[ทิศตะวันตกจากบ้านใหญ่] อะเมซอนคาเฟ่

Adelaide BELIEVER

PART TIME JOB 

- - - - -

                อีกหนึ่งงานเสริมที่อเดลเลดไปลงชื่อเอาไว้เมื่อหลายวันก่อนคือการมาทำงานพาร์ทไทม์ที่อะเมซอนคาเฟ่ หลังจากที่เธอจัดการเรื่องยุ่งๆ ในชีวิตของอาทิตย์นี้จนหมดสิ้นจึงได้เวลาของการทำงานหาเงินกันอีกสักรอบ มือเล็กผลักบานประตูเข้าไปด้านในคาเฟ่

                "สวัสดีค่ะ พอดีฉันลงชื่อช่วยงานเอาไว้" อเดลเลดพูด ขณะที่ซาบริน่า โคลว์เจ้าของร้านอะเมซอนคาเฟ่กำลังจัดข้าวของภายในร้านให้เข้าที่เข้าทางก่อนเวลาเปิด

                "ดีเลย วันนี้วันหยุด ร้านคงจะยุ่งน่าดู" ซาบริน่ายังคงก้มหน้าก้มตาจัดของ "เคยทำงานคาเฟ่มาก่อนรึเปล่า"

                "เอ่อ.. ไม่ค่ะ"

                "แล้วงานชงกาแฟล่ะ?" ซาบริน่าละสายตาจากงานของตัวเองขึ้นมามองเด็กสาวพาร์ทไทม์ตรงหน้า

                "เคยชงกาแฟกับช็อคโกแลตร้อนมาบ้างค่ะ" อเดลเลดไม่เคยทำงานในร้านกาแฟหรือคาเฟ่มาก่อน เธอแทบไม่เคยออกจากฟาร์มของออเดรย์เลย สิ่งที่เคยทำก็คงจะเป็นการชงกาแฟซองง่ายๆ กับกดน้ำใส่ผงช็อคโกแลตเท่านั้น

                "ช่วยไม่นี่นะ ไม่เป็นไรฉันจะสอนหลักสูตรเร่งรัดให้เธอเอง" ซาบริน่าว่าพลางก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง อีกครึ่งชั่วโมงร้านจะเปิดแล้ว คงมีเวลาสอนกันอีกไม่มากแต่ก็ดีกว่าต้องทำงานหัวหมุนอยู่คนเดียว

                "มาเถอะ" ซาบริน่าเรียกอเดลเลดไปดูสมุดจดสูตรเครื่องดื่มของร้านพร้อมกับสอนพื้นฐานการใช้อุปกรณ์ต่างๆ ในการทำงาน โชคดีที่อเดลเลดเป็นคนเรียนรู้ไวจึงสามารถจดจำรายละเอียด ขั้นตอนรวมถึงสูตรเมนูต่างๆ ได้อย่างรวดเร็ว แต่ในเมื่อเป็นครั้งแรกซาบริน่าจึงให้อเดลเลดเป็นผู้ช่วยตัวเองไปก่อนกันพลาด

                ทันทีที่ร้านเปิด ชาวค่ายมากมายจากที่ไหนไม่รู้หลั่งไหลเข้ามากันเป็นสายจนเต็มร้าน โต๊ะที่มีอยู่แทบจะไม่เพียงพอต่อจำนวนคนที่เข้ามาสั่งเครื่องดื่มตั้งแต่นาทีแรกที่ร้านเปิด อเดลเลดที่เพิ่งเคยเข้ามาในร้านเป็นครั้งแรกตั้งแต่มาค่ายงงเป็นไก่ตาแตกเพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าคนมันจะเยอะขนาดนี้

                "รับอะไรดีคะ" อเดลเลดที่เปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มคาเฟ่เรียบร้อยแล้วเอ่ยปากถามลูกค้าที่ยืนอยู่กน้าเคาน์เตอร์

                "อเมริกาโน่เย็นครับ" อีกฝ่ายว่าพร้อมกับวางเงิน 9 ดอลล่าร์ลงบนเคาน์เตอร์ อเดลเลดยื่นใบเสร็จที่ระบุหมายเลขคิวไปให้ก่อนที่จะหันมองซาบริน่าที่กำลังชงกาแฟตามออเดอร์และนำไปวางไปที่จุดรับเครื่องดื่ม

                "ออร์เดอร์ 43 ลาเต้ร้อนได้แล้วค่ะ" อเดลเลดยื่นแก้วกาแฟให้ลูกค้าที่มายืนรออยู่ก่อนแล้ว

                อเดลเลดมือเป็นระวิงตลอด 4 ชั่วโมงของการทำงานแทบไม่ได้หยุดมือเช่นเดียวกับซาบริน่า จนกระทั่งได้เวลาหมดกะของเธอ อเดลเลดอยู่ช่วยล้างอุปกรณ์ชงเครื่องดื่มต่ออีกนิดหน่อยก่อนที่จะเปลี่ยนกะกับชาวค่ายอีกคนที่ลงชื่อทำงานเอาไว้

                "รอบหน้าถ้ามาอีก ฉันจะให้เธอเป็นคนชงเครื่องดื่ม" ซาบริน่าว่าพร้อมกับยื่นค่าตอบแทนสำหรับการช่วยงานมาให้

                "ขอบคุณค่ะ ไว้จะมาใหม่นะคะ"

- - - - -

 ฉันทำคาเฟ่สุดหรู
+25 พลังใจ, 4 เหรียญดรัคม่าและ +15 EXP

Adelaide BELIEVER

MY MONSTER DIARY 

- - - - -

                อเดลเลดกำลังเดินตามหารุ่นพี่โซเฟีย คลาร์กไปทั่วทั้งค่าย หลังจากที่เธอเขียนบันทึกเกี่ยวกับอสุรกายในตำนานที่เคยสังหารไปทั้งหมด 1 ตัวถ้วนจนเสร็จเรียบร้อย แม้ในช่วงแรกจะใช้เวลานานสักหน่อยในการเขียน (เอาจริงๆ ก็คือเธอไม่ค่อยชอบเขียนหนังสือเท่าไหร่) แต่พอผ่านไปพักหนึ่งก็เริ่มชินและสนุกที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวผ่านตัวอักษรรวมถึงศึกษาตำนานเกี่ยวกับอสุรกายตนนั้น

