[หน้าโรงอาหาร] เตาไฟบูชาเทพ

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

Talk to Dad
27th July 2025 1PM

   เมื่อได้กลับบ้านไปอาบน้ำอาบท่าชำระร่างกายให้เรียบร้อยก็ได้เวลาที่เธอจะเดินมากินข้าวกินปลาและเดินตรงมาหาเตาไฟบูชาเทพเพื่อที่จะมาพูดคุยกับพ่อของเธอราวกับว่าเป็นการรายงานตัวกลาย ๆ ว่าเธอกลับมาแล้ว

   ริปลีย์ สวอนสันในเสื้อค่ายสวมเสื้อฮาวายทับเดินมาพร้อมกับก้อนหินสมุทรเทพในมือ เธอยังคงมีเหลือให้สำหรับถมที่วังใต้บาดาลให้เขาพอสมควรทีเดียวเชียวล่ะ ว่าแล้วก็ไม่รอช้าเดินเอาหินสมุทรเทพไปหย่อนเตาไปเพื่อเริ่มการสนทนานี้เสียที

   “พ่อคะ ริปลีย์เองนะ” เธอเอ่ยออกมาเป็นการทักทายและแสดงตัวตามปกติ “ตอนนี้หนูกลับมาจากมหาสมุทรแอตแลนติกแล้ว ได้ต่อสู้กับเมลูซีนแล้วก็ลูซก้า ขนาดตัวมันใหญ่มาก ๆ ใหญ่จนคิดว่าจะไม่รอดกลับมาพูดอะไรแบบนี้ให้ฟังแล้วสิ รู้ได้เลยว่าทำไมทายาทของท่านที่หายไปกลางท้องทะเลหนึ่งในสาเหตุนั้นต้องไม่พ้นเจ้าตัวนี้แน่ ๆ ”

   “แต่ว่าหนูทำได้แล้ว Actually— I can do it with Brother แต่ว่าตอนนี้ที่หนูมายืนตรงนี้ได้ก็ถือว่าแข็งแกร่งแล้ว มันเป็นการล่องเรือออกล่าอสูรกายครั้งแรก และคิดว่าคงมีแค่ครั้งนี้แหละมั้งที่หนูจะล่องเรือเพื่อไปหาเรื่องเจ้าตัวโตสักตัวใต้ทะเล…”

   “ตอนนี้กลับมาถึงที่นี่แล้วเอียกบ่นใหญ่เลยว่าคิดเขาไว้คนเดียว จริง ๆ ก็เพราะว่าเอียนด้วยก็เลยกลับมาบ้านไว แต่ว่าวันพรุ่งนี้หนูก็ต้องไปถ่ายงานที่แอตแลนต้าต่ออีกห้าวัน สงสัยต้องทิ้งให้เอียนอยู่กับพี่เจโรมต่อไปแล้วล่ะ”

   “ยังไงก็ตาม ไว้ถ้าซีรีส์ที่ถ่ายมันดังจะเผาให้เอาไปดูนะคะ แต่ถ้าไม่มีอะไรส่งไปให้ก็ถือว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน”

   เพราะเธอไม่อยากจะเอาผลงานแป๊ก ๆ ให้พ่อดูเหมือนกัน

   “ตอนนี้ก็คงเท่านี้ก่อน รักพ่อนะคะ”

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: Ripley
ของที่ถวาย: หินสมุทรเทพ
เทพที่ถวายของ: โพไซดอน
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้างบน

   แต่เมื่อเธอได้พูดถึงพ่อตัวเองแล้วกลับรู้สึกอยากพูดอะไรถึงเทพสักองค์หน่อย

   “จริงสิ เกียรติยศในการปราบอสูรกายตัวใหญ่ครั้งแรกน่ะ มันยิ่งใหญ่มากสำหรับฉันเลยล่ะค่ะ หวังว่าสิ่งที่นี้มากพอที่จะมอบมันเพื่อสรรเสริญคุณนะคะ”

ข้า ริปลีย์ สวอนสัน ขอถวายเกียรติยศแก่เหล่าเทพ แก่เทพซุส ราชันย์แห่งทวยเทพทั้งปวง
จำนวนเกียรติยศที่มอบให้: 2000
(ทุก ๆ 1000 เกียรติยศ = +30 EXP, +5 ความโปรดปรานต่อเทพองค์นั้น)

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ปฏิสัมพันธ์กับ โพไซดอน
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย ??
ให้ หินสมุทรเทพ แก่ โพไซดอน มอบบูชาถวายแก่เทพแห่งท้องสมุทรทุกองค์ ได้รับความโปรดปราน +50

ปฏิสัมพันธ์กับ ซุส
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย ??
เกียรติยศที่มอบให้: 2000 = +60 exp +10 ค่าความสัมพันธ์

◆BELIEVER◆
(ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ)
- โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

◆ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ◆
โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

@God

Nymeria HEROES

28-07-2025 07.10 AM

I want to be your everything little darling

ความคิดตกตะกอนลงพร้อมกับขนมปังปิ้งคำสุดท้าย ธิดาแห่งเฮคาทีลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารเช้า ทิ้งความวุ่นวายของตัวเลขความเสียหายและภาพข่าวอันน่าสลดไว้เบื้องหลัง เป้าหมายในใจชัดเจนและแน่วแน่เสียยิ่งกว่าแสงตะวันยามเช้า

สองเท้าที่มั่นคงพาร่างสง่างามมุ่งตรงไปยังใจกลางของค่าย ที่ซึ่งเตาบูชายัญทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ที่ลุกโชนอยู่ภายในนั้นไม่เคยดับมอด มันคือสะพานเชื่อมระหว่างโลกของเหล่ามนุษย์ครึ่งเทพกับสรวงสวรรค์โอลิมปัส

ก่อนจะเริ่มภารกิจปลอบประโลมเทพเจ้า สตรีเจ้าเล่ห์ยังมีธุระเล็กน้อยที่ต้องจัดการ มือข้างที่สวมถุงมือหนังแกะสีดำสนิทล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายข้างหยิบเอาก้อนหินสีแดงเลือดหมูขนาดเท่านิ้วโป้งออกมาสิบชิ้น มันคือหลักฐานการย่อยสลายวัตถุต้องสาปที่ได้มาจากการซื้อขายครั้งล่าสุด ก้อนหินแต่ละชิ้นคือเครื่องยืนยันความสำเร็จและเป็นแต้มเกียรติยศชั้นดี

ไนมีเรียโยนมันเข้าไปในกองไฟทีละชิ้นโดยไม่ลังเล เปลวเพลิงสีส้มกลืนกินก้อนหินเข้าไปอย่างเงียบเชียบ ไม่มีควันหรือเสียงใดๆ มีเพียงประกายแสงสีทองที่วาบขึ้นในกองไฟชั่วครู่ เป็นการตอบรับจากระบบแห่งทวยเทพ

เมื่อจัดการเรื่องส่วนตัวเสร็จสิ้น ก็ถึงเวลาของเรื่องส่วนรวม

"บางทีฉันก็ไม่เข้าใจเธอจริงๆ นะไนท์" เสียงของคลาริสซ่าดังขึ้นอย่างร้อนรนจากแหวน "เธอกำลังจะไปหาซื้อของเล่นให้เทพเจ้างอแงจริงๆ เหรอ? ทั้งกระเช้าผลไม้ แจ็กเก็ตบ้าบออะไรนั่นอีก! นี่เรากำลังอยู่ในภารกิจ ไม่ใช่วันเกิดนะ"

“ภารกิจก็ส่วนภารกิจ การทูตก็ส่วนการทูต” ไนมีเรียตอบกลับในใจด้วยความเยือกเย็น “และบางครั้ง การทูตที่ดีที่สุดก็เริ่มต้นด้วยของขวัญที่ถูกใจ”

ร่างอรชรเดินไปยังห้องเก็บของส่วนตัวที่ซ่อนอยู่อย่างแนบเนียนหลังเคบิน 20 เพียงชั่วพริบตาเดียว ของบูชาตามคำแนะนำของเทพีอะธีน่าก็ถูกจัดเตรียมไว้อย่างครบครัน กระเช้าผลไม้เขตร้อนเกรดพรีเมียมที่ส่งกลิ่นหอมหวานเย้ายวน, แจ็กเก็ตยีนส์ฟอกสีเข้มปักลายคลื่นทะเลที่ดูเท่และทันสมัย, และสุดท้ายคือหินสีน้ำเงินเข้มที่ดูดกลืนแสงรอบข้างเข้าไปจนดูราวกับเป็นห้วงมหาสมุทรยามราตรี—หินเทพสมุทรในตำนาน

เจ้าของดวงตาสีรัตติกาลกลับมาที่เตาบูชายัญอีกครั้ง วางของทั้งหมดลงบนแท่นหินอ่อนข้างๆ ก่อนจะเริ่มพิธีกรรม

กระเช้าผลไม้ถูกโยนเข้าไปเป็นอย่างแรก เปลวไฟลุกโหมขึ้นสูงส่งกลิ่นหอมหวานของมะม่วงสุกและลิ้นจี่กระจายไปทั่ว ตามด้วยแจ็กเก็ตยีนส์ที่ม้วนตัวลุกเป็นไฟราวกับเกลียวคลื่นในพายุ และสุดท้าย…หินเทพสมุทร

ทันทีที่หินก้อนนั้นสัมผัสกับเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ เสียงคำรามของคลื่นทะเลก็ดังกระหึ่มขึ้นมาจากในกองเพลิง ไอน้ำเค็มๆ พวยพุ่งขึ้นมาราวกับหมอกหนา สัญญาณตอบรับที่ชัดเจนยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

“ท่านโพไซดอน” น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นนุ่มนวลแต่ทรงพลัง ก้องกังวานไปทั่วบริเวณที่เงียบสงัด “ข้า…ไนมีเรีย รีอังก้า เฮนลาดิส ลูกสาวแห่งเฮคาที เข้าใจดีว่าท่านกำลังเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก”

ริมฝีปากแดงสดขยับเอื้อนเอ่ยต่อไป "ความสับสนและความเครียดของท่านกำลังสร้างระลอกคลื่นแห่งความทุกข์ไปทั่วโลกมนุษย์…ผู้คนกำลังเดือดร้อน พวกเขาสูญเสียบ้าน สูญเสียคนที่รัก เพราะคลื่นอารมณ์ที่ท่านไม่อาจควบคุมได้ ข้าไม่ได้มาเพื่อตำหนิ แต่มาเพื่อเตือนสติ"

ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในเปลวไฟที่เต้นระริกราวกับมีชีวิต “ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ… หากท่านเครียด ก็ลองผ่อนคลายดูบ้าง บางทีการไปสปาหรืออาบอบนวดอย่างที่มนุษย์เขาทำกันอาจช่วยได้ หรือถ้าท่านอยากลองอะไรใหม่ๆ…ช่วงนี้ชาวโลกเขากำลังฮิตการสระผมแบบเวียดนามกัน มันอาจจะฟังดูแปลก แต่บางทีการดูแลตัวเองด้วยวิธีง่ายๆ ก็อาจช่วยให้จิตใจสงบลงได้อย่างน่าประหลาดใจ… ข้าขอถวายศรัทธาและความปรารถนาดีนี้เป็นกำลังใจให้ท่าน หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นในไม่ช้า”

สิ้นคำพูด ไอน้ำและเสียงคลื่นก็ค่อยๆ สงบลง เหลือเพียงเปลวไฟที่ลุกโชนตามปกติ

แต่ไนมีเรียยังไม่จบเพียงเท่านั้น…

"และสำหรับท่าน…ซุส เทพแห่งท้องฟ้า" คราวนี้ น้ำเสียงของหล่อนเปลี่ยนเป็นทางการและแฝงไปด้วยความปรารถนาดีอย่างชัดเจน "จากเรื่องที่เกิดขึ้น เห็นได้ว่าโอลิมปัสอาจจะกำลังมองข้ามปัญหาที่สำคัญยิ่งนัก พลังของท่านและเหล่าเทพองค์อื่นๆ นั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าจะปล่อยให้ความรู้สึกส่วนตัวมาส่งผลกระทบต่อโลกมนุษย์ได้โดยตรง มนุษย์กำลังเดือดร้อนจากพลังที่ไร้การควบคุมของพวกท่าน บางที…โอลิมปัสอาจจะถึงเวลาที่ต้องมีศูนย์บำบัด หรือจิตแพทย์ที่ปรึกษาเฉพาะทาง เพื่อช่วยเหลือในการควบคุมอารมณ์ของเหล่าทวยเทพ หากว่าบุตรผู้ขึ้นชื่อในการเยียวยาของท่านทำไม่ได้ ลองใช้สวัสดิการรัฐบาลดูสิ"

“…เธอ…เธอเพิ่งจะแนะนำให้ซุสเปิดคลินิกจิตเวชบนสวรรค์เรอะ!?” คลาริสซ่าอุทานลั่นในหัวด้วยความตกตะลึงสุดขีด

ไนมีเรียไม่สนใจเสียงโวยวายนั้น แต่กลับยืดตัวตรงและประกาศก้องด้วยเสียงอันดังฟังชัด

"ข้า, ไนมีเรีย รีอังก้า เฮนลาดิส, ขอถวายเกียรติยศแก่เทพแห่งท้องฟ้า…ซุส"

เปลวไฟในเตาบูชายัญสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง รุนแรงและเจิดจ้ากว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ราวกับสายฟ้าที่ฟาดลงมาจากสวรรค์ ก่อนจะกลับสู่สภาวะปกติ ทิ้งไว้เพียงความเงียบ…และความตึงเครียดที่แขวนอยู่ในอากาศ

********

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: ไนมีเรีย รีอังก้า เฮนลาดิส

ของที่ถวาย: กระเช้าผลไม้ (50 USD) แจ๊กเก็ตยีนส์ (50 USD), หินเทพสมุทร

เทพที่ถวายของ: โพไซดอน

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ถ้าเครียดก็ลองผ่อนคลายดูบ้าง ไปสปาหรืออาบอบนวด ช่วงนี้ชาวโลกฮิตสระผมแบบเวียดนามน่าจะเหมาะกับคุณนะ

ส่งศรัทธาให้โพไซดอน 4000 ศรัทธา ( +200 ความโปรดปราน)

ภารกิจ : +35 ความโปรดปรานจากโพไซดอนจากการบูชาถวายของ

หินเทพสมุทร : + 50 ความโปรดปรานเมื่อนำไปบูชาเทพสมุทร

*******

"ข้า ไนมีเรีย รีอังก้า เฮนลาดิส ขอถวายเกียรติยศแก่เทพเห่งท้องฟ้า ซุส"

จำนวนเกียรติยศที่มอบให้: 3000 ( +80 ความโปรดปราน)

และเผาหลักฐานการย่อย 10 ชิ้น = 1000 ค่าเกียรติยศ บูชาซุส ( +20 ความโปรดปราน)

(ทุก ๆ 1000 เกียรติยศ LV MAX = +20 ความโปรดปรานต่อเทพองค์นั้น)

—--ทั้งสอง—-

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ โบนัสความโปรดปราน +15

กุหลาบน้ำเงินทอง : เมื่อสวมใส่จะทำให้การมีปฏิสัมพันธ์กับ NPC/TGC/Satyr/Lares/บูชาเหล่าเทพ+5

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

27.07.2025 | 12:00 PM

ไอเย็นของอำนาจที่มองไม่เห็นและกลิ่นหอมจางๆ ของเทพีแห่งโชคชะตาค่อยๆ เลือนหายไป, ถูกแทนที่ด้วยความเงียบและไอเย็นของหินอ่อนที่คุ้นเคยในเคบินหมายเลขสิบเก้า บุรุษชาวรัสเซียยืนนิ่งอยู่กลางห้อง, พยายามประมวลผลการเผชิญหน้าที่ไม่คาดฝัน

ชายหนุ่มถินกายใจก่อนเดินไปเก็บของไว้ที่ห้องตนเองขั่วคราวระหว่างที่ห้องเก็บของยังไม่เรียบร้อยดี เขาจัดวางข้าวของทั้งหมดที่เคยแบกรับไว้ในอ้อมแขนลง ทุกการกระทำเชื่องช้าและถูกควบคุม, เป็นการพยายามจะนำระเบียบกลับคืนมาสู่ความคิดที่กำลังสับสนวุ่นวาย

เมื่อทุกอย่างเข้าที่, ความหิวที่ถูกลืมเลือนไปก็เริ่มเรียกร้องความสนใจ เขาก้าวออกจากเคบิน, มุ่งหน้าไปยังศาลาอาหารที่ยังคงคึกคักไปด้วยเหล่าเดมิก็อด, เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะดังระงม, เป็นภาพของความปกติที่ดูเหมือนจะอยู่ห่างไกลจากประสบการณ์ของเขาเมื่อครู่ลิบลับ

หลังจากรับอาหารกลางวัน—สเต็กเนื้อสันในที่ย่างมาอย่างสมบูรณ์แบบ, มันบด, และสลัดที่เขาเลือกจะเขี่ยทิ้งไปอยู่ข้างจาน—เขาก็ไม่ได้ตรงไปนั่งที่โต๊ะในทันที แต่กลับเดินตรงไปยังเตาหลอมทองสัมฤทธิ์ที่ลุกโชนอยู่ใจกลางศาลาอาหาร

ดาชิตัดเอาชิ้นที่ดีที่สุดของสเต็ก, ชิ้นที่นุ่มและชุ่มฉ่ำที่สุด, แล้วโยนมันเข้าไปในกองไฟ, เนื้อชั้นดีส่งเสียงฉ่าและกลิ่นหอมฟุ้งเมื่อสัมผัสกับความร้อนมหาศาล

เขาไม่ได้ระลึกถึงมารดาของเขา, แต่กลับนึกถึงสัญญากับราชันย์แห่งโอลิมปัสที่เขาได้ทำไว้ก่อนออกเดินทาง มันคือการลงทุนทางการเมือง, คือการวางหมากตัวสำคัญบนกระดานแห่งทวยเทพที่เขาเพิ่งจะตระหนักว่าตัวเองได้ก้าวลึกเข้าไป

"ข้าแต่ซุส, ราชันย์แห่งทวยเทพ" เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบและเปี่ยมด้วยความเคารพ, แม้จะไม่มีใครสนใจฟัง "ข้าพเจ้าขอถวายเกียรติยศทั้งหมดจากการทำภารกิจเก็บกู้คทาคาดูเซียส...แด่ท่าน"

คำประกาศนั้นไม่ได้ดัง, แต่กลับหนักแน่น, เป็นการปิดดีล, เป็นการปฏิบัติตามสัญญาที่ให้ไว้กับผู้มีอำนาจสูงสุด, เพื่อให้แน่ใจว่าในสมการอำนาจที่ซับซ้อนนี้…เขาได้เลือกข้างที่ถูกต้องแล้ว

เมื่อเปลวไฟกลืนกินเครื่องเซ่นจนหมดสิ้น, บุตรแห่งไทคีก็หันหลังให้กับเตาหลอม, เดินตรงไปยังโต๊ะว่างตัวหนึ่งที่อยู่ห่างไกลผู้คนที่สุด, เพื่อจะกินอาหารมื้อแรกของเขาในรอบหลายวัน…ในฐานะบุตรชายที่ได้รับการยอมรับจากเทพีแห่งโชคชะตา

ข้าแอ็กเซล มิคาอิลอฟ ขอถวายเกียรติยศแก่ซุส, ราชันย์แห่งทวยเทพ

จำนวนเกียรติยศที่มอบให้: 3000

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

27.07.2025 | 06:30 PM

มื้อค่ำผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วและเงียบงัน, เป็นเพียงการเติมพลังงานให้ร่างกายมากกว่าจะเป็นการพักผ่อนหย่อนใจ ฟีดข่าวบน Social Nectar ที่เขาเพิ่งเลื่อนผ่านเมื่อครู่—ภาพของคลื่นที่บ้าคลั่งในทะเลแคริบเบียน, พาดหัวข่าวที่ไม่เป็นทางการแต่เต็มไปด้วยความกังวลของเหล่าบุตรแห่งเทพสมุทร—ยังคงติดอยู่ในความคิดของเขา มันคือข้อมูล, คือตัวแปรใหม่ที่ต้องจัดการ

บุตรแห่งโชคชะตาไม่ได้มาในฐานะผู้ศรัทธาที่ร้อนรน…แต่มาในฐานะนักลงทุนผู้มองเห็นความเสี่ยงที่กำลังจะส่งผลกระทบต่อ 'ตลาด' โดยรวม

เขาเดินไปยังเตาไฟศักดิ์สิทธิ์ที่ยังคงลุกโชน, ในมือของเขาคือของบรรณาการที่ถูกเลือกสรรมาอย่างดี ไม่ใช่ด้วยความศรัทธา, แต่ด้วยการคำนวณ

หนึ่ง, เสื้อฮาวายลายดอกชบาสีสันสดใส—สัญลักษณ์ที่ชัดเจนและตรงไปตรงมาที่สุด, เป็นการยอมรับในภาพลักษณ์ของเทพแห่งท้องทะเลที่ใครๆ ก็รู้จัก

สอง, พลาเคนตา—ขนมเค้กน้ำผึ้ง, เครื่องเซ่นตามธรรมเนียมโบราณ, เป็นการแสดงความเคารพต่อกฎกติกาของเกม

และสาม, ของบรรณาการที่ดูไม่เข้าพวกที่สุด…หลอดยาดมพลาสติกอันเล็ก—สัญลักษณ์ของการบรรเทาความเครียดในรูปแบบที่จับต้องได้

เขาไม่ได้สวดอ้อนวอน, แต่กลับเอ่ยถ้อยคำที่ถูกเรียบเรียงมาราวกับเป็นการแถลงการณ์ทางธุรกิจ

"โพไซดอน" เขากล่าวกับเปลวไฟ, น้ำเสียงเรียบเฉยและเปี่ยมด้วยความเคารพที่ถูกควบคุมไว้เป็นอย่างดี "ตามคำร้องขอของเทพีอะธีน่า…และจากสถานการณ์ที่ปรากฏ พวกเราต่างก็รับรู้ได้ถึงความไม่สงบในอาณาเขตของท่าน ซึ่งมันกำลังส่งผลกระทบต่อเสถียรภาพโดยรวม"

เขาค่อยๆ วางวัตถุทั้งสามชิ้นลงในกองไฟอย่างนุ่มนวล, ไม่ได้เป็นการโยน, แต่เป็นการมอบให้

"นี่คือการแสดงความปรารถนาดีเล็กๆ น้อยๆ…เพื่อหวังว่ามันจะช่วยบรรเทาความไม่สบายใจของท่านได้บ้าง"

เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์กลืนกินทุกสิ่งอย่างรวดเร็ว เสื้อฮาวายสลายหายไปในประกายไฟสีสันสดใส ขนมเค้กน้ำผึ้งกลายเป็นสีดำและแตกเป็นเถ้าถ่าน และหลอดยาดมพลาสติกหดงอและหลอมละลาย ส่งกลิ่นเมนทอลจางๆ ลอยขึ้นมาปะปนกับกลิ่นควันไฟ

เมื่อธุรกรรมเสร็จสิ้น ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดก็หันหลังให้กับเปลวไฟ ไม่ได้รอคอยสัญญาณตอบรับใดๆ การเอาใจเทพเจ้าก็ไม่ต่างอะไรจากการบริหารความเสี่ยงในรูปแบบหนึ่ง…

และเขาก็เป็นนักลงทุนที่ไม่ชอบปล่อยให้ตัวแปรที่ควบคุมได้หลุดมือไป

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย: เสื้อฮาวาย, พลาเคนตา,ยาดม

เทพที่ถวายของ: โพไซดอน

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: "ตามคำร้องขอของเทพีอะธีน่า…และจากสถานการณ์ที่ปรากฏ พวกเราต่างก็รับรู้ได้ถึงความไม่สงบในอาณาเขตของท่าน ซึ่งมันกำลังส่งผลกระทบต่อเสถียรภาพโดยรวม นี่คือการแสดงความปรารถนาดีเล็กๆ น้อยๆ…เพื่อหวังว่ามันจะช่วยบรรเทาความไม่สบายใจของท่านได้บ้าง"

Heroes: +25 ความโปรดปราน

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ: +15 ความโปรดปราน

ข้าแอ็กเซล มิคาอิลอฟ ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่เทพโพไซดอน

จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 2000

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Jemena BELIEVER

Jimena Fernández

📅 วันที่: 31 กรกฎาคม พุทธศักราช 2568

🌓 หัวข้อ:  ใต้เปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ — บทสนทนาระหว่างหัวใจและทวยเทพ

📍 สถานที่: โรงอาหาร, เตาไฟบูชาเทพ

      แสงแดดอ่อนๆ ตอนบริเวณยามบ่าย ของ ปลายวัน ลูบไล้ผ่านพุ่มไม้รอบลานกว้างเบื้องหลังโรงอาหารด้วยสีทองอบอุ่น บรรยากาศที่อยู่รอบ ๆ ตรงบริเวณลานเงียบสงบจนได้ยินเสียง ของ ใบไม้ไหวตามแรงลม ราวกับว่าธรรมชาติกำลังกลั้นหายใจให้เกียรติแด่สถานที่อันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้  "เตาไฟบูชาเทพ" สถานที่ซึ่งเป็นทั้งสถานที่พักผ่อน แลกเปลี่ยนความในใจ และฝากคำขอถึงทวยเทพผู้มองลงมาอย่างเงียบงัน

      และแล้วภายใต้ความสงบที่คล้าย กับ บทเพลงโบราณนั้น ร่างของเด็กสาวคนหนึ่ง ค่อยๆ เริ่มทำการปรากฏตัวขึ้นมาท่ามกลางแสงแดดที่ทอดตัวลงบนบริเวณพื้นหิน สาวน้อยตัวเล็กๆ เธอมีนามว่า ฮิเมนา เฟร์นันเดช ค่อย ๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวเท้าบาง เดินเข้ามาด้วยความนอบน้อม ชุดค่ายฮาล์ฟบลัดสีส้มตัดกับกระโปรงสีดำสนิทและรองเท้าผ้าใบขาวสะอาด ผมดำขลับถูกรวบไว้อย่างเรียบร้อย หลังจากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นทำการมองเปลวเพลิงกลางลานด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยคำถาม และความหวังอันเร้นลึก

     ในอ้อมแขนของเธอ ในตอนนี้ มีห่อผ้ากำมะหยี่ขนาดเล็กสีดำสนิท ผูกด้วยริบบิ้นเงินละมุน หลังจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ เริ่มทำการ เปิดมันออก และหยิบ "เดรสลายเสือ" นำออกมาด้วยท่าทางอ่อนโยน  ชุดที่ไม่ได้เป็นเพียงผ้า แต่เป็นตัวแทนของความกล้าหาญที่เคยมี ความมั่นใจที่เธอเคยภาคภูมิ  หลังจากนั้นเธอก็ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก สาวน้อยฮิเมนา หรือว่า จีน่าก็ได้ทำการเอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบางว่า

     “ท่านเทพนิกช์ที่… ผู้เป็นสตรีแห่งรัตติกาลและเงามืด หนูอาจไม่รู้ว่าท่านกำลังจะฟังอยู่ไหม... แต่หนูหวังว่า ท่านจะรู้ ว่าหนู... กำลังพยายาม”

     น้ำเสียงของสาวน้อยฮิเมนาฟังดูเบาบางเหมือนลมหายใจในค่ำคืนอันเงียบงัน เธอยื่นชุดเดรสลายเสือผืนนั้นเข้าสู่เปลวเพลิง พลันไฟลุกโชนไหวระริกขึ้นอย่างอ่อนโยน ราวกับเปลวเพลิงเองก็เคารพในของถวายจากใจ 

     เปลวไฟสีทองอ่อนกลืนผืนผ้าไปอย่างเงียบงัน ไม่มีเสียงหวีดร้องของเนื้อผ้าที่ไหม้ มีแต่แค่เพียงแสงสว่างที่แปรเปลี่ยนเป็นประกายเล็ก ๆ ฟุ้งขึ้นสู่อากาศรอบตัว เหมือนดวงดาวน้อย ๆ ล่องลอยกลับคืนสู่ท้องนภา ก่อนที่เธอจะได้ทำการเปล่งน้ำเสียงและเอ่ยคำพูด ออกมาจากริมฝีปากบาง อีกประโยคหนึ่งว่า

     “หากท่านมองเห็น โปรดรับรู้ว่าหนูยอมสละสิ่งที่รักที่สุด เพื่อเป็นสื่อกลางถึงท่าน...”

     หลังจากนั้น เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการหลับตา พนมมือแนบอก ใจสงบประหนึ่งบ่อน้ำที่ไร้คลื่น ใบหน้าเล็ก ๆ ฉายแววศรัทธาแม้จะไม่แน่ใจว่าเสียงของเธอจะไปถึงดวงดาวได้หรือไม่ก็ตาม ก่อนที่เธอจะไดทำการเปล่งน้ำเสียงและเอ่ยคำพูด ออกมาจากริมฝีปากบาง อีกประโยคหนึ่งว่า

      “ขอให้ท่านโปรดช่วยชี้นำหนู... หากหนูหลงทาง ก็จงเป็นเงาที่คอยกระซิบ หากเวลาที่หนูกำลังรู้สึกหวาดกลัว... ก็ขอให้ท่านเป็นเสียงในความมืดที่สั่นสะเทือนใจให้กล้าอีกครั้งด้วยเถิดเจ้าคะ…”

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Jimena Fernández (ฮิเมนา เฟร์นันเดช)

ของที่ถวาย:  เดรสลายเสือ

เทพที่ถวายของ: เทพีนิกซ์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: หนูเคยอ่านเจอเรื่องราว ของ ท่านที่ห้องสมุด เลยตั้งใจนำสิ่งของมาถวายท่านในวันี้ค่ะ

          

Jemena BELIEVER

Jimena Fernández

📅 วันที่: 1 สิงหาคม พุทธศักราช 2568

🌓 หัวข้อ: พิธีถวายแผ่นเสียงแด่เทพเฮอร์มีส

📍 สถานที่: โรงอาหาร , เตาไฟบูชาเทพ

        แสงทองของดวงอาทิตย์มิได้อ่อนแรงลงเลยแม้เพียงแค่ชั้วครู่ ยามกลางวันที่ทอดยาวอย่างไม่มีวันรู้จักจบ จักสิ้นยิ่งตอกย้ำความเวิ้งว้างภายในดวงจิตของเธอมากขึ้นไปอีก สาวน้อยตัวเล็กๆ นามว่า ฮิเมนา เฟร์นันเดซ ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบางเดินทางเข้ามาจนถึงตรงบริเวณหน้าเตาไฟบูชาเทพ สถานที่ที่แม้จะถูกเปิดอย่างโล่งแจ้ง แต่ทว่าก็มีบางสิ่งบางอย่างที่มองไม่เห็นห้อมล้อมไว้ด้วยแรงศรัทธาและความหวังแห่งทวยเทพทั้งมวล

     เธอค่อยๆ เริ่มทำการก้าวเรียวขาเดินไปอย่างเงียบงัน เท้าสัมผัสกับตรงบริเวณผืนหินที่แสนเรียบเย็น แสงแดดทอดผ่านตรงบริเวณเส้นผมสีดำสนิทของเธอที่ถูกถักเป็นเปียอย่างเรียบร้อย หลังจากนั้นก็เริ่มมีกลิ่นของควันจาง ๆ จากบริเวณเตาไฟบูชาลอยมาปะทะที่ตรงบริเวณปลายจมูกคล้ายกับกำลังจะทำการทักทายผู้มาเยือนด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

    ที่อยู่ภายในบริเวณอ้อมแขนของเธอ ในตอนนี้ และ เวลานี้ ก็คือสิ่งของบางสิ่งบางอย่าง อยากรู้กันแล้วสินะคะ ว่ามันคืออะไร มันก็คือ แผ่นเสียงสีดำ เก่าคร่ำที่ม้วนอยู่ในผ้าไหมขาวสะอาด เหมือน กับ จะเป็นสิ่งของที่มีความล้ำค่าที่เธอหวงแหน มันไม่ใช่แค่แผ่นเสียงธรรมดาๆ ทั่วไป แต่สำหรับตัวเธอแล้วนั้นมันก็คือ “เสียงของความทรงจำ” ที่พาเธอย้อนกลับไปในห้วงเวลาที่อบอุ่นและก็แสนจะเต็มไปด้วยความรู้สึกปลอดภัย ของ จีน่ากับเขา…ผู้เป็นพ่อนิโคไล หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก สาวน้อยจีน่า หรือ ฮิเมนา ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง เป็นประโยคที่ว่า

สาวน้อยฮิเมนา (เริ่มมีน้ำเสียงพร่าขึ้นมา เมื่อมีสายลมพัดผ่านเข้ามาอย่างช้าๆ) “ข้ามาเพื่อทำการถวายสิ่งของสักการะ… ไม่ใช่ในฐานะบุตรของเทพองค์ใด… แต่ในฐานะมนุษย์ผู้หลงทาง… ที่ยังศรัทธาในพลังของความเมตตาและการเริ่มต้นใหม่อยู่เสมอ”

   หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการทรุดตัวลงนั่งอยู่ตรงบริเวณเบื้องหน้าเปลวไฟที่เต้นสั่นระริกอยู่ตรงบริเวณเบื้องหน้า เปลวเพลิงค่อยๆ เริ่มทำการส่องสะท้อนเข้าไปภายในข้างในบริเวณนัยน์ตา ของเธอคล้ายกับเงาที่กำลังส่องแสงสะท้อนของดวงดาวที่กำลังหล่นหายไปในจักรวาลอันไร้ที่สิ้นสุดอยู่

     สาวน้อยฮิเมนา ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือ (ไปหยิบแผ่นเสียงขึ้นอย่างทะนุถนอม) ก่อนที่นางจะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง เป็นประโยคที่ว่า “เสียงของข้าคือเสียงของความคิดถึง… เสียงของวันวานที่ยังไม่เคยลบเลือนและจางหายไปเลยแม้แต่สักวันและวินาทีเดียว… ข้าขอทำการมอบมันแด่ท่าน ท่านเทพเฮอร์มีส ผู้ปกป้องนักเดินทาง… ถึงแม้ว่าตัวของข้าจะมิได้ถือกำเนิดจากท่าน แต่ข้าหวังว่า ท่านจะรับฟังเสียงของข้าด้วยใจที่เปิดกว้างไม่มากก็น้อยนะคะ”

    มือเรียวบางของสาวน้อยเริ่มที่จะค่อย ๆ นำแผ่นเสียงไปทำการสัมผัสเหนือตรงบริเวณเปลวไฟ กลิ่นไม้หอมจาง ๆ เริ่มที่จะทำการปะปนกับควันไฟบาง เศษผ้าไหมเริ่มร่วงหล่นเป็นเถ้าถ่าน ความอบอุ่นของเปลวไฟค่อยๆ เริ่มทำการแทรกผ่านอากาศเข้าสู่ตรงบริเวณผิวหนัง แต่ที่ร้อนกว่านั้น ก็คือหัวใจของเธอที่เต้นถี่ ราวกับกลัวว่า...เสียงที่เธอได้ทำการสื่อสาร และก็ส่งออกไปด้วยความรู้สึกและหัวใจจะไม่มีวันถูกได้ยิน ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับเอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง เป็นประโยคที่ว่า

    ในตอนนี้สาวน้อยตัวเล็กๆ อย่าง ฮิเมนา (เธอเริ่มมีแววตาที่แดงระเรื่อ และเริ่มพูดกับเปลวไฟ) “ข้ากลัว… กลัวว่าจะไม่มีใครเห็น… ไม่มีใครเข้าใจในคำพูดและสิ่งที่ข้าต้องการจะทำการสื่อสารออกมา… ”หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดขึ้นมาต่ออีกประโยคหนึ่งว่า “แต่ข้าจะยังส่งมอบเสียงนี้ไป… เพราะข้ายังมีความเชื่อมั่นว่า สิ่งที่มองไม่เห็น อาจอยู่ใกล้กว่าที่ตัวเราเองคิด”

   พอจบคำพูด ของ เธอลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก หลังจากนั้นเปลวเพลิงพลันลุกวาบขึ้นสูงเพียงครู่หนึ่ง ราวกับรับรู้เรื่องราวทุกสิ่งทุกอย่าง… แผ่นเสียงหายไปหมดแล้ว สิ่งที่คงเหลือทิ้งไว้มีเพียงแค่เถ้าดำที่หมุนคว้างขึ้นไปตรงบริเวณฟากฟ้า ก่อนจะค่อยๆ เริ่มทำการจางหายไปราวกับไม่เคยมีอยู่จริง หลังจากนั้นสาวน้อยจีน่า หรือฮิเมนา ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับเอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง ออกมาเป็นประโยคที่ ว่า

    สาวน้อยตัวเล็กๆ อย่างฮิเมนา ค่อยๆ เริ่มทำการ(กระซิบคำพูดออกไปอย่างแผ่วเบา)

“หากข้าเป็นแค่เงา… ขอให้เป็นเงาที่ไม่มีวันจะเดินหลงทางด้วยเถิดเจ้าคะ”

    แล้วหลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนักเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการยืนขึ้น ก่อนจะค่อยๆ ทำการสะบัดชายกระโปรงเบา ๆ แสงอาทิตย์ยังคงสาดส่องลงมาอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น แต่ทว่าในตอนนี้หัวใจของเธอก็เริ่มจะรู้สึกเบาบางขึ้นมาเล็กน้อย เหมือนกับว่ามีใครบางคนแม้จะอยู่ไกลเกินไขว่คว้า ได้รับรู้ และ ก็ได้ยินเสียงเธอแล้วในที่สุด

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Jimena Fernández (ฮิเมนา เฟร์นันเดช)

ของที่ถวาย: แผ่นเสียง

เทพที่ถวายของ: เทพเฮอร์มิส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: หนูรู้สึกศรัทธา และ ก็ชื่นชอบในการเดินทาง อีกทั้งตอนนี้หนูก็ยังไม่ได้รับการรับรองจากเทพองค์ใด การได้อยู่ภายในกระท่อม ของ ท่านจึงเป็นความสุขสำหรับหนูมาก หวังว่าท่านจะได้รัยแผ่นเสียงนะคะ

Nymeria HEROES

28-07-2025 18.00 AM

I want to be your everything little darling

 คำพูดสุดท้ายของเอมีเลียยังคงก้องอยู่ในโสตประสาท ‘ผ่านแล้ว’ มันเป็นเพียงสองคำสั้นๆ แต่กลับมีน้ำหนักเทียบเท่ากับชัยชนะในสงครามเล็กๆ สักสมรภูมิหนึ่ง ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดทั้งวันถูกความภาคภูมิใจเข้าแทนที่จนเกือบหมดสิ้น แต่แล้วความรู้สึกที่ค้างคาใจอยู่ตลอดก็พลันกระจ่างชัดขึ้น

ยังเหลือธุระที่ต้องจัดการ

หลังจากการฝึกฝนอันหนักหน่วงสิ้นสุดลง ร่างอรชรในชุดที่ชุ่มเหงื่อก็ไม่ได้มุ่งหน้ากลับไปยังเคบินทันที แต่กลับเดินไปยังใจกลางของค่าย ที่ซึ่งเตาไฟศักดิ์สิทธิ์ยังคงลุกโชนต้อนรับยามโพล้เพล้ แหวนดาราจรัสในนิ้วยังคงมีภาระสุดท้ายที่ต้องปลดเปลื้องก่อนการเดินทางในวันพรุ่งนี้

“ให้ตายเถอะ นี่เธอไม่คิดจะไปอาบน้ำก่อนรึไง” เสียงของวิญญาณสาวดังขึ้นอย่างทนไม่ไหว “สภาพเธอดูไม่ต่างจากพวกชาวบ้านที่หนีตายมาจากเมืองปอมเปอีเลยนะ ทั้งฝุ่นทั้งเหงื่อ น่าขยะแขยงชะมัด”

“ธุระสำคัญต้องมาก่อนความสบายส่วนตัว... บางทีฉันก็สงสัยตัวเองเหมือนกันนั่นล่ะ” เจ้าของนัยน์ตาลึกลับตอบกลับเรียบๆ ขณะล้วงเข้าไปในกระเป๋ามิติ

หลักฐานการย่อยสลายวัตถุต้องสาปทั้งหมดสามสิบแปดชิ้นถูกโยนเข้าไปในกองไฟศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่ไยดี เปลวเพลิงสีส้มกลืนกินพวกมันเข้าไปอย่างตะกละตะกลาม ก่อนจะสว่างวาบขึ้นเป็นประกายสีทอง เป็นการเปลี่ยนสสารแห่งความมืดให้กลายเป็นค่าเกียรติยศแห่งแสงสว่างที่มองไม่เห็น มันคือธุรกรรมทางจิตวิญญาณที่เรียบง่ายแต่ทรงประสิทธิภาพ

เมื่อสะสางเรื่องสมบัติพัสถานเรียบร้อยแล้ว ความคิดก็ล่องลอยไปถึงการเดินทางในวันพรุ่งนี้ ภารกิจที่ต้องใช้สมองมากกว่ากำลัง การมีพันธมิตรที่แข็งแกร่งเป็นเรื่องดี แต่ปัญญาที่จะนำพาตัวเองและคนอื่นๆ ให้รอดพ้นจากหายนะนั้นสำคัญกว่า

สตรีรอยยิ้มเรียบคุกเข่าลงเบื้องหน้ากองไฟที่ยังคงอบอุ่น สองมือประสานกันไว้ที่หน้าอกในท่วงท่าที่ดูสง่างามและเปี่ยมด้วยความเคารพ

“ข้า, ไนมีเรีย รีอังก้า เฮนลาดิส” เสียงที่เปล่งออกมานั้นสงบนิ่งและมั่นคง “ขอแสดงความกล้าหาญต่ออะธีน่า เทพีแห่งปัญญาและกลยุทธ์ โปรดประทานแสงสว่างแห่งความเฉียบแหลมให้แก่ข้าในการเดินทางที่กำลังจะมาถึงนี้ด้วยเถิด”

ไม่มีเสียงตอบรับจากสวรรค์ ไม่มีสัญญาณใดๆ นอกเสียจากเปลวไฟที่เต้นระริกอย่างเป็นปกติ แต่นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับลูกสาวแห่งเฮคาที เพราะการร้องขอในครั้งนี้ไม่ได้เป็นการวิงวอน แต่คือการประกาศเจตจำนง

หลังทำทุกสิ่งที่ตั้งใจไว้เสร็จสิ้น หญิงสาวก็ลุกขึ้นยืน ปัดฝุ่นที่เข่าเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังให้กับเตาไฟที่กำลังจะทำหน้าที่ให้ความอบอุ่นแก่ชาวค่ายในยามค่ำคืนต่อไป สองเท้าก้าวเดินไปบนเส้นทางที่คุ้นเคย มุ่งหน้าสู่เคบิน 20 บ้านที่เปรียบเสมือนครรภ์มารดาและป้อมปราการในเวลาเดียวกัน

พรุ่งนี้คือวันแห่งการออกเดินทาง วันนี้จึงควรจะเป็นวันแห่งการอำลา

อย่างน้อย ก็ควรจะบอกลาแม่สักหน่อยคงจะดี

******

เผาหลักฐานการย่อย 38 ชิ้น = 3800 เกียรติยศ

ข้า ไนมีเรีย รีอังก้า เฮนลาดิส ขอแสดงความกล้าหาญต่ออะธีน่า เทพีแห่งปัญญาและกลยุทธ์

จำนวนความกล้าหาญที่มอบให้: 3000 (เลือกหินอัพเกรด)

ทุก ๆ 1000 ความกล้า +5 ความโปรดปราณจากเทพองค์นั้น

****

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ โบนัสความโปรดปราน +15

กุหลาบน้ำเงินทอง : เมื่อสวมใส่จะทำให้การมีปฏิสัมพันธ์กับ NPC/TGC/Satyr/Lares/บูชาเหล่าเทพ+5

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Jemena BELIEVER

Jimena Fernández

📅 วันที่:  8 สิงหาคม พุทธศักราช 2568

🌓 หัวข้อ: พิธีถวายบูชาแด่เทพีแห่งความรัก

📍 สถานที่:  เตาไฟบูชาเทพ

แสงแดดในยามตอนช่วงเวลาบ่ายคล้อยเริ่มค่อยๆที่จะทำการทอดตัวอ่อนลงเมื่อสาวน้อยจีน่าค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบาง พร้อม กับ ทำการถือกล่องไม้ใบเล็ก ๆ นำออกมาจากตรงบริเวณโถงอาหารประจำ ของ ค่ายฮาล์ฟบลัดด้วย และที่ภายในบริเวณกล้องไม้ใบเล็กๆ ที่เธอกำลังถือไว้อยู่ภายในมือ ภายในด้านใน ของ กล่องไม้ใบเล็กจิ๋วใบนี้ก็ได้ทำการบรรจุสร้อยไข่มุกตาฮิตีเม็ดกลมเงางามราวกับหยดน้ำค้างจากท้องทะเลลึกอยู่ และสร้อยเส้นนี้ก็ถือเป็นสมบัติล้ำค่าที่เธอตั้งอกตั้งใจเก็บหอมล้อมริบเงินดอลลาร์เพื่อซื้อมันมามอบให้กับนางในวันนี้ และสำหรับตัวของเธอแล้วนั้นสร้อยเส้นนี้ มันไม่ใช่เพียงแค่เครื่องประดับชิ้นหนึ่ง แต่เป็นสัญลักษณ์ของความงาม ความอ่อนโยน และสายสัมพันธ์ ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่เทพีอะโฟรไดท์ทรงปกปักรักษาไว้มาโดยเสมอ

เตาไฟบูชาตั้งอยู่ใจกลางลานศักดิ์สิทธิ์ ล้อมรอบด้วยเสาหินสลักลวดลายดอกกุหลาบและหอยสังข์ เปลวไฟภายในเตาผิงเต้นไหวราวกำลังรอคอยการมาถึงของเธออยู่ กลิ่นกำยานลอยอบอวล ทำให้บรรยากาศที่กำลังอยู่รอบตัว ของ เธอในตอนนี้ และ เวลานี้เต็มไปด้วยความเงียบสงบลงชั่วขณะ

หลังจากนั้นสาวน้อยตัวเล็กๆ นามว่า จีน่าก็ค่อยๆ เริ่มทำการคุกเข่าลงตรงบริเวณหน้ากองไฟ พร้อมกับค่อยๆ เริ่มทำการ วางกล่องไม้เอาไว้ตรงบริเวณเบื้องหน้าอย่างอ่อนน้อม หลังจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวา ไปทำการเปิดฝากล่องออกกว้าง เผยให้เห็นประกายรุ้งของไข่มุกที่กำลังค่อยๆ เริ่มทำการสะท้อนแสงเพลิงออกมาอย่างงดงาม ก่อนที่หลังจากนั้น เธอจะเริ่มค่อยๆ ทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ ทำการเอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง เป็นประโยคที่ว่า

"ข้า… ขอมอบของล้ำค่านี้แด่พระองค์ เทพีอะโฟรไดท์ ผู้ทรงนำพาความรักและก็ความงดงามมาสู่โลกและดินแดน ของ เรา"

พอหลังจากที่จบคำพูดลงไหได้เพียงแค่ไม่นานนัก หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มที่จะทำการใช้มือทั้งสองข้างยกกล่องไม้ใบเล็กๆ ที่ทำการบรรจุ และ ทำการใส่สร้อยเอาไว้อยู่ ทำการชูขึ้นมาที่ตรงบริเวณเหนือศีรษะ แล้วค่อย ๆ เริ่มทำการวางลงตรงบริเวณเปลวเพลิง ราวกับว่าเธอกำลังปล่อยให้มันล่องลอยจากโลกมนุษย์ขึ้นสู่ห้วงสวรรค์ หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็เมมีเสียงแตกเบา ๆ ดังขึ้นเมื่อเปลวไฟโอบรับของถวาย ควันสีเงินบางเบาก็ค่อยๆ เริ่มทำการลอยขึ้นไปสู่ท้องฟ้าเหมือนสายหมอกในยามเช้า

เมื่อเปลวเพลิงค่อยๆ เริ่มทำการกลืนกินสร้อยจนหมด สาวน้อยตัวเล็กๆ นามว่าจีน่า ค่อยๆ เริ่มทำการหลับตาลงอย่างช้าๆ พร้อมกับค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง ของ ตัวเธอเอง เป็นประโยคที่ว่า 

"เทพีอะโฟร์ไดท์ผู้สูงส่ง… ข้าหวังว่าพระองค์จะรับรู้ถึงความเคารพและความซื่อสัตย์ของข้า หากข้ามีวาสนา ขอให้พระองค์ประทานพลังใจให้ข้าเดินในเส้นทางที่ถูกต้อง และช่วยนำพาให้ข้าให้ได้พาลพบเจอแต่สิ่งที่หัวใจค้นหาด้วยเถิด"

พดจบคำพูด ของ เด็กหญิงสาวตัวน้อยๆ ลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นก็เริ่มที้จะปรากฏเปลวไฟพลันโหมแรงขึ้นชั่วขณะ ก่อนที่จะค่อยๆกลับคืนสู่ความเงียบสงบดังเดิม ราวกับว่านี่เป็นสัญญาณว่าพระองค์ทรงรับฟังคำอธิษฐานนั้นแล้วนั่นเอง

หลังจากนั้นเพียงแครไม่นานนัก สาวน้อยตัวเล็กๆ อย่างจีน่า ก็ค่อยๆ เริ่มทำการลืมตาตื่นขึ้นมาเธอค่อยๆ เริ่มทำการ สูดลมหายใจเข้าออกอย่างลึก ๆตอนนี้เธอมีความรู้สึกราวกับภายในจิตใจเต็มไปด้วยความรัก และ ก็ความอบอุ่นมากขึ้นกว่าเดิม ถึงแม้ว่าจะไม่มีถ้อยคำตอบกลับจากสวรรค์ แต่เธอก็สามมารถทำการสัมผัสได้ถึงการรับรู้บางอย่างสายสัมพันธ์เงียบงันที่เชื่อมโยงระหว่างเธอกับเทพีแห่งความรัก

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Jimena Fernández (ฮิเมนา เฟร์นันเดช)

ของที่ถวาย: สร้อยไข่มุกตาฮิตี

เทพที่ถวายของ: เทพีอะโฟร์ไดทื

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: หนูรู้สึกศรัทธา และ ก็ชื่นชอบในความรัก และก็ความงดงามมากๆ เลยค่ะ และถึงตัวของหนูจะพึ่งเดินทางกลับเข้ามาถึงค่ายฮาล์ฟบลัดได้แค่เพียงไม่กี่นาทีนี้นี่เอง แต่หนูก็มีความตั้งอกตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะต้องนำของมาสักการะถวายท่านให้ได้ หวังว่าท่านจะชื่นชอบสิ่งของชิ้นนี้นะคะ

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

08.08.2025 | 08:30 PM

มื้ออาหารค่ำในศาลาใหญ่เป็นเพียงการเติมเชื้อเพลิงให้ร่างกาย, ไม่ใช่กิจกรรมทางสังคม สำหรับเขาแล้ว, มันคือการทำธุรกรรมที่จำเป็น, คือการแลกเปลี่ยนเวลากับพลังงานที่จับต้องได้ เขากินอย่างเงียบเชียบและมีประสิทธิภาพ, ไม่ได้สนใจเสียงจอแจหรือการพูดคุยของเหล่าเดมิก็อดคนอื่นๆ รอบตัวที่เริ่มเบาบางลงด้วยเป็นเวลาที่ผู้คนพักผ่อน

เมื่อภารกิจการเติมพลังงานเสร็จสิ้น, เขาก็ไม่ได้มุ่งหน้ากลับไปยังเคบินของตัวเองในทันที แต่กลับเดินตรงไปยังเตาไฟบูชาเทพที่ซึ่งเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ยังคงเต้นระริก, ส่งความอบอุ่นและแสงสีทองอ่อนจางออกไปโดยรอบ, เป็นเหมือนประภาคารที่ไร้เสียงสำหรับเหล่าเดมิก็อดผู้หลงทาง

คืนนี้ไม่สิช่วงนี้ การลงทุนของเขาไม่ได้มีไว้สำหรับผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่คุ้นเคย แต่เขารู้ดีว่านางย่อมเข้าใจ 

บุตรแห่งโชคชะตาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าเปลวไฟที่ร้อนระอุ, มองดูเศษอาหารและดอกไม้ที่ถูกโยนเข้าไปก่อนหน้านี้กำลังมอดไหม้กลายเป็นควันแล้วลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าที่ไม่มีวันมืดมิด เขามองเห็นกลไกของระบบที่ซับซ้อน—ระบบที่ขับเคลื่อนด้วยการแลกเปลี่ยน, การยอมรับ, และอำนาจ

เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเป้, หยิบชุดวอร์มสีเทาเข้มที่ออกมา มันถูกพับไว้อย่างเรียบร้อย, เป็นระเบียบ, และสมบูรณ์แบบ, เป็นตัวแทนของประสิทธิภาพที่เขาชื่นชม

โดยไม่ได้เอ่ยคำอธิษฐานใดๆ, เขาบรรจงวางมันลงไปในเปลวไฟที่ร้อนแรงที่สุด, มองดูเนื้อผ้าค่อยๆ หดตัว, เปลี่ยนสี, แล้วลุกไหม้กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด

เขาเงยหน้าขึ้น, มองตรงไปยังท้องฟ้าสีหม่นที่ไม่มีที่สิ้นสุด, แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบและชัดเจน, เป็นการประกาศเจตนามากกว่าการสวดอ้อนวอน

"ถวายแด่ซุส ราชันแห่งทวยเทพ" เขากล่าว "ชุดนี้เหมาะสำหรับการออกกำลังกายเป็นอย่างยิ่ง" มันไม่ใช่การร้องขอพร แต่เป็นการแสดงความเคารพเชิงกลยุทธ์ เป็นการยอมรับใน ‘ระบบ’ 

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย: ชุดวอร์ม

เทพที่ถวายของ: ซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ชุดนี้เหมาะสำหรับการออกกำลังกายเป็นอย่างยิ่ง

Heroes: +25 ความโปรดปราน

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ: +15 ความโปรดปราน

ข้าแอ็กเซล มิคาอิลอฟ ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่เทพซุส

จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 1000

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

09.08.2025 | 05:30 AM

ตารางเวลาที่อัดแน่นคือความท้าทายทางโลจิสติกส์ที่ต้องถูกบริหารจัดการด้วยประสิทธิภาพสูงสุด, ไม่ใช่ด้วยความรู้สึก สำหรับดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัด, วันนี้คือการลงทุนทางเวลาที่ต้องคำนวณทุกวินาที เขาตื่นขึ้นในความมืดที่ไม่มีอยู่จริงของรุ่งอรุณ, ไม่ใช่เพราะความกระตือรือร้น, แต่เพราะความจำเป็น

เป้าหมายแรกของเขาคือร้านค้าของค่ายที่เปิดให้บริการตลอด 24 ชั่วโมง, เป็นเหมือนสถานีเติมเสบียงสำหรับเหล่าเดมิก็อดที่ไม่เคยมีเวลาพักผ่อนอย่างแท้จริง บุรุษชาวรัสเซียไม่ได้เลือกซื้อขนมหรือของว่างเพื่อความเพลิดเพลิน, แต่เขามุ่งตรงไปยังชั้นวางของที่ให้พลังงานอย่างรวดเร็ว—แซวนวิชสองชิ้นและเครื่องดื่มเกลือแร่ ถูกหยิบใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็วและจ่ายเงินโดยไม่มีการต่อรอง

เสบียงสำหรับวันนี้ถูกจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว…แต่ธุรกรรมที่สำคัญกว่านั้นรออยู่

แทนที่จะเดินตรงไปยังลานฝึก, ร่างสูงกลับเปลี่ยนเส้นทางไปยังจุดเชื่อมต่อทางธุรกรรมที่ร้อนระอุกับเหล่าผู้ถือหุ้นบนยอดเขาโอลิมปัส—เตาไฟบูชาเทพที่ตั้งอยู่ใกล้กับโรงอาหาร เปลวไฟในนั้นยังคงลุกโชนอย่างสม่ำเสมอ, เป็นเครื่องยืนยันถึงการแลกเปลี่ยนที่ไม่เคยหยุดนิ่ง

เขาหยิบแซนวิชออกมาจากกระเป๋า มันคือพลังงานที่จับต้องได้, คือเชื้อเพลิงสำหรับการฝึกซ้อมที่กำลังจะมาถึง

เขาไม่ได้เอ่ยคำอธิษฐานใดๆ, เพียงแค่วางมันลงไปในเปลวไฟที่ร้อนแรงที่สุด, มองดูขนมปังและเนื้อสัตว์ค่อยๆ เปลี่ยนสภาพ, กลายเป็นเครื่องเซ่นที่กำลังจะถูกส่งขึ้นไปเบื้องบน

"แด่ราชันแห่งทวยเทพ" เขากล่าว, น้ำเสียงของเขาเรียบและชัดเจน "พลังงานสำหรับวันอันยาวนาน"

มันคือการลงทุนอย่างต่อเนื่อง, คือการแสดงความเคารพเชิงกลยุทธ์ที่ถูกคำนวณมาอย่างดี, เป็นการยืนยันว่าเขายังคงให้ความสำคัญกับ ‘พันธมิตร’ รายใหม่ที่เขาได้ไปผูกสัมพันธ์ไว้ผ่านการฝึกฝนกับธิดาของพระองค์

เมื่อธุรกรรมเสร็จสิ้น, เขาก็หันหลังให้กับเปลวไฟ, แล้วเดินมุ่งหน้าไปยังต้นสนของธาเลีย, ที่ซึ่งบทเรียนบทใหม่แห่งความแข็งแกร่งกำลังรอคอยอยู่

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย: แซนด์วิช

เทพที่ถวายของ: ซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: แด่ราชันแห่งทวยเทพ พลังงานสำหรับวันอันยาวนานพลังงานสำหรับวันอันยาวนาน

Heroes: +25 ความโปรดปราน

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ: +15 ความโปรดปราน

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri