[หน้าโรงอาหาร] เตาไฟบูชาเทพ

Mazikeen -

                  สองสามวันที่ผ่านมา เมซิคินยุ่งจนแทบจะกระดิกตัวไปไหนไม่ได้เลย
                  หลังจากเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวได้ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์เสียที สิ่งแรกที่เธอนึกถึงคือบิดาที่อยู่ในนรก คาดว่าเขาก็คงทำงานหนักจนขยับไปไหนไม่ได้แน่ๆ
                  เมซิคินแวะร้านสะดวกซื้อ เธอไม่แน่ใจว่าวันนี้เขาจะอยากกินอะไร การเดาใจเทพเจ้าเป็นสิ่งที่ยาก.. ทว่าเมื่อนึกถึงงานหนักที่เขาต้องพบเจอในแต่ละวัน หญิงสาวก็เดาว่าเขาอาจจะต้องการน้ำตาลเพื่อให้ร่างกายสดชื่น (แม้ว่าเขาจะเป็นเทพ)
                  เธอออกจากร้านสะดวกซื้อมาพร้อมกับแพนเค้ก กลิ่นหอมของแป้งผสมรวมกับน้ำผึ้งที่ราดอยู่บนขนม ทำให้เธอนึกอยากจะลองชิม ทว่าก็ยับยั้งใจตัวเองได้ว่านี่คือของที่เธอจะเอาไปบูชาทวยเทพ ..หญิงสาวหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปทางเตาไฟบูชาเทพ
                  เมื่อไปถึง เหมือนว่าคนก่อนหน้าของเธอโยนสเต็กลงไป.. ไม่ก็แฮมเบอร์เกอร์ เพราะกลิ่นเนื้อที่โลยโชยออกมาจากเตาไฟ เริ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกหิวขึ้นมา
                  "เมื่อสองสามวันก่อนฉันค่อนข้างยุ่งค่ะ" เธอเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเตาไฟ
                  "วันนี้ฉันเลยเอาแพนเค้กมาให้" เธอพูดพลางโยนแพนเค้กลงไปในกองไฟ กลิ่นหอมของแป้งกับน้ำผึ้งโชยออกมา
                  "ฉันคิดว่าคุณควรพักผ่อนเยอะๆ น้ำตาลอาจจะไม่ใช่ทางออกเสมอไป แต่มันก็ช่วยได้ระดับหนึ่งนะคะ" เธอหัวเราะ "กินแพนเค้กให้อร่อยนะคะ"
                  "จะให้ดีก็ลองแบ่งๆ ภรรยาของคุณบ้างก็ได้ บางทีเธอน่าจะชอบของหวานนะ"
                  ผูกมิตรกับเทพีหน่อยก็ดี ..ไม่แน่เธออาจจะไม่โดนเพ่งเล็งก็ได้
                  ฉันไม่อยากตื่นมาบนเตียงที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าที่เน่าแล้วหรอกนะ..

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: เมซิคิน บริคลาเทียร์

ของที่ถวาย: แพนเค้ก

เทพที่ถวายของ: ฮาเดส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: พักผ่อนเยอะๆ

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

ในที่สุดหลังจากการไปคอมเม้น AKA ระบายอารมณ์ AKA ปลุกใจชาวกระเทยไทยในวันกระเทยออกศึกอย่างดุเด็ดเผ็ดมันส์อย่างที่เธอไม่เคยทำมาก่อน เฟเรียก็ออกจากบ้านเฮอร์มีสมายังหน้าโรงอาหารอันเป็นเตาผิงไฟบูชาเทพที่มีไว้ส่งของให้เหล่าเทพ วันนี้เธอมาส่งภารกิจให้กับเทพแอรีส ก็วางกระดาษที่ปริ้นคอมเม้นยุยงปลุกใจชาวกระเทยไว้หน้าเตาผิง ก่อนจะระลึกถึงเทพแอรีส แล้วจึงเอากระดาษเผาลงไปจนไฟลุกฟู่!!!

"ท่านเทพแอรีสคะ เรามาเชียร์กระเทยไทยตบสู้ฟัดด้วยกันเถอะค่ะ มันน่าจะสนุกแน่ ๆ เลย หนูเห็นด้วยนะคะ ศักดิ์ศรีกะเทยเรื่องนี้เรื่องใหญ่ ต้องสู้เท่านั้นค่ะ สู้ให้สุด แล้วเราจะได้มีความสุขกับชัยชนะแห่งศักดิ์นี้ได้อย่างสมเกียรติ"

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส

ของที่ถวาย: กระดาษปริ้นภาพแคปหน้าจอคอมเม้น
เทพที่ถวายของ: แอรีส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ศักดิ์ศรีกะเทยเรื่องนี้เรื่องใหญ่ค่ะ เราต้องสู้เท่านั้นค่ะ

bettyleg

Dean HEROES

015

เคลียร์ใจ

          ดีนกลับมาที่กองไฟบูชาอีกครั้งพร้อมกับเค้กสตรอว์เบอร์รี่ คราวนี้ชายหนุ่มตั้งใจถวายอาหารให้เทพองค์อื่นนอกจากเทพบิดา ด้วยเรื่องแคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเลทำให้เขารู้สึกว่าต้องคุยอะไรบางอย่างกับเทพแห่งสงครามแอรีส ไม่รู้ว่าเทพจะรับฟังคำของมนุษย์ธรรมดา (?) ตาดำ ๆ หรือเปล่า หรือว่าจะโกรธเกรี้ยวยิ่งกว่าเดิมจากนิสัยไร้เหตุผลใช้แต่อารมณ์ตามที่เพลย์ลิสต์พอดแคสต์เล่ามา แต่ดีนเองก็อยากจะชี้แจงเรื่องที่มีข้อโต้แย้งอยู่ในใจด้วยเช่นกัน เขาไม่เคยนับถือเทพกรีก เพราะฉะนั้นจึงไร้ซึ่งความหวาดกลัวในพลังของเทพเจ้า

          เขาหย่อนเค้กลงในกองไฟพร้อมทั้งตั้งจิตถึงผู้ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องที่อายุห่างกันร่วมล้านปี แล้วก็เริ่มพูดคนเดียวเหมือนที่เคยทำกับองค์เทพบิดา

          “สวัสดีพี่ชาย พี่คงไม่รู้จักผมเลยขอแนะนำตัวสักหน่อย ผมดีน นีล เป็นบุตรของโพไซดอน ซึ่งถ้านับญาติกันแล้วพวกเราน่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ถึงแม้ว่าคุณพ่อของพี่จะเป็นคุณอาของผม แต่ยังไงพี่ก็อายุเยอะกว่า ผมก็ควรจะเรียกพี่ว่าพี่ชาย เอาจริงผมค่อนข้างงงกับแผนผังตระกูลของเราตอนนี้มาก ถ้าผมเข้าใจผิดพี่ก็ช่วยแก้ให้หน่อยนะ”

          “เอาล่ะเข้าเรื่อง คือ.. ก่อนหน้านี้ผมโหวตแคมเปญเห็นด้วยกับการอนุรักษ์ฉลามและวาฬ ซึ่งตรงกันข้ามกับพี่ ผมก็เลยอยากจะมาคุยกับพี่ด้วยเหตุผลในฐานะที่เราเป็นผู้ใหญ่ด้วยกันทั้งคู่ สิ่งที่ผมเรียนรู้มา.. เวลาเราไม่เห็นด้วยกับความคิดใครเราสามารถดีเบตอีกฝ่ายได้เพื่ออธิบายแง่มุมและความคิดของตัวเองได้ เพื่อให้เขาเข้าใจเรา และเราเข้าใจเขา ผมคิดว่ามันไม่มีผิดไม่มีถูกที่เราจะเรียนรู้ซึ่งกันและกัน และผมอยากรู้จักตัวตนของพี่ด้วย ถ้าเป็นไปได้เราก็ควรจะคุยกันซึ่ง ๆ หน้า ตอนนี้ผมเหมือนโทรไปศูนย์ฝากข้อความเสียงเลย”

          รู้สึกว่าตอนนี้กดดันเสียยิ่งกว่าต้องวีดีโอคอนเฟอเรนซ์อธิบายวิทยานิพนธ์ตอนเรียนจบเสียอีก ไม่รู้เป็นเพราะว่าเทพแอรีสตามกลิ่นเค้กมาแล้วและใช้สายตาพิฆาตจ้องมองอยู่ข้างหลัง หรือเพราะว่าเป็นเรื่องภายในครอบครัวจึงเป็นเรื่องเซนส์ซิทีฟ

          “มาที่เรื่องฉลามและวาฬ สัตว์พวกนั้นไม่ได้ดุร้ายไปทุกสายพันธุ์มีทั้งฉลามที่กินแต่แพลงตอนกับปลาตัวเล็ก ๆ เป็นอาหารไปจนถึงปลาตัวใหญ่ ที่พี่บอกว่าฉลามทำร้ายคนเป็นข้อเท็จจริงก็จริงแต่ไม่ใช่ว่ามันออกล่ามนุษย์เป็นอาหาร ฉลามมีถิ่นของมัน เป็นมนุษย์เองต่างหากที่รุกล้ำธรรมชาติเข้าไปจนถูกทำร้าย แล้วถ้าฉลามไม่หิวมันก็ไม่ไล่กินคนทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ เหมือนในหนังเรื่องจอว์สด้วย ถ้าบอกว่าเราสมควรล่ามันเพราะว่าดุร้าย ก็ไม่ต่างอะไรเลยกับการที่เรานั่งดูทีวีบนโซฟาอยู่ในบ้านดี ๆ แล้วก็มีคนบุกเข้ามาตีหัวเราถึงที่ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด มันไม่แฟร์”

          “ทุกวันนี้ฉลามและวาฬได้รับผลกระทบจากมลพิษทางน้ำเยอะอยู่แล้ว และมันยังถูกมนุษย์ล่าเอาครีบไปกินอีกต่างหาก แต่บอกได้เลยว่าอย่าไปกินมัน นอกจากจะไร้สารอาหารแล้วสัตว์ที่อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารยังรับเอาสารพิษจากการกินสัตว์ที่อยู่ลำดับต่ำกว่าเข้าไปมาก ๆ จนร่างกายของมันเต็มไปด้วยสารพิษ ถ้าเรากินมันเข้าไปก็ถือว่าเอาสารพิษเข้าไปในร่างกายด้วย ผมเคยเรียนมา..ในสูตรอาหารโบราณของบางประเทศนิยมกินครีบฉลามเพื่อเป็นยาชูกำลัง แต่ข้อเท็จจริงจากงานวิจัยหลายฉบับระบุว่าไม่เป็นความจริง ถ้าจะปึ๊งปั๊งน่าจะเป็นเพราะสมุนไพรตั้งกี่ชนิดก็ไม่รู้ที่ถูกใส่ต้มลงไปรวมในหม้อมากกว่า ดังนั้นถ้าจะบอกว่าล่าเพื่อเป็นอาหารจึงไม่ควรอย่างแรง”

          แวะมาพักถอนหายใจชั่วครู่ พอได้พูดมาก ๆ เข้าก็รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อยแต่ก็ยังมิวายจะเกร็งอยู่บ้าง เมื่อมาพิจารณาแล้วรู้สึกว่าตัวเองก็พูดออกไปได้ดีอยู่นะ ถ้าอย่างนั้นเขาก็กล่อมต่อไม่ให้เสียเวลา

          “ข้อโต้แย้งสุดท้าย… ทะเลที่ปราศจากสัตว์นักล่าในจุดสูงสุงของห่วงโซ่อาหารจะทำให้วงจรทางทะเลพังทลาย ยังไงน่ะเหรอ? เพราะว่ามันขาดการควบคุมประชากรสัตว์น้ำที่สมดุลย์ และสิ่งนี้มนุษย์ที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับวงจรเหล่านั้นโดยตรงไม่มีสิทธิ์ที่จะไปกำหนดมัน นั่นเป็นหน้าที่ของธรรมชาติซึ่งอาจจะช้านิดหน่อยเพราะต้องค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป หากไม่มีสัตว์นักล่าอย่างฉลามและวาฬ สัตว์น้ำตัวเล็กจะขายพันธุ์เร็วเกินไป ที่อันตรายที่สุดน่าจะเป็นแมงกะพรุนที่มีพิษ เพราะว่าพวกมันตายยาก มีชีวิตอยู่แทบจะเป็นอมตะหากไม่มีตัวอะไรไปกินมัน เมื่อกะพรุนไม่ถูกล่าแล้วมันตัวโตมากขึ้น ขยายพันธุ์มากขึ้นมันจะกินสิ่งมีชีวิตที่เล็กกว่าจนหมด ปลาเล็กบางพันธุ์อาจสูญพันธ์ุตาม.. แม้ว่ามันจะยากก็เถอะ หรือถ้าแพลงตอนน้อยลงการย่อยสลายตามธรรมชาติก็จะแย่ลงไปด้วย ทีนี้ล่ะ น้ำเน่าทั้งทะเล ผมไม่ได้หมายความว่าเราควรล่ากะพรุนแทนฉลาม หน้าที่นั้นยกให้เป็นของเต่าทะเลและปลากินเนื้อตัวอื่นเถอะ”

          “จริง ๆ มีมากกว่านี้แต่ผมขอดีเบตแค่สามหัวข้อนี้พอ”

          ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองเข้าไปในกองเพลิง พลางคิดว่าที่พูดไปตั้งเยอะตั้งแยะนี่เทพสงครามจะรับฟังไหม ถ้าพูดถึงปรัชญาและนามธรรมตัวแทนของสงครามก็คือความวุ่นวายเช่นนี้แหล่ะ เพราะว่าเขาคือบุคลาทิษฐานของสิ่ง ๆ นั้น การเปลี่ยนแปลงมันจะทำให้สมดุลย์ของโลกเสียเหมือนกับที่แอรีสสอดมือเข้ามาในเรื่องนี้หรือไม่ ดีนไม่อาจทราบได้ ซึ่งเขาเองก็เป็นคนเช่นนี้เหมือนกัน ใครอาจจะมองว่าเป็นคนเถียงเก่ง แต่เขาก็แค่แสดงความคิดเห็นเฉย ๆ

          “ผมเข้าใจว่าพี่เป็นเทพแห่งสงคราม การทำให้เกิดความแตกแยก การทะเลาะคงเป็นหนึ่งในหน้าที่ของพี่ ซึ่งผมไม่ค่อยชอบความขัดแย้งแบบนั้นเท่าไร ถึงจะมาดีเบตแต่ก็ใช่ว่าจะมาชวนตี ขอให้พี่คิดว่าเป็นการแสดงความเห็นจากมนุษย์คนนึงเท่านั้น หลังจากนี้จะเป็นยังไงก็ขึ้นอยู่กับที่พี่จะพิจารณา”

          “แต่ผมขอแนะนำอะไรอยู่อย่างนึง.. ตอนนี้การทำสงครามมันเปลี่ยนรูปแบบไปแล้ว ถ้าใช้วิธีการเดิม ๆ เรทติ้งของพี่น่าจะไม่พุ่ง คือจะว่าไงดีล่ะ.. เรื่องราวมันถูกบันทึกมานะว่ามีเทพสงครามอีกองค์ที่…” ดีนเม้มปากไม่พูดต่อ เพราะถ้าพูดออกมามันคงแทงใจแอรีสน่าดู แบบว่า.. ‘อะธีน่าเขาป็อบกว่าพี่อ่ะนะ’ อะไรประมาณนี้ พูดไม่ได้.. พูดไม่ได้.. “ผมไม่พูดดีกว่า ไม่อยากจะให้พี่เสียหน้าเอา”

          “แต่พี่ไม่ต้องเสียใจ ในส่วนลึกของจิตใจคนไม่ว่าใครก็กระหายสงครามกันทั้งนั้น ผมก็ด้วย..”

          ชายหนุ่มขยับตัวเข้าไปกระซิบใกล้กองไฟ นัยน์ตาของดีนวาวระยับราวกับต้องการมันมาเติมเต็มชีวิตจริง ๆ จากนั้นเขาก็ผละตัวออกมานั่งหลังตรงเหมือนเดิม

          “พี่เลยต้องเปลี่ยนการตลาดใหม่ไงครับ เพราะสงครามที่ดีคือสงครามในคอลออฟดิวตี้ส์! เอาล่ะ ผมทิ้งคีย์เวิร์ดไว้แค่นี้ จากนี้พี่ก็ลองไปศึกษาดูนะว่าคืออะไร ผมไปก่อนล่ะ กินเค้กให้อร่อยนะ บาย”

          มิวายยังโบกมือลากองไฟเหมือนเดิม และหวังว่าแอรีสจะผันตัวเองจากเทพสงครามที่ไม่ใช้สมองมาเป็นเทพแห่งอีสปอร์ตขวัญใจวัยทีนได้แต่โดยดี

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: เค้กสตรอว์เบอร์รี่

เทพที่ถวายของ: แอรีส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมดเลยครับ 人´∀｀))

Daemon HEROES

WAR Group LGBT

     เดม่อนมายังที่หน้าเตาไฟ ก่อนเขาจะค่อย ๆ นั่งลงเบื้องหน้าเตาไฟ เดม่อนหยิบแผ่นกระดาษปริ้นออกมาและอเมริกันเบรกฟัสท์ แม้ท่านจะเป็นเทพชั้นผู้น้อยแต่ก็เป็นเทพเหมือนกัน เขาสมควรแสดงความเคารพท่านสักหน่อย 

      "แม้ท่านไม่ใช่พ่อแม่ของผม แต่ผมก็แวะซื้ออเมริกันเบรกฟัสท์มาให้นะครับพร้อมกับส่งภารกิจท่าน" เดม่อนกล่าวกับเตาไฟ(?)  "หรือเอาจริง ๆ ท่านก็เหมือนพี่ชายต่างพ่อของผม"

      "ผมดีใจนะที่มีเทพแห่ง LGBT ทำให้คนกลุ่มนี้พวกเขาไม่รู้สึกตัวเองถูกเหล่าเทพทอดทิ้ง ถ้าพวกเขารู้พวกเขาคงดีใจเป็นแน่ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าควรจะบอกพวกเขาไหม เพราะพวกเขาคงไม่เชื่อผม ฮ่า ๆ" เดม่อนพูดกับเทพเฮอร์มาโฟร์ไดตัส เขาเป็นคนที่ทำให้เดม่อนนับถืออีกองค์ 

      "ขอให้ทุกอย่างกลับคืนความสงบด้วยนะครับ" เดม่อนพูดขึ้นก่อนหยิบกระดาษที่ปริ้นภาพคอมเม้นท์และสลิปส่งให้ท่านเทพพร้อมกับอเมริกันเบรกฟัสท์

      "ทานให้อร่อยนะครับท่าน" เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นเข้าโถงอาหารไปหาอะไรทานสักหน่อย

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์

ของที่ถวาย: กระดาษแคปภาพคอมเม้นท์เหตุการณ์ และสลิปโอนเงิน + อาหารอเมริกันเบรกฟัสท์

