[หน้าโรงอาหาร] เตาไฟบูชาเทพ

Nanette -

Nanette Leblanc

เตาไฟบูชาเทพ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสถานการณ์โลกร้อนหรืออย่างไร ทำให้อากาศในช่วงนี้มันแปรปรวนไปหมด เด็กสาวจากตระกูลช่างทำน้ำหอมชื่อดังของฝรั่งเศสในวันนี้สวมเสื้อกันหนาวขนเฟอร์สีชมพูอ่อนออกมาจากบ้านพักแห่งอะโฟรไดท์ตรงมายังโรงอาหาร แม้เสื้อด้านในจะเป็นเสื้อยืดค่ายสีส้มแปร๊ดแบบที่เธอไม่เคยคิดจะโปรดปราน แต่การแต่งตัวโดยรวมก็ยังดูหรูหราชนิดที่ว่าเดินผ่านตรงไหน คนที่อยู่ตรงนั้นก็หันมามองเป็นตาเดียว

แต่จะโทษเธอก็ไม่ได้นะ ต้องโทษอากาศที่อยู่ ๆ ก็หนาวเย็นขึ้นมาจนต้องค้นกระเป๋าเสื้อผ้าหาชุดฤดูหนาวมาใส่แบบนี้น่ะ ไม่ใช่ความผิดของเธอเสียหน่อย

เตาไฟบูชาเทพเป็นสถานที่จุดหมายของนาแนตต์ในวันนี้ เด็กสาวเดินเข้ามาภายใน ความอบอุ่นจากเปลวไฟซึ่งลุกโชติช่วงอยู่ตลอดเวลาทำให้พอรู้สึกดีได้บ้าง ในมือบอบบางของเธอมีช่อกุหลาบสีชมพูแซมขาวอยู่หนึ่งช่อเล็ก ๆ เป็นดอกไม้ที่ตัดสินใจซื้อมาจากหน้าร้านอะเมซอนคาเฟ่ และก็ตัดสินใจจะเอามาสักการะให้เทพีมารดาในวันนี้

“สวัสดีค่ะคุณแม่... ไม่ได้คุยกันนานเลยนะคะ อันที่จริงก็มีแค่หนูที่คุยกับคุณอยู่ฝ่ายเดียวนั่นแหละ เมื่อตอนต้นเดือนเป็นวันเกิดหนู แต่เดาเอาว่าคุณก็คงจะจำไม่ได้ แหงล่ะ...ถ้าหนูมีลูกเยอะแบบนี้ก็คงจะจำไม่ได้เหมือนกัน วันเกิดปีนี้หนูไม่ได้ฉลองที่รูฟท็อปของโรงแรมแบบที่คุณพ่อเคยจัดให้ หนูคิดถึงช่วงเวลานั้น แต่งานที่คุณดีจัดให้ก็ไม่ได้แย่” นาแนตต์หัวเราะเบา ๆ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองพูดอะไรไปเรื่อยเปื่อย “หนูเอาช่อดอกกุหลาบมาให้ หวังว่าคุณจะชอบ”

เด็กสาวโยนช่อดอกไม้เข้าเตาไฟ ก่อนจะเดินไปทำอย่างอื่นต่อ

[แบบฟอร์มถวายของ] ชื่อของคุณ: Nanette Leblanc ของที่ถวาย: ช่อดอกไม้ เทพที่ถวายของ: เทพีอะโฟร์ไดท์ คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความสีชมพูในโรลเพลย์

bettyleg

Feria HEROES

ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ

Feria Hayes

ภายหลังจากงานปาร์ตี้วันเกิดของเธอได้จบลง เฟเรียก็ได้ขอตัวแยกออกมาที่เตาไฟบูชาหน้าโรงอาหารของค่ายพร้อมด้วยซ็อตโกแลตในมือ ในตอนนี้เรเลียก็ตื่นแล้วมาเกาะบนไหล่เธอ ส่วนกาเอลก็เดินตามเธอมาไม่ห่างช่างไม่ต่างอะไรกับเมื่อก่อนเลยสักนิดเลยให้ตายสิ เธอขำให้กับลูกชายลูกสาวทั้งสองของตัวเองนิด ๆ ก่อนจะเดินไปวางซ็อกโกแล็คหน้าเตาเผาไฟ แล้วระลึกถึงเทพฮิปนอส ท่านพ่อของเธอก่อนที่จะเผาซ็อกโกแลตลงเตาเผาไฟไป

“ท่านพ่อฮิปนอสคะ เฟเรียเองคะ เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดหนูด้วยนะคะ ตอนนี้หนูก็ 18 ปีเต็มแล้วนะคะอีกอย่างเมื่อวานนี้มีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นด้วยนะคะ ท่านจำกาเอล ก็อบลินลูกชายหนูได้ไหมคะ ตอนนี้กาเอลโตเต็มวัยแล้วด้วยนะคะ โตมาหล่อเหล่าจนหนูลืมไปเลยว่าเป็นก็อบลิน”

เธอเรียกให้กาเอลมาโค้งทักทายพ่อของเธอผ่านทางเตาไฟบูชาเทพอย่างสุภาพก่อนจะพูดต่อ

“วันนี้หนูเอาซ็อกโกแลตมาฝากท่านพ่อด้วยนะคะ หวังว่าท่านพ่อจะรับประทานอย่างเอร็ดอร่อยนะคะ หนูคิดว่าจะไปรับภารกิจต่อสักหน่อย อาจจะเป็นเรื่องยากลำบากสักหน่อย ขอท่านพ่อโปรดอวยพรลูกคนนี้ด้วยนะคะ”

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

[แบบฟอร์มถวายของ]
ชื่อของคุณ: เฟเรีย เฮยส์
ของที่ถวาย: ซ็อกโกแลต
เทพที่ถวายของ: ฮิปนอส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: คำพูดสีส้มทั้งหมดเลยค่ะ
(ส่งของบูชามาที่ไอดี God)

