[ทางเข้าเขตป่าทิศเหนือ] ถ้ำเทพพยากรณ์

Dean HEROES

156

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 2

             หลังจากเรียนคลาสขับขี่เพกาซัสในวันที่สองเสร็จดีนก็มาที่ถ้ำพยากรณ์เพื่อมาดูแลไข่ของเจ้าไข่เหลือง เอ้ย! หมายถึงเจ้าออมเล็ต บอกเลยว่าดีนจนปัญญา เขาไม่รู้ว่าควรต้องดูแลมันอย่างไรถึงจะดี ถ้าให้ดูและสัตว์ท้องแก่เขาคิดว่าตัวเองทำได้ แต่นี่มันเป็นเพียงแค่ไข่ที่รอการฟักออกมาเป็นตัว อาจจะต้องเอามาปัดกวาดเช็ดถูทำความสะอาดเสียหน่อยแต่คงไม่ถึงกับต้องอ่านนิทานให้ฟัง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันจะเข้าใจภาษามนุษย์ไหม นี่มันยากยิ่งกว่าการสนทนากับม้าและสัตว์ทะเลเสียอีก

             “สวัสดีครับคุณเรเชล ผมมาดูแลไข่ออมเล็ต ขอเข้าไปนะครับ”

             “เชิญค่ะ”

             แม่หมอเพียงยิ้มให้จากนั้นเธอก็ผายมือไปยังห้องฟักไข่ที่เต็มไปด้วยไอน้ำ ในนี้ถือว่าร้อนอบอ้าวน่าดูทีเดียว เรียกได้ว่าเป็นตู้อบชั้นยอดที่จะทำให้ไข่สิงโตกลายเป็นออมเล็ตขึ้นมาจริง ๆ

             “ไงเจ้าออมเล็ตวันนี้ฉันมาหา แกจะได้ยินฉันไหมเนี่ย?”

             ชายหนุ่มเอ่ยปากสนทนา เขาตั้งโพซิชั่นของตัวเองไว้ว่าเจ้านายกับสัตว์เลี้ยง ไม่ใช่พ่อกับลูกแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่รักสัตว์มากก็ตามที ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะการได้ไข่ใบนี้มาทำให้เขารู้สึกไม่ดีนิดหน่อย การวางตัวสนิทมากไปมันน่าจะทำให้เขาเศร้ามากกว่าเดิม

             เริ่มแรกของการดูแลในวันนี้คือการปัดกวาดเช็ดถูตามที่ตั้งใจไว้โดยพยายามไม่ออกแรงมากเกินไปจนเปลือกไข่เกิดรอยร้าว แม้ดีนจะรู้ว่าไข่ของอสุรกายแข็งเป็นหิน ไม่มีทางที่มันจะแตกออกมาง่ายดายอย่างแน่นอน หลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จเขาก็นำผ้าพันคอผืนหนามาพันประคบรอบไข่เพื่อเพิ่มความอบอุ่นแล้วยังช่วยให้ไข่รู้สึกนุ่มนิ่ม (?)

             “โตไปอย่าเป็นสิงโตดุร้ายนะออมเล็ต ฉันไม่รู้จะดูแลแกยังไงดี เอาเป็นว่าจะลองเปิดเพลงให้ฟัง เสียดายชะมัดที่ตรงนี้ไม่มีไวไฟ ไม่งั้นฉันคงเปิดเดอะไลอ้อนคิงให้แกดูไปแล้ว”

             ถึงจะเปิดหนังให้ดูไม่ได้แต่ดีนก็เริ่มล้างสมอง (?) ลูกอสุรกายตั้งแต่อยู่ในไข่ด้วยบทเพลงจากหนังเรื่องนั้น

             หลังจากที่อยู่ดูแลไข่น้อยไปได้พักใหญ่ ๆ ดีนก็ปลีกตัวออกมาจากห้องดูแล

             “คุณเรเชล ผมเปิดเพลงให้มันฟังด้วย ถ้ายังไงก็ขอฝากเครื่องเล่นเพลงเปิดเพลย์ลิสต์นี้เอาไว้ตลอดเวลาให้หน่อยได้ไหมครับ”

             “ได้สิ ฝากเราไว้ได้เลย” แม่หมอกล่าว

             “ถ้างั้นธุระวันนี้ของผมหมดแล้ว ขอตัวลาไปก่อนนะครับ”

             จากนั้นดีนและรีชาที่เล่นอยู่แถวนั้นก็กลับไปที่กระท่อมโพไซดอน

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียน วันที่ 2/15

Dean HEROES

159

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 3

             หลังจากนอยด์จากภารกิจดีนก็มาหาสิ่งฮีลใจด้วยการดูแลไข่ของเจ้าออมเล็ตที่ถ้ำเทพพยากรณ์

             “สวัสดีครับคุณเรเชล ผมมาเยี่ยมเจ้าไข่เหลือง.. เอ้ย เจ้าออมเล็ต แล้วก็มีขนมมาฝากคุณด้วย” ดีนกล่าวทักทายเจ้าของบ้านพร้อมกับมอบขนมไดฟุกุไส้สตรอว์เบอร์รี่และถั่วแดงกวนให้แก่เธอ “ไม่รู้ว่าคุณจะชอบหรือเปล่า”

             “ขอบคุณค่ะ คุณนี่มีน้ำใจจัง” หญิงสาวเอ่ยชมพร้อมกับรอยยิ้ม

             “ถ้าพูดถึงเรื่องมีน้ำใจคุณน่ะมีน้ำใจมากกว่าอีกครับ ดูแลไข่ออมเล็ตให้ผมฟรี ๆ ด้วย”

             “เพราะที่แห่งนี้มีสภาพเหมาะสำหรับการฟักไข่เท่านั้นเอง แล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการให้ยืมสถานที่”

             “นั่นก็ถือว่ามีน้ำใจแล้วครับ ถึงคุณมีที่เหมาะ ๆ แต่ไม่จำเป็นต้องเปิดบ้านให้ใครเข้ามาก็ได้นี่นา” แม้คนในค่ายจะเหมือนพี่น้อง แต่ดีนรู้ว่าบางทีเจ้าของบ้านอาจอยากได้ความเป็นส่วนตัว

             “ไม่หรอก แค่มีคนแวะเวียนมาเยี่ยมเราก็ดีใจแล้ว” เธอยิ้ม “เอาแบบนี้ก็แล้วกัน เราจะไปชงชามาให้แล้วกินขนมที่คุณซื้อมากันดีกว่า”

             “เอาแบบนั้นก็ได้ครับ” ถ้าเจ้าของบ้านประสงค์แบบนั้นเขาก็ไม่ขัด เท่าทีดูสงสัยว่าเธอคงจะเหงาที่มีคนแวะเวียนมาเพียงแค่ขอคำทำนาย ส่วนเรื่องฟักไข่ไม่รู้จะมีคนแวะมาคุยเล่นด้วยบ่อยหรือไม่

             เรเชลลุกไปชงชาพีชเช่นเดียวกับคราวที่แล้วยกมาเสิร์ฟแก่ดีนที่โต๊ะกาแฟ ถามว่าเข้ากันไหม? บอกเลยว่าไม่ แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรให้ดื่มล้างปากเลย 

             แม้ภายนอกชายหนุ่มจะดูปกติไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ในใจรู้สึกเฟลไม่น้อยที่เพิ่งทำภารกิจของเทพแอรีสสำเร็จมา ความกล้าบ้าบอะไร นี่มันวิถีแห่งอันธพาลชัด ๆ ถ้ามีไม่เขตแดนของค่ายเป็นตัวประกัน ไม่มีทางเลยที่ดีนจะทำภารกิจทำร้ายสัตว์ในอาณาเขตของมันแบบนี้

             แต่กระนั้นดีนก็ไม่ได้ปริปากเล่าความในใจของเขาให้อีกฝ่ายฟัง ทั้งสองสนทนาเรื่องสัพเพเหระอื่น ๆ มากกว่าซึ่งส่วนมากจะเป็นเรื่องการฟักไข่อสุรกาย ซึ่งเรเชลดูจะเป็นมืออาชีพด้านการฟักไข่ราวกับว่าเป็นธิดาแห่งเทพีไทคี แต่เจ้าตัวกลับบอกว่าเธอเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่บังเอิญมองเห็นมนตร์บังตาและชะตาถูกกำหนดไว้ว่าได้เป็นนักพยากรณ์ แบบนี้ก็มีด้วยเหรอ? นับว่าเป็นความรู้ใหม่

             หลังจากที่คุยกับหญิงสาวจนลืมเรื่องไม่สบายใจวันนี้ไปได้บางส่วนดีนก็ไปดูแลเจ้าออมเล็ต ปัดกวาดเช็ดถูเปลือกไข่ เปลี่ยนผ้าพันคอผืนใหม่ให้ รวมทั้งเปลี่ยนเพลงให้มันฟังด้วย

             “ฉันเก็บแกได้จากเท็กซัส ซึ่งเป็นบ้านเกิดของฉันเหมือนกัน งั้นก็ถือว่าแกเป็นสิงโตเท็กซัสด้วยเหมือนกัน งั้นวันนี้เอาเพลงนี้แล้วกันนะ ถึงเนื้อเพลงมันจะไม่บอกว่าเท็กซัสเป็นยังไงก็เถอะ แต่ยังไงแกก็น่าจะฟังไม่ออกอยู่ดีแหล่ะ.. ใช่ไหม? เพราะงั้นก็ช่างมันแล้วกัน”

             หลังจากดูแลไข่อสุรกายที่ฝากฟักไว้แล้วเขาก็ร่ำลาจากเรเชลโดยบอกว่าเดี๋ยวคราวหน้าจะเอาขนมมาฝากอีก

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 3/15 
ซื้อ [ไดฟุกุ] มาฝากเรเชล

Dean HEROES

164

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 4

             เหมือนเดิม… วันนี้ดีนไปดูแลไข่ราชสีห์นีเมียนที่ถ้ำเทพพยากรณ์เดลฟีพร้อมกับซื้อขนมไปฝากแม่หมอเรเชล บางทีเค้กสตรอว์เบอร์รี่น่าจะเข้ากันได้ดีกับชาพีชมากกว่า แต่วันนี้เธอกลับเสิร์ฟเขาด้วยมัทฉะก่อนที่เขาจะทันได้เอาขนมให้เธอ

             “เราเพิ่งไปหาซื้อชาเขียวอย่างดีมาได้ คุณลองดื่มดูสิ”

             “โอ้.. ขอบคุณครับ” ดีนกระตุกยิ้มมุมปาก มองถ้วยชาเขียวแบบญี่ปุ่นที่ถูกเสิร์ฟมาตรงหน้าแต่ว่ามาช้าไปวันนึง เอาเถอะ เค้กหวาน ๆ ทานกับชาหรือกาแฟแบบไหนก็เข้ากันอยู่แล้ว “วันนี้ผมซื้อเค้กมาฝากด้วย”

             ดีนยื่นถุงเค้กสตอรว์เบอร์รี่ที่ซื้อมาจากมินิมาร์ทยื่นให้หญิงสาว

             “ขอบใจนะ”

             เรเชลนำเค้กไปใส่จานพอสเลนลายหรู บนโต๊ะรับแขกจึงไม่มีอะไรที่เข้ากัน เหมือนกับเค้กและมัทฉะมากันคนละทาง ซึ่งถูก มันมาจากคนละที่และคนละทางกันจริง ๆ

             “คุณเรเชล เดี๋ยวผมต้องไปทำภารกิจที่ยูเครน ผมขอฝากคุณดูแลไข่แทนได้หรือเปล่าครับ” ดีนขอร้องเธอ

             “ได้สิ แต่ถึงแม้เราช่วยดูให้ ทว่าไข่อสุรกายจะไม่ฟักหากไม่ได้รับการดูแลจากผู้ปกครองของพวกเขา”

             “ผู้ปกครองงั้นเหรอ ฟังดูเหมือนกับว่าผมคือ ‘อิคิดน่า’ ของมันเลยแฮะ” ดีนยังคงจำได้ดีตอนที่เขาถูกไคมีร่าไล่ล่า ตอนนั้นมันอยู่กับมารดาแห่งอสุรกายจึงทำให้มันแข็งแกร่งแทบจะไร้เทียมทาน

             เมื่อได้ยินแบบนั้นเรเชลก็หัวเราะน้อย ๆ

             “คุณก็ช่างเปรียบ หลายคนเลี้ยงดูอสุรกายเหมือนลูกน้อย บางคนเลี้ยงดูเพื่อใช้แรงงาน บางคนเลี้ยงดูเสมือนเพื่อนหรือสัตว์เลี้ยง แล้วแต่ว่าคุณต้องการให้เป็นแบบไหน”

             “แล้วถ้าผมอยากเลี้ยงให้มันโตไปเป็นน้องหมาล่ะได้หรือเปล่า” ดีนยกชาเขียวขมปี๋ขึ้นจิบจนยู่หน้า เขาไม่แน่ใจว่าวิธีการชงของเธอถูกต้องหรือไม่แต่มัทฉะในถ้วยค่อนข้างข้นขลักดื่มจากไปหน่อย

             “อสุรกายแต่ละชนิดมีความดุร้ายแตกต่างกัน ราชสีห์นีเมียนมีสัญชาตญาณนักล่าสูง อาจยากที่จะเลี้ยงให้เชื่องได้กับทุกคน อย่างไรมันก็มีความดุร้ายของสัตว์ป่าอยู่”

             “งั้นเหรอ..” ไม่ต่างจากที่เขาคิดเท่าไร เคยเห็นคลิปเศรษฐีดูไบเลี้ยงสิงโต มันเชื่อแค่กับคนเลี้ยงเท่านั้น ส่วนคนอื่นมันขู่ฟ่อ ๆ ใส่ “ถ้าไม่กินผมหรือคนในบ้านก็ยังถือว่าได้อยู่..”

             ได้ตรงไหนกัน.. แต่ก็ไม่แน่ว่าการที่เขาเปิดเพลงให้มันฟังทุกวันอาจจะทำให้ออมเล็ตเป็นสิงโตที่เชื่องและรักในเสียงเพลงก็เป็นได้

             หลังจากที่ทานเค้กกันเสร็จดีนก็เข้าห้องอบไอน้ำไปดูแลไข่ราชสีห์เช่นทุกวันก่อนหน้า จากนั้นก็เปลี่ยนเพลงจากเครื่องเล่นให้มัน ด้วยความที่วันนี้เขาอาจจะเดินทางไปทำภารกิจหลายวันเลยยกมาเลยทั้งเพลย์ลิสต์ดิสนีย์เวอร์ชั่นแจ๊ส

             “ออมเล็ต ฉันอาจจะไม่อยู่หลายวันนะ แต่จะรีบกลับมาดูแลแกต่อ ฉันอยากจะให้แกออกจากไข่มาจะแย่แล้ว แกเป็นกำลังใจให้ฉันรอดกลับมาอย่างปลอดภัยด้วยนะ”

             เขากล่าวกับไข่อสุรกายเปลือกหนา เมื่อดูแลเสร็จก็ร่ำลาเรเชลแล้วออกไปจากถ้ำเทพพยากรณ์เพื่อเตรียมตัวเดินทางไปมารีอูปอล

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 4/15 
ซื้อ [เค้กสตรอว์เบอร์รี่] มาฝากเรเชล

Dean HEROES

173

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 5

               “ฮัดเช่ย!!”

               คงเพราะเมื่อวานต่อสู้กับวัวโคลลิสสองตัว (ที่ตัวเองสู้จริงแค่ตัวเดียว) ท่ามกลางอากาศหนาวจัดนานเกินไปตอนนี้จึงต้องมาสูดน้ำมูกฟื้ด ๆ

               ดูเหมือนว่าการเรียนการสอนในค่ายจะยังคงมีอยู่ตามตารางแม้สถาการณ์จะไม่ปกติ คุณไครอนคงไม่อยากให้เด็กในค่ายแตกตื่นกันเกินไปจึงเพิ่มการเฝ้าระวังแต่ไม่ลดกิจกรรมที่เคยเป็น ดีนจึงไปทำกิจวัตรตามที่ตนคิดเอาไว้ เริ่มจากการไปฟักไข่เจ้าออมเล็ตก่อนจากนั้นจึงค่อยไปเรียนขี่เพกาซัสกับน้องสาว

               แน่นอนว่าไม่ลืมซื้อของไปฝากแม่หมอเรเชลที่กระท่อมนักพยากรณ์ พุดดิ้งคงจะทานคู่กับชาได้อยู่หรอก

               “สวัสดีคุณเรเชล ผมหายไปนานเลย เจ้าออมเล็ตเป็นไงบ้างครับ”

               ดีนในชุดเสื้อกันหนาวสีดำสวมฮู้ดปิดศรีษะเอ่ยทักทายเจ้าของถ้ำด้วยรอยยิ้มไปพร้อมกับที่สูดน้ำมูกไปพลาง ความหนาวไม่ทำให้เดือดร้อนสักเท่าไร.. จริงดิ?

               “ยังเหมือนเดิม อยู่ให้ห้องฟักไข่ คุณเข้ามาก่อนสิ”

               หญิงสาวผมแดงให้การเชื้อเชิญแขกที่ดูจะป่วย เธอรีบไปชงชาพีชสูตรประจำมาให้แขกที่เข้ามานั่งในห้องรับรอง ด้วยความหนาวยิ่งทำให้รู้สึกว่าไอน้ำโพยขึ้นจากถ้วยแก้วพอสเลนยิ่นกว่าเดิม

               “นี่ของฝากครับ เดี๋ยวผมว่าจะไปเรียนขี่เพกาซัสต่อ วันนี้คงไม่รบกวนนาน”

               ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะเลื่อนถุงขนมที่ซื้อจากมินิมาร์ทมาให้ เขาจิบชาพีชแก้วนั้น รู้สึกว่าการดื่มอะไรร้อน ๆ ในอากาศหนาวจัดแบบนี้ทำให้รู้สึกสบายตัวเหลือเกิน

               “เราขอบคุณสำหรับของฝาก” เธอยิ้มตอบก่อนจะหลุบสายตามองถุงขนม “น่าเสียดายแต่ช่วงเวลาแบบนี้เราเข้าใจว่าไม่มีเวลาคุยเล่น”

               “ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ผมยังอยากคุยเล่นกับคุณอยู่แหล่ะ เอ้อ.. คำพยากรณ์ของไบร์ท.. พี่สาวบ้านโพไซดอนของผม หมายถึงเรื่องนี้หรือเปล่า?” ดีนเอ่ยถาม ส่วนเรเชลก็เพียงแค่พยักหน้าเนือย ๆ

               “ว่าแล้วเชียว น่าเสียดายที่คำทำนายบอกอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้”

               “ใช่แล้ว และช่วงนี้เราไม่สามารถให้คำพยากรณ์ใดได้เลย การติดต่อกับทวยเทพถูกปิดกั้นไปเสียหมด”

               “งั้นเองเหรอ.. ผมก็คิดว่าคุณมีซิกส์เซนส์มองเห็นอดีตดูอนาคตได้เหมือนพวกที่อ้างว่ามีสัมผัสที่หกเสียอีก”

               พอได้ยินเช่นนั้นหญิงสาวก็หัวเราะเบา ๆ

               “เราไม่เคยบอกคุณเหรอว่าเราเป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่ถูกเทพเจ้าเลือกให้เป็นตัวแทนอ่านคำพยากรณ์”

               “ไม่แน่ใจแฮะ อาจจะเคยบอกนะ ถ้างี้เศรษฐกิจช่วงนี้คงแย่น่าดู ทำงานไม่ได้แบบนี้เนี่ย…”

               ดีนอยู่คุยกับเรเชลสักพักจนกระทั่งชาถ้วยนั้นหมดลงจึงปลีกตัวขอไปดูแลเจ้าออมเล็ตที่ห้องฟักไข่ เขาทำเช่นเดิมคือดูแลความสะอาด ให้ความอบอุ่นกับเจ้าตัวเล็ก เอาหูแนบฟังเสียงลูกสิงโตที่อยู่ในนั้น แต่ก็ไม่ได้ยินอะไรมากไปกว่าเสียงเพลงดิสนีย์แจ๊สที่เปิดคลอ

               “ออมเล็ตฉันกลับมาแล้วนะ แกจะรับรู้ได้ไหมว่าฉันหายไปตั้งอาทิตย์นึง แล้วฟังเพลงเดิม ๆ วนซ้ำจนเบื่อแล้วหรือยัง? โทษทีนะอินเทอร์เน็ตบ้านเฮอร์มีสใช้ไม่ได้ฉันเลยไม่ได้หาเพลงใหม่มาเปิดให้แกฟัง แต่ก็ยังมีเพลย์ลิสต์เก่า ๆ ในเครื่อง น่าจะไม่เหมาะกับเด็ก ๆ แบบแกเท่าไรแต่ก็ดีกว่าเพลงเดิม ๆ ล่ะนะ”

               ดีนเปลี่ยนเพลงเป็นจังหวะอีดีเอ็มโยก ๆ ให้เจ้าไข่เหลืองฟัง เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยเขาก็ตรงไปที่คอกเพกาซัส

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 5/15
ซื้อ [พุดดิ้ง] มาฝากเรเชล

Dean HEROES

176

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 6

               ได้เวลามาดูแลไข่เจ้าเหลืองแล้วหลังจากที่เขาไม่สบายหลายวันจนแทบไม่ได้กระดิกออกจากกระท่อม (เลขที่ยี่สิบ) ที่มีเตียงอุ่น ๆ และเตาผิงอุ่น ๆ วันนี้ดีนเลยซื้อของฝากไปให้เรเชลเป็นอะไรที่อบอุ่นร่างกายเสียหน่อย

               “สวัสดีคุณเรเชล ผมเอาของกินมาฝาก”

               ดีนชูถุงไส้กรอกย่างหอมกรุ่นที่เพิ่งขึ้นจากเตาไฟฟ้าที่มินิมาร์ทมาหมาด ๆ ให้ตายสิ พอมีไส้กรอกแบบนี้แล้วอยากกินคู่กับเบียร์ชะมัด! นึกถึงตอนที่คณะอักษรสาขาภาษาเยอรมันจัดตลาดคริสต์มาสเล็ก ๆ ในมหาวิทยาลัย วัวร์สต์ มันบด เซาเออร์เคราท์ และเบียร์ ช่างเป็นอะไรที่เข้ากั๊นเข้ากัน

               “สวัสดีคุณดีน หายไปหลายวันเรานึกว่าคุณออกไปทำภารกิจเสียอีก” หญิงสาวเจ้าของบ้านตอบรับ นับจากวันล่าสุดที่ชายหนุ่มมาที่นี่ก็เกือบอาทิตย์นึงสำหรับการรักษาตัว

               “ใช่ซะที่ไหน ถ้าตอนนี้ออกจากค่ายได้ก็ดีสิ ผมไม่ค่อยสบายเลยไม่อยากออกมาฝ่าลมหนาวที่ข้างนอกกระท่อมต่างหากครับ ส่วนตอนนี้หายดีแล้ว ผมไม่ได้ฟักไข่ให้เจ้าออมเล็ตติดต่อกันคงไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”

               เรเชลโคลงศีรษะเล็กน้อยก่อนตอบ

               “จะว่าไม่เป็นไรเลยก็อาจจะไม่ มีโอกาสน้อยนิดที่ไข่อาจไม่ฟักออกมา ถ้าเป็นไปได้อยากให้คุณมาทุกวันมากกว่า”

               “เอ้าซะงั้น” ดีนขมวดคิ้ว เขาทิ้งช่วงการดูแลเจ้าไข่เหลืองไปหลายวัน หายไปหนึ่งอาทิตย์มาดูแลวันนึงแล้วก็หายไปห้าวันอีก ถ้าไข่ไม่ฟักก็แย่น่ะสิ

               “แค่โอกาสเล็กน้อยที่หาได้ยากยิ่ง แต่ถ้ามีโอกาสก็อาจเป็นไปได้”

               “เหมือนจะโล่งอกแฮะ แต่เข้าใจเลย ต่อให้เป็นศูนย์จุดศูนย์หนึ่งเปอร์เซ็นก็ยังเรียกว่าโอกาสสินะครับ” เรเชลตอบด้วยการพยักหน้า “ถ้าจบวิกฤตนี้คงมาหามันได้ทุกวันแล้ว ว่าแต่ผมมีเรื่องอยากจะถาม ตั้งแต่ที่คุณอยู่ที่นี่มาเคยมีใครเลี้ยงลูกสิงโตนีเมียนไหมครับ แล้วเป็นยังไงบ้าง”

               “มีค่ะ” หญิงสาวตอบ ก่อนเธอจะใช้ความคิดระลึกถึงเรื่องเก่าที่เกือบจะลืมไปแล้ว “รู้สึกเหมือนว่าเจ้าของจะตายระหว่างภารกิจราชสีห์ตัวน้อยจึงเตลิดหายไปหลังจากนั้น”

               “เดี๋ยว!” ดีนยกมือปราม ที่เขาอยากรู้ไม่ใช่แบบนี้ “ผมหมายถึงการเลี้ยงดูน่ะครับ คือว่า.. ผมเคยปะทะกับตัวพ่อมันตัวใหญ่เท่านี่” อ้าแขนออกกว้างมาก “แบบว่ามันจะโตไปตัวใหญ่ยักษ์แบบนั้นไหมครับ กลัวว่าจะเอามันเข้ามาในบ้านไม่ได้”

               “อ้อ.. ถ้าเรื่องการเลี้ยงดูไม่ได้แตกต่างอะไรจากสัตว์ทั่วไปค่ะ ราชสีห์ยังคงเป็นสัตว์กินเนื้อ ต้องให้เนื้อสด ๆ ทุกวัน ส่วนเรื่องขนาด.. แน่นอนว่าต้องใหญ่กว่าสิงโตธรรมดา แต่อสุรกายที่เลี้ยงจะได้รับพลังเวทมนตร์ให้อยู่ในรูปลักษณ์ของสัตว์ที่ตัวเล็กกว่าได้ค่ะ”

               “เหมือนที่มนตร์บังตาทำให้คนธรรมดาเห็นก็อบลินเป็นแรคคูนสินะครับ”

               แล้วก็ชูปาคาบราที่ชาวบ้านลาสเวกัสมองเห็นเป็นสุนัขจรจัดด้วย

               “ถูกต้องค่ะ”

               “โอเค ถ้ามันไม่กินพื้นที่มากก็ยังพอจะคุยกันได้หน่อย” ริมฝีปากเหยียดยิ้มที่มุมปากคล้ายกับเป็นรอยยิ้มหนักใจเสียมากกว่า “ถ้างั้นผมขอตัวไปดูแลเจ้าไข่เหลืองก่อนดีกว่าครับ ถ้ามันไม่ได้ไออุ่นจากเจ้าของจะแย่เอา ถ้ากลายเป็นฟอสซิลล่ะก็แย่เลย”

               จากนั้นชายหนุ่มก็เข้าไปที่ห้องฟักไข่และดูแลทำความสะอาดไข่น้อยใบยักษ์ให้สะอาดไร้เชื้อราและตะไคร่ขึ้น ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่าน้ำหนักมันมากกว่าวันแรกอยู่ประมาณนึง เขาลองเอาหูแนบกับเปลือกไข่หนาเพื่อฟังเสียงด้านในแต่ไม่ได้ยินอะไรมากไปกว่าความเงียบ

               “ไงออมเล็ต โทษทีนะที่ฉันทิ้งแกเอาไว้หลายวันอีกแล้ว พอดีว่าช่วงนี้ไม่ค่อยสบายน่ะแต่จากนี้คงมีเวลามาหาแกมากขึ้น.. ถ้ายักษ์น้ำแข็งไม่มาตีค่ายแตกไปซะก่อนนะ”

               ถึงตอนนั้นคงต้องออกไปสู้ต้านทัพตามที่ลิเลียน่าร้องขอเอาไว้

               “ส่วนเพลงที่จะเปิดให้ฟังวันนี้มันเก่านิดนึง บอกตรง ๆ ว่ามันแทบจะหมดเพลย์ลิสต์ที่เคยโหลดเอาไว้แล้ว เมื่อไรเจ้าพวกยักษ์น้ำแข็งจะไปพ้น ๆ ค่ายซะทีฟะ”

               เขาบ่น กว่าจะได้โหลดเพลงใหม่มาให้คงหลังจากแผนการสำเร็จ แผนที่ใครสักคนจะฝ่าวงล้อมแล้วไปตามตัวเพอร์ซีย์ แจ็กสันมา.. แต่ก็ต้องลุ้นอีกว่าเดมิก็อดวีรบุรุษสงครามคนนั้นจะต่อกรกับยีเมียร์ไหวไหม เห็นว่าเจ้านั่นมีพลังระดับเทพซะด้วย น่าสิ้นหวังชะมัด..

               “วันนี้ฉันมาเยี่ยมแกเท่านี้แหล่ะ รีบ ๆ ฟักไข่ออกมานะออมเล็ต”

               ดีนวางไข่นีเมียนลงบนแท่นที่เดิมให้มันอบไอน้ำต่อไป ส่วนเขาร่ำลาเรเชลแล้วออกไปทำกิจอื่น ๆ ต่อ

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 6/15
ซื้อ [ไส้กรอกย่าง] มาฝากเรเชล

Dean HEROES

179

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 7

               หลังจากที่เมื่อวานได้คุยกับเรเชลไปดีนก็พยายามมาดูแลไข่ออมเล็ตให้บ่อยมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ส่วนเครื่องบรรณาการแม่หมอวันนี้คือมันฝรั่งทอดกรอบที่เหลือน้อยในชั้นวางขายในมินิมาร์ท เพราะค่ายถูกยักษ์น้ำแข็งปิดล้อมมาหลายสัปดาห์สินค้าบางอย่างจึงหมดสต็อก หวังว่าภาวะขาดแคลนอาหารจะไม่เกิดขึ้นในเร็ววัน

               “สวัสดีคุณเรเชล ผมเอาขนมมาฝาก ไม่รู้ว่าคุณจะชอบกินไหม” ดีนส่งถุงโดริโทสรสคลาสสิกให้อีกฝ่าย ซึ่งหญิงสาวผมแดงก็รับมาด้วยความยินดี

               “สวัสดีค่ะดีน ความจริงแค่น้ำใจของคุณก็มากเพียงพอแล้ว” คำตอบนี้ไม่ได้บ่งชัดว่าเธอชอบหรือไม่

               “มาได้เกือบครึ่งทางสำหรับการฟักไข่แล้วสินะครับ จะว่าช้าก็ช้า แต่จะว่าเร็วก็เร็วเหมือนกันนะเนี่ย”

               “ค่ะ สิงโตน้อยใกล้ได้เวลาลืมตาดูโลกเต็มที คุณก็ดูจะเตรียมพร้อมสำหรับการเลี้ยงดูมันมาก”

               “ใช่ครับ ผมรักสัตว์น่ะ ความจริงถ้าเป็นอะไรธรรมดา ๆ อย่างลูกหมาคงดีกว่า แต่จะตัวอะไรก็ช่างผมชอบหมดล่ะครับ” อาจจะต้องติต่างเอาไว้นิดหน่อยว่า ยกเว้น ไซคลอปส์ อัลกูล หรือตัวอะไรที่ไม่ใช่สัตว์น่ารัก ต่อให้เป็นตัวลูกแต่เขาก็ทำใจชอบไม่ค่อยลงเท่าไร “งั้นผมขอตัวไปดูออมเล็ตก่อน”

               “เชิญเลยค่ะ”

               วันนี้กะจะมาเร็วไปเร็วจึงไม่ได้จิบน้ำชายามบ่ายไปกับเรเชล เมื่อเปิดประตูห้องอบไอน้ำเข้าไปก็ได้ยินเสียงเพลงกำลังเล่นอยู่จนเผลอโยกตาม เพลงอย่างดี งั้นวันนี้ไม่เปลี่ยนเพลย์ลิสต์ให้แล้วกัน

               ดีนจัดการเช็ดถูไข่น้อยสีส้มดำจนเงาวับ จากนั้นก็เปลี่ยนผ้าที่ใช้ห่อเป็นผืนใหม่ที่นุ่มนิ่มไม่แพ้เดิม

               “จะว่าไปวันนึงฉันก็มาหาแกแค่แป๊บเดียวเอง แกจะรู้สึกถึงฉันได้หรือเปล่านะ?”

               รวมทั้งครุ่นคิดด้วยว่าเขามาแค่แป๊บเดียวมันจะต่างอะไรมากมายกับตอนที่เขาไม่อยู่แล้วไข่หยุดพัฒนาการ จะว่าไปการที่หยุดพัฒนาการจะเกี่ยวข้องอะไรกับอสุรกายที่อยู่ข้างในด้วยหรือเปล่านะ เช่น อาจจะเกิดมาเป็นออทิสติกเพราะสมองตายชั่วคราวอะไรแบบนี้

               “เอ่อ.. หวังว่านายจะออกมาไม่พิการนะไข่เหลือง”

               เขาพูดกับไข่นีเมียนด้วยความกังวล ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริง ๆ คงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่ ๆ

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 7/15

ซื้อ [มันฝรั่งแผ่น] มาฝากเรเชล

Dean HEROES

182

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 8

               ก่อนหน้ามาหาเรเชลดีนไปที่ร้านสะดวกซื้อประจำค่ายมาแต่ก็พบว่าขนมที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดได้หมดเกลี้ยงที่ชั้นวาง ภาวะขาดแคลนอาหารน่าจะเริ่มเกิดขึ้นใกล้เข้ามาทุกทีแม้โรงอาหารจะยังมีอาหารดี ๆ กินกันแต่เจ๊ฮาร์ปี้เชฟมือหนึ่งของค่ายคงต้องคำนวนวัตถุดิบอย่างหนักสำหรับการออกอาหารในแต่ละมื้อ จากการต่อสู้เมื่อวานตอนนี้น่าจะมีคนที่ฝ่าออกไปนอกค่ายเพื่อแจ้งข่าวให้แก่เพอร์ซีย์ได้แล้ว

               จะว่าไม่เมื่อวานเขาก็ออกไปถึงตั้งเนินฮาล์ฟบลัดแล้วนี่นา แต่เพื่อเก็บสมุนไพรแล้วกลับมา อันที่จริงการลอบเร้นพรางตัวไม่ได้ยากอย่างที่คิด อาจด้วยเพราะกองกำลังของยักษ์น้ำแข็งถูกทำลายไปบางส่วนทุกอย่างจึงง่ายขึ้น เหลือแต่เพียงตัวหัวหน้าใหญ่นี่แหล่ะที่จะจัดการมันอย่างไร

               แต่คิดไปก็ปวดหัว มาฟักไข่ดีกว่า

               “สวัสดีคุณเรเชล วันนี้ผมไม่มีอะไรติดไม้ติดมือมาฝากคุณเลย ของในมินิมาร์ทหมดเกลี้ยง”

               “ไม่เป็นไรเลยค่ะ อย่างที่เราเคยบอก เพียงแค่น้ำใจจากคุณเราก็ยินดีแล้ว”

               หญิงสาวยิ้มตอบก่อนที่จะพาเขาไปยังห้องฟักไข่ของเจ้าออมเล็ต ในนี้ยังคงไม่มีอะไรแตกต่างไปจากเดิมเหมือนก่อนหน้ายักษ์น้ำแข็งบุกค่ายไม่มีผิด ยังคงเป็นสถานที่ที่อบอุ่นในค่ายฮาล์ฟบลัดจนรู้สึกอยากซาวน่า

               “ผมว่าคุณใช้ห้องนี้เปิดเป็นซาวน่าดีไหมครับ ผมว่าคนในค่ายน่าจะชอบโดยเฉพาะสาว ๆ อะโฟร์ไดท์” ดีนเสนอ ส่วนเรเชลเพียงแค่อมยิ้มไม่ตอบ

               การดูแลไข่อสุรกายไม่มีอะไรมาก ดีนทำอย่างเช่นทุกวันจนเป็นกิจวัตร และยังคงเปิดเพลงเดิมให้เจ้าตัวน้อยได้ฟังเผื่อออกจากไข่มาจะได้อินกับเพลงยุคแปดศูนย์

               ในที่สุดภารกิจวันนี้ก็เสร็จสิ้น และไม่มีอะไรอย่างอื่นให้ทำอีกนอกจากรอความช่วยเหลือจากนอกค่าย

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 8/15

Dean HEROES

183

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 9

               พอไม่มีอะไรให้ทำก็รู้สึกว่าชีวิตช่างแสนน่าเบื่อ อากาศที่หนาวเย็นจนเกินไปทำให้ดีนไม่สามารถออกมาจ๊อกกิ้งยามเช้าได้ วัน ๆ ที่เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในบ้านของเพื่อนนับว่าดี แต่มนุษย์เจ้าสังคมต้องการพลังงานจากการพบปะสังสรรมากกว่านั้น แต่ในช่วงเวลาภาวะวิกฤตคงไม่มีกะจิตกะใจจะมาจัดงานเลี้ยงฉลอง ลำพังเสบียงอาหารจะหมดไปในอีกกี่วันยังไม่รู้เลย

               แต่ดูเหมือนว่าทางค่ายจะมีตัวแทนฝ่าทัพยักษ์น้ำแข็งออกไปได้นั่นก็คือไบร์ท ธิดาแห่งโพไซดอน กะแล้วเชียวว่าคนเก่งอย่างเธอจะต้องฝ่าดงศัตรูออกไปได้แน่ ๆ คงไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง หวังอีกอย่างก็คือให้เธอหาที่อยู่ของเพอร์ซีย์พบ

               ‘จะเป็นการพบกันครั้งแรกของสองพี่น้องหรือเปล่านะ?’

               คิดแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นแทน แม้ว่าดีนไม่อาจรู้ใจพี่สาว อย่างตอนไปแอตแลนติสที่เขาลัลล้าแบบสุด ๆ แต่ก็ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่ได้อยากเจอพ่อเสียเท่าไร อาจเป็นการยากก็ได้ที่ได้พบผู้ให้กำเนิดที่ไม่เคยรู้ตัวตนมาก่อน เด็ก ๆ ในค่ายหลายคนมักจะรู้สึกแบบนี้ ซึ่งตรงกันข้ามกับดีนที่มีพ่อที่เลี้ยงเขาตั้งแต่เกิดมาอีกคนจึงไม่รู้สึกว่าขาดหาย ก็แค่ได้รับรู้ว่าพ่อที่คิดว่าพ่อไม่ใช่ผู้ให้กำเนิด แต่เป็นอีกคนที่เป็นถึงเทพเจ้า แต่ก็นั่นแหล่ะ ไม่ว่าพ่อคนไหนก็เป็นพ่อของเขาหมด ทุกคนคือครอบครัว ไม่ได้รู้สึกขาดหายหรือว่าได้เกิน

               แล้วที่เกริ่นมาทั้งหมดเกี่ยวอะไรไหม? …คำตอบคือ ไม่

               ไหน ๆ วันนี้ก็เป็นวันที่แสนน่าเบื่อไม่มีอะไรทำ ดีนจึงหอบเอาหนังสือนิทานมาอ่านให้ไข่เหลืองฟังมันจะได้จดจำเสียงเขาได้

               “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีลูกสิงโตตัวหนึ่งเป็นลูกสิงโตที่มีนิสัยเย่อหยิ่ง เพราะมันคิดว่าลูกชายเจ้าป่าอย่างมันยิ่งใหญ่และแข็งแรงกว่าใคร ๆ ไปเสียทั้งหมด  ด้วยเหตุนี้  มันจึงเที่ยวดูถูกดูหมิ่นและรังแกสัตว์ต่าง ๆ จนทำให้สัตว์ทั้งหลายได้รับความเดือดร้อนกันไปทั่ว โอ้ เปิดมาก็เจอกับลูกสิงโตนิสัยไม่ดี นายอย่าทำตามนะออมเล็ต”

               ฝ่ามือใหญ่ของชายหนุ่มตบลงที่ไข่แปะ ๆ ก่อนจะอ่านต่อ

               “เมื่อราชสีห์ผู้เป็นพ่อทราบว่าลูกชายมีนิสัยที่น่ารังเกียจ  มันจึงหารือกับสัตว์ในป่า แล้ววางแผนจัดการแข่งขันให้ลูกสิงโตประลองกำลังกับมดตัวกระจิ๋วหลิว โดยหวังที่จะสั่งสอนลูกชายให้รู้สำนึก ในวันแข่งขัน  สัตว์ทั้งป่าพากันมาดูการประลองจนแน่นขนัดไปหมด  เมื่อกรรมการให้สัญญาณ เจ้ามดตัวจิ๋วก็เริ่มแสดงพลังก่อนด้วยการยกก้อนหินขนาดเท่าหัวแม่โป้งขึ้นเหนือศีรษะ เมื่อสัตว์ป่าทั้งหมดได้ดูเจ้ามดยกก้อนหิน พวกมันก็ปรบมือให้กำลังใจเสียงดังกึกก้อง แข่งประลองกำลังกันแบบนี้เหรอ อาฮะ…”

               ชายหนุ่มพยักหน้าหงึก ๆ แล้วอ่านต่อ อยากรู้ว่าผลการแข่งจะออกมาอีท่าไหน

               “ครั้นเมื่อถึงคราวของลูกสิงโตผู้เย่อหยิ่ง ลูกสิงโตมองเจ้ามดตัวน้อยอย่างหยามเหยียด จากนั้น มันก็จัดการยกก้อนหินก้อนใหญ่ซึ่งมีน้ำหนักมากกว่าตัวของมันถึงสองเท่าเพื่ออวดสัตว์ป่าทั้งหลายที่เฝ้ามองอยู่ หลังจากการประลองสิ้นสุดลง ราชสีห์ก็หารือกับคณะกรรมการทั้งหมด  แล้วประกาศผลการตัดสินว่า ผู้ชนะการแข่งขันได้แก่เจ้ามดตัวจิ๋วที่ยกก้อนหินขนาดเท่าหัวแม่โป้งอย่างสุดแรง เกิดนั่นเอง”

               “ลูกสิงโตโกรธพ่อของมันจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง  มันกล่าวหาว่ากรรมการตัดสินการแข่งขันอย่างไม่เป็นธรรม และมันไม่มีวันยอมรับการตัดสินครั้งนี้โดยเด็ดขาด เมื่อราชสีห์ได้ฟังข้อกล่าวหาของลูกชาย  ราชสีห์เจ้าป่าจึงอธิบายให้ลูกของมันฟังว่า  เหตุที่กรรมการลงความเห็นให้เจ้ามดตัวจิ๋วชนะ เป็นเพราะก้อนหินที่เจ้ามดยกได้มีน้ำหนักมากกว่าตัวของเจ้ามดเองถึงสิบเท่า  ส่วนก้อนหินที่ลูกสิงโตยกได้มีน้ำหนักมากกว่าน้ำหนักตัวของลูกสิงโตเพียงแค่สองเท่า  การตัดสินในครั้งนี้จึงถือว่ายุติธรรมเป็นที่สุด อ้อ แล้วไงต่อ”

               ดวงตาสีน้ำตาลเปลือกไม้ใต้กรอบแว่นไล่อ่านบรรทัดต่อไป

               “เหตุผลที่ลูกสิงโตได้ฟังเป็นเหตุผลที่มันไม่อาจปฏิเสธ  เพราะแม้ว่ามันจะยกก้อนหินที่ทั้งหนักกว่าและใหญ่กว่า  แต่เนื่องจากตัวของมันโตกว่าเจ้ามดมาก  เมื่อเปรียบเทียบน้ำหนักและขนาดตัวของผู้แข่งขันอย่างยุติธรรม  มันจึงจำต้องยอมรับว่าเจ้ามดตัวกระจิ๋วแข็งแรงกว่ามันจริง ๆ ความแข็งแรงของเจ้ามดตัวจิ๋วทำให้ลูกสิงโตสำนึกว่า สิ่งที่มันคิด…อาจไม่ได้ถูกต้องไปเสียทั้งหมด”

               “หลังจากที่ลูกสิงโตยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดีแล้ว  มันก็เกิดคำถามใหม่ขึ้นในใจว่า เมื่อมดแข็งแรงกว่าสิงโต  เพราะเหตุใดสัตว์ทั้งหลายจึงยกตำแหน่งเจ้าป่าให้ราชสีห์พ่อของมันแทนที่จะยกตำแหน่งให้แก่พวกมด ข้อสงสัยของเจ้าลูกสิงโตทำให้มันต้องคิดทบทวนถึงสิ่งต่าง ๆ ที่พ่อของมันกระทำต่อสัตว์ทั้งหลายในป่ามาโดยตลอด”

               “นับตั้งแต่เจ้าลูกสิงโตลืมตาขึ้นมาดูโลก  มันก็เห็นว่าราชสีห์พ่อของมันเป็นสิงโตที่แข็งแรงและน่าเกรงขามยิ่งนัก  แต่ถึงกระนั้นราชสีห์ก็ไม่เคยใช้อำนาจข่มเหงผู้ใดเลย  มิหนำซ้ำ ราชสีห์ยังอ่อนน้อมและให้เกียรติสัตว์น้อยใหญ่ในป่า รวมทั้งยังคอยช่วยเหลือดูแลสารทุกข์สุขดิบให้แก่สัตว์ต่าง ๆ อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง”

               “เจ้าลูกสิงโตเพิ่งตระหนักว่าผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริงไม่ใช่ผู้ที่แข็งแรงเพียงอย่างเดียว  แต่ต้องมีนิสัยที่อ่อนน้อมและมีความเสียสละจนน่าเลื่อมใสอีกด้วย เมื่อลูกสิงโตคิดได้ดังนั้น  มันจึงรู้สึกละอายใจมาก  เจ้าลูกสิงโตขอโทษสัตว์ป่าทั้งหลายต่อสิ่งโง่เขลาที่มันได้กระทำลงไป และมันสัญญาว่ามันจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ ราชสีห์, เจ้ามดและสัตว์ป่าทั้งหมดต่างดีใจที่ได้ฟังคำสัญญาจากลูกสิงโต หลังจากวันนั้น เจ้าลูกสิงโตก็ทำตามที่มันพูดทุกประการ เป็นคนดีง่ายจังแฮะนึกว่าจะมีอะไรมัน ๆ ซะอีก”

               ดีนพลิกหน้ากระดาษอ่านต่อ

               “หลายปีต่อมา  เมื่อเจ้าลูกสิงโตเติบโตขึ้นเป็นสิงโตหนุ่ม ซึ่งเป็นเวลาที่ราชสีห์พ่อของมันถึงวัยที่ควรพักผ่อน สัตว์ป่าทั้งหลายจึงตกลงใจมอบตำแหน่งเจ้าป่าให้แก่ลูกสิงโตที่ปรับปรุงตัวจนเป็นที่รักของสมาชิกในป่าไม่แพ้พ่อของมัน สัตว์ป่าทั้งหลายต่างดีใจที่พวกมันได้เจ้าป่าตัวใหม่ที่ทั้งแข็งแรง อ่อนน้อมและเสียสละ ส่วนราชสีห์พ่อของเจ้าสิงโตก็ภูมิใจมากที่ลูกชายเป็นที่ยอมรับของเหล่าสัตว์ป่าทั้งหลาย จบ”

               ชายหนุ่มปิดเล่มนิทานเด็กดี ซึ่งก็คงจะดีจริง ๆ ดีซะจนรู้สึกว่าไม่มีอะไรเร้าใจ แต่จะสอนให้เด็กเป็นเด็กดีแบบนี้ก็ถูกแล้ว ครั้นจะให้อ่านนิทานกริมที่มีบทสรุปการล้างแค้นเลือดสาดก็กะไรอยู่

               “แกชอบที่ฉันอ่านนิทานให้ฟังไหม หรือชอบฟังเพลงมากกว่า?” เขาหันไปคุยกับไข่บนแท่น ซึ่งแน่นอนว่าไร้การตอบสนอง ดีนจึงสรุปเอาเอง “ชอบสินะ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอาอย่างอื่นมาอ่านให้ฟังอีก” นั่นเพราะว่าเขาเบื่อมากกว่าเลยพยายามหาอะไรทำ

               หลังจากที่ดูแลไข่ของวันนี้เสร็จเรียบร้อยเขาก็บอกลาเจ้าของถ้ำแล้วออกมาทำตัวเซ็ง ๆ ที่ข้างนอกต่อ ขาเตะหิมะไปเรื่อยระหว่างเดินกลับ

               ‘น่าเบื่อจังว้า…’

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 9/15

Dean HEROES

184

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 10

               อีกไม่กี่วันออมเล็ตจะฟักออกจากไข่.. ในช่วงเวลาเดียวกันกับที่รอความช่วยเหลือมาถึงด้วย สถานการณ์ในค่ายหลังจากการต่อสู้ครั้งใหม่ฝ่ายยักษ์น้ำแข็งก็ไม่ได้บุกหนักเข้ามา มีเพียงแค่ยักษ์น้ำแข็งและหมาป่าน้ำแข็งที่ถูกส่งออกมาลาดตระเวน และถูกเด็ก ๆ นักสู้ในค่ายจัดการอย่างไม่ยากเย็นจึงทำให้ดีนพอจะมีเวลาเอ้อระเหยในค่ายได้ ก็อย่างว่าค่ายฮาล์ฟบลัดไม่ใช่ค่ายทหารเหมือนของเทพฝั่งโรมันเลยไม่มีการบังคับใจกัน ไม่อย่างนั้นคนอย่างดีนที่เป็นผู้ใหญ่น่าจะถูกส่งไปรับมือกับอสุรกายตลอด

               งั้นช่วงที่ว่างก็เอาเวลามาดูแลไข่นีเมียนดีกว่า ตามสัญญาดีนเอาหนังสือมาอ่านให้มันฟังอีกเล่ม คราวนี้ไม่ใช่นิยายแต่เป็นบทความจากหนังสือเนเชอนัลจีโอกราฟฟิก

               “เหตุใด มัมมี่สิงโต จึงค้นพบได้ยากในอียิปต์… สิงโตมีบทบาทอย่างมากในประติมานวิทยาของอียิปต์โบราณ … 'ประติมานวิทยา' แปลว่าอะไรวะ?” ชายหนุ่มพึมพำ เพียงแค่ประโยคแรกก็ทำเขาติดหล่ม แต่ช่างมัน อ่านต่อดีกว่า “สิงโตเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจหลวง แต่จินตภาพของสิงโตถูกนำไปใช้เป็นสิ่งของในชีวิตประจำวัน อย่างเช่นเก้าอี้หรือเตียงนอน ซึ่งอาจดูเหมือนเป็นเพียงการนำมาตกแต่งเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่ามันมีความหมายศักดิ์สิทธิ์ที่ให้การปกป้องสิ่งของเหล่านั้นด้วย”

               ติดสตั๊นไปสามวิก่อนที่เขาจะอ่านต่อ

               “แม้ภาพลักษณ์ของสิงโตจะเป็นที่แพร่หลายในช่วงอียิปต์โบราณ แต่นักวิจัยยังคงสงสัยมานานว่า เหตุใดจึงมีการค้นพบมัมมี่สิงโตแค่เพียงตัวเดียวท่ามกลางมัมมี่สัตว์นับล้านตัว อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ทีมนักโบราณคดีนำโดยสภาสูงสุดด้านโบราณวัตถุของอียิปต์ได้เปิดเผยการค้นพบมัมมี่สิงโตเพิ่มอีกห้าตัว ที่ดูเหมือนเป็นลูกสิงโต ซึ่งค้นพบที่ ‘บูบาสเทียน เนโครโพลิส’ หรือ ‘สุสานมัมมี่แมวในซัคคารา’ ”

               สำหรับเขาจะตัวเดียวหรือห้าตัวก็ถือว่าน้อยมาก ๆ

               “สมัยอียิปต์โบราณ สิงโตมีสถานะพิเศษในฐานะนักรบผู้ดุร้ายในป่า และสัญลักษณ์แห่งอันตรายและการปกป้องคุ้มครอง เป็นที่รู้กันว่าฟาโรห์เองก็ทรงเข้าร่วมการล่าสิงโตเพื่อแสดงถึงอำนาจสูงสุด รวมไปถึงฟาโรห์อเมนโฮเทปที่สาม ซึ่งอ้างว่าได้ทรงสังหารสิงโตหนึ่งร้อยสองตัวในช่วงสิบปีแรกของการครองบัลลังก์ โหดร้ายชะมัด…” หน้ายู่ไปนิดหน่อยเมื่ออ่านถึงตรงนี้ “กระนั้นสิงโตไม่เคยมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับเทพองค์ใดเลย ไม่ว่าจะเป็นธอธ หรืออนูบิส มัมมี่ที่ค้นพบในซัคคาราดูเหมือนว่าจะมีความเชื่อมโยงกับเทพีแมวบัสเตต และเซ็คเมท เทพีที่มีพระพักตร์เป็นสิงโต”

               “เหตุผลเดียวที่อาจทำให้การทำมัมมี่สิงโตต่างจากสัตว์อื่น ๆ คืออวัยวะภายในของมันน่าจะมีกลิ่นแรงกว่าสัตว์อื่น เนื่องจากมันเป็นสัตว์กินเนื้อ…” เมื่ออ่านจบเขาให้ความเห็นต่อ “อ้อ.. เพราะว่าเป็นสัตว์กินเนื้อเลยเครื่องในเหม็นสินะ งี้ตอนแกเกิดมาฉันคงต้องให้แกกินผลไม้ด้วยแล้วล่ะ.. ว่าแต่สิงโตมันกินอย่างอื่นนอกจากเนื้อได้รึเปล่าหว่า”

               ดีนนึกถึงแมวที่ทานพืชได้เพื่อให้อ้วกก้อนขนออกมา เขายังไม่มีความเชี่ยวชาญในเรื่องนั้น เอาไว้อินเทอร์เน็ตกลับมาใช้งานได้แล้วค่อยไปหาข้อมูลอีกทีนึง นอกจากอ่านเรื่องมัมมี่สิงโตให้ออมเล็ตน้อยในไข่ฟังแล้วเขาก็อ่านบทความในนิตยสารต่ออีกสองสามเรื่องก่อนขอตัวลากลับ

               

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียน วันที่ 10/15

Dean HEROES

185

ดูแลไข่ออมเล็ตวันที่ 11

               ไม่มีอะไรพิเศษสำหรับวันนี้นอกจากการดูแลไข่อสุรกายที่คอยฟูมฟักระหว่างรอการช่วยเหลือ เพลงก็เปิดแล้ว หนังสือก็อ่านให้ฟังแล้ว เจ้าออมเล็ตฟักออกมาต้องโตขึ้นเป็นสิงโตที่มีการศึกษาแน่ ๆ (?) เพราะฉะนั้นวันนี้จึงเลื่อนระดับอ่านเรื่องที่ยากขึ้นอีกนิดให้มันฟัง นั่นคือหนึ่งในหัวข้องานวิจัยสมัยปริญญาตรีของเขาเอง แต่มาในรูปแบบของบทความในนิตยสารวิทยาศาสตร์

               “นักวิทยาศาสตร์เปิดเผยการค้นพบวิธีแปรสภาพก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ซึ่งเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้เกิดภาวะโลกร้อน ให้กลายเป็นเชื้อเพลิงชีวภาพที่อาจพัฒนาไปเป็นพลังงานทางเลือกใหม่แทนเชื้อเพลิงจากซากพืชซากสัตว์ได้ในอนาคต โดยอาศัยความช่วยเหลือจากจุลินทรีย์ชนิดหนึ่ง จุลินทรีย์ที่ว่านี้คือแบคทีเรียที่มีชื่อว่า ‘ไพโรค็อกคัส ฟูริโอซิส’ หรือเรียกง่ายๆว่า ‘ลูกไฟยุ่บยั่บ’ ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ค้นพบเมื่อปีพันเก้าร้อยแปดสิบหก บริเวณใต้ทะเลเมดิเตอเรเนียนนอกชายฝั่งทางใต้ของอิตาลี”

               “โดยแบคทีเรียชนิดนี้กินสารคาร์โบไฮเดรตที่อยู่ในน้ำทะเลรอบ ๆ ปล่องภูเขาไฟใต้ทะเลซึ่งมีสภาพเป็นกรดและมีความร้อนสูงเกินหนึ่งร้อยองศาเซลเซียส การค้นพบดังกล่าวสร้างความแปลกใจให้กับนักวิทยาศาสตร์เพราะก่อนหน้านี้เชื่อกันว่าไม่มีแบคทีเรียใด ๆ อาศัยอยู่ในน้ำร้อนที่มีอุณหภูมิเกินร้อยองศาเซลเซียสได้”

               แล้วเขายังให้ข้อมูลเพิ่มเติม

               “แกรู้ไหมกว่าฉันจะหาตัวอย่างการวิจัยมาได้มันยากแค่ไหน ลงทุนไปเยอะจนขนหน้าแข้งไม่เหลือ” ดีนเบะปาก เล่นของยากก็ต้องลงทุนเยอะหน่อย กว่าจะทำวิทยานิพนธ์เรื่องนี้จบเขาเสียน้ำตาเป็นลิตร ๆ และดอลลาร์ที่มากพอจะซื้อลองจินส์เรือนใหม่ได้

               “นักวิจัยชี้ว่าการผลิตเชื้อเพลิงชีวภาพจากแบคทีเรียลูกไฟนี้ช่วยลดขั้นตอนการสกัดเชื้อเพลิงชีวภาพจากพืชต่าง ๆ เช่น ข้าวโพดหรืออ้อย เพราะแบคทีเรียที่ว่านี้จะเปลี่ยนก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ให้เป็นเชื้อเพลิงชีวภาพโดยตรง โดยมีแหล่งกำเนิดพลังงานเป็นก๊าซไฮโดรเจน ขณะที่พืชนั้นใช้แสงอาทิตย์เป็นแหล่งพลังงานในการผลิตน้ำตาล ก่อนที่จะนำน้ำตาลนั้นไปหมักเป็นเชื้อเพลิงเอธานอล”

               “นักวิจัยอธิบายว่าแบคทีเรียที่ค้นพบนี้น่าจะสามารถดึงก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศมาแปรสภาพเป็นเชื้อเพลิงชีวภาพเพื่อใช้ในกิจกรรมต่าง ๆ จากนั้นเชื้อเพลิงชีวภาพจะเปลี่ยนกลับไปเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์อีกครั้งและหมุนเวียนกลับมาเป็นอาหารของแบคทีเรียลูกไฟยุ่บยั่บต่อไป นักวิจัยเชื่อว่าเชื้อเพลิงบิวทานอลที่ได้จากแบคทีเรียชนิดนี้มีศักยภาพเพียงพอที่จะนำมาใช้แทนเชื้อเพลิงจากซากพืชซากสัตว์เช่น น้ำมันและถ่านหินได้ หากสามารถพัฒนาให้เป็นระบบผลิตเชื้อเพลิงชีวภาพขนาดใหญ่ได้ในอนาคต”

              “ฟังดูซับซ้อนจัง นั่นคืองานวิจัยที่คุณเคยเรียนเหรอ?”

               แน่นอนว่าอยู่ในบ้านของเรเชลหญิงสาวจึงได้ฟังบทความที่เขาอ่านให้เจ้าออมเล็ตฟังด้วย หญิงสาวมาเข้าค่ายฮาล์ฟบลัดในฐานะนักพยากรณ์ตั้งแต่วัยรุ่นจึงทำให้เธอไม่ค่อยรู้ตำราอื่นนอกจากศาสตร์พยากรณ์เสียเท่าไร

               “ใช่ครับ ผมวิจัยเรื่องนี้ คุณสงสัยเรื่องไหนก็ยกมือถามได้เลยนะ”

               หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะยกมือถาม “อันดับแรก แบคทีเรียไม่ใช่เชื้อโรคหรือคะ?”

               “โอ้ คุณเข้าใจเรื่องแบคทีเรียเป็นอย่างนั้นสินะครับ ก่อนอื่นที่คุณเรียกว่าเชื้อโรคก็ใช่ แต่ไม่ใช่แบคทีเรียทั้งหมดที่เป็นเชื้อโรค และเชื้อโรคก็มีอย่างอื่นอีก เช่น เชื้อรา ปรสิต ไวรัส และอีกชื่อที่คุณน่าจะไม่รู้จักคือ ริกเกตเซีย มันอยู่กึ่ง ๆ ระหว่างไวรัสและแบคทีเรีย” บางทีเรเชลอาจไม่รู้ว่าแบคทีเรียและไวรัสต่างกันอย่างไรเขาจึงอธิบายต่อ “แบคทีเรียเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กเซลล์เดียวที่สามารถดำรงชีวิตได้เองมีโครงสร้างเซลล์ที่สมบูรณ์ แต่ไวรัสเป็นอนุภาคขนาดเล็กที่ต้องการเซลล์โฮสต์เพื่อการเจริญเติบโตและการเพิ่มจำนวน และไวรัสไม่มีโครงสร้างเซลล์ครับ อธิบายแบบนี้คงไม่เห็นภาพ ถ้าเป็นไปได้ส่องกล่องจุลทัศน์ดูด้วยตัวเองน่าจะเห็นภาพชัดกว่า แต่พนันว่าที่นี่คงไม่มีหรอก”

               เรเชลพยักหน้าเออออคล้ายเข้าใจในบางส่วนแล้ว

               “แล้วก็เรื่องที่ว่าทำไมแบคทีเรียบางอย่างไม่ใช่เชื้อโรคใช่ไหมครับ นั่นก็เพราะว่าแบคทีเรียชนิดนั้นถ้าอยู่ถูกที่ถูกทางมันจะไม่เป็นพิษต่อร่างกายสิ่งที่มีชีวิต ผมขอขยายความเรื่องการอาศัยโฮสต์อีกสักนิด ไวรัสถ้าไม่มีโฮสต์ให้อาศัยมันจะแพร่พันธุ์ต่อไม่ได้และตายไป แต่ถ้ามันอาศัยอยู่ในโฮสต์มันจะใช้เซลล์ของโฮสต์ในการแพร่ขยาย อาจทำให้โฮสต์เจ็บป่วยหรืออาจตายได้ขึ้นอยู่กับความรุนแรงของไวรัสแต่ละประเภทว่าส่งผลต่อร่างกายแบบไหน”

               “ส่วนแบคทีเรียมันอยู่ได้ด้วยตัวเองในทุกที่ เช่น แบคทีเรียที่เป็นต้นเหตุของโรคบาดทะยักที่ชื่อว่า ‘คลอสตริเดียม เตตานิ’ ที่อาศัยอยู่ในดิน ฝุ่น มูลสัตว์ เรียกว่าอยู่ในพื้นผิวแทบจะทุกที่ก็ได้ เมื่อมันเข้าไปในบาดแผลจะก่อพิษในร่างกาย ที่เวลาถูกหมากัดแล้วต้องฉัดบาดทะยักไม่ใช่เพราะแบคทีเรียตัวนี้อยู่ในหมา แต่เป็นเพราะแบคทีเรียอาจจะปนเปื้อนอยู่กับอะไรก็ได้ที่เราไม่รู้ครับ ส่วนเชื้อพิษสุนัขบ้า คือ ไวรัสที่ชื่อว่า ‘เรบีส์’ อาศัยอยู่ในสัตว์ที่ติดเชื้อ ไม่จำเป็นเฉพาะสัตว์เลี้ยงนะครับ แต่อยู่ได้ในสัตว์ทุกประเภท”

               “เป็นความรู้ใหม่ของเราเลย ทีนี้ก็กระจ่างขึ้นมาแล้ว จึงไม่แปลกที่ใต้ทะเลลึกจะมีแบคทีเรียสินะคะ”

               “ใช่ครับ โลกเรายังมีอะไรอีกมากมายที่รอการค้นพบ การที่พบว่ามีแบคทีเรียที่ทนอยู่ในปล่องภูเขาไฟก็เรื่องนึง คงคล้าย ๆ กับการมีอยู่ของทวยเทพล่ะมั้งครับที่นอกเหนือจากสามัญสำนึกของมนุษย์จะรับรู้ได้”

               “คุณจะบอกว่าการมีอยู่ของทวยเทพคล้ายกับอยู่คนละขั้วกับแบคทีเรียใต้ทะเลสินะคะ” หญิงสาวขำน้อย ๆ

               “แหม คุณนี่ก็ จะว่าไปก็ใช่ วิทยาศาสตร์กับไสยศาสตร์เป็นขั้วตรงกันข้ามกัน หรือไม่ก็แค่เรายังหาคำอธิบายไม่ได้ก็เท่านั้น แต่คุณเปรียบสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวกับเทพเจ้าเนี่ยนา..” ดีนขำตาม เขาไม่คาดว่าหญิงสาวนักพยากรณ์ที่อยู่ใกล้ชิดกับทวยเทพจะพูดแบบนี้ออกมาได้

               “จะว่าไปผมก็สงสัยเหมือนกัน เทพเจ้าต่าง ๆ ถือเป็นสิ่งมีชีวิตไหม ระบบร่างกายของพวกเขาเป็นยังไง หลายตำนานบอกว่าเทพเจ้าสร้างมนุษย์ขึ้นมาจากรูปร่างของพวกเขาเอง แต่จากการที่ผมเกิดมาได้ก็แปลว่าดีเอ็นเอของเทพและมนุษย์มีความใกล้เคียงกันหรืออาจจะอยู่ในวงศ์เดียวกันเหมือนที่เสือกับสิงโตผสมพันธุ์กันแล้วออกมาเป็นไลเกอร์หรือไทกอน.. แต่เทพบางองค์ก็ท้องเองได้ แบ่งเซลล์ออกมาเองได้ด้วยเหมือนกิ้งก่าบางสายพันธุ์เนี่ยสิ”

               ชายหนุ่มลูบคางปอย ๆ ขณะครุ่นคิด การแบ่งเซลล์ได้เหมือนกิ้งก่าทำให้เขาคิดถึงทฤษฎีสมคบคิดเรื่อง ‘มนุษย์กิ้งก่า’ หรือ ‘นิวเวิร์ลออเดอร์’ ที่มนุษย์กิ้งก่าทำตัวเป็นรัฐบาลเงาสวมรอยเป็นบุคคลสำคัญต่าง ๆ ของโลก บ้างก็เป็นผู้ที่มีอิทธิพล ดารา นักการเมือง นักธุรกิจชื่อดัง ที่คอยชี้นำมนุษย์ให้ดำเนินการไปตามครรลองที่พวกมันสร้างไว้ เป็นทฤษฎีสมคบคิดที่ไร้สาระแต่กลับฟังแล้วสนุกเป็นบ้า ผู้ที่เผยแพร่ความคิดนี้ออกมาอาจเป็นเดมิก็อดสมองเฟื่องที่นำความจริงในส่วนลึกมาเผยแพร่ก็เป็นได้

               ‘เสียดายชะมัดที่หาเทพสักองค์มาเป็นตัวอย่างทดลองไม่ได้..’

               “กำลังคิดอะไรอยู่เหรอคะ?” เรเชลถามหลังจากที่เห็นว่าเขาเงียบไปนาน

               “อ้อ ไม่ครับ ไม่มีอะไร” ดีนยิ้มกว้างให้หญิงสาวก่อนจะรีบเก็บความคิดนั้นไว้แล้วกลบดินฝัง บ้าจริง เขามีความคิดอันตรายแบบนี้ได้ยังไงกันนะ! เขาจึงรีบเปลี่ยนเรื่องกลับ “คุณเรเชลมีคำถามอะไรนอกเหนือจากนี้ไหมครับ ไม่งั้นผมจะได้ปิดคอร์สเรียนชีววิทยาหนึ่งศูนย์หนึ่ง”

               “เราพอเข้าใจบ้างแล้วค่ะ แม้มันจะยากอยู่นิดหน่อย”

               แต่จากสีหน้าของสาวผมแดงบอกว่า ไม่นิดล่ะ.. เยอะเลย

               “ถ้างั้นวันนี้พอเท่านี้ก็แล้วกันนะครับ ไม่รู้ว่าที่ผมอ่านไปจึงซึมเข้าไปในเปลือกไข่ของเจ้าออมเล็ตหรือเปล่าด้วย” ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะเก็บนิตยสารวิทยาศาสตร์ลงกระเป๋า “ถ้ายังไงวันนี้ผมขอตัวก่อนแล้วกันครับ แล้วเดี๋ยวจะมาหาใหม่.. เฮ้อ ไม่รู้ว่าค่ายจะกลับเป็นปกติเมื่อไรนะครับ”

               “เร็ว ๆ นี้ล่ะค่ะ ความช่วยเหลือกำลังมา”

               ไม่ว่าสิ่งที่เรเชลพูดออกมาจะมาจากนิมิตหรือเป็นเพียงแค่ความคาดหวัง แต่เขาก็อยากให้ความช่วยเหลือจากวีรบุรุษยุคปัจจุบันเกิดขึ้นพรุ่งนี้เลย

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียนวันที่ 11/15