[ทางเข้าเขตป่าทิศเหนือ] ถ้ำเทพพยากรณ์

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

วันนี้เป็นวันพิเศษสำหรับตัวเธอและกาเอลสองแม่ลูกที่ทำเอาให้พวกเธอทั้งสองคนตื่นเต้นจนนอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อคืนถ้าไม่ใช่ว่าใช้พลังหลับใหลแบบออโต้เลยทำให้เธอหลับยาวจนกว่าจะตื่นก็มาเอาป่านนี้นี่แหละ พอตื่นแล้วพวกเธอเลยรีบมาที่ถ้ำเทพพยากรณ์ในทันที

“ม่าม๊า ๆ เร็ว ๆ เข้าสิฮะ ม่าม๊า”

ด้วยความตื่นเต้นที่วันนี้จะเป็นวันเกิดของเด็กน้อยที่เป็นลูกคนที่สองของเฟเรียหรือก็คือน้องชายน้องสาวของกาเอล เลยพาให้กาเอลใช้มือทั้งสองข้างของตนดึงมือของแม่ของตนให้รีบเร่งรุดไปที่ถ้ำเทพพยากรณ์ให้เร็วขึ้นกว่าเดิม อ่า ลูกชายคนนี้ สงสัยอยากเห็นหน้าน้องเร็ว ๆ แล้วสิ เธออมยิ้มให้กับท่าทีของลูกชายตัวน้อยของตน ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่ปากทางเข้าถ้ำเทพพยากรณ์แล้วสักที

“พร้อมแล้วใช่ไหมคะ”

เรเซลที่รออยู่ก่อนแล้วก็เอ่ยถามขึ้นมา

“พร้อมแล้วค่ะเรเซล เด็กน้อยเป็นไงบ้างคะ”

“ดูท่าจะตื่นเต้นใหญ่เลยค่ะที่จะได้ออกมาดูโลกภายนอกเลยขยับใหญ่เลยค่ะ”

“อะไรกันนี่ แบบนี้ก็ตื่นเต้นกันทั้งบ้านเลยสิคะ”

“อย่าบอกนะคะ”

“เมื่อคืนหลังจากที่ผมกับม่าม๊าไปบริจาคของ พวกเราก็ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับกันเลยฮะ”

คำพูดนั่นก็กาเอลก็ทำเอาคุณเรเซลหลุดหัวเราะออกมา ว่าครอบครัวนี้ขนาดว่าเป็นลูกคนที่สอง แต่ดันตื่นเต้นราวกับเป็นครั้งแรกกับทั้งบ้านเลย จนเฟเรียหน้ามุ้ยนิด ๆ แต่ก็กลับมาหัวเราะตาม

“งั้นไปกันเลยนะคะ”

ว่าแล้วพวกเธอก็พากันเข้าไปในห้องที่อบอุ่นที่สุดในถ้ำ แล้วเฟเรียก็เดินมาเบื้องหน้าของไข่จินตนาการที่เติบโตพร้อมที่จะฟักเต็มทีแล้ว เธอจึงใช้มือของตนแตะไปบนไข่ทันที

“สุขสันต์วันเกิดนะ ลูกแม่”

เปลือกไข่เกิดรอยร้าวขึ้น เสียงแก๊ก ๆ ดังทีละนิดก่อนที่จะปรากฎร่างที่อยู่ข้างในออกมา เธอก็ไม่รอช้าเข้าโอบกอดลูกคนที่สองของตนทันที

ดูแลไข่ 15/15
ฟักไข่จินตนาการ

Arty BELIEVER

Arty
Diary Queen Bee

ใบหน้าของผมขาวซีด แต่เป็นสีชมพูแดงจากความเย็น เกือบจะดูเขินอาย และดวงตาของผมแวววาวราวกับดวงดาวในจักรวาล สามารถดึงความสนใจของคนรอบข้างได้อย่างง่ายดาย โดยเฉพาะน้ำเสียงไพเราะละมุน เป็นระดับของความนุ่มนวลที่สะกดจิตผู้ฟังดังต้องมนตร์แด่เสียงร้องเพลง 

          ผมไม่ใช่เจ้าหญิงดิสนีย์ที่จะร้องเพลงให้สิงสาราสัตว์ฟัง เมื่ออยู่ค่ายยังไม่ได้มีโอกาสเปล่งคีย์ร้องด้วยซ้ำ แฟนคลับของผมจะคิดถึงมากแค่ไหน แต่ถ้าคิดถึงมากละก็ ฟังเพลงที่ลงในช่องทางต่าง ๆ ในโซเชียลวนไปเถอะจ่ะ ปั่นวิววน MV ปีนี้จะได้ไปรับรางวัล Grammy Awards

          "เธอน่าจะพร้อมไปรับคำพยากรณ์แล้ว อาร์ตี้ ว้าย ๆ ตื่นเต้นจัง นานมาแล้วนะที่พี่น้องเฮอร์มาโฟร์ตัส ไม่ได้รับคำทำนายออกเดินทาง" การ์เซียระริกระรี้

          "คำพยากรณ์อะไรของหล่อน เดี๊ยนจะกลับบ้าน" ถึงเวลาเข้าคอร์สบำรุงผิวพรรณของผม ขัดสีฉวีวรรณอาบน้ำแร่แช่น้ำนม

          การ์เซียประกบตัวผมไม่ห่าง คะยั้นคะยอให้ไปกับเธอให้ได้ ไฮรี่ขอแยกตัวไปก่อนแล้วเพราะถึงเวลาซ้อมเปียโน

          "เอาไว้ไปหามิสเรเชลเสร็จค่อยกลับบ้านก็ได้จ้า" 

          ผมโดนลากพามายังถ้ำเทพพยากรณ์ "เดี๊ยนไม่ได้อยากดูดวง หมอดูคู่หมอเดาดิฉันไม่เชื่อค่ะ" 

          "อาร์ตี้ ฉันไม่ได้พาเธอมาดูดวง แต่พามาขอคำพยากรณ์ต่างหาก มันอเมซิ่งจิงเกอร์เบลน่ะเธอ" 

          "หล่อนนี่มันน่าตีนัก" ขนพองสยองเกล้า ขนลุกคล้ายเจอผีหลอกวิญญาณหลอน ไม่ต้องไปเล่นล่าท้าผีก็ชวนขนแขนตั้งชันได้ 

          "อย่าตีฉันนะ ฉันเป็นน้องสาวคุณเธอนะคะพี่อาร์ตี้~~" 

"ฮาย ๆ มิสเรเชล" การ์เซียทักทายพลางยกกล้องถ่ายรูปหญิงสาวที่มีสายเลือดมนุษย์ธรรมดาต่างจากคนส่วนใหญ่ในค่ายเลือดผสม 

          "ถ้าถ่ายรูปอีกฉันจะเก็บค่าปรับเธอ" หญิงสาวสะบัดหน้าหนี "แล้วมีอะไรจะมาขอคำพยากรณ์หรอ"

          "แนะนำตัวสิ"

          อาร์ตี้แนะนำตัวตามแบบฉบับเสียงของตัวเอง "อาร์ตี้ เดอ วิล" 

          "รู้ใช่ไหมว่ามันอันตราย ถ้าคิดดีแล้ว ฉันจะพยาการณ์ให้คุณอาร์ตี้ อันตรายต่อจากนี้จงเตรียมรับความกดดันไว้ให้ดี เส้นทางเบื้องหน้าไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ มีชีวิตเป็นเดิมพัน"

          "ชีวิต ด…เดี๊ยนไม่เดิมพันอะไรทั้งนั้น กรี๊ดดดดดดดดดดด" อาร์ตี้กรีดร้องทั้งตกใจคำพูดหญิงสาว "หล่อนหลอกดิฉันมาโดนแกงหม้อใหญ่ไซส้งานวัดใช่มั้ย" ร่างเล็กโวยวายใส่การ์เซีย

          เรเชลมีควันสีเขียวลอยออกมาจากปากและตาเธอ อบอวนฟุ้งไปทั่วถ้ำจนเต็มไปด้วยควันสีเขียว นัยน์ตาเรืองแสงท่ามกลางหมอกสีเขียว

[แบบฟอร์มขอคำพยากรณ์]

ชื่อเต็ม: อาร์ตี้ เดอ วิล

โหมดจำนวนคน: 1

โหมดความยากภารกิจ: Easy

Johnathan BELIEVER

THΞRΞ'S STΦLL TΩMΩRRΩW.

"เมื่อก่อนไม่มี แต่จะมีต่อไป..

ไม่มีใครเคยเห็น ไม่มมีวันเห็น..

แต่ข้าคือที่พึ่งของคนที่ยังอยู่และยังหายใจ

ข้าคือใคร?"

คำถามที่มีเพียงเทพอสุรเท่านั้นที่จะรู้คำตอบ.. แต่คนนั้นล้วนอยู่กับมัน บ้างเมินเฉย.. บ้างเฝ้ารอ หรือบ้างก็.. พยายามที่จะไม่พาตัวเองไปหาสิ่งนั้นด้วยวิธีการของตัวเอง แต่พวกเขาหารู้ไม่.. ต่อให้เขาเหล่านั้นไม่ต้องการมัน แต่สิ่งๆนั้นก็จะเข้ามาหาเราอยู่ดี ถ้าถามว่าสิ่งนั้นคืออะไร? ข้าคือใคร?.. ลองเดาคำตอบดูสิ บางที เทพอสุรนั้นอาจเพลี่ยงพล้ำเพราะก็เป็นได้..

เสียงลือเสียงเล่าอ้างของเทพพยากรณ์ภายในป่านั้น ชวนให้จอห์นคิด และรู้สึกสนใจ และอยากจะลองไปเยี่ยมไปหาดูบ้าง ที่นี่ยังมีอะไรที่ชายแก่ร่างใหญ่คนนี้ยังไม่เคยเจอก็มีไม่น้อย รวมถึงสิ่งที่ตัวเขานั้นอยากจะรู้ ถึงบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเองในหลังจากนี้ เพราะตัวเขาเองนั้นก็ไม่อาจจะรับประกันได้ว่า อะไรจะเกิดขึ้นกับเขาในหลังจากนี้ แม้ว่าจะอายุมากจนเกือบศตวรรษ์ ก็ไม่ได้มีอะไรมาการันตีว่า แทนาทอสจะพาเขากลับสู่เอลีเซี่ยม หรือ พาไปหาแครอนแล้วส่งต่ไปยังยมโลกต่อไป.. ชีวิตนี้นั้นไม่มีอะไรแน่นอนจริง..

แต่ในตอนนี้นั้น จะอะไรก็ช่าง เขาขอได้ทำอะไรที่เขานั้นยังไม่เคยได้ทำดูบ้าง.. ตัวเขานั้น เคยกอบกู้ประเทศจากสงครามมาแล้ว การกอบกู้โลกจากภัยอันตรายที่คนทั่วไปนั้นไม่เห็น ก็คงจะเป็นเหมือนกับอดีตก็เป็นได้ หากแต่มันอาจจะเป็นเส้นทางที่แตกต่างจากเส้นทางเดิมที่เขานั้นเคยเดินไปจนกระทั่งถึงจุดหมาย..

