[ตอนเหนือของค่าย] ชายหาด

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

วนกลับมาอีกครั้งกับคาบเรียนของวิชาอสูรกาย ดูเหมือนเนเรซ่าจะเป็นลูกรักของไทสันจริง ๆ ดังนั้นเธอถึงได้มีการบ้านมากมายให้ต้องทำในเกือบทุกคาบ ซึ่งถามว่าเธอชอบมันไหม? แน่นอน เธอไม่เคยเกี่ยงงานที่ได้รับมอบหมาย ครั้งนี้เนเรซ่าเข้าเรียนคนเดียว เธอไม่ได้เหงาหรือรู้สึกโดดเดี่ยวแต่ก็แค่รู้สึกแปลก ๆ เมื่อไม่มีเมเรซหรือเจโนวีฟตามมา ไม่ต้องพูดถึงอลิเซีย เห็นว่าเจ้าตัวถูกชักชวนไปทำภารกิจบางอย่าง

คลาสเรียนของไทสันเกินครึ่งยังคงเป็นเด็กเนิร์ด เหล่าเนิร์ดผู้ชอบฟังทฤษฎีจากคนหล่อ ๆ ที่ช่วยย่อยเนื้อหาในหนังสือให้ออกมาเป็นข้อมูลฉบับจำง่าย ซึ่งหนึ่งในนั้นก็รวมไปถึงเธอด้วย ดวงตาสีอัญมณีที่หาได้ยากนักหลุบลงมองการบ้านในมือของตัวเอง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ตำนานอสูรกายมีแต่อะไรประหลาด ๆ กว่าจะเชื่อมโยงทั้งหมดเข้าด้วยกันได้ก็เหมือนเธอใช้จินตนาการทั้งชีวิตไปแล้ว

จะว่าไปครั้งนี้ไทสันไม่ได้บอกว่ามีพรีเซนต์หน้ากระดาน ถ้างั้นแค่ส่งก็คงจะเสร็จ

“ครั้งที่แล้วใครมีการบ้าน นำมาส่งได้เลยนะ” ไซคลอปส์หนุ่มกล่าวขณะที่เขากำลังง่วนอยู่กับการเขียนบางอย่างบนกระดาน สาวบ้านอะโฟรไดท์ไม่รีบร้อน เธอนั่งไขว่ห้างกอดอกมองดูนักเรียนหลายคนที่เดินถือการบ้านไปส่ง ก่อนจะลุกขึ้นนำของตัวเองไปส่งเป็นคนสุดท้ายในแถว

“เหนื่อยหน่อยนะคะไทสัน” เสียงนุ่ม ๆ ของบุตรสาวเทพีอะโฟรไดท์ทำให้ไทสันละสายตาจากกระดานที่กำลังเตรียมบทเรียน เธอวางการบ้านของตัวเองไว้ในตะกร้าด้วยสีหน้าสงบพร้อมกับชำเลืองตามองเนื้อหาบนกระดานผ่าน ๆ ก่อนจะขมวดคิ้ว “ชูปาคาบรา? ฉันนึกว่าเรื่องของพวกมันเป็นแค่ตำนานซะอีก..”

“ ในวิชาอสูรกาย เราก็เรียนเกี่ยวกับตัวตนในตำนานอยู่แล้ว ”

ไทสันหัวเราะเบา ๆ เขาหลุบตาลงมองตะกร้าใส่การบ้านที่อัดแน่นไปด้วยสมุดมากมาย “ กลับไปนั่งเถอะคุณเฮนลาดิส ครั้งนี้เราจะเรียนเรื่องชูปาคาบรา ทาสรับใช้แห่งซาตานกัน ” คำพูดของเขาทำให้เนเรซ่าช้อนตาขึ้นมองคนกล่าวครู่หนึ่ง เธอประหลาดใจแต่ก็ไม่ได้คิดจะสอบถาม หญิงสาวหันหลังเดินกลับไปยังที่นั่งของเธอเองพร้อมกับเปิดสมุดพกพาประจำตัวเตรียมพร้อมที่จะบันทึกเรื่องราวบทเรียนในวันนี้

“ วันนี้เราจะเรียนเกี่ยวกับซูปาคาบรา อสูรกายแทบละตินอเมริกาที่มีข้อมูลน้อยมากแต่ก็ยังมีบันทึกว่าถูกพบเห็น ” ผู้บรรยายคนโปรดของใครหลาย ๆ คนเริ่มทำหน้าที่ของเขาแล้ว แต่ทางฝั่งของเนเรซ่ายังนั่งคิดอยู่เลยว่าชื่อชูปาคาบรานี้ดูเข้ากับตำนานแม่มดของรัสเซียอย่างบาบายาก้าจนน่าประหลาดใจ

ฉันอยากรู้จริง ๆ … ว่าเราเริ่มจากการเป็นชิปเปอร์อสูรกายได้ไหม?

