[บ้านใหญ่] ห้องทำงานไครอน

Parida BELIEVER

ค่ายฮาล์ฟบลัด

วันที่: 1 กันยายน 2025

บันทึกลึกลับ ของ บุตรีเฮคาที ฉบับที่ 12

เนื้อหาโรลเพลย์: 

    ภายหลังการต่อสู้อันดุเดือดและท้าทายในป่าต้องห้ามทางทิศเหนือ ภริดา อารยภักดีเทวราช หรือที่รู้จักกันในนาม ริดา ก็สามารถคว้าชัยชนะมาได้อย่างงดงาม แม้ร่างกายจะอ่อนล้า แต่แววตาของเธอกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นและชัยชนะ ในมือยังคงกำแน่นซึ่ง ขนนกฮาร์ปี้ ซึ่งเป็นทั้งสัญลักษณ์แห่งการพิชิตและหลักฐานยืนยันความสามารถของตนเอง

     ​เธอก้าวเดินออกจากป่าอย่างสง่างาม ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงบยามพลบค่ำของค่ายลูกครึ่ง พุ่งตรงไปยังห้องทำงานของ คุณไครอน เซนทอร์ผู้เป็นอาจารย์และผู้ดูแลค่าย ริดาเคาะประตูเบาๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปพร้อมความเคารพ เธอวางขนนกฮาร์ปี้ลงบนโต๊ะทำงานอย่างนอบน้อม เป็นการรายงานภารกิจที่ได้รับมอบหมายว่าสำเร็จลุล่วงด้วยดี

​     คุณไครอน มองริดาด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ เขาได้เห็นความเติบโตและความกล้าหาญในตัวศิษย์คนนี้อย่างชัดเจน การต่อสู้ครั้งนี้ไม่เพียงแต่เป็นเพียงการพิชิตสัตว์อสูร แต่ยังเป็นการก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองอีกด้วย ไครอนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหยิบถุงผ้าใบเล็กและขวดแก้วใบหนึ่งออกมามอบให้เธอ เพื่อเป็นรางวัลตอบแทนสำหรับความทุ่มเททั้งหมด

​รางวัลสำหรับภารกิจ

​ภารกิจครั้งนี้ได้มอบรางวัลอันทรงคุณค่าให้กับริดา ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งต่อการเดินทางในฐานะวีรบุรุษในอนาคต:

​+30 EXP: ประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้นนี้จะช่วยให้เธอแข็งแกร่งขึ้น พร้อมรับมือกับความท้าทายที่ยากยิ่งกว่าเดิม

​+10 ดรักม่า: เหรียญเงินโบราณที่สามารถใช้แลกเปลี่ยนสินค้าหรืออุปกรณ์สำคัญได้ภายในค่าย

​+35 ความกล้าหาญ: ความกล้าหาญที่เพิ่มขึ้นนี้เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอได้เอาชนะความกลัวและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับอันตราย

​ไอเทมพิเศษ: อาหารทิพย์ 1 ชิ้น: อาหารจากทวยเทพที่มีสรรพคุณในการฟื้นฟูร่างกายและพลังเวทมนตร์

​ความสัมพันธ์: ความสนิทสนมกับคุณไครอน +15: ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นกับอาจารย์ของเธอ ซึ่งจะนำมาซึ่งความไว้วางใจและคำแนะนำอันล้ำค่าในอนาคต

    

​

    

   

     ​

  

    ​

"ในความมืดมิดยังมีแสงนำทางผู้กล้าแห่งเฮคาที"

สถานที่: ห้องทำงานคุณไครอน บ้านใหญ่ |  หัวข้อ: ชัยชนะเหนือนกฮาร์ปี้

ImHarin -

วันที่

02 กันยายน 2025

สถานที่

ห้องทำงานของไครอน, บ้านใหญ่

"ผู้ใดท้าทายชะตา จงระวังเสียงสะท้อนจากผู้ถูกลิดรอน"

— บุตรีเนเมซิส

   เป็ดน้อยแฮรินเดินเข้ามาในห้องทำงานของคุณไครอนด้วยท่าทางตื่นตระหนก "ก๊าบ! ก๊าบ!" เสียงร้องของเธอดังขึ้นอย่างว้าวุ่น

   เธอจ้องมองผู้ใหญ่ผู้เปี่ยมไปด้วยความรู้ลึกลับด้วยสายตาที่ฉายแววหวาดกลัวและสงสัยในคราวเดียวกัน

   "คุณไครอน… ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมคะ ว่าสัญลักษณ์ที่อยู่เหนือหัวหนูหมายถึงอะไร?" เสียงเล็กๆ ของเธอสั่นพร่าแต่แฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่น

    ไครอนละสายตาจากกองเอกสารเงยหน้าขึ้นมองเป็ดน้อยอย่างใจเย็น ก่อนจะพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก "อิมแฮริน… วงล้อที่หักเป็นสัญลักษณ์ของโชคชะตาที่ไม่สมบูรณ์ หรือที่เราเรียกกันว่า 'วงล้อแห่งการเปลี่ยนแปลง' มันจะปรากฏขึ้นเมื่อมีเหตุการณ์สำคัญบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นกับผู้ที่โชคชะตาผูกพันโดยตรง"

   เป็ดน้อยก้มตัวลงฟังอย่างตั้งใจ ไครอนยิ้มบางๆ แล้วผายมือไปที่ประตู "แต่ตอนนี้เราต้องรีบไปเก็บของที่กระท่อมหมายเลข 11 ของเฮอร์มีส ก่อนที่จะมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นตามมา ฉันจะไปด้วยเอง"

   แฮรินพยักหน้าอย่างแน่วแน่ "ก๊าบ! ก๊าบ!" เธอก้าวตามไครอนออกจากห้องทำงานทันที เสียงฝีเท้าของเขาสลับกับเสียงก๊าบของเธอดังก้องเป็นจังหวะรับกับสายลมที่พัดผ่านหน้าบ้านใหญ่ บ่งบอกถึงการเริ่มต้นของการเดินทางที่ไม่อาจคาดเดาได้

บันทึกสีเลือด ของ อิมแฮริน
ฉบับที่ 03

หัวข้อ : โชคชะตาที่หักสลาย: การเริ่มต้นของเป็ดน้อยแฮริน

✦ อิมแฮริน ✦

Parida BELIEVER

ค่ายฮาล์ฟบลัด

วันที่: 15/09/2025

บันรูปภาพทึกลึกลับ ของ บุตรีเฮคาที ฉบับที่ 106

หลังจากปิดประตูโรงอาบน้ำอย่างเรียบร้อย ริดาสูดหายใจเข้าลึกๆ แม้ร่างกายจะยังคงมีเหงื่อซึม แต่ในใจกลับเบาสบายเมื่อทำหน้าที่เสร็จสมบูรณ์ เธอเดินออกจากเขตโรงอาบน้ำ มุ่งตรงไปยัง บ้านใหญ่ เพื่อรายงานผลภารกิจ

​บนระเบียงบ้านใหญ่ คุณไครอน เซนทอร์ผู้เป็นอาจารย์ใหญ่แห่งค่าย กำลังยืนรอตรวจสอบงานเวรประจำวัน เมื่อเห็นริดาเดินเข้ามาพร้อมแววตามั่นคง เขาก็ยกยิ้มบางๆ

​“ภริดา ทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้วหรือ?” เสียงทุ้มนุ่มแต่เปี่ยมด้วยอำนาจเอ่ยถาม

​ริดาประนมมือเล็กน้อยด้วยความเคารพ “เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ โรงอาบน้ำสะอาดสะอ้าน พร้อมให้ทุกคนใช้งานได้ตามปกติ”

​ไครอนพยักหน้าอย่างพอใจ “ดีมาก เจ้าทำได้ดีเกินกว่าที่ข้าคาดไว้ งานเล็กๆ แบบนี้อาจดูไม่สำคัญ แต่หากไม่มีผู้เสียสละลงแรง ค่ายแห่งนี้ก็ไม่อาจดำเนินไปอย่างราบรื่นได้”

​เขาหยิบสมุดเวรขึ้นมาจดบันทึก จากนั้นจึงหยิบถุงเล็กๆ ส่งให้ริดาพร้อมกับแตะไหล่เธอเบาๆ ราวกับเป็นการปลอบใจและให้กำลังใจ

​รางวัลที่ได้รับ

​+50 พลังน้ำใจ

​+35 EXP (Level Max +1 Point)

​+10 ดรักม่า

​ริดายื่นมือรับถุงเงินเล็กๆ นั้นด้วยความรู้สึกอุ่นซึ้งในใจ เสียงกระทบกันของเหรียญดรักม่าเป็นสัญลักษณ์แห่งความสำเร็จ เธอก้มศีรษะคำนับไครอนอีกครั้ง

​“ขอบคุณค่ะอาจารย์ ข้าจะยังคงทำหน้าที่ของข้าให้ดีที่สุดต่อไป”

​ไครอนยิ้มกว้างขึ้นเล็กน้อย “นั่นแหละคือสิ่งที่ค่ายฮาล์ฟบลัดต้องการ—ความรับผิดชอบ และหัวใจที่ไม่ย่อท้อ”

​บรรยากาศรอบตัวอบอุ่นราวกับสายสัมพันธ์ของครอบครัวใหญ่ ริดาหันหลังออกจากบ้านใหญ่ด้วยก้าวที่มั่นคงยิ่งกว่าเดิม พร้อมสำหรับหน้าที่และการผจญภัยครั้งใหม่ที่กำลังรออยู่เบื้องหน้า

​

​

​

สถานที่: บ้านใหญ่ ห้องทำงานไครอน

หัวข้อ: ​ความรับผิดชอบที่มาพร้อมกับรางวัล

Martha Kostakis Adopted Daughter of Hera

ห้องทำงานไครอน | 02 OCT. 2025 | 10:08 A.M.

          ประกาศโฆษณาเข้าร่วมงานเทศกาล Ieiunium Cereris หรือเทศกาลถือศีลอดของเทพีเซเรสผู้ซึ่งเป็นอีกภาคหนึ่งของเทพีดีมิเทอร์ถูกร่อนไปทั่วค่ายฮาล์ฟบลัด อาจจะเพราะคำว่า ถือศีลอด ก็ได้ที่ทำให้จำนวนผู้สนใจเข้าร่วมงานมีจำนวนบางตา หากเปลี่ยนเป็น เทศกาลอาหารอิ่มไม่อั้น บางทีอาจดึงดูดความสนใจแก่เด็ก ๆ ได้มากกว่านี้

          ส่วนตัวธิดาบุญธรรมแห่งเฮร่าเคยเข้าร่วมงานเทศกาลนี้อยู่บ้างในปีก่อน ๆ เธอศึกษาที่มหาวิทยาลัยนิวโรมหลายปีจนคล้ายกับว่าถิ่นของเหล่าค่ายจูปิเตอร์จะเป็นบ้านหลังที่สามของเธอ (แน่นอนว่าบ้านหลังที่สองคือฮาล์ฟบลัด) บางทีการเดินทางไปร่วมงานเทศกาลในครั้งนี้อาจไม่ใช่จุดประสงค์หลักเท่ากับการ คืนสู่เหย้าชาวนิวโรม และที่สำคัญที่สุด... เธอต้องการไปพบกับใครบางคนที่กำลังศึกษาอยู่ที่นั่น

          "คนลงทะเบียนมีแค่นี้เองเหรอคะพี่มิแรนด้า?"

          มาร์ธา คอสตากิส เงยหน้าขึ้นจากแผ่นรายชื่อลงทะเบียนหลังจากที่เธอเพิ่งจะเขียนชื่อตัวเองลงไปหมาด ๆ ด้วยปากกาหมึกซึม รายชื่อก่อนหน้ามี ลิเลียน่า ไทเลอร์ เด็กสาวจากบ้านอะธีน่าที่มีส่วนร่วมในแทบจะทุกกิจกรรม, วิลเลี่ยม และนิโค สองคู่รักวีรบุรุษรุ่นพี่ที่แวะกลับค่ายมาได้ไม่นานก็เตรียมออกเดินทางครั้งใหม่อีกครั้ง

          คนลงชื่อเข้าร่วมงานน้อยจนน่าใจหาย...

          "เธออยู่ที่นี่มานานก็น่าจะรู้นิสัยของเด็กฮาล์ฟบลัดดีนะจ๊ะมาร์ธา"

          มิแรนด้า การ์ดิเนอร์ ในสภาพตัวเล็กจิ๋วตอบกลับพร้อมกับอมยิ้มที่มุมปาก นับตั้งแต่การสื่อสารกับเทพีฮีบี้ถูกตัดขาด คนที่เดือดร้อนหนักไม่แพ้เหล่าสายเลือดเทพีแห่งความเยาว์วัยคงเป็นมิแรนด้า, ไครอน และเดมิก็อดอีก 2 คน ที่กลายสภาพเป็นเด็กไม่กี่ขวบ ซึ่งเหตุการณ์นั้นก็ผ่านมาราว ๆ 3 เดือนเศษได้แล้ว หลายคนเริ่มชินกับการใช้ชีวิตด้วยร่างเด็กที่มองเห็นอะไรใหญ่โตกว่าปกติไปหมด เมื่อตอนที่มาร์ธากลับมาจากนิวโรมก็เห็นว่าพี่สาวของแฟนอยู่ในสภาพแบบนี้แล้วตกใจแทบแย่ 

          "หากเป็น Bacchanalia น่าจะถูกใจมากกว่าสินะคะ"

          Bacchanalia คือเทศกาลที่เฉลิมฉลองโดยเทพแห่งไวน์และงานรื่นเริงทั้งทีมีหรือที่ใครจะอยากพลาด รับประทานอาหารแสนอร่อยเสิร์ฟไม่อั้น พร้อมด้วยชมการแสดงที่ถูกจัดตลอดทั้งเดือน เทียบเท่ากับเทศกาล Dionysia ของเทพไดโอนีซุสจากฝั่งกรีก ที่สำคัญสุดเลยก็คือ... ไม่มีใครอยากพลาดไวน์ชั้นเลิศของเทพแบคคัส ที่แม้แต่ Dionysia ก็มอบให้ไม่ได้ เพราะคุณดีถูกสั่งห้ามแอลกอฮอล์ในค่ายฮาล์ฟบลัด

          บางทีก็ไม่เข้าใจ เทพีเซเรสเป็นยอดเรื่องความอุดมสมบูรณ์และข้าวปลาอาหารแท้ ๆ แต่ทำไมถึงมีเทศกาลเฉพาะตัวคือเทศกาลถือศีลอดไปได้นะ

          "อาจจะนะ แต่ไม่แน่อาจมีคนมาลงชื่อเพิ่มด้วยก็ได้ นี่ไงล่ะ"

          กล่าวจบธิดาแห่งดีมิเทอร์ก็ยื่นโทรศัพท์มือถือส่งให้มนุษย์สาวให้ดู ข้อความล่าสุดเมื่อ 17 วินาทีที่ผ่านมาจาก อลิเซีย คอร์เนอตี้ 

          "หืม คุณอลิเซียกลับไปเรียนที่บ้านเกิดไม่ใช่หรือคะ?" มาร์ธา รับสมาร์ทโฟนมาดู ก่อนจะอ่านข้อความที่สาวผิวน้ำผึ้งส่งมาให้ในใจ

          [ หนูได้ยินว่ามีงานเทศกาลถือศีลอดที่นิวโรมจึงอยากจะขอลงชื่อค่ะ อยากอุทิศให้เอลลิสเขา... แต่หนูอยู่ที่ต่างเมืองคงมาลงทะเบียนไม่ทัน ถ้ายังไงฝากพี่มิแรนด้าลงทะเบียนให้หนูหน่อยนะคะ ส่วนการเดินทางไปเจอกันที่นิวโรมก็ได้ค่ะ หนูจะขึ้นรถไฟเฮเฟตัสไปเองน่าจะเร็วกว่า ]

          และข้อความตอบกลับด้านล่างเป็นของมิแรนด้าระบุว่าเธอจะช่วยจองโรงแรมให้

          "ถ้างั้นฉันเขียนชื่อเธอลงไปเลยนะคะ"

          "ฝากด้วยนะจ๊ะมาร์ธา"

          การลงทะเบียนเสร็จสิ้น หวังว่าในวันเดินทางจริงจะมีผู้สนใจเข้าร่วมเพิ่มขึ้นกว่านี้

ลงทะเบียนไปงานเทศกาล Ieiunium Cereris 

— gitano;

Laura BELIEVER

คริสเตียน ปาร์โร

ห้องทำงานไครอน - 2 ตุลาคม เวลา 08.00 (ย้อนเวลา) 

ลงทะเบียน เข้าร่วมกิจกรรมเทศกาล Ieiunium Cereris

---

เมื่อยามเช้า เจ้าคริสเดินไปปลุกทิฟฟานีเเต่เช้าเลย แต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะออกมานั่งกินขนมที่ห้องนั่งล่นเเล้ว เห็นแบบนี้ก็โล่งใจหน่อย

ผมคว้ามือเธอไว้แน่น ก่อนจะพาเธอเดินมาที่ห้องทำงานคุณไครอน " เจ้ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ "

ระหว่างทางคริสบอกกับทิฟฟานี แบบไม่พูดอะไรเยอะเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมมา

" ไปไหนเล่า ม่บอกให้รู้เรื่องคริส ฉันจะไม่ไปกับนายเพราะนายไม่พูดนี้หบะ "

เมื่อมาถึงหน้าห้องก็เคาะประตูเบาๆ แง้มประตูไม้เข้าไป เห็นมิแรนด้ากำลังนั่งจัดเอกสารอยู่

“สวัสดีครับ มาลงชื่อ เทศกาล Ieiunium Cereris 2 คนครับ”

แน่นอนเรื่องนี้ผมเองก็ไม่ยอมให้ทิฟฟานีได้พูดใดแน่นอน

" นี้นาย!! " 

“เดินทางฟรีใช่ปะพี่ ไม่ใช่จ่ายทีหลังแล้วมาเก็บตอนกลับมาก็ไม่เอาหนา” เจ้าคริสพูดไปพร้อมจัดการใา่ชื่อ ทั้งคู่ลงไปอย่างเร็ว

" ผมลงชื่อพี่ไปแล้ว เสร็จเเล้วถือว่าตกลงแล้นะ " แน่นอนผมรวบลัดเลย 

“ฉันรู้เธออยากไป...ไม่ต้องทำฟอร์มเยอะ” ผมหันไปบอกทางสาวเจ้าที่หน้าตาดูไม่พอใจ หรืออาจจะทำทรงอยู่นั้นหละ

" ฉันยังไม่ได้พูดสักคำเลยนะ นี้แกพูดเองเออเองอีกแล้ว "ทิฟฟานีประท้วงอย่างนหักหน่วงใส่

เมื่อการลงชื่อเสร็จทั้งคู่ก็เดินออกมา 

ทันทีที่ประตูไม้ปิดลงได้ไม่ทันถึง 3 วินาที ทิฟฟานี่ก็ยื่นมือคว้าหูข้างซ้ายของคริส ดึงแบบไม่ออมแรง ร่างสูงผิวแทนสะดุ้งทันที

“ โอ๊ยๆๆๆๆ! เธอใจเย็น! ใจเย็นเจ้! โอ๊ยยย เดี๋ยวหูหลุด!”

เจ้าคริสดิ้นพล่านมือยกขึ้นประคองมือเธอไว้ แต่อีกฝ่ายกลับจ้องมาเขม็ง ดึงหูคาไว้แบบนั้นเลย

“ ลงชื่อให้? ลงให้? นายคิดว่าฉันไม่มีปากไม่มีเสียงเลยรึไงห๊ะ?! ”

คริสยิ้มเจื่อนๆ หันมามองเธอด้วยสายตาแบบหมาน้อย แต่นั้นหาได้รู้สึกผิดเลยสักนิดเดียว

เธอจ้องหน้า...ผมยิ้มเงียบๆ ยกมือไหว้ติดตลก

“เลิกดึงได้ยัง เดี๋ยวคนแถวนั้นนึกว่าเราจู๋จี๋กันแบบแปลกๆ นะเว้ย”

ทิฟฟานี่ถอนหายใจแบบไม่ยอมง่ายๆ แต่สุดท้ายก็ปล่อยมือออกในที่สุด เเต่ก็ทำเอาหูของเขานั้นแดงไปเลย

" หึ เเบบนั้นนะ ฉันจะบอกให้พ่อเอาถัววัลย์พันคอนาย " ทิฟพูดส่งท้ายก่อนจะเดินกลับบ้านไปอย่างเร็ว

" แล้วใครจู๋จี๋กับนาย ฟ้าได้ผ่ากันพอดี " ทิฟตะโกนกลับมา เดินโมโหลมออกหูไปแล้ว

" ใครจะรู้เล่า มันอาจจะคดีพลิกไง " คริสตะโกนกลับไปก่อนจะวิ่งตามสาวเจ้ากลับไปด้วย เห็นท่าทางแบบนี้ของอีฝ่ายแล้วมันดูสนุกแปลกๆ 

---

ทิฟฟานี และคริสมาลงชื่อไปเที่ยว เทศกาล Ieiunium Cereris

เดมี่ก็อตจะได้รับโบนัสความสัมพันธ์ +5

Xolotl HONOR

วันที่ 25 เดือน ตุลาคม ปี 2025

เวลาเช้า ณ บ้านใหญ่ ห้องทำงานของไครอน

◀️┃▶️

บ้านใหญ่สีฟ้าริมไร่สตรอว์เบอร์รีอยู่ไม่ไกล คีอาร์ก้าวขึ้นชานระเบียง ไม้เก่ากลิ่นหวานของยางสนรับเท้าอย่างสุภาพ ประตูเปิดก่อนเธอจะเคาะเสียอีก เซนทอร์ครึ่งม้านัยน์ตาใจดีในเสื้อโปโลลายทางสีเหลืองฟ้าอยู่ตรงนั้นรอยยิ้มของเขามีความโศกเงียบซ่อนอยู่ คีอาร์เห็นว่าเป็นเด็กเธอก็สงสัยนิดหน่อยเหมือนกันแต่จากท่าทางของเขาน่าจะเป็นคนที่เห็นเด็กมากพอจะรู้ว่าใครเพิ่งเดินผ่านไฟ “ยินดีต้อนรับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด” เขาพูดด้วยเสียงทุ้มอบอุ่นที่ไม่ร้อนจนแผดเธอ “ฉันไครอน”

“คีอาร์ โซล็อตล์” เธอตอบเรียบ ๆ คงมารยาท ย่อศีรษะให้เล็กน้อยพอเหมาะ ไม่มีการยิ้มเพราะไม่จำเป็น

“ถ้าพ่อของเธอยังไม่อ้างสิทธิ์รับรองเธอเป็นบุตรอย่างเป็นทางการ เธอจะพักที่กระท่อมเฮอร์มีสไปก่อน” อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น มาจากชายวัยกลางคนในเสื้อฮาวายสีจัดที่ถือแก้วองุ่น เขาไม่มองเธอด้วยซ้ำ “อย่าทำบ้านไหม้ อย่าทำสนามพัง อย่าทำให้ฉันต้องปวดหัว” เขาบ่นเบื่อโลกแล้วเดินผ่านไป เธอรับข้อมูลไว้โดยไม่เก็บอารมณ์เพิ่ม

“อย่าถือสาเขาเลย” ไครอนเอ่ยทุ้มนุ่ม “ในค่ายเราจะไม่แตะตัวเธอถ้าเธอไม่อนุญาต เธอจะได้เวลาอยู่คนเดียว และถ้าอยากฝึก เรามีตารางที่ดีมากพอให้เธอพอใจ” คำสุดท้ายทำให้เธอเหลือบตาขึ้นเล็กน้อยละเอียดอ่อนพอที่จะนับเป็นความเอื้อเฟื้อที่ผ่านการสังเกตจริง

“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบสั้นที่สุดที่ยังสุภาพ แล้วปล่อยสายตาล่องไปนอกชาน เธอเห็นเหล่าเด็กฝึกบางคนกำลังหัวเราะเสียงดัง ในหัวของเธอจึงคำนวณเส้นทางเดินที่หลีกเลี่ยงเสียงเคี้ยวจากโรงอาหารในมื้อค่ำ และตำแหน่งที่ลมจากทะเลสาบพัดถึงเพื่อให้ห้องพักใหม่คงอุณหภูมิต่ำสุดเท่าที่เป็นไปได้ เธออยากแช่ตัวในอากาศเย็นจนถึงไขกระดูก ไม่ใช่เพื่อปลอบใจ เพียงเพื่อให้สมองทำงานอย่างที่ควร

แล้วลมเหนือก็พัดขึ้นกะทันหัน ไม่แรงพอจะเป็นพายุ แต่เย็นลึกและมีทิศชัดเจน คบเพลิงหน้าเรือนสะท้าน เปลวไฟเอนไปทางเดียวกันจนเกิดเสียงฮือ เศษความเย็นเหมือนผงเพชรล่องลอยในอากาศและเกาะที่เสาไม้ของชานเรือน กลายเป็นลวดลายน้ำแข็งที่ไหลเป็นอักษรกรีกโบราณ เสี้ยววินาทีเดียวมันก็ก่อตัวสมบูรณ์ สัญลักษณ์คลื่นลมและดวงดาวเหนือ ไครอนหยุดพูด ดวงตาเขาอ่อนลงด้วยความยินดีเงียบ ๆ

"บอเรอัส” เขากล่าวช้า ๆ เหมือนออกเสียงชื่อเพื่อนเก่า

เสียงซุบซิบจากลานฝึกดังมาเหมือนคลื่นแรกของฤดูหนาวหวือหนึ่งเดียวที่ลากยาว คีอาร์มองลวดลายน้ำแข็งนั้นโดยไม่แสดงอารมณ์ แค่รู้สึกถึงอุณหภูมิที่ตกฮวบลงอย่างคมและสะอาด อกหายใจได้เต็มที่ครั้งแรกตั้งแต่ออกจากคฤหาสน์ และในห้วงอากาศนั้น ความทรงจำสุดท้ายของเธอคือเลือดบนหินอ่อน เสียงคีย์เปียโนแตกพร่าเลือดไหลเข้ามาอย่างเงียบเชียบ เธอไม่ร้องไห้ เธอเพียงรับรู้ข้อเท็จจริงเหมือนสมการที่แก้ได้แล้วว่าเธอยังมีชีวิตอยู่และตัวแปรเดียวที่ต้องติดตามต่อไปคือจะอยู่ต่อไปอย่างมีประสิทธิภาพสูงสุดได้อย่างไร

“ถ้าอย่างงั้น ขอตัวก่อนค่ะ” คีอาร์เอ่ย แล้วเหมือนว่าเธอจะไปที่กระท่อมเฮอร์มีสเองโดยไม่ต้องการความช่วยเหลือ

“เธอจะไปเองสินะ งั้นอย่าลืมไปรับเสื้อของค่ายด้วยล่ะ” ไครอนในร่างเด็กพูด คีอาร์พยักหน้า แล้วหมุนตัวลงบันได ไหล่บางในเบลเซอร์ทวีดเคลื่อนไปท่ามกลางลมเย็นที่ยังคงลวดลายบนเสาไม้ เธอก้าวผ่านฝูงชนที่หันมามองอย่างสนเท่ห์ ด้วยท่าทีสงบเรียบของสาวน้อยสวมแว่นกลมที่เหมือนจะต้องการเพียงอุณหภูมิที่ถูกต้องและพื้นที่เงียบ ๆ เพื่อให้ตรรกะทำงาน โลกนี้อาจไม่มีความรักตามนิยามที่ใครเชื่อ แต่ตรรกะกับการอยู่รอดนั้นสอดรับกันอย่างงดงามและ คืนนี้ที่ค่ายฮาล์ฟบลัด ภายใต้สัญลักษณ์น้ำแข็งของบิดาบนชานเรือน เธอมีจุดเริ่มต้นใหม่ที่คมกริบพอ ๆ กับลมหายใจของลมเหนือ

[NPC-58] ไครอน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

Xolotl HONOR

วันที่ 25 เดือน ตุลาคม ปี 2025

เวลาเย็น เวลา 17.00 น. ณ บ้านใหญ่ ห้องทำงานของไครอน

◀️┃▶️

ห้องทำงานของไครอนภายในบ้านใหญ่เงียบสงบ มีเพียงกลิ่นไม้สนผสมกลิ่นชาอ่อน ๆ ลอยคลุ้งในอากาศ แสงแดดยามเย็นส่องผ่านบานหน้าต่างเป็นลำยาวตกกระทบโต๊ะทำงานที่เต็มไปด้วยตำราแผ่นใหญ่และขนนกเขียนจดหมาย คีอาร์ยืนอยู่ตรงประตู มือเรียวแตะขอบแว่นกลมอย่างเผิน ๆ ก่อนจะขยับเข้ามาเงียบ ๆ ตามมารยาท เธอหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นร่างของไครอนเธอยังมีมายเซ็นแปลก ๆ นิดหน่อยเกี่ยวกับเขา เด็กชายอายุราวสิบขวบ ผมขาวนุ่มปกหน้าผาก ดวงตาสีอำพันสดใส ท่าทางของเขาเหมือนนักปราชญ์ติดอยู่ในร่างเด็กประถม แม้รูปลักษณ์จะดูไร้พิษภัย แต่เสียงและแววตายังคงหนักแน่นในแบบเดิม

“อ่า... คีอาร์ โซล็อตล์ เธอได้สัญญาลักษณ์แล้วสินะ” เขาเอ่ยชื่อเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ยิ้มบาง ๆ ที่มีความเอ็นดูปนขบขัน คีอาร์พยักหน้าเพียงเล็กน้อย แววตาเรียบเฉยอย่างคนที่รับข้อมูลใหม่แต่ไม่รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ “ค่ะ ฉันเอง”

“ดีมาก” เด็กชายตอบอย่างอารมณ์ดี เขายกมือขึ้นวางบนโต๊ะ ก่อนจะเริ่มอธิบายด้วยน้ำเสียงสงบแต่มั่นคง “สัญลักษณ์ที่ปรากฏบนตัวเธอเมื่อครู่ เป็นตรารับรองจากบอเรอัส หรืออีกชื่อหนึ่งคืออควิลอน เทพแห่งลมเหนือ เมื่อบิดาแห่งลมหายใจเยือกเย็นรับรองลูกของตน ลมหนาวจะติดตามพวกเขาไปทุกแห่ง เมฆหิมะจะลอยเหนือศีรษะ และจะมีหิมะตกปรอย ๆ ต่อเนื่องราวหนึ่งสัปดาห์” เขาหยุดเล็กน้อย มองเธอด้วยสายตาของครูผู้มีประสบการณ์ “ในบางกรณีหายาก ผมของลูกครึ่งเทพอาจเปลี่ยนสี เป็นสีขาวราวหิมะ หรือฟ้าอ่อน เหมือนแสงเหนือ ขึ้นอยู่กับระดับสายเลือดและการตอบรับจากพ่อของเธอ”

คีอาร์ฟังเงียบ ๆ ราวกับกำลังประมวลผลข้อมูลในหัว เธอไม่พูดแทรก ไม่แสดงอารมณ์แม้แต่น้อย มีเพียงปลายนิ้วที่แตะขอบแว่นเบา ๆ ก่อนตอบเสียงเรียบ “เข้าใจแล้วค่ะ”

คำตอบสั้นแต่ชัด ไครอนมองเธอครู่หนึ่ง รู้ดีว่าคำว่าเข้าใจของเด็กคนนี้ไม่ใช่เพียงคำตอบตามมารยาท แต่คือการรับรู้ทุกอย่างแบบเป็นระบบ เขายิ้มอ่อนโยนขึ้นอีกนิด “งั้นดีเลย เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปยังกระท่อมของบอเรอัสนะ มันอยู่สุดแนวต้นสนทางทิศเหนือ เงียบและเย็นเหมาะกับเธอแน่” แต่คีอาร์กลับส่ายหัวเล็กน้อย ผมสีบลอนด์ทองแดงสะท้อนแสงหน้าต่างเป็นประกาย “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพไร้น้ำหนักอารมณ์ “ฉันหาเจอเองได้ค่ะ”

ไครอนหัวเราะเบา ๆ “เด็กที่มีเลือดของลมเหนือก็มักจะเป็นแบบนี้ทุกคน ไม่ชอบให้ใครนำทางสินะ”

คีอาร์ไม่ตอบ เธอเพียงโค้งตัวอย่างสุภาพระดับพอดี แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้อง เสียงรองเท้าหนังนุ่มกระทบพื้นไม้ดังเพียงสองสามครั้ง ก่อนประตูจะปิดลงเบา ๆ ทิ้งไว้เพียงกลิ่นเมนทอลจาง ๆ และอุณหภูมิในห้องที่เย็นลงอย่างอธิบายไม่ได้

ข้างนอก ลมเหนือพัดมาจากแนวต้นสนอีกครั้ง หิมะบางเบาตกโปรยจากท้องฟ้าเหนือศีรษะเธอเหมือนกลีบดอกไม้สีขาวที่ละลายไม่ถึงวินาทีบนเสื้อคลุม คีอาร์เงยหน้ามองมันอย่างสงบ ปล่อยให้เศษหิมะที่ละลายบนแว่นกลมสะท้อนเงาดวงอาทิตย์อ่อน ๆ “ลมเหนือ...” เธอพึมพำเสียงแผ่ว “เขาคงอยากให้ฉันเริ่มเรียนรู้จากตรงนี้สินะ” ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีความหวั่นไหว มีเพียงเสียงรองเท้าก้าวไปข้างหน้าด้วยจังหวะมั่นคง และกลิ่นแตงโมผสมเมนทอลที่ยังคงลอยตามเธอไป ท่ามกลางหิมะที่เริ่มตกพร่างพราวทั่วค่ายฮาล์ฟบลัดอย่างเงียบ

[NPC-58] ไครอน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

Xolotl HONOR

วันที่ 11 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาบ่าย เวลา 15.00 น. ณ บ้านใหญ่

◀️┃▶️

แสงไฟอุ่นนวลจากโคมระย้าบนเพดานไม้สลักสะท้อนเงาบนโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ กลิ่นหนังสือเก่าและไม้ฮอกกานีอบอวลทั่วห้อง ราวกับกลิ่นของอดีตที่ยังไม่ยอมเลือนจาง ชั้นหนังสือรอบด้านเรียงรายไปด้วยบันทึกวีรบุรุษ ภาพเก่าของเหล่าเดมี่ก๊อดรุ่นก่อน และหนังสือปรัมปราที่มีชื่อเทพโบราณประดับอยู่บนสันปก คีอาร์ก้าวเท้าเข้ามาในห้องอย่างเงียบสงบ เสียงรองเท้าบูทยางของเธอเบาเสียจนแทบไม่แตะพื้น สายตาสีเทาอมเขียวกวาดมองไปทั่ว ก่อนจะหยุดอยู่ที่ร่างเซนทอร์ร่างเล็กที่นั่งอยู่หลังโต๊ะไม้ตัวใหญ่ ร่างนั้นคือไครอน ครูฝึกผู้ยิ่งใหญ่แห่งค่ายฮาล์ฟบลัด ผู้ครองเรือนร่างเด็กชายในเวลานี้ซึ่งทำให้คีอาร์ยังไม่เคยชินเสียที

“สวัสดีค่ะ คุณไครอน” เสียงของเธอนิ่ง เรียบ และอ่อนโยนพอประมาณ แต่ไร้ความรู้สึกใด ๆ แฝงอยู่ ใบหน้าของเธอยังคงราบเรียบเหมือนผืนน้ำในฤดูหนาว “ฉันจัดการฮาร์ปี้เรียบร้อยแล้วค่ะ” คีอาร์ก้าวเข้ามาช้า ๆ ก่อนจะวางสิ่งหนึ่งลงบนโต๊ะไม้เงางาม ขนนกสีดำปีกทองที่หลุดจากร่างฮาร์ปี้เปล่งประกายระยับในแสงตะเกียง ดูเยือกเย็นและสงบผิดจากที่มันเคยเป็นสัญลักษณ์แห่งความอาละวาดในป่าต้องห้าม

ไครอนมองเด็กสาวตรงหน้าอยู่นาน สีหน้าของเขาประหลาดใจเล็กน้อย แต่แล้วก็คลี่ยิ้มอบอุ่น “ทำได้ดีมาก คีอาร์” น้ำเสียงทุ้มต่ำของเซนทอร์หนุ่มผู้มีอายุหลายศตวรรษเต็มไปด้วยความพึงพอใจ เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ ควานในลิ้นชักโต๊ะไม้เก่า แล้วหยิบถุงเงินเล็ก ๆ พร้อมกล่องทองคำขาวใบหนึ่งส่งให้ “นี่คือรางวัลสำหรับภารกิจของเธอ สิบดรักม่า และอาหารเทพหนึ่งชิ้น เธอสมควรได้รับ”

คีอาร์รับไว้ด้วยมือที่เรียบสงบ ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีความตื่นเต้น มีเพียงการพยักหน้าช้า ๆ อย่างมีมารยาท “ขอบคุณค่ะ” เธอพูดสั้น ๆ ก่อนจะถอยหลังสองก้าวอย่างเป็นระเบียบ

สายตาของไครอนยังคงจับจ้องอยู่ เขาเห็นเด็กหญิงที่ดูเปราะบางภายนอกแต่มีบางอย่างในแววตานั้น…เหมือนพายุที่รอวันพัดกระหน่ำ “เธอทำได้ดีจริง ๆ คีอาร์ แต่จำไว้นะ การจับหรือฆ่าสิ่งมีชีวิตพวกนั้น มันไม่ใช่เพื่อความสะใจ…แต่เพื่อเรียนรู้ที่จะเอาตัวรอดและรักษาความสมดุลของที่นี่” สิ้นคำนั้นคีอาร์เงียบ หันกลับไปทางประตู เสียงรองเท้าเธอกระทบพื้นไม้เป็นจังหวะชัดเจน “ค่ะ ฉันเข้าใจ” เธอตอบเรียบ ก่อนจะเอี้ยวหน้าเล็กน้อย ดวงตาเทาอมเขียวสะท้อนแสงไฟวาบหนึ่งในนั้น “แค่สมดุล…ที่ต้องแลกด้วยเลือดของใครสักคนเสมอ”

เธอพูดเบา ราวกับพึมพำกับตัวเอง แล้วหันหลังเดินจากไป ประตูไม้หนาหนักค่อย ๆ ปิดลง เหลือเพียงกลิ่นหอมของลูกอมแตงโมผสมน้ำแข็งจาง ๆ ที่ลอยค้างอยู่ในอากาศ ไครอนมองตามร่างนั้นเงียบ ๆ มือที่ถือปากกาหมึกเก่ายังค้างอยู่กลางอากาศ เขายิ้มบางแต่สายตากลับมีร่องรอยของความกังวลนิดหน่อย

มอบ ขนฮาร์ปี้ 1 ชิ้น ให้ [NPC-58] ไครอน

รางวัลภารกิจ : +30 EXP, 10 ดรักม่า, +35 ความกล้าหาญ, อาหารเทพ 1 ชิ้น

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ)

ทุกภารกิจจากกระดานบอร์ดงานทั่วไปของค่ายและกระดานหินงานของเทพ +10 EXP โบนัสรวมกับของงานนั้น ๆ

[NPC-58] ไครอน

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจากภารกิจ - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ไครอน +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ NPC +20

Xolotl HONOR

วันที่ 22 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025

เวลาสาย เวลา 10.00 น. ณ บ้านใหญ่

◀️┃▶️

แสงแดดอ่อนของปลายเดือนสาดผ่านกิ่งสนสูงของค่ายฮาล์ฟบลัดเป็นริ้วบาง ๆ เมื่อคีอาร์ก้าวขึ้นบันไดบ้านใหญ่ด้วยท่วงท่าที่เรียบร้อยนุ่มนวลราวลูกคุณหนูผู้ไม่คุ้นโลก ทั้งที่ภายในหัวของเธอกำลังวิเคราะห์เส้นทางลมที่พัดเฉียงเข้ามาจากฝั่งป่าด้านเหนืออย่างแม่นยำ เธอสูดลมหายใจเบา ๆ กลิ่นเพลย์มอร์แตงโมผสมน้ำแข็งเย็นเฉียบที่ติดตัวของเธออบอวลละมุนในอากาศ

ภายในห้องทำงานของไครอนเงียบสงบตามประสาสถานที่ที่ต้องต้อนรับความวุ่นวายทั้งค่ายให้กลายเป็นระเบียบ ตัวห้องมีกลิ่นหนังสือเก่าและอบเชยอ่อน ๆ ลอยประสานกัน คีอาร์เดินเข้าไปด้วยสีหน้าขี้อายแบบตั้งใจให้ดูน่าปกป้องก่อนจะเห็น มิแรนด้า การ์ดิเนอร์ หันมายิ้มให้ แต่เป็นรอยยิ้มของเด็กหญิงตัวเล็กอายุราวสิบขวบ ผมสีน้ำตาลทองหยักเบา ๆ ทิ้งตัวลงบนไหล่เล็ก ๆ ดวงตาสีเขียวสดใสยังเหมือนเดิมทุกประการ เพียงแต่ใบหน้าและสัดส่วนนั้นเปลี่ยนไปเสียจนคีอาร์ต้องหยุดชะงักครู่หนึ่ง

ความประหลาดใจไหลวาบขึ้นมาในใจ แต่เธอกดมันลงอย่างรวดเร็วด้วยเหตุผลล้วน ๆ ก่อนจะปรับสีหน้าให้ดูเหมือนเด็กสาวซึ่งตื่นตระหนกง่าย

“สวัสดีค่ะรุ่นพี่มิแรนด้า… เอ่อ…” คีอาร์เอียงศีรษะเล็กน้อย ทำทีว่าไม่แน่ใจว่าจะพูดดีไหม “คือ… รุ่นพี่ดู… ต่างไปจากที่คิดนิดหน่อยค่ะ”

มิแรนด้าหัวเราะเสียงใสตามแบบเด็กหญิง “ใช่! แปลกดีใช่ไหมล่ะ แต่ไม่ต้องห่วง ไครอนบอกว่าเดี๋ยวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเอง ไครอนเองก็เป็นเหมือนกันนี้” เธอยักไหล่อย่างสบาย ๆ เหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติที่สุดในโลกของเดมิก็อด “เธอมาลงชื่อใช่ไหม? อ๊า บ้านบอเรอัสสินะ”

คีอาร์พยักหน้าเรียบร้อย ก่อนจะเขียนชื่อของตนลงในใบลงทะเบียนด้วยลายมือที่ตั้งใจทำให้ดูเหมือนเด็กสาวซึ่งยังเขียนหนังสือไม่คล่องนัก ทั้งที่ความจริงเธอสามารถเขียนตัวอักษรได้สวยและสมมาตรกว่าครึ่งหนึ่งของค่ายนี้เสียอีก

“โอเค! ยืนยันแล้วนะ” มิแรนด้าพูดพลางยื่นกระดาษอีกใบให้ “ถ้าเธอจะไปนิวโรมหรือก็คือค่ายจูปิเตอร์ที่ซานฟรานซิสโก้ อย่าลืมเตรียมสัมภาระดี ๆ นะ เราจะไปอยู่เป็นสัปดาห์เลย พกรองเท้าดี ๆ กับเสื้ออุ่น ๆ ไปด้วยล่ะ” คีอาร์ก้มศีรษะอย่างอ่อนโยน “เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะรุ่นพี่มิแรนด้า” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสุภาพจนคนฟังต้องใจอ่อน แต่ภายในหัวเธอกลับวิเคราะห์ทันทีว่า หากมิแรนด้ายังอยู่ในสภาพนี้จนถึงวันเดินทาง สายลมจะพัดวิถีชีวิตของคณะเดินทางไปทางใด… และร่างเด็กของหัวหน้าบ้านดีมิเทอร์จะเป็นตัวแปรที่น่าสนใจเพียงไหน

มิแรนด้ายิ้มกว้างเหมือนดอกไม้เล็ก ๆ ในทุ่งหญ้าเธอก้มมองชื่อตรงใบเอกสารแจ้งแล้วเงยหน้า “ถ้ามีอะไรสงสัยก็มาถามได้ตลอดเลยนะคีอาร์!”

“ได้ค่ะ” เธอส่งยิ้มหวานแต่ไม่เกินพอดีให้ แล้วผละออกจากโต๊ะอย่างเงียบงาม เมื่อประตูปิดลงด้านหลัง คีอาร์ก็เดินลงบันไดอย่างสงบ เธอแก้ไขเส้นผมที่ปลิวตามลมเบา ๆ อย่างเป็นระเบียบก่อนพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงแผ่วที่ไม่มีใครได้ยิน ข้อมูลใหม่… น่าสนใจ กลิ่นเย็นของแตงโมผสมเมนทอลลอยตามเธอไปจนลับหลังราวกับร่องรอยของสายลมที่กำลังเริ่มขยับหมากในเกมส์บางอย่างที่มีเพียงเธอเท่านั้นที่มองเห็น

ลงชื่อไปนิวโรมฟรี เพื่อร่วมงาน The Grand Brumalia 2025

[NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์

พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20

กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex  - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5

(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

Eloise HEROES

วันที่ 22 พฤศจิกายน 2025
เวลา 16.00 น.

แสงแดดในยามบ่ายแก่ ๆ สาดส่องผ่านม่านใบสนที่พริ้วไหวเหนือค่ายฮาล์ฟบลัด ทำให้เกิดเงาที่เต้นระยิบระยับอยู่บนผืนหญ้าสีเขียว เอโลอิส ยืนอยู่หน้าทางเข้ากระท่อมหมายเลข 9 ดวงตาของเธอมองเหม่อออกไปยังทะเลสาบที่สะท้อนภาพท้องฟ้าอย่างนิ่งงัน

จิตใจของเอโลอิสในห้วงเวลานี้ไม่ได้อยู่ที่เตาหลอมในโรงตีเหล็กหรือแผนผังอาวุธใด ๆ แต่จดจ่ออยู่กับ ข่าวที่แพร่สะพัดไปทั่วค่ายในช่วงหลายวันที่ผ่านมาเกี่ยวกับงานเฉลิมฉลอง The Grand Brumalia ที่นิวโรม 

สำหรับเหล่าเดมิก็อดชาวกรีกส่วนใหญ่แล้ว นิวโรมเป็นเพียงชื่อสถานที่ที่อยู่ห่างไกล และเป็นปริศนาที่เธอไม่เคยมีโอกาสไข เอโลอิสนึกถึงครั้งหนึ่งที่เคยหลงเข้าไปในค่ายโรมานอร์สในช่วงเวลาสั้น ๆ ของภารกิจเดินทางไปนอร์เวย์ เธอพอจะรู้เรื่องราวของโรมันมาบ้างนิดหน่อยจากเจสัน อาณาจักรโรมันที่ว่าแข็งแกร่งและมีวินัยนั้น...เป็นอย่างไรกันแน่ในโลกสมัยใหม่? ยังคงเป็นคำถามที่ติดอยู่ในหัวของเธอ

เอโลอิสพอจะทราบมาว่าค่ายจูปิเตอร์นั้นดำรงชีวิตคล้ายกับค่ายทหาร มีการจัดระเบียบตามกองพัน มีการเคารพกฎและลำดับชั้นอย่างเคร่งครัด แต่เธอไม่แน่ใจว่า ความเคร่งครัดนั้นมันถึงระดับใด? มันเป็นความเคร่งครัดแบบทหารอาชีพที่ถูกฝึกฝนอย่างหนัก หรือไม่ได้จริงจังนักแค่ชื่อเอาเท่ ๆ

การเข้าร่วมงาน The Grand Brumalia ครั้งนี้ จึงไม่ใช่แค่การไปงานเลี้ยง แต่คือการไปสัมผัสกับอีกโลกหนึ่ง โลกที่เธอเคยได้ยินมาเพียงแผ่วเบาจากคำบอกเล่าของคนอื่น แต่เธอนั้นต้องการเห็นด้วยตาตัวเอง สัมผัสด้วยใจตัวเองว่าชีวิตของเหล่าลูกหลานเทพเจ้าโรมันนั้นแตกต่างจากวิถีชีวิตแบบลูกหลานเทพกรีกเช่นเธออย่างไร และวันนี้...คือ วันสุดท้ายของการลงทะเบียนไปร่วมงานแล้วด้วย

เมื่อตัดสินใจได้แล้วเอโลอิสก็มุ่งหน้าไปยังบ้านใหญ่ ซึ่งเป็นศูนย์กลางการบริหารและการควบคุมของค่ายฮาล์ฟบลัด เธอเดินเข้าไปแล้วตรงไปยังห้องทำงานของไครอน ก่อนจะเคาะประตูตามธรรมเนียม และผลักบานประตูเข้าไปอย่างระมัดระวัง

ห้องทำงานของไครอนยังคงเป็นเช่นเดิม เต็มไปด้วยชั้นหนังสือสูงจรดเพดานที่อัดแน่นด้วยตำราและแผนที่โบราณ กลิ่นอายของไม้เก่าและสมุนไพรแห้งคละคลุ้งอยู่ในอากาศ ภายในห้องเธอมองเห็นไครอน ในสภาพเด็กน้อยกำลังนั่งอ่านม้วนเอกสารโบราณอยู่บนเก้าอี้ของเขา และมีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงาน

หญิงผู้นั้นคือรุ่นพี่มิแรนด้า บุตรีแห่งเทพีดีมิเทอร์ ผู้ซึ่งรับผิดตารางงานต่าง ๆ ของกิจกรรมนี้ เอโลอิสไม่เคยมีโอกาสพูดคุยกับรุ่นพี่คนนี้โดยตรงเลยสักครั้ง แต่ก็พอจะเห็นผ่าน ๆ อยู่บ้าง เอโลอิสยืนอยู่ตรงประตูก่อนจะเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่สุภาพและตะกุกตะกักเล็กน้อย

“เอ่อ…คุณไครอนคะ” เอโลอิสเริ่มพูด “หนู...จะมาลงชื่อไปนิวโรมค่ะ ที่เต็มหรือยังคะ?”

ไครอนวางม้วนเอกสารลงบนโต๊ะ ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน เขายกมือขึ้นปัดเส้นผมที่ยุ่งเหยิงของเอโลอิสให้เข้าที่เล็กน้อย

“แน่นอนว่ายังไม่เต็มหรอก คุณเพจ” ไครอนกล่าวด้วยเสียงทุ้มและหนักแน่นที่ให้ความรู้สึกปลอดภัยเสมอมา “คุณมาลงได้เลย! วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการลงชื่อแล้ว”

ไครอนยื่นแผ่นเอกสารที่มีตารางสำหรับลงชื่อมาให้เธอ ทันใดนั้นรุ่นพี่มิแรนด้าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็หันมามองเอโลอิสด้วยดวงตาที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้น

“ดีเลย” มิแรนด้ากล่าว “งั้นยืนยันสิทธิ์เลยใช่ไหม? ฉันจะได้เตรียมจัดการเรื่องที่นั่งบนรถและการจัดห้องพักที่นิวโรมให้เรียบร้อย เนื่องจากเราจะไปกันหลายวัน การจัดการต้องเป็นระบบที่สุด”

เอโลอิสรับปากกามาถือไว้ในมือ เธอเขียนชื่อ 'เอโลอิส เพจ' ลงในช่องว่างด้วยลายมือที่มั่นคง

“ใช่ค่ะ! หนูยืนยันค่ะ”

มิแรนด้าพยักหน้าอย่างพอใจ เธอหยิบแผนผังตารางการเดินทางขึ้นมาดูทันที

“ดีมาก พรุ่งนี้เช้าเจ็ดโมงตรงขอให้มาเจอกันที่หน้าประตูค่ายฮาล์ฟบลัด เตรียมสัมภาระให้พร้อม เราจะไปกันหลายวัน และการเดินทางอาจจะใช้เวลาบ้าง”

เอโลอิสรับทราบคำสั่งด้วยความตื่นเต้นที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ

“ค่ะ…รับทราบค่ะ ขอบคุณคุณไครอนและรุ่นพี่มิแรนด้ามากค่ะ”

เอโลอิสโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากบ้านใหญ่ไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงบในห้องทำงานและจิตใจที่เต็มไปด้วยความคาดหวังต่อการผจญภัยครั้งใหม่ในดินแดนโรมันที่ยังคงเป็นความลับสำหรับเธอ

ลงชื่อไปนิวโรมฟรี เพื่อร่วมงาน The Grand Brumalia 2025

[NPC-58] ไครอน

+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุยประจำวัน

[NPC-64] มิแรนด้า การ์ดิเนอร์

+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุยประจำวัน

@God