ชายร่างใหญ่เดินเข้าไปในป่าตอนเหนือ  ซึ่งก็เดินทางเข้าไปได้พอควร สิ่งที่เขาเห็นนั้นเป็นภาพจำแรกที่เขานั้นคงจะจำมันได้ ..

ด้วยความที่ชายร่างใหญ่นั้นใหญ่มาก ใหญ่ตัวละครนักรบปีศาจที่อยู่ในเกมMOBA เกมนั้นด้วยซ้ำ ชายร่างใหญ่นั้นเมื่อถึงตาที่ตนได้เข้าไป ก็พยายามเคารพสถานที่ โดนที่ไม่ให้ส่วนส่วนหนึ่งของร่างกายของเขานั้นสร้างความเสียหายภายในนี้ ก่อนที่จะได้พบกับเธอ..

"โอ้ว สวัสดี ท่านผู้มาใหม่ ฉันดูรู้สึก ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาของคุณเลย ตัวใหญ่ขนาดนี้ คุณไปหลบอยู่ที่ไหนมาเหรอ?"

หญิงสาวผู้เป็นเทพพยากรณ์เอ่ยตอนรับและทักทายด้วยความสุภาพ ในขณะที่ชายร่างใหญ่เห็นเก้าอี้แล้ว สิ่งที่เขานั้นควรจะทำคือ เลื่อนเก้าอี้ออก และนั่งลงกับพื้นโดยที่ทำให้อีกฝ่ายกับความที่เป็นคนที่ทำอะไรคิดเร็วทำเร็ว และทำในสิ่งที่คาดไม่ถึง ในครั้งแรกที่เจอ แต่ถึงจะประหลาดใจกับชายคนนี้ไม่น้อย แต่ก็ทำให้หญิงสาวนั้น เข้าใจในทันทีที่เห็น..

"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นะคุณเอ่ออ.. โอ้ว.. โอเค ฉันเข้าใจในสิ่งที่คุณได้ทำไปแล้ว ขออภัยที่สงสัยในการกระทำของคุณด้วยนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับคุณผู้หญิง อย่างนั้นคุณจะได้ไม่ต้อง.. หาซื้อเก้าอี้ใหม่ ในตอนนี้ แล้วก็ขออภัยทางคุณผู้เป็นเจ้าบ้านด้วยที่ไม่ได้เอ่ยบอกคุณก่อน" 

ต่างฝ่ายต่างขออภัยในการกระทำของต่างฝ่ายซึ่งกันและกัน ก่อนที่จะเริ่มเข้าเรื่องที่ชายร่างใหญ่มายังที่นี่.. แน่นอนว่า เพื่อสิ่งที่เขานั้นอยากรู้ และคำพยากรณ์

ชายร่างใหญ่ได้รับรู้ถึงความสวยงามอ่อนเยาว์ของเทพพยากรณ์ ซึ่ง.. เขานั้นก็แอบชื่นชมเธอไปม่อยู่เล็กน้อย..ก่อนที่จะเริ่มถามคำถาม..

"เห็นว่าคุณผู้ชายมาที่นี่ ฮะๆ ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณมาในที่นี้เพื่ออะไร ถามมาได้เลย"

เทพพยากรณ์เอ่ยเสียงนุ่ม ซึ่งชายร่างใหญ่ก็เริ่มคำถามที่ต้องการคำตอบ

"คำถามอย่างผมนั้น คงจะไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่นัก แต่อยากให้คุณผู้หญิงรบกวนช่วยตอบคำถามเหล่านี้ให้ผมทราบที..

ผมจะสามารถแข็งแกร่งได้มากขึ้นไปมากกว่านี้อีกมั้ย การเดินทางเพื่อตามหาประสบการณ์ให้มากขึ้น กับ.. เข้าร่วมกิจกรรมที่นี่เพื่อฝึกฝนตนเองต่อไป อย่างไหนดีกว่ากัน.."

ชายร่างใหญ่เอ่ยคำถามของตัวเองออกมาก่อนที่จะเริ่มคำขอสุดท้าย..

"แล้วคำพยากรณ์ของผมนั้น จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวผมบ้างในหลังจากนี้ มีเพียงเท่านี้ล่ะครับ"

เมื่อชายร่างใหญ่เอ่ยจบ เขาหยิบเหรียญออกจากกระเป๋าชุดสูททั้งหมด 20 ดรักม่าแล้วรวบให้เหรียญนั้นอยู่ในแนวตั้ง แล้ววางลงตรงหน้าของเทพพยากรณ์ เพื่อให้นางนั้นได้ทำพิธี

[แบบฟอร์มขอคำพยากรณ์]

ชื่อเต็ม: โจนาทาน วินเซ็นโซ่

โหมดจำนวนคน: 1 คน 

โหมดความยากภารกิจ:  โหมด Hard

Arty ตอบกลับเมื่อ 2024-5-18 19:24 #Arty_1 { border: 5px double #FF2079; border-radius: 30px;

a

【คำพยากรณ์】

@Arty 

657 บูเลอวาร์ด ยามรัตติกาล จักปกคลุมด้วยหมอกหายนะ

ผู้คนสูญหาย มิทราบเหตุ มนตราเสื่อมคลาย

ทุกสิ่งล้วนเห็นเป็นจริง  ความน่าสะพรึงคืบคลาน

[เป้าหมายภารกิจ]

- ตรวจสอบเบาะแสของเหตุคนสูญหายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ

- ซ่อมแซมมนต์บังตาในพื้นที่บริเวณบ้านเลขที่ 657 บูเลอวาร์ต

ศัตรูหลัก

- อสุรกายตัวอื่นที่ Level ไม่ต่ำกว่าเรา 5 ระดับ สามารถพบเจอได้ตามทาง

- เผชิญหน้ากับกลุ่ม The Watcher ครบ 5 คน จึงจะเจอ BOSS 

(เมื่อเข้าใกล้ละแวกชุมชนถนนบูเลอวาร์ดตกค่ำจะเริ่มเจอพวกขเา)

- BOSS ผู้นำกลุ่ม The Watcher

[จัดตั้งทีม 3 คน]

- สามารถขอคำปรึกษาไครอนเกี่ยวกับคำพยากรณ์ได้ ไครอนจะช่วยแนะนำเล็กน้อยได้

- รวบรวมทีม 3 คนเพื่อทำภารกิจเดินทาง (NPC หรือ แซเทอร์ 2 คนก็ได้)

- ไปขออนุมัติไครอนที่บ้านใหญ่

- หลังได้รับอนุมัติจากไครอน ก็เริ่มผจญภัยบันทึกการเดินทางได้เลย [Link]

Johnathan ตอบกลับเมื่อ 2024-5-18 23:04 #Tang01 { border: 0px double ; padding: 10px;

 

【คำพยากรณ์】

@Johnathan 

พึงระวังภัยจากยานยนต์ ทุกการเดินทางจักระเบิด

มุ่งหน้าสู่สามเหลี่ยมแห่งเบนนิงตัน ดินแดนที่สูญหาย

แสวงหาหน้าคัมภีร์แห่งซาตานที่ถูกขโมย

แล้วไซร์ เจ้าจักได้เผชิญหน้ากับบุตรแห่งหมาป่าผู้พิชิตเทพ 

พึงสังเกตทุกรูขุมขนภายในแดนลี้ลับ นำคัมภีร์แห่งซาตานที่ขาดหายไปกลับคืน

มุ่งหน้าสู่ยมโลก ตามหาหนทางสู่ดินแดนแห่งความตาย

เจ้าจักต้องฝ่าด่านบาปทั้งเจ็ด เพื่อเข้าเฝ้านายเหนือหัว

ส่งคืนคัมภีร์แห่งซาตาน.... มิฉะนั้นโลกจะตกในความโกลาหล

[เป้าหมายภารกิจ]

- ตามหาหน้าคัมภีร์ไบเบิ้ลปีศาจที่หายไปในดินแดนลึกลับของสามเหลี่ยมเบนนิงตัน

- หาทางสู่ดินแดนแห่งความตาย แต่ไม่รู้ว่าใช่ดินแดนฮาเดสหรือไม่

- ส่งคืนหน้าคัมภีร์ไบเบิ้ลปีศาจสู่ซาตาน

ศัตรูหลัก

- อสุรกายตัวอื่นที่ Level ไม่ต่ำกว่าเรา 5 ระดับ สามารถพบเจอได้ตามทาง

- เผชิญหน้ากับ ผู้พิทักษ์แห่งดินแดนสามเหลี่ยมเบนนิงตัน 

- เผชิญหน้ากับ หัวขโมยคัมภีร์แห่งซาตาน (บุตรแห่งหมาป่าผู้พิชิตเทพ)

- เผชิญหน้ากับ BOSS บาปทั้ง 7 เพื่อเข้าสู่ดินแดนแห่งลูซิเฟอร์

(ถ้าสู้ชนะจะไม่ได้ชนะแบบฆ่าอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายยอมรับคุณปล่อยให้ผ่านทาง)

และเข้าเฝ้าลอร์ดลูซิเฟอร์

[จัดตั้งทีม 3 คน]

- สามารถขอคำปรึกษาไครอนเกี่ยวกับคำพยากรณ์ได้ ไครอนจะช่วยแนะนำเล็กน้อยได้

- รวบรวมทีม 3 คนเพื่อทำภารกิจเดินทาง (NPC หรือ แซเทอร์ 2 คนก็ได้)

- ไปขออนุมัติไครอนที่บ้านใหญ่

- หลังได้รับอนุมัติจากไครอน ก็เริ่มผจญภัยบันทึกการเดินทางได้เลย [Link]

Arty BELIEVER

Arty
Diary Queen Bee

"ควันสีเขียวอี๋อะไร๊ อย่าแตะตัวเดี๊ยน"

          เรเชลเป็นสื่อกลางอันน่าขนลุก มีควันสีเขียวอี๋ออกมาจากปากและตาของเธอ มือบอบบางจับไหล่ผมแน่นราวกับกลัวผมวิ่งหนี ควันสีเขียวม้วนวนรอบตัวผม "การ์เซีย เลิกยืนเฉิ่มเบ๊อะ แล้วรีบเดินสะบัดก้นมาตรงนี้…ช่วยแงะหล่อนออกทีเถอะ"

          "ฉันทำไม่ได้"

          ควันสายนั้นม้วนตัวหนาขึ้น รวมตัวกันตรงหน้าผมก่อนมีเสียงเทพพยากรณ์พูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

657 บูเลอวาร์ด ยามรัตติกาล จักปกคลุมด้วยหมอกหายนะ

ผู้คนสูญหาย มิทราบเหตุ มนตราเสื่อมคลาย

ทุกสิ่งล้วนเห็นเป็นจริง  ความน่าสะพรึงคืบคลาน

          ผมอึ้งการ์เซีนอึ้งจนไม่สามารถพูดอะไรได้ ควันสีเขียวอี๋ม้วนตัวกลับเข้าไปในปาก เรเชล อลิซาเบธ แดร์

เจ้าของผมสีจินเจอร์ที่มีสีผมจี๊ดจ๊าด เข้ากับอากาศหน้าร้อนช่วงฤดูซัมเมอร์ ผละมือปล่อยไหล่ร่างเล็ก เรเชลทรุดตัวลงนั่งที่โต๊ะ "คำพยากรณ์ออกมาแล้ว"

          "สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้เป็นคำพยากรณ์งั้นหรอ ดิฉันไม่ขำนะคะ"

          "โชคชะตาลิขิตไว้แล้วคุณอาร์ตี้ คุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อสิทธิ์นั้นขึ้นอยู่กับดุลพินิจของคุณ ฉันบอกสิ่งที่คุณควรรู้ในการออกเดินทาง คำพยากรณ์ล้วนเป็นจริงเสมอ"

          อาร์ตี้ที่กำลังอ้าปากเถียง ฉอดใหญ่คัดค้านหัวชนฝา "ไม่ย่ะ @"#^-^!!#!(*&&&" 

          ช่างภาพสาวสวยข้ามเพศตะคลุบปากนักร้องผู้โด่งดังที่มีดีกรีเป็นพี่น้องร่วมสายเลือด กำลังฉอดเทพพยากรณ์แห่งเดลฟี

          "ไว้ไปคุยกันที่บ้าน อาร์ตี้เธออยากกลับบ้านไปพักไม่ใช่เหรอ"

          "$&%^#@/#$<<#_$$_" 

          "อ๋อ ๆ จะให้พากลับเลยใช่ไหมล่ะ" การ์เซียยิ้มหน้าเจื่อนดูเหมือนกำลังถูกบ่นชุดใหญ่

          "ถ้าไม่ใช่เข้าใจคำพยากรณ์ ไปขอคำปรึกษาที่คุณไครอน คนที่มาขอคำทำนายจากฉันก่อนออกเดินทาง 100% ไปปรึกษาคุณไครอนกันทั้งนั้น คุณอาร์ตี้จะได้สมาชิกร่วมทีมที่ดีมีประโยชน์" หญิงสาวนักพยากรณ์แสดงความคิดเห็น โดยที่ไม่สามารถปะติดปะต่อคำพูดของอาร์ตี้ได้ 

          การ์เซียนึกเสียใจถ้ามีไฮรี่อยู่ด้วยคงไม่ลากกลับลำบากทุลักทุเล ชายรูปร่างสูงใหญ่ปานคนยักษ์เดินตัดหน้าผ่านพวกเขาทั้งสองคน เป็นอีกหนึ่งคนที่มาขอคำพยากรณ์ เรเชลร่ายบทกลอนยาวเหยียดต่างจากของอาร์ตี้ที่ดูไม่อันตรายเท่า 

          "อาร์ตี้คำพยากรณ์เธอดูเด็กน้อยจัง เมื่อเทียบกับของคุณโจนาทาน วินเซ็นโซ่ บุตรแห่งไนกี้" ไม่มีสิ่งใดเล็ดลอดสายตาหรือหูของการ์เซียสาวน้อยมหัศจรรย์คนนี้ได้ ตัวแม่ตัวมัมด้านสายข่าวGossip รู้จักชื่อทุกคนในค่ายหมด เห็นทีมีข่าวมอยเผือกร้อนให้เอามาพูดถึงประเด็นกับเด็กบ้านอื่นอีกหลายวัน

          "$÷(&%[=&%((&<*#" 

ฟังข่าวคำพยากรณ์ +10 EXP

Bright BELIEVER

◇◆ 80 ◇◆

ไบร์ทสองจิตใจสองใจสุดท้ายก็เดินมายังถ้ำเทพพยากรณ์ ซึ่งมีความทันสมัย ใช่แล้ว ในถ้ำมีทีวีด้วยแล้วพวกของใช้ต่าง ๆ ที่ดูยังไงก็ไม่เก่าเลยสักนิด

หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือบนโซฟา เมื่อเห็นฉัน เธอคนนั้นปิดหนังสือและเดินมาหา นี่นะเหรอเทพพยากรณ์แห่งเดลฟี "แม่หมอเรเชลใช่มั้ย"

"ใช่ เป็นฉันเอง"

ต้องยอมรับว่าสวยเลยทีเดียว ! ผู้ที่มีญาณหยั่งรู้ที่สามารถมองเห็นอนาคตที่จะเกิดขึ้นได้ "ฉันไบร์ท เอมส์ เอ่อ อยากมาขอคำพยากรณ์การเดินทางจากคุณ" มันจะเป็นยังไงวะถ้าเกิดเป็นตัวเองขอเนี่ย

"แล้วอยากได้ระดับไหน"

"มีระดับด้วยเรอะ เอายากสุดเลยกัน" ไบร์ททำหน้างง มีเลือกระดับ ถึงจะงง ๆ แต่ก็ช่างเหอะ 

เรเชลมองหน้า "แน่ใจเหรอ คุณคิดว่าคุณมีความสามารถขนาดนั้น ? รู้อะไรไหม คำพยากรณ์ระดับวีรบุรุษ จะส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของโลกได้อย่างง่าย และผลพวงลูกโซ่บางอย่าง"

"อันนี้พูดจริงพูดเล่น----"

ฉันมองหน้าแม่หมอราเรช พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ "มันก็คงไม่มีภารกิจอะไรฉิบหายเท่าหาตรีศูลไปคืนพ่อฉันแล้วล่ะ" อันนั้นน่ะช่างเป็นงานที่โหดหินของแท้ เจอปัญหารายวัน "ก็เอายากสุดไง ถ้าไม่ได้เอาง่ายสุดแทน อีซี่เกมอีซี่ไลฟ์"

"ได้ยากสุดใช่ไหม"

"เอ้า" แม่หมอกวนตีนฉันไหมนิ พอเปลี่ยนเป็นง่ายสุดก็จะพยากรณ์อันยากให้แทน นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนะ…..

ก่อนที่เธอจะแบมือ "ดรักม่าล่ะ ? ฉันก็ต้องกินต้องใช้"

ไบร์ทเกาหัวหยิบเหรียญดรักม่าให้ ในขณะนั้น จู่ ๆ เรเชลก็มีควันสีเขียวพวยพุ่งออกมาจากปาก  

[แบบฟอร์มขอคำพยากรณ์]

ชื่อเต็ม: ไบร์ท เอมส์

โหมดจำนวนคน: 1

โหมดความยากภารกิจ: Heroes

Bright ตอบกลับเมื่อ 2024-6-1 15:45 #system01 { border: 2px solid #8BD2EC; border-radius: 30px;

#Tang01 { border: 0px double ; padding: 10px;

 

【คำพยากรณ์】

@Johnathan 

ธิดาแห่งโพไซดอน พึงฟั~~~~~~~~~~~  (เสียงเหมือนวิทยุแบบสัญญากระตุกขาดหาย)

จงระวั~~~~~~~~~~~~~~~ (เสียงเหมือนวิทยุแบบสัญญากระตุกขาดหาย)

ค่ายจักถูก~~~~~~~~~~~~  (เสียงเหมือนวิทยุแบบสัญญากระตุกขาดหาย)

พึงเตรียมรับมหันตภั~~~~~~~~~  (เสียงเหมือนวิทยุแบบสัญญากระตุกขาดหาย)

WINTER COMING

[เป้าหมายภารกิจ]

-

ศัตรูหลัก

-

[จัดตั้งทีม 3 คน]

-

Bright BELIEVER

God ตอบกลับเมื่อ 2024-6-1 18:16 #Tang01 { border: 0px double ; padding: 10px;

◇◆ 80.1 ◇◆

คำพยากรณ์ออกมาจากปากเรเชล ฉันที่ยืนฟังถึงกับหางคิ้วกระตุกเป็นจังหวะ ในใจก็คิดถึงบางเรื่อง เสียดรักม่าฟรีหรือไม่

'กุโดนเกรียนนนนน' 

"คำพยากรณ์อะไร" 

"นี่ไง คำพยากรณ์ของคุณ" เรเชลตอบกลับ

"จะบ้าเรอะ คำพยากรณ์แบบใด แบบฟังไม่รู้เรื่องเนี่ย" แล้วเสียงพูดของเธอตอนให้ทำนายมาก็ติด ๆ ขัด ๆ ฟังไม่รู้เรื่องหัวจะปวด 

"ฉันมีหน้าที่เป็นสื่อกลางเพียงเท่านั้น มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคุณไม่ต้องออกไปทำอะไรแค่อยู่เฉย ๆ ในค่าย"

"อ๋อหมายความว่า รับสาสน์มาจากเทพอะพอลโล แล้วเทพก็ให้คำพยากรณ์อย่างนี้ใช่ไหม" ฉันรู้แล้วควรที่จะ…..กับใคร ไม่ว่าเทพองค์ใดในโอลิมปัสก็เกรียนใส่เธอทุกคนหรือเปล่าวะ "อยู่เฉย ๆ ในค่าย ? หรือนี่เป็นสิ่งที่เทพต้องการจะสื่อ" 

อยู่นิ่ง ๆ แล้วพึงระวังซะเจ้ามนุษย์โง่ 

จำได้เลยตอนอยู่กับพวกดีน ขนาดเครือข่ายสื่อสารไอริสยังสัญญาณขาดหาย แถมเก็บดรักม่าไปแล้วด้วย ชักเบื่อหน่ายกับพวกเทพนิสัยเสียนี่จะแย่

"คุณลองปรึกษาคุณไครอนดูสิ อาจได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากกว่านี้" แม่หมอเรเชลเสนอแนะ "มันดูเหมือนเป็นการเตือนภัย"

"อ๋อหรอ เรื่องแค่นี้ต้องไปปรึกษาด้วยเหรอ คือฟังไม่รู้ด้วยซ้ำ อย่างกับสัญญาณอินเทอร์เน็ตกระตุก คลื่นมันไม่ถึงหรือยังไง คุณไครอนเป็นคนฉลาดบางทีรู้ก่อนแล้วมั้ง ไม่ต้องเอาเรื่องนี้ไปพูดให้เสียเวลาหรอก" ไบร์ทตอบกลับ ไครอนฉลาดจะตายไป "แต่ก็ต้องขอบใจนะเว้ย กับข้อมูลไม่เป็นประโยชน์อันนี้" 

ไม่สนิทบิดหมด ไม่สลดบิดอีก ทรงนี้โดนเล่นชัวร์ ช่างเหอะแค่เหรียญดรักม่าไม่กี่เหรียญ

