เจ้าของ: God

[ตอนเหนือของค่าย] ชายหาด

  [คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2024-11-26 21:17:01 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 26 พฤศจิกายน 2024
เวลา 12:40 น.


ยามบ่ายคล้อยริมชายหาด เอโลอิสเดินทางเข้ามาเพื่อที่จะเข้าเรียนวิชาอสุรกาย นี่นับเป็นวันแรกที่เธอได้กลับมาหลังจากออกไปทำภารกิจที่แสนยาวนาน เธอเดินถือสมุดการบ้านในมือ ดวงตาเธอจับจ้องไปยังบริเวณชายหาดที่ถูกดัดแปลงเป็นห้องเรียนกลางแจ้ง ไทสัน ผู้สอนวิชาอสุรกายศึกษา ยืนอยู่ตรงนั้นในชุดลำลองที่เรียบง่ายแต่ดูกระฉับกระเฉง ดวงตาคมกริบของเขาจับจ้องไปยังนักเรียนที่ทยอยเดินมานั่งประจำที่ เมื่อเอโลอิสเดินไปถึงเธอยื่นสมุดการบ้านให้เขาโดยไม่รอช้า

“ส่งการบ้านค่ะ”

“ดีมาก แม้จะออกไปทำภารกิจเสียนาน แต่ก็ไม่ลืมทำการบ้านสินะ” ไทสันรับสมุดมาแล้วพลิกดูอย่างรวดเร็ว

“ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ”

เธอเดินไปนั่งที่เพื่อเตรียมตัวเรียน ขณะที่นักเรียนคนอื่น ๆ กำลังนั่งประจำที่ เสียงพูดคุยก็ค่อย ๆ เงียบลงเมื่อไทสันเริ่มเปิดบทเรียน

“วันนี้เราจะเรียนเกี่ยวกับ ชูปาคาบรา อสุรกายจากแถบละตินอเมริกาที่มีข้อมูลน้อยมาก แต่ก็ยังมีบันทึกว่าถูกพบเห็นอยู่เรื่อย ๆ…”

ขณะบทเรียนดำเนินไป เอโลอิสที่มักเสียสมาธิเสมอเธอเริ่มปล่อยความคิดลอยไปกับสายลม จับคำพูดได้เพียงบางช่วงบางตอนเป็นคำบรรยายเกี่ยวกับอะไรแพะ ๆ สักอย่าง บางครั้งเป็นการกล่าวถึงรูปลักษณ์ของมัน เธอกวาดสายตามองเพื่อนรอบตัว บางคนตั้งใจจดบันทึก ขณะที่บางคนจ้องเขม็งไปที่กระดานด้วยความสนใจ เอโลอิสรู้สึกว่าตัวเองช่างห่างไกลจากพวกเขาเสียจริง

เสียงของไทสันดึงเธอกลับมาอีกครั้ง “ปัจจุบันนี้ข้อมูลของชูปาคาบรายังมีไม่มาก ในอนาคต ถ้าพวกเธอเจอมัน ฉันหวังว่าจะช่วยเขียนบันทึกกลับมาเป็นข้อมูลให้รุ่นถัด ๆ ไปด้วยนะ”

คำพูดของเขาทำให้นักเรียนหลายคนพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น อันที่จริงเอโลอิสเคยปราบมันมาครั้งหนึ่งแล้วเมื่อครั้งที่ท่องเที่ยวอยู่กับท่านเทพอะพอลโล หลังจากนั้นไม่นานคาบเรียนก็จบลงเสียงพูดคุยดังขึ้นอีกครั้งเมื่อนักเรียนทยอยเก็บสมุดและเดินกลับที่พัก เอโลอิสยืนขึ้นสะบัดทรายออกจากเสื้อจากนั้นก็เดินทางออกไปหลังจากที่ได้ลาผู้สอนเรียบร้อย

หมายเหตุ อ้างอิงโรลเพลย์ของคุณ Nereza


รางวัลเข้าชั้นเรียน : +10 EXP , +20 ความกล้า

โบนัส +10 EXP +10 คะแนนบ้าน

@@God 






คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +15 ย่อ เหตุผล
God + 15

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x2
x2
x6
x1
x15
x5
x5
x11
x5
x5
x8
x1
x12
x4
x67
x5
x5
x1
x6
x1
x8
x2
x7
x30
x3
x2
x1
x5
x7
x4
x4
x5
x59
x1
x2
x25
x2
x9
x300
x2
x4
x4
x3
x1
x1
x3
x4
x4
x2
x1
x1
x2
x2097
x1
x65
x1
x1
x4
x1
x11
x1
x1
x1
x1232
x10
x1
x1
x1
x3
x1
x48
x4
x16
x2
x7
x58
x10
x28
x175
โพสต์ 2024-11-30 22:55:42 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 29 พฤศจิกายน 2024
เวลา 12:40 น.


การเรียนการสอนเวียนมาถึงอีกครั้ง เอโลอิสเดินทางมายังชายหาดสายลมทะเลอ่อน ๆ พัดมาตีหน้าของเธอ สียงคลื่นกระทบฝั่งดังก้องเป็นจังหวะ ฟังแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ ว่าวันเวลาจะผ่านไปเร็วเช่นนี้เผลอแป๊บเดียวก็ต้องเข้าเรียนอีกแล้ว

“ไม่อยากเข้าเรียนเลยให้ตายเถอะ”

“อดทนไว้ครับคุณเอโลอิสนี่น่าจะเป็นคาบสุดท้ายแล้วนะขอรับ…ถ้าสอบผ่านอะนะ” ประโยคสุดท้ายเคอร์ติสเบาเสียงลงจนแทบจะกระซิบ

“นายคิดว่าฉันจะสอบตกหรือยังไงกัน?”

“ก็เห็นไม่ค่อยตั้งใจเรียนนี่ขอรับ”

“ฉันไม่ได้ไม่ตั้งใจเรียนเสียหน่อย แค่สมาธิสั้นไปก็แค่นั้นเอง” เธอพยายามหาข้อแก้ตัว

เธอหยุดยืนชั่วครู่ตรงเนินทราย เตรียมใจให้พร้อมก่อนจะเดินต่อไปยังจุดที่ไทสัน ผู้สอนวิชาอสุรกายศึกษายืนอยู่ที่ใต้ร่มไม้เล็ก ๆ ใกล้ชายฝั่ง

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีพร้อมที่จะเรียนหรือยัง?”

“ก็…มั้งคะ…จริงสิ!” เหมือนว่าเธอจะนึกอะไรขึ้นได้จึงเปิดกระเป๋าแล้วหยิบกระดาษออกมายื่นให้กับเขา “การบ้านของสัปดาห์นี้ค่ะ”

“ดีมาก! รายละเอียดครบถ้วน และเรียบเรียงได้ดี” ไทสันพลิกอ่านอย่างตั้งใจ

“ขอบคุณค่ะ” เธอรู้สึกดีไม่น้อยที่เขาเห็นถึงความตั้งใจของเธอ

“งั้นก็ไปประจำที่เถอะ”

ไม่นานหลังจากนั้น ไทสันก้าวมายืนด้านหน้ากลุ่มนักเรียนที่รวมตัวกันอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้สูง เขามองไปยังทะเลที่ทอดยาวสุดสายตาและเริ่มต้นบทเรียนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“วันนี้เราจะพูดถึงราชสีห์นีเมียน หนึ่งในอสุรกายที่มีชื่อเสียงที่สุดในตำนานกรีก สิงโตตัวนี้ไม่ใช่แค่สัตว์ร้ายทั่วไป แต่มันเป็นสัตว์ที่ร่างกายของมัน…ทนต่ออาวุธทุกชนิด” เขาหยุดเว้นจังหวะ พลางมองดูนักเรียนที่เริ่มจับจ้องเขาอย่างสนใจ

“ใครรู้บ้างว่าอะไรคือจุดเด่นที่สุดของสิงโตตัวนี้?”

“มันมีหนังที่แข็งแรงมากจนไม่มีดาบหรือธนูใดสามารถทะลุผ่านได้ค่ะ” นักเรียนคนหนึ่งในชั้นเรียนยกมือตอบ เอโลอิสได้แต่มองและพยักหน้าเออออตามไป คนอย่างเธอไม่ใช่คนประเภทเด็กหน้าห้องเสียด้วยสิ

“ถูกต้อง! และนี่คือเหตุผลที่เฮราคลีสต้องใช้กลยุทธ์และกำลังมหาศาล เขาจึงจะสามารถปราบมันได้โดยการ…ใครตอบได้?” ไทสันพยักหน้าพอใจก่อนจะถามต่อทีนี้ เขาที่เริ่มสังเกตว่าเอโลอิสเสียสมาธิในการเรียนอีกแล้วจึงชี้นิ้วไปที่เธอและสั่งให้เธอเป็นคนตอบ “สาวน้อยผมแดงบ้านเฮเฟตัสตอบซิ”

“การบีบรัดด้วยมือเปล่า…รึป่าวนะ…” เธอตอบด้วยความไม่แน่ใจเท่าไหร่แอบเหลียวมองไปทางเคอร์ติส มันพยักหน้าเป็นเชิงว่าเธอตอบถูกแล้วเอโลอิสจึงหันกลับไปมองไทสันแล้วลุ้นคำตอบ

“เยี่ยม! และหลังจากนั้นเฮราคลีสยังใช้กรงเล็บของมันเองเพื่อถลกหนังออกมา และนำมันมาทำเป็นเกราะที่ไม่มีวันพังได้” ไทสันอธิบายต่อพร้อมชูภาพวาดโบราณของเฮราคลีสในชุดคลุมหนังสิงโตนีเมียนให้นักเรียนทุกคนดูและดำเนินการสอนต่อจนกระทั่งจบคาบ

“...บทเรียนจากราชสีห์นีเมียนคือไม่ใช่อาวุธทุกชนิดที่ใช้ได้ในทุกสถานการณ์ บางครั้งสิ่งที่เราต้องการมากที่สุดคือไหวพริบและความอดทน นี่คือสิ่งที่เฮราคลีสสอนเรา สำหรับวันนี้เลิกเรียนได้”

นักเรียนบางคนเริ่มลุกขึ้นยืนปัดทรายออกจากเสื้อผ้า ในขณะที่คนอื่นยังคงจดบันทึกประโยคสุดท้ายอย่างตั้งใจ ไทสันเดินวนไปตามกลุ่มเล็ก ๆ ของนักเรียน ให้คำแนะนำและตอบคำถามที่พวกเขาสงสัย ส่วนเอโลอิสน่ะเหรอ…รีบเก็บข้าวเก็บของเด้งตัวออกจากห้องเรียนในทันใดพร้อมตะโกนในใจว่า ‘ในที่สุดก็จบคลาสแล้วโว้ยยยยย!’



รางวัลเข้าชั้นเรียน : +10 EXP , +20 ความกล้า

โบนัส +15 คะแนนบ้าน และ +10 EXP


@@@God 






คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +15 ย่อ เหตุผล
God + 15

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x2
x2
x6
x1
x15
x5
x5
x11
x5
x5
x8
x1
x12
x4
x67
x5
x5
x1
x6
x1
x8
x2
x7
x30
x3
x2
x1
x5
x7
x4
x4
x5
x59
x1
x2
x25
x2
x9
x300
x2
x4
x4
x3
x1
x1
x3
x4
x4
x2
x1
x1
x2
x2097
x1
x65
x1
x1
x4
x1
x11
x1
x1
x1
x1232
x10
x1
x1
x1
x3
x1
x48
x4
x16
x2
x7
x58
x10
x28
x175
โพสต์ 2024-12-2 14:07:38 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Aphrodite
Lovers of Pleasure
i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

หลังจากหลายคาบที่ผ่านมา จนแล้วจนรอด เนเรซ่าก็ได้รับการบ้านสุดหินมาจากไทสันแล้วจริง ๆ เพราะอะไรเขาถึงคิดว่าบุตรสาวอะโฟรไดท์แบบเธอจะมีรสนิยมในการตามไล่ควานหาข้อมูลของศัตรูตามธรรมชาติอย่างพวกก็อบลิน? สาวสวยผมบลอนด์ถอนหายใจเฮือก เธอเอนหลังแนบไปกับที่นั่งริมชายหาดในคลาสเรียนที่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนการสอบของเธอ

“ วันนี้เราจะเรียนเกี่ยวกับก็อบลิน ” ไทสันประกาศหัวข้อของวันนี้ด้วยรอยยิ้ม เขายืนกอดอกอยู่ข้าง ๆ ไวท์บอร์ดที่เขียนเอาไว้เสียใหญ่โตว่า GOBLINS CLASS “ และมีนักเรียนบางคนที่ผมสั่งการบ้านเกี่ยวกับคาบเรียนนี้ไป สามารถนำมาส่งก่อนได้เลยนะครับ ”

มีหลายคนที่ลุกไปส่งการบ้านเขา เนเรซ่าก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอวางสมุดการบ้านของเธอลง ชำเลืองตามองเขาเล็กน้อย “ ต้องขอบอกว่านี่เป็นการบ้านที่โหดร้ายต่อสายตาฉันมากจริง ๆ ” วาจาของหญิงสาวที่ห้อมล้อมไปด้วยกลิ่นหวานลึกล้ำของกุหลาบทำให้ไทสันหัวเราะ แววตาของเขาอ่อนลงหลายระดับราวกับพึ่งนึกขึ้นได้ว่าลูกศิษย์ที่เขาสั่งให้ค้นคว้าเกี่ยวกับก็อบลินเป็นถึงธิดาอะโฟรไดท์

“ ครั้งสุดท้ายแล้วคุณเนเรซ่า อย่าโกรธกันเลยครับ ”

เนเรซ่าส่งเสียงค้านในลำคอสั้น ๆ ก่อนจะสะบัดผมเดินกลับไปนั่ง ทิ้งให้ไทสันได้แต่หัวเราะแห้ง ๆ อยู่ตรงนั้นก่อนจะเริ่มดึงสถานการณ์ให้กลับมาสู่การเรียน “ ที่จริงแล้ว อสูรกายที่ครึ่งเทพพบได้บ่อยที่สุดไม่ใช่ฮาร์ปี้หรือมิโนทอร์ แต่เป็นก็อบลิน สิ่งมีชีวิตตัวเขียวเล็กเตี้ยที่หลายครั้งก็.. ค่อนข้างน่ารำคาญ ” เขาหันไปใช้ที่ลบกระดานลบคำว่า GOBLINS CLASS ออก

“ โดยทั่วไปแล้ว ก็อบลินมักมีรูปร่างเล็ก ผอมแห้ง มีหูแหลมและฟันที่คม เช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตในตำนานอื่น ๆ ที่มักจะมีคุณสมบัติน่ากลัว ” คลื่นน้ำค่อย ๆ ดัดแปลงกลายเป็นทรงจำลองร่างของก็อบลินขนาดสูงเท่าเข่าคน สร้างเสียงหือหาอย่างสนใจของนักเรียนภายในคลาส “ ก็อบลินเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีพฤติกรรมรักสนุกและร้ายกาจ พวกมันชอบสร้างความยุ่งเหยิง แต่บางครั้งก็อบลินก็ความสามารถที่เป็นประโยชน์ เช่น พวกมันอาจช่วยทำงานบางอย่างให้กับผู้ที่เป็นมิตรกับพวกมัน ดูเอาจากที่หลายคนในค่ายนี้ก็.. เลี้ยงก็อบลิน ”

เนเรซ่าขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘เลี้ยงก็อบลิน? โอ้.. ตาย’ เธอยกมือขึ้นนวดขมับเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจ

“ ในบางวัฒนธรรม ก็อบลินเป็นตัวแทนของการทดสอบหรืออุปสรรคที่เราต้องเอาชนะ เพื่อฝึกฝนตัวเอง หรือฝึกซ้อมในการเผชิญกับอุปสรรคและปัญหาในชีวิต พวกเขาไม่ได้อันตรายมากถึงขนาดรับมือไม่ได้ แต่ก็เป็นจำพวกที่ทำให้เรารำคาญ ” หลังจากนั้นไทสันก็บรรยายทั้งเรื่องเกี่ยวกับหลักการกายภาพ ทฤษฎี วิธีการรับมือหรือแม้แต่แบ่งประเภท สำหรับเนเรซ่าที่ไม่พิศวาสหรือสนใจเกี่ยวกับก็อบลิน เธอแทบจะหลับอยู่รอมร่อ แต่ก็ยังประคับประคองตัวเองได้จนถึงประโยคสุดท้ายของคลาส ก่อนจะโยกตัวไปเรียนอีกวิชาที่เธอตั้งตาคอย



ส่งการบ้าน +10 คะแนนบ้านและ +3 Point - วาร์ป การบ้าน
เข้าเรียนครั้งที่ 5
รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า
+7 ความสัมพันธ์กับไทสันจากสกิลหอมเย้ายวน
Nareza Henladys all star and me!
CABIN10
@Hye Ri

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +15 ย่อ เหตุผล
God + 15

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
มีดสั้นพูจิโอ
เกราะทหารโรมัน
รองเท้าเดินทัพ
Anker PowerCore
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
สร้อยนำโชคจากไทสัน
คัมภีร์เอาชีวิตรอด(เอลล่า)
ประสาทสัมผัสดีขึ้น
แปลงร่าง
เสื้อค่ายจูปิเตอร์
หอกฮาลต้า
โล่อัสพิส
กล่องสรวงสวาท
Daedalus's Legacy
สื่อสารกับความรัก
สัญชาตญาณแห่งรัก
ทักษะมีดสั้น
ต่างหูเงิน
หอมเย้ายวน
หูฟังบลูทูธ
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
โรคสมาธิสั้น
เสน่ห์อันเลิศล้ำ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x2
x4
x1
x2
x1
x5
x5
x5
x8
x1
x4
x2
x7
x1
x1
x10
x2
x1
x5
x1
x1
x1
x20
x1
x1
x2
x7
x1
x3
x2
โพสต์ 2024-12-3 17:55:36 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 3 ธันวาคม 2024
เวลา 10.00 น.


เอโลอิสก้าวเดินมาช้า ๆ ริมชายหาดยามสาย ทรายนุ่มใต้เท้าให้ความรู้สึกเย็นสบายขณะที่ลมทะเลพัดผ่านหน้าเธอเบา ๆ กลิ่นเค็มจาง ๆ ของน้ำทะเลผสมกับความสดชื่นของอากาศทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย เธอเลือกที่จะหย่อนตัวลงนั่ง ปล่อยให้แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าอาบไล้ผิว ริมฝีปากของเธอยิ้มน้อย ๆ ขณะสูดอากาศเข้าปอดลึก ๆ บางทีการมีดวงอาทิตย์ที่ไม่เคยลับขอบฟ้ามาตลอดหลายวันมานี้ก็ไม่แย่เกินไปนัก มันให้ความอบอุ่นและความรู้สึกปลอดภัยในแบบที่เธอคาดไม่ถึง จู่ ๆ เธอก็นึกถึงบางสิ่งที่ลืมไป 

"อ้อ จริงสิ!" เอโลอิสอุทานเบา ๆ ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเข็มขัดของเธอ ก่อนจะหยิบกล่องขนมเล็ก ๆ ที่เตรียมไว้ให้ซูริ น้องสาวน้องสาวร่วมบ้านของเธอ

“เคอร์ติส!” เธอเรียกนกกระทาผู้ติดตามที่กำลังเดินสำรวจทรายอยู่ใกล้ ๆ 

"ช่วยเอานี่ไปให้ซูริหน่อยสิ เธอบ่นว่าอยากกินขนมเมื่อวันก่อน" 

“ได้เลยขอรับรออยู่นี่นะขอรับ เดี๋ยวกระผมกลับมา” เคอร์ติสรับกล่องขนมไปด้วยสีหน้าภาคภูมิใจราวกับได้รับมอบหมายภารกิจสำคัญ

เอโลอิสหัวเราะกับท่าทางจริงจังของมัน ก่อนจะลุกขึ้นปัดทรายออกจากกระโปรง เธอหันมองไปยังเส้นขอบฟ้าอีกครั้ง น้ำทะเลสีฟ้าเข้มระยิบระยับตามแรงแสงสะท้อนของดวงอาทิตย์ เธอเริ่มก้าวเดินอีกครั้ง เท้าเปล่าของเธอจุ่มลงในน้ำทะเลที่ซัดเข้าหาฝั่ง เสียงคลื่นกระทบชายหาดดังสม่ำเสมอเหมือนบทเพลงที่ไม่มีวันจบ รอยยิ้มบาง ๆ ยังคงแต่งแต้มบนใบหน้า เธอปล่อยตัวเองให้ดื่มด่ำกับความเงียบสงบและความสวยงามของธรรมชาติโดยไม่มีเรื่องราวใดมารบกวนใจ







←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x2
x2
x6
x1
x15
x5
x5
x11
x5
x5
x8
x1
x12
x4
x67
x5
x5
x1
x6
x1
x8
x2
x7
x30
x3
x2
x1
x5
x7
x4
x4
x5
x59
x1
x2
x25
x2
x9
x300
x2
x4
x4
x3
x1
x1
x3
x4
x4
x2
x1
x1
x2
x2097
x1
x65
x1
x1
x4
x1
x11
x1
x1
x1
x1232
x10
x1
x1
x1
x3
x1
x48
x4
x16
x2
x7
x58
x10
x28
x175
โพสต์ 2024-12-3 18:09:12 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Roleplay Box



ชื่อตัวละคร: Park Jenny

ปาร์คเจนนี่ยืนอยู่ตรงกลางเตาไฟบูชาเทพ แสงไฟที่สาดส่องไปทั่วบริเวณทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกเฝ้ามองจากที่ไกลๆ ความร้อนจากเปลวไฟทำให้เธอถอนหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะเหลือบตามองไปยังท้องฟ้าที่มืดมิดราวกับไม่มีจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุด

"นี่คงไม่ใช่คำพูดของท่านเทพบิดาฮิปนอสเป็นแน่... คงจะเป็นเทพพระองค์อื่นสินะที่จะยืมเราไปใช้เป็นเครื่องมือ" ปาร์คเจนนี่พูดกับตัวเอง น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความหงุดหงิด "แต่ก็เอาเถอะ จะลองให้ก็ได้... แต่ไม่รับปากหรอกนะว่าจะสำเร็จหรือเปล่า"

เธอสะบัดผมยาวสีน้ำตาลที่เงางามใส่หลังอย่างแรง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากเตไฟบูชาเทพ ความรู้สึกไม่พอใจยังคงลอยอยู่ในใจของเธอ แต่เธอไม่ยอมให้มันแสดงออกมาให้ใครเห็น

ในขณะที่ปาร์คเจนนี่เดินไปตามทางเดินของค่ายฮาล์ฟบลัด เธอเห็นผู้คนมากมายที่เดินไปมาด้วยความรีบร้อน ท่าทางของพวกเขาดูเหมือนจะไม่ทันระวังว่าเธอเดินผ่านมาแล้ว แต่ปาร์คเจนนี่ไม่ได้ใส่ใจอะไร เธอกลับมัวแต่คิดถึงสิ่งที่เพิ่งได้รับคำสั่งมา

เมื่อมาถึงชายหาด  ในช่วงเช้า เวลาประมาณ 10.00 นาฬิกา สาวน้อยปาร์คเจนนี่หยุดยืนมองไปที่คลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง เสียงคลื่นฟังดูสงบและให้ความรู้สึกที่ขัดแย้งกับความวุ่นวายในใจของเธอ

ทันใดนั้นเอง เธอเหลือบไปเห็นคุณเอโอลิกำลังเดินเล่นอยู่ที่ริมชายหาด ท่าทางของเขาดูผ่อนคลาย และไม่มีท่าทีที่จะสนใจอะไรมากนัก

ปาร์คเจนนี่แอบยิ้มมุมปากในใจ แล้วก็เดินเข้าไปใกล้ๆ อย่างเงียบเชียบ ก่อนที่จะตบหลังคุณเอโอลิอย่างแรง

"แค่เตือนว่าอย่าคิดว่าเราจะเป็นเครื่องมือของท่านอีกนะ" น้ำเสียงของเธอเย็นชาและนิ่งมาก

เธอพูดจบก็รีบเดินออกมาโดยไม่รอให้เขาตอบอะไร แม้จะรู้ว่าเขาคงจะไม่ทันได้ตั้งตัว ปาร์คเจนนี่รู้สึกถึงความพอใจเล็กน้อยที่ได้ปลดปล่อยอารมณ์ที่อัดอั้นออกไป

ขณะที่เดินออกจากชายหาดไป เธอหันกลับไปมองทะเลอีกครั้ง น้ำเสียงของเธอยังคงแฝงไปด้วยความท้าทายและความเย็นชา

"หวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าจะโดนใช้เป็นเครื่องมือของใครนะ"

คำพูดนั้นเงียบลงในลมทะเล ราวกับไม่มีใครได้ยินเลย...

ภาพการประลองการต่อสู้ผ่านระบบ








หมายเหตุ: สาวน้อยปาร์ค เจนนี่ ธิดาคนเล็กแห่ง ท่านเทพฮิปนอส ได้ทำการประลองการต่อสู้ กับ เอโอลิส  จนได้รับชัยชนะ (เธอได้ทำตามเสียงกระซิบจากเตาไฟบูชาเทพเรียบร้อยแล้ว)




←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
มีดสั้นพูจิโอ
ปากกาหมึกซึม
จิ๊กซอว์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
ต่างหูเงิน
ชุดภารโรง
รองเท้าเซฟตี้
น้ำหอมสตรี
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
แสงสว่างศักดิ์สิทธิ์
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x11
x4
โพสต์ 2024-12-3 20:37:36 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Roleplay Box



ชื่อตัวละคร: Park Jenny

ในขณะที่ปาร์ค เจนนี่ก้าวเท้าออกจากบริเวณทิศตะวันออกของเขตบ้านพักสนามฝึกซ้อม เธอรู้สึกถึงความเย็นของลมทะเลที่พัดมาจากหาดทราย เธอเคยชินกับการฝึกซ้อมมาแล้วหลายปี แต่วันนี้มันรู้สึกแตกต่างออกไป เหมือนกับการได้พบกับสิ่งใหม่ที่ท้าทายเธออย่างมาก

เวลาในตอนนี้ใกล้จะถึง 12.40 นาฬิกาแล้ว เมื่อเธอมาถึงชายหาดและมองไปที่ห้องเรียนที่ตั้งอยู่ใกล้กับขอบทะเล หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องเรียนด้วยความมุ่งมั่น ความรู้สึกของเธอยิ่งแน่วแน่มากขึ้นเมื่อเห็นครูฝึกไทสันยืนอยู่ข้างหน้าพร้อมกับนักเรียนคนอื่นๆ ที่รอการฝึกฝนในวันนี้

"สวัสดีครับทุกคน วันนี้เราจะเรียนรู้เกี่ยวกับอสุรกายชนิดหนึ่งที่มีชื่อว่า Harpie" เสียงของครูฝึกไทสันดังกังวานในห้องเรียน เขามีท่าทางจริงจังและมองไปที่ทุกคน

ปาร์ค เจนนี่นั่งอยู่ที่มุมห้อง แต่สายตาของเธอกลับจับจ้องไปที่ไทสันอย่างตั้งใจ เธอต้องการเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ เพราะมันเป็นวิชาที่เธอไม่เคยเรียนมาก่อน

"Harpie หรือที่เรียกว่า 'นกปีศาจ' เป็นอสุรกายที่มักปรากฏตัวในตำนานโบราณ" ไทสันเริ่มเล่า "มันมีปีกที่แข็งแรงและมีท่วงท่าของนกผู้ล่า สามารถบินได้เร็วและมีการโจมตีที่รุนแรง"

เจนนี่พยักหน้ารับข้อมูลอย่างตั้งใจ ความรู้ใหม่เริ่มซึมซับเข้ามาในสมองของเธอ คำพูดของครูฝึกไทสันนั้นไม่ใช่แค่เรื่องของการศึกษาผ่านตำรา แต่เป็นทักษะที่จะช่วยให้เธอรับมือกับอสุรกายเหล่านี้ได้ในอนาคต

หลังจากการบรรยายเสร็จสิ้น ไทสันก็มองไปที่นักเรียนทุกคน "ตอนนี้เราจะเริ่มฝึกทักษะในการต่อสู้กับ Harpie" เขาพูดด้วยเสียงมั่นใจ

ทันทีที่คำสั่งถูกกล่าวออกมา เจนนี่ก็ลุกขึ้นยืนทันที เธอเตรียมตัวพร้อมสำหรับการฝึกฝนที่ท้าทายครั้งใหม่

"ผมจะให้คุณแต่ละคนฝึกใช้พลังในการหลีกเลี่ยงการโจมตีจาก Harpie และตอบโต้กลับไปด้วยท่าโจมตีที่แม่นยำ" ครูไทสันสั่ง "เจนนี่ คุณจะเริ่มเป็นคนแรก"

เจนนี่พยักหน้าและยืนตรงพร้อมกับหายใจลึกๆ เธอรู้ดีว่าการฝึกในวันนี้จะเป็นการทดสอบความสามารถของตัวเอง แต่เธอก็มั่นใจในสิ่งที่เธอได้ฝึกมา "พร้อมค่ะครูฝึก" เจนนี่กล่าวด้วยความมั่นใจ

ไทสันยิ้มเล็กน้อย "ดีมาก เจนนี่ เริ่มได้เลย"

การฝึกฝนเริ่มต้นขึ้น เจนนี่ตั้งสมาธิและเริ่มใช้ท่าต่างๆ ที่ครูฝึกสอน เธอหลบหลีกการโจมตีที่ไม่จริงจากอสุรกายที่ถูกจำลองขึ้นมาในห้องเรียน และใช้พลังของเธอในการโจมตีตอบกลับไปที่ "Harpie" อย่างมีประสิทธิภาพ ทุกๆ การฝึกทำให้เจนนี่รู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้นในตัวเอง

เมื่อการฝึกฝนเสร็จสิ้นลง ครูฝึกไทสันเดินเข้ามาหาเธอ "ดีมาก เจนนี่ คุณทำได้ดีมาก ความเร็วในการตอบสนองของคุณเพิ่มขึ้นมากในวันนี้" เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณค่ะครูฝึก" เจนนี่ตอบกลับพร้อมกับยิ้มอย่างภูมิใจ

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เจนนี่ได้เรียนรู้และฝึกฝนทักษะใหม่ๆ ที่จะช่วยให้เธอเติบโตและก้าวหน้าขึ้นในการเป็นนักฝึกฝนที่เก่งขึ้น





หมายเหตุ: สาวน้อยปาร์คเจนนี่ ทำการเข้าเรียนในวิชาอสุรกายศึกษา คาบเรียนที่ 1/4 รางวัลที่เธอจะได้รับมีดังต่อไปนี้ 
1.) รางวัลเข้าชั้นเรียน + 10 EXP, + 20 ความกล้า
2.)ได้รับ 5 ตื่นรู้ และ + 15 INT




คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +5 ย่อ เหตุผล
God + 5

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
มีดสั้นพูจิโอ
ปากกาหมึกซึม
จิ๊กซอว์
เกมคอนโซลพกพา
กล่องดนตรี
ต่างหูเงิน
ชุดภารโรง
รองเท้าเซฟตี้
น้ำหอมสตรี
โรคสมาธิสั้น
โรคดิสเล็กเซีย(ละติน)
แสงสว่างศักดิ์สิทธิ์
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x11
x4
โพสต์ 2024-12-3 21:42:03 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 3 ธันวาคม 2024
เวลา 10.05 น.



ป้าบ!!!

เสียงฝ่ามือกระแทกเข้ากลางหลังเอโลอิสอย่างแรงจนเธอแทบทรุดลงไปกับพื้น เรียกได้ว่ากระอัก! เอโลอิสหันขวับกลับไปแต่สิ่งที่เธอเห็นมีเพียงรอยเท้าจาง ๆ บนทราย และเงาร่างของคนแปลกหน้าที่ลับหายไป



"คะ...ใครวะ?..."

เอโลอิสหลุดเสียงออกมาเบา ๆ ด้วยความงง มือของเธอยังลูบแผ่นหลังตัวเองที่รู้สึกเจ็บแปลบเหมือนโดนท่อนเหล็กฟาด คนบ้าอะไรมือหนักชะมัดเลย! เธอกวาดสายตามองรอบ ๆ ไม่มีร่องรอยของใครนอกจากเธอและรอยเท้าของคนแปลกหน้าที่จางหายไปบนทราย

“หรือเขาตีผิดคนกันนะ?" ความคิดนั้นวาบขึ้นมาในหัวเพราะเธอแทบไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับใครในค่ายเลยสักนิด แถมเจ้ารอฟีอัสก็แค่ชอบหยุมหัวกันแต่ไม่ได้เกลียดขี้หน้ากันหมอนั่นคงไม่คิดจะทำร้ายเธอแน่ 

“มาแล้วขอรับ ส่งของเรียบร้อย...อะ...อ้าว! คุณเอโลอิสหลังเป็นอะไรขอรับ ปวดหลังเหรอขอรับ?” เสียงเจื้อยแจ้วของเคอร์ติสดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับเสียงกระพือปีกเบา ๆ มันเอียงคอเล็กน้อย สายตากลมโตจับจ้องที่ท่าทางของเอโลอิสซึ่งยังลูบหลังตัวเองด้วยสีหน้าครุ่นคิด

"โดนฝ่ามืออรหันต์มาน่ะ..." เอโลอิสพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ ขณะที่ยังลูบหลังตัวเองอยู่สาบานได้เลยว่าถ้าถอดเสื้อมันจะต้องเป็นรอยแดงรูปฝ่ามือแหง ๆ

"ฝ่ามืออรหันต์เหรอขอรับ?"  เคอร์ติสยังคงเอียงคออย่างงุนงง ขนฟู ๆ รอบคอดูเหมือนจะฟูขึ้นอีกหน่อยจากความสงสัย

"ใครก็ไม่รู้ฟาดเข้าที่หลังแล้วหนีหายไปเลย มือหนักชะมัดอย่าให้รู้นะว่าเป็นพี่น้องบ้านเฮเฟตัส มือหนักเบอร์นี้!"

"ไม่น่าจะใช่นะขอรับถ้ามือหนักบ้านเฮเฟตัสก็คงเป็นคุณไมอาแต่ว่าเมื่อกี๊ที่ผมเอาของไปให้คุณซูริคุณไมอาก็อยู่ด้วย" เคอร์ติสทำท่าเหมือนกำลังคิดหนัก

"ช่างเถอะถือว่าเป็นคราวซวยก็แล้วกันไปเถอะเคอร์ติสไปหายาทากันดีกว่า" 

พูดจบเธอก็ชวนเคอร์ติสเดินออกไปจากชายหาดได้ข่าวว่าช่วงบ่ายเขาจะมีการเรียนการสอนกันที่นี่ฉะนั้นเธอรีบไปก่อนที่จะรบกวรคนอื่นดีกว่า ส่วนเรื่องผู้ร้ายลึกลับนั่นก็ถือเสียว่าดวงซวยแต่ถ้าบ่อยกว่านี้เห็นทีคงต้องไปบูชาเทพีไทคีแก้ชงแล้วล่ะ...






←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x2
x2
x6
x1
x15
x5
x5
x11
x5
x5
x8
x1
x12
x4
x67
x5
x5
x1
x6
x1
x8
x2
x7
x30
x3
x2
x1
x5
x7
x4
x4
x5
x59
x1
x2
x25
x2
x9
x300
x2
x4
x4
x3
x1
x1
x3
x4
x4
x2
x1
x1
x2
x2097
x1
x65
x1
x1
x4
x1
x11
x1
x1
x1
x1232
x10
x1
x1
x1
x3
x1
x48
x4
x16
x2
x7
x58
x10
x28
x175
โพสต์ 2024-12-4 18:35:28 | ดูโพสต์ทั้งหมด





วันที่ 3 ธันวาคม 2024
เวลา 12:40 น.


เอโลอิสสาวเท้าเดินกลับมายังชายหาดหลังจากที่ไปทายามาแล้ว คนในบ้านเฮเฟตัสต่างตกใจกับรอยฝ่ามือบริเวณหลังของเธอไม่น้อยเพราะมันแดงเป็นรูปมือเลยทีเดียวแต่ถึงกระนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กบ้านเฮเฟตัสก็คงไม่มาสนใจเรื่องพวกนี้มากหนักอย่างไรเสียหนังก็หนาเพราะเผชิญหน้ากับความร้อนของเตาหลอมอยู่เป็นประจำ เคอร์ติสที่เดินตามเธอมายังชายหาดด้วยแอบเกิดความสงสัยว่าพวกเขาจะกลับมาที่นี่ทำไมกันในเมื่อเพิ่งเกิดเหตุการณ์อันอุกอาจไปเมื่อช่วงสายหมาด ๆ

"คุณเอโลอิสกลับมาทำไมเหรอขอรับ หรือว่าจะมาสืบหาคนร้าย?" เคอร์ติสเอียงคอสงสัยเล็กน้อยเมื่อลูกพี่ของตนเลือกที่จะกลับมายังที่เกิดเหตุ

“ไม่ได้มาสืบหาหรอกฉันจะมาเข้าคาบอสุรกายศึกษาน่ะ”

“แต่รอบของคุณเอโลอิสเรียนครบไปแล้วไม่ใช่เหรอขอรับไม่จำเป็นต้องเข้าเรียนแล้วนี่นา” 

“มันก็ใช่น่ะ แต่ว่าฉันยังติดส่งการบ้านรอบสุดท้ายอยู่ พอส่งให้ไทสันเสร็จก็คงหมดเวรหมดกรรมเสียที”

เธอเดินตรงเข้าไปมีนักเรียนหลายคนที่เธอไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเลยสักนิดคาดว่าหลายคนน่าจะเป็นคนที่เพิ่งมาอาศัยในค่าย แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอสนใจมากนัก เธอรีบเดินตรงปรี่ไปหาไทสันผู้สอน ช่วงเวลาก่อนเริ่มคาบเรียนแบบนี้รีบส่งรีบกลับน่าจะดีที่สุดก่อนที่เขาจะไม่ว่าง

“เอ่อ…สวัสดีค่ะ”

“อ้าว! เธอเรียนครบแล้วไม่ใช่เหรอ?” ไทสันถามขึ้นเพราะจำหน้าเอโลอิสได้

“ไม่ได้มาเข้าเรียนแต่ฉันมาส่งการบ้านคาบสุดท้ายค่ะ”

พูดจบเธอก็ยื่นกระดาษที่เขียนการบ้านมาอย่างเรียบร้อยยื่นให้กับไทสัน เขารับมาไล่สายตาอ่านเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า

“ดีมาก งั้นก็โชคดีกับการสอบนะ”

“ขอบคุณค่ะ ฉันหวังว่าจะทำได้ดี”

เสร็จธุระเอโลอิสก็หมุนตัวเดินออกไปจากคาบเรียน เพราะไม่อยากรบกวนเวลาของคุณไทสันไปมากกว่านี้ ขืนอยู่ต่อคาบเรียนคงไม่ได้เริ่มเสียที รีบออกไปแบบนี้น่ะดีแล้ว อีกอย่างเธอเองก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่นานนักหรอก กลัวว่าจะเจอฝ่ามืออรหันต์จากที่ในสักแห่งเป็นรอบที่สองน่ะสิ…






คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ด้านมืด +20 ย่อ เหตุผล
God + 20

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
เรือมินิบานาน่า
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
เกราะไทเทเนียม
สร้อยไข่มุกตาฮิตี
ผลิตภัณฑ์กันแดด
ค้อนไฟ
ควบคุมโลหะ
เข็มขัดเครื่องมือวิเศษ
ยอดนักสร้าง
หมวกนีเมียน
สัมผัสกับดัก
โล่อัสพิส
กำไลหินนำโชค
ทนทานไฟ
ต่างหูเงิน
รองเท้าเซฟตี้
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคสมาธิสั้น
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x2
x2
x6
x1
x15
x5
x5
x11
x5
x5
x8
x1
x12
x4
x67
x5
x5
x1
x6
x1
x8
x2
x7
x30
x3
x2
x1
x5
x7
x4
x4
x5
x59
x1
x2
x25
x2
x9
x300
x2
x4
x4
x3
x1
x1
x3
x4
x4
x2
x1
x1
x2
x2097
x1
x65
x1
x1
x4
x1
x11
x1
x1
x1
x1232
x10
x1
x1
x1
x3
x1
x48
x4
x16
x2
x7
x58
x10
x28
x175
โพสต์ 2024-12-4 22:22:28 | ดูโพสต์ทั้งหมด

หลังจากที่เจวิคไปเดินช็อปปิ้งของจาก 7-Eleven เขาก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อดี ชายหนุ่มจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่เขานั้นชอบทำเมื่อสมัยยังอยู่ที่เยอรมัน คือการเดินสำรวจธรรมชาติด ชายหนุ่มตัดสินใจเดินมายังตอนเหนือของค่ายแล้วได้พบเข้ากับชายหาด พึ่งแม้จะไม่เหมือนกับที่เมืองที่เขาเคยอยู่ แต่ก็นับว่าเป็นชายหาดเหมือนกัน 
เขาตัดสินใจเดินลงไปบนชายหาดและชมวิวอยู่สักพัก จากนั้นจึงหยิบเอากระเป๋าที่พึ่งซื้อมาเพื่อเก็บกระเป๋าสะพายใบที่เอามาจากบ้านด้วยและหยิบเอาผ้าเช็ดตัวออกมา เขาปูผ้าเช็ดตัวลงบนพื้นทรายก่อนจะถอดเสื้อและกางเกงออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่ถูกปกปิดมาตลอดกับกางเกงบ็อกเซอร์ลายสก็อตของเขา ชายนุ่มค่อย ๆ นั่งลงบนผ้าที่พึ่งปูจากนั้นจึงเอนหลังลงนอน เขาหยิบแว่นกันแดดมาใส่ก่อนจะหลับไป
Jayvik Mchonde
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หอกกรีก
โชกเกอร์หนาม
หมวกแก๊ป
รองเท้าเซฟตี้
สร้อยข้อมือถัก
น้ำหอมบุรุษ
แว่นกันแดด
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
โรคดิสเล็กเซีย(กรีก)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x20
x1
x1
x2
x13
โพสต์ 2024-12-17 15:14:10 | ดูโพสต์ทั้งหมด
251
เรียนอสุรกายศึกษา วันที่ 1

               17/12/2024 เวลา 13.30 น. - 14.20 น.

               พักภาษากรีกโบราณเอาไว้ก่อน วันนี้ดีนมารอเรียนวิชาอสุรกายศึกษาที่ชายหาด สถานที่ที่คล้ายกับแหล่งกบดานของสายเลือดโพไซดอน (รวมถึงอะโฟร์ไดท์บางคนที่มาอาบแดด…)

               ตอนแรกดีนคิดว่าตัวเองมาสายเมื่อเห็นว่า ‘ไทสัน’ พี่ชายบ้านโพไซดอนกำลังทำการสอนอยู่ แต่ไม่นานหลังจากนั้นเสียงกริ่งจากนาฬิกาจับเวลาก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณของการเลิกคาบเรียนช่วงเที่ยง ไม่มีนักเรียนคนไหนที่อิดออดนั่งต่อ ทุกคนต่างลุกออกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็วเพื่อให้นักเรียนคาบต่อไปได้เข้ามาเรียนต่อ ดีนดูตารางเรียนในมือ การสอนติดต่อกันแบบคาบชนคาบแทบไม่มีเวลาให้ผู้สอนได้พักหายใจ

               “สอนคาบชนคาบแบบนี้เหนื่อยแย่เลย กินน้ำหน่อยไหมพี่ชาย?”

               ชายหนุ่มยื่นขวดน้ำแร่ไปให้บุรุษที่ยืนอยู่หน้าคลาส ดีนไม่เคยพบไทสันมาก่อน เขาเคยได้ยินแต่เสียงร่ำลือว่าอีกฝ่ายเป็นไซคลอปส์ที่กำเนิดจากโพไซดอนและนิมฟ์สาวสุดสวย และเคยเห็นอีกฝ่ายเป็นแค่หน้าเบลอ ๆ ตอนที่โทรเครือข่ายไอริสหาซันซ์ …คิดว่าอีกฝ่ายก็คงเช่นเดียวกัน

               “ในที่สุดก็ได้เจอนายสักที ขอบใจนะดีน”

               ไทสันเงยหน้าขึ้นมาจากตำราเอกสารประกอบการสอน ยื่นมือมารับน้ำแร่ที่ดีนให้ด้วยแววตาสุกใส ไม่บอกก็รู้ โหงวเฮ็งของไทสันเป็นประเภทคนดีจิตใจงดงามแน่ ๆ

               “โอ้ ยินดีที่ได้รู้จักนะพี่ชาย ฉันดีน นีล เรียกดีนล่ะถูกแล้ว” ทั้งสองเช็คแฮนด์ทำความรู้จักกันอย่างเป็นทางการ “ว่าแต่นายมีสองตาแฮะ ฉันนึกว่าพี่จะมีตาเดียว”

               “แบบนี้เหรอ?”

               ไทสันกล่าว จากนั้นดวงตาทั้งสองข้างได้ไหลกองมาอยู่ตรงกลางเป็นตาใหญ่เพียงดวงเดียว เมื่อเห็นไซคลอปส์คลายมนต์ต่อหน้าต่อตาแบบนี้ทำเอาดีนสะดุ้งอยู่หน่อย ๆ เขาแค่ล้อเล่นเฉย ๆ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำจริง.. แต่เมื่อได้เวลาใกล้สอนแล้วเขาก็แยกดวงตาทั้งสองออกดังเดิม

               “ใกล้ได้เวลาเรียนแล้วนายไปนั่งที่ดีกว่านะ” ไทสันยิ้มบอก

               “โอเค”

               หันไปอีกทีนักเรียนวิชาอสุรกายศึกษาคาบบ่ายก็จับจองที่นั่งจนเต็มคลาสแล้ว เหลือเพียงที่นั่งหน้าสุดตรงกลางเพียงตัวเดียวที่เว้นเอาไว้ให้นั่ง ให้ตายสิ! ไม่ว่าจะเป็นชั้นเรียนในมหาวิทยาลัยหรือค่ายฮาล์ฟบลัด ที่นั่งตรงนี้ก็ไม่เคยมีใครอยากนั่งไม่รู้ว่าทำไม ดีนที่ตัวสูงกว่าใครเพื่อนจึงจำเป็นต้องนั่งตรงนี้ อย่าให้ใครบ่นเขาว่ามองไม่เห็นกระดานก็แล้วกัน

               “เอาล่ะ สวัสดีทุกคน เพื่อไม่ให้เสียเวลาวันนี้เราก็มาเริ่มเรียนกันเลย” คุณครูใจดียิ้มบอก ซึ่งไม่รู้จะมีเปลี่ยนโหมดเป็นโหดเมื่อไร “อสุรกายที่เราจะเรียนรู้กันในวันนี้คือฮิปโปแคมปัส ซึ่งเป็นสัตว์พาหนะของมหาเทพโพไซดอน”

               ผู้สอนหันหน้าเข้ากระดาน หยิบชอล์กวาดรูป ‘ม้าปลา’ ยุกยิก แม้ภาพจะไม่ได้สวยงามเหมือนในสมุดรวมภาพ แต่ก็เป็นลายเส้นที่น่ารักดีไม่หยอก อย่างไรเสียเด็กบ้านโพไซดอนก็มี ‘พรสวรรค์’ ที่จะเปลี่ยนอสุรกายน่าเกรงขามเป็นตัวการ์ตูนตะมุตะมิอยู่แล้ว

               จะว่าไปก็ชวนนึกถึง.. ครั้งหนึ่งหลังภารกิจที่เฮติ พ่อส่งเรือเทียมฮิปโปแคมปัสสองตัวมารับเขาที่บาดเจ็บกลับสู่ลองไอแลนด์ แล้วสุดท้ายเขาก็มานอนสลบเหมือดคาชายหาดอยู่แถวนี้ ดีนยังคงจำชื่อฮิปโปแคมปัสสองตัวนั้นได้ ‘ไทร์รีม’ และ ‘แกลลี่ย์’ ไม่รู้ป่านนี้สองตัวนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ตอนที่ไปแอตแลนติสได้นั่งเรือดำน้ำฮิปโปแคมปัสด้วยเหมือนกัน แต่รู้สึกว่าจะไม่ใช่สองตัวที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้นะ

               “ม้าปลา–.. เอ้ย ฮิปโปแคมปัสเป็นชื่อภาษากรีกมาจากคำว่า ‘ἵππος’ (ฮิปโป) แปลว่าม้า และ ‘κάμπος’ (แคมโปส) แปลว่าสัตว์ทะเล ผสมกัน โดยลักษณะของฮิปโปแคมปัสจะมีส่วนหัวและขาหน้าเหมือนม้า แต่ลำตัวช่วงล่างและหางจะเป็นปลาคล้ายกับเงือก บางครั้งอาจถูกพรรณนาว่ามีครีบหรือแผงคอที่พลิ้วไหวเหมือนสาหร่ายทะเล ฮิปโปแคมปัสถูกมองว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่สง่างามและมักปรากฏในตำนานที่เกี่ยวข้องกับท้องทะเล……. ………. ………. …………”

               การบรรยายของไทสันไม่ค่อยเข้าหูเท่าไรเนื่องจากอาหารกลางวันจากยอดฝีมือเชฟฮาร์ปี้ทำพิษ (?) กอปรกับสายลมพัดโกรกจากทะเลเย็นสบาย ทำคอมโบกับเสียงคลื่นที่ซัดสาดเป็นจังหวะ ทำเอาหนังตาของชายหนุ่มค่อย ๆ ปรือลงเรื่อย ๆ เอาเข้าจริงที่นี่ไม่เหมาะกับการเป็นคลาสเรียนเลยสักนิด แต่เหมาะกับเอาไว้ทำสปา นวดน้ำมันและอาบแดดเสียมากกว่า

               ทว่าเสียงของไทสันก็ทำให้เขาสะดุ้ง

               “เอาล่ะ จากที่อธิบายไปเมื่อกี้ใครตอบได้บ้างว่า ทำไม ‘ฮิปโปแคมปัส’ ถึงกลายเป็นชื่อส่วนหนึ่งของสมองได้” ไทสันกวาดสายตา ทว่าไม่มีใครยกมือตอบ เขายิ้มหวาน ไหน ๆ มีญาติต่างมารดาเป็นนักเรียนในชั้นแล้วก็เลือกญาติให้มาตอบหน่อยแล้วกัน “ดีน นายตอบคำถามข้อนี้ได้ไหม?”

               “ฮะ! อะไรนะฉันเหรอ?” จากสัปหงกอยู่ ชายหนุ่มผู้สวมแว่นตากรอบหนาต้องรีบเด้งตัวขึ้นมาทำหน้าเหรอหรา “ถามว่าอะไรนะ ขอทวนคำถามอีกที”

               ไทสันทำตาปริบ ๆ (ที่คล้ายกับว่าเขาเห็นตาทั้งสองข้างกองรวมกันเป็นตาเดียวอีกแล้ว..) แต่ก็ยินดีที่จะทวนคำถามอีกครั้ง

               “ทำไม ‘ฮิปโปแคมปัส’ ถึงกลายเป็นชื่อส่วนหนึ่งของสมอง”

               ‘…แล้วไหงจากการบรรยายเรื่องม้าน้ำถึงกลายเป็น การทำงานของสมองส่วนฮิปโปแคมปัสไปได้ฟะ!’

               ดีนโวยวายในใจ ไม่รู้ว่าเขาเผลอหลับในนานขนาดไหนกันแน่ จะว่าโชคดีไหมนะที่ตนเคยเรียนเรื่องนี้มาในมหาวิทยาลัย แล้วชีววิทยาก็เป็นอะไรที่เข้าทางเขาแบบสุด ๆ

               “โอ้ แน่นอน เพราะว่าสมองส่วนนั้นหน้าตาเหมือนกับ ‘ม้าน้ำ’ แต่เป็นม้าน้ำที่ไม่ใช่ฮิปโปแคมปัส แต่เป็นม้าน้ำหน้าตาแบบนี้”


               สายเลือดเจ้าสมุทรเล่นกลให้ชาวค่ายได้ชม เขาดึงน้ำจากมหาสมุทรมาส่วนหนึ่ง เสกสรรรูปร่างให้กลายเป็นม้าน้ำลอยไปลอยมาโลดแล่นเหนืออากาศ ก่อนจะสลายพลังคืนแก่ธรรมชาติไป เรียกเสียงปรบมือให้กับเด็ก ๆ ในคลาสได้เป็นอย่างดี

               ไม่รู้ว่าตอบคำถามครบหรือยังดีนจึงสาธยายต่อ

               “สมองส่วนฮิปโปแคมปัสเป็นโครงสร้างเล็ก ๆ ที่อยู่ลึกลงไปใน สมองกลีบขมับ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของระบบลิมบิก แต่ไม่ต้องไปจำชื่อก็ได้ มันยุ่งยาก” ชายหนุ่มยกมือขึ้นปัดไปมากลางอากาศ

               “หน้าที่หลักของฮิปโปแคมปัส คือการสร้างความจำระยะยาว จากการแปลงข้อมูลจากความจำระยะสั้นให้กลายเป็นความจำระยะยาว เช่น การจดจำเหตุการณ์สำคัญต่าง ๆ นอกจากนี้ยังช่วยเรื่องการเรียนรู้ ตรงตามข้อที่หนึ่งเป๊ะ คือการเปลี่ยนความจำระยะสั้นเป็นระยะยาว การนำทางและการเชื่อมโยงข้อมูล การจดจำตำแหน่งและการนำทาง หากสมองส่วนนี้เสื่อมหรือได้รับความเสียหาย จะเกิดความผิดปกติในระบบความทรงจำ อย่างเช่นโรคอัลไซเมอร์ในคนชรา”

               จากการบรรยายทำเอาเด็กร่วมคลาสหลายคนอ้าปากค้าง บางทีเรื่องที่เขาพูดก็ยากเกินกว่าเด็กอายุไม่เกินสิบแปดปีจะเข้าใจ หลักจากที่เขาเห็นสีหน้าของหลาย ๆ คนถึงได้รู้ตัวว่าตัวเองตอบเกินคำถามไปเยอะ ดีนจึงนั่งลงกับที่ก่อนจะยิ้มแหะ ๆ ไปให้ผู้สอนได้ทำหน้าที่ต่อ
               
               “ดีนอธิบายเกร็ดความรู้เสริมไว้ดีมาก เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ล่ะทุกคน” ไทสันช่วยพูดตบให้ข้อมูลข้างต้นแม้ว่ามันจะไม่เข้าประเด็น “เอาล่ะ ต่อไปก็—..”

               ยังไม่ทันจะกล่าวจบประโยคกริ่งเลิกคลาสก็ดังขึ้นก่อน ดูเหมือนว่าที่ดีนสาธยายเรื่องการทำงานของสมอง จะกินเวลาสอนของไทสันไปพอสมควร

               “ต้องเลิกคลาสแล้วล่ะ แต่ว่าทุกคนอย่าลืมไปค้นคว้าข้อมูลต่อกันนะ ไม่แน่ว่าในอนาคตพวกคุณอาจจะมีโอกาสได้นั่งเรือฮิปโปแคมปัสกันก็ได้”

               “คร้าบ/ค่า” เด็กนักเรียนขานตอบ จากนั้นก็ทยอยกันออกจากชั้นเรียน ซึ่งดีนก็เหมือนกัน…

               “สอนเก่งนี่นาไทสัน ไว้เจอกันที่บ้านนะพี่ชาย”

               คนเป็นน้องเดินไปตบบ่าพี่ชายไซคลอปส์ปุ ๆ แต่ที่ไทสันบอกให้ไปค้นคว้าเพิ่ม… มันคือเรื่องอะไรกันนะ?


เรียนวิชาอสุรกายศีกษา วันที่ 1/4
+10 EXP , +20 ความกล้า
----------------------------------
มอบ [น้ำแร่] แก่ [ไทสัน]

แสดงความคิดเห็น

God
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-08] ไทสัน เพิ่มขึ้น 10 โพสต์ 2024-12-17 15:46
God
การบ้าน(+5 INT) || (เขียนบล็อกของคุณ) ศึกษาความแตกต่างระหว่างฮิปโปแคมปัส ม้าทะเลชาวเคลติก ม้าน้ำและนิลกาย  โพสต์ 2024-12-17 15:46
God
คุณได้รับ +20 ความกล้า โพสต์ 2024-12-17 15:45
โพสต์ 24,997 ไบต์และได้รับ +5 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ +10 ความกล้า จาก เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด  โพสต์ 2024-12-17 15:14
โพสต์ 24,997 ไบต์และได้รับ +8 EXP [ถูกบล็อค] เกียรติยศ จาก โรคสมาธิสั้น  โพสต์ 2024-12-17 15:14
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
น้ำมันหอมกลิ่นสุริยะ
กางเกงเดินป่า
Anker PowerCore
หมวกคอรินเธียน
เข็มทิศมหาสมุทร
สื่อสารใต้น้ำ
เซ็นเชอร์น้ำ
เข็มกลัดโพไซดอน
ล็อคเก็ตรูปหัวใจ
มาลาแห่งอัสสัมชัญ
กุหลาบสีน้ำเงินทอง
Hydro X
โล่อัสพิสขัดเกลา
หนังสือรับรองไครอน
สร้อยข้อมืออัจฉริยะ
ตรีศูลน้อย
นาฬิกาสปอร์ต
ควบคุมน้ำ
ภูมิคุ้มกันพิษ
ภูมิคุ้มกันเปียก
ทักษะหอก
สายน้ำเยียวยา
สื่อสารกับสัตว์ทะเล&ม้า
รองเท้าเซฟตี้
หายใจใต้น้ำ
โรคสมาธิสั้น
เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x10
x2
x3
x2
x1
x1
x1
x1
x1
x2
x3
x1
x3
x1
x1
x4
x5
x1
x2
x1
x1
x1
x2
x1
x1
x6
x2
x1
x1
x1
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้