[หน้าโรงอาหาร] เตาไฟบูชาเทพ

Feria HEROES

ถวายของแด่พ่อ

ย้อนเวลา 16:00 น.

วันนี้หลังจากเลิกเรียน เสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เฟเรียก็ขึ้นรถโรงเรียนกลับมาถึงค่ายฮาล์ฟบลัดอันเป็นบ้านหลังปัจจุบันของเธอทันที และพอมาถึงเธอก็ตรงมาที่เตาเผาไฟบูชาเทพที่หน้าโรงอาหารอย่างไม่ลังเล

“จะส่งขอให้ท่านพ่ออีกแล้วเหรอ”

“ใช่แล้วล่ะนะ นี่ไงกุหลาบสีทองน่ะ ก็หวังว่าท่านพ่อจะชอบล่ะนะ”

เธอเอากุหลาบสีทองในกระเป๋าเป้ออกมาให้อีรอสซึ่งตามเธอที่ตรงมาเตาไฟแห่งนี้มาด้วยดู

“มาทั้ง ๆ ที่ไม่เปลี่ยนชุดนี่มันก็เกินไปไหมนี่ยัยพี่บ้า”

“ก็แหม ก็ได้ของดี ๆ มาทั้งที่ก็อยากให้ท่านพ่อได้ไหว ๆ นี่นา อ้อ อีรอสศุกร์นี้วาเลนไทน์ใช่ไหม พี่ขอโดดอีกรอบหนึ่งนะ”

เธอหันหลังให้น้องชายพลางวางกุหลาบสีทองหน้าเตาผิงไฟและระลึกถึงท่านพ่อฮิปนอสในใจ

“อีกแล้วเหรอ รอบนี้มีอะไรล่ะ”

“มีเดตน่ะ”

“ห๊ะ”

“อย่าทำเหมือนพี่สาวคนนี้เป็นพวกไม่คิดเรื่องความรักหรือเป็นเรื่องหายากได้ไหมนี่”

เธอโวยวายขึ้นมาเมื่อเห็นน้องชายทำท่าเหมือนไม่ค่อยเชื่อเธอสักเท่าไร ก่อนจะโยนกุหลาบสีทองลงไป

“ท่านพ่อคะ หนูเอากุหลาบสีทองมาฝากนะคะ วันนี้เป็นวันแรกเลยค่ะที่หนูไปโรงเรียนแล้วไม่มีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้น และก็หวังให้เป็นแบบนี้ตลอดด้วยเถอะนะ และก็ขอให้ท่านพ่อกับพวกท่านพี่มีความสุขในโลกทางนู่นด้วยนะคะ ให้ตายสินานแล้วนะคะที่ไม่ได้เจอท่านพ่อตรง ๆ ก็คิดถึงนิด ๆ นะคะนี่ อ่ะ! หนูมีการบ้านด้วยสิ งั้นขอตัวก่อนนะคะท่านพ่อ ฝากสวัสดีพวกท่านพี่ด้วยนะคะ บายค่ะ”

ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นแล้วพาอีรอสน้องชายของตนกลับบ้านหมายเลข 15 ของพวกตนเพื่อไปทำการบ้านที่พวกเธอได้รับมาจากที่โรงเรียนต่อในทันที เดี๋ยวก็มีการบ้านวิชามีดสั่นอีก ตายแน่นอนเลยค่าพี่น้องเอย

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส

ของที่ถวาย: กุหลาบสีทอง

เทพที่ถวายของ: ฮิปนอส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ประโยคสีส้มประโยคสุดท้าย

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

Paige BRAVE

Paige Yoo

ในคราแรก เพจตั้งใจไว้ว่าจะไปสนามฝึกซ้อม ทว่าได้ยินจากรุ่นพี่สามารถถวาย
ของให้กับมารดาของตนได้ สองเท้าเดินทางมายังเตาไฟบูชาที่อยู่ด้านหน้าโรง
อาหารแทน

ดวงตาเรียวมองพร้อมกับมองหาวิธีการใช้ เพราะยังไม่คุ้นชินกับสิ่งต่าง ๆ
ที่ต้องทำนัก เพจจึงเดินออกตามหารุ่นพี่ที่พอจะให้คำแนะนำเธอเกี่ยวกับการบูชา
เทพเจ้าซึ่งเป็นมารดา หลังจากรับรู้การบูชาถวายของแก่เหล่าทวยเทพทั้งหลาย
แล้ว

“หนูไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มถวายอะไรให้กับแม่ดี” เอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาหวิว

เพราะเธอเองก็ยังไม่รู้จักมารดาของตนดีเท่าไหร่นัก

แม้ว่าจะเคยอ่านเรื่องราวของท่าน แต่ในความเป็นจริงที่ได้สัมผัส เพจแทบไม่เคย
รู้อะไรเกี่ยวกับเทพีเฮคาทีเลยด้วยซ้ำ แต่ถึงอย่างนั้น การปลูกฝังจากพ่อของตน
ทำให้เธอรู้ว่าต้องปฏิบัติกับมารดา เพื่อตอบแทนกับการที่ให้กำเนิดเธอ

มือบางหยิบชุดเดรสเจ้าหญิงออกมาจากกระเป๋า เพจมองมันด้วยรอยยิ้มพลาง
นึกถึงใบหน้าของมารดาของตนที่พบเห็นก่อนหน้านี้ภายในบ้านพัก

“หนูหวังว่าแม่จะชอบมัน เหมือนที่หนูชอบ” ยื่นของสักการะใส่ในเตาผิงก่อนจะ
ปล่อยให้เปลวเพลิงค่อย ๆ เผาไหม้ของที่เธอใส่ลงไปก่อนหน้านี้

“แม่คะ หนูกำลังจะไปฝึกซ้อมกับไครอน หนูอยากให้แม่เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะ
คะ หนูน่าจะเผลอใส่ศักยภาพผิดไป เพราะหนูไม่รู้ แต่หวังว่าแม่จะเข้าใจหนู
และช่วยให้หนูได้ศักยภาพที่แม่ต้องการเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ แล้วหนูจะทำให้เต็ม
ที่สุดค่ะ ไว้หนูจะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ แล้วเจอกันค่ะ”

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: เพจ ยู

ของที่ถวาย: เดรสเจ้าหญิง

เทพที่ถวายของ: เฮคาที

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ประโยคสุดท้าย

 ✡

(resoure)

Leoric BELIEVER

Leoric
Hwang

RESPECT ALL, FEAR NONE

วันอังคารที่ 11 กุมภาพันธ์ 2025 เวลา 7.00 น.

แทบจะเป็นกิจวัตรประจำวันของลีโอริคไปแล้ว ที่ไม่ว่าตารางเวลาจะเริ่มตอนไหนหรือว่าทำอะไร เมื่อลืมตาตื่นขึ้นและจัดการทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็จะต้องมาส่งสาส์นพูดคุยกับเทพีผู้เป็นมารดาที่หน้าเตาไฟบูชาเทพหน้าโรงอาหารทุกวัน ปกติแล้วเขาจะแวะไปที่ร้านสะดวกซื้อ 7-11 เสียก่อนเพื่อเลือกหนังสือนิตยสารวิชาการสักเล่ม หรือไม่ก็แผ่นเสียงเพราะ ๆ สักแผ่น แต่วันนี้กลับไม่ได้ทำเช่นนั้น หากแต่เดินตรงมายังสถานที่แห่งนี้เลย เพราะมีของติดไม้ติดมือมาอยู่แล้วนั่นเอง

แต่ประเด็นคือ จะต้องพระทัยพระมารดาไหมก่อน

พระมารดา วันนี้ท่านต้องประหลาดใจแน่ ๆ ลูกไม่ได้นำหนังสือหรือว่าแผ่นเสียมาให้ แต่เป็นชุดเดรสสุดฟู่ฟ่าอลังการ พระมารดาอาจจะชื่นชอบการรบการสงครามมากกว่า เลยไม่ค่อยได้มีโอกาสแต่งกายเช่นนี้ แต่ลูกคิดว่าท่านจะต้องงดงามมากแน่ ดังนั้นอย่าลืมสวมสักครั้งนะครับ

มือทั้งคู่ช่วยกันประคองเดรสลูกไม้ชุดนั้นอย่างทะนุถนอม แม้ในอีกไม่กี่วินาทีหลังจากนี้มันจะต้องมอดไหม้กลายเป็นเถ้าถ่านก็เถอะ จากนั้นจึงค่อยส่งเข้าไปภายในกองเพลิงทีละน้อยจนหมดทั้งชุด รอคอยจนกระทั่งทุกอย่างมอดไหม้ไปจึงค่อยยินยอมเปิดปากพูดขึ้นมาอีกครั้ง

"วันนี้ลูกคิดว่าจะไปร่วมทำกิจกรรมกับรุ่นพี่บ้านอื่น ๆ แล้วในช่วงบ่ายน่าจะไปเข้าเรียนอีกสัก 2 วิชา น่าเสียดายที่ยังทำการบ้านของวิชามีดสั้นไม่เสร็จเรียบร้อย ก็เลยไม่สามารถเข้าร่วมคลาสเรียนในวันนี้ได้ หากช่วงเย็นลูกทำทุกอย่างแล้วเสร็จ อาจจะแวะมาเล่าให้พระมารดาฟังอีกรอบนะ"

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: Leoric Hwang
ของที่ถวาย: เดรสเจ้าหญิง
เทพที่ถวายของ: เทพีอาธีน่า
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ลูกอยากเห็นพระมารดาสวมชุดนี้สักครั้ง จะต้องงดงามที่สุดเป็นแน่

หมายเหตุ
บูชาเทพีอาธีน่า 𓆩†𓆪 เดรสเจ้าหญิง
เตาไฟบูชาเทพ

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

เตาไฟบูชาเทพ

Feb, 11, 2025 | 6.00AM

         เวลาเช้าตรู่ คงจะเป็นช่วงเวลาที่ใคร ๆ ต่างก็ยังไม่พร้อมที่จะออกมาทำกิจกรรมอะไรแน่ ยกเว้นแต่เออต้า ที่มักจะตื่นแต่เช้าในทุกวันเพื่อมาดูสิ่งที่เธอชอบ อย่างแสงแดดยามเช้า ซึ่งในเวลานี้ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่ได้มีแสงแดดอ่อน ๆ อย่างที่เธอต้องการเลย ก็เลยได้แต่ถอนหายใจออกมาแล้วกระชับเสื้อตัวหนาที่ใส่กันลมออกมาจากบ้านหมายเลขเจ็ดด้วย แต่ในเมื่อออกมาแล้ว เธอก็คงไม่คิดที่จะกลับเข้าไปในบ้านเร็วขนาดนั้นหรอก

          “ ไปคุยกับคุณพ่อตั้งแต่ตอนนี้... ก็น่าจะได้ล่ะมั้ง ”

          เออต้าเอ่ยกับตัวเอง ให้ความคิดของเธอนั้นได้ระบายออกมาให้ได้ตัดสินใจ และเธอก็ตัดสินใจที่จะทำอย่างนั้นจริง ๆ แม้ว่าเวลาในตอนนี้จะเช้ามากเลยก็ตามที

 

          ขายาวของเออต้าเดินมาที่เตาไฟบูชาเทพเจ้าตามเส้นทางที่ยังจำได้ดี เพราะมเอวานนี้เธอก็ได้มาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง วันนี้เองก็มาอีกรอบ เพราะอย่างน้อยที่สุดเธอก็สัญญาว่าเอาไว้แล้วเธอจะมาร้องเพลงให้คุณพ่อฟัง ถึงแม้จะยังไม่รู้ว่าเขาต้องการฟังไหมก็ตามที ถ้าไม่อยากหรือว่ามันน่ารำคาญ ก็... ไม่สนใจหรอก เพราะมันเป็นสิ่งที่เธอชอบนี่นา

 

          ดวงตากลมโตของเออต้ามองไปโดยรอบก่อนที่เธอจะพาตัวเองไปนั่งลงที่หน้าเตาผิงขนาดใหญ่ จับจ้องประกายไฟอยู่นานสองนาน ให้ความอบอุ่นเกิดขึ้นโดยรอบตัวเธอมากขึ้น ก่อนที่เสียงทุ้มหวานของเธอจะเอ่ยออกมาทำลายความเงียบในบริเวณไปเสียสิ้น

          “ สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณพ่อ เช้านี้อากาศเย็นนิดหน่อย แต่ว่ามีเสื้อหนา ๆ ใส่อยู่หรอก ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ”

          เริ่มจากคำทักทายที่แสนธรรมดา แต่มันก็ไม่ใช่ประเด็นหลักที่เธอมาในคราวนี้หรอก นี่เป็นเพียงแค่การเกริ่นระหว่างรอมือเรียวสวยของเธอหยิบเอาแผ่นเสียงขึ้นมาจากกระเป๋า อะพอลโลเป็นเทพแห่งสรรพสิ่งหลายอย่างมาก หนึ่งในนั้นก็คือเสียงดนตรีด้วย จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่าเพราะอะไรสิ่งที่หยิบออกมาได้จากกระเป๋าจะเป็นแผ่นเสียงนั่นเอง

          เออต้ายกมือขึ้นมาสักการะต่อเทพเจ้าผู้เป็นพ่อด้วยใจจริง ดวงตากลมโตปิดลงพร้อมกับคำเอ่ยสักการะเพียงในใจ ไม่นานนักเธอก็ลืมตาขึ้นอีกครั้งและนำแผ่นเสียงไปเผาในเตาผิงอย่างระมัดระวัง เพื่อให้มันไปถึงคุณพ่อของเธอได้ หวังว่ามันจะไปถึงในเร็ว ๆ นี้พร้อมกับเสียงร้องเพลงแสนหวานของเธอเอง

          “ นอกจากแผ่นเสียงที่ฉันส่งไปให้แล้ว อีกอย่างก็... จะร้องเพลงให้ฟังด้วยนะคะ ไม่รู้ว่าคุณพ่อรู้จักเพลงนี้มั้ย แต่มันเป็นเพลงที่เพราะมาก ๆ เลย ลองฟังดูเองแล้วกัน ”

          เสียงหวานที่เอ่ยนั้นขาดช่วงไป ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนท่วงทำนองที่แสนไพเราะด้วยน้ำเสียงแสนหวานของเออต้า มันไม่ใช่เพลงที่เก่าอะไร หรือว่าเพลงที่เป้นที่รู้จักอะไรขนาดนั้น เธอไม่ใช่พวกตามกระแส แต่ที่เธอเลือกเพลงนี้มาร้อง ก็คงเพราะความหมายของมันที่น่าจะส่งความรู้สึกของเธอไปหาคนที่ยังไม่เคยเห็นหน้าได้ดี

          “ I want you to know

I love you the most

I'll always be there right by your side

'Cause baby, you're always in my mind

Just give me your forever… ”

 

          เสียงหวานดังกังวานไปทั่วบริเวณ พร้อมด้วยรอยยิ้มของเธอที่ปรากฏออกมาจากใจจริง เธอกำลังมีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ในตอนนี้มาก ๆ ถ้ามีโอกาสอีก การทำแบบนี้ไปตลอดก็คงจะดีไม่น้อยเลย

 

---

Ps. บูชาเทพอะพอลโล

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Ertah Brown

ของที่ถวาย: แผ่นเสียง

เทพที่ถวายของ: เทพอะพอลโล

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (คำพูดสีเหลืองอ่อนและเนื้อเพลง)

Paige BRAVE

Paige Yoo

Feb, 12 2025 | 08.40 am

หลังจากฝึกซ้อมเรียบร้อยแล้ว เพจก็เดินมาบริเวณหน้าโรงอาหาร สายตามองไป
ยังเตาไฟบูชาเทพแล้วสาวเท้าเข้าไป

ร่างบางหย่อนตัวลงนั่งด้านหน้าพลางหยิบของที่จะมาถวายให้กับมารดาออกมา

“แม่รู้ไหมว่าพ่อชอบซื้อดอกไม้ให้หนู เวลาที่หนูอยากได้กำลังใจหรือกำลังจะทำ
อะไรสักอย่าง” เธอกล่าวขึ้นมาพร้อมกับมองช่อดอกไม้ในมือ

“พ่อมักบอกว่าผู้หญิงชอบของสวย ๆ งาม ๆ อย่างพวกดอกไม้หรือเครื่องประดับ แม่คิดแบบนั้นไหมคะ?”

คำพูดเรื่อยเปื่อยที่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันอีกฝ่ายยังได้รับฟังมันหรือไม่ แต่การได้
พูดบางอย่างก็ทำให้เพจรู้สึกเหงาในใจน้อยลง แม้ว่าจะยังคิดถึงผู้เป็นพ่ออยู่มาก
ก็ตาม แต่การได้มาคุยกับมารดาของตนก็ช่วยบรรเทาให้รู้สึกว่ามีใครสักคนคอย
รับฟังเธออยู่

“เดี๋ยวหนูจะไปเรียนแล้วล่ะคะ แม่ว่าหนูจะเรียนได้ดีไหม แล้วแม่จะมีให้รางวัลให้
รึเปล่าคะ?” คำถามที่เธอรู้ว่าไม่มีคำตอบ ริมฝีปากบางปรากฏบริเวณมุมปาก

จากนั้นก็ยื่นมือที่ถือช่อดอกไม้อยู่ส่งเข้าไปในเตาไฟ ปล่อยให้เปลวไฟสีส้มแดงเผาไหม้ดอกไม้ค่อย ๆ หายไปจากสายตา

“คอยเป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะคะ หากหนูทำได้ดี หวังว่าแม่จะภูมิใจในตัวลูกคนนี้นะคะ ไว้หนูจะมาอีกนะคะ”

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: เพจ ยู

ของที่ถวาย: ช่อดอกไม้

เทพที่ถวายของ: เฮคาที

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ประโยคสุดท้าย

✡

(resoure)

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

เตาไฟบูชาเทพ

Feb, 12, 2025 | 6.00AM

         ยามเช้าเวียนมาถึงอีกครั้งแล้ว อากาศที่ไม่ได้อุ่นทำให้เออต้าที่มักลืมตาขึ้นมาในช่วงเวลานี้อยากจะมุดผ้าห่มแล้วนอนต่อ แต่เพราะความเคยชิน เธอจึงไม่ได้ทำอย่างที่ต้องการ และเลือกที่จะไปหยิบเอาเสื้อหนาตัวโปรดมาใส่ให้ร่างกายอบอุ่นมากขึ้นและเลิกงอแงเพราะอากาศเสียที

          ขายาวเดินออกมาจากบ้านหมายเลขเจ็ดด้วยท่าทางที่เอื่อยเฉื่อยอย่างกับคนที่เพิ่งะตื่นนอนมาได้ไม่นานนี้เลย ดวงตาสีเหลืองไม้ของเออต้ามองไปโดยรอบหาความผิดปกติหรือสิ่งที่แตกต่างจากเมื่อวานนี้เพียงเพื่อสังเกต ก่อนที่ตัวเธอจะก้าวออกเดินไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ที่เมื่อวานนี้เธอเองก็ไปมาเหมือนกัน ในเมื่อตอนนี้ยังเป็นเวลาที่สามารถทำอะไรก็ได้ เธอก็อยากจะทำให้มันเรียบร้อยไปก่อนที่จะเข้าเรียนหรือว่าไปทำการบ้านจากคลาสที่ได้เรียนมาเมื่อวานให้เรียบร้อยเสียก่อน

 

          สถานที่ที่มีไฟจากเตาผิงสว่างไสวอยู่ตลอดเมื่อวานไม่ว่าจะเป็นช่วงที่ตกกลางคืนหรือฟ้าสาง ดวงตาสีเปลือกไม้สะท้อนสีเปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ด้วยแววตาที่อ่านได้ยาก ก่อนที่ขาเรียวจะเดินขึ้นไปและทรุดตัวให้ร่างนั้นทิ้งลงที่ที่นั่งซึ่งอยู่หน้าเตาผิงอย่างพอดี

         

          ยังคงไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ ที่เอ่ยออกไปอย่างเคย เธอจับจ้องที่เลวไฟไปเรื่อย ๆ พร้อมกับเสียงฮัมเพลงที่เอื้อนเอ่ยออกมาเพียงให้เธอได้ยิน ให้อารมณ์ศิลปินของเธอนั้นพาใจให้รู้สึกสงบมากกว่านี้อีกสักหน่อย

 

          “ สวัสดีค่ะคุณพ่อ วันนี้ก็มาหาอีกแล้วล่ะ ”

          เสียงหวานของเออต้าเอ่ยขึ้นมาในจังกวะที่เสียงเพลงทิ้งช่วงไปหลายวินาที ใบหน้าน่ารักของเธอจ้องมองไปที่เปลวไฟเช่นเดิมก่อที่มือเรียวจะหยิบเอาสร้อยข้อมือถักขึ้นมาถือเอาไว้ด้วย

          “ ช่วงนี้คุณพ่อทำอะไรอยู่หรอ ตอนนี้ฉันเริ่มไปเรียนแล้วนะ วิชาเรียนแรกที่ไปก็ได้การบ้านมาเลย ถึงมันจะไม่ได้ยากอะไร แต่ว่าคงต้องอ่านหนังสืออีกเยอะเลย ”

          เรียวปากสีอ่อนขยับเอ่ยไปตามจังหวะการพูดอย่างคนที่เปล่งเสียงถูกวิธี ใบหน้าน่ารักค่อย ๆ แปรเปลี่ยนไปเรื่อยตามอารมณ์ในคำพูด ทั้งรอยยิ้มบางและยู่ลงจนมุ่ยไปไร้คราบความน่ารักก่อนหน้านี้เลย ราวกับว่าเธอเป็นคนที่สามารถเปลี่ยนสีหน้าไปตามอารมณ์ได้ดั่งใจ แบบนี้จะเรียกว่ามีความเป็นศิลปินในตัวได้หรือเปล่านะ?

          “ แล้วก็นะคุณพ่อ เห็นว่าจะต้องจับอาวุธด้วยใช่มั้ย ฉันว่าจะฝึกธนูตามคุณพ่อล่ะ แต่ว่าไม่มีพื้นฐานอะไรมาก่อนเลย คุณพ่อจะต้องมาสอนแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวลูกสาวจะขายหน้าแย่เลยนะ ”

 

          “ ล้อเล่นน่ะค่ะ ฉันไม่รบกวนคุณขนาดนั้นหรอก เพราะแค่การเป็นลูกของคุณ มันก็เป็นเครื่องการันตีแล้วว่า ทักษะธนูของฉันจะเหนือกว่าคนอื่นแม้จะยังไม่เคยจับมาก่อนก็ตาม ถูกมั้ยคะ?”

          ใบหน้าน่ารักแปรเปลี่ยนไปอีกครั้ง ความมั่นใจเปี่ยมล้นออกมาอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่มือเรียวจะประสานกันและเอ่ยสักการะเทพอะพอลโลเพียงในใจ ขอให้ท่านอวยพรแด่ตัวเธอเอง

          “ อันนี้ของฝากค่ะ ”

          สิ้นเสียงแล้ว สร้อยข้อมือถักก็ถูกโยนลงเตาผิงที่กำลังมีเปลวไฟลุกโชนไปอย่างรวดเร็ว เท่านี้ก็เรียบร้อยแล้ว

          และในเมื่อไม่มีอะไรที่จะต้องพูดคุยอีกต่อไปแล้ว เออต้าจึงได้พาร่างโปร่งของเธอเองลุกขึ้นมาแล้วก้าวขาออกจากที่แห่งนี้ไป เพราะว่าเธอยังมีอะไรที่จะต้องทำอีกหลายอย่างเลยน่ะสิ คงจะอยู่ที่นี่ทั้งวันไม่ได้แน่

 

Ps. บูชาเทพอะพอลโล

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Ertah Brown

ของที่ถวาย: สร้อยข้อมือถัก

เทพที่ถวายของ: เทพอะพอลโล

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (คำพูดสีเหลืองอ่อน)

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

เตาไฟบูชาเทพ

Feb, 12, 2025 | 10.00AM

          เหมือนว่าวันนี้จะมีกิจกรรมอยู่เต็มไปหมด ทำให้เออต้าที่คิดว่าจะเดินกลับไปที่บ้านหมายเลขเจ็ดนั้นกลับมาที่โรงอาหารอีกครั้ง เพราะว่าตั้งใจว่าจะทำความสะอาด แต่หากว่าก่อนที่จะไปที่นั่น เธอเลยแวะมาที่เตาไฟบูชาเทพก่อนเสียหน่อย

          ไม่ได้มีอะไรมากกว่าการที่อยากจะเล่าเรื่องราวให้ฟัง แต่มันก็หมดไปตั้งแต่เชช้าแล้วต่างหาก คราวนี้ก็เลยคิดว่า มาร้องเพลงให้อารมณ์คึกหรืออารมณ์ที่กำลังทำอะไรตามใจของเธอได้ผ่อนลงไปบ้าง ไม่อย่างนั้น จะให้ไปเรียนในสภาพนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดีเสียเท่าไหร่เลย เธอถอนหายใจออกมาพร้อมกับขายาวที่ก้าวไปยังที่นั่งซึ่งอยู่หน้าเตาผิงอีกครั้ง สภาพนตอนนี้มันไม่ได้ต่างจากเมื่อเช้าตรู่เลยแม้แต่นิดเดียว จะต่างกันนิดหน่อยก้ตรงคำพูดที่เธอจะเอ่ยต่อไปนี้ต่างหาก

 

          “ กลับมาหาอีกรอบแล้วคุณพ่อ เบื่อกันรึยังคะ? ”

          มันดูเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะพูดกับคนที่เป็นพ่อแม่ได้เลย แต่ว่าคนที่ได้รับการตามใจมาตั้งแต่เด็ก จะมีคำพูดแบบนี้ได้คงไม่แปลกอะไรเท่าไหร่หรอก ซึ่งเออต้าก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ เพราะว่า... อย่างไรเทพอะพอลโลที่เธอกำลังมาสักการะอยู่นี้ก็เป็นพ่อของเธอ เธอให้ความเชื่อว่าแบบนั้น ถ้าเป้นเทพองค์อื่นก็อาจจะมีคำที่สุภาพมากกว่านี้หน่อย แต่สำหรับเทพที่เป็นพ่อ ก็เหมือนกับคุยกับคุณแม่นั่นแหล่ะ ไม่จำเป้นต้องประดิษฐ์ประดอยอะไรให้มากความ

          “ มีของฝากเมื่อเช้ามาให้ไปแล้ว ได้รับแล้วใช่มั้ย ตอนนี้ก็ เป็นขนมนะคะ คุณพ่อชอบมั้ย แต่ถึงไม่ชอบฉันก็จะให้อยู่ หรือว่าถ้าอยากได้อะไรก็มาบอกนะคะ ฉันจะหามาให้อีก ”

        เสียงหวานเอ่ยออกมายาวเหยียดด้วยใบหน้าที่ยังคงมีรอยยิ้มเป้นมิตรและน่ารักรับกับใบหน้าและท่าทางของเธอประกอบกันจนเรียกว่าความสวยงามยามต้องแสงเลยก็ว่าได้ ดูภายนอกก็คงจะดูออกได้ไม่ยากเลยว่าหญิงสาวคนนี้เป็นลูกของใคร

          มือเรียวหยิบเอาขนมที่เตรียมเอาไว้ออกมาแล้วทำการสักการอย่างที่เธอทมาตลอดด้วยท่าทางเคารพ ดวงตาสีเปลือกไม้หลับตาลงและอธิษฐานแต่สิ่งที่อยากให้เกิดขึ้นกับเธอ อย่างน้อยที่สุดก็คือเรื่องที่ขอให้เธอทำทุกอย่างได้อย่างราบรื่นที่สุด ก็เพราะว่าภารกิจที่เพิ่งรับมาด้วยนั่นแหล่ะ

          ขนมที่เตรียมมานั้นถูกส่งลงเตาผิงไปอย่างรวดเร็วเมื่อดวงตากลมโตลืมขึ้น เธอจับจ้องอยู่ที่เปลวไฟของเตาผิงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงหวานของเออต้าจะเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นทำนองอีกครั้ง คราวนี้มันไม่ได้เป็นเพลงเดียวกับคราวที่แล้ว มันเป็นเพลงที่เธอชอบ รสนิยมของเธอเอง ถ้าคุณพ่อไม่คิดว่ามันเพราะ เธอก็ไม่ได้สนใจแล้ว เพราะว่าเธอชอบ

 

          “How could you take him to

All the places I used to take you to?

I thought you were someone else

Instead you leave me hanging alone by myself

I never thought I'd see the day that you'd be so cruel...”

 

          เสียงร้องเพลงแสนหวานถักทอบรรยากาศท่ามกลางแสงแดดและสายลมในยามให้ให้น่ามองและอบอุ่นมากกว่า อย่างพลังแห่งพระอาทิตย์ที่เธอได้รับมา

          และเป็นเช่นนั้นจนกระทั่งเสียงหวานถูกความเงียบกลืนหายไปเมื่อเพลงที่เอื้อนเอ่ยอยู่จบลง

 

          “.... Instead you leave me hanging alone by myself

I never thought I'd see the day that you'd be so cruel”

 

---

Ps. บูชาเทพอะพอลโล

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Ertah Brown

ของที่ถวาย: ชีสบอร์ด

เทพที่ถวายของ: เทพอะพอลโล

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (คำพูดสีเหลืองอ่อนและเนื้อเพลง)

[ BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 ]

Feria HEROES

ถวายของแด่ท่านพ่อ

เวลา 6:51 น.

วันนี้เฟเรียดันตื่นเช้ากว่าปกติ จริง ๆ มันก็ปกติแหละ ก็มันเวลาที่เธอต้องตื่นมาเตรียมตัวไปโรงเรียนนี่นา แต่วันนี้เธอน่าจะตั้งนาฬิกาปลุกผิดเลยตื่นเช้ากว่าที่ควรสักชั่วโมงหนึ่งทำให้ในตอนนี้เฟเรียนในชุดนักเรียนม.ปลายเลยทำได้แต่ออกมาเดินเล่นรอเวลาให้ถึงเวลารถโรงเรียนมารับไปโรงเรียนนั่นแหละ เธอเลยมาที่เตาไฟบูชาเทพแบบเช่นทุกทีเพื่อที่จะมอบของแด่ท่านพ่อเรียกได้ว่า ทักพ่อก่อนค่อยไปเรียนก็ได้แหละนะ ก็มันไม่มีไรทำตอนช่วงนี้นี่นา

วันนี้เธอได้กุหลาบสีน้ำเงินมาล่ะนะ เลยจัดการวางมันลงตรงหน้าเตาไฟพลางระลึกถึงท่านพ่อฮิปนอสของตนก่อนจะโยนมันเข้าเตาไฟไปอย่างที่เคยทำทุกครั้งที่ส่งของให้กับเหล่าเทพ ก่อนที่จะเอ่ยออกไปว่า

“ท่านพ่อคะ เฟเรียเองค่ะ วันนี้หนูมาทักทายน่ะ เดี๋ยวหนูจะออกไปโรงเรียนแล้วนะคะ เลยแวะมาขอกำลังใจจากท่านพ่อสักหน่อยด้วยน่ะ นี่เป็นกุหลาบสีน้ำเงินที่หนูพึ่งได้รับมา หวังว่าท่านพ่อจะชอบมันนะคะ และขอภาวนาให้การไปเรียนวันนี้ราบลื่น ไม่มีเรื่องอะไรให้วุ่นวายใจเลยเถอะนะคะ หนูก็จะพยายามเรียนให้เก่งแล้วเป็นธิดาของท่านพ่อที่สง่างามให้ได้เลยนะคะ”

ในตอนนั้นเองที่อีรอสเดินมาหาเธอพอดี เขาเดินมาในชุดนักเรียนม.ปลายชายที่เข้าคู่กันกับเธอ ก็แน่สิก็พวกเราอยู่โรงเรียนเดียวกันคลาสเดียวกันนี่นา

“นี่พี่ใกล้ได้เวลาแล้วนะ ไปกันเถอะ”

“ป่านนี้แล้วเหรอนี่ งั้นไปกัน ต้องไปขึ้นรถแถวที่ฟาร์มสินะ - ไปก่อนนะคะท่านพ่อ”

เธอหันไปตอบรับคำเรียกของน้องชายร่วมบ้าน ก่อนจะหันกลับมาเอ่ยคำอำลากับท่านพ่อของตนผ่านทางเตาผิงไฟ แล้วจึงลุกไปเดินข้าง ๆ อีรอสพร้อมถือกระเป๋านักเรียนไปด้วย

“แน่อยู่แล้ว ก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าให้คนธรรมดาเห็นค่ายไม่ได้ ถึงมันจะไม่มีใครเห็นอยู่แล้วก็เถอะนะ”

“จ้า ๆ งั้นวิ่งแข่งกันนะ”

ว่าแล้วเธอก็ออกวิ่งนำหน้าอีรอสออกไปจากค่ายเพื่อตรงไปยังจุดนัดพบกับชาวค่ายคนอื่นที่ไปโรงเรียนเหมือนกันในทันที เพื่อเตรียมพร้อมนั่งรถโรงเรียนไปเข้าเรียนวิชาการกัน ถึงแม้จะหมายถึงว่าพวกเธอจะต้องหยุดพักภารกิจเดมิก็อตไปบ้างก็เถอะนะ

แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮย์ส
ของที่ถวาย: กุหลาบสีน้ำเงิน
เทพที่ถวายของ: ฮิปนอส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ประโยคสีส้มประโยคแรก
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

Leoric BELIEVER

Leoric
Hwang

RESPECT ALL, FEAR NONE

วันพฤหัสบดีที่ 13 กุมภาพันธ์ 2025 เวลา 7.00 น.

กิจวัตรประจำวันของลีโอริคมักเริ่มต้นด้วยการไปขอกำลังใจจากเทพีอาธีน่าผ่านทางเตาไฟบูชาเทพ ความจริงแล้วความในใจต่าง ๆ ก็สามารถพูดออกไปกับรูปปั้นภายในโถงแห่งปัญญาได้ แต่พอไม่มีของฝากเป็นกิจจะลักษณะแล้ว ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรขาดหายไป เขาอยากมอบของให้กับมารดาหลาย ๆ ชิ้น อย่างน้อยถ้านางได้รับของพวกนั้น เวลามองดูอาจจะนึกถึงบุตรชายขึ้นมาบ้างก็ได้

ทันทีที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและจัดการรองท้องด้วยมื้ออาหารเช้าแบบง่าย ๆ แล้ว ลีโอริคก็ออกเดินจากบ้านพักหมายเลข 6 ของตัวเองไปยังร้านสะดวกซื้อ 7-11 อีกครั้ง สายตาเหลือมองเห็นคาเฟ่อะเมซอนอยู่ไม่ไกล ภายในใจลอบครุ่นคิดขึ้นว่า หากตนมีเวลาว่าง จะกลับมารับงานพาร์ทไทม์ที่นี่อีกแน่ เพราะนอกจากจะสนุก ได้ดมกลิ่นหอมชวนผ่อนคลายของเมล็ดกาแฟคั่วแล้ว ยังได้ค่าตอบแทนที่เรียกว่าคุ้มค่าน่าดูอีกต่างหาก

จะว่าไปก็ไม่ได้เข้าไปช่วยงานที่ไร่สตรอว์เบอร์รี่เลย ช่วยไม่ได้ที่วันเปิดรับงานเขาดันลงเรียนไปตั้ง 3 วิชา แล้ว 3 วิชาดังกล่าวก็เพิ่งทำการบ้านเสร็จไปเพียงแค่วิชาเดียว ซึ่งก็คือวิชาภาษากรีกโบราณที่จะเรียนต่อในช่วงสายของวันนี้ และเด็กหนุ่มก็คิดว่าจะเข้าเรียนซ้ำอีกรอบ เขาต้องการเก็บสั่งสมค่าประสบการณ์ให้มากเข้าไว้ จะได้สามารถต่อกรกับฮาร์ปี้ภายในป่าต้องห้าม และนำส่งการบ้านของวิชามีดสั้นได้สักที

หากไม่ส่งการบ้าน ก็ไม่ควรที่จะเข้าเรียนต่อ เพราะว่าจะถูกหาว่าเป็นเด็กไร้ความรับผิดชอบ ลืมทำการบ้านเสียเปล่า ๆ อีกอย่างอุตส่าห์ได้ชื่อว่าเป็นบุตรเทพแห่งปัญญาและการสงครามอย่างอาธีน่า จะมาหวาดกลัวมอนสเตอร์ระดับต้น หรือต่อสู้พ่ายแพ้ได้อย่างไร รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ที่สำคัญก็ไม่อยากเสี่ยงจะทำให้พระมารดาต้องกริ้วเสียเปล่า

เพราะว่าใช้ความคิดไปเรื่อยเปื่อย รู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตนได้เดินเลยออกมาจากสถานที่เป้าหมายไปหลายเมตรแล้ว เกือบลืมเลยนะเนี่ยว่าวันนี้จะมาทำอะไร

"อรุณสวัสดิ์ครับ" เขากล่าวคำทักทายพนักงานสาวขณะที่เดินย้อนกลับเข้ามาภายในร้านสะดวกซื้อ พบเจอหน้าเธอมาหลายครั้งแล้ว สนทนาพูดคุยกันอยู่บ้าง แต่ไม่เคยถามชื่อก็ออกจะแปลกไปเสียหน่อย เพราะฉะนั้นวันนี้ หลังจากที่เอ่ยทักทายออกไป จึงรอบสอบถามต่อในทันที ไม่สิ ควรจะแนะนำตัวเองก่อนตามมารยาทที่พึงมีต่างหากล่ะ "ผมชื่อลีโอริคครับ มาจากบ้านหมายเลข 6 สายเลือดอาธีน่าน่ะ แล้วคุณล่ะครับ"

หญิงสาวผู้นั้นมีทีท่าประหลาดใจ บางทีอาจไม่คุ้นเคยกับการมีคนทักทายหรือสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับตัวเองมากนัก แต่สุดท้ายก็ยินยอมแนะนำตัวออกมา "วิคตอเรีย แบร์นาร์ด ธิดาแห่งเฮอร์มีส" แล้วก็พยักหน้าเล็กน้อยด้วยความสุขุม นอกจากจะเป็นรุ่นพี่แล้ว หล่อนยังดูอาวุโสเกินกว่าเขาไปค่อนข้างมาก

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ อย่าแปลกใจเลย ผมมาซื้อของที่นี่ค่อนข้างบ่อย แล้วก็พูดคุยกับคุณอยู่บ้าง แต่พอไม่รู้ชื่อก็เลยรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อย" ดูเหมือนว่าคำอธิบายของเขาจะฟังขึ้นอยู่หลายส่วน หล่อยจึงเปลี่ยนท่าทีเสียใหม่ รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าพร้อมกับพยักหน้าให้ ส่วนตัวของลีโอริคนั้น เดินเลี่ยงออกไปยังแผงวางขายหนังสือต่อ พยายามเลือกหาหนังสือวิชาการแขนงใหม่ ๆ ที่ไม่ซ้ำกับที่เคยมอบให้ก่อนหน้านี้ เพราะเพิ่งผ่านไปแค่ไม่กี่วัน ก็เลยพอจำได้อยู่บ้างว่าให้อะไรไปแล้ว แต่หากเป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ อีกไม่นานก็คงซ้ำกันชัวร์ แต่ก็ไม่ใช่ฉบับเดียวกันหรอกนะ เป็นคนละวันที่กันน่ะ

สุดท้ายแล้ววันนี้ ผู้เป็นบุตรก็ตัดสินใจเลือกเรื่องราวเกี่ยวกับยารักษามา นำไปยื่นเพื่อขอชำระเงินที่แคชเชียร์ กล่าวอำลาวิคตอเรียเล็กน้อย แล้วจึงออกวิ่งย้อนกลับมาที่หน้าเตาไฟบูชาเทพ อันเป็นสถานที่ที่อยู่ไม่ห่างจากโรงอาหารนักนั่นเอง เด็กหนุ่มกลับมายืนด้านหน้าเตาดังกล่าวนั้นอีกครั้ง ภายในภาวนาขึ้นถึงผู้เป็นมารดา

วันนี้ลูกนำนิตยสารเล่มใหม่มามอบให้ เป็นความรู้คนละแขนงกับเล่มก่อน ๆ ที่เคยมอบให้มา หวังว่าพระมารดาจะชอบ อ้อใช่ ท่าได้สวมใส่ชุดที่ลูกถวายไปบ้างสักครั้งหรือยัง แค่นำมาลองใส่เล่นสักครั้ง ลูกก็ซาบซึ้งและยินดีมากแล้ว

จากนั้นจึงค่อยยื่นส่งหนังสือวิชาการในมือลงไปสู่เตาไฟ ใช้เวลาเพียงไม่นานมันก็มอดไหม้ไปจนหมด คราวนี้จึงค่อยพูดด้วยน้ำเสียงขึ้นมาอีกรอบ

"วันนี้ลูกมีเรียนแค่วิชาเดียวคือภาษากรีกโบราณ จะตั้งใจเรียนให้มากเพื่อเอาไว้พูดคุยสื่อสารกับพระมารดา ส่วนวิชาอื่นจำเป็นที่จะต้องรอคอยให้บรรลุวิชาในขั้นต้นเสียก่อน จึงจะค่อยลงเรียนได้ เพราะฉะนั้นลูกจะใช้เวลาว่างในวันนี้ไปกับการสานสัมพันธ์กับเพื่อนต่างบ้านอีกสักรอบ ขอพระมารดาให้กำลังใจลูกดังเช่นทุกวัน เอาไว้พบกันใหม่นะครับ" กล่าวจบก็ออกเดินจากบริเวณดังกล่าวกลับสู่บ้านพักเพื่อที่จะนำการบ้านไปส่งในคาบวิชาที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในอีกไม่ช้านานนี้

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: Leoric Hwang
ของที่ถวาย: นิตยสารวิชาการ (The New England Journal of Medicine)
เทพที่ถวายของ: เทพีอาธีน่า
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: อ่านเพื่อคลายความเบื่อหน่ายไปก่อนนะพระมารดา ถ้าวันนี้ไม่เหนื่อยจนเกินไป ลูกจะกลับมาบูชาและสนทนากับท่านอีก

หมายเหตุ
บูชาอาธีน่า 𓆩†𓆪 นิตยสารวิชาการ
เตาไฟบูชาเทพ

Ertah BELIEVER

ERTAH BROWN

เตาไฟบูชาเทพ

Feb, 13, 2025 | 9.30AM

        

          หลังจากที่จัดการกับความหิวโหยของตัวเองและเวรทำความสะอาดที่ได้รับมาเรียบร้อยแล้ว เออต้าก็รีบพาตัวเองเดินออกมาจากโรงอาหารในทันที เธอยังมีสิ่งที่จะต้องทำหลาย ๆ อย่างเลยทีเดียว แต่ก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าจะทันหรือเปล่า เพราะอีกไม่นานก็จะถึงคาบเรียนที่เธอตั้งใจจะไปเข้าแล้ว แต่จะให้ไปโดยที่ไม่ได้เอ่ยทักทายคุณพ่อเลยมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เออต้าจะทำหรอก นั่นเลยทำให้เธอแวะมาที่หน้าโรงอาหารและรีบเดินขึ้นไปที่เตาไฟบูชาเทพก่อน

         

          ร่างโปร่งของเออต้ามาอยู่ที่หน้าเตาผิงอีกครั้ง ดวงตาสีเปลือกไม้จับจ้องไปที่เปลวไฟที่ตอนนี้ยังคงลุกโชนไม่ต่างจากครั้งแรกที่ได้เห็น เธอมองมันด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในตอนนี้เธอควรจะคิดอะไร นี่ก็เกือบสัปดาห์แล้วที่เธอนั้นได้มาอยู่ที่ค่ายแห่งนี้ ทุกอย่างเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ จนบางทีตัวเธอก็ตามอะไรไม่ทันเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ก็พยายามมาจนถึงตอนนี้ได้ เธอคิดว่าเธอเก่งมากแล้ว แต่ไม่รู้ว่าพ่อของเธอจะคิดอย่างไร

          อยู่ดี ๆ ความน้อยเนื้อต่ำใจมันก็กัดกินเข้ามาอย่างช่วยไม่ได้ แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วเมื่อดวงตากลมโตของเธอเลื่อนไปเห็นแสงแดดที่อยู่เบื้องหน้า คงเพราะว่ามันเป็นแสงแดดนั่นแหล่ะ ความหมองเศร้าที่เกิดขึ้นเลยไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรอีกต่อไป เธอเป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง แต่ก็ดีขึ้นในทุกครั้งเมื่อได้เห็นสิ่งที่ชอบ แบบนี้จะเรียกว่าเป็นปกติดีหรือเปล่าเนี่ย

 

          “ สวัสดีค่ะคุณพ่อ ฉันมาหาอีกแล้วนะคะ ”

          ในที่สุดเสียงหวานของเออต้าก็เอ่ยออกมาเสียที หลังจากที่เธอจ้องมองไฟอยู่นานสองนาน ใบหน้าน่ารักของเธอประดับรอยยิ้มพระอาทิตย์เอาไว้ยังไม่คลายไปไหน เธอยิ้มให้กับเปลวไฟอย่างกับคนบ้า แต่ก็เพียงหวังว่าคุณพ่อจะได้เห็นเธอว่าตอนนี้ยังคงมีความสุขอยู่เหมือนเดิม

          “ ช่วงนี้มีอะไรให้ทำเยอะเลยล่ะค่ะ ฉันกำลังพยายามตั้งใจเรียนในเรื่องต่าง ๆ อยู่ แล้วก็จะรีบทำการบ้านส่งด้วยนะ คุณพ่อไม่ต้องห่วงหรอก ”

          คิดว่าไม่น่าจะได้ห่วงอะไรอยู่แล้วแหล่ะ เพราะเออต้าเองก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีอยู่ตลอดอยู่แล้ว เพียงแต่ว่า เธอก็แค่อยากจะมารายงานให้พ่อของเธอรับทราบเท่านั้นเอง

          “ แล้วก็วันนี้ เอาแผ่นเสียงมาให้อีกแล้วนะคะ เป็นเพลงคนละอัลบั้มกับคราวที่แล้ว คุณพ่อน่าจะชอบนะ ”

          มือเรียวหยิบเอาแผ่นเสียงที่เตรียมขึ้นมาไว้ให้โยนลงกองไฟไปก่อนที่มือเรียวจะยกขึ้นมาประสานกันและสักการะให้กับเทพอะพอลโลผู้เป็นพ่อของเธอเองด้วยใจจริง ถึงในคราวแรกเธอจะไม่ได้ศรัทธาเท่าไหร่ แต่เมื่อยอมรับได้แล้ว ก็เลยไม่ได้มีอะไรที่จะต้องผิดใจกันอีก เธอก็สามารถพูดคุยกับพ่อได้อย่างปกติอย่างเช่นตอนนี้

 

Ps. บูชาเทพอะพอลโล

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Ertah Brown

ของที่ถวาย: แผ่นเสียง

เทพที่ถวายของ: เทพอะพอลโล

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (คำพูดสีเหลืองอ่อน)

[ BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 ]