[หน้าโรงอาหาร] เตาไฟบูชาเทพ

anne -

เตาไฟบูชาเทพ

หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ เธอได้ทำการก้าวเดียวขาบอบบางของตัวเธอเองเดินทางออกมาจากตรงบริเวณ สนามฝึกซ้อมได้เป็นระยะเวลาแค่เพียงไม่นานนัก ในตอนนี้ท้องฟ้า เริ่มมืดมิดสนิทแล้ว ดวงดาวและดวงจันทร์ส่องแสงนวลสกาวระยิบระยัยสวยงามยิ่งนัก และในที่สุดเด็กหญิงตัวน้อยๆ ก็ค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเธอเอง เดินทางมาจนถึงยังบริเวณโถงอาหารประจำค่าย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบอบบางเดินทางตรงดิ่งเข้ามายังบริเวณเตาไฟบูชาเทพ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ค่อยๆ นั่งลงข้างๆ เตาไฟ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ วางเนื้อสเต็ก ลงที่ตรงบริเวณข้างๆ ตัวของเธอ สายตาคู่น้อยจ้องมองดูไปที่เปลวไฟที่อยู่ภายในเตาผิง พร้อม กับค่อยๆ เอ่ยบทสนทนาขึ้นมาในทันทีว่า

"พ่อซุสค่ะ วันนี้หนูแวะนำสเต็กมาถวายให้ท่านพ่อได้รับประทานอีกแล้วนะคะ หลายวันมานี้ หนูไปทำเวรทำความสะอาดที่โถงอาหาร ช่วยงานเผ่าอเมซอน และก็มำการฝึกซ้อมอาวุธทุกวันเลยนะคะ ท่านพ่อ และหนูจะตั้งใจทำมันแบบนี้เรื่อยไปค่ะ หนูสัญญา สุดท้ายนี้หนูรักพ่อมากๆ นะคะ" พอสิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มมำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวา ของ ตัวเธอเองไปทำการหยิบสเต็กที่วางอยู่ข้างๆ ตัว ของเธอ นำมันใส่ลงไปภายในบริเวณเตาผิง ก่อนที่ดวงตาคู่สวยงดงามของเด็กน้อยเอลี่ จะค่อยๆ ทำการจ้องมองดูไปยังบริเวณเตาผิงนั้น หลังจากนั้นสเต็กชิ้นโตที่เธอพึ่งทำการใส่มันลงไปภายใน้ตาผิง ก็มหายหายสิ้นไปในบัดดล 

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: Ally Park

ของที่ถวาย: สเต็ก

เทพที่ถวายของ: ท่านเทพซุส

คำพูดที่อยากจะพูด กับ ท่านเทพ : บุตรีคนนี้ จะตั้งใจทำใจทุกๆ เรื่องให้เต็มที่ และ สุดความสามารถที่สุด ให้สมกับที่เกิดมาเป็นบุตร ของ ท่านพ่อซุสค่ะ สุดท้ายนี้ได้โปรดช่วยคุ้มครองคุณแม่คิมแชยองให้มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์ด้วยนะคะ ท่านพ่อ

หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่างเแลี่ได้ทำการถวายของบูชาท่านพ่อซุส ของ เธอจนเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกไปจากตรงบริเวณ เตาไฟบูชาเทพ โถงอาหารไป ยังตรงบริเวณ บ้านพักหมายเลขที่ 01 ซุสหน้าบ้านทันที

Daemon HEROES

Pray to MOM

เดม่อนเดินมายังหน้าโถงอาหาร เขาไม่ได้มาพูดคุยกับท่านแม่สองสามวันแล้ว วันนี้เขาจึงตัดสินใจมาถวายของบูชาให้ท่านแม่สักหน่อย เขาเดินมาจนถึงเตาไฟบูชา เจอกับลิเลียน่าที่กำลังจะเสร็จพอดี

"บุตรอะโฟร์ไดท์ มาถวายของบูชาเทพเหรอ" ลิเลียน่าทักทายผมพร้อมยิงคำถาม เธอยืนมือไขว้ไว้ด้านหลัง เอนครึ่งตัวบนมาหาผม

"อืม ผมฝึกอย่างเดียวจนไม่ได้แวะเวียนมาคุยกับท่านแม่เลย" เดม่อนตอบลิเลียน่า ผมมองหญิงสาวตรงหน้า "เธอเองก็มาคุยกับแม่เธอสินะ"

"วันนี้ที่สนามฝึกนายทำได้ดีขึ้นนะ เดม่อน" ลิเลียน่าพูดชมเขา นับเป็นครั้งแรกที่เธอเอ่ยชื่อผม

"เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ ผมได้ยินไม่ชัด" เดม่อนพูดถามอีกครั้ง เขาหูไม่ได้ฝาดไปใช่ไหม

"ฝันไปเถอะ บุตรอะโฟร์ไดท์ ชั้นไม่เรียกชื่อนายซ้ำสองก่อน คิคิ" ลิเลียน่าแกล้งผมก่อนจะวิ่งจากไป แต่เธอไม่ลืมที่จะหันมาพร้อมกับโบกมือ ตะโกนบอกผม "พรุ่งนี้เจอกันที่สนามฝึกอีกนะ ชั้นจะไปรอ"

"ได้สิ..." ผมพูดเสียงเบา มองร่างหญิงสาววิ่งหายไป ก่อนกลับหันหลังเดินไปที่เตาไฟนั่งลง ผมวางเป้ข้าง ๆ 

"ผมมาแล้วนะครับแม่ ผมไม่ได้มาบูชาแม่หลายวันเลย หวังว่าแม่จะไม่ว่าอะไรผมนะ" เดม่อนพูดขึ้นอย่างสารภาพผิด ก่อนเขาหยิบเค้กที่บรรจุภัณฑ์มาอย่างดีออกมาจากกระเป๋าเป้

"ผมแวะซื้อเค้กสตรอว์เบอร์รี่ให้แม่ด้วย หวังว่าแม่จะอยากกินมันในวันนี้" เดม่อนพูดกับเตาไฟเพื่อต้องการจะส่งสารให้กับแม่ ก่อนเขาค่อย ๆ นำเค้กใส่เข้าไปในกองไฟ

เขามองดูกองไฟมอดไหม้เค้กไปทีละนิด "แม่เห็นลิเลียน่าคนเมื่อครู่ไหม... เธอเป็นเพื่อนของผม ผม..ได้เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่างจากเธอ ถ้าไม่มีเธอ ลูกแม่คนนี้คงจะตายไปแล้วหลายครั้ง"

"ผมหวังว่าแม่จะชอบเธอนะ แม้เธอจะเป็นบุตรีอะธีน่า..." เดม่อนพูดกับแม่หน้าเตาไฟ ก่อนเขานั่งมองเค้กจนมอดไหม้หมด และลุกขึ้นเดินไปทำอย่างอื่นต่อ

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์

ของที่ถวาย: เค้กสตรอว์เบอร์รี่

เทพที่ถวายของ: เทพีอะโฟร์ไดท์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ผมขอโทษนะครับ ที่ไม่ได้มาถวายของบูชาแม่หลายวัน หวังว่าแม่จะไม่โกรธนะครับ พอดีผมยุ่งกับการฝึกอย่างหนัก เพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่ง 

Dean HEROES

023

ไม่รู้ว่าคุณจะชอบไหม แต่ถ้าคุณชอบผมก็ยินดี

          เตาไฟบูชาเทพยามดึกสงัดช่างเงียบสงบไร้ผู้คน ซึ่งก็ควรจะเป็นอย่างนั้น เด็กดีไม่ควรนอนดึกส่วนผู้ใหญ่อย่างดีนน่ะโตแล้ว เขาจะนอนเมื่อไรก็ได้ แม้จะมืดขนาดนี้แต่กองไฟบูชาเทพก็ยังไม่มอดดับ ท่ามกลางป่าเขาได้ยินเสียงแมลงและเสียงไม้ลั่นเปรี๊ยะ ๆ จากกองเพลิงช่างให้ความรู้สึกสบายไม่ต่างอะไรกับตอนไปแคมป์ไฟ

          มืดขนาดนี้ไม่อยากจะเสียเวลาเอ้อระเหย ดีนตั้งจิตอธิษฐานถึงเทพสองเพศเฮอร์มาโฟร์ไดตัส จากนั้นก็เผาหลักฐานการโอนเงินและภาพโพสต์เฟซบุ๊กส่งไปให้ถึงสวรรค์ชั้นหกร้อย

          “สวัสดีท่านเทพเฮอร์มาโฟร์ไดตัส ผมดีน นีล เป็นบุตรโพไซดอน ซึ่งพ่อผมเรียกผมว่า ‘เอลวิน’ ซึ่งนั่นไม่สำคัญ ผมแค่อยากให้คุณรู้ไว้เฉย ๆ ว่า ‘ดีน’ กับ ‘เอลวิน’ คือคนเดียวกัน แต่ถ้าเรียกผมว่า ‘ดีน’ จะคุ้นหูมากกว่า แล้วตอนนี้ผมก็งงมากว่าควรจะนับญาติกับคุณยังไงดี เอาเป็นว่าช่างเรื่องนั้นไปเถอะเนอะ เพราะเรื่องที่สำคัญกว่าก็ คือ ผมได้บริจาคเงินช่วยเหลือค่ารักษาพยาบาลกลุ่ม LGBTQ ชาวซีที่มีปัญหากันเมื่อหลายวันก่อนแล้ว แน่นอนว่าผมสนับสนุนความคิดของคุณ แล้วผมก็มีของขวัญอีกอย่างจะมอบให้ด้วย ซึ่งพอฟังจากประวัติของคุณแล้วไม่แน่ใจว่าจะชอบหรือเปล่า”

          ชายหนุ่มหยิบเอาชุดเดรสลายลูกไม้สีสดใสไซส์ใหญ่ที่สุดของร้านออกมาจากกระเป๋เป้ แล้วคลี่ออกให้กองไฟดูไม่ต่างอะไรกับพ่อค้าขายเสื้อผ้าออนไลน์ จากนั้นเขาก็ส่งชุดสวย ๆ นั่นลงสู่กองเพลิง

          “ครอบครัวผมมีคุณพ่อบุญธรรมที่เป็นเกย์ ในเมื่อคุณเป็นเทพแห่งความหลากหลายทางเพศผมจึงคิดว่าคุณคงกำลังดูแลคุณพ่อกับคุณลุงของผมรวมทั้ง LGBTQ คนอื่น ๆ ในโลกอยู่ เผลอ ๆ อาจจะรวมผมที่เป็นอักษร B ในตัวย่อเหล่านั้นด้วย ผมยังไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองว่าเป็น ‘ไบเซ็กส์ชวล’ หรือว่า ‘บิทช์’” เขากลั้วหัวเราะ “แต่ก็นั่นแหล่ะมันไม่สำคัญว่าเราจะถูกนิยามว่าเป็นอะไร แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือการรู้ตัวเองว่าเราคือเรา”

          “เอาจริง ๆ นะ ผมเองก็เพิ่งรู้จักคุณจากแคมเปญนี้ ทำให้รู้ว่าเรื่องความหลากหลายทางเพศเป็นเรื่องธรรมชาติที่มีมาอย่างช้านาน ไม่ได้เป็นสิ่งแปลกประหลาดอะไรแบบที่คนยุคก่อนหน้านี้ปรามาสกัน เรื่องประวัติศาสตร์โลกผมก็เรียนรู้มาบ้าง เป็นเวลายาวนานกว่าร้อยไปเลยที่รักร่วมเพศคือสิ่งน่ารังเกียจต้องอยู่อย่างเป็นบุคคลชายขอบ แต่ในระยะเวลาที่ยาวนานขนาดนั้นคุณและสาวกที่เป็นอย่างคุณคงทำงานหนักและร่วมสู้กันมาอย่างสาหัสน่าดู ผมเลยอยากบอกว่าคุณเก่งมากเลยครับ”

          “ผมโชคดีที่เกิดมาในยุคสมัยนี้ที่ยอมรับเรื่องความหลากหลายได้มากขึ้น แม้จะมีปัญหาอยู่บ้างแต่ก็คงดีกว่าแต่ก่อนในสมัยที่คุณพ่อบุญธรรมผมเติบโตมา คุณแม่ของผมแม้เธอจะทำงานเป็นนักต่อสู้เพื่อสิทธิสตรีแต่เธอก็สนับสนุนความหลากหลายทางเพศเช่นกัน ผมเล่าให้คุณฟังเผื่อว่าคุณจะดีใจที่ตอนนี้ ในโลกนี้มีคนสนับสนุนแนวคิดของคุณมากมาย แล้วอนาคตมันจะต้องดีขึ้นกว่านี้ ผมคิดแบบนั้นนะ..”

          “ส่วนของขวัญ เอ่อ.. ผมไม่รู้ว่าคุณจะชอบไหม ถ้าคุณชอบอะไรแบบที่แมนกว่านี้ก็มาเข้าฝันผมแล้วกัน แต่ถ้าไม่ชอบก็อย่าเพิ่งสาป… ตอนนี้ผมคิดว่าน่าจะหมดเรื่องที่ต้องพูดแล้วนะ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอกันไหม เอาเป็นว่า บายครับ”

          ชุดสวยมอดไฟไปจนหมดแล้ว แล้วตอนนี้ก็ได้เวลากลับไปพักผ่อนที่กระท่อมโพไซดอนเสียทีนึง…

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: หลักฐานการโดเนท $30 และโพสต์เฟซบุ๊ก + ชุดเดรสลายดอกไม้

เทพที่ถวายของ: เฮอร์มาโฟร์ไดตัส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมดเลยครับ)

anne -

เตาไฟบูชาเทพ

หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ เธอได้ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณอะเมซอนคาเฟ่ ได้เป็นระยะเวลาสักพักหนึ่งแล้ว ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดสนิท และเธอพึ่งจะก้าวเรียวขายาว ของ ตัวเธอเองเดินทางมาจนถึงตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่าย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาขึ้นมาในทันทีว่า

"เรารีบเดินทางเข้าไปยังบริเวณด้านใน ของ โถงอาหารประจำค่ายดีกว่า" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางเข้ามาจนถึงยังตรงบริเวณด้านใน ของ โถงอาหารประจำค่าย ก่อนที่เธอจะเดินตรงดิ่งมาจนถึงยังบริเวณเตาไฟบูชาเทพ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการวางไอศครีมซันเดย์ลงที่ข้างๆ ตัว พร้อมกับค่อยๆ นั่งลงที่ด้านข้างเตาไฟช้าๆ ก่อนที่เธอจะเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า

"สวัสดีค่ะท่านพ่อซุส ขอโทษนะคะที่เมื่อวานนี้เอลี่หายไปทั้งวันเลย แต่วันนี้เอลี่กลับมาแล้วนะคะ หนูไม่ได้มาเมือเปล่าด้วยนะคะ เห็นว่าช่วงนี้อากาศค่อนข้างร้อนระอุมากๆ หนูเลยตั้งใจซื้อไอศครีมซันเดย์มาถวายท่านพ่อด้วยนะคะ หวังว่าท่านพ่อจะชอบนะคะ" หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนาลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวาของตัวเธอเอง ไปทำการหยิบไอศครีมซันเดย์โยนลงไปใส่ในเตาไฟบูชาเทพให้เรียบร้อย หลังจากนั้นดวงตาคู่สวยของเด็กหญิงตัวน้อยก็ค่อยๆ ทำการจ้องมองดู เปลวไฟในเตาผิงนั้นทำหน้าที่เผาและละลายไอศครีมซันเดย์จนมลายหายไปต่อหน้าต่อตาของเธอ 

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ALLY PARK (เอลี่ ปาร์ค)

ของที่ถวาย: ไอศครีมซันเดย์

เทพที่ถวายของ: ท่านเทพซุส

คำพูดที่อยากจะพูด : ช่วงนี้ลูกเห็นว่าสภาพอากาศค่อนข้างร้อนระอุ พอสมควร ดลยตั้งใจซื้อไอศครีมมาฝากท่านพ่อซุส หวังว่าท่านพ่อจะทานไอศครีมอย่างอร่อยนะคะ แล้วก็เรื่องของแคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเลท่านพ่อมีความประสงค์อยากให้ลูกเข้าข้างท่านเทพแอรีส หรือ ท่านเทพโพไซดอนดีเจ้าคะ 

หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเอลี่ได้ทำการถวายของ ให้ กับ ท่านพ่อซุส ของเธอเสร็จสิ้นลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกไปจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่าย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางมุ่งหน้าไปต่อยังตรงบริเวณสนามฝึกซ้อมต่อไป

Feria HEROES

Play it coolFeriaHayes time

วันนี้เป็นวันจันทร์ซึ่งเท่ากับว่าได้เวลาเริ่มต้นเวลาแห่งการทำภารกิจแล้วล่ะนะ แต่ก่อนหน้านั้นก็คิดว่ามาถวายของให้ท่านพ่อก่อนจะดีกว่า จะว่าไปเธอมีขนฮาร์ปี้ที่ได้มาจากการล่าฮาร์ปี้คราวที่แล้วมา ก็เลยจะเอามาถวายเสียสักหน่อย เธอเอาขนฮาร์ปี้วางไว้หน้าเตาผิงไฟก่อนจะระลึกถึงท่านเทพฮิปนอสท่านพ่อของเธอ ก่อนจะเผาขนฮาร์ปี้ลงไป
“ท่านพ่อคะ นี่เป็นขนฮาร์ปี้ที่หนูล่าได้นะคะ โปรดรับไว้ทีนะคะ เดี๋ยววันนี้หนูจะไปล่าอีก ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะท่านพ่อ อ้อ วันก่อนหนูเจอคุณดีด้วยนะคะ ที่งานปาร์ตี้ในค่ายน่ะ หนูสนุกมากเลย ถึงจะไม่ชอบกลิ่นเหล้าก็เถอะนะคะ งั้นหนูไปทำงานต่อก่อนนะคะท่านพ่อแล้วเจอกันใหม่นะคะ“

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส
ของที่ถวาย: ขนฮาร์ปี้
เทพที่ถวายของ: ฮิปนอส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ท่านพ่อคะ นี่เป็นขนฮาร์ปี้ที่หนูล่ามาได้นะคะ ขอท่านพ่อโปรดอวยพรให้การล่าครั้งใหม่ที่จะถึงนี้ราบรื่นด้วยเถิดนะคะ

bettyleg

Johnathan BELIEVER

ΓΩR GΩDDΞSS ΩΓ VΦCTΩRΨ

ชายหนุ่มนั้น เป็นคนที่มีความมุ่งมั่นสูงมาก ถ้าถามว่าสูงขนาดไหนนั้น ตั้งแต่ที่เขานั้นเข้ามายังที่ค่าย บุตรหรือบุตรีของเทพหรือเทพีขององค์นั้นล้วนได้พลังพิเศษของตนเองกันเป็นที่เรียบร้อย ผ่านการสักการะต่อนห้ารูปเคารพของผู้เป็นบิดาหรือมารดาของตนเอง หลังจากที่รู้ว่าสายเลือดของตนเองนั้นเป็นของเทพองค์ใด หากแต่ชายหนุ่มนั้น เขายังไม่ได้สนใจกับเรื่องเช่นนั้น เขายังคงตื่นเจ้น เหมือนกับเด็กน้อยหรือผู้ใหญ่บางคนที่เพิ่งได้เคยเข้ามาในดิสนี่ย์แลนด์เป็ฯครั้งแรกยังไงยังงั้น สิ่งที่เขานั้นรู้สึกได้ และสัมผัสได้นั้น เหมือนกับดิสนี่ย์แลนด์ที่เขานั้นสามารถจองห้องพักและทำกิจกรรมในที่แห่งนี้ได้อย่างจุใจ โดยที่กิจกรรมที่เขาจะได้ทำนั้น ไม่ได้เป็นแค่เครื่องเล่น แต่มันล้วนเป็นเรื่องจริงๆ กำจัดก๊อปลินจริงๆ ล่าฮาร์ปี้จริงๆ และล้มโทรลยักษ์จริงๆในถ้ำ 

ความเป็นเด็กของผู้ชายที่ยังคงฝังอยู่ในตัวของผู้ชายแทบจะทุกๆคนล้วนย่อมตื่นขึ้นมาเพื่อเรื่องอะไรแบบนี้อยู่เป็นเรื่องไม่ต้องเดาให้ปวดหัว เพราะผู้ชายนั้น เนื้อแท้ของพวกเขาหลายๆคนก็ล้วนมีความเป็นเด็กซ่อนอยู่ในตัวทั้งนั้น เพียงแต่ว่า เด็กคนนั้นจะออกมาเมื่อไหร่ก็เท่านั้น ในตอนนี้ เด็กชายในร่างชายหนุ่มนั้นได้ออกมาตั้งแต่ที่เข้าเริ่มรับรู้ได้ถึงความสนุกสนานของที่แห่งนี้ และกิจกรรมที่เหมือนดั่งในนิยายหรือนิทานที่เขานั้นได้เคยอ่านเมื่อครั้งยังเด็ก

ครั้งนี้ เขากลับมาที่หน้าเตาไฟเช่นเคย ครั้งนี้เขาเหมือนจะมาฉลองชัยให้กับการเอาชนะศัตรูใหม่ที่เขาเพิ่งโค่นลงได้ไม่นานมานี้ และแน่นอนว่า แม่ของเขาย่อมจะต้องได้รับรู้เรื่องนี้..

ชายหนุ่มค่อยๆนำถาดซาชิมินำลงไปในเตาเพื่อบูชาถึงเทพีแห่งชัยชนะเพื่อเป็นการส่งและสท่อสารถึงเขา รวมไปถึงน้ำดื่มที่เขานั้ได้ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อก่อนที่จะเริ่มบทสนทนาเบื้องหน้ากองไฟนั้น เหมือนเป็นสื่อกลาง ผ่านโลกมนุษย์ ไปยังโลกแห่งเทพ.. อาจจะเป็นชั้นที่ 600 ของตึกเอ็มไพร์สเตทก็เป็นไปได้..

"อ่ะแฮ่ม.. ไงครับแม่ ก็ได้แต่หวังว่าท่านกำลังฟังผมอยู่ ไม่ที่ใดก็ที่หนึ่ง ไม่โลกมนุษย์ก็โลกเทพ ก็.. จริงๆมีเรื่องอะไรมากมายที่ผมอยากจะเอามาเล่าให้แม่ฟังเยอะแยะเลย แต่ก่อนอื่น ผมก็หวังว่าแม่จะไม่เคืองผม ที่ไม่ได้ไปหาแม่ที่รูปเคารพเสียที เอาเป็นว่า แม่ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ ตอนนี้ผมสบายดี ดูเหมือนสายเลือดของแม่และของพ่อจะไม่ธรรมดาเลย ผมรอดตายมาได้ในหลายๆครั้ง ในเหตุการณ์ที่ผมคิดว่า คราวนี้ฉันต้องตายแน่ๆ กลับกลายเป็นรอดและได้รับชัยชนะมาเสียอย่างงั้น หน้าเหลือเชื่อมากเลยว่ามั้ยครับ ฮะๆๆ 

วันนี้ผมเลยคิดว่าจะเอาของเเหล่านนี้มาสักการะและเป็นเหมือนการฉลองให้กับตัวผมและให้แม่ได้รับรู้ หวังว่าแม่คงจะชอบ.. และก็ คุณพ่อก็ยังฝากความคิดถึงผ่านผมมาอยู่เสมอ คุณพ่อรักแม่มากเลยนะครับ ถ้า.. มีโอกาส แม่กลับไปเยี่ยมคุณพ่อที่บ้านก็ได้นะครับ ถ้าแม่ไม่ติดธุระอะไร ..

ซาชิมิ ในประเทศเกาะทางตะวันออกนั้น มันเป็นอาหารสำหรับการเฉลิมฉลอง.. กับน้ำดื่ม ผมคงคิดเองเอออเองมากเกินไป ท่านแม่คงจะเป็นคนรักษาหุ่นรักษาสุขภาพหน้าดู ผมเลยนำน้ำแร่มาถวายให้ ผ่านเตาไฟแห่งนี้.. หวังว่าแม่จะชอบ ผมคิดว่างั้น.. จนกว่าจะได้พบกัน อยากให้แม่รู้ว่า ผมยังรักแม่อยู่เสมอ พ่อเองก็เช่นเดียวกัน อยากจะมีเวลาของครอบครัวที่กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง ถ้ามีโอกาส..

ผมคงจะต้องไปแล้ว ดูแลตัวเองดีนะครับ พรุ่งนี้เจอกันใหม่.."

แล้วชายหนุ่มก็ลุกจากที่นั่งหน้ากองไฟเพื่อไปหาอะไรทำต่อไป.. หรือไม่ เขาก็คงจะกลับเข้าบ้านพักเพื่อไปนอน..

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: โจนาทาน วินเซ็นโซ่

ของที่ถวาย: ซาชิมิเซ็ต, น้ำแร่
เทพที่ถวายของ: เทพีไนกี้
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: หวังว่าแม่คงจะไม่น้อยใจที่ผมไม่ได้พึ่งพาพลังจากแม่เสียที ท่านพ่อและผมคิดถึงแม่มาก หวังวส่าเราคงได้มีโอกาสได้เจอกัน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ดูเหมือนเชื้อสายของแม่กับของพ่อที่อยู่ในตัวของผมจะแรงไม่น้อยเลย..

Feria HEROES

Play it coolFeriaHayes time

หลังจากไปรายงานผลการทำภารกิจการล่าฮาร์ปี้ที่ป่าต้องห้ามเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เฟเรียก็มุ่งหน้ามาจนถึงที่เตาผิงไฟบูชาเทพ เพื่อที่จะมาถวายของให้กับท่านพ่อเสียสักหน่อย เมื่อไม่นานมานี้เธอก็พึ่งได้ซื้อหนังสือนิทานเล่มหนึ่งมาพอดี จะว่าไปหนังสือนิทานอันนี้มันเรื่องอะไรกันนี่ไหนดูหน่อยสิ อือ….โมโมทาโร่แฮะ ท่านพ่อจะอ่านญี่ปุ่นออกไหมนี่ ไม่เป็นไรหรอกเนาะ เธอคิดแบบนั้นก่อนจะวางหนังสือนิทานไว้หน้าเตาผิง ก่อนจะระลึกถึงท่านเทพฮิปนอส แล้วจึงเผาหนังสือนิทานลงไปให้ท่านพ่อทันที

“ท่านพ่อคะ นี่เป็นหนังสือนิทานของประเทศบ้านเกิดของแม่หนูนะคะ มันชื่อว่าโมโมทาโร่ หนูไม่รู้ว่าพ่ออ่านออกไหม จะเล่าให้ฟังย่อ ๆ นะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องของเด็กชายที่ออกมาจากลูกท้อ ที่ต้องไปปราบยักษ์ แล้วมีเพื่อนร่วมทางเป็นไก่ หมาและลิงค่ะ หวังว่าพ่อจะสนุกนะคะ”

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส

ของที่ถวาย: หนังสือนิทาน

เทพที่ถวายของ: ฮิปนอส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: หวังว่าท่านพ่อจะอ่านออก แล้วชอบนะคะ

bettyleg

Johnathan BELIEVER

HΩRRΩR SLΔSHΞR ΦΠ CΔMP

ถ้าใครรับรู้ความรู้สึกถึงหนังเขย่าขวัญสั่นประสาทแนวเห็นเลือดเนื้อเห็นอะไรที่มันแหวะแล้วล่ะก็ แม้จะไม่ถึงขนาดนั้น เพราะร่างของมันก็สลายไปกลายเป็นฝุ่นผงเรียบร้อยตั้งแต่ภารกิจแล้ว ใครที่เดินผ่านชายหนุ่มในตอนนี้ คงได้รับความรู้สึกนั้นแบบเต็มๆ เขานั้นไม่รู้ว่า จะเลือกอะไรมาเป็นสินสงครามให้กับเทพีแห่งความงามดี.. เขาจึงเลือกที่จะ.. จริงๆเขาตั้งใจจะเอาร่างของมันมาทั้งตัวนี่ล่ะ ซึ่งไหนๆมันก็จะต้องไปแล้ว แต่สินครามเช่นนั้นมันไม่สามารถ สินสงครามในครั้งนี้ก้ได้เป็นของที่หลงเหลือพวกมันนี่ล่ะ.. คนที่เดินผ่านมาเห็น  กับท่าทีที่ไม่มีอะไรที่เขานั้นจะต้องอับอายหรือหวาดกลัว 

เป็นภาพชวนหยองที่อาจจะไม่เป็นที่ต้องการของหลายๆคนในที่นี้ก็เป็นได้.. รุ่นพี่หลายๆคนที่ต่างกำลังทำกิจกรรมในค่ายกับเด็กต่างพากันเดินหนีชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัว ขณะที่ตัวเขานั้น ก็ไม่ได้สนใจอะไรรอบตัวเท่าไหร่อยู่แล้ว แต่ก็มีคนที่สนใจอยู่เหมือนกัน.. แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกดีเท่าไหร่นัก.. อย่างไครอนที่เข็นรถเข็นของเขาเข้ามาที่หน้าชายหนุ่ม

"ดูเหมือนเธอจะไปทำภารกิจที่เห็นบนกระดานมางั้นสิ?" 

ไครอนเอ่ยถามขณะที่มองสภาพซากสินสงครามของก็อปลินผู้เคราะห์ร้ายห้อยอยู่อย่างนั้น..

"ใช่ครับ.. คุณไครอนมีอะไรจะบอกผมรึเปล่า?" 

ชายหนุ่มเอ่ยตอบ และถามกลับไป

"เธอน่าจะเดาได้.. ค่ายนี้เป็นเหมือนกับค่ายของเยาวชนสายเลือดเทพ มีความแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆหรือมนุษย์ก็จริง แต่ในด้านจิตใจแล้ว พวกเขาก็ยังคงเป็นดังเช่นมนุษย์ทั่วไป การที่เธอทำแบบนี้ มีใครบ้างที่จะไปผวากับเรื่องเช่นนี้น่ะ?" 

ไครอนอธิบายพร้อมกับถาม เป็นในเชิงตักเตือน

".. อ่า.. ก็จริงอย่างที่คุณว่า ผมไม่รู้ว่าจะใช้อะไรหรือเอาอะไรมาเป็นสินสงครามถวายให้แก่พระนางฯดี เลยเอามันมาทั้งอย่างนี้ล่ะครับ ดูเหมือนมันออกจะมักง่ายไปหน่อยล่ะนะครับ ฮะๆๆ" 

เขาเอ่ย พร้อมกับหัวกลบเกลื่อนความมักง่ายของตนเอง ในขณะที่อีกฝ่ายถอนหายใจเฮือกใหญ่ กับการตัดสินใจที่แสนจะ มักง่ายสำหรับเขา..

"แต่ก็เอาเถอะ พระนางจะพึงพอใจกับสินสงครามที่เธอบรรณาการให้พระนางหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับพระนางแล้วล่ะ.." 

แล้วไครอนก็เคลื่อนรถเข็นออกห่างจากชายหนุ่มไป.. ท่ามกลางสมาชิกในค่ายที่ต่างพากันไม่ยินดีกับสิ่งที่เขานั้นทำ ชายหนุ่มก็ไม่ได้คิดจะสนใจอะไรกับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว ใครจะชิงจะชัง มันก็เป็นเรื่องของเขาแล้วแบบนี้..

เขามาถึงที่หน้าเตาไฟบูชาเทพ ก่อนที่จะวางที่เป็นสินสงครามของก๊อปลินออกจากคมหอกและค่อยวางมันลงบนกองไฟที่ลุกโชน พร้อมกล่าวต่อหน้าเปลวเพลิงที่โชติช่วงที่ค่อยๆเผาสินสงครามของก๊อปลินนั้นให้ไม่เหลือซากเพื่อส่งไปยังเทพี อะโฟรไดท์ เป็นการยืนยันในภารกิจของตนเองที่ได้สำเร็จลุล่วงไป

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาจึงค่อยๆลุกขึ้น จับหอกยาวของเขาแล้วหดมันให้เหลือเพียงไม้พลองเดินป่าอันนึง ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป..

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Jonathan Vicentzo

ของที่ถวาย: Goblin leader's Helmet

เทพที่ถวายของ: Goddess Aphrodite

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: 

"สินสงคราม ภารกิจเสร็จสิ้น นอกเหนือจากนี้ ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของพระองค์"

Dean HEROES

030

อยากเที่ยวแอตแลนติส!

          ร่วมสัปดาห์ที่เขาไม่ได้ติดต่อไปทางบิดาเทพ ด้วยความคิดที่ว่าคนเราก็โต ๆ กันแล้วไม่จำเป็นต้องคุยกันทุกวันหรอก แล้วยิ่งเป็นการสื่อสารทางเดียวแบบนี้อีกบางครั้งมันเลยทำให้เขาเผลอลืมไป

          ดีนมาที่เตาไฟบูชาเทพพร้อมกับนิตยสารการท่องเที่ยวชื่อดังเล่มใหม่ล่าสุดประจำเดือนมีนาคม 2024 หน้าปกแสดงหัวข้อหลัก ‘เที่ยวเกาะกรีก ทริปห้าคืนที่กรีซ’ อาจเพราะเห็นปกนิตยสารหัวข้อนี้ด้วยล่ะมั้งจึงทำให้นึกถึงมหาเทพโพไซดอนผู้ยิ่งใหญ่แห่งท้องทะเล

          ชายหนุ่มตั้งจิตอธิษฐาน ‘ต่อสายถึง โพไซดอน’ จากนั้นเขาก็เผานิตยสารท่องเที่ยวฉบับนั้นลงสู่กองไฟที่ตัวเองเรียกว่า ‘แฟกซ์’ จากนั้นก็เริ่มพูดคนเดียวอีกครั้งเหมือนที่ผ่าน ๆ มา

          “สวัสดีครับพ่อ ไม่ได้ติดต่อมานานคิดถึงผมไหม? ไม่อยากบอกว่าลืมแต่กลัวว่าพ่องานยุ่งก็เลยไม่ได้ติดต่อมา แต่ว่าพ่อก็มาหาผมได้นะ เหมือนวันนั้นไง อ้อ เรื่องที่พ่อไหว้วานผมทำแล้วนะ ไปถามกับคุณเฮอร์มาโฟรไดตัสได้”

          หนุ่มปลาไหลพูดไปเรื่อย ไม่รู้ว่าตอนนี้เทพบิดากำลังกุมขมับอยู่หรือเปล่าเมื่อฟังข้อความที่ส่งมานี้

          “อาทิตย์ที่แล้วคุณดีจัดงานปาร์ตี้แหล่ะ ตอนแรกผมคิดว่าตัวเองจะต้องเฉาตายในค่ายที่มีแต่เด็กซะแล้ว ไม่รู้ว่าพ่อชอบปาร์ตี้ไหม แต่ว่าผมชอบนะ เหล้าก็ดี อาหารก็อร่อย โดยเฉพาะการเต้นกับได้คุยกับคนอื่นไปเรื่อย ตอนนี้ผมมีเพื่อนเพิ่มแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าจะมีคนที่ไม่ชอบผมเหมือนกันแฮะ…”

          อดไม่ได้ที่คิดถึงอุบายที่เกือบถูกหลอกให้ไปที่ร้านป้าเอม ดีที่เขาไม่ได้สนใจแล้วก็เอาเรื่องนี้ไปถามรุ่นพี่ออสตินเสียก่อน และน่าจะเป็นโชคดีของเด็กที่ชื่อเอลลิสบุตรแห่งแอรีสนั่นด้วย เพราะถ้าไม่คุยกับออสตินก่อนมีหวังเขาเอาเรื่องนี้มาปูดกับคุณพ่อโดยไม่ได้ตั้งใจแหงม ๆ แล้วพนันได้เลยว่าต่อให้เป็นเทพโพไซดอนผู้เคร่งขรึมก็ต้องโกรธจัดถ้าลูกชายถูกล่อลวงให้ไปตาย เขาไม่อยากคิดไปถึงว่าเรื่องราวจะบานปลายจนถึงกับเป็นสงครามกับแอรีสใหม่ ซึ่งท่าเป็นจริงก็คงเข้าทางเทพแห่งสงครามน่าดู แต่เขาไม่ยอมเอาตัวเองไปสังเวยเพื่อให้พ่อชนะศึกกับคนที่ไม่เคยชนะใครหรอก โคตรไม่คุ้ม

          “แต่ไม่เป็นไร ลูกชายพ่อโตแล้วเอาตัวรอดได้”

          เขารีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่เทพจะได้ทันสงสัยว่าใครมารังแกบุตร

          “นิตยสารที่ผมส่งไปให้ทำเอานึกถึงพ่อเลย เฮ้อ.. อ่านแล้วอยากไปกรีซชะมัด ชาตินี้จะมีบุญได้ไปหรือเปล่านะ ต่อให้ไม่มีสัตว์ประหลาดมาคอยรังควาน แต่คงทำงานเก็บเงินตั้งสี่ห้าปีเลยมั้งกว่าจะไปได้ เครื่องบินก็น่ากลัวเกินไป แต่ว่ากรีซเป็นเกาะนั่งเรือไปคงได้แค่ไปถึงช้าหน่อย”

          “พ่อฟังแล้วก็อย่าบอกให้ผมว่ายน้ำไปล่ะ ถึงจะได้พรหายใจใต้น้ำมาแล้วแต่ว่ายน้ำจากลองไอแลนด์ไปกรีซตัวผมคงได้ยุ่ยก่อนพอดี” เขาหัวเราะก่อนพูดต่อ “แต่เมืองที่พ่ออยู่คือแอตแลนติสใช่ไหม4? แอตแลนติสเนี่ยมันมีจริง ๆ เหรอ? ความจริงก็ไม่น่าจะสงสัยเลย ถ้าการมีอยู่ของค่ายฮาล์ฟบลัดนี้มีจริง เทพเจ้าอย่างพ่อมีจริง อสุรกายมีจริง และพรวิเศษก็มีจริง ก็คงจะมีมนตร์อะไรบางอย่างที่เหมือนขนแกะทองคำหลอกตาผู้คนให้เห็นแอตแลนติสเป็นแค่ซากปรักหักพังใต้ทะเลก็ได้ใช่ไหม?”

          “คิดไปแล้วก็เสียดายจริง ๆ ที่วันนั้นเราเจอกันแต่ผมไม่ค่อยได้ถามอะไรเรื่องพ่อเลย สรุปก็แทบจะไม่ได้รู้อะไรเพิ่มเติมนอกจากว่าผมมีพลังพิเศษด้วยแฮะ”

          “ผมหมดเรื่องจะเหลาแล้ว เอาเป็นว่าสักวันนึงผมจะไปหาพ่อที่แอตแลนติสนะครับ แต่กว่าจะถึงตอนนั้นคงต้องหัดว่ายน้ำให้เก่งกว่านี้ก่อน หรือไม่ก็อาจจะเกาะครีบน้องโลมาไป บายนะพ่อ”

          ชายหนุ่มมองดูจนกว่านิตยสารจะมอดไหม้ไปทั้งเล่มจึงเดินออกไปจากลานเตาไฟแห่งนี้

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: นิตยสารวิชาการ

เทพที่ถวายของ: โพไซดอน

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)
------------------------------------------------------------
BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

Daemon HEROES

Pray to MOM

เขาไม่ลืมที่จะแวะมาทุกครั้งที่มีโอกาส วันนี้เขาแวะซื้อช่อดอกกุหลาบที่เป็นสัญลักษณ์แห่งความรัก เป็นสัญลักษณ์ของแม่ เดม่อนเดินถือช่อดอกกุหลาบก่อนเขาค่อย ๆ นั่งลงหน้าเตาไฟ

"แม่ครับ วันนี้ผมไม่ได้นำอาหารมานะ แต่ผมเลือกช่อกุหลาบสัญลักษณ์ของแม่ ดอกไม้สดกำลังหอมเลย" เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะหยิบช่อดอกกุหลาบขึ้นมาถือไว้

"ผมไม่รู้สิ แต่ผมต้องขอบคุณแม่จริง ๆ ผมรู้สึกตัวเองจะแข็งแกร่งขึ้นแล้ว การต่อสู้กับอัลกูลไม่เหนื่อยแบบครั้งแรกที่เผชิญหน้ากับก๊อบลินและฮาร์ปี้"

"และอีกอย่างพลังในสายเลือดของแม่ทให้ผมมีเวลาเยอะขึ้นด้วย ไม่ต้องแตะน้ำอีกเลย ฮ่า ๆ แบบนี้ผมว่าดีนะ" เดม่อนพูดพร่ำไปเรื่อยกับเตาไฟ

"จริงสิแม่ครับ พี่อลิเซียกำลังคบกับลูกแอรีส... ผมสงสัยจริง ๆ นี่คือเจตจำนงของแม่หรือเปล่า เป็นอย่างที่เค้าลือกันเหรอครับที่ว่า บ้านอะโฟร์ไดท์กับบ้านแอรีสมีแรงดึงดูดแปลก ๆ ให้เข้าหากัน" เดม่อนเลือกถามแม่ไปตรง ๆ หวังว่าแม่จะตอบเขา เพราะสำหรับเขาไม่รู้สึกว่าจะเป็นแรงดึงดูดรักนะ แต่เป็นแรงดึงดูดศัตรูมากกว่า และดูท่าเอลลิสคนนั้นจะแค้นผมเรื่องที่ทำให้พี่น้องของเขาขายหน้า

"สุดท้ายนี้ผมรักแม่นะครับ ถนอมตัวด้วยนะครับ ว่าแต่แม่ได้เจอพ่อในโลกหลังความตายบ้างไหม..." 

เดม่อนพูดสิ้นประโยคก่อนเขาหยิบช่อดอกไม้ใส่เตาไฟ มองดูดอกไม้ค่อย ๆ ถูกเผาจนธุลีลอยไปตามสายลมขึ้นสู่ท้องฟ้า

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์

ของที่ถวาย: ช่อดอกไม้ (กุหลาบ)

เทพที่ถวายของ: อะโฟร์ไดท์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความสีแดงในโรลเพลย์

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15