[ใกล้กับสนามฝึก] อัฒจันทร์

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

ชื่อเรื่อง: หอกแห่งฮาล์ฟบลัด

 
---

 
แสงแดดยามเที่ยงตกกระทบผิวของ ริต้า เมื่อเธอเดินออกจากบริเวณเตาไฟบูชาเทพ เสียงใบไม้ลู่ลมเบา ๆ ดังก้องเหนือพื้นที่เงียบสงบ เธอกำหอกกรีกในมือแน่น ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปยังอัฒจันทร์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกล

 
ภายในเวลาไม่นาน เธอก็เดินมาถึง ค่ายฮาล์ฟบลัด เสียงฝีเท้าของเธอดังสะท้อนบนพื้นหินอ่อนบริเวณทางเดินที่นำไปสู่อัฒจันทร์ นักเรียนฮาล์ฟบลัดหลายคนกำลังรวมตัวกันในลานฝึกกลางแจ้ง แต่สายตาของเธอมุ่งตรงไปยังห้องเรียนขนาดใหญ่ภายในอัฒจันทร์

 
---

 
ริต้า: (พูดกับตัวเอง) "วันนี้คงเป็นวันสำคัญสำหรับฉันสินะ หอกเล่มนี้...มันจะเป็นตัวพิสูจน์ว่า ฉันมีค่าพอจะต่อสู้หรือไม่"

---

 
เมื่อเธอก้าวเข้าสู่ห้องเรียน เสียงพูดคุยในห้องกลับเงียบลงในทันที นักเรียนทุกคนหันมามองเธอพร้อมด้วยสายตาที่ปนเปไปด้วยความสงสัยและประเมินค่า

 
ที่หน้าห้องคือ โซเฟีย คลาร์ก หญิงสาวผู้เป็นครูฝึก เธอสวมเกราะเบาและถือหอกยาวในมือ ดวงตาคมกริบของเธอจับจ้องไปยังริต้า

 
---

 
โซเฟีย: (กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง) "ริต้า... ฉันรู้ว่าเธอมาจากเตาไฟบูชาเทพ การที่เธอถือหอกกรีกเข้ามาที่นี่ แปลว่าเธอตัดสินใจแล้วที่จะเรียนรู้ศาสตร์แห่งการต่อสู้ใช่ไหม?"

ริต้า: (พยักหน้าช้า ๆ) "ค่ะ ท่านโซเฟีย ฉันพร้อมแล้วที่จะเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับวิชากลยุทธ์และการสงคราม"

โซเฟีย: (เลิกคิ้วเล็กน้อย) "ทุกอย่างหรือ? เธอรู้ไหมว่าวิชานี้ไม่ใช่แค่การต่อสู้ด้วยอาวุธ แต่มันเกี่ยวกับการตัดสินใจ การควบคุมจิตใจ และการใช้ความคิดให้เฉียบคม" (เธอเดินเข้าใกล้ริต้า ยืนตรงหน้าเธอ) "เธอคิดว่าเธอพร้อมจะรับมันหรือยัง?"

ริต้า: (สบตาครูฝึกอย่างแน่วแน่) "ค่ะ ฉันพร้อมแล้ว"

---

 
โซเฟียพยักหน้า ก่อนจะผายมือไปยังพื้นที่ว่างตรงกลางห้อง

 
โซเฟีย: "ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มได้เลย จับหอกให้มั่นคง ตั้งท่าต่อสู้"

ริต้าจับหอกแน่น มือของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อเล็กน้อยขณะที่เธอพยายามตั้งท่าให้เหมาะสม โซเฟียสังเกตการเคลื่อนไหวของเธอ

 
---

 
โซเฟีย: (ส่ายหน้าเล็กน้อย) "แขนเธออ่อนแรงไป ยืนขาไม่มั่นคงแบบนั้น เธอจะพ่ายแพ้ตั้งแต่เริ่ม คิดไว้เสมอว่าหอกคือส่วนหนึ่งของร่างกายเธอ มันต้องเคลื่อนไหวไปพร้อมกับเธอ ลองใหม่อีกครั้ง"

ริต้า: (พยักหน้า รีบปรับตัว) "ค่ะ!" (เธอตั้งท่าใหม่ ยกหอกขึ้นพร้อมจ้องไปข้างหน้า)

 
---

 
หลังจากนั้น การฝึกฝนเริ่มเข้มข้นขึ้น โซเฟียให้ริต้าฝึกการโจมตีแบบพื้นฐาน การตั้งท่าป้องกัน และการเคลื่อนที่ไปพร้อมกับหอก ทุกครั้งที่เธอพลาด โซเฟียจะไม่ลังเลที่จะชี้จุดอ่อน

 
---

 
โซเฟีย: (พูดเสียงดัง) "อย่าลังเล! เมื่อเธอตัดสินใจโจมตี มันต้องเด็ดขาดและรวดเร็ว เข้าใจไหม?"
ริต้า: (หอบเล็กน้อยแต่ตอบเสียงหนักแน่น) "เข้าใจค่ะ!"

โซเฟีย: (ยิ้มมุมปากเล็กน้อย) "ดี อย่างนั้นลองอีกครั้ง ครั้งนี้คิดให้เร็วกว่าเดิม"

---

 
เวลาในห้องเรียนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ริต้าฝึกฝนจนเหงื่อท่วมตัว แต่แววตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น โซเฟียเดินเข้ามาหาเธอในช่วงท้าย พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง

 
---

 
โซเฟีย: "เธอทำได้ดีสำหรับวันแรก แต่การจะเป็นนักรบที่แท้จริง เธอต้องเรียนรู้ที่จะไว้วางใจตัวเอง และสิ่งสำคัญที่สุดคือการไม่ยอมแพ้ จำไว้นะ ริต้า"

ริต้า: (ยิ้มเล็กน้อยพร้อมพยักหน้า) "ค่ะ ฉันจะไม่ยอมแพ้"

---

 
ในขณะที่แสงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ ริต้ากำหอกในมือแน่น ขณะที่เธอเดินออกจากห้องเรียนด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ วันแรกของการฝึกฝนจบลง แต่เส้นทางสู่การเป็นนักรบที่แท้จริงเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น...

หมายเหตุ: เข้าเรียนวิชากลยุทธ์และการสงคราม I  (หอก) ครั้งที่ 1/4 เข้าเรียน + 10 EXP และ + 20 ความกล้า

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

นิยาย: "บันทึกอสุรกายฮาร์ปี้"

 
---

 
ริต้าเดินออกจากชายหาด ทิ้งเสียงคลื่นไว้เบื้องหลัง บันทึกอสุรกายฮาร์ปี้ในมือเธอถูกจับไว้แน่น ความเหนื่อยล้าจากการฝึกฝนยังคงอยู่ในร่างกาย แต่ความมุ่งมั่นของเธอผลักดันให้ก้าวเดินต่อไป
เมื่อมาถึงอัฒจันทร์ที่ตั้งอยู่กลางลานกว้าง บริเวณนั้นเงียบสงัด มีเพียงเสียงลมพัดผ่านเบาๆ และแสงแดดที่ส่องลงมาบนพื้นหินสีขาว ริต้าเห็นรุ่นพี่โซเฟียในชุดคลุมสีฟ้ากำลังยืนรออยู่ตรงกลางเวที สายตาของเธอดูนิ่งสงบแต่ทรงพลัง

 
โซเฟีย: "ริต้า เธอมาช้ากว่าที่ฉันคาดไว้นะ"

ริต้า: "ต้องขอโทษด้วยค่ะพี่โซเฟีย ฉันติดการฝึกวิชาอสุรกายศึกษากับครูฝึกไทสัน แต่ฉันก็รีบมาที่นี่ทันทีหลังจากเสร็จเรียบร้อยแล้ว"

เธอก้าวขึ้นไปบนอัฒจันทร์และยื่นบันทึกอสุรกายฮาร์ปี้ให้รุ่นพี่โซเฟียทันที

 
โซเฟียรับสมุดบันทึกมาด้วยท่าทางสุขุม เธอเปิดอ่านหน้าที่เต็มไปด้วยข้อความและภาพวาดอย่างตั้งใจ นิ้วเรียวยาวของเธอเลื่อนผ่านบันทึก พลางพึมพำเล็กน้อย

 
โซเฟีย: "รายละเอียดค่อนข้างครบถ้วน... พฤติกรรมการล่า รูปแบบการเคลื่อนไหว และเสียงร้องของฮาร์ปี้ เธอทำได้ดีในส่วนนี้ แต่..."

เธอหยุดชั่วครู่และเลื่อนสายตามามองริต้า

 
โซเฟีย: "เธอยังไม่ได้อธิบายถึงพลังเวทแฝงในปีกของพวกมัน หรือลักษณะของเสียงร้องที่สามารถรบกวนจิตใจมนุษย์ นั่นเป็นจุดสำคัญที่ควรใส่ลงไป"

ริต้า: "ฉันต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ พี่โซเฟีย ฉันมุ่งเน้นที่การเก็บข้อมูลภายนอกของพวกมันมากไป จนละเลยส่วนที่ลึกกว่านั้น"

โซเฟีย: "อย่าขอโทษ ใช้ข้อผิดพลาดนี้เรียนรู้ เธอมีศักยภาพมาก และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น"
โซเฟียวางบันทึกลง ก่อนจะยื่นมือมาตบไหล่ริต้าเบาๆ

 
โซเฟีย: "ฉันอยากให้เธอทำสิ่งนี้ต่อให้ดียิ่งขึ้น รวบรวมข้อมูลของอสุรกายอื่นๆ แล้วส่งให้ฉันอีกในครั้งหน้า อย่าลืมความสำคัญของรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ มันอาจเป็นกุญแจสำคัญในภารกิจจริง"
ริต้า: "ค่ะ ฉันจะทำให้ดีขึ้นในครั้งหน้าแน่นอน"

เธอก้มหัวแสดงความนอบน้อม โซเฟียพยักหน้าอย่างพอใจ

 
โซเฟีย: "ดี ไปพักผ่อนเถอะ เธอทำงานหนักมากแล้ว ฉันจะนำข้อมูลนี้ไปเสริมในตำราหลักของกองอสุรกายศึกษา ขอบคุณสำหรับความพยายามของเธอ"

ริต้ายิ้มเล็กน้อย แม้รู้สึกเหนื่อยล้า แต่คำชมจากโซเฟียช่วยเติมพลังให้เธออีกครั้ง เธอก้าวลงจากอัฒจันทร์และเดินจากไป พร้อมความมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตนเองให้เก่งขึ้นเพื่ออนาคตที่รออยู่...

หมายเหตุ: รางวัลผลงาน +20 ความกล้าหาญ , +50 พลังใจ, ( 5 ดรักม่า) และ +25 EXP

+15 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟียในความขยันหมั่นเพียร

แนบ: บันทึกอสุรกายฮาร์ปี้

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

เวลา - 12:50 น.

หลังจากการเผชิญหน้่ากับฮาร์ปี้ เนเรซ่าแสดงความสนใจอย่างชัดเจนในการเรียนรู้ที่จะใช้หอก สาวสวยจากเคบินสิบเดินถือหอกที่ไปควานหาซื้อมาจากคนในค่ายพร้อมด้วยสมุดบันทึกหนึ่งเล่มที่เธอพึ่งจะขุดมันออกมาจากกองสมุดที่ไม่ได้ใช้ภายในชั้นหนังสือของชาวอะโฟรไดท์มายังอัฒจันทร์ที่เนืองแน่นไปด้วยผู้คน

ดวงตาสีมูนสโตนของเธอกวาดมองไปรอบ ๆ ก่อนจะสะดุดตากับหญิงสาวท่าทางมั่นใจและโดดเด่นคนหนึ่ง ถึงผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้สวยสง่าเท่าไพเพอร์ที่เป็นพี่สาวของเธอ แต่ก็ยังมีแรงดึงดูดบางอย่าง.. คงเป็นเพราะท่าทางไม่เกรงกลัวอะไรพร้อมกับการถือหอกที่ดูกระฉับกระเฉง ทำให้เนเรซ่าคาดเดาได้โดยทันทีว่านั่นต้องเป็น ‘ โซเฟีย คลาร์ก ’ รุ่นพี่จากบ้านอะธีน่าที่รับหน้าที่สอนการใช้หอกรวมไปถึงเจ้าของประกาศงานเกี่ยวกับการบันทึกเรื่องอสูรกาย

“ หวังว่าฉันคงไม่ได้มาเข้าคลาสสายนะคะ ” ที่ปรึกษาประจำบ้านอะโฟรไดท์เดินเข้าไปร่วมในเขตฝึกของอัฒจันทร์ เสียงของเธอเรียกให้โซเฟียที่กำลังเฝ้ารุ่นน้องคนอื่น ๆ ต้องหันมามอง แน่นอน— ความประทับใจแรกเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นเนเรซ่าจึงพิถีพิถันเป็นพิเศษ เธอสวมชุดไปรเวทที่คล่องแคล่ง มือซ้ายถือหอกเอาไว้ ส่วนมือขวากอดสมุดบันทึกเล่มหนึ่งแนบอก ดู.. กระตือรือร้นเกี่ยวกับการเรียนรู้

“ ถ้ายังเห็นฉัน นั่นก็แปลว่าเธอไม่ได้มาสาย ”

คำตอบของโซเฟียทำให้เนเรซ่าเลิกคิ้ว บุตรสาวเทพีแห่งความรักหัวเราะเบา ๆ เธอไม่ถือสาความปากร้ายหรือการตอบโต้ที่เย่อหยิ่ง เพราะบ้านอะธีน่ามีดีมากพอจะให้แสดงออกด้วยท่าทีอย่างนี้ “ โชคดีจริง ๆ ที่มาทัน ฉันมีเรื่องที่ต้องเรียนและก็มีงานมาส่งคุณพอดี ” เนเรซ่าโคลงศีรษะไปมาช้า ๆ เธอเดินเข้าไปใกล้โซเฟียอีกหนึ่งก้าว

“ คงไม่เป็นการรบกวนใช่ไหมคะ? ”

เธอถามพร้อมกับยื่นสมุดไปให้โซเฟีย ธิดาแห่งเทพีอะธีน่าหลุบตาลงมองสมุดแสนประณีต มันมีลวดลายที่ซับซ้อนหรูหราบ่งบอกความคิดของผู้ใช้ สำหรับโซเฟียแล้วคำถามอย่างเช่นเธอเป็นเด็กบ้านไหนนั้นไม่จำเป็นในเมื่อทุกอย่างก็ชัดเจนดี ใบหน้าที่งดงามโดดเด่น กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่โชยออกมาอย่างน่าประทับใจรวมไปถึงรสนิยมในการเลือกของที่ไม่ธรรมดา

“ ที่เจอหน้ากันครั้งแรกแล้วส่งบันทึกพิชิตอสูรกายแบบนี้ สำหรับบ้านอะโฟรไดท์คงจะมีแค่เธอแล้วล่ะ ” โซเฟียยื่นมือออกมารับสมุดบันทึกของเนเรซ่า รุ่นพี่สาวพลิกสมุดเล่มนั้นไปมา พิจารณาวัสดุและคุณภาพผ่านการสัมผัส

“ เป็นคนแรกก็ดีค่ะ ฉันชอบสร้างความประทับใจใหม่ ๆ ให้คนอื่น ” เนเรซ่าสูดหายใจเข้า เธอหันไปมองเพื่อน ๆ ไม่ก็รุ่นน้องที่กำลังฝึกการใช้หอกภายในอัฒจันทร์ “ ค่อย ๆ อ่านนะคะ ระหว่างนี้ฉันขอไปเริ่มฝึกใช้หอกก่อนดีกว่า ”

โซเฟียเลิกคิ้ว เธอชำเลืองตามองเนเรซ่าที่หันหลังเดินไปร่วมกับกลุ่มเล็ก ๆ ไม่ห่างจากจุดที่เธออยู่ ‘ เป็นพวกไม่ชอบเสียเวลาไปเปล่า ๆ สินะ ’ อาจารย์สอนการใช้หอกจากบ้านอะธีน่าก้มลงพลิกสมุดให้เปิดออกและชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าแรก

เสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอดังขึ้น ดูท่าในค่ายนี้จะมีคนที่เขียนบันทึกสนุก ๆ ได้อีกคนหนึ่งแล้ว.. “ ออตาเวีย ช่วยแนะนำแม่หนูจากอะโฟรไดท์ด้วยล่ะ ” โซเฟียพูดเสียงดังเพื่อให้ร็อกซานา ออตาเวีย สมาชิกของบ้านฮาเดสที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นรู้ตัวว่าควรให้คำแนะนำกับสมาชิกใหม่ของคลาสในขณะที่ผู้ฝึกสอนกำลังตรวจการบ้าน(?)เสริม

ธิดาฮาเดสผู้เงียบขรึมขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาสีรัตติกาลของเธอคนนั้นเลื่อนมองมาที่หญิงสาวแสนสวยจากบ้านที่ไม่ควรมีอะไรมายุ่งเกี่ยวกับเธออย่างบ้านอะโฟรไดท์ เธอตั้งใจจะมองข้าม แต่ก่อนที่จะได้ทำแบบนั้น “สวัสดีค่ะ คุณออตาเวียสินะคะ?”

เนเรซ่าที่สังเกตอาการของอีกฝ่ายมาระยะหนึ่งเป็นฝ่ายเริ่มพูดทักทายก่อนโดยไม่ขัดเขิน เธอปั้นยิ้มหวาน ๆ ส่งให้สาวหมองหม่นจากบ้านฮาเดสจนอีกฝ่ายชะงักและหน้าแดงไปชั่วขณะ “ อ อือ สวัสดี ” และก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ใช่ .. สาวออตาเวียจากบ้านฮาเดสเงียบเป็นเป่าสาก วิธีการสอนของหล่อนก็เป็นเอกลักษณ์เสียเหลือเกิน เมื่อเจ้าตัวเลือกที่จะทำให้ดูแทนที่การอธิบาย

มันก็ไม่ได้แย่ แต่จบคาบนี้สงสัยเธอคงต้องไปบอกโซเฟียให้เปลี่ยนคนแนะนำซะแล้ว

…

หลังจากคลาสฝึกการใช้หอก เนเรซ่าพอจะเคยชินกับการถือจับ จ้วงและแทงโดยใช้อาวุธที่มีขนาดยาวกว่าช่วงตัวของเธอแล้ว ส่วนที่เหลือก็แคต้องปรับตัวให้ชินกับการควงหรือเปลี่ยนท่าไม่ให้ปลายอีกด้านของหอกฟาดหัวหรือพันแขนขาจนเสียจังหวะ เนเรซ่ายกมือขึ้นป้องปากหาว ช่วงนี้เธอหันมาออกกำลังกายมากขึ้น อ่านหนังสือมากขึ้นแล้วยังต้องมาซ้อมต่อสู้แบบนี้บ่อย ๆ ไม่แปลกที่เด็กรักสบายอย่างเธอจะเริ่มมีอาการอ่อนล้า

“ เฮนลาดิส ” เสียงของโซเฟียดังขึ้นจากด้านหลังทำให้เนเรซ่าต้องหันไปมอง รุ่นพี่สาวบ้านอะธีน่าถือสมุดของเธอพร้อมกับเดินเข้ามาหา และเมื่ออยู่ในระยะที่ใกล้พอ โซเฟียก็ทำการยื่นสมุดกลับมาให้เธอ “ เป็นบันทึกที่อ่านสนุกดี ไว้ฉันจะรอหน้าถัดไป ”

ไม่ทันให้เนเรซ่าได้ตอบกลับอะไรด้วยซ้ำ มือของโซเฟียก็ตบลงที่ไหล่ของเธอเบา ๆ “ ไว้เจอกันคลาสหน้า สาวน้อย ”

… บ้าเอ้ย ค่ายนี้มันมีแต่คนแปลก ๆ จริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย ?

ส่งบันทึก - วาร์ป
รางวัลงาน: +20 ความกล้าหาญ ,
+50 พลังใจ, +70 ดอลลาร์ และ +25 EXP
+15 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟียในความขยันหมั่นเพียร
+7 ความสัมพันธ์กับโซเฟีย คลาร์ก จากสกิลหอมเย้ายวน

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

หลังจากปิดคลาสอสูรกายและมีดสั้น.. มันถึงเวลาแล้วที่จะหันมาโฟกัสวิชาใหม่

เนเรซ่ายืนอยู่ใจกลางอัฒจันทร์พร้อมคนมากมายที่มาเพื่อเข้าร่วมคลาสของโซเฟีย รุ่นพี่บ้านอะธีน่าผู้เชี่ยวชาญในการใช้หอกตามแบบฉบับของสายเลือดผู้ทรงปัญญา ‘ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังคิดว่าคนจากบ้านอะธีน่าเหมาะกับการใช้หนังสือฟาดหน้ามากกว่าจะมายืนใช้หอก ’ ความคิดไร้สาระของเธอกำลังรังสรรภาพของตัวละครผมสีเข้มที่สวมชุดแนวกรีกโรมันจากเกมชื่อดังที่เปลี่ยนหน้าเป็นหินได้แถมยังใช้หนังสือฟาดและปาช็อก

มุมปากของสาวสวยยกขึ้นจวนจะกลายมาเป็นการหัวเราะเพียงลำพังที่ทำให้คนขนลุก แต่ก่อนที่จะได้เป็นอย่างนั้นก็ดันมีเสียงกระซิบจากสายหนึ่งมาทำให้เธอหลุดจากภวังความคิด

สาวน้อยของแม่ แม่อยากขอให้เจ้าช่วยไปสั่งสอนเอโลอิส เด็กคนนั้นลบหลู่แม่อย่างมาก

สานส์ประกาศิตจาก..อะโฟรไดท์?

คิ้วของเนเรซ่าขมวดเข้าหากันอย่างประหลาดใจ ‘ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่แม่ฉันไว้วานเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้? อ้อ.. บางทีอาจจะตั้งแต่ที่เธอเข้าข้างแฟนใหม่จนน่าอายในตอนแคมเปญฉลาดนั่นละมั้ง ’ ไม่ใช่ว่าเนเรซ่าไม่รักแม่ (จริง ๆ ก็ใช่) เธอแค่ไม่คิดว่าปัญหาไร้สาระพรรค์นี้จะลามมาถึงตัว

สั่งสอน? สั่งสอนด้วยเหตุผลแค่ว่าลบหลู่?

เธอขยับแขนมากอดอก ดวงตากวาดมองรอบกายอย่างสงบเพื่อให้แน่ใจว่ารอบ ๆ ไม่ได้มีใครที่กำลังใส่ใจ “ อย่าทำเหมือนนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนลบหลู่ไปหน่อยเลยค่ะ ถ้าจะให้สั่งสอนทุกคนที่ลบหลู่ท่านอย่างมาก คงต้องใช้เวลาเกือบสิบปี ” เสียงของเนเรซ่าฟังดูเกียจคร้านและชาญฉลาดไปพร้อม ๆ กัน สายเลือดอะโฟรไดท์ไม่ใช่คนเขลา พวกเขาเหมาะสมกับคำว่าเจ้าเล่ห์มากกว่าใสซื่อ

“ เป็นคนที่โดดเด่นก็ต้องมีคนเห็นต่างอยู่แล้ว ” บุตรสาวของอะโฟรไดท์ยักไหล่ เธอดึงมือข้างหนึ่งขึ้น งอนิ้วลงเพื่อที่นัยน์ตาสีมูนสโตนนั้นจะได้สำรวจดูลวดลายที่งดงามบนเล็บยาว ๆ ของเธอ “ แม่เป็นคนที่ชินกับมันที่สุดแท้ ๆ ทำไมถึงยังต้องร้อนรนกับอะไรพวกนี้ด้วย ”

“ ช่างเถอะ ช่วงนี้หนูไม่มีเวลา ” เนตรจิ้งจอกของที่ปรึกษาสาวเลื่อนขึ้นมองโซเฟีย คลาร์กที่ปรากฏตัวในอัฒจันทร์ เวลาเอ้อระเหยของเธอหมดแล้ว เนเรซ่าไม่ควรโวยวายกับเจ้าของเสียงที่ส่งมามากเกินไป ผู้หญิงที่สมควรเรียกว่าเป็นคนครองโฉมอย่างเทพธิดาในหมู่สายเลือดครึ่งเทพถอนหายใจเฮือก “ แล้วก็— มันน่าน้อยใจนะคะที่แม่มักจะติดต่อมาแค่เวลาที่มีปัญหา เท่านี้ล่ะค่ะ ไว้ค่อยคุยกัน ”

เนเรซ่าผละตัวออกมาจากเงามืด ราวกับคนที่พึ่งจะคุยโทรศัพท์เสร็จทั้งที่แค่พูดกับอากาศ สองขาขยับก้าวไปด้านหน้าอย่างมั่นใจเพื่อที่จะเข้าไปประชิดรุ่นพี่คนสอนประจำคลาสหอกกรีก “ คุณโซเฟีย ” สิ่งที่อยู่ในมือของเนเรซ่า แน่นอน การบ้าน เธอยกยิ้มกว้างและยื่นสมุดการบ้านที่อีกฝ่ายสั่งเมื่อหนก่อนให้กับคนสั่งด้วยความกระตือรือร้น

“ ฉันคาดหวังกับการเรียนในครั้งนี้นะคะ ” ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยบางสิ่งที่ซับซ้อน เนเรซ่าหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะถอยหลังเดินห่างออกไปหลายก้าว ทิ้งให้โซเฟียสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของกุหลาบที่เริ่มจางลงเมื่อเนเรซ่าเดินไปเข้าร่วมกับกลุ่มที่กำลังยืดเส้นสายโดยทิ้งไว้แค่สมุดการบ้านหนึ่งเล่ม

โซเฟียก้มมองสมุดในมือก่อนจะหัวเราะฮึ เธอลดมือข้างที่ถือสมุดให้ห้อยไปอยู่ข้างกาย “ วันนี้จะฝึกการแทงด้วยหอก เตรียมร่างกายของพวกเธอให้พร้อม จบคลาสวันนี้ฉันมั่นใจว่าพวกเธอคงใช้แขนไปไม่ได้อีกหลายวัน ” ผู้สอนประจำคลาสกระชับหอกในมือพร้อมด้วยใบหน้าที่เหมือนกับส่องประกายด้วยชัยชนะ

และตลอดทั้งคลาสนั้นก็เหมือนนรกที่ถูกผลักดันให้ต้องแบกแท่งไม้หนัก ๆ แล้วแทงไปข้างหน้าอย่างไร้จุดจบ

ส่งการบ้าน +20 คะแนนบ้าน - วาร์ป การบ้าน
เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า
+7 ความสัมพันธ์กับโซเฟียจากสกิลหอมเย้ายวน

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Nereza BELIEVER

NEREZA HENLADYS

Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10

หลังจากลงชื่อที่ห้องทำงานของคุณดีเสร็จ เนเรซ่าก็มาทำสิ่งที่คิดเอาไว้ในลำดับถัดไปก็คือการเข้าเรียนวิชาหอกกรีกของโซเฟีย คลาร์ก เพราะนอกจากจะมาเพื่อเรียนแล้ว เธอก็ยังมีหน้าใหม่ ๆ ของบันทึกอสูรกายที่ตั้งใจจะนำมาส่งรุ่นพี่โซเฟีย ‘ เหมือนจะมีก็อปลินกับไซคลอปส์แล้วก็บาเกะดานูกิที่เพิ่มมาหรือเปล่านะ.. น่าเสียดายที่ฉันหามิโนทอร์ไม่เจอแล้วก็ชนะเจ้าคิตสึเนะนั่นไม่ได้ ’ มือนุ่มยกขึ้นสางเส้นผม ใบหน้าโฉบเฉี่ยวของสาวจิ้งจอกประจำเคบินที่สิบปรากฏร่องรอยความเสียดาย

ณ อัฒจันทร์ประจำค่าย เสียงเคี่ยวเข็ญฝึกฝนของเด็กหลายคนประสานกันดังกึกก้อง อันที่จริงนอกจากวิชาดาบและโล่ หอกกรีกของโซเฟีย คลาร์กแทบจะเป็นวิชาสามัญประจำค่ายที่เด็กทุกคนต้องได้เรียน ครั้งนี้เนเรซ่าไม่ได้รีบร้อนมาเป็นคนแรก ๆ อันที่จริงเธอมาสายพอสมควรแต่ก็ยังทันคลาสเรียนเนื่องจากวันนี้โซเฟียกวาดตารางช่วงบ่ายเพื่อเปิดคลาสโดยเฉพาะ

“ รุ่นพี่คลาร์ก ”

เสียงเรียกจากด้านข้างทำให้โซเฟียหันไปจนพบกับเด็กสาวจากเคบินที่สิบยืนถือสมุดเล่มหนึ่งด้วยท่าทางสบาย ๆ “ ไง ได้ยินว่าเธอวิ่งแจ้นออกไปทันทีที่ไทสันประกาศข้อสอบ ” ฝีปากเฉียบคมและท่าทางมั่นใจคือเอกลักษณ์เฉพาะตัวของธิดาอะธีน่าผู้เด่นดัง เธอคนนั้นยื่นมือออกมาเสมือนรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร

เนเรซ่าหัวเราะเบา ๆ กับการเคลื่อนไหวที่ผ่านการคิดมาก่อนแล้ว เธอประคองส่งบันทึกอสูรกายให้กับโซเฟียและก้าวถอยออกมาไม่กี่ก้าวเพื่อเว้นระยะให้อีกฝ่ายไม่รู้สึกว่าถูกรบกวนรวมไปถึงไม่ทำให้ตัวเธอเองดูตื่นเต้นหรือร้อนรนจนเกินไป

“ ก็อบลิน..? ไปเจอมาตอนไหน? ” รุ่นพี่ที่ใช้นามสกุลแบบเดียวกันกับตัวละครในคอมมิคฮีโร่ชื่อดังถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ เธอกวาดสายตาดูเหล่าตัวอักษรที่บ่งบอกความคับแค้นใจตลอดทั้งหน้าบันทึกจนมุมปากเริ่มยกขึ้นคล้ายจะหัวเราะ แต่ก็ยังให้เกียรติธิดาของอะโฟรไดท์ในฐานะที่เข้าใจว่าสายเลือดของพวกเขาและก็อบลินจัดว่าเป็นศัตรูตามธรรมชาติ

“ จากโตเกียวน่ะ ”

โซเฟียพยักหน้า ครูฝึกประจำวิชาหอกพ่วงตำแหน่งเจ้าของการสนับสนุนให้เด็ก ๆ ในค่ายทำบันทึกอสูรกายชำเลืองตามองเจ้าของสมุดในระหว่างที่เธอกำลังพลิกหน้าบันทึกเพื่อไปดูหน้าข้อมูลฉบับเจาะลึกขึ้น “ ระหว่างนี้ก็ฝึกตามเพื่อน ๆ ใช้หอกตามท่าพื้นฐานของเอเธนส์ที่ถูกปรับปรุงใหม่ ” คำพูดของโซเฟียทำให้ดวงตาของธิดาแห่งอะโฟรไดท์เลื่อนไปมองคนในคลาสที่หอบแฮ่ก ๆ แต่ก็ยังสะบัดหอกอย่างไม่ลดละ ด้วยความกังวลส่วนหนึ่ง.. และอีกเสี้ยวเล็ก ๆ คือความชื่นชม

โชคดีที่เมื่อเธอเดินไปร่วมกลุ่มเล็ก ๆ ก็มีสมาชิกใจดีคนหนึ่งที่ขยับมาบอกการเรียนการสอนวันนี้เสียงเบา เขาคนนั้นมีเหงื่ออาบเต็มหน้าแต่ก็ยังยิ้มอย่างสดใสเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกหวั่นกับโปรแกรมการฝึกของโซเฟีย “ วันนี้โซเฟียสั่งให้พวกเราฝึกเซ็ตโจมตีพื้นฐาน 1000 ครั้ง ” ทันทีที่กระจ่างว่าการเรียนในครั้งนี้คืออะไร เนเรซ่าก็รู้สึกว่าน้ำลายในคอเหือดแห้งไปจนหมด

‘ ชุดการโจมตีพื้นฐาน? ไอสะบัดลง ฟาดซ้าย ตวัดขวา แทงหน้านั่นนะเหรอ ? 1000 ครั้ง? นั่นเท่ากับเธอต้องขยับถึง 5000 ครั้งเลยนะกว่าจะครบ? ’ เสียงถอนหายใจดังขึ้นควบคู่กับเสียงหัวเราะของคนที่สังเกตเห็นท่าทางของเธอ แต่มันก็ช่วยไม่ได้ บุตรสาวของเทพีแห่งความรักกลั้นหายใจ เธอหยิบหอกกรีกประจำตัวออกมา สูดหายใจเข้าให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนจะเริ่มฝึกฝนตามคำสั่งและแผนการสอนในวันนี้อย่างตั้งใจ

ส่งบันทึกอสูรกายหน้าใหม่ : ก็อบลิน
รางวัลงาน: +20 ความกล้าหาญ , +50 พลังใจ, +70 ดอลลาร์ และ +25 EXP
+15 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟียในความขยันหมั่นเพียร
+7 ความสัมพันธ์กับรุ่นพี่โซเฟีย : หอมเย้ายวน
เข้าเรียน (ครั้งที่ 3) +10 EXP , +20 ความกล้า

Timeline at [ 14:56 | 12/12/2024 ]

Paige BRAVE

Paige Yoo

Feb, 13 2025 | 09.30 am

หลังจากออกมาจากสนามฝึกซ้อม ร่างเพรียวก็เดินมายังอัฒจันทร์กลางแจ้ง
สถานที่เรียนดาบและโล่ ซึ่งเป็นวิชาแรกของวันนี้ ผู้สอนเป็นธิดาแห่งซุสอย่าง
เอมีเลีย แอร์ฮาร์ต ได้ยินรุ่นพี่กล่าวว่าเธอเป็นคนที่มีจิตใจห้าวหาญ ไม่กลัวสิ่งใด
แถมยังมั่นใจในตัวเองอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่แปลกใจกับการที่เธอจะมาเป็นผู้
ฝึกสอนในคลาสนี้

นัยน์ตาสีช็อคโกแลตของเพจมองเข้าไปภายในคลาส มีทั้งรุ่นพี่และคนอื่น ๆ ที่
ฝึกฝนการกันอยู่ รอบตัวมีอาวุธมากมายเรียงรายกันอยู่ ทั้งดาบสั้น ดาบยาว
หอก โล่ รวมถึงอุปกรณ์ป้องกันอื่น ๆ เสียงเหล็กกระทบกันดังไปทั่วบริเวณ บ้างก็
ฝึกฝนกันเอง ด้านคนใหม่ที่เข้ามาก็เริ่มรวมตัวกันเพื่อฟังคำจากผู้สอน

“เอาล่ะ ยินดีต้อนรับผู้เข้าใหม่ทุกคน ฉันเอมีเลีย แอร์ฮาร์ต จะเป็นผู้ฝึกสอนทุก
คนในคลาสนี้ วันนี้เราจะเริ่มจากพื้นฐาน การจับอาวุธแล้วก็การป้องกันตัว”

เอมิเลียกล่าวพลางชี้ไปยังแผงดาบที่อยู่ด้านข้าง ๆ

“ฉันจะให้ลองใช้ดาบไม้กันก่อน แล้วเดี๋ยวมาครั้งหน้ามาลองดาบจริง”

เพจพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินไปยังแผงอาวุธ สายตามองหาดาบที่ดูเหมาะกับตัวเองและน้ำหนักพอดีมือ แม้ว่าจะรู้สึกหนักกว่าที่คิด แต่หากได้จับดาบจริงก็หนัก
กว่านี้แน่

เพราะเป็นการจับครั้งแรกเลยทำให้ท่าที่ออกมาดูเก้ ๆ กัง ๆ เอมิเลียเห็นท่าของ
เพจแล้วจึงเดินเข้ามาหาพลางปรับท่าให้

“จับดาบให้มั่น อย่าเกร็งจนเกินไป ส่วนนิ้วโป้งและนิ้วชี้ก็ต้องอยู่ในตำแหน่งที่
ควบคุมได้ แบบนี้นะ - ลองฟันอากาศดู”

บุตรของเฮคาทีสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเหวี่ยงดาบออกไปข้างหน้า แต่แรงสั่น
สะเทือนทำให้เพจรู้สึกไม่มั่นคง

“อย่าใช้แค่แขน ใช้ทั้งตัวหมุนตามแรงฟันที่ออกไป จะได้แรงที่มากขึ้น” ครูสาว
แนะนำ

ครั้งนี้เพจลองอีกครั้ง เธอขยับเท้าให้มั่นคงขึ้น หมุนลำตัวไปตามแรงเหวี่ยงของ
ดาบไม้ จังหวะเริ่มดูคล่องขึ้น ทำให้เอมิเลียพยักหน้าอย่างพอใจ และเดินไปดูคน
อื่น ๆ

ส่วนเพจก็เริ่มฝึกอีกครั้ง จนเริ่มเข้าใจว่าไม่ใช่แค่จะแกว่างไปมา แต่ต้องรู้จัก
ควบคุมร่างกายให้ถูกด้วย

“เอาล่ะต่อไป แค่ใช้ดาบเป็นยังไม่พอ เราต้องรู้จักการป้องกันตัว” ครูสาวกล่าว
พลางเดินไปหยิบโล่ไม้ขนาดกลางขึ้นมาแล้วเริ่มสาธิตวิธีถือ

“โล่ไม่ใช่แค่ไว้กันการโจมตีเท่านั้น มันต้องสามารถใช้เป็นอาวุธได้ด้วย”

ลูกสาวตระกูลยูหยิบโล่ไม้ขึ้นมา ซึ่งแน่นอนว่ามันหนักกว่าที่คาดเอาไว้ ซึ่งเพจหัน
มองบางคนนก็หยิบโล่ขึ้นมาราวกับมันเบาหวิว

“ลองจับคู่ แล้วลองใช้โล่ในการป้องกันการโจมตี”

“มาคู่กันไหม ฉันไม่จริงจังกับมือใหม่หรอก” รุ่นพี่คนหนึ่งยิ้มให้พร้อมกับเริ่ม
เหวี่ยงดาบใส่เธอ โชคดีที่เพจยกโล่ขึ้นมากันไว้ได้ทัน แต่แรงกระแทกทำให้หญิง
สาวเซถอยไปสองสามก้าว รวมถึงแขนที่ชาตามไปด้วย

“อย่าตั้งรับตรง ๆ ปัดออกด้านข้างไปซะ!” เอมิเลียตะโกนแนะนำออกมา

เมื่อได้คำแนะนำ เพจจึงตั้งหลักใหม่ เมื่อดาบของรุ่นพี่พุ่งมา เธอจึงขยับโล่เอียงออกไปด้านข้าง เพื่อลดแรงปะทะการโจมตีของอีกฝ่ายได้สำเร็จ

“แบบนั้นแหละ! เก่งมาก” ครูสาวพยักหน้าพอใจ “แต่ต้องเร็วขึ้นกว่านี้อีก ถ้าช้า
แบบนั้น ศัตรูจะโจมตีเราซ้ำได้ง่าย ๆ เข้าใจไหม”

“เข้าใจค่ะ!” หญิงสาวรับคำแล้วพยายามฝึกต่อ ทั้งการป้องกันและขยับตัวให้เร็ว
ขึ้น แม้จะยังไม่คล่อง แต่ก็เริ่มเข้าใจหลักการใช้ของอาวุธทั้งสอง รวมพื้นฐานการ
ต่อสู้ด้วย แม้จะเป็นเพียงการเริ่มต้น แต่เพจก็พร้อมที่จะเรียนรู้ต่อไป

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ครั้งหน้าเรามาเจอกันใหม่!”

คลาสเรียนดาบ&โล่ ครั้งที่ 1

รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า ✡

(resoure)

Laura HEROES

อัฒจันทร์

คาบเรียนจิตวิญญาณเพอร์ซีอุส เวลา 10.30 น (แต่ราร่าไม่เรียนหรอก)

---

แสงแดดยามเช้าของค่ายฮาล์ฟบลัดอบอุ่นกำลังดี ลมเย็นปะทะใบหน้าเบาๆ กลิ่นดินจากสนามซ้อมจางๆ ลอยเข้าจมูก สร้างบรรยากาศของ “เช้าวันเรียนวิชาใหม่”

บริเวณอัฒจันทร์กลางสนาม มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งนั่งรอการสอนวิชา “จิตวิญญาณเพอร์ซีอุส” ซึ่งเป็นวิชาขั้นสูงเฉพาะลูกครึ่งเทพที่ผ่านการฝึกระดับกลางมาแล้วเท่านั้น

ระดับนี้แล้ว แน่นอน ลอร์ร่าไม่ได้มีชื่อในคลาสนั้นอยู่แล้ว เอาอะไรไปมีเล่าเรียนไม่จบสักเทอมโถ่

แต่ไม่มีชื่อแล้วใครสนล่ะ...สนามมันทางผ่านไง! ใครๆ ก็เดินผ่านได้

ใดๆ บอกเลยว่าเช็คมาแล้ว คาบนี้คนสอนคือใคร มาไม่มีพลาดหรอกนะ

เด็กสาวร่างบางในเสื้อยืดลายตัวใหญ่กับกางเกงผ้ายืดขายาวสีเทา รองเท้าผ้าใบสบายๆ  ผ่านสนามแบบ ไม่ได้แอบดูนะ แค่มองข้างๆ เฉยๆ มองเท่านั้น จริงๆ ไม่ได้จะสร้างเรื่องอะไรเลยนะ

“ ไหนดูซิ เขาเรียนกันยังไง " เธอพูดกับตัวเองเบาๆ

แต่สิ่งที่ปรากฏตรงกลางสนามคือ…

ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดฝึกดาบและโล่ เสื้อแขนยาวผ้าบางพับแขนขึ้นถึงข้อศอก เปียกเหงื่อบางๆ แนบแผ่นหลัง กางเกงลำลองที่เป็นแบบขาสั้น 

มันทำห้เห็นหุ่นฟิตพอดีไปหมด แบบมันดี ท่วงท่าการยืนถือดาบดูสงบแต่ทรงพลัง และผมสีดำขลับรวบเอาไว้แบบหลวมๆ ตัดกับแสงแดดยามเช้า ดูเล่นหูเล่นตาสุดๆ

“ โอ๊ยยย ตายๆ หุ่นดีเป็นบ้า ” ลอร์ร่าร้องในใจ กรีดร้องเต็มเสียงไปเลย แต่อะไร พูดไม่ได้เก็บอาการไว้นะ!!

อีกฝ่ายถูกล้อจากเหล่านักเรียนที่เข้าเรียน เขาหยิบดาบไม้ขึ้นมาตีท่าทางช้าๆ ทำท่าทางให้ดู เเละพูดแต่เเน่นอนว่าตรงที่ลอร์ร่ายืนไม่ได้ยินหรอกนะ 

ส่วนตอนนี้ลอร์ร่าเหม่อมองอยู่นานจริงๆ มองคนสอนจนใจลอยไปไหนต่อไปแล้วไม่รู้ ดวงตาไม่กะพริบ สติไม่อยู่ที่เท้าแล้ว…

แต่อยู่ๆ เรื่องราวไม่คาดคิดก็เกิด มันก็นะ ต้องเกิดกับเเต่นังร่าอะหละ นักเรียนชายคนหนึ่งเงื้อหอกไม้ ขว้างไปผิดจังหวะ!

ทิศทางของหอก…พุ่งตรงมาทางลอร์ร่า มันก็นะ เเต่กับร่าไง!!

" เห้ย!!! " เสียงของผู้คนนักเรียนเเถวนั้นโหวกเวกกันสนั่น จนเรียกสติ

เธอที่ได้สติทันที แต่ก็ไม่ทันทำอะไร

ก็มีมือใครบางคนคว้าไหล่เธอไว้แล้วดึงเธอเข้าหาตัว

ตัวเธอหมุนไปชนกับแผงอกแข็งแรง กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นสบู่จางๆ ทำให้สมองเธอหยุดประมวลผล

ส่วนหอกไม้พุ่งผ่านไปแบบเฉียดวิกนิดเดียว... ไม่รอดก็เจ็บตัวอะบอกเลย

" เธอมาทำอะไรเเถวนี้ " เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู

ลอร์ร่าเงยหน้าช้าๆ เห็นเป็นดวงตาสีฟ้าคมกริบคู่นั้น...กำลังมองมาที่เธอ ระยะประชิดมาก มากจนเห็นลมหายใจ

“อะ...อะ...เอ่อ...ขอโทษค่ะ...คือ...ไม่ได้ตั้งใจ—คือไม่ได้ดูอะค่ะ… โอ๊ย คือไม่ ผ่าน ผ่านมา ใช่ค่ะ ผ่านเฉยๆ ”

เธอพูดติดๆ ขัดๆ ทั้งตัวแข็ง แก้มร้อนขึ้นมาเฉยๆ แล้วใจเต้นแรงมาก ขอร้องเขาจะได้ยินไหมก่อน

เขานั้นขยับตัวเเละปล่อยมือจากตัวลอร์ร่าเล็กน้อย 

" ต่อไปก็ระวังหน่อย เดินเร็วๆ อย่าเหม่อลอยอีก ”

เขาที่แอบดุงเล็กน้อย จรงๆก็ห่วงหละดูออก ใบหน้านิ่งเหมือนเดิม แต่แววตานั้น... เหมือนสังเกตว่าเธอเขินอยู่แน่นอน!!

ลอร์ร่าพยักหน้าเร็วๆ “ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ! จะไม่เดินอีกค่ะ! ไม่เดินเลยค่ะ! เดี๋ยวบินกลับก็ได้ค่ะ!”

เธอพูดพลางโค้งนิดๆ แบบไม่รู้จะทำยังไง เเล้วอะไรนะ เมื่อกี้พูดอะไร บินกลับ เดี๋ยวราร่า เธอบิน โอ๊ย อยากจะเอามือทุบหัวพูดอะไรออกไปเล่า

เสียงหัวเราะเบาๆ จากกลุ่มนักเรียนด้านหลังดังขึ้นทันที พร้อมเสียงซุบซิบ

" แล้วไม่เป็นอะไรใชมั้ย " เขานั้นถามกับเด็กสาว

" ไม่ค่ะ โอเค ปกติค่ะ "

" ดีเเล้ว งันเดินกลับเองได้นะ เดินดีๆหละ ไม่ต้องบิน "

และเเน่นอนเขาล้อแล้ว ไม่น่าเลยยัยร่าเธอพลาดเขาก็ขยี้เสียด้วย บินอะไรของเธอ

" กลับ ค่ะ กลับเองได้ เดี๋ยวเดินกลับเลยค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ " เธอโค้งหัวให้พร้อมิ่งเเจ้นออกไปทันที หน้าตาเเดงไปหมดเเล้ว

" เอ้า แล้วมองอะไร ฝึกต่อสิ " หลังเดินออกมา เสียงของร่างสูงที่ดังอยู่ห่างๆ เธอเองก็แบบว่านะ หนีก่อนเธอหอบหายใจ ยกมือกุมหน้า ใบหน้าแดงก่ำ

" ..... " หัวใจจะวาย ตอนนี้เธอที่แบบมือไม้สั่นไปหมดเลย เธอทำตัวไม่ถูกด้วยซ้ำไป เขินไปหมด โอ๊ยเรื่องนี้ห้ามหลุดออกไปเด็ดขาดเลยนะ ไม่งันได้เป็นเรื่องอีกแน่ๆ เธอที่แบบ นิ่งไว้ 

ทุกอย่างปกติ ไม่มีอะไรนิ่งไว้ก่อน ไม่ต้องอะไร ทำตัวปกติ!!

---

เพิ่มเติม

ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC จะได้รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น +10 (ผ้าคลุม)

ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ 

 จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)