[หน้าโรงอาหาร] เตาไฟบูชาเทพ

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

เตาไฟบูชาเทพ

จัดการธุระที่บ้านใหญ่เสร็จนาแนตต์ก็เดินต่อมายังโรงอาหาร แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาเช้ามาก ๆ แต่ก็ยังมีชาวค่ายหลายคนที่ตื่นมาฝึกแต่เช้า ส่วนนาแนตต์นั้นตื่นมารับของและก็กินอย่างไรล่ะ

ทว่าก่อนที่จะแวะไปจัดการกับมื้อเช้าของตน เด็กสาวก็แวะมายังเตาไฟบูชาเทพที่ไม่ได้เยือนมานานก่อนเป็นอันดับแรก ในมือเล็กถือช่อดอกคาร์เนชั่นสีชมพูที่แอบไปซื้อมาเมื่อวาน นาแนตต์ระบายยิ้มก่อนจะโยนมันเข้าเปลวเพลิงเป็นการสัการะเทพีมารดาของตน

“อรุณสวัสดิ์ค่ะแม่ เมื่อวานหนูไปสู้กับฮาร์ปี้มา ชนะด้วยนะ ไม่ได้อยากจะยอมรับแต่ว่าหนูเริ่มรู้สึกสนุกกับการอยู่ค่ายนี้แล้วค่ะ”

ริมฝีปากสีสดคลี่ยิ้มบางเบา นาแนตต์รอให้ช่อดอกไม้ถูกเผาไปจนหมดจึงค่อยเดินกลับเข้าไปยังโถงอาหารข้างใน

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Nanette Leblanc

ของที่ถวาย: ช่อดอกไม้

เทพที่ถวายของ: เทพีอะโฟร์ไดท์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความสีชมพูทั้งหมด

Believer +15 ความโปรดปราน

bettyleg

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

14.07.2025 | 07:00 AM

ศาลาอาหารยามเช้ายังคงเป็นฉากละครเดิมๆ—เสียงช้อนส้อมกระทบจาน, บทสนทนาที่ไร้สาระ, และควันหอมกรุ่นจากเครื่องเซ่นที่ถูกโยนเข้าเตาหลอมทองสัมฤทธิ์ แต่สำหรับแอ็กเซล, พิธีกรรมนี้ไม่ใช่การแสดงความเคารพ มันคือการส่งข้อความทางธุรกิจที่ยังไม่ได้รับการตอบกลับ

วันนี้, ของที่อยู่ในมือของเขาไม่ใช่จานอาหารที่ดีที่สุดหรือสิ่งของที่แสดงถึงการยั่วยุแบบวัยรุ่นอีกต่อไป มันคือหมวกเหล็กของก็อบลินที่เขาเพิ่งจัดการไปเมื่อวาน—สกปรก, บุบเบี้ยว, และยังคงมีกลิ่นอับจางๆ ของเจ้าของเดิมติดอยู่ มันคือหลักฐาน, คือสินค้าที่ได้มาจากการทำธุรกรรมด้วยเลือด

เขาเดินไปหยุดอยู่หน้าเปลวไฟนิรันดร์, เมินเฉยต่อสายตาของคนอื่นๆ ที่มองมา

การทดลองครั้งที่หนึ่ง: ขนฮาร์ปี้, สินสงครามชิ้นแรก ผลลัพธ์: ถูกปฏิเสธ, ส่งคืน แต่รับเค้กไว้

การทดลองครั้งที่สอง: ดอกกุหลาบสีทอง ผลลัพธ์: เงียบ, ไม่มีการตอบสนอง

การทดลองครั้งที่สาม: ชุดนักเรียนหญิง ผลลัพธ์: เงียบ, ไม่มีการตอบสนอง

สมองของเขาประมวลผลข้อมูลอย่างรวดเร็ว ความเงียบไม่ใช่สิ่งเดียวกับปฏิเสธ มันคือตัวแปรใหม่ในสมการที่ซับซ้อนนี้ บางที...สมมติฐานที่ว่าไทคีอาจจะขบขันกับการเล่นบทเด็กสาวมัธยมปลายอาจจะจริง

"ถ้าคุณไม่ชอบขนนก งั้นก็ลองนี่ดู" บุตรแห่งโชคชะตาพึมพำกับตัวเองเบาๆ น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยปราศจากอารมณ์ขัน เขาชูหมวกก็อบลินขึ้นเหนือเปลวไฟ, ปล่อยให้ความร้อนเลียโลหะจนมันเริ่มเปลี่ยนสี

มันเป็นการทดลองซ้ำเพื่อยืนยันผลลัพธ์ ถ้าหากหล่อนปฏิเสธสินสงครามอีกครั้ง, เขาก็จะได้ข้อมูลที่ชัดเจนขึ้นว่าเส้นทางนี้ใช้ไม่ได้ผล แต่ถ้าหล่อนยอมรับ...นั่นก็จะเปิดคำถามใหม่ๆ ขึ้นมาอีกนับไม่ถ้วน

เขาปล่อยมือ....

หมวกเหล็กที่บุบเบี้ยวร่วงหล่นลงไปในใจกลางของเปลวไฟ มันไม่ได้ลุกพรึ่บเหมือนผ้าในครั้งก่อน แต่กลับค่อยๆ ร้อนแดงขึ้น, สายหนังรัดคางที่ทำจากหนังสัตว์เริ่มหดตัวและไหม้เกรียม, ส่งกลิ่นฉุนของโลหะและเนื้อไหม้ปะปนไปกับกลิ่นแพนเค้กอย่างไม่น่าอภิรมย์

แอ็กเซลยืนมองมันอยู่ครู่หนึ่ง, ดวงตาสีฟ้าเทาของเขาสะท้อนเปลวไฟที่กำลังหลอมละลายหลักฐานแห่งชัยชนะของเขาจนไม่เหลือชิ้นดี เขากำลังรอสัญญาณ—อะไรก็ได้—สายลมที่พัดมาผิดทิศ, เหรียญในกระเป๋าที่ร้อนขึ้น, หรือแม้แต่เสียงกระซิบที่ไม่มีใครได้ยินนอกจากเขา

แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...เช่นเคย

เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อยในรอยยิ้มที่ไม่มีใครเข้าใจ ความเงียบคือข้อมูลชนิดหนึ่ง และเขาเป็นนักสะสมที่เก่งมาก

บางทีเกมนี้อาจไม่ใช่การหาว่าเธอชอบอะไร...แต่เป็นการค้นหาว่าเธอ เกลียด อะไรมากกว่ากันต่างหาก

[แบบฟอร์มถวายของ] @God 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย:หมวกgoblin 

เทพที่ถวายของ: ไทคี 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: -
+15 ความโปรดปราน

Power Money Game Music

CABIN19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

15.07.2025 | 06:30 PM

ถาดอาหารของแอ็กเซลถูกทิ้งไว้โดยที่แทบไม่ได้พร่องลงไปเลย รสชาติของสเต็กและซุปมันฝรั่งจางหายไปจากความทรงจำ ถูกแทนที่ด้วยชื่อเดียวที่วนเวียนอยู่ในหัว—ไนมีเรีย

ความอยากอาหารของเขาหมดสิ้นไปแล้ว

บุตรแห่งโชคชะตาลุกขึ้นจากโต๊ะ, เคลื่อนไหวด้วยความสงบนิ่งที่บัดนี้แฝงไว้ด้วยความมุ่งหมายที่ต่างไปจากเดิม เขาไม่ได้เดินกลับไปยังเคบิน แต่กลับเดินตรงไปยังเตาหลอมทองสัมฤทธิ์อีกครั้ง, ฝ่าฝูงเดมิก็อดที่กำลังทยอยนำเครื่องเซ่นของตัวเองมามอบให้

ในมือของเขาไม่มีเศษอาหารเหลืออยู่ แต่เมื่อเขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ, สิ่งที่ปลายนิ้วสัมผัสคือกลีบโลหะที่เย็นเยียบและสมบูรณ์แบบของดอกกุหลาบสีทอง—ดอกที่สองที่ปรากฏขึ้นบนหมอนของเขาเมื่อเช้านี้

ครั้งแรกที่เขาเผามัน, เขาทำไปเพื่อทดสอบ, เพื่อยั่วยุ แต่ครั้งนี้...มันคือการส่งสัญญาณ

เขาหยุดยืนอยู่หน้าเปลวไฟ, สายตาจับจ้องไปที่ดอกกุหลาบในมือ ความงามอันไร้ที่ติของมันดูจะขัดแย้งกับความวุ่นวายที่ก่อตัวขึ้นในใจของเขาอย่างสิ้นเชิง การปรากฏตัวของไนมีเรีย—หากเป็นเธอคนนั้นจริงๆ—คือตัวแปรที่คาดไม่ถึง, เป็นไพ่ใบใหม่ที่ถูกสับเข้ามาในกองโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว มันคือโชคชะตาที่เล่นตลก, หรือคือหมากอีกตัวที่มารดาของเขาวางลงบนกระดาน?

เขาอยากจะอัปเดตเรื่องนี้ให้หล่อนฟัง, อยากจะรายงานความซับซ้อนที่เพิ่งเกิดขึ้นในสนามเด็กเล่นแห่งนี้

แต่ไม่ใช่ที่นี่...ไม่ใช่ท่ามกลางสายตาและหูของคนทั้งค่าย

บทสนทนาที่สำคัญสมควรได้รับความเป็นส่วนตัว

แอ็กเซลโยนกุหลาบสีทองดอกนั้นเข้าไปในกองไฟโดยไม่ลังเล โลหะล้ำค่าสัมผัสกับความร้อนมหาศาล, มันไม่ได้ลุกไหม้ในทันที แต่กลับเริ่มหลอมละลายอย่างช้าๆ, กลีบดอกสีทองค่อยๆ เปลี่ยนเป็นของเหลวสีทองอร่ามที่หยดลงไปในใจกลางของเปลวไฟราวกับน้ำตาของเทพเจ้า ก่อนจะถูกกลืนหายไปจนหมดสิ้น

นี่เป็นเพียงการแจ้งเตือน, เป็นการเคาะประตูเพื่อขอนัดหมาย

เขาหันหลังให้กับเตาหลอม, ไม่รอปฏิกิริยาตอบกลับใดๆ

การพูดคุยที่แท้จริง...จะเกิดขึ้นที่รูปปั้นของเธอในอีกไม่ช้า

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย:ดอกกุหลาบทองคำ 1 ดอก

เทพที่ถวายของ: ไทคี 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: -

Believer +15 ความโปรดปราน

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

16.07.2025 | 08:00 PM

ชัยชนะมีราคาที่ต้องจ่ายเสมอ และราคาของมันในวันนี้คือความเจ็บปวดตุบๆ ที่แขนซ้ายและความอ่อนล้าที่แทรกซึมไปทั่วทุกอณูของร่างกาย แอ็กเซลเดินผ่านซุ้มประตูค่ายกลับเข้ามา, รูปลักษณ์ภายนอกของเขายังคงเนี้ยบกริบอย่างน่าประหลาดหากไม่นับรอยถลอกจางๆตามตัว และฝุ่นดินที่เกาะอยู่ตามเสื้อผ้า แต่คนที่ช่างสังเกตพอจะเห็นได้ว่าเขาขยับแขนซ้ายน้อยกว่าปกติ

เขาไม่ได้ตรงกลับไปยังเคบินเพื่อทำแผลหรือพักผ่อน บัญชีแรกของวันอาจจะถูกปิดไปแล้ว, แต่ยังมีธุรกรรมอีกรายการที่ต้องจัดการให้เสร็จสิ้น

เป้าหมายของเขาคือเตาหลอมทองสัมฤทธิ์ใจกลางศาลาอาหาร ที่ซึ่งเปลวไฟยังคงลุกโชน, รอคอยเครื่องเซ่นไหว้ชิ้นสุดท้ายของวัน

เขาเดินผ่านเหล่าเดมิก็อดที่กำลังผ่อนคลายหลังมื้ออาหาร, ไม่สนใจสายตาที่มองมาด้วยความสงสัย เขาหยุดยืนอยู่หน้ากองไฟ, ความร้อนของมันขับไล่ความเย็นเยียบของกล้ามเนื้อที่อ่อนล้าออกไปชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะล้วงเข้าไปในถุงกระดาษที่เขาซื้อมาจากตลาด

สิ่งที่เขาหยิบออกมาไม่ใช่ของที่ระลึกจากชัยชนะ, แต่เป็นชุดเดรสสั้นรัดรูปพิมพ์ลายเสือดาว—สัญลักษณ์ของสัญชาตญาณดิบ, ความป่าเถื่อน, และการล่าเหยื่อ มันคือขั้วตรงข้ามของเหตุผลและตรรกะ, เป็นการยั่วยุที่แตกต่างไปจากการทดลองครั้งก่อนๆ

"ดูเหมือนว่าวันนี้ 'โชค' ของคุณจะมาในรูปแบบของความรุนแรงล้วนๆ" เขาพึมพำกับตัวเอง, น้ำเสียงเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน "มาดูกันว่าพรุ่งนี้คุณจะส่งอะไรมาให้ผมเล่นอีก"

เขาโยนชุดเดรสผืนนั้นเข้าไปในกองไฟ

ผ้าใยสังเคราะห์หดตัวและละลายอย่างรวดเร็ว, ส่งกลิ่นเคมีฉุนกึ้กที่แตกต่างไปจากกลิ่นพลาสติกไหม้ในครั้งก่อน มันคือกลิ่นของความทันสมัยที่ถูกเผาทำลายด้วยไฟโบราณ, เป็นภาพที่ขัดแย้งและงดงามในเวลาเดียวกัน

เปลวไฟสีส้มเลียสัญลักษณ์แห่งความป่าเถื่อนนั้นจนมันกลายเป็นเพียงก้อนยางเหนียวสีดำ, เดือดปุดๆ อยู่ครู่หนึ่ง, ก่อนจะถูกกลืนหายไปในใจกลางของความร้อนมหาศาลจนหมดสิ้น

นี่ไม่ใช่การบูชา, แต่เป็นการยื่นใบแจ้งหนี้อีกครั้ง, เป็นการรายงานผลการดำเนินงานประจำวันที่ไม่เป็นทางการ

เมื่อเครื่องเซ่นชิ้นล่าสุดถูกรับไป (หรือถูกเมินเฉย, เขาก็ไม่แน่ใจนัก), แอ็กเซลก็หันหลังให้กับเปลวไฟ เขาปัดฝุ่นที่มองไม่เห็นออกจากปกเสื้อ, จัดระเบียบตัวเองให้กลับสู่สภาพที่สมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้ แล้วเริ่มเดินออกจากเขตโรงอาหาร

ทิศทางของเขาชัดเจนและไม่เปลี่ยนแปลง—มุ่งตรงไปยังเคบินหมายเลขสิบเก้า

ไม่ต้องมีคำพูดใดๆ พิธีกรรมส่วนตัวของเขายังไม่จบ

บทสนทนาที่แท้จริง…กำลังจะเริ่มต้นขึ้นที่โถงบูชาของเทพีไทคี

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย:ชุดเดรสลายเสือดาว

เทพที่ถวายของ: ไทคี 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ:"ดูเหมือนว่าวันนี้ 'โชค' ของคุณจะมาในรูปแบบของความรุนแรงล้วนๆ…มาดูกันว่าพรุ่งนี้คุณจะส่งอะไรมาให้ผมเล่นอีก"

Believer +15 ความโปรดปราน

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

17.07.2025 | 08:00 PM

ศาลาอาหารในยามเย็นเงียบเหงากว่าปกติ, ส่วนใหญ่แยกย้ายกันไปทำกิจกรรมส่วนตัว เหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังคงนั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่ห่างๆ เปลวไฟนิรันดร์ในเตาหลอมทองสัมฤทธิ์ยังคงลุกโชน, ส่งประกายไฟแตกเปรี๊ยะขึ้นสู่ท้องฟ้าสีทองที่ไม่มีวันมืดมิด, ทำหน้าที่เป็นประภาคารเพียงหนึ่งเดียวในยามสนธยาที่ไร้ที่สิ้นสุด

แอ็กเซลเดินมาหยุดอยู่หน้าเตาหลอมนั้นตามลำพัง, ในมือของเขาไม่ได้ถือจานอาหารหรือสิ่งของใดๆ ความคิดในหัวของเขาแจ่มชัดและเยือกเย็น…นี่ไม่ใช่การบูชา แต่เป็นการเมือง

"ข้าแต่ซุส, ราชันย์แห่งทวยเทพ" เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดังพอให้ได้ยินแค่ในบริเวณนั้น, แต่แฝงไว้ด้วยความเคารพที่ถูกคำนวณมาอย่างดี "ข้าพเจ้า แอ็กเซล นิโคโลวิช มิคาอิลอฟ, บุตรแห่งไทคี, ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ"

เขาเว้นจังหวะ, ปล่อยให้ชื่อของเขาล่องลอยไปกับควันไฟ

"เมื่อไม่นานมานี้, ข้าพเจ้าได้มีโอกาสสะสางบัญชีแค้นเก่ากับอสูรกายไซคลอปส์ตนหนึ่ง—ตนเดียวกับที่เคยไล่ล่าข้าพเจ้าจนเกือบถึงประตูค่ายแห่งนี้" เขากล่าวต่อ, เล่าเรื่องราวราวกับกำลังรายงานผลการปฏิบัติงานต่อผู้บัญชาการทหารสูงสุด "มันคือเกียรติยศส่วนตัว, คือการทวงคืนหนี้ที่ค้างคา แต่ชัยชนะที่ได้มานั้น, ไม่ได้เกิดขึ้นจากพลังของข้าพเจ้าเพียงผู้เดียว"

นี่คือการเดิมพันทางเมืองที่คำนวณมาแล้วอย่างดี…การให้เกียรติผู้ยิ่งใหญ่เพื่อสร้างคอนเนคชั่นที่ไม่เคยทำร้ายใคร

"ด้วยเหตุนี้" เขาเอ่ยสรุป, ดวงตาสีฟ้าเทาของเขาสะท้อนเปลวไฟที่ลุกโชน "ข้าพเจ้าขอน้อมถวายเกียรติยศและชัยชนะจากการพิชิตอสูรกายตนนั้นแด่องค์ราชันย์แห่งทวยเทพ, เทพเจ้าแห่งสายฟ้า"

เมื่อธุรกรรมกับองค์ราชันย์แห่งโอลิมปัสเสร็จสิ้น, เขาก็หันกลับมาสู่เกมส่วนตัวที่ดำเนินมาตลอดหลายวัน เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อยในรอยยิ้มที่แตกต่างออกไป—เป็นรอยยิ้มที่แฝงความกวนประสาทและความท้าทาย

จากนั้น เขาก็หยิบเครื่องเซ่นชิ้นต่อไปออกมาจากถุงผ้าที่วางไว้ข้างตัว

มันไม่ใช่สินสงคราม, ไม่ใช่ดอกไม้, และไม่ใช่เสื้อผ้านักเรียนหญิง 

มันคือชุดไดโนเสาร์ทีเร็กซ์เป่าลมสำหรับเด็ก

"สำหรับคุณ" เขาพึมพำกับตัวเอง, น้ำเสียงเปลี่ยนจากความเป็นทางการมาเป็นความขี้เล่นที่เยือกเย็น "เผื่อว่าคุณจะเบื่อแฟชั่นยุคปัจจุบันแล้ว…ลองย้อนยุคไปสักหกสิบห้าล้านปีดูบ้างก็น่าจะดี"

เขาโยนชุดไดโนเสาร์ที่น่าขันนั่นเข้าไปในกองไฟ

พลาสติกและผ้าไนล่อนหดตัวอย่างรวดเร็วเมื่อเจอกับความร้อนมหาศาล, ส่งเสียงฟู่ๆ และปล่อยกลิ่นสารเคมีที่รุนแรงออกมา, มันคือกลิ่นของความไร้สาระที่กำลังถูกหลอมละลายด้วยเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์...

เอาล่ะ แล้วเดี๋ยวเจอกันที่เก่า...

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย:ชุดไดโนเสาร์ 

เทพที่ถวายของ: ไทคี 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: เผื่อว่าคุณจะเบื่อแฟชั่นยุคปัจจุบันแล้ว…ลองย้อนยุคไปสักหกสิบห้าล้านปีดูบ้างก็น่าจะดี

+15 ความโปรดปราน

ข้าแอ็กเซล มิคาอิลอฟ ขอถวายเกียรติยศแก่ซุส, ราชันย์แห่งทวยเทพ

จำนวนเกียรติยศที่มอบให้: 2000

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Nymeria HEROES

17-07-2025 18.00 PM

I want to be your everything little darling

ดวงอาทิตย์ยามเย็นกำลังจะลับขอบฟ้า ทาบท้องฟ้าของค่ายฮาล์ฟบลัดให้กลายเป็นสีส้มอมม่วงที่งดงามราวกับภาพวาดของเทพเจ้า อากาศเริ่มเย็นลง และเหล่าเดมิก็อดส่วนใหญ่ก็กำลังมุ่งหน้าไปยังโรงอาหารเพื่อรับประทานมื้อค่ำ เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะดังแว่วมาตามลม สร้างบรรยากาศที่ดูมีชีวิตชีวาและสงบสุข

แต่ไนมีเรียไม่ได้เดินตามฝูงชนไป จุดหมายของเธอคือสถานที่ที่เงียบสงบและศักดิ์สิทธิ์ยิ่งกว่านั้น เตาไฟของเทพีเฮสเทีย

เปลวไฟสีทองอบอุ่นยังคงลุกโชนอยู่ใจกลางลานกว้างอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย มันคือสัญลักษณ์แห่งบ้าน คือศูนย์รวมจิตใจของค่าย และสำหรับเดมิก็อดหลายคน มันคือช่องทางการสื่อสารเพียงทางเดียวที่จะส่งไปถึงพ่อแม่เทพเจ้าที่อยู่ห่างไกลบนยอดเขาโอลิมปัส

“จะมารายงานผลประกอบการให้ท่านประธานฟังเหรอ” เสียงของคลาริสซ่าดังขึ้นในห้วงคำนึง น้ำเสียงของเธอเจือความประชดประชันน้อยกว่าปกติ ราวกับจะรับรู้ได้ถึงความตึงเครียดที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีที่สงบนิ่งของสตรีตาคม

เธอผู้นั้นไม่ได้ตอบอะไร สองเท้าของเธอหยุดยืนอยู่หน้าเปลวไฟที่กำลังเต้นระริก ในมือข้างหนึ่งของเธอคือดอกกุหลาบสีทองที่ยังคงเปล่งประกายงดงามราวกับเพิ่งถูกสร้างขึ้นด้วยเวทมนตร์ และในมืออีกข้างคือเกล็ดสีเขียวคล้ำขนาดเท่าฝ่ามือของไฮดร้า ขอบของมันยังคงมีความคมกริบและมีกลิ่นคาวเลือดจางๆ ติดอยู่ มันคือสัญลักษณ์ที่ขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง ความงามและความอัปลักษณ์ ชัยชนะและความตาย

ไนท์หลับตาลง สูดหายใจเข้าลึกๆ ซึมซับความอบอุ่นของเปลวไฟและกลิ่นหอมของอาหารที่ผู้คนโยนเข้าไปเป็นเครื่องสังเวย เมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง แววตาของเธอก็เปลี่ยนไป มันไม่ใช่แววตาของเด็กสาววัยยี่สิบ แต่เป็นแววตาของนักรบผู้ผ่านสมรภูมิ ของลูกสาวที่กำลังจะเข้าเฝ้าพระมารดาผู้เหินห่าง

เธอคุกเข่าลงข้างหนึ่งอย่างนอบน้อม แต่แผ่นหลังกลับตั้งตรงอย่างทระนง

“แม่” เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่ก้องกังวานในความเงียบ “ฉันไปมารียูปอลมาแล้ว”

เธอเริ่มเล่าเรื่องราวการเดินทางทั้งหมดให้เทพีแห่งเวทมนตร์ฟังด้วยสรรพนามที่เธอไม่เคยใช้กับใครอื่นนอกจากครอบครัว เธอเล่าถึงการต่อสู้กับอสูรจักรกล เล่าถึงการเผชิญหน้ากับโทรลส์ และเล่าถึงวินาทีที่เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด

“อสูรตัวนั้น ไฮดร้า มันมีสิบหัว” น้ำเสียงของเธอสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อนึกถึงความน่าสะพรึงกลัวนั้น “พวกเขาบอกว่ามันทั้งอันตราย และเป็นหนทางไปตายถ้าคิดจะสุ้คนเดียว ฉันไม่เคยอยากเจออะไรแบบนี้แต่สุดท้ายฉันก็ชนะมันและก้าวกลับมาอยู่ต่อหน้าคุณได้.. ถ้ามันหมายถึงแม่ฟังอยู่จริงๆ นะ”

เธอหยุดไปชั่วครู่ ดวงตาจ้องมองเข้าไปในเปลวไฟราวกับจะมองให้ทะลุไปถึงอีกมิติหนึ่ง “ฉันรู้ว่าแม่มองอยู่เสมอ” เธอกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้น “และฉันจะทำให้แม่ต้องจดจำในสิ่งที่ฉันทำ เกียรติยศของฉันคือเกียรติยศของแม่ ความแกร่งฉันจะสะท้อนถึงพลังของแม่”

เธอค่อยๆ ปล่อยดอกกุหลาบสีทองลงไปในกองไฟ กลีบดอกที่ทำจากเวทมนตร์ลุกไหม้กลายเป็นประกายสีทองสว่างวาบราวกับผงดาว ก่อนที่เธอจะปล่อยเกล็ดของไฮดร้าตามลงไป เปลวไฟส่งเสียงดังฉ่าและเปลี่ยนเป็นสีม่วงเข้มชั่วขณะเมื่อมันสัมผัสกับเลือดของอสูร

“นี่คือข้อพิสูจน์อีกก้าวหนึ่งของความแข็งแกร่งที่ฉันข้ามผ่านมาได้” เธอกล่าวคำสุดท้ายด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว “เพราะฉะนั้น อย่าได้ละสายตาไปจากลูกคนนี้เป็นอันขาด”

ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง มีเพียงเสียงแตกเปรี๊ยะๆ ของกองไฟเท่านั้นที่ดังอยู่ ความตึงเครียดที่เคยฉายชัดอยู่บนใบหน้าของเธอค่อยๆ คลายลง แผ่นหลังที่เคยตั้งตรงอย่างทระนงบัดนี้กลับงอลงเล็กน้อย

เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ มันคือเสียงถอนหายใจที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าที่แท้จริง ทั้งทางร่างกายและจิตใจ

“บางครั้ง” เธอพึมพำกับตัวเอง เสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบจะกลืนหายไปกับสายลม “ฉันก็แค่อยากได้ยินคำว่า ‘ทำได้ดีแล้ว’ เหมือนที่แม่คนอื่นเขาพูดกัน”

สิ้นคำพูดนั้น น้ำตาหยดหนึ่งก็ไหลรินลงมาจากหางตาของเธออย่างห้ามไม่อยู่ มันไม่ใช่หยดน้ำตาแห่งความอ่อนแอ แต่เป็นหยดน้ำตาของความปรารถนาอันลึกซึ้งที่ถูกเก็บซ่อนไว้ภายใต้เปลือกนอกที่แข็งแกร่งมาโดยตลอด ก่อนที่เธอจะรีบปาดมันทิ้งไปอย่างรวดเร็วแล้วลุกขึ้นยืน หันหลังให้กับเปลวไฟ และเดินจากไปในความเงียบที่กำลังคืบคลานเข้ามา

****

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: ไนมีเรีย นีนี่ของแม่จ๋า (?)

ของที่ถวาย: ดอกทองของอโฟร์ไดต์ แอนด์ เกล็ดไฮดร้าที่ลูกไปล่ามาให้

เทพที่ถวายของ: เฮคาที มายมามี๊

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ตามข้อความสีม่วง แม่รักหนูม้ายย

กุหลาบสีทอง [เอฟเฟคที่1: เมื่อนำไปบูชาเหล่าเทพ จะได้ความโปรดปราน+50]

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ โบนัสความโปรดปราน +15
@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

18.07.2025 | 07:00 AM

ศาลาอาหารในยามเช้าตรู่เงียบสงัดและเยือกเย็น มีเพียงเสียงลมที่พัดเอื่อยๆ และเสียงคลื่นซัดสาดชายฝั่งในระยะไกล เป็นเวลาที่เหมาะที่สุดสำหรับการทำธุรกรรมที่ไม่ต้องการพยาน แอ็กเซลรู้ดีว่าคนส่วนใหญ่ยังคงหลับใหล หรือไม่ก็กำลังเตรียมตัวอยู่ในเคบินของตัวเอง เขาจึงมาที่นี่—หน้าเตาหลอมทองสัมฤทธิ์ที่เปลวไฟยังคงลุกโชนอย่างซื่อสัตย์—เพื่อส่งสารสองฉบับ

เครื่องเซ่นในมือของเขาวันนี้ไม่ใช่ของกินหรือของยั่วยุที่ไร้สาระ แต่มันคือแผ่นเสียงไวนิลเพลงป๊อปยุค 80s ที่เขาไปเจอมาจากร้านค้ามือสองเมื่อหลายวันก่อน—ของเก่า, สื่อกลางของเสียงเพลง, และเป็นของกำนัลที่เหมาะสมสำหรับเทพเจ้าแห่งการสื่อสารและการเดินทาง

นี่คือข้อเสนอทางธุรกิจที่ส่งตรงถึงเทพเจ้าแห่งสารและการค้า

เขาปล่อยแผ่นเสียงสีดำขลับลงไปในเปลวไฟ พลาสติกเริ่มบิดเบี้ยวและส่งเสียงเปรี๊ยะเบาๆ ก่อนจะถูกความร้อนมหาศาลกลืนกิน, ส่งควันสีดำจางๆ ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าที่ว่างเปล่า

"ถึงเทพเฮอร์มีส" เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบและชัดเจน, ไม่ใช่การสวดอ้อนวอน, แต่เป็นการเปิดการเจรจา "ผมแอ็กเซล มิคาอิลอฟ บุตรแห่งไทคี ผมเพิ่งได้รับคำพยากรณ์ และมีท่อนหนึ่งที่น่าสนใจเป็นพิเศษ… 'คทาปีกหัก'...."

"ผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ"

บุรุษชาวรัสเซียจ้องมองเข้าไปในเปลวไฟ, ราวกับจะส่งสารของเขาผ่านมันไปโดยตรง "ถ้าหากข้อสันนิษฐานของผมถูกต้อง…นั่นก็หมายความว่าเรากำลังลงเรือลำเดียวกัน" เขาเว้นจังหวะ "หากท่านมีข้อมูลใดๆ ที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับเรื่องนี้ หรือต้องการความช่วยเหลือจากมนุษย์กึ่งเทพที่กำลังจะมุ่งหน้าไปยังสมรภูมิ…โปรดติดต่อกลับ"

เมื่อธุระกับเทพแห่งสารเสร็จสิ้น, ความคิดของเขาก็เบนไปยังผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา—มารดาผู้เงียบงัน

เขาไม่ได้เปลี่ยนที่, ไม่ได้หยิบเครื่องเซ่นชิ้นใหม่ออกมา, แต่กลับยืนนิ่ง, ใช้เปลวไฟเดิมเป็นจุดเชื่อมต่อทางความคิด

ศรัทธา… คำนี้ผุดขึ้นมาในหัว สำหรับคุณแล้ว, มันคืออะไรกันแน่? มันคือการเชื่อมั่นอย่างสุดหัวใจ? หรือเป็นแค่ตัวแปรอีกตัวหนึ่งในสมการความน่าจะเป็นของคุณ?

บุรุษเจ้าของเส้นผมสีทองคำหลับตาลง, ยอมรับการตัดสินใจที่ก่อตัวขึ้นในใจอย่างเงียบๆ เอาล่ะ…ผมจะลองดู

ผมจะลองศรัทธาในตัวคุณ…ในฐานะเทพีแห่งโชคลาภ

มันคือการยอมรับความจริงข้อหนึ่ง, การเปิดใจที่ถูกควบคุมด้วยตรรกะ "ตอนแรก, ผมคาดการณ์ไว้หลายอย่าง…ว่าเทพีองค์ไหนกันแน่ที่เป็นแม่ของผม" ความคิดของเขาวนเวียนไปในอดีต "แต่คุณ…ไม่เคยอยู่ในลิสต์ผู้ต้องสงสัยของผมเลย"

รอยยิ้มเย้ยหยันในโชคชะตาปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา "แต่พอรู้ว่าเป็นคุณ…มันกลับทำให้ทุกอย่างในชีวิตผม, ทุกความ 'ฟลุค', ทุกการเฉียดตาย, และทุกชัยชนะที่ไม่น่าเป็นไปได้…มันสมเหตุสมผลขึ้นมาทันที"

ปริศนาถูกไขแล้ว แต่เกมยังไม่จบ

"ทุกความสำเร็จที่จะเกิดขึ้นจากนี้ไป…ผมจะแบ่งเครดิตให้คุณอย่างยุติธรรม ห้าสิบ-ห้าสิบ ส่วนของผมคือการวางแผนและทักษะ, ส่วนของคุณคือการจัดวางโอกาสที่เหมาะสม ผมไม่ใช่หุ่นเชิดของโชคชะชา"

"ถือว่าเป็นข้อตกลงทางธุรกิจของเราก็แล้วกัน"

เขาจ้องลึกเข้าไปในเปลวไฟ, ราวกับกำลังสบตากับมารดาของเขาโดยตรง

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย: แผ่นเสียง

เทพที่ถวายของ: เฮอร์มีส 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ผมแอ็กเซล มิคาอิลอฟ บุตรแห่งไทคี ผมเพิ่งได้รับคำพยากรณ์ และมีท่อนหนึ่งที่น่าสนใจเป็นพิเศษ… 'คทาปีกหัก' ผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ ถ้าหากข้อสันนิษฐานของผมถูกต้อง…นั่นก็หมายความว่าเรากำลังลงเรือลำเดียวกัน หากท่านมีข้อมูลใดๆ ที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับเรื่องนี้ หรือต้องการความช่วยเหลือจากมนุษย์กึ่งเทพที่กำลังจะมุ่งหน้าไปยังสมรภูมิ…โปรดติดต่อกลับ

Believer: +15 ความโปรดปราน

ข้าแอ็กเซล มิคาอิลอฟ ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่เทพไทคี

จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 1000

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

18.07.2025 | 12:30 PM

ความร้อนของมื้อกลางวันระอุขึ้นจากพื้นหินของศาลาอาหาร, อากาศหนักอึ้งและเต็มไปด้วยความเฉื่อยชาของเหล่าเดมิก็อดที่เพิ่งอิ่มท้อง หลายคนแยกย้ายไปหาที่ร่มเพื่อนั่งพักหรือคุยเล่น, ทิ้งให้บริเวณเตาหลอมทองสัมฤทธิ์ค่อนข้างว่างเปล่า มันคือช่วงเวลาที่เหมาะที่สุดสำหรับการส่งสารที่ไม่ต้องการให้ใครได้ยิน

แอ็กเซลเดินมาหยุดอยู่หน้าเปลวไฟนิรันดร์, ในมือของเขาคือหูฟังบลูทูธไร้สายสีดำสนิท—เครื่องมือสื่อสารที่ทันสมัย, สัญลักษณ์ของการเชื่อมต่อในโลกยุคใหม่ และเป็นเครื่องเซ่นที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเทพเจ้าแห่งการสื่อสารและการเดินทางผู้กำลังรอคำตอบจากเขา

นี่เป็นการยืนยันการนัดหมายทางธุรกิจ

เขาปล่อยหูฟังคู่นั้นลงไปในกองไฟ

พลาสติกสีดำสนิทเริ่มหดตัวแทบจะในทันทีที่สัมผัสกับความร้อนมหาศาล, ส่งเสียงซีซ่าแผ่วเบาและปล่อยกลิ่นไหม้จางๆ ของแผงวงจรไฟฟ้าและแบตเตอรี่ลิเธียมไอออนออกมาปะปนกับกลิ่นอาหารเที่ยงที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในอากาศ

"ข้อความของท่านเมื่อเช้า…ชัดเจนดี" เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบและมั่นคง, ไม่ใช่การสวดอ้อนวอน, แต่เป็นการรายงานสถานะ "ตอนนี้คณะเดินทางของผมพร้อมแล้ว เป็นเซเทอร์กับบุตรแห่งอพอลโล แจ้งเอาไว้เผื่อท่านอยากทราบ"

เขามองเปลวไฟที่กำลังหลอมละลายเทคโนโลยีสมัยใหม่จนไม่เหลือชิ้นดี "แต่เรายังต้องการเวลาสำหรับเตรียมการขั้นสุดท้าย"

"เราจะออกเดินทางในคืนวันเสาร์หน้า"

บุรุษชาวรัสเซียเอ่ยสรุปอย่างสั้นกระชับ ข้อมูลทั้งหมดที่จำเป็นได้ถูกส่งออกไปแล้ว เขาไม่ได้คาดหวังคำตอบกลับในทันที…ที่เหลือคือการรอให้ถึงวันนัดหมาย และเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับทุกความเป็นไปได้ที่อาจจะเกิดขึ้นในเฮลคิทเช่น

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย: หูฟังบลูทูธ

เทพที่ถวายของ: เฮอร์มีส 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ตอนนี้คณะเดินทางของผมพร้อมแล้ว เป็นเซเทอร์กับบุตรแห่งอพอลโล แจ้งเอาไว้เผื่อท่านอยากทราบ แต่เรายังต้องการเวลาสำหรับเตรียมการขั้นสุดท้าย เราจะออกเดินทางในคืนวันเสาร์หน้า

Heroes: +25 ความโปรดปราน

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

18.07.2025 | 06:30 PM

หลังมื้ออาหารเย็นที่เรียบง่าย, แอ็กเซลเดินตรงมายังเตาหลอมทองสัมฤทธิ์ตามกิจวัตรที่เขาได้สร้างขึ้นมา มันคือการประชุมทางไกลที่เขาเป็นผู้พูดเพียงฝ่ายเดียว คือการส่งรายงานประจำวันที่ไม่เคยมีใครตอบกลับ และในวันนี้…มันคือการบอกกล่าวอำลา

พรุ่งนี้เขาจะเริ่มเดินทาง ภารกิจคำพยากรณ์นั้นคาดเดาไม่ได้ และภารกิจเพื่อสันติภาพในประเทศไทยก็คงกินเวลาถึงวันจันทร์หากเขาประเมินไม่ผิด การมาที่นี่ในวันนี้จึงเป็นเหมือนการยื่นใบลาล่วงหน้าอย่างไม่เป็นทางการ

เครื่องเซ่นของเขาในเย็นนี้ไม่ใช่สิ่งของที่ยั่วยุ, ไม่ใช่สินสงคราม, และไม่ใช่เรื่องตลกที่ไร้สาระ ในฝ่ามือของเขาคือล็อกเก็ตรูปหัวใจทำจากเงินเรียบๆ เส้นหนึ่ง—ปราศจากลวดลายสลักเสลา, ไม่มีอัญมณีใดๆ ประดับ, เป็นความงามที่เกิดจากความเรียบง่ายโดยแท้จริง เขาซื้อมันมาจากตลาดนัดเมื่อหลายวันก่อน แถวนี้หรูสุดคงสร้อยตลาดนัด และเก็บมันไว้สำหรับโอกาสที่เหมาะสม

นี่อาจจะเป็นโอกาสนั้น

เขาหยุดยืนอยู่หน้าเปลวไฟ, ความร้อนของมันแผ่ซ่านมาปะทะใบหน้า เขามองล็อกเก็ตในมือ, ใช้นิ้วหัวแม่มือลูบไล้ผิวโลหะที่เย็นเฉียบอย่างแผ่วเบา "สร้อยเส้นนี้ดูเรียบๆ ดี" เขาพึมพำกับตัวเอง, เหมือนกำลังประเมินสินค้ามากกว่าจะมอบของขวัญ "บางที…คุณอาจจะชอบ"

ภารกิจใกล้เข้ามา แอ็กเซลไม่อยากไปทำภารกิจแบบมีสิ่งตกค้างในใจเขาจึงไม่สร้างปัญหาเพิ่มอย่างการยั่วยุมารดาก่อนออกไป

แอ็กเซลเหวี่ยงแขนเบาๆ, ปล่อยให้ล็อกเก็ตเงินเส้นนั้นลอยเป็นเส้นโค้งที่งดงามก่อนจะร่วงหล่นลงไปในใจกลางของเปลวไฟที่ลุกโชน

โลหะเงินสัมผัสกับความร้อนมหาศาล มันไม่ได้ละลายในทันทีแต่กลับร้อนแดงขึ้น, ส่องประกายสีส้มวูบวาบอยู่ครู่หนึ่งราวกับหัวใจที่กำลังเต้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่โซ่เส้นบางจะขาดออกจากกันและทั้งหมดก็ค่อยๆ หลอมละลาย, จมหายไปในทะเลเพลิงจนไม่เหลือร่องรอย

"อีกซักพักเจอกัน ที่เดิม...ผมมีเรื่องต้องจัดการที่อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ ที่เคบิน เฮอร์เมสก่อน"

บุตรแห่งโชคชะตาหันหลังให้กับเตาหลอม เขาไม่ได้มุ่งตรงไปยังเคบินหมายเลขสิบเก้าในทันที แต่กลับเปลี่ยนทิศทางไปยังเคบินของเฮอร์เมสแทน ยังมีธุระบางอย่างที่ต้องเตรียมการ สำหรับภารกิจในวันพรุ่ง

[แบบฟอร์มถวายของ] 

ชื่อ: แอ็กเซล มิคาอิลอฟ 

ของที่ถวาย:ล็อกเก็ตรูปหัวใจ

เทพที่ถวายของ: ไทคี 

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: "สร้อยเส้นนี้ดูเรียบๆ ดี บางที…คุณอาจจะชอบ อีกซักพักเจอกัน ที่เดิม...ผมมีเรื่องต้องจัดการที่อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ ที่เคบิน เฮอร์เมสก่อน"

Heroes: +25 ความโปรดปราน

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

19.07.2025 | 07:05 PM

เหรียญทองคำในกระเป๋ากางเกงของเขามีน้ำหนักที่จับต้องได้, เป็นเครื่องยืนยันถึงเกมใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ แต่ก่อนที่เขาจะมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟเฮฟเฟตัส, ยังมีอีกหนึ่งตาเดินทางการเมืองที่ต้องทำให้เสร็จสิ้น

แอ็กเซลเดินผ่านลานกว้าง, ไม่ได้มุ่งหน้าไปยังทางออก แต่กลับตรงไปยังศาลาอาหารอีกครั้ง เปลวไฟนิรันดร์ในเตาหลอมทองสัมฤทธิ์ยังคงลุกโชนอย่างสม่ำเสมอ, ทำหน้าที่เป็นพยานในทุกคำมั่นสัญญาและทุกคำอธิษฐานของเหล่าเดมิก็อด

เขาหยุดยืนอยู่หน้ากองไฟศักดิ์สิทธิ์, แต่ในครั้งนี้, มือของเขาทั้งสองข้างว่างเปล่า เครื่องเซ่นของเขาไม่ใช่สิ่งของที่จับต้องได้, แต่เป็นแนวคิด, เป็นเกียรติยศในอนาคตที่เขากำลังจะนำไปวางเดิมพัน

"ข้าแต่ซุส, องค์ราชันย์ผู้ยิ่งใหญ่" เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดังพอให้สายลมพัดพาไป แต่ก็สงบนิ่งและเปี่ยมด้วยความเคารพที่ถูกออกแบบมาอย่างดี

"ในอีกไม่ช้า, ข้าพเจ้าจะออกเดินทางเพื่อปฏิบัติภารกิจแห่งสันติภาพ...ภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากเทพีแอโฟรไดท์และเทพีฮาร์โมเนีย เพื่อนำพาความเห็นอกเห็นใจและความเมตตาไปยังดินแดนที่แตกแยก ณ ชายแดนของประเทศไทย"

เขาจ้องมองเข้าไปในเปลวไฟ, ภาพของความขัดแย้งที่เขาเคยอ่านในรายละเอียดภารกิจผุดขึ้นมาในใจ—ความเกลียดชัง, ความอดอยาก, และความรุนแรง มันคือความโกลาหลที่เขาไม่ได้รู้สึกเชื่อมโยงด้วยเลยแม้แต่น้อย แต่เขาสามารถใช้มันให้เป็นประโยชน์ได้

"ภารกิจนี้ไม่ใช่การแสวงหาชื่อเสียงส่วนตัว" เขาประกาศอย่างชัดเจน, "แต่เป็นการรับใช้ในอุดมการณ์ที่ยิ่งใหญ่กว่า—การฟื้นฟูความสงบเรียบร้อยและความปรองดองให้กลับคืนสู่โลกมนุษย์"

นี่คือการวางตำแหน่งตัวเอง, คือการแสดงให้เห็นว่าเขาเข้าใจในระเบียบและอำนาจ

"ดังนั้น, เกียรติยศ, คุณงามความดี, หรือผลบุญใดๆ ก็ตามที่อาจจะเกิดขึ้นจากการเดินทางในครั้งนี้" เขาเอ่ยสรุปอย่างหนักแน่น "ข้าพเจ้าขอน้อมถวายเกียรติทั้งหมดนั้นแด่องค์ราชันย์แห่งทวยเทพ"

เมื่อคำประกาศิตส่วนตัวของเขาจบลง, แอ็กเซลก็โค้งคำนับให้เปลวไฟเล็กน้อย—เป็นการแสดงความเคารพครั้งสุดท้าย ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

ธุรกรรมทางการเมืองได้เสร็จสิ้นลงแล้ว และตอนนี้...การเดินทางที่แท้จริงกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

ข้าแอ็กเซล มิคาอิลอฟ ขอถวายเกียรติยศแก่ซุส, ราชันย์แห่งทวยเทพ

จำนวนเกียรติยศที่มอบให้: 1000
Believer: +15 ความโปรดปราน

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri