[ทางเข้าค่าย] ประตูค่าย

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

02.08.2025 | 08:00 AM

ธุระทางราชการและการลงทุนในความสุขของผู้คุมกฎได้สิ้นสุดลง, ทิ้งไว้เพียงความเงียบและประสิทธิภาพที่น่าพึงพอใจ แต่สำหรับนักลงทุนที่มองการณ์ไกล…วันของเขายังเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น

บุตรแห่งโชคชะตาเดินออกจากบ้านใหญ่, ผ่านทุ่งสตรอว์เบอร์รีที่ยังคงส่งกลิ่นหอมหวานจางๆ, มุ่งหน้าตรงไปยังซุ้มประตูทางเข้าค่ายฮาล์ฟบลัด, ที่ซึ่งต้นสนของธาเลียยืนตระหง่านเป็นพรมแดนสุดท้ายระหว่างโลกสองใบ ภารกิจจัดงานเลี้ยงเด็กทารกของไทสันในนิวโรมรอคอยเขาอยู่ และการจะไปที่นั่น…ต้องเริ่มต้นจากการเดินทางไปยังฝั่งตะวันตก ซึ่งก็หมายความว่าเขาต้องไปที่นิวยอร์กก่อน

เขาไม่ได้เสียเวลารอรถหรือติดต่อใคร เขารู้วิธีการเดินทางที่รวดเร็วที่สุดสำหรับเหล่าเดมิก็อด…แม้ว่ามันจะน่าปวดหัวที่สุดเช่นกัน

ชายหนุ่มหยุดยืนอยู่ริมถนน, ที่ซึ่งเส้นแบ่งเขตเวทมนตร์สิ้นสุดลงพอดี เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง, หยิบเหรียญดรักม่าสีทองอร่ามออกมาหนึ่งเหรียญ, ปล่อยให้แสงสีทองของสนธยานิรันดร์สะท้อนบนผิวโลหะที่สลักลวดลายโบราณ

"Stêthi 'Ô hárma diabolês"

น้ำเสียงของเขาเรียบและเยือกเย็น, ปราศจากความลังเล, ก่อนที่เขาจะโยนเหรียญลงบนพื้นยางมะตอย

เสียงโลหะกระทบพื้นดัง แกร๊ง…และในเสี้ยววินาทีต่อมา, อากาศเบื้องหน้าก็บิดเบี้ยวราวกับภาพลวงตาที่เกิดจากไอร้อน, ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของโลหะที่เสียดสีกันอย่างโหยหวนจนน่าขนลุก รถแท็กซี่สีเทาหม่นที่ดูเหมือนจะผ่านสงครามมานับครั้งไม่ถ้วนปรากฏตัวขึ้นจากความว่างเปล่า, จอดสนิทอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความรุนแรงจนล้อรถกระเด้งขึ้นเล็กน้อย

ประตูหลังเปิดออกเองอย่างเชื่องช้า, เผยให้เห็นเบาะหนังที่เก่าและขาดวิ่น, เป็นคำเชิญที่ไร้คำพูดสู่การเดินทางที่ท้าทายกฎฟิสิกส์

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้แสดงอาการใดๆ เขาก้าวขึ้นไปบนรถแท็กซี่แห่งความวิบัติด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง, ราวกับกำลังก้าวขึ้นรถลีมูซีนส่วนตัว, แล้วประตูก็ปิดลงตามหลังเขาอย่างรวดเร็วและหนักหน่วง

จุดหมายปลายทางต่อไป…สถานีแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์กซิตี้

-3 ดรักม่า for taxi

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

03.08.2025 | 00:05 AM

การเดินทางที่ท้าทายกฎฟิสิกส์สิ้นสุดลงด้วยการกระชากอย่างรุนแรงจนร่างของเขากระแทกเข้ากับเบาะที่นั่ง, ก่อนที่ประตูจะเปิดออกสู่ความเงียบสงัดของค่ายฮาล์ฟบลัด ราชรถแห่งความวิบัติหายวับไปกับเสียงหัวเราะคิกคักที่แหบโหยของหญิงชราสามนาง, ทิ้งเขาให้ยืนอยู่ตามลำพังกับเสียงหริ่งหรีดและอาการบ้านหมุนที่ยังคงตกค้างอยู่

บุรุษชาวรัสเซียยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง, ปล่อยให้แรงโน้มถ่วงของโลกกลับมาทำหน้าที่ของมัน, สูดอากาศที่บริสุทธิ์และเย็นเยียบของลองไอแลนด์ซาวด์เข้าไปเต็มปอด มันคือการชำระล้างกลิ่นอับของแท็กซี่และกลิ่นไอเสียของเมืองหลวงออกจากระบบประสาทของเขา ความเงียบที่นี่ไม่ใช่ความว่างเปล่า, แต่เป็นความเงียบที่มีชีวิตชีวา, เป็นเสียงของธรรมชาติที่กำลังพักผ่อนภายใต้ท้องฟ้าสีหม่นที่ไม่มีวันมืด

เขาเหนื่อยเกินกว่าจะทำอะไรอย่างอื่น

ความคิดเรื่องสมาร์ทโฟนของริปลีย์ สวอนสัน แวบเข้ามาในหัวชั่วครู่…แต่ก็ถูกปัดทิ้งไปอย่างรวดเร็ว ของที่ฝากซื้อสามารถรอได้จนถึงกลางวัน แต่ความสงบและระเบียบที่เขาโหยหา…ไม่สามารถรอได้อีกต่อไปแล้ว

