[บ้านใหญ่] ห้องทำงานคุณดี *เปิดแข่งขันกระท่อมดีเด่นประจำปี*

Laura HEROES

ห้องทำงานคุณดี

หลังจากเก็บข้าวของเรียบร้อย และมั่นใจว่าหมอนข้างตัวโปรดของเธอยังคงอยู่ดี ลอร์ร่าก็ยังรู้สึกไม่สาแก่ใจ!

บ้านของเธอเพิ่งจะโดนไฟไหม้ไปบางส่วน จะให้เธอแค่ทำความสะอาดแล้วเงียบไปเฉยๆ น่ะเหรอ? ไม่มีทาง!

" ไม่ไหวแล้วโว๊ย! ฉันต้องไปฟ้องพ่อ! "

เด็กสาวคว้าหมอนข้างเน่าของเธอขึ้นมากอดแน่นพลางหันไป มองบูมที่ยืนกอดอกมองเธอด้วยสีหน้ากึ่งขำกึ่ง เอือมๆ

" นี่พี่ลอร์ร่า... พี่ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอคะ? "

" แน่นอน! บูม บ้านเราเกือบวอดไปทั้งหลังเลยนะ! แล้วหมอนข้างของพี่ยังเกือบโดนเผาไปด้วย! พี่ต้องเอาเรื่องนี้ไปให้พ่อจัดการ! "

ว่าแล้ว ลอร์ร่าก็คว้าขวดไวน์สองขวดที่เธอเก็บไว้ก่อนหน้านี้ติดมือไปด้วย เธอพอรู้ว่าถ้าจะให้พ่อของเธอนั่งฟังเรื่องบ่นยาวๆ ของเธอ ไวน์ดีๆ สักขวด 2 ขวดคงช่วยให้อารมณ์เขาดีขึ้นได้บ้าง

ลอร์ร่าเดินเร็วๆ แบบใจตอนนี้ถึงหน้าประตูไปแล้ว เพื่อไปยังห้องของคุณดี ใบหน้าของเธอบึ้งตึง แววตาลุกโชนด้วยความโมโห

ไม่สิ จริงๆ แล้วก็แค่จะไปโวยวายให้พ่อฟังเฉยๆ นั่นแหละ

เมื่อมาถึงหน้าห้อง เธอก็ยกเท้าถีบประตูเบาๆ แต่พอคิดอีกทีว่ายังไงพ่อก็คงไม่เปิดให้ เธอเลยตัดสินใจตะโกนเสียงดังลั่น

" พ่อ!! เปิดประตูให้หนูเดี๋ยวนี้เลยนะ!!! หนูลอร์ร่าเอง "

เสียงเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนที่ประตูจะเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นคุณดีในชุดเชิ้ตลายองุ่นสุดชิล เขายืนกอดอกมองเธอด้วยสายตาเบื่อโลกตามสไตล์

" อะไรอีกล่ะคราวนี้? แล้วทำไมเธอดูเหมือนจะบุกมาปล้นฉัน? "

ลอร์ร่าเบะปากก่อนจะเดินพรวดเข้าไปในห้องโดยไม่รอให้พ่อเชิญ

" พ่อ!! บ้านหนูไฟไหม้!! หนูเพิ่งรู้ข่าว แล้วหนูตกใจมาก! หมอนข้างของหนูเกือบโดนเผาไปด้วยนะพ่อ!! "

ว่าแล้วเธอก็ยกหมอนข้างสุดที่รักของตัวเองขึ้นมาโชว์ ราวกับเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ

ไดโอนีซุสเหลือบตามองหมอนข้างของลูกสาว ก่อนจะถอนหายใจยาวเหยียด " แต่ตอนนี้มันก็ยังอยู่ดีไม่ใช่เหรอ?"

" ก็ใช่!! แต่พ่อรู้มั้ยว่าหนูตกใจแค่ไหน!? แล้วนี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ใครเป็นคนเผาบ้านหนู!? "

ลอร์ร่าเท้าเอว ทำหน้าจริงจังมาก พ่อของเธอจ้องเธอสักพัก ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ใหญ่ของเขา ยื่นมือไปหยิบขวดไวน์ที่เธอเอามาด้วย พลิกดูเบาๆ

" หืม... อย่างน้อยเธอก็ยังเอาของติดสินบนมาด้วยสินะ "

" ไม่ใช่สินบน! หนูเอามาให้พ่อดื่มระหว่างที่พ่ออธิบายเรื่องนี้ให้หนูฟังต่างหาก! "

ผู้เป็นพ่อขอเธอถึงกับส่ายหัวเบาๆ แต่ก็เปิดขวดไวน์แล้วรินลงแก้วอย่างไม่ปฏิเสธ

" เอาล่ะๆ ฟังให้ดีนะราร่า... เรื่องมันเป็นแบบนี้ "

เขายกแก้วไวน์ขึ้นดื่มก่อนจะเริ่มเล่า 

" ไอ้เด็ก... เอ่อ เฟลิกซ์? ไม่สิ... เฟลิทซ์? ใช่ ไอ้เด็กนั่นน่ะ บุตรของแอรีส—ฉันจำชื่อมันไม่เคยได้เลย"

" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับบ้านหนู!? " ลอร์ร่าถามเสียงดัง แบบไม่เข้าใจสักนิด มันเกี่ยวอะไรก่อน

" ก็ไอ้หมอนั่นน่ะสิ มันฝึกต่อสู้กันตามปกติ แล้วเกิดเรื่องนิดหน่อยขึ้นมา พอรู้ตัวอีกทีเปลวไฟมันก็ลามออกไปซะแล้ว "

" อะไรนะ!? พวกแอรีสต่อยกันจนไฟลุกเลยเหรอ!? "

" อืมม .... มันก็ไม่ขนาดนั้น " พ่อของเธอยักไหล่ 

" เขาใช้พลังเพื่อป้องกันตัว แต่มันเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ แถมดันไปใกล้กับอะไรบางอย่างที่ติดไฟง่ายเข้าไปอีก แม้จะดับได้แล้ว แต่ก็เสียหายบ้างเล็กน้อย"

ลอร์ร่าหัวเสียกว่าเดิม " เล็กน้อย!? บ้านหนูมีรอยไหม้เต็มไปหมดเลยนะพ่อ! มีเถ้าถ่านดำๆ ติดอยู่ด้วย! หนูต้องไปทำความสะอาดตั้งนาน! แล้วพี่ทิฟฟานี่จะว่าไงถ้าเธอกลับมาเห็นบ้านเป็นแบบนี้!? "

ผู้เป็นพ่อนั้นยกไวน์ขึ้นดื่มอีกอึก ก่อนจะมองลูกสาวด้วยสายตาเอือมๆ " เธอจะโวยวายอะไรนักหนา? นี่มันค่ายฮาล์ฟบลัดนะ บ้านพังกันเป็นว่าเล่นอยู่แล้ว"

ลอร์ร่าอ้าปากพะงาบๆ ก่อนจะโวยต่อ " แต่หมอนข้างหนูเกือบไหม้! หนูต้องการค่าชดเชย!! "

พ่อของเธอมองเธอสักพักก่อนจะถอนหายใจ " โอเคๆ ถ้ามันทำให้เธอสงบลง... หมอนข้างเนี้ยก็ ปลอดภัยแล้วใช่มั้ย? "

" ปลอดภัย! หนูเช็คแล้ว! ไม่มีรอยไหม้ ไม่มีรอยเขม่าดำ! "

" งั้นก็ไม่เป็นไร "

" ไม่เป็นไรได้ไงเล่า!? "

คุณดีวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ แล้วเอื้อมมือไปลูบหัวลูกสาวเบาๆ " ฟังนะ ราร่า... บ้านซ่อมได้ ข้าวของซ่อมได้ แต่หมอนข้างของเธอปลอดภัยแล้ว นั่นคือเรื่องสำคัญที่สุดใช่มั้ย? "

" ก็... ก็ใช่..."

" ดีมาก งั้นตอนนี้ไปซ่อมบ้านคนอื่นซะ " ผู้เป็นพ่อขอตัวเองพูดเสียงเรียบๆ พร้อมกระดกแก้วไน์ท่าทางสบายใจสุดๆ ไปเลย

ลอร์ร่าเงียบไปอึดใจ แบบว่าตอนนี้เธอเเทบจะต้องกรีดร้องออกมาเลยทีเดียว 

"...ห๊ะ? พ่อ!!!! " เดี๋ยวนี้ ลอร์ร่าว่าเธอได้ยินไม่ชัดเท่าไรเลยนะ ยังไงนะ!!!

" ใช่แล้ว เธอได้ข่าวมั้ย? ไม่ใช่แค่บ้านเธอหรอกที่เสียหาย บ้านหลังอื่นก็โดนไปด้วย เธอน่าจะช่วยไปทำความสะอาดให้พวกเขาบ้างนะ "

เด็กสาวนิ่งไป ก่อนจะถลึงตาใส่พ่อ ไม่ใช่อะไรหรอกนะ นอกจากไม่มีของขวัญปลอบใจแล้วยังไล่ให้ไปซ่อมบ้านอื่นอีกหรอเนี้ย นี้ยังไงกัน เธอเธอต้องเป็นคนยังไงกันเนี้ย " พ่ออ่ะ!! หนูอุตส่าห์เอาไวน์มาให้แท้ๆ!!"

อีกฝ่ายหัวเราะเบาๆ " เธอเอามาให้เอง ฉันไม่ได้ขอซะหน่อย "

ลอร์ร่าสะบัดหน้าแล้วอุ้มหมอนข้างของเธอขึ้นมากอด " โถ่! ก็ได้! หนูจะไปช่วยก็ได้! "

ว่าแล้วเธอก็เดินสะบัดก้นออกจากห้องไป โดยที่พ่อของเธอยังคงจิบไวน์อย่างสบายใจอยู่ข้างหลัง

คืนนี้เธออาจจะต้องเหนื่อยอีกยาว..… แต่ก็ดีที่อย่างน้อย หมอนข้างสุดที่รักของเธอปลอดภัย!

อย่างน้อยๆ ก็ได้กอดหมอนข้างก่อนนอนเป็นพ่อแล้ว

---

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Laura Tanner

ของที่ถวาย: ไวน์ 2 ขวด

เทพที่ถวายของ: ไดโอนิซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (คุยไปแน้ว)

 เพิ่มเติม BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15]

.

ข้า ลอร์ร่า แทนเนอร์ ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่เทพไดโอนิซุส

จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 2000

Laura HEROES

ห้องทำงานคุณดี

ลอร์ร่าเดินยิ้มระรื่นตรงมาตามทางเดินที่โรยหินกรวดสีชมพูอ่อน มือสองข้างเธออุ้มขวดไวน์สองขวดแน่นอกเหมือนหวงของรัก พร้อมเสียงรองเท้าคลิ๊กๆ อย่างมั่นใจตลอดทาง

เธอสวมชุดเดรสสีม่วงไวน์มีระบายช่วงแขน กระโปรงบานเล็กน้อย พร้อมโบว์สีทองบนหัวเล็กๆ ให้รู้ว่านี่คือคนมีสไตล์ แม้ในเวลามอบของให้พ่อ ท่าทางตอนนี้เหมือนสโนไวท์ เเค่กระโปรงม่วงเฉยๆ

" หนูเอาไวน์มาส่งค่ะ "

เสียงของเธอดังนำเข้ามาก่อนตัว พอผลักประตูห้องทำงานเข้าไป ก็เห็นพ่อ คุณดี นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน สภาพเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน เสื้อเชิ้ตลายองุ่นเอนหลัง ไวน์แก้วเดิมแต่มันว่างเปล่า เพราะไม่มีไวน์มาส่ง แววตาเบื่อโลกสุดๆ

" โอ้… บุตรแห่งความวุ่นวายมาอีกแล้ว… "

ลอร์ร่าหัวเราะคิกๆ กับคำที่พ่อของตนเรียก จริงๆก็คือเข้าตัวเองเต็มๆเลยนะงานนี้ เธอวางขวดไวน์สองขวดบนโต๊ะตรงหน้าเขาแบบตั้งใจ

" นี้วันนี้หนู หยิบไวน์มาให้พ่อสองขวดเลยนะ "

คุณดีเหลือบมองไวน์ด้วยสายตาเป็นประกายวาบหนึ่ง — แป๊บเดียวเท่านั้น ก่อนจะกลับไปท่าปกติ

" หืม... แล้ววันนี้มาให้ไวน์เฉยๆ เหรอ หรือมีอะไรจะแถมตามมาอีก?"

" หาาา ไม่มี๊~ ก็แค่อยากให้ไวน์พ่อเฉยๆ เองอะ! " ท่าทางคือพิรุจแตกมากนะ ลอร์ร่าตอนนี้หนะ

พ่อของเธอเลิกคิ้วอย่างจับผิด ก่อนจะพลิกแฟ้มเอกสารบางอย่างบนโต๊ะ เป็นแผ่นประกาศเขียนไว้ด้วยตัวอักษรหนาๆ ไว้ว่า

เทศกาลไดโอนิเซีย

เปิดรับสมัครกลุ่มการแสดงในทุกรูปแบบ

ละครเวที ดนตรี การเต้น หรือการแสดงอื่น ๆ ที่มีความคิดสร้างสรรค์

จะเดี่ยวหรือกลุ่มกี่คนก็ได้ 

ด่วน และจำนวนมาก สมัครได้ที่ห้องคุณดี

เขาเงยหน้ามองลอร์ร่าอีกครั้ง แล้วเอ่ยน้ำเสียงเรียบๆ

" เอาล่ะ พ่อถามจริง... เธอจะมาแสดงในเทศกาลด้วยใช่มั้ย? "

ลอร์ร่าเงียบไปอึดใจ ก่อนจะยิ้มกว้าง ยืดอกแบบมั่นใจมาก มีหรอจะไม่ไป

" ใช่ค่ะ! ร่าจะเล่น เล่นละครเวที! "

" อืมม... ชักอยากรู้แล้วสิ ว่าจะเล่นแนวไหน? "

ลอร์ร่าสะบัดผมเบาๆ พร้อมพูดอย่างมั่นใจจนเกือบลื่น

" ระดับลอร์ร่า ไม่พ้นหรอก ละครลิงค่ะ!! แบบมีเพลง มีเต้น มีสีสัน! " ท่าทางของลอร์ร่าคือจริงจังมาก แต่จริงๆ ตอบไปก่อนยังไม่คิดเรื่องเลยนะ ว่าจะทำอะไร แต่พูดไปก็ดีนะ ละครลิง ก็เก๋ๆ เเปลกๆ ดีไม่น่ามีคนซ้ำ

คุณดีกระพริบตา 2 ครั้ง มองลูกสาวนาน 3 วินาที ก่อนจะยกไวน์ขึ้นจิบแล้วแสยะยิ้ม

" งั้นดีเลย พ่อกำลังขาดคนคลานอยู่พอดี จะได้ให้เธอขึ้นเวทีโหนเถาวัลย์ร้องอุ๊กอี้โชว์เทพีอะธีน่า " ท่าทางเขาก็ดูจะเล่นกับลอร์ร่าด้วยนะ

" พ่ออออออออ!! ไม่ใช่ลิงแบบนั้น!! " ลอร์ร่าหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อทันที รีบยกมือปัดๆ อย่างร้อนรน นี้เขาเองจริงหรอเนี้ย

" หนูหมายถึงแนว ละครลิง ที่มันสนุก มีมุก มีความแฟนตาซี! เป็นโชว์ที่ไม่เหมือนใคร "

" อืม แน่ใจนะว่าเธอคิดบทไว้แล้ว? "

เด็กสาวชะงักนิดหนึ่ง หัวเราะแห้งๆ เพรราะพึ่งคิดตอนพูดนั้นหละ บทหรอไม่มี ไม่มีเลยไม่มีอะไรเลย

" ก็... ความลับๆ พ่อรอดูได้เลย ไม่ผิดหวังหรอก " 

คุณดีวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ กอดอกพิงเก้าอี้ มองลูกสาวนิ่งๆ แล้วพึมพำเบาๆ

" ถ้าได้ยินเสียงร้อง ‘อุ๊ก อี้ เจี๊ยกๆ ’ ขึ้นมาบนเวทีจริงๆ คงได้อับอายกันไปอีกนาน "

" อาจจะเเบบนั้นนะ เจี๊ยกๆ " ลอร์ร่าร้องยาวพลางกลิ้งเบาๆ ไปบนโซฟาหน้าห้อง

แต่ถึงจะโดนแซะ โดนหยอก โดนล้อ... ใบหน้าของเธอก็ยังดูชิวๆ ไม่ได้เครียดอะไรมาก

เพราะในหัวเธอตอนนี้กำลังเริ่มปั้นเรื่องราวให้กับ ละครลิงเวอร์ชันลอร์ร่า (ที่ไหนก่อน) เธอทำได้ดีกว่าละครลิงอยู่แล้วหละ

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเด็กสาวก็ขยับตัวลุกเหมือนคิดอะไรได้ เธอเดินไปหาพ่อ " งันหนูกลับก่อนนะ " เธอบอกลาก่อนจะเดินออกไป

" อะไรของมันยัยลูกคนนี้นึกจะมาก็มา จะไปก็ไป " ผู้เป็นพ่อมองเเล้วได้เเต่สายหัวไปมากับลูกสาวตัวเอง

---

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Laura Tanner

ของที่ถวาย: ไวน์ 2 ขวด

เทพที่ถวายของ: ไดโอนิซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (คุยไปแน้ว)

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

Laura HEROES

 ห้องทำงานคุณดี

ตอนแอดบอกเหงาสร้างเรื่องให้หน่อย แบร๊

หลังจากเเปลเปลี่ยนน้ำเป็นไวน์ไปแล้ว ตามโควต้าประจำวันของเธอ ก็เเวะมาหาพ่อเสียหน่อย แดดเช้านั้นไม่ได้ร้อนมากนัก 

แต่ในวันนี้ทำไมมันเเปลกลอร์ร่าก็รู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองเริ่มร้อนแปลกๆ ทั้งที่อากาศก็โอเคอยู่แท้ๆ เหมือนจะมีอะไรอย่างนั้น แต่ก็นะคงคิดมากไปเองนั้นหละ ไม่มีอะไรหรอกมั้ง

เด็กสาวร่างเล็กในเสื้อยืดสีครีมตัวโคร่ง กางเกงขายาวผ้านุ่ม รองเท้าผ้าใบคู่โปรด เดินถือถุงผ้าใบเล็กๆ มีของข้างในเป็นขนมอบจากโรงครัวในค่าย และไวน์ของพ่อนิดหน่อย ใดๆ จะไปทำเรื่องต้องไปเส้นพ่อเสียหน่อย

เมื่อถึงหน้าประตู มือเล็กๆ ก็เคาะประตูไม้สีเข้มหน้าบ้านพัก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ป๋า~ ราร่ามาเยี่ยม เปิดประตูหน่อย~” เสียงหวานแฝงจริตเบาๆ ตามสไตล์ลอร์ร่า

ไม่ทันไร เสียงขยับของเก้าอี้ข้างในก็ดังขึ้น ตามด้วยเสียงบ่นห้วนๆ อันคุ้นเคย

“ ก็เปิดเองสิ ฉันไม่ได้ล็อกประตูไว้… ”

ลอร์ร่าหัวเราะแห้งๆ แล้วบิดลูกบิดเข้าไปทันที กลิ่นที่คุ้นเคย คลุ้งมาต้อนรับก่อนสิ่งใด

ภายในบ้านพักดูไม่ค่อยต่างจากเดิมนัก เหมือนเดิมทุกอย่างยกเว้นขวดไวน์ที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอีกสองแถว แล้วนั้นมาจากไหนอย่าบอกนะ มีคนเอามาให้แล้ว จะยึดคืนให้หมดเลยกินเยอะไม่ดี

“เฮ้อออ พ่อยังไม่เลิกสะสมไวน์บนโต๊ะกินข้าวเลย...” ลอร์ร่าพึมพำ แล้วเดินตรงเข้าไปวางของบนโต๊ะอย่างคุ้นชิน

“ แล้วนี้อย่าบอกนะ ว่ากินวันนี้หมดนี้อะ ” แน่นอนว่ตอนนี้ ลอร์ร่าไม่ต่างกับทิฟฟานี่เลย บ่นพอๆกันเลย จากนั้นเอาไวน์วางบนโต๊ะให้ผู้เป็นพ่อเพิ่มไปอีก 

" ไวน์นี้ให้แต่วันนี้อย่าพึ่งกินนะ ดูท่าวันนี้จะกินไปเยอะเลยหนิ "

คุณดี ขยับตัวจากโซฟา เดินมาหยิบไวน์ที่ตั้ง และไม่ได้ฟังเลยก่อนหน้านี้ลอร์ร่าพูดว่าอะไรไป

“ หวังว่าในนี้จะไม่ได้ใส่น้ำเปล่านะ ฉันรับไม่ได้จริงๆ ” เขาว่าพลางเปิดถุงดมกลิ่น

“ ไม่มีจ้า! ลูกสาวพ่อจะพกน้ำมาให้พ่อทำไมอะ พ่อทำเองได้อยู่แล้วมั้ย คิ๊กกก ” ลอร์ร่าแซวเสียงสูง พลางหัวเราะคิกๆ แบบอารมณ์ดี แต่เเบบไม่ค่อยเลยพ่อเธอก็นะ

พ่อมองหน้าเธอแป๊บ ก่อนจะยักไหล่แล้วพูดแบบเฉื่อยๆ “ อืม...วันนี้ดูอารมณ์ดีนะ...หรือว่ามีอะไรดีๆ มาอีกแล้วล่ะ? ”

“ ก็...ไม่มีอะไรหรอกน่า แค่อยากมาเยี่ยมเฉยๆ ไม่ได้เลยหรอ ” ลอร์ร่าตอบนิ่งๆ ก่อนจะหันไปมองเสียงที่เกิดในห้อง

เสียงบานประตูอีกฝั่งเปิดออก พร้อมร่างสูงโปร่งของบุรุษผู้หนึ่งเดินออกมา เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์

หรือคนอื่นเรียกกันในนาม "เลเวอร์ บุตรของแอริส"

เขาอยู่ในชุดเสื้อแขนยาวสีดำกับกางเกงทรงตรง รองเท้าหนังเรียบสะอาดสะอ้าน ผมสีดำขลับถูกรวบไว้หลวมๆ ด้านหลัง และแน่นอน...ดวงตาสีฟ้าคมกริบที่มองมาด้วยความสงบเยือกเย็นแบบที่เด็กสาวไม่เคยชินเลย แน่นอนเขานั้นดูสบายๆ เเละกระดุมที่ติดไม่ครบมันเผยให้เห็นกล้ามข้างใน แน่นโครตๆ

ใจลอร์ร่าหยุดเต้นหนึ่งวินาที คืออะไรเขาออกมาจากตรงนั้นได้ยังไง แล้วทำไมอะไร ตอนนี้คำถามเยอะมาก แบบว่าตัวจริงเขานั้นดูดีมาก เคยได้ยินเขาพูดกันว่าเข้าดี แต่ใครจะคิดว่าดีจริง ดีมากด้วย ดีเกินว่าดีอีกนะ เลิศไปเลย เต็ม 10 ให้ร้อย 

แต่ที่สำคัญมาก ตรงสเปกทุกประการเเบบสำเนาถูกต้อง ใช่เลย

ขาเธอแทบทรุด มือคว้าโต๊ะไว้ทัน เสียงในหัวเริ่มเบลอเหมือนโดนซาวด์แทรควัยรุ่นใส่หูฟังกล่อม

“ เอ่อ..สะ สะหวัด .... ดีค่ะ... ” ลอร์ร่าเปล่งเสียงเบาๆ ออกมา แต่โทนเสียงคือกำลังอึ้งอยู่ ก็นะตรงสเป๊กไปเลยอะดี ชอบคนเข้มก็งี้หละ

เลเวอร์พยักหน้าสั้นๆ พลางยกมือทักเบาๆ “...สวัสดีครับ”

แค่นั้นแหละ แต่ตอนี้ลอร์ร่าไม่รอด!!! ใบหน้าร้อนผ่าว แก้มแดงจัดอย่างกับโดนแดดเผา วิญญาณแทบออกจากร่าง

แต่ที่แสบสุด...คือ เสียงพ่อ ที่พูดแทรกขึ้นมาทันที แบบรู้ทันลูกตัวเองเป๊ะ

“ อ้าว ทำไมหน้าแดงแบบนั้นหละ? ห้องพ่อไม่ร้อนนะลูก? ”

“ พ่อนะ อย่าาา” เสียงเธอสูงขึ้นทