[ทิศเหนือของค่าย] ป่าต้องห้าม

Eloise HEROES

การต่อสู้กับไซคลอปส์

ทำบุญจนอิ่มเอิบใจได้เต็มที่แล้ว ตอนนี้ถึงเวลาของการทำบาป สองพี่น้องบ้านเฮเฟตัสแทนที่จะบริจาคของแล้วกลับบ้านช่องไปซะ พวกเขากลับพากันเดินออกจากบ้านเฮอร์มีสมาเดินลุยป่าหน้าตาเฉย ทั้งสองเดินทางมาจนถึงบริเวณป่าต้องห้าม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นหัวโจกต้นคิดเรื่องนี้  ก็ต้องเอโลอิสอยู่แล้วผู้ที่วัน ๆ ไม่ทำไรหาแต่ตีนเข้าตัวเอง ใครไม่รู้คงเข้าใจผิดคิดว่าเป็นลูกเทพแอรีส อันที่จริงเธอเป็นคนรักสงบมากกว่าไม่มีอะไรที่ใกล้เคียงความเป็นนักรบเลย และที่สำคัญ กาก!

“สรุปเรามาที่ป่านี้ทำไมกัน?” สุมิตรถามขึ้นหลังจากที่เดินตามน้องสาวมาจนถึงเขตป่าต้องห้าม

“มาซ้อมกับของจริง” เอโลอิสตอบไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ซ้อม? ซ้อมอะไร?”

“ซ้อมรับมือกับอสุรกายไง”

“ซ้อมกับของจริงเนี่ยนะ ทำไมไม่ลองกับหุ่นก่อน ทักษะของเธอยังไม่แข็งพอที่จะมาสู้กับของจริงนะเอโลอิส!” สุมิตรกล่าวเสียงเข้ม

“ฉันถึงได้ชวนพี่มาด้วยไงเล่าเผื่อว่าฉันเกิดเป็นอะไรขึ้นมาพี่จะได้ช่วยแบกฉันกลับ”

“ดีนะวันนี้พกหอกมาด้วย เดี๋ยวพี่ช่วยเอง”

“อย่าคิดแม้แต่จะลงมือเชียว ฉันจะฉายเดี่ยวเอง พี่มีหน้าที่เก็บศพพอ ห้ามมายุ่งกับการต่อสู้ของฉัน ยืนดูอยู่เฉย ๆ เลยนะ!” เอโลอิสบอกเสียงเข้ม ที่ต้องกำชับก็เพราะต้องการฝึกต่อสู้ให้เก่ง ถ้าให้คนอื่นมาช่วยด้วยเธอคงไม่มีวันได้พัฒนาตัวเองแน่

“เฮ้อ…ก็ได้ พี่ไม่เคยห้ามเธอได้อยู่แล้วนี่” สุมิตรถอนหายใจก่อนจะเก็บหอกของตัวเองแล้วเดินไปนั่งพิงต้นไม้ดูน้องสาวของตัวเองเงียบ ๆ

“ชู่ววววว! พี่ได้ยินเสียงอะไรไหม มีบางอย่างกำลังมา…” เธอหันไปถามสุมิตรด้วยเสียงกระซิบกระซาบ

สองพี่น้องสัมผัสได้ถึงแรงสะเทือนของพื้นเป็นจังหวะ เหมือนกับเป็นแรงจากฝีเท้าของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ ทั้งแรงสั่นสะเทือนและเสียงฝีเท้าค่อย ๆ ใกล้ขึ้นอย่างช้า ๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่างานนี้ต้องมีเจ็บกันไปข้างนึง ร่างของยักษ์ตาเดียวปรากฏกายอยู่เบื้องหน้าของสาวน้อย เอโลอิสตาเบิกโพลงเมื่อเห็นขนาดตัวของมันที่ต่างกับเธอลิบลับ สุมิตรเองก็มีสีหน้าเป็นห่วงไม่น้อยแทบจะนั่งไม่ติดพื้น เขาเฝ้าดูสถานการณ์เตรียมพร้อมจะบุกทุกเมื่อถ้าสถานการณ์ฝั่งของเอโลอิสสีท่าจะไม่ดี

“ไซคลอปส์…” เอโลอิสพูดด้วยน้ำเสียงในลำคอ ใช่! เธอรู้ว่าสิ่งมีชีวิตชนิดนี้คืออะไร เพียงแค่คิดว่ามีอยู่ในนิทานเท่านั้น

เจ้ายักษ์ไซคลอปส์ไม่พูดพร่ำทำเพลง มันเริ่มอาละวาดในทันทีที่พบเจอผู้บุกรุก เอโลอิสรีบชักดาบของตัวเองออกมาพร้อมถือโล่ให้มั่นเริ่มทำการหลอกล่อเต้าอสุรกาย ความไวของเธอนั้นเป็นต่อด้วยขนาดตัวที่เล็กกว่า เธอเริ่มหาจังหวะในการแทงเจ้ายักษ์ทุกครั้งที่มีโอกาสจนมันได้ไปหลายแผล แลกมาด้วยการโดนเจ้าไซคลอปส์ปัดจนกระเด็นไปกระแทกต้นไม้

“มีดีแค่นี้เองเหรอแกน่ะ แน่ใจก็จัดการฉันให้ได้สิเข้ามาเลย!!!”

“ไม่ต้องพู้ดดดดดดดด” สุมิตรรีบปรามน้องสาวไม่ให้ไปยั่วโมโหเจ้ายักษ์เพราะเขาเกรงว่าน้องตัวเองจะขิตเพราะความปากแซ่บไปเสียก่อน

เอโลอิสไม่คิดฟังคำพูดของพี่ชายเพราะจากการประเมินสถานการณ์แล้วอย่างไรเสียศึกครั้งนี้เธอก็มีแนวโน้มชนะสูง เธอเริ่มรู้สเต็ปของเจ้าไซคลอปส์ตัวนี้แล้วทำให้การหลบหลีกเป็นไปอย่างแม่นยำ เธอแทงซ้ำไปที่สีข้างของมันจนมันร้องโอดครวญ เอโลอิสโดนฝ่ามืออรหันต์ฟาดหน้าไปหนึ่งทีแต่เธอก็ไม่คิดจะถอย เธอยังคงฟันดาบออกไปไม่ยั้งก่อนจะปีนขึ้นไปบนต้นไม้หาจังหวะที่ที่ไซคลอปส์หาตัวเธอไม่เจอ เมื่อมันเดินมาในตำแหน่งที่เธอต้องการเอโลอิสก็กระโจนลงตรงหัวของมันเล็งดาบแล้วปักลงกลางหัว เสียงร้องโหยหวนเกิดขึ้นอีกครั้งก่อนที่ไซคลอปส์ตัวนั้นจะสิ้นใจล้มตึงสะเทือนไปทั้งป่า

“ไม่อยากเชื่อเธอฆ่าไซคลอปส์ได้แล้ว…” สุมิตรแทบไม่เชื่อสายตา แม้ไซคลอปส์จะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่โหดอะไรมาก แต่เขาก็ไม่คิดว่าน้องสาวที่อ่อนเรื่องการต่อสู้จะพิชิตมันได้ด้วยเวลาเพียงไม่นาน

“ก็บอกแล้วว่าฉันจัดการได้”

“โอเค ๆ เชื่อแล้วรีบเก็บซากแล้วออกไปจากที่นี่กันเถอะ”

“อื้ม!”

หลักฐานการต่อสู้

ไซคลอปส์ (ครั้งแรก)

Bright BELIEVER

◇◆ 48 ◇◆

เข้ามาในป่าต้องห้ามยามค่ำคืนเป็นการกระทำที่โง่เขลา ไบร์ทถือปืนไว้มือข้างขวา ก่อนจะใช้ไฟฉายในมือข้างที่วางถือส่องหาอสุรกายภายในป่าอันมืดมิด

ฉันค่อนข้างซีเรียสหลังจากตามข่าวสารจากเมื่อวาน อย่างข่าวล่าสุดที่ไปอ่านมา ฉันถึงขั้นกุมขมับกับความพิโรธของเทพแห่งมหาสมุทรที่กำลังโกรธเกรี้ยว

สื่อสำนักข่าวแต่ละประเภทเริ่มงาน สภาวะความแปรปรวนของระดับน้ำทะเลที่กำลังพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ 

『 สำนักข่าวเอเอฟพีรายงานว่า เหตุน้ำท่วมรุนแรงและดินโคลมถล่มได้คร่าชีวิตผู้คนในรัฐริโอ กรันดี โด ซุล ทางตอนใต้ของประเทศบราซิล อย่างน้อย 57 ราย และส่งผลให้ประชาชนเกือบ 70,000 คน ต้องอพยพออกจากบ้าน 』

"เฮ้อ พ่อนะพ่อ"

ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว

เสียงยิงปืนดังขึ้นหลายนัด ไบร์ทถึงจะเหม่อลอยแต่ก็พอจะรู้สึกถึงสายตาประสงค์หลายจากด้านขวา เล็งยิงปืนไปที่จุดนั้น แม่มดดำร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด

เล็งเป้าไปยังตามลำตัวและปิดท้ายด้วยการยิงกลางหน้าผาก 

และเมื่อเกิดเสียง อสุรกายในป่าที่หูดี ต่างก็พากันออกล่าผู้ทำลายความเงียบสงบ มนุษย์กึ่งเทพที่มีกลิ่นหอมหวาน ไบร์ทปาโล่อัดยักษ์ตาเดียว ขนาดลำตัวสูงใหญ่ ต่อสู้จากมุมที่ได้เปรียบกว่าคือการอยู่ด้านบน

ชาร์จกระสุนยิงดวงตา พร้อมทั้งยิงขากับแขน "ยิงก็พอจะแม่น ๆ คม ๆ แล้วสินะตัวฉัน" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชัยชนะในครั้งนี้ก็เป็นของฉันคนนี้

ตุ้บบบบบ 

ฉันเจอฮาร์ปี้ที่เข้ามาร่วมแจม สอยมันลงมาข้างล่าง ทุกกระทำล้วนทำเพื่อการฝึกพัฒนาตัวเองล้วน ๆ ถึงในค่ายจะมีลานฝึกซ้อม ทว่าการได้ออกมาสู้ในสนามจริงมันดีกว่า ซ้อมในพื้นที่ปิด

ร่างมันสลายไปทิ้งสินสงครามไว้เป็นขนนก 

คริติคอลทริกเกอร์ !!!

โจมตีที่มีโอกาสยิงสร้างความเสียหายที่รุนแรงกว่าการโจมตีครั้งอื่น ๆ "แกไม่รอดแน่ จ่าฝูงก็อบลินตัวแสบ"

ต้องยอมรับว่าก็อบลินนั้นฉลาด ดูเหมือนมันจะเดาการยิงของฉันออกแต่แล้วยังไงล่ะ ความอึดทนถ้ามีเท่าความฉลาดก็ได้ฆ่าฉันแล้วมั้ย

ในเมื่อมันไม่สามารถทำอะไรฉันได้ กระโดดหลบแบบดิจิตอล ถอยหลังเล็งยิงก่อนที่ก็อบลินจะสวนคืน

ส่งสู่ทาร์ทารัสไปอีกตัว 

ฉันควงไฟฉายเล่น เดินฮึมเพลงออกจากป่าต้องห้ามพร้อมทั้งสินสงครามที่เก็บมาได้ ราวกับเป็นผู้กล้าล่าของฟาร์ม 

หลักฐานการต่อสู้ 

(แม่มดดำ) : https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=194

(ไซคลอปส์) : https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=206

(ฮาร์ปี้) : https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=190

(จ่าฝูงก็อบลิน) : https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=188

Bright BELIEVER

◇◆ 53 ◇◆

กลางป่าต้องห้ามในยามแสงตะวัน ไบร์ทและฟีโอดอร์ พวกเขาทั้งคู่เดินกันอยู่ในป่า 

เสียงดังแกรบกราบทำให้ต้องหันไปมองรอบด้านด้วยความหวาดระแวง ฉันเล็งปืนไปตามทิศทางของเสียงที่ได้ยินเมื่อครู่

บรู้ววววววววว

เสียงหอนของหมาป่าดังขึ้น และอสุรกายตัวนี้ไม่มีแค่ตัวเดียว มันมาเป็นฝูง !

ชาร์จปืนยิงก่อนที่ฝูงหมาป่าจะวิ่งกระโจน เสียงปืนดังทีละนัด ร่างของสัตว์ร้ายถูกล่าหัวคม ๆ กลางหน้าผาก ท่ายืนที่มั่นคงช่วยทำให้ฉันยิงได้มีประสิทธิภาพกว่าเก่า สินสงครามร่วงหล่นมลายหายสิ้น

"ฉันยิงคมขึ้นป่ะ"

"ก็ดีขึ้นกว่าก่อนผมสอน" ฟีโอดอร์ตอบ

ได้ลองใช้ท่าที่ฝึกยิงมาลงสนาม พอจะมีการพัฒนาศักยภาพยอดเยี่ยม "งั้นกลับกันเหอะ" จริง ๆ ไม่มีอะไรมาก เห่ออยากโชว์เฉย ๆ อ่ะครับ

ในระหว่างที่กำลังเดินกลับออกไป ทั้งฉันทั้งฟีโอดอร์ ต้องหยุดเดินกลางคัน เปลี่ยนมาอยู่ในโหมดต่อสู้แทน 

ราชสีห์นีเมียนสองตัวอยู่ระนาบฝั่งซ้ายและขวา 

"สิงโตคู่รักหรือไง แค่ตัวเดียวก็ลำบาก"

"ผมจะช่วยสกัดให้"

"โอเคงั้นลุยเลย"

ไบร์ทถือโล่อัสพิสเป็นเกราะกำบัง กรงเล็บราชสีห์นีเมียนไม่ให้ข่วนโดน ถึงจะได้รับบาดแผลยังไงซะ ฉันก็สามารถรักษาด้วยสกิลน้ำเยียวยาพลังของเทพโพไซดอน 

หนังของมันเหนียวมาก ฉันใช้โล่กระแทกจังหวะที่มันกระโดดจะตะครุบ ปากของมันอ้างกว้าง ฉันยัดโล่ใส่ปากให้มันหุบไม่ได้แล้วยิงจุดอ่อน

การผสมผสานระหว่างสู้ประชิดตัวกับระยะไกล ยิงจนอสุรกายแน่นิ่ง พลางหันไปสู้กับอีกตัวที่ฟีโอดอร์ช่วยยิงสกัด

เขาคนนั้นใช้พลังน้ำแข็ง ไบร์ทที่รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็น อารมณ์ดีขึ้นทันควัน ทั้งสองช่วยจัดการราชสีห์นีเมียนตัวสุดท้าย

ที่มีความแข็งแกร่งกว่าตัวก่อนหน้า 

1 อสุรกาย VS 2 มนุษย์กึ่งเทพ

ช่วยกันรุมยำอัดกระทืบ ก็นะ ความได้เปรียบคือฝั่งของฉัน 

"จัดการมันซะ"

"รับทราบครับผม !"

สินสงครามได้มาอีกแล้ว ก่อนที่ฉันจะเก็บปืนกลับไว้ที่เดิม "นายเองก็ฆ่ามันได้นี่ ทำไมถึงให้ฉันปิดฉาก บทพระเอกเลยนะเฮ้ย"

"เพราะคนที่ฆ่าอสุรกายได้จะเป็นคนที่ได้สินสงคราม" ฟีโอดอร์ตอบกลับ "ผมไม่อยากได้ครับ"

หลักฐานการต่อสู้ 

(ฝูงหมาป่า) : https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=148

(ราชสีห์นีเมียน) : https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=198

(ราชสีห์นีเมียน) : https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=199

Eloise HEROES

ล่าอสุรกาย

เอโลอิสเดินเข้ามาในเขตป่าต้องห้ามพร้อมอาวุธประจำกาย วันนี้ได้เวลาออกล่าอีกครั้ง เธอเดินลุยฝ่าดงพุ่มไม้ต่าง วัน ๆ เอาแต่ฝึกกับหุ่นฟางและเป้านิ่งก็ไม่เก่งขึ้นสักที เธอจึงคิดว่าการที่แบ่งเวลาจากการฝึกซ้อมมาลุยกับของจริงบ้างน่าจะดีไม่น้อย เธอไม่อยากเป็นคนที่มีทักษะการต่อสู้อ่อนด้อยที่สุดในค่ายหรอกนะ

“วันนี้ดาบของฉันมันต้องได้กินเลือด…”

ฟังดูเหมือนน่ากลัว แต่เอโลอิสน่ะไม่น่ากลัวสักนิดในสายตาอสุรกายเมื่อเทียบกับฮีโร่คนอื่น ๆ ในค่ายยังนับว่าเป็นคนที่ห่างชั้นแบบสุด ๆ จึงไม่น่าแปลกที่เมื่ออสุรกายได้กลิ่นเธอจะรีบพุ่งเข้าใส่ในทันทีเช่นเดียวกับวันนี้ที่มีหมาป่ากระโจนออกมาจากพุ่มไม้เมื่อได้ยินเสียงเธอ ตอนแรกเอโลอิสก็ยิ้มด้วยความมั่นใจว่าหมาป่าตัวเดียวน่ะไม่คณามือของเธอหรอก แต่พอมีก็อบลินกับไซคลอปส์ออกมาผสมโรงด้วยเธอก็เริ่มรู้สึกว่า…

ชิบหายแล้ววววว…

“มาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายงั้นเหรอนี่มันวันอะไรเนี่ย”

เอโลอิสรีบจัดการเซ็ตอาวุธของตัวเองให้กระชับอยู่ที่มือ ลำพังทักษะการต่อสู้ของเธอคงยังไม่พอที่จะรับมือสามตัวพร้อมกันเธอต้องหาวิธีหลอกล่อให้มันตีกันเองแล้วค่อยตัดการทีละตัว เธอจึงเลือกเป้าหมายเป็นไซคลอปส์ตัวแรกเพราะตัวใหญ่ที่สุด เธอหยิบหินก้อนเล็ก ๆ บนพื้นปาใส่หัวของมันเพื่อเรียกร้องความสนใจแล้วจึงวิ่งไปทางเจ้าก็อบลิน หลอกล่อให้ไซคลอปส์ออกอาวุธแล้วใช้จังหวะนั้นหลบอาวุธของมันด้วยความรวดเร็วจนเจ้าไซคลอปส์ตีไปโดนก็อปลินแทน เจ้าก็อบลินเมื่อโดนกระบองประทับหน้าไปทีนึงก็เลือดขึ้นหน้ามันพุ่งไปตีไซคลอปส์แทนที่จะเป็นเอโลอิส จากนั้นทั้งสองก็ซัดกันนัว ส่วนเอโออิสเองก็สบโอกาสไปลุยกับเจ้าหมาป่าสิ่งมีชีวิตที่เธอยังไม่เคยจัดการแทน

“เหลือแค่แกกับฉันแล้ว”

เธอพูดสั้น ๆ ก่อนจะใช้โล่บังตัวเองแล้วบุกจู่โจมเอาโล่กระแทกหมาป่าจนมันร้องเอ๋ง จากนั้นก็ทำการเตะหมา เอาจริง ๆ ถึงตอนนี้มันคาร์แรคเตอร์คนใจบาปชัด ๆ แต่ถ้ามองในแง่ที่ว่าไม่ฆ่ามัน มันก็ฆ่าเราความบาปก็จะลดลง หมาป่าพยายามสู้กลับเอโลอิสเลยจัดดาบฟันไปหนึ่งที มันร้องอีกครั้งแล้วพยายามกัดโล่ของเธอเพื่อดึงที่กำบังอันเดียวของเธอทิ้ง ช่างเป็นหมาที่ดุอะไรเช่นนี้

“โบราณเขาว่าหมากัดต้องกัดตอบ!” ใช่เหรอ?

แง่ม!~

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเอโลอิสงับเข้าที่ขาหลังของมัน เธอกัดมันจริง ๆ ดูเป็นการต่อสู้ที่บ้าบอที่สุดถ้ามันไม่ยอมปล่อยโล่ของเธอ เธอก็จะไม่ยอมปล่อยขาของมัน การต่อสู้ยื้อไปมาอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งหมาป่าหมดความอดทนถอนเขี้ยวออกจากโล่ของเธอ เมื่อนั้นเองเอโลอิสจึงได้คว้าเอาดาบของเธอมาแทงมันจนสลายหายไป

ถุย ถุย ถุย!

เธอถุยขนหมาที่ติดอยู่ในปาก พร้อมเอาน้ำเปล่าที่พกหมาบ้วนน้ำทิ้ง ไม่ไหว ๆ พวกที่กินหมานี่เขากินเข้าไปได้ยังไง ขนาดเธองับเฉย ๆ ยังแหยงเลย อิ๊ววววว~

“รายต่อไปก็พวกแกแหละนะ”

สายตาของเอโลอิสโฟกัสไปที่ก็อบลินกับไซคลอปส์ที่ซัดนัวกันอยู่ เห็นได้ชัดว่าก็อบลินกำลังจะแพ้ ตัวเท่าลูกหมาจะเอาอะไรไปสู่พี่เบิ้ม

“แกสู้มันไม่ได้หรอกเดี๋ยวฉันช่วยสงเคราะหฺ์ให้เอง” 

เอโลอิสนั่งลับดาบคม ๆ รอในป่า เอานิ้วแตะ ๆ ดูก็คมใช้ได้ เธอไม่รอช้าที่จะพุ่งเข้าไปนัวกับวงตะลุมบอน อาศัยตังหวะชุลมุนแทงเข้าที่อกของก็อบลินที่เริ่มหมดแรงส่งมันสลายหายกลับบ้านเก่าไปอีกตัว

“เหลือแกตัวเดียวแล้วไซคลอปส์”

เจ้าไซคลอปส์ที่เพิ่งซัดนัวกับก็อบลินมา มีรอยบาดเจ็บอยู่หลายจุด แบบนี้หวานหมู เอโลอิสเริ่มทำการจู่โจมฟันดาบไปหลายจุด ก่อนจะโดนสวนกลับด้วยกระบองโทรลล์จนเกือบจุก ช่างไม่มีความเมตตาปราณีแก่สตรีเพศเลยจริง ๆ เธอใช้โล่เขวี้ยงไปใส่หัวของมันจนมึนจากนั้นจึงใช้ทีเผลอใช้ดาบแทงอกของมัน เจ้าไซคลอปส์ร้องคำรามดิ้นไปดิ้นมาด้วยความเจ็บ เอโลอิสจึงรีบจัดการให้จบด้วยการกระโดดขึ้นหลังของมันแล้วทำการตัดหัวมันเสีย ร่างของมันสลายหายไปเหลือเพียงสินสงครามไว้ดูต่างหน้า

“จบสักที” เธอหายใจเหนื่อยหอบก่อนจะล้มตัวนั่งพักบนพื้นโดยไม่รู้ว่าจะมีอสุรกายตัวไหนโผล่มาอีกหรือไม่

หลักฐานการต่อสู้

หมาป่าเดียวดาย (ครั้งแรก)

ก็อบลิน

ไซคลอปส์

Eloise HEROES

เผชิญหน้าฝูงฮาร์ปี้

เสียงฝีเท้าเดินย่ำเข้ามาในป่าต้องห้าม เสียงนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเอโลอิสเจ้าเก่าเจ้าเดิมที่ไม่เคยเข็ดกับการต่อสู้กับอสุรกายเสียที แม้ฝีมือการต่อสู้ของตัวเองกระจอกงอกง่อยเพียงใดก็ตาม ในเมื่อฝีมือการต่อสู้ไม่อำนวยมันก็ต้องใช้ตัวช่วยสิ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องด้วยกล จึงเป็นเหตุให้เธอแบกของบางอย่างติดไม้ติดมือมาด้วยเป็นอีบ้าหอบฟาง

“เก่งนักใช่ไหมเจ้าพวกนี้ ถึงฉันจะสู้ไม่เก่ง แต่สิ่งที่ฉันเก่งน่ะมันสิ่งนี้ต่างหาก!”

เธอโยนกระเป๋าเครื่องมือช่างลงพื้นดังโครม! ก่อนจะเริ่มเอาของต่าง ๆ ที่แบกมาประกอบร่างสร้างมันกลางป่าด้วยไฟฉายส่องกบที่สวมบนหัวของเธอเป็นแสงสว่างที่ช่วยในการทำงาน สิ่งที่เอโลอิสกำลังทำนั่นคือกับดักนกขนาดใหญ่ ทั้งแบบตาข่าย และแบบหน้าไม้ที่จะยิ่งออกไปเมื่อมันบินผ่านเส้นเอ็นบาง ๆ ที่เธอติดตั้งไว้ระหว่างต้นไม้ เมื่อมันบินมาโดนกับดักทุกอย่างก็จะทำงานส่งผลให้อสุรกายทางอากาศสู่ขิตในวันที่ดือ ไม่ก็บาดเจ็บสาหัส

“แกเสร็จแน่ อนาคตผู้สร้างผู้ยิ่งใหญ่จะต่อกรกับพวกแกเองด้วยสิ่งที่ฉันถนัด!”

โป๊ก โป๊ก โป๊ก

เสียงตอกตะปูดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันของป่า เอโลอิสใช้เวลาติดตั้งกับดักทุกอย่างไม่นานนักด้วยความชำนาญในงานช่าง ในที่สุดผลงานกับดักของเธอก็เสร็จสิ้น

“ที่เหลือก็รอเหยื่อ”

กล้าพูดว่าอสุรกายเป็นเหยื่อ ถ้าไม่มีกับดักมาคอยช่วยเอโลอิสนี่แหละที่จะเป็นเหยื่อเสียเอง เอโลอิสคว้าเอาธนูและซองธนูมาสวมไว้จากนั้นก็ไปหลบอยู่หลังพุ่มไม้ เธอส่งเสียงเรียกร้องความสนใจพวกอสุรกายเพื่อล่อให้มันมาติดกับ

“เอ…อสุรกายนี่มันอยู่ไหนน้าาาาา~!!!”

เธอตะโกนเสียงดัง ก่อนจะเงี่ยหูฟังความเคลื่อนไหวบริเวณโดยรอบ เสียงกระพือปีกของสิ่งมีชีวิตที่คุ้นเคยบินใกล้เข้ามาพร้อมเสียงหวีดแหลม เอโลอิสจับตามองพวกมันอยู่หลังพุ่มไม้ ฮาร์ปี้ตัวนั้นบินผ่านกับดักของเธอราวกับจับวาง

โป๊ะเช๊ะ!!!

ทันทีที่ร่างของมันสัมผัสกับเส้นเอ็นกับดักที่เอโลอิสติดตั้งก็เริ่มทำงานทันที หน้าไม้จากหลายจุดพุ่งมาด้วยความรวดก่อนที่จะปักร่างของฮาร์ปี้สลายหายไป

“เยส! ได้ผล!!!”

เอโลอิสกระโดดโลดเต้นดีใจโดยหารู้ไม่ว่ามีฮาร์ปี้อีกสามตัวกำลังบินโฉบลงมา เสียงปีกของมันดังพอที่เธอจะทันสังเกตเอโลอิสกลิ้งหลบด้วยความรวดเร็ว หัวใจของเธอเต้นรัวเมื่อเกือบจะโดนกรงเล็บของมันอย่างฉิวเฉียด

“เกือบไปแล้วไหมล่ะ”

โชคยังดีที่พอเหลือกับดักอยู่บ้าง เธอจึงรีบวิ่งไปทางกับดักที่ตัวเองติดตั้งไว้ ก่อนจะหลอกล่อให้มันบินมาโดนกลไกที่ซ่อนไหว ตาข่ายรวบมัดฮาร์ปี้ได้ทั้งหมดสองตัวมันร้องและดิ้นพยายามออกจากตาข่ายแต่ไม่เป็นผล เอโลอิสใช้ช่วงเวลาที่สบโอกาสยิงลูกธนูสังหารมันไปทั้งสองตัว

“ตะกี๊มาสามหายไปไหนตัวนึง?”

เธอมองไปรอบจนพบว่ามีฮาร์ปี้เกาะบนต้นไม้ด้านหลังของตัวเอง ตอนนี้กับดักหมดแล้ว เอโลอิสทำได้เพียงวิ่งลัดเลาะต้นไม้ตามป่าใช้ต้นไม้เป็นโล่กำบังตัวเอง เธอหลบกรงเล็บของมันแล้วหันมายิงธนูใส่เป็นระยะ นับว่ายังโชคดีที่มีธนูลูกหนึ่งโดนเข้าที่ปีกของมันทำให้มันล่วงลงมาที่พื้น เอโลอิสรีบวิ่งไปตั้งหลักก่อนจะยิงธนูรัวอีกสามดอกโดนจุดสำคัญทำให้ร่างขอฃมันสลายเป็นผุยผง

“คราวหน้าคงต้องระวังกว่านี้ กับดักน้อยไปนะเนี่ย แฮ่ก ๆ” เธอเดินกลับไปยังจุดวางกับดักเพื่อรื้อถอนออกแล้วเก็บทุกอย่างใสถุง จากนั้นก็แบกเดินออกจากป่าพร้อมสินสงครามที่ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าจะได้เยอะขนาดนี้

หลักฐานการต่อสู้

ฮาร์ปี้ เวล 6

ฮาร์ปี้ เวล 7

ฮาร์ปี้ เวล 8

ฮาร์ปี้ เวล 9

Bright BELIEVER

◇◆ 58 ◇◆

"จะพาฉันไปไหน"

"หาอสุรกายเก่ง ๆ สักตัว" ฟีโอดอร์ตอบน้ำเสียงเรียบนิ่ง

ฉันกับบุตรแห่งคิโอเน่ พวกเราทั้งสองอยู่ในป่าต้องห้าม เขาคนนั้นจะให้ฉันลองยิงปืนใส่อสุรกายที่มีพลังสูสีกัน ลำบากฉันถือไฟฉายคอยส่องดูทาง

เดินกันเข้ามาอย่างลึก ความเงียบงันปกคลุมแก่คนทั้งสอง ฟีโอดอร์ยกมือขึ้นส่งสัญญาณเตือนให้ฉันหยุดเดิน และเป็นจังหวะเดียวกับที่ได้ยินเสียงคำรามของสิงโต ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นราชสีห์นีเมียน

มีใครบ้างคนนอกเหนือ ไบร์ท ฟีโอดอร์ อยู่ที่นี่เช่นเดียวกัน

"ใครน่ะ" เสียงนั้นตะโกนขึ้น "ออกมาซะก่อนที่ผมจะเดินไปหา"

เมื่อเห็นถึงความปลอดภัย ฟีโอดอร์ส่งสัญญาณอีกครั้งให้ฉันเดินตาม กระทั่งเห็นร่างชายหนุ่มเจ้าของเสียง เคยเห็นชายคนนี้แถว ๆ ลานฝึกบ่อย ๆ เป็นคนประเภทเลือดร้อน

"บุตรแห่งคิโอเน่ กับ ธิดาแห่งโพไซดอน มาทำอะไรดึกดื่นในป่า" เอลลิสถามเสียงแข็ง ก้มลงเก็บสินสงครามที่พึ่งจัดการราชสีห์นีเมียน มามาด ๆ

"ใครวะ" ไบร์ทสะกิดถามฟีโอดอร์

ฟีโอดอร์ตอบกลับ "เอลลิส เวคฟิลด์ บุตรแห่งแอรีส"

"อ๋อ ฉันไบร์ทหวัดดีล่ะกัน แล้วที่นายถามว่าพวกฉันมาทำอะไรดึกดื่นในป่า ก็ทำเหมือนนายไง ล่าอสุรกาย"

"ถ้างั้นพวกนายก็ไปตรงอื่นตรงนี้ผมจอง" เอลลิสตอบกลับ

ฉันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่าย อืม ดูไม่ยาก คงอายุไม่เกิน 18 แน่ ๆ "ป่ะกันไอ้ชาย" ไบร์ทเลือกที่จะไปล่าหัวคม ๆ ตรงอื่นแทน เป็นทางตรงไปแถว ๆ หนองน้ำใจกลางป่า

"เดี๋ยวก่อน"

"อะไรอีก"

"ผมได้ยินเสียงอะไรบางอย่างมาจากทางที่พวกคุณกำลังจะไป"

ฟีโอดอร์ถอดถุงมือออก "บางทีนั่นอาจจะเป็นอสุรกายที่เหมาะกับการเป็นเป้าซ้อมของคุณ" 

ไบร์ทควงปืนเล่นเอาล่ะในเมื่อฟีโอดอร์พูดงี้ สงสัยจะเจอตัวเด็ด ๆ ก่อนที่จะมีบุตรแห่งแอรีสเดินตามมาสมทบ 'ไหนเอ็งบอกจะล่าแถวนั้นแล้วจะเดินตามพวกฉันมาทำไมว่ะ กวนตีนป่าวเนี่ย' ฉันคิดในใจ

หนองน้ำมีตัวประหลาดโผล่พรวดขึ้นมาจากใต้น้ำ ไบร์ทยืนอึ้งตะลึงค้าง จู่ ๆ เจออสุรกายสามหัวกำลังพ่นอะไรบางอย่างออกมาจากปาก

"อย่าโดนพิษมันถ้ายังไม่อยากตายตอนนี้" ฟีโอดอร์บอก "ผู้โดนลมหายใจไฮดร้ามีสิทธิ์ตายสูงมากกว่ารอดลมหายใจมฤตยู"

"ไฮดร้า เฮ้ยเดี๋ยว" ฉันไม่ได้โง่ที่จะไม่รู้จักสัตว์ประหลาดในตำนาน

"แข็งแกร่งของไฮดร้าแข็งหนาอาวุธยิง ฟันแทงไม่เข้า" เอลลิสชักดาบ "แต่หัวของมันเปราะบาง และมันสามารถงอกหัวเมื่อถูกตัดหัวออก ทางเดียวที่จะเอาชนะได้ต้องรีบตัดหัวและใช้ไฟเผาหัวของมัน"

"อย่างนี้ก็ใช้ปืนไม่ได้น่ะสิ"

ฟีโอดอร์ครุ่นคิด "จะหนีหรือจะสู้"

"ก็ต้องสู้ดิ"

ฉันมองชายหนุ่มเลือดร้อนจะฮึกเหิมอะไรเบอร์นั้น "ถ้าสู้ก็ต้องมีแผน"

"ผมสามารถทำให้แหล่งน้ำใกล้เคียงกลายเป็นน้ำแข็งได้ ผมจะเป็นคนแช่แข็งส่วนลำตัวของมัน พวกคุณทั้งสองก็ตกลงกันเอง"

"ผมจะเป็นคนใช้ดาบฟันคอมัน เธอก็ยิงลูกธนูติดไฟตอนผมฟันหัวมันขาด" เอลลิสพูด

"ฉันไม่เคยยิงธนู จะบ้าเรอะ !"

"ง้างยิงยากตรงไหน ถ้าทำไม่ได้หัวมันงอกขึ้นเรื่อย ๆ ทีนี้ได้ตายกันหมด"

เป็นการบรีพวางแผนที่ฉันกดดันที่สุด ไบร์ทเก็บปืนเปลี่ยนมาใส่ธนูแทน ขณะเดียวกันใช้น้ำมันราดตรงลูกธนูแล้วใช้ไฟแช็คจุดไฟ 

เอลลิส ฟีโอดอร์ ทั้งคู่ไปทำหน้าที่ของแต่ละคน เริ่มจากฟีโอดอร์แตะมือลงบนผิวน้ำเปลี่ยนหนองน้ำให้กลายเป็นธารน้ำแข็ง เอลลิสวิ่งขึ้นลำตัวไฮดร้าที่ถูกแช่ ยกเว้นส่วนหัว

และใช้ดาบฟันหัวเข้าเต็มแรง ทันทีที่หัวไฮดร้า ไบร์ทที่ยืนเป็นแครี่ประจำทีมยิงฟิวเดอะซัน ซ้ำลงไปตรงหัวที่หลุด

เน้นยิงเยอะ ยิ่งยับ ถึงจะยิงพลาดแต่ฉันก็ขยันยิ่งไง จนมันเผาหัวให้ได้ก่อนที่หัวมันจะงอกเพิ่ม

"เธอจะเผาผมไปด้วยหรือเปล่า" เอลลิสพยายามคอยหลบลูกธนูติดไฟ

"ก็บอกแล้วไม่เคยเรียนยิงธนู เน้นปริมาณโว้ย"

ไบร์ทแทบลากเลือด ยิงธนูปิดจ็อบหัวสุดท้ายที่เอลลิสเพิ่งฟันสด ๆ ก่อนร่างอสุรกายตัวนั้นจะสลายกลายเป็นละลองสีทอง 

ฟีโอดอร์โยนหัวหัวไฮดร้ามาทางฉัน "โยนมาทำไม !"

"ก็ให้ไง"

"นายกับเจ้าคนเลือดร้อนสู้ด้วยกันกับฉัน แบ่ง ๆ กันดิ"

"จะให้ผ่าแบ่งตัดเป็น 3 ส่วนเหรอ" บุตรแห่งแอรีสถาม "ผมไม่ได้ชื่อเจ้าคนเลือดร้อน เอลลิส เวคฟิลด์ นั่นคือชื่อของผม"

หลักฐานการต่อสู้ 

(ไฮดร้า) : https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=233

Bright BELIEVER

◇◆ 60 ◇◆

เสียงชาร์จยิงปืนดังมาจากในป่าต้องห้าม ฉันกำลังใช้อสูรกายเป็นเป้ายิง ขณะเดียวกันฉันเองก็อยู่ระหว่างการต่อกรกับราชสีห์นีเมียน ขนสีทองสวยของมัน เป็นจุดที่ศาสตราวุธไม่สามารถฟันแทงได้เข้าร่วมไปถึงใช้กระสุนยิงก็ทำอะไรไม่ได้

ไบร์ทใช้ควบคุมกับโล่เหมือนเคย รอโอกาสที่ราชสีห์นีเมียนอ้าปากจะกัดฉัน แล้วกระแทกโล่ที่ซ่อนไว้ด้านหลังงัดใส่ปาก 

จนขากรรไกรค้าง อสุรกายร้ายพยายามตะเกียกตะกาย ฉันยิงปืนอัดปาก จนกระทั่งแน่นิ่งกลายเป็นผุผงละอองละเอียด

โน้มตัวลงเก็บสินสงคราม "กลับเลยดีเปล่าวะ"

"เออจริงสิ ต้องไปหาคนมาปั้นเรื่องโกหก"

ตึก ตึก ตึก

"เสียงอะไรอ่ะ"

เจ้าของแผ่นหลังสีเขียวกับเสียงหัวเราะประหลาดวิ่งหลบซ่อนตัวหลังต้นไม้ "เดมิก็อดเอ๋ย มาทำข้อตกลงกันไหมข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า ส่วนเจ้าก็จะไม่ทำร้ายข้า"

"ทำไมต้องทำข้อตกลงกับอสุรกายที่จ้องจะเล่นงานสายเลือดมนุษย์กึ่งเทพ"

"ข้าพูดจริง ๆ" จ่าฝูงก็อบลินใช้เล่ห์เหลี่ยม

"ข้าพูดจริงล่ะก็ เอ็งก็เลิกหลบหลังต้นไม้มายืนต่อหน้าดิ"

เมื่อจ่าฝูงก็อบลินค่อย ๆ เดินออกมาราวกับจะแสดงความจริงใจจอมปลอม ฉันเห็นหน้ามันเหนี่ยวไกยิงรัว ๆ ยิงหมดไม่สนลูกใครอ่ะครับ

"สัจจะไม่ได้มีไว้ใช้กับอสุรกายอย่างแก"

ก็อบลินเป็นหนึ่งในสัตว์ประหลาดที่ไม่สามารถไว้ใจได้ ฉันไม่อยากตะโกนร้องเมื่อถูกมันเหลี่ยมใส่หรอกเว้ย 

'กุโดนเกรียนนนน' 

"ฮี่ ๆๆๆๆ"

วันรวมมิตรอสุรกายหลากสายพันธุ์ใช่หรือไม่ เสียงหัวเราะที่มาพร้อมกับสีหน้า แกไม่รอดแน่ของแม่มดดำกำลังมองฉันอย่างเย้ยหยัน

ฉันปาโล่กระแทกเบ้าหมด กะว่าหน้าบู้บี้แล้วเอาให้ดั้งแหลม ๆ ของแม่มดดำหักไปด้วยเลย 

โป๊ะ !!!

แม่มดดำเหมือนมันจะร้องโวยวายเป็นภาษาอะไรสักอย่างที่ฉันฟังไม่รู้เรื่อง เอ่อ ขอโทษที่โง่ภาษาโบราณ (ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็ฟังออกเหมือนกันนั้นแหละ)

จัดการเสร็จหยิบสินสงครามเก็บใส่กระเป๋า ก่อนเจอมิโนทอร์ห้าว วิ่งตั้งแต่ปากซอย ตัวใหญ่เบิ้ม พี่เบิ้มขาโหดอ้าแขนเตรียมจับตัวไบร์ท

ฉันวิ่งหลบซ้าย หลบขวา จังหนะนี้หนังอินเดียต้องเข้าราวกับพระเอกนางเอกวิ่งเล่นสนุกสนาน Ver.ไล่ฆ่า 

"อย่าห้าวเพราะคนห้าวกินข้าวผ่านธูป" ฉันพูดคำคมเด็กแว้นชาวเอเชีย หลังจากโค่นมิโนทอร์สำเร็จ 

หลักฐานการต่อสู้ 

(ราชสีห์นีเมียน) : https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=276

(มิโนทอร์) : https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=275

(แม่มดดำ) : https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=274

(จ่าฝูงก็อบลิน) : https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=270

Eloise HEROES

เผชิญหน้าโทรลล์

ได้สมาชิกร่วมทีมมาแล้วหนึ่งคนเอโลอิสก็สบายใจขึ้นหนึ่งเปราะ ที่เหลือก็คือหาสมาชิกร่วมทีมอีกสักคนเธอก็คงได้ดรีมทีมที่เธอต้องการแล้ว แต่ตอนนี้ระหว่างที่ยังหาสมาชิกใหม่ไม่เจอก็ขอออกล่าฝึกปรือฝีมือก่อนจะไปลงสนามจริงสักหน่อย งานนี้ไม่หมูแน่นอน เธอเดินลุยเข้ามาในป่าต้องห้ามเพียงลำพังพร้อมกับธนูคู่ใจ 

“วันนี้จะต้องกำจัดอสุรกายชนิดใหม่ ๆ ให้ได้”

เธอหมายมั่นไว้ในใจในขณะที่ย่างก้าวเข้าไปในป่าลึกขึ้นเรื่อย ๆ โดยมีไฟฉายส่องกบคาดหัวเพื่อนำทางเช่นเคย ปกติแล้วเธอเป็นคนกลัวความมืดมากเลยล่ะ ถ้าไม่มีแสงใด ๆ น่ะ เพราะสิ่งที่เธอไม่ชอบที่สุดคืออะไรก็ตามที่มองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่า 

“เสียงอะไรน่ะ…”

เอโลอิสสัมผัสได้ถึงเสียงของบางสิ่งบางอย่าง พื้นบริเวณที่เธอยืนสั่นสะเทือนราวกับว่ามีสิงมีชีวิตขนาดใหญ่กำลังย่างก้าวเข้ามา เมื่อรู้ว่าภัยกำลังมาถึงตัวเธอก็รีบตั้งท่าพร้อมยิงธนู ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบบริเวณ เงาหัวตะคุ่ม ๆ โผล่ออกมาหลังต้นไม่ใหญ่ อสุรกายร่างยักษ์หน้าตาทึ่ม พร้อมกระบองที่เป็นอาวุธคู่กายปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของเอโลอิส 

“นั่นมัน...ที่เคยเห็นในหนังนี่! ตัวอะไรนะ…โทรลล์…ใช่!...โทรลล์!”

เจ้าอสุรกายไม่พูดพร่ำทำเพลงหวดกระบองใส่เธออย่างแรงจนเอโลอิสกระเด็นไปชนต้นไม้ โอ้โห! ดีนะยังไม่ได้กินข้าวไม่งั้นของเก่าได้พุ่งออกมาทางปากแน่นอน เธอพยุงร่างกายของตนเองขึ้นมาแล้วตั้งสติก่อนจะเล็งยิงธนูดอกแรกออกไปปักเข่าของมัน…

เจ้าโทรลล์ร้องดังลั่น เอโลอิสใช้จังหวะนี้วิ่งนี้ไปหาที่ตั้งหลัง เธอต้องการระยะในการยิงธนู พอยิงใกล้ไปมันรู้สึกยิงได้ไม่แรงเท่าไหร่ เธอหามุมที่พอเหมาะแล้วยิงธนูออกไปอีกสามดอก มันปักเข้าที่หน้าอก ไหล่ และคอของมัน 

“หนังหนาจริง ปักคอแล้วยังไม่ตายอีก!”

เธอบ่นอุบอิบให้กับความทึกทนของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ แม้มันจะไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่แต่ต้องยอมรับในความถึกและพละกำลังของมัน เอโลอิสคิดว่าตนเองไม่น่าปิดจ็อบเจ้าโทรลล์นี้ได้ด้วยธนูในระยะเวลาอันรวดเร็วจึงตัดสินใจปีนขึ้นไปบนต้นไม้ แล้วไปยืนบนกิ่งที่แข็งแรงพอที่จะรับน้ำหนักของเธอได้รอจนเจ้าโทรลล์เดินมาถึงจากนั้นก็กระโดดขึ้นไปขี่คอของมัน แล้วดึงมีดออกจากซองมีดบริเวณขาขวา ทำการปักมีดลงบนคอของมันแทงซ้ำ ๆ มันดิ้นอย่างรุนแรงจนเธอต้องพยายามเกาะไว้ให้แน่นที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่ร่วง

“ตาย ๆ ไปได้แล้วน่า” 

เลือดโทรลล์อาบคอของมันแต่มันก็ยังคงเดินต่อไปได้ เอโลอิสเห็นท่าจะไม่ดีเลยตัดสินใจใช้ขาทั้งสองข้างเกี่ยวคอของมันไว้ไม่ให้ตก แล้วใช้มือทั้งสองข้างจับมีดชูสูงสุดมือแล้วปักลงที่กลางหัวมันอย่างแรง โทรลล์ร้องโหยหวนอีกครั้ง คราวนี้มันไม่สามารถแผลงฤทธิ์กับเธอได้อีกแล้ว ร่างของมันค่อย ๆ สลายเป็นผุยผง ก่อนที่เอโลอิสจะหล่นตุ๊บลงมาที่พื้นเพราะโทรลล์สลายไปแล้ว 

“เจ็บชะมัด” เธอหน้ามุ่ยนิดหน่อย มือเอื้อมไปหยิบสินสงครามที่หล่นอยู่ จากนั้นก็เดินทางออกจากป่า

หลักฐานการต่อสู้

โทรลล์ (ครั้งแรก)

Adelaide BELIEVER

FACE THE HARPY #2

- - - - -

                ป่าต้องห้ามน่าพิศวงกว่าที่เธอคาดไว้มากทีเดียว..

                อเดลเลดเดินทางมาถึงป่าต้องห้ามทันทีที่เตรียมตัวเสร็จ เธอค่อนข้างตื่นเต้นกับความแปลกใหม่กับสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำมาก่อนน่าเสียดายที่รอฟีอัสกับอเล็กเซย์ไม่ได้อยู่ที่บ้านพักหมายเลข 1 เธอจึงไม่มีโอกาสได้เล่าให้พวกเขาฟังถึงภารกิจล่าฮาร์ปี้ครั้งแรกของตัวเอง

                หญิงสาวก้าวไปตามเส้นทางภายในป่าต้องห้ามอย่างระมัดระวังและคอบสอดส่องสายตาไปรอบตัวเผื่อเกิดอันตรายขึ้นระหว่างทาง เธอกระชับมีดสั้นในมีดเพื่อให้อุ่นใจขณะเดินผ่านท่อนไม่ใหญ่ที่ดูชื้นแฉะจนน่าขนลุกว่าจะมีสัตว์ร้ายที่เธอหวาดกลัวซ่อนตัวอยู่ในนั้นจึงรีบเดินผ่านมันไปอย่างรวดเร็ว

                "ใกล้รึยังนะ?" อเดลเลดพึมพำกับตัวเองเมื่อเดินลึกเข้ามาภายในป่า บรรยากาศรอบตัวเงียบสงัดจนน่าขนลุกถ้าไม่นับเสียงนกแปลกๆ ที่ร้องดังเป็นช่วงๆ พอให้ตกใจเล่น เอาเข้าจริงเธอก็แอบกังวบอยู่เล็กน้อยเพราะความไม่มีประสบการณ์ เธอยังไม่แน่ใจว่าจะเอาชนะอสุกายได้ไหมด้วยซ้ำ

                พึ่บ พึ่บ!

                ร่างเล็กหันขวับไปตามเสียงก่อนที่จะพบเข้ากับอสุรกายมีปีกที่กำลังบินอยู่เหนือศีรษะของเธอ

- - - - -

รับภารกิจฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้

Bright BELIEVER

◇◆ 62 ◇◆

ฉันหลอกบุตรธิดาแห่งเฮคาทีเข้ามาทัวร์ตึง ๆ ในป่าต้องห้ามที่เต็มไปด้วยอสุรกายหลากหลายพันธุ์ เด็กทั้งสองคนนั้นเดินอยู่ด้านหลังหลบซ้าย หลบขวา

"ต้องเข้าไปลึกเลยหรอพี่" จูลี่ เดรคถามเสียงสั่น

"ใช่ ๆ วิญญาณบอกให้มาทางนี้" วิญญาณแบบใด ฉันพูดหน้านิ่งทั้งที่ในใจกลั้นขำแทบไม่ไหว

"หนูรู้สึกว่ามันอันตรายนะคะ" ชาล็อตหยุดเดิน ดวงตามองเห็นสิ่งเร้นลับ เธอเห็นภูตผีที่กำลังพยายามเตือนไม่ให้เดินไปลึกมากกว่านี้ "มีอสุรกายกำลังวิ่งมาทางนี้ค่ะ"

"ใช่ ฉันเองก็รู้สึกเหมือนเธอชาล็อต" ฉันบอกตอบกลับ "ไปยืนหลบตรงนั้นก่อน ทางนี้ฉันจัดการเอง"

"แต่มันมากัน 2 ตัวนะคะ !"

ตัวอะไรวะ ไบร์ทแสร้งยักไหล่ราวกับตัวเองรับรู้ทุกอย่างก่อนที่ชาล็อตจะเตือน ฉันให้จูลี่กับชาล็อตเข้าไปซุกซ่อนใต้โพรงต้นไม้ใหญ่ ส่วนตัวเองก็มาเผชิญหน้ากับอสูรกายที่กำลังใกล้เข้ามา

ราชสีห์นีเมียนสองตัว !

นี่สินะสิ่งที่ชาล็อต ลิลเลียน…..บอก การสื่อสารกับภูตผีปีศาจได้นี่อย่างแจ่ม มองสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น พวกสายเลือดฮาเดสก็คงจะมีพลังแฝงเช่นนี้สินะ 

ฉันหยิบปืนขึ้นมายิงขู่

ยังไงก็ต้องรีบจัดการให้ได้สักตัวก่อนโดนรุม ราชสีห์นีเมียนรุมนี่ไม่ใช่เรื่องตลก ราชสีห์นีเมียนตัวใหญ่ดมกลิ่น กำลังกระโจนไปทางโพรงต้นไม้ที่มีเด็กสองคนซ่อนตัวอยู่

ไบร์ทปาโล่กระแทกลำตัว รู้ดีแหละมันไม่เจ็บอะไรหรอก เพียงแค่ต้องการดึงความสนใจ ฉันใช้การต่อสู้ระยะประชิดสลับยิงปืนอัดใส่จุดอ่อน นั่นก็คือภายในปาก เมื่อตัวแรกล้มลง ตัวที่สองฉันก็หันกลับไปสู้ต่อ 

กรงเล็บมันคมจริง ๆ เลือดอาบแขน 

"ออกมาได้แล้ว"

"พี่สาวอย่างเก่งอ่ะ" จูลี่ตาวาว "ถ้าเป็นผมคงไม่กล้าที่จะ….."

"ถ้าเราไม่จัดการมันก่อน เราก็จะโดนมันจัดการ ชีวิตแลกชีวิต เดี๋ยวนายก็ต้องเรียนรู้ที่จะเผชิญหน้ากับอสุรกายพวกนี้"

พอมองบาดแผลตัวเองแล้วสงสัยจะต้องใช้น้ำเยียวยา ในป่าต้องห้ามมีหนองน้ำ

ระหว่างไบร์ทจุ่มมือลงใช้พลังน้ำเยียวยารักษาบาดแผล

จู่ ๆ ร่างของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่โผล่พรวดขึ้นจากหนองน้ำ ไฮดร้า 3 หัว 

"เชี่ย เวรของแทร่" ในหมู่สามคนนี้ ไบร์ทสามารถใช้ดาบได้ แต่ก็ไม่ได้ชำนาญนัก "ใช้คาถาไฟได้ไหม"

"พวกเราใช้เวทมนตร์ได้"

"ถ้าฉันตัดหัว ก็รีบร่ายคาถาไฟเลยนะ ไม่งั้นหัวมันจะงอกเพิ่ม"

ไบร์ทเปลี่ยนมาใช้ดาบแทนเพื่อที่จะตัดคอไฮดร้า ลมหายใจของไฮดรามีอันตรายถึงขนาดที่ทำให้ผู้ที่เข้าใกล้ถึงแก่ความตาย ฉันตวัดดาบตัดคอที่คล้ายหัวงูทิ้ง โดยที่มีซัพพอร์ตอย่างบุตรธิดาเฮคาทีหนุนหลัง สองพี่น้องใช้คบเพลิงที่เป็นคทาเวทย์

"อินคันทาเร….." ก่อนร่ายคาถาไฟเผาไหม้ส่วนลำคอไฮดร้า ทำไม่ให้มันไม่สามารถงอกหัวออกมาเพิ่มได้

BEST TEAM EVER !!!

มหาเทพรำสังหาร(ครีป) & สองพี่น้องซัพพอร์ตที่จริงใจ

หลักฐานการต่อสู้ 

(ราชสีห์นีเมียน) : https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=248

(ราชสีห์นีเมียน) : https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=288

(ไฮดร้า) : https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=289