“ ชื่อของชูปาคราบามาจาก Chupar ที่แปลว่า ดูดหรือดื่มในภาษาสเปน บวกกับ cabra ที่แปลว่าแพะ ” ตัวอักษรภาษาสเปนขนาดใหญ่ถูกเขียนไว้บนไวท์บอร์ดอย่างชัดเจน “ พวกมันคล้าย ๆ แวมไพร์ในรูปแบบของแพะ แต่มีรูปร่างอัปลักษณ์กว่า ไม่เหมือนแวมไพร์สุดหล่อที่พวกเธอเคยชินกัน ”

เนเรซ่าได้ยินเสียงคนผิวปาก สาวสวยจากบ้านอะโฟรไดท์หัวเราะเบา ๆ ให้กับความไม่จริงจังของคนในค่าย สายตาของเธอจับจ้องไปที่ไทสัน เฝ้ามองเขาอธิบายสาเหตุความเป็นมาและตำนานที่เคยถูกเกริ่นถึง หลายสิ่งที่เขาพูดในครั้งนี้เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน ดังนั้นดวงตาของเธอจึงเป็นประกายด้วยความสนใจ

“ พวกมันมีรูปลักษณ์คล้ายม้า หรือไม่ก็หมีผสมสุนัข ตัวใหญ่ประมาณ 4 ถึง 5 ฟุต ” คำอธิบายถึงรูปร่างของมันที่ออกมาจากปากของไทสันทำให้เนเรซ่าเบ้หน้า แค่ฟังก็รู้แล้วว่าอัปลักษณ์ นึกสภาพว่าพวกมันตัวเท่านั้นแต่มีแขนและขาที่ลีบเล็ก พร้อมกับมีหนามแหลมขึ้นตามแนวคอไปจนถึงหลัง โอ้ พระเจ้า.. นั่นดูน่าขนลุกพอ ๆ กับพวกกูลเลย

ตลอดคลาสเรียนถึงสัตว์ประหลาดตัวประมาณเท่าอกเธอนับว่าเป็นอะไรที่น่าพิศวงมากจริง ๆ และเมื่อถึงโค้งสุดท้ายของคลาส ไทสันยิ้มอย่างใจดี เขาพูดปิดการบรรยายอย่างสมบูรณ์แบบ และฝากฝังหนึ่งงานที่ไม่ใช่การบ้าน แต่เป็นการไว้วานที่มาจากความใคร่รู้ของตัวเขาเอง “ ปัจจุบันนี้ข้อมูลของชูปาคาบรายังมีไม่มาก ในอนาคตถ้าพวกเธอเจอมัน ฉันหวังว่าจะช่วยเขียนบันทึกกลับมาเป็นข้อมูลให้รุ่นถัด ๆ ไปด้วยนะ ”

แน่นอน ทุกคนยินดีทำ, ถ้าไม่ได้ตายเพราะมันก่อนน่ะนะ

ส่งการบ้าน + 20 คะแนนบ้าน - วาร์ป การบ้าน
เข้าเรียนครั้งที่ 4
รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า
+7 ความสัมพันธ์กับไทสันจากสกิลหอมเย้ายวน

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Eloise HEROES

วันที่ 26 พฤศจิกายน 2024

เวลา 12:40 น.

ยามบ่ายคล้อยริมชายหาด เอโลอิสเดินทางเข้ามาเพื่อที่จะเข้าเรียนวิชาอสุรกาย นี่นับเป็นวันแรกที่เธอได้กลับมาหลังจากออกไปทำภารกิจที่แสนยาวนาน เธอเดินถือสมุดการบ้านในมือ ดวงตาเธอจับจ้องไปยังบริเวณชายหาดที่ถูกดัดแปลงเป็นห้องเรียนกลางแจ้ง ไทสัน ผู้สอนวิชาอสุรกายศึกษา ยืนอยู่ตรงนั้นในชุดลำลองที่เรียบง่ายแต่ดูกระฉับกระเฉง ดวงตาคมกริบของเขาจับจ้องไปยังนักเรียนที่ทยอยเดินมานั่งประจำที่ เมื่อเอโลอิสเดินไปถึงเธอยื่นสมุดการบ้านให้เขาโดยไม่รอช้า

“ส่งการบ้านค่ะ”

“ดีมาก แม้จะออกไปทำภารกิจเสียนาน แต่ก็ไม่ลืมทำการบ้านสินะ” ไทสันรับสมุดมาแล้วพลิกดูอย่างรวดเร็ว

“ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ”

เธอเดินไปนั่งที่เพื่อเตรียมตัวเรียน ขณะที่นักเรียนคนอื่น ๆ กำลังนั่งประจำที่ เสียงพูดคุยก็ค่อย ๆ เงียบลงเมื่อไทสันเริ่มเปิดบทเรียน

“วันนี้เราจะเรียนเกี่ยวกับ ชูปาคาบรา อสุรกายจากแถบละตินอเมริกาที่มีข้อมูลน้อยมาก แต่ก็ยังมีบันทึกว่าถูกพบเห็นอยู่เรื่อย ๆ…”

ขณะบทเรียนดำเนินไป เอโลอิสที่มักเสียสมาธิเสมอเธอเริ่มปล่อยความคิดลอยไปกับสายลม จับคำพูดได้เพียงบางช่วงบางตอนเป็นคำบรรยายเกี่ยวกับอะไรแพะ ๆ สักอย่าง บางครั้งเป็นการกล่าวถึงรูปลักษณ์ของมัน เธอกวาดสายตามองเพื่อนรอบตัว บางคนตั้งใจจดบันทึก ขณะที่บางคนจ้องเขม็งไปที่กระดานด้วยความสนใจ เอโลอิสรู้สึกว่าตัวเองช่างห่างไกลจากพวกเขาเสียจริง

เสียงของไทสันดึงเธอกลับมาอีกครั้ง “ปัจจุบันนี้ข้อมูลของชูปาคาบรายังมีไม่มาก ในอนาคต ถ้าพวกเธอเจอมัน ฉันหวังว่าจะช่วยเขียนบันทึกกลับมาเป็นข้อมูลให้รุ่นถัด ๆ ไปด้วยนะ”

คำพูดของเขาทำให้นักเรียนหลายคนพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น อันที่จริงเอโลอิสเคยปราบมันมาครั้งหนึ่งแล้วเมื่อครั้งที่ท่องเที่ยวอยู่กับท่านเทพอะพอลโล หลังจากนั้นไม่นานคาบเรียนก็จบลงเสียงพูดคุยดังขึ้นอีกครั้งเมื่อนักเรียนทยอยเก็บสมุดและเดินกลับที่พัก เอโลอิสยืนขึ้นสะบัดทรายออกจากเสื้อจากนั้นก็เดินทางออกไปหลังจากที่ได้ลาผู้สอนเรียบร้อย

หมายเหตุ อ้างอิงโรลเพลย์ของคุณ Nereza

รางวัลเข้าชั้นเรียน : +10 EXP , +20 ความกล้า

ส่งการบ้าน

บันทึกเกี่ยวกับวัวโคลคีส

โบนัส +10 EXP +10 คะแนนบ้าน

@@God 

Eloise HEROES

วันที่ 29 พฤศจิกายน 2024

เวลา 12:40 น.

การเรียนการสอนเวียนมาถึงอีกครั้ง เอโลอิสเดินทางมายังชายหาดสายลมทะเลอ่อน ๆ พัดมาตีหน้าของเธอ สียงคลื่นกระทบฝั่งดังก้องเป็นจังหวะ ฟังแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ ว่าวันเวลาจะผ่านไปเร็วเช่นนี้เผลอแป๊บเดียวก็ต้องเข้าเรียนอีกแล้ว

“ไม่อยากเข้าเรียนเลยให้ตายเถอะ”

“อดทนไว้ครับคุณเอโลอิสนี่น่าจะเป็นคาบสุดท้ายแล้วนะขอรับ…ถ้าสอบผ่านอะนะ” ประโยคสุดท้ายเคอร์ติสเบาเสียงลงจนแทบจะกระซิบ

“นายคิดว่าฉันจะสอบตกหรือยังไงกัน?”

“ก็เห็นไม่ค่อยตั้งใจเรียนนี่ขอรับ”

“ฉันไม่ได้ไม่ตั้งใจเรียนเสียหน่อย แค่สมาธิสั้นไปก็แค่นั้นเอง” เธอพยายามหาข้อแก้ตัว

เธอหยุดยืนชั่วครู่ตรงเนินทราย เตรียมใจให้พร้อมก่อนจะเดินต่อไปยังจุดที่ไทสัน ผู้สอนวิชาอสุรกายศึกษายืนอยู่ที่ใต้ร่มไม้เล็ก ๆ ใกล้ชายฝั่ง

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีพร้อมที่จะเรียนหรือยัง?”

“ก็…มั้งคะ…จริงสิ!” เหมือนว่าเธอจะนึกอะไรขึ้นได้จึงเปิดกระเป๋าแล้วหยิบกระดาษออกมายื่นให้กับเขา “การบ้านของสัปดาห์นี้ค่ะ”

“ดีมาก! รายละเอียดครบถ้วน และเรียบเรียงได้ดี” ไทสันพลิกอ่านอย่างตั้งใจ

“ขอบคุณค่ะ” เธอรู้สึกดีไม่น้อยที่เขาเห็นถึงความตั้งใจของเธอ

“งั้นก็ไปประจำที่เถอะ”

ไม่นานหลังจากนั้น ไทสันก้าวมายืนด้านหน้ากลุ่มนักเรียนที่รวมตัวกันอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้สูง เขามองไปยังทะเลที่ทอดยาวสุดสายตาและเริ่มต้นบทเรียนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“วันนี้เราจะพูดถึงราชสีห์นีเมียน หนึ่งในอสุรกายที่มีชื่อเสียงที่สุดในตำนานกรีก สิงโตตัวนี้ไม่ใช่แค่สัตว์ร้ายทั่วไป แต่มันเป็นสัตว์ที่ร่างกายของมัน…ทนต่ออาวุธทุกชนิด” เขาหยุดเว้นจังหวะ พลางมองดูนักเรียนที่เริ่มจับจ้องเขาอย่างสนใจ

“ใครรู้บ้างว่าอะไรคือจุดเด่นที่สุดของสิงโตตัวนี้?”

“มันมีหนังที่แข็งแรงมากจนไม่มีดาบหรือธนูใดสามารถทะลุผ่านได้ค่ะ” นักเรียนคนหนึ่งในชั้นเรียนยกมือตอบ เอโลอิสได้แต่มองและพยักหน้าเออออตามไป คนอย่างเธอไม่ใช่คนประเภทเด็กหน้าห้องเสียด้วยสิ

“ถูกต้อง! และนี่คือเหตุผลที่เฮราคลีสต้องใช้กลยุทธ์และกำลังมหาศาล เขาจึงจะสามารถปราบมันได้โดยการ…ใครตอบได้?” ไทสันพยักหน้าพอใจก่อนจะถามต่อทีนี้ เขาที่เริ่มสังเกตว่าเอโลอิสเสียสมาธิในการเรียนอีกแล้วจึงชี้นิ้วไปที่เธอและสั่งให้เธอเป็นคนตอบ “สาวน้อยผมแดงบ้านเฮเฟตัสตอบซิ”

“การบีบรัดด้วยมือเปล่า…รึป่าวนะ…” เธอตอบด้วยความไม่แน่ใจเท่าไหร่แอบเหลียวมองไปทางเคอร์ติส มันพยักหน้าเป็นเชิงว่าเธอตอบถูกแล้วเอโลอิสจึงหันกลับไปมองไทสันแล้วลุ้นคำตอบ

“เยี่ยม! และหลังจากนั้นเฮราคลีสยังใช้กรงเล็บของมันเองเพื่อถลกหนังออกมา และนำมันมาทำเป็นเกราะที่ไม่มีวันพังได้” ไทสันอธิบายต่อพร้อมชูภาพวาดโบราณของเฮราคลีสในชุดคลุมหนังสิงโตนีเมียนให้นักเรียนทุกคนดูและดำเนินการสอนต่อจนกระทั่งจบคาบ

“...บทเรียนจากราชสีห์นีเมียนคือไม่ใช่อาวุธทุกชนิดที่ใช้ได้ในทุกสถานการณ์ บางครั้งสิ่งที่เราต้องการมากที่สุดคือไหวพริบและความอดทน นี่คือสิ่งที่เฮราคลีสสอนเรา สำหรับวันนี้เลิกเรียนได้”

นักเรียนบางคนเริ่มลุกขึ้นยืนปัดทรายออกจากเสื้อผ้า ในขณะที่คนอื่นยังคงจดบันทึกประโยคสุดท้ายอย่างตั้งใจ ไทสันเดินวนไปตามกลุ่มเล็ก ๆ ของนักเรียน ให้คำแนะนำและตอบคำถามที่พวกเขาสงสัย ส่วนเอโลอิสน่ะเหรอ…รีบเก็บข้าวเก็บของเด้งตัวออกจากห้องเรียนในทันใดพร้อมตะโกนในใจว่า ‘ในที่สุดก็จบคลาสแล้วโว้ยยยยย!’

รางวัลเข้าชั้นเรียน : +10 EXP , +20 ความกล้า

ส่งการบ้าน

วิเคราะห์เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์เฮลฮาวด์และเซอเบอรัส

ส่งอสุรกายเฮลฮาวด์ ในห้องอสุรกาย

โบนัส +15 คะแนนบ้าน และ +10 EXP

@@@God 

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

หลังจากหลายคาบที่ผ่านมา จนแล้วจนรอด เนเรซ่าก็ได้รับการบ้านสุดหินมาจากไทสันแล้วจริง ๆ เพราะอะไรเขาถึงคิดว่าบุตรสาวอะโฟรไดท์แบบเธอจะมีรสนิยมในการตามไล่ควานหาข้อมูลของศัตรูตามธรรมชาติอย่างพวกก็อบลิน? สาวสวยผมบลอนด์ถอนหายใจเฮือก เธอเอนหลังแนบไปกับที่นั่งริมชายหาดในคลาสเรียนที่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนการสอบของเธอ

“ วันนี้เราจะเรียนเกี่ยวกับก็อบลิน ” ไทสันประกาศหัวข้อของวันนี้ด้วยรอยยิ้ม เขายืนกอดอกอยู่ข้าง ๆ ไวท์บอร์ดที่เขียนเอาไว้เสียใหญ่โตว่า GOBLINS CLASS “ และมีนักเรียนบางคนที่ผมสั่งการบ้านเกี่ยวกับคาบเรียนนี้ไป สามารถนำมาส่งก่อนได้เลยนะครับ ”

มีหลายคนที่ลุกไปส่งการบ้านเขา เนเรซ่าก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอวางสมุดการบ้านของเธอลง ชำเลืองตามองเขาเล็กน้อย “ ต้องขอบอกว่านี่เป็นการบ้านที่โหดร้ายต่อสายตาฉันมากจริง ๆ ” วาจาของหญิงสาวที่ห้อมล้อมไปด้วยกลิ่นหวานลึกล้ำของกุหลาบทำให้ไทสันหัวเราะ แววตาของเขาอ่อนลงหลายระดับราวกับพึ่งนึกขึ้นได้ว่าลูกศิษย์ที่เขาสั่งให้ค้นคว้าเกี่ยวกับก็อบลินเป็นถึงธิดาอะโฟรไดท์

“ ครั้งสุดท้ายแล้วคุณเนเรซ่า อย่าโกรธกันเลยครับ ”

เนเรซ่าส่งเสียงค้านในลำคอสั้น ๆ ก่อนจะสะบัดผมเดินกลับไปนั่ง ทิ้งให้ไทสันได้แต่หัวเราะแห้ง ๆ อยู่ตรงนั้นก่อนจะเริ่มดึงสถานการณ์ให้กลับมาสู่การเรียน “ ที่จริงแล้ว อสูรกายที่ครึ่งเทพพบได้บ่อยที่สุดไม่ใช่ฮาร์ปี้หรือมิโนทอร์ แต่เป็นก็อบลิน สิ่งมีชีวิตตัวเขียวเล็กเตี้ยที่หลายครั้งก็.. ค่อนข้างน่ารำคาญ ” เขาหันไปใช้ที่ลบกระดานลบคำว่า GOBLINS CLASS ออก

“ โดยทั่วไปแล้ว ก็อบลินมักมีรูปร่างเล็ก ผอมแห้ง มีหูแหลมและฟันที่คม เช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตในตำนานอื่น ๆ ที่มักจะมีคุณสมบัติน่ากลัว ” คลื่นน้ำค่อย ๆ ดัดแปลงกลายเป็นทรงจำลองร่างของก็อบลินขนาดสูงเท่าเข่าคน สร้างเสียงหือหาอย่างสนใจของนักเรียนภายในคลาส “ ก็อบลินเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีพฤติกรรมรักสนุกและร้ายกาจ พวกมันชอบสร้างความยุ่งเหยิง แต่บางครั้งก็อบลินก็ความสามารถที่เป็นประโยชน์ เช่น พวกมันอาจช่วยทำงานบางอย่างให้กับผู้ที่เป็นมิตรกับพวกมัน ดูเอาจากที่หลายคนในค่ายนี้ก็.. เลี้ยงก็อบลิน ”

เนเรซ่าขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘เลี้ยงก็อบลิน? โอ้.. ตาย’ เธอยกมือขึ้นนวดขมับเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจ

“ ในบางวัฒนธรรม ก็อบลินเป็นตัวแทนของการทดสอบหรืออุปสรรคที่เราต้องเอาชนะ เพื่อฝึกฝนตัวเอง หรือฝึกซ้อมในการเผชิญกับอุปสรรคและปัญหาในชีวิต พวกเขาไม่ได้อันตรายมากถึงขนาดรับมือไม่ได้ แต่ก็เป็นจำพวกที่ทำให้เรารำคาญ ” หลังจากนั้นไทสันก็บรรยายทั้งเรื่องเกี่ยวกับหลักการกายภาพ ทฤษฎี วิธีการรับมือหรือแม้แต่แบ่งประเภท สำหรับเนเรซ่าที่ไม่พิศวาสหรือสนใจเกี่ยวกับก็อบลิน เธอแทบจะหลับอยู่รอมร่อ แต่ก็ยังประคับประคองตัวเองได้จนถึงประโยคสุดท้ายของคลาส ก่อนจะโยกตัวไปเรียนอีกวิชาที่เธอตั้งตาคอย

ส่งการบ้าน +10 คะแนนบ้านและ +3 Point - วาร์ป การบ้าน
เข้าเรียนครั้งที่ 5
รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า
+7 ความสัมพันธ์กับไทสันจากสกิลหอมเย้ายวน

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Eloise HEROES

วันที่ 3 ธันวาคม 2024

เวลา 10.00 น.

เอโลอิสก้าวเดินมาช้า ๆ ริมชายหาดยามสาย ทรายนุ่มใต้เท้าให้ความรู้สึกเย็นสบายขณะที่ลมทะเลพัดผ่านหน้าเธอเบา ๆ กลิ่นเค็มจาง ๆ ของน้ำทะเลผสมกับความสดชื่นของอากาศทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย เธอเลือกที่จะหย่อนตัวลงนั่ง ปล่อยให้แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าอาบไล้ผิว ริมฝีปากของเธอยิ้มน้อย ๆ ขณะสูดอากาศเข้าปอดลึก ๆ บางทีการมีดวงอาทิตย์ที่ไม่เคยลับขอบฟ้ามาตลอดหลายวันมานี้ก็ไม่แย่เกินไปนัก มันให้ความอบอุ่นและความรู้สึกปลอดภัยในแบบที่เธอคาดไม่ถึง จู่ ๆ เธอก็นึกถึงบางสิ่งที่ลืมไป 

"อ้อ จริงสิ!" เอโลอิสอุทานเบา ๆ ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเข็มขัดของเธอ ก่อนจะหยิบกล่องขนมเล็ก ๆ ที่เตรียมไว้ให้ซูริ น้องสาวน้องสาวร่วมบ้านของเธอ

“เคอร์ติส!” เธอเรียกนกกระทาผู้ติดตามที่กำลังเดินสำรวจทรายอยู่ใกล้ ๆ 

"ช่วยเอานี่ไปให้ซูริหน่อยสิ เธอบ่นว่าอยากกินขนมเมื่อวันก่อน" 

“ได้เลยขอรับรออยู่นี่นะขอรับ เดี๋ยวกระผมกลับมา” เคอร์ติสรับกล่องขนมไปด้วยสีหน้าภาคภูมิใจราวกับได้รับมอบหมายภารกิจสำคัญ

เอโลอิสหัวเราะกับท่าทางจริงจังของมัน ก่อนจะลุกขึ้นปัดทรายออกจากกระโปรง เธอหันมองไปยังเส้นขอบฟ้าอีกครั้ง น้ำทะเลสีฟ้าเข้มระยิบระยับตามแรงแสงสะท้อนของดวงอาทิตย์ เธอเริ่มก้าวเดินอีกครั้ง เท้าเปล่าของเธอจุ่มลงในน้ำทะเลที่ซัดเข้าหาฝั่ง เสียงคลื่นกระทบชายหาดดังสม่ำเสมอเหมือนบทเพลงที่ไม่มีวันจบ รอยยิ้มบาง ๆ ยังคงแต่งแต้มบนใบหน้า เธอปล่อยตัวเองให้ดื่มด่ำกับความเงียบสงบและความสวยงามของธรรมชาติโดยไม่มีเรื่องราวใดมารบกวนใจ

Soyeon

ชื่อตัวละคร: Park Jenny

ปาร์คเจนนี่ยืนอยู่ตรงกลางเตาไฟบูชาเทพ แสงไฟที่สาดส่องไปทั่วบริเวณทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกเฝ้ามองจากที่ไกลๆ ความร้อนจากเปลวไฟทำให้เธอถอนหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะเหลือบตามองไปยังท้องฟ้าที่มืดมิดราวกับไม่มีจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุด

"นี่คงไม่ใช่คำพูดของท่านเทพบิดาฮิปนอสเป็นแน่... คงจะเป็นเทพพระองค์อื่นสินะที่จะยืมเราไปใช้เป็นเครื่องมือ" ปาร์คเจนนี่พูดกับตัวเอง น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความหงุดหงิด "แต่ก็เอาเถอะ จะลองให้ก็ได้... แต่ไม่รับปากหรอกนะว่าจะสำเร็จหรือเปล่า"

เธอสะบัดผมยาวสีน้ำตาลที่เงางามใส่หลังอย่างแรง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากเตไฟบูชาเทพ ความรู้สึกไม่พอใจยังคงลอยอยู่ในใจของเธอ แต่เธอไม่ยอมให้มันแสดงออกมาให้ใครเห็น

ในขณะที่ปาร์คเจนนี่เดินไปตามทางเดินของค่ายฮาล์ฟบลัด เธอเห็นผู้คนมากมายที่เดินไปมาด้วยความรีบร้อน ท่าทางของพวกเขาดูเหมือนจะไม่ทันระวังว่าเธอเดินผ่านมาแล้ว แต่ปาร์คเจนนี่ไม่ได้ใส่ใจอะไร เธอกลับมัวแต่คิดถึงสิ่งที่เพิ่งได้รับคำสั่งมา

เมื่อมาถึงชายหาด  ในช่วงเช้า เวลาประมาณ 10.00 นาฬิกา สาวน้อยปาร์คเจนนี่หยุดยืนมองไปที่คลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง เสียงคลื่นฟังดูสงบและให้ความรู้สึกที่ขัดแย้งกับความวุ่นวายในใจของเธอ

ทันใดนั้นเอง เธอเหลือบไปเห็นคุณเอโอลิกำลังเดินเล่นอยู่ที่ริมชายหาด ท่าทางของเขาดูผ่อนคลาย และไม่มีท่าทีที่จะสนใจอะไรมากนัก

ปาร์คเจนนี่แอบยิ้มมุมปากในใจ แล้วก็เดินเข้าไปใกล้ๆ อย่างเงียบเชียบ ก่อนที่จะตบหลังคุณเอโอลิอย่างแรง

"แค่เตือนว่าอย่าคิดว่าเราจะเป็นเครื่องมือของท่านอีกนะ" น้ำเสียงของเธอเย็นชาและนิ่งมาก

เธอพูดจบก็รีบเดินออกมาโดยไม่รอให้เขาตอบอะไร แม้จะรู้ว่าเขาคงจะไม่ทันได้ตั้งตัว ปาร์คเจนนี่รู้สึกถึงความพอใจเล็กน้อยที่ได้ปลดปล่อยอารมณ์ที่อัดอั้นออกไป

ขณะที่เดินออกจากชายหาดไป เธอหันกลับไปมองทะเลอีกครั้ง น้ำเสียงของเธอยังคงแฝงไปด้วยความท้าทายและความเย็นชา

"หวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าจะโดนใช้เป็นเครื่องมือของใครนะ"

คำพูดนั้นเงียบลงในลมทะเล ราวกับไม่มีใครได้ยินเลย...

ภาพการประลองการต่อสู้ผ่านระบบ

หมายเหตุ: สาวน้อยปาร์ค เจนนี่ ธิดาคนเล็กแห่ง ท่านเทพฮิปนอส ได้ทำการประลองการต่อสู้ กับ เอโอลิส  จนได้รับชัยชนะ (เธอได้ทำตามเสียงกระซิบจากเตาไฟบูชาเทพเรียบร้อยแล้ว)

Soyeon

ชื่อตัวละคร: Park Jenny

ในขณะที่ปาร์ค เจนนี่ก้าวเท้าออกจากบริเวณทิศตะวันออกของเขตบ้านพักสนามฝึกซ้อม เธอรู้สึกถึงความเย็นของลมทะเลที่พัดมาจากหาดทราย เธอเคยชินกับการฝึกซ้อมมาแล้วหลายปี แต่วันนี้มันรู้สึกแตกต่างออกไป เหมือนกับการได้พบกับสิ่งใหม่ที่ท้าทายเธออย่างมาก

เวลาในตอนนี้ใกล้จะถึง 12.40 นาฬิกาแล้ว เมื่อเธอมาถึงชายหาดและมองไปที่ห้องเรียนที่ตั้งอยู่ใกล้กับขอบทะเล หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องเรียนด้วยความมุ่งมั่น ความรู้สึกของเธอยิ่งแน่วแน่มากขึ้นเมื่อเห็นครูฝึกไทสันยืนอยู่ข้างหน้าพร้อมกับนักเรียนคนอื่นๆ ที่รอการฝึกฝนในวันนี้

"สวัสดีครับทุกคน วันนี้เราจะเรียนรู้เกี่ยวกับอสุรกายชนิดหนึ่งที่มีชื่อว่า Harpie" เสียงของครูฝึกไทสันดังกังวานในห้องเรียน เขามีท่าทางจริงจังและมองไปที่ทุกคน

ปาร์ค เจนนี่นั่งอยู่ที่มุมห้อง แต่สายตาของเธอกลับจับจ้องไปที่ไทสันอย่างตั้งใจ เธอต้องการเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ เพราะมันเป็นวิชาที่เธอไม่เคยเรียนมาก่อน

"Harpie หรือที่เรียกว่า 'นกปีศาจ' เป็นอสุรกายที่มักปรากฏตัวในตำนานโบราณ" ไทสันเริ่มเล่า "มันมีปีกที่แข็งแรงและมีท่วงท่าของนกผู้ล่า สามารถบินได้เร็วและมีการโจมตีที่รุนแรง"

เจนนี่พยักหน้ารับข้อมูลอย่างตั้งใจ ความรู้ใหม่เริ่มซึมซับเข้ามาในสมองของเธอ คำพูดของครูฝึกไทสันนั้นไม่ใช่แค่เรื่องของการศึกษาผ่านตำรา แต่เป็นทักษะที่จะช่วยให้เธอรับมือกับอสุรกายเหล่านี้ได้ในอนาคต

หลังจากการบรรยายเสร็จสิ้น ไทสันก็มองไปที่นักเรียนทุกคน "ตอนนี้เราจะเริ่มฝึกทักษะในการต่อสู้กับ Harpie" เขาพูดด้วยเสียงมั่นใจ

ทันทีที่คำสั่งถูกกล่าวออกมา เจนนี่ก็ลุกขึ้นยืนทันที เธอเตรียมตัวพร้อมสำหรับการฝึกฝนที่ท้าทายครั้งใหม่

"ผมจะให้คุณแต่ละคนฝึกใช้พลังในการหลีกเลี่ยงการโจมตีจาก Harpie และตอบโต้กลับไปด้วยท่าโจมตีที่แม่นยำ" ครูไทสันสั่ง "เจนนี่ คุณจะเริ่มเป็นคนแรก"

เจนนี่พยักหน้าและยืนตรงพร้อมกับหายใจลึกๆ เธอรู้ดีว่าการฝึกในวันนี้จะเป็นการทดสอบความสามารถของตัวเอง แต่เธอก็มั่นใจในสิ่งที่เธอได้ฝึกมา "พร้อมค่ะครูฝึก" เจนนี่กล่าวด้วยความมั่นใจ

ไทสันยิ้มเล็กน้อย "ดีมาก เจนนี่ เริ่มได้เลย"

การฝึกฝนเริ่มต้นขึ้น เจนนี่ตั้งสมาธิและเริ่มใช้ท่าต่างๆ ที่ครูฝึกสอน เธอหลบหลีกการโจมตีที่ไม่จริงจากอสุรกายที่ถูกจำลองขึ้นมาในห้องเรียน และใช้พลังของเธอในการโจมตีตอบกลับไปที่ "Harpie" อย่างมีประสิทธิภาพ ทุกๆ การฝึกทำให้เจนนี่รู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้นในตัวเอง

เมื่อการฝึกฝนเสร็จสิ้นลง ครูฝึกไทสันเดินเข้ามาหาเธอ "ดีมาก เจนนี่ คุณทำได้ดีมาก ความเร็วในการตอบสนองของคุณเพิ่มขึ้นมากในวันนี้" เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณค่ะครูฝึก" เจนนี่ตอบกลับพร้อมกับยิ้มอย่างภูมิใจ

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เจนนี่ได้เรียนรู้และฝึกฝนทักษะใหม่ๆ ที่จะช่วยให้เธอเติบโตและก้าวหน้าขึ้นในการเป็นนักฝึกฝนที่เก่งขึ้น

หมายเหตุ: สาวน้อยปาร์คเจนนี่ ทำการเข้าเรียนในวิชาอสุรกายศึกษา คาบเรียนที่ 1/4 รางวัลที่เธอจะได้รับมีดังต่อไปนี้ 

1.) รางวัลเข้าชั้นเรียน + 10 EXP, + 20 ความกล้า

2.)ได้รับ 5 ตื่นรู้ และ + 15 INT

Eloise HEROES

วันที่ 3 ธันวาคม 2024

เวลา 10.05 น.

ป้าบ!!!

เสียงฝ่ามือกระแทกเข้ากลางหลังเอโลอิสอย่างแรงจนเธอแทบทรุดลงไปกับพื้น เรียกได้ว่ากระอัก! เอโลอิสหันขวับกลับไปแต่สิ่งที่เธอเห็นมีเพียงรอยเท้าจาง ๆ บนทราย และเงาร่างของคนแปลกหน้าที่ลับหายไป

"คะ...ใครวะ?..."

เอโลอิสหลุดเสียงออกมาเบา ๆ ด้วยความงง มือของเธอยังลูบแผ่นหลังตัวเองที่รู้สึกเจ็บแปลบเหมือนโดนท่อนเหล็กฟาด คนบ้าอะไรมือหนักชะมัดเลย! เธอกวาดสายตามองรอบ ๆ ไม่มีร่องรอยของใครนอกจากเธอและรอยเท้าของคนแปลกหน้าที่จางหายไปบนทราย

“หรือเขาตีผิดคนกันนะ?" ความคิดนั้นวาบขึ้นมาในหัวเพราะเธอแทบไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับใครในค่ายเลยสักนิด แถมเจ้ารอฟีอัสก็แค่ชอบหยุมหัวกันแต่ไม่ได้เกลียดขี้หน้ากันหมอนั่นคงไม่คิดจะทำร้ายเธอแน่ 

“มาแล้วขอรับ ส่งของเรียบร้อย...อะ...อ้าว! คุณเอโลอิสหลังเป็นอะไรขอรับ ปวดหลังเหรอขอรับ?” เสียงเจื้อยแจ้วของเคอร์ติสดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับเสียงกระพือปีกเบา ๆ มันเอียงคอเล็กน้อย สายตากลมโตจับจ้องที่ท่าทางของเอโลอิสซึ่งยังลูบหลังตัวเองด้วยสีหน้าครุ่นคิด

"โดนฝ่ามืออรหันต์มาน่ะ..." เอโลอิสพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ ขณะที่ยังลูบหลังตัวเองอยู่สาบานได้เลยว่าถ้าถอดเสื้อมันจะต้องเป็นรอยแดงรูปฝ่ามือแหง ๆ

"ฝ่ามืออรหันต์เหรอขอรับ?"  เคอร์ติสยังคงเอียงคออย่างงุนงง ขนฟู ๆ รอบคอดูเหมือนจะฟูขึ้นอีกหน่อยจากความสงสัย

"ใครก็ไม่รู้ฟาดเข้าที่หลังแล้วหนีหายไปเลย มือหนักชะมัดอย่าให้รู้นะว่าเป็นพี่น้องบ้านเฮเฟตัส มือหนักเบอร์นี้!"

"ไม่น่าจะใช่นะขอรับถ้ามือหนักบ้านเฮเฟตัสก็คงเป็นคุณไมอาแต่ว่าเมื่อกี๊ที่ผมเอาของไปให้คุณซูริคุณไมอาก็อยู่ด้วย" เคอร์ติสทำท่าเหมือนกำลังคิดหนัก

"ช่างเถอะถือว่าเป็นคราวซวยก็แล้วกันไปเถอะเคอร์ติสไปหายาทากันดีกว่า" 

พูดจบเธอก็ชวนเคอร์ติสเดินออกไปจากชายหาดได้ข่าวว่าช่วงบ่ายเขาจะมีการเรียนการสอนกันที่นี่ฉะนั้นเธอรีบไปก่อนที่จะรบกวรคนอื่นดีกว่า ส่วนเรื่องผู้ร้ายลึกลับนั่นก็ถือเสียว่าดวงซวยแต่ถ้าบ่อยกว่านี้เห็นทีคงต้องไปบูชาเทพีไทคีแก้ชงแล้วล่ะ...

Eloise HEROES

วันที่ 3 ธันวาคม 2024

เวลา 12:40 น.

เอโลอิสสาวเท้าเดินกลับมายังชายหาดหลังจากที่ไปทายามาแล้ว คนในบ้านเฮเฟตัสต่างตกใจกับรอยฝ่ามือบริเวณหลังของเธอไม่น้อยเพราะมันแดงเป็นรูปมือเลยทีเดียวแต่ถึงกระนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กบ้านเฮเฟตัสก็คงไม่มาสนใจเรื่องพวกนี้มากหนักอย่างไรเสียหนังก็หนาเพราะเผชิญหน้ากับความร้อนของเตาหลอมอยู่เป็นประจำ เคอร์ติสที่เดินตามเธอมายังชายหาดด้วยแอบเกิดความสงสัยว่าพวกเขาจะกลับมาที่นี่ทำไมกันในเมื่อเพิ่งเกิดเหตุการณ์อันอุกอาจไปเมื่อช่วงสายหมาด ๆ

"คุณเอโลอิสกลับมาทำไมเหรอขอรับ หรือว่าจะมาสืบหาคนร้าย?" เคอร์ติสเอียงคอสงสัยเล็กน้อยเมื่อลูกพี่ของตนเลือกที่จะกลับมายังที่เกิดเหตุ

“ไม่ได้มาสืบหาหรอกฉันจะมาเข้าคาบอสุรกายศึกษาน่ะ”

“แต่รอบของคุณเอโลอิสเรียนครบไปแล้วไม่ใช่เหรอขอรับไม่จำเป็นต้องเข้าเรียนแล้วนี่นา” 

“มันก็ใช่น่ะ แต่ว่าฉันยังติดส่งการบ้านรอบสุดท้ายอยู่ พอส่งให้ไทสันเสร็จก็คงหมดเวรหมดกรรมเสียที”

เธอเดินตรงเข้าไปมีนักเรียนหลายคนที่เธอไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเลยสักนิดคาดว่าหลายคนน่าจะเป็นคนที่เพิ่งมาอาศัยในค่าย แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอสนใจมากนัก เธอรีบเดินตรงปรี่ไปหาไทสันผู้สอน ช่วงเวลาก่อนเริ่มคาบเรียนแบบนี้รีบส่งรีบกลับน่าจะดีที่สุดก่อนที่เขาจะไม่ว่าง

“เอ่อ…สวัสดีค่ะ”

“อ้าว! เธอเรียนครบแล้วไม่ใช่เหรอ?” ไทสันถามขึ้นเพราะจำหน้าเอโลอิสได้

“ไม่ได้มาเข้าเรียนแต่ฉันมาส่งการบ้านคาบสุดท้ายค่ะ”

พูดจบเธอก็ยื่นกระดาษที่เขียนการบ้านมาอย่างเรียบร้อยยื่นให้กับไทสัน เขารับมาไล่สายตาอ่านเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า

“ดีมาก งั้นก็โชคดีกับการสอบนะ”

“ขอบคุณค่ะ ฉันหวังว่าจะทำได้ดี”

เสร็จธุระเอโลอิสก็หมุนตัวเดินออกไปจากคาบเรียน เพราะไม่อยากรบกวนเวลาของคุณไทสันไปมากกว่านี้ ขืนอยู่ต่อคาบเรียนคงไม่ได้เริ่มเสียที รีบออกไปแบบนี้น่ะดีแล้ว อีกอย่างเธอเองก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่นานนักหรอก กลัวว่าจะเจอฝ่ามืออรหันต์จากที่ในสักแห่งเป็นรอบที่สองน่ะสิ…

ส่งการบ้าน

ความแตกต่างระหว่างไฮดร้า (Hydra) และไคเมร่า (Chimera)

+20 คะแนนบ้าน

Jayvik BRAVE

หลังจากที่เจวิคไปเดินช็อปปิ้งของจาก 7-Eleven เขาก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อดี ชายหนุ่มจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่เขานั้นชอบทำเมื่อสมัยยังอยู่ที่เยอรมัน คือการเดินสำรวจธรรมชาติด ชายหนุ่มตัดสินใจเดินมายังตอนเหนือของค่ายแล้วได้พบเข้ากับชายหาด พึ่งแม้จะไม่เหมือนกับที่เมืองที่เขาเคยอยู่ แต่ก็นับว่าเป็นชายหาดเหมือนกัน 

เขาตัดสินใจเดินลงไปบนชายหาดและชมวิวอยู่สักพัก จากนั้นจึงหยิบเอากระเป๋าที่พึ่งซื้อมาเพื่อเก็บกระเป๋าสะพายใบที่เอามาจากบ้านด้วยและหยิบเอาผ้าเช็ดตัวออกมา เขาปูผ้าเช็ดตัวลงบนพื้นทรายก่อนจะถอดเสื้อและกางเกงออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่ถูกปกปิดมาตลอดกับกางเกงบ็อกเซอร์ลายสก็อตของเขา ชายนุ่มค่อย ๆ นั่งลงบนผ้าที่พึ่งปูจากนั้นจึงเอนหลังลงนอน เขาหยิบแว่นกันแดดมาใส่ก่อนจะหลับไป

Jayvik Mchonde