[ทางเข้าเขตป่าทิศเหนือ] ถ้ำเทพพยากรณ์

Dean HEROES

186

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 12

               เปลี่ยนบรรยากาศสักหน่อย วันนี้ดีนไม่ได้เอาหนังสือมาอ่านให้ออมเล็ตฟังทว่าเขาได้หยิบเครื่องดนตรีอูคูเลเล่ติดมา

               เรื่องมันมีอยู่ว่าเขาเผอิญไปเห็นเจ้ากีต้าร์จิ๋วตัวนี้ที่เคยฝากไว้กับแมคเคนซีเลยหยิบมาเล่นแล้วติดใจ ไหน ๆ ท่านอาจารย์ทิปตาเคยสอนวิชาให้มาตั้งแต่หลายเดือนที่แล้วเลยมาปัดฝุ่นสักหน่อย ดังนั้นวันนี้นอกจากที่เขาจะดูแลเรื่องความสะอาดจึงฝึกเล่นดนตรีให้ห้องฟักไข่อันแสนอบอุ่นนี้ด้วย เขานั่งแหมะพิงแท่นฟักไข่กับพื้น จากนั้นก็เปิดหนังสือคอร์ดเพลงกีต้าร์ที่ทิปตาเคยสอนเขาเล่นในรูปแบบของเครื่องดนตรีสี่เส้น

               เล่นไปได้หลายเพลงจนเริ่มปวดนิ้วดีนจึงขอตัวกลับออกมา

               “วันนี้ขอตัวก่อนนะครับคุณเรเชล บายนะเจ้าไข่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมาเล่นอูคูเลเล่ให้แกฟังอีก”

               “แล้วเจอกันใหม่ค่ะ”

               แม่หมอออกมาส่งเขาที่นอกถ้ำ จากนั้นดีนก็เดินลุยหิมะกลับไป

               ‘เมื่อไรค่ายจะกลับมาอบอุ่นอีกครั้งนะ เฮ้อ.. ปีนี้ฤดูร้อนไม่คุ้มเลยวุ้ย’

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 12/15

Bright BELIEVER

◇◆ 95 ◇◆

โผล่ชะแว๊บกลับมาอีกครั้ง 

หลังจากเพิ่งไปอะธีน่า พาร์เธนอน มา….ระยะทางเดินมายังถ้ำเทพพยากรณ์มันก็ใกล้อยู่นะสูเอาจริง

ไบร์ทขยับตัวยืดเส้นยืดสาย ยืดเส้นจนได้เสียงกระดูกดังกรอบแกรบ “โย่ว สวัสดีแม่หมอเรเชล”

“สวัสดีเช่นกัน” เสียงของหญิงสาวเทพพยากรณ์แห่งเดลฟีตอบกลับมา

“จะมาขอคำพยากรณ์เดินทางใหม่อีกรอบน่ะ ได้หรือเปล่า” ครั้งที่แล้วนี่เหมือนฉันโดนเกรียน เอาน่าก็ต้องมีการให้โอกาสอีกครั้งนึงอ่ะนะ

“ได้สิ” ราเชลพยักหน้า

“แล้วจะเอาระดับเหมือนครั้งที่แล้วใช่ไหม”

“อืม ๆ หวังว่า จะพยากรณ์อะไรไม่แปลกประหลาดละกัน” ไอ้ตัวฉันก็สายลุยซะด้วย จึงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรมาก 

ไม่ลืมที่จะหยิบยื่นเหรียญดรักม่า จำนวน 7 เหรียญ เดี๋ยวจะโดนทวงเหมือนครั้งที่แล้วอีก พริบตาเดียวหญิงสาวเรเชลมีควันสีเขียวพวยพุ่งออกมาจากปาก  

เห็นแล้วก็มีแอบคิดในใจบ้างเธอจะไม่สำลักควันใช่ไหม เป็นภาพที่ดู อืม สยองขวัญแปลก ๆ 

[แบบฟอร์มขอคำพยากรณ์]

ชื่อเต็ม: ไบร์ท เอมส์

โหมดจำนวนคน: 1

โหมดความยากภารกิจ: Heroes

Bright ตอบกลับเมื่อ 2024-7-1 18:58 #system01 { border: 2px solid #8BD2EC; border-radius: 30px;

#Tang01 { border: 0px double ; padding: 10px;

 

【คำพยากรณ์】

@Bright 

ความโกลาหลแห่งเวลา หลายสิ่งปรากฎและหายไปอย่างประหลาด

รอยรั่วโหมกระหน่ำ โลกกำลังถูกบิดเบือน

ภัยเงียบราชาแห่งไทรทันกำลังหวนคืน พึงจักระวัง

มุ่งหน้าสู่นครแห่งแรงลม เจ้าจักพบเจอบุตรแห่งจูปิเตอร์

กรีกและโรมร่วมมือ ปลดปล่อยพันธนาการอีออน 

เพื่อนำสมดุลแห่งเวลากลับคืน ก่อนราชาไทรทันจักสิงสู่ร่างเวลา

ตามสัญชาตญาณแห่งโชคชะตา เจ้าจักพบสิ่งที่ตามหา...

[เป้าหมายภารกิจ]

- ตามหาเพื่อนร่วมภารกิจชาวโรมัน จากค่ายจูปิเตอร์ตามคำพยากรณ์ 

(อาเธอร์ บุตรแห่งจูปิเตอร์ที่ปรากฎในโรลบันทึกตามหาตรีศูลของเดม่อน)

ภารกิจนี้จะมีคนทำภารกิจ 4 คน

- บันทึกหน้าหลังจากหาทางกลับมายุคปัจจุบัน เวลาห่างจากตอนโดนเวลาผกผันไป 1 ชั่วโมง

ท่านจะโผล่มายังประเทศนั้น ๆ 

- ตามสัญชาตญาณไทคีไปยัง อินโดนีเซีย และ วิหารร้างใต้ดิน 

ที่เต็มไปด้วยไซคลอปส์จำนวนมาก ราหมัด อะคะโร่ บุตรแห่งโครนอส (อายุ 28) ทายาทที่โครนอสไข่ทิ้งไว้ก่อนเปิดศึกสุดท้ายกับเพอร์ชีย์) 