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเดินไปตามทางเดินที่คุ้นเคย, ฝีเท้าของเขาเงียบเชียบและมั่นคง, ไม่ได้รีบร้อน, แต่ก็มีเป้าหมายที่ชัดเจน แสงไฟจากเคบินต่างๆ ส่องสว่างออกมาเป็นหย่อมๆ, เป็นสัญญาณว่ายังมีเดมิก็อดบางคนยังไม่หลับใหล, แต่ค่ายโดยรวมก็ตกอยู่ในความสงบที่หาได้ยาก

ในที่สุด, เขาก็มาถึงที่หมาย—เคบินหมายเลขสิบเก้า, อาคารหินอ่อนสีดำที่ตั้งตระหง่านอย่างเยือกเย็นและทรงอำนาจ, เป็นภาพสะท้อนที่สมบูรณ์แบบของเจ้าของ มันคือป้อมปราการ, คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ส่วนตัว, คือที่ที่เขาสามารถวางทุกอย่างลงได้

เขาไม่ได้เสียเวลาไปกับการดื่มด่ำกับความรู้สึกของการกลับมาถึงบ้าน เขาก้าวเข้าไปข้างใน, ปิดประตูบานหนักลงตามหลัง, เสียง คลิก เบาๆ ของกลอนประตูคือเสียงเดียวที่ทำลายความเงียบ, เป็นการตัดขาดตัวเองออกจากโลกภายนอกอย่างสมบูรณ์

คืนนี้…เขาต้องการเพียงแค่ความเงียบเท่านั้น

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Jemena BELIEVER

Jimena Fernández

📅 วันที่: 3 สิงหาคม พุทธศักราช 2568

🌓 หัวข้อ: : เดินทางถึงประตูค่ายหลังเสร็จสิ้นภารกิจ พร้อมเสียงแว่วจากตลาดลองไอซ์แลนด์

📍 สถานที่: ประตูของค่ายฮาล์ฟบลัด

    ภายใต้แสง ของ ดวงอาทิตย์ที่กำลังส่องสว่างอยู่อย่างไม่เคยเลือนรางไม่ว่าจะเป็นในช่วงเวลาตอนยามเช้าหรือยามค่ำ ค่ายฮาล์ฟบลัดในตอนนี้ก็ยังคงอาบอุ่นอยู่ภายในแสงทองเรืองรองราวกับกำลังถูกคุ้มครองด้วยเวทมนตร์จากเหล่าเทพ

สาวน้อยเธอมีนามว่า ฮิเมนา เฟร์นันเดซ กำลังค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวเท้าบางเดินผ่านบริเวณของแนวสนสูงของประตูค่ายอีกครั้งหลังจากที่เธอพึ่งได้ทำภารกิจบทดทดสอบ ของ เด็กใหม่จบสิ้นลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนักในตอนนี้ก็ยังคงมี กลิ่นหอมของสนป่าสดชื่น กับเสียงของใบไม้ดังกระทบกันเบา ๆ เพื่อทำการต้อนรับการกลับมาของเธออย่างสงบงาม

หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มที่จะทำการสะพายกระเป๋าเป้ใบใหญ่ไว้ที่แผ่นหลังให้เรียบร้อย ภายในกระเป๋าเป้บรรจุสิ่งของจำเป็นสำหรับเธอเอาไว้รวมไปถึง มีดสั้นสัมฤทธิ์ หนึ่งชิ้นที่เธอได้ทำการซุกซ่อนมันเอาไว้อย่างแน่นหนาในตรงบริเวณช่องซ่อนของที่อยู่ข้างในสุด มือเรียวบางข้างหนึ่งของสาวน้อย ค่อยๆ เริ่มทำการจับสายสะพาย ของ กระเป๋าเป้เอาไว้อย่างแนบแน่น ในขณะที่ตัว ของเธอกำลังเดินผ่านตรงบริเวณแนวหินเก่าแก่ที่วางเรียงรายกันอยู่เป็นขอบเขต

แต่แล้ว…ในเวลาต่อมา

ก็มีเสียงแว่วหนึ่ง ค่อยๆ เริ่มทำการมากระซิบกระซาบขึ้นจากตรงบริเวณทางด้านของทิศตะวันตกเฉียงเหนือ เสียงที่ไม่ใช่เสียงของธรรมชาติ ที่เอ่ยออกมาเป็นประโยคที่ว่า

“สาวน้อยจีน่า เจ้าลองไปยังบริเวณตลาดลองไอซ์แลนด์ดูสิ... บางที่อาจจะมีเรื่องราว หรือ บางสิ่งบางอย่างที่เธออยากรู้มาตลอดและต้องการเจอรอเจ้าอยู่ก็เป็นได้”

หลังจากที่จบคำพูด ดัง กล่าวลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เมที่จะชะงักฝีเท้าในการก้าวเดิน ดวงตาสีอำพันลึกจับจ้องไปยังตรงบริเวณของเส้นขอบฟ้า ถึงแม้ว่าในตอนนี้และเวลานี้จะไม่มีดวงจันทร์หรือเงาราตรี และแสงแดดยังคงอ่อนโยนอยู่ ราวกับบ่ายนิรันดร์ที่ไม่รู้จักคำว่า ‘ย่ำค่ำ’มานานนมแล้วก็ตาม ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง เป็นประโยคที่ว่า

“ให้จีน่าเดินทางไปยังบริเวณตลาดลองไอซ์แลนด์งั้นเหรอคะ...” น้ำเสียงพูดของเธอเต็มไปด้วยความแผ่วเบาแผ่ว แต่ก็ปะปนไปกับลมหอบหนึ่งที่พัดพามาอย่างเรื่อยๆ และต่อเนื่องกันอยู่อย่างสม่ำเสมอ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกจากริมฝีปากบาง ออกมาอีกประโยคหนึ่งว่า

“ตลาดลองไอซ์แลนด์ที่ว่านี่ คงตั้งอยู่ภายนอกบริเวณ ของ ค่ายฮาล์ฟบลัดสินะคะ กะต้าก กะต้าก...”

ถึงเธอจะเป็นสาวน้อยไก่กุ๊กๆ สีเหลืองทอง ขนนุ่มนิ่ม ที่วันๆ เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ภายในบริเวณค่ายฮาล์ฟบลัดเพียงแห่งเดียว แต่ทว่าเธอก็เคยได้ยินคำร่ำลือ และ เรื่องราวของตลาดแห่งนั้นมาอยู่บ้างตลาดลองไอซ์แลนด์ แห่งนี้ เป็นสถานที่ซึ่งมีสินค้าวิเศษมากมายทั้งที่ถูกลืมและที่ยังไม่เคยถูกจารึกอยู่ในบันทึกของเทพเจ้า สถานที่ที่บางครั้ง… ก็อาจปรากฏขึ้นได้เพียงเมื่อผู้เหมาะสมเดินทางเข้าใกล้เท่านั้น

ดวงตาของสาวน้อยนามว่าฮิเมนาเริ่มค่อยๆ มีความเปล่งประกายขึ้นมาเล็กน้อย และเป็นประกายที่เธอรู้สึกถึงความตื่นเต้นที่จะได้เริ่มการผจญภัยและเดินทางไปยังสถานที่ใหม่ๆ และเธอเองก็ไม่ได้มีท่าทีลังเลใจเลยแม้แต่สักวินาทีเดียว ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อมกับเอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบางเป็นประโยคที่ว่า

“ไหน ๆ ตอนนี้ก็ยังเป็นเวลากลางวันอยู่… หรือไม่ว่าจะตอนไหนๆ ก็ยังเป็นเวลากลางวันตลอด 24 ชม.อยู่ดีงั้นเดินทางไปดูเสียหน่อยก็แล้วกันเนอะ กะต้าก กะต้าก”

 พอหลังจากที่เธอได้ทำการเอ่ยคำพูดจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หญิงสาวค่อยๆ เริ่มทำการรัดสายของกระเป๋าเป้ให้แน่นมากยิ่งขึ้น ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการหันหลังให้ กับ ค่ายฮาล์ฟบลัดที่แสนอบอุ่น และเดินทางก้าวเรียวขาบางมุ่งหน้าไปสู่ตลาดลองไอซ์แลนด์ที่มีเพียงเสียงแว่วหนึ่งเป็นคำเชื้อเชิญให้ไปกะต้าก กุ๊กๆ กุ๊กๆ ดูเสียหน่อยนั่นเอง

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

05.08.2025 | 01:00 PM

กล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกายของเขากำลังส่งเสียงประท้วงอย่างพร้อมเพรียง มันไม่ใช่ความเจ็บปวดที่บาดลึกจากการต่อสู้, แต่เป็นความระบมที่น่ารำคาญใจ, เป็นเสียงสะท้อนของความน่าเบื่อหน่ายที่ถูกบังคับให้ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าในช่วงเช้าตรู่ รากฐานของการใช้ดาบ…มันถูกสร้างขึ้นจากหยาดเหงื่อและความอดทนที่เยือกเย็น

หลังจากการฝึกซ้อมที่สิ้นสุดลง, บุตรแห่งไทคีก็ใช้เวลาพักผ่อนอย่างเต็มที่ เขาไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากปล่อยให้ร่างกายได้ซ่อมแซมตัวเอง, และปล่อยให้สมองได้ประมวลผลข้อมูลชุดใหม่ที่ได้รับมา การอาบน้ำร้อนที่ยาวนานเป็นพิเศษช่วยบรรเทาความตึงเครียดของกล้ามเนื้อ, และเสื้อผ้าสะอาดที่ไร้รอยยับก็ช่วยฟื้นฟูความรู้สึกเป็นระเบียบของเขาให้กลับคืนมา

แต่เมื่อความเหนื่อยล้าทางกายจางหายไป, ความเบื่อหน่ายทางจิตใจก็เริ่มคืบคลานเข้ามาแทนที่

ค่ายฮาล์ฟบลัด…ด้วยตารางเวลาของวีนนี้ที่ไม่ตรงกับความต้องดานของเขาและสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย…

ดังนั้นเขาจึงต้องการตัวแปรใหม่…ต้องการกระดานหมากรุกที่แตกต่างออกไป

ด้วยความคิดนั้น, ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดก็ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เขาเดินออกจากเขตแดนเวทมนตร์ของค่าย, มุ่งหน้าไปยังป้ายรถประจำทางที่ดูธรรมดาและไร้พิษสงซึ่งตั้งอยู่ริมถนน, เป็นจุดเชื่อมต่อที่บอบบางระหว่างโลกสองใบ

ไม่นานนัก, รถประจำทางคันใหญ่ที่ดูเก่าและมีเสียงดังก็แล่นมาจอด, ประตูเปิดออกพร้อมกับเสียงฟู่ของลมที่ถูกปล่อยออกมา เขาก้าวขึ้นไป, จ่ายค่าโดยสารด้วยเงินปกติ, แล้วเลือกที่นั่งริมหน้าต่างที่อยู่หลังสุด, ที่ซึ่งเขาสามารถมองเห็นภาพทั้งหมดได้โดยไม่ต้องเป็นส่วนหนึ่งของมัน

รถออกตัว, พาเขาออกจากความคุ้นเคยของลองไอแลนด์, มุ่งหน้าสู่ใจกลางของความโกลาหลที่ถูกจัดระเบียบ—นิวยอร์กซิตี้

บุรุษชาวรัสเซียเอนหลังพิงกับกระจกที่เย็นเฉียบ, ปล่อยให้ร่างกายได้ผ่อนคลาย, แต่สมองของเขากลับยังคงทำงาน, เฝ้ามองละครชีวิตของผู้คนธรรมดาที่ขึ้นและลงจากรถ, วิเคราะห์การแต่งกาย, การแสดงออก, และปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างเงียบเชียบ

เมื่อรถประจำทางจอดลงที่ใจกลางเมือง, เขาก็ก้าวลงสู่ทางเท้าที่พลุกพล่าน, ปล่อยให้เสียงจอแจ, แสงสี, และกลิ่นอายของมหานครโอบล้อมกาย วันนี้เขายังไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน…ซึ่งนั่นก็คือความน่าสนใจของมัน

เขามาที่นี่เพื่อสังเกตการณ์…และเพื่อมองหาเกมใหม่ที่น่าลงทุน

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Jemena BELIEVER

Jimena Fernández

📅 วันที่: 8 สิงหาคม พุทธศักราช 2568

🌓 หัวข้อ: การเดินทางกลับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด

📍 สถานที่:  ประตู ของ ค่ายฮาล์ฟบลัด

หลังจากเหตุการณ์ที่เหตุการณ์ลึกลับและคำพูดที่แฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้งในบริเวณเซ็นทรัลปาร์คนั้นจบลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น หลังจากนั้นในเวลาต่อมา สาวน้อยจิน่าก็เริ่มใช้เวลาสักพักใหญ่ในการรวบรวมความคิดและความรู้สึกของเธอที่มีทั้งหมดอยู่เป็นระยะเวลาสักพักใหญ่ หลังจากที่หญิงสาวคิดได้เป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบางเดินทางไปยังตรงบริเวณป้ายรถเมล์ที่อยู่ตรงบริเวณใกล้ เคียง การก้าวเรียวขาบางในการเดินทางครั้งนี้ ของ สาวน้อย เป็นการก้าวเดินที่เต็มไปด้วยความมั่นคงที่สุดถึงแม้ว่าหัวใจ ของ เธอในตอนนี้ และ เวลานี้จะยังคงเต้นแรงไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและเต็มไปความคาดหวังกับเรื่องนี้มากก็ตาม

บรรยากาศที่อยู่รอบตัว ของ สาวน้อยจีน่าในตอนนี้ และ เวลานี้เต็มไปด้วยเสียงของผู้คนที่ต่างเดินผ่านไปผ่านมากันอย่างพลุกพล่าน แถมยังมีรถราวิ่งผ่านกันไปมาอย่างจ้าละหวั่น ก่อนที่ในเวลาต่อมาจะเริ่มมีสายลมค่อยๆ ทำการพัดพาเอาเสียง ของ ใบไม้และก็กลิ่นหอมจากดอกไม้ที่บริเวณปลายทางลอยมาปะทะเข้ากับที่ตรงบริเวณปลายจมูก ของ สาวน้อยจีน่าตัวเล็กๆ แบบเต็มๆ เปาเลยนะกะต้ากๆ

ในตอนนี้สาวน้อยตัวเล็กๆ อย่างจิน่า กำลังทำการเดินทางก้าวเรียวขาบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางโดยสารขึ้นไปนั่งอยู่ที่ตรงบริเวณรถเมล์โดยสารหมายเลขหนึ่ง รถเมล์โดยสารคันนี้ จะเป็นรถเมล์ที่นำพาเธอเดินทางกลับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัดได้ และก็มีค่าโดยสารเดินทาง ของ รถเมล์ไม่แพงอลยนะคะกะต้าก กะต้าก ก็แค่เพียง 5 ดอลลาร์ในมือทุกท่านเท่านั้นเองกะต้าก

ระหว่างทาง เธอก็เอาแต่นั่งสงบนิ่ง และค่อยๆ ทำการเหลียวมองผ่านตรงบริเวณหน้าต่างเธอเห็นภาพของเมืองที่กำลังแผ่ขยายออกไปอย่างกว้างไกล และเต็มไปด้วยละอองแดดอุ่น ๆ ค่อยๆทำการสาดส่องลงมากระทบลงตรงบริเวณใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน

ภายในหัวใจลึก ๆ ของ สาวน้อยจีน่าเริ่มที่จะมีความ รู้สึกถึงการเริ่มต้นใหม่ ความมุ่งมั่นที่ถูกจุดประกายขึ้นมา และก็เสียงกระซิบแห่งโชคชะตาที่ยังคงดังกึกก้องกังวานอยู่ในความคิดของเธออยู่ตลอดเวลา

หลังจากนั้นเป็นระยะเวลาแค่เพียงไม่นานเท่าไหร่นัก รถเมล์ที้สาวน้อยจีน่ากำลังทำการนั่งโดยสารอยู่ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการแล่น และ จอดสนิทลง ก่อนที่จะถึงบริเวณ ทางเข้า ของ ค่ายฮาล์ฟบลัด ซึ่งเธอเอง ก็สามารถเดินเท้า เข้าไปด้วยตัว ของ เธอเองได้ เพราะจากตรงนี้ไป ถึง บริเวณทางเข้าสู่ประตูค่ายฮาล์ฟบลัดก็แค่ 1 กิโลเมตรเอง ชิว ชิวมากๆ กะต้าก กุ๊กๆ กุ๊กๆ หลังจากที่จ่ายเงินค่าโดยสารรถเมล์ ให้ กับ คนขับรถเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้นพอเธอทำการ การก้าวเรียวขาบางเดินทาง ลงมาจากรถเมล์ได้เพียงแค่ไม่กี่วินาทีต่อมา หลังจากนั้นเธอก็ใช้พลังไก่น้อยกุ๊กๆ กุ๊กๆ และทำการก้าวเรียวขาบางในสไตล์ไก่จีน่าตัวเล็ก แต่ ยิมนักสติก และคาราเต้สายดำเต็มเหนี่ยว เดินทางมาหยุดยืนอยู่ที่ตรงบริเวณประตู ของ ค่ายฮาล์ฟบลัด พร้อม กับ ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือเรียวบาง ของ ตัวเธอเองไปทำการเปิดประตู ของ ค่ายฮาล์ฟบลัดออกกว้าง และรีบเดินทางกลับเข้าไปภายในบริเวณภายในด้านในของค่ายฮาล์ฟบลัดในทันที 

Laura HEROES

ทิฟฟานี

หน้าประตูค่าย

---

หลังจากช่วงก่อนหน้านี้ข้อความไอริสที่ติดต่อไม่ได้ทำ เอาคนทั้งบ้านแตกตื่นไปหมด รวมไปถึงหวานใจของลอร์ร่าไปด้วย แน่นอนว่า วุ่นวานไปหมด เพราะอีกฝ่ายวิ่งเข้าออกบ้านเป็นว่าเล่นไม่เป็นอันทำอะไรเลย

จนตอนนี้เหมือนว่าพี่ๆของบ้านเองก็จะทนไม่ได้ด้วยไม่ใช่เพราะเขาเข้าๆออกๆ บ้านหรอก เพราะห่วงยัยลิงลอร์ร่ามากกว่า หายเงียบไปหลายวันแล้ว นี้ก็ปาไปเดือนกว่าแล้วไม่ติดต่อเลยเลยด้วยซ้ำ มาๆหายๆ 

ทิฟฟานีเลยจำใจต้อง ขยับตัวเองและเเน่นอนว่าจะต้องมาเก็บเงินยัยน้องอยู่แล้ว ไปซื้อมือถือให้เธอนั้นหละ

เธอเดินออกไป พร้อมๆกับเจ้าคริสเตียน หนุ่มหล่อที่เข้าใจว่าตัวเองหล่อสุดในบ้าน ที่ตั้งแต่เรียนจบก็ไม่ค่อยจะยอมทำอะไรเท่าไรเลย ลากเขาออกไปเที่ยวน่าจะดี อย่างน้อยๆก็มีเพื่อนคุยให้รำคาญหูระหว่างทางบ้าง

" ไปกันเถอะ เดี๋ยวมืดก่อนนะ " เธอหันไปบอกตาคริสที่ยืนแบบมองนูนนี้ชักชาเสียจริง

" มาแล้วๆ " เขาตอบรับก่อนจะเดินลงไปโบกรถไปงานเทศกาลกัน

" แหม๊ รีบจริงๆ ถือว่าวันนี้จะไปเดทกับฉันก็ได้นะ " เขายังมีหน้ามากวนประสาทอีก สีหน้าของเขายิ้มๆ ก่อนจะหันมอง

" ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ " ทิฟฟานีหันไปพร้อมสงสายตาดุใส่น้องชายตัวเอง

---

ทิฟฟานีและ คริสเตียน เดินทางออกไปเที่ยวงาน Mobile Expo 2025 - 11 สค 68

Parida BELIEVER

ค่ายฮาล์ฟบลัด

วันที่: 08/09/2025

บันทึกลึกลับ ของ บุตรีเฮคาที ฉบับที่ 74

ภริดา อารยภักดีเทวราช หรือที่ทุกคนเรียกกันว่า ริดา ก้าวเดินอย่างสง่างามออกจากกระท่อมหมายเลข 20 ของเฮคาที มุ่งหน้าสู่เขตหน้าค่าย

​ยามเช้าตรู่ หมอกบางๆ ลอยอ้อยอิ่งเหนือพื้นดิน แสงอาทิตย์สีทองลอดผ่านกิ่งไม้สูงใหญ่ลงมาเป็นลำแสงราวกับม่านแห่งเวทมนตร์ เสียงลมกระซิบผ่านใบไม้ดังก้องคล้ายเพลงแห่งค่ายฮาล์ฟบลัดที่คุ้นเคย บรรยากาศอบอุ่นนี้ทำให้หัวใจของริดาเต็มไปด้วยความหวังและความตื่นเต้นกับ ภารกิจพิเศษที่สวนสนุกแดร์ยูนิเวอร์แซล ซึ่งกำลังรออยู่

​เธอเดินผ่าน เนินธาเลีย ที่มีต้นสนสูงตระหง่านราวกับผู้พิทักษ์ประจำค่าย ริดาเงยหน้ามองยอดสนที่ไหวเอนตามลม ราวกับเป็นสัญญาณลึกลับจากบรรพบุรุษและทวยเทพผู้ปกป้อง เธออดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นแนบอกพร้อมกล่าวคำขอบคุณในใจ

​เมื่อมาถึง ประตูค่ายฮาล์ฟบลัด ที่ตั้งตระหง่านจากเสาหินขนาดใหญ่ซึ่งสลักอักษรเวทมนตร์เรืองแสง ริดาหยุดชะงัก เธอหันกลับไปมองค่ายที่เป็นเหมือนบ้านอีกครั้ง ดวงตาสีนิลฉายแววแน่วแน่ "ฉันจะกลับมา...พร้อมความสำเร็จ" เธอพึมพำเสียงแผ่วเบา ราวกับคำสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเอง

​ริดาสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วค่อยๆ ก้าวผ่านประตู เส้นแบ่งระหว่างโลกมนุษย์และโลกของลูกครึ่งเทพ แรงสั่นสะเทือนเบาๆ ของเวทมนตร์ไหลวนรอบตัว เสียงคล้ายระฆังดังขึ้นแผ่วเบาขณะที่เธอเดินพ้นประตูไป ริดาไม่หันกลับมาอีก เธอมุ่งหน้าออกไปด้วยจิตใจที่เปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น ไม่หวั่นเกรงต่อความท้าทายใดๆ ที่จะเกิดขึ้นในภารกิจนี้

ภริดาเดินทางออกจากบริเวณประตูค่ายฮาล์ฟบลัดเพื่อไปทำงานยังตรงบริเวณสวนสนุก แดร์ยูนิเวอร์แซล

สถานที่: ประตูค่ายฮาล์ฟบลัด

หัวข้อ: ก่อนออกเดินทาง... ณ บ้านที่คุ้นเคย

Parida BELIEVER

ค่ายฮาล์ฟบลัด

วันที่: 10/09/2025

บันรูปภาพทึกลึกลับ ของ บุตรีเฮคาที ฉบับที่ 77

เฟลิทซ์ ไฟร์เยอร์อุ้มร่างที่หมดสติของริดาแนบอก วิ่งฝ่าแสงแดดร้อนระอุไปตามเส้นทางที่ทอดยาว ลมกลางวันโหมพัดปะทะใบหน้าและเส้นผมของเขาอย่างรุนแรง แสงแดดยามสายสาดกระทบผิวจนรู้สึกแสบ ความร้อนจากดวงอาทิตย์ทำให้เหงื่อผุดพรายเต็มหน้าผาก แต่เขาก็ไม่สนใจ มีเพียงความมุ่งมั่นและความห่วงใยเพื่อนที่บาดเจ็บสาหัสเท่านั้นที่เป็นแรงผลักดันให้เขาไม่หยุดแม้แต่ก้าวเดียว

​เสียงฝีเท้าของเฟลิทซ์กระทบพื้น “ตึก ตึก ตึก” ดังก้องสลับกับเสียงหอบหายใจหนักหน่วง เขาเร่งฝีเท้าผ่านทิวไม้เขียวขจีอย่างไม่ลดละ เสียงใบไม้สั่นไหวและเสียงนกร้องก้องไปทั่วป่า บรรยากาศยามกลางวันที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาช่างแตกต่างจากคืนที่ผ่านมาอย่างสิ้นเชิง

​ไม่นาน ประตูค่ายฮาล์ฟบลัด ก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้า ราวกับสัญญาณแห่งความปลอดภัยที่ปลดปล่อยความตึงเครียดจากหัวใจของเฟลิทซ์ไปเพียงชั่ววินาที เขากัดฟันแน่นและเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ดวงตาแข็งกร้าวมุ่งมั่นราวกับนักรบที่กำลังพาเพื่อนกลับจากสมรภูมิ

​ทันใดนั้นเอง ร่างของริดาที่อยู่ในอ้อมแขนก็เริ่มขยับเล็กน้อย เสียงครางแผ่วเบาดังลอดริมฝีปาก เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาคู่สวยพร่ามัวสู้แสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมา เธอพยายามปรับสายตาให้ชินกับความสว่างและเสียงรอบข้าง

​“เฟ... เฟลิทซ์... ที่ไหน...” เสียงของเธอสั่นเครืออ่อนแรงจนแทบไม่ได้ยิน

​เฟลิทซ์เหลือบตามองทันที ใบหน้าคมคายของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย แต่ก็ยังคงแฝงไว้ด้วยท่าทีเข้มแข็ง เขาไม่ยอมให้ริดารู้ว่าในใจกำลังร้อนรนเพียงใด

​“อย่าพูดเลยริดา... เธอยังไม่พร้อมจะขยับตัว ตอนนี้ต้องพัก!” เขาพูดเสียงเข้ม ดุดันแต่สั่นพร่าเล็กน้อย

​ริดาพยายามยกมือขึ้น แต่มือของเธอสั่นจนแทบไม่มีแรง เธอพยายามกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะพูดออกมาอย่างทุลักทุเล “แต่... ฉัน... สวนสนุก... โทรล์...”

​เฟลิทซ์กัดฟันแน่น ร่างกายของเธอยังสั่นระริก หายใจติดขัด และมีรอยเลือดซึมตามแผลถลอกหลายแห่ง เขาจึงรีบส่ายหน้าและตะคอกเสียงดัง “ชู่ว์! ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น! ตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอต้องทำคือ รอดชีวิต เข้าใจไหม!”

​คำพูดนั้นหนักแน่นราวกับคำสั่ง ริดาพยายามจะตอบ แต่สติของเธอเลือนรางเกินกว่าจะพูดได้ เธอจึงพยักหน้าแผ่ว ๆ ก่อนจะซบหน้าลงกับอกเขาอย่างหมดแรง

​แสงแดดส่องลอดผ่านช่องไม้และซุ้มเถาวัลย์ของประตูค่าย ในขณะที่เฟลิทซ์พาร่างเธอผ่านเข้ามา เสียงค่ายที่คึกคักดังขึ้นรอบด้าน ทั้งเสียงหัวเราะของเด็กค่ายที่กำลังฝึกซ้อม เสียงดาบปะทะกัน เสียงม้าเซนทอร์วิ่ง และเสียงลมพัดใบไม้ที่สั่นสะเทือน แต่สำหรับเฟลิทซ์แล้ว ทุกอย่างกลายเป็นเพียงเสียงรบกวน เขามุ่งมั่นเพียงอย่างเดียวคือการพาเพื่อนให้ถึงที่ปลอดภัยให้เร็วที่สุด

เฟลิทซ์ ไฟร์เยอร์ พาภริดา เดินทาง กลับเข้ามาถึงยังบริเวณประตูค่ายฮาล์ฟบลัด

​

​

สถานที่: ประตู ของ ค่ายฮาล์ฟบลัด 

หัวข้อ: ​สู้เพื่อเธอ

Parida BELIEVER

ค่ายฮาล์ฟบลัด

วันที่: 11/09/2025

บันรูปภาพทึกลึกลับ ของ บุตรีเฮคาที ฉบับที่ 92

ลมยามบ่ายพัดโชยอ่อนโยนนำพากลิ่นไอทะเลจากที่ไกลออกไป กลิ่นอายความเค็มจาง ๆ ทำให้บรรยากาศรอบค่ายฮาล์ฟบลัดดูมีชีวิตชีวาขึ้นเป็นพิเศษ แม้จะอยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สาดส่องแต่กลับไม่รู้สึกร้อนอบอ้าว

​ริดา อารยภักดีเทวราช หรือ ริดา ที่ใคร ๆ ก็เรียกอย่างสนิทสนม ยืนอยู่กลางลานฝึกซ้อม ดวงตากลมโตเป็นประกายเมื่อมองไปยังเส้นขอบฟ้าสีทอง เธอเพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจประจำวัน นั่นคือการตรวจตราอาณาเขตเวทมนตร์รอบค่ายก่อนจะเริ่มภารกิจผจญภัยใหม่

​หญิงสาวปาดเหงื่อบนหน้าผากแล้วถอนหายใจยาวอย่างโล่งใจ

“เรียบร้อยดี… ไม่มีอะไรผิดปกติ” เธอพึมพำกับตัวเองแล้วหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กขึ้นเตรียมออกเดินทาง

​เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นจากด้านหลัง เฟลิทซ์ ไฟร์เยอร์ ปรากฏตัวขึ้นพร้อมรอยยิ้มกว้างและแววตาขี้เล่น

“ริดา! ดูเหมือนเธอพร้อมแล้วนะ…หรือว่าเหนื่อยเกินไปจนมองไม่เห็นฉัน?” เขาหยอกพลางยักคิ้ว

​ริดาแอบหัวเราะเบา ๆ และเบิกตากว้างขึ้น

“โอ้ ไม่ล่ะ…ฉันเห็นนายชัดเจนเลยนะ…แม้จะพยายามแกล้งฉันก็เถอะ” เธอว่าแล้วขยิบตาให้ เฟลิทซ์ถึงกับหัวเราะลั่น

“ฮ่า ๆ ต้องระวังไว้หน่อยแล้วสิ สายตาแบบนั้นมันไม่ธรรมดาเลยนะริดา” เขาตอบพร้อมใช้ศอกกระทุ้งเธอเบา ๆ

​ริดาหัวเราะคิกคักแล้วยักไหล่อย่างร่าเริง

“นายเองก็ระวังตัวไว้เหมือนกัน…ฉันอาจจะไม่ได้อ่อนโยนอย่างที่นายคิดนะ เฟลิทซ์” เธอแกล้งพูดแล้วหันไปมองท้องฟ้า

​ทั้งสองเดินเคียงข้างกันออกจากบริเวณเนินเขาฮาล์ฟบลัด ผ่านต้นสนแห่งธาเลียที่ตั้งตระหง่านราวผู้พิทักษ์ เสียงใบไม้ไหวและเสียงนกร้องสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นขึ้นอีกเท่าตัว แต่การหยอกล้อกันของทั้งคู่ยิ่งเพิ่มรอยยิ้มให้กับช่วงบ่ายนี้

​เมื่อมาถึงประตูค่าย เฟลิทซ์ยื่นมือมาให้ริดาพร้อมรอยยิ้มที่อ่อนโยน

“ไปกันเถอะ…หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล และฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เธอเดินไปคนเดียวเด็ดขาด”

ริดามองมือที่ยื่นมาแล้วขยิบตาให้เขาเล็กน้อยอย่างน่ารัก

“ฉันพร้อมแล้ว…ไปกันเลย…แต่ก็อย่าคิดว่าจะแหย่ฉันได้ง่าย ๆ นะ”

​เฟลิทซ์หัวเราะเบา ๆ แล้วบีบมือเธออย่างแผ่วเบา

“โอ้…ถ้างั้นเราก็คงจะสนุกกันตลอดทางเลยสิ ริดา”

​ทันทีที่ก้าวออกจากประตูค่าย ลมยามบ่ายก็พัดโชยราวกับคำอวยพรจากเทพเจ้า ทั้งสองเดินเคียงข้างกันไปตามเส้นทางที่ทอดยาวสู่โลกภายนอก มุ่งหน้าสู่ตลาดลองไอซ์แลนด์ ตลาดเวทมนตร์ที่คึกคัก เต็มไปด้วยของหายาก และบรรยากาศแปลกใหม่ที่รอให้พวกเขาไปสำรวจ

​ริดาเหลือบมองเฟลิทซ์แล้วกระซิบ

“นี่คงเป็นการผจญภัยครั้งใหม่ของเรา…ใช่ไหม?”

“แน่นอน…และครั้งนี้…เราจะต้องกลับมาพร้อมกับเรื่องราวที่โคตรจะเจ๋งเลย!” เขาตอบพร้อมดวงตาที่เป็นประกาย

​ระหว่างทางทั้งสองต่างหยอกล้อกันไปมาพร้อมกับเสียงหัวเราะเบา ๆ รอยยิ้มและสายตาที่สื่อถึงกันโดยไม่ต้องมีคำพูดมากมาย ช่วงบ่ายนี้เต็มไปด้วยความสนุก ความสดใส และความตื่นเต้นของการผจญภัยครั้งใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

​

สถานที่: ประตูค่าย

หัวข้อ: ​เมื่อการผจญภัยเริ่มต้นขึ้น...พร้อมกับรอยยิ้มของเธอ

Parida BELIEVER

ค่ายฮาล์ฟบลัด

วันที่: 13/09/2025

บันรูปภาพทึกลึกลับ ของ บุตรีเฮคาที ฉบับที่ 94

หลังจากการต่อสู้จบลง ความวุ่นวายที่เคยปกคลุมตลาดลองไอช์แลนด์ค่อย ๆ จางหายไป เหลือไว้เพียงกลิ่นคาวเลือดและควันไฟที่ยังคงอบอวลอยู่ เสียงตะโกนโกลาหลแปรเปลี่ยนเป็นความเงียบสงัด มีเพียงเสียงลมยามเย็นที่พัดผ่านซอกซอยแคบ ๆ ที่ครั้งหนึ่งเคยคึกคัก

​ภริดา อารยภักดีเทวราช หรือ ริดา ยืนหอบหายใจถี่ ๆ สายตาคมกริบของเธอยังคงจับจ้องไปยังจุดที่อสูรกายได้สลายหายไปเป็นเถ้าธุลี ความเหนื่อยล้าฉายชัดในดวงตา แต่ก็มีประกายแห่งชัยชนะวาบขึ้นมาเหมือนเปลวไฟเล็ก ๆ

​เฟลิทซ์ ไฟร์เยอร์ ยืนอยู่ข้าง ๆ ไหล่กว้างของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลและเสื้อผ้าที่ฉีกขาด แต่สีหน้ากลับสงบนิ่ง เขาสูดหายใจลึกข่มความเจ็บปวดไว้ ก่อนจะหันไปมองริดาด้วยสายตาเป็นห่วงปนภาคภูมิใจ

​“ริดา... เธอโอเคไหม? เมื่อกี้เธอเสี่ยงมากไปนะ” เฟลิทซ์ถามด้วยเสียงทุ้มนุ่มที่แผ่วเบาแต่หนักแน่น

​ริดาหันมาสบตาเขา รอยยิ้มบางผุดขึ้นบนริมฝีปาก เธอพยายามซ่อนความเหนื่อยล้าไว้

​“ฉันไม่เป็นไรหรอก เฟลิทซ์... ถ้าไม่มีนายคอยสนับสนุน ฉันคงไม่รอดแน่ ๆ” เธอพูดพร้อมสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อปรับจังหวะหัวใจที่ยังเต้นแรง

​เฟลิทซ์ขยับเข้ามาใกล้ มือใหญ่ของเขาค่อย ๆ เช็ดคราบเลือดบนแก้มเธออย่างแผ่วเบา ความอบอุ่นจากสัมผัสนั้นทำให้ริดารู้สึกปลอดภัยอย่างประหลาด

​“ไปเถอะ กลับค่ายกัน” เขากล่าวเรียบ ๆ แต่แฝงด้วยความอ่อนโยน

​ริดาพยักหน้า ทั้งคู่ค่อย ๆ เดินออกจากตลาดที่บัดนี้กลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง ภายใต้ท้องฟ้าสีส้มเรื่อของยามสนธยา เส้นทางกลับค่ายทอดยาวผ่านทุ่งหญ้าที่ลมพัดพริ้ว เสียงใบไม้เสียดสีกันคล้ายเสียงกระซิบขับกล่อมให้หัวใจของทั้งสองคลายความตึงเครียด

​ระหว่างทาง ริดาแอบเหลือบมองเฟลิทซ์เป็นระยะ แผ่นหลังกว้างของเขาทำให้เธอรู้สึกมั่นคงและปลอดภัย จนความเหนื่อยล้าที่เกาะกุมค่อย ๆ จางหายไป

​เมื่อมาถึง ประตูค่ายฮาล์ฟบลัด แสงสีทองจากคบเพลิงสะท้อนในดวงตาของทั้งคู่เป็นประกายงดงาม ราวกับต้อนรับวีรบุรุษผู้กลับจากสมรภูมิ เฟลิทซ์หันมามองริดาพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ

​“ถึงแล้ว... กลับบ้านของเรา”

​ริดาสูดลมหายใจลึก ความอบอุ่นเอ่อท้นในอก เธอพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยตอบด้วยเสียงแผ่ว “ใช่... กลับบ้าน”

​แล้วทั้งคู่ก็เดินข้ามผ่านประตูค่ายเข้าสู่ความปลอดภัย ทิ้งเรื่องราวการต่อสู้ที่ตลาดลองไอช์แลนด์ให้กลายเป็นตำนานบทใหม่ในความทรงจำของพวกเขา

เดินทางกลับถึงค่ายฮาล์ฟบลัด

​

สถานที่: ประตูค่าย

หัวข้อ: ​เมื่อการต่อสู้จบลง...