[ทิศเหนือของค่าย] ป่าต้องห้าม

Bright BELIEVER

◇◆ 79 ◇◆

ฉันพาชาล็อต จูลี่ สำรวจภายในป่าต้องห้าม ระดับพลังความแข็งแกร่งที่มีมากขึ้นกว่าครั้งอื่น ๆ ที่เคยออกล่าอสุรกาย จนบัดนี้ เหล่าสัตว์ประหลาดจากทาร์ทารัสเมื่อได้กลิ่นไบร์ท ดูเหมือนมันไม่กล้าเข้าใกล้

มาแหยมเหมือนที่ผ่าน ๆ มา 

"ก็อบลินมันกลัวพี่เหรอคะ ดูดุ่ม ๆ มอง ๆ" เด็กสาวหันมาถาม โดยที่เดินเกาะกลุ่มรวมกันอย่างหวาดระแวง กลัวโดนอสุรกายร้ายในป่าต้องห้ามเล่นงานทีเผลอ

"ไม่รู้สิ" 

ไบร์ทตอบ พลางกวาดสายตามองจนทั่วหาหมาป่าแห่งแอรีสเพื่อจัดการสังหารจบภารกิจนี้

กลับกลายเป็นว่าช่างหายากเย็น หดหัวไปอยู่ไหนกันวะ !

เสียงหอนของหมาป่าดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน ฉันรีบพาร่างตัวเองก้าวขายาว ๆ ไปตามเสียงอย่างรวดเร็ว "ชาล็อต จูลี่ ระวังตัวด้วย" มันไม่ได้มีเสียงมาตัวเดียวแต่เป็นเสียงหอนที่ผสานกัน

"ฝูงหมาป่า" จูลี่เอ่ยบอก "มันเห็นพวกเราแล้วครับ ทำไงดี"

"อยู่ข้างหลังฉันไว้" 

ไบร์ทเล็งปืนชาร์จยิงหมาป่าก่อนที่พวกมันจะพุ่งกระโจนตัวมาหาพวกเขา ความอึดถึกมีไม่มากหรืออาจเป็นเพราะปืนฉันมันคมขึ้น ร่างหมาป่าตัวแรกกระเด็นสลายกลายเป็นละอองสีทอง

กระสุนพระราชทานส่งตรงส่งฟรีถึงที่ ด่วนพิเศษแบบไม่ต้องเก็บเงินปลายทาง

ตัวสอง ตัวสาม ร่วงตาม ๆ กัน ไบร์ทลั่นไกยิงหัวหมาป่าตัวสุดท้าย 

สำเร็จภารกิจ

เจ้าพวกเด็กน้อย จงรับการทดสอบจากข้าซะ

รางวัล: +40 EXP , (หินอัปเกรด 3 ชิ้น)

และ 50 เกียรติยศ , 200 ความกล้า

ภารกิจนี้แอรีสเพิ่มความใจป๋า ดรอปหนังหมาป่าสองเท่า

ความโปรดปรานจากแอรีส+35 แต้ม

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

(+2 ตื่นรู้ จากการทดสอบของแอรีส - พิชิตฝูงหมาป่า)

Arty BELIEVER

Arty
Diary Queen Bee

 

          ลูพิต้าสภาพเนื้อตัวมอมแมมเป็นฝ่ายตั้งรับอยู่ครู่นึง ใช้หลังมือปาดเรียวแขนที่มีเลือดซิบ สายตาดำขลับมองทอดไปยังอสุรกายฝั่งตรงข้าม

          กระบวนท่าเพลงหอกใช้ต่อสู้หมาป่า ร่างเล็กกลืนน้ำหวาดเสียวมือบอบบางกำมีดสั้นแน่น รอหาจังหวะเข้าร่วมวงไฟต์

          หมาป่าถูกกระแทกปลิวชนต้นไม้ ความเจ็บปวดแล่นแปลบเข้าสู่ร่างกาย อาร์ตี้สบโอกาสแทงมีดสั้นกลางลำตัว ชัดมีดทิ่มแทงส่วนด้านหลัง เลือดสีแดงเข้มจากแผลฉกรรจ์ชุ่มขนสีเทาของอสุรกายที่นอนขดตัวกัดฟันกรอด

          พิษบาดแผลเล่นงานอย่างหนักหน่วง หมาป่าเดียวดายตายด้วยการโจมตีครั้งสุดท้าย 

          ร่างเล็กมีแสงสีทองเปล่งรอบตัวแป๊ปหนึ่ง "ว้าย อะไรคะ เกิดอะไรขึ้นกับตัวเดี๊ยน"

          หลังสีทองจางลงอาร์ตี้เหมือนได้รับพลังแฝงจากการพิชิตหมาป่าเดียวดายคราแรก ร่องรอยขีดข่วนบาดแผลหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

          "หว่า หมาป่าตายก่อนกดถ่ายรูปไม่ทันง่ะ" การ์เซียปรับมุมกล้อง 

สำเร็จภารกิจเจ้าพวกเด็กน้อย จงรับการทดสอบจากข้าซะ 

รางวัล: +40 EXP , (หินอัปเกรด 3 ชิ้น)

และ 50 เกียรติยศ , 200 ความกล้า

(+1 ตื่นรู้ จากการทดสอบของแอรีส - หมาป่าเดียวดาย)

+2 พิชิตหมาป่าครั้งแรก

Dean HEROES

157

ให้ต่อสู้กับหมาป่าทั้งฝูง จะบ้าเร้อ!

             แม้จนใจแต่ต้องจำยอมฝืนทำภารกิจ เพราะแบบนี้ไงถึงมีวลี ‘อย่าให้คนบ้าถือปืน’ แม้เทพนามว่าแอริสจะมีอำนาจยิ่งกว่าปืนแม็กนั่มที่อานุภาพแรงที่สุดในเกมยิงซอมบี้ก็เถอะ มีอย่างที่ไหนโมโหเด็กบ้านอะโฟร์ไดท์ใครสักคนแล้วมาขู่เด็กคนอื่นว่าจะทำลายเขตแดนอันผาสุขของค่ายฮาล์ฟบลัด ลูกตัวเองก็อยู่ในค่ายแห่งนี้แท้ ๆ ไม่เป็นห่วงกันบ้างเลย (แม้เอลลิสจะไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วง) ถึงดีนจะไม่ได้รู้จักนิสัยใจคอเทพผู้นี้ดีพอ แต่เขาก็ไม่อยากเสี่ยงงัดข้อกับคนบ้า (โดยเฉพาะเทพบ้า)

             ดีนเดินทางเข้ามาในป่าต้องห้ามที่เขาเคยคิดว่าจะไม่มาเหยียบอีกเป็นครั้งที่สอง แม้เขาจะผ่านเหตุการณ์ต่อสู้ที่อันตายกว่าต่อกรกับฝูงหมาป่ามาแล้วแต่ก็อดที่ใจจะเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ไ่ม่ได้อยู่ดี ทั้งบรรยากาศอันเงียบสงบ เสียงแมลงฤดูร้อนที่ส่งเสียงร้องไม่หยุดเป็นซาวน์ประกอบฉาก ไหนจะร่องรอยกรงเล็บของสัตว์กินเนื้อตามต้นไม้อีก มันจะคือหมาป่าหรือตัวอะไรไม่รู้แต่เตรียมพร้อมรบไว้ก่อนเป็นดีที่สุด

             ไม่เพียงตามแต่หาฝูงหมาป่าที่ต้องจัดการแต่ยังต้องคอยสอดส่องแหล่งน้ำสำหรับการใช้พลังอีกด้วย เขาคิดว่าตัวคนเดียวที่มีแค่หอกกับโล่และชุดเกราะ คงจัดการหมาป่าหลายตัวที่เข้ามารุมไม่ไหว

             ใช้เวลานานอยู่หลายอึดใจจนหลังชื้นเหงื่อถึงจะพอแกะรอยเท้าของหมาป่าจำนวนมากได้ จากนี้ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษเพราะสัตว์ร้ายอาจรวมฝูงอยู่ใกล้ ๆ ชายหนุ่มได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งผ่านแมกไม้คล้ายตีวงล้อมเขาเข้ามา ดีนถึงได้รู้ว่าตอนนี้เหล่าหมาป่ากำลังจัดกระบวนทัพเตรียมรับมือกับผู้บุรุก นี่แหล่ะที่รู้สึกแย่ เขาเข้าไปในถิ่นของพวกมันเพื่อออกล่า ไม่ใช่อสุรกายตัวร้ายที่เข้ามาหาเรื่องเขาจนต้องกำจัดอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ตอนนี้ต้องทำใจฮึกเหิมเอาไว้ก่อนจะมาเฟลไม่ได้

             ดีนเริ่มออกวิ่งไปข้างหน้า หากจำไม่ผิดรู้สึกว่าทางตอนเหนือของป่าต้องห้ามจะมีธารน้ำอยู่ และเป็นอย่างที่คิด เสียงฝีเท้าจำนวนมากนั้นวิ่งตามไล่หลังพร้อมกับเสียงเห่าหอนแปรรูปขบวน หมาป่าสองตัววิ่งนำมาดักหน้าเขาเอาไว้แต่แล้วยังไงล่ะถ้าข้างหน้าคือลำธาร ชายหนุ่มใช้พลังควบคุมน้ำกักขังหมาป่าแถวหน้าอยู่ในมวลน้ำปริมาตรทรงลูกบาศก์ และทำแบบเดียวกับตัวที่เหลือที่วิ่งกวดเขามา จากนั้นก็เบือนหน้าแล้วรอจนกว่าพวกมันจะจมน้ำตาย

             แม้การจัดการกับฝูงหมาป่าจะเป็นอะไรที่ง่ายสุด ๆ แต่ว่าเขาก็ยังคงได้รับพลังงานที่เพิ่มพูนขึ้นจนร่างกายเรืองแสงสีทอง คงเป็นพรอันน่าขยะแขยงที่เทพสงครามประทานให้

             “ขอโทษนะฉันไม่อยากฆ่าพวกแกแบบนี้ ถ้าก็โทษก็ไปโกรธเจ้าของเฮ็งซวยของพวกแกเถอะ”

             เขากล่าวกับร่างที่สลายหวนคือสู่ทาร์ทารัส.. หรือไม่ก็บ้านแอริสสักอย่าง เมื่อภารกิจเสร็จเรียบร้อยเขาก็เก็บสินสงครามจำนวนมากที่ตกลงมาบนพื้นเปียก ๆ หลังจากพลังควบคุมน้ำคลายออก

             ‘แย่.. รู้สึกแย่สุด ๆ’

             แม้จะทำใจไว้แล้วแต่ก็ไม่เคยสบายใจสักทีเมื่อตัวเองกลายเป็นผู้ล่า เขาคงไม่ต่างอะไรกับอสุรกายที่อยู่นอกค่ายฮาล์ฟบลัด…

สำเร็จภารกิจ: เจ้าพวกเด็กน้อย จงรับการทดสอบจากข้าซะ

รางวัล: +40 EXP , หินอัปเกรด 3 ชิ้น

และ 50 เกียรติยศ , 200 ความกล้า

ความโปรดปรานจากแอรีส+35 แต้ม

BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

‘เอาล่ะ ตามหาฮาร์ปี้แล้วใช้หอกฟาดหัวมันซะ งานง่าย ๆ ไม่มีอะไรมาก’ เนเรซ่าคิดทบทวนในขณะที่เธอก้าวเดินมาตามเส้นทางของป่าต้องห้าม นัยน์ตาสีมูนสโตนเคลื่อนมองร่องรอยการกรีดตามต้นไม้ที่บอกว่าเคยมีคนผ่านมา เธอขมวดคิ้วและหมุนมีดสั้นในมือด้วยความเพลิดเพลิน ‘น่าตลกที่มันมีชื่อว่าป่าต้องห้ามแต่หลายคนกลับต้องเข้ามาในนี้เพื่อทำบางอย่าง’

เสียงเหยียบกิ่งไม้และใบไม้ดังขึ้นตามการเคลื่อนไหวของเธอ ธิดาอะโฟรไดท์กวาดสายตามองรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง จนมาถึงบริเวณกลางลานกว้างที่มีร่องรอยการต่อสู้เมื่อนานมาแล้ว “ น่าจะตรงนี้..สินะ ” เธอวางมือข้างหนึ่งเท้าเอวส่วนอีกข้างหยิบแผ่นพับออกมากางดูรายละเอียดเพิ่มเติม

“ กลางป่า มีต้นไม้สูงและพุ่มไม้เยอะ.. ” เนเรซ่าพึมพัมกับตัวเอง เธอมาโดยลำพังซึ่งก็ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่บ้าดีเดือดไม่น้อย ข้อมูลมากมายที่เธออ่านมาอัดแน่นอยู่ในหัว สาวสวยจากบ้านอะโฟรไดท์ถอนหายใจเธอพับกระดาษเก็บลงในกระเป๋ากางเกงก่อนจะเหยียดแขนยืดเส้นยืดสาย “ Well well.. ”

ริมฝีปากสีกุหลาบเหยียดออกเป็นรอยยิ้มมุมปาก เธอชำเลืองตาไปมองพุ่มไม้ที่สั่นไหว แนวปีกแปลกตาที่โผล่ออกมาทำให้เธอหัวเราะเบา ๆ “ ฉันยังจำได้อยู่เลยว่าครั้งแรกที่ต้องมาที่นี้มันเป็นเพราะอะไร ” สาวสวยบ่นพึมพัมกับตัวเองพร้อมกับนึกไปถึงเหตุการณ์ที่เธอถูกฮาร์ปี้ตามล่าแต่ครั้งนี้ดูเหมือนเกมจะเปลี่ยนไปไม่น้อย

“ ออมมือให้ด้วยนะ ”

ตามหาฮาร์ปี้

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

ช่วงเวลายามเช้าของวันใหม่

 
แสงแดดอ่อนๆ ทอดผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องพักส่วนตัว ริต้า ลืมตาตื่นขึ้นจากภวังค์ เธอพลิกตัวมองนาฬิกาที่แขวนไว้ตรงผนัง ก่อนจะรีบลุกจากเตียง

 
ริต้า: "สายไม่ได้แล้ว...วันนี้ต้องไปฝึกอีก"

เธอเดินตรงไปยังห้องน้ำ อาบน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบเสื้อค่ายฮาล์ฟบลัดสีส้มสดและกางเกงขาสั้นสีขาวขึ้นมาสวม จากนั้นก็หวีผมยาวให้เรียบร้อย แล้วปล่อยให้สลวยอย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนหยิบรองเท้าผ้าใบคู่โปรดมาสวม

 
เมื่อจัดการตัวเองเสร็จ ริต้าก็เปิดประตูออกจากห้องพักส่วนตัว เดินตรงไปยังห้องโถงกลางของบ้านพักหมายเลข 17 ซึ่งตอนนั้นยังคงเงียบสงบ

 
ริต้า (พูดกับตัวเอง): "ทุกคนคงยังไม่ตื่น...แบบนี้แหละดีที่สุด จะได้ไม่มีใครมาขวาง"

เธอก้าวออกจากบ้านพัก มุ่งหน้าผ่านทางเดินที่ทอดยาวไปสู่ป่าต้องห้าม เสียงนกร้องเบาๆ คลอไปกับเสียงลมที่พัดผ่านต้นไม้ใหญ่

 
เมื่อมาถึงป่าต้องห้าม เธอชะลอฝีเท้าลง ค่อยๆ เดินลึกเข้าไป พลางสังเกตทุกสิ่งรอบตัว
ริต้า (พึมพำ): "มันต้องอยู่แถวนี้สิ...อสุรกายฮาร์ปี้"

เธอหยุดเดินชั่วคราว หยิบหอกที่พกติดตัวมาขึ้นถือไว้แน่น พร้อมสังเกตท่าทีทุกอย่างรอบตัว ทันใดนั้น เสียงแหวกอากาศก็ดังขึ้น

 
ฮาร์ปี้: "ก๊าาาาา!"

ร่างของอสุรกายฮาร์ปี้ปรากฏตัวจากเงาไม้ มันพุ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว

 
ริต้า (ตั้งหอกพร้อม): "มาเลย! ฉันพร้อมแล้ว!"

การต่อสู้ระหว่างสาวน้อยแห่งค่ายฮาล์ฟบลัดกับอสุรกายฮาร์ปี้ได้เริ่มต้นขึ้น ท่ามกลางความเงียบสงบของป่าต้องห้ามที่ถูกแทนที่ด้วยเสียงต่อสู้ที่ดังกึกก้อง...

หมายเหตุสำรวจป่าต้องห้าม และ ตามค้นหาอสุรกายฮาร์ปี้

Rita BELIEVER

ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit

บทที่ 3: การต่อสู้กับฮาร์ปี้

 
ภายในลานโล่งที่ล้อมรอบด้วยหน้าผาสูงชัน เสียงลมหวีดหวิวพัดผ่านเหมือนเสียงร้องไห้ของสิ่งลี้ลับ ริต้ายืนอยู่กลางพื้นที่นั้น หอกเงินในมือของเธอสะท้อนแสงอาทิตย์ยามบ่าย ใบหน้าของเธอเปื้อนฝุ่นจากการเดินทาง แต่ดวงตากลับส่องประกายแห่งความมุ่งมั่น

 
เสียงปีกกระพือดังขึ้นจากด้านบน อสุรกายฮาร์ปี้โฉบลงมาจากฟ้า ดวงตาสีแดงเพลิงจับจ้องริต้าอย่างกระหาย มันส่งเสียงกรีดร้องสูงแสบแก้วหู

 
“เจ้ามนุษย์ตัวเล็ก คิดหรือว่าเจ้าจะรอดจากข้าที่ปกครองพื้นที่นี้?” ฮาร์ปี้พูด น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

 
ริต้าไม่ตอบ เธอจับหอกแน่น ตั้งท่าพร้อมรับการโจมตี ความกลัวในใจเธอถูกกลบด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอด

 
“ถ้าแกอยากขวางทางฉัน งั้นก็มา!” ริต้าตะโกน

 
ฮาร์ปี้พุ่งลงมาด้วยความเร็ว กรงเล็บแหลมคมของมันพุ่งตรงมาที่เธอ ริต้ากระโดดหลบไปด้านข้างในเสี้ยววินาที หอกในมือของเธอฟาดสวนกลับไป แต่ฮาร์ปี้ไวพอที่จะหลบได้

 
“เร็วดีนี่...” ริต้ากล่าวพึมพำ หอบเล็กน้อย

 
ฮาร์ปี้หัวเราะเยาะก่อนจะพุ่งลงมาอีกครั้ง คราวนี้มันใช้กรงเล็บโจมตีพร้อมกับปีกที่เหมือนคมมีด ริต้าตั้งสติ ใช้หอกปัดป้องการโจมตีและแทงสวนกลับอย่างแม่นยำ
ฉึก!

 
หอกปักเข้าที่ปีกของฮาร์ปี้ แสงสีเงินจากหอกแผ่กระจายออกมา มันส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะพยายามบินหนี แต่ริต้าไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป

 
“นี่คือจุดจบของแก!” ริต้าร้องลั่น เธอกระโดดขึ้นสูงและปักหอกลงกลางอกของมัน
เปรี้ยง!

 
ร่างของฮาร์ปี้สั่นสะท้านก่อนจะแตกสลายเป็นฝุ่นละอองสีทองที่ลอยไปตามสายลม มันค่อยๆ จางหายไป ทิ้งเพียงความเงียบงันไว้เบื้องหลัง

 
“ข้าอาจจะแพ้วันนี้...แต่ข้าจะกลับมา” เสียงของมันเลือนรางราวกับสายลมที่พัดผ่าน

 
ริต้าหยุดยืน หอบหายใจหนัก เธอปล่อยหอกลงข้างตัวก่อนจะมองดูฝุ่นสีทองที่ลอยขึ้นฟ้า เธอรู้ว่าฮาร์ปี้ไม่ได้ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ แต่มันกลับไปยังทาร์ทารัสเพื่อรอรวมตัวกลับมา

 
“ครั้งต่อไป ฉันจะพร้อมมากกว่านี้” เธอพูดกับตัวเอง ก่อนจะจับหอกแน่นและเดินออกจากลานโล่ง มุ่งหน้าสู่การเดินทางที่รอเธออยู่

หมายเหตุ: รางวัลแต้มตื่นรู้ +2 จากการเรียนรู้การชนะฮาร์ปี้ครั้งแรก

Nereza BELIEVER

Aphrodite

Lovers of Pleasure

i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS

มือซ้ายถือหอก มือขวาถือมีดสั้น ดวงตาของเนเรซ่าจับจ้องไปที่แผ่นหลังของอสูรกายเพศหญิงที่มีปีกนกขนาดใหญ่และร่างกายที่ปกคลุมด้วยขนนก ธิดาอะโฟรไดท์ยังไม่ได้บ้าหรือโง่จนเลือกปาอาวุธเข้าใส่ศัตรูจนปล่อยให้มือว่าง เธอเลือกวิธีที่ง่ายและดั้งเดิมกว่านั้น.. หอกของเธอฟาดลงกับลำต้นข้างพุ่มไม้สร้างเสียงดังสะนั่น ฮาร์ปี้ที่ตกเป็นเหยื่อกรีดร้องเสียงสูงปีกของมันกางออกพร้อมโผบินขึ้นเหนือศีรษะของเธอ เนเรซ่าขมวดคิ้ว เธอพึมพัมกับตัวเอง ก้าวถอยออกไปสองสามก้าวเพื่อเว้นระยะห่าง “ ไม่เอาน่า อย่าบินสิ ”

“ อยากตายสินะ ! ดี ไม่มีเด็กโง่หลงมาแถวนี้นานแล้ว !! ” เสียงแหลมแสบหูของฮาร์ปี้เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน อสูรกายครึ่งนกครึ่งคนกระพือปีกแรง ๆ หมายจะพัดสาวสวยให้ปลิวไปกระแทกกับต้นไม้แต่กลับไม่สำเร็จ เพราะเนเรซ่าม้วนหอกใช้ปลายแหลมปักลงกับพื้น ยึดร่างของเธอให้คงอยู่ที่พื้นดินไม่ขยับเขยื้อน

ทายาทของเทพีแห่งความงามกัดฟันและก้มหน้าลงต้านทานแรงลมที่กระหน่ำเข้าใส่ตัว และฮาร์ปี้นั่นก็ใช้โอกาสที่เธอไม่สามารถตอบโต้พุ่งลงมาจากฟ้าโดยยื่นกรงเล็บออกมาหมายจะโฉบตัวเธอหรือไม่ก็สร้างบาดแผล มันเกือบจะสำเร็จ ถ้าไม่ใช่ว่าเนเรซ่ายกมือขวาข้างที่ถือมีดสั้นขึ้นกันศีรษะทันทรงกรงเล็บของมันจิกเข้ากับมีดสัมฤทธิ์ไปเต็ม ๆ

เนเรซ่าสะบัดข้อมือเล็กน้อย ปลายมีดสัมฤทธิ์กรีดลงกับอุ้งเท้าของฮาร์ปี้ อสูรกายครึ่งนกครึ่งคนคำรามเสียงแหลม ปลากรงเล็บของมันขูดหลังมือของเธอจนเป็นแผลที่ทำให้ลมหายใจของเธอสะดุด ทั้งสองผละจากกัน ต่างฝ่ายต่างมีแผลสะกิดเล็ก ๆ

บ้าเอ้ย มีดสั้นทำระยะยากเกินไป สาวสวยจากเคบินสิบสบถเบา ๆ เธอดึงหอกขึ้นจากพื้น เปลี่ยนวิธีการถือมันให้เข้ากับตัวเอง และเริ่มตวัดหอกกรีกไปด้านหน้าไล่ต้อนฮาร์ปี้ที่มุ่งเข้ามา ทว่าเนเรซ่าไม่ใช่ผู้ชำนาญการ เธอยังมีจังหวะที่ตั้งรับไม่ทัน พื้นฐานการใช้มีดสั้นของเธอสมบูรณ์แบบ แต่กับหอก.. คงจะต้องไปเรียนเพิ่มจริง ๆ

สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือตั้งสติ เนเรซ่าพยายามจัดลำดับลมหายใจให้คงที่ ดวงตาของเธอจ้องมองการเคลื่อนไหวของฮาร์ปี้อย่างใกล้ชิด ค่อยยกหอกปัดการโจมตี สลับกับหาโอกาสใช้หอกเป็นที่ตรึงร่างอันปราดเปรียวของอสูรกายครึ่งคนครึ่งนก หลายนาทีผ่านไปอย่างลำบาก เนเรซ่ากลืนน้ำลาย เธอเริ่มเหนื่อยแล้ว การต้องคอยระวังซ้ำไปซ้ำมา ทำสิ่งเดิม ๆ เพื่อหาโอกาส เป็นวิธีที่ฉลาดแต่กินแรงมาก

แต่แล้วก็ราวกับฟ้ามีตาไม่ก็แอรีสเห็นใจ ช่องโหว่สำคัญเกิดขึ้นแล้วเมื่อฮาร์ปี้ตัวนี้โผเข้าใส่เธอโดยกางปีกออก เนเรซ่าแสยะยิ้มกว้าง หอกกรีกของเธอแทงลงอย่างแม่นยำที่ปีกข้างหนึ่งของมัน ก่อนที่กรงเล็บตรงอุ้งเท้าของฮาร์ปี้จะมาถึง เธอดันแขนออกแทงหอกให้ทะลุปีกนั้นก่อนจะเหวี่ยงหอกไปทางต้นไม้โดยไม่ปล่อยมือจนแผ่นหลังของอสูรกระแทกกับลำต้น มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พยายามดิ้นรนแต่ก็จบลงด้วยการถูกตรึงไว้กับพื้น

“ ฉันคิดว่าฉันรู้แล้วว่าหอกมีประโยชน์ยังไง.. ” บางทีเธออาจจะต้องนอกใจไพเพอร์ไปเรียนหอกจริง ๆ เนเรซ่าหัวเราะเสียงเย็น มือข้างที่ถือมีดสั้นของเธอขยับไปมาคล้ายการร่ายรำด้วยมีดที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายอันตราย “ ลาก่อน ” เมื่อสิ้นคำ .. มีดสั้นสัมฤทธิ์ก็ทิ่มลงที่คอของฮาร์ปี้อย่างแรงก่อนจะลากลงมาจนถึงอก เป็นอันปลิดชีพของอสูรกายที่น่าสงสารหนึ่งตัวให้รอคอยการหวนคืน

เนเรซ่าหอบหายใจ เธอหัวเราะด้วยความเหนื่อยหน่าย ลำตัวเปื้อนไปด้วยรอยเลือดของฮาร์ปี้ “ โอ๊ย ให้ตาย.. ใช้แรงนี่มันเหนื่อยเป็นบ้า ” สาบานเลยว่าการเป็นนักสู้ไม่ใช่เรื่องง่าย ถึงแม้ว่าเธอจะอยากก็ตาม สาวสวยดึงอาวุธของหอก เก็บมันไว้ที่สายรัดอาวุธตรงแผ่นหลัง

“ ฉันเปลี่ยนใจแล้วจริง ๆ ขอโทษนะไพเพอร์ น้องสาวพี่ตกหลุมรักหอกซะแล้ว ”

รางวัลแต้มตื่นรู้ +2 จากการเรียนรู้การชนะฮาร์ปี้ครั้งแรก

Nareza Henladys all star and me!

CABIN10

@Hye Ri

Eloise HEROES

วันที่ 28 พฤศจิกายน 2024

เวลา 12.00 น.

เอโลอิสก้าวเท้าเข้าสู่ป่าต้องห้ามหลังจากที่ทำการถวายเกียรติยศให้เทพีอะธีน่าเป็นที่เรียบร้อย ต้นไม้ใหญ่หน้าทึบจนบดบังแสงแดดเกือบหมด โดยปกติหากไม่มีเรื่องที่ต้องทำเธอไม่มีทางแวะมาที่นี่แน่และจุดหมายของเธอในวันนี้ก็ไม่ใช่ป่าแห่งนี้เสียด้วย หากแต่ว่ามันเป็นทางผ่านเพื่อไปยังถ้ำเหมืองสัมฤทธิ์วิเศษที่ซ่อนตัวอยู่ลึกเข้าไป ทำให้ต้องยอมเดินลุยป่าแห่งนี้เข้ามาอย่างช่วยไม่ได้

“คุณเอโลอิสจะไปทำอะไรที่นั่นขอรับ? กระผมก็พอรู้มาบ้างว่าช่วงนี้คุณเอโลอิสต้องการแร่สัมฤทธิ์แต่ว่าที่นั่นไม่น่าจะขุดได้หรอกนะขอรับ” เสียงของเคอร์ติสเต็มไปด้วยความสงสัย

“ใครว่าฉันจะไปขุดเองล่ะ” 

“อ้าวแล้วจะไปทำอะไรล่ะขอรับ”

“นายก็รู้ใช่ไหมว่าที่นั่นมีโทรลล์” เอโลอิสยิ้มอย่างร้ายกาจ

“รู้ขอรับ”

“บางทีฉันอาจจะเอากระบองของมันมาหลอมเอาแค่แร่สัมฤทธิ์ก็ได้นี่” เอโลอิสพูดพร้อมกับยักคิ้ว

“อะ…เอาจริงเหรอขอรับ” ท่าทางของเคอร์ติสดูไม่ค่อยแน่ใจในความคิดของลูกพี่ตัวเองเท่าไหร่

“ไม่งั้นฉันจะมาที่นี่ทำไมกันล่ะ”

พูดจบทั้งสองคนก็เดินทางเข้าป่าลึกขึ้นเรื่อย ๆ แต่แล้วเสียงสั่นไหวของพุ่มไม้ก็ทำให้ทั้งสองหยุดชะงักลง ดูเหมือนว่าจะมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญแวะเวียนมา…จู่ ๆ ฝูงก็อบลินประมาณ 10 ตัวก็กรูกันออกมาจากพุ่มไม้ยืนล้อมเป็นวงกลมรอบเอโลอิสและเคอร์ติส เจ้าเคอร์ติสตกใจมากตามสไตล์นกขี้ขลาดมันรีบกระโดดขึ้นเกาะไหล่เอโลอิสในทันใด 

"คิดว่าจะไม่เจอพวกแกแล้วเชียว มาจนได้สินะ" 

พูดจบก็คว้าเอาคันธนูจากด้านหลังมาถือ ก่อนที่จะหยิบลูกธนูแล้วดึงสายอย่างรวดเร็ว เป้าหมายของก็คือก็อบลินตัวใหญ่ที่อยู่ข้างหน้า (ที่ก็ดูเตี้ยม่อต้อในสายตาของเอโลอิสอยู่ดี) ลูกธนูพุ่งไปยังเป้าหมายอย่างแม่นยำปักลงกลางอกของก็อบลินตัวแรกทำให้มันล้มลง จากนั้นเอโลอิสก็ตั้งธนูใหม่และยิงธนูอีกลูกออกไปทันที ครั้งนี้มันพุ่งเข้าไปที่หัวของก็อบลินตัวที่สอง 

แต่แล้วก็มีเสียงคำรามดังก้องออกมาจากด้านหลังของเธอ เจ้าก็อบลินตัวแสบง้างดาบหมายจะฟันใส่เอโลอิส แต่เคอร์ติสตาไวพอที่จะเห็นเข้าเสียก่อน

“คุณเอโลอิสด้านหลังขอรับ!” 

เอโลอิสหันกลับแล้วยิงธนูอีกหนึ่งลูกทะลุหัวของก็อบลินตัวนั้นได้ทันแบบฉิวเฉียด ฝูงก็อบลินที่เหลืออยู่เริ่มหวั่นใจพวกมันพยายามถอยหนี แต่เอโลอิสไม่ยอมให้โอกาสนั้น พวกมันถูกจัดการทีละตัวอย่างรวดเร็วจนสุดท้ายก็ถูกสังหารเรียบ

“ปิดจ็อบไปกันต่อเถอะ”

หลังจากทำการสังหารหมู่ก็อบลินจนสิ้นซากเธอและเคอร์ติสก็เดินทางต่อไปยังถ้ำอันเป็นจุดหมายที่แท้จริง วันนี้อย่างไรเสียลูกธนูของเธอต้องได้กินเลือดโทรลล์!

หลักฐานการต่อสู้

ฝูงก๊อบลิน10ตัว

สินสงคราม: หมวกก็อบลิน x10

โบนัสพิชิตฝูง: +10 EXP 

Eloise HEROES

วันที่ 6 ธันวาคม 2024

เวลา 06:00 น.

เอโลอิสตื่นแต่เช้าพร้อมอุปกรณ์ขุดเหมืองครบครัน เธอออกเดินทางสู่ป่าต้องห้ามที่อากาศยามเช้าเต็มไปด้วยหมอกบาง ๆ ข้างกายมีเคอร์ติสจอมขี้ขลาด นกกระทาคู่ใจของเธอที่เดินเตาะแตะอยู่ข้างเท้า

“บรรยากาศตอนเช้าน่ากลัวอย่างไรก็ไม่รู้ขอรับหมอกหนาเชียว” เคอร์ติสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวลพลางมองไปรอบ ๆ ด้วยความระแวง

“อย่าขี้ขลาดไปหน่อยเลยน่าเคอร์ติส นี่มันตอนกลางวันจะน่ากลัวได้ไงกัน ฉันกลับชอบเสียอีกอย่างน้อยก็ไม่ต้องคาดไฟฉายส่องกบแบบทุกครั้ง”

“แต่มันก็วังเวงอยู่นะขอรับถ้าเกิดว่ามีอสุรกาย...” เคอร์ติสพูดพร้อมกับกระพือปีกเบา ๆ อย่างหวาดหวั่น

“อย่าปากพล่อยน่า!” เอโลอิสหันมาทำหน้าดุใส่เจ้านกขี้ขลาดจนทำให้เคอร์ติสสะดุ้งเล็กน้อยมันเงียบปากแล้วเดินตามต่อไปเงียบ ๆ แต่ยังคงระแวงอยู่

เมื่อเดินเข้าป่าลึกขึ้นเรื่อย ๆ จู่ ๆ เอโลอิสก็หยุดเดิน เธอรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง รอบตัวของเธอเงียบจนผิดธรรมชาติ แม้แต่เสียงนกร้องก็หายไปหมด เคอร์ติสรีบกระโดดเกาะขึ้นบนไหล่ของเธอตัวแข็งทื่อเหมือนสัมผัสได้ถึงอันตรายเช่นกัน

“คะ…คุณเอโลอิสขอรับ กระผมว่ามันแปลก ๆ” เคอร์ติสกระซิบเบา ๆ ดวงตาของมันจ้องไปยังพุ่มไม้ที่ขยับไหวอยู่ไม่ไกล

ทันใดนั้นสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่ดูกระหายเลือดก็กระโจนออกมาจากเงามืด มันพุ่งตรงเข้าหาเอโลอิสอย่างรวดเร็ว

“เคอร์ติส รีบหาที่หลบ!” เอโลอิสกระโดดถอยหลังพร้อมคว้าธนูออกจากหลัง เธอสะบัดมือไปที่กระบอกเก็บลูกธนู ดึงลูกศรออกมาในจังหวะเดียวกับที่อิมป์พุ่งเข้ามาใกล้

มันข่วนกรงเล็บใส่เธอ โชคดีที่เธอหมุนตัวหลบได้อย่างคล่องแคล่วแล้วตั้งศรขึ้นเล็งไปที่มัน มันส่งเสียงคำรามแล้วพุ่งเข้าหาเธออีกครั้ง เอโลอิสยิงศรออกไปแต่เจ้าอิมป์ตัวนั้นกลับไวพอที่จะหลบได้ทัน มันโฉบขึ้นเหนือหัวเธอเหมือนตั้งใจจะแกล้งมากกว่า แต่อสุรกายตนใดที่คิดมาก่อกวนเธอไม่มีทางได้กลับบ้านทั้งที่มีลมหายใจแน่!

คราวนี้เธอหันไปเล็งข้างหน้า เงี่ยหูฟังเสียงการเคลื่อนไหวรอบตัว เจ้าอิมป์พุ่งจากด้านข้างหวังจะตะครุบเธออีกครั้ง แต่เอโลอิสพลิกตัวกลับพร้อมกับยิงศรดอกสุดท้ายออกไปด้วยความแม่นยำ ศรพุ่งทะลุอกของมันจนร่างสลายกลายเป็นละอองสีทอง เอโลอิสลดธนูลงและหอบแฮ่ก 

“พวกเรารอดแล้วขอรับ!” เคอร์ติสรีบวิ่งออกมาจากที่ซ่อนในพุ่มไม้

“ปลอดภัยทั้งคู่ก็ดีแล้วล่ะไปกันเถอะเหมืองรออยู่”

พูดจบทั้งสองก็พากันเดินลุยป่าต่อไปเพื่อไปยังจุดหมายปลายทางที่อยู่อีกไม่ไกล วันนี้ยังไงก็คงจะต้องขุดแร่กลับไปให้ได้เยอะมากที่สุดแล้วล่ะ!

หลักฐานการต่อสู้

อิมป์

สินสงคราม: ผงพิษอิมป์

+2 ตื่นรู้จากการสังหารอิมป์ครั้งแรก

Laura HEROES

ป่าต้องห้าม

หลังเตรียมใจนานหลายต่อหลายวัน ลอร์ร่าก็ได้เวลาออกมาซักที ในที่สุดเธอก็ยอมออกมาสักที เด็กสาวเดินตรงออกมาจากที่พักเดินเข้าไปในป่าต้องห้ามเพื่อตามหา ฮาร์ปี้ แน่นอนว่าเธอเคยได้ยินแต่ในหนังสือว่ามันหน้าตาเป็นยังไง แต่ไม่เคยเห็นตัวจริง

สองเท้าเดินลึกเข้าไปภายในตัวป่าต้องห้าม ชื่อก็คือบ่งบอกมากเลยต้องห้าม ยังดีที่เดินมาเเล้วไม่เจอตัวเเปลกๆ มาจู่โจมเธอ ภาษาเธอตอนนี้เอาชีวิตให้รอดปวันๆ ยังยากลำบาคเอามากๆ นับภาษอะไรไปสู้กับตัวเองอื่นๆ กันเล่า

นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นตัวจริง  ร่างกายที่ด้านล่างเป็นเหมือนเหยี่ยวด้านบนเป็นคน 

เด็กสาวกว่าสายตามองโดยรอบ  ลดความรู้สึกแอบกลัวเล็กน้อย เธอถึงกลืนน้ำลายลงคอ

สีหน้าบอกกับตัวเองแบบไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ สองเท้าที่หยุดตรงหน้ามองดูตรงหน้าด้วยสองตาของตัวเองอย่างตั้งใจ

“ เอายังไงต่อกันดีล่ะ ” เธอยิ้มแห้ง

เหมือนว่าตอนนี้การล่าจะเริ่มต้นขึ้นแล้วด้วยหรือเปล่า 

เด็กสาวมองไปตรงหน้าเห็น ฝูงฮาร์ปี้ เธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะทำได้หรือเปล่า

เด็กสาวได้แต่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ เธอพยายามนึกถึงบทเรียนที่เรียนกับใครลอนที่เขาสอนเธอเอาไว้

สูดลมหายใจเข้าออกทำใจอยู่นาน เลยทีเดียว เธอบอกตัวเองว่าไม่ช้าหรือเร็วเธอก็ต้องทำเธอก็ต้องเดินเข้าไปอยู่ดี 

“ เอานะ ลอร์ร่า!! ” 

เด็กสาวพูดเบาเบาให้กำลังใจตัวเอง อยู่บริเวณด้านหลังของพุ่มไม้แห่งหนึ่งที่มีต้นไม้บังอยู่

บริเวณนี้ดูจะปลอดภัยแล้วก็เงียบสามารถเห็น ฮาร์ปี้ได้ชัดเจนเลย เธอเลือก ฮาร์ปี้ ตัวที่ดูจะอ่อนแอที่สุดนั่นคือตัวที่เล็ก ตัดสินจากความคิดของตัวเอง

และแน่นอนว่าเธอเลือกที่จะล่าตัวนั้นแน่นอน เนื่องจากมันดูจะง่ายที่สุดท่าทางที่ตัวเล็กแล้วก็ดูอ่อนอ่อนแรงทำอะไรเธอไม่ได้เทียบกับตัวอื่น

ขณะที่ดูจะสมส่วนกับพลังของเธอในตอนนี้  ลอร์ร่าบอกได้เลยว่าตอนนี้เราแทบทำอะไรไม่เป็นนอกจากวิ่งหนีเป็นส่วนใหญ่

เธอทำการเฝ้ามองอยู่สักพักใหญ่ จ้องมองการกระทำและการเคลื่อนไหวของมัน 

พยามจับจังหวะแล้วก็พยามดูว่าการเคลื่อนไหวของมันเป็นยังไงเผื่อการหลบลีกในครั้งต่อไป 

เธอจับทางอยู่พักใหญ่ก่อนจะเดินหน้าไปเผชิญหน้ากับมันทันที ซึ่งเเน่นอนว่าที่พูดๆ ไปนั้นไม่ง่ายเลยหากเทียบกับการกระทำตอนนี้ เด็กสาวต้องทำใจนานมาก ทั้งเจอกับความกล้าของตัวเองเเละอื่นๆ

ร่างเล็กจับต้นไม้ตรงหน้าแน่นริมฝีปากบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเครียดมาก เธอกลัวก็กลัว เเละอื่นๆ เต็มไปหมด ตอนนี้จิตใจแทบจะอยู่ไม่สงบเลย ใจหลุดลอย คิดมากไปหมดเลยทีเดียว

" สู้ลอร์ร่า ทำได้ๆๆๆ " เธอส่งเสียงให้กำลังใจตัวเองเต็มที่ เเม้ใจจะหนีเข้าไปนอนที่บ้านเเล้วก็ตาม เหลือแต่ตัวเเต่ทำยังไงได้หละ ก็ต้องสู้หนะสิไม่งันจะรอดได้ยังไงกันเล่า!! เด็กสาวบอกกับตัวเองเเม้จะเป็นเรื่องยากลำบาคมากก็ตามที

ครั้งเเรกบบนี้ยังไง ใดๆ ก็ยากกันหมดนั้นหละ เธอปลอบใจตัวเองมันก็ช่วยได้นิดนึง และยิ่งนานเข้าก็ยิ่งยาก เพราะมันก็กลัว บรรยากาศสายลมเองปิ้วไปหมด เด็กสาวรักคามรำราญ งานรื่นเริงใดๆ ไม่ชอบอะไรเหล่านี้เอาเสียเลยด้วยซ้ำไป 

---

การล่าฮาร์ปี้ (ภารกิจฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้) - สุ่มเลขไบต์