[หน้าโรงอาหาร] เตาไฟบูชาเทพ

Cooper HEROES

22/02/25  6.30 น. -  7.10 น.

บทที่ 54

คูเปอร์เดินเข้ามาบริเวณโรงอาหารของค่าย เท้าก้าวไปตามทางเดินที่เขาเดินจนชิน กลิ่นอาหารเช้าที่ยังค้างคละคลุ้งในอากาศทำให้เขาเผลอคิดไปถึงแพนเค้กเนยสดกับไซรัปที่กินไปเมื่อเช้า 

แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเติมพลัง เขามีภารกิจสำคัญกว่านั้น คูเปอร์เดินไปยังเตาไฟที่ตั้งอยู่ข้างหน้าโรงอาหารอย่างไม่รีรอ

เขาหยิบของที่เตรียมมาไว้ในอ้อมแขน ดอกกุหลาบสีทองหนึ่งดอกวางอยู่บนกองนิตยสารท่องเที่ยวเล่มใหม่ที่เขาแอบฉกมาจากแผงหนังสือระหว่างเดินทางเข้าเมืองเมื่อไม่กี่วันก่อนเอาจริง ๆ คือซื้อมานั่นแหละ แต่คำว่า "แอบฉก" ฟังดูเท่กว่าเยอะ คูเปอร์ยกมุมปากกับมุกที่คิดขึ้นมาเอง ก่อนจะยืนอยู่หน้าเตาไฟบูชาเทพที่เปลวเพลิงยังคุกรุ่นราวกับรอรับของสักการะ  

"วันนี้ผมเอานิตยสารมาให้แม่ครับ" เขาพูดขึ้นพลางพลิกดูหน้าปกอีกครั้ง เป็นภาพชายหาดเวนิสกับแสงแดดที่สาดกระทบผืนน้ำ สีทองเป็นประกายชวนฝัน "ผมรู้ว่ามันอาจจะดูธรรมดาไปหน่อยเมื่อเทียบกับความรู้ทั้งจักรวาลที่แม่มี แต่แม่ครับ นี่คือสุดยอดแห่งศิลปะในการโฆษณาสถานที่ท่องเที่ยวให้ดูแพงขึ้นสิบเท่า ทั้งที่จริงแล้วมีแต่นักท่องเที่ยวสวมรองเท้าแตะเดินกันขวักไขว่"

เขาหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ เอาล่ะ…ได้เวลาส่งของแล้ว 

เขาค่อย ๆ บรรจงวางดอกไม้สีทองลงไปก่อน แล้วจึงโยนนิตยสารลงเตา เปลวเพลิงแผดเผากระดาษอย่างรวดเร็ว เศษกระดาษสีขาวกลายเป็นขี้เถ้าลอยขึ้นไปบนอากาศ คูเปอร์ยืนกอดอกมองดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจ  

"แม่ครับ ผมคิดถึงแอลเอ" เขาพูดเสียงเบา "แม่รู้ไหมว่าผมเคยใช้เวลาอยู่ที่นั่นตั้งหลายปี หลังเรียนจบ ผมมุ่งตรงไปที่นั่นเลย"  

เปลวไฟไหววูบเหมือนลมพัด คูเปอร์จ้องมันพลางยิ้มกับตัวเอง  

"แม่คงรู้อยู่แล้วล่ะ ผมไปที่นั่นเพื่อตามหาความฝัน ผมอยากเป็นนักแสดง ผมลองทุกอย่างที่เป็นไปได้ ไปออดิชัน ไปเวิร์กชอป ไปแสดงละครเวทีตามมหาวิทยาลัย แม่อาจจะคิดว่าผมเป็นพวกหลงตัวเองที่อยากเห็นหน้าตัวเองบนจอเงิน แต่จริง ๆ มันไม่ใช่แค่นั้นครับ"  

เขาไล้ปลายนิ้วไปตามขอบเตาไฟ ความอบอุ่นแผ่ซ่านขึ้นมาตามผิว  

"แม่ครับ มีบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับการได้เป็นตัวละคร ได้พูดคำที่เราไม่ได้คิดเอง แต่กลับรู้สึกเหมือนมันออกมาจากใจเรา มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยากนะ แต่ตอนที่ผมอยู่บนเวทีหรืออยู่หน้ากล้อง ผมรู้สึกเหมือนได้เป็นอิสระ ผมรู้สึกเหมือนได้เข้าใจตัวเองในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"  

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ปล่อยให้เสียงไฟแตกเปรี๊ยะ ๆ เป็นตัวเติมเต็มความเงียบ  

"แอลเอเป็นเมืองที่สวยนะ ถ้ามองจากมุมที่ถูกต้อง" คูเปอร์ยกยิ้มมุมปาก "บางคนเห็นแต่ความวุ่นวาย เห็นแต่การจราจรติดขัด เห็นแต่ป้ายโฆษณา แต่ผมเห็นสิ่งอื่นด้วย ผมเห็นแสงแดดยามเช้าตกกระทบตึกสูงจนมันกลายเป็นสีทอง ผมเห็นผู้คนมากมายที่เดินไปตามทางของตัวเอง บางคนวิ่งไปประชุม บางคนกำลังเล่นสเก็ตบอร์ด บางคนกำลังนั่งแต่งเพลงในร้านกาแฟเล็ก ๆ ทุกคนต่างก็มีความฝันของตัวเอง และนั่นทำให้เมืองนี้มีเสน่ห์" 

“จะว่าไป ถ้าผมจำไม่ผิดตราพระราชลัญฉกรใหญ่ของแคลิฟอร์เนียก็ใช้ภาพของแม่ใช่ไหมครับ งั้นแคลิฟอร์เนียถือว่าเป็นพื้นที่ในการดูแลของแม่ด้วยรึเปล่าครับ?” คูเปอร์ถามแบบไม่ได้คาดหวังคำตอบอะไรจากเทพีแห่งปัญญา 

คูเปอร์โน้มตัวไปใกล้เปลวไฟอีกนิดเหมือนกำลังจะกระซิบความลับ  

"แม่ครับ ที่แม่อาจจะไม่รู้คือ ผมมีมุมลับที่ชอบไปนั่งอยู่เสมอ" เขายิ้มจาง "มันเป็นหลังร้านหนังสือเก่าแห่งหนึ่ง ใกล้ ๆ ฮอลลีวูดบูเลอวาร์ด ไม่มีใครรู้ว่าด้านหลังร้านมีระเบียงเล็ก ๆ ที่มองเห็นวิวได้พอดี ผมชอบไปนั่งที่นั่นตอนเย็น ๆ เปิดหนังสือที่ซื้อมา แล้วปล่อยให้สายลมพัดผ่าน มันเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ผมสงบได้เสมอ"  

เขาเอนตัวพิงขอบเตาไฟ สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ  

"บางทีแม่อาจจะคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับผม มันเป็นเรื่องสำคัญนะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "บางครั้งคนเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรที่ยิ่งใหญ่ เราแค่ต้องการมุมเล็ก ๆ ของเราที่ทำให้รู้สึกว่าโลกนี้ยังมีที่ให้เรายืนอยู่"  

เขาหยุดไปครู่หนึ่ง สบตากับเปลวไฟที่กำลังมอดไหม้ของบูชา  

"แม่ครับ ผมไม่ได้เสียใจที่ต้องจากแอลเอมา" เขาพูดขึ้นหลังจากเงียบไปพักหนึ่ง "เพราะไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหน ผมก็ยังเป็นผม ผมยังเป็นเด็กผู้ชายที่ชอบอ่านหนังสือที่มีกลิ่นกระดาษเก่า ๆ ผมยังเป็นคนที่ชอบฟังเสียงคลื่นกระทบชายฝั่ง ผมยังเป็นคูเปอร์ที่ฝันอยากเป็นนักแสดง ผมไม่ได้สูญเสียสิ่งเหล่านั้นไป"  

คูเปอร์ยืดตัวขึ้น สูดลมหายใจอีกครั้งก่อนจะผ่อนออกมาอย่างช้า ๆ  

"และถ้าแม่ยังเฝ้ามองผมอยู่ ผมก็อยากให้แม่รู้ไว้ ว่าไม่ว่าเส้นทางจะพาผมไปที่ไหน ผมจะทำให้แม่ภูมิใจ"  

ชายหนุ่มส่งรอยยิ้มให้เปลวไฟ ก่อนจะหันหลังเดินจากมา ทิ้งไว้เพียงกลิ่นไหม้อ่อน ๆ ของกระดาษที่ลอยอบอวลในอากาศ

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Cooper Jones 

ของที่ถวาย: นิตยสาร (ท่องเที่ยว) , กุหลาบสีทอง 

เทพที่ถวายของ: อะธีน่า

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (อยู่ในโรลเพลย์)

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ โบนัสความโปรดปราน +15

Heroes โบนัสความโปรดปราน +25

 เมื่อนำกุหลาบทองไปบูชาเหล่าเทพ จะได้ความโปรดปราน +50

Daryna BRAVE

DARYNA

To my mother 1

ย้อนเวลาวันจันทร์ที่ 7 เมษายน : ช่วงเวลาประมาณ 18.00 น.

“ ก็เลยไปฝึกกับนายหัวแดงบ้านแอรีสต่อเนี่ยนะ? เลยช้ำไปทั้งหลังทั้งแขนหมดแล้วเนี่ยยัยหนู– เฮ้อ! ”

เสียงบ่นของทีน่าดังขึ้นพร้อมเรียวนิ้วที่จิ้มลงโทษยังท้องแขนของน้องสาวที่ขึ้นจ้ำม่วงน่ากลัวหลังโดนดาบไม้ฟาดใส่อย่างที่เจ้าตัวไม่ทันระวังเอง ดาริน่าได้แต่ม่อยหน้าลงมองหน้าตักตัวเองอย่างจำยอม แขนข้างที่ทายาแล้วยกกอดช่อดอกไม้ที่แวะซื้อติดมือเอาไว้ข้างตัวไม่ห่าง หลุดสะดุ้งเป็นระยะเมื่อถูกทีน่าแกล้งจิ้มรอยช้ำเพื่อลงโทษ เสียงหวานร้องหลุดในคอแผ่วเบาจนคนช่วยทายาเผลอเบามือลงไม่รู้ตัว

“ เราแค่.. อยากเก่งขึ้นเองค่ะทีน่า ”

ดาริน่ากล่าวอย่างซื่อตรง ทว่าเนื้อเสียงเฝ้าฟังจริงจังไม่น้อย ความเงียบพลันโรยตัวรอบกายทั้งคู่ มีเพียงเสียงปะทุของฟืนไม้ดังเบาจากกองไฟที่ยังโชยโชติเบื้องหน้า แววตาสีฮาเซลผินมองจนสะท้อนภาพตรงหน้าภายในลูกแก้วสีหวาน

ติดเหม่อลอย และคาดหวัง

“ เรา.. คิดถึงวลาดค่ะ คิดถึง.. คุณแม่– ที่ไม่เคยได้เจอหน้าด้วยค่ะ ”

“ เพราะงั้น… เลยอยากแข็งแกร่งขึ่นล่ะ ถ้าดูแลตัวเองได้ เราก็ไปไหนก็ได้ ไปหา.. ทั้งคู่ด้วยตัวเองเลยก็ได้ ”

ประโยคที่กล่าวนั้นฟังตั้งใจประทับลึก ทีน่าที่ได้ยินเพียงถอนหายใจแผ่วเบา เลื่อนมือกอดร่างเล็กของผู้เป็นน้องสาวก่อนจะผละออกมาพลางพเยิดหน้าให้ส่งของในมือแก่ผู้เป็นมารดาที่อยู่แสนไกล

“ เล่าวีรกรรมวันนี้ให้หมดด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันไปรอที่โรงอาหาร ”

ทีน่ากล่าวติดห่วงเล็กน้อยและนั่นราวกับเรียกรอยยิ้มประดับขึ้นมาบนดวงหน้าของดาริน่า เจ้าตัวพยักหน้ารับแผ่วเบาก่อนจะพาร่างตัวเองไปใกล้กับกองไฟที่สามารถติดต่อผู้เป็นแม่ได้ เสียงกระดาษดังแว่วผ่านเบา ๆ ยามเมื่อดาริน่าเอาแต่กอดช่อดอกไม้ในอ้อมแขนของตัวเองเอาไว้ ริมฝีปากเล็กเม้มประทับแผ่วเบา ก่อนจะค่อยคอยคลายออกยามเมื่อเสียงหวานจะเอ่ยแผ่วเคล้าคลอสายลมให้ช่วยพัดพาส่งหายังหมู่ดาราที่เริ่มประดับรับยังผืนฟ้าที่ทอสีกำมะหยี่ยามใกล้ย่ำค่ำ

[ คุณแม่.. สบายดีไหมคะ? เราดาริน่าเองนะคะ วันนี้เรามีช่อดอกไม้สวย ๆ มาให้ด้วยค่ะ ไม่รู้คุณแม่จะชอบหรือเปล่า.. หวังว่าจะรับไว้นะคะ

วันนี้เราเริ่มเข้าเรียนที่ค่ายบ้างแล้วนะคะ ภาษากรีกโบราณน่าเหลือเชื่อมากที่เราอ่านออกได้ทั้งที่เพิ่งเจอครั้งแรกเลยล่ะค่ะ ประหลาดใจมากเลย ]

เล่าถึงตรงนี้ก็คล้ายนึกถึงรุ่นพี่ที่คอยช่วยมัดผมให้ เรียวนิ้วยกแตะผมนุ่มของตัวเองที่ยังไม่คลายทรงดังโงะออกให้เธอกล่าวเล่าไปด้วยทั้งรอยยิ้ม

[ รุ่นพี่ในค่ายที่ช่วยสอนวิชากรีกโบราณก็ใจดีมากเลยค่ะ เธอชื่อรีเบคก้า แม็กเคลน ให้ยางมัดผมเรามาด้วยล่ะค่ะ เป็นพี่สาวที่สวยและใจดีมากเลย ..หลังจากนี้เราคงตั้งใจเรียนวิชานี้มากขึ้นล่ะค่ะ มั่นใจในการอ่านหนังสือเยอะขึ้นมากเลย ]

ร่างที่ยอบกายมองกองไฟเริ่มที่จะขยับน้อย ๆ ให้กลายเป็นขัดสมาธิแทนเพราะดูท่าดาริน่าคล้ายมีหลายเรื่องที่อยากเล่าให้แม่ของเธอเฝ้าฟัง เพราะก่อนหน้าเธอดูจะแบ่งปันเรื่องราวให้กับวลาดเสียมากกว่า แววตาสีอ่อนเริ่มผินกลับมามองบรรดารอยช้ำตามตัวจนเผลอยกข่อดอกไม้ในมือปิดบังแผ่วผ่าน รอยยิ้มแหยปรากฏน้อย ๆ จนหางคิ้วลู่ตก

[ คือ.. รอยตามตัวนี่มาจากการฝึกของเราเองค่ะคุณแม่ เราอยากแข็งแกร่งขึ้น เติบโตขึ้น.. เผื่อว่าจะออกจากค่ายได้อย่างปลอดภัย จะได้ไปกอดวลาด ไปกอด.. คุณแม่ได้ถ้าได้เจอกันนะคะ

เพราะงั้นถึงจะมีเจ็บตัวบ้างนิดหน่อยเพราะเราค่อนข้างอ่อนแอก็คงไม่มีปัญหาเท่าไหร่ ถ้าเราแข็งแกร่งขึ้น เราสัญญาเลยค่ะคุณแม่ว่าจะรักษาตัวให้ดีเลย

ยังไงคุณแม่ก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ คิดถึงค่ะ ]

สิ้นประโยคสุดท้ายที่เฝ้าบอก ช่อดอกไม้ในมือของดาริน่าก็ถูกวางส่งหายังเทพีไอริสผ่านกองไฟบูชา เธอเฝ้ามองของชิ้นนั้นถูกเผาไหม้อย่างเชื่องช้า ดูละอองลอยละล่องไปไกลแสนไกล ส่งหายังคนในห้วงคำนึงให้เธอนั่งเหม่อมองอยู่ครู่ใหญ่ สองมือขยับเกลี่ยเรียวนิ้วเข้าด้วยกัน ไล้ปลายนิ้วหากำไลที่ว่างเปล่าเพราะเคยส่งให้ผู้เป็นแม่ไปแล้ว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นลอบกอบกำยังเรียวนิ้วที่มีร่องรอยกดของด้ามพู่กันจาง ๆ ของตัวเอง

ต้อง.. ไปหาทีน่าแล้ว

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ : ดาริน่า อิวานอฟ

ของที่ถวาย : ช่อดอกไม้

เทพที่ถวายของ : เทพีไอริส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ : ข้อความภายใน [...] ด้านบนทั้งหมดค่ะ

Daryna BRAVE

DARYNA

To my mother 2

ช่วงเวลาประมาณ 09.00 น.

เสียงกระซิบแว่วหวาน ไล้เคลียข้างใบหู คำพูดซ่านลึกในดวงใจ ดาริน่าได้ยินเสียงผู้เป็นมารดาจากที่แสนไกลสะท้อนก้องเข้ามาให้ชวนตระหนก

ลูกแม่ เจ้าจงล่อลวงเฟเรียไปยังผับในนิวยอร์กยามรัตติกาล แม่มีเรื่องจะแจ้งถึงภัยร้ายที่กำลังจะมาเยือนเธอ

แววตาสีฮาเซลไหวระริก กระพริบรับจนคาดเดาไม่ถูกว่าคิดเห็นอย่างไร ธิดาแห่งไอริสพูดไม่ออกก่อนจะพาตัวเองไปยังโรงอาหาร เงียบไม่ตอบคำใดกับทีน่าผู้เป็นพี่สาว กระทั่งทั้งคู่ทานอาหารเย็นของเมื่อวานจนเรียบร้อยก็พากันกลับบ้านพักหมายเลข 14 และเป้นฝ่ายดาริน่าเองที่ช่วงเวลายามค่ำคืนแทบนอนไม่หลับ เพียงกดเปลือกตาจมดิ่งในความมืดมิดราวสองสามชั่วโมงก็ลุกขึ้นมาหาอะไรทำดับความฟุ้งซ่านที่ปรากฏในจิตใจ

เสียงคุณแม่หรอ? คุณแม่จริง ๆ หรอ..

เฝ้านึกอย่างไม่เข้าใจ ฝีแปรงที่กดทับลงผืนผ้าใบคล้ายกดหนักหน่วงวไม่สมตัว รู้ตัวอีกทีแสงแดดยามเช้าก้ไล้ทับเงาร่างของหญิงสาวอิวานอฟ ผ่านหน้าต่างห้องแห่งการรังสรรค์ ลมอ่อนโชยจางขยับม่านพริ้วไหว เสียงพี่ทีน่าดังแทรกหาพร้อมแรงสัมผัสเบาที่กลางศีรษะเล็กเรียกความสนใจจากดาริน่าให้หลุดจากภวังค์

“ เฮ้ย- ยัยหนู ทำไมใต้ตาคล้ำแบบนี้เนี่ย ไม่ได้ ๆ ”

ประโยคท้ายของทีน่าเร่งร้อนก่อนจะเอาแแป้งมาช่วยโปะใต้ตาของผู้เป็นน้องสาว ที่ดาริน่าก็ไม่เข้าใจว่าแต่งให้เธอตอนนี้ทำไมเพราะอย่างไรเธอก็จะแวะไปอาบน้ำอยู่ดี และเพราะความห่วงใยที่ได้รับจากผู้เป็นพี่สาว ทำให้อิวานอฟสาวยอมเล่าเรื่องเมื่อวานที่ได้รับมาให้คนที่ไว้ใจที่สุดในค่ายของเธอได้รับรู้

“ โคตรแปลกเลยยัยหนู คุณแม่พูดแบบนั้นจริง ๆ หรอ? ”

.
.
และเพราะแบบนั้นสองขาเรียวในกางเกงรัดรูปสีอ่อนก็ก้าวเดินมายังเขตบริเวณเตาไฟบูชาเทพใกล้กันกับโรงอาหาร เสื้อตัวยาวที่ช่วงแขนเป็นสายเชื้อผูกรัดเหนือบ่าบอบบางนั้นเผยช่วงแขนทั้งหมดของดาริน่าที่กำลังกอดหายังเครื่องเขียนที่เธอแวะไปซื้อมาเพื่อแบ่งปันให้กับผู้เป็นมารดา และตั้งใจจะสื่อสารตอบหาเกี่ยวกับคำขอเมื่อวาน

ร่างเล็กยอบกายลงหน้าเตาไฟอย่างทุกครั้ง จดจ้องยังเปลวไฟที่ลุกโชตเบื้องหน้านิ่ง ริมฝีปากขยับขบเม้ม คล้ายกำลังครุ่นคิดอย่างหนักและไม่รู้ว่าควรพูดสิ่งที่คิดเอาไว้ไปดีหรือเปล่า ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็คิดว่าตนในฐานะลูกสาวอาจจะพอพูดคุยแลกเปลี่ยนกับเทพีอีกฝั่งได้บ้าง

กล่องเครื่องเขียนที่บรรจุสีไม้หลากสีในมือจึงถูกยืนเตรียมวางในกองไฟ พร้อมกับดาริน่าที่เริ่มเอ่ยพูดคุยด้วยด้วยน้ำเสียงติดสั่นไหวเล็ก ๆ

[ คุณแม่.. ดีใจนะคะที่ส่งเสียงมาพูดคุยกับเราแบบนั้น แต่ว่า.. คุณแม่คะ เราอยากรู้ว่าทำไม? ]

[ ทำไมต้องใช้คำว่าล่อลวง แล้วการที่พาเด็กในค่ายที่อาจยังดูแลตัวเองไม่ได้ให้ออกไปพูดคุยตอนช่วงกลางคืนมันปลอดภัยจริง ๆ หรอคะ?.. คุณแม่ฝากข้ออความถึงหนูก็ได้นะคะ แล้วหนูจะไปบอกคุณเฟเรียคนนั้นให้เอง ]

ดาริน่าพูดถึงตรงนี้ก็เงียบลงไปอีกครู่หนึ่ง แววตาสีอ่อนนั้นเลื่อนหลุบมองยังพื้นด้านล่าง ปลายเท้าที่สวมรองเท้าไม้สานรัดส้นนั้นขยับยุกยิกไปมาเบา ๆ จนร่างที่ยอบนั่งยองดูโงนเงนไปมาเล็ก ๆ

จนในตอนที่รู้สึกถึงแสงแดดยามเช้าที่เริ่มสาดสอดเงากิ่งไม้กระทบผ่านยังหางตา ดาริน่าก็เงยหน้าขึ้นมองแสงเหล่านั้น ไล่สายตาไปยังผืนท้องฟ้าที่แต่งแต้มมวลเมฆนุ่มนวลเหล่านั้น เฉดสีไล่ระบายราวกับสีของผืนรุ้งอ่อนจางก่อนที่สีฟ้าครามจะเริ่มครอบครอง

[ อีกอย่าง.. คุณแม่เป็นเทพีแห่งสายรุ้งนี่คะ เฉดสีเหล่านั้นปรากฏชัดยามเช้าที่มีแสงสาดส่อง คุณแม่จะพูดคุยตอนกลางคืนแบบนั้นจะสามารถส่งพลังมาถึงคุณเฟเรียได้หรอคะ? ..ยามราตรีกาลที่ไร้แสงช่วยขับมวลสีให้สะท้อนหาเป็นสายรุ้งแบบนั้น.. ถึงช่วงนี้จะเป็นกลางวันตลอด แต่ตอนกลางคืนก็คือกลางคืนนะคะ.. ]

คำพูดที่กลั่นออกมาอย่างใคร่รู้และซื่อตรงดูจะทำให้ดาริน่ายิ่งหนักแน่นในการตัดสินใจของตัวเองที่จะไม่พาคุณเฟเรียไปยังสถานที่นอกค่ายและมืดค่ำแบบนั้น กล่องเครื่องเขียนใส่สีไม้ถูกยื่นส่งลงในกองไฟ

[ เรา.. เป็นห่วงทั้งคุณแม่แล้วก็คุณเฟเรีย เพราะงั้นถ้าจะพูดคุยอะไรกับคุณเฟเรีย คุณแม่บอกผ่านเราแทนได้นะคะ หรือจะให้เราไปเรียกให้คุณเฟเรียมาถวายของที่กองไฟแล้วพูดคุยกับคุณแม่แทนก็ได้ค่ะ

รักคุณแม่นะคะ ]

แบบฟอร์มถวายของ
ชื่อของคุณ : ดาริน่า อิวานอฟ
ของที่ถวาย : ชุดเครื่องเขียน (สีไม้)
เทพที่ถวายของ : เทพีไอริส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ : ข้อความภายใน [ - ] ด้านบนทั้งหมดค่ะ

.

.

✩ ปฏิเสธการล่อลวงเฟเรียไปที่ผับยามรัตติกาล ✩

เสนอทางเลือกอื่นให้ฝากข้อความผ่านเธอ หรือ ให้เธอเรียกเฟเรียมาเผาของถวายเพื่อพูดคุยแทน

Daryna BRAVE

DARYNA

To my mother 3

ดาริน่าเปลี่ยนตารางประจำวันจากความตั้งใจที่อยากจะฝึกฝนตัวเอง ยามเย็นถึงก่อนนอนยังคงเป็นเวลาของการวาดรูป ทบทวนสิ่งที่เคยเรียนช่วงมหาลัยที่ตอนนี้ธิดาไอริสดรอปเรียนไปก่อนเพราะยังไม่พร้อมเจออสุรกาย ที่ต่างออกไปคงเป็นช่วงเช้าของวันที่หญิงสาวจะแวะวิ่งรอบพื้นที่แถวกองไฟเฮสเทียและที่พัก แน่นอนว่าเธออยากที่จะตรงไปฝึกซ้อมอาวุธอยู่บ้าง แต่เหตุการณ์วันที่โดนซัดปลิวยังตรึงใจและทำให้รู้ว่าเธอยังอ่อนด้อยเรื่องพละกำลังแค่ไหน เพราะแบบนั้นเธอต้องออกกำลังกายเพื่อสร้างกล้ามเนื้อและพลังให้พร้อมใช้อาวุธเสียก่อน

ครั้นหลังออกกำลังกายจนเสร็จสิ้น ช่วงเวลายามเช้าเธอได้พาตัวเองมาทานอาหารที่โรงอาหาร ก่อนนั่งแช่แถวกองไฟบูชาเทพเพื่อนั่งทำการบ้านวิชาภาษากรีกโบราณ ราวกับอยากอยู่ใกล้ชิดกับผู้เป็นแม่มากขึ้นด้วย ยังเขตโต๊ะม้านั่งหินอ่อนแถวนั้นจึงถูกจับจองจากอิวานอฟสาวที่กำลังเฝ้าทบทวนเนื้อหาภาษากรีกอย่างตั้งใจ สมุดโน้ตที่เอาไว้แยกเรียนถูกบันทึกลงในนั้นอย่างเป็นระเบียบ ริมฝีปากเล็กคอยขยับเอ่ยพูดตามตัวอักษรกรีกที่กำลังคัดเขียนประโยคแนะนำตัวอย่างตั้งใจ

“ Καληµέρα σας (กะลีแม้ระ ซาส)–.. To ”

“ คุณดาริน่าคะ– พวกเราขอรบกวนได้ไหมคะ ”

เสียงหวานที่กล่าวพึมพำกับตัวเองเป็นอันต้องหยุดลงเมื่อมีเด็กแฝดตัวน้อยสองคนตรงเข้ามาหาและส่งเสียงทักเธออย่างสุภาพ ดวงหน้าของดาริน่าเงยผละจากสมุด เรียวนิ้วยกเกลี่ยปอยผมทัดหลังใบหูพร้อมรอยยิ้มวาดจางประดับส่งให้ทั้งคู่อย่างเป็นมิตร หลังจำได้ว่าเป็นเพื่อนตัวน้อยร่วมชั้นเรียนภาษากรีกโบราณของเธอ ทั้งคู่ต่างถือสมุดโน้ตเอาไว้ ที่ไม่เหมือนกันคงเป็นแฝดพี่หรือน้องสักคนแอบอยู่หลังอีกคนและชะโงกมองอิวานอฟสาวจากด้านหลังดูขี้อายอยู่ในที

“ รบกวนได้ค่ะ.. ” ดาริน่าตอบเสียงนุ่ม เลย์ลินน์คล้ายเผยรอยยิ้มดีใจก่อนจะกระทุ้งศอกให้เลย์ลาได้ออกมายืนข้าง ๆ ตน

ธิดาไอริสที่เห็นท่าทางของเด็กทั้งสอง คล้ายเม้มริมฝีปากผะแผ่วอย่างนึกเอ็นดู กระทั่งสองแฝดต่างวางสมุดไม่ไกลจากดาริน่าเพื่อขอให้ช่วยเหลือเรื่องการบ้านภาษากรีกโบราณด้วยกัน อาจเพราะการเรียนรู้ไวของเธอที่แสดงให้เห็นเมื่อคาบที่แล้ว เด็ก ๆ เลยค่อนข้างตั้งความหวังไว้กับพี่สาวต่างบ้านน่าดู ถึงอย่างนั้นดาริน่าก็ไม่ได้ดับฝันทั้งคู่ เธอตั้งใจสอนให้อย่างใส่ใจแม้จะปรากฏร่องรอยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักอย่างกึ่งประหม่าเล็กน้อยก็ตาม

.
.
[ หลังเข้าเรียนแล้วเรารู้สึกเพื่อนเพิ่มขึ้นเยอะเลยค่ะคุณแม่ ]

หลังจากการบ้านภาษากรีกโบราณถูกจัดการจนเสร็จสิ้น เด็กแฝดสองคนก็บอกลาด้วยท่าทางที่ร่าเริงมากขึ้น เหลือเพียงดาริน่าที่นั่งยองเฝ้าพูดคุยกับเทพีไอริสผู้เป็นมารดาอยู่เพียงลำพัง เปลวเพลิงโชติช่วงพริ้วระริก สะท้อนภายในแววตาสีฮาเซลที่กำลังจดจ้องมองอยู่ เพราะยามนี้ไร้ซึ่งช่วงเวลากบางคืนที่ลดทอนความร้อนจากพระอาทิตย์ที่สาดส่อง ร่มสีรุ้งอ่อนจึงถูกกลางไว้เหนือศีรษะของดาริน่าเอาไว้ด้วย ร่มเงาที่เกินพอจะทุเลาความรู้สึกเหมือนโดดนแสฃแดดเลียผิวได้บ้าง

[ ช่วงนี้พระอาทิตย์ขี้นอยู่ตลอดเลย คุณแม่สบายดีนะคะ เป็นห่วงวลาดจัง.. จะนอนหลับหรือเปล่า เดี๋ยวยังไงวันนี้ถ้าว่างเราจะลองแวะบ้านเฮอร์มีสเพื่อติดต่อวลาดดูนะคะ ส่วนคุณแม่เราอยากให้หมวกนี้ไปก่อน ]

สิ้นเสียงที่เอ่ยหาอย่างใส่ใจ หมวกสานปีกกว้างที่ประดับโบว์สีชมพูอ่อนก็พลันถูกวางลงในกองเพลิงอย่างติดถนอม ไฟจากเตาลามไล่จนเผาทั่ว ควัยพวยพุ่งเอื่อยยังเบื้องฟ้าที่มีมวลเมฆลอยริ้ว

[ เอาไว้กันแดดนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ ]

จบคำร่างเล็กในชุดกางเกงขาสั้นสีอ่อนด้านบนสวมเป็นเสื้อฮาวายที่พึ่งได้มาถูกจัดทรงเล็กน้อยหลังยับยู่เล็ก ๆ ยามนั่งยองกอดขาไปก่อนหน้า ดาริน่าเฝ้าสำรวจตัวเองเล็กน้อยก่อนจะกระชับมือที่ถือร่มเตรียมพาตัวเองออกจากบริเวณไปเพื่อมุ่งตรงไปทำธุระที่อื่นต่อ

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ : ดาริน่า อิวานอฟ

ของที่ถวาย : หมวกปีกกว้าง

เทพที่ถวายของ : เทพีไอริส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ : ข้อความภายใน [ - ] ด้านบนทั้งหมดค่ะ

Feria HEROES

บูชาของแด่พ่อ

ย้อนเวลาวันที่ 7 เมษา 68 เวลา 19:00 น.

ค่ำคืนนี้เป็นวันดีที่เฟเรียได้นำของมาถวายท่านพ่อของเธอเอง ซึ่งรอบนี้เธอได้เอาชุดทักชิโด้ที่เคยได้รับมาจากไหนก็ไม่รู้อ่านะ แต่ว่าด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิงทำให้ใส่ชุดนี้ไม่ได้ เลยตัดสินใจเอาชุดนี้มาถวายท่านพ่อฮิปนอสของเธอบ้างดีกว่า แถมเธอจะได้แวะไปบริจาคของในโรงตีเหล็กด้วย ของดรอปจากมอนที่เธอกำจัดมามันค่อยข้างเยอะอยู่แล้วด้วยต้องเอาไปบริจาคบ้างนี่แหละ ของเต็มตัวจนหนักกระเป๋าไปหมดแล้วนี่ เอาเถอะ ๆ ถวายของก่อนดีกว่า เธอตัดสินใจวางชุดทักชิโด้ไว้หน้าเตาผิงไฟ แล้วระลึกถึงท่านพ่อฮิปนอสของเธอ แล้วจึงโยนชุดทักชิโด้ใส่เตาผิงไฟบูชาเทพลงไปอย่างรู้งาน

“ท่านพ่อคะ เฟเรียเองนะคะ ลูกขอโทษด้วยนะคะที่ขาดการติดต่อไปเสียนานเลย นาน ๆ ทีลูกก็อยากนอนหลับไปเสียยาว ๆ เสียสักหน่อย แถมลูกก็ไม่รู้จะทำอะไรด้วยนี่สิ อ้อ นี่ชุดทักชิโด้สุดเท่สำหรับท่านพ่อนะคะ หวังว่าท่านพ่อจะชอบแล้วก็ใส่ได้พอดีนะคะ ตอนนี้นี่ของในกระเป๋าลูกมันเยอะมาก ๆ จนไม่รู้จะเอาไปเก็บที่ไหนเลยนี่สิ อ้อ หนูลืมแนะนำไปเลย นี่กาเซล ลูกชายอีกคนของหนูค่ะ อ่ะ! ลืมไปเลยมีไข่โทรลล์ที่หนูเอาไปฟักอยู่ด้วยนี่นา แย่แล้ว ๆ งั้นหนูไปก่อนนะคะท่านพ่อ ลูกคงต้องกลับไปเรียนที่ไฮสคูลแล้วด้วยสิ งั้นลูกขอตัวกลับก่อนนะคะ บายค่ะท่านพ่อ”

เธอพูดคุยสิ่งที่อยากพูดกับท่านพ่อถึงเรื่องที่อยากพูดพลาง เอ่ยแนะนำตัวของเบบี้ก็อบลินตัวน้อยที่เป็นลูกชายอีกคนของเธอนาม กาเซล จริง ๆ เธอก็ตั้งชื่อกาเซลเพื่อให้คล้องกับกาเอลที่เป็นลูกชายก็อบลินตัวแรกของเธอนั่นแหละ วันนี้เป็นวันดีแหละเธอเลยพาทั้งกาเอล เรเลียและกาเซลออกมาจากบ้านฮิปนอสมาเดินเล่นแถว ๆ ในค่ายดูบ้าง ในใจเธอก็คิดนะว่าจะเลิกไปเรียนแล้วกลับมาทำภารกิจนอกค่ายแบบเมื่อก่อนดีไหมนี่ ไปเรียนทีไรเจอแต่เรื่องบันเทิงจิตทุกที เธอถอนหายใจพลางจูงมือลูกชายทั้งสอง แถมมีเรเลียเกาะอยู่บนไหล่ของเธอเพื่อเตรียมไปที่อื่นต่อ

“แม่คะ เราจะไปไหนกันดี”

“นั่นสินะ เราไป…ไปเยี่ยมน้องที่อยู่ที่ถ้ำเทพพยากรณ์กันดีไหม”

“โห่ แม่ครับ ทำไมแม่ลูกเยอะจังเลยครับนี่”

“นั่นสิเนาะกาเอล แม่ก็สงสัยเหมือนกัน อ่ะ ไหน ๆ ก็ออกมาข้างนอกครบ ๆ กันสักที ไปเที่ยวกันดีกว่านะ”

ว่าแล้วเธอก็จูงลูก ๆ ออกจากโรงอาหารไปทันที

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮยส์
ของที่ถวาย: ชุดทักชิโด้
เทพที่ถวายของ: ฮิปนอส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความสีส้มอันแรก
(ส่งของบูชามาที่ไอดี God)

Mackenzie HEROES

✦

Julie's side story

half Blood camp's Easter event

-25.04.20 / 01:05PM-

นี่มันออกจะอยู่นอกแผนการที่ผมวางไว้สักหน่อย แต่ผมก็คิดว่าควรมาที่นี่เป็นอันดับแรกก่อนจะเริ่มไปหาไข่ที่อื่นต่อ หลังนั่งพักและกินมื้อเที่ยงด้วยกันกับเชมัส ผมก็แยกกับเขาแล้วมาที่เตาไฟบูชาเทพ ตอนแรกผมก็ยังไม่ปักใจเชื่อทั้งหมดในเรื่องที่คุณป้าสกายลาร์บอก แต่หลังจากไข่ที่เก็บได้รอบสองหายไปอีกครั้ง ผมก็ชักจะเริ่มคิดว่ามันอาจเป็นจริงก็ได้

…ต้องมีเทพแกล้งผมแน่ ๆ…

“สวัสดีฮะแม่ คุณลุงเทพและคุณป้าเทพี”

ผมนั่งลงหน้าเตาไฟ วางตะกร้าใส่ไข่ที่ว่างเปล่าลงข้างตัว มองเปลวเพลิงตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม

“วันนี้ที่ค่ายเราจัดงานเทศกาลอีสเตอร์ล่ะฮะ สนุกมากเลย มีกิจกรรมวาดรูปบนไข่ แล้วก็มีกิจกรรมหาไข่อีสเตอร์ด้วย…”

ไม่รู้ว่าคุณแม่กับพวกคุณลุงคุณป้าจะรู้หรือเปล่า ผมเลยเล่าให้ฟังสักหน่อย แต่ถ้าผมโดนแกล้งจริง ๆ พวกเขาก็คงรู้แล้วแน่ ๆ เลย

“ผมนะ…หาไข่เจอตั้งหลายฟองแน่ะ แต่ไข่ก็หายไปหมดเลยฮะ”

พอเห็นว่าไม่มีใครผมเลยพูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อยเหมือนตอนที่คุยกับคุณแม่ เวลาผมเหงา ๆ ผมชอบเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้คุณแม่ฟังมากที่สุดเลย ถึงจะเป็นการพูดคนเดียว แต่ผมก็คิดว่าคุณแม่คงจะคอยฟังผมอยู่ตลอดเวลาแน่ ๆ

“คุณป้าสกายลาร์บอกว่าคุณลุงหรือคุณป้าอาจจะนึกสนุกอยากมาเล่นด้วยก็ได้ก็เลยเสกให้ไข่ผมหายไป เพื่อนของผมก็พูดทำนองนั้นเหมือนกัน แล้วเขาก็บอกว่าถ้าผมมาขอโทษ ผมอาจจะไม่โดนแกล้งแล้วก็ได้…”

ผมยกนิ้วชี้ขึ้นจิ้มกันแล้วยิ้มเจื่อนก่อนจะประสานมือทั้งสองข้างไว้ด้วยกันเหมือนตอนขอพรกับพระผู้เป็นเจ้า

“ที่ผ่านมาถ้าผมเผลอทำอะไรให้คุณแม่หรือคุณลุงคุณป้าไม่พอใจผมขอโทษนะฮะ อย่าโกรธผมเลยนะ ผมไม่อยากกลับไปแบบมือเปล่า อย่างน้อยก็อย่าแกล้งผมเลยนะฮะ”

แล้วผมก็กระพริบตาปุ๊งปิ๊งอ้อนคุณแม่และคุณลุงคุณป้าผ่านเปลวไฟถี่ ๆ ถึงจะไม่มีการตอบรับแต่ก็ช่วยให้สบายใจขึ้นมาบ้าง ผมลุกขึ้นยืนแล้วหยิบตะกร้ามาถือไว้ จะว่าไปที่นี่ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครมาเลยนี่นา ลองหาไข่ดูสักหน่อยดีกว่า อาจจะมีซุกซ่อนอยู่สักฟองสองฟองก็ได้ 

สรุปสถานการณ์

 -มาขอขมาคุณลุงคุณป้าเทพที่เตาไฟบูชาเทพ

 -หาไข่แถวที่เตาไฟบูชาเทพ

  Julie Drake

  ✦ 

Adelaide BELIEVER

PRAY TO FATHER

- - - - -

                อเดลเลดสาวเท้าอย่างเชื่องช้าตรงมายังเตาไฟบูชาเทพหลังจากที่ห่างหายจากการคุยกับบิดามานานแสนนานจนแทบจะจำครั้งสุดท้ายไม่ได้ และหวังว่าพ่อจะยังจำลูกสาวคนนี้ได้อยู่บ้าง หญิงสาวต่อคิวหลังเด็กหญิงตัวเล็กอีกคนที่กำลังสวดภาวนาถึงเทพสักองค์ที่คงเป็นพ่อหรือแม่ของเธอด้วยเสียงเจื้อยแจ้วสดใสราวกับคุยกันอยู่ตรงหน้าจนอเดลเลดอดเอ็นดูเด็กน้อยไม่ได้

                "ต่อได้เลยค่ะ" เด็กสาวว่าขณะหันกลับมายิ้มให้คนอายุมากกว่าอย่างอารมณ์ดี "ขอบใจจ้ะ"

                "สวัสดีค่ะพ่อ.." อเดลเลดหยุดคิดคำพูดในหัวเพราะไม่แน่ใจว่าควรเล่าส่วนไหนก่อน มีหลายสิ่งเกิดขึ้นและมีหลายสิ่งเปลี่ยนไป เธอโตขึ้นมากหลังจากการคุยกันครั้งสุดท้ายระหว่างเธอกับพ่อที่หน้าเตาไฟแห่งนี้

                "หนูกลับมาแล้ว แล้วก็สบายดี มีอะไรหลายอย่างเกิดขึ้นเยอะแยะเต็มไปหมดระหว่างที่หนูไม่ได้มาคุยกับพ่อเลย หนูคิดถึงพ่อมากเลยแวะมาหาวันนี้ จริงๆ ก็ไม่ได้เพิ่งคิดถึงแค่วันนี้หรอกแต่เอาเถอะ.." เธออึกอักไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรต่อ แน่นอนว่าความรู้สึกที่พูดออกมานั้นเป็นความจริงจากใจของเธอทั้งหมดแต่มันก็แค่รู้สึกเขินที่ต้องมาพูดต่อหน้าเปลวไฟที่มีคนยืนรอต่อคิวอยู่ข้างหลังอีกเพียบ

                "เอาเป็นว่าหนูซื้อนี่มาฝาก" หญิงสาวดึงของที่เธอตั้งใจซื้อมาฝากเป็นของขวัญให้กับพ่อของเธอออกจากถุงผ้าที่เธอหิ้วติดตัวประจำ ก่อนจะคลี่เสื้อแจ๊กเก็ตหนังแบรนด์ดังสีดำขลับไซส์ XL (หวังว่าพ่อจะชอบใส่เสื้อฮิปๆ แนวโอเวอร์ไซส์นะ) ให้กางออกมาโชว์ขณะเปลวไฟกำลังลุกโชนโหมกระหน่ำราวกับอยากจะเผาเสื้อหนังตัวนี้เต็มแก่

                "คิดว่าพ่อใส่ก็คงเท่ไม่แพ้คนอื่นๆ เหมือนกัน" บุตรีแห่งซุสพูดด้วยความสัตย์จริง เธอตัดสินใจซื้อเสื้อตัวนี้ทันทีที่เห็นครั้งแรกเพราะจินตนาการภาพชายวัยกลางคนใส่เสื้อแจ็กเก็ตหนังสีดำขลับตัวนี้ทับเสื้อกล้ามสีขาวพร้อมกางเกงยีนส์สุดเท่แม้จะไม่รู้ว่าหน้าตาของพ่อเป็นแบบไหนก็ตาม มือเล็กหย่อนเสื้อหนังลงในเปลวเพลิงตรงหน้าและยืนจ้องมองมันจนกระทั่งเศษเสี้ยวสุดท้ายสลายหายไปกลายเป็นเถ้าธุลีเพื่อให้แน่ใจว่าของขวัญชิ้นนี้จะส่งตรงถึงมือพ่อของเธอ

                "แล้วก็หวังว่าพ่อก็คงสบายดีเหมือนกันนะคะ"

- - - - -

 [แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Adelaide Kerr

ของที่ถวาย: แจ๊กเก็ตหนัง

เทพที่ถวายของ: เทพซุส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ตามข้อความด้านบน

- Believer โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 -

Dean HEROES

314

ถวายศรัทธาครับคุณน้า

               28/03/2025 เวลา 9.00 น.

               ก่อนจะไปหาของกินที่โรงอาหารและทักทายชาวบ้านใหญ่ หนุ่มสายเลือดโพไซดอนได้หอบกระเป๋าใส่ของฝากตรงไปทางเตาไฟบูชาเทพหน้าโรงอาหาร เพราะว่าเขามีเทพเจ้าที่ต้องถวายของฝากให้เยอะแยะ แต่เทพเฮอร์มีสมารับของไปส่งทีเดียวไม่ได้ จึงต้องกะเวลาเว้นช่วงถวายของดี ๆ

               ดีนนั่งหน้าเตาไฟพลางอธิษฐานจิตถึงเทพีแอมฟิไทรต์แม่ใหญ่ของบ้าน

               เปลวไฟในเตาผิงขยับไสวโชติช่วงขึ้น น่าจะเป็นสัญญาณบ่งบอกแล้วว่าจูนกันติด เขาจึงหยิบเสื้อฮาวายสำหรับสตรีหย่อนใส่ไปในเตาให้เปลวไฟเผาผลาญโลมเลีย

               “สวัสดีครับคุณน้าแอมฟิไทรต์ ไม่รู้ว่าคุณรู้แล้วหรือยังว่าผมได้แวะไปแอตแลนติสมาด้วยเหตุฉุกเฉิน น่าเสียดายที่ไปแล้วไม่เจอคุณ แถมไม่รู้เอาของฝาก ๆ พ่อไว้จะถึงคุณน้าหรือเปล่า ผมเลยต้องมาส่งของตามหลัง”

               “ผมซื้อเสื้อฮาวายมาเป็นของฝากครับ คงไม่ใช่สไตล์คุณน้าเท่าไร แต่ผมเห็นว่าคุณพ่อชอบใส่เสื้อฮาวาย ถ้าคุณน้าใส่ด้วยก็น่าจะเป็นเสื้อคู่ เป็นชุดครอบครัวที่น่ารักดี”

               เขาเว้นวรรคเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ

               “อืม.. ไม่รู้ป่านนี้คุณพ่อโอเคหรือยัง ตอนที่ผมไปเจอกับเทพเนปจูนซะด้วย แถมยังเผลอถวายศรัทธาไปให้ตั้งเยอะ… ควรจริงผมอยากมอบให้คุณน้าแหล่ะ แต่แน่นอนว่าผมมีศรัทธาเหลือเฟือที่จะถวายให้คุณน้าเลยครับ”

               จากนั้นเขาก็ประสานมือไว้กลางอกคล้ายกับขอพรจากพระเจ้า ส่งศรัทธาผ่านเปลวไฟไปยังแอตแลนติส ไม่สิ.. บางทีนางอาจจะยังไม่กลับมาจากค่ายฮาล์ฟบลัด แต่มันก็คงไม่ได้แตกต่างกันมากเท่าไร

               “คุยกันเท่านี้ก่อนก็แล้วกันครับ ขอให้ท้องทะเลกลับมาสงบสุขไว ๆ แล้วค่อยคุยกันใหม่ครับคุณน้า”

               หลังถวายศรัทธาและของฝากจากเกาะซินดาลาห์เสร็จร่างสูงก็เดินตรงเข้าสู่โถงอาหาร แวะหม่ำมื้อเช้าแสนอร่อยฝีมือเจ๊ฮาร์ปี้ที่ไม่ได้ชิมรสมานาน

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: เสื้อฮาวาย

เทพที่ถวายของ: แอมฟิไทรต์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)

------------------------------------------------------------

ข้า ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ขอถวายศรัทธาแก่เหล่าเทพ แก่เทพีแอมฟิไทรต์ เทพีแห่งน้ำเค็มราชินีแห่งแอตแลนติส
จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 1,000

------------------------------------------------------------

+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [กุหลาบสีน้ำเงินทอง]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

โบนัสจากกลุ่มสมาชิก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสความโปรดปราน+15

Dean HEROES

317

ของฝากครับคุณแม่ (สามี)

               28/03/2025 เวลา 14.30 น.

               คุยกับคุณดีเสียนานแล้วยังแวะไปศูนย์พยาบาลเพื่อตัดแว่นใหม่อีกเป็นชั่วโมง ตอนนี้ก็น่าจะได้เวลาที่เทพเฮอร์มีสลงมารับชองฝากอีกครั้ง

               ดีนหยิบเอาผ้าคลุมปอนโชย้อมสีแบบชาวเลซินดาลาห์มาถือไว้ก่อนจะอธิษฐานจิตถึงเทพีเฮคาทีแล้วย่อนของฝากเข้ากองไฟ ความจริงแล้วเขาอยากจะซื้อเสื้อฮาวายให้อีกฝ่าย ทว่าแม่สามีต้องไม่ปลื้มแน่ ๆ…

               เปลวเพลิงที่ลุกโชนค่อย ๆ ลามเลียเนื้อผ้าโดยไร้ควันหรือสารพิษ ปอนโชสีสวยน่าจะค่อย ๆ ส่งตรงถึงเทพีแห่งเวทมนตร์ไปทีละส่วน

               “สวัสดีครับเทพีเฮคาที ผมดีน แฟนแมคซี่ หากว่าท่านอนุญาตให้ผมเรียกท่านว่าคุณแม่ก็คงจะดีไม่น้อย”

               ดวงตาสีเปลือกไม้เพ่งมองกองไฟ ปอนโชที่ส่งไปไม่ถูกถุยออกมาแล้วเขาก็ยังไม่ถูกสาปเป็นหมาแสดงว่าได้

               “ขอบคุณครับคุณแม่ที่ยอมรับผม”

ไม่ว่าเทพีจะตอบตกลงหรือไม่แต่ตอนนี้ดีนทึกทักเอาเองแล้ว และแน่นอน.. ดีนเก่งในการเข้าข้างตัวเอง

               “คือว่างี้ครับ.. เมื่อเดือนสองเดือนก่อนผมไปทำภารกิจที่นีออมมา ก็เลยซื้อของฝากมาฝากคุณแม่ เป็นผ้าคลุมเนื้อดีปักลายสไตล์อาหรับ ให้ความอบอุ่นในหน้าหนาวก็ได้ หรือใส่ปิดผิวตอนหน้าร้อนกันแดดเผาก็ได้ ผมได้ไปเห็นกระบวนการผลิตของชาวบ้านมาแล้ว แทบจะใช้พลังงานสะอาดทั้งหมด ไม่ปล่อยของเสียลงสู่ธรรมชาติ เรียกได้ว่ารักโลกแบบสุด ๆ”

               ไป ๆ มา ๆ เหมือนโฆษณาขายสินค้าได้ไงไม่รู้ คงติดมาจากตอนไปช่วยร้านพื้นเมืองขายของแลกกับพื้นที่ตั้งแผงโฆษณาหน้าร้านเขาล่ะมั้ง ส่วนหนึ่งเพราะว่าดีนยังไม่ได้สนิทกับเทพีแห่งมนตรามากเท่าไร แถมยังมีจุดเริ่มต้นกันไม่ค่อยดีอีกด้วย การชวนคุยเรื่องสัพเพเหระจึงทำได้ค่อนข้างยาก

               “อ้อ จริงสิ.. ช่วงเดือนที่ผ่านมาผมฝันถึงชาร์ล็อตบ่อย ๆ ด้วยครับ จริง ๆ ผมก็จำไม่ค่อยได้อ่ะนะว่าฝันอะไรไปบ้าง อาจเพราะเธอไปทำภารกิจจะปีนึงแล้วแต่ยังไม่กลับมาก็ได้มั้งครับ ผมเลยคิดถึงเธอนิดหน่อย ถ้าเธอปลอดภัยก็คงดีล่ะ”

               เปลวเพลิงในเตาสะบัดไหว แต่ก็เพียงแค่นั้น เทพีไม่ได้สื่อสารอะไรกลับมา.. หรือถ้าสื่อสารก็เป็นตัวเขาที่ไม่เข้าใจเอง

               “ส่วนคนอื่นในบ้านก็สบายดีครับไม่ต้องห่วง แถมผมก็ยังเข้ากันได้ดีกับน้อง ๆ ของแมคซี่แล้วก็พี่ใหญ่อย่างซิลเวอร์ด้วย เนี่ย ผมเป็นลูกคุณแม่อีกคนได้แล้วนะครับ”

               ดีนยิ้มแป้นกับกองไฟ คราวนี้เปลวไฟไม่ได้พัดตอบ

               “อืม.. เดี๋ยวผมไปแล้วดีกว่า วันนี้กะว่าจะลองไปเล่นเกมของบ้านคุณดีด้วย ยังไงคุณแม่ก็รักษาสุขภาพแล้วก็ไม่เครียดนะครับ จะได้สวย ๆ เป็นนางพญาพันปี แล้วคุยกันใหม่ครับ”

               ไม่รู้ว่าเทพีเฮคาทีจะเหลิงกับคำชมหรือว่ารำคาญ แต่การไม่ตอบรับหรือปฏิเสธก็แปลว่าตกลง ดีนออกมาจากตาไฟบูชาเทพเพื่อให้เด็กคนอื่นได้บูชาเทพเจ้ากันต่อ

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: ปอนโช

เทพที่ถวายของ: เฮคาที

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)

------------------------------------------------------------

+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [กุหลาบสีน้ำเงินทอง]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

โบนัสจากกลุ่มสมาชิก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสความโปรดปราน+15

Dean HEROES

319

คุณอาผมอยากนั่งเรื่องบิน

               03/04/2025 เวลา 10.00 น.

               ซุกซนที่บ้านไดโอนีซุสมากไปหน่อยดีนก็เลยถูกกักบริเวณที่กระท่อมเฮคาทีอีกรอบ จนเวลาล่วงเลยมาหนึ่งสัปดาห์นักโทษชายถึงได้พ้นโทษ

               ดีนเดินสายบูชาเทพเจ้าต่อ และหนึ่งในนั้นที่เขาควรเคารพ ถวายของฝาก เกียรติยศ และความกล้าหาญให้ คือ เทพซุส ที่วัดกันตามสายเลือดเป็นอาแท้ ๆ ของตน

               เดิมทีอาของเขาไม่ถูกกันกับพ่อ ความเกลียดชังเลยตกมาถึงลูกด้วยอีกที จะบอกว่าเทพเจ้าช่างงี่เง่าก็ใช่ แต่มนุษย์ปุถุชนบางคนก็เกลียดเหมายกครอบครัวเลยก็มีเหมือนกัน คงต้องบอกใหม่สินะว่า ‘เทพเจ้ามีความเป็นมนุษย์สูง’ (ถึงการไม่แยกแยะจะงี่เง่าอยู่ดีก็ตามที)

               แม้ไม่ได้ทำภารกิจเดินทาง แต่การรับงานจากกระดานเทพเจ้าแต่ละครั้งก็ไปเสียไกล รถไฟเฮเฟตัสน่ะช่วยได้ แต่บางทีเขาก็อยากเดินทางในประเทศสะดวกรวดเร็วด้วยเครื่องบินเหมือนกัน

               ‘ถ้าบูชาอาซุสจนได้กลายเป็นหลานชายคนโปรด คุณอาจะหยวนให้ได้หรือเปล่านะ?’

               เรียกได้ว่างานนี้ทำคุณหวังผล ทำไงได้ล่ะ การเดินทางรวดเร็วฉับไวทำให้เราไม่ต้องเสียเวลาทำมาหากัน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สร้างเครื่องบินหรือรถไฟความเร็วสูงขึ้นมาหรอก

               ด้วยเหตุนี้หนุ่มผิวน้ำผึ้งสายเลือดโพไซดอนจึงมาที่เตาไฟบูชาเทพพร้อมด้วยของฝากจากนีออม ตอนแรกว่าจะเผาบูชาเสื้อฮาวายไปให้ แต่ชุดแบบนี้น่าจะทำให้อาคิดถึงพ่อจนพาลเกลียดเขามากกว่าเดิม งั้นให้เป็นงานแฮนด์เมดสวย ๆ อย่างกำไลหินแทนดีกว่า

               เอาล่ะ ใจพร้อม ของพร้อม งั้นก็ลุยกันเลย!

               ดีนหย่อนกำไลหินลงเตาไฟจากนั้นตั้งจิตอธิษฐานถึงมหาเทพซุสที่เคยพบกันครั้งหนึ่งที่หน้าห้องของคุณดี ชายวัยกลางคนที่ดูสง่างามเหมือนกับ ทอม ครูซ…

               “สวัสดีครับคุณอาซุส ผมดีน ลูกพ่อโพไซดอน เราเคยเจอกันครั้งหนึ่งตอนปีใหม่ ไม่รู้ว่าจะจำกันได้ไหม แต่ถึงจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ เราค่อยมาทำความรู้จักกันใหม่ก็ได้”

               เปลวไฟในเตาผิงกระพือพัด ไม่รู้ว่านั่นคือคำตอบรับจากเทพเจ้าหรือแค่เกิดจากแรงลม

               “ผมไปทำภารกิจช่วยพ่อที่เมืองนีออมมาครับ แต่ดูเหมือนจะกอบกู้ศรัทธาให้พ่อไม่ได้แฮะ ต้องยอมรับว่าเมืองนั้นเหมาะกับคุณเฮเฟตัสมากกว่าจริง ๆ นั่นแหล่ะ เขาเป็นลูกชายคุณอาใช่ไหมครับ เขาเป็นเทพที่เก่งมาก ๆ เลยนะ เพราะว่ามีพ่อเป็นเทพสุดเก่งอย่างคุณอาแน่ ๆ”

               ถึงจะพูดออกมาจากใจแต่ช่างเป็นคำพูดที่ประจบสอพลอจนได้โล่ซะจริง ๆ

               “ของที่ผมส่งมาให้เป็นของฝากจากเกาะซินดาลาห์ครับ กำไลข้อมือหินแฮนด์เมด ของแท้ไม่มีเทียม ไม่ได้หล่อมาจากเรซินแน่นอนผมรับประกัน นอกจากนี้ผมขอถวายความกล้าหาญและเกียรติยศให้คุณอาซุสด้วยครับ บอกได้เลยว่าถ้าคุณอาได้รับความกล้าที่ผมถวายจะต้องจึ้ง”

               ความหนาที่มีมากพอ ๆ กับความหน้าด้านถูกมอบให้กับมหาทวยเทพแห่งกรีก เชื่อสิ ไม่มีใครให้ความกล้าได้มากเท่าเขาหรอก

               “สุดท้าย.. ผมอยากจะขึ้นเครื่องบินบ้าง คุณอาช่วยเมตตาผมหน่อยสิครับ กลับบ้านทีนั่งรถตั้งห้าวัน ขึ้นเครื่องบินไปแค่แปดชั่วโมงเอง นะ ๆ ครับ”

               พยายามออดอ้อนสุดขีด ทว่าเหมือนเขาเห็นเปลวไฟในเตาผิงดีดขี้เถ้าใส่แทน

               “โอ๊ย ยังไม่ได้งั้นเหรอ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมค่อยมาถวายของให้ใหม่ คอยดูสิ สักวันผมจะชนะใจคุณอาให้ได้เลยครับ!”

               จบการถวายของ…

               .

               .

               .

               ดีนเริ่มจะคิด.. หรือว่าเขาจะเข้าทางเทพีเฮร่าแทนดีนะ? เทพผู้ยิ่งใหญ่ยังไงก็แพ้เมียที่ใหญ่กว่า เป็นความคิดที่ดี คราวนหน้าต้องลองดูหน่อยแล้ว!!

               ชายหนุ่มเดินออกมาก่อนจะหาที่นั่งละแวกนั้นเพื่อส่งข้อความถึงใครบางคนที่เขาเบี้ยวนัดมาตั้งเป็นเดือน

               ก่อนหน้านี้ดีนได้คอนแทกของเธอมาจากเอมีเลียบุตรสาวของเทพซุส ปลายนิ้วกดเลื่อนหาชื่อเพื่อน ‘เคธี่ เฟย์ (แคท)’ จากนั้นส่งช้อความไปทักทาย

.  ⁺  ⊹ 𝕂𝔸𝕋 ⁀₊➷

   D.E.A.N.:

สวัสดี

ใช่รุ่นพี่แคทรึเปล่าครับ

           .  ⁺  ⊹ 𝕂𝔸𝕋 ⁀₊➷:

โอ้นาย ดีนนี่นา

ใช่มั้ย?

   D.E.A.N.:

ใช่แล้วครับ

ดีใจจังที่คุณจำได้

           .  ⁺  ⊹ 𝕂𝔸𝕋 ⁀₊➷:

ต้องจำได้ซี่ ก็นายเป็นคู่หูแต่งห้องนอนของฉันนี่นา

ว่าแต่

เอาคอนแทกฉันมาจากไหนกันเนี่ย?

   D.E.A.N.:

แอดต่อ ๆ กันมาน่ะครับ

พอดีเห็นในเฟรนด์ลิสต์ของคุณเอลี่น่ะครับ

           .  ⁺  ⊹ 𝕂𝔸𝕋 ⁀₊➷:

คุณเอลี่?

หมายถึงคุณเอมีเลียน่ะเหรอ?

จริงสิ นายสนิทกับคุณอาเธอนี่นา

แล้วนี่ดีนกลับมาจากภารกิจแล้วเหรอ?

รอบนี้ไปนานจังเลยนา

   D.E.A.N.:

ใช่ครับ ก็เลยอยากนัดรุ่นพี่ไปทำกิจกรรมบ้านอะโฟร์ไดท์ให้เสร็จ

ส่วนเรื่องที่ผมไปทำภารกิจค่อยเล่าให้ฟังตอนเจอกันดีไหม?

ถ้าจำไม่ผิดรุ่นพี่ว่างแค่วันอาทิตย์สินะ?

           .  ⁺  ⊹ 𝕂𝔸𝕋 ⁀₊➷:

ความจริงวันนี้ก็ว่างล่ะ

นัดเจอกันเลยมั้ย?

   D.E.A.N.:

เยี่ยมเลย ผมก็ว่างเหมือนกัน

งั้นกี่โมงดี?

หรือจะตอนนี้เลยล่ะครับ?

           .  ⁺  ⊹ 𝕂𝔸𝕋 ⁀₊➷:

ตอนนี้เลยมั้ยล่า

งั้นอีก 10 นาที เจอกันที่กระโจมต้องประสงค์นะ

คราวนี้อย่าให้รอนานอีกล่ะ

   D.E.A.N.:

อู้ยยย คุณพูดซะ ผมรู้สึกผิดเลยเนี่ย

จะรีบบึ่งไปให้เร็วเหมือนกับโร้ดรันเนอร์เลยครับ

           .  ⁺  ⊹ 𝕂𝔸𝕋 ⁀₊➷:

มาเร้วววว

ปี๊น ปี๊น~

Send

               ‘ให้ตายสิรุ่นพี่เคธี่น่ารักชะมัด!’

               รีบไปหาเธอที่บ้านอะโฟร์ไดท์ดีกว่า ปล่อยให้เธอรอนานไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: กำไลหิน

เทพที่ถวายของ: ซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)

------------------------------------------------------------

ข้า ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ขอถวายเกียรติยศแก่เหล่าเทพ แก่มหาเทพซุส เทพแห่งสายฟ้า ราชาแห่งโอลิมปัส
จำนวนเกียรติยศที่มอบให้: 3,000
+15 ความโปรดปราน, +90 EXP (สำหรับคน Level Max ได้รับ +45 ความโปรดปรานแทน)

------------------------------------------------------------

ข้า ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ขอถวายความกล้าหาญแก่เหล่าเทพ แก่มหาเทพซุส เทพแห่งสายฟ้า ราชาแห่งโอลิมปัส
จำนวนความกล้าหาญที่มอบให้: 21,000
+105 ความโปรดปราน, หินอัปเกรด 105 ea

------------------------------------------------------------

+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [กุหลาบสีน้ำเงินทอง]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

โบนัสจากกลุ่มสมาชิก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสความโปรดปราน+15

ฃ

รวม 225 โบนัสความโปรดปราน