[หน้าโรงอาหาร] เตาไฟบูชาเทพ

Johnathan BELIEVER

ΓΩR ΩCΞΔΠ

เพียงเพื่อให้ธรรมชาติอยู่รอด หาใช่เพื่อผลประโยชน์ของเหล่าทวยเทพ เขาทำเพื่อให้โลกนี้ยังคงความสวยงามและคงไว้ซึ่งชีวิตที่มันควรจะเป็น ไม่ใช่เพียงเพราะตรรกะเลวทรามของเทพเจ้าบางตนที่เห็นว่าสัตว์บางชนิดเป็นภัยของมนุษย์เพียแค่นั้นมันเป็นอะไรที่แย่ที่สุดเท่าที่เขาเคยได้ยินมา และเพราะมันไม่ใช่เรื่องดี ชายหนุ่มจึงขอเป็นส่วนหนึงของเรื่องพวกนี้

เขาไปยังที่เตาไฟ พร้อมกับเอกสารการโหวตเพื่อทำการเผาส่งไปยังเหล่าเทพที่ตอนนี้ หน้าจะกำลังคุกรุ่นไปด้วยความขัดแย้งของผู้ปกป้องืะเล และผู้กระหายสงคราม..

ชายหนุ่มค่อยๆยื่นกระดาษนั้นลงไปในกองเพลิง ก่อนจะปล่อยมือออกจากมัน เปลวไฟค่อยๆเผาไหม้กระดาษนั้นจนสลายหายไปกลายเป้นเถ้าถ่าน..

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Jonathan Vicentzo

ของที่ถวาย: Voting documents

เทพที่ถวายของ: God Poseidon

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: 

"ธรรมชาติล้วนเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น มิใช่ใครที่จะอยู่เหนือมัน 

หากขัดขืนธรรมชาติแล้วไซร้ โลกนี้จักถึงการอวสาน"

Feria HEROES

Play it coolFeriaHayes time

วันนี้เฟเรียตั้งใจจะมาบอกข่าวดีให้ท่านพ่อของเธออย่างท่านเทพฮิปนอสได้ทราบเกี่ยวกับไข่หลานของท่าน หรือก็คือไข่ก็อบลินที่เธอเลี้ยงและดูแลอยู่นั่นเองวันนี้เธอมีซาซิมิเซ็ตอยู่พอดี เลยว่าจะให้ท่านพ่อได้ลองทานปลาดิบที่มาจากบ้านเกิดแม่ของเธอดูบ้างว่ามันอร่อยมากเพียงใด เธอวางซาซิมิเซ็ตไว้เบื้องหน้าของเตาผิงไฟบูชาเทพ ก่อนจะระลึกถึงเทพฮิปนอสท่านพ่อของเธอก่อนที่จะเผาซาซิมิเซ็ตลงเตาเผาไฟไป
“ท่านพ่อคะ เฟเรียเองนะคะ หนูมีข่าวดีจะมาบอกค่ะท่านพ่อ ท่านพ่อจำไข่ก็อบลินที่ลูกบอกว่ากำลังดูแลอยู่ได้ใช่ไหมคะ เมื่อวานหลานท่านเรียกหนูว่าม่าม๊าด้วยนะคะ เป็นครั้งแรกเลยที่ไข่พูดได้ หนูว่าคงอีกไม่นานแล้วนะคะ หนูมีแค่นี้แหละค่ะ งั้นหนูไปดูแลลูกก่อนนะคะท่านพ่อ”

แบบฟอร์มถวายของ
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส
ของที่ถวาย: ซาซิมิเซ็ต
เทพที่ถวายของ: ฮิปนอส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ท่านพ่อคะ หลานพูดได้แล้วค่ะ

bettyleg

anne -

เตาไฟบูชาเทพ

หลังจากที่เธอเดินทางออกมาจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่ายได้แค่เพียงไม่นานนัก เธอใช้เวลาเดินต่อมาแค่เพียงไม่นานนัก ก็ก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเธอเอง เดินทางต่อมาจนถึงตรงบริเวณเตาไฟบูชาเทพ เด็กหญิงตัวน้อยอย่างเอลี่ค่อยๆ นั่งลงที่ตรงบริเวณด้านข้างเตาไฟบูชาเทพช้าๆ พร้อมกับทำการวางน้ำหอมบุรุษ ที่เธอมีความตั้งใจอยากจะทำการซื้อมาฝาก บิดาอย่างท่านเทพซุสลงที่ตรงบริเวณด้านข้างตัวอย่างเบามือ พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาขึ้นมาในทันทีว่า "สวัสดีค่ะ ท่านพ่อซุส ขอโทษที่ช่วงนี้ลูกหายหน้า หายตาไปเลย แต่ตอนนี้ลูกกลับมาหาท่านพ่อแล้วนะคะ และก็หวังว่าท่านพ่อจะชื่นชอบน้ำหอมบุรุษขวดนี้นะคะ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวา ของ ตัวเธอเองไปทำการหยิบน้ำหอมบุรุษ ค่อยๆ นำไปทำการโยนใส่ลงไปภายในบริเวณเตาไฟบูชาเทพอย่างเบามือ ก่อนที่ดวงตาคู่งามระหงส์ ของ เอลี่ จะค่อยๆ เริ่มจ้องมองไปที่เปลวไฟที่กำลังทำการเผาน้ำหอมบุรุษ ของ เธอจนมอดมลายหายไปสิ้นในพริบตาเดียว

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: Ally Park (เอลี่ ปาร์ค)

ของที่ถวาย: น้ำหอมบุรุษ

เทพที่ถวายของ: ท่านเทพซุส

คำพูดที่อยากพูดคุยกับท่านเทพ: ลูกขออภัยท่านพ่อเทพซุสด้วยที่ลูกหายหน้า หายตาไปเสียนาน แต่ตอนนี้ลูกกลับมาแล้วนะคะ ขอให้ท่านพ่อใช้น้ำหอมบุรุษที่ลูกตั้งใจเลือกมาฝาก อย่างมีความสุขนะคะ รักท่านพ่อเสมอ เอลี่

และหลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ได้ทำการถวายของให้ท่านพ่อเทพซุสเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่าย และเดินทางมุ่งหน้าเดินทางต่อไปยังตรงบริเวณสนามฝึกซ้อมต่อไป

anne -

เตาไฟบูชาเทพ

หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่างเอลี่ เธอได้ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเอง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณห้องอินเตอร์เน็ต คาเฟ่ บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส ได้เพียงแค่ไม่นานนัก ในตอนนี้เธอก็เดินถือใบกระดาษผลโหวต ของ แคมเปญที่พึ่งปริ้นออกมาสด ๆ ร้อนๆ ทางมาถึงยังตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่ายเป็นที่เรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณเตาไฟบูชาเทพ เธอค่อยๆ โยนใบกระดาษผลโหวตที่เธอพึ่งจะปริ้นออกมาเข้าไปภายในเตาไฟ หลังจากนั้นไฟก็ค่อยๆ เริ่มทำหน้าที่เผากระดาษของเธอไปเรื่อยๆ ในขณะที่เธอกำลังเอ่ยบทสนทนากับท่านและท่านพ่อของตัวเองว่า

"ถึงท่านโพไซดอน ข้าเอลี่ ตัวแทนของบุตรแห่งท่านเทพซุส ลูกขอทำการโหวตเห็นด้วย กับแคมเปญรณรงค์อนุรักษ์ทะเลในครั้งนี้ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านพ่อจะเห็นด้วยกับความคิดเห็นของลูกในครั้งนี้นะะเจ้าคะ" หลังจากที่สิ้นสุดคำพูด ของ เอลี่ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก ใบกระดาษผลโหวตของเธอก็ถูกแผดเผาจนมลายสูญสลายหายไปสิ้นเป็นที่เรียบร้อย

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: Ally Park (เอลี่ ปาร์ค)

ของที่ถวาย: ส่งงาน ใบผลโหวตปริ้น (เห็นด้วย)

เทพที่ถวาย: โพไซดอน

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ท่านพ่อซุสและเหลุาบุตรและบุตรีแห่งซุส พร้อมจะอยู่เคียงข้างท่านเสมอ

หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยได้ทำการเผาส่งผลโหวตไปให้ถึงมือ ของ ท่านเทพโพไซดอนเป็นที่เรียบร้อยแล้วเธอก็ค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเธอเองเดินทางออกไปจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่ายและมุ่งหน้าเดินทางกลับไปยังบริเวณบ้านพักหมายเลขที่ 01 ซุส หน้าบ้านทันที 

Daemon HEROES

Pray to Mom

เดม่อนเดินมายังโถงอาหาร โดยไม่แวะลืมซื้อของติดไม้ติดมือเพื่อมาบูชาท่านแม่เลย เขาเดินตรงไปยังเตาไฟบูชาเทพ ระหว่างเขากำลังเดินไปนั่งที่หน้าเตาไฟ เขารู้สึกมีสายตาบางอย่างจับจ้องเขาด้วยรัศมีแรงอาฆาต แต่เมื่อหันกลับไปกลับไม่เจอใคร 

เดม่อนหยิบช็อกโกแลตออกมาวางข้าง ๆ ก่อนจะหันไปคุยกับเตาไฟ?

"แม่ครับ วันนี้ผมมีอะไรอยากจะคุยกับแม่เยอะเลย และเรื่องพี่ไพเพอร์" เดม่อนพูดหน้ากองไฟ เขาไม่รู้ว่าแม่จะตอบหรือไม่ 

"ผมได้เจอลูกคนโปรดของแม่แล้วนะครับ รุ่นพี่ไพเพอร์เธอเป็นคนฉลาดเฉลียวและเก่งจริง ๆ ไม่ได้มีดีแค่ความสวยน่ารัก ผมเข้าใจแล้วที่แม่บอกว่าคนแข็งแกร่งสายเลือดอะโฟร์ไดท์ก็มีอยู่ ผมจะตั้งใจฝึกฝนให้ตัวเองแข็งแกร่งนะครับ"

"อีกทั้งตอนนี้ผมเริ่มจะชินกับพลังตัวเองบ้างแล้วนะครับแม่" ผมพูดขึ้นก่อนจะเปลี่ยนสีตาเป็นสีทองอำพันทั้งสองดวง และเปลี่ยนกลับไปใช้สีทองฟ้า ตาสองสีเช่นเดิม

"วันนี้ผมซื้อช็อกโกแลตมาฝาก หวังว่าแม่จะชอบนะครับ"

เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะหยิบช็อกโกแลตกล่องรูปหัวใจเข้าไปในกองไฟที่กำลังร้อนระอุ เขามองดูช็อกโกแลต และก็อีกแล้วเขารู้สึกสายตาอาฆาตบางอย่างมองมาทางเขา เขาพยายามหันไปช้า ๆ แต่ก็ไม่เจอใคร มีผู้คนเดินเข้าออกโถงอาหารตามปกติ

"สงสัยจะรู้สึกไปเอง" เดม่อนพูดก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปหาอะไรกินในโถงอาหาร

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์

ของที่ถวาย: ช็อกโกแลต

เทพที่ถวายของ: อะโฟร์ไดท์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความสีแดงในโรล

Dean HEROES

040

ของหวานจะเยียวยาทุกสิ่ง

          ของหวานจะเยียวยาทุกสิ่ง.. คำพูดนี้ไม่เกินจริงเพราะอย่างน้อยน้ำตาลก็ทำให้ชายหนุ่มอารมณ์ดีขึ้น

          หลังจากเรียนคลาสหอก-โล่ครั้งแรกเสร็จด้วยอารมณ์มุ้ยตุ้ย ดีนก็ตรงดิ่งเข้าร้านสะดวกซื้อแล้วซื้อโดนัทแบบหกชิ้นแถมหกชิ้นมากินแทนอาหารเย็น อ้วนแล้วจะทำไม อ้วนแล้วยังไง ช่างมันสิ! เขาถือกล่องโดนัทจำนวนมากมายไปยังเตาไฟบูชาเทพ หลายวันแล้วที่เขาไม่ได้ติดต่อเทพบิดาโพไซดอน ก่อนหน้านี้เขามีเรื่องค้างคาใจอยากไถ่ถามบิดาเยอะแยะ แต่พอผ่านมาหลายวันเข้าก็เริ่มจะลืม…

          จิตอธิษฐานส่งถึงบิดา ดีนหย่อนโดนัทรสบาวาเรียนลงสู่กองไฟให้เจ้าสมุทรได้ลิ้มชิม กลิ่นหอมฉุยลอยขึ้นฟ้า จากนั้นเขาก็หยิบฮันนี่เกรซโดนัทมากัดกินคำนึงก่อนพูด

          “สวัสดีครับพ่อ ผมดีนนะ จะมารายงานพ่อว่าผมเริ่มฝึกคลาสหอกโล่แล้ว และมันแย่มาก”

          เขาชูมือไปให้กองไฟเหมือนกับเล่นกล้องวงจรปิด มือไม้ที่หนาแต่ไม่ถึงกับหยาบกร้านเพราะไม่เคยทำงานหนัก เว้นแต่จับปากกาเขียนหนังสือกับกดคอมพิวเตอร์แคชเชียร์ ตอนนี้เริ่มมีรอยพองปรากฏที่ฝ่ามือ นั่นไม่ใช่ส่วนที่แย่ที่สุด แต่เขาไม่ได้เล่าเรื่องเลวร้ายของวันนี้ออกไป

          “แต่ว่าผมก็ยังพอจะโอเคอยู่ พรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนอีก ถ้าลุกไหว หวังว่าจะไม่ปวดตัวเกินไป พอพ่อได้ยินผมบ่นแบบนี้แล้วผิดหวังไหม? ผมคงเป็นลูกที่มีความพยายามน้อยที่สุดในบรรดาลูกพ่อทั้งหมดแล้วมั้ง ก็ทำไงได้... ผมเกิดมาเพื่อเป็นนักรบเหรอ? คิดว่าไม่ใช่นะ”

          ลมหายใจพรั่งพรูออกมาหนัก ๆ แล้วเขาก็ยัดโดนัทชิ้นเก่าเข้าปากเคี้ยวไปทั้งคำ

          “เจโรม.. ผมเจอเขาแล้ว คุยกันไม่มากแต่ก็พอจะรู้ว่าน้องเป็นเด็กดี ค่อนข้างแปลกใจว่าทำไมพ่อรับรองบุตรช้าจัง หรือว่าเทพจะมีความลังเลแบบมนุษย์ แบบว่า ‘เด็กนี่เป็นลูกฉันจริงเหรอ? ไม่ใช่ของคนอื่นใช่ไหม?’ หรือว่าเทพก็แค่อยากให้เด็ก ๆ พิสูจน์ตัวเองก่อนแล้วค่อยให้รางวัลแก่เขา แต่ว่าหนึ่งปีเนี่ยมันนานไปไหม?”

          ชายหนุ่มก้มหน้าลง แล้วหยิบโดนัทชิ้นใหม่รสช็อกโกแลตมากัดคำเล็ก ๆ ค่อย ๆ กิน

          “เจโรมเกิดห่างจากผมไม่นาน ทำเอารู้สึกผิดเลยนะ ว่าพ่อมัวแต่มาดูแลผมหรือเปล่า น้องเลยไม่มีใครดูแล…”

          รู้สึกสับสนอยู่ไม่น้อยในความรู้สึก เขาไม่รู้ว่าจะโทษตัวเองไปทำไม เพราะว่าในตอนนั้นตนไม่รู้เรื่องอะไรเลย และอีกอย่างก็ไม่ใช่ความผิดของพ่อด้วย เจโรมเข้าค่ายมาตั้งแต่ยังเด็ก โพไซดอนอาจจะวางใจแล้วก็ได้ ที่บุตรชายอยู่ในความดูแลของสุดยอดอาจารย์อย่างไครอน แต่ก็นั่นแหล่ะ ถึงจะมีเหตุผลแต่ก็ห้ามความคิดด้านลบไม่ได้หรอก

          “เพราะงั้นต่อจากนี้ผมอยากให้พ่อรับรองน้องคนใหม่ ๆ เร็วกว่านี้หน่อยได้ไหม? คือ ผมไม่รู้หรอกนะว่าจะมีน้องอีกกี่คนในสายเลือดเดียวกัน หรือมันสิ้นสุดอยู่แค่เจโรม ถ้ามี.. ผมไม่อยากให้เขารู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้ง ผมเห็นเด็กที่ไม่ได้ถูกรับรองหลายคน ต่อสู้อย่างสุดความสามารถเพื่อพิสูจน์ตัวเองจนได้รับบาดเจ็บ พอคิดว่าเป็นตัวเองคงรู้สึกแย่มาก นี่ขนาดว่าไม่ใช่ตัวเองนะ ยังรู้สึกแย่แทนเลย”

          “และในวัยเท่านั้นความอบอุ่นของครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญ ผมรู้เพราะว่าผมผ่านมาแล้ว ถ้าไม่มีแม่ พ่อโดนัลด์ และลุงไมค์คอยให้ความรักกับผม ไม่แน่ว่าผมเองก็อาจจะเสียคนไปแล้วก็ได้ เพราะงั้นถ้ามีลูกคนใหม่ของพ่อเข้ามาในค่าย ก็ช่วยรับรองเขาหน่อยได้ไหมครับ? อย่างน้อยให้เขารู้สึกว่าตัวเองก็มีพ่อแม่ที่คอยดูอยู่ ถึงพ่อจะไม่ว่างมาหาก็ไม่เป็นไร จากนี้ผมจะดูแลเด็กพวกนั้นเอง คือ.. จากการฝึกวันนี้รู้ตัวเองเลยว่าได้อยู่ค่ายนี้นานแน่ ๆ เผลอ ๆ จะนานกว่าเจโรมอีกมั้ง–.. อุก แค่ก ๆ”

          กินไปพูดไปแถมยังใส่อารมณ์ผลออกมาคือสำลักโดนัท ดีนรีบไอออกมาจนหน้าดำหน้าแดง ก่อนจะเปิดประป๋องน้ำอัดลมแล้วกระดกดื่ม ช่างเป็นมื้ออาหารที่ครบสูตรเด็กอ้วนตัวจริงเสียงจริง..

          เขาหยุดคิดแป๊บนึงว่ามีอะไรอยากจะคุยกับพ่ออีกไหม จนนึกออก

          “อ้อ เรื่องนี้ค่อนข้างส่วนตัวแล้วถ้าผมทำไปแม่อาจจะโกรธ แต่ผมอยากรู้ว่าพ่อยังคิดถึงแม่อยู่ไหม? แบบว่าพอแม่ทิ้งพ่อไป พ่อก็ไปซบหนุ่มเกาหลีเร็วชะมัด.. หึ”

          ดีนพยายามไม่นึกถึงกระบวนการให้กำเนิดเจโรมตัวน้อย แม้จะติดใจชะมัดว่าใครเป็นฝ่ายท้องยัง แล้วคลอดลูกกันออกมาไงกันแน่ แบบว่ามันกระตุ้นต่อมนักวิทยาศาสตร์สุด ๆ แต่ที่แน่ ๆ คือหมอนั่นไม่ใช่แอนดรอยที่เสียบปลั๊กชาร์ตพลังเอา

          “ผมไม่ช่วยให้พ่อกลับไปคืนดีกับแม่หรอก ถ้าอยากคืนดีพ่อก็ต้องไปง้อแม่เอง ซึ่งผมก็ไม่รับประกันผลลัพธ์ แต่ว่าถ้าอยากได้ของแทนใจล่ะก็จะกระซิบผ่านสายลมบอกผมมาแบบทุกครั้งก็ได้ จะมาหาตัวเป็น ๆ หรือเข้าฝันผมก็ได้หมด ผมจะไปปรินท์รูปของแม่มาทำของขวัญให้พ่อ พนันได้เลยว่าพ่อแอบส่องเฟซแม่ไม่ได้เพราะล็อคเฉพาะเพื่อนเอาไว้ ไม่รู้สิว่าทำไมผมถึงมีความคิดแบบนี้ แต่การจากลาแบบนั้นเป็นผมก็คงรับไม่ได้หรอก การถูกทิ้งไปน่ะ..”

          ชายหนุ่มหลุบสายตาลงแล้วนิ่งเงียบไปเหมือนมีอะไรติดอยู่ในใจ เขาไม่รู้ด้วยว่าพ่อจะตกลงรับข้อเสนอนี้ไหม เพราะการได้ดูรูป ‘เธอคนนั้น’ มันก็ทำให้ปวดใจได้เช่นกันไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานขนาดไหน ดีนนิ่งไปพักหนึ่งแต่ไม่นานเกินไปก็เปลี่ยนโหมดกลับมาได้อย่างรวดเร็ว

          “เรื่องที่จะเล่าวันนี้น่าจะมีแค่นี้ครับ ผมคิดว่าเอาโดนัทกลับไปกินที่บ้านดี ๆ ดีกว่า เผื่อว่าเจโรมมาจะได้กินด้วยกันด้วย แค่นี้นะครับพ่อ บาย”

          โดนัทชิ้นแรกที่ไหม้ไฟหมดไปแล้ว เขาเก็บกล่องโดนัทให้เรียบร้อยก่อนจะเดินหอบมันกลับไปที่กระท่อมหมายเลขสาม

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: โดนัท

เทพที่ถวายของ: โพไซดอน

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)
------------------------------------------------------------
BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

Feria HEROES

Play it coolFeriaHayes time

หลังจากที่ได้เจอหน้ากับกาเอล เฟเรียก็จูงมือกาเอลมาที่เตาไฟบูชาเทพอย่างมีความสุข

“ม่าม๊า ที่นี่ที่ไหน”

“ที่นี่คือเตาไฟบูชาเทพน่ะกาเอล ม่าม๊าว่าจะมาถวายของให้ท่านตา เออ..ท่านพ่อของแม่สักหน่อยน่ะ ท่านน่าจะดีใจเป็นแน่”

“ท่านตา…”

กาเอลเอียงคอด้วยความงุนงงจนเธอหลุดขำออกมา

“5555 ท่านตาก็คือพ่อของม่าม๊าไงล่ะ ท่านเทพฮิปนอส เทพแห่งการนอนหลับน่ะ วันนี้แม่มีไดฟูกุพอดีด้วย กาเอลก็มาถวายด้วยกันนะ”

“ฮะ”

ก็อบบี้น้อยนามกาเอลพยักหน้าพลางยิ้มร่าเริงตามภาษาเด็ก ก่อนจะมานั่งหน้าเตาไฟบูชาเทพตามที่เฟเรียกำลังทำอยู่ เธอวางไดฟูกุหน้าเตาผิงไฟ ก่อนจะกุมมือภาวนาระลึกถึงท่านพ่อฮิปนอส เธอก็เหลือบเห็นกาเอลกุมมือภาวนาเหมือนกัน ทำเอาเธออมยิ้มนิดหน่อยนะนี่ ก่อนที่จะเผาไดฟูกุลงไป

“ท่านพ่อคะ นี่กาเอลลูกชายของหนูนะคะ วันนี้กาเอลได้ฟักออกมาจากไข่แล้วนะคะ เป็นเด็กดีมากเลย ขอให้ท่านพ่อโปรดเอ็นดูหลานชายคนนี้ด้วยนะคะ”

“ท่านตา สวัสดีฮะ”

แบบฟอร์มถวายของ
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส
ของที่ถวาย: ไดฟูกุ
เทพที่ถวายของ: ฮิปนอส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ท่านพ่อคะ หนูพาหลานมาทักทายค่ะ
BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

bettyleg

Daemon HEROES

Pray to Mom

เดม่อนหลังจากกลับจากข้างนอก เขาก็แวะซื้อของและเดินตรงดิ่งมาหาแม่ เห็นรุ่นพี่ไพเพอร์กำลังเดินออกมาจากโถงอาหาร เขาเดินเข้าไปทักทายรุ่นพี่ก่อน

"สวัสดีครับรุ่นพี่ไพป์" เดม่อนทักทายหญิงสาว พี่สาวคนนี้ของเขาสวยสะกดตาจริง ๆ ขนาดเขาเป็นบุตรอะโฟร์ไดท์ก็ยังยากละสายตาจากเธอเลย

"ไง เดม่อน ว่าแต่ไปไหนมาเหรอสะบักสะบอมเชียวนะ เดี๋ยวแม่ก็ไม่ปลื้มหรอก" ไพเพอร์แซวเดม่อนก่อนเธอจะรู้ตัวว่าเธอเผลอใช้มนต์มหาเสน่ห์ออกมา ทำให้ผมต้องตอบตามความจริง

"เอ่อ...ผมไปทำภารกิจที่เฮติของเทพีอะธีน่ามาครับ" เดม่อนพูดตอบอีกฝ่ายไปทั้งหมด ก่อนเขาจะได้สติ 

"พี่ขอโทษนะ พอดีมนต์มหาเสน่ห์บางทีมันก็ออกมาแบบนี้แหละ เดี๋ยวนายก็จะชินเมื่อถึงเวลา" ไพเพอร์กล่าวยิ้ม ๆ ก่อนเธอจะเดินไป

"พี่ไพป์ครับ นี่นิตยสาร พอดีเห็นมันน่าอ่านดี เกี่ยวกับเรื่องในวงการ" เดม่อนพูดขึ้นก่อนหยิบนิตยสารออกมาให้อีกฝ่าย เพราะเขาได้ยินว่าพ่อของพี่ไพเพอร์เองก็เป็นหนึ่งในนักแสดง และเธอยังเป็นผู้จัดการของพ่ออีกด้วย บางทีเธออาจจะต้องติดตามกระแสวงการบันเทิงเหล่านี้อยู่ตลอด

"ขอบใจจ้าเดม่อน นายก็อย่าหักโหมนะ พักผ่อนบ้าง" ไพเพอร์ยกมือขึ้นจับไหล่ผม เธอยิ้มเอ็นดูราวกับน้องชายคนหนึ่ง ใบหน้าเดม่อนในตอนนี้มีส่วนคล้ายเจสันจริง ๆ ความมุ่งมั่นของเขาและสภาพสะบัดสะบอมราวกับตอนเจสันเพิ่งกลับมาจากการผจญภัย

"พี่ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน" ไพเพอร์ยิ้มก่อนโบกมือลาเดม่อน เธอเดินออกไปจากเขตโถงอาหาร

หลังพี่ไพเพอร์แยกไปแล้ว ผมก็เดินไปยังเตาไฟบูชา ครานี้ผมคิดว่าจะถวายศรัทธาแก่แม่ด้วย เหล่าเทพดำรงอยู่ด้วยศรัทธาจากลูก ๆ ผมคิดว่าตอนนี้ตัวผมก็มีศรัทธาต่อเทพในตำนานกรีกมากพอสมควร น่าจะพอเป็นส่วนหนึ่งถวายศรัทธาให้เทพได้บ้าง

ผมนั่งลงหน้าเตาไฟก่อนจะหยิบน้ำหอมออกมา

"แม่ครับ วันนี้ผมยอมควักเงินซื้อน้ำหอมผู้หญิงมา ผมรู้ว่าแม่อาจจะไม่จำเป็นต้องใช้ แต่ผมอยากจะลองซื้อของขวัญแบบลูกชายให้แม่ในฐานะมนุษย์ธรรมดาบ้าง หวังว่าแม่จะชอบนะครับ"

เดม่อนพูดขึ้นก่อนเขาหยิบน้ำหอมขวดหลายดอลออกมา ได้เงินตอบแทนจากพลเรือนที่เขาช่วยกับพี่เคย์น่าติดมือมาสักเล็กน้อย จึงเจียดส่วนหนึ่งซื้อของขวัญกลับมาฝากแม่ น้ำหอมจากเฮติ(?) จะถือว่าไปเที่ยวเมืองนอกแล้วมีของติดไม้ติดมือกลับมาให้พ่อแม่ได้หรือเปล่านะ

เดม่อนหยิบน้ำหอมใส่ในกองไฟ

"วันนี้ผมยังได้ไปทำภารกิจอะธีน่าช่วยพลเรือนในเฮติด้วยนะครับ ผมไม่คิดเลยว่าเหล่าเทพยามโกรธกริ้วพวกเขาจะรุนแรงเพียงนี้...  ผมไม่อยากคิดภาพตอนแม่โกรธเลย" เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะรำลึกถึงศรัทธาที่เขามีต่อเหล่าเทพเพื่อส่งไปให้แม่อะโฟร์ไดท์ด้วย

"ขอให้แม่อวยพรผมด้วยนะครับ ผมจะตั้งใจฝึกฝนตัวเองให้แข็งแกร่งยิ่งกว่านี้ จะไม่ทำให้แม่ผิดหวังในฐานะบุตรแห่งอะโฟร์ไดท์" เดม่อนพูดขึ้นก่อนนั่งมองดูน้ำหอมค่อย ๆ สลายในกองไฟ

มอบ นิตยสารบันเทิง Peopel Inside Taylor's World แก่รุ่นพี่ไพเพอร์ แม็กลีน (1/1 นิตยสารประจำสัปดาห์)

-- หอมเย้ายวน +7 แต้มมิตรภาพ --

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์

ของที่ถวาย: น้ำหอมสตรี

เทพที่ถวายของ: อะโฟร์ไดท์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความสีแดงในโรล

เผื่อหัวเปลี่ยน HEROES [วีรบุรุษผู้โปรดปราน] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

ถวายน้ำหอมแก่เทพ(น้ำเงิน) +15 แต้มความโปรดปราน

ข้า เดม่อน แคนเนลท์ ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่เทพีอะโฟร์ไดท์

จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 1000

(ทุก ๆ 1000 ศรัทธา = 50 ความโปรดปรานต่อเทพองค์นั้น)

Daemon HEROES

worship MOM

เดม่อนเดินมายังบริเวณโถงอาหาร เขาถือกล่องไดฟุกุที่แวะซื้อ 7-11 มาเพื่อถวายให้ท่านแม่ด้วย ก่อนจะเดินไปนั่งลง

"แม่ครับ ผมไม่ได้มาหาหลายวันเลย แม่คงไม่โกรธผมใช่ไหม" เดม่อนพูดขึ้นก่อนเขาจะหยิบกล่องไดฟุกุเปิดฝา

"ผมไม่รู้ว่าแม่จะชอบกินนี่หรือเปล่า เห็นสีสันมันดูสวยงาม และยี่ห้อนี้รสชาติอร่อยใช้ได้ด้วยนะครับ" เดม่อนพูดก่อนหยิบโชว์แม่และวางลงในกล่องตามเดิม

"ผมได้ไปช่วยผู้คนในเฮติมาด้วยนะครับแม่ จริงสิ...ผมไม่รู้ว่าผมควรจะพูดหรือเปล่า แต่การไปเฮติครั้งนี้ของผมเกือบจะไม่ได้กลับมาที่ค่ายแล้ว..." เดม่อนพูดขึ้น เขาเลือกพุดอ้อม ๆ ไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องที่เขาเกือบตายจากความสูงหลายฟุต

"แต่ลูกแม่คนนี้เก่งจะตาย ผมรอดมาได้อย่างฉิวเฉียดเลยล่ะ" เดม่อนพูดเสริมก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อน

"ไฮ้บุตรอะโฟร์ไดท์!" ลิเลียน่าที่เดินออกมาจากโถงอาหารก่อนจะเห็นผม เธอรีบพุ่งมาทักทาย สองแขนสวมกอดคอผม "กำลังเป็นลูกติดแม่อยู่งั้นเหรอ" เธอพูดพลางหัวเราะแกมยิ้มให้ผม

"ผมแค่แวะมาคุยกับแม่นิดหน่อยน่ะครับ ว่าแต่ลิเลียน่าทานข้าวเสร็จแล้วเหรอ" เดม่อนเอ่ยปากถามหญิงสาวตรงหน้า เขาหวังว่าเธอจะไม่รู้ว่าเขามีบางปิดบังเธอหรอกนะ เขาคงพูดไม่ได้ว่าแม่ของเธอดูไม่ค่อยชอบหน้าเขาแปลก ๆ เป็นเรื่องที่เขาเองก็อธิบายไม่ถูก

"นายมีอะไรปิดบังชั้นหรือเปล่า" ลิเลียน่าจ้องผมตาเขม็งก่อนเธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมมองแววตาของเธอยิ่งทำให้ผมใจเต้นแปลก ๆ ก่อนพยายามนึกคำพูด

"จริงด้วย โดนเธอจับจนได้... ผมกำลังคิดว่าจะไปทำภารกิจใหม่เฮอร์มีสน่ะครับ" เดม่อนรีบผละถอยออกมาก่อนจะพูดขึ้น 

"งืม..." ลิเลียน่ามองผมก่อนเธอกำลังครุ่นคิด ตอนนี้เธอคงคิดว่าควรจะปล่อยผมไปดีหรือไม่ ก่อนจะพูดขึ้น "เอาเป็นว่าพักนี้นายดูแข็งแกร่งขึ้นนะ แต่ข้างนอกยังไงก็อันตราย ถ้านายรับปากจะระวังตัวและไม่เสี่ยงอันตรายมาก ชั้นจะให้นายไปลำพัง"

"เธอพูดจริงนะ ผมรับปากเลย ผมจะรักษาตัวและไม่ฝืนพวกนั้น" เดม่อนพูดอย่างดีใจก่อนเขาพุ่เข้ากอดร่างหญิงสาว สองแขนยกหญิงสาวลอยจากพื้นและหมุนตัวอย่างมีความสุข

"นายไปเช็คเตรียมตัวให้ดีล่ะ อย่าขาดเหลืออะไร" ลิเลียน่าพูดขึ้นในขณะที่ผมยกตัวเธอ ก่อนเธอจะบอกให้ผมวางลง กอดผมอย่างอบอุ่นครั้งสุดท้าย 

"ถนอมตัวด้วย นายต้องกลับมานะเดม่อน"

"อืม ผมจะกลับมา" เดม่อนพูดก่อนจะเดินไปบ้านพักหมายเลขสิบเพื่อเตรียมตัวสำหรับพรุ่งนี้เช้า

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์ 

ของที่ถวาย: ไดฟุกุ

เทพที่ถวายของ: เทพีอะโฟร์ไดท์ 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความสีแดงในโรลเพลย์

HEROES [วีรบุรุษผู้โปรดปราน] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Daemon HEROES

Pray to Mom

หลังจากพวกเขากลับมาจากตัวเมืองนิวยอร์ก เดม่อนหันไปหาลิเลียน่า "ถ้างั้นผมขอแวบไปโถงอาหารก่อนนะ จะไปบูชาท่านแม่สักหน่อย ไม่ได้บูชาหลายวันเลย"

"อืม งั้นชั้นว่าจะกลับไปพักเลย โชคดีนะ" ลิเลียน่าพูดขึ้นก่อนยิ้มให้ผมและเธอเดินแยกไปทางโซนบ้านพัก พร้อมกับฮัมเพลงอย่างสบายใจ

แปลกคน...

เดม่อนคิดในใจ ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปยังโถงอาหาร เขาพอมีช็อคโกแลตติดตัวมาบ้าง เลยกะว่าจะนำไปถวายแม่ในวันนี้ ก่อนผมจะคุกเข่าลงตรงหน้าเตาไฟ 

ผมหยิบช็อกโกแลตแท่งออกมาวางข้าง ๆ ก่อนจะหันไปทางเตาไฟ

"แม่ครับ ผมไม่อยู่สองสามวันนี้ ไม่ได้แวะมาบูชาแม่เลย... แต่ผมกลับมาอย่างปลอดภัยนะครับ หลังจากไปผจญภัยกับลิเลียน่าในนิวยอร์กมา"

"ผมล่ะอยากให้แม่เจอเธอจริง ๆ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมในค่ายและเพอร์เฟคทุกอย่างเลย" เดม่อนกล่าวชมลิเลียน่าต่าง ๆ นา ๆ สารพัด

"สุดท้ายนี้ ผมรักแม่นะครับ ผมจะทำตามสัญญาของตัวเอง ผมจะแข็แกร่งขึ้นให้ได้ทำให้แม่ภูมิใจในฐานะวีรบุรุษบุตรแห่งอะโฟร์ไดท์เหมือนพี่ไพเพอร์" เดม่อนพูดก่อนจะหยิบช็อกโกแลตแกะเปลือก ค่อย ๆ หักแท่งโยนเข้าไปใส่ในกองไฟทีละแท่ง และมองดูมันละลาย

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์

ของที่ถวาย: ช็อกโกแลต

เทพที่ถวายของ: อะโฟร์ไดท์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความสีฟ้าในโรล

เผื่อหัวเปลี่ยน HEROES [วีรบุรุษผู้โปรดปราน] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

ถวายช็อกโกแลตแก่แม่ +10 แต้มความโปรดปราน