[หน้าโรงอาหาร] เตาไฟบูชาเทพ

Dean HEROES

141

ออกเดินทางไปทำภารกิจครั้งยิ่งใหญ่

             เมื่อคืนดีนไม่ได้กลับไปนอนที่กระท่อมหมายเลขสาม ทว่าเขาเข้าไปเก็บของที่บ้านแล้วตรงไปที่บ้านพักหมายยี่สิบ ก่อนออกมาได้ร่ำลาน้องสาวตัวเล็ก

             “รีช อยู่ที่ค่ายก็อย่าซนมากนะ ถ้ามีอะไรฉุกเฉินก็วิ่งไปหาพี่แมคซี่ที่บ้านเฮคาทีล่ะ เธอสนิทกับเด็กบ้านนั้นแล้วอย่างน้อยก็คงไม่เหงา”

             ฝ่ามือกร้านวางบนหัวของเด็กหญิงก่อนจะลูบเรือนผมสีจินเจอร์ที่หยักศกนั้นเบา ๆ อย่างถนอม เคยรับปากพ่อเอาไว้ว่าเขาจะดูแลน้องเป็นอย่างดี แต่ตอนนี้เจ้าตัวเล็กคงต้องอยู่บ้านเพียงลำพัง ดีนกับไบร์ทออกไปทำภารกิจด้วยกัน ส่วนน้องสาวอีกคนพวกเขาก็ไม่ค่อยได้เห็นหน้าเธอเท่าไร

             “อื้อ หนูเข้าใจค่ะ ชาร์ล็อตบอกว่าหนูไปนอนด้วยได้”

             “เหรอ มีคนดูแลถ้างั้นพี่ก็ไม่ต้องห่วงแล้วสิ” ดีนยิ้ม

             “หนูเก็บกระเป๋ามาแล้ว เอาแมนนี่ไปด้วย” จู่ ๆ เด็กหญิงก็ลากกระเป๋าออกมามีตุ๊กตาม้าน้ำสีพาสเทลวางอยู่บนนั้น

             ‘ให้ตายสิ!’ ชายหนุ่มอุทานในใจ มันจะรวดเร็วไปไหมเนี่ย! อีกอย่างคืนนี้เขาตั้งใจว่าจะแอบน้องไปนอนที่ห้องของแมคเคนซีเงียบ ๆ เสียหน่อย ถูกน้องรู้ทันจนได้

             “อะแฮ่ม! คืนนี้พี่ต้องรีบนอน รีชต้องอยู่กับชาร์ล็อตนะ ห้ามกวนพี่”

             “อื้อ! ได้ค่ะ หนูจะอยู่กับชาร์ล็อตกับจู่ลี่ จะไม่กวนพี่ดีนกับพี่แมค” เด็กหญิงพยักหน้าหงึกหงักอย่างใสซื่อ สรุปว่าคืนนี้กระท่อมโพไซดอนกึ่งจะร้างเพราะบุตรและธิดาสองคนแห่กันไปนอนบ้านของเทพีแห่งมนตรากันหมด

             เรื่องเมื่อคืนก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของเมื่อคืนไป เพราะเช้านี้ดีนต้องวุ่นทำอะไรอีกเยอะ เริ่มจากการเตรียมเสบียงอาหารสำหรับการออกเดินทางไกลที่คาดว่าน่าจะต้องนั่งในรถบัสยาวนานกว่าสิบห้าชั่วโมง เรียกว่านั่งกันจนตูดเปียก นั่งกันจนเมื่อยก้น แต่ให้เลือกระหว่างเจออสุรกายรุกรานตลอดการเดินทางกับนั่งแช่ยาว ๆ จนตะคริวกินขา เขาก็เลือกเอาอย่างหลัง

             .

             .

             .

             เช้าตรู่ของวันนี้ดีนไม่ได้วิ่งจ๊อกกิ้งเหมือนเช่นเคย ทว่าเขากลับมาปรากฏตัวอยู่ที่เตาไฟบูชาเทพหน้าโถงอาหาร และตัดสินใจสื่อสารกับเทพองค์สุดท้ายที่เขาไม่ควรลืม ‘เจ้าสมุทรโพไซดอน’

             ดีนเคยคิดว่าเขากับพ่อนั้นสนิทกันได้อย่างรวดเร็ว เราเคยคุยเรื่องที่ทั้งมีสาระและไร้สาระด้วยกันข้ามคืนบนเรือยอร์ช จ้องมองดวงดาว ฟังพ่อพร่ำเพ้อถึงคุณแม่ว่ากล้าดียังไงมาทอดทิ้งเทพเจ้าอย่างพ่อไป และเขาก็ให้พ่อฟังธีสิสเรื่อง ‘จุลินทรีย์ใต้ทะเลลึกที่สามารถผลิตเอนไซม์กลุ่มไฮโดรเลสชอบอุณหภูมิสูง และมีความเสถียรในตัวทำละลายอินทรีย์ เพื่อนำมาประยุกต์ใช้เป็นแหล่งผลิต ตัวเร่งปฏิกิริยาทางชีวภาพชนิดใหม่’ ที่เป็นหัวข้อโปรเจ็คจบปริญญาตรี

             แต่ตอนนี้ราวกับว่าเขาไม่ได้เข้าใจอะไรในตัวบิดาเลยแม้แต่น้อย สรุปแล้วเจ้าสมุทรเป็นเทพแบบไหนกันแน่ เทพที่ดี เทพผู้มีเมตตา เทพผู้อ่อนโยน หรือเป็นเทพเจ้าอารมณ์กันแน่ อาจจะใช่ทั้งหมดรวมกันกลายเป็น ‘โพไซดอน’ ตอนแรกดีนอาจจะเห็นพ่อเพียงแค่ด้านเดียวแต่เมื่อกาลเวลาผ่านไปก็จะได้รับรู้ถึงตัวตนของกันและกันมากยิ่งขึ้น พ่ออาจไม่ใช่พ่อในอุดมคติของเขาไปเสียทั้งหมด นั้นเป็นเรื่องที่ทำใจได้

             แจ๊กเก็ตตัวเดียวกับที่ดีนใส่ในวันที่เขาเจอพ่อครั้งแรกถูกส่งลงในเตาไฟ ยังมีกลิ่นน้ำหอมที่เขาชอบใช้ติดอยู่บางทีพ่ออาจจะจำแจ็กเก็ตตัวนี้ได้บ้าง จากนั้นเขาก็ภาวนากับเตาไฟ

             “สวัสดีครับพ่อไม่ได้คุยกันนานเลย ตั้งแต่วันนั้นที่หน้ารูปปั้นพ่อก็หายไป ไม่ส่งเสียงกระซิบหรืออื่น ๆ เป็นสัญญาณส่งมาหาผม ตอนนี้พ่อทำอะไรอยู่เหรอ? คงไม่ใช่ว่ากำลังเตรียมกองทัพใช่ไหมครับ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย ตามคำทำนายที่พ่อก็น่าจะรู้ว่าเนื้อหามีอะไรบ้าง ถ้าเชื่อคำพยากรณ์ที่บ่งบอกว่าบุตรแห่งเทพโป้ปดคือคนร้ายขโมยตรีศูล ถ้าพ่อกำลังเตรียมกองทัพสู้กับเทพซุสอยู่ผมคิดว่าพ่ออาจจะกำลังถูกปั่นหัวจากเทพนิสัยไม่ดีอยู่ก็ได้”

             “วันนี้เป็นวันออกเดินทางแล้วครับ อีกไม่กี่นาทีผมต้องไปรอเพื่อนที่หน้าประตูค่าย มีไบร์ทไปกับเราด้วย ผมคิดว่าพ่อน่าจะเคยได้รับของถวายจากเธอมาบ้างแล้ว ส่วนอีกคนคือเดมี่ลูกเทพีอะโฟรไดท์ ไม่รู้ว่าพ่อรู้จักเขาไหมแต่เอาเป็นว่าเขาเป็นเพื่อนผมแล้วกัน งานนี้พ่อต้องอวยพรผมนะครับ เหมือนกับตอนนั้นที่ผมไปช่วยแม่แล้วพ่อก็คอยซัพพอร์ตผมตั้งหลายอย่าง”

             “มีอะไรมากมายเลยที่ผมอยากคุยกับพ่อแต่ตอนนี้เวลาน่าจะไม่พอ เอาไว้เราค่อยคุยกันใหม่ที่แอตแลนติสตอนที่ผมและเพื่อนพี่น้องเอาตรีศูลไปคืน ไม่น่าเชื่อว่าผมจะได้ไปแอตแลนติสไวกว่าที่คิด ตื่นเต้นเป็นบ้าเลย” มือทั้งสองข้างถูกกันระบายความประหม่า “ถ้างั้นบายนะครับ ผมยังพูดคำเดิมได้อยู่นะว่าผมรักพ่อ”

             ประโยคสุดท้ายสิ้นสุดลงตามมาด้วยเสียงถอนหายใจ แม้จะหวาดกลัวแค่ไหนกับโลกภายนอกที่เต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนามอันยิ่งใหญ่ แต่เมื่อมองย้อนกลับไปเขาได้พยายามเรียนรู้พลังการต่อสู้ที่ตนเองไม่ชอบมาตลอด ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ไม่จำเป็นต้องเสียใจ เพราะว่างานนี้ดีนได้ทุ่มสุดตัวจนหมดหน้าตักไปแล้วจนไม่มีอะไรให้เสีย

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: แจ๊กเก็ต YANKEES

เทพที่ถวายของ: โพไซดอน

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)

------------------------------------------------------------
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Adelaide BELIEVER

PRAY TO FATHER

- - - - -

                อเดลเลดสาวเท้ามายังโรงอาหารดังเช่นทุกวัน เธอถือขวดน้ำหอมบุรุษยี่ห้อดังไว้ในมือและเดินตรงมายังเตาไฟบูชาเทพเพื่อถวายของสักการะ ต่างจากเมื่อวานที่เธอมาโรงอาหารเพื่อช่วยแม่ครัวฮาร์ปี้ล้างจานกองมโหฬารและทำความความสะอาดเศษขยะบนพื้นหลังจากช่วงเวลาอาหารเย็นจนแทบหมดเรี่ยวแรง หญิงสาวยืนต่อคิวหลังเด็กสาวร่างเล็กคนหนึ่งที่กำลังอธิษฐานต่อเทพเจ้าแบบยาวเหยียดจนเธอเองก็อยากจะมีเรื่องให้คุยจ้อกับพ่อของเธอแบบนั้นบ้างเหมือนกัน

                ฟู่ ~~

                กองเพลิงสีส้มลุกสว่างโชติช่วงเมื่อเด็กสาวคนนั้นโยนของสักการะลงไป มันแผดเผาของชิ้นนั้นจนหมดในชั่วพริบตาก่อนที่เด็กสาวร่างเล็กจะเดินจากไป อเดลเลดก้าวไปยืนตรงหน้ากองเพลิงแทนที่ จ้องมองขณะที่ลูกไฟปะทุออกเป็นเถ้าถ่านล่องลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า หญิงสาวย่อตัวลงพร้อมกับวางขวดน้ำหอมสีน้ำเงินเข้มลงบนพื้นและค่อยๆ เขี่ยมันเข้าไปในกองเพลิงเพราะเกรงว่ามันจะแตกก่อนจะไปถึงมือพ่อของเธอ

                "หนูคิดว่ากลิ่นนี้น่าจะเหมาะกับพ่อนะคะ" แน่นอนว่าเธอไม่เคยเจอพ่อมาก่อนและไม่แน่ใจว่าเขาจะเหมาะกับน้ำหอมกลิ่นนี้แบบที่เธอว่าจริงไหม แต่เพียงแค่ลองจินตนาการภาพพ่อของเธอในชุดสูทเรียบหรูนั่งอยู่บนบัลลังก์โอลิมปัส กลิ่นนี้แหละเหมาะสมอย่างที่สุด! (เทพเจ้าอาจจะแต่งตัวแบบนี้กันจริงๆ ก็ได้นี่)

                "ชอบหรือไม่ก็มาเข้าฝันบอกกันได้นะคะ" อเดลเลดนั่งพูดกับกองเพลิงที่ส่งเสียงฟู่ๆ ไม่หยุด จะคิดซะว่าเป็นคำตอบรับจากพ่อก็แล้วกันนะ

                "ระวังขวดแตกนะคะท่านเฮอร์มีส ฉันฝากด้วย"

- - - - -

 [แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Adelaide Kerr

ของที่ถวาย: น้ำหอมบุรุษ

เทพที่ถวายของ: เทพซุส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ตามข้อความด้านบน

- Believer โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 -

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

เตาไฟบูชาเทพ

หลังจากทานอาหารเช้าควบเที่ยงเรียบร้อยแล้ว นาแนตต์ก็ลุกออกจากโต๊ะประจำบ้านหมายเลข 11 เฮอร์มีสเพื่อเดินออกจากโรงอาหารไปทำอย่งอื่นต่อ ถึงแม้ว่าเธอยังไม่รู้ว่าต้องทำอะไรก็ตาม แต่ทว่าเมื่อเดินมายังหน้าโรงอาหาร ผ่านเตาไฟที่มีเด็กในค่ายจำนวนหนึ่งยืนล้อมไว้ เธอก็หยุดเท้า

“นั่นคงเป็นเตาไฟบูชาเทพที่เด็กคนนั้นว่า”

นาแนตต์เลยเปลี่ยนเส้นทางไปยังเตาไฟบูชาเทพบ้าง เด็กสาวลอบมองคนอื่น ๆ ที่ผลัดกันมาโยนอาหาร หรือสิ่งของที่ตนตั้งใจลงไปในเปลวเพลิง บางคนก็เดินกลับออกไปเลย บางคนก็พึมพำอะไรบางอย่างด้วยรอยยิ้ม นาแนตต์ยักไหล่ก่อนจะค้นหาอมยิ้มสีชมพูที่แอบหยิบใส่กระเป๋ามาด้วยจากโรงอาหาร มองมันสลับกับเปลวไฟอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะโยนอมยิ้มลงไปในนั้น

“ไม่เห็นมีอะ…ไรเลย” นาแนตต์ขมวดคิ้วเมื่ออยู่ ๆ เธอก็ได้กลิ่นก้านน้ำหอมที่จำได้แม่นว่ามันคือกลิ่นที่ร้านน้ำหอมของคุณพ่อของเธอใช้ เด็กสาวหันซ้ายหันขวา สถานที่เปิดแห่งนี้คงไม่มีใครอาก้านน้ำหอมกลิ่นนั้นมาใช้แน่ ๆ

จากนั้นต้องยังไงต่อล่ะ

“แด่เทพโพไซดอน” เสียงของเด็กชายคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้นาแนตต์รู้ว่เธอต้องเอ่ยชื่อเทพหรือเทพีที่จะสักการะตามมาด้วย

“แด่… เอ่อ เทพีอะโฟร์ไดท์” สุดท้ายก็เลือกเอ่ยชื่อของเทพีแห่งความรักตามคำแนะนำของลิเลียน่า เด็กสาวกระพริบตาปริบ ๆ เมื่อมันไม่เกิดอะไรขึ้น มีเพียงแค่กลิ่นก้านน้ำหอมอันแสนคุ้นเคยที่กำลังเริ่มจางหายไป

“ดูนั่น”

แต่ขณะที่หมุนตัวกำลังจะเดินกลับออกไป เสียงฮือฮาของเด็กหลาย ๆ คนรอบ ๆ กายเธอก็ดังขึ้น บ้างก็หันไปซุบซิบกัน บ้างก็ชี้นิ้วมาที่เธอ

“นกพิราบ ๆ”

นาแนตต์เงยหน้าขึ้นมองไปทางที่มีคนชี้มา ก่อนที่เธอจะเห็นสัญลักษณ์รูปนก คราแรกมองไม่ออกแต่ก็ได้ยินคนอื่นบอกว่าเป็นนกพิราบ เด็กสาวขนลุกซู่ เธอไม่ชอบนกพิราบ นกที่จู่โจมใส่คนที่เดินเข้าใกล้ด้วยการกระพือปีกใส่แบบคาดเดาไม่ได้นันน่ะสุดแสนจะไม่ถูกกับนาแนตต์เลย

แต่ช่างเรื่องนกพิราบนั่นก่อน ทำไมเธอถึงมีสัญลักษณ์เรืองแสงปรากฏบนหัวนี่เล่า

“อะไร เกิดอะไรขึ้น ฉันกำลังจะตายรึเปล่า!” เด็กสาวเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนกไม่ได้แกล้ง เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากพยานที่ยืนอยู่แถว ๆ นั้น

“ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายหรอก เป็นเรื่องดีต่างหาก เธอไปเล่าเรื่องสัญลักษณ์นี้ให้คุณไครอนที่บ้านใหญ่ฟังนะ เขาจะอธิบายทุกอย่างให้เธอเอง”

“ขอบใจ” นาแนตต์พยักหน้าหงึกหงักก่อนจะรีบตรงไปยังบ้านใหญ่ทันที

[แบบฟอร์มถวายของ] ชื่อของคุณ: Nanette Leblanc ของที่ถวาย: อมยิ้ม เทพที่ถวายของ: เทพีอะโฟร์ไดท์ คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: คุณเป็นแม่ของหนูรึเปล่า

bettyleg

Johnathan BELIEVER

TΩ MΨ ΒΞLΩVΞD MΩTHΞR

นานแค่ไหนแล้วที่เขานั้นไม่มาที่แห่งนี้ ชายร่างใหญ่นั่งคิด ในขณะที่เขานำบางสิ่งอออกมาจากถุงผ้า มันคือหลักฐานในการย่อยวัตถุดิบที่ได้มาจากการล้มมอนสเตอร์ และส่วนของสิ้นสงครามนั้น ในเมื่อตัวเขานั้นไม่ได้คิดจะใช้มัน เลยนำไปย่อยสลายเหลือเพียงสิ่งที่จะนำมาใช้เพิ่มเติมกับเรื่องพวกนี้ได้ อีกทั้งยังมีเศษเสี้ยวของสินสงครามอย่าง หลักฐานการย่อยสินสงครามเหล่านั้นหลงเหลือเอาไว้ เขาจึงคิดว่า ถ้านำของพวกนี้ไปอวดให้แม่ของเขาดู คงจะมีรีแอคชั่นอะไรบ้าง ไม่มากก็น้อย..

เขาค่อยๆเทก้อนแร่สีแดงลงไปในเตาฯ แล้วอธิษฐานส่งไปให้ถึงเทพีแห่งชัยชนะ ถึงความเก่งกล้าสามารถในการล้มมอนสเตอร์ลงได้ และคิดในใจส่งไปถึงผู้เป็นแม่ของเขาเพียงชั่วครู่ ชายร่างใหญ่ในชุดสูทก็ม้วนถุงผ้าเก็บแล้วถือมันกลับไปที่บ้านเพื่อพักผ่อนต่อไป..

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: 

ของที่ถวาย: หลักฐานการย่อย

เทพที่ถวายของ: เทพีไนกี้
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ดูแลตัวเองด้วย แม้ว่าจะเป็นเทพ ก็ใช้ว่าจะหนีพ้นความไม่ยั่งยืน..

Adelaide BELIEVER

PRAY TO FATHER

- - - - -

                สองพี่น้องบ้านซุสตรงมายังเตาไฟบูชาเทพหลังจากที่ทานอาหารกันจนเสร็จเรียบร้อย อเดลเลดให้อเล็กเซย์ที่เตรียมของมาสักการะไว้อยู่แล้วเป็นคนไปก่อนขณะที่เธอเองยืนต่อแถวรออยู่ข้างหลัง อเล็กเซย์ใช้เวลานานทีเดียวในการอธิษฐานถึงพ่อ อาจจะเป็นเพราะไม่ได้มาสักการะนานหรือมาเรื่องที่จะขอมากมายแต่อเดลเลดก็พยายามไม่แอบฟังในสิ่งที่พี่ชายต่างแม่กำลังพูดคุยกับพ่อระหว่างโยนของสักการะลงในกองไฟและรอมันมอดไหม้จนเป็นเถ้าถ่านลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า

                "เสร็จแล้วมาต่อได้เลย" อเล็กเซย์หลีกทางให้น้องสาวได้สักการะพ่อบ้าง อเดลเลดยิ้มให้พี่ชายก่อนที่จะสาวเท้าเข้าไปใกล้กองไฟมากขึ้นและหยิบของออกมาจากกระเป๋า

                "รอฟีอัส น้องเล็กของบ้านเรากำลังไปทำภารกิจนอกค่ายค่ะพ่อ" 

                "ถ้าไม่ได้รบกวนมาก หนูอยากขอให้พ่อช่วยปกป้องน้องด้วย เป็นครั้งคราวก็ได้ค่ะ" หญิงสาวโยนสร้อยข้อมือถักที่เธอเป็นคนทำเองกับมือในกองไฟที่กำลังลุกโชน

                "แล้วก็ขอให้พ่อสุขภาพแข็งแรงนะคะ"

- - - - -

 [แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Adelaide Kerr

ของที่ถวาย: สร้อยข้อมือถัก

เทพที่ถวายของ: เทพซุส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ตามข้อความด้านบน

- Believer โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 -

Adelaide BELIEVER

PRAY TO FATHER

- - - - -

                "ไปกันก่อนเลย"

                หลังจากเสร็จสิ้นการเรียนครั้งสุดท้ายของชั้นเรียนดาบกับโล่ที่สอนโดยไครอน อเดลเลดก็แยกกับอลิเซียและเอเตียนที่หน้าโรงอาหารก่อนที่จะเดินตรงมายังเตาไฟบูชาเทพเพื่อสักการะพ่อรวมถึงอยากเล่าความสำเร็จของตัวเองให้พ่อของเธอได้ฟัง มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา เธอได้ทำอะไรหลายอย่าง ได้รู้จักเพื่อนต่างบ้านรวมถึงรุ่นพี่เพิ่มจากการทำงาน ได้เรียนใช้อาวุธแบบจริงจังรวมถึงได้ต่อสู้กับไซคลอปส์ตัวเป็นๆ ที่ป่าต้องห้าม

                "วันนี้หนูเรียนวิชาดาบกับโล่ครั้งสุดท้ายแล้วครั้งหน้ามีสอบ ขอให้พ่อช่วยอวยพรให้หนูสอบผ่านด้วยนะคะ"

                "หนูได้ไปทำงานพาร์ทไทม์ ได้ลองทำเวรโรงอาหารแล้วก็ได้เขียนบันทึกเกี่ยวกับพวกอสุรกายด้วย"

                "หนูได้สู้กับยักษ์ไซคลอปส์ในป่าต้องห้ามแล้วก็รอดออกมาได้ มันตัวใหญ่มาก ถือไม้ตะบองฟาดไปฟาดมาไม่หยุด โชคดีที่หนูใช้มีดสั้นกับดาบคล่องแล้วไม่งั้นแย่แน่" อเดลเลดพรั่งพรูคำพูดต่างๆ ออกมาแบบหยุดไม่ได้เหมือนเด็กที่กำลังตื่นเต้น เธอมีเรื่องมากมายทีเดียวที่อยากจะเล่าอีกทั้งเริ่มเคยชินกับการเล่าเรื่องให้กองไฟฟัง แม้ครั้งแรกๆ จะรู้สึกแปลกๆ ไปบ้างแต่พอลองจินตนาการว่าพ่อจะรับรู้เรื่องราวของเธอผ่านกองไฟเลยรู้สึกสบายใจที่จะเล่าเรื่องต่างๆ ออกมาเอง

                "ตอนนี้พ่อเป็นยังไงบ้างคะ สบายดีใช่ไหม? หนูได้ยินเรื่องคำพยากรณ์มาบ้างเลยคิดว่าโอลิมปัสน่าจะกำลังวุ่นวาย หนูไม่อยากให้พ่อเครียดเลยเอานิตยาสารกีฬามาฝาก พอดีบังเอิญไปได้ยินพวกผู้ชายคุยกันเกี่ยวกับเรื่องตีกอล์ฟเลยคิดว่าน่าสนใจดี" อเดลเลดอยู่ฟาร์มมาตั้งแต่จำความได้และไม่เคยเล่นกีฬาแบบจริงจัง เท่าที่เธอได้ฟังมาและลองดูภาพจากในหนังสือจึงได้แต่จินตนาการว่าการเอาแท่งเหล็กตีลูกบอลกลมๆ สีขาวคงเป็นกีฬาที่น่าจะให้ความผ่อนคลายได้ดี

                อเดลเลดส่ง 'นิตยาสาร Golf Digest ฉบับเดือนพฤษภาคม 2024' ลงในกองไฟและยืนรอจนกระทั่งหนังสือถูกเผาไหม้จนหมด

- - - - -

 [แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Adelaide Kerr

ของที่ถวาย: นิตยาสารกีฬา

เทพที่ถวายของ: เทพซุส
คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ตามข้อความด้านบน

- Believer โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 -

Arty BELIEVER

Arty
Diary Queen Bee

          นางไม้เดินถือถาดอาหารมาข้างหน้า ในถาดใหญ่นั้นมีอาหารมากมาย ทั้งองุ่น แรสเบอร์รี ขนมปังสด 

          "โรงอาหารของค่าย อยากดื่มอะไรสักหน่อยไหม ก่อนไปส่งสินครามให้คุณไครอน" การ์เซียถาม

          "สะเปะสะปะ" เห็นเด็กชาวค่ายซึ่งนั่งเกาะกลุ่มมองมาทางผม ถึงกลิ่นอาหารเลิศรสทำท้องไส้ปั่นป่วน ผมกระเดื่องข้าวไม่ลง อยากกลับไปบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้า 

          บนใบหน้าของผมใส่แว่นกันแดดและแมสปิดปากสีม่วงอ่อน ทุกอย่างต้องเป๊ะไร้ที่ติ ภาพลักษณ์สำคัญต่อตัวผม กลิ่นคาวเลือดเหม็นเต็มจมูก ฉีดน้ำหอมยังดับกลิ่นไม่อยู่ มารยาทบนโต๊ะอาหารอยากจับเด็กพวกนี้เข้าคอร์สด่วน ผมสะพรึงที่เห็นบางคนเคี้ยวข้าวไปคุยไป บางคนหัวเราะเรออยู่กับกลุ่มเพื่อน ๆ

          "แม่บ้านฮาร์ปี้ทำอาหารอร่อยนะ"

          ผมส่ายหัวแม้ลูพิต้าช่วยพูดเสริม ความอยากอาหารไม่เพิ่มดันลงฮวบ 

          "เอ้านี่ อาร์ตี้" การ์เซียยื่นแผ่นเสียงมาให้

          อาร์ตี้มองแผ่นเสียงด้านหน้าปกเป็นรูปนักร้องหนุ่มผู้แสนโด่งดัง อัลบั้มของร่างเล็ก "จะขอลายเซ็น เดี๊ยน…"

          "ไม่ใช่จ้า ฉันจะให้คุณพี่นำแผ่นเสียงนี้ไปบวงสรวงเทพเจ้า พวกเขาชอบมัน สิ่งของที่บุตรธิดาเผาถวายของ" 

          "พูดเป็นเล่นน่า" สายตาของหญิงสาวเตือนร่างเล็กว่านี่เป็นเรื่องจริง อาร์ตี้อดไม่ได้ที่จะคับข้องใจสงสัย เทพอมตะที่จำแลงแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ ทำไมถึงชอบของที่ถูกเผา

          ลูพิต้าก้มศีรษะหน้าเตาผิงไฟบูชาเทพ โยนเนื้ออกรมควันเข้าไป "แด่เฮอร์มาโฟร์ไดตัส"

          ตามต่อด้วยการ์เซีย ถัดมาคนสุดท้ายคือชายหนุ่มผมสีบลอนด์แพลตินั่ม

          "In A Dream อัลบั้มปี2020ของเดี๊ยนเอง มีทั้งหมดหกเพลง คุณแม่ฟังฉ่ำ ๆ" ทั้งที่ควรมีกลิ่นไหม้จากการเผาแผ่นเสียง แต่จมูกโด่งเงาวับไม่ได้กลิ่นอย่างนั้น 

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: อาร์ตี้ เดอ วิล

ของที่ถวาย: แผ่นเสียง

เทพที่ถวายของ: เฮอร์มาโฟร์ไดตัส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีชมพูด้านบน)

💌

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Dean HEROES

150

Happy Parents Day

             จากภารกิจเดินทางทำให้ความสัมพันธ์ของดีนและเทพโพไซดอนแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น แม้จุดเริ่มต้นจะเกิดจากความขุ่นเคืองใจจากทั้งสองฝั่งก็ตามที มหาเทพเจ้าสมุทรยั๊วะที่ตรีศูลหายจึงเผลอส่งจิตอันรุนแรงมาใส่ดีน จนชายหนุ่มต้องไปรับคำทำนายว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองและพ่อ และนั่นเป็นจุดที่ทำให้ดีนกังขาในตัวบิดาเทพหลาย ๆ อย่าง จนกระทั่งพวกเขาได้พูดคุยปรับความเข้าใจกันที่แอตแลนติส ‘เมื่อครอบครัวมีปัญหาต้องหันหน้าคุยกัน’ มักถูกต้องเสมอ

             และเนื่องจากวันนี้เป็นว่าพ่อแม่สากล ดีนจึงจูงมือรีชาน้องเล็กจากบ้านโพไซดอนมาที่เตาไฟบูชาเทพเพื่อมาคุยกับพ่อกัน เขาหายไปแค่สิบหกวันกลับมาทีนึงก็พบว่าเด็กหญิงตัวน้อยจากที่แทบไม่เคยเข้าคลาสจับอาวุธอะไรเลย แต่ตอนนี้เธอเก่งกาจพอในระดับที่สร้างฟองอากาศ และสนทนาใต้น้ำ สนทนากับม้าและสัตว์ทะเลได้ เรียกว่าพัฒนาการแบบก้าวกระโดดได้ไหม? สำหรับตัวเองมองตัวเองอาจไม่เห็นภาพ แต่มักมองเห็นชัดเจนเมื่อเป็นคนอื่น จนทำให้ดีนรู้สึกทึ่งกับความสามารถของสายเลือด แบบนี้สินะคนในค่ายถึงได้คาดหวังในตัวของพวกเขากันมากมายขนาดนี้ ซึ่งดีนอยากจะบอกว่า ‘อย่ามาคาดหวังอะไรในตัวฉันกันนักเลยน่า’

             เมื่อถึงคิวของพวกเขาสองพี่น้องจึงไปนั่งที่หน้าเตาไฟบูชาเทพ จากนั้นจึงเผากล่องพัสดุที่ทั้งสองรวบรวมของขวัญให้พ่อไปพร้อมกันเทพเฮอร์มีสจะได้ไม่เหนื่อยส่งของลงไปที่แอตแลนติสหลายเที่ยว ของดีนเป็น ‘นิตยสารเนเชอนัลจีโอกราฟฟิก ฉบับล่าสุด’ ที่เขาชอบอ่าน (ซื้อมาดูภาพสัตว์สวย ๆ) ส่วนของรีชาเป็นขนมหวานที่ซื้อมาจากมินิมาร์ท

             “สวัสดีครับพ่อ ผมมารายงานตัวว่ากลับถึงค่ายอย่างปลอดภัยแล้ว ซึ่งอันที่จริงถ้าพ่อส่องผ่านรูปปั้นก็น่าจะเห็น” ชายหนุ่มหัวเราะน้อย ๆ ก่อนกล่าวต่อ “สุขสันต์วันพ่อแม่สากลครับ ผมไม่รู้ว่าเทพกรีกฉลองวันเหล่านี้กันด้วยหรือเปล่า ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับวันสำคัญของกรีกโบราณซะด้วย รู้แต่ว่าวันครีษมายันคือวันรวมตัวของเทพโอลิมปัสใช่ไหม? อ้อ วันนี้ผมพารีชมาที่กองไฟด้วย”

             “สวัสดีค่ะ คุณพ่อไม่ได้มาที่ค่ายนานเลยหนูคิดถึงคุณพ่อจังเลยค่ะ” รีชากล่าวทักทายกองไฟหลังจากที่พี่ชายของเธอพูดเกริ่นเสียยาว

             “ช่าย พ่อต้องกลับมาที่ค่ายบ้างแล้ว ผมน่ะอึ้งสุด ๆ ไปเลย ไม่อยู่แค่ครึ่งเดือน พอกลับมาทีน้องสาวเก่งขึ้นมาก ๆ อีกเดี๋ยวก็คงจะโตทันผมแล้ว” ดีนหัวเราะ “จะว่าไป ผมไปคุยกับรุ่นพี่ในค่ายมา เธอแนะนำให้ผมสร้างห้องเก็บของ ๆ บ้าน เอ่อ พ่อก็คงรู้เนอะว่าผมเป็นที่ปรึกษาบ้าน ก็แหงมล่ะ ตอนนั้นมีผมอยู่แค่คนเดียวนี่นา... เอาไว้ตอนนั้นเราน่าจะได้เจอกันอีกครั้ง รอให้ผมหาสินสงครามมาได้ครบเจ็ดอย่างก่อนนะครับ”

             “หนูก็จะช่วยพี่ดีนหาด้วยค่ะ!”

             เด็กหญิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นสดใส เธอจะรู้หรือเปล่านะว่าก่อนจะได้สินสงครามมาต้องเจอกับอะไรบ้าง แม้ว่ารีชาจะเลเวลอัพอย่างก้าวกระโดดจากคลาสเรียนที่เธอไปลง ทว่าน้องสาวยังไม่มีประสบการณ์ต่อสู้จริงมาก่อนในชีวิต ซึ่งดีนก็ยังไม่อยากให้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ต้องไปเผชิญอันตรายกับอสุรกายร้ายแรงในฐานะเดมิก็อด

             “ผมมีเรื่องอย่างหนึ่งอยากบอกกับพ่อ คุยกันตรง ๆ เลยพ่อจะได้ไม่โกรธหรืองอนผม คือ.. ผมมีความศรัทธาให้พ่อเต็มร้อยนะครับ แต่คงยังถวายศรัทธาให้พ่อไม่ได้ พอดีว่าผมต้องใช้ความศรัทธานี้ง้อเทพองค์หนึ่ง ซึ่งผมคิดว่านางน่าจะโกรธผมไม่น้อยเลยทีเดียว อันที่จริงจะไม่ง้อก็ได้แหล่ะเพราะผมไม่ชอบวิธีการที่เธอทำ แต่ปัญหาทุกอย่างแก้ไขได้ด้วยการพูดคุยกันดี ๆ ใช่ไหมครับ แล้วอีกอย่าง..”

             ดีนโน้มหน้าเข้าไปใกล้กองไฟแล้วกระซิบกระซาบไม่อยากให้รีชาได้ยิน

             “ผมกิ๊กกับลูกชายนางอยู่น่ะ รีชก็ไปเล่นกับเด็กบ้านนั้นบ่อย ๆ ถึงการเป็นหมาคงไม่แย่แต่ผมยังไม่อยากจะถูกสาปเผื่อไม่ได้เป็นแค่หมา…”

             แล้วก็กลับมายืดตัวตรง กลับมาสนทนาด้วยน้ำเสียงปกติ

             “แต่สัญญาเลยว่าหลังจากที่ทำให้เทพีองค์นั้นหายโกรธได้แล้ว ผมจะขอมอบศรัทธาที่เต็มเปี่ยมให้พ่อกับคุณน้าแน่นอนครับ”

             สองพี่น้องพูดคุยกับกองไฟกันอีกสักพัก จากนั้นจึงร่ำลากองไฟแล้วพากันออกมาเพื่อไปทำธุระในส่วนอื่นต่อ

             “รักพ่อนะครับ หวังว่าเราจะได้พบกันอีกเร็ว ๆ นี้ บายนะพ่อ”

             “หนูก็รักคุณพ่อเหมือนกันค่ะ ไปก่อนนะคะ บ๊ายบาย”

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: นิตยสารเชิงวิชาการ

เทพที่ถวายของ: เทพโพไซดอน

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)

------------------------------------------------------------

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15
โบนัสความโปรดปรานเพิ่มเติม+5

Bright BELIEVER

◇◆ 81 ◇◆

เนื่องจากวันที่ 1 มิถุนายน เป็นเป็นวันพ่อแม่สากล เพื่อระลึกถึงบทบาทสำคัญของพ่อแม่ ในการเลี้ยงดูลูก ทั้งมอบความรัก—(?) และเป็นวันดื่มนมโลกอีกต่างหาก ก่อตั้งขึ้นโดยองค์การอาหารแห่งสหประชาชาติ

ดังนั้นของที่จะนำมาถวาย 

ติ๊กต๊อก…..ติ๊กต๊อก….ติ๊กต๊อก

นมสดพลาสเจอร์ไรซ์พร้อมดื่มยังไงล่ะ !!!

ไบร์ทถือกล่องนมก่อนโยนใส่เตาไฟบูชาเทพ "ไงพ่อ ฉันกลับมาถึงค่ายแล้วนะเว้ย บอกตามตรงตอนมาถึงคือยังไงดีล่ะ กลายเป็นคนดังในค่ายแบบงง ๆ โดยเฉพาะดีนฮอตปรอทแตก" ต้องยอมรับจริง ๆ ภารกิจตามหาตรีศูลมันยิ่งใหญ่อลังการ 

ดรีมทีมซุปเปอร์ฮีโร่ กอบกู้โลก 

"แล้วก็ฉันขอมอบศรัทธาให้กับพ่อด้วย ถึงแม้พ่อจะไม่ได้เลี้ยงดูฉันตั้งแต่เด็ก ๆ …..เพราะหน้าที่ค้ำคอและกฎบนโอลิมปัสใช่ไหม"

มองของที่มอดไหม้จากนั้นฉันจึงพูดประโยคสุดท้าย "ด้วยรักและห่วงใยจากลูกสาวสุดหล่อเท่คนนี้"

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

โบนัสความโปรดปรานเพิ่มเติม+5

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: ไบร์ท เอมส์

ของที่ถวาย: นมกล่อง

เทพที่ถวายของ: เทพโพไซดอน

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ◇◆คำพูดทั้งหมดอยู่ในโรลเพลย์หมดแล้ว◆◇

ข้า ไบร์ท เอมส์ ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่เทพโพไซดอน

จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 1000

(ทุก ๆ 1000 ศรัทธา = 50 ความโปรดปรานต่อเทพองค์นั้น)

Dean HEROES

163

อย่าเกลียดผมเลย ได้โปรด...

             จากจะไปเรียนหลอมเหล็กกับคุณไครอนคงต้องเปลี่ยนแผน ดีนเข้าอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ของสายเลือดเฮอร์มีสหาข้อมูลการเดินทางไปยังเมืองมารียูปอลตามที่เลนน็อคกล่าว

             เมืองดังกล่าวอยู่ทางทิศตะวันตกของยูเครน แม้ในนามจะขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองหนึ่งในแคว้นดอแนสตก์ของประเทศยูเครน แต่ก็ในเชิงพฤตินัยเมืองนี้อยู่ภายใต้การดูแลของกลุ่มแบ่งแยกดินแดงที่ ‘ลือกันว่า’ ได้รับการสนับสนุนจากรัสเซียให้แยกตัวออกมาจากยูเครน (แต่รัสเซียปฏิเสธว่าไม่ได้ให้การช่วยเหลือ) นอกจากนี้ดินแดนบางส่วนได้ถูกรัสเซียยึดไว้จากสงครามรัสเซียยูเครนตั้งแต่สองปีก่อน เนื่องจากมารีอูปอลเป็นพื้นที่อ่อนไหวตอนนี้จึงยังคงมีการปะทะกันอยู่เนือง ๆ จนเมืองราบเป็นหน้ากลอง ประชาชนจำเป็นต้องอพยพหนีตายกันไปอยู่ที่เมืองอื่น และเนื่องจากเป็นพื้นที่สงครามการเดินทางจากเคียฟไปภาคตะวันออกจึงเป็นอะไรที่ต้องวัดดวงเอา

             ทำไมคราวนี้เทพีอะธีน่าถึงไม่ส่งตรงเดมิก็อดไปยังเมืองที่มีสงครามเลยนะ หรือเพราะเกี่ยวข้องกับเดมิก็อดฝั่งรัสเซียอะไรนั่น บางทีตอนที่เขาเจอนางพรุ่งนี้ควรต้องถามรายละเอียดเสียหน่อย

             หลังจากดีนไล่ลิสต์สิ่งที่ต้องทำจะได้เตรียมตัวเตรียมใจไว้ถูก เขาคิดว่าตอนนี้คงได้เวลาแล้วที่จะมาสักการะเทพีเฮคาทีเสียที ดีนไม่รู้ว่านางโกรธเขาแค่ไหนที่สอดมือเข้าไปช่วยพลเมืองสหรัฐให้ออกมาจากประเทศเฮติ แต่เขาจำต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อล้างซวยให้กับตนเองและอีกอย่างนึงคือเพื่อให้เขาเข้าออกกระท่อมหมายเลขยี่สิบได้อย่างสะดวกใจมากยิ่งขึ้น

             ดีนจึงมาที่เตาไฟบูชาเทพพร้อมกับเครื่องสักการะบูชานั่นก็คือ ‘หนังสือนิทานอาหรับราตรี’

             ตำนานเล่าว่าพระนางเซเฮราซาดถวายตัวเป็นชายาแก่กษัตริย์ชาร์ยาร์แห่งเปอร์เซียเพื่อช่วยเหล่าหญิงสาวในเมือง เพราะก่อนหน้านี้กษัตริย์ชาร์ยาร์เคยอภิเสกสมรสกับมเหสีห์องค์เก่า พระองค์คลั่งรักพระมเหสีห์องค์นั่นมากทว่านางมีชู้ กษัตริย์จึงสั่งให้นำตัวเธอไปประหาร แต่ด้วยความเป็นกษัติรย์จำต้องมีราชินีคู่บัลลังก์ หญิงสาวพรหมจรรย์จึงถูกนำตัวมาถวายแก่กษัตริย์ แต่งงานกันชั่วข้ามคืนและประหารหญิงเหล่านั้นในตอนเช้าเพื่อกันไม่ให้นางเหล่านั้นกระทำผิดเช่นมเหสีห์องค์ก่อน ความซวยจึงตกอยู่แก่สาว ๆ สวย ๆ และซิง ๆ

             เมื่อนางเซเฮราซาด (ที่ตอนนั้นเป็นธิดาของขุนนางผู้หนึ่ง) รู้เข้าจึงทนให้เกิดเรื่องแบบนี้ต่อไปไม่ไหว นางจะใช้ปัญญาแก้ไขปัญหานี้เองโดยการถวายตัวรับใช้กษัตรย์ชาร์ยาร์ แต่งงานกัน เสพสมชั่วข้ามคืน จากนั้นก่อนหลับนางจะเล่านิทานให้กษัตริย์ฟังแล้วตัดจบแบบคลิฟแฮงค์กิ้งไม่ต่างอะไรกับอนิเมชั่นเรื่อง ‘ดาบพิฆาตอสูร’ ทำทุกตอน แล้วนิทานที่นางเล่าดันสนุกมากจนกษัตริย์อยากฟังต่อจึงเลื่อนการประหารออกไปเพื่อฟังนิทานตอนต่อไป พระนางเซเฮราซาดทำแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ จนครบหนึ่งพันหนึ่งคืน หรือเทียบเท่ากับเกือบระยะเวลาสามปี นางจึงหมดเรื่องเล่า เมื่อถึงตอนนั้นทั้งสองก็รักกันไปแล้วจึงทำให้กษัตริย์เปอร์เซียยกเลิกการประหารชีวิตพระชายาอย่างถาวร และจากนั้นทั้งคู่ก็ครองรักกันอย่างมีความสุข

             ส่วนนิทานที่พระนางเล่าให้กษัตริย์ฟังจนติดใจก็คือนิทานอาหรับชื่อดังอาทิ อะลาดินกับตะเกียงวิเศษ ซินแบดผจญภัย อาลีบาบากับโจรสี่สิบคน เป็นต้น และแต่ละเรื่องคือเรื่องสั้นเสียที่ไหน อย่างเรื่องซินแบดผจญภัยก็มีตั้งเจ็ดตอนแทรกอยู่ในนิทานเรื่องเดียวกัน หนังสือนิทานปกแข็งพิมพ์ภาพสีสวยงามทั้งเล่มจำนวนหนึ่งพันหน้า หนาขนาดนำมาหนุนนอนได้

             ดีนตั้งจิตอธิษฐานแก่เทพีเฮคาทีจากนั้นจึงจัดการส่งหนังสือนิทานลงไปสู่กองเพลิงจากนั้นจึงเริ่มสื่อสาร

             “สวัสดีครับเทพีเฮคาที ผมดีน นีล เราเคยเจอกันแล้วครั้งนึงที่เปอร์โตแปงซ์ประเทศเฮติ ผมคิดว่าคุณน่าจะรู้จักผมดีครับ”

             ไม่ใช่อวดอ้างว่าตนเป็นบุตรสามมหาเทพใคร ๆ จึงต้องรู้จัก แต่เป็นเพราะนางคงเคยแอบส่องตอนที่เขา เอ่อ.. สนิทสนมกับหนุ่มที่ชื่อขึ้นต้นด้วยตัว ‘มอ’ และลงท้ายด้วยตัว ‘ซอ’ ที่เป็นบุตรชายของนาง อีกอย่างนางเคยมาหาดีนเป็นการส่วนตัวแม้ไม่แน่ใจว่าเป็นความจริงหรือความฝัน แต่นางเคยบอกกับเขาว่า ‘เสียใจที่เขาไม่อยู่ข้างเดียวกับนาง’ จากนั้นก็ส่งให้แม่มดดำเจื๋อนดีนทิ้งจนเล่นเอาเขาเกือบตาย

             “ผมถวายหนังสือนิทานอาหรับราตรีให้ คุณอาจจะรู้เรื่องราวทั้งหมดอยู่แล้ว แต่หนังสือเล่มนี้พิมพ์ภาพสีตลอดทั้งเล่มเลย นอกจากเป็นนิทานแล้วจะสะสมแทนงานอาร์ตก็ได้ครับ”

             “ระหว่างการเดินทางในภารกิจผมต้องขอขอบคุณคุณด้วยสำหรับเวทพลางตาที่ทำให้ผมไม่โป๊ะแตกตอนต่อสู้กับอสุรกายกลางเมือง แถมต้องสู้ตั้งหลายครั้งด้วยสิ.. แล้วผมคิดว่าตัวเองน่าจะถูกชะตากับสายเลือดเฮคาทีนะครับ ตอนไปทำภารกิจผมก็ร่วมทางกับธิดาของคุณหนึ่งคนด้วย เธอชื่อว่า ‘อารีแอนน์’ เป็นแม่มดจากยุคกลางที่เก่งกาจด้านเวทมนตร์คาถาแถมเธอยังมีใบหน้าที่งดงามแบบสุด ๆ เธอเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ผมก็ได้รับความช่วยเหลืออยู่หลายครั้ง”

             ดีนเกริ่นเข้าเรื่องเสียยืดยาว กระนั้นเขากลับคิดว่านี่เพียงพอแล้วหรือยังสำหรับการเกริ่นเพื่อง้ออีกคน เมื่อคิดว่าเท่านี้คงพอได้แล้วมั้งจึงตรงเข้าประเด็น

             “ผมคิดว่าคุณน่าจะไม่พอใจผมอยู่ คงไม่ใช่เรื่องที่ผมเป็นเพื่อนกับลูกชายคุณ แต่เป็นตอนนั้นที่ผมไปเฮติแล้วคุณเคยพูดว่าผิดหวังในตัวผม ซึ่งก็เอ่อ.. ตอนนั้นความคิดเราไม่ตรงกันจริง ๆ ครับ ผมไม่เห็นด้วยกับวิธีการของคุณ แต่ผมก็จำเป็นต้องไปช่วยคุณแม่ของผมเช่นเดียวกัน มาคิดดูแล้วผมไม่อยากจะตัดสินคุณว่าเป็นเทพแบบไหน ผมยังไม่ทันได้รู้จักคุณเลย คุณคงมีเหตุผลของคุณและผมมีเหตุผลของผม  คล้ายกับกรณีของคุณพ่อที่เป็นเทพใจร้อนแต่สุดท้ายผมก็เข้าใจท่านได้ ดังนั้นผมคิดว่าเรามาปรับความเข้าใจกันดีกว่าครับ และหวังว่าศรัทธาที่ผมมอบให้ทั้งหมดนี้จะทำให้คุณหายโกรธผม ถ้าผมทำอะไรผิดไปต้องขอโทษคุณด้วยจริง ๆ ครับ”

             ชายหนุ่มกล่าวความรู้สึกของตัวเองออกมาอย่างจริงใจ และเขาหวังว่าเทพีเฮคาทีจะรับรู้ความจริงจังนี้ได้

แบบฟอร์มถวายของ

ชื่อของคุณ: ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล

ของที่ถวาย: หนังสือนิทาน

เทพที่ถวายของ: เฮคาที

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (ข้อความสีส้มทั้งหมด)

------------------------------------------------------------

ข้า ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ขอถวายศรัทธาแก่เหล่าเทพ แก่เทพีเฮคาที เทพีแห่งเวทมนตร์คาถา
จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 4,000

------------------------------------------------------------

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15