Eloise HEROES

เตาไฟบูชาเทพ

เอโลอิสเดินทางมายังโรงอาหารของค่ายไม่ใช่เพราะมาหาอะไรกินหากแต่เป็นเพราะต้องการนำสิ่งของบางอย่างที่เคยได้บอกเทพบิดาไว้ที่โถงบูชาว่าจะนำมาให้ เป็นของที่เธอได้มาจากการท่องเที่ยวรอบโลกกับเทพอะพอลโลนั่นเอง เธอเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเตาไฟบูชาเทพก่อนที่จะเริ่มทำการระลึกถึงเทพเฮเฟตัสพ่อผู้ให้กำเนิด (แต่ไม่ได้เลี้ยง)ของเธอ

"สวัสดีค่ะพ่อ" เธอกล่าวทักทายสั้น ๆ อย่างไม่รู้จะพูดอะไร

หนังสือมังงะถูกโยนเข้าไปในเตาไฟเธอมองดูมันค่อย ๆ มอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน จากนั้นก็เริ่มพูดกับเตาไฟคนเดียวในสิ่งที่อยากจะสื่อสารกับเทพเฮเฟตัส

“พ่อคะ เทพอะพอลโลพาหนูไปเที่ยวหลายที่มากเลยค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะไม่ลืมพ่อหรอก เทพอะพอลโลพาไปเที่ยวโอซาก้ามาก็เลยมีของฝากมาให้พ่อด้วยเป็นหนังสือการ์ตูนมังงะ หวังว่าพ่อจะชอบนะคะ”

เธอรอจนหนังสือเผาไหม้จะหมดแล้วจึงเดินทางออกจากบริเวณนั้นเพื่อหลีกทางให้กับเดมิก็อดคนอื่นเผื่อว่าเขาต้องการจะสื่อสารกับเทพองค์อื่น ๆ ต่อ

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Eloise Paige 

ของที่ถวาย: หนังสือการ์ตูน

เทพที่ถวายของ: เฮเฟตัส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ตามข้อความด้านบน

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

Dean HEROES

217

ส่งงานแบบเลท ๆ

               3/10/2024 — 21.00 น. ~

               ภาพกองไฟบูชาเทพตอนสามทุ่มช่างแปลกตาเพราะฉากหลังที่ควรจะมืดสนิทกลับกลายยังมีตะวันส่องกลางหัว ในตอนนี้ดีนคงยังทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากเผางานส่งไปให้แก่เทพีดีมิเทอร์ที่เขาเลทมานาน ไม่รู้ว่านางจะยังรับงานอยู่หรือเปล่า แต่งานนี้เขาผิดเองที่ช้าหากไม่ได้รางวัลก็คงสมควรแล้ว แต่ก็ลองดูก่อนเผื่อว่านางจะใจดี

               แล้วดีนก็เริ่มคุยกับกองไฟอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้คุยมาตั้งกี่เดือนเนี่ย…

               “สวัสดีครับเทพีดีมิเทอร์ ผม ดีน นีล จากบ้านโพไซดอน ผมรับงานถ่ายรูปสถานที่ท่องเที่ยวจากคุณมาแต่ว่าผมส่งงานเลท” ถึงตรงนี้ก็ได้แต่หัวเราะเสียงแห้ง “ข้อแก้ตัวก็คือ เมืองไทยสวยเกินไป ผมก็เลยเที่ยวซะจนฉ่ำปอดเลยกลับมาส่งงานให้คุณช้า ผมไม่หวังได้รางวัลอะไร แต่ไหน ๆ ก็ถ่ายรูปมาตั้งเยอะเลยปริ้นท์มาฝากครับ”

               “นอกจากนี้ผมมีของฝากจากไทยแลนด์มาให้ด้วย เป็นชุดเดรสงานลายปักแบบไทย ๆ มาให้ด้วยครับ แต่แค่รูปถ่ายและของฝากที่ส่งให้ยังไม่เท่าได้ไปเที่ยวเอง ผมหวังว่าคุณจะว่างงานแล้วจะได้ไปเที่ยวไว ๆ นะครับ”

               แอบคิดนิดหน่อย รู้สึกว่านางคือเทพีแห่งการเก็บเกี่ยวและความอุดมสมบูรณ์ กว่าจะว่างงานคงเป็นปลายเดือนพฤศจิกายนเลยล่ะมั้ง ต้องผ่านเทศกาลเก็บเกี่ยวไปก่อนนางจึงจะว่างงานแบบยาว ๆๆๆๆๆ ไปอีกหลายเดือน ซึ่งถ้าไปเที่ยวภาคเหนือของไทยในตอนนั้นน่าจะได้สัมผัสอากาศสดชื่นและมวลดอกไม้ที่เบ่งบานทั่วทุกหย่อมหญ้า หวังว่านางจะยังไม่เบื่อทิวทัศน์แบบนั้นไปเสียก่อนนะ

               “อ้อ เกือบลืม ๆ ผมถ่ายคลิปวีดิโอเอาไว้ด้วย ยังไงถ้าอยากดูภาพเคลื่อนไหวก็แอดเฟซบุ๊กผมมานะครับ ชื่อ ดีน นีล สะกดตรงตัวเลย ส่วนวันนี้ก็แค่นี้ก่อนแล้วกัน หวังว่าจะได้พับกันอีกครับ”

               หมดธุระจากกองไฟก็ได้เวลากลับไปพักผ่อนที่บ้าน (เฮคาที) เสียที ค้างที่นั่นน่าจะทำให้นอนหลับได้เต็มอิ่ม ก็แหม บ้านนั้นน่ะแสงสว่างน้อยกว่าพระอาทิตย์ข้างนอกเสียอีก โคตรจะมืด…

               

ส่งเควส: เที่ยวไทยแลนด์

------------------------------------------------------------

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: ชุดเดรสลายดอกไม้ (?)

