Ceres's Shrine ⋘ เทวสถานเซเรส ⋙

Moneka HONOR

วันที่ 17 เดือน กันยายน ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 16.00 - 16.30 น. เทวสถานเซเรส เนินเทมเพิล ค่ายจูปิเตอร์ 

สายลมอบอุ่นในยามบ่ายคลี่คลายลงเหนือเนินเทมเพิล เมื่อโมนีก้าเดินขึ้นบันไดหินอ่อนสู่วิหารแห่งเทพีเซเรส ก้าวย่างของเธอช้าลงราวกับทุกเสียงในโลกค่อยๆ หายไป เหลือเพียงเสียงเต้นของหัวใจและคำทำนายประหลาดที่ยังดังก้องในความคิด

อัคนีทมิฬจะปะทุขึ้นในแดนหิมะ…สี่ดวงดาวจะถูกกลืนกินโดยเงามืด…เสียงร่ำไห้ของอพอลโลจะดังก้อง… เธอสลัดศีรษะเบาๆ พยายามไล่ถ้อยคำเหล่านั้นออกไป แต่เหมือนมันจะฝังลึกลงในจิตใจทุกครั้งที่หายใจ

ภายในวิหารเงียบสงัด กลิ่นหอมอ่อนของดอกไม้สดและธัญพืชแห้งลอยอ้อยอิ่งในอากาศ แสงแดดที่ลอดผ่านกระจกสีตกกระทบผิวหินอ่อนเป็นประกายระยับราวทุ่งข้าวสุก โมนีก้าก้าวไปยังแท่นบูชาหลัก ดวงตาสีเทาเงินส่องประกายวาววับแม้ในเงามืด เธอหยิบช่อป๊อปปี้สีแดงสดขึ้นมามันเป็นช่อดอกไม้โปรดของแม่ พลางยิ้มบางๆ แม้ในใจจะยังว้าวุ่น 

“แม่คะ…เอาดอกไม้มาให้ค่ะ” เสียงหวานของเธอดังก้องกังวานในห้องโถง เธอขยับแหวนเงินที่นิ้วชี้เพียงเล็กน้อยรอยยิ้มบางยังคงแต่งแต้มบนใบหน้า

ทันใดนั้น พลังอุ่นร้อนแผ่วเบาเอ่อล้นออกมาจากแท่นบูชา ราวกับคลื่นธัญพืชที่พลิ้วไหวในฤดูเก็บเกี่ยว โมนีก้าสะดุ้งเล็กน้อย ความรู้สึกอบอุ่นโอบล้อมร่างเหมือนอ้อมกอดที่คุ้นเคย ทุกสัมผัสคือความรักและการปลอบโยนจากแม่ ไม่ใช่เพียงในความทรงจำ หากแต่เป็นการปรากฏของพลังที่แท้จริง เบื้องหน้ารูปปั้นเทพีเซเรส ลำแสงสีทองอมเขียวค่อยๆ เกิดเป็นประกายเล็กๆ ลอยวนเหนือพื้นหิน เสียงกระซิบคล้ายลมพัดผ่านทุ่งข้าวดังขึ้นชั่วขณะ จนโมนีก้ารู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่เกินกว่ามนุษย์ พลังของสายเลือดที่กำลังตอบรับผู้สืบทอด

หัวใจของเธอเต้นแรงยิ่งขึ้นเมื่อจู่ๆ พลังนั้นไหลผ่านร่างเหมือนมีใครประทับตราแห่งโชคชะตา ความรู้สึกหนึ่งแล่นเข้ามาในจิตสำนึก การอัญเชิญคาร์ปอส จิตวิญญาณแห่งธัญพืช ผู้พิทักษ์ของสายเลือดเซเรส ภาพนิมิตสั้นๆ ผุดขึ้นในหัว เงาร่างเล็กคล้ายเด็กที่เกิดจากรวงข้าวโพดและลำต้นข้าวสาลี ดวงตากลมสว่างไสวแฝงพลังดุร้ายพร้อมจะปกป้องผู้เป็นนาย แม้คาร์ปอสยังไม่ปรากฏ แต่โมนีก้ารับรู้ชัดว่านี่คือสัญญาณแห่งการเริ่มต้น คำเตือนให้เตรียมใจว่าวันหนึ่งเธอจะได้พบกับคู่หูผู้ซื่อสัตย์ ที่จะก้าวเคียงข้างในการต่อสู้ที่รออยู่ข้างหน้า

หญิงสาวยกมือทาบอก สูดลมหายใจลึกเพื่อเก็บเกี่ยวความอบอุ่นที่ล้อมรอบ ความรักจากแม่แทรกซึมเข้ามาในทุกอณูร่างกาย เธอเอ่ยเบาๆ ราวกับกระซิบกับสายลม “ขอบคุณนะคะ แม่…หนูจะไม่ลืม”

เมื่อพลังค่อยๆ จางลง เหลือเพียงกลิ่นหอมของป๊อปปี้และความเงียบสงบ โมนีก้าถอยหลังอย่างอ่อนโยน ก่อนก้าวออกจากวิหารด้วยหัวใจที่เต้นแรงไม่หยุด เธอรู้แล้วว่า หลังจากนี้เส้นทางของเธอจะไม่เดียวดายอีกต่อไป และโชคชะตาได้เริ่มขีดเส้นให้เดินแล้ว

ปลดพลังเทพเซเรส

อัญเชิญจิตวิญญาณธัญพืช (Lv.40) ใช้ตื่นรู้ 6 หน่วย

(เตรียมการพบเจอคาร์ปอส ใช่ค่ะเราจะไปเจอในเควส 555)

(ปลดเสียงกระซิบแห่งพงไพรแล้ว ชี้ด้านล่างใส่อยู่)

รางวัล : [God-04-2] เซเรส

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Moneka HONOR

ยามเย็นสีทองคลี่ตัวเหนือเทวสถานเซเรส บนเนินเทมเพิลของนิวโรม อักษร CERES SHRINE บนหน้าบันส่องแสงรับอาทิตย์คล้อย ข้างหน้าคือน้ำพุสามชั้นไหลกระทบกันเป็นเสียงใส ๆ คล้ายจังหวะเริ่มพิธี ผู้คนหลั่งไหล ครอบครัว คู่รัก กลุ่มเพื่อน นักศึกษาจากนิวโรม แต่งตัวร่วมสมัยเรียบสะอาด แซมพวงลอเรลเล็ก ๆ หรือรวงข้าวที่อกเสื้อ แต่ละคนถือ ขนมปัง ผลไม้ และตะกร้าธัญพืช เพื่อถวายแด่เทพีแห่งความอุดมสมบูรณ์

เบื้องหน้าแท่นบูชานักบวชหญิงคลุมผ้าสีขาวเขียว ยืนประกอบพิธี บทสวดนุ่มต่ำกังวาน กลิ่นข้าวสาลีอบอุ่นผสมน้ำหอมสมุนไพรลอยอ้อยอิ่ง เธอเชิญเด็กหญิงตัวน้อยวางรวงข้าวลงในตะกร้าเซเรส แล้วแตะน้ำพุศักดิ์สิทธิ์แต้มหน้าผาก เป็นสัญลักษณ์ของความคุ้มครองฤดูใหม่ รอบลาน ผู้คนต่อคิวอย่างสงบ ขณะอีกมุมหนึ่งอาสาสมัครจัดโต๊ะสาธารทานธัญพืช รับของจากชุมชนเพื่อนำไปแบ่งปันแก่ผู้ยากไร้หลังพิธี

