[มณฑลเจียงซู] เมืองหยางโจว

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ดูท่าทางจะไม่มีเบาะแสอะไรให้แกะรอยต่อไปได้ที่ห้องเรียนวิชาดนตรีมหาลัยหยางโจวแห่งนี้ แถมถ้าเอาแต่มาอยู่แต่ในห้องนี้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้วแน่เลย ดังนั้นสิ่งที่เธอจะสามารถทำได้ก็คงเป็น

“อยู่ที่นี่ไปคงไม่มีประโยชน์ งั้นไปที่อื่นกันเถอะ”

“งั้นจะไปที่ไหนดีครับ”

“แม่ว่าจะไปที่ห้องแลปสักหน่อย น่าจะมีอุปกรณ์ช่วยตรวจอะไรจากเลือดพวกนี้ได้อยู่นะ”

“งั้นผมไปด้วย”

“ไม่ได้ กาเอลเรเลีย แม่มีเรื่องให้ทั้งคู่ทำ เราตรวจสอบกันในห้องดนตรีกันหมดแล้ว แต่ข้างนอกยังเลย แม่อยากให้ตรวจสอบข้างนอกของห้องดนตรีอย่างหน้าต่างตรงนั้นว่าลงไปตรงกับห้องอะไรมีอะไรอยู่ข้างล่างบ้างนะ เพราะการที่ร่องรอยหายไปแบบนี้อาจเป็นเพราะมีการหลบหนีออกทางที่ไม่ติดพื้นก็ได้น่ะ ฝากด้วยนะ”

“เข้าใจแล้วครับ ไปกันนะเรเลีย”

เรเลียพยักหัวให้กับกาเอลก่อนจะย้ายไปอยู่บนไหล่ของกาเอล แล้วค่อย ๆ พากันปีนจากหน้าต่างห้องเรียนดนตรีลงไปตรวจสอบยังข้างล่างเพื่อค้นหาเบาะแสต่อไป ส่วนเฟเรียนั่นก็เดินหาห้องแลปวิทยาศาสตร์ก่อนจะเข้าไปข้างใน พร้อมกับตัวอย่างเลือดสีทองที่อยู่ในมือของเธอ

“ที่นี่น่าจะมีไอ้นั่นอยู่นะ…อยู่นี่ไง”

เธอไปหยิบเอากล้องจุลทรรศ์ออกมา แล้วหยดเลือดลงในแผ่นสไลด์เพื่อปิดด้วยแผ่นสไลด์อีกอันหนึ่งแล้วเพิ่มกำลังขยายก่อนจะใช้สองตาของตนส่องเข้าไปตรวจสอบดูเลือดสีทองเผื่อว่าจะได้เบาะแสอะไรเพิ่มอย่างน้อยถ้าทำให้รู้ว่าเป็นเลือดของใครก็คงดีไม่น้อย เธอจะได้รู้สึกสบายใจได้ไม่มากก็น้อยลงสักนิดหนึ่ง โดยก็หวังว่าการส่งลูก ๆ ของตนลงไปหาเบาะแสจากการลงทางหน้าต่างห้องเรียนวิชาดนตรีจะเจอเบาะแสอะไรเพิ่มเติมบ้างเถอะ จะได้รู้สึกได้ถึงแสงสว่างตรงปลายทางเสียสักหน่อย ให้ตายสิเป็นภารกิจเดี่ยวครั้งแรกหลังจากที่หลับไปนาน แต่ทำไมมันช่างรู้สึกกดดันและสิ้นหวังขนาดนี้นี่ ตอนนี้ในใจก็ได้แต่ภาวนาขออย่าให้เทพีไอริสอย่าเป็นอะไรไปเลยเถอะนะ

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ไม่รู้เพราะเทคโนโลยีที่นี่มันทันสมัยมากรึเปล่านะ แต่ว่ากล้องจุลทรรศ์ที่เธอเอาเลือดสีทองมาตรวจสอบนั่นมันขึ้นข้อความหนึ่งขึ้นมาบนหน้าจอแสดงผลว่า เลือดของ ??? ไม่ปรากฎในฐานข้อมูล ทำเอาเฟเรียหน้าซีดพลางภาวนาด้วยความวิตกกังวลว่าอย่าให้เป็นอย่างที่เธอคิดเลยเถอะนะ แต่ถ้าใช่ล่ะ มันเท่ากับว่าเธอต้องรีบแล้วใช่ไหมล่ะ ถึงจะกังวล ถึงจะร้อนใจแต่เธอก็ยิ่งจะต้องใจเย็นให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ก่อนจะกลับมาที่ห้องเรียนวิชาดนตรีที่มีแอ่นเลือดสีทองอยู่อีกครั้งทันที

“คงไม่มีทางเลือกแล้วสินะ”

ร่างเพียวบางของสาวน้อยนามเฟเรียเดินไปที่ริมหน้าต่างเปิดหน้าต่างห้องเรียนวิชาดนตรีแห่งนี้ออกไปแล้วจึงก้าวเท้าปืนขึ้นบนขอบหน้าต่างเตรียมพร้อมที่จะกระโดดลงไปตรวจสอบข้างล่างของห้องดนตรี ซึ่งเป็นอีกช่องทางหนึ่งที่เธอคิดว่าน่าจะพอมีเบาะแสในการค้นหาเทพีไอริสต่อได้ ดีที่เธอได้ส่งกาเอลกับเรเลียลงมาตรงนี้ก่อนแล้ว เลยมีกาเอลนี่แหละที่มารับตัวเธอจากการกระโดดลงมาครั้งนี้

“ขอบใจนะกาเอล”

“คราวหน้าคราวหลังก็บอกกันก่อนด้วยนะครับแม่ว่าจะกระโดดลงมาแบบนี้ มันอันตรายนะครับ ถึงแม่จะมีอาหารเทพที่ช่วยรักษาก็ตามทีเถอะ แต่แม่ก็เป็นมนุษย์นะครับ ช่วยรักตัวเองบ้างสิครับ”

เฟเรียถึงกับอึ้งที่กาเอลที่เป็นเด็กดีขนาดนั้น ตอนนี้กำลังยืนเทศนาเธอที่เป็นแม่เขายาวเหยียด ข้อหาทำอะไรไม่รักตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ท่าทางของเขาตอนนี้คือกำลังอุ้มเธออยู่นี่นะ ให้ตายสิก็อบลินน้อยคนนี้นี่น่ารักซะจริงเลยนะ จนอดไม่ได้ที่จะลูบหัวลูกชายคนโตของตัวเองเบา ๆ

“จ้า จ้า เด็กดีจังเลยนะกาเอล แต่ก็เพราะแม่เชื่อไงล่ะ ว่าเราทั้งคู่ต้องมาช่วยแม่แน่นอนแน่ ถึงไม่ลังเลเลยที่จะโดดน่ะ”

“ยังไงก็ห้ามครับ”

“บู๋ อะไรกันยังไม่ชินอีกเหรอนี่ กึ่งเทพแบบแม่ก็ใช้ชีวิตเสี่ยง ๆ กันแบบนี้นี่แหละ”

“แล้วผลการตรวจสอบเลือดสีทองเป็นไงบ้างครับ”

“ขึ้นว่า เลือดของ??? น่ะ ดูท่าจะไม่มีข้อมูลในฐานข้อมูลสากลล่ะนะ แล้วทางนี้ล่ะเป็นไงบ้าง”

เฟเรียค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนมากวาดสายตาดูรอบ ๆ เพื่อตรวจสอบพื้นที่รอบ ๆ โดยคร่าว

“ผมกับเรเลียกำลังช่วยกันค้นหาเบาะแสรอบ ๆ กันอยู่น่ะครับ”

“งั้นแม่ช่วยอีกแรงนะ”

พวกเธอเริ่มกระทำการค้นพื้นที่ที่พวกเธอลงมาจากหน้าต่างห้องเรียนดนตรีโดยเริ่มจากเงยหน้าตรวจสอบตรงกำแพงของตึกอาคารนี้เผื่อว่าจะมีร่องรอยอะไรก่อนจะแยกย้ายกันไปค้นหาเบาะแสอยู่แถวนี้

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ทันทีที่เงยหน้าขึ้นไปตรวจสอบตรงกำแพงของอาคารเรียนที่เธอพึ่งโดดลงมาจากห้องเรียนวิชาดนตรี มันก็ทำให้เฟเรียได้พบกับเบาะแสบางอย่างเข้า แถมเป็นเบาะแสที่ทำเอาเธอประหลาดใจ ก็คือร่องรอยเลือดสีทองนั้นมัน…

“รอยเลือดมัน…ขึ้นไปห้องข้างบน จนบอกว่าเจ้าของเลือดพวกนี้หลังจากเสียเลือดจำนวนมากที่ห้องเรียนวิชาดนตรีแล้วก็ปืนขึ้นไปที่ห้องเหนือห้องดนตรีเหรอ”

เธอทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเป็นปมด้วยความสงสัย แต่มันก็เท่ากับว่าต้องเหลือแรงพอสมควรเลยนะในการจะพาตัวเองที่มีเลือดไหลขนาดนี้ปืนขึ้นไปห้องข้างบนได้นี่ แต่ก็นะคิดถูกจริง ๆ ที่โดดลงมาดูตรงนี้นี่ ถ้าอยู่แต่ในห้องดนตรีคงไม่ได้เบาะแสอะไรแน่ แต่ในตอนนั้นเอง….

“หนู”

เสียงหนึ่งที่ไม่คุ้นหูดังขึ้นมาทำเอาเฟเรียต้องหันไปมองก็พบว่าอีกฝ่ายดูเหมือนจะเป็นอาจารย์มหาลัยหยางโจวแห่งนี้ที่กำลังเดินตรวจตราแล้วมาเจอพวกเธอเข้า ให้ตายสิโดนจับได้แล้วเหรอ

“คะ?”

“นี่มันช่วงคาบเรียนนะ รีบไปเข้าเรียนได้แล้ว แล้วคราวหลังห้ามเอาหมามามหาลัยอีก”

เฟเรียทำสีหน้างุนงงกับคำพูดของคนตรงหน้าเธอ นี่เขาคิดว่าเธอเป็นนักศึกษาที่นี่สินะ ก็ขอบคุณตัวเองเลยนะนี่ที่อายุพอ ๆ กับเด็กมหาลัยที่นี่ แต่หมานี่คือไงนี่ เธอเหลือบตามองลูก ๆ ของตนก่อนที่จะเห็นว่าอาจารย์กำลังจะเข้ามาอุ้มกาเอล ทำให้เธอได้รับรู้อย่างหนึ่งที่เธอควรรู้นานแล้ว คือกาเอลในมุมมองของคนธรรมดาทั่วไปที่ไม่ใช่กึ่งเทพแบบเธอคือหมาตัวหนึ่งนี่นะ เธอแอบขำในใจนิด ๆ ให้ตายสิหมาเหรอนี่ก็น่ารักดีนะ เจ้าลูกชายตัวน้อยคนนี้

“มะ แม่ครับ”

กาเอลหันขวับหาเธอเชิงงงว่าคนตรงหน้าจะมาทำอะไรเขารึเปล่า ก่อนที่อาจารย์คนนั้นจะพูดต่อ

“ ส่วนเจ้าหมาตัวนี้จะพาไปไว้ห้องพักครู ไว้เลิกค่อยมารับตัวมัน”

แย่ล่ะ ถ้าครูคนนี้เข้ามาอุ้มกาเอลล่ะก็แย่แน่ ๆ ในตอนนั้นเองที่เธอคิดอะไรออก

“อะ เออ…อาจารย์คะ คือว่าหมาตัวนี้หนูได้รับอนุญาตให้พามันมาใช้ในการนำเสนอในคลาสค่ะ ได้โปรดปล่อยมันไปเถอะนะคะ”

เธอเอ่ยคำโกหกที่ดีที่สุดและสมเหตุสมผลมากที่สุดที่พอคิดได้ตอนนั้นเพื่อช่วยกาเอลออกมาจากสถานการณ์นี้ให้ได้ก่อน

“อ้าวงั้นเหรอ งั้นรีบ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวจะสายเอานะ”

“ขอบคุณค่ะอาจารย์ ไปกันเถอะกาเอล”

เธอทำสัญญาณมือแบบที่ใช้กับหมาในการเรียกกาเอลให้ตามเธอไป ก่อนที่พวกเธอทั้งสามพากันกลับเข้ามาในอาคารอีกครั้ง ก็พากันขึ้นไปยังชั้นที่อยู่เหนือห้องดนตรีทันที

“ที่นี่สินะ”

เธอไม่รอช้าเปิดประตูเข้าไปข้างในทันที

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ทันทีที่เฟเรียเปิดประตูพรวดเข้าไปข้างในก็พบว่าข้างในนี้เป็นห้องจัดแสดงงานศิลปะ และก็มี…..

กรี๊ดดดด

ภาพที่ไม่น่าอภิรมณ์สักเท่าไรกับเธอที่ทำภารกิจที่เกี่ยวข้องกับชีวิตเทพองค์หนึ่งอยู่นี่ แต่สิ่งที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้ามันดันเป็นนักศึกษาหญิงที่ดูเหมือนจะเป็นนักศึกษาปี 2 กับผู้ชายอีกคนหนึ่งในสภาพเปลือยเปล่าที่เธอก็รู้สึกได้ถึงความอุจารตาเป็นบ้าเลย เปลือยเปล่าไม่พอ พวกคุณเธอยังจะกล้ามาแอบพลอตรักกันตอนกลางวันแสด ๆ ในห้องจัดแสดงศิลปะ แถมยังไม่ล็อตประตูอีก ความปลอดภัย ความเชฟตี้ ความเป็นส่วนตัวเป็นศูนย์ แถมยังผิดศีลธรรมแบบสุด ๆ เธอทำหน้าเบื่อโลกนิด ๆ ที่มาเจอเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ในเวลาแบบนี้ ยิ่งต้องมาหาเบาะแสที่นี่ด้วยสิ ในตอนนี้เธอยิ่งไม่มีอารมณ์จะทำตัวเป็นมองโลกในแง่ดีแบบปกติด้วยสิ คนยิ่งรีบ ๆ อยู่ แล้วเจอแบบนี้ควรทำไงดีล่ะนี่ เคยได้ยินว่าทำแบบนี้รึเปล่านะ ในขณะที่สายตาทั้งสองคู่มันจ้องเขม็งมาทางเธอ แต่ตอนนี้เธอไม่แคร์แล้วหยิบมือถือขึ้นมาทำทีจะถ่ายพวกเขาทันที และอย่างที่คิด

“นี่! จะทำอะไรน่ะ”

“ทำอะไรเหรอ ก็….คุณก็ลองคิดดูนะคะ ถ้าฉันส่งภาพนี่ไปบอกอาจารย์ที่อยู่ข้างล่างนู่น จะเป็นยังไงกันนะ”

ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังโวยวายและจะเข้ามาแย่งมือถือเธอ แต่ก็ขอโทษทีเถอะเรามันคนละชั้นย่ะ กับกึ่งเทพอย่างเธอที่พัฒนาตัวเองอยู่ตลอดคิดว่าจะหลบมือของคนธรรมดาไม่ทันรึไง เธอเอี้ยวตัวหลบอีกฝ่ายแบบสบาย ๆ ดูเหมือนฝ่ายชายก็จะมาร่วมด้วยเธอเลยไม่สบอารมณ์สุด ๆ จนขัดขาเขาให้ไปคุยกับกำแพงทางเดินข้างหลังเธอ

“เอาล่ะค่ะ พอดีฉันมีธุระที่ห้องนี้พอดี ดังนั้นจะไม่พูดมาก ฉันให้เวลา 5 วินาทีแบกชายคนนี้ออกไปจากตรงนี้ซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาภาพของคุณสองคนไปบอกอาจารย์เวรให้มาจับพวกคุณไป คิดดี ๆ แล้วกันนะคะ“

“คิดว่าจะเชื่อรึไงย่ะ”

ในตอนนั้นเองที่นักศึกษาหญิงคนนั้นถึงกับชะงักไปด้วยความหวาดกลัว เพึยงเพราะดันไปกระดุกหนวดเสือที่ไปทำให้สาวน้อยใจเย็นอย่างเฟเรียโกรธขึ้นมาจนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเต็มไปด้วยจิตสังหารล้วน ๆ ก็ไม่แปลกหรอกนะ สำหรับคนที่เจอเหตุการณ์ที่ต้องสู้กับอสุรกายอยู่ตลอดอยู่แล้วล่ะนะ แต่ว่าอีกฝ่ายคือคนธรรมดา จึงไม่แปลกที่จะเกิดความหวาดกลัวจนสั่นเป็นเจ้าเข้าแบบนั้น

“ไม่เชื่อก็ลองดูไหมล่ะคะ 1! 2!…”

เธอขู่อีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและเย็นชา ก่อนจะเริ่มค่อย ๆ นับด้วยน้ำเสียงหนักแน่ จนอีกฝ่ายกลัวว่าเธอจะทำจริงรีบลนลานคว้าชุดของตัวเองและคู่ของตนแล้วลากฝ่ายชายออกไปจากบริเวณนั่นทันที

“ให้ตายสิคนพวกนี้ มีโอกาสได้เรียนอย่างสงบสุขแท้ ๆ ดันมาทำแบบนี้ น่าหงุดหงิดจริงเชียว”

เฟเรียปล่อยลมออกทางปากอย่างสบายใจก่อนสีหน้าของเธอจะกลับเป็นเฟเรียคนเดิมที่ร่าเริงสดใส พร้อมจะหาเบาะแสทำภารกิจต่อให้เสร็จสักที เฟเรียรีบพากาเอลและเรเลียเข้ามาในห้องจัดแสดงศิลปะทันที เธอเริ่มสำรวจห้องนี้ร่วมกับลูก ๆ ทั้งสอง โดยเริ่มจากไปดูรอยเลือดสีทองตรงหน้าต่างแล้วพยายามไล่สายตาไปเรื่อย ๆ เพื่อหาว่ารอยเลือดไปทางไหนต่อ ในขณะที่กาเอลกับเรเลรยกำลังช่วยกันค้นหาเบาะแสจากส่วนอื่น ๆ ของห้องนี้

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

สิ่งที่เฟเรียค้นพบจากการสำรวจห้องนี้โดยคร่าวทำเอาเธอเกือบจะอ้วกแตก รอยน้ำสีขาวเหนียว ๆ หลายจุดในห้องเต็มไปหมดจนรู้เลยว่าไอ้สองคนที่ออกไปเมื่อครู่นี้นั่นมันทำเรื่องไม่น่าอภิรมณ์ไว้มากขนาดไหน แถมทำเรี่ยราดเต็มห้องไปหมดเลยอีก ทำเอาการค้นหาเบาะแสในการตามหาตัวเทพีไอริสก็ยากขึ้นไปอีกสิ

“ให้ตายสิ ไอ้คนพวกนั้นทำเรื่องได้อุจาดตาไม่พอไม่น่าอภิรมณ์ แถมเละเทะอีกต่างหาก สงสัยอยากให้ผลงานตัวเองเนียนไปกับพวกงานศิลปะ หรือไม่ก็คงคิดว่าคนอื่นมาเห็นภายหลังก็จะคิดว่าเป็นแค่สีเละห้องรึไงนี่ คิดตื้น ๆ เป็นบ้า“

เธอบ่นพลางส่ายหัวให้กับภาพตรงหน้าด้วยความเหนื่อยใจก่อนจะไปดูรอยเลือดที่หน้าต่างห้องจัดแสดงงานศิลปะก็พบว่ามีรอยเลือดปืนเข้ามาในห้องนี้จริง ๆ อย่างที่เธอคิดไว้จริง ๆ ด้วย แต่ทว่า…

“ต่อจากตรงนี้ก็ไม่มีรอยเลือดแล้วสินะ”

“งั้นเราทำไงดีครับแม่”

เธอกุมมือที่อกภาวนาแด่เทพีไอริสให้นำทางให้เธอไปหาท่านได้พบเสียสักที ก่อนจะคิดอะไรออก

“แม่ว่าเลือดสีทองคงไม่ได้หายไปรอยนะ แต่โดนกลบน่ะด้วยน้ำสีขาวขุ่นพวกนี้”

“โดนกลบเหรอครับ งั้นเราต้องทำความสะอาดดีไหมครับจะได้มองเห็นง่ายขึ้น”

“นั่นสินะ แต่แบบนั้นก็รอยเลือดก็จะหายไปด้วย….อ่ะ!คิดออกแล้ว รู้สึกว่าที่แลปจะมีสารอย่างหนึ่งที่ทำให้เห็นรอยคราบเลือดได้อยู่นะ รอแปป”

ในตอนนั้นเธอก็คิดอะไรออกจึงให้กาเอลกับเรเลียอยู่ทำความสะอาดห้องจัดแสดงงานศิลปะไปก่อน ในระหว่างที่เธอรีบลงมาเอาสารตัวหนึ่งที่ปกติใช้ในการตรวจหาคราบเลือดมาจากห้องแลป ซึ่งเป็นชุดตรวจคราบเลือดโดยเฉพาะเลย ทันทีที่เจอเธอก็เอามันใส่ขวดฟอกกี้ แล้วกลับมาที่ห้องจัดแสดงงานศิลปะทันที

“กาเอล เรเลีย แม่เจอแล้ว”

“มันคืออะไรเหรอครับแม่”

“สารที่ใช้ในการตรวจหาคราบเลือดทางนิติวิทยาศาสตร์น่ะ แม่จำได้ว่าที่ห้องแลปมีสารนี้อยู่ เพียงแค่ฉีดลงบนพื้นตรงส่วนที่สงสัยว่ามีรอยเลือดอยู่ มันจะเรืองแสงออกมาน่ะ”

“งั้นเร็วเลยครับ ผมกับเรเลียทำความสะอาดเสร็จพอดีเลย”

“ปิดประตูหน้าต่างและผ้าม่านไว้ให้ดีนะ”

สิ้นคำเธอกาเอลกับเรเลียก็แยกกันไปปิดประตูหน้าต่างแล้วปิดม่านให้เรียบร้อยเพื่อไม่ให้มีแสงเข้า ก่อนที่เฟเรียจะพ่นสารนี้ไปทั่ว ๆ ห้อง ก่อนจะปิดไฟลงเพื่อดูผลการทดลอง

ทำความสะอาดห้อง พ่นสารตรวจหาคราบเลือดแฝง

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

การใช้สารตรวจหาคราบเลือดที่เธอเอามาจากห้องแลปเพื่อค้นหารอยเลือดสีทองที่ถูกไอ้พวกรอยหยดน้ำสีขาวขุ่นพวกนี้กลบมิดไปในห้องจัดแสดงศิลปะห้องนี้นั่นกลับให้ผลที่เธอไม่อาจคาดคิดได้ คือไม่พบรอยเลือด นี่มันอะไรกันนี่ ไม่พบเหรองั้นแล้วจะทำไงดีล่ะ ในตอนนั้นเองที่เธอก็รู้สึกง่วงขึ้นมากระทันหันจนผล็อยหลับไป



ในความฝัน

เฟเรียลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเธอนั่นอยู่ในฝัน พอหันมองสำรวจรอบ ๆ ดูก็พบว่า พื้นที่รอบตัวเธอดูเหมือนรายการโทรทัศน์ที่สัญญาณติด ๆ ขัด ๆ เกิดรอยหยักไปทั่วพื้นที่

“ที่นี่มัน…ในฝันเหรอ แต่ทำไมมันดูไม่เสถียรแบบนี้นี่”

ในตอนนั้นเองก็ปรากฎร่างของชายคนหนึ่งที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี แม้มันจะเลือนลาง แต่เธอก็จำมันได้เป็นอย่างดีว่าเขาคือใคร

“ท่านพ่อ! ท่านพ่อเหรอคะ”

เธอตะโกนเรียกอีกฝ่าย แต่ด้วยสภาพที่เธอเห็นภาพอีกฝ่ายเลืองลางขนาดนั้นทั้ง ๆ ที่ความฝันเป็นอำนาจของท่านพ่อและท่านพี่มอร์เฟียสแท้ ๆ แสดงว่าในดินแดนเทพตะวันออกอย่างประเทศจีนแห่งนี้มันส่งพลังเทพมายากมากจริง ๆ ในตอนนั้นเองท่านพ่อก็ดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

“ฟ…ฟ…เฟเรีย…จง…ตะ…ตั้งใจ…ฟัง…พะ…พ่อ…กำ…ลัง…แทรก…สะ…..”

เหมือนว่าท่านพ่อจะพยายามจะสื่อสารอะไรบางอย่าง แต่สัญญาณการสื่อสารผ่านความฝันครั้งนี้มันกลับดูราวกับจะหายไปได้ทุกเมื่อ แต่โชคยังดีที่เธอยังพอจับใจความได้ว่าท่านพ่อฮิปนอสกำลังพยายามแทรกสัญญาณเข้ามาในดินแดนเทพตะวันออกแห่งนี้ที่เธอกำลังอยู่ตอนนี้ เท่ากับว่ามีเวลาสื่อสารอยู่ที่นี้อีกไม่นาน ก่อนที่สัญญาณจะขาดหายไปเธอจะต้องจับคำพูดที่พ่อสื่อสารมาให้ได้มากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ เธอจึงเพ่งสมาธิไปที่กับฟังคำพูดที่กุกกักอย่างหนักพวกนั้น ไปพร้อมกับอ่านปากที่มองเห็นเลืองลางนั่นคู่กันไป มันทำให้ใช้เวลานานพอสมควรเลยกว่าจะจับคำพูดแต่ละประโยคของท่านพ่อได้ จนได้เนื้อหาออกมาว่า (ปล.นี่คือข้อความที่ผ่านการจับใจความแล้ว)

“อุปกรณ์มนุษย์ไม่สามารถใช้จับเลือดของเทพได้หรอกนะ คนธรรมดาจะมองไม่เห็น พวกเขาอาจจะเห็นเลือดสีทองเป็นน้ำนองพื้นทั่วไปหรือโคลนเปื้อนกองหนึ่งตามการรับรู้ของสมองพวกเขา กึ่งเทพกับเทพมีสายใยที่พิเศษ แม้เจ้ากับนางไม่ได้สนิทกัน แต่จงใช้สัญชาตญาณค้นดูภายในห้อง”

นี่สินะสาเหตุที่เธอตรวจสอบเลือดหรือใช้สารตรวจคราบเลือดเท่าไรก็ไม่พบ ก็เพราะอุปกรณ์ของมนุษย์ใช้กับเลือดเทพไม่ได้นี่เอง แม้แต่เลือดพวกนี้ก็มีมนตร์บังตาเหมือนอาวุธของเธอหรือแม้แต่กาเอลที่ถูกมองเป็นหมาตามการรับรู้ของมนุษย์คนนั้น ๆ และก็คำใบ้สำคัญในการค้นหาเทพีไอริสครั้งนี้

“สายใยพิเศษระหว่างกึ่งเทพกับเทพ ใช้สัญชาตญาณในการค้นหาเหรอ…หนูเข้าใจแล้วค่ะท่านพ่อ”

ภาพเลืองลางของท่านพ่อดูเหมือนจะยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่ความฝันจะตัดไปและแล้ว



ณ ห้องจัดแสดงศิลปะ มหาลัยหยางโจว

เฟเรียตื่นขึ้นมาอีกครั้งในโลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง เธอมอบสำรวจไปรอบ ๆ บริเวณของตัวเองเพื่อดูให้แน่ใจว่านี่คือโลกแห่งความเป็นจริงไม่ใช่ว่ายังอยู่ในความฝันในตอนนั้นเอง

“แม่ครับ”

กาเอลก็กระโจนเข้ามากอดเธอดูท่าเธอจะทำลูกชายคนนี้เป็นห่วงเอาสินะให้ตายสิ เธออดไม่ได้ลูบหัวลูกชายทันที

“อยู่ดี ๆ แม่ก็หลับไป ผมเป็นห่วงมากเลยนะ ถึงจะรู้แม่หลับได้ทุกที่ทุกเวลาอยู่แล้วแต่อย่าทำแบบนี้อีกสิครับ”

“โทษที ๆ พอดีท่านพ่อติดต่อมาน่ะ เอาล่ะ!เรามาเริ่มค้นหากันต่อเถอะ”

เธอดีดตัวเองลุกขึ้นจากที่หลับไปบนพื้น ดีแค่ไหนที่ให้กาเอลกับเรเลียทำสะอาดห้องนี้ก่อนแล้วนะ ไม่งั้นสยองขวัญแน่นอนเลย

“ใช้สัญชาตญาณในการค้นหา สายใยพิเศษของกึ่งเทพกับเทพสินะ”

เธอหลับตาลงทำสมาธิปล่อยว่างความคิดทุกอย่างทิ้งไปให้เหลือเพียงสัญชาตญาณของกึ่งเทพในกายเธอเท่านั้น ก่อนจะลืมตาขึ้นมาแล้วก็ปล่อยให้ร่างกายเคลื่อนไหวไปตามสัญชาตญาณในการนำทางไปหาเทพีไอริสในห้องที่เธออยู่แห่งนี้

รับสัญญาณความฝัน
ค้นหาโดยใช้สัญชาตญาณ

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ในตอนที่กำลังค้นหาเทพีไอริสด้วยสัญชาตญาณตามที่ท่านพ่อฮิปนอสบอกมา และในตอนที่กำลังค้นหาอยู่นั่นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา มันเป็นเสียงฝีเท้าวิ่งกันเต็มหน้าห้อง หรือว่าจะมีใครมาห้องนี้กันนะ แต่ทว่าในตอนที่กำลังจะเดินไปดูว่าใครมาอยู่นั่นก็มีเสียงตะโกนออกมา

“เจ้าครึ่งเทพนั่นต้องอยู่แถวนี้แน่ หาให้ทั่ว”

เฟเรียชะงักไปเสี้ยววิหนึ่ง น้ำเสียงนั่นแถมการที่พูดออกมาตรง ๆ เลยว่าครึ่งเทพอีก แบบนี้เธอรู้เลย พวกไซคลอปส์ใส่เกราะตอนนั้นแน่นอนเลย แต่ว่าพวกเขารู้ได้ไงว่าเธออยู่ที่นี่ หรือว่าพวกนั้นดักตามสัญญาณการสื่อสารผ่านฝันของท่านพ่อ หรือว่า พวกมันรู้ตัวตอนที่เธอใช้สัญชาตญาณในการค้นหาเบาะแสของเทพีไอริสรึเปล่ากันนะ ความสงสัยก่อตัวขึ่นปะปนสับสนอยู่ในหัวของเฟเรียแบบสุด ๆ ว่าทำไมถึงรู้ตำแหน่งของเธอ แถมฟังจากเสียงแล้วน่าจะอยู่ไม่ไกลแน่นอนเลย เท่ากับว่าเธอมีเวลาเหลือไม่มากแล้ว

“ต้องรีบแล้วสิ”

เธอพึมพำกับตัวเองที่กำลังพยายามหาทางรอด ในตอนนั้นเองที่สัญชาตญาณของเธอรู้สึกไปทางกล่องข้างกลองชุด ตอนนี้ยังพอมีเวลาอยู่ แต่ทว่าปัญหาตอนนี้คือกล่องที่อยู่ข้างกลองมันมีอยู่สองกลอง คือกล่องเก็บอุปกรณ์ดนตรีที่วางไว้ใกล้กับกลองชุด กับกล่องข้างหลังกลองชุด แต่ถ้าหาทั้งคู่ตอนนี้คงไปหาที่ซ่อนไม่ทันแน่ เท่ากับว่าเธอต้องเลือกกล่องใดกล่องหนึ่งเท่านั้นแล้วรีบไปซ่อนทันที ไม่อย่างนั้นไม่ทันแน่

“ช่วยไม่ได้แล้ว ทอยหัวก้อยเสี่ยงดวงแล้วกัน”

เธอเอาเหรียญออกมาหนึ่งเหรียญตั้งจิตในใจให้สัญชาตญาณกึ่งเทพของเธอเข้าไปอยู่ในเหรียญแล้วจึงโยนเหรียญขึ้นไปบนอากาศแล้วใช้หลังมือรับแล้วใช้อีกมือปิดไว้ และผลที่ออกมานั่นคือ “หัว” เธอจึงตัดสินใจไปค้นกล่องเก็บอุปกรณ์ที่วางไว้ใกล้กับกลองชุดทันที เธอเปิดฝาปิดกล่องออกมาแล้วเริ่มค้นดูข้างในกล่องดูว่าจะมีเบาะแสอะไรหรือไม่ โดยมีกาเอลและเรเลียดูต้นทางให้ และหลังจากที่ค้นหาเสร็จแล้วนั้นเธอก็พยักหน้าส่งสัญญาณให้ลูก ๆ ทั้งสอง ก่อนจะหยิบสิ่งที่เธอค้นเจอมาเก็บใส่กระเป๋าไว้ ก่อนจะพากันไปหาที่ซ่อนทันที

เลือกค้นกล่องใส่อุปกรณ์ดนตรีที่อยู่ข้างกลองชุด แล้วไปซ่อนตัว

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ช่วงเวลาระทึกขวัญที่เกิดจากการที่วัดความเร็วระหว่างการค้นกล่องเก็บอุปกรณ์ดนตรีที่วางอยู่ข้างกลองชุดเมื่อครู่แล้วต่อด้วยการมาซ่อนตัวให้พ้นจากพวกที่พยายามตามหาตัวเธออยู่ ในตอนนี้เฟเรียก็กำลังซ่อนตัวอยู่ในที่ซ่อนที่อยู่ในห้องที่เธออยู่เมื่อครู่นั่นแหละ แค่เวลาแค่นั้นจะให้หนีไปไหนได้กันล่ะ ก็ต้องซ่อนตัวในห้องนี้แถมต้องดูของที่ค้นจากกล่องใส่อุปกรณ์ดนตรีมาได้ด้วยนี่สิ เฟเรียค่อย ๆ แบมือของตัวเองออกดูว่าสิ่งที่เธอค้นได้มาคืออะไร แต่รู้สึกได้เลยว่ามันเล็กจิ๋วไซต์พกพาได้เลย และเมื่อดูดี ๆ มันก็ดูเหมือนจะเป็นไม้เท้าที่มีหัวไม้เท้าสัมฤทธิ์คุ้น ๆ ขนาดจิ๋ว แต่ส่วนหัวทำจากสัมฤทธิ์วิเศษจริง ๆ วัสดุเดียวกับที่ใช้สร้างหอกของเธอที่เธอใช้งานอยู่ตอนนี้

“นี่มัน…ไม้เท้าของเทพีไอริสเหรอ…”

เธอพึมพำกับตัวเองด้วยความแปลกใจ ไม้เท้านี้ไม่น่าจิ๋วขนาดนี้ แถมยังดูสะอาดสะอ้านอีกด้วย ซึ่งมันน่าแปลกใจมากทั้งขนาดที่จิ๋วเหมือนโดนอะไรบางอย่างทำให้มันหดลงจนเป็นแบบนี้ มันเหมือนพวกอาวุธดัดแปลงของพวกรุ่นพี่บางคนรึเปล่านะ แต่เหมือนจะไม่ใช่นะ แต่แล้วมันคืออะไรกันล่ะ ในตอนนั้นเองที่มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง ดูเหมือนเป็นทหารในชุดเกราะสีขาวราวกับทหารสวรรค์

“ทหารพวกนั้นนี่นา เป็นทหารสวรรค์จริง ๆ เหรอนี่”

เธอพึมพำในขณะที่สายตาพยายามมองลอดผ่านช่องแคบ ๆ ของที่ซ่อนที่เธออยู่ แต่ดูท่ารอบนี้พวกเขาจะมาพร้อมใครบางคนนะ นั่นมันใครกัน เทพสามตาเหรอ อะไรบางอย่างในตัวเธอบอกให้เธอรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นเทพไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ถ้าจำไม่ผิเนามท่านน่าจะเป็น….เทพหยางเจียน ตำนานเทพสามตาของจีนเขาว่ายังไงกันนะ เออ…ในตอนที่กำลังคิดอยู่นั่นเธอก็ได้ยินคำสั่งบางอย่างเข้าจากปากเทพหยางเจียน

“ทหาร! เอากล่องข้างกลองชุดสองใบนี้ออกไปซะ ได้เวลาเคลื่อนย้ายแล้ว”

เฟเรียที่กำลังแอบดูสถานการณ์ตาเปิดโผกด้วยความตกใจ ได้เวลาอะไรกัน พวกเขาจะย้ายกล่องพวกนั้นไปที่ไหนกัน ถึงโชคจะยังดีที่เธอแอบเอาไม้เท้าของเทพีไอริสออกมาก่อนแล้ว แต่เทพีไอริสล่ะ อย่าบอกนะว่าจะถูกขังอยู่ในอีกกล่องหนึ่งน่ะ แบบนี้แย่แน่ ๆ จะเอายังไงดีพุ่งออกไปเลยดีไหม แต่ว่าอีกฝ่ายคือเทพสามตาที่ว่ากันว่าเคร่งกฎมากถึงมากที่สุดถึงขนาดว่าสามารถปราบหงอคงได้ด้วยการแปลงร่างประลองกัน 72 ครั้งเลยนะ แถมตำนานยังบอกไว้เลยว่าท่านมีทั้งกระจกที่ส่องอดีตชาติอีกฝ่ายได้ มีทวน มีดาบที่ผ่าภูเขาได้ แถมยังมีสุนัขสวรรค์อีก แล้วเธอที่เป็นกึ่งเทพจะเอาอะไรไปสู้กันล่ะ ฝีมือหอกของเธอก็ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น แถมก็ไม่คุ้มที่จะออกไปสู้ให้เจ็บตัว ตอนนี้เธอใช้หลับเยียวยาไม่ได้ด้วย การนอนหลับก็เลยทำได้แค่หลับไปเฉย ๆ ความวิตกกังวลต่าง ๆ ทำให้เฟเรียเกิดอาการสั่นกลัวคล้ายกับว่าอาการแพนิคของเธอเริ่มกลับมาอีกครั้ง สถานการณ์เริ่มจะแย่ลงจนกระทั่งมีมือหนึ่งหยิบหูฟังบลูทูธที่คอเธอมาสวมและเปิดเพลงให้

อาการสั่นกลัวค่อย ๆ คลายลงทำให้เธอใจเย็นลงและลืมตาขึ้นมาก็พบว่าคือกาเอลนั่นเองที่รู้ว่าแม่ของตนกำลังสติแตกจริงสวมหูฟังให้เธอใจเย็นลง

“กาเอล …ขอบ ใจ นะ”

เธอขยับปากเป็นคำโดยไม่ออกเสียงให้ลูกชายรับรู้ ซึ่งเขาก็ยิ้มตอบกลับมาก่อนที่เธอจะเริ่มกลับมาวิเคราะห์สถานการณ์อีกครั้ง คนพวกนั้นเริ่มยกกล่องทั้งสองใบไปดูเหมือนจะไม่รู้ตัวสินะว่าไม้เท้าอยู่ที่เธอแล้ว ส่วนอีกกล่องถ้าสัญชาตญาณเธอไม่ผิดพลาดอาจจะเป็นเทพีไอริสที่ถูกขังไว้อยู่แน่ แต่มันยังไม่ชัวร์ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคงเป็นการรอโอกาสแล้วค่อยตามไป เธอมองสังเกตการสถานการณ์ของเทพหยางเจียนกับพวกทหารเทพ ในตอนนั้นเองที่เธอคิดถึงตำนานเทพสามตาออก เคยมีตำนานบอกว่าเทพหยางเจียนกับหงอคงไม่ถูกกันเป็นอย่างมาก เพราะนิสัยทั้งคู่ตรงข้ามกันแบบสุดขั้ว คนหนึ่งจริงจัง เคร่งกฎ อีกคนติดเล่นทุกเรื่อง อีกเรื่องที่เธอนึกออกคือเทพสามตาในตำนานจีนเป็นกึ่งเทพเหมือนเธอแต่แม่ถูกขัง เพื่อช่วยแม่เลยต้องทำความดีพันกว่าครั้งจนได้รับการสรรเสริญเป็นเทพเจ้าอย่างเช่นปัจจุบัน ที่เธอรู้ก็มีแค่นี้ อ้อ มีเรื่องที่ผ่าภูเขาเพื่อช่วยแม่ด้วย จะว่าไปตำนานนี้ดูคล้ายท่านเฮอร์คิวลิสนิดหน่อยนะนี่ อ้อ จำได้แล้วท่านไม่ได่ทำความดีช่วยแม่ แต่เพราะไปช่วยแม่เลยผ่าภูเขาเลยต้องทำความดีชดใช้โทษนี่นา เธอเรียบเรียงข้อมูลตำนานเทพสามตาในหัวไว้ให้ดีที่สุดเท่าที่เธอพอทำได้ ก่อนจะรอโอกาสแล้วค่อยตามไป โดยเลี่ยงการเผชิญหน้าเทพหยางเจียนดีกว่า อย่างน้อย ๆ ก็ไม่เสี่ยงเจอเทพประจำถิ่นตรง ๆ น่าจะดีที่สุดแล้วล่ะ

รอโอกาสแล้วค่อยตามไป

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

หลังจากการค่อย ๆ แอบตามเทพหยางเจียนกับพวกทหารสวรรค์ที่กำลังถือกล่องที่เอามาจากแถว ๆ กลองชุดที่เธอแอบหยิบไม้เท้าของเทพีไอริสที่ถูกย่อส่วนจนเล็กจิ๋วมาจากกล่องใบหนึ่งเรียบร้อย ส่วนอีกใบนั้นก็เป็นไปได้ที่จะเป็นเทพีไอริสอยู่ ถึงจะไม่ชัวร์ก็เถอะนะ แต่สิ่งที่เฟเรียสามารถทำได้ในตอนนี้ก็คือการค่อย ๆ ตามพวกทหารสวรรค์ไปอย่างเงียบ ๆ เพราะการเผชิญหน้ากับเทพหยางเจียนสำหรับเธอแล้วมันเสี่ยงเกินไป ยิ่งมาตัวคนเดียวอยู่ ถึงแม้จะมีกาเอลกับเรเลียอยู่แต่ทั้งคู่ก็ยังอ่อนแอเกินไป ต้องคอยหาจังหวะดี ๆ แล้วค่อยเข้าไปช่วยดีกว่า แต่ในตอนที่คิดแบบนี้ พวกเธอก็ออกจากมหาลัยหยางโจวมาถึงที่ถนนเสียซะแล้ว แก๊งของเฟเรียก็กำลังซ่อนตัวแล้วค่อย ๆ ติดตามพวกทหารเทพอยู่ไม่ห่าง และในตอนที่สายตาเธอจดจ้องไปทางอื่นอยู่นั้น เธอก็รู้สึกเสียวสันหลังแปลกราวกับมีอะไรอยู่ข้างหลัง ก็มีมือหนึ่งสะกิดหลังเธอไว้

“แม่ครับ ดูนั่นสิ”

กาเอลนั่นเองที่สะกิดเธอพลางกระซิบให้เธอหันไปข้างหลัง และเธอก็พบกับ…วัวโคลคีสกำลังพุ่งมาทางเธอ

“วัวโคลคีสนี่หว่า แย่แล้วแฮะ กาเอล เรเลีย ทั้งสองคนสะกดรอยพวกเทพหยางเจียนต่อไปก่อนเลยนะ ที่นี่แม่จัดการเอง”

เธอหยิบหูฟังที่พาดคอไว้เตรียมจะสวมเพื่อเริ่มร่ายรำการต่อสู้ครั้งใหม่พร้อมหยิบหอกคู่ใจออกมาควงเตรียมพร้อมต่อสู้กับวัวโคลคีส พร้อมกับเปิดทางให้ลูก ๆ ของตนไล่ตามพวกเทพหยางเจียนต่อไปเอง

“เอาล่ะนะคะคุณวัว มาเต้นรำกันเถอะ”

เธอเอ่ยคำพูดประจำตัวออกมาด้วยความตื่นเต้นที่นาน ๆ ทีเธอจะได้สู้บ้างสักนิดหน่อย หลังจากสำรวจมหาลัยมาซะตั้งนาน วัวตัวนั้นพุ่งมาแบบสุดแรงแถมความร้อนจากตัวมันก็ร้อนมากในระดับหนึ่งก็สมที่เป็นสิ่งประดิษฐ์ของเทพเฮเฟตัสเทพแห่งไฟและช่างตีเหล็กเลยนะนี่ แต่ว่ามันก็มีจุดอ่อนอยู่ เฟเรียค่อยหลอกล่อวัวโคลคีสด้วยจังหวะของเธอและค่อย ๆ ใช้หอกแทงเข้าไปที่ซอกร่องรอยต่อของเกราะรอบตัวมันอย่างรุนแรงทีละนิด ถึงแม้ร่างกายของเธอจะต้องโดนโจมตีด้วยไฟที่มันปล่อยออกมาบ้างแต่ก็ไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงมากขนาดนั้น ซะเมื่อไรมันเจ็บอยู่นะนี่ แต่ในเวลาไม่นานเธอก็จัดการฆ่าวัวโคลคีสได้จนสำเร็จ

“ฟู่…เล่นซะเหนื่อยเลย แต่ก็เจ็บเหมือนกันนะนี่ รู้สึกว่าจะพกมาอยู่นะ”

เธอล้วงกนะเป๋าตัวเองจนได้พบ อาหารเทพ อาหารที่ใช้สำหรับรักษากึ่งเทพแบบพกพาที่เธอเคยเบิกจากห้องพยาบาลมาตอนไปทำภารกิจจับฝันร้ายแล้วไม่ได้ใช้ แต่ตอนนี้ถึงคราวต่อใช้มันแล้ว เธอแกะซองออกแล้วกัดมันเข้าไปโดยไม่สนใจเรื่องรสชาติเพราะรู้อยู่ว่ามันขนแถมรสชาติห่วยแตกขนาดไหน แต่ก็นั่นแหละรักษาได้ดีทีเดียว พอรักษาตัวเสร็จเธอก็เก็บสินสงครามจากเจ้าวัวโคลคีส แล้วจึงในสัญชาตญาณกึ่งเทพแอบไล่ตามทหารสวรรค์ที่ถือกล่องไปให้ทัน

ต่อสู้กับวัวโคลคีส กินอาหารเทพ

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

การต่อสู้กับวัวโคลคีสที่พยายามจะพุ่งมาชนเธอนั่น แม้ว่าเธอจะเป็นฝ่ายชนะเจ้าวัวไฟตัวนั้นมาได้ แต่มันก็แลกมากับสิ่งที่ทำให้เธอต้องคิดในใจว่าซวยแล้ว ก็เพราะเสียงการต่อสู้ของเธอกับวัวโคลคีสเมื่อครู่นี้มันส่งผลให้หยางเจียนไหวตัวทันเสียซะได้ ถึงจะน่าแปลกใจที่อีกฝ่ายหยุดรอจนเธอสู้เสร็จอยู่นานสองนานเลยมั้ง ก่อนจะทักทาย

“ไงกึ่งเทพตัวน้อย รีบยอมแพ้เสียโดยดี”

“ขอคารวะท่านเทพหยางเจียนนะคะ แต่ต้องขออภัยด้วยนะคะ ที่กึ่งเทพน้อยคนนี้จะไม่มีวันยอมแพ้ แม้จะรู้ว่าสู้ท่านไม่ได้ตาม”

เธอถือหอกตั้งขึ้นก้มโค้งเคารพอีกฝ่ายอย่างสุภาพ ก่อนจะปฎิเสธการยอมแพ้ ก็นะถ้าเธอยอมแพ้ก็ต้องโดนจับตัวไปแบบนั้นก็จะไม่มีวันสำเร็จภารกิจที่เทพีอาธีน่าให้เธอไว้ เธอกินอาหารเทพรักษาตัวเองไปแล้ว อาวุธในมือก็ยังมีหอกกับโล่อยู่ เธอไม่มีอะไรต้องกลัวถึงแม้จะแพ้ก็ตามที เธอตั้งท่าเตรียมต่อสู้กับเทพหยางเจียนแม้ในความเป็นจริงเธอจะเสียเปรียบมากก็ตาม

“หือ…ข้าอุส่าห์ใจดีให้โอกาสเจ้ายอมแพ้จะได้ไม่เจ็บตัว แต่ดูท่าจะไม่ฟังสินะ ก็ได้ ข้าจะเป็นคู่ต่อสู้ให้เจ้าเอง เจ้ากึ่งเทพน้อย”

“ก็นะคะ กึ่งเทพแบบหนูมันเสี่ยงตลอดอยู่แล้ว จะยอมแพ้ก็ไม่สนุกดิคะ และหนูก็มีภารกิจต้องทำให้สำเร็จอยู่ หนูจะต้องพาเทพีไอริสกลับไปให้ได้“

“มั่นใจน่าดูเลยนะ กึ่งเทพน้อย ซักอยากรู้นามของเจ้าซะแล้วสิ”

“เฟเรีย เฮยส์ ธิดาแห่งฮิปนอสค่ะ”

“เฟเรียสินะ งั้นข้าจะหยุดเจ้าไว้ตรงนี้ ที่นี่เอง”

เบื้องหน้าของเฟเรียในยามนี้นั่นเทพหยางเจียนได้เอาทวนสามแฉกออกมา ถ้าจำไม่ผิดมันคืออาวุธที่ผ่าภูเขาเป็นสองส่วนได้ ร่างกายก็เด็กสาวสั่นเล็กน้อยแต่ก็ยังคงจับหอกของตนไว้มั่น ก่อนจะทำใจเย็นสวมเฮคโฟนอันโปรดขึ้นมาให้ใจสงบลง ก่อนจะเริ่มคว้าหอกด้วยสองมือเข้าโจมตีระยะประชิดตัว กับเทพหยางเจียนแม้รู้ว่าเป็นการดึงดันสู้แต่เธอก็จะสู้จนถึงที่สุด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามที

ดึงดันสู้