู่นั่น เธอก็ได้พูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ กับหญิงสาวแปลกหน้ากันเสียสักหน่อย

“นี่เจ้าน่ะ ทำไมถึงมาช่วยข้าเหรอ”

“ทำไมงั้นเหรอคะ ก็คงเพราะคุณเหมือนเราในอดีตล่ะมั้งคะ ที่จมอยู่ในความสิ้นหวังและหวาดกลัวที่มีต่อสิ่งที่เรามองเห็นแต่คนอื่นมองไม่เห็น ในตอนนั้นเองพ่อบุญธรรมกับแม่ของหนูก็เข้ามาเคียงข้าง กุมมือให้กำลังใจอย่างใจเย็นแบบนี้ พอเห็นคุณแล้วเลยคิดว่าหนูควรทำแบบเดียวกันกับคุณด้วยค่ะ อีกอย่างหนึ่งก็เรื่องบ้างเรื่องเราอาจทำคนเดียวไม่ได้ แต่ถ้าช่วยกันหลายคนล่ะก็ความเป็นไปได้ก็จะเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ“

“โดยที่ไม่รู้ว่าข้าเป็นใครเลยหรือ”

“ค่ะ”

เธอยิ้มให้กับอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนพลางใช้ทั้งสองมือของตนกุมมือไว้เพื่อให้รู้สึกยังพอมีความหวังอยู่ ในตอนนั้นเองที่ลิเลียน่ากับพี่อลิเซียที่เธอฝากให้เรเลียไปตามมาก็มาถึง แล้วทันทีที่ลิเลียน่าเห็นหญิงสาวข้างเธอก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายคือใคร รีบดึงตัวเฟเรียมาคุยทันที

“นี่เฟเรีย รู้ไหมนี่ว่าข้าง ๆ นั่นคือใครน่ะ”

“ไม่รู้อ่ะ เราเห็นเขากำลังร้องไห้อยู่กลางสายฝน และกล่าวขอโทษเฮติ เราเลยพามาหลบฝนด้วยกันแค่นั้นเองน่ะ”

เฟเรียทำหน้าใสซื่อบอกไปตรง ๆ เลยว่าเธอไม่รู้จริง ๆ ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ก่อนที่ลิเลียน่าจะกระซิบพลางบอกตัวตนที่แท้จริงของหญิงสาวแปลกหน้าให้เธอฟัง

“นั่นน่ะเทพีเอซู เทพีแห่งเฮติเลยนะ แถมยังเป็นเทพีแห่งความรัก ความงามและความอุดมสมบูรณ์อีกด้วยนะ”

เฟเรียตาเปิดโผกอย่างตกใจหนักพลางมองไปที่หญิงแปลกหน้าคนนั้นที่เธอพึ่งรู้ว่าอีกฝ่ายคือเทพีเอซู ก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้าเทพีเอซูด้วยความสำนึกผิดที่ดันไปทำอะไรที่ดูล่วงเกินอีกฝ่ายไปเสียซะแล้ว เธอก้มหน้าไม่กล้ามองตาอีกฝ่าย

“โอ้! เป็นอะไรหรือสาวน้อย”

“หนูขอโทษ หนูขอโทษ หนูขอโทษที่ทำการกระทำเหมือนจะอวดดีแบบนั้นออกไป หนูไม่ทราบเลยว่าท่านคือเทพีเอซู หนูขอโทษ หนูเพียงแค่….หนูเพียงแค่อยากช่วยท่าน”

“ไม่เอาสิ เจ้าบอกเองนี่ว่าจะช่วยข้า มีหลายคนดีกว่าคนเดียวใช่ไหม งั้นลองบอกมาสิ ว่าเจ้าจะช่วยเหลือข้าและเฮตินี้ยังไง“

เฟเรียเงยหน้าขึ้นมองหน้าเทพีเอซู พลางประกายแห่งความหวังปรากฎบนใบหน้าเธอ

“ค่ะ คือ….พวกเราพอรู้ค่ะว่าสาเหตุของสถานการณ์ในเมืองเฮติแห่งนี้คืออะไร แต่ว่าพวกหนูไม่สามารถจัดการเรื่องกันเองได้ เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับเทพีของกรีกองค์หนึ่ง เทพีแห่งเวทมนตร์ เทพีเฮคาทีค่ะ“

“จากข้อมูลที่พวกเราได้รับมา ว่ากันว่าในเมืองเฮติแห่งนี้มีผู้ลบลู่เทพีเฮคาทีอยู่ จึงทรงสาปเมืองแห่งนี้ให้มีสภาพเหมือนอย่างตอนนี้ค่ะ”

ลิเลียน่าช่วยเสริมข้อมูลเท่าที่พวกเธอรู้มาให้เทพีเอซูฟังอย่างตรงไปตรงมาและไม่ปิดบัง

“การที่จะเกลี้ยมกล่อมเทพีเฮคาทีให้ได้นั่น พวกเราจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากเทพอย่างท่านเทพีเอซูด้วยอีกแรงค่ะ”

“เป็นเช่นนี้นี่เอง ข้าชักอยากรู้แล้วนะนี่ว่าพวกเจ้าสามคนเป็นใครกันแน่ เหตุใดถึงรู้เรื่องพวกนี้มากถึงขนาดนี้”

“ต้องขออภัยที่ไม่ได้แนะนำตัวเร็วกว่านี้นะคะ พวกเราเป็นเดมิก็อตเทพกรีกจากค่ายฮาล์ฟบลัดค่ะ หนูเฟเรีย เฮย์ส ธิดาแห่งฮิปนอสค่ะ”

“หนูลิเลียน่า ไทเลอร์ ธิดาแห่งอะธีน่าค่ะ”

“หนูอลิเซีย เคอร์เนอตี้ ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์ค่ะ”

“กาเอลครับ”

“เรเลียค่ะ”

“กาเอลกับเรเลียเป็นลูก ๆ ของหนูเองค่ะ พวกเขาเกิดมาจากไข่ที่หนูเป็นคนดูแลเลยถือเป็นลูกค่ะ เออ…หนูรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่อาจจะไม่สมควรไปหน่อย แต่ก็อยากจะถามค่ะ พวกเราทั้งสามคนอยากจะขอความช่วยจากท่านเทพีเอซูในการช่วยกอบกู้เฮติค่ะ”

“ช่วยเหลือสินะ งั้น…เจ้าจงผ่านการทดสอบของข้าให้ได้สิ จงทำให้ข้าพึงใจในตัวเจ้าซะ”

“ขอรับการทดสอบนี้แล้วกันค่ะ นี่คือกุหลาบสีทองเป็นของดีอย่างหนึ่งจากค่ายฮาล์ฟบลัดค่ะ ขอมอบมันให้กับท่านในโอกาสการได้พบกันครั้งนี้ค่ะ”

เฟเรียพยักหน้ารับคำของเทพีเอซูก่อนที่จะหยิบดอกกุหลาบสีทองมามอบให้เทพีเอซูก่อนจะประสานสองมือของตนก่อนจะหลับตาลงภาวนาเพื่อถวายศรัทธาแด่เทพีเอซูเป็นจำนวนมาก เพื่อให้เทพีพึงพอใจในตัวเธอ

ข้า เฟเรีย เฮย์ส ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่เทพีเอซู
จำนวนศรัทธาที่มอบให้ : 2000
มอบ กุหลาบสีทอง ให้กับ เอซู [God-36]

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ดูเหมือนข่าวลือเกี่ยวกับกุหลาบสีทองนี้จะเป็นจริง ที่ว่ามันจะสามารถเพิ่มความชื่นชอบของเทพที่มีต่อเราได้ ทำให้เทพีเอซูดูเหมือนจะถูกใจกุหลาบสีทองมากเป็นพิเศษ อีกทั้งจากการถวายศรัทธาที่เธอเก็บมาตลอดการฝึกฝนมายาวนานตลอดเกือบหนึ่งปีก็ยิ่งทำให้เทพีเอซูยกยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจเป็นอย่างมากขึ้นไปกว่าเดิมอีก ภาพตรงหน้าของพวกเธอคือเทพีเอซูกำลังมองกุหลาบสีทองที่เธอพึ่งให้ไปเมื่อครู่อย่างถูกอกถูกใจพลางอมยิ้มให้กับของที่เธอถวายไป

"อือ....นี่นะหรือของขึ้นชื่อจากค่ายของพวกเจ้า มันช่างงดงามถูกใจข้ายิ่งนัก ยิ่งรวมกับความศรัทธาจำนวนมากที่เจ้าถวายให้ข้าแล้ว ข้าก็ยิ่งเชื่อแล้วว่าเจ้าพยายามจะช่วยเฮติแห่งนี้จริง ๆ"

เทพีเอซูนั่งไขว้ห้างอย่างสง่างามสมกับเป็นเทพีแห่งเฮติ แบบนี้ยิ่งน่าจะเทียบได้กับเทพีไกอากับเทพีนิกซ์ ปฐมเทพของฝั่งกรีกเลยนะนี่ พอฟังจากคำพูดของท่านแล้วทำเอาเฟเรียคิดว่าเธอผ่านการทดสอบแล้วจึงพูดออกไปว่า

"งั้นก็" "แต่ยังไม่พอหรอกนะ ความพึงพอใจที่ข้ามีต่อเจ้ายังไม่เพียงพอที่จะให้ข้ายอมร่วมมือช่วยเหลือเฮติแห่งนี้กับเจ้า เจ้าคงรู้สินะว่าควรทำยังไง"

เฟเรียมองตาของเทพีเอซูราวกับรู้ว่าสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการให้เธอทำคืออะไร ก่อนที่จะล้วงกระเป๋าเป้นักเดินทางของตนหยิบของบางสิ่งบางอย่างออกมา

"นี่คือหินแห่งปัญญาค่ะ เป็นหินที่หนูได้รับมาจากการทำภารกิจภารกิจหนึ่งของเทพีอะธีน่า เทพีแห่งปัญญาและสงครามของกรีก หากไม่เป็นการกำแหงมากเกินไปโปรดรับมันไว้ด้วยนะคะ"

เธอหยิบหินแห่งปัญญาสีฟ้าเป็นประกายตัดกับสีทอง อันเป็นหินวิเศษหายากจากภารกิจลอบช่วยเหลือเทพีไอริสที่เธอไปหยางโจวแล้วเจอเหตุการณ์สารพัดสารเพกว่าจะออกมาจากที่แบบนั้นได้ก็ล่อไปร่วมเกือบเดือน กว่าจะได้กลับไปค่ายฮาล์ฟบลัด กว่าจะได้มาที่เฮตินี่อีก มันเลยมีค่าพอที่จะมอบมันให้กับเทพีเอซูในเวลาแบบนี้ไงล่ะ

"โอ้ เจ้านี้กล้าขนาดว่าเอาของที่ดูหายากสุด ๆ ของตนมาให้ข้าเลยหรือ"

"ก็เพราะว่าอยู่ในสถ่นการณ์แบบนี้และเป็นท่านด้วยล่ะค่ะ เลยย่อยเป็นเวลาอันดีที่จะมอบสิ่งที่ล้ำค่าอย่างนี้ให้ท่านค่ะ"

เธอตอบอย่างไม่ลังเลที่จะเอ่ยความจริงใจนี่ออกไป เพราะเธอไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไร แค่เพียงเป็นตัวของตัวเองเท่านั้นก็เพียงพอที่จะผ่าฟันการทดสอบครั้งนี้ให้ได้

มอบ หินแห่งปัญญา ให้กับ เอซู {God-36]

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

การมอบหินแห่งปัญญาให้กับเทพีเอซูไปนั่นส่งผลให้ท่านนั้นเกิดความพอใจมากถึงขั้นที่ พระนางยกยิ้มขึ้นมาและกล่าวว่า

"ข้าได้เห็นความตั้งใจจริงของพวกเจ้าแล้ว เก่งมากเหล่าเดมิก็อตแห่งกรีกทั้งสาม พวกเจ้าผ่านการทดสอบของข้า ข้าให้สัญญา เมื่อถึงเวลาข้าจะปรากฎตัวไปช่วยเหลือร่วมสู้กับเจ้า"

ว่าแล้วเทพีเอซูก็หายตัวจากไป เหลือไว้เพียงแก๊งค์ของพวกเธอเพียงสามคนอีกครั้ง จึงได้แต่มากลับเข้าสู่การทำภารกิจเบื้องต้นของเธอสักทีหนึ่ง ตามหาธิดาแห่งไอริสนั่นเอง พวกเธอรีบหันไปออกเดินทางตามหาธิดาแห่งไอริสไปพลาง ๆ แล้วถกกันว่าจะเกลี้ยกล่อมเทพีเฮคาทียังไงดี เพราะถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากให้เกิดการปะทะกันหรอกนะ แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็พร้อมสู้ได้เหมือนกัน

"จะว่าไปเราจะเกลี้ยงกล่อมเทพีเฮคาที ให้ถอนคำสาปให้เมืองเฮติแห่งนี้ยังไงล่ะคะนี่"

"นี่จำที่แม่ดำพูดได้ไหม ว่าเหล่ากึ่งเทพที่ทำตัวเป็นวีรบุรุษที่จะมาช่วยพวกลบลู่เทพี และเทพีเฮคาที เป็นไปได้ไหมว่าที่เมืองนี้ถูกสาปก็เป็นเพราะมีพวกลบลู่เทพีอยู่ในนี้ แต่ประเด็นคือพวกไหนกันที่ลบลู่ท่านและลบลู่ยังไง หรือแม้แต่อยู่ที่ไหน เอาจริง ๆ คือถ้าอยากแก้ที่ต้นเหตุคงต้องไปจัดการเจ้าพวกผู้ลบลู่ก่อน แต่เบาะแสมันน้อยเกินไปน่ะ"

"งั้นถ้าเราไปคุยกับเทพีโดยตรงหรือพวกสาวกของท่านน่าจะดีที่สุดใช่ป่ะ"

"งั้นพี่อลิเซียสามารถใช้พลังของสายเลือดอะโฟร์ไดท์ในการทำให้พวกแม่มดดำหรือพวกอสุรกายสาวกของเทพีเฮคาทียอมให้เบาะแสพวกเราไหมคะ"

"ไม่แน่ใจนะ ว่าทำได้ไหมแต่ก็น่าสนใจดี"

"งั้นพวกเราไปหาธิดาแห่งไอริสก่อนดีกว่านะคะ"

หลังจากการประชุมกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างการเดินทางตามหาธิดาแห่งไอริสกันอยู่แบบเพลิน ๆ ก่อนที่จะได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น

"กรี๊ดดดด อย่าเข้ามานะ"

เสียงกรีดร้องของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นนำให้พวกของเฟเรียรีบวิ่งไปดูก็พบว่ามีหญิงสาววัยยี่สิบต้น ๆ คนหนึ่งล้มลงอยู่ลงพลางสายตาที่มองขึ้นไปราวกับว่าเธอนั่นมองเห็นผู้ที่กำลังเข้าโจมตีเธอว่ามันคือ มิโนทอร์ ทำให้พวกเธอรู้ทันทีว่าหญิงสาวคนนั้นคือคนที่พวกเธอตามหาอยู่ ธิดาแห่งไอริสนั่นเอง

"เราจะจัดการมิโนทอร์เองค่ะ ทั้งคู่ช่วยพาเธอคนนั้นออกมาทีนะคะ"

เฟเรียรีบบอกเพื่อนร่วมทีมของตนทั้งสองคนก่อนจะถือหอกพุ่งเข้า แทรกกลางระหว่างธิดาแห่งไอริสกับมิโนทอร์ตัวนั้น ไปต่อสู้กับมิโนทอร์อย่างดุเดือดและเอาชนะมาได้พร้อมได้รับสินสงครามมาเรียบร้อย โชคดีที่พี่อลิเซียกับลิเลียน่าพาเธอคนนั้นหนีออกมาได้สำเร็จ

"ปลอดภัยแล้วนะคะ"

"แฮ่ก ๆ ขอบคุณนะที่ช่วย"

"เออ...พวกเราได้รับคำขจากแม่แท้ ๆ ของคุณให้มาช่วย...เออ จะว่ายังไงดีนะ คือว่าพวกเราเป็นเหมือนกับคุณค่ะ เป็นพวกที่มองเห็นอสุรกายประหลาดนั่น พวกเราถูกเรียกกันว่าเดมิก็อตหรือกึ่งเทพจากค่ายฮาล์ฟบลัดที่อยู่ที่ลองไอซ์แลนต์น่ะ"

"ฉะ ฉันชื่อ คิม แพตเตอร์สันน่ะ"

"คุณคิมสินะคะ เราเฟเรีย ส่วนนี้ลิเลียน่ากับพี่อลิเซียค่ะ อย่างที่เราบอกว่าพวกเราสามคนมาจากค่ายฮาล์ฟบลัด สถานที่รวบรวมและฝึกฝนคนแบบคุณและแบบพวกเราค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"

หลังจากการแนะนำตัวกันเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเธอก้พากันพาคิมมาที่หลบภัยเพื่อมารวมตัวกับพี่เคย์ล่า เพื่อที่จะเริ่มต้นการปลุกใจเหล่าคนเฮติที่เหลือรอดกันเสียสักที

สู้กับมิโนทอร์ผู้ไล่ล่าคิม
สินสงคราม:
- เขามิโนทอร์ (เลขไบต์คี่)
- หนังมิโนทอร์ (เลขไบต์คู่)

โบนัส brave
- ทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับอสุรกาย หัวหน้าหรือจ่าฝูง ชนะและเลือดลดครึ่งหลอด จะได้โบนัส +25 EXP หลังจบโรลเพลย์การต่อสู้
- ทุกครั้งที่ต่อสู้กับอสุรกายปกติทั่วไปและพิชิตได้ จะได้โบนัส +10 EXP เพิ่มเติมหลังจบโรลเพลย์การต่อสู้
- ทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับอสุรกายประเภทใดก็ตาม และเลือดเหลือหลักหน่วย แต่พิชิตได้ จะได้โบนัส +30 EXP +4 Point

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ในตอนนี้กลุ่มเฟเรียพร้อมด้วยคิมที่เธอแน่ใจแล้วว่าคนนี้นี่แหละธิดาแห่งไอริส หลักฐานก็คือคิมมองเห็นมิโนทอร์อย่างที่พวกเธอมองเห็นนั่นแหละนะ แถมด้วยสันชาตญาณบางอย่างทำให้เธอเธอแน่ใจว่าอีกฝ่ายเป็นคนที่อยู่ในคำพยากรณ์จริง ๆ และในตอนนี้พวกเธอก็กลับมารวมตัวกับพี่เคย์ล่าที่ที่หลบภัยหรือจะเรียกว่าสถานที่อพยพของเหล่าชาวเมืองเฮติที่เหลือรอดอยู่ที่นี่ล่ะนะ เฟเรียลองกวาดสายตามองรอบ ๆ ก็พบว่าเหล่าผู้คนที่อยู่ที่นี่ต่างสิ้นหวังและหวาดกลัวกับอะไรบางอย่าง คงเป็นเพราะคำสาปนี้ที่เทพีเฮคาทีสาปไว้มีผลต่อจิตใจของผู้คนที่นี่ด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้ หรือเป็นความหวาดกลัวที่เกิดจากสิ่งที่เกิดขึ้นจากคำสาปกันแน่ เธอก็ไม่อาจรู้ได้เลย แต่ที่รู้ ๆ คนพวกนี้ดูคล้ายกับเธอเมื่อ 4 ถึง 5 ปีก่อน ตอนที่เธอนั่นเจอพวกอสุรกายครั้งแรก ตอนนั้นเธอทั้งหวาดกลัวทั้งทำอะไรไม่ถูก คิดว่าคนพวกนี้ก็เหมือนกัน

“กลับมาแล้วค่ะพี่เคย์ล่า”

พวกเธอตัดสินใจเดินมาหาพี่เคย์ล่าก่อนเป็นอย่างแรก เพื่อเตรียมแผนการปลุกใจของชาวเฮติให้ลุกขึ้นสู้ ตามภารกิจคำพยากรณ์ของเธอที่ให้เป็นแสงแห่งควมหวังปลุกกระตุ้นผู้คนในเฮติที่อยู่ในความหวาดกลัวให้ฮึกสู้ แต่จะปลุกกระตุ้นพวกเขาให้ลุกขึ้นสู้ยังไงดีล่ะ

“กลับมาแล้วเหรอ แล้วนั่นคนที่ตามหาอยู่เหรอคะ“

“ใช่ค่ะ นี่พี่คิม เป็นคนที่พวกเรากำลังตามหาอยู่ แล้วคิดว่าจะพาเธอคนนี้กลับไปค่ายด้วยค่ะ”

“งั้นแล้วตอนนี้จะทำมันจริง ๆ สินะ”

“ค่ะ พวกเราจะขอความร่วมมือจากพี่เคย์ล่าในการช่วยปลุกใจ ปลุกกระตุ้นคนเฮติเหล่านี้ฮึกขึ้นสู้ค่ะ”

“แต่ว่าจะทำได้ยังไงกันล่ะ”

“คนที่หวาดกลัวอยู่น่ะ เราจะกระชากเขาขึ้นมาเลยไม่ได้ค่ะ เราต้องทำให้เขารู้สึกว่าเราเป็นก็รู้สึกแบบเดียวกับเขาก่อนน่ะด้วยการ….

เฟเรียหันไปมองคนที่สั่นกลัวอยู่ในมุมหนึ่งแล้วนั่งลงหน้าเขาแบบเว้นระยะห่างนิดหน่อย

”หยะ อย่าเข้ามา อย่าเข้ามา กะ กลัวแล้วอย่าทำอะไรเลยนะ”

“กลัวสินะคะ เราก็กลัวเหมือนกันค่ะ แต่ว่านะคะถ้าเรากลัวแล้วหยุดอยู่ตรงนี้ ชีวิตก็หมดสนุกกันพอดีสิคะ ตอนนี้ชีวิตของคุณ และหลาย ๆ คนที่อยู่ที่นี่ก็เพียงแค่ถูกความกลัวบดบังสีสันในชีวิตเท่านั้นแหละค่ะ ดังนั้น….”

เฟเรียค่อย ๆ ลุกขึ้นพลางสวมหูฟังเฮคโฟนที่เธอพาดที่คอไว้ตลอดเวลามาสวม ก่อนจะร้องเพลงออกมาว่า

“อยากตายไปทำไม ถ้าเรานั่นยังไม่ได้ทำความฝันอะไร

ปล่อยทิ้งชีวิตที่ฉันมีไปตามผู้คนเหล่านั้นทำไม

หากลองเลือกเดินเส้นทาง ที่เราต้องการมันจะเป็นเช่นไร?

ตัวฉัน ตัวฉัน ตัวฉัน ตัวฉัน ก็อยู่ตรงนี้ไง….. ”

ใช่แล้วล่ะ เธอร้องเพลง Awkening ออกมาพลางส่งสัญญาณให้พี่อลิเซียกับลิเลียน่ามาร้องด้วยกัน และพี่เคย์ล่าที่น่าจะรู้สึกได้ว่าอาจมีบางคนไม่เข้าใจเพลงที่พวกเธอกำลังร้อง จึงได้ร้องตามเนื้อของพวกเธอเป็นภาษาของเฮติให้ด้วย ที่เฟเรียเลือกร้องเพลงก็เพราะว่าเพลงมันเป็นภาษากลางนี่นา ระหว่างการร้องไปพวกเธอก็พยายามเต้นพลางทำจังหวะราวกับเล่นดนตรีง่าย ๆ อยู่ เพื่อดึงความสนใจและปลุกใจชาวเฮติทุกคนที่อยู่ที่แห่งนี้ให้สู้กับความหวาดกลัวในใจ และใช่มันคือวิธีเดียวกันกับที่พ่อบุญธรรมและแม่ของเธอช่วยเธอออกมาจากความหวาดกลัวต่อพวกอสุรกาย และก็หวังว่าสิ่งนี้จะช่วยปลุกใจพวกเขาได้บ้างนะ ซึ่งดูเหมือนพี่เคย์ล่าก็ช่วยบรรเลงดนตรีให้ด้วยนะนี่ เยี่ยมไปเลย แต่ในตอนนั้นเองที่เสียงหนึ่งดังขึ้น นำพาความซ็อตให้แก่เฟเรีย

“กึ่งเทพน้อย….”

ปลุกกระตุ้นผู้คนในเฮติให้ฮึกสู้
ปะทะกับความกลัว (ขอเปิดประลองต่อสู้กับความกลัวค่ะ)

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

อยู่ดี ๆ ภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไป จากที่กำลังร้องเพลงอย่างสนุกสนานเมื่อครู่ก็กลับกลายเป็นมืดมนในทันตา เพราะว่าสิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าเธอนั่นเป็นสิ่งที่เธอไม่คิดที่จะมาเจออยู่ที่เฮติแห่งนี้ได้เลย

“เจอเจ้าสักทีนะกึ่งเทพน้อย”

นั่นก็คือภาพของเทพหยางเจียนเทพคุมกฎแห่งเมืองจีนพร้อมทวนในมือ ทำให้ภาพในอดีตย้อนกลับคืนมาภาพที่เธอเกือบถูกเทพหยางเจียนฆ่าตายนั่นเอง

“ปะ เป็นไปได้ไง ไม่ใช่ว่าออกมาจากเมืองจีนไม่ได้เหรอ”

เฟเรียหน้าซีดเผือกตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวที่มีต่อบุคคลตรงหน้าของตน พลางปฎิเสธความจริงว่านี่คงเป็นภาพลวงตา ไม่มีทางหรอกที่เทพหยางเจียนจะมาอยู่ที่นี่ได้ แต่ว่าในตอนนั้นเองที่มีมือน้อย ๆ มือหนึ่งสวมเฮคโฟนใส่ที่หูเธอ เสียงเพลงทำให้เธอพอตั้งสติได้เล็กน้อย เธอหลับตาลงพลางหายใจเข้าลึก ๆ

“จงยอมแพ้แล้ว ตามข้าไปรับโทษบนสวรรค์ซะดี ๆ มิเช่นนั้น….”

“มิเช่นนั้นจะทำให้จำนนเอง ใช่ไหมคะ แต่ขอโทษด้วยนะคะ”

เฟเรียใส่หัวเท้าของตัวเองเดาะหอกกรีกในมือตนเข้าใส่เทพหยางเจียน

“นี่เจ้า! รู้ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรือไงว่าเจ้าเอาชนะข้าไม่ได้”

เทพหยางเจียนเอียงตัวหลบอย่างน่าเกรงขามและน่าหวาดหวั่น

“ก็ถ้าเป็นเทพหยางเจียนตัวจริงล่ะนะคะ”

เธอพูดสวนกลับไป พอตั้งสติให้แล้วก็พบถึงข้อน่าสงสัยเต็มไปหมด ดีที่เธอพอตั้งสติได้จึงเริ่มทำตัวแบบที่เคย ๆ มาทันที ทำให้เป็นเรื่องสนุกแม้ในใจจะหวาดกลัวอยู่ก็ตาม แต่ว่าถ้าถอยคงไม่ใช่เธอล่ะนะ จึงคว้าหอกของตนเข้าไปต่อสู้กับเทพหยางเจียน

“เจ้าพูดเรื่องบ้าอะไร”

“ก็คงบ้านะคะ งั้นมาเต้นรำกันเถอะค่ะ บนดินแดนต้องสาปนี้น่ะ”

“ได้! ในเมื่อเจ้าอยากตายมากขนาดนั้น”

ว่าแล้วการต่อสู้ของเฟเรียกับเทพหยางเจียนก็ดำเนินขึ้นอีกครั้ง ถือเป็นการล้างแค้นของเธอด้วยล่ะนะ เธอพยายามไล่ความคิดที่ว่านี่คือเทพหยางเจียนตัวจริงออกไป แล้วเข้าไปสู้อย่างสุดกำลัง โดยไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว และในที่สุดเธอก็เอาชนะได้ ปลายหอกของเฟเรียแทงทะลุกลางอกเทพหยางเจียนก่อนที่ภาพตรงหน้าจะสลายหายไป เผยให้เห็นว่าพวกเธอกลับมาอยู่ที่ที่หลบภัยชาวเฮติอีกครั้งแล้ว พร้อมที่พี่อลิเซียและลิเลียน่าดูก็พึ่งหลุดพ้นจากภาพลวงได้เหมือนกัน นั่นมันคืออะไรกันแน่นะ

“พี่อลิเซียคะ ลิเลียน่าเป็นยังไงบ้างคะ”

ในตอนนั้นเองที่เธอเห็นรอยน้ำตาอาบแก้มพี่อลิเซียนิด ๆ ทำให้รู้เลยว่าสิ่งที่อีกฝ่ายเห็นคงสะเทือกใจมากแน่ ๆ

“พะ พี่…พี่เห็นเอลลิสควงผู้หญิงคนอื่นที่รูปร่างสวยแซ่บทรงเจ๊ สวยอย่างกับท่านแม่เลย มาบอกเลิกพี่ พอพี่ไม่ยอมนางคนนั้นก็มาตบหน้าพี่อย่างแรงอย่างกับละครหลังข่าว แต่พี่รู้ดีเอลลิสไม่ใช่คนแบบนั้น พี่เลยสู้กลับจนภาพสุดท้ายคือ……ถึงจะรู้ว่าเป็นภาพลวงแต่ว่ามันเหมือนจริงเกินไปแล้วนะ สัมผัสตอนแทงทะลุหัวใจของเอลลิสพี่ยังตราตรึงอยู่เลย”

พี่อลิเซียร้องไห้ออกมาทำให้เธอต้องเข้าไปกอดปลอบพี่เขา ก่อนที่ลิเลียน่าจะจัดการเสร็จแล้วเดินเข้ามา

“ดูเหมือนว่าต่างคนก็ต่างเจอเรื่องที่ต่างกันสินะ”

“ดูเหมือนจะเป็นความหวาดกลัวในใจเรานะคะ และอาจเป็นสาเหตุให้คนที่เฮติเป็นแบบนี้ด้วย แล้วลิเลียน่าล่ะคะเห็นอะไรเหรอ”

“ฉันน่ะเหรอ ฉัเห็นตาทึ่มเดม่อนเปลี่ยนทุกคนในค่ายเป็นฮาเร็มของมันแล้วให้ทุกคนมาเยาะเย้ยมารุมสะกรรมฉันน่ะสิ แต่โทษทีนะที่ฉันไม่โง่ เลยใช้หอกกวาดฟาดให้หมด ๆ ไปซะ แล้วมันก็หายไปเลยน่ะ”

ลิเลียน่าเล่าพลางสะบัดผมแบบเชิด ๆ แนวว่าไม่ได้แดกฉันหรอก

“แล้วเฟเรียล่ะ”

“เราเจอเทพหยางเจียนมาไล่ฆ่าจะตามจับเราไปรับโทษบนสวรรค์น่ะ แต่ก็ดีแล้วนะคะที่ทั้งคู่ปลอดภัย แต่เราว่าถ้าเกิดภาพลวงมาแบบนี้สงสัยแม่ใหญ่คงไม่พอใจแล้วแน่ ๆ เลย——”

พิซิตความกลัว
- ทุกครั้งที่ต่อสู้กับอสุรกายปกติทั่วไปและพิชิตได้ จะได้โบนัส +10 EXP เพิ่มเติมหลังจบโรลเพลย์การต่อสู้

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

หลังจากการพิซิตกับความกลัวของกลุ่มของเฟเรียจบลง ยังไม่ทันได้ดีใจ จู่ ๆ ผู้คนในที่หลบภัยก็ล้มพับสลบกันหมดรวมถึงพี่เคย์ล่าด้วย ในตอนนั้นพวกเราทั้งสามคนต่างมองคนรอบตัวสลบไปด้วยความตื่นตะหนกในใจก็พลางคิด นี่มันเกิดอะไรกันแน่ แต่ไม่ทันได้คิดอะไรท้องฟ้าที่เป็นกลางวันตลอด 24 ชั่วโมงนั่นถูกความมืดจากไหนก็ไม่รู้แผ่ปกคลุมไปทั่วเฮติตอนนี้

“ความมืดพวกนี้คืออะไรกันคะนี่”

“มันไม่ใช่ความมืดหรอกนะ ดูนู่นสิ”

ลิเลียน่าชี้ให้ดูที่ความมืดที่แผ่ขยายอีกครั้งก็พบว่ามันเหมือนเป็นโดมพลังบางอย่างเสียมากกว่า

“ไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะ ดูท่านั้นสิ”

ในตอนนั้นเองพี่อลิเซียก็ชี้ไปทางใจกลางเมืองห่างจากจุดที่พวกเธอสามคนอยู่ราว 50 เมตร ในตอนนี่มันมีแสงสีแดงสว่างวาบบนท้องฟ้ากระพริบไปมา ราวกับเป็นลางร้ายถึงอะไรบางอย่าง หรือว่าจะเป็นสัญญาณสู่การต่อสู้ครั้งสุดท้าย และมันก็ถูกยืนยันด้วยเทพีเอซูที่ปรากฎกายมาข้างพวกเธอ

“ถึงเวลาแล้ว ข้าจะไปรอเจ้าใกล้ ๆ ใจกลางเมืองตรงนั้น”

ว่าแล้วเทพีเอซูก็หายไปราวกับกำลังวาร์ปไปที่ใจกลางเมืองรอพวกเธอ แต่คงเป็นอย่างที่เธอคิดแน่แม่ใหญ่เฮคาทีพิโรธแล้วไงล่ะ ถึงตะทำใจไว้แล้วก็เถอะนะ แบบนี้สงสัยจะพูดดี ๆ ไม่รู้เรื่องแน่นอนเลย มีแต่ต้องมุ่งหน้าสู่สถานที่ต่อสู้ศึกสุดท้ายเท่านั้น เฟเรียหันมองลิเลียน่ากับพี่อลิเซียพลางพยักหน้าให้กันส่งสัญญาณเตรียมพร้อมบุกทะลวงพร้อมอสุรกายจำนวนหนึ่งที่โผล่ออกมาขวางทางพวกเธอได้

“ไปกันเลยนะคะ”

เธอตะโกนให้สัญญาณก่อนจะคว้าอาวุธของตนเตรียมพร้อม แล้วออกวิ่งนำเพื่อนอีกสองคนในทีมมุ่งหน้าไปยังใจกลางเมืองอย่ารวดเร็ว อสุรกายตนแรกคือแม่มดดำที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาแม่มดดำที่เธอเคยเจอมาทั้งหมด แต่เธอก็แข็งแกร่งขึ้นมาแล้วเช่นกัน เลยจึงสู้อย่างไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไรก็เอาชนะมาได้แล้วพร้อมเดินทางต่ออีกครั้ง

พิซิตแม่มดดำ
สินสงคราม : น้ำยาเวทมนตร์