Dean HEROES

152

ฝากไข่เหลืองให้เธอดูแล

             ไหน ๆ เฉียดมาแถวคอกเพกาซัสและชายป่าต้องห้ามแล้วก็แวะมาหาเรเชลสักหน่อย ส่วนหนึ่งเพราะมีเรื่องที่อยากจะไหว้วานเธอ เมื่อครั้งที่แล้วที่เคยคุยกันเหมือนเธอถามเขาว่า ‘จะมารับคำพยากรณ์หรือว่าจะฝักไข่อสุรกาย’ แล้วตอนนี้ดีนก็มีไข่อสุรกายอยู่ในมือเสียด้วยสิ

             ดีนกับรีชาไปยังถ้ำของผู้พยากรณ์ แล้วเขาก็เห็นว่าเธอกำลังอยู่ที่ห้องรับแขกพอดี

             “สวัสดีครับคุณเรเชล ผมขอรบกวนหน่อยได้ไหม?”

             “สวัสดีค่ะคุณเรเชล” รีชาที่ติดสอยห้อยตามมาด้วยก็เอ่ยทักทายหญิงสาวผมแดงเช่นเดียวกันกับเธอด้วยท่าทางน่ารัก

             “สวัสดี ยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้งบุตรแห่งโพไซดอน มีอะไรจะรบกวนเราอย่างนั้นหรือ”

             เรเชลส่งยิ้มให้ทั้งสองโดยมีรังสีเยือกเย็นแผ่อยู่เบาบาง ดีนสูดกลิ่นคล้ายกับว่าได้กลิ่นของกำยานในการทำพิธี หรือว่าเธอเพิ่งจะมอบคำทำนายแก่ใครไปนะ? แต่ช่างเถอะ เรื่องขอคำทำนายมันก็เป็นปกติของค่ายนี้อยู่แล้วล่ะมั้ง

             “เหมือนเคยได้ยินคุณบอกใช่ไหมครับว่าดูแลไข่อสุรกายได้ พอดีว่าผมได้ไข่ของสิงโตนีเมียนมาจากภารกิจ”

             ดีนนำไข่ของราชสีห์ออกมาจากกระเป๋า รูปร่างของมันค่อนข้างจะใหญ่กว่าไข่ทั่วไป อาจจะมีขนาดและน้ำหนักที่ใกล้เคียงกับไข่นกกระจอกเทศหรืออาจจะมากกว่าเสียด้วยซ้ำ เปลือกไข่เป็นสีดำและทองแดงดูร้อนแรงเหมือนลวดลายของไฟ

             “คราวนี้มาฟักไข่อสุรกายสินะ เชิญทางนี้” หญิงสาวเดินนำพวกเขาไปยังแท่นกลางห้องฟักเลี้ยงที่เต็มไปด้วยไอน้ำที่อุ่นจนร้อน “ณ สถานที่แห่งนี้ของค่ายเหมาะสมสำหรับการฟักไข่มากที่สุด คุณวางไข่ไว้บนนั้นได้เลยค่ะ”

             ชั่วเสี้ยววินาทีที่ดีนจะวางไข่ราชสีห์นีเมียนลงไปเขาเกิดความลังเลใจ แม้จะอยากเลี้ยงสัตว์ แต่ก็แอบกลัวว่ามันจะเติบโตมาเป็นอสุรกายที่ดุร้ายจนยากต่อการควบคุมหรือไม่ แต่เมื่อคิดถึงเศรษฐีน้ำมันดูไบที่เลี้ยงสิงโตและไฮยีน่าเป็นสัตว์เลี้ยงได้แล้วเขาก็คิดว่าคงไม่ต่างกัน ถ้าตอนมันดี ๆ ให้ความรักความอบอุ่นเหมือนแมวบ้าน ไม่แน่ว่าลูกสิงโตตัวนี้อาจเป็นมิตรกับสัตว์โลกและกินแมลงแทนเนื้อสัตว์—..

             ดีนวางไข่ราชสีห์นีเมียนลงไปบนแท่นแล้วเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าแทบจะไม่รู้ขั้นตอนการฟักไข่เลย

             “ผมลืมถามไป ขั้นตอนมันมียังไงบ้างเหรอครับ?”

             “ลืมจนเราคิดว่าคุณรู้อยู่แล้วเสียอีก” เรเชลยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบกลับ “ไม่ใช่ว่าฝากเราฟักไข่ทิ้งไว้แล้วมารับทารกน้อยหลังจากนั้นอีกหลายวัน คุณจำเป็นต้องมาดูแลให้ความอบอุ่นแก่เขาอย่างสม่ำเสมอราว ๆ สิบห้าวันไข่ถึงจะฟักเป็นตัว.. ไม่สิ การตื่นรู้ก็สำคัญ หากว่าคุณไม่มีความตื่นรู้ ไม่มีความรับผิดชอบที่จะดูแลสิ่งมีชีวิตตัวน้อยเขาก็จะไม่ฟักออกมาจากไข่”

             “แล้วมีโอกาสไหมครับที่เขาจะออกมาเป็นอสุรกายดุร้าย ผมไม่อยากจะเป็นผู้ให้กำเนิดสัตว์ประหลาดน่ากลัว” ดีนถาม

             “มีโอกาสสิ แต่นั่นขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดู หากคุณดูแลเขาดีและมอบความรักความอบอุ่นให้เยอะ ๆ และสั่งสอนให้มีวินัย เขาก็จะเติบโตขึ้นเป็นคู่หูที่ซื่อสัตย์ แต่ถ้าคุณไม่ดูแลเขา ปล่อยปละละเลย อสุรกายเด็กก็จะโตขึ้นไปมีปัญหา และอาจสร้างความเดือดร้อนได้”

             “ก็คล้ายกับการเลี้ยงสัตว์ทั่วไปสินะครับ โล่งอกไปที” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาพลางลูบอกของตัวเองปอย ๆ

             “พี่ดีนได้ตั้งชื่อไว้ให้ลูกสิงโตหรือยังคะ?” รีชาเอ่ยถามด้วยความสงสัย

             “คิดไว้อยู่นะ อยากจะตั้งชื่อมันว่า ‘ไข่เหลือง’” ดีนตอบไปตามตรง จากที่เคยหารือกับแมคเคนซีตอนแอบไปคุยโทรศัพท์ไอริสด้วยกัน แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ค่อยชอบชื่อนี้เท่าไร แล้ถ้สดูจากสีหน้าของน้องสาวก็คงไม่ชอบเหมือนกัน

             “ชื่ออะไรไม่เห็นน่ารักเลย เป็นไข่อื่นไม่ได้เหรอคะ?”

             “เธอเองก็ไม่ชอบเหมือนกันสินะ” ดีนยิ้มแหย เขาวางมือลงบนหัวน้องสาวพลางลูบปอย ๆ “ถ้าไข่อื่น.. งั้นออมเล็ตล่ะ ชอบไหม?”

             “ออมเล็ตดีกว่าเยอะเลยค่ะ งั้นหนูเรียกมันว่าออมเล็ตรอเลยนะคะ” แค่ดีนยอมเปลี่ยนชื่อ สีหน้าน้องสาวก็เปลี่ยน เธอกลับมาดูตื่นเต้นกับไข่ที่อยู่บนแท่น

             “ออมเล็ตก็ออมเล็ต โธ่ ไม่มีใครเห็นด้วยกับชื่อไข่เหลืองเลยเหรอ” ชายหนุ่มยู่หน้า ดีที่เขาเคยตั้งชื่อที่สองเผื่อเอาไว้ “จะว่าไปมีคนมาหาคุณบ่อยหรือเปล่าครับคุณเรเชล”

             “มีนะ หลังจากที่คุณมารับคำทำนายวันนั้นก็มีมาขอคำทำนายกันเรื่อย ๆ อย่างวันนี้สายเลือดโพไซดอนก็เพิ่งมาขอคำพยากรณ์ไป” เรเชลตอบ

             “สายเลือดโพไซดอน.. หรือคุณหมายถึงไบร์ทตี้เหรอครับ ว้าว.. เธอฟิตจังเลยแฮะ”

             เพิ่งกลับจากภารกิจเดินทางอันแสนระทมไบร์ทก็มารับภารกิจต่อทันที ถ้าไม่เรียกว่าฟิตก็ไม่รู้จะเอ่ยชมว่าอะไร ขนาดว่าดีนเป็นคนอยู่ไม่สุขและชอบท่องเที่ยวเขายังค่อนข้างเข็ดกับการเดินทางโดยมีอสุรกายดุร้ายคอยไล่ล่าตลอดทั้งเส้นทางเลย จากนี้ขออยู่ชิล ๆ กิน ๆ นอน ๆ อยู่ในค่ายอย่างสบายอารมณ์ และจะไม่เอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายอีกต่อให้โลกจะต้องแตกก็ตามที

            

             ว่าแต่คำพยากรณ์ของไบร์ทคืออะไรกันนะ เห็นทีว่าถ้าเจอก็คงต้องถามสักหน่อย…

             “งั้นสิ่งที่ผมต้องทำก็คือไปศึกษาการดูแลราชสีห์นีเมียนดี ๆ แล้วก็คอยมาหาเขาทุกวัน มาคอยเล่นคอยเอาใจใส่สินะครับ ไม่ยากหรอก ผมเคยเลี้ยงหมาแถมสนิทกับมันสุด ๆ ไปเลย”

             “ใช่แล้ว สิ่งที่คุณต้องทำมีอยู่เท่านั้น ว่าแต่.. ไม่ลองมาดูดวงกับเราสักหน่อยเหรอ?”

             “เหอะ.. ไม่ล่ะครับ” ดีนส่ายหน้าดิ๊ก คราวที่แล้วแค่อยากลองดูดวงเฉย ๆ ยังได้ภารกิจสุดหินมาจนได้ เป็นคราวนี้คงไม่รอดแน่ ๆ อาจจะมีคำว่า ‘ผนึกอสุรกายห้วงทะเลลึกสำเร็จแต่ก็ล้มเหลว’ มาแทน “คำพยากรณ์ของคุณตรงซะจนน่าตกใจ ผมยิ่งไปทำภารกิจ ‘สำเร็จแต่ก็ล้มเหลว’ มาด้วย กลัวจะได้ภาคต่อ” ชายหนุ่มเบะปาก

             แม้ว่าช่วงนี้เรเชลน่าจะไม่เหงาแล้วแต่เขาก็ยังอยู่คุยเล่นเป็นเพื่อนเธออยู่พักหนึ่ง ส่วนหนึ่งก็อยู่คุยให้เจ้าออมเล็ตน้อยที่อยู่ในไข่ได้จดจำเสียงของเขาเยอะ ๆ ด้วย เมื่อหมดธุระและเรื่องที่จะคุยแล้ว สองพี่น้องสายเลือดโพไซดอนก็กลับไปพักผ่อนที่กระท่อมของตัวเอง

ฟักไข่ราชสีห์นีเมียน วันที่ 1/15