                หญิงสาวเดินมาเรื่อยๆ จนถึงร้านคาเฟ่อะเมซอนของซาบริน่าที่ร้านของหล่อนยังคงแน่นขนัดเช่นเคย (อเดลเลดเคยมาทำงานพาร์ทไทม์ 4 ชั่วโมงและไม่ได้กลับมาอีก) มือเล็กเปิดประตูร้านเข้าไปด้านในเพื่อแวะสั่งเครื่องดื่มอุดหนุนซาบริน่าและนั่งพักหลบแดดที่ร้อนจ้าจนเหงื่อท่วมตัว

                "โฮจิฉะลาเต้ ไม่หวาน" อเดลเลดสั่งเมนูกับพนักงานที่ยืนรับออเดอร์อยู่หน้าเคาน์เตอร์ก่อนที่เดินไปนั่งที่เก้าอี้ที่ยังว่างอยู่ แต่หางสายตาก็เหลือบไปเห็นสาวผมสั้นที่คนที่กำลังจิบกาแฟอ่านหนังสืออยู่ตรงโต๊ะริมกระจกของร้าน ซึ่งโชคดีที่สาวเจ้าคนนั้นเป็นคนเดียวกันกับที่เธอกำลังตามหาอยู่พอดี มาอยู่นี่เอง!

                "รุ่นพี่โซเฟีย" อเดลเลดยิ้มเล็กน้อยขณะเดินตรงไปหาโซเฟียร์ คลาร์ก สาวเจ้าหันกลับมาหาตามเสียงเรียกด้วยความสงสัย

                "เธอเรียกฉันหรอ?"

                "ค่ะ ฉันชื่ออเดลเลด ธิดาแห่งซุส พอดีว่าฉันเห็นภารกิจของรุ่นพี่บนกระดานข่าวสารของค่ายก็เลยไปลองทำดู แล้วก็ตอนนี้เขียนบันทึกเกี่ยวกับอสุรกายตัวแรกเสร็จแล้วน่ะค่ะ" อเดลเลดยื่นสมุดบันทึกของเธอให้อีกฝ่าย โซเฟียพยักหน้าพร้อมกับรับสมุดมาเปิดอ่านเพื่อดูความเรียบร้อย

                "เขียนได้ดีมาก" โซเฟียเอ่ยปากชมพลางจิบกาแฟ "นั่งก่อนสิ ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยเคสเข้าเรียนวิชาหอกและโล่ของฉันไหม?"

                "ยังไม่เคยเลยค่ะ ตอนนี้เรียนแค่มีดสั้นกับดาบและโล่ของคุณไครอน" อเดลเลดว่าก่อนที่จะหยิบหนังสืออีกเล่มที่เตรียมมาให้โซเฟียโดยเฉพาะขึ้นมาจากกระเป๋า

                "ส่วนเล่มนี้ฉันเตรียมมาให้ค่ะ เป็นหนังสือวิเคราะห์เกี่ยวกับกายวิภาคของอสุรกายแต่ละชนิด ฉันเจอเล่มนี้ตอนกำลังหาข้อมูลมาเขียนบันทึกแล้วคิดว่าน่าสนใจดี"

                "ขอบใจมากนะ ถูกใจฉันมากเลยล่ะ" โซเฟียรวมหนังสือเล่มหนามาถือไว้ในมือ

                "นี่คือรางวัลในการตั้งใจเขียนบันทึกของเธอ" โซเฟียยื่นถุงรางวัลที่ว่านั่นให้อเดลเลด "ฉันจะรอติดตามบทถัดไปนะ"

                

- - - - -

 ศึกษาเกี่ยวกับอสุรกายในเทวตำนาน

> BESTIARY OF MONSTER | Harpy <
+20 ความกล้าหาญ +50 พลังใจ, +5 เหรียญดรัคม่าและ +25 EXP

+15 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟีย

ซื้อเครื่องดื่ม 1 แก้ว = 9 ดอลลาร์

มอบ นิตยสารวิชาการ ให้ โซเฟีย คลาร์ก

โบนัสพิเศษจากน้ำหอม +2 แต้ม

Bright BELIEVER

◇◆ 77 ◇◆

ไบร์ทเข้ามาในอะเมซอนคาเฟ่ เดินตรงไปสั่งกาแฟ หน้าเคาน์เตอร์ที่มีพนักงานวัยชายวันรุ่น กำลังยืนรับออเดอร์อยู่ตรงนั้น มองดูแผ่นป้ายด้านบนที่มีเมนูต่าง ๆ 

"รับอะไรดีครับ"

"อ่า" ฉันครุ่นคิดแป๊ปเดียว "มัทฉะถั่วแดง 1 แก้ว" ชื่อเมนูอย่างกับขนม ชาเขียวถั่วแดงงั้นเหรอ 

"รอสักครู่นะครับ" 

พนักงานคนดังกล่าวให้บาริสต้าทำออเดอร์ของไบร์ท ยืนตากแอร์รอไม่นานมัทฉะถั่วแดง 1 แก้ว พร้อมเสิร์ฟ ฉันจ่ายตังก่อนหาโต๊ะนั่งพลางดูดมัทฉะเกรดพรีเมี่ยม กลมกลมเต็มรสชาเขียวแท้ ๆ 

ธิดาแห่งอะธีน่า นั่งอยู่คนเดียวเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเธอไม่มีคนนั่ง ไบร์ทยิ้มกว้างเข้ามาร่วมโต๊ะกับอีกคน 

โซเฟียเงยหน้ามอง 

"สวัสดีโซเฟีย นั่งอ่านหนังสืออยู่เหรอนี่ฉันมารบกวนหรือเปล่า" 

"เปล่าเลย ฉันกำลังอ่านบันทึกเกี่ยวอสุรกายที่มีคนในค่ายมาส่งให้"

"อ๋อ" พอจะนึกออกแล้ว ฉันเองก็เคยเขียนอยู่เหมือนกันถ้าจำไม่ผิดเหมือนเป็นไฮดร้าสามหัวอสุรกายตัวร้าย 

"พึ่งกลับมาจากภารกิจตามหาตรีศูลแห่งโพไซดอน เธอต้องเจออสุรกายด้านนอกยั้วเยี้ยแน่ ๆ"

"ก็เยอะจริง" 

โซเฟียมองหน้าฉันราวกับกำลังคาดหวังอะไรบางอย่าง เสียงของเธอพูดต่อ "ไม่ลองเขียนอสุรกายที่พบเจอมาบ้างล่ะ มันจะเป็นประโยชน์กับพวกรุ่นน้องหลังจากเธอ"

"ต้องใช้เวลาสักพักเลยนะ ในเมื่อคนสวยต้องการ ฉันจัดให้" ไบร์ทยิ้มทะเล้น "นี่ฉันให้ The Physics Teacher" วารสารวิชาการฟิสิกส์

"ขอบคุณ"

[บันทึกเกี่ยวกับอสุรกาย]

ให้นิตยสารวิชาการ (The Physics Teacher)

กับโซเฟีย คลาร์ก

สำเร็จงาน

ศึกษาเกี่ยวกับอสุรกายในเทวตำนาน

รางวัลงาน: +20 ความกล้าหาญ , +50 พลังใจ, (+5 ดรักม่า หรือ +70 ดอลลาร์) และ +25  EXP

+15 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟียในความขยันหมั่นเพียร

Eloise HEROES

วันที่ 8 พฤศจิกายน 2024

เวลา 12.00 น.

ในที่สุดเอโลอิสก็ทำการบ้านเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแต่จะส่งเลยก็คงได้แค่ส่งการบ้าน เธอยังจำป้ายประกาศของธิดาอะธีน่าในบอร์ดนั้นได้ที่ว่ามีรางวัลอะไรสักอย่าง ฉะนั้นก่อนที่จะเอาการบ้านไปส่งเลยกะจะแวะเอาสมุดบันทึกเล่มนี้ไปให้รุ่นพี่ดูก่อน เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัวนั่นแหละ เธอไล่ถามคนในค่ายไปทั่วว่าเห็นรุ่นพี่โซเฟีย คลาร์กตอนนี้อยู่ส่วนไหนของค่าย พอได้ความว่าอยู่ที่อะเมซอนคาเฟ่เธอก็รีบเดินทางไปที่นั่นทันที

เอโลอิสเปิดประตูเดินเข้ามาในร้านพร้อมยังมีเคอร์ติสที่เกาะอยู่บนไหล่ของเธอ สาวน้อยผมสีเพลิงกวาดสายตามองไปทั่วร้านเห็นมุมหนึ่งมีหยิงสาวที่ดูฉลาด ๆ นั่งอยู่ลำพังเธอก็ล็อกเป้าหมายพุ่งตรงไปหาทันที

“เอ่อ…ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่านี่ใช่รุ่นพี่โซเฟีย คลาร์กหรือเปล่า?”

“ใช่ มีอะไรเหรอ” หญิงสาวตอบรับพร้อมถามกลับ

“พอดีว่าฉันชื่อเอโลอิส เพจ ธิดาแห่งเฮเฟตัสนะคะ ส่วนนี่เคอร์ติดนกกระทาผู้ติดตามของเทพเฮเฟตัส พอดีว่าวันก่อนเห็นป้ายประกาศที่บอร์ดเกี่ยวกับบันทึกอสุรกาย ฉันได้ลองทำบันทึกแล้วก็เลยจะเอามาให้รุ่นพี่ดู”

“งั้นเหรองั้นขออ่านหน่อยนะ”

“ยินดีเลยค่ะ” เธอยืนสมุดไปให้รุ่นพี่ คิดว่าลายมือของเธอคงไม่ไก่เขี่ยจนเกินไป

“เขียนได้น่าสนใจทีเดียว วันหลังถ้ามีบันทึกอีกก็เอามาให้อ่านได้นะ บันทึกพวกนี้จะมีประโยชน์มาก ถ้าเธอเขียนได้มากพอวันหน้าอาจจะช่วยเดมิก็อดรุ่นหลังได้”

พอได้ยินคำว่ารุ่นหลังเอโลอิสก็แอบคิดว่าเจ้าเทพพวกนี้คือจะไม่หยุดผลิตลูกกันเลยสินะ แต่ก็คิดได้แค่ในใจ เธอพยักหน้าตอบรับก่อนนึกอะไรขึ้นได้จึงหยิบวารสารวิชาการเล่มหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้กับรุ่นพี่

“พอดีว่าอันนี้ฉันไม่ใช้แล้วเผื่อว่ารุ่นพี่อยากลองอ่าน มันเกี่ยวกับพวกสิ่งประดิษฐ์และนวัตกรรมอาจจะน่าเบื่อไปบ้างแต่คนบ้านฉันส่วนมากอ่านแต่เรื่องพวกนี้กันน่ะค่ะ”

“ขอบคุณมากนะ ไว้จะลองอ่านดู”

เมื่อเสร็จธุระเรียบร้อยเอโลอิสก็มองไปที่นาฬิกาข้อมือที่จวนเจียนใกล้เวลาเรียนเข้ามาทุกทีจึงขอปลีกตัวจากรุ่นพี่ออกมาเพื่อตรงไปที่ชายหาดไม่งั้นเข้าเรียนสายแน่นอน

มอบ นิตยสารวิชาการ ให้ [NPC-04] โซเฟีย คลาร์ก

ศึกษาเกี่ยวกับอสุรกายในเทวตำนาน

✿ Eloise's Monsters Book ✿

 รางวัลงาน: +20 ความกล้าหาญ , +50 พลังใจ, +70 ดอลลาร์ และ +25  EXP

+15 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟียในความขยันหมั่นเพียร

@@God 

Jayvik BRAVE

หลังจากที่เจวิคได้นอนอาบแดดอยู่บริเวณชายหาด ชายหนุ่มลุกขึ้นและใส่เสื้อผ้า ก่อนจะหยิบเอาผ้าเช็ดตัวที่ปูนอนเก็บใส่กระเป๋า ชายหนุ่มเดินขึ้นออกจากชายหาด ก่อนจะเดินไปบริเวณอื่น

เจวิคเดินมายังบริเวณทิศตะวันตกของบ้านใหญ่ เป็นที่ตั้งของคาเฟ่อะเมซอน ชายหนุ่มมองดูหน้าร้านว่ามันคือร้านอะไรกันแน่ก่อนจะเห็นผู้คนถือแก้วกาแฟออกไป ‘คงจะร้านขายกาแฟแหละนะ’ ชายหนุ่มนึกภายในใจก่อนจะเดินเข้ามาภายในร้าน

เขาเดินมายังหน้าเคาน์เตอร์ก่อนจะหยุดยืนมองป้ายเมนูที่อยู่เบื้องหน้า “เอาาาาาาาาาา. . .” ชายหนุ่มพูดรากเสียงยาวพลางนึกว่าจะกินอะไรดี “คาราเมลแมคเคียโต้ครับ” 

“กลับบ้านหรือทานที่นี่คะ” พนักงานสาวถามกับชายหนุ่มขณะที่มือของเธอกำลังจิ้มเมนูบนเครื่องคิดเงิน

“กลับบ้านครับ” ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม

“ทั้งหมด 9 ดอลล่าค่ะ” พนักงานสาวพูดขณะจิ้มเครื่องคิดเงินไปด้วย

เจวิคหยิบมือถือออกมาเพื่อที่จะแสดงจ่ายเงิน ก่อนจะยื่นมือถือให้ทางพนักงานดูว่าจ่ายเงินแล้ว

“เรียบร้อยนะคะ ของลูกค้าออเดอร์ที่ 9 นะคะ เดี๋ยวรอสักครู่นะคะ” หญิงสาวตอบกลับก่อนจะยื่นสลิปให้ลูกค้าหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะรีบหันไปทำเมนูที่ลูกค้าพึ่งสั่งไป

เจวิครับสลิปมาก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โต๊ะที่ว่างภายในร้าน ชายหนุ่มนั่งลงก่อนจะนั่งเหม่อมองวิวภายในร้านที่ตกแต่งเป็นธรรมชาติ

ผ่านไปไม่นานนักก็มีเสียงดังมาจากทางจากทางเคาน์เตอร์สั่งกาแฟ “ออเดอร์ที่ 9 ได้แล้วค่ะ” เสียงของพนักงานสาวที่เจวิคได้สั่งกาแฟไป

ชายหนุ่มที่นั่งมองดูวิวอยู่ก็ได้ลุกขึ้นก่อนจะรีบเดินไปยังเคาน์เตอร์ “ออเดอร์ 9 ครับ ๆ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมโบกสลิปภายในมือ ก่อนจะรับกาแฟมา

“ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ” พนักงานสาวพูดขึ้นพร้อมโค้งหัวเล็กน้อย

ชายหนุ่มโค้งหัวตอบก่อนจะเดินออกจากร้านไป

สั่งกาแฟ 1 แก้ว เพิ่มพลังงาน 25 จุด

Jayvik Mchonde

[รับพนักงานพาร์ทไทม์]

กติกาการทำกิจวัตร

1) รับสมัครทุกวันเสาร์ และ อาทิตย์เท่านั้น

2) ระยะเวลากะทำงาน 

ช่วงกะที่ 1: 08.00 - 11.00 น.

ช่วงกะที่ 2: 12.00 - 15.00 น.

ช่วงกะที่ 3: 16.00 - 19.00 น.

ช่วงกะที่ 4: 20.00 - 23.00 น.

(ในโรลเพลย์ตัวละครจะอยู่ที่ร้านคาเฟ่ตลอดตามกะ)

ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของร้านกาแฟบรรยากาศสบายเหมือนอะเมซอนคาเฟ่ในโลก

✨ เสิร์ฟกาแฟรสเลิศพร้อมรอยยิ้ม ให้กับเหล่าชาวค่ายและรุ่นพี่บางส่วนที่อยู่ที่ค่าย

✨ ทำงานในบรรยากาศสบายๆ สไตล์มินิมอล พร้อมวิวสวย ๆ ของค่าย

✨ ร่วมงานกับบาริสต้าเผ่าอะเมซอนผู้แข็งแกร่ง

✨ เวลาทำงาน ยืดหยุ่น เหมาะสำหรับนักเรียนและผู้ที่ต้องการหารายได้พิเศษ

สนใจสมัคร ติดต่อได้ที่ คุณซาบริน่า

พิเศษ! สำหรับผู้สมัครที่มีความสามารถพิเศษ ด้านดนตรีหรือศิลปะจะได้รับการ  พิจารณาเป็นพิเศษ

- เขียนโรลเพลย์สมัครงาน ก่อนเจ้าของร้านจะพาไปเปลี่ยนยูนิฟอร์มประจำร้าน

และเริ่มทำงานตามกะที่สมัครได้เลย

ค่าจ้าง: +50 พลังน้ำใจ , 5 ดรักม่า , 15 EXP

Leoric BELIEVER

Leoric
Hwang

RESPECT ALL, FEAR NONE

วันอาทิตย์ที่ 9 กุมภาพันธ์ 2025 เวลา 08.00 - 11.00 น.

หลังจากที่ลีโอริคได้ทำการถวายหนังสืออีกเล่มให้แก่เทพีอาธีน่า ก็ได้เวลาทำงานเพื่อหาเงินเพิ่ม จะได้ซื้อของอย่างอื่นไปฝากพระมารดาอีก ดังนั้นเขาจึงมาที่บอร์ดประกาศแล้วเริ่มต้นไล่สายตามองดูงานที่พอจะเปิดวันนี้บ้าง

งานทำความสะอาดโรงอาหารนั้นสามารถกระทำวันไหนก็ได้ เพียงแต่สามารถนับรวมสูงสุดได้เพียงแค่ 3 ครั้งเท่านั้น ลองหาอย่างอื่นดูก่อนดีกว่า

ด้วยนิสัยดั้งเดิมของเขา ความจริงแล้วชมชอบภารกิจแนวผจญภัยหรือต่อสู้มากกว่า แต่เพราะยังไม่ได้เรียนทักษะการใช้อาวุธหรือการต่อสู้ในฐานะของเดมิก็อดเลย ดังนั้นก็คิดว่าไม่ควรจะเสี่ยงน่าจะดีกว่า

สายตาไล่ต่อไปยังบรรทัดถัด ๆ ไปจนกระทั่งพบกับป้าย รับพนักงานพาร์ทไทม์

เดจาวูอย่างไรไม่รู้สิ เหมือนเมื่อวานก็เห็นป้ายประมาณนี้ แต่มันก็สามารถทำได้ง่ายรวดเร็ว แล้วก็ได้ค่าตอบแทนคุ้มค่าด้วยสิ

เด็กหนุ่มใช้เวลาตัดสินใจไม่นานก็ถามทิศทางออกมายังบริเวณที่อยู่ไม่ห่างไกลจากบ้านใหญ่เพื่อเข้าไปยังร้านคาเฟ่อะเมซอน ตลกดีเหมือนกันที่มีสาขาที่นี่ด้วย แต่ก็คงอารมณ์เดียวกับร้านสะดวกซื้อ 7-11 นั่นแหละมั้ง

"สวัสดีครับ" คำทักทายพื้นฐานถูกใช้ออกไปยามที่ผลักบานประตูเข้าสู่ด้านในตัวร้านและตรงไปที่เคาน์เตอร์ จุดประสงค์หาใช่เพื่อการสั่งเครื่องดื่ม "ผมมาขอพบคุณซาบริน่าครับ สนใจอยากสมัครงานพาร์ทไทม์"

เมื่อกล่าวจบ รุ่นพี่ชาวค่ายผู้หนึ่งก็เดินออกมาทางด้านหน้าแล้วส่งยิ้มให้ด้วยความยินดี หล่อนแนะนำตัวว่าชื่อซาบริน่า ก่อนที่จะสอบถามเรื่องพื้นฐานของลีโอริคเพื่อประกอบการตัดสินใจที่จะรับเข้าทำงาน ความจริงก็พอจะแร็ปได้อยู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่านั่นจะเพียงพอนับเป็นความสามารถพิเศษด้านดนตรีหรือศิลปะหรือเปล่า กระนั้นแล้วซาบริน่าก็ยินยอมรับเด็กใหม่เช่นเขาเข้าทำงาน ที่นี่อาจจะกำลังขาดคนอยู่พอดี หรืออะไรแบบนั้นกระมัง

ร่างสูงออกเดินตามซาบริน่าเข้าไปที่ห้องพักสำหรับพนักงานที่อยู่ด้านหลังร้านก่อนที่จะได้รับยูนิฟอร์มชุดใหม่ของอะเมซอนมา เจ้าหล่อนกำชับไว้ว่า หากมาทำอีกในภายหลัง ก็อย่าลืมนำชุดนี้ติดตัวมาด้วย หรือจะใส่มาเลยก็ไม่ว่ากัน ก่อนที่จะปล่อยให้เขาได้ใช้เวลาตามลำพังในการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับออกมาทางด้านนอกอีกครั้ง รุ่นพี่อีกคนก็เปลี่ยนเข้ามาแนะนำงานที่จะต้องทำ แต่เนื่องจากลีโอริคเพิ่งมาทำงานในวันนี้เป็นครั้งแรก งานที่ได้รับมอบหมายจึงเป็นงานง่าย ๆ อย่างการเสิร์ฟหรือว่าจัดเครื่องดื่ม ครีมเทียมและน้ำตาลลงถุงตามออเดอร์ของลูกค้า

การเรียนรู้งานเบื้องต้นสิ้นสุดไปแล้วจึงค่อยเริ่มต้นทำงานจริง ๆ เขาไม่ค่อยได้ประจำอยู่ที่หลังเคาน์เตอร์นักหรอก มัวแต่วุ่นวายอยู่กับการรับออเดอร์ที่ทำเสร็จแล้วทั้งเครื่องดื่มและของว่างนำไปเสริ์ฟให้แก่ผู้มาใช้บริการที่โต๊ะ กลิ่นกาแฟหอม ๆ และบรรยากาศร้านให้ความรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก เผลอเพียงแค่แว้บเดียวก็หมดกะลงเสียแล้ว เขาค่อยเดินไปกล่าวขอบคุณเพื่อนร่วมทุกคน โดยเฉพาะซาบรีน่าและคนที่ช่วยแนะนำงานให้ เปลี่ยนเสื้อผ้ากลับเป็นชุดเดิน และหอบหิ้วยูนิฟอร์มที่ได้รับมากลับออกจากร้านไป

หมายเหตุ
พนักงานพาร์ทไทม์ 𓆩†𓆪 ค่าจ้าง: +50 พลังน้ำใจ , 5 ดรักม่า , 15 EXP
อะเมซอนคาเฟ่

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

อะเมซอนคาเฟ่

“ฮือ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ ต้องไปรายงานอีก โอ๊ย อยากกลับไปนอนจะแย่แล้ว”

นาแนตต์ที่รีบวิ่งออกมาจากป่าต้องห้ามหัวฟูกระเจิงแบบที่ไม่รู้ตัว เด็กสาวกำมีดสั้นสัมฤทธิ์แน่น จนเมื่อผ่านออกมาจากป่าได้สำเร็จเธอก็พรูลมหายใจยาว

ดวงตากลมหันไปมองป่ารกทึบที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ก่อนจะรีบเดินทางต่อมายังอะเมซอนคาเฟ่เพื่อรายงานผลการสังเกตการณ์กับรุ่นพี่เลเวอร์ ซึ่งแน่นอนว่านาแนตต์เพิ่งจะเคยได้ยินชื่อเป็นครั้งแรก

“มาหารุ่นพี่เลเวอร์ค่า”

ทันทีที่เปิดประตูคาเฟ่เข้ามา เด็กสาวผู้ไม่เกรงกลัวอะไรนอกจากความสกปรกและมิโนทอร์เมื่อตะกี๊ก็ตะโกนลั่นร้านจนทุกคนหันมามองเธอเป็นตาเดียว นาแนตต์หัวเราะแหะ ๆ ก่อนที่นัยน์ตาสีอ่อนจะประสานเข้ากับดวงตาของใครบางคนที่จ้องมองมาอยู่พอดี

เป็นเลเวอร์ไม่ผิดแน่

“มารายงานผลสำรวจพื้นที่อันตรายใกล้ค่ายค่ะ”

นาแนตต์ถือวิสาสะนั่งลงตรงข้ามชายหนุ่ม ก่อนจะเริ่มเล่าว่าตัวเองไปสำรวจที่ป่าต้องห้ามใกล้ ๆ เขตแดนค่ายด้านตะวันตก พบเจอมิโนทอร์หนึ่งตัว

“มันกำลังด้อม ๆ มอง ๆ เหมือนกำลังหาอะไรอยู่ เดินวนไปวนมาแต่ไม่ได้เข้าใกล้เขตแดนมากขนาดนั้น คิดว่าอันตรายแต่ว่าถ้าไม่มีใครไปแย่มันก็คงไม่ก่อความวุ่นวาย”

นาแนตต์ทำไม้ทำมือประกอบการเล่า เมื่อจบแล้วก็ขอตัว

รับงานภารกิจสำรวจพื้นที่อันตรายใกล้ค่าย

เตรียมตัว

สำรวจป่าต้องห้าม

พบเจออสุรกาย (ประเมินสถานการณ์)

กลับมารายงานรุ่นพี่เลเวอร์

รางวัล : +20 EXP, +30 เกียรติยศ, +2 INT, ชุดดูแลอาวุธ, +35 ความสนิทสนมกับเลเวอเรทท์

bettyleg

Nymeria HEROES

10-07-2025 10.11 AM

I want to be your everything little darling

การเดินทางกลับค่ายครั้งนี้ให้ความรู้สึกแตกต่างออกไป ไนมีเรียไม่ได้รู้สึกเหมือนผู้รอดชีวิตที่หนีตายมาได้ แต่กลับรู้สึกเหมือนนักล่าที่เพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจ เขาของมิโนทอร์ที่พันด้วยเถาวัลย์และห้อยอยู่ข้างเอวของเธอนั้นหนักอึ้ง แต่เป็นความหนักอึ้งที่น่าพึงพอใจ

“ทำหน้าอย่างกับเพิ่งไปเดินชอปปิงที่มอลล์มางั้นแหละ” คลาริสซ่าเอ่ยขึ้นในหัวอย่างหมั่นไส้ “ลืมไปแล้วรึไงว่าเมื่อชั่วโมงที่แล้วเกือบโดนวัวกระทิงขวิดไส้แตก”

“รายละเอียดเล็กน้อยน่า แคลร์” สตรีรอยยิ้มเรียบตอบกลับในใจ พลางปัดฝุ่นที่มองไม่เห็นออกจากไหล่ “สิ่งสำคัญคือผลลัพธ์ต่างหาก”

เมื่อเธอเดินผ่านสนามฝึกซ้อม ก็มีเด็กจากบ้านเฮอร์มีสคนหนึ่งร้องทักขึ้น “เฮ้ ไนท์! ถ้าตามหาเลเวอเรทท์อยู่ล่ะก็ หมอนั่นน่าจะไปสิงอยู่ที่มุมคาเฟ่อเมซอนของโรงอาหารนั่นแหละ เห็นว่าวันนี้ไม่มีสอน”

*คาเฟ่อเมซอน?* ช่างเป็นการตั้งชื่อที่ไร้รสนิยมสิ้นดีสำหรับมุมพักผ่อนของเหล่าเลือดผสม แต่ก็นับว่าเป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์ ไนมีเรียพยักหน้าขอบคุณเบาๆ แต่เธอไม่โง่พอที่จะเดินไปรายงานผลทั้งสภาพแบบนี้... เสื้อผ้ามีรอยขาดเล็กน้อย ถุงมือเปื้อนฝุ่นดินและเหงื่อไคล มันดูไม่เป็นมืออาชีพ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากที่ได้อาบน้ำชำระล้างคราบไคลและกลิ่นป่าจนหมดจด สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดทับด้วยเสื้อกั๊กสีดำ และเปลี่ยนถุงมือเป็นคู่ใหม่ที่ทำจากผ้าซาตินสีครีมลายปักดอกไม้เล็กๆ... ร่างอรชรของธิดาแห่งเฮคาทีก็พร้อมที่จะไปพบเจ้าของงานแล้ว

มุมพักผ่อนที่ถูกเรียกอย่างติดตลกว่าคาเฟ่อเมซอนนั้นเป็นเพียงเคาน์เตอร์เล็กๆ ที่มีเครื่องชงกาแฟและขนมอบไม่กี่อย่าง และที่โต๊ะไม้ตัวในสุด... เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์ ก็นั่งอยู่ที่นั่นจริงๆ เขากำลังใช้ผ้าชามัวร์ขัดโล่ทองสัมฤทธิ์ของตัวเองอย่างตั้งอกตั้งใจ แสงไฟสะท้อนบนผิวโลหะเผยให้เห็นรอยขีดข่วนนับไม่ถ้วนจากการใช้งานจริง

ไนมีเรียไม่ได้เดินตรงเข้าไปทักทาย เธอแวะที่เตาย่างใกล้ๆ คว้าไส้กรอกย่างร้อนๆ ที่เพิ่งสุกใหม่ๆ สองไม้ใส่จานกระดาษ ก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะของบุตรแห่งแอรีส

เธอวางจานไส้กรอกลงบนโต๊ะเบาๆ กลิ่นหอมของเนื้อย่างและเครื่องเทศลอยขึ้นไปแตะจมูกของชายหนุ่ม ทำให้เขาต้องละสายตาจากงานในมือขึ้นมามอง

“กวนเวลาน้ำชาหรือเปล่า? ฉันมารายงานผลภารกิจ” ไนมีเรียกล่าวเรียบๆ ก่อนจะปลดเขาของมิโนทอร์วางลงบนโต๊ะข้างจานไส้กรอก เสียงของแข็งกระทบกับเนื้อไม้ดัง *ตุ้บ* หนักแน่น “ภัยคุกคามคือมิโนทอร์หนึ่งตน พบในพิกัดที่แจ้งไว้ มันกำลังลากซากกวางเข้าไปในป่าลึก”

เลเวอเรทท์วางผ้าในมือลงช้าๆ ดวงตาสีฟ้าคมกริบคู่นั้นจับจ้องที่เขาของอสุรกาย ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาสบตากับเธอ "สถานะ?"

“เหลืออยู่แค่นี้ อยากตรวจสอบก็เชิญเลย” มือเรียวตบหนังมิโนทอร์ลงบนโต๊ะต่างหลักฐานการกำจัด พร้อมกับที่เมนูของเธอถูกนำมาเสิร์ฟ

ชายหนุ่มเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ กอดอกมองเธออย่างพินิจพิเคราะห์ “เธอตัวคนเดียว มิโนทอร์ตัวใหญ่กว่าเธออย่างน้อยสองเท่า... ใช้วิธีไหน?”

นั่นคือคำถามที่เธอรอคอย สตรีตาคมหยักรอยยิ้มที่มุมปากอย่างมั่นใจ "สมองค่ะ"

คำตอบสั้นๆ ที่เต็มไปด้วยความหยิ่งทะนงนั้นทำให้เลเวอเรทท์นิ่งไปชั่วครู่ ก่อนที่ประกายบางอย่างจะวูบขึ้นในดวงตาของเขา... ไม่ใช่ความชื่นชมแบบโจ่งแจ้ง แต่เป็นการยอมรับในระดับที่ลึกซึ้งกว่านั้น เขาหยิบไส้กรอกขึ้นมาหนึ่งไม้ กัดเข้าไปคำโตอย่างไม่พูดอะไรต่อ

“ถือว่าทำได้ดีเกินคาด” เขากล่าวหลังจากกลืนลงไปแล้ว ก่อนจะหยิบถุงหนังเล็กๆ สองใบออกจากกระเป๋าข้างตัวแล้วยื่นให้เธอ “นี่รางวัลของเธอ”

ไนมีเรียรับมาเปิดดู ถุงหนึ่งบรรจุชุดบำรุงรักษาอาวุธอย่างดี ทั้งน้ำมันชักเงา หินลับมีด และผ้าหนังผืนเล็ก อีกถุงมีเหรียญดรักม่าอยู่สองสามกำมือ... เป็นรางวัลที่คาดเดาได้และสมกับเป็นเขาอย่างที่สุด ในใจของวูบไหวด้วยความผิดหวังอยู่เล็กน้อย... ไม่ได้หวังรางวัล แต่บางที... แค่คำชมสักคำก็ยังดี

“ไม่ขอบใจเพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันควรได้นะ รุ่นพี่” คิดแล้วยังไม่ถามเรื่องเอเลียตกับเด็กคนนั้นดีกว่าเธอกล่าวพลางเก็บของ การพยายามผูกมิตรกับกำแพงมันทำให้เธอเหนื่อย

“ไม่ต้องขอบใจ… ถูกแล้ว” เลเวอเรทท์พูดสวนขึ้นมาทันที เขาวางไม้ไส้กรอกที่เหลือเพียงครึ่งเดียวลง แล้วจ้องมองเธอด้วยแววตาที่จริงจังกว่าเดิม “การฝึกช่วงบ่ายวันนี้... ฉันจะไม่ได้มองเธอในฐานะเด็กใหม่อีกต่อไป”

ไนมีเรียชะงักไป แล้วอยู่มาหนึ่งปีเรียกว่าเด็กใหม่นี่หยามกันหรอคะ

"ฉันจะคาดหวังจากเธอในระดับเดียวกับนักรบที่มีประสบการณ์... เพราะเธอก็พิสูจน์แล้วนี่ว่าทำได้?" เขากล่าวปิดท้าย "เวลาเดิม อย่ามาสายล่ะเฮนลาดิส"

ร่างสูงลุกขึ้นยืน คว้าโล่ของเขาแล้วเดินจากไป ทิ้งให้ธิดาแห่งเฮคาทียืนนิ่งอยู่กับคำพูดที่หนักอึ้งยิ่งกว่าเขาของมิโนทอร์เสียอีก นั่นไม่ใช่คำชม... แต่มันคือการเลื่อนระดับ คือการเพิ่มความคาดหวัง คือคำประกาศิตในแบบฉบับของบุตรแห่งแอรีส... และมันก็ท้าทานและกวนประสาทยิ่งกว่าคำชมเสียอีก

“หมอนี่… มั่นหน้าจนชวนให้หมั้นใส้จริงๆ ว่าไหมแคลร์” รอยยิ้มที่แท้จริงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอเป็นครั้งแรก... ไนท์หักข้อนิ้วดังกร๊อบดูเหมือนว่าการฝึกในช่วงบ่ายนี้จะน่าสนใจขึ้นมาอีกหลายเท่าตัวเลยทีเดียว

“ฉันไม่ชอบเขา อย่างน้อยก็ชอบน้อยกว่าพ่อของเขาพูดตามตรง.. บุตรแห่งเทพสงครามสมองกล้ามทั้งนั้น” วิญญาณแม่มดสาวได้โอกาสก็รีบใส่ไฟ

รับงานภารกิจสำรวจพื้นที่อันตรายใกล้ค่าย

เตรียมตัว

สำรวจป่าต้องห้าม

พบเจออสุรกาย (ปาดมันเลยค่ะ)

รางวัลภารกิจ +20 EXP +10 ดรักม่า +30 ความกล้าหาญ (หากสู้สังหารมันเลย) +2 STR (หากสู้สังหารมันเลย) ชุดดูแลอาวุธ ความสนิทสนม: +35 ความสนิทสนมกับเลเวอเรทท์

การพูดคุย: +5 ความสนิทสนม คือผมต่อยวัวด้วยวิชาคุณเลยนะ?
หยกหงส์คู่นิรันดร์ : ทุกครั้งที่มีปฏิสัมพันธ์กับ NPC เดมี่ก็อตจะได้รับโบนัสความสัมพันธ์ +5
มอบใส้กรอกย่าง [NPC-28] เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์ **ของที่ชอบที่สุดตามข้อมูล NPC** +20*2
กิจกรรมฝึกฝนกับรุ่นพี่ : ในการฝึกแต่ละครั้งความสัมพันธ์กับ NPC รุ่นพี่ที่สังกัด x2 เฉพาะการมอบของ

ตกลงเราเป็นคนรู้จักกันแล้วใช่ไหมพี่บ่าว ?

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

13.07.2025 | 09:55 AM

 ทันทีที่เท้าของเขาก้าวพ้นแนวป่าสุดท้ายกลับสู่พื้นหญ้าที่คุ้นเคยของค่าย, การเคลื่อนไหวที่เคยเงียบเชียบและระมัดระวังก็ถูกแทนที่ด้วยความเร็วที่เด็ดเดี่ยว เสื้อผ้าของเขาอาจจะยังคงเนี้ยบกริบปราศจากรอยเปื้อน แต่จังหวะการเดินที่เร่งรีบนั้นบ่งบอกถึงความเร่งด่วนที่ซ่อนอยู่ภายใน
 
ภารกิจสำรวจได้สิ้นสุดลงแล้ว ตอนนี้คือการแข่งขันกับเวลา

 เป้าหมายของเขาไม่ใช่บ้านพักหรือหอสมุดอีกต่อไป แต่เป็นสถานที่ที่ดูไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องคอขาดบาดตายที่สุด: คาเฟ่ อเมซอน ซึ่งเป็นจุดนัดพบที่ไม่เป็นทางการของเหล่าเดมิก็อด, สถานที่ที่กลิ่นกาแฟคั่วบดและเสียงเครื่องปั่นสมูทตี้ดังกลบเสียงดาบกระทบกัน

 เขาไม่เคยพบหน้าเจ้าของภารกิจมาก่อน ชื่อ ‘เลเวอเรทท์’ เป็นเพียงตัวอักษรบนกระดาษสำหรับเขา แต่ตามข้อมูลที่เขาได้รับมา คนคนนี้คือผู้รับผิดชอบโดยตรง

เมื่อไปถึง แอ็กเซลไม่ได้เสียเวลาไปกับการต่อคิวสั่งเครื่องดื่ม เขากวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว ประเมินกลุ่มเดมิก็อดที่กำลังนั่งคุยกัน, เล่นไพ่, หรือแค่เหม่อลอยไปวันๆ ไม่มีใครดูเหมือนผู้บัญชาการที่รอรับรายงานด่วน

ความอดทนของเขาหมดลงอย่างรวดเร็ว "ผมมาหาเลเวอเรทท์" เสียงของเขาไม่ได้ตะโกน แต่ดังและคมชัดพอที่จะตัดผ่านเสียงจอแจในร้าน ทำให้สองสามคนหันมามองด้วยความประหลาดใจ... 

ไม่มีใครตอบ...

"มีใครรู้จักเลเวอเรทท์บ้าง? เรื่องภารกิจสำรวจ" เขาพูดอีกครั้ง คราวนี้เจาะจง

แล้วเงาร่างหนึ่งที่มุมร้านก็ขยับ เดมิก็อดหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งเงียบๆ อยู่คนเดียวก่อนหน้านี้ลุกขึ้นยืน เขาตรงตามคำบรรยายที่ได้ยินมาทุกประการ: รูปร่างสูงกำยำในเสื้อยืดของค่าย, ผมสีดำขลับตัดสั้น, และดวงตาสีฟ้าคมกริบที่จ้องมองมายังเขาราวกับจะประเมินทุกอย่างในเสี้ยววินาที บุคลิกของเขาแผ่รัศมีของความนิ่งสงบและอันตรายในเวลาเดียวกัน

"ฉันเอง" เสียงของเขาทุ้มต่ำและเยือกเย็น "มีอะไร?"

แอ็กเซลเดินตรงเข้าไปหาเขา ไม่มีการทักทายหรือแนะนำตัวยืดยาว เวลาไม่ใช่สิ่งที่จะมาสุรุ่ยสุร่ายได้ในตอนนี้ "ผมแอ็กเซล มิคาอิลอฟ ผมรับภารกิจสำรวจแนวป่าด้านตะวันออก" 

เลเวอเรทท์พยักหน้าช้าๆ "แล้วนายเจออะไร?"

"มันไม่ใช่แค่ 'อะไร' แต่เป็น ใคร" บุตรแห่งไทคีตอบ น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงความตึงเครียด "ผมเจอสิ่งมีชีวิตเฝ้าอยู่ตรงพิกัดที่ระบุไว้ ท่อนบนเหมือนผู้หญิง ผิวเป็นเกล็ดสีเขียวทั้งตัว ท่อนล่าง...เป็นหางงูขนาดใหญ่ สวมเกราะแบบโรมัน ถือดาบกับโล่"

เขาหยุดเว้นจังหวะ "มันรู้ว่ามีคนอยู่แถวนั้น แต่ผมถอยออกมาก่อนที่มันจะเห็นตัว" ตลอดเวลาที่แอ็กเซลบรรยาย, สีหน้าของเลเวอเรทท์ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย เขารับฟังทุกคำอย่างตั้งใจ แต่เมื่อได้ยินคำอธิบายสุดท้าย ดวงตาที่เคยนิ่งสงบของบุตรแห่งแอรีสก็ฉายแววแข็งกร้าวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ความเยือกเย็นถูกแทนที่ด้วยความตระหนักรู้อันน่าสะพรึงกลัว

 "แดรกคีเน่" เลเวอเรทท์เอ่ยชื่อนั้นออกมา คำพูดของเขาหนักแน่นและเยียบเย็น "พวกมันคือนักรบหญิงอสรพิษ...และถ้ามันมาอยู่ใกล้เขตค่ายขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่"

**พื้นที่สำหรับใส่พวกเอฟเฟคท้ายโรล**

Power Money Game Music

CABIN19

@Hye Ri