อุปสรรค์เวลาผกผันที่ต้องพบเจอ 5 อุปสรรคใหญ่

- ไปติดอยู่ในยุคสมัยจักรพรรดิฮั่นอู่ตี้ ตอนปลาย กลางลานประหารเว่ยฮองเฮา  6 เดือน

- ไปติดในยุคล่าแม่มด 1 ปี

- ไปติดในยุคทรอย 3 เดือน (โผล่กลางสงครามทรอย)

- ไปติดในวันที่กรุงโรมโดนเผาวอดวาย ยุคสิ้นสุดกรุงโรม 1 ปี

- ไปติดในยุคก่อนพุทธกาล (ช่วงพระพุทธเจ้าเผยแพร่คำสอน) 4 เดือน

-- บันทึกในช่วงที่ติดในยุคก่อนเขียนกี่หน้าก็ได้ ไม่จำเป้นต้องจบในหน้าเดียว 

เพราะต้องหาทางกลับอีก ทางกลับจะเป็นรอยแตกของเวลาตามมุมอับของพื้นที่บางแห่ง - 

ศัตรูหลัก

- อสุรกายตัวอื่นที่ Level ไม่ต่ำกว่าเรา 5 ระดับ สามารถพบเจอได้ตามทาง

- เผชิญหน้ากับ ราหมัด อะคะโร่ บุตรแห่งโครนอส

- ปลดปล่อยอีออนจากตาข่ายเวทลึกลับในแถบเอเชีย 

(ข้อมูลเทพอีออน)

[จัดตั้งทีม 3 คน]

- สามารถขอคำปรึกษาไครอนเกี่ยวกับคำพยากรณ์ได้ ไครอนจะช่วยแนะนำเล็กน้อยได้

- รวบรวมทีม 3 คนเพื่อทำภารกิจเดินทาง (NPC หรือ แซเทอร์ก็ได้)

- ไปขออนุมัติไครอนที่บ้านใหญ่

- หลังได้รับอนุมัติจากไครอน ก็เริ่มผจญภัยบันทึกการเดินทางได้เลย [Link]

Dean HEROES

189

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 13

               หลังจบศึก ‘ฤดูหนาวมาเยือน’ ดีนก็ปาร์ตี้หนักจนแฮงค์ไปเป็นวัน ๆ เมื่อสร้างจากอาการปวดเศียรได้แล้วเขาจึงไปที่ถ้ำของผู้พยากรณ์และมีของฝากติดไม้ติดมือตามธรรมเนียม

               “สุขสันต์วันฤดูร้อนครับคุณเรเชล” พูดแบบนี้คงได้ เพราะตอนนี้อเมริกาได้เข้าสู่ฤดูร้อนอย่างเต็มตัว รวมถึงค่ายฮาล์ฟบลัดที่ถูกแช่แข็งเป็นเวลาครึ่งเดือน “ผมซื้อไอศกรีมมาฝากครับ คงต้องรีบทานก่อนที่มันจะละลาย”

               “สุขสันต์วันฤดูร้อนค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับของฝากที่มีเสมอมา” หญิงสาวยิ้มก่อนที่จะรับไอศกรีมซันเดย์ไปที่โต๊ะรับแขก ดีนซื้อมาแค่ให้เธอแต่ไม่ได้มีของเขาเอง คาดเดาได้ว่าชายหนุ่มน่าจะเพียงแค่มาดูแลไข่อสุรกายมิได้มาเพื่อสนทนาให้มากความ แต่กระนั้นคนช่างจ้ออย่างดีนก็ไม่พ้นซักถามความเป็นมาเป็นไป

               “ได้ข่าวว่าพี่สาวผม ไบร์ท...เธอมาขอคำพยากรณ์เหรอครับ”

               ข่าวนั้นไม่ได้มาจากปากเจ้าของชื่อแต่ดีนรับสารจาก จูลี่ เดรค มาอีกที เพราะว่าช่วงนี้เขาเอาแต่ขลุกอยู่กับบ้านเฮคาทีไม่ยอมกลับบ้านโพไซดอนของตัวเอง ป่านนี้รูปปั้นบิดาเทพทรงฮิปโปแคมปัสคงหยากไย่ขึ้นเพราะไม่มีคนคอยดูแลปัดกวาดเช็ดถู แต่พ่อคงเข้าใจแหล่ะว่าตอนนี้เขากำลังอยู่ในช่วงติดผู้ชาย แถมห้องนอนชายล้วนของโพไซดอนที่มีหลายเตียงก็ช่างเว้งว้างยามมองไม่ว่าก่อนหลับหรือหลังตื่น (ถูกต้อง ดีนยังไม่รู้การมาถึงของบุตรชายเจ้าสมุทรอีกคน)

               “ค่ะ” เรเชลพยักหน้าก่อนจะเอิ้นเอ่ยคำพยากรณ์นั้นออกมา “ความโกลาหลแห่งเวลา หลายสิ่งปรากฏและหายไปอย่างประหลาด รอยรั่วโหมกระหน่ำ โลกกำลังถูกบิดเบือน ภัยเงียบราชาแห่งไทรทันกำลังหวนคืน พึงจักระวัง มุ่งหน้าสู่นครแห่งแรงลม เจ้าจักพบเจอบุตรแห่งจูปิเตอร์ กรีกและโรมร่วมมือ ปลดปล่อยพันธนาการอีออน เพื่อนำสมดุลแห่งเวลากลับคืน ก่อนราชาไทรทันจักสิงสู่ร่างเวลา ตามสัญชาตญาณแห่งโชคชะตา เจ้าจักพบสิ่งที่ตามหา...”

               “ฟังอีกครั้งก็ยังสยอง..” ดีนขยับมุมปากยกยิ้มแหย โชคดีชะมัดที่เธอไม่ได้ชวนเขาไปทำภารกิจกู้โลกด้วยกัน แค่ภารกิจทวงคืนตรีศูลจากพ่อก็เต็มกลืน เจ็บกายยังพอไหวแต่จากภารกิจนั้นทำเอาสุขภาพจิตของเขาเสียจนต้องการบำบัดเยียวยา จากการเดินทางครั้งก่อนเธอคงรู้แหล่ะว่าเขาอิดออดแค่ไหนถึงไม่ได้ชวน

               ‘แต่จูลี่เนี่ยจะไหวเหรอ..’

               เด็กชายสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง ออกไปตากแดดตากลมเผชิญความสมบุกสมบันไม่น่าจะไหว แต่ด้วยช่วงวัยสิบสองย่างเข้าสิบสาม ดีนรู้ดีว่านี่คือช่วงวัยที่กำลังห้าวเป้ง อย่างเช่นรีชาที่อยากออกไปสู้ศึกยักษ์น้ำแข็ง สองแฝดหญิงเลย์ลินน์และเลย์ลา รวมไปถึงเด็กคนอื่น ๆ ในค่ายอีกหลายคนที่เอ่ยชื่อทั้งหมดไม่หวาดไม่ไหว

               และยังมีเด็กชายห้าวเป้งอีกคนที่เขานึกถึง เด็กเมื่อสิบปีที่แล้วที่ตอนนี้โตเป็นผู้ใหญ่ เขาคนนั้นชื่อว่า ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ที่ซ่าตั้งแต่เด็กแม้จะสวมแว่นตาหนาเตอะ แม้จะไม่ใช่เรื่องการต่อสู้ชกต่อยแต่ก็ถือว่าเขาเป็นเด็กซนไม่เป็นสองรองใครในย่านเอนคานโต้ครีด ใช่ เขาเคยผ่านประสบการณ์เหล่านั้นมาก่อนย่อมรู้ดี ถ้าแมคเคนซีไม่ได้แย้งอะไร (เรียกว่าห้ามไม่ได้มากกว่า) คนไม่ใช่พี่ชายที่แท้จริงก็พูดอะไรมากไม่ได้หรอก

                “จะว่าไป.. นี่ดูร้ายแรงกว่าภารกิจตรีศูลอีกหรือเปล่านะ?”

               สมดุลย์ของเวลาไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เรื่องนี้ทำเอาเขาคิดถึงภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับการเล่นเรื่องเวลาอย่างเทเน็ตหรือเทอร์มิเนเตอร์ แต่กรณีอาจหนักหนาสาหัสกว่านั้น

               “เป็นระดับภารกิจที่ยากกว่าที่คุณเคยขอค่ะ”

               “นั่นไง ว่าแล้วเชียว หวังว่าทุกคนจะไม่เป็นไรนะ”

               ดีนเม้มปาก เขาเป็นห่วงทั้งคณะเดินทางและความอยู่รอดของตัวเอง แต่จะให้ยื่นมือเขาไปช่วยเหลืองั้นหรือ.. ไม่ล่ะ

               ชายหนุ่มพยายามสะบัดหัวไล่ความกังวลใจออกไปจากหัวแล้วมาทำเรื่องที่เบิกบานใจกว่านั้นดีกว่า แค่คิดว่าอีกไม่กี่วันเจ้าไข่เหลืองจะฟักตัวออกมาก็ปลื้มปริ่มแค่ไหนแล้ว เขากำลังจะมีสัตว์เลี้ยง แถมยังเป็นลูกสิงโตเชียวนะ!

               “คุณเรเชลกินไอติมให้อร่อยนะครับ เดี๋ยวผมขอเข้าไปดูไข่สักหน่อย”

               “เชิญเลยค่ะ”

               หนุ่มสายเลือดโพไซดอนก้าวขาเข้าไปที่ห้องฟักไข่ที่เต็มไปด้วยไอน้ำ พอความหนาวหมดไปที่นี่ก็ร้อนตับแล่บจนแทบจะทนไม่ไหว งั้นเอาเป็นว่ารีบทำความสะอาดดูแลไข่แล้วกลับออกมาดีกว่า

               วันนี้ไม่มีหนังสือหรืออูคูเลเล่ แต่ดีนไปโหลดเพลงใหม่มาให้เจ้าออมเล็ตมาฟังทั้งอัลบั้ม เมื่อเซ็ตเพลงเสร็จเขาก็แตะหน้าผากกับเปลือกไข่สีเหลืองส้ม สนทนาสื่อจิตกับอสุรกายตัวน้อย

               “ฟังเพลงในไข่ไปก่อนนะเจ้าออมเล็ต แล้วเดี๋ยวอีกไม่กี่วันเราค่อยกลับไปฟังเพลงที่บ้านกัน”

               

ดูแลไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 13/15
ซื้อ [ไอศกรีมซันเดย์] มาฝากเรเชล

Dean HEROES

190

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 14

               วันที่สิบสี่สำหรับการดูแลไข่อสุรกายนีเมียน ถ้าไม่เกิดข้อผิดพลาดอันใดเจ้าสิงห์น้อยจะได้ลืมตาดูโลกในวันรุ่งขึ้น นั่นทำให้ดีนตื่นเต้นเป็นพิเศษ ไม่เพียงแค่เขาแต่รวมถึงรีชาน้องสาวด้วย สัตว์เลี้ยงของพี่ชายก็เหมือนกับสัตว์เลี้ยงของเธอ วันนี้เด็กหญิงจึงขอติดตามมาที่ถ้ำพยากรณ์หลังจากที่เอาแต่อยู่กับสาวบ้านซุสเหมือนคู่แม่ลูกอยู่เกือบเดือน

               “ถ้าออมเล็ตฟักออกจากไข่แล้วให้เขาใส่ชุดสวย ๆ ได้ไหมคะ”

               เด็กหญิงเอ่ยถามดวงตาเป็นประกาย ดูท่าทางจะตื่นเต้นดีใจกว่าเจ้าของตัวจริงเสียอีก

               “ได้สิ แต่พี่ไม่รู้นะว่ามันจะตัวใหญ่ขนาดไหน”

               จากที่เคยคุยกับเรเชลคาดว่าลูกราชสีห์นีเมียนน่าจะตัวโตพอ ๆ กับสุนัขพันธุ์ธิเบตันมาสทีฟ ซึ่งนั่นหมายความว่ามันตัวใหญ่มาก และขนาดโตเต็มวัยอาจจะใหญ่เท่าช้างหรือเล็กกว่าหน่อยก็เท่ารถตู้ พอคิดว่าเจ้าตัวโตต้องใส่ชุดเสื้อผ้าหวานแหววลูกไม้กรุยกรายเป็นเจ้าหญิงบาร์บี้ก็ขำพรืดออกมา

               “พี่ว่าต้องใช้ผ้าหลายหลามาตัดชุดเลยล่ะ”

               แน่นอนว่าคงไม่มีใครใส่เสื้อให้ช้าง หรือทำเสื้อช้างออกมาขาย งานตัดเย็บจึงต้องทำด้วยตัวเอง การหาซื้อจักรเย็บผ้าอาจไม่ยาก หรือหากขอยืมคุณไครอนอาจจะมีก็ได้ ในค่ายนี้มันต้องมีคนเย็บปักถักร้อยเป็นสักคนสองคนล่ะน่า

               สองพี่น้องช่วยกันดูแลไข่นีเมียนกันอยู่สักพักก่อนจะพากันออกมาจากห้องอบไอน้ำด้วยทนความร้อนไม่ไหว วันนี้เขาเปลี่ยนเพลงให้เจ้าตัวเล็กได้ฟังเป็นจังหวะคึกครื้นเสียหน่อย เผื่อว่าออมเล็ตฟักออกมาจะได้เต้นออกมาเลย

               “วันนี้เสร็จธุระแล้ว ขอบคุณนะครับคุณเรเชล”

               “เรายินดีค่ะ เหลือพรุ่งนี้แค่อีกวันอสุรกายก็จะฟักออกจากไข่แล้วสินะคะ”

               เธอกล่าวพลางยิ้มที่ดูออกจะแฝงความเหงาไปเสียหน่อย ถ้าไม่มีคนมาฟักไข่หรือขอคำทำนายถ้ำแห่งนี้ก็เงียบเหงา ช่วงนี้ที่ดีนมาหาพร้อมนำขนมมาให้ชายหนุ่มชวนเธอคุยจ้อจนรู้สึกว่าเป็นช่วงเวลาที่ได้ขยับปากมากที่สุดในรอบปี คิดแล้วก็ใจหายอยู่หน่อย ๆ

               “ผมก็หวังว่าจะเป็นงั้นนะครับ ตอนแรกว่าช้าแต่พอมาถึงจุดนี้ก็ผ่านไปไวเหมือนกันนะครับ”

               หญิงสาวเพียงแค่พยักหน้ารับ เธอเห็นด้วยกับคำพูดนั้นอย่างสุดหัวใจเลยล่ะ

               “งั้นเดี๋ยวผมไปก่อนนะครับ กินโดนัทให้อร่อยนะคุณเรเชล”

               “แล้วเจอกันใหม่ค่ะคุณเรเชล”

               สองพี่น้องสายเลือดโพไซดอนโบกมือบ๊ายบายสาวนักพยากรณ์ก่อนจะออกจากถ้ำไป

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 14/15

ซื้อ [โดนัท] มาฝากเรเชล

Dean HEROES

191

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 15 (วันสุดท้าย)

               วันนี้ที่รอคอยมาถึง ในที่สุดก็ถึงวันที่ออมเล็ตจะฟักออกจากไข่ได้เสียที ดีนพารีชาไปที่ถ้ำพยากรณ์ตั้งแต่หัววันเพื่อสังเกตการณ์การฟักตัวของไข่อสุรกาย แต่จนแล้วจนรอดไข่ก็ยังไม่ฟัก จนกระทั่งตะวันตกดินพวกเขาจึงมากันใหม่แล้วสังเกตเห็นรอยปริที่ตัวเปลือก

               “นี่มันรอยร้าวนี่!”

               สองพี่น้องสายเลือดโพไซดอนเกาะแท่นฟักจ้องมองเปลือกไข่ที่ค่อย ๆ เกิดรอยร้าวแล้วพะเยิบพะยาบตอนที่เจ้าตัวเล็กค่อย ๆ ใช้ปลายจมูกดุนออกมา ด้วยความที่เป็นภาพหาดูยากและเขาน่าจะไม่หาไข่ตัวอะไรมาฟักอีกแล้วจึงยกสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายคลิปการกำเนิดราชสีห์นีเมียนเป็นที่ระลึก

               ก็จะมีสิงโตที่ไหนออกลูกมาเป็นไข่กันเล่า…

               “มันดูไม่ค่อยมีแรงเลยนะคะ พวกเราต้องช่วยออมเล็ตไหม?”

               เด็กหญิงรีชาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงด้วยกลัวตัวน้อยไม่มีแรงออกจากเปลือกไข่ด้วยตัวเอง

               “รอดูก่อน” ดีนเอ่ยบอก เขาอยากให้มันลองพยายามด้วยตนเองไปตามธรรมชาติก่อน ไม่สปอยสัตว์เลี้ยงตั้งแต่แรก หากว่ามันออกจากไข่ไม่ได้จริง ๆ ค่อยยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ “ให้กำลังใจมันกัน ไข่เหลืองสู้ ๆ”

               “ไข่เหลืองสู้–..” เด็กหญิงชูมือเย้ว ๆ ส่งเสียงเชียร์ตามที่พี่ชายบอก แต่เธอชะงักเอะใจ ก่อนจะหน้ายู่ใส่ “เอ๋ น้องชื่อออมเล็ตไม่ใช่เหรอคะ ชื่อไข่เหลืองน่าเกลียด”

               “เหมือนกันแหล่ะน่า ชื่อออมเล็ต นามสกุลไข่เหลืองไงเล่า” ฝ่ายพี่ชายทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แถไปเรื่อย “ออมเล็ต ไข่เหลือง สู้ ๆ !”

               “อ๊าววว” เสียงเล็ก ๆ ส่งออกมาจากภายในเปลือกไข่ราวกับได้รับกำลังใจ ออมเล็ตน้อยค่อย ๆ ตะกุยเปลือกไข่คลานเตาะแตะออกมา ขนสีอ่อนเปียกชุ่มไปด้วยเมือกของไข่ขาว ดวงตายังคงปิดสนิทเหมือนกับลูกสัตว์แรกเกิดไม่มีผิด ทว่าแรกเกิดราชสีห์ตัวน้อยก็มีขนาดใหญ่เท่ากับสุนัขพันธุ์ชิบะอินุแล้ว

               “เก่งมากออมเล็ต!”

               “เก่งมากออมเล็ต!”

               พอดีนพูดรีชาก็พูดตาม ๆ ประสาเด็กที่อยู่ในวัยกำลังซึมซับเลียนแบบผู้มีอิทธิพล ดีนนำผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่น ๆ ชุบตามเนื้อตัวให้แก่มันเพื่อล้างมูกต่าง ๆ ออกไปก่อนจะอุ้มไว้ในอ้อมแขน

               “อ๊าววว” ออมเล็ตร้องอีกครั้ง ท่าทางตื่นขึ้นมามันก็จะหิวเลย

               “รีช เอานมมาป้อนมันหน่อย”

               “รับทราบค่ะ!” เด็กหญิงทำท่าตะเบ๊ะให้ก่อนจะหยิบขวดนมแพะที่ชงทิ้งไว้มาป้อนเจ้าตัวเล็ก ด้วยความที่ห้องฟักไข่นี้ร้อนมากจึงไม่จำเป็นต้องอุ่น เมื่อจุกนมเข้าปากทารกนีเมียนก็ดูดนมในขวดใหญ่ “น้องหิวจริงด้วย น่ารักจังเลย”

               “อื้อ น่ารักมาก” ดีนเองก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อเห็นว่าการฟักออกจากไข่สำเร็จไปได้ด้วยดี

               “เป็นอย่างไรบ้างคะ?” เจ้าของบ้านอย่างเรเชลเดินเข้ามาดูเมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกอสุรกาย เธอยิ้มมองพี่น้องที่พากันดูแลสัตว์เกิดใหม่ด้วยความเอ็นดู “เหมือนว่ามันจะตัวเล็กกว่านีเมียนตัวอื่นนะคะ”

               “ตัวเล็กกว่าเหรอครับ” ดีนเบิกตาโต สำหรับเขานี่มันไม่เล็กนะ แถมนมแค่ขวดเดียวก็ดูจะไม่อิ่มด้วย แต่เขาก็เชื่อเธอเพราะที่รู้จักกันมาเรเชลไม่พูดโกหก ที่เธอบอกว่าออมเล็ตตัวเล็กเป็นเพราะการดูแลขาดตอนหรือเปล่านะ พอคิดแบบนั้นเขาก็ยิ้มแหย หวังว่ามันจะแค่ตัวเล็กแต่ไม่ได้พิการนะ

               “ค่ะ แต่การเติบโตของสุรกายจะแตกต่างจากสัตว์ทั่วไปอยู่นิดหน่อย พวกมันจะมีอายุไข่ที่มากกว่า เติบโตช้ากว่า แต่บางกรณีอาจจะโตเร็วกกว่าที่คิดขึ้นอยู่กับประสบการณ์ต่อสู้ที่ได้รับ”

               “เติบโตขึ้นจากการต่อสู้งั้นเหรอ อย่างกับเกมแน่ะ”

               ดีนก้มลงมองเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขนที่ดูดนมจ๊วบ ๆ มาจะหมดขวดแล้ว แต่คนอย่างเขาที่ไม่ชอบออกไปประสบภัยอันตรายเจ้านี่คงไม่ได้ต่อสู้และเป็นลูกสิงห์น้อยไปอีกนาน

               “พรุ่งนี้อาจจะลืมตาได้แล้ว รวมถึงเดินได้ด้วยค่ะ”

               “คล้าย ๆ กับลูกสัตว์ปกติเลยสินะ...”

               เขาฟังคำแนะนำและอยู่ที่ถ้ำพยากรณ์อีกสักพักถึงได้ขอตัวลากลับ หลังจากที่กินนมหมดไปสองขวดเจ้าออมเล็ตก็หลับปุ๋ย

               “ขอบคุณมากนะครับคุณเรเชล ทั้งคำแนะนำแล้วก็ช่วงเวลาที่คอยดูแลเจ้าไข่เหลืองแทน ผมคงไม่ได้มาที่นี่บ่อย ๆ แล้ว แต่ยังไงก็จะแวะมาหาเรื่อย ๆ ถ้าว่างนะครับ”

               เรเชลเพียงแค่พยักหน้าพร้อมรอยยิ้มโดยไม่ได้กล่าวอะไร

               “งั้นขอตัวก่อนนะครับคุณเรเชล”

               “บ๊ายบายค่ะคุณเรเชล”

               รีชาโบกมือบ๊ายบายหญิงสาวผมสีจินเจอร์ ส่วนดีนที่อุ้มลูกสิงโตอยู่ได้แต่ผงกหัวลา จากนั้นพวกเขาก็ตรงดิ่งไปที่กระท่อมเฮคาที

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 15/15

อสุรกายออกจากไข่!

ซื้อของมาฝากเรเชล

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

“แฮ่ก ๆ”

เสียงหอบหนักของเฟเรียดังขึ้นเป็นจังหวะถี่ ๆ ตามเสียงฝีเท้าของเด็กสาวร่างบางที่รีบเร่งฝีเท้าออกวิ่งอย่างหนักออกมาจากบ้านฮิปนอสวิ่งมาสู่ถ้ำเทพพยากรณ์ที่มีเรเซล เทพพยากรณ์ประจำค่ายแห่งนี้ด้วยความร้อนใจ เธอรู้สึกได้เลยว่าความฝันนี้ไม่ใช่ฝันร้ายธรรมดาแน่ แต่มันคือเรื่องอะไรกันล่ะความสงสัยใคร่รู้ความกังวลใจละคนปนเปกันอยู่ในหัวสมองของเฟเรียอย่างหนัก ถึงเธอจะพอรู้ว่าลูกแห่งฮิปนอสมีความสามารถในการมีฝันบอกเหตุอยู่บ้าง แต่เธอก็ไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าความฝันนี้คืออะไร ผู้หญิงในฝันคือใครกัน สถานที่ที่ราวกับนรกบนดินนั้นคือที่ใดกัน มีใครบางคนต้องการความช่วยเหลือรึเปล่า ภาพมันชัดเจนราวกับเกิดขึ้นตรงหน้าจริง ๆ ราวกับมีใครบางคนต้องการดลใจให้เธอฝันเห็นฝันร้ายนี้ ฝันร้ายที่รู้สึกเหมือนเกือบตายจริง ๆ แล้วต้องมาเกิดกับเธอที่เคยโดนหยางเจียนโจมตีจนสาหัสเกือบตายมาแล้วอีก ความรู้สึกนั่นมันเลยชัดเจนขึ้นหลายเท่าต่อหลายเท่าราวกับภาพนั้นทับซ้อมกับความฝันนี้มาด้วยอย่างนั่นแหละ แต่ตอนนี้คนที่จะช่วยให้คำปรึกษาเธอเรื่องนี้ได้ก็คงมีแค่คนเดียวเท่านั้น เรเซล เทพพยากรณ์แห่งเดลฟี แถมยังเป็นคนในค่ายไม่กี่คนที่สนิทด้วย เกิดจากช่วงที่เธอดูแลไข่กาเอลและเรเลียรวม 30 วัน เธอมาที่นี่ทุกวันเลยนี่นา และใช่ตอนนี้เธอไม่ได้พาทั้งคู่มาเพราะเรื่องฝันร้ายที่เกิดขึ้น เธอเลยรีบวิ่งฝ่าแสงอาทิตย์ยามราตรีตามนาฬิกามุ่งหน้ามาที่นี่เลยโดยไม่แวะไปรับลูก ๆ มาด้วย

“แฮ่ก ๆ เรเซลคะ เรามีเรื่องให้ช่วยหน่อยค่ะ”

ทันทีที่เฟเรียมาถึงยังถ้ำเทพพยากรณ์เธอก็เหนื่อยอย่างหนักจากการวิ่งแบบสุดแรงจากบ้านฮิปนอสมาถึงที่นี่พอถึงที่หมายแล้วเลยเหนื่อยแบบสุด ๆ ไปเลยนี่แหละ ให้ตายสิ กลับค่ายวันแรกทำไมเรื่องเยอะแบบนี้นะนี่ ดีไม่ดีคงต้องย้อนความจำด้วยการนอนค้างถ้ำเทพพยากรณ์เธอก็จะไม่แปลกใจเลยนะ เพราะสมัยดูแลไข่เธอทำเป็นประจำเอาแล้วมั้งนี่ ถามจริงเธอเคยได้นอนดี ๆ ในห้องนอนตัวเองสักรอบไหม มีแต่นอนนอกห้องทั้งนั้น ล่าสุดก็หลับห้องพ่อแล้วหนึ่งกรุบอีก

“ว้าย! เฟเรียไปทำอะไรมาคะนี่ เหนื่อยมาเชียวเลย อย่างบอกนะคะว่าวิ่งมาที่นี่น่ะ”

“ก็ใช่นั่นแหละค่ะ พอดีมีเรื่องอยากให้เรเซลช่วยสักหน่อยค่ะ จะเรียกว่าขอคำปรึกษาหรือขอคำพยากรณ์ก็ได้นะคะ”

เธอผ่อนลมหายใจตัวเองให้ช้าลงช้า ๆ ก่อนจะวางเงินดรักม่าของตัวเองเป็นค่ารับคำพยากรณ์อย่างรู้งานอยู่แล้วว่าต้องทำอะไรบ้าง ก็แน่แหละก็เธอเคยรับคำพยากรณ์มาก่อนแล้วนี่นา

“งั้นนั่งพักที่โซฟาก่อนแล้วค่อย ๆ เล่าให้เราฟังนะคะ”

เรเซลมาช่วยประครองเธอมานั่งที่โซฟาเพื่อให้ได้พักผ่อน ก่อนที่จะเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้เรเซลฟัง

“เราฝันร้ายค่ะ ในฝันนั้นเราเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะประมาณ 20 ต้น ๆ อยู่ในเมืองที่ดูราวกับนรกบนดินสำหรับกึ่งเทพอย่างเราที่นั่นมีแต่อสุรกายเต็มไปหมด ผู้หญิงคนนั้นถูกมิโนทอร์ไล่ล่าแล้วจากนั้นก็….เธอก็ถูกมิโนทอร์โจมตีเกือบตายน่ะ”

เฟเรียเล่าความฝันออกมาให้เรเซลฟังก่อนที่ประโยคสุดท้ายเธอจะกอดอกตัวเองและเกิดอาการสั่นเทาออกมาและเอ่ยจุดสิ้นสุดของความฝันให้เรเซลฟังและเธอก็นิ่งไป

[แบบฟอร์มขอคำพยากรณ์]

ชื่อเต็ม:เฟเรีย เฮย์ส

โหมดจำนวนคน: 1

โหมดความยากภารกิจ: Normal

Feria ตอบกลับเมื่อ 2024-11-18 02:56 ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ Feria Hayes “แฮ่ก ๆ” เสียงหอบหนักของเ ...

 

【คำพยากรณ์】

@Bright 

ณ เมืองเฮติ อันถูกครอบงำด้วยคำสาปแห่งเฮคาที ความตายและโกลาหลแผ่ซ่าน

มนุษย์ กลายเป็นปีศาจ บ้านเมืองกลายเป็นนรก

ท่ามกลางความมืดมิด ธิดาแห่งไอริสผู้ไร้เดียงสาตกอยู่ในอันตราย

วิญญาณ ร้ายออกอาละวาด คมกระสุน พุ่งว่อนราวกับสายฝน

โชคชะตาของธิดาแห่งไอริสอยู่ในมือของธิดาแห่งฮิปนอส

จงฟังเสียงกระซิบแห่งสายลม

มันจะนำทางวีรบุรุษไปสู่เฮติ

จงมองหาสัญลักษณ์แห่งรุ้ง

มันคือกุญแจไขไปสู่ชัยชนะ

แต่จงระวัง

เงาแห่งความสิ้นหวัง กำลังคืบคลาน

วีรบุรุษ ต้องเผชิญหน้ากับ ความกลัวที่สุดของตน

หากเขาล้มเหลว

เฮติ จะตกอยู่ในความมืดมิดตลอดกาล

[เป้าหมายภารกิจ]

- ตามหาธิดาแห่งไอริส คิม แพตเตอร์สัน

- เป็นแสงแห่งควมหวังปลุกกระตุ้นผู้คนในเฮติที่อยู่ในความหวาดกลัวให้ฮึกสู้

ศัตรูหลัก

- สามารถเลือกอสุรกายในดันเจี้ยนที่มี Level 21-40 ขึ้นไป

(แต่ไม่ต่ำกว่าตัวเอง 10 level)

ไปต่อสู้เพื่อนำไปเขียนบันทึกขณะเดินทางไปเฮติได้

- เมื่อย่างเข้าเขตเฮติ ศัตรูตัวฉกาจจะเป็น แม่มดดำ ที่จัดการกึ่งเทพที่มาเขตเมืองต้องสาป

คุณจะถูกเหมาคิดว่าเป็นวีรบุรุษที่จะมาช่วยพวกลบหลู่เทพี และ เฮคาที 

คอยสร้างความปั่นป่วน ก่อกวนตลอด

- Boss มิโนทอร์ ผู้ไล่ล่าคิม > Level 40

- Boss ความกลัว 

(ส่งสิ่งที่กลัวที่สุดของเฟเรียมาให้แอดมินทาง PM ก่อนเริ่มภารกิจ สเตตัสเลเวลเท่ากับเฟเรียตอนที่พร้อมจะสู้กับความกลัว)

BOSS สุดท้าย: เทพีเฮคาทีร่างฐานะผู้พิทักษ์คำสาปแห่งเฮติ Level 40

การจะพิชิตบอสสุดท้ายได้จะต้องตามหาเทพชั้นผู้น้อยที่อยู่ในเฮติ มีเทพกรีกองค์หนึ่งอยู่ช่วยเหลือกลุ่มพลเรือนเฮติ กึ่งเทพกับเทพต้องร่วมมือกันจึงจะสามารถต่อสู้กับเทพได้ 

โบนัส

ความโปรดปรานต่อเทพีเฮคาที หัวใจติดลบ 10 ดวง

[จัดตั้งทีม 3 คน]

- สามารถขอคำปรึกษาไครอนเกี่ยวกับคำพยากรณ์ได้ ไครอนจะช่วยแนะนำเล็กน้อยได้

- รวบรวมทีม 3 คนเพื่อทำภารกิจเดินทาง (NPC หรือ แซเทอร์ก็ได้)

- ไปขออนุมัติไครอนที่บ้านใหญ่

- หลังได้รับอนุมัติจากไครอน ก็เริ่มผจญภัยบันทึกการเดินทางได้เลย [Link]

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

คำพยากรณ์ของฝันร้ายที่เฟเรียนั่นได้ฝันถึงเมื่อคืนได้ปรากฎออกมาในรูปของคำพยากรณ์จากปากของเรเซล ถึงแม้จะมีควันสีเขียวออกมาเต็มถ้ำไปหมดทุกครั้งที่มีคำพยากรณ์จากเทพ แถมครั้งนี้ก็ครั้งที่สองแล้วล่ะนะที่มารับคำพยากรณ์แบบนี้ เธอแสดงสีหน้าออกมาอย่างชัดเจนว่ากำลังตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“เฮติเหรอ เมืองในความฝันนั่นคือเฮตินี่เอง แล้วธิดาแห่งไอริสนี่….อย่าบอกนะว่าผู้หญิงที่เราเห็นในฝันน่ะ“

เฟเรียนั่งบนโซฟาพลางฟังคำพยากรณ์อย่างตั้งใจ พลางวิเคราะห์มันทีละนิดอย่างตั้งใจ ประโยคแรกคือเฮติถูกคำสาปของเฮคาที เฮคาทีนี่มันเทพีแห่งเวทมนตร์นี่นา ถ้าถูกคำสาปแสดงว่าคนที่นั่นน่าจะเคยมีการลบลู่เทพีเฮคาทีเข้าเป็นแน่ สรุปก็คือ มีคนทำแล้วทั้งเมืองโดนลูกหลงน่าจะเป็นแบบนั้นมั้ง เท่ากับว่าเธอต้องไปเกี่ยวข้องกับเรื่องบ้า ๆ นี้ด้วยสิซักเป็นเรื่องน่าปวดหัวซะแล้วสิ แต่ไม่ช่วยก็ไม่ได้ด้วยเพราะไม่งั้นคงฝันร้ายวนไปแบบนี้แน่ ไม่เอานะถ้าต้องฝันร้ายวนไปนี่ แต่ดูเหมือนจะมีคำแนะนำอยู่ในคำพยากรณ์อยู่นะนี่

โชคชะตาของธิดาแห่งไอริสอยู่ในมือของธิดาแห่งฮิปนอส หมายความว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นตายร้ายดียังไงขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอสินะ

“เรเซลคะ แล้วตรงจงฟังเสียงกระซิบแห่งสายลมนี่คืออะไรน่ะ พอเข้าใจบ้างไหมคะ”

เรเซลส่ายหน้าแทนคำตอบว่าตนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็นะเรเซลเป็นเพียงเทพพยากรณ์ที่ส่งสารน์จากเทพมาเท่านั้นนี่นา การที่คำพยากรณ์จะมีความหมายยังไงคงต้องพึ่งคนคนหนึ่งเสียแล้วสินะ

“เครียดใหญ่เลยนะคะ เฟเรีย คำพยากรณ์ครั้งนี้ดูท่าจะเป็นเรื่องใหญ่เลยนะคะ”

“ใช่ค่ะ เท่าที่ฟังดูแล้วไม่ใช่แค่ไปช่วยธิดาแห่งไอริสอย่างเดียวแล้ว แต่ในคำพยากรณ์ใช้คำว่าวีรบุรุษด้วย คงต้องกระทบกระทั่งกับเทพีเฮคาทีแน่นอนเลยค่ะ ถึงจะอยากอยู่อย่างสงบไม่อยากให้ใครเกลียดด้วยเถอะนะ แต่ก็ช่วยไม่ได้หรอกเนาะ มีคนกำลังเดือดร้อนจะเมินเฉยก็ไม่สนุกอีกด้วยสิ“

“งั้นแล้วก็คงรู้แล้วใช่ไหมคะว่าต้องทำยังไง”

“ไม่รู้หรอกค่ะ เลยจะไปปรึกษาคุณไครอนดู แล้วว่าจะทำธุระในค่ายให้เสร็จก่อนแล้วค่อยเดินทางไปเฮติน่ะ”

“งั้นขอให้โชคดีนะคะเฟเรีย”

“ค่ะ ไปก่อนนะคะ เรเซล บายล่ะ“

ว่าแล้วเฟเรียก็ออกเดินไปยังบ้านใหญ่ที่คุณไครอนอยู่ทันที

Eloise HEROES

วันที่ 6 ธันวาคม 2024

เวลา 11.00 น.

บอกตามตรงว่าตอนแรกเอโลอิสไม่คิดจะแวะเวียนมาที่อีกอย่างน้อยก็หลายเดือนแต่ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เธอเลือกมาที่นี่ แน่นอนว่าเวลามาขอคำพยากรณ์จากคุณเรเชลจะต้องเจอแต่เรื่องวายป่วงทุกทีจนเธอก็แอบหวั่นใจ เมื่อก้าวท้าวเข้ามาในถ้ำเทพพยากรณ์ก็พบกับหญิงสาวผมสีเดียวกับเธอ

“เอ่อ…สวัสดีค่ะ” เธอกล่าวทักทายเรเชล

“อ้าว สวัสดีไม่เจอกันเสียนานเลยนะ” ดูเหมือนว่าเรเชลจะจำเอโลอิสได้ ก็แหงล่ะคนผมแดงไม่น่าจะจำได้ยากนัก แม้หน้าตาจะไม่โดดเด่นแต่สีผมน่ะเด่นมาก

“ใช่ค่ะ ก็…สักพักเลย” 

“ได้ยินว่าเพิ่งกลับมาจากบอสตันนี่ แล้ววันนี้มีธุระอะไรล่ะ?” เรเชลเริ่มเข้าเรื่อง 

“ก็มา…ขอคำพยากรณ์น่ะค่ะ” เอโลอิสตอบไปตามจริง

เรเชลยังคงยิ้มและนั่งนิ่งเหมือนว่าเธอไม่ตอบสนองกับสิ่งที่เอโลอิสพูดสักเท่าไหร่ จนเอโลอิสนึกได้ว่ามันต้องมีค่าตอบแทนสักเล็กน้อยเลยควักเงิน 8 ดรักม่ายืนไปให้อีกฝ่าย

“อ้อ! เกือบลืมไปเลยนี่ค่ะค่าพยากรณ์”

“ขอบคุณมาก เธอแน่ใจแล้วใช่ไหม?” เรเชลถามซ้ำอีกครั้ง

“ค่ะ” เอโลอิสยืนยัน

จากนั้นทุกสิ่งก็เงียบลงไปครู่หนึ่งเรเชลค่อย ๆ หลับตาลง ก่อนจะลืมตาโพลงจนทำเอโลอิสและเคอร์ติสถึงกับสะดุ้งเพราะไม่ทันตั้งตัว ควันสีเขียนค่อย ๆ ลอยออกมาจากตาทั้งสองข้างและปากของเธอ ฟุ้งไปทั่วถ้ำเหมือนมีคนมาตั๊งวงปุ๊นกัญชากันในนี้ นัยน์ตาของเธอเรืองแสงและเริ่มเปล่งคำพยากรณ์ออกมา ถ้าจะให้พูดตามจริงบรรยายกาศแบบนี้ต่อให้เจออีกเป็นร้อยทีก็คงไม่ชิน…

ม่านเหมันต์ ศิลาเยือกแข็ง จักอุบัติ ณ แดนไกลโพ้น

โยธันไฮม์ แดนเหมันต์ ซ่อนเร้นประตู ณ ดินแดนแห่งวีรชนโบราณ

คู่อริ ยักษ์แห่งอดีตกาล รอคอยท้าทาย

ช่วงชิงศิลาเยือกแข็ง ไขปริศนา ลิขิตฟ้า

คำพยากรณ์ถูกโพล่งออกมาจากปากของเรเชลทีละประโยคเสียงฟังดูแล้วก็สยองไม่น้อย ขนาดเคอร์ติสยังวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังเธอ เมื่อเรเชลพูดคำพยากรณ์จนจบบรรยากาศโดยรอบก็เหมือนจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ เอโลอิสรีบพยุงตัวของอีกฝ่ายไปนั่งเก้าอี้เพราะดูท่าว่าคงจะอ่อนแรงไม่น้อยจากการใช้พลัง

"ดูเหมือนจะต้องออกเดินทางไปไกลแสนไกลอีกแล้วสินะ" เอโลอิสเริ่มรู้ถึงชะตากรรมของตนเอง

"ก็คงจะเป็นเช่นนั้น" เรเชลก็คิดเช่นเดียวกับเธอ

"ขอบคุณนะคะ ไว้ฉันจะลองไปปรึกษาคุณไครอนเรื่องนี้ดู"

"เดินทางปลอดภัยนะ" เรเชลอวยพรก่อนโบกมือลา

เมื่อเสร็จธุระแล้วเอโลอิสก็เดินทางออกจากถ้ำ ดูจากคำพยากรณ์แล้วเร็ว ๆ นี้เธอคงต้องรีบแพ็คกระเป๋าเตรียมตัวออกไปที่ไหนสักที่ แต่ปัญหาของเธอในตอนนี้คือจะต้องไปไหนนี่น่ะสิ?...

รับคำพยากรณ์: พลังเหมันต์อ่อนแรง

ชื่อเต็ม: เอโลอิส เพจ

โหมดจำนวนคน: 1

โหมดความยากภารกิจ: Hard