วันที่ 13 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025เวลาเช้า เวลา 09.00 - 11.00 น. ณ ลานยิงธนู ◀️┃▶️
แสงแดดยามสายทอดทอเหนือสนามหญ้ากว้างของลานยิงธนู กลิ่นหญ้าสดผสมกลิ่นไม้จากเป้ายาวไกลทำให้บรรยากาศเหมือนค่ายฝึกในป่าอันแสนไกลจากโลกมนุษย์ คีอาร์เดินก้าวยาว ๆ มาถึงลานก่อนเวลานิดหน่อย หลังจากเพิ่งหนีเตาไฟบูชาเทพออกมาอย่างรวดเร็วเหมือนคนกำลังกลัวว่าจะมีโน้ตอีกใบปลิวมาติดหน้าแล้วขอเกมส์หรือจอยสติ๊กเพิ่มสักอัน เธอสูดหายใจลึก กลิ่นเย็นของลมเหนือยังติดอยู่ปลายจมูกเหมือนซ่อนความหงุดหงิดไว้เป็นเงาเจือจาง
เมื่อถึงคาบเรียน เคธี่ เฟย์ เดินเข้ามาตรงกลางลานด้วยท่วงท่าสบาย ๆ รอยยิ้มสดใสแบบที่มีพลังงานเหมือนแสงแดดแรกยามเช้า เธอโยกปอยผมเข้าที่ก่อนพูดเสียงดังฟังชัดจนเดมี่ก็อตทั้งคลาสหันมามอง “โอเค chicos y chicas! คาบที่สองของเรา ท่วงท่าและสายตา!” เสียงเธอสดใสเหมือนเพลงกลองคาร์นิวัล คีอาร์ก็กระพริบตาช้า ๆ ให้กับพลังงานที่ล้นเหลือของผู้หญิงคนนี้ แม้ในหัวเธอจะเย็นชาแต่ร่างกายก็ยังขยับเข้าที่ตามหน้าที่อย่างไม่อิดออด
เคธี่เริ่มจากการยืนข้างเป้าตัวหุ่นไฮดรา แล้วใช้ธนูทองคู่ใจชูขึ้นเล็กน้อยเหมือนกำลังสอนศิลปะชิ้นสำคัญ “ท่ายืนจ้า stance! ยืนให้มั่นคงเหมือนเทือกเขาแอนดีส!” เธอก้าวเท้าอย่างสง่างามแต่มั่นคง แยกเท้ากว้างเท่าไหล่ หันลำตัวเฉียงไปยังเป้า “แบบนี้! ให้ไหล่ผ่อนคลายนะ อย่าเกร็งเหมือนจะไปชกใครเดี๋ยวไหล่ล้าเร็ว”
คีอาร์ทำตามอย่างเรียบเงียบ เธอวางเท้าระยะพอดีเหมือนกำลังวัดองศาในขั้วโลกเหนือ ท่าทางนิ่งและสมมาตรจนดูผิดกับเด็กใหม่คนอื่นที่ยังเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หลายคน เคธี่เดินดูทีละคน พอถึงคีอาร์ก็ยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้ม “Muy bien! ของเธอนิ่งมากเลย เหมือนมีไม้บรรทัดในกระดูกเลยนะเนี่ย”
คีอาร์กะพริบตา “ค่ะ” น้ำเสียงราบเรียบแต่ฟังดูสุภาพจนไม่มีใครเดาได้ว่าภายในกำลังคิดว่า ความสมมาตรคือพื้นฐานของสรรพสิ่งอยู่แล้ว จะอะไรนักหนา
จากนั้นเคธี่ก็สาธิตการจับคันธนู เธอยกมือขึ้นประคองธนูอย่างอ่อนโยนราวกับกำลังอุ้มสัตว์ตัวเล็ก “การจับคันธนู Grip! จับเหมือนประคองนกตัวเล็ก ๆ ไม่ใช่บีบเหมือนจับขวดซอส” เสียงหัวเราะของรุ่นพี่บางคนดังขึ้น คีอาร์ยังคงทำตามอย่างเงียบกริบ เธอจับคันธนูด้วยปลายนิ้วเรียวยาวที่เคลื่อนไหวอย่างสม่ำเสมอ ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
จากนั้นเป็นการพาดลูกศร เคธี่เดินสอนอย่างใจเย็น มือลูบคันธนูให้ทุกคนดูจังหวะ “พาดลูกศรนุ่ม ๆ นะคะ นุ่มเหมือนกำลังเกลี่ยครีมบนเค้ก tres leches” “ค่ะ” คีอาร์ตอบทันทีแล้วทำตาม แม่นยำจนเพื่อนข้าง ๆ แอบมองด้วยความทึ่ง
สุดท้ายเคธี่ก็เริ่มบทที่ท้าทายที่สุด “โอเค! ต่อไป Instinctive aiming การเล็งด้วยสัญชาตญาณค่ะ ลองมองเส้นแสงที่เชื่อมตาจากเรา ไปปลายลูกศร ไปที่หัวใจของเป้า… แล้วปล่อยให้สมองเราเชื่อมสามอย่างนี้เข้าด้วยกัน” เคธี่เล็งให้ดูทีหนึ่ง แล้วปล่อยทันที พึ่บ! ลูกศรพุ่งตรงเข้าเป้าอย่างสวยงามราวกับมีแสงนำทาง ในขณะนั้นบรรยากาศเงียบลงในเสี้ยววินาทีเหมือนทุกคนกำลังซึมซับภาพนั้น
คีอาร์ไม่ได้หลงไหลอะไรเป็นพิเศษ แต่เธอประเมินว่า การเชื่อมสายตากับปลายลูกศรนั้นคล้ายการควบคุมเส้นทางของลม ถ้าควบคุมองศาและแรงได้ ก็พร้อมเสมอ เธอยกธนูขึ้น หายใจเข้าออก ดวงตาเทาอมเขียวจ้องเป้าเหมือนวัดทิศลม ในขณะที่นิ้วเรียวแตะสายธนู จัดท่าทางซ้ำ ๆ จนความรู้สึกเริ่มเข้าที่ แต่ยังไม่ปล่อยเพราะนี่คือการฝึกดรายไฟร์ เคธี่เดินเข้ามาแตะศอกคีอาร์เบา ๆ
“ผ่อนลงนิดนึง ใช่ ๆ แบบนั้น!” เคธี่ยิ้ม “เธอน่าจะเล็งแม่นนะ มีความนิ่งดีมากเลย” “ขอบคุณค่ะ” คีอาร์ตอบอย่างมีมารยาท แต่ในหัวกลับคิดว่า การนิ่งเป็นเรื่องพื้นฐานของการอยู่รอด ถ้าไม่นิ่งก็โดนลมน้ำแข็งของตัวเองตัดคอไปแล้ว เด็กสาวยังคงฝึกซ้ำอย่างเงียบกริบ ท่ามกลางเสียงเคธี่ที่คอยให้กำลังใจเพื่อนร่วมคลาส เสียงหัวเราะเบา ๆ และเสียงสายธนูสั่นของรุ่นพี่ที่ยังจับท่าไม่คล่อง
และในขณะที่คนรอบข้างดูเหมือนกำลังสนุก คีอาร์กลับดูราวกับรูปสลักน้ำแข็งที่กำลังฝึกศิลปะธนู นิ่งเงียบงดงาม และวิเคราะห์ทุกจุดราวกับความสมบูรณ์แบบคือสิ่งเดียวที่เธอยอมรับได้ ถึงวันนี้เธอจะเหมือนคนกินรังแตนเป็นพิเศษก็ตาม
วิชายิงธนู I - 02 รางวัล : +10 EXP และ +5 ความกล้า
พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5 โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20 กลิ่นหอมจาก น้ำหอม Unisex - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +5
(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น) | 
เจ้าของ: God
โพสต์ 2025-11-15 19:06:06
