[มณฑลเจียงซู] เมืองหยางโจว

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ภายหลังการสนทนากันของกึ่งเทพตัวน้อยวัย 19 ปีอย่างเฟเรีย กับเทพสามตาของจีนอย่างเทพหยางเจียนจบลง การต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้นและใช่มันเป็นการต่อสู้ที่กึ่งเทพตัวน้อย ๆ อย่างเธอนั่นไม่มีวันชนะ ไม่ใช่สิไม่ใช่ไม่มีวันชนะ แต่สู้ไม่ได้เลยมากกว่า มันเริ่มต้นขึ้นจาก

“ย๊ากกก”

เฟเรียใช้หอกแร่สัมฤทธิ์วิเศษอาวุธคู่ใจของเธอเข้าปะทะกับทวนสามแฉกอันเป็นอาวุธประจำตัวของเทพหยางเจียน ให้ตายสิแค่อาวุธก็ช่างดูต่างกันอย่างกับฟ้ากับเหวเลย ก็อาวุธของเธอมันเป็นอาวุธที่ซื้อมาจากร้านดรักม่าที่ขายอยู่ที่ค่ายนี่นา

“อาวุธแร่สัมฤทธิ์วิเศษ ดูเหมือนพวกเจ้าทั้งกึ่งเทพและเทพของกรีกจะใช้อาวุธจากสิ่งนี้กันเยอะนะนี่ เทพที่อยู่ในกล่องนี่ก็ด้วย“

“มันเป็นวัตถุดิบเดียวที่ใช้สู้กับพวกอสุรกายได้นี่คะ”

เทพหยางเจียนใช้ทวนรับหอกของเธอได้อย่างสบาย ๆ แถมยังรู้อีกว่าอาวุธของเธอทำมาจากแร่สัมฤทธิ์วิเศษแต่ก็นะมันคงไม่น่าแปลกใจเท่าไรหรอกนะ แล้วมันทำไมกันล่ะ เฟเรียใช้ทักษะหอกที่ร่ำเรียนมาจากการฝึกฝนในค่ายฮาล์ฟบลัดพยายามเข้าโจมตีเทพหยางเจียนอย่างหนักหน่วง แต่ก็ถูกรับไว้อย่างสบาย ๆ ได้ทุกครั้ง ในขณะที่เธอวิ่งพร่านหาจังหวะโจมตีเทพหยางเจียนจากทุกทิศทุกทางก็ยังถูกปัดกระเด็นได้ทุกครั้ง

“เลิกเล่นกันสักที”

สิ้นคำนั้นเทพหยางเจียนก็เริ่มขยับเปลี่ยนจากการเป็นฝั่งตั้งรับมาตลอดมารัวทวนแทงใส่ร่างเฟเรียอย่างหนักหน่วง ถึงแม้เธอจะใช้หอกช่วยกันเอาไว้แต่มันก็ไม่อาจป้องกันไหวจนเธอกระเด็นไปชนกำแพงกระอักเลือดออกมา

“แม่ครับ”

ในตอนนั้นกาเอลกับเรเลียก็เห็นสภาพของเธอก็จะเข้ามาดูแต่เธอกลับส่งสัญญาณมือให้ลูก ๆ ทั้งสองหยุด

“จิ๊บจ๊อกน่า ไม่ต้องห่วงหรอกนะ กาเอล เรเลีย”

เธอใช้ด้ามหอกยันร่างของตัวเองลุกขึ้น ถึงจะโซเซไปบ้างจากอาการบาดเจ็บแต่ก็ยังไม่สาหัสมากขนาดนั้น ก่อนจะมาจับหอกเตรียมโจมตีอีกครั้ง

“ดูท่าจะถูกฝึกมาดีเลยล่ะสิ น่าเสียดายจริง ๆ ที่ต้องมาหยุดชีวิตที่นี่”

“อ่า ๆ แค่ได้มีโอกาสกับเทพหยางเจียนผู้ปราบหงอคงได้ในอดีต แค่นี้ก็เป็นบุญของกึ่งเทพน้อยคนนี้แล้วค่ะ ถึงตายก็ไม่เสียใจหรอกนะคะ”

เธอถีบตัวเองเข้าใช้หอกฟาดฟันเข้าใส่เทพหยางเจียงอย่างเต็มแรง แต่คิดหรือว่ามันจะได้ผลน่ะ มันก็แค่ความคิดตื้น ๆ ของกึ่งเทพตัวน้อยคนหนึ่งเท่านั้นแหละ ก็เพราะว่าในจังหวะที่คมหอกจะถึงกายเทพหยางเจียนนั่นเอง

“ถึงตายสินะ”

เพียงคำพูดเพียงสั้น ๆ แต่หนักแน่นในวินาทีนั่นเองที่ทวนของเทพหยางเจียนเข้าฟาดฟันร่างของเฟเรียจนเธอกระเด็นไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันรุนแรงจนแทบจะสิ้นสติ โชคยังดีที่เธอยังพอลุกขึ้นมาได้อย่างทุลักทุเลแม้จะแทบยืนไม่ไหวแล้วก็ตาม

“ยะ..ยังไม่ยอม…หรอกนะคะ”

“งั้นข้าก็จะทำให้เจ้ายอมแพ้เอง”

การโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วงราวกับห่าฝนประเดนประดังใส่ร่างของเฟเรียจนไม่อาจหลบหรือแม้แต่ป้องกันตัวเองเลยสักนิด ร่างของเด็กสาวตัวน้อยถูกการโจมตีที่ไม่อาจหลบพ้นนับร้อยนับพันครั้งเข้าใส่ร่างจนบางไม่อายรับได้ไหวล้มลงกับพื้นด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส

“คงรู้ซึ้งแล้วสินะ เจ้าชนะข้ามิได้หรอก”

ในจังหวะนั่นเองที่เฟเรียจับขาของเทพหยางเจียนไว้ด้วยแรงเฮือกสุดท้าย

“ยะ ยัง ไม่จบหระ หรอกนะค….”

แต่ก็ไม่ทันได้พูดจับก็สิ้นสติจากอาการบาดเจ็บสาหัสเจียนตายไปเสียแล้ว ทำให้การต่อสู้นี้จบลง

“เจ้านี่ไม่ยอมแพ้จนวินาทีสุดท้ายเลยสินะ พวกเจ้า เอาขื่อมาล็อตแขนนางไว้ เราจะเดินทางต่อกันแล้ว”

“เดี๋ยวสิ จะพาแม่ผมไปไหนน่ะ ปล่อยนะ”

“จับอสุรกายสองตนนั้นไปด้วย”

ทหารสวรรค์ปฎิบัติตามคำสั่งของหยางเจียน นำขื่อมาล็อตแขนเธอไว้แน่ รวมถึงจับกาเอลและเรเลียไว้ด้วย และสุดท้ายทั้งหมดก็ถูกนำขึ้นบนเมฆสีขาวปุกปุยขนาดใหญ่ราวกับจะพาทั้งหมดไปสู่ท้องนภา

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ภายหลังการถูกเทพหยางเจียนจับกุมหลังจากการต่อสู้ที่เสียเปรียบข้างเดียวจนกึ่งเทพน้อยอย่างเฟเรียบาดเจ็บสาหัสไร้ซึ่งเรียวแรงในการขัดขืนใด ๆ ในตอนนี้เธอถูกใส่ขื่อล็อตแขนเอาไว้จนไม่สามารถจับอาวุธหรือหนีไปไหนได้ ทำได้เพียงถูกทหารสวรรค์ล่ามเธอเดินผ่านย่านชุนชนที่มีชาวจีนและชาวต่างชาติเดินเที่ยวกันกวักไกว่พลุกพล่าน เหล่าทหารสวรรค์พวกนี้ดันยกทัพกันคุมตัวเธอ ลูก ๆ ของเธอหรือแม้แต่เทพีไอริสที่คาดว่าถูกขังอยู่ในกล่องอีกใบนั่นด้วย อย่าบอกนะว่า….ไม่จริงน่า

ในตอนที่สติกำลังเจือจางเพราะเธอไม่อาจรักษาตัวเองด้วยหลับเยียวยา แถมอาหารเทพก็หมดแล้วด้วยนั้น จู่ ๆ ก็มีลูกไฟบางอย่างซัดใส่ทหารสวรรค์ตรงหน้าเกือบหลบกันไม่ทัน หยางเจียนออกคำสั่งแปรขบวนและเตรียมโต้กลับ เฟเรียที่อยู่ในสภาพนั่นกลิ้งลงไปกับพื้น ในหัวเธอก็คิด ‘ความช่วยเหลือเหรอ’ ในตอนนั้นเธอรู้สึกราวกับแสงสว่างปลายอุโมงค์ที่ตัวเองไม่รีบยอมแพ้ไปก่อน ถึงจะเศร้าที่ตัวเองไม่อาจทำอะไรเพียงลำพังได้เลยก็ตามทีเถอะ ไม่นานตัวตนของผู้ที่มาช่วยเธอก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าเธอ เป็นกลุ่มวันรุ่น 5-6 คนกรูออกมา หลายคนดูคล้ายเด็กวัยรุ่นจีน แต่ก็มี 2 คนดูคล้ายจันไทยกับจีนอเมริกัน บางคนใช้ลูกไฟยิงสนับสนุน บางคนยิงธนูสนับสนุน บางคนใช้ทวนและดาบเหมือนอาวุธจีนโบราณพุ่งเข้าต่อสู้ เฟเรียตาเปิดโผกด้วยความตกใจ แต่น่าตกใจยิ่งนักที่ฝูงชนคนธรรมดาแถวนี้ไม่แตกตื่นอะไรเลย แถมบางคนยังตะโกนว่า ดูนั่นสิพ่อแม่กลุ่มนั้นกำลังเล่นวิ่งไล่จับกับลูก ๆ ด้วยน่ารักจัง นั่นทำให้เธอรู้ได้ทันทีถึงสาเหตุที่ไม่ตกใจกันเลย

“นะ นี่มันมนต์บังตาเหรอ”

มนตร์บังตา สิ่งวิเศษที่ทำให้กึ่งเทพแบบเธอพกอาวุธติดตัวโดยไม่มีใครตกใจ หรือแม้แต่ที่ทำให้การถูกอสุรกายโจมตีก็ทำให้ไม่มีใครเชื่อด้วยนี่นะ ถึงจะโล่งใจที่ไม่มีใครเห็นความผิดปกติก็ตาม แต่วัยรุ่นพวกนี้คือใครกันทำไมถึงมาช่วยเธอกัน พวกเขามีพลังวิเศษคล้ายกับที่กึ่งเทพมีพลังสายเลือดเลย การต่อสู้ชุลมุนวุ่นวายจนทหารที่ถือกล่องที่เธอยังไม่ได้ค้นนั่นทำกล่องล่วงลงสู่พื้น แต่ให้ตายสิตอนนี้แค่แรงจะยืนยังไม่มีเลยจะเอาที่ไหนมาแบกกล่องก่อน จนคนที่หกไม่รู้โผล่มาจากไหนพุ่งลงมาจากท้องฟ้าพื้นดินแตกกระจาย เผยให้เห็นเด็กหนุ่มถือกระบองทองอร่ามก่อนพุ่งเข้าต่อสู้กับเทพหยางเจียน แต่เป้าหมายจริง ๆ ของเขานั่นกลับไม่ใช้เทพหยางเจียน แต่เป็นเธอ เขาอาศัยจังหวะเข้าไปใกล้พอโยนคัตเตอร์มาให้เธอ เฟเรียรีบใช้ปากรับคัตเตอร์ก่อนจะตัดพันธนาการที่ล็อตตัวเธอกับลูก ๆ ออก ถึงเรียวแรงจะกลับมาไม่สุดแต่ก็พอไหว

เด็กหนุ่มที่มาช่วยเธอนั่นไปรับมือกับหยางเจียน แต่การต่อสู้กับหยางเจียนมาทำให้เธอรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จะสู้ได้สักนิดด้วยความแข็งแกร่งสมคำร่ำลือ เธอเลยกำลังจะตะโกนห้ามเขาไว้เพราะไม่อยากให้มีสภาพแบบเธอ แต่ไม่ทันได้ทำแบบนั้นชายหนุ่มชูกระบองทองขึ้นฟ้าก่อนพูดบางอย่างเป็นภาษาจีน ไม่นานแสงทองพุ่งลงมาที่เด็กหนุ่มคนนั้นก่อนเขาสวมใส่เกราะทองคำอร่ามหรูหรา มีหมวกดูคล้ายหนวดแมลงสาบสองเส้นบนหัวยาวพอสมควร ดูโดยรวมแล้วดูดีไม่น้อย และภาพตรงหน้านั้นทำให้เธอนึกถึงเทพองค์หนึ่งที่คนต่างชาติอย่างเธอคุ้นเคยดี หงอคง หรือ เห้งเจีย นั่นเอง หรือว่าคนพวกนี้จะเป็น….

“นึกว่าใครที่ไหน ที่แท้ลูกพี่เอ้อหลางนี่เอง”

“เจ้าลิงกัง ไปซะ อย่ามายุ่งเรื่องสวรรค์”

ภาพการต่อสู้ที่เธอคิดว่าจะได้เห็นแค่เพียงในภาพยนตร์แต่ตอนนี้มันอยู่ตรงหน้าเธอก่อนต่อสู้ของหงอคงกับหยางเจียน การต่อสู่ดุเดือดยิ่งกว่างเดิมมากเรียกได้ว่ากินกันไม่ลงเลยสักนิด จนมีเด็กสาวคนหนึ่งวิ่งมาหาเธอ

“รีบหนี”

เด็กสาวคนนั้นดึงแขนของเฟเรียขึ้นก่อนจะพาวิ่ง

“เดี๋ยวก่อน ขอเอาของก่อนนะ”

เธอชี้ไปที่กล่องใบที่ทหารถือมาจากที่มหาลัยหยางโจว ที่สัญชาตญาณเธอบอกไว้ว่ามีองค์เทพีไอริสถูกขังอยู่ในนั้น เด็กสาวแปลกหน้าคนนั้นประครองเธอไปเอากล่องใบนั้น ในตอนนั้นเองกาเอลก็มาถือมันเอาไว้

“ผมถือเองครับแม่ รีบหนีกันเถอะ”

“กาเอล เรเลียล่ะ”

เธอมองหาเรเลียก่อนจะพบว่าเรเลียมาอยู่บนกล่องที่กาเอลถือเรียบร้อยแล้ว ในที่สุดเธอก็พร้อมหนีกันสักทีแล้วสินะ เฟเรียพยักหน้าให้กับเด็กสาวแปลกหน้าก่อนจะพากันวิ่งหนีไปตามทิศที่เด็กสาวพาไป ดูท่าเด็กสาวคนนี้จะเป็นผู้นำของวัยรุ่นพวกนี้นะ เพราะทันทีที่ช่วยเธอเรียบร้อยแล้ว เด็กสาวก็ผิวปากให้สัญญาณกระจายกำลัง น่าแปลกใจมาก พวกเขาทำกันเป็นระบบและสามัคคีกันมากราวกับฝึกมาเป็นอย่างดี ส่วนเด็กหนุ่มที่ปะทะกับเอ้อหลางเสินได้ยินสัญญาณแล้ว ก่อนเขาจะคุยกับท่านเห้งเจียปะทะกับเขาสักหน่อยให้พวกพ้องของเขาหนีไปได้แล้วค่อยไป ดูแล้วเขาจะต่างกับเธอนิดหน่อยนะนี่ที่คุยกับเทพแถมให้เทพเข้าร่างได้ด้วย อย่างกับร่างทรงเลย เฟเรียมองเหตุการณ์สักครู่ก่อนจะมุ่งหน้าวิ่งถือกล่องอีกใบไปด้วย

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

เฟเรียถูกเด็กสาวแปลกหน้าและกลุ่มวัยรุ่นของเธอที่เข้ามาช่วยเธอในตอนที่กำลังถูกเทพหยางเจียนควบคุมตัวเตรียมจะพาไปลงโทษที่สวรรค์ของจีนอยู่ แต่ก็โชคดีนั้นแหละที่เจอพวกของเด็กสาวคนนี้ช่วยเข้าไป แถมยังมีชายหนุ่มทีราวกับเป็นร่างทรงคนนั้นอีก แต่คือพวกเธอก็ไม่ได้ถามไถ่อะไรเธอเลยแฮะ มันก็คงไม่แปลกอะไรเมื่อเทียบกับว่าไม่มีเวลาจะคุยกันเลยมากกว่าล่ะนะ แต่ว่าเด็กสาวคนนี้จะพาเธอไปที่ไหนกันล่ะนี่เธอคิดไปด้วยความสงสัยจนมาถึงบาร์ที่ปิดอยู่

“บาร์เหรอ”

“ทางนี้”

หญิงสาวคนนั้นพาเธอเข้าไปทางประตูหลัง พวกเธอทั้งสองลงบันไดไปตามทางเดิน ที่นี่ดูเหมือนฐานลับใต้ดินอะไรทำนองนั่นเลยแฮะ และฐานลับของอะไรกันล่ะช่างน่าสงสัยจริง ๆ และก็ไม่คิดด้วยนะนี่ว่าใต้บาร์แห่งนี้จะมีชุมชนเด็กวัยรุ่นมากมายอยู่ที่นี่ พวกเขามารวมตัวทำอะไรที่นี่กันนะ

“ขอแนะนำให้รู้จักนะ ที่นี่คือสาขาหยางโจวของค่ายพวกเรา อีกไม่นานเธอก็คงจะได้ไปยังบ้านของคนแบบเราแล้วล่ะนะ”

“เดี๋ยวนะ สาขาหยางโจว? ค่าย? นี่จะพาฉันไปไหนกัน? แล้วที่บอกคนแบบเรานี่หมายความว่าไงน่ะ”

เฟเรียเอ่ยถามหญิงสาวด้วยความตื่นตกใจปะปนไปกับความสงสัย เพราะเธอไม่เคยรู้มาก่อนเรื่องมีค่ายอยู่ที่จีนด้วย แถมเทพจีนเคร่งกฎและไม่ได้มีสัมพันธ์กับมนุษย์มานานแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้างั้นคนพวกนี้เป็นใครกัน ในระหว่างที่ความสงสัยปะทุขึ้นมาเต็มหัวไปหมด หญิงสาวคนนั้นมองกาเอลกับเรเลีย

“ไม่คิดเลยนะนี่ว่าเด็กที่ยังไม่เคยผ่านการฝึกฝนมาก่อน แต่กลับมีอสุรกายน้อยสองตัวติดตาม ดูเหมือนเธอคงจะเจออะไรมามากมายก่อนมาเจอกับพวกเอ้อหลางเสินสินะ”

ชัดเลย เธอคนนี้คิดว่าเฟเรียนั้นเป็นคนแบบตนที่ยังไม่ผ่านการฝึกฝนสินะ ถึงไม่รู้ว่าการฝึกฝนคืออะไร แต่ก็พอเดาออกว่าน่าจะคล้ายกับที่เธอฝึกที่ฮาล์ฟบลัดนั่นแหละ แสดงว่าไม่เห็นหอกกับโล่ที่เธอพกติดมาด้วยสินะถึงคิดว่าเธอไม่เคยผ่านการฝึกฝนมาก่อน เอาเถอะไหลตามน้ำไปก่อนแล้วกัน ในตอนที่คิดแบบนั้นพวกเธอก็มาอยู่ที่หน้าห้องวีไอพีซะแล้ว

“เธอรอในห้องวีไอพีก่อนแล้วกันนะ อีกไม่นานเคนนี่น่าจะมาถึง”

“ก็ได้ค่ะ”

เฟเรียเดินเข้าไปรอข้างในพร้อมกับพวกกาเอลและเรเลียที่ถือกล่องที่หยิบมาจากทหารสวรรค์ตอนนั้นมาด้วย ก่อนที่หญิงสาวคนนั้นจะออกไปเธอพูด

“คุณเป็นคนโชคดีนะอายุมากขนาดนี้แล้วที่รอดมาได้นานขนาดนี้ก่อนมาเจอพวกเรา

และแล้วเธอคนนั้นก็ออกไป ทำเอาเฟเรียทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม ๆ ทันที

“เห้อ~ ดูท่าจะโดนเข้าใจผิดขนานใหญ่เลยนะนี่ แสดงว่าคนพวกนี้น่าจะไม่เคยรู้ว่ามีค่ายอื่นอยู่ด้วยละนะนี่ โชคดีเหรอ….ก็นะ มันก็โชคดีจริง ๆ นั่นแหละ”

“งั้นเราจะเอายังไงต่อไปดีครับแม่”

“ดูแล้วพวกเขาไม่ใช่คนไม่ดีอะไรหรอกนะ แค่กำลังเข้าใจผิดอยู่น่ะ ดูไปแล้วน่าจะมีแค่พวกวัยรุ่นด้วยสิ น่าจะไม่มีผู้ใหญ่แบบคุณไครอนหรือคุณดีอยู่ด้วยแน่เลยล่ะนะ ดังนั้นแม่ว่าจะรอคนที่ชื่อเคนนี่ก่อนน่ะ ตอนนี้เรามาเปิดดูกล่องที่เราเก็บมากันเถอะ”

เธอดีดตัวเองขึ่้นยืนก่อนจะมาสำรวจของข้างในดูก็พบกับรูปปั้นจิ๋วที่ดูคล้ายเทพีไอริสในหนังสือเลย

“นี่มันเทพีไอริสเหรอทำไมถึงอยู่ในสภาพนี้กันนะแล้วก็….”

เธอหยิบไม้เท้าจิ๋วออกมาแล้วลองประกอบกับรูปปั้นดู มันช่างดูเหมือนรูปปั้นเคารพของเทพีไอริสจริง ๆ ด้วย แต่ว่าทำไมกันล่ะ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ มันต้องมีสักทางที่จะช่วยให้กลับคืนสภาพเดิมได้สิ หรือว่านี่คือสาเหตุที่สัญญาณติดต่อที่เทพเฮอร์มิสตรวจจับได้มาหายไปน่ะ เธอหลับตาลงภาวนาเอาหน้าผากของรูปปั้นแตะหน้าผากตัวเอง

“ท่านไอริสคะ บอกหนูทีจะทำอย่างไรถึงจะช่วยท่านได้คะ”

เธอภาวนาพลางหวังว่าบางสิ่งบางอย่างในกายเธอจะทำให้รูปปั้นนี้เผยร่างที่แท้จริงของมันแต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไรเหมือนกันจนกระทั่งผ่านไป 1 ชั่วโมง คนที่ชื่อเคนนี่ก็มาถึง

เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง น่าจะเป็นคนที่ชื่อเคนนี่ล่ะมั้งนะ

“ไงเด็กใหม่ ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะ ผมชื่อเคนนี่ เจียง เป็นร่างสถิตฉีเทียนต้าเซิ่ง ถ้าบอกว่าหงอคงคงรู้จักมากกว่าล่ะนะ มาจากค่ายหนี่วา อีกไม่นานเธอจะปลอดภัยแล้วนะ ที่นั่นเธอจะได้รับการฝึกฝนเอาชีวิตรอดในโลกแห่งความเป็นจริง เธอคงจะเห็นอะไรประหลาด ๆ มาแล้วสินะ ขอไม่พูดแล้วกัน”

เหมือนกับหญิงสาวคนนั้น เขามองมาที่กาเอลและเรเลีย คงคิดว่าเธอนั่นคงไม่รู้ตัวจริงของอสุรกายที่ติดตามเธอทั้งสองตัวนี้ล่ะสิ แต่ว่าคงต้องหยุดความเข้าใจผิดไว้ตรงนี้แหละ

“เราคิดว่านายคงเข้าใจอะไรผิดไม่สักหน่อยนะคะ งั้นขอทางนี้แนะนำตัวบ้างนะคะ เราชื่อเฟเรีย เฮยส์ เป็นกึ่งเทพสายเลือดฮิปนอส จากค่ายฮาล์ฟบลัด ประเทศอเมริกาค่ะ ส่วนที่นายมองอสุรกายสองคนที่อยู่ข้างเราคงคิดว่าเราไม่รู้ตัวจริงพวกเขาสินะคะ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ก็อบลินทางนี้ชื่อกาเอล และอีกัวน่าห้วงฝันทางนี้ชื่อเรเลีย เรารู้อยู่แล้วค่ะว่าพวกเขาเป็นตัวอะไรหรือเป็นอะไร เพราะว่าเราเป็นคนฟักและเลี้ยงพวกเขามากับมือ พวกเขาถือเป็นลูกของเราและเราก็เป็นแม่ของพวกเขาค่ะ”

“งั้นแล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ล่ะ คนต่างถิ่นไม่น่าจะเข้ามาที่นี่โดยไม่มีเหตุผลอะไรใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ เราได้รับภารกิจมาให้มาช่วยเหลือเทพีไอริสที่คาดว่าจะถูกจับตัวอยู่ที่นี่ค่ะ แต่เพราะพลังเทพกรีกส่งมาไม่ถึงที่นี่ เลยต้องลอบเข้ามาจากเกาะฮ่องกง เราตามร่องรอยของเทพีไอริสจนไปถึงที่มหาลัยหยางโจว แต่ก็เจอแค่ไม้เท้าที่ทำให้เล็กจิ๋วอันนี้ ไม่ทันได้ค้นอีกกล่องเทพหยางเจียนก็พาพวกทหารสวรรค์พวกที่พวกนายปะทะด้วยนั่นแหละยกไปเสียแล้ว เราเลยต้องสะกดรอยไปแต่ก็ต้องสู้กับวัวโคลคีสจนโดนจับได้ เขาบอกให้เรายอมแพ้ แต่เราไม่ยอมแพ้เลยดึงดันต่อสู้สุดแรง แต่ทว่า…,ก็สู้ไม่ได้เลย”

เธอกำมือที่เข่าแน่นจนมือสั่นพลางน้ำตาไหลออกมาด้วยความคับแค้นใจ

“เราบาดเจ็บสาหัสเจียนตาย เธอโดนจับตัวไว้เตรียมจะโดนพาไปลงโทษ เรารู้แค่นั่น”

“จนกระทั่งพวกผมไปถึงสินะ”

“เราขอบคุณมากนะคะที่ช่วยชีวิตพวกเราไว้ แต่เรื่องไปอยู่ด้วยคงต้องขอปฎิเสธ เรามีที่ที่ต้องกลับไปเหมือนกัน ค่ายฮาล์ฟบลัดเป็นบ้านของเรา เราต้องช่วยเทพีไอริสและกลับไปให้ได้”

รีบโต้แย้งและอธิบายกลับบ้าง เพื่อหวังจะได้หาทางกลับบ้าน
น้ำหอม unisex : ทุกครั้งที่เลขโรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัว ได้รับโบนัสพิเศษ +5

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ความเงียบเข้าครอบงำสักพักหนึ่งหลังจากที่เฟเรียได้อธิบายความจริงเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดให้เคนนี่ฟัง ห้องวีไอพีแห่งนี้ก็เงียบสงัดไปด้วยการใช้ความคิดฟุ่งซ่านไปทั้งหัวจนเธออยากใช้หลับใหลให้หลับไปตอนนี้เลย แต่ก็ทำไม่ได้นั่นแหละแต่ในตอนนั้นเคนนี่ก็เสนอไอเดียออกมา

“ผมเข้าใจแล้วล่ะ ขอบใจที่ช่วยแก้ความเข้าใจผิดนะเฟเรีย แล้วก็เรื่องที่จะกลับไปฮาล์ฟบลัด ผมว่าเธอพักอยู่ที่นี่สักสองสามวันดีกว่านะ รอจนกว่าเอ้อหลางเสินไปจากหยางโจว แล้วเราค่อยขึ้นข้างบนกัน เดี๋ยวผมจะไปส่งที่ฮ่องกงด้วยดีไหม”

“ก็ดีนะคะ เราก็ไม่อาจสู้เทพหยางเจียนได้อยู่แล้วด้วย ถ้าเป็นที่ฮ่องกงเราน่าจะพอขึ้นรถไฟของท่านเฮเฟตัสกลับไปนิวยอร์กได้อยู่ ถึงตรงนั้นก็แค่เดินเท้านิดหน่อยก็ถึงค่ายแล้วล่ะ”

“แปป เธอไม่นั่งรถเหรอ”

“กึ่งเทพนั่งแท็กซี่มันเสี่ยงโดนอสุรกายดักโจมตีน่ะ เราเลยเดินเท้าจนชินแล้วล่ะ”

“กึ่งเทพนี่ก็ลำบากจังเลยนะ”

“ลำบากแบบนี้แต่เราชินแล้วน่ะ ทั้งการฝึกฝน ทั้งความลำบากในการเดินทาง ทั้งการต่อสู้กับอสุรกาย เราว่าค่ายหนี่วาก็คงไม่ต่างกันหรอกนะจริงไหม“

“เธอพูดมาก็ถูกนะ ถึงจะลำบากกันคนละแบบก็เถอะ”

เธออมยิ้มพลางหัวเราะคิกคักเล็กน้อยด้วยความสุขที่เธอจะได้พักสักที

“งั้นจะพาไปห้องพักเช่ารายวันของที่นี่ก็แล้วกันนะ”

“ขอบใจนะคะเคนนี่ งั้นขอรบกวนด้วยนะ”

“ตามมาเลย”

เฟเรียจัดการเอารูปปั้นเทพีไอริสและไม้เท้าจิ๋วเก็บใส่กระเป๋าเป้เดินทางของเธอ ก่อนที่เคนนี่จะลุกขึ้น หันหลังพาเธอออกจากห้องวีไอพีไป ทำให้ได้เห็นสถานที่แห่งนี้แบบเต็ม ๆ ตา มันอย่างกับมินิบาร์ขนาดย่อม มีร้านสะดวกซื้อ คลีนิก ร้านอาหารครบครันนี่มันยิ่งกว่าที่ฮาล์ฟบลัดอีกนะนี่ ที่ฮาล์ฟบลัดมีแต่ห้องพยาบาลกับโรงอาหารรวมเองนะนั้น แต่ที่นี่อย่าว่าเป็นบาร์เลย เมืองขนาดย่อมเธอก็เชื่อนะเอาจริง แล้วอะไรคือมีห้องพักเช่ารายวันอีก จะว่าไปเขาช่วยเธอขนาดนี้เธอควรมีอะไรให้เขาบ้างดีกว่า ว่าแล้วเธอก็เข้าไปในร้านสะดวกซื้อซื้อของอย่างหนึ่งออกมาแล้วจึงตามเคนนี่เดินทางต่อไปยังห้องพักต่อ

“นี่ห้องพักและนี่กุญแจนะเฟเรีย ถ้ามีอะไรก็เรียกได้นะ”

“ค่ะ อ้อ นี่เราให้แสดงความขอบคุณนะเคนนี่ที่นายและพรรคพวกพากันไปช่วยเราจากหยางเจียนน่ะ”

เธอยื่นขนมจีบอุ่นร้อนที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อมาให้กับเคนนี่แทนการแสดงความขอบคุณที่ช่วยแถมให้ที่หลบภัยเธอแบบนี้อีก

“ขะ ขอบใจนะ งั้นพักเถอะนะ เปลี่ยนที่แบบนี้นอนได้ใช่ไหม”

“สบายค่ะ ธิดาแห่งฮิปนอส เทพแห่งการหลับใหลซะอย่าง เรื่องนอนนี่ขอให้บอก”

“งั้นราตรีสวัสดิ์นะ”

“ค่ะ ราตรีสวัสดิ์”

หลังจากที่เคนนี่ออกไปเฟเรียก็ล็อตห้องแล้วล้มตัวลงนอนใช้เวลาเพียงไม่นานก็หลับสนิทไป

ให้ ขนมจีบ แก่ [NPC-10] เคนนี่ เจียง
น้ำหอม unisex : ทุกครั้งที่เลขโรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัว ได้รับโบนัสพิเศษ +5
BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

เฟเรียตื่นมาในห้องเช่ารายวันที่อยู่ในสาขาหยางโจวค่ายหนี่วา มันก็ช่างทำให้เธอแปลกใจนิด ๆ เหมือนกันนะที่ค่ายสักค่ายหนึ่งที่มีสาขาย่อยอยู่กับใต้บาร์แบบนี้ เป็นครั้งแรกเลยที่เคยเจออะไรแบบนี้ เฟเรียนั่งพักอยู่บนเตียงในขณะที่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ เธอเอารูปปั้นเทพีไอริสและไม้เท้าจิ๋วออกมาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะนั่งวิเคราะห์รูปปั้นนี้

“จะมีทางใดช่วยให้ท่านคืนร่างเดิมได้ไหมคะ เทพีไอริส”

เธอเอ่ยถามภาวนาให้มีใครตอบกลับมา แต่ก็คงหวังมากไปสักหน่อยมั้งนะ ตอนนี้ภารกิจของเธอเหลือเพียงหาทางให้เทพีไอริสคืนร่างเดิมแล้วพากลับฮาล์ฟบลัด แต่ก็นั่นแหละตอนนี้เธอจะเดินทางกลับทันทีไม่ได้ เทพหยางเจียนยังอยู่ข้างบนนั่นอีกสองวันถึงจะไปจากหยางโจว ถ้าเคนนี่พูดถูกล่ะนะ ตอนนี้เธอเลยจำเป็นต้องหลบภัยอยู่ที่นี่ไปก่อน แต่อยู่เฉย ๆ มันก็น่าเบื่อที่นี่

“ไปซื้อของไปขอบคุณท่านพ่อดีกว่า ท่านอุส่าห์แหวกส่งคำใบ้ในการตามหาเทพไอริสมาทางความฝันเลยนะ ต้องหาอะไรไปขอบคุณท่านสักหน่อย“

ว่าแล้วเธอก็เก็บรูปปั้นเทพีไอริสกับไม้เท้าใส่กระเป๋า ก่อนจะเดินออกจากห้องพักไปยังร้านสะดวกซื้อทันที

เฟเรียมาที่ร้านสะดวกซื้อที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้ ก่อนจะเข้าไปดูที่ชั้นวางของ หาของที่จะซื้อไปถวายท่านพ่อที่มาช่วยเธอผ่านทางความฝันทำให้เธอสามารถหาท่านไอริสได้สำเร็จ กลับค่ายไปรอบนี้มีธุระเยอะแยะไปหมดเลยแฮะ ในตอนที่คิดอยู่แบบนั้นก็มีร่างหนึ่งที่คุ้นเคยเดินมาทักทายเธอ

“อ้าว! คุณเฟเรียนี่นา มาซื้อของเหรอคะ”

“เธอคนที่พาเราวิ่งหนีมาที่นี่นี่นา แล้วรู้จักชื่อเราได้ไงเหรอคะ”

“เคนนี่เล่าทุกอย่างให้ฟังแล้วค่ะ ทั้งชื่อของเธอทั้งเรื่องที่มาทำภารกิจที่นี่ด้วย”

“งั้นเหรอคะแล้วเธอ….”

“ชอนย่า ผู้สืบเชื้อสายทายาทหนี่วา“

“หนี่วานี่เหมือนชื่อค่ายเลยนะคะ”

“ก็ฉันเป็นคนดูแลค่ายนี่นา”

เฟเรียถึงกับหันขวับด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าผู้ดูแลค่ายจะดูยังเป็นวัยรุ่นอยู่แบบนี้

“ห๊ะ จริงเหรอคะนี่ เรานึกว่ามีผู้ใหญ่ดูแลเหมือนที่ฮาล์ฟบลัดซะอีก”

“ไม่มีหรอกค่ะ แล้วนี่กำลังเลือกอะไรอยู่เหรอคะ เห็นดูเลือกอยู่นานเลย”

“ของไปถวายท่านพ่อน่ะ พอดีท่านอุส่าห์แหวกการป้องกันของเทพจีนมาบอกคำใบ้ในการตามหาเทพีไอริสผ่านความฝันซะขนาดนั้น เลยว่ากลับค่ายไปจะเอาของไปถวายสักหน่อย”

เธอเอ่ยตอบพลางหยิบของในชั้นมาเลือกดูทีละอย่าง

“ดูท่าทางนั้นจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเทพกรีกจังเลยนะคะ ไม่เหมือนกับทางนี้เลย”

“จะว่าไปดูจากการต่อสู้คราวก่อน ดูท่าจะไม่ถูกกับเทพจีนเลยสินะคะ”

“อือ เผ่าเทพของจีนนั่นเขาไม่ยอมรับเผ่าใด ๆ เพราะคิดว่าเผ่าตัวเองสูงส่งที่สุดน่ะ“

ชอนย่าพยักหน้าเล็กน้อยด้วยความเศร้าใจนิดหน่อย มันก็แย่จริง ๆ แหละที่ไม่ยอมรับเผ่าอื่นนอกจากตัวเองนี่ พวกชอนย่ากับเคนนี่ต้องอยู่กับอย่างลำบากขนาดไหนกันนี่

“ขอโทษด้วยนะคะ ที่ถามอะไรไม่เข้าเรื่อง”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เฟเรียไม่รู้ด้วยนี่นา นี่เอาสร้อยข้อมือถักอันนี้ไหมล่ะคะ”

ชอนย่าหยิบสร้อยข้อมือถักมาให้เธอดูมันก็ถูกใจมากเหมือนกัน

“สวยจังเลยค่ะ งั้นเอาอันนี้เลยค่ะ”

เธอเอาสร้อยข้อมือไปจ่ายเงิน โดยมีชอนย่ามารอเธออยู่

“เดี๋ยวเราไปส่งนะคะ อยากรู้เรื่องทางนั้นด้วย อย่างเรื่องเทพกรีกน่ะ“/color]

“พวกท่านพ่อสินะคะ พวกท่านเทพของทางนี้ส่วนใหญ่เฟรนลี่มากเลยนะคะ บ่อยครั้งที่พวกท่านปลอมตัวเป็นมนุษย์มาใช้ชีวิตปะปนกับพวกเรา มันเลยเป็นสาเหตุที่มีกึ่งเทพกรีกอยู่ทั่วโลก บางองค์ถึงกับมีธุรกิจบนโลกมนุษย์เลยก็มี”

“โอ้….แบบนี้ก็ได้เจอบ่อยสิคะ”

“บางองค์เท่านั้นค่ะ อย่างท่านพ่อฮิปนอสก็ไม่ค่อยมาบนโลกเท่าไร จะส่งของไปให้เลยต้องพึ่งการเผาของไปให้ผ่านเตาเผาไฟบูชาเทพที่อยู่ในค่ายฮาล์ฟบลัดก็จะมีเทพเฮอร์มิสช่วยส่งของไปให้เทพที่เราต้องการส่งของไปให้ได้ค่ะ”

“โอ้ ต่างกันมากจริง ๆ ด้วยนะคะนี่”

“แต่น่าจะเหมือนกันตรงต้องฝึกฝนฝีมือเพื่อรับมือกับพวกอสุรกายเหมือนกันนี่แหละค่ะ อ่ะ! ถึงห้องพักแล้ว“

คุยกันเพียงไม่นานพวกเธอก็มาถึงที่หน้าห้องพักที่เฟเรียใช้พักอยู่

“จะว่าไปอสุรกายสองตัวนั้นล่ะคะ”

“กาเอลกับเรเลียพักกันอยู่ในห้องค่ะงั้นขอตัวก่อนนะคะ แล้วก็ขอบคุณที่ช่วยเราอีกครั้งนะคะชอนย่า ราตรีสวัสดื์นะค่ะ”

เธอเปิดประตูห้องพักก่อนจะเข้าห้องไปพร้อมของที่ซื้อมา ก่อนจะนั่งค้นหาวิธีคืนร่างเดิมให้เทพีไอริสต่อจนหลับไปบนเตียง

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

วันนี้เป็นวันเดินทางกลับฮาล์ฟบลัดของเฟเรียเสียสักที เธอเก็บข้าวของเครื่องใช้สัมภาระของตนใส่กระเป๋าเป้เดินทางของตนเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางกลับไปสถานที่ที่เธอเรียกว่าบ้านสักที ถึงจะยังหาวิธีคืนสภาพให้เทพีไอริสไม่ได้สักทีเลยก็เถอะ แต่ถ้ากลับไปถึงค่ายคงพอถามหาวิธีกับใครสักคนได้ล่ะนะ ในตอนนี้เธอก็กำลังนั่งรอเคนนี่มารับเธอออกไปส่งที่เกาะฮ่องกงตามที่สัญญากันเอาไว้ ซึ่งก็ไม่รู้มันเช้าไปรึเปล่านะ แต่เวลานี้แหละเหมาะสมที่สุดแล้ว ไม่รบกวนชาวค่ายหนี่วาคนอื่น แถมเธอยังต้องเดินทางไกลกลับไปฮาล์ฟบลัด ก็คิดว่าคงต้องใช้เวลานานพอสมควรอยู่ไหนจะต้องนั่งรถไฟ ไหนจะต้องเดินเท้าอีก ให้ตายสิอยากเรียนขี่เพกาซัสเป็นบ้าเลย จะได้มีวิธีเดินทางใหม่ ๆ บ้าง ในตอนที่กำลังคิดอยู่นั่น

ก็อก ก็อก ก็อก

“เฟเรียครับ มารับแล้วนะครับ”

“ขอโทษที่ให้มารับตอนเช้ามืดแบบนี้นะคะเคนนี่ งั้นไปกันเลยนะคะ”

เธอเอากระเป๋าขึ้นหลังก่อนจะพากาเอลและเรเลียเดินตามเคนนี่ขึ้นไปด้านบน ในตอนนี้เทพหยางเจียนก็ออกไปจากหยางโจวแห่งนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“จงมาเมฆสีทอง”

เคนนี่เรียกเมฆสีทองออก โอ้โห้ สมกับเป็นร่างสถิตหงอคงจริง ๆ เลยมีทั้งกระบองสีทอง มีทั้งเมฆสีทองเหมือนหงอคงจริง ๆ เลย เขากระโดดขึ้นไปขี่

“ระวังด้วยนะ แล้วก็อสุรกายสองตัวนั้นต้องอุ้มเอาไว้ด้วยล่ะ เพราะพวกมันขึ้นเมฆนี้ไม่ได้…..เห้ย ระวัง!”

“กะ กาเอลจับมือแม่ไว้”

พูดไม่ทันขาดคำกาเอลที่กำลังปืนขึ้นเมฆแต่พอขึ้นมาได้กลับร่วงทะลุเมฆลงไป จนเฟเรียต้องรีบยื่นมือไปจับมือลูกชายไว้ ก่อนจะอุ้มกาเอลไว้

“เรเลียมาอยู่บนไหล่แม่นะ”

เรเลียพยักหน้ารับคำก่อนจะไต่ขึ้นแขนของเฟเรียมาพาดอยู่บนไหล่ของเธออย่างรู้งาน

“พร้อมแล้วค่ะเคนนี่”

“งั้นออกเดินทางกันเลย”

ว่าแล้วเขาก็พาขี่เมฆสีทองมุ่งหน้าสู่ฮ่องกงทันที

น้ำหอม unisex : ทุกครั้งที่เลขโรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัว ได้รับโบนัสพิเศษ +5