เทพที่ถวายของ: เทพเฮอร์มาโฟร์ไดตัส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความคลุมแดงทั้งหมด

Johnathan BELIEVER

TΔLK TΩ MΩM

ความเหนื่อยล้าจากการฝึก เขาก็ยังไม่วาย จะต้องมาทักทายผู้เป็นแม่ของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่ได้เจอ หรือ ได้รับพลังที่เป็นสายเลือดของตัวเองจากผู้เป็นแม่ แต่ในเมื่อเขารู้แล้วว่าแม่ของตนเองนั้นเป็นใคร  ความรักที่เขามีต่อแม่ผู้ให้กำเนิดนั้น ก็เริ่มก่อเกิด เขาเริ่มสิ่งของบูชาไปให้แม่ของเขาในทุกๆครั้งไม่ว่าจะหลังหรือก่อนทานอาหาร ในช่วงแรกอาจจะเป็นช่วงหลังทานอาหารเสร็จ แต่ในช่วงนี้เป็นต้นไปนั้น เขาจะเริ่มมาที่เตาไฟบูชาเทพก่อนที่จะไปทานอาหาร เหมือนเป็นการแสดงการให้เกียรติคุณแม่ของเขาได้ทานอาหารก่อนลูก 

ในวันนี้เขาได้พิซซ่ามากล่องนึง ถาดใหญ่ เขาเดินมายังหน้าเตาไฟ ก่อนที่จะเริ่มทำการนำพิซซ่าทั้งหมดนั้นลงไปที่เตาไฟ ก่อนที่จะเริ่มคุยกับท่านเทพีผู้เป็นแม่ของเขา..

"ดีครับท่านแม่ ผมเพิ่ง ได้ทราบจากคุณไครอนไม่นานมานี้ เทพีแห่งชัยชนะไนกี้ ต้องขออภัยท่านแม่ที่ผมชอบเรียดชื่อของแม่เพี้ยนไปจากเดิมจาก ขอท่านแม่ยกโทษให้กับผมด้วย ในฐานะลูกชายผู้คึกคนองคนนี้ แต่ถ้าหากท่านแม่ต้องการจะให้ลูกได้รับบทเรียน ผมก็ขอให้ท่านลงโทษตามที่ท่านเห็นสมควรด้วย.. 

อืมม ผมว่าเรื่องนั้น ท่านแม่เอาไว้หลังจากนี้ก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นบทลงโทษใด ลูกขอน้อมรับด้วยความเต็มใจ ไม่บ่ายเบี่ยงหรือไม่พอใจ หวังว่าท่านแม่คงจะได้ยิน 

ข้ายังคงรักท่านอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง ขอบคุณที่ท่านใหชีวิตกับผมมา ให้ลูกคนนึงได้ใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์ ท่านแม่ไม่เป็นห่วงผมนะครับ เพราะยังไงสะ ผมยังสามารถดูแลตัวเองได้อยู่ ในค่ายนี้ยังมีอะไรที่รอให้ผมไปค้นหา และผมหวังว่า ผมจะได้เจอท่านแม่ สักครั้งนึง.. จะว่าไป เอาไว้เดี๋ยวผมจะลองไปสักการะรูปเหมือนของท่านแม่ที่วิหารฯดู ผมยังไม่เคยได้ไปเลยตั้งแต่ที่เข้ามายังค่ายนี้ ต้องบอกเลยว่าค่ายนี้ กว้างมาก น่าเสียดาย ที่ผมเอารถเข้ามาที่นี่ไม่ได้ มันอันตรายเกินไป เลยทำได้เพียงเดินและเดินเท่านั้น สำหรับผมแล้วมันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วง เอาไว้ผมว่าง ผมจะไปหาท่านแม่ที่วิหารนะครับ 

วันนี้ผมมีเวลาเพียงเท่านี้ ผมต้องขอตัวไปก่อน เวลาในโลกนี้มันผ่านไปไว ประเดี๋ยวเดียวที่เราคุยกัน มันก็ผ่านไปนานพอสมควรเลย เอาไว้เรามาคุยกันอีกนะครับ ขอตัวก่อนนะครับ แล้วก็ ดูแลตัวเองด้วยนะครับท่านแม่.."

แล้วชายหนุ่มก็ลุกออกจากเตาไฟ แล้วเดินเข้าโรงอาหารเพื่อเติมพลังให้กับตนเองต่อไป..

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: โจนาทาน วินเซนต์โซ่

ของที่ถวาย: พิซซ่า
เทพที่ถวายของ: ไนกี้
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: อยู่ในโรลเพลย์แล้ว..

Daemon HEROES

Talk with mother daily

     เดม่อนเดินมากับลิเลียน่า หลังจากเลิกชั้นเรียนดาบและโล่แล้ว ด้วยเธอต้องการจะไปโถงอาหาร ส่วนผมก็ว่าจะแวะมาหาท่านแม่สักหน่อยก่อนนอน วันนี้ฝึกซ้อมมาอย่างเหนื่อยเลย การฝึกวันนี้สอนอะไรผมหลายอย่างและมันยังสูบพลังชีวิตผมจนเกือบเกลี้ยง

     "ไว้เจอกันนะลิเลียน่า" เดม่อนพูดขึ้น เมื่อเรามาถึงหน้าโถงอาหาร 

     "อืม ชั้นไปก่อนล่ะ บุตรแห่งอะโฟร์ไดท์" ลิเลียน่าพูดบอกลาก่อนเธอวิ่งเข้าโถงอาหารไป 

     เดม่อนเดินเข้าไปหน้าเตาไฟ เพื่อมาคุยกับท่านแม่และถวายของประจำวัน เขานั่งลงหน้าเตาไฟก่อนหยิบน้ำแร่ที่เขาซื้อไว้ให้แม่ออกมา วันนี้เขาอยากให้แม่ดื่มน้ำแร่บำรุงร่างกายบ้าง 

     "แม่ครับ วันนี้ผมเจอเพื่อนใหม่ด้วย เธอฉลาดและปราดเปรียว กระฉับกระเฉง กระตือรือร้น และเธอคอยช่วยผมหลายอย่างเลย" เดม่อนพูดหน้าเตาไฟ เขาพูดไปพลางนึกถึงลิเลียน่า การล่าฮาร์ปี้เป็นอะไรที่เสี่ยงสำหรับเขามาก เขาเองก็ไม่รู้จะล่าสำเร็จไหมถ้าขาดลิเลียน่าไปวันนี้ 

     เดม่อนหยิบขวดน้ำแร่ก่อนค่อย ๆ ใส่เข้าไปในเตาไฟ เขามองขวดน้ำที่ค่อย ๆ สลาย น้ำค่อย ๆ ไหลอาบฟืน แต่กลับไม่มีท่าทีไฟมอดเลย เขาแปลกใจ แบบนี้มันจะขัดกับกฎวิทยาศาสตร์หรือเปล่านะ เป็นอย่างที่ไครอนพูดจริง ๆ วิทยาศาสตร์ของมนุษย์ยากจะพิสูจน์ในเรื่องของเทวตำนาน

    "เดม่อน เพิ่งมาบูชาท่านแม่เหมือนกันเหรอ" อลิเซียทักทายเด็กหนุ่ม เธอเองก็เพิ่งมา

     "อ่า ใช่ครับพี่อลิเซีย พอดีวันนี้ผมไปเข้าชั้นเรียนดาบและโล่มาวันแรก" เดม่อนตอบพี่อลิเซีย เธอมองผมแปลก ก่อนจะอดยิ้มขำไม่ได้

      "นายนี่น่า นายรู้ไหมตอนนี้ในค่ายมีข่าวลือเรื่องนายใหญ่เลยนะ บุตรอะโฟร์ไดท์ผู้ชอบฝึกฝนการต่อสู้" อลิเซียบอกเดม่อนตามเรื่องที่เธอได้ยินมา "มันไม่แปลกหรอกที่คนจะลือกันแบบนั้น ปกติบ้านอะโฟร์ไดท์จะไม่ค่อยชอบการฝึกเท่าไหร่...."

      "ผมไม่รู้มาก่อนเลย แฮ่ ๆ อาจจะเพราะผมได้อิทธิพลจากพ่อที่เสียไปก็ได้ครับ" เดม่อนพูดขึ้นก่อนเขาหันไปมองเปลวไฟ และนึกถึงเรื่องที่ไครอนบอกว่าวีรบุรุษมักจะไปอยู่ยังทุ่งเอลลิเซียม พ่อของผมตายเพราะท่านต้องการปกป้องผม แม้ท่านไม่เห็นว่าเป็นอสุรกาย แต่ท่านคงเห็นเป็นโจรบุกบ้าน แบบนี้จะนับว่าท่านเป็นสุภาพบุรุษหรือเปล่านะ

       "งั้นผมขอตัวก่อนนะครับพี่อลิเซีย วันนี้เมื่อยตัวเลย ไปทดสอบแล้วเข้าชั้นเรียน" เดม่อนพูดขึ้นก่อนเขาขยับร่างกายเล็กน้อย ส่ายคอไปมา

      "รีบกลับไปพักเถอะจ๊ะเดม่อน เดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวเอานะ นายไม่ใช่บุตรแห่งแอรีสหรืออาธีน่าที่จะอดทนได้ขนาดนั้น" อลิเซียพูดย้ำด้วยความหวังดี ก่อนเธอจะส่ายศีรษะกับความนักสู้ของอีกฝ่าย

       "ครับ ขอบคุณนะพี่อลิเซีย" เขาพูดขอบคุณอีกฝ่ายก่อนจะเดินกลับบ้านพักไปพักผ่อน

ชื่อของคุณ: เดม่อน แคนเนลท์

ของที่ถวาย: น้ำแร่

เทพที่ถวายของ: อะโฟร์ไดท์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: แม่ครับ วันนี้ผมเจอเพื่อนใหม่ด้วย เธอฉลาดและปราดเปรียว

กระฉับกระเฉง กระตือรือร้น และเธอคอยช่วยผมหลายอย่างเลย

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่เฟเรียอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ก็เธอพึ่งเอาชนะเจ้าจ่าฝูงก็อบลินได้สำเร็จ แถมของที่เธอได้รับมาเป็นสินสงครามครั้งนี้เป็นโบนัสพิเศษนอกจากหมวกก็อบลิน เธอยังได้ไข่ก็อบลินมาเป็นของแถมด้วย จะว่าไปมันฟักยังไงล่ะนี่ เดี๋ยวค่อยไปหาวิธีฟักไข่ก็อบลินทีหลังแล้วกัน จะได้มีมอนเตอร์ช่วยสู้ในภายหลังด้วย แต่ในตอนนี้ก็มาถวายสินสงครามอื่นมาให้ท่านเทพีอะโฟร์ไดท์ก่อน เธอเอาหมวกก็อบลินวางหน้าเตาผิงไฟ ก่อนจะระลึกถึงเทพีอะโฟร์ไดท์ แล้วจึงเผาหมวกก็อบลินลงไป
“ท่านเทพีอะโฟร์ไดท์คะ หนูไปกำจัดจ่าฝูงก็อบลินมาให้ตามที่ท่านต้องการแล้วนะคะ  โปรดรับไปด้วยนะคะ"

แบบฟอร์มถวายของ
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส
ของที่ถวาย: หมวกก็อบลิน (ส่งเควส)
เทพที่ถวายของ: อะโฟร์ไดท์
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: กำจัดจ่าฝูงให้เรียบร้อยแล้วนะคะ ไข่หนูขอเอาไปฟักนะคะ ขอบคุณค่ะ

bettyleg

anne -

เตาไฟบูชาเทพ

หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่าง เอลี่ เธอได้ทำเวรทำความสะอาดที่บริเวณโถงประจำค่าย เสร็จสิ้นลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น หลังจากที่เธอทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกมาจากตรงบริเวณโถงประจำค่ายได้แค่เพียงไม่นานนัก ในตอนนี้เธอก็ค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบางเดินทางมาจนถึงยังตรงบริเวณเตาไฟบูชาเทพ ซึ่งอยู่ไม่ไกลกับโถงอาหารประจำค่ายเท่าใดนัก และก่อนหน้าที่เธอจะเดินมาถึงยังตรงบริเวณเตาไฟบูชาเทพแห่งนี้ เธอก็ได้ทำการแวะที่ตรงบริเวณร้านค้าประจำค่าย และทำการซื้อ สเต็ก มาจำนวน 1 ชิ้น นำถือติดไม้ติดมือเรียวบางของเธอมาด้วย เธอค่อยๆ นั่งลงตรงบริเวณข้างๆ เตาไฟ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการวางสเต็กลงที่ตรงบริเวณด้านข้างของตัวเอง เมื่อวานเธอมีความรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้ทราบว่า บิดาที่แท้จริง ของ เธอคือ ท่านเทพซุสเธอและท่านพ่อซุส ยังไม่เคยมีโอกาสได้เจอกันสักครั้ง และเธอไม่เคยทราบหรือรู้มาก่อนเลยว่าพ่อชื่นชอบที่จะรับประทานอะไรบ้าง หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการเอ่ยบทสนทนา ออกไปในทันทีว่า

"สวัสดีค่ะท่านพ่อซุส เอลี่เองนะคะ  บุตรีตัวน้อยๆ แห่งท่านพ่อซุสเองค่ะ ก่อนอื่นเลยเอลี่นะรู้สึกดีใจมากๆ เลยนะคะ ที่ทราบว่า พ่อซุส คือ พ่อแท้ๆ ของ เอลี่ หนูหวังว่าเราพ่อลูกจะมีโอกาสได้พบเจอและกอดท่านพ่อซุสสักครั้งหนึ่งในชีวิต ของ หนูบ้างนะคะ อ๋อเราพ่อลูกยังไม่เคยมีโอกาสได้ทานอาหารด้วยกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว หนูหวังว่าท่านพ่อจะชอบทานสเต็กนะคะ" พอสิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ แสนน่ารัก อย่างเอลี่ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนักเธอก็ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวาไปทำการหยิบสเต็กที่วางอยู่ตรงบริเวณข้าง ๆ ตัวของเธอ ทำการโยนลงไปภายในเตาไฟ หลังจากนั้นเธอก็ได้แต่นั่งมองสเต็กชิ้นดังกล่าวนั้นถูกเผามลายหายไปต่อหน้าต่อตา ของเธอทันที

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: Ally Park (เอลี่ ปาร์ค)

ของที่ถวาย: สเต็ก

เทพที่ถวายของ: ท่านเทพซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: บุตรีคนนี้รู้สึกดีใจเป็นยิ่งนัก ที่ได้รู้ว่าท่าน คือ บิดา ของ ลูก หวังว่าท่านพ่อซุสจะทานสเต็กที่ลูกเผาส่งไปอย่างเอร็ดอร่อยนะคะ สุดท้ายนี้ลูกสบายดีค่ะ

หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างเอลี่ ได้ทำการถวายอาหารให้กับท่านพ่อซุส ของเธอเสร็จสิ้นลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกไปจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำค่ายทันที

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

หลังจากการฝึกหอกในวันนี้หมดลงก็เข้าช่วงวันใหม่พอดี เฟเรียที่ยังไม่ค่อยง่วงสักเท่าไรเลยพาตัวเองมายังเตาผิงบูชาเทพอีกครั้งเพื่อมามอบของถวายแก่ท่านพ่อของตน ท่านเทพฮิปนอส หวังว่าท่านพ่อยังไม่หลับนะ ไม่สิ ท่านหลับอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้วนี่หว่า เธอตัดสินใจเอาเสื้อคลุมมาถวายให้ท่านพ่อ ก็พึ่งรู้นี่แหละว่าเสื้อคลุมตัวนี้มันของผู้ชาย เลยส่งให้ท่านพ่อใส่ดีกว่า จะได้ใส่นอนแบบสบาย ๆ ล่ะนะ เธอเอาเสื้อคลุมวางหน้าเตาผิง ก่อนจะนึกถึงท่านเทพฮิปนอส ก่อนจะเผาเสื้อคลุมลงไปในเตาผิงก่อนจะเอ่ยออกมากับเตาเผาเสมือนว่าท่านพ่อมายืน เห้ย มานอนอยู่ตรงหน้าเธอ

“ท่านพ่อคะ ท่านพ่อจะเป็นตาก็อบลินแล้วนะคะ ท่านพ่ออย่าคิดลึกนะคะ หนูหมายถึงเออ…หนูได้ไข่ก็อบลินมาจากการต่อสู้กับจ่าฝูงก็อบลินน่ะ ตอนนี้หนูเอาไข่ฟองนั้นไปฟักที่ถ้ำพยากรณ์อยู่ แบบนี้ก็ถือว่าเป็นลูกหนูไหมคะ แล้วหนูเป็นลูกพ่อ งั้นพ่อก็เป็นท่านตาใช่ไหมคะ ถ้าลูกฟักออกมาเมื่อไรจะพาลูกมาเยี่ยมนะคะ”

เธอแอบขำนิด ๆ ในระหว่างที่พูดกับเตาผิงก็ไม่ได้โกหกนะคะท่านพ่อ อีกอย่างก็รู้สึกว่าไหน ๆ ก็เอาไปให้ความอบอุ่นแล้วก็เหมือนเป็นแม่ของเบบี้ก็อบลินที่กำลังเกิดมานั่นแหละคะ

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส
ของที่ถวาย: เสื้อคลุม AOWOFS
เทพที่ถวายของ: ฮิปนอส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ท่านพ่อค่ะ พ่อจะเป็นตาแล้วนะคะ

bettyleg

Feria FOLLOWER

Play it coolFeriaHayes time

หลังจากออกมาจากถ้ำพยากรณ์เสร็จเป็นที่เรียบร้อย เฟเรียก็มุ่งตรงมายังเตาผิงไฟบูชาเทพที่เก่าที่เดิมของเธอ เพื่อที่จะมาบูชาเทพีองค์หนึ่งที่เธอได้ศึกษาในคู่มือเลี้ยงอสุรกายว่า ทักษะอย่างหนึ่งของก็อบลินเจ้าของต้องได้รับความโปรดปรานจากเทพีอาธีน่ามาก่อน เธอจึงตัดสินใจที่จะมาถวายของที่พอมีอยู่ในกระเป๋าตอนนี้ให้กับเทพีอาธีน่าไป แต่ตอนนี้เธอมีแต่แฮมเบอร์เกอร์ เลยถวายได้แค่นี้จริง ๆ เธอก็ไม่คิดอะไรมากวางมันหน้าเตาผิงไฟ ระลึกถึงเทพีอะธีน่า แล้วเผาแฮมเบอร์ลงในกองไฟทั้งกอง ถึงจะเสียดายหน่อย ๆ แต่เธอมีสำรองเยอะ ไว้ค่อยกินทีหลังได้

”ข้าแด่เทพีอะธีน่า เทพีแห่งปัญญา โปรดประทานปัญญาอันเฉียบแหลมแก่เราด้วยเถิด“

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส
ของที่ถวาย: แฮมเบอร์เกอร์
เทพที่ถวายของ: อาธีน่า
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ขอโปรดประทานปัญญาแก่เราด้วยเถิด

bettyleg