เสียงพูดคุยเบา ๆ คละกับหัวเราะเด็ก ๆ และเสียงน้ำพุ ประสานกับลมพัดรวงข้าวให้ไหวพึ่บพั่บ ราวผืนดินทั้งผืนกำลังหายใจ งานนี้คือ Ieiunium Cereris การงดอาหารชั่วคราวเพื่อชำระใจและเมือง ก่อนจะกลับมากินร่วมกัน ด้วยความกตัญญูต่อผืนดิน เมื่อดวงอาทิตย์แตะเส้นไร่นอกเนิน ผู้คนยกของถวายขึ้นเหนือศีรษะ รับพรสั้น ๆ แล้วหย่อนลงบนโต๊ะบูชา ขนมปังกลมหอมกรุ่นเรียงข้างดอกทานตะวันและรวงข้าวสุก เป็นภาพสัญญาใจว่า เราจะปลูก เราจะเก็บ และเราจะแบ่งปัน

ท้ายพิธีนักบวชยกมือให้สัญญาณ ความเงียบหนึ่งลมหายใจทั้งลาน ก่อนเสียงระฆังใสดังขึ้นสามครั้ง น้ำพุพล่านแรงชั่วครู่ แสงเย็นไหลทาบพื้นหินอ่อน และนครนิวโรมเหมือนได้ต่อสัญญาเก่าแก่กับเทพีเซเรสอีกครั้งว่า ปีนี้…ความอุดมจะหวนกลับสู่ทุกครัวเรือน

วันที่ 04 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 16.00 - 17.00 น. ณ เทวสถานเซเรส กรุงโรมใหม่ ค่ายจูปิเตอร์

เข้าร่วมงานเทศกาลอิเอย์ยูนิอูม เซเรริส

ลานหน้าวิหารเซเรสอาบด้วยแสงเย็นปลายวันท้องฟ้าสีแอพริคอตจาง ๆ ละเลียดสันเมฆบาง เหนือบันไดหินอ่อนมีหน้าจั่วสลักนูนรูปรวงข้าวและเถาองุ่น ตัววิหารแบบโครินเธียนเสาตรงหกระต้นรับชายคา หน้าประตูบานทองแกะลายรวงข้าวมีแสงอุ่นส่องลอดจากด้านใน บ่อน้ำพุกลางลานส่งเสียงน้ำกระทบหินเบา ๆ รายรอบด้วยกระจาดขนมปัง ก้อนชีส น้ำผึ้ง และรวงข้าวมัดเป็นช่อใหญ่ทุกอย่างหอมผสมกันเป็นกลิ่นฤดูเก็บเกี่ยว

ผู้คนแน่นพอสมควร ครอบครัวชาวค่าย เด็ก ๆ สวมมงกุฎดอกไม้ วิศวกรถือช่อข้าวสาลี นักศึกษาถือแผ่นเวอร์ซ่าใบเล็กเขียนคำอธิษฐาน แถวยาวเคลื่อนตัวขึ้นบันไดทีละนิด เสียงสวดท่อนสั้นสลับกับพิณเบา ๆ จากมุมลาน

โมนีก้าในชุดเรียบ(?)ทับด้วยเลกกิ้งสีขาวที่ยังติดกลิ่นผงแป้งจากซุ้มงาน กุมกระถางใบจิ๋วไว้แนบอก ดอกดาวเรืองฝรั่งเศสสีส้มสดสองสามดอกบานรับลม กลีบหนาทรงกลมเหมือนดวงอาทิตย์ขนาดจิ๋ว เธอซอกตัวไปตามช่องว่างระหว่างกลุ่มคน ก้าวช้า ๆ ให้บาดแผลไม่ดึง

เมื่อถึงธรณีประตู ความสว่างด้านในนุ่มลง กำยานผสมกลิ่นข้าวคั่วและใบกระวานอบอุ่น มีแท่นหินสามชั้นเรียงสำหรับวางเครื่องบูชา ชั้นล่างเป็นผลไม้และขนมปัง ชั้นกลางเป็นดอกไม้และเมล็ดพืช ชั้นบนสุดตั้งรูปเทพีเซเรสถือรวงข้าวและคัมภีร์แห่งกฎหมายแห่งนา แสงคบเพลิงสะท้อนผิวหินทำให้ปลายนิ้วของรูปปั้นเหมือนมีชีวิต เธอยืนตรง สูดลมหนึ่งครั้งให้ใจนิ่ง แล้วค่อย ๆ ยกกระถางไปวางบนชั้นกลางข้างช่อข้าวบาร์เลย์ กระถางดินเผาเย็นเล็กน้อยในฝ่ามือ เธอแตะแถบสายไหมข้อมือทองเขียว สัญลักษณ์การอดพรตก่อนก้มหน้าลงภาวนาในใจ

“สวัสดีท่านแม่…ลูกกลับมาจากภารกิจแล้ว พรุ่งนี้ลูกจะมาเยี่ยมท่านอีก รักท่านแม่นะคะ” คำสั้น ๆ ละลายลงไปกับความเงียบของวิหารเหมือนหยดน้ำซึมดิน เธอผินมือไหว้ หน้าผากแตะแนบหลังนิ้วชั่วครู่ แสงจากคบเพลิงไล้ขอบแก้มให้ดูสว่างขึ้นนิดหนึ่งหรือบางทีเพราะหัวใจเบาขึ้น

เสียงขยับของแถวด้านหลังปลุกให้เธอถอยออกมาหนึ่งก้าว เธอเหลือบมองกระถางดาวเรืองสีส้มอีกครั้ง ดอกเล็ก ๆ ยืนเด่นอยู่ท่ามกลางสีข้าวสาลีและพืชผล แล้วจึงก้าวถอยลงบันไดอย่างเงียบ ๆ

นอกรั้ววิหารลมเย็นจากทุ่งข้าวสาลีพัดเข้าลาน กลิ่นดินแห้งกับหญ้าตัดใหม่พาให้เธอหายใจลึกอย่างสบาย เสียงช้อนชามจากซุ้มครัวสนามด้านข้างดังระเรื่อ มีคนแจกน้ำอุ่นแช่สมุนไพรให้ผู้ถือศีลอด เธอรับแก้วหนึ่ง ยกดื่มช้า ๆ ความอุ่นไหลลงคอเหมือนคำปลอบโยน เธอหันกลับมองวิหารอีกครั้ง เสาโครินเธียนตั้งนิ่งราวสัญญาณของความอุดม และประตูทองยังส่องแสงมั่นคงท่ามกลางแสงเย็นปลายวัน เธอยิ้มบาง ๆ กับตัวเอง ดึงเสื้อคลุมชิดไหล่ แล้วแทรกตัวหายไปในสายคนมุ่งหน้าสู่ลานเทศกาล หัวใจสงบลงหนึ่งชั้น และพร้อมจะเริ่มแข็งแกร่งขึ้นตามที่ตั้งใจไว้ในคำภาวนาเมื่อครู่

รางวัล : [God-04-2] เซเรส

โบนัสจาก เข้าร่วมงานเทศกาลอิเอย์ยูนิอูม เซเรริส เพิ่มความโปรดปรานต่อเทพีเซเรส +20

ถวาย กระถางต้นไม้น้อย เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15 

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 ได้รับ Point พิเศษ +1 Point

Moneka HONOR

วันที่ 05 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเช้า เวลา 07.00 - 08.00 น. ณ เทวสถานเซเรส กรุงโรมใหม่ ค่ายจูปิเตอร์

วิหารเซเรสยามเช้าอุ่นเหมือนเตาอบขนมปัง ลมจากทุ่งข้าวสาลีเล็ก ๆ พัดให้ผ้าม่านทางเข้าพองตัวเป็นคลื่นช้า ๆ บนแท่นบูชายังมีช่อรวงข้าว ก้อนชีส ขนมปังวง และดอกไม้จากงานเมื่อวานวางอยู่ครบ ถ้วยกำยานยังอุ่นนิด ๆ ส่งกลิ่นใบกระวานกับน้ำผึ้งลอยบาง ๆ โมนีก้าก้าวขึ้นบันไดหินอ่อนทีละขั้น พอถึงหน้ารูปเทพี เธอก็ยิ้ม ดึงกล่องเล็กสีเงินเงาออกมาจากกระเป๋า “แม่คะ หนูเอาของมาฝาก” เธอเปิดฝา แกร๊ก เผยแท่งใสประกายชมพู Dior Addict Lip Maximizer สี 03 วาวนุ่มเหมือนเจลี่ผลไม้ “มันสวยมากเลย แถมซื้อมาที่อิตาลี ราคาดีสุด ๆ …แต่ก็ยังแพงม๊ากมากนะคะ” เธอหัวเราะกับตัวเอง เบิกแท่งขึ้นนิดให้แสงกระทบแล้ววางลงบนผ้าไหมสีเขียวทองตรงเชิงแท่น “แม่ลองใช้บ้างนะคะ จะได้งามแบบแม่ค้าแห่งฤดูเก็บเกี่ยว”

จากนั้นเธอไปหยิบ กระถางเผาเครื่อง ทรงคล้ายกระถางกงเต๊กของจีนที่ค่ายทำขึ้นสำหรับพิธีเฉพาะกิจ วางบนแท่นรองเหล็ก แล้วแกะถุงผ้าเล็ก ๆ เทหินสีแดงลงบนฝ่ามือ ชิ้นเล็กเท่าปลายนิ้ว กึ่งโปร่งกึ่งทึบ ส่งประกายเหมือนเมล็ดทับทิม “หลักฐานการย่อย…ชื่ออะไรหน่อ” ของหน่วยคลังที่ออกใบรับรองให้เรียบร้อย “หนึ่ง…สอง…สาม…” เธอรินลงในเตาอย่างระมัดระวัง จนครบ 128 ก้อน เต็มพอดี เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ลุกฮือชั่วคราวแล้วไล้กลายเป็นลำควันสีทองแดงลอยสูง โค้งซึมหายเข้าไปในเพดานแกะลายรวงข้าว

โมนีก้าประนมมือ หลับตา “หนูมาทักแม่เหมือนเดิมนะคะ ขอบคุณที่คุ้มครอง…หนูจะพยายามให้มากขึ้นกว่านี้” ลมหายใจเงียบชั่ววินาทีแล้วบางอย่างก็เกิดขึ้น เริ่มจากปลายนิ้วมือซ้าย อุ่นซู่ เหมือนมีแดดหยดลงบนผิว จากนั้นความอุ่นไหลไปตามท่อนแขน สูบฉีดเป็นชีพจรอ่อน ๆ จนมารวมกันที่กลางอก เธอเผลอสูดหายใจแรง ภาพรวงข้าวบนผนังเหมือนจะสว่างขึ้นหนึ่งโทน เสียงใบไม้ไหวด้านนอกดังชัดเกินจริง และหน่อเขียว เล็ก ๆ ดันขึ้นมาจากรอยปูนตรงขอบแท่นบูชา ปุ๊ง เดียวราวกล้าข้าวอยากทักทาย

“แม่…?” เธออุทานเบา ๆ โค้งตัวลง เอานิ้วจ่อเหนือหน่อนั้นไม่แตะแต่รับรู้ได้ถึงการเต้นจังหวะเล็ก ๆ ของชีวิต พลังใหม่ไหลออกจากเธอเหมือนสายไอแดด และหน่อก็ยืดขึ้นอีกปลายนิ้ว เธอหัวเราะคิกทั้งตกใจทั้งอบอุ่น “หนู…หนูสัญญาว่าจะใช้มันดี ๆ นะคะ” หัวใจเต้นเร็วแต่มั่นคง ความอ่อนแอที่เคยกัดกินตรงชายใจเหมือนถูกปูนขาวโรยไม่หายไปทั้งหมด แต่ถูกควบคุมได้

เธอเงยหน้า ส่งยิ้มไปยังรูปเทพีอีกครั้ง “ขอบคุณมากนะคะแม่” เสียงสั่นนิด ๆ อย่างคนเพิ่งได้รับของขวัญที่อยากได้โดยไม่รู้ตัว เธอแตะกำไลตรงข้อมือเบา ๆ เหมือนกับชิน เมื่อความอุ่นในอกคลี่เป็นความสงบ เธอเก็บกระถางเผา จัดแท่งลิปให้ตรงมุมผ้าสวย ๆ อีกรอบ ตรวจว่าหน่อเล็กอยู่ในจุดที่ไม่ถูกรบกวน แล้วถอยลงจากแท่นอย่างระวัง “งั้นต่อไป…ไปหาท่านทวดดีกว่า” เธอพูดกับลมอย่างอารมณ์ดี แล้วหมุนตัวก้าวลงบันได วิหารเจนัสรออยู่ไม่ไกล ประตูสองด้านของเทพแห่งการเริ่มต้นและการสิ้นสุดน่าจะมีคำใบ้บางอย่างสำหรับวันจันทร์เซอร์ไพรส์ด้วยแน่ ๆ

ปลดพลังเทพเซเรส

สัมผัสแห่งชีวิต (Lv.1) ใช้ตื่นรู้ 3 หน่วย

เผา หลักฐานการย่อย บูชาเทพ จำนวน 128 ก้อน

ได้รับ ค่าเกียรติยศ 100 หน่วยต่อ 1 หลักฐาน = 128 x 100 = 12800 เกียรติยศ

รางวัล : [God-04-2] เซเรส

ถวาย เครื่องสำอางค์ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Esper HEROES

4 · ตุลาคม · 2025 · 

16.00 น. - 18.00 น.

แสงแดดยามบ่ายคล้อยเปลี่ยนจากสีทองอุ่นเป็นสีส้มอมชมพู ทาบลงบนหลังคาหินอ่อนของ เทวสถานเซเรส ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากฟอรัมหลักของกรุงโรมใหม่ ทุกเสาหินอ่อนสีขาวนวลที่รองรับหลังคาโค้งงดงามนั้นสะท้อนแสงอาทิตย์ระยิบระยับ ประดับด้วยลวดลายแกะสลักพวงข้าวสาลี ผลไม้ และใบองุ่นที่ดูมีชีวิตชีวาจนแทบจะขยับไหวตามแรงลม  กลิ่นของดินและหญ้าแห้งผสมกับกลิ่นธูปหอมบางเบาที่ลอยมาตามลม ทำให้บรรยากาศโดยรอบอบอวลไปด้วยความสงบศักดิ์สิทธิ์

เอสเปอร์มาถึงเทวสถานในชุดเดิมที่เขาใส่มาตลอดวัน  เชิ้ตผ้าฝ้ายสีงาช้างที่ปลดกระดุมสองเม็ดเผยลำคอขาวนวล ผ้าคลุมไหล่สีเดียวกันพาดหลวม ๆ เคลื่อนไหวไปตามลมอ่อน ขณะที่กางเกงผ้าลินินเอวสูงและผ้าผืนยาวที่ผูกไว้รอบเอวให้ความรู้สึกเรียบง่ายและสมถะ แต่ในเวลาเดียวกันกลับแฝงไว้ด้วยความสง่างามเหนือสามัญ

เขาเดินช้า ๆ ผ่านประตูโค้งสูงของเทวสถาน เสียงฝีเท้าเบา ๆ สะท้อนก้องบนพื้นหินขัดสะอาด ภายในเงียบสงบ มีเพียงเสียงของน้ำที่ไหลจาก น้ำพุศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งผุดขึ้นจากใจกลางลานหินอ่อนกลางเทวสถาน น้ำใสสะอาดราวกระจกสะท้อนภาพท้องฟ้าและยอดเสาโดยรอบ บางช่วงเวลามีแสงอาทิตย์ตกกระทบผิวน้ำจนเกิดเป็นประกายคล้ายเกล็ดแก้ว

เอสเปอร์หยุดยืนอยู่ตรงขอบน้ำพุ สูดลมหายใจเข้าลึก เสียงสวดเบา ๆ จากนักบวชหญิงในเทวสถานดังแว่วออกมาเป็นจังหวะช้าและราบเรียบ ฟังแล้วคล้ายเสียงลมหายใจของแผ่นดิน  เขาก้มมองลงไปในกระถางต้นไม้น้อยในมือ เพื่อใช้ถวายในเทศกาลนี้ดินในกระถางยังคงชื้น 

เขาเดินเข้าไปยังแท่นบูชากลางห้องโถง ที่นั่นมีรูปปั้นของ เทพีเซเรส แกะสลักจากหินอ่อนบริสุทธิ์ ใบหน้าอ่อนโยนและงดงาม ดวงตาหลับพริ้มเหมือนกำลังฟังเสียงของผืนโลก  

รอบแท่นบูชาประดับด้วยรวงข้าวสาลีแห้ง พวงองุ่น และโคมไฟน้ำมันที่ลุกสว่างอย่างสงบ

เอสเปอร์ย่อตัวลงอย่างเคารพ แล้ววางกระถางต้นไม้น้อยลงบนแท่นบูชา เขาเอ่ยเสียงเบา ราวกับพูดกับสรรพสิ่งรอบตัว

“ขอให้รากของเจ้าเติบโตมั่นคงในผืนดิน เหมือนจิตใจของข้าที่จะมั่นคงในเส้นทางนี้”

มือขาวสะอาดของเขาลูบขอบกระถางเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองรูปปั้นเทพีที่อยู่เหนือขึ้นไป แสงแดดยามเย็นลอดผ่านช่องหน้าต่างกระทบเข้ากับหินอ่อนจนเกิดเป็นรัศมีนุ่มนวลรอบองค์เทพี  ราวกับว่าเธอกำลังตอบรับคำอธิษฐานนั้นด้วยรอยยิ้มที่มองไม่เห็น

เสียงน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ดังคลอเบา ๆ อีกครั้ง เขาใช้มือแตะน้ำเย็นใส ลูบเบา ๆ บนหลังมือและหน้าผาก เป็นสัญลักษณ์ของการชำระใจและความบริสุทธิ์ในพิธีเซเรส  น้ำเย็นนั้นให้ความรู้สึกสดชื่นจนถึงปลายเส้นผม คล้ายทุกความเหนื่อยล้าที่สะสมจากช่วงเทศกาลได้ถูกชะล้างออกไป

เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง มองดูควันธูปที่ลอยขึ้นช้า ๆ สลับกับแสงแดดสุดท้ายของวัน แล้วค่อย ๆ หันหลังเดินออกมา ประตูหินอ่อนเปิดออกสู่ลานด้านนอก ลมบ่ายพัดผ่านพลิ้ว ผ้าคลุมไหล่ของเขาโบกไหวเบา ๆ ด้านนอก ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีทองเข้มระคนส้ม เสียงระฆังจากหอคอยใกล้เคียงดังแว่วมาเป็นสัญญาณของเวลาเย็น

เอสเปอร์หยุดหันกลับไปมองเทวสถานอีกครั้ง ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลของเขาสะท้อนเงาแสงอาทิตย์ที่ค่อย ๆ ลับขอบเสา

“เทพีเซเรส…ขอบคุณสำหรับฤดูกาลที่งอกงาม”

เขาพึมพำเบา ๆ ก่อนก้าวเท้าออกจากเทวสถาน เสียงรองเท้าแตะพื้นหินดังเบา ๆ สม่ำเสมอ ร่างของเขาค่อย ๆ ละลายไปในแสงอาทิตย์ยามเย็น พร้อมกับเงาของต้นไม้รอบเทวสถานที่ทอดยาวออกไปบนพื้น

รางวัล : [God-04-2] เซเรส

โบนัสจาก เข้าร่วมงานเทศกาลอิเอย์ยูนิอูม เซเรริส เพิ่มความโปรดปรานต่อเทพีเซเรส +20

ถวาย กระถางต้นไม้น้อย เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15 

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

ได้รับ Point พิเศษ +1 Point

Moneka HONOR

วันที่ 06 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 16.00 - 16.30 น. ณ เทวสถานเซเรส กรุงโรมใหม่ ค่ายจูปิเตอร์

วิหารเซเรสยามเย็นยังอบอวลด้วยกลิ่นข้าวใหม่และแสงสีอำพันจากตะเกียงน้ำมันเรียงรายตามเสาโครินเธียน ผืนโมเสกเป็นลวดลายรวงทองและเถาวัลย์ทอดยาวจนไปจบที่แท่นบูชาหินปูนสลักรูปเทพีอุ้มรวงข้าว โมนีก้าเดินช้า ๆ ถือช่อดอกเบญจมาศ สีงาช้างปนเหลืองอ่อน กลีบซ้อนแน่นเหมือนคลื่นเล็ก ๆ ปลายก้านยังชื้นน้ำ หัวใจเธอนิ่งกว่าทุกครั้งแต่ดังกว่าปกติเล็กน้อยเพราะมีข่าวดีของวันทั้งวันอัดแน่นในอก

“วันนี้ดอกไม้สวยมากเลยค่ะ แม่” เธอวางช่อดอกลงในแจกันหินแกะลายเมล็ดข้าว เติมน้ำจนระลอกกระเพื่อม แล้วค้อมตัวไหว้ ขยับยิ้มบาง ๆ “เรียนเสร็จแล้วปวดหัวดีค่ะ แต่ก็ต้องเรียนอยู่ดี เพราะหนูรับป้ายเซนจูเรี่ยนมาแล้ว…” เธอเว้นจังหวะเหมือนพูดกับคนที่ยืนตรงหน้า “หนูจะทำให้ดีนะคะ”

ความเงียบ แต่ไม่ใช่ความว่างเปล่า เป็นความเงียบที่เหมือนผืนดินกำลังหายใจ ใต้ฝ่าเท้าของเธออุ่นขึ้นทีละน้อย กลิ่นดินสดใหม่ลอยจากไหนสักแห่ง แสงจากตะเกียงเหมือนสว่างขึ้นครึ่งขั้นโดยไม่ต้องเติมน้ำมัน โมนีก้ายกมือกุมหน้าอกความรู้สึกคล้ายฝนหยดแรกตกลงกลางนา แล้วซึมลึกลงไปในทุกเส้นเลือด บางอย่างไหลกลับเข้าหาเธอ เสียงดังก้องในหัวไม่ใช่คำพูด แต่เป็นภาษาของ รากที่ช้าทว่าเด็ดขาดและเธอเข้าใจมันโดยไม่ต้องแปล เหมือนแม่บีบมือเธอสั้น ๆ แล้วผลักความสามารถชุดหนึ่งเข้ามาในอ้อมแขน

“แม่ให้มาหรอคะ…?” ดวงตาสีเทาเงินของเธอเบิกกว้างนิดเดียวก่อนจะคลี่ลงเป็นรอยยิ้มอุ่น “หนูจะใช้ให้ดีนะคะ” เธอหลับตา หายใจเข้าฟังลมหายใจของผืนดินแล้ววางปลายนิ้วข้างแท่นบูชา เพียงแตะ ราวกับทดสอบสายพิณใหม่ใต้ผืนโมเสก ริ้วเงาสีเขียวเข้มเคลื่อนไหวอย่างสุภาพจากรอยต่อกระเบื้องเล็ก ๆ มีไหล่ของรากเส้นหนึ่งยืดตัวขึ้น เรียวเท่านิ้วก้อยขาวอมเขียว มันโผล่ขึ้นมาแค่ครึ่งนิ้วแล้วหยุดเหมือนขออนุญาต เธอหัวเราะเบา ๆ “ไม่เป็นไร แค่มาทักทาย” รากนั้นจึง ก้มศีรษะ ให้เธอแล้วซ่อนกลับลงไป เธอยกมือไหว้เทพีอีกครั้งโดยไม่ทำให้พื้นศักดิ์สิทธิ์เสียหาย

เพื่อไม่ลบหลู่วิหาร เธอถอยออกมาที่ลานกรวดด้านนอก ใต้ร่มมะกอกแคระที่ศิษย์เก่าเซเรสปลูกไว้ ขอบลานมีร่องดินสำหรับปลูกดอกไม้ฤดูใหม่ พลังใหม่นี้ไม่ใช่เปลวไฟพุ่งออกหรือแสงแสบตา แต่มันคือวินัยของผืนดิน หนักแน่นอดทนและพร้อมรองรับเสมอ โมนีก้าเห็นภาพซ้อนทับในใจทันที สนามรบที่เธอตรึงขาคนบ้าเลือดไว้เพื่อให้เพื่อนหลบ ลูกทีมลื่นตกเขาที่เธอชู สะพานราก ให้พยุงตัว การล้อมวงรักษาพยาบาลที่พื้นดินกลายเป็นรั้วมีชีวิตกันคมเขี้ยวเข้าไม่ถึง เธอยกมือแตะแหวนดาราจรัสที่นิ้วกลาง ไออุ่นจากแม่ไหลมารวมกับความแน่นของโลหะ “หนูจะใช้มันเพื่อปกป้องนะคะแม่” เธอให้สัญญากับตัวเองและกับเทพีต่อหน้า 

ก่อนออกจากลาน เธอกลับเข้าไปในวิหารอีกครั้ง วางดอกเบญจมาศที่หล่นหลงหนึ่งดอกให้ชิดแจกัน จัดแกนให้ตรงแล้วน้อมหัว “ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะ…และสำหรับความเชื่อใจ” แสงตะเกียงขยับไหวเหมือนตอบรับ เธอถอยออกมาอย่างเงียบเชียบ

ปลดพลังเทพเซเรส

รากพันธนาการ (Lv.5) ใช้ตื่นรู้ 4 หน่วย

รางวัล : [God-04-2] เซเรส

ถวาย ช่อดอกไม้ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Martha Kostakis Adopted Daughter of Hera

ฟอรัม, นิวโรม | 04 OCT. 2025 | 16:00 A.M.

          นานมากแล้วที่ไม่ได้เห็นดวงตะวันคล้อยต่ำลงมาจากเวลาเที่ยงวันจนท้องฟ้าเป็นสีเทาอมส้ม สายลมเย็นสบายของปลายฤดูร้อนต้นฤดูใบไม้ร่วงซึ่งเป็นฤดูเก็บเกี่ยวพืชผลพัดผ่านทิวทุ่งหญ้านาข้าวออกรวงทองสุดลูกหูลูกตา หอมกลิ่นผลไม้อย่างแอปเปิ้ล พีช และองุ่นที่ปลูกเรียงรายอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

          โดยปกติแล้วเมื่อตอนที่มาร์ธาและนาเวียมาสักการะเทพีเซเรสที่เทวสถานจะนำขนมลิบุมขนมปังเก่าแก่ที่ใช้สำหรับบูชาทวยเทพที่หารับประทานได้ยากนอกนิวโรมแต่หาได้ง่ายที่เมืองนี้มาด้วย แต่เนื่องในโอกาสเทศกาลถือศีลอดหญิงสาวจึงเปลี่ยนจากขนมเป็นช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาบูชาเทพีที่เป็นอีกภาคหนึ่งของมารดานาเวียแทน

          @Mackenzie [NPC Navia Grace]

          "ขอบูชาแด่เทพีเซเรส เทพีแห่งเกษตรกรรมและความอุดมสมบูรณ์ ขอให้พืชผลในปีนี้เจริญงอกงาม"

          เทินช่อดอกไม้ไว้เหนือหัวก่อนจะนำวางลงบนแท่นบูชาที่เต็มไปด้วยเครื่องสักการะก่อนหน้า ที่จริงเธออยากขอพรเรื่องอื่น ๆ เช่น ขอความรักและสันติสุขคืนสู่โลก ขอให้ภัยพิบัติต่าง ๆ นานาคลี่คลายได้โดยเร็วไว ทว่าคำขอเหล่านั้นดูจะเกินบทบาทหน้าที่ของเทพีแห่งพืชผลมากเกินไปหน่อยมาร์ธาจึงได้แต่เก็บคำขอนั้นไว้ในใจ

          @Mackenzie [NPC Navia Grace]

          "แค่นี้ก็เสร็จพิธีแล้วเนอะ" สาวร่างเพรียวหันไปยิ้มให้กับนาเวียของเธอ ในยามปกติทั้งสองมักมาที่นี่เผื่อผ่อนคลายจิตใจกันที่นี่ แต่ตอนนี้เนินเทมเพิลคราคร่ำไปด้วยผู้คน เด็กขี้อายอย่างนาเวียอาจไม่สะดวกใจที่จะอยู่ในพื้นที่ที่คนเยอะจนเกินไป "หนูมีที่ไหนอยากไปเป็นพิเศษไหมจ๊ะ"

          @Mackenzie [NPC Navia Grace]

          "โอเคเลย ถ้างั้นพวกเราไปกันเถอะ"

          มาร์ธายอบกายเคารพเทพีเซเรสเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ทั้งคู่จะจูงมือพากันลงมาจากเนินเทมเพิลแล้วกลับเข้าสู่ตัวเมืองนิวโรม

เข้าร่วมกิจกรรม: Pura Seges: The Fast of Ceres - พิธีรวงบริสุทธิ์แห่งเซเรส
รางวัลเข้าร่วม: +1 Point,
ความโปรดปรานต่อเทพีเซเรส +20
ถวายช่อดอกไม้ต่อเทพี เพิ่มความโปรดปรานเทพ +10
โบนัสพิเศษสำหรับผู้บูชาเทพีเซเรสวันเทศกาลอิเอย์ยูนิอูม เซเรริส เพิ่มความโปรดปรานเทพ +20

— gitano;

Moneka HONOR

วันที่ 08 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 16.00 - 16.30 น. ณ เทวสถานเซเรส กรุงโรมใหม่ ค่ายจูปิเตอร์

ยามเย็นฟ้าเป็นสีข้าวสุกสุกปลั่ง ไล่เฉดทองอ่อนจนถึงเขียวอ่อนของทุ่งข้าวจำลองรอบวิหาร ลมพัดรวงข้าวกระทบกันดังกรุ๋งกริ๋งราวกระดิ่งดิน โมนีก้าสะพายกระเป๋าหนังใบโตแนบสีข้าง เดินขึ้นบันไดหินปูนทีละขั้น เสากรีกสีงาช้างขนาบสองข้างมีเถาองุ่นเลื้อยพาด กลิ่นดินชื้นผสมกลิ่นขนมปังอบใหม่จากเตาเครื่องบูชาลอยอวล เธอคุกเข่าหน้าแท่นบูชา วางกระเป๋าลงเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ยกชุดหนังสือนิยายออกมาทีละปึก ปกกระดาษลายป่าดงพงไพรเรียงเป็นแนวเหมือนหน้าผาจิ๋ว ริบบิ้นสีเขียวมะกอกผูกรวมไว้แน่น เธอยกมือแตะแท่นหินเย็น ๆ ก่อนยิ้มกว้างให้รูปสลักเทพี

“คุณแม่คะวันนี้หนูเอาเพชรพระอุมามาฝากค่ะ” น้ำเสียงเธอแผ่วนุ่มแต่คึกคักในที “นิยายไทยของพนมเทียน คนเขายกให้เป็นหนึ่งในตำนาน ต้องอ่านก่อนตายเลยนะคะ หนูรู้ว่า เยอะมาก ค่ะ… 48 เล่มเต็ม ๆ” เธอหัวเราะเขิน ๆ “แต่หนูสัญญามันเหมือนเราได้เดินลุยป่าเองจริง ๆ เลยนะคะได้กลิ่นไอหมอก เหยียบดินชื้น ต่อสู้กับความกลัวและความหวังเหมือนชีวิตเราเวลาออกภารกิจเลยค่ะ”

เธอจัดวางหนังสือให้เป็นชั้น ฐานสามเล่ม ไล่ขึ้นสอง และหนึ่งเล่มบนสุด คล้ายพีระมิดเมล็ดข้าว แล้วเสียบดอกดาวเรืองฝรั่งเศสสีส้มหนึ่งดอกไว้ด้านหน้า “ไม่ต้องรีบอ่านนะคะแม่ ค่อย ๆ ไปเหมือนดูซีรีส์ยาววันละบท…สองบท หนูอยากให้แม่ยิ้มเวลาพลิกหน้า และถ้าบางช่วงเหนื่อย ก็พักจิบชาข้าวหอมแล้วค่อยอ่านต่อก็ได้ค่ะ”

ลมพัดเข้าช่องประตู ทำให้เปลวเทียนโยกอ่อน ๆ แสงทองสะท้อนเม็ดข้าวในพานอย่างอ่อนหวานโมนีก้าก้มศีรษะแตะหน้าผากลงกับหลังมือ “หนูกลับมารายงานตัวค่ะ วันนี้เรียนคาบสุดท้ายของเรื่องศรัทธาแล้ว ได้ทำแท่นบูชาจำลองหนูทำของแม่เรียบ ๆ สะอาด ๆ อย่างที่แม่ชอบ แล้ว…หนูจะพยายามเป็นเซนจูเรี่ยนที่ดี ดูแลคนของเราให้แข็งแรงเหมือนรวงข้าวที่เกี่ยวกันแน่น แต่หนูขอโทษนะคะแม่ง..หนูต้องเรียนเพิ่ม หนูคงโง่เกินกว่าที่จะเรียนให้จบเหมือนคนอื่น ๆ ได้”

โมนีก้าลุกขึ้น จัดชายเสื้อให้เข้าที่ ก่อนรวบชุดหนังสือด้วยริบบิ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นการผูกสัญลักษณ์ผูกพัน มากกว่าผูกกันตก เธอถอยหลังสามก้าว ทำความเคารพเต็มพิธี แล้วหมุนตัวออกจากวิหาร แวะชะโงกหน้ามองทุ่งจำลองครั้งสุดท้าย “วันไหนแม่อ่านถึงเล่มที่มีฝนเทลงป่าบอกหนูด้วยนะคะ จะทำขนมปังข้าวสาลีมากินด้วยกัน” เธอพึมพำพร้อมยิ้มเขินกับความคิดตัวเอง 

ทางเดินหินกรวดพาเธอออกสู่ลานกลาง ค่ำนี้ฟ้าไม่มืดแต่แสงคล้ำลงพอให้เงาไซเปรสทอดยาว “ต้องไปหาท่านทวดแล้วค่ะ” เธอพูดกับลมเบา ๆ ก้าวยาวและมั่นคง ปล่อยให้กลิ่นไลแลคผสมกลิ่นข้าวอ่อนเป็นหางกลิ่นจาง ๆ ตามหลัง ขณะเดินจากวิหารของแม่ไปสู่เทวสถานหินเทาของเทพผู้เฝ้าทางแยก พร้อมใจที่สงบขึ้นเหมือนผิวดินหลังฝนแรกของฤดู

รางวัล : [God-04-2] เซเรส

ถวาย หนังสือนิยาย ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Eloise HEROES

วันที่ 4 ตุลาคม 2025
เวลา 16.00 น.

เวลาประมาณบ่ายสี่โมงเย็น แสงอาทิตย์ยามบ่ายที่สาดส่องลงมากว่าเมื่อช่วงเช้าเริ่มทอดยาวเป็นเงาสีทองเข้มบนพื้นหินอ่อน รถมินิบัสคันเดิมของค่ายจูปิเตอร์ค่อย ๆ เคลื่อนตัวไต่ระดับขึ้นสู่ยอดเนินเทมเพิลอย่างเชื่องช้า ความเหนื่อยล้าจากการอดอาหารและการทำกิจกรรมในฟอรัมเริ่มปรากฏบนสีหน้าของเหล่าทหารกองร้อยบางคน รถค่อย ๆ เคลื่อนตัวมาจอดอย่างนุ่มนวลกว่าครั้งแรกอย่างเห็นได้ชัด อาจเป็นเพราะแรงกดดันจากสายตาของวิเวียน่าที่มองผ่านกระจกด้านข้าง

เธอก้าวลงจากรถเป็นคนแรก ณ จุดที่เทวสถานเซเรสตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ตัวอาคารสร้างขึ้นจากหินอ่อนสีขาวนวลบริสุทธิ์ที่สะท้อนแสงอาทิตย์ยามเย็นให้ดูเรืองรองอย่างสง่างาม ผิดกับบรรยากาศที่เคร่งขรึมในใจกลางฟอรัม ที่นี่ให้ความรู้สึกราวกับหลุดเข้ามาในอาณาจักรแห่งเทพธิดาจริง ๆ

วิเวียน่าจัดกระโปรงยาวสีขาวนวลให้พลิ้วไหวอย่างสง่างามราวกับกำลังเดินบนพรมแดง เมื่อเธอเริ่มก้าวเดินเข้าไปในบริเวณเทวสถาน เธอสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศทันที อากาศเย็นลงอย่างน่าประหลาด แม้จะยังเป็นยามบ่ายที่แดดจัด แต่กลับมีความสงบและร่มเย็นแผ่ซ่านเข้ามาในจิตใจ ราวกับได้รับการโอบกอดจากพระแม่ธรณี

เทวสถานแห่งนี้มิใช่เพียงสถานที่สักการะบูชา แต่เป็นศูนย์รวมจิตวิญญาณของธรรมชาติ ที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของพืชพรรณนานาชนิดและพลังงานแห่งการเติบโต วิเวียน่าเงยหน้ามองผนังด้านนอกที่ประดับด้วยรูปแกะสลักพวงข้าวสาลีและผลไม้ที่ดูมีชีวิตชีวาอย่างน่าทึ่ง งานศิลปะเหล่านี้ช่างงดงามและปราณีตเสียจนเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกพอใจ

เธอเดินลึกเข้าไปในลานภายในที่ซึ่งมีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ที่ผุดขึ้นจากใจกลางลานส่งเสียงกระเซ็นเบา ๆ เป็นจังหวะ เธอยืนอยู่ท่ามกลางกลิ่นกำยานอ่อน ๆ ผสมกับกลิ่นหอมสะอาดของดินชื้น ๆ และรวงข้าวแห้งที่ถูกจัดเรียงไว้เป็นเครื่องบูชา เมื่อมาถึงที่นี่เธอยิ่งรู้สึกได้ถึงความหิวโหยในกระเพาะที่ยังคงว่างเปล่า แต่เธอสลัดมันทิ้งไป เธอมาเพื่อทำหน้าที่ที่ต้องรักษาความเป็น 'เอเลแกนซ์' ไว้ให้ถึงที่สุด

เธอเดินตรงไปยังแท่นบูชาหลักที่ตั้งตระหง่านอย่างเคร่งขรึม แล้วหยิบตะกร้าผลไม้ขึ้นมาอย่างระมัดระวังวางตรงแท่นบูชา

“ให้ตายเถอะ” เธอคิดในใจพลางสังเกตพิธีการอันเรียบง่ายที่ดูเหมือนการมา ‘เยี่ยมไข้’ “ฉันรู้นะว่านี่คือเทศกาลอิเอย์ยูนิอูม เซเรริส แต่บรรยากาศมันทำให้รู้สึกเหมือนเรากำลังมาเยี่ยมไข้เทพีที่ล้มป่วยจากการทำงานหนักยังไงอย่างนั้น! หรือเพราะฉันหิ้วตะกร้าผลไม้มานะ?”

วิเวียน่าคุกเข่าลงบนพื้นหินอ่อนอย่างไม่ถือตัว จัดกระโปรงลายธัญพืชให้คลุมเข่าอย่างเรียบร้อย เพื่อให้ชุดของเธอได้แสดงความเคารพต่อเทพีแห่งความอุดมสมบูรณ์อย่างสมบูรณ์แบบ ก่อนจะเริ่มกล่าวคำสรรเสริญด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะและอ่อนหวานอย่างเป็นธรรมชาติ วาทศิลป์ของบุตรีแห่งวีนัสนั้นถูกนำมาใช้เพื่อสดุดีเทพีเซเรสอย่างเต็มที่

“โอ้ เทพีเซเรสผู้ยิ่งใหญ่แห่งผืนพสุธา” วิเวียน่าเริ่มกล่าวเสียงใสและกังวาน “เราเหล่าบุตรธิดาแห่งนิวโรม มารวมกัน ณ ที่นี้ ด้วยหัวใจที่อ่อนน้อม...เพื่อร่วมในอิเอย์ยูนิอูม อันศักดิ์สิทธิ์”

เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีฟ้าอ่อนของเธอมองไปยังแท่นบูชาด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยเสน่ห์และให้เกียรติ

“ในช่วงเวลาแห่งการค้นหาและความว่างเปล่านี้ พวกเราตระหนักถึงการเสียสละอันยิ่งใหญ่ของท่าน การอดอาหารและความมืดมิดที่ท่านต้องเผชิญเพื่อตามหาเพอร์เซโฟเน่ ความงดงามและความอุดมสมบูรณ์ที่เราเห็นในฤดูเก็บเกี่ยว ล้วนมาจากน้ำตาและหยาดเหงื่อแห่งความรักของท่าน เราขอขอบพระคุณท่านที่ได้มอบความมีชีวิตชีวาให้แก่โลก เพราะอะไรเล่าจะงดงามเท่าการได้เห็นชีวิตที่ผลิบานอย่างสมบูรณ์แบบ?”

วิเวียน่าประสานมือและก้มศีรษะลงเล็กน้อย ผมสีบลอนด์ทองของเธอสะท้อนแสงสลัวในเทวสถานเป็นประกาย

“ขอให้การอดอาหารเล็กๆ ของเราในวันนี้ เป็นเครื่องยืนยันถึงความภักดีที่เรามีต่อการเพาะปลูกและการแบ่งปัน ขอให้ความว่างเปล่าในร่างกายของเรา นำมาซึ่งความบริสุทธิ์ของจิตวิญญาณและความสามัคคีให้แก่ค่ายจูปิเตอร์” เธอเว้นช่วงเล็กน้อยแล้วยิ้มอย่างมีเสน่ห์ดึงดูดใจ “และขอให้ความอุดมสมบูรณ์และความมีชีวิตชีวาจงกลับคืนมาสู่ท่านอย่างรวดเร็ว เพื่อที่ปีหน้า เราจะได้เฉลิมฉลองเทศกาลนี้ด้วยอาหารที่เลิศรสและเต็มไปด้วยสไตล์”

หลังจากกล่าวจบวิเวียน่าก็ลุกขึ้นยืนอย่างสง่างาม เธอเดินออกมาจากแท่นบูชาพร้อมด้วยพลังแห่งการเติบโตและความสงบที่เธอสัมผัสได้จากภายในเทวสถานแห่งนี้ แต่ความสงบนั้นมิอาจเอาชนะความหิวโหยในกระเพาะอาหารของบุตรีแห่งวีนัสได้เลยในตอนนี้เนี่ย!

ทุกคนที่มาเคารพบูชาเทพีเซเรสวันนี้จะเพิ่มความโปรดปรานต่อเทพีเซเรส +20
และได้รับ Point พิเศษ +1 Point


[God-04-2] เซเรส
ถวายกระเช้าผลไม้เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15
โบนัสจาก HEROES - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25
โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15

Navia Grace Daughter of Demeter

Co-Roleplay with Martha Kostakis (Dean) : Link

เนินเทมเพิล, นิวโรม | 04 OCT. 2025 | 04:00 P.M.

[ดูโรลเพลย์ของมาร์ธาประกอบ]

เข้าสู่ช่วงเย็นย่ำของวัน หลังจากที่เดินเที่ยวชมงานเทศกาล Ieiunium Cereris จนถึงแก่เวลาอันควรแล้ว สองสาวจากค่ายฮาล์ฟบลัดและชาวเมืองนิวโรมส่วนหนึ่งก็ทยอยพากันมายังเทวสถานเซเรสซึ่งตั้งอยู่บนยอดเนินเทมเพิล

ยามปกตินาเวียกับมาร์ธาจะมาสักการะบูชาเทพีเซเรสและใช้เวลาอยู่ในเทวสถานอันเงียบสงบแห่งนี้สัปดาห์ละ 1-2 วัน แม้กระทั่งแฟนสาวของเธอจะสำเร็จการศึกษาและกลับไปยังค่ายที่ลองไอแลนด์แล้ว ธิดาดีมิเทอร์ก็ยังคงปฏิบัติต่อเทพีผู้เป็นอีกภาคของมารดาด้วยความศรัทธาและเคารพรักเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง 

แต่วันนี้ผู้คนค่อนข้างเยอะเป็นพิเศษจนไม่รู้สึกถึงความเป็นส่วนตัวอย่างที่เคย พวกเธอจึงนำ 'ช่อดอกไม้' มาถวายแทนที่จะเป็น ‘ลิบุม’ ขนมปังสูตรดั้งเดิมของชาวโรมัน

[ดูโรลเพลย์ของมาร์ธาประกอบ]

กว่าจะเข้ามาภายในเทวสถานได้ก็ต้องรอให้ผู้คนที่เข้ามาก่อนหน้าออกกันไปก่อน นาเวียคุกเข่าลงหน้าแท่นบูชาเคียงข้างมาร์ธา ช่อดอกไม้สีอ่อนทว่ากลีบช้ำยากยกขึ้นเทินเหนือศีรษะก่อนที่ดวงตาสีน้ำข้าวคู่งามจะปิดลง

“นาเวีย เกรซขอบูชาช่อดอกไม้นี้แด่คุณแม่เซเรส เทพีแห่งเกษตรกรรมและความอุดมสมบูรณ์ ขอให้ท่านประทานพรแก่มวลพืชผลและพืชพรรณในโลกนี้ ให้ออกดอกออกผลแผ่กิ่งก้านเจริญงอกงามเพื่อเป็นร่มเงา เป็นความงดงาม เป็นที่พักพิง และเพื่อช่วยยังชีพแก่สรรพสิ่งบนโลกใบนี้ด้วยเถอะค่ะ”

กล่าวคำถวายของจบก็วางช่อดอกไม้ในมือลงบนแท่นบูชา ความอบอุ่นบางอย่างแล่นริ้วจากปลายนิ้วมายังฝ่ามือ ราวกับถูกสายลมโอบรับของบูชาไว้ด้วยความยินดี

[ดูโรลเพลย์ของมาร์ธาประกอบ]

“อื้อ เสร็จแล้วค่ะมี้”

นาเวียหันมาแย้มยิ้มให้กับธิดาบุญธรรมเฮร่า พิธีการของเทศกาล Ieiunium Cereris มาถึงจุดสุดท้ายแล้ว จากนี้ไปเธออยากใช้ช่วงเวลาอันมีค่าที่เหลืออยู่กับแฟนสาวของเธอให้คุ้มค่าที่สุด

“หนูอยากเดินเล่นต่ออีกหน่อยค่ะ ท้องฟ้ายามเย็นกลับมาแล้ว เราค่อย ๆ เดินเลียบแม่น้ำกลับเข้าตัวเมืองแล้วค่อยกลับหอพักกันนะคะมี้”

หลังจากเอ่ยชวนแล้วมาร์ธาเองก็เห็นดีเห็นงามด้วย ทั้งคู่จึงลุกขึ้นยืนยอบกายเคารพเทพีเซเรสอีกครั้งแทนคำบอกลา ก่อนจะออกจากเทวสถานแล้วกุมมือกันเดินเลียบเรื่อยไปตามริมแม่น้ำประจำเมืองภายใต้ท้องฟ้ายามอาทิตย์อัสดง

เข้าร่วมกิจกรรม: PURA SEGES: THE FAST OF CERES - พิธีรวงบริสุทธิ์แห่งเซเรส

รางวัลเข้าร่วม: +1 POINT,

ความโปรดปรานต่อเทพีเซเรส +20

ถวายช่อดอกไม้ (เกรดเขียว) ต่อเทพี เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสพิเศษสำหรับผู้บูชาเทพีเซเรสวันเทศกาลอิเอย์ยูนิอูม เซเรริส เพิ่มความโปรดปรานเทพ +20

— gitano;

Moneka HONOR

วันที่ 09 เดือน ตุลาคม ปี 2025

ช่วงเย็น เวลา 16.00 - 16.30 น. ณ เทวสถานเซเรส กรุงโรมใหม่ ค่ายจูปิเตอร์

แดดใหม่อุ่นนุ่มเหมือนผ้าห่มเพิ่งตากแดด โมนีก้าขึ้นทางลาดหินอ่อนสู่เทวสถานเซเรสบนยอดเนินเทมเพิล วันนี้ไม่ต้องเผชิญหน้าใครนอกจากแม่ของตัวเอง ลานภายในสว่างพร่างด้วยละอองน้ำจากบ่อน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ที่ผุดขึ้นกลางลาน กลิ่นชื้นเย็นของสายน้ำปนกลิ่นหวานเขียวของรวงข้าวสาลีที่แกะสลักอยู่บนผนัง และจากสวนผลไม้รอบเทวสถานที่มีเชือกข้าวโพดและผลแอปเปิลผูกสลับกันเป็นพู่ ประตูหินอ่อนบานสูงเปิดรับลม ซุ้มเหนือประตูฉลุเป็นรวงข้าวชูช่อราวกับยกมือรับพรให้ผู้มาเยือน 

ก่อนบันไดสุดท้ายสองข้างมีคอร์นยูโคเปียแกะสลัก วางผลไม้หินอ่อนเงาวาวไว้ราวจะกลิ้ง โมนีก้าก้าวช้า ๆ ให้เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นเป็นจังหวะที่ใจเธอคุ้น สายตาไล้ไปตามเสาแกะลายใบไม้อย่างละเอียด แล้วหยุดตรงแท่นบูชาซึ่งมีรูปสลักเทพีเซเรสทอดพระเนตรลงมาอย่างอ่อนโยน

เธอยืนเงยหน้าอยู่ครู่หนึ่ง สูดลมหายใจลึกจนอกแน่นด้วยกลิ่นอุ่นของธูปเมล็ดข้าว บอกตัวเองว่าใจอย่าหวั่นไหวเพราะแม่มองเห็นทุกอย่าง ไม่ว่าลูกจะทำหน้าทีเล่นทีจริงขนาดไหน “แม่คะ หนูมาแล้วนะ วันนี้อากาศดีแบบที่แม่ต้องชอบแน่นอน” เธอพูดกับหินอ่อนอย่างคนคุ้นเคย น้ำเสียงไม่กระซิบด้วยความเกรง แต่ไม่แข็งด้วยความเป็นนายกอง เป็นน้ำเสียงของเด็กผู้หญิงที่รู้ว่าตัวเองยังเป็นลูกเสมอ 

“หนูจะบ่นนิดเดียวจริง ๆ สาบานเลย พรุ่งนี้มีคาบสำคัญคาบสุดท้ายแล้วด้วย หนูจะตั้งใจนะ แต่วันนี้ขอบ่นว่าหนูไม่ค่อยอยากเรียนเอาเสียเลย อยากปีนรั้วไปซื้อไก่ย่างมากกว่า แม่ก็รู้ว่าหนูไม่ถูกกับวิชาแบบนั่งฟังยาว ๆ มันทำเอาหัวว่างจนได้ยินเสียงหญ้าข้างทางโต” เธอส่ายหน้าให้ตัวเอง แม้กระนั้นรอยยิ้มก็หลุดขึ้นมา “ก็ได้ หนูจะไม่หนี เรียนให้จบแถมจะทำคะแนนให้ดีด้วย ขอให้แม่ช่วยอวยพรแรง ๆ หน่อยนะ ให้หัวสมองลูกสาวเซเรสพอจะเรียกฝนให้ข้อสอบมันชุ่มขึ้นสักหน่อยก็ยังดี”

เธอวางถุงผ้าพาสเทลลงบนแท่นหิน หยิบกล่องเล็กสีเรียบแต่เฉี่ยวออกมา บลัชออน Rare Beauty สีหวานกำลังดีที่ตลับเงาเล่นแสงในวิหารจนดูเหมือนมีละอองเกสรโรยอยู่ทั่ว “รอบก่อนเป็นลิปสติกแล้ว รอบนี้หนูถวายบลัชออนนะคะ แม่อย่าหัวเราะนะหนูรู้ว่าแม่ไม่ต้องแต่แต่งก็สวยอยู่ละ แต่ของสวย ๆ งาม ๆ นี่มันเหมาะกับแม่ จะวางไว้ตรงนี้ให้เงาแก้มแม่ดูอุ่นขึ้นเวลาแสงตก” เธอแตะแก้มตนเองสองข้างเป็นพิธี ราวแบ่งความชมพูระเรื่อให้รูปสลักแล้วจัดแท่งให้พิงช่อรวงข้าวที่แกะสลักไว้พอดีงาม 

“สาบานว่าหนูเลือกสีที่เวลาใครหยิบใช้ จะคิดถึงสวนของแม่ทันทีเลย”

เปลวเทียนเล็กหน้ารูปสลักสั่นพร่าเพราะลมอุ่นจากประตู เธอเงยหน้าอีกครั้ง เห็นฝุ่นละมุนในลำแสงเต้นเหมือนเมล็ดธัญญาหารกำลังลอยขึ้นฟ้าอะไรบางอย่างเข้ามาในร่างกายของโมนีก้าจนเธอรู้สึกแปลก ๆ แต่ทว่าเธอกลับรู้สึกเหมือนเชื่อมกับแผ่นดินอย่างน่าประหลาด ใจเธอคลายกังวลไปครึ่งหนึ่ง ราวกับผืนดินในอกได้ดื่มน้ำฝนพอควร เธอก้มลงแตะพื้นหินอ่อนหนึ่งครั้ง

“....แผ่นดินหรอ?” โมนีก้ายิ้มแฉ่งตอนรู้ว่าได้พลังนี้มาเธอทิ้งท้ายแบบคนปากกล้าที่ใจดี “แม่คอยดูนะ พรุ่งนี้หนูจะทำให้ดี ไม่แผ่ว ไม่แอบหลับ ถ้าเผลอวอกแวกเมื่อไร ขอให้แม่สะกิดด้วยสายลมนิดเดียวก็ได้นะคะ” เธอจัดเครื่องแต่งกายให้เรียบร้อย เมื่อก้าวพ้นเงาวิหาร แสงอาทิตย์ก็โอบตัวเธอเต็มที่ โมนีก้าสูดลมครั้งใหญ่ ส่งความอุ่นนั้นกลับไปถึงรูปสลักโดยไม่ต้องหันกลับ และก้าวยาว ๆ ลงทางลาด

ปลดพลังเทพเซเรส

การควบคุมธรนี (Lv.60) ใช้ตื่นรู้ 5 หน่วย

(ปลดพลัง กระซิบแห่งพงไพรแล้วจ้าด้านล่าง)

รางวัล : [God-04-2] เซเรส

ถวาย เครื่องสำอางค์ ของจิปาถะ เกรดเขียว - เพิ่มความโปรดปรานเทพ +15

โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน  +25

โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15