- เกียรติยศ
- 1933
- ความกล้า
- 4954
- ความศรัทธา
- 2100
- STR
- 84+46
- INT
- 115+98
- LUK
- 54+26
- POW
- 120+220
- CHA
- 66+89
- VIT
- 73+86
|
White Swan in The Ocean
Special Training with BRO 10/10
27th July 2025 9 AM - 2 PM
ในวันที่สี่ของการอยู่บนเรือกลางทะเล แสงแดดตอนสายส่องลงมาจนผิวน้ำเปล่งประกายเป็นระยิบสีฟ้าอมเขียว ใต้น้ำมีฝูงปลาขนาดเล็กว่ายวนอยู่เป็นวงรอบโขดหิน เจโรมกำลังนั่งคุกเข่าริมขอบเรือ ล้วงมือแตะน้ำเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้าหันมามองเธอ
“วันนี้มาลองดูว่าปลามันจะฟังเธอมั้ย”
ริปลีย์เดินมาหยุดข้าง ๆ เขา ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งคุกเข่า หัวใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะนักตั้งแต่เช้า—แต่เธอพยายามซ่อนมันไว้ เธอมองผืนน้ำเบื้องหน้า ก่อนจะเอื้อมมือออกไปแตะผิวทะเลอย่างแผ่วเบา
“ไม่ต้องพูดอะไร” เจโรมเอ่ยเสริม “ใช้ใจเธอสื่อสาร จำได้ว่าเคยเห็นเธอคุยกับฮิปโปแคมปัสที่ค่าย ทำเหมือนกันเลย”
ลมทะเลพัดเฉียดแก้ม ฟองคลื่นเบาบางเคลื่อนผ่านมือเธอไป เหมือนสายน้ำกำลังฟัง แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะไว้ใจเธอดีหรือไม่ ริปลีย์ค่อย ๆ หลับตา ปล่อยให้เสียงรอบข้างค่อย ๆ เลือนหาย เสียงคลื่น เสียงลม เสียงเสื้อผ้าไหวในลม เหลือเพียงจังหวะของหัวใจตัวเอง กับความรู้สึกที่ส่งลงไปในน้ำ
นี่…มาหากันหน่อยสิ ฉันเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก อยากเจอพวกเธอน่ะ
วินาทีนั้นเอง เธอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างแตะปลายนิ้ว เมื่อเธอลืมตาขึ้น ปลาหางเหลืองสามสี่ตัวว่ายเข้ามาใกล้ ปลาวนรอบปลายนิ้วเธอหนึ่งรอบ ช้า ๆ และไม่มีความกลัว ก่อนจะว่ายถอยกลับไปอย่างสงบ
ริปลีย์ไม่ได้พูดอะไร—แต่การหันไปยักคิ้วใส่พี่ชายข้าง ๆ เป็นการอวดอย่างนึงว่า ดูสิ เธอเองก็ไม่ใช่ขี้หมูขี้หมานะ
เจโรมยิ้มมุมปากอย่างหมั่นไส้ไอ้เด็กคนนี้
“เก่งจริง ๆ ไอ้เด็กตัวแค่นี้”
“เก่งสิ คุยกับฮิปโปแคมปัสที่ค่ายก็ทำมาแล้ว”
“นั่นน่ะมันคุ้นคนในค่ายแล้วเถอะ ปลาตัวเล็ก ๆ ขี้กลัวพวกนี้ต่างหากถือว่าทำได้ดีมาก แล้วก็สมแล้วที่มีภาษีของสายเลือดโพไซดอน”
เธอลองฝึกพูดคุยก่อนสักพักแล้วเริ่มที่จะลองออกคำสั่งง่าย ๆ อย่างการขอเปลือกหอยเล็ก ๆ ใต้ทะเลมาให้เธอสักอันได้ไหม ปลาพวกนั้นทำท่าทางเหมือนจะเข้าใจก่อนจะว่ายหายลงไปราว ๆ เกือบสิบนาทีได้ก่อนจะโผล่ขึ้นมาพร้อมกับเปลือกหอยจริง ๆ นี่คือครั้งแรกที่เธอลองออกคำสั่งกับสัตว์น้ำ นี่นะน่าทึ่งสุด ๆ
“เยี่ยมมากริปลีย์ ได้เวลาวิชาต่อไปแล้ว”
เขาลุกขึ้นยืน แน่นอนว่าริปลีย์ต้องยืนตามอยู่แล้ว ก่อนที่เธอจะมองว่าเขากำลังจะทำอะไร เจโรมยื่นมือขึ้นมาตรงหน้าผืนท้องทะเลสักพักก่อนที่มวนน้ำจะก่อตัวขึ้นเป็นเส้นเกลียวล่องลอยขึ้นจากทะเลมาหมุนวนตามนิ้วเรียว
“อย่างเจ๋ง”
เสียงใสเอ่ยออกมา ดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย การควบคุมน้ำของเธอมักจะทำได้ตอนคับขันจวนตัวเสมอ ราวกับว่าพวกมันขับเคลื่นแค่เพื่อปกป้องเธอไม่ได้เชื่อฟังเธอขนาดนั้น เจโรมหยุดทุกสิ่งก่อนจะหันมาทางริปลีย์เพื่อให้เธอได้ทำตาม
“ทำตามสิ ได้เวลาฝึกควบคุมน้ำแล้ว ให้เธอลองควบคุมปริมาณน้ำ การเคลื่อนไหว และสมาธิ จำไว้ว่าถ้าเธอสติแตก น้ำของเธอก็จะแตกตัวกระจายตามสติเธอแน่นอน”
เขาถอยออกมาเล็กน้อย ให้พื้นที่กับเธอโดยไม่พูดอะไรต่อ ริปลีย์สูดลมหายใจ ยกมือขึ้นช้า ๆ ฝ่ามือหงายเหนือทะเล เธอรู้สึกถึงความเย็นที่พุ่งมาตามเส้นเลือดที่ฝ่ามือ ชีพจรเต้นชัดเจนขึ้นทันที
เธอลองจับสัมผัสของสายน้ำ — ลมหายใจของตัวเอง กับแรงสั่นในท้องทะเลที่อยู่เบื้องหน้า
แล้ว…
พรึบ
ละอองน้ำหยดหนึ่งค่อย ๆ ลอยขึ้นจากผิวน้ำ — ช้า…ช้ามากจนแทบมองไม่เห็นว่าเคลื่อน มันลอยสั่นคลอนเหมือนลูกโป่งที่ไม่มีใครผูกเชือก ผิวน้ำสั่นตาม ริปลีย์ยกปลายนิ้วขึ้น หมุนช้า ๆ หยดน้ำตอบสนอง — มันหมุนตาม เธอรู้สึกได้ว่ามัน “ฟัง” เธออยู่…
“อย่าตั้งใจมากเกินไป” เจโรมพูดเสียงต่ำ “เธอไม่ต้อง ‘บังคับ’ น้ำ เธอแค่ต้อง ‘ใช้ใจสื่อสาร’”
นิ้วของเธอหมุนอีกครั้ง — รอบนี้เนียนกว่าเดิม หยดน้ำค่อย ๆ ก่อตัวกลมรอบปลายนิ้วคล้ายเส้นด้ายโปร่งใสที่วาดเส้นโค้งอยู่ในอากาศ
แต่แล้ว… จังหวะหายใจของเธอขาด เธอคิดเรื่อง “ถ้าหยดน้ำแตกล่ะ?”
และใช่ — มันแตกทันที
แฉะ! น้ำสาดกระเซ็นใส่เธอเองจนหน้าผากเปียก เจโรมหลุดหัวเราะเสียงต่ำ
“ก็เตือนแล้วว่า ถ้าเธอสติแตก น้ำก็แตกตาม”
ริปลีย์ทำหน้ามุ่ยทันที เธอปาดน้ำออกจากข้างแก้ม หัวเราะหายเครียดเป็นครั้งแรกของวัน เจโรมเดินกลับมาข้าง ๆ ไม่ได้สอนเพิ่ม แค่พูดเบา ๆ
“ดีแล้วล่ะ...ครั้งแรกทำได้ขนาดนี้ ถือว่าเกินคาด พอเธอควบคุมน้ำได้เมื่อใจสงบ วันหนึ่งเธอจะควบคุมมันได้แม้ตอนที่เธอสติแตกแค่ไหนก็ตาม”
เปิดใช้งานเอฟเฟค
ปฏิสัมพันธ์กับ เจโรม ปาร์ค ซึงยอน
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย
ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)
@God
|
|