[เนินฮาล์ฟบลัด] ต้นสนธาเลีย

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

01.08.2025 | 06:00 AM

เส้นทางลูกรังที่ขนานไปกับแนวเขตแดนของค่ายนำพาพวกเขามายังจุดรวมพลที่คุ้นเคย—ต้นสนของธาเลีย ที่ซึ่งขนแกะทองคำยังคงส่องประกายเรืองรองอย่างนุ่มนวล, ขับไล่ความเยือกเย็นของรุ่งอรุณที่ไม่มีวันสิ้นสุดออกไปเล็กน้อย

ที่นั่น, กลุ่มเดมิก็อดกลุ่มเล็กๆ ราวสี่ห้าคนกำลังยืนรออยู่แล้วด้วยท่าทีที่สงบนิ่งและมีวินัย พวกเขาไม่ได้พูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง, แต่กลับยืนเว้นระยะห่าง, ร่างกายอยู่ในท่าเตรียมพร้อม, ราวกับเป็นหน่วยรบพิเศษที่กำลังรอรับคำสั่ง ไม่ใช่กลุ่มวัยรุ่นที่ตื่นมาวิ่งตอนเช้า และทันทีที่บุตรแห่งไทคีปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับผู้นำของพวกเขา, สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่เขาเป็นจุดเดียว, เป็นแววตาที่เต็มไปด้วยการประเมิน, ความสงสัย, และการท้าทายเล็กๆ

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้หวั่นไหวต่อสายตาเหล่านั้น สมองของเขาเริ่มทำงานโดยอัตโนมัติ, ประเมินและวิเคราะห์ ‘สินทรัพย์ที่มีชีวิต’ กลุ่มใหม่ที่เขาต้องร่วมงานด้วย—จุดแข็ง, จุดอ่อน, และลำดับชั้นทางอำนาจที่มองไม่เห็นภายในกลุ่ม

"ทุกคน" เอมีเลียเอ่ยขึ้น, น้ำเสียงของเธอชัดเจนและเปี่ยมด้วยอำนาจ, ดึงความสนใจของทุกคนกลับมาที่เธอ "นี่คือเด็กใหม่…เขาจะมาร่วมฝึกกับเรา"

ไม่มีเสียงทักทาย, ไม่มีคำถาม, มีเพียงการพยักหน้ารับอย่างพร้อมเพรียง

"กิจกรรมในเช้านี้…คือการวิ่งจ็อกกิ้ง" ธิดาแห่งซุสประกาศ "ไม่ใช่เพื่อการพักผ่อน, แต่เพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายขั้นพื้นฐาน ความอดทนและความแข็งแกร่งคือรากฐานของทุกการต่อสู้"

"เริ่มได้"

คำสั่งสั้นๆ นั้นเป็นเหมือนสัญญาณปล่อยตัว ไม่ได้มีเสียงตอบรับใดๆ นอกจากเสียงฝีเท้าที่เริ่มออกตัวพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียง, วิ่งไปตามเส้นทางลูกรังที่ทอดยาวเลียบไปกับป่าและทะเลสาบ เขาไม่ได้พยายามจะวิ่งนำหน้าหรือแสดงความโดดเด่นออกมา, เขาเพียงแค่รักษาระยะห่างและจังหวะการวิ่งให้สม่ำเสมอ, กลมกลืนไปกับคนอื่นๆ ลมหายใจของเขาสงบนิ่งและเป็นระเบียบ, เป็นการใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี

พวกเขาเลียบไปตามชายฝั่งของทะเลสาบแคนู, ไอเย็นจากผิวน้ำช่วยบรรเทาความร้อนที่เริ่มจะก่อตัวขึ้นในร่างกาย แสงสีทองอ่อนจางของรุ่งอรุณที่ไม่มีวันสิ้นสุดสะท้อนอยู่บนผิวน้ำที่นิ่งสงบ, สร้างภาพที่งดงามแต่กลับแฝงไว้ด้วยความรู้สึกที่ผิดเพี้ยนของกาลเวลาที่หยุดนิ่ง

มันคือบททดสอบความอดทนที่เรียบง่าย, คือการกรองผู้ที่อ่อนแอที่สุดออกไปโดยไม่ต้องออกแรงสั่งสอน และบุตรแห่งไทคีก็เข้าใจในเจตนานั้นดี เขาไม่ได้สนใจทิวทัศน์, ไม่ได้สนใจเสียงหอบของคนอื่น, แต่เขากำลังฟังเสียงของร่างกายตัวเอง, ควบคุมทุกจังหวะการหายใจและทุกย่างก้าวให้มีประสิทธิภาพสูงสุด

Train with Amelia (1/10)

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Ripley HEROES

White Swan in The Ocean

I’m Gonna Be The Number 29 7/7
2nd August 2025 4.30 - 7.30 PM

   เฮลิปคอปเตอร์ของแม็กลีนได้เดินทางจากไตรลิทตรงมาโดยหยุดพักเติมเชื้อพลังงานหนึ่งครั้งและตอนนี้ได้เดินทางมาจนถึงสถานที่ที่เธอคุ้นเคยเรียบร้อยแล้ว ยานพาหนะแสนสะดวกสบายค่อย ๆ ลดระดับลงพร้อมกับค่อย ๆ ดับเครื่องเพื่อให้ผู้โดยสารได้เปิดประตูลงจากรถดี ๆ ณ ตอนนั้นเองที่ดวงตากลมมองลงจากเฮลิคอปเตอร์ ได้เห็นเข้ากับร่างของรุ่นพี่ไพเพอร์รอต้อนรับอยู่

   “ว่าไงดาราดัง กลับมาแล้วหรอ?”

   “รุ่นพี่ไพเพอร์คะ ซีรีส์ยังไม่ทันจะถ่ายเสร็จก็รีบชงจัง บทฉันตายตั้งแต่ช่วงครึ่งแรกของซีรีส์ด้วยซ้ำอาจจะไม่ได้มีกระแสอะไรนักก็ได้”

   เอ่ยจบเธอก็ลงมาหัวเราะที่พื้นดินของเนินค่ายฮาล์ฟบลัดไม่ห่างจากต้นสนธาเลียเท่าไหร่ ไพเพอร์เห็นแบบนี้ก็ยกยิ้มพอใจที่รุ่นน้องของเธอดูจะแฮปปี้กับงานที่ได้ทำไป

   “ต้องบิ้วก่อนสิ ถ่ายซีรีส์ครั้งแรกเป็นยังไงบ้าง ?”

   “ดีค่ะ ได้ทำอะไรที่อยากลองทำแบบนี้ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี ได้เจอเพื่อนใหม่ อ้อ เชลฝากความคิดถึงมาให้ด้วยค่ะ”

   “ได้ยินแบบนี้ฉันก็ดีใจนะ เอ้านี่” ไพเพอร์เอ่ยก่อนจะยื่นเข็มกลัดและค่าตัวให้รุ่นน้องตรงหน้า “ค่าตัวที่ถ่ายงานครั้งแรก แล้วก็อันนี้เข็มกลัดสำหรับเธอ เป็นการบ่งบอกว่าเธอเป็นดาราในสังกัดของฉันแล้วก็คุณพ่อแล้วยังไงล่ะ”

   ริปลีย์ได้รับของจากรุ่นพี่ไพเพอร์ แม็กลีนก็รีบเอาเข็มกลัดมากลัดกับเสื้อข่าวสีส้มของเธอและเท้าเอวอย่างภาคภูมิใจสุด ๆ

   “ขอบคุณมากค่ะรุ่นพี่ ดีใจที่ได้ร่วมงานนะคะ”

   น้ำเสียงหวานเอ่ยก่อนจะยื่นกระเช้าดอกไม้ให้รุ่นพี่ของเธอเป็นของฝากและของแทนคำขอบคุณสำหรับงานที่ทำให้เธอได้รับอะไรดี ๆ มากมายเชียว ทั้งสองยกยิ้มให้กันสักพักก่อนที่จะชวนกันเดินกลับค่าย โดยมีฉากหลังเป็นเฮลิคอปเตอร์ที่สตาร์ทเครื่องปั่นใบพัดและเดินทางกลับไปยังสถานที่ที่มันควรจอดอย่างบ้านแม็กลีน

  

   ของรางวัลผ่านงาน
   +2 Level up, 1300 USD, +50 เกียรติยศ
   เข็มกลัดทีมไพเพอร์
   +50 ความสนิทสนมกับไพเพอร์

เปิดใช้งานเอฟเฟค

ปฏิสัมพันธ์กับ ไพเพอร์ แม็กลีน
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย
ให้ กระเช้าผลไม้แก่ ไพเพอร์ แม็กลีน ให้สิ่งที่ชอบที่สุดกับ NPC จะได้รับ +20 แต้มมิตรภาพ

ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)

@God

Nymeria HEROES

29-07-2025 07.20 AM

I want to be your everything little darling

 สายลมยามเช้าที่ยอดเนินฮาล์ฟบลัดพัดพาเอาความหนาวเย็นและกลิ่นของใบสนอันคุ้นเคยมาปะทะใบหน้า มันคือสายลมแห่งการเริ่มต้นและอำลาในเวลาเดียวกัน ทุกย่างก้าวที่เหยียบย่ำขึ้นมาบนเนินแห่งนี้รู้สึกหนักอึ้งกว่าครั้งไหนๆ ราวกับว่าผืนดินเองก็กำลังจะรั้งไม่ให้จากไป

แต่ที่ปลายทางนั้น โชคชะตากำลังรออยู่

ภาพแรกที่ปรากฏแก่สายตาก็เพียงพอที่จะทำให้ลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ ไม่ใช่เพราะต้นสนของธาเลียที่ยังคงตั้งตระหง่านท้าทายกาลเวลา หรือมังกรพีลีอุสที่นอนขดอยู่รอบโคนต้นและส่งเสียงกรนครอกฟี้ราวกับเครื่องจักรไอน้ำขนาดมหึมา แต่เป็นเพราะสิ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ มัน

เฟสตัส

มังกรสัมฤทธิ์ตัวนั้นใหญ่โตกว่าที่จินตนาการไว้หลายเท่า เกล็ดโลหะแต่ละชิ้นสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเช้าจนส่องประกายวาววับราวกับทองคำ ดวงตาทับทิมของมันกำลังหมุนไปมา ส่งเสียงคลิกเบาๆ อย่างมีชีวิตชีวา ไอน้ำร้อนพวยพุ่งออกมาจากรูจมูกเป็นระยะ มันไม่ได้เป็นเพียงแค่เครื่องจักร แต่คือชีวิต คือจิตวิญญาณที่ถูกหลอมรวมเข้ากับกลไกอันซับซ้อนได้อย่างน่าอัศจรรย์

“ให้ตายเถอะแคลร์” เจ้าของนัยน์ตาลึกลับพึมพำกับตัวเองเบาๆ “นั่นมันงานศิลปะที่เคลื่อนไหวได้ชัดๆ”

“ศิลปะที่ดูเหมือนจะพ่นไฟใส่บ้านใครก็ได้ถ้ามันหงุดหงิดน่ะสิ” วิญญาณแม่มดสาวตอบกลับอย่างไม่ไว้ใจนัก

ข้างๆ เจ้ามังกรยักษ์คือร่างของคนสองคน ลีโอ วัลเดซ กำลังวิ่งวุ่นตรวจเช็กกลไกตามลำตัวของเฟสตัสพลางฮัมเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่คาลิปโซยืนมองดูด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยความเอ็นดูและความสงบนิ่งราวกับเป็นผืนน้ำที่ไร้คลื่นลม ทั้งสองหันมามองทันทีที่รู้สึกได้ถึงการมาเยือน

“มาแล้วเหรอยัยน้องเล็ก!” ลีโอทักทายเสียงดัง “เกือบจะสายแล้วนะเนี่ย เฟสตัสเริ่มจะหิวอาหารเช้าแล้วนะจะบอกให้”

“ขออภัยที่ให้รอ” ร่างอรชรตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก “พอดีว่าแวะเตรียมเสบียงมาให้ทุกคนด้วย”

ว่าแล้วมือที่สวมถุงมือก็ล้วงเข้าไปในแหวนดาราจรัสก่อนจะหยิบเอากล่องอาหารที่ยังอุ่นๆ ออกมาสามกล่อง กลิ่นหอมของเนื้อย่างและเครื่องเทศลอยออกมาเตะจมูกทันที

“ทาโก้?” ดวงตาของลีโอเป็นประกาย “เธออ่านใจฉันได้รึไงเนี่ย! นี่มันของโปรดฉันเลยนะ!”

“ก็แค่อาหารมื้อง่ายๆ สำหรับการเดินทางไกลค่ะ” ว่าที่แม่มดสาวกล่าวเรียบๆ พลางยื่นกล่องให้ทั้งสองคน

ขณะจัดการกับอาหารเช้ามื้อแรกของภารกิจ แผนการเดินทางก็ถูกหยิบยกขึ้นมาหารือกันอีกครั้ง

“เอาล่ะ จุดหมายแรกที่แน่ชัดของเราคือดีทรอยต์ ‘นครแห่งจักรกล’” ผู้สวมแหวนผีสิงกล่าวเปิดประเด็น

“ใช่ แต่บินตรงจากที่นี่ไปเลยมันเสี่ยงเกินไปหน่อย” ลีโอกล่าวพลางเคี้ยวทาโก้ตุ้ยๆ “เราควรจะหาทางแฝงตัวเข้าไปในโลกมนุษย์ก่อน”

“ฉันอาจจะพอมีข้อแนะนำ” คาลิปโซที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น น้ำเสียงของหล่อนนุ่มนวลและเปี่ยมด้วยปัญญาที่สั่งสมมานานนับศตวรรษ “คำว่า ‘นครแห่งจักรกล’ อาจจะไม่ได้หมายถึงแค่รถยนต์เสมอไป มันอาจจะหมายถึงเครื่องจักรขนาดใหญ่อื่นๆ ก็เป็นได้” ดวงตาสีอัลมอนด์ของหล่อนมองตรงมาที่ไนท์ “อย่างเช่น รถไฟ ที่นิวยอร์กมีสถานีรถไฟที่ใหญ่ที่สุดและซับซ้อนที่สุดแห่งหนึ่งของโลกอยู่ บางทีเบาะแสแรกอาจจะอยู่ที่นั่นก็ได้”

มันคือมุมมองที่เฉียบแหลมและไม่คาดคิดมาก่อน ไนท์และลีโอมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วยโดยพร้อมเพรียง

“เยี่ยมไปเลยที่รัก สมกับที่เป็นเทพีแห่งเกาะอัจฉริยะ!” ลีโออุทานอย่างตื่นเต้นกับการตีความของแฟนสาวคนสำคัญ “งั้นก็ไปกันเลย! มุ่งหน้าสู่นครนิวยอร์ก!”

สิ้นเสียงประกาศอันกึกก้อง การผจญภัยที่เดิมพันด้วยชะตากรรมของโลกก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

ลีโอปีนขึ้นไปบนคอของเฟสตัสอย่างคล่องแคล่ว ตามด้วยคาลิปโซที่ขยับขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายอย่างสง่างาม ส่วนไนท์ก็เลือกที่จะนั่งบริเวณช่วงกลางลำตัวของมังกร เธอก็ไม่ได้อยากจะแยกคุ่รักมาคั่นเป้นก้างอยู่ตรงนี้แต่ทำยังไงได้มือใหม่หัดขี่มังกรเหล็ก ขอทำชั่วโมงบินให้สูงก่อนไปซ้อนท้ายมึนๆ ได้ร่วงตั้งแต่ยังไม่ทันพ้นลองไอซ์แลนด์แน่ มือสัมผัสได้ถึงแผ่นโลหะที่ยังคงอุ่นร้อนและแรงสั่นสะเทือนจากกลไกภายในที่ทำงานอย่างต่อเนื่อง

“จับแน่นๆ ล่ะ น้องใหม่! เราจะซิ่งกันแล้ว ไปเลยเฟสตัส!” ลีโอตะโกนบอก

เฟสตัสส่งเสียงคำรามลั่นอีกครั้ง ก่อนที่ปีกโลหะมหึมาจะกระพือลงอย่างรุนแรง ส่งร่างของมันทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าสีครามที่สดใส ทิ้งค่ายฮาล์ฟบลัดและชีวิตอันสงบสุขไว้เบื้องหลัง เหลือเพียงภารกิจตามหารัตติกาลที่สาบสูญและอนาคตที่ไม่สามารถคาดเดาได้รออยู่เบื้องหน้า

****

เริ่มต้นการเดินทาง คำพยากรณ์รัตติกาลที่สาบสุญ

****

อวยลีโอใช้ 5000 เกียรติยศ +250 ความสนิทสนม

[NPC-23] ลีโอ วัลเดซ, [NPC-44] คาลิปโซ่ เลี้ยงทาโก้เป็นเสบียงคนละอัน (ของโปรดลีโอ)

ทั้งสอง กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น) การพูดคุย: +5 ความสนิทสนม เลสโก!!

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

03.08.2025 | 06:00 AM

ความเงียบที่เคยเป็นเกราะป้องกัน, บัดนี้ได้กลายเป็นระเบียบวินัยที่จับต้องได้ ร่างสูงก้าวออกจากเคบินหมายเลขสิบเก้า, ความเหนื่อยล้าจากการเดินทางที่ยาวนานถูกชำระล้างออกไปจนหมดสิ้นด้วยการพักผ่อนอย่างเต็มที่, เหลือทิ้งไว้เพียงความชัดเจนในเป้าหมายและความมุ่งมั่นที่เยือกเย็น

เช้านี้คือวันที่สองของการลงทุนในรูปแบบใหม่—การลงทุนในความแข็งแกร่งทางกายภาพ, รากฐานที่เขาตระหนักว่าตัวเองยังขาดอยู่

เขาเดินมาถึงจุดนัดหมายที่ต้นสนของธาเลีย, ที่ซึ่งกลุ่มเดมิก็อดกลุ่มเดิมกำลังยืนรออยู่แล้วด้วยท่าทีที่สงบนิ่งและมีวินัย, ไม่มีการพูดคุย, มีเพียงลมหายใจที่สม่ำเสมอและสายตาที่จับจ้องไปยังเส้นทางเบื้องหน้า เอมีเลีย แอร์อาร์ต ยืนอยู่หน้าสุด, ร่างของเธอตั้งตรงราวกับเสาหิน, แผ่รัศมีของความเป็นผู้นำที่ไร้คำพูด

เมื่อบุตรแห่งไทคีเดินเข้ามาสมทบ, ธิดาแห่งซุสเพียงแค่พยักหน้ารับเล็กน้อย, เป็นการยอมรับในการมาถึงของเขา, ไม่ได้มีคำทักทายที่ฟุ่มเฟือยใดๆ สำหรับกลุ่มนี้…การกระทำสำคัญกว่าคำพูดเสมอ

"เหมือนเดิม" ผู้นำกลุ่มกล่าวสั้นๆ, น้ำเสียงของเธอคมชัดและเด็ดขาด "วันนี้เราจะวิ่งเพื่อสร้างความทนทาน"

โดยไม่ต้องรอสัญญาณที่สอง, ทั้งกลุ่มก็เริ่มออกตัวพร้อมกัน, ฝีเท้าของทุกคนกระทบกับพื้นดินเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอราวกับเครื่องจักร, วิ่งไปตามเส้นทางลูกรังที่ทอดยาวเลียบไปกับป่าและทะเลสาบ

มันไม่ใช่การวิ่งเพื่อความเพลิดเพลิน, แต่เป็นการทรมานร่างกายอย่างมีเป้าหมาย อากาศยามเช้าที่เย็นเฉียบไม่ได้ช่วยบรรเทาความร้อนที่เริ่มก่อตัวขึ้นในปอด, และจังหวะที่ซ้ำซากจำเจก็ไม่ได้สร้างความตื่นเต้น, แต่มันกลับสร้างวินัย

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่น, สมองของเขาจดจ่ออยู่กับปัจจุบันขณะ—จังหวะการหายใจ, การวางเท้า, และการรักษาระยะห่างที่สม่ำเสมอกับคนข้างหน้า เขาสังเกต, วิเคราะห์, เรียนรู้รูปแบบการวิ่งของแต่ละคน, ประเมินความแข็งแกร่งและความอดทนของพวกเขาอย่างเงียบเชียบ

หยาดเหงื่อเริ่มซึมออกมาตามขมับ, กล้ามเนื้อขาเริ่มส่งสัญญาณประท้วง, แต่วินัยที่ถูกขัดเกลามาอย่างดีก็ยังคงควบคุมทุกอย่างไว้, บังคับให้ร่างกายที่เคยชินกับการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและเด็ดขาด…ต้องยอมจำนนต่อความน่าเบื่อหน่ายที่แสนยาวนานนี้

มันคือการวางรากฐาน, คือการสร้างความแข็งแกร่งที่มองไม่เห็น…เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเกมที่ใหญ่กว่าซึ่งรอคอยอยู่เบื้องหน้า

Train with Amelia (2/10)

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

04.08.2025 | 06:00 AM

รุ่งอรุณนิรันดร์ยังคงฉาบท้องฟ้าด้วยสีเทาอมส้มที่น่าเบื่อหน่าย, แต่สำหรับบุตรแห่งโชคชะตา, มันคือฉากหลังของการลงทุนที่กำลังจะถึงจุดคุ้มทุน เขาก้าวออกจากเคบินหมายเลขสิบเก้า, ร่างกายของเขารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่คุ้นเคยในกล้ามเนื้อ, เป็นเครื่องเตือนใจถึงการลงทุนในรูปแบบของหยาดเหงื่อที่เขาทำมาเมื่อวาน 

บทเรียนที่น่าเบื่อหน่ายแต่จำเป็น…กำลังจะสิ้นสุดลง

เมื่อเขาเดินมาถึงจุดนัดหมายที่ต้นสนของธาเลีย, กลุ่มเดมิก็อดที่คุ้นหน้าก็ยืนรออยู่แล้วด้วยวินัยที่เยียบเย็นเช่นเคย, ไม่ใช่กลุ่มเพื่อนที่มาวิ่งออกกำลังกายยามเช้า, แต่เป็นหน่วยรบที่กำลังรอรับคำสั่ง เอมีเลีย แอร์อาร์ต ยืนอยู่หน้าสุด, ดวงตาสีฟ้าพายุของเธอกวาดมองทุกคน, ประเมินความพร้อมของแต่ละคนอย่างรวดเร็ว

"วันนี้เป็นวันสุดท้ายของความน่าเบื่อ" ธิดาแห่งซุสประกาศ, น้ำเสียงของเธอคมชัดและเด็ดขาด "จงใช้มันเพื่อผลักดันขีดจำกัดความทนทานของตัวเองให้ถึงที่สุด"

เธอหยุดไปชั่วครู่, ปล่อยให้คำพูดนั้นสร้างแรงกระเพื่อมในความเงียบ

"เพราะครั้งต่อไป…เราจะได้จับอาวุธฝึกแล้ว"

โดยไม่มีคำพูดใดๆ เพิ่มเติม, ขบวนจักรกลที่มีชีวิตก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง, ฝีเท้าของทุกคนกระทบกับพื้นดินเป็นจังหวะที่พร้อมเพรียงและสม่ำเสมอ, วิ่งไปตามเส้นทางลูกรังที่ทอดยาวเลียบไปกับป่าต้องห้ามที่เงียบสงัด

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้คิดถึงอะไรอย่างอื่นนอกจากปัจจุบันขณะ เขาจดจ่ออยู่กับจังหวะการหายใจของตัวเอง, การวางเท้าที่สม่ำเสมอ, และความเจ็บปวดที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้นในกล้ามเนื้อของเขา เขาไม่ได้ต่อสู้กับมัน, แต่กลับยอมรับมัน, วิเคราะห์มัน, เปลี่ยนมันให้กลายเป็นข้อมูลที่บ่งบอกถึงขีดจำกัดของร่างกายที่เขาต้องก้าวข้ามไปให้ได้

ทุกย่างก้าวคือการจ่ายค่าผ่านทาง, ทุกหยาดเหงื่อคือการวางเดิมพัน

เมื่อการวิ่งที่ยาวนานและน่าเบื่อหน่ายสิ้นสุดลง, ทุกคนต่างก็หอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้า, แต่ในแววตาของแต่ละคนกลับมีความคาดหวังที่ไม่ได้ปิดบัง

การลงทุนในขั้นต้นได้สิ้นสุดลงแล้ว…และสำหรับบุรุษชาวรัสเซีย, มันก็ถึงเวลาที่จะได้เก็บเกี่ยวผลตอบแทนที่แท้จริงเสียที

Train with Amelia (3/10)

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

05.08.2025 | 06:00 AM

ความมืดที่ไม่มีอยู่จริงของรุ่งอรุณที่ถูกแช่แข็งไว้ในกาลเวลาสาดแสงสีเทาหม่นลงบนลานประลองที่ว่างเปล่า, แต่ความเงียบสงบนั้นก็กำลังจะถูกทำลายลงด้วยเสียงเสียดสีของโลหะและเสียงหอบหายใจของเหล่าเดมิก็อดผู้มุ่งมั่น

บุตรแห่งโชคชะตาเดินมาถึงเป็นคนท้ายๆ, ไม่ได้สาย, แต่ก็ไม่ได้กระตือรือร้นที่จะมาถึงก่อนใคร เขายังคงสวมชุดฝึกซ้อมสีเข้มที่เรียบง่าย, แต่ในมือของเขาวันนี้กลับไม่ได้ว่างเปล่า, แต่เป็นดาบฝึกหัดที่หนักอึ้งและดูไม่คุ้นมือ, เป็นดาบที่ทำจากทองสัมฤทธิ์ซึ่งถูกตีขึ้นมาอย่างเรียบง่ายแต่แข็งแกร่ง

กลุ่มฝึกย่อยของเอมีเลีย แอร์อาร์ต ยืนรออยู่แล้ว, แต่ละคนต่างก็ถือดาบฝึกหัดของตัวเองไว้ในท่าเตรียมพร้อม, รัศมีของความมีวินัยและจริงจังแผ่ออกมาจากพวกเขาอย่างชัดเจน, เป็นภาพสะท้อนของผู้นำที่ยืนอยู่เบื้องหน้า

"ดาบ…ไม่ใช่ของเล่น" ธิดาแห่งซุสเริ่มต้นบทเรียน, น้ำเสียงของเธอคมชัดและก้องกังวาน, ปราศจากการทักทายที่ฟุ่มเฟือย "มันคือส่วนต่อขยายของเจตจำนงและร่างกายของเจ้า ความอ่อนแอในท่าทาง…คือความอ่อนแอในจิตใจ"

เธอกวาดสายตามองทุกคน, และสายตาของเธอก็มาหยุดอยู่ที่นักเรียนคนใหม่ "วันนี้…เราจะเริ่มจากสิ่งที่สำคัญที่สุด: รากฐาน"

การฝึกซ้อมในวันนี้ไม่ได้ตื่นเต้นเร้าใจ, ไม่มีการต่อสู้หรือการประลองใดๆ ทั้งสิ้น แต่มันกลับน่าเบื่อหน่าย, ซ้ำซาก, และสำคัญอย่างที่สุด

หนึ่ง: ท่าทางและการยืน—วิธีวางเท้า, การกระจายน้ำหนัก, และการรักษาสมดุล สมาชิกใหม่, รวมถึงดาชิ, ต้องยืนนิ่งอยู่ในท่าเตรียมพร้อมเป็นเวลานานจนกล้ามเนื้อเริ่มสั่นประท้วง, และทุกครั้งที่ใครคนใดคนหนึ่งเสียสมดุลแม้เพียงเล็กน้อย, เสียงที่เยือกเย็นของเอมีเลียก็จะดังขึ้นเพื่อแก้ไขในทันที "มิคาอิลอฟ, เท้าซ้ายของนายขยับออกไปอีกครึ่งนิ้ว…นายกำลังเปิดช่องโหว่"

สอง: การจับดาบ—วิธีที่นิ้วมือโอบรอบด้ามจับ, ไม่แน่นจนเกินไปจนทำให้ข้อมือตาย, แต่ก็ไม่หลวมจนเกินไปจนทำให้ควบคุมไม่ได้ บุรุษชาวรัสเซียสัมผัสได้ถึงความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างการจับด้ามดาบและการจับด้ามปืน, มันคือความรู้สึกที่ต้องใช้ทั้งร่างกายในการควบคุม, ไม่ใช่แค่ข้อมือและสายตา

และสาม: การฟันพื้นฐาน—การฟันในแนวตั้งและแนวนอนอย่างช้าๆ, โดยเน้นที่ความถูกต้องของท่วงท่ามากกว่าพละกำลัง พวกเขาต้องทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกล้ามเนื้อแขนและไหล่เริ่มปวดร้าว, จนการเคลื่อนไหวนั้นกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายโดยไม่ต้องใช้ความคิด

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้รู้สึกท้อแท้หรือหงุดหงิดกับความน่าเบื่อหน่ายนี้ สมองของเขากำลังทำงานอย่างหนัก, วิเคราะห์ทุกการเคลื่อนไหว, แยกส่วนมันออกมาเป็นข้อมูล, แล้วป้อนกลับเข้าไปในร่างกายเพื่อปรับปรุงและแก้ไข เขาสังเกต, เรียนรู้, และพยายามจะทำความเข้าใจ 'ระบบ' ของการต่อสู้ในรูปแบบใหม่นี้

มันอาจจะไม่ได้ซับซ้อนเท่ากับการคำนวณวิถีกระสุนหรือการอ่านใจคู่ต่อสู้ในเกมโป๊กเกอร์…แต่มันกลับมีความบริสุทธิ์และตรงไปตรงมาที่น่าสนใจอย่างประหลาด

เมื่อการฝึกซ้อมสิ้นสุดลง, ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเหนื่อยล้า, แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยข้อมูลชุดใหม่ที่รอการประมวลผล รากฐานได้ถูกวางลงแล้ว…และเขาก็พร้อมที่จะสร้างมันต่อไป การใช้อาวุธได้หลายชนิดก็เป็นสิ่งที่ดี

Train with Amelia (4/10)
น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

06.08.2025 | 06:00 AM

รุ่งอรุณที่ถูกแช่แข็งไว้ในกาลเวลายังคงทอดเงาที่ยาวและเยือกเย็นลงมา, แต่สำหรับกลุ่มเดมิก็อดกลุ่มเล็กๆ ที่มารวมตัวกันที่ต้นสนของธาเลีย, มันคือสัญญาณของการเริ่มต้นวันใหม่, คือการลงทุนในความแข็งแกร่งที่จะต้องจ่ายด้วยหยาดเหงื่อและวินัย

นี่คือวันที่ห้าของการฝึกซ้อมกับกลุ่มของเอมีเลีย, และเป็นวันที่สองของการฝึกดาบ

บุตรแห่งโชคชะตาเดินเข้ามาสมทบ, ในมือของเขายังคงเป็นดาบฝึกหัดเล่มเดิมที่ให้ความรู้สึกหนักอึ้งและไม่คุ้นเคย, แต่ในวันนี้, ความเจ็บปวดที่ระบมอยู่ในกล้ามเนื้อแขนและไหล่ของเขากลับไม่ใช่ความรู้สึกแปลกใหม่, แต่เป็นเครื่องเตือนใจถึงบทเรียนที่เขาได้รับมาเมื่อวาน

"เมื่อวาน…พวกเธอเรียนรู้ที่จะยืน" ธิดาแห่งซุสเริ่มต้นบทเรียน, น้ำเสียงของเธอคมชัดและเปี่ยมด้วยอำนาจ, ไม่ได้มีร่องรอยของความเหนื่อยล้าใดๆ "วันนี้…พวกเธอจะเรียนรู้ที่จะเคลื่อนไหว"

เธอกวาดสายตามองทุกคน "นักรบที่ยืนนิ่งอยู่กับที่…คือนักรบที่ตายแล้ว ดาบที่ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวที่ถูกต้อง…ก็เป็นเพียงแค่แท่งเหล็กที่ไร้ค่า"

การฝึกในวันนี้ยกระดับความซับซ้อนขึ้นไปอีกขั้น มันไม่ได้เป็นเพียงแค่การยืนฟันอากาศซ้ำแล้วซ้ำเล่า, แต่คือการประสานงานกันระหว่างร่างกายส่วนบนและส่วนล่าง

หนึ่ง: ฟุตเวิร์ค—พวกเขาต้องฝึกการก้าวไปข้างหน้า, ถอยหลัง, และเคลื่อนที่ไปด้านข้าง, โดยที่ยังคงรักษาสมดุลและท่าทางการยืนที่ถูกต้องไว้ตลอดเวลา มันคือการเต้นรำที่น่าเบื่อหน่ายและซ้ำซาก, แต่ทุกย่างก้าวคือการสร้างรากฐานของความคล่องแคล่วว่องไว

สอง: การประสานและสมดุล—การนำการก้าวเท้ามาผสมผสานกับการฟันดาบ ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับการฟันในแนวตั้ง, ก้าวไปด้านข้างพร้อมกับการฟันในแนวนอน สมองของดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดต้องทำงานอย่างหนักเพื่อสั่งการให้ร่างกายที่ไม่คุ้นเคยนี้เคลื่อนไหวไปพร้อมกันอย่างราบรื่น, มันคือระบบที่แตกต่างจากการเล็งและเหนี่ยวไกปืนโดยสิ้นเชิง

และสาม: การปัดป้อง—บทเรียนแรกของการป้องกันตัว เอมีเลียสาธิตให้ดูด้วยตัวเอง, ใช้ดาบของเธอปัดป้องการโจมตีจากเดมิก็อดคนหนึ่งอย่างนุ่มนวลและมีประสิทธิภาพ "อย่าใช้พละกำลังเข้าสู้" เธอสอน "แต่จงใช้มุมและทิศทางของดาบเพื่อเบี่ยงเบนพลังของคู่ต่อสู้"

พวกเขาถูกจับคู่, ฝึกการปัดป้องการโจมตีที่เชื่องช้าและถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า

บุรุษชาวรัสเซียไม่ได้มองว่ามันเป็นการฝึกซ้อม, แต่เขามองว่ามันคือการถอดรหัสระบบใหม่ เขาไม่ได้สนใจความเหนื่อยล้า, แต่กลับจดจ่ออยู่กับการวิเคราะห์—มุมของดาบ, การถ่ายเทน้ำหนัก, และการตอบสนองของร่างกาย เขาพยายามจะหา ‘สูตร’ ที่มีประสิทธิภาพที่สุด, ไม่ใช่ท่าทางที่สวยงามที่สุด

"มิคาอิลอฟ" เสียงที่เยือกเย็นของเอมีเลียดังขึ้นจากข้างหลัง "นายกำลังใช้ข้อมือมากเกินไป" เธอเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆ, สายตาของเธอมองเห็นทุกข้อบกพร่อง "พลังไม่ได้มาจากปลายดาบ…มันมาจากพื้นดิน, ผ่านขา, ขึ้นมาที่สะโพก, แล้วส่งผ่านลำตัวไปยังแขนของนาย"

เขาพยักหน้ารับคำแนะนำนั้นโดยไม่มีคำโต้แย้ง, แล้วพยายามจะปรับแก้ท่าทางของตัวเองในทันที

เมื่อการฝึกซ้อมที่ยาวนานและน่าเหน็ดเหนื่อยสิ้นสุดลง, ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเมื่อยล้าในรูปแบบใหม่, เป็นความเจ็บปวดที่มาจากการใช้งานกล้ามเนื้อในส่วนที่เขาไม่เคยใช้มาก่อน

แต่มันก็เป็นความเจ็บปวดที่คุ้มค่า…เพราะเขารู้สึกได้ว่ารากฐานที่มองไม่เห็นนั้น…ได้ถูกสร้างให้แข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว

Train with Amelia (5/10)
น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

07.08.2025 | 06:00 AM

ความเจ็บปวดที่ระบมอยู่ในกล้ามเนื้อได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรยามเช้าไปเสียแล้ว และในเช้าวันที่หกของการฝึกฝนที่เยือกเย็นและไร้ซึ่งการประนีประนอม, บุรุษชาวรัสเซียก็ไม่ได้คาดหวังอะไรที่แตกต่างออกไป

ทว่า, อาวุธที่ถูกยื่นให้กับเขาในวันนี้กลับไม่ใช่ดาบฝึกหัดที่คุ้นเคยมาตลอดสองวัน

มันคือหอก

ด้ามไม้ที่ยาวและแข็งแกร่ง, หัวหอกทองสัมฤทธิ์ที่ถูกตีขึ้นมาอย่างเรียบง่ายแต่แหลมคม, และน้ำหนักที่ถ่วงดุลไปทางด้านหน้าอย่างชัดเจน…มันคืออาวุธที่ให้ความรู้สึกแตกต่างจากการจับดาบโดยสิ้นเชิง สำหรับดาชิที่คุ้นเคยกับการต่อสู้ในระยะประชิดด้วยมีดสั้นหรือการควบคุมสถานการณ์จากระยะไกลด้วยปืน, หอกคือตัวแปรที่อยู่กึ่งกลาง, คือระบบที่เขาไม่เคยถอดรหัสมาก่อน

เอมีเลีย แอร์อาร์ต ยืนอยู่เบื้องหน้าพวกเขา, วันนี้เธอไม่ได้ถือดาบ, แต่กลับมีหอกยาวพาดอยู่บนบ่า, ท่าทางของเธอดูเป็นธรรมชาติและทรงอำนาจ, ราวกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเธอมาโดยตลอด

"หลายคนในที่นี้…รวมถึงนาย, มิคาอิลอฟ…ไม่เคยใช้หอกมาก่อน" ธิดาแห่งซุสเริ่มต้นบทเรียน, สายตาของเธอกวาดมองทุกคน, ประเมินความรู้สึกไม่คุ้นเคยที่ฉายชัดอยู่บนใบหน้าของนักเรียนบางคน "พวกเธออาจจะคิดว่ามันก็แค่ดาบที่ยาวขึ้น…นั่นคือความผิดพลาดแรกที่จะทำให้นายตายในสนามรบ"

เธอยกหอกขึ้น, ถือมันด้วยมือเดียวอย่างง่ายดาย "ดาบคือส่วนต่อขยายของแขน…มันใช้สำหรับฟันและแทงในระยะประชิด" จากนั้น, เธอก็เปลี่ยนท่าทาง, จับหอกด้วยสองมือในท่าเตรียมพร้อม "แต่หอก…มันคือการควบคุมระยะห่าง, คือกำแพงที่กั้นระหว่างนายกับศัตรู, คือความตายที่มาเยือนจากระยะไกล"

"รากฐานที่พวกเธอสร้างมาจากการฝึกดาบ…ยังคงใช้ได้" เธอกล่าวต่อ "ความแข็งแกร่งจากแกนกลางลำตัว, สมดุลของร่างกาย, และการก้าวเท้าที่มั่นคง…ทั้งหมดนั้นคือสิ่งจำเป็น"

"แต่กลไกมันต่างกัน" เธอเน้นย้ำ "เราไม่ได้ ‘ฟัน’ ด้วยหอก…เรา ‘แทง’"

การฝึกซ้อมในวันนี้เริ่มต้นขึ้นด้วยพื้นฐานที่น่าเบื่อหน่ายแต่สำคัญที่สุดอีกครั้ง—ท่าทางและการจับหอกที่ถูกต้อง ดาชิต้องเรียนรู้ที่จะใช้มือข้างหนึ่งเป็นจุดหมุนและอีกข้างหนึ่งในการควบคุมทิศทาง, เรียนรู้ที่จะถ่ายเทน้ำหนักจากขาหลังไปยังขาหน้าในขณะที่แทงออกไป, เป็นการเคลื่อนไหวที่เป็นเส้นตรงและทรงพลัง, แตกต่างจากการเหวี่ยงดาบที่เป็นการเคลื่อนไหวแบบวงกลมโดยสิ้นเชิง

เมื่อเขาได้ลองแทงหอกเข้าใส่หุ่นฟางเป็นครั้งแรก, ผลลัพธ์ที่ได้ก็น่าผิดหวัง—มันขาดพลัง, ขาดความแม่นยำ, และทำให้เขาเสียสมดุลเล็กน้อย

"นายกำลังใช้แค่แขน" เสียงที่เยือกเย็นของเอมีเลียดังขึ้นจากด้านข้าง, เธอไม่ได้เดินเข้ามาแก้ไข, แต่กลับปล่อยให้เขาได้เรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเอง "พลังมันมาจากพื้น, ผ่านขา, ขึ้นมาที่สะโพก…เหมือนที่ฉันเคยบอกตอนฝึกดาบ แต่แทนที่จะส่งมันออกไปในแนวโค้ง…จงส่งมันออกไปเป็นเส้นตรง, เหมือนลูกสูบ"

บุรุษเจ้าของเส้นผมสีทองคำไม่ได้ตอบรับ, แต่เขากลับนำข้อมูลนั้นไปประมวลผลในทันที เขาหลับตาลงชั่วครู่, จินตนาการถึงการเคลื่อนไหวที่ถูกแยกส่วนออกมาเป็นข้อมูล, แล้วลองอีกครั้ง

ครั้งนี้, มันดีขึ้น

เมื่อการฝึกซ้อมดำเนินไป, เขาก็ค่อยๆ เริ่มเข้าใจ ‘ภาษา’ ของอาวุธชิ้นใหม่นี้ เขารู้สึกได้ถึงความแตกต่างในกล้ามเนื้อที่ถูกใช้งาน, รู้สึกได้ถึงอำนาจในการควบคุมระยะห่างที่ดาบไม่สามารถให้ได้

มันไม่ใช่แค่อาวุธ…แต่มันคือปรัชญาการต่อสู้ที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง และเขาก็เป็นนักเรียนที่เรียนรู้ปรัชญาบทใหม่นี้ได้อย่างรวดเร็ว

Train with Amelia (6/10)
น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

08.08.2025 | 06:00 AM

ไอเย็นของรุ่งอรุณที่ถูกแช่แข็งในกาลเวลาซึมลึกเข้าไปในเส้นใยของชุดฝึกซ้อม, แต่สำหรับกลุ่มเดมิก็อดที่ยืนสงบนิ่งอยู่ใต้เงาของต้นสนธาเลีย, ความหนาวเหน็บนั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของวินัยที่พวกเขาคุ้นเคย นี่คือเช้าวันสุดท้ายของการฝึกซ้อมในรูปแบบเดิม, คือบททดสอบสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปเป็นของจริง

หอกในมือของบุตรแห่งโชคชะตาให้ความรู้สึกที่หนักอึ้งแต่ก็เริ่มจะคุ้นเคยมากขึ้น ความรู้สึกเป็นส่วนเกินที่เคยมีได้จางหายไป, ถูกแทนที่ด้วยความเข้าใจในกลไกและพลวัตของมัน มันไม่ใช่แค่แท่งไม้ที่มีปลายแหลม, แต่คือระบบของการควบคุมระยะห่าง, คือสมการที่ใช้ชีวิตเป็นตัวแปร

เอมีเลีย แอร์อาร์ต เดินตรวจแถว, สายตาสีฟ้าพายุของเธอกวาดมองทุกคนอย่างละเอียด, ประเมินท่าทางการยืนและวิธีจับอาวุธของแต่ละคนอย่างเงียบเชียบแต่เฉียบขาด

"รากฐานจบลงที่วันนี้" ธิดาแห่งซุสประกาศกร้าว, น้ำเสียงของเธอสะท้อนก้องในความเงียบ, ปราศจากซึ่งการอารัมภบท "ครั้งต่อไป, ความผิดพลาดจะไม่ได้จบลงแค่การถูกแก้ไข…แต่จะจบลงด้วยเลือด"

คำพูดนั้นไม่ได้สร้างความหวาดกลัว, แต่กลับสร้างความตึงเครียดที่จับต้องได้, เป็นการยกระดับการลงทุนจากหยาดเหงื่อ…ไปสู่การเดิมพันที่สูงกว่านั้น

"วันนี้" เธอกล่าวต่อ "เราจะรวมทุกอย่างที่เรียนมา…ท่าทาง, การเคลื่อนไหว, การแทง, และการปัดป้อง…ให้กลายเป็นกระบวนท่าที่ต่อเนื่อง"

การฝึกซ้อมเริ่มต้นขึ้นด้วยความเข้มข้นที่มากกว่าทุกวันที่ผ่านมา มันไม่ใช่การทำซ้ำท่าใดท่าหนึ่ง, แต่เป็นการฝึกฝนลำดับการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อน—ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับการแทง, ปัดป้องการโจมตีจากด้านข้าง, แล้วหมุนตัวสวนกลับด้วยการแทงอีกครั้ง, ทั้งหมดนี้ต้องเกิดขึ้นอย่างราบรื่นและต่อเนื่องโดยไม่เสียสมดุล

ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้ใช้สัญชาตญาณ, แต่ใช้ตรรกะในการนำทาง เขาวิเคราะห์กระบวนท่าที่เอมีเลียสาธิตให้ดู, แยกส่วนมันออกมาเป็นข้อมูล, แล้วพยายามจะป้อนคำสั่งนั้นกลับเข้าไปในร่างกายของเขาอย่างแม่นยำที่สุด ช่วงแรก, การเคลื่อนไหวของเขายังคงดูติดขัด, มีจังหวะที่ลังเลระหว่างการเปลี่ยนจากท่าหนึ่งไปอีกท่าหนึ่ง, เป็นความไม่สมบูรณ์แบบที่เขายอมรับไม่ได้

เขาลองใหม่อีกครั้ง, และอีกครั้ง, ปรับแก้การถ่ายเทน้ำหนัก, มุมของการบิดสะโพก, และจังหวะของการหายใจ จนกระทั่งความติดขัดนั้นค่อยๆ จางหายไป, ถูกแทนที่ด้วยความลื่นไหลที่เกิดจากความเข้าใจ, ไม่ใช่ความเคยชิน

เมื่อการฝึกซ้อมเดี่ยวสิ้นสุดลง, พวกเขาก็ถูกจับคู่เพื่อฝึกเบาๆ มันไม่ใช่การต่อสู้ที่แท้จริง, แต่เป็นการทดสอบการอ่านจังหวะและการตอบสนองต่อคู่ต่อสู้

ดาชิพบว่าตัวเองสามารถใช้ความยาวของหอกในการควบคุมพื้นที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น สร้างกำแพงที่มองไม่เห็นซึ่งทำให้คู่ซ้อมของเขาต้องลังเลที่จะเข้ามาในระยะอันตราย และเมื่อโอกาสมาถึง, เขาก็สามารถใช้การแทงที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดีในการฉกฉวยความได้เปรียบ

เมื่อการฝึกซ้อมที่หนักหน่วงสิ้นสุดลง, ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยความล้า, แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความพึงพอใจที่เย็นเยียบ เขาสามารถถอดรหัสระบบของอาวุธชิ้นใหม่นี้ได้สำเร็จแล้ว รากฐานได้ถูกสร้างอย่างมั่นคง, และตอนนี้…เขาก็พร้อมที่จะนำประสบการตรงนี้มันไปปรับใช้ในสมรภูมิ

Train with Amelia (7/10)

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri