เมืองซานตาเฟ

Santa Fe

(ซานตาเฟ🌻รัฐนิวเม็กซิโก)

เมืองซานตาเฟ

[ The City Different ]

ซานตาเฟ (Santa Fe) เปรียบเสมือนอัญมณีล้ำค่าที่ถูกฝังอยู่ในอ้อมกอดของเทือกเขาซางเกร เด คริสโต ที่นี่คือเมืองหลวงที่เก่าแก่ที่สุดของสหรัฐอเมริกา ที่ซึ่งกาลเวลาคล้ายจะหยุดหมุนท่ามกลางอาคารดินเหนียว (Adobe) สีน้ำตาลอบอุ่นทรงเอกลักษณ์ กลิ่นฟืนจากไม้ซีดาร์ลอยละล่องไปตามถนนที่ปูด้วยหินแคบๆ ผสานกับเสน่ห์ของงานศิลปะที่พรรณนาถึงจิตวิญญาณแห่งดินแดนตะวันตก

ในยามที่แสงแดดทาทาบลงบนจตุรัสพลาซ่า (Historic Plaza) เงาไม้และเสียงดนตรีพื้นเมืองจะขับขล่อมให้ผู้มาเยือนตกอยู่ในภวังค์แห่งวัฒนธรรมที่ผสมผสานระหว่างสเปน เม็กซิกัน และชนเผ่าพื้นเมืองได้อย่างวิจิตรบรรจง ซานตาเฟไม่ใช่เพียงแค่จุดหมายปลายทาง แต่เป็นดั่งบทกวีที่มีชีวิต ซึ่งจะคอยต้อนรับเหล่านักเดินทางผู้แสวงหาแรงบันดาลใจและความสงบทางจิตวิญญาณอย่างไม่รู้จบ

Xolotl HONOR

วันที่ 21 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาสาย เวลา 11.00 น. เป็นต้นไป ณ ซานตาเฟ รัฐนิวเม็กซิโก

◀️┃▶️

เสียงล้อรถประจำทางบดกับถนนเรียบยาวในเส้นทางขึ้นเหนือจากอัลบูเคอร์คีสู่ซานตาเฟดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ คีอาร์นั่งอยู่ริมหน้าต่าง มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์เดดาลัส อีกข้างวางนิ่งอยู่บนตัก ดวงตาสีเทาอมเขียวจับจ้องเส้นทางที่ทอดผ่านเนินเขาและทะเลทรายแห้งสีสนิมที่ทอดไปไกลสุดสายตา แสงแดดยามสายคมจ้าแต่แห้งสะอาด ลมหนาวแรงพัดเข้ามาตามช่องระบายอากาศจนปลายผมสีบลอนด์ทองแดงขยับพลิ้วบางเบา

3 ชั่วโมงที่ดูเหมือนจะสั้น แต่ก็ไม่เคยสั้นสำหรับคนที่คุ้นชินกับความนิ่งเงียบและความแม่นยำในทุกจังหวะการใช้ชีวิต รถวิ่งผ่านทิวต้นซีดาร์และบ้านอิฐเก่าของเมืองเล็ก ๆ ที่ค่อย ๆ ละลายไปในเงาของภูเขา คีอาร์มองภาพนั้นเงียบ ๆ ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้น ไม่ได้เบื่อ แค่รับรู้มันในฐานะข้อมูลอีกส่วนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในระบบประสาท

เมื่อถึงเมืองซานตาเฟ ราว 11 โมง แสงแดดสาดลงบนถนนหินสีน้ำตาลแดงที่เรียงแน่นเป็นระเบียบ อาคาร Adobe รูปทรงโค้งมนเรียงรายไปตามถนนแคบ ๆ มีควันฟืนจากไม้ซีดาร์ลอยบาง ๆ อยู่เหนือหลังคา กลิ่นนั้นทำให้เธอนึกถึงอะไรบางอย่างที่บ้าน แต่เธอสลัดมันทิ้งในทันที หลังลงจากรถ คีอาร์เดินไปตามทางเท้าที่ทอดสู่ย่านใจกลางเมือง Historic Plaza เสียงดนตรีพื้นเมืองจากนักเล่นกีตาร์เร่ดังผสานกับเสียงนกที่บินผ่านไปเหนือหัว เธอเลือกนั่งที่ร้านอาหารเล็ก ๆ ริมถนน ร้านตกแต่งด้วยโทนไม้และสีอบอุ่น มีป้ายเมนูเขียนด้วยมืออย่างประณีต “รับอะไรดีคะ?” พนักงานสาวเจ้าของผมหยิกถามอย่างเป็นมิตร

คีอาร์มองเมนูอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตอบเสียงเรียบ “สลัดควินัวกับไก่อบมะนาวค่ะ... ขอแบบไม่ใส่ชีส”

หญิงสาวพยักหน้ารับแล้วเดินหายเข้าไปในครัว ทิ้งให้คีอาร์นั่งเงียบอยู่กับความคิด เธอหยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กออกมาวางไว้ข้าง ๆ โทรศัพท์ และจดข้อความบางอย่างลงในนั้น รายชื่อเมือง เส้นทางเดินทาง ระยะเวลา และคำว่า FALCON COMMUNITY — NORTH RUINS ZONE ก็ปรากฎ ไม่นานอาหารก็ถูกยกมา กลิ่นสมุนไพรหอมอ่อน ๆ ลอยขึ้น เธอเริ่มทานอย่างเป็นจังหวะ ไม่เร่งรีบแต่เปี่ยมด้วยความตั้งใจ เพราะสำหรับคีอาร์ การกินไม่ใช่เรื่องของรสชาติ แต่เป็นกลไกการดูแลร่างกายให้พร้อมใช้งานได้ต่อเนื่อง

หลังจากมื้อเที่ยง เธอจ่ายเงิน เดินออกจากร้านแล้วเปิด GPS บนโทรศัพท์เดดาลัสขึ้นมา แผนที่เสมือนปรากฏขึ้นตรงหน้าผ่านระบบโฮโลกราฟิกสีฟ้าอ่อน เธอกวาดนิ้วลากเส้นทางขึ้นเหนือ ข้อความเล็ก ๆ บนหน้าจอขึ้นว่า Community Falcon — location unknown (partial data detected)

“แน่นอนว่ามันต้องไม่อยู่ในระบบ...” เธอพึมพำเบา ๆ แล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า ก่อนก้าวเดินไปตามถนนที่ทอดออกจากใจกลางเมือง เสียงรองเท้าบูตกระทบกับพื้นหินก้องสะท้อนในตรอกแคบ ๆ สองข้างทางเป็นกำแพง Adobe ที่แตกร้าวตามกาลเวลา ประตูไม้บางบานปิดแน่นด้วยโซ่และสนิมเกาะจับแน่น มีป้ายภาษาอังกฤษเลือนรางว่า Old Spanish Mission Ruins นั่นแหละ… จุดที่เธอกำลังจะไป

คีอาร์หยุดยืนอยู่ตรงเนินดินเตี้ย ๆ ที่มองเห็นส่วนหนึ่งของเมืองจากระยะไกล ท้องฟ้าสีเทาปนส้มที่เหนือเทือกเขาซางเกร เด คริสโตกำลังค่อย ๆ แผ่รังสีอบอุ่นแต่หนาวเย็น สายลมพัดแรงจนผมของเธอฟาดแก้มแผ่ว เธอหลับตาเพียงเสี้ยววินาที ปล่อยให้ประสาทสัมผัสเชื่อมกับสายลม กลิ่นซีดาร์ กลิ่นฝุ่น และกลิ่นของบางสิ่งที่ต่างออกไป... เหล็ก? ควัน? หรือ... การล่า

มีใครอยู่แถบนี้แน่ ๆ

คีอาร์เปิดแผนที่อีกครั้ง เดินเท้าต่อไปตามเส้นทางคดเคี้ยว ผ่านบ้านร้างและทางเดินที่ปกคลุมด้วยเศษใบไม้แห้ง เสียงลมหวิวลอดผ่านช่องหน้าต่างพัง ๆ ราวกับเสียงกระซิบจากอดีตกาล ข้อมูลของ คอมมูนิตี้ฟอลคอน ที่เธอได้รับจากเครือข่ายบันทึกของค่ายนั้นไม่ละเอียดนัก มีเพียงคำอธิบายสั้น ๆ ว่าเป็นชุมชนอิสระที่หลอมรวมกันด้วยความพึ่งพาและการฝึกฝนเด็กเดมิก็อดที่ไม่เลือกค่าย ไม่ศรัทธาใครนอกจากพวกพ้อง

มันไม่ใช่ค่ายสินะ... แต่เป็น รังเหยี่ยว

เธอคิดขณะก้าวข้ามสะพานไม้เก่า ลมแรงจนเสื้อคลุมปลิวสะบัด ความหนาวเริ่มกัดปลายนิ้วแต่เธอไม่สนใจ ตรงหน้าเริ่มเห็นโครงสร้างอาคารดินทรงโบราณที่ถล่มไปครึ่งหนึ่ง เหลือแต่เสาไม้และกำแพงที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน “ดูท่าจะอีกไม่ไกล” เธอพูดกับตัวเองเสียงเบา ก่อนหันมองเส้นทางด้านหน้า โลกใบนี้ไม่เคยหยุดเคลื่อนไหว แม้แต่เมืองที่ดูนิ่งสงบอย่างซานตาเฟ และในที่รกร้างที่สุด มักมีบางสิ่งรออยู่เสมอ บางสิ่งที่ไม่ปรากฏบนแผนที่ของมนุษย์ แต่กลับมีลมหายใจที่เดมิก็อดเท่านั้นจะสัมผัสได้

---

มาถึงสักกะทีไปซื้อของดีกว่า

Xolotl HONOR

วันที่ 21 เดือน ธันวาคม ปี 2025

เวลาสาย เวลา 17.00 น. เป็นต้นไป ณ ซานตาเฟ รัฐนิวเม็กซิโก

◀️┃▶️

ยามเย็นคลี่คลุมเมืองซานตาเฟด้วยแสงอุ่นของพระอาทิตย์ที่กำลังลาลับ แสงสีทองทอดผ่านแนวอาคารอิฐดินเหนียวที่เรียงรายไปตามถนนแคบ ๆ กลิ่นซีดาร์ผสมกลิ่นดินแห้งจากลมภูเขาพัดมาตามตรอกเล็ก ๆ จนได้กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองนี้ กลิ่นที่บอกว่าที่นี่คือซานตาเฟ เมืองที่กาลเวลาเดินช้ากว่าที่อื่นเสมอ คีอาร์เดินถือถุงของในมือ ผ่านร้านศิลปะที่ยังเปิดไฟอยู่และร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่มีกลิ่นอบอวลไปทั่ว ก่อนจะหยุดที่ร้านขายอุปกรณ์ส่งพัสดุแห่งหนึ่ง ป้ายไฟสีขาวสว่างสะท้อนบนกรอบแว่นตาของเธอขณะเดินเข้าไป

เสียงกระดิ่งเหนือประตูดังเบา ๆ เมื่อเธอก้าวเข้าไปในร้านที่เต็มไปด้วยกล่องกระดาษเรียงเป็นแถว แผ่นกันกระแทกและเทปกองซ้อนกันตรงมุม คีอาร์ไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย เธอเลือกกล่องพัสดุคุณภาพสูงที่สุดที่มี บับเบิลกันกระแทกหลายม้วน และเทปกาวยี่ห้อ Hermes Express ที่มีตราสัญลักษณ์ปีกเล็กตรงมุม เธอจ่ายเงินเร็วเหมือนการทำธุรกรรมทางเทคโนโลยี ไม่มีคำถาม ไม่มีรอยยิ้ม

กลับถึงที่พักในโซนบนของเมือง แสงไฟอุ่นจากโคมไม้สะท้อนบนโต๊ะทำงานเรียบสะอาด คีอาร์เริ่มจัดของทันที มือขาวเรียวของเธอขยับอย่างเป็นจังหวะ แม่นยำเหมือนเครื่องจักร

ขวดโหลแก้วบรรจุแก่นวิญญาณไซคลอปส์ถูกวางลงทีละใบ เธอห่อแต่ละใบด้วยบับเบิลถึง 12 ชั้น เสียงพลาสติกเสียดสีกันดังเบา ๆ ในห้องที่มีเพียงเสียงลมหายใจของเธอ แล้วใช้เทปกาวปิดขอบอย่างละเอียด ทุกจุดแน่นสนิท ไม่มีรอยเปิดแม้แต่น้อย

จากนั้นเธอหยิบขนนกอินทรีทองคำออกมาด้วยความระมัดระวังที่สุด ขนนกสีทองเปล่งประกายในแสงไฟจนแทบเหมือนมันเรืองแสงเอง คีอาร์เตรียมกล่องไม้บุโพมสองชั้น จัดเรียงขนนกทั้ง 2 ชิ้นให้แน่นพอดี แน่นพอจะไม่ขยับ แต่ไม่แน่นจนขนนกบิดงอ เธอปิดฝาอย่างเบามือ ราวกับรู้ว่าข้างในไม่ใช่แค่วัตถุแต่คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ต่อมาเป็นแร่สัมฤทธิ์วิเศษ 10 ก้อน เธอเรียงมันลงในกล่องแยก ขนาดพอดีกับแต่ละก้อน และเสริมชั้นรองด้วยกระดาษฟองน้ำก่อนปิดกล่อง ปากกาเมจิกหัวใหญ่ถูกหยิบขึ้นมา คีอาร์เขียนบนกล่องพัสดุทนทานชั้นนอกสุดอย่างตั้งใจ อักษรคมชัดไม่มีผิดแม้แต่ตัวเดียว

สินค้าต้องได้รับการถนอมอย่างดี ห้ามกระแทก ห้ามกลับหัว ห้ามเปิดก่อนถึงปลายทาง

จากนั้นเธอเขียนชื่อผู้รับด้วยลายมือเรียบเป๊ะ ตัวใหญ่ชัดเจน

ถึง: เทพอะพอลโลผู้หล่อเหลา (ที่สุดในโอลิมปัส), เทพแห่งบทเพลง คำพยากรณ์ และการยิงธนูอันไร้ที่ติ

ตึกเอ็มไพร์สเตท, ชั้น 600, ห้องอะพอลโล,

แมนแฮตตัน, นิวยอร์ก

เมื่อเขียนเสร็จ เธอหยิบม้วนเทปของเฮอร์มีสออกมา เสียงเทปฉีกดัง “แชะ” ก่อนคีอาร์จะเริ่มแปะเทปทีละชั้นรอบกล่องอย่างเป็นระบบ จนกล่องดูเหมือนห่อด้วยโล่เวทมนตร์บาง ๆ แสงบนผิวเทปสะท้อนแววเงินเล็กน้อย “เอาล่ะ แค่นี้ก็คงพอแล้ว” เธอพูดกับตัวเองเบา ๆ ทันทีที่เทปชั้นสุดท้ายแนบสนิทกับกล่อง เสียง “พรึ่บ” เบา ๆ ก็ดังขึ้น แล้วกล่องทั้งใบก็หายไปในอากาศ เหลือเพียงกลิ่นหอมจางของกลไกเวทมนตร์แบบเฮอร์มีส

คีอาร์ถอดแว่นออกวางข้างโต๊ะ สูดลมหายใจลึก ๆ แล้วเอนหลังบนเก้าอี้ไม้ ดวงตาสีเทาอมเขียวมองออกไปยังหน้าต่าง ท้องฟ้าด้านนอกถูกแต้มด้วยแสงสีส้มแดงของอาทิตย์อัสดง อาคารอิฐ Adobe เรียงตัวเป็นเงาทอง เสียงดนตรีพื้นเมืองดังแผ่วจากจัตุรัสพลาซ่าที่อยู่ไกลออกไป เธอรู้ดีว่านี่จะเป็นค่ำคืนสุดท้ายก่อนเดินทางกลับซานฟรานซิสโก พรุ่งนี้เช้าจะต้องออกเดินทางอีกครั้ง

คีอาร์ลุกขึ้น ปิดไฟในห้อง ทิ้งแค่แสงจากโคมไม้เล็ก ๆ ที่ส่องอบอุ่นบนโต๊ะทำงาน เสียงลมหนาวจากภูเขาพัดผ่านหน้าต่างแง้มเข้ามา ทำให้ผมสีบลอนด์ทองแดงของเธอปลิวเบา ๆ “ภารกิจเรียบร้อย... อย่างน้อยคืนนี้ก็คงพักได้สักที” เธอพึมพำในลำคอ ก่อนจะหมุนตัวไปยังเตียงที่อยู่มุมห้อง ข้างนอก เมืองซานตาเฟค่อย ๆ สว่างด้วยแสงไฟจากอาคารเก่า เสียงรถที่แล่นผ่านถนนแคบ ๆ คล้ายจังหวะดนตรีที่คุ้นหู มันคือเสียงของเมืองที่ไม่เคยหลับสนิท แต่ก็ไม่เคยเร่งรีบเกินไป

---

บริจาค [อีเว้นท์ของอะพอลโลผู้หล่อเหลาไร้ที่ติ]

สิ่งที่บริจาค : ขนนกอินทรีทองคำ 2 ชิ้น, แก่นวิญญาณไซคลอปส์ 2 ชิ้น, แร่สัมฤทธิ์วิเศษ 10 ชิ้น

(ใช้ม้วนเทพเฮอร์มีส - ส่งแล้ว)

[ลิงค์]

รางวัลผู้บริจาค 10 หน่วย: +50 พลังน้ำใจ, 30 ดรักม่า, +2 Point, 

+50 เกียรติยศ, เหรียญอะพอลโล 1 เหรียญ, ตั๋วรถเมล์ Olympus Express 1 ใบ 

+35 EXP (สำหรับคน Level max +3 Point แทน)