เทพที่ถวายของ: ดีมิเทอร์

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)

------------------------------------------------------------
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Eloise HEROES

วันที่ 4 ตุลาคม 2024

เวลา 10.00 น.

หลังจากเดินทางกลับมาจากบริเวณหน้าประตูค่ายเอโลอิสก็ใช้เวลาเรื่อยเปื่อนล่วงเลยมาถึงสองชั่วโมงก่อนที่จะเดินทางมายังโรงอาหารของค่ายแต่ไม่ได้จะมาทานอาหาร เธอเดินเลยมายังจุดที่เป็นเตาไฟบูชาเทพเพื่อมาเผาของบูชาพ่อของเธออีกครั้ง ช่วงนี้ต้องเอาใจพ่อหน่อยเพราะเธอออกไปทำภารกิจมานานเดี๋ยวเขาจะน้อยใจไปเสียก่อน อันที่จริงเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะสนใจหรือไม่

เอโลอิสเดินมาหยุดที่หน้าเตาไฟและเริ่มทำการระลึกถึงเทพเฮเฟตัส เธอล้วงหยิบนาฬิกาข้อมือสีดำออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วโยนมันเข้าไปในกองไฟ จากนั้นก็เริ่มพูดคุยสื่อสารกับเทพบิดา

“พ่อคะช่วงนี้กลางคืนหายไป นี่ก็มีกลางวันติดต่อกันมาหลายวันแล้ว ที่โอลิมปัสจะเป็นเหมือนกันหรือเปล่าคะ? วันนี้หนูเอานาฬิกามาให้เผื่อว่าที่นั่นจะประสบเหตุเดียวกันอย่างน้อยถ้ารู้เวลาจะได้ไม่สับสนกลางวันกลางคืนค่ะ”

เธอพูดเสร็จก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้เลยเริ่มพูดต่อ

“จริงสิ วันนี้หนูเจอคนชื่อคริสโตเฟอร์ บราวน์ ไม่นึกเลยว่าจะมีพี่ชายอีกคน อยากรู้จังว่าแท้จริงแล้วมีพี่น้องกี่คนกันแน่  แต่พ่อต้องอย่าลืมหนูนะคะ”

เอโลอิสยังแอบหวังเล็ก ๆ ว่าจะเป็นลูกคนโปรดของเทพเฮเฟตัสให้ได้ เธอจะพยายามมาเผาของเอาใจพ่อทุกวันจนกว่าเขาจะเริ่มใจอ่อน ในใจก็คิดว่าอยากมีโอกาสสักครั้งที่จะได้เจอเทพเฮเฟตัสตัวเป็น ๆ สักครั้ง เมื่อเสร็จธุระแล้วเธอก็เดินทางออกจากบริเวณเตาไฟไป

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Eloise Paige 

ของที่ถวาย: นาฬิกาสปอร์ต

เทพที่ถวายของ: เฮเฟตัส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ตามข้อความด้านบน

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

Daryna BRAVE

DARYNA

Please contact your mother 2/2

ย้อนเวลาช่วง 16.30 น.

“ ไปหาของมาเผาถวายเดี๋ยวนี้เลยนะยัยหนู ”

ทีน่าเอ่ยเสียงเข้มเป็นครั้งสุดท้ายหลังจากที่ดาริน่าไปคืนของในโรงอาหารเรียบร้อยแล้วจนได้แต่ส่งรอยยิ้มแหยกลับไปให้ เธอพาตัวเองไปเดินดูยังเขตบริเวณขายของที่อาจจะส่งของให้กับเทพีไอริสผู้เป็นแม่ ทว่าเพราะไม่เคยรู้จักกันเสียเท่าไหร่เลยไม่แน่ใจเลยว่าอีกฝ่ายชอบอะไร ทั้งพี่ร่วมบ้านก็ไม่คิดใบ้อะไรเลยด้วยราวกับอยากจะทำโทษอย่างไรอย่างนั้น

แถมยังมาเดินประชิดหลังคุมให้ดาริน่าหาของสักอย่างไปอีก น่ากลัวจนหญิงสาวได้แต่น้ำตาตกในเลยเชียว แอบลอบมองด้านหลังเล็กน้อยก่อนจะเผลอห่อไหล่ดูตัวเล้กลงไปอีกขณะที่ดาริน่าเลื่อนมือเล็กนั่นหยิบเอากล่องไดฟูกุมาถือเอาไว้

หลังจากชำระเงินอะไรเรียบร้อยแล้ว ทีน่าก็ยังคงตามมาคุมเธอยังเขตบริเวณเตาไฟบูชาเทพ แต่ดูคล้ายจะทิ้งระยะห่างมากขึ้นเพื่อให้ความส่วนตัวกับเธอยามที่กำลังจะส่งข้อความหาผู้เป็นแม่ของตัวเอง แม้จะไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้เพราะอิวานอฟสาวตอนนี้ยังไม่ได้สนิทใจกับเทพีไอริสนักเลยมีเรื่องที่จะพูดน้อยอยู่ในที

ให้ของอันนี้ได้ใช่ไหม?

ดาริน่าที่ทรุดนั่งอยู่เบื้องหน้าเตาไฟเผลอขบริมฝีปากจนซับสี ครุ่นคิดถึงของที่จะให้ทั้งที่กอดกล่องไดฟูกุไว้แนบอก ราวกับว่าเธอไม่ได้ซื้อสิ่งนี้มามอบให้แม่ของเธอ ไม่แน่ใจว่าเทพีไอริสจะชอบสิ่งนี้ไหม แต่มันก็เป็นของที่เธอติดตัวมาตลอดเพราะเป็นกำไลถักทำมือเองของเธอที่ทำร่วมกับวลาด นั่นทำให้ดาริน่าค่อนข้างรักมากและสวมติดตัวอยู่ตลอด มือข้างหนึ่งยังคงเลื่อนจับหมุนยังกำไลที่ล้อมข้อมือบางของเจ้าตัวเอาไว้ดูติดเหม่อเล็กน้อย

ก็.. ไว้ค่อยทำใหม่ก็ได้แหละมั้ง

แม้จะใจหายที่ของติดตัวที่ทำให้เชื่อมต่อยังผู้เป็นพ่อของเธอจะถูกส่งไปให้แม่ของเธอ แต่เพราะแบบนั้นถ้าเธอรู้สึกมันเชื่อมถึงบิดาด้วย เทพีไอริสที่เธอไม่แน่ใจว่าคิดถึงพ่อของเธอด้วยหรือเปล่าอาจจะสัมผัสได้ถึงเขาเหมือนกันใช่ไหม?

เผื่อวลาดจะดีใจด้วยถ้าเอาไปเล่าให้ฟัง

เฝ้าคิดก่อนรอยยิ้มจะวาดกว้างจนดวงตาสีฮาเซลโค้งรับ ความสุขเอ่อล้นขณะที่เธอจัดการถอดเอากำไลทำมือของตัวเองออกมา ยกแนบแตะริมฝีปากเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดคุยสิ่งที่อยากเล่าส่งหายังผู้ให้กำเนิดเธอ

[ ถึงเทพีไอริส.. อืม เราเรียกคุณแม่ได้ไหมคะ? คุณแม่คะ ขอโทษที่ก่อนหน้านี้เราไม่ได้ติดต่อเลยนะคะ พอดีกังวลเรื่องโลกร้อน แต่ตอนนี้คุณทีน่าช่วยบอกแล้วค่ะว่าไม่ทำให้โลกร้อน วางใจได้

คุณแม่สบายดีไหมคะ?.. ไม่เคยเจอเลยค่ะ เห็นวลาดบอกว่าเราตาเหมือนคุณแม่เลย อยากเจอจังเลยค่ะ กำไลนี่เรากับวลาดช่วยกันถักเมื่อช่วง 2 ปีก่อน เป็นของติดตัวเรามาตลอดเลยล่ะค่ะ ถ้าคุณแม่ได้รับแล้วทำให้นึกถึงวลาดได้ วลาดคงจะดีใจมากเลยค่ะ …อ้อ! เราก็คงดีใจเหมือนกันค่ะ

ยังไงก็.. ไว้จะติดต่อไปให้บ่อยขึ้นนะคะ ]

สิ้นประโยคที่เอ่ยเบาราวกระซิบนั้น ดาริน่าก็ค่อยคอยหย่อนเอากำไลถักมือของตัวเองไปใส่ไว้ในกองไฟ ก่อนจะกอดกล่องไดฟูกุเฝ้ามองของถูกเผาลุกโชนด้านใน ภาพนั้นสะท้อนชัดในแววตาสีฮาเซลที่มองส่งอย่างคาดหวังขึ้นมา กระทั่งมอดไหม้ไม่เหลือตกค้างเศษเถ้า หญิงสาวก็ผุดลุกขึ้น ปัดกระโปรงเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาเจอทีน่าที่เข้าประชิดหลังอีกครั้งจนเผลอสะดุ้งโหยงอีกรอบ

“ คุณทีน่า… อย่าโผล่มาข้างหลังกระทันหันสิคะ- ” ดาริน่ายังพูดไม่ทันจบดีอีกฝ่ายก็ดันแทรกขึ้นมา

“ เธอโยนอะไรไป แล้วขนมที่ซื้อมาล่ะ? ”

ราวกับเป็นห่วงว่าโยนของผิด สีหน้าของพี่สาวร่วมบ้านเลยมีความกังวลจนดาริน่าเผลอหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ สองมือประคองกล่องขนมก่อนจะยื่นส่งให้กับทีน่าไป สีหน้าของหญิงสาวตอนนี้เต็มไปด้วยความขอบคุณอย่างจริงใจ

“ อันนี้ซื้อมาให้คุณทีน่าค่ะ ..ขอบคุณที่มาเตือนเราเรื่องคุณแม่ค่ะ แล้วก็.. ยินดีที่ได้ทำความรู้จักอย่างเป็นทางการกับพี่สาวของเรานะคะ ”

เสียงหวานเอ่ยยาวยืดติดช้าเล็กน้อย อาจด้วยไม่ได้คุยกับคนอื่นมาสักพักแล้วก็ได้ แต่แค่นั้นก็มากพอให้พี่สาวร่วมบ้านเผลอรู้สึกประทับใจจนใบหูแดงฝาดขึ้นมาจนเผยรอยยิ้มแฉ่งยกมือขยี้ศีรษะน้องสาวในบ้านอย่างนึกเอ็นดูขึ้นมา อีกฝ่ายรับของไปอย่างยินดีก่อนจะจูงมือดาริน่าให้มาร่วมนั่งทานไดฟูกุด้วยกันยังหน้าเตาไฟบูชานั้น

แบบฟอร์มถวายของ
ชื่อของคุณ : ดาริน่า อิวานอฟ
ของที่ถวาย : สร้อยข้อมือถัก (กำไลทำเองของดาริน่าและวลาด)
เทพที่ถวายของ : เทพีไอริส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ : ข้อความภายใน [ - ] ด้านบนทั้งหมดค่ะ

มอบ [ ไดฟุกุ ] ให้แก่ NPC พี่สาวร่วมบ้าน [ ทีน่า แซนโดวาล ]

Cooper HEROES

บทที่ 11

ขอแม่ทรงรับ ซาชิมิที่ถวายทั้งหลายเหล่านี้

‘ระหว่างทางไปถึงแม่ มันจะกลายเป็นปลาสุกก่อนไหมนะ?’ คูเปอร์คิดในใจ ขณะมองเซ็ตซาชิมิสุดหรูบนถาดตรงหน้า ตลอดทางที่ถือมานี่ เขารู้สึกว่ากลิ่นปลาเริ่มเปลี่ยนไปนิด ๆ หรือเขาคิดไปเองก็ไม่รู้ แต่ความสดใหม่ของมันน่าจะการันตีได้อย่างน้อยห้าดาว เหล่าปลาทูน่า ฮามาจิ กระพงแดงเรียงตัวสวยงามบนไชเท้าฝอย วาซาบิสีเขียวจิ๋ววางเคียงคู่กับโชยุที่ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ  

‘นี่คือของถวายแม่เหรอ? ของหรูแบบนี้ ฉันเอามาจากโรงอาหารในค่ายได้ยังไงกัน...’ คูเปอร์อดบ่นในใจไม่ได้ ยิ่งมองปลาในถาด ก็ยิ่งสงสัยว่าเทพเจ้าจะกินมันแบบดิบ ๆ หรือพอหย่อนลงเตาไฟแล้วมันจะกลายเป็นปลาย่างแบบอัตโนมัติ  

เขามองไปรอบ ๆ ลอบสังเกตคนอื่น ๆ ที่มาถวายของ พยายามจับทางว่าควรทำยังไงต่อ บางคนถือขนมปัง บ้างก็ถือช่อดอกไม้ มีคนหนึ่งเอาสเต็กเนื้อวากิวมาวางลงในเตา คูเปอร์เกือบหลุดหัวเราะเพราะไม่แน่ใจว่าถวายให้เทพหรือเปิดบาร์บีคิวกันแน่  

เมื่อเห็นจังหวะที่เตาไฟว่าง คูเปอร์ก็สูดหายใจลึก ก้าวไปข้างหน้า หยุดยืนตรงเตาอย่างเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะวางถาดลงตรงหน้าไฟ ร้อนผ่าวจากเปลวเพลิงทำให้เขาเผลอกระพริบตาถี่ ๆ  

‘จะเริ่มไงดีวะ’ คูเปอร์คิดอย่างเครียด ๆ มองเปลวไฟที่เต้นรำอยู่ในเตา เหมือนมันกำลังเย้าหยอกเขาเล่น  

‘เอาล่ะ คิดซะว่ามันเป็นการแสดงบทหนึ่งละกัน’ เขาพยายามตั้งสมาธิ นึกถึงบทละครที่เคยอ่านตอนเรียนมหาวิทยาลัย เรื่องเกี่ยวกับบุตรชายที่ต้องพบแม่ที่ไม่เคยเจอหน้า คูเปอร์ยิ้มมุมปากเล็ก ๆ นึกในใจว่า ‘แม่ในเรื่องนั้นตายไปแล้ว แต่แม่ของฉันเป็นเทพ น่าจะมีเวลาให้คุยกันบ้างนะ’

“สวัสดีครับ… แม่” คูเปอร์เริ่มต้นด้วยเสียงเบา ๆ พลางแอบรู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องเรียกใครสักคนว่าแม่ ทั้งที่ไม่เคยมีภาพจำเกี่ยวกับเธอเลย  

เขามองเปลวไฟในเตา เหมือนมันจะสว่างขึ้นเล็กน้อย หรือเขาคิดไปเองก็ไม่รู้ ชายหนุ่มถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อ “ผมไม่เคยเห็นแม่ตัวเป็น ๆ มาก่อน เอาเข้าจริง ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่มีตัวตนอยู่ในชีวิตผมรึเปล่า ก็แค่ได้ยินเรื่องราว มากสุดก็ได้เห็นหน้าจากรูปปั้นในบ้านพัก เท่านั้น”

เขานิ่งไปครู่หนึ่ง นึกถึงชีวิตก่อนมาถึงค่ายนี้ “ผมโตมากับพ่อแม่บุญธรรม เจมส์กับมาเรีย พวกเขาทำทุกอย่างเหมือนผมเป็นลูกแท้ ๆ ของเขา ผมเคยคิดว่าชีวิตผมก็คงเรียบง่ายแบบนั้นไปจนจบ แต่มันไม่ใช่…”  

คูเปอร์หยุดพูดเล็กน้อย ค่อย ๆ รวบรวมความคิดที่พลุ่งพล่านในหัว “ตั้งแต่วันที่รู้ว่าผมไม่ใช่แค่เด็กธรรมดา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ค่ายนี้ก็ดี แต่.. ผมยังปรับตัวไม่ค่อยได้ แล้วก็บางทีมันก็รู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องมาพูดกับคนที่เป็นแม่ แต่ผมไม่เคยรู้จักเลย”  

เปลวไฟลุกโชนขึ้นเล็กน้อย คูเปอร์มองดูไฟที่กำลังลุกโชน ความอบอุ่นที่แผ่ออกมาทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น เขาเลิกสงสัยว่าการกระทำเพียงเท่านี้จะส่งไปถึงอะธีน่าได้ไหม บางทีเตาไฟนี่อาจมีระบบอะไรสักอย่าง

“ผมไม่แน่ใจว่าต้องพูดอะไรกับแม่มากกว่านี้ แต่ ถ้าสิ่งที่คนอื่นเขาพูดกันมันเป็นความจริง ถ้าการบูชานี้จะทำให้แม่รู้ว่าผมอยู่ที่นี่ ผมก็หวังว่าแม่จะช่วยมองดูผมบ้าง”  

เขานิ่งไปสักพัก ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเบา ๆ “หรือไม่ก็แค่ช่วยให้ผมไม่โดนอะไรแปลก ๆ เล่นงานตายซะก่อนละกัน”

คูเปอร์หลุดหัวเราะกับตัวเองเบา ๆ ความรู้สึกอึดอัดเริ่มผ่อนคลายลงบ้าง เขาเหลือบมองซาชิมิที่ค่อย ๆ มอดไหม้ไปกับเปลวไฟอย่างใจหาย “หวังว่ามันจะยังอร่อยอยู่นะ”  

เมื่อรู้สึกว่าพูดพอแล้ว ชายหนุ่มถอนหายใจยาว ก่อนจะยกมือไหว้เตาไฟแบบลวก ๆ “ขอบคุณนะครับ ถ้ามีโอกาสเราคงได้คุยกันอีก”  

เขาหยิบถาดเปล่าขึ้นมา เดินกลับไปที่โถงอาหารด้วยท่าทางผ่อนคลายขึ้นนิดหน่อย ‘ก็ไม่เลวแฮะ อย่างน้อยก็ได้บ่นให้ฟัง’  

ระหว่างทางกลับ คูเปอร์ยังอดนึกขำกับตัวเองไม่ได้ ‘ทีหลังคงต้องลองเอาสปาเก็ตตี้มาถวายดูบ้าง เผื่อแม่จะชอบอะไรที่ไม่ซับซ้อน’  

เมื่อมาถึงโถงอาหาร เขาวางถาดลงในจุดคืนถาด แล้วนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้โทรหาพ่อกับแม่บุญธรรมเลย ตั้งแต่วันที่เข้ามาค่าย ทุกอย่างวุ่นวายจนเขาแทบไม่มีเวลาคิดเรื่องนั้น

“ต้องหาเวลาว่างไปอินเทอร์เน็ตคาเฟ่อีกรอบ” คูเปอร์พึมพำเบา ๆ พลางเดินกลับไปที่โต๊ะพร้อมความตั้งใจใหม่ในหัว  

‘ชีวิตในค่ายนี่มันประหลาดดีแฮะ’ เขาคิดในใจ พลางนึกว่าบางที ชีวิตที่นี่อาจจะมีอะไรให้ค้นหาและเรียนรู้อีกมากกว่าที่เขาคิดไว้

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Cooper Jones

ของที่ถวาย: ซาชิมิเซ็ต

เทพที่ถวายของ: อะธีน่า

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ข้อความในไฮไลท์ทั้งหมด

Dean HEROES

223

อะพอลโล่ ได้โปรดหยุดเล่นซน

               31/10/2024 — 9.00 น.

               ช่วงนี้แทบไม่ได้ออกมาจ๊อกกิ้งยามเช้าเพราะแดดเผาหัวไม่ไหว เคยลองแล้วแต่หน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม กระนั้นดีนยังคงติดนิสัยตื่นเช้าเป็นกิจวัตร โดยหลังจากที่รับประทานอาหารเช้าเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยชายหนุ่มก็ตรงไปยังกองไฟบูชาเทพพร้อมกับถ้วยไอศกรีมซันเดย์ที่ถือไว้ในมือ ด้วยเหตุมีเรื่องที่ให้เคลียร์นิดหน่อย

               เหมือนจะไม่เคยสนทนากับเทพอะพอลโล่มาก่อน แต่ดูเหมือนว่าเทพเจ้าองค์นี้จะสนิทสนมกับบิดาเทพโพไซดอนอยู่ในระดับหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของลุงหลานจะแน่นแฟ้นขึ้นจากการที่ซุสลงโทษทั้งสององค์ให้ร่วมมือร่วมใจกันสร้างกำแพงล้อมรอบเมืองทรอย ฟังแบบนี้ดีนนึกภาพไปว่าเทพเจ้าหุ่นหมีสององค์ (ที่องค์หนึ่งมีเคราหนวดเฟิ้ม) องค์หนึ่งเรียงอิฐ ส่วนอีกองค์มือถือเกรียงฉาบปูนที่กำแพง แทนที่จะเสกสรรกำแพงขึ้นมาภายในพริบตาเฉกเช่นที่เขาเห็นพ่อเป็นนางฟ้าแม่ทูนหัวเสกห้องเก็บของให้

               ‘อาจจะเป็นแบบแรกก็ได้ ไม่งั้นเอ็นเครดิตจะขึ้นไวเกิน’

               ดีนคิดเช่นนั้น และถ้าแค่ใช้เวทมนตร์เสกปิ๊งขึ้นมาทั้งสองคงไม่เป็นลุงหลานที่สนิทสนมกันหรอก (เรื่องสนิทกันคนได้เทพีคิโอเน่เป็นภรรยาร่วมไม่เกี่ยว)

               หนุ่มร่างสูงใบหน้าคมสันต์ยืนหลับตาอธิษฐานจิตอยู่หน้ากองเพลิงที่ลุกโชตช่วง ภาวนาถึงผู้รับกงเต๊กคือเทพอะพอลโล่ เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ยิ้มแฉ่งแก้มแด๊งแดง จากนั้นจึงหย่อนไอศกรีมซันเดย์ที่เริ่มละลายจากไอความร้อนเที่ยววันตลอดวันลงไปในกองไฟส่งของสู่โอลิมปัส

               “สวัสดีครับเทพอะพอลโล่ ผมดีน เป็นลูกพ่อโพไซดอน เหมือนว่าคุณกับพ่อของผมจะเป็นลุงหลานที่สนิทกันสินะครับ เลยแวะมาทักทาย แต่ความจริงแล้วผมไม่ได้แค่มาทักหรอก เอาล่ะเข้าประเด็นกันเลย”

               ดีนปรับน้ำเสียงและสีหน้าให้ขึงขังขึ้นเมื่อเข้าเรื่องจริงจังแม้อาจไม่มีใครมองจากหลังกองไฟนอกจากเทพเฮอร์มีสคนส่งของ

               “ช่วงนี้โลกประหลาดขึ้นทุกวันนะครับว่าไหม อย่างล่าสุดนี่ก็มีแต่กลางวันตลอดเวลา แถมยังเป็นเที่ยงวันเสียด้วย ทำเอาผมอดวิ่งจ๊อกกิ้งเลย…”

               จริงจังได้ไม่เท่าไรปากก็พล่ามเป็นเล่นอีกแล้วจนต้องกระแอมไอดึงตัวเองกลับมา สติหนอสติ…

               “เรื่องผมน่ะช่างมันเถอะ มนุษย์น่ะปรับตัวได้ทุกสถานการณ์อยู่แล้วคงไม่สูญพันธ์ุเพราะฟ้าสว่างจ้าตลอดเวลา แค่อาจจะมีผลต่อฮอร์โมนนิดหน่อย ทำให้นอนไม่หลับจนก่อเกิดเป็นโรคเครียด แต่ก็นั่นล่ะ… ดึงม่านมาปิดหรือใส่ที่ปิดตานอนก็พอได้อยู่ ส่วนผมไม่มีปัญหาอะไรกับการนอนเพราะห้องนอนบ้านเฮคาทีมันโคตรจะมืด”

               “แต่สิ่งที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดคือธรรมชาติครับ ต้นไม้ ใบหญ้า สัตว์ป่า ปริมาณน้ำที่เพิ่มขึ้นจากน้ำแข็งขั้วโลกละลาย จากภาวะโลกร้อนกลายเป็นโลกเดือดแล้วดูเหมือนมันจะเดือดยิ่งขึ้นจากการที่กลางคืนหายไป พืชหญ้าล้มตาย สัตว์เสี่ยงสูญพันธุ์โดยเฉพาะสัตว์หากินกลางคืนและสัตว์เลือดเย็นที่ต้องอาศัยอยู่ในน้ำ ผมรู้ ผมเรียนมา..”

               “ผมเคยถามพ่อว่าทำไมโลกถึงกลายเป็นแบบนี้ ซึ่งพ่อบอกว่า ‘อะพอลโล่คงเล่นสนุกสักอย่างมั้ง’”

               ท้ายประโยคเลียนเสียงเข้มเป็นเทพโพไซดอนพร้อมกับยักไหล่ไม่แคร์ ไม่รู้สิ ก็ตอนนั้นเจ้าสมุทรกล่าวด้วยท่าทางไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่ยี่หระอะไรเลยนี่นา

               “ผมไม่ได้เชื่อพ่อไปซะทั้งหมด แต่พอได้ยินแบบนี้ก็โล่งใจนิดหน่อยที่ไม่ใช่เทพจอมวายร้ายอย่าง เอ่อ.. โลกิ แล้วก็… ไม่รู้สิ ผมรู้จักเทพเจ้าไม่กี่องค์หรอก.. เป็นคนก่อเรื่อง อย่างน้อยถ้าเป็นคุณเล่นซนจริงคงไม่ถึงกับทำให้โลกแตกหรอกมั้ง”

               หรือไม่อะพอลโล่ก็ต้องการทำให้โลกวินาศจริงด้วยเหตุผลบางอย่าง ถ้าอิงตามตำนานศาสนาที่พูดถึง ‘วันสิ้นโลก’ เวลานั้นอาจมาถึงตามกำหนดการของเทพเจ้าแล้วก็ได้ ดีนไม่อยากให้เป็นแบบนั้น แต่เขาจะต่อต้านอะไรได้ล่ะ แต่ถ้าตายพร้อมกันทั้งโลกจริงคงไม่เหงาเท่าไรหรอกมั้ง…

               “ไม่ว่าจะด้วยอะไรผมอยากขอให้คุณช่วยลดความร้อนแรงของแสงลงหน่อยได้ไหมครับ คือ.. ผมก็ไม่คิดอยากจะปรักปรำคุณน่ะ แต่ไม่รู้จะไปขอร้องเทพเจ้าองค์ไหน อย่างที่บอกผมรู้จักเทพไม่กี่องค์หรอก แล้วคุณก็ดันดังมากเสียด้วย เรื่องที่อยากรบกวนน่าจะมีประมาณนี้ครับ”

               เมื่อบูชาเทพจบเขาก็ถอยฉากออกมาจากกองไฟบูชาเทพให้เด็กคนอื่นได้ถวายของบูชาต่อ หวังว่าเทพอะพอลโล่ฟังแล้วจะไม่โกรธถึงขั้นถูกสาปหรอกนะ…

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: ไอศกรีมซันเดย์

เทพที่ถวายของ: อะพอลโล่

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)

------------------------------------------------------------
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Eloise HEROES

31 ตุลาคม 2024

เวลา 10.00 น.

เอโลอิสเดินออกมาจากบ้านพักหมายเลข 9 เพื่อมายังโรงอาหารสภาพของท้องฟ้าที่เจิดจ้าไปด้วยแสงแดดติดต่อกันมาตลอดหลายวันทำให้การนอนต้องปรับเปลี่ยนครั้งใหญ่ ในทุกวันห้องเวิร์คช็อปของบ้านพักหมายเลข 9 จะเต็มไปด้วยเหล่าพี่น้องของเอโลอิสมาแย่งกันใช้จักรเย็บผ้าเพื่อทำผ้าปิดตาใช้กันความสว่างของด้านนอกส่งผลต่อการนอนหลับโดยตรง ทุกวันนี้เอโลอิสเลือกที่จะสวมแจ็คเก็ตแขนยาวเพื่อหลบเลี่ยงแสงแดด ในช่วงเช้าก็ไม่เท่าไหร่ แต่เมื่อตกบ่ายเกรงว่ามันจะรุนแรงเสียจนทำร้ายผิว ต่อให้ชอบวันที่แดดออกขนาดไหนถ้าเจอทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ก็ต้องมีบ้างที่รับไม่ไหว

สาวน้อยผมสีเพลิงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเตาไฟบูชาเทพอย่างเช่นทุกครั้ง เธอล้วงหยิบเอาหมวกแก๊ปออกมาจากกระเป๋าเป้ที่สะพายอยู่ด้านหลัง หลับตาระลึกถึงเทพเฮเฟตัสผู้เป็นบิดาก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นแล้วโยนมันเข้าไปในกองไฟ กลิ่นของใยสังเคราะห์ที่ถูกไฟเผาไหม้ไม่ใช่กลิ่นที่น่าพิสมัยสักเท่าไหร่ เมื่อมันมอดไหม้จนเหลือเพียงเถ้าถ่านเธอก็เริ่มพูดคุยกับเตาไฟ

“สวัสดีค่ะพ่อ จนถึงตอนนี้ดวงอาทิตย์ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะลับขอบฟ้าเลยสักวัน ข้างบนนั้นเหล่าเทพคงจะวุ่นวายกันน่าดูไม่เว้นแต่ละวันเลยใช่ไหมคะ เทพอะพอลโลก็คงจะวุ่นพอกัน ตอนที่กลางคืนเริ่มหายไปตอนนั้นหนูยังอยู่บนราชรถพระอาทิตย์ของเขาอยู่เลย ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ จะบอกให้นะคะพ่อตอนนี้พวกพี่น้องเริ่มหาทางประดิษฐ์อุปกรณ์ป้องกันแสงแดดกันใหญ่เลยค่ะ มันหลับยากมากจริง ๆ ไม่แน่ในเร็ววันนี้คงได้สร้างอะไรมาบังที่หน้าต่างแน่ วันนี้หนูเอาหมวกแก๊ปมาฝากด้วยนะคะเอาไว้กันแดด เดี๋ยวรอบหน้าจะเผาแจ็คเก็ตไปให้นะคะ แดดแรงแบบนี้แม้แต่โอลิมปัสก็ไม่น่ารอด หวังว่าพ่อคงจะสบายดี อย่าหักโหมงานมากนะคะ”

เธอพูดสิ่งที่อยากพูดทั้งหมดไปเรียบร้อยแล้วก็เดินปลีกตัวออกจากเตาไฟ ยกฮู้ดขึ้นมาคลุมหัวแล้วเอามือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกงจากไปแบบเงียบ ๆ

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Eloise Paige 

ของที่ถวาย: หมวกแก๊ป

เทพที่ถวายของ: เฮเฟตัส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ตามข้อความด้านบน

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

Dean HEROES

225

ส่งพลังช่วยเทพีคิโอเน่

               30/10/2024 — 11.00 น.

               You'll Never Walk Alone

               ไม่ใช่ชื่อเพลงเชียร์ทีมฟุตบอลสีแดงทีมหนึ่ง แต่ตอนนี้ดีนอยากทำให้เทพีคิโอเน่รับรู้ว่านางไม่ได้ทำงานหนักอยู่คนเดียว หากจำไม่ผิดเขาเคยส่งแผ่นเสียงให้เธอแล้วครั้งหนึ่ง จะได้รับอีกแผ่นคงไม่เป็นไรมั้ง หลังจากที่ออกจากบ้านใหญ่ดีนก็เข้ามินิมาร์ทไปหาแผ่นเสียงเพลงเชียร์ให้กำลังใจคนทำงานหนัก ซึ่งมันไม่พ้นเพลงนี้เลยจริง ๆ เออ.. ก็ได้ ๆ มันคือเพลงเชียร์ของทีมฟุตบอลสีแดงนั่นแหล่ะ

               จากนั้นเขาก็ตรงไปที่กองไฟบูชาเทพครั้งที่สองของวัน เทพเฮอร์มีสคงทำงานหนักหน่อยแต่ดีนรู้ว่าหากเฮอร์มีสรู้ถึงเจตนาดีต้องไม่บ่นอย่างแน่นอน

               ใจตั้งจิตอธิษฐานถึงพี่สาวคิโอเน่ ก่อนที่ดีนจะส่งแผ่นเสียงที่เพิ่งซื้อมาหมาด ๆ ลงในกองเพลิง

               “สวัสดีครับพี่สาวคนสวย ตอนนี่พี่สาวน่าจะกำลังทำงานหนักอยู่ ผมอยากจะช่วยเหลือนะแต่ติดต้องไปทำหน้าที่พลเมืองดีก่อน ระหว่างนี้ก็ขอให้มีใครสักคนที่เก่งกว่าผมไปขอคำพยากรณ์จะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโลกกันแน่ ทำไมกลางคืนถึงได้หายไป มันจะเกี่ยวอะไรกับเทพนิกซ์หรือไม่ หรือมีเทพนิสัยไม่ดีที่ไหนก่อเรื่องอีก”

               “ผมหวังว่าเขาคนนั้นจะฟอร์มทีมขึ้นมาแล้วจัดการภารกิจสำเร็จจนโลกกลับสู่ความสงบสุขอย่างรวดเร็ว พี่สาวจะได้ไม่ต้องเป็นเดอะแบก แต่ถ้าคุณเหนื่อยก็เปิดเพลงฟังนะครับ กำลังใจจากผมและมวลมนุษย์ชาติจะส่งตรงถึงคุณทันที และหวังว่าศรัทธาทั้งหมดนี้จะเพิ่มพลังให้พี่สาวได้ อืม.. สิ่งที่อยากบอกน่าจะมีแค่นี้ครับ”

               หลังพูดจบเปลวไฟก็ลามเลียแผ่นเสียงจนหมดสิ้นไปในเวลาพร้อม ๆ กัน

               “เฮ้อ.. หวังว่าจะพอช่วยอะไรได้บ้างนะ..”

               ตอนนี้ทุกคนคงกำลังใจไม่ดีและอยากได้พลัง ในเมื่อเทพไดโอนีซุสไม่ยอมจัดปาร์ตี้ฮาโลวีนที่ค่าย งั้นเขาขอรับหน้าที่นั้นทำอะไรสักอย่างให้เด็ก ๆ ในค่ายหายกังวลหน่อยดีกว่า

               คิดได้แบบนั้นดีนก็ไปที่มินิมาร์ทอีกรอบแล้วซื้อขนมมาจำนวนมากมายมหาศาลจนชั้นวางแทบเกลี้ยง

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: แผ่นเสียง

เทพที่ถวายของ: คิโอเน่

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)

------------------------------------------------------------

ข้า ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ขอถวายศรัทธาแก่เหล่าเทพ แก่เทพีคิโอเน่ เทพีแห่งความหนาวเย็น
จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 2,000

------------------------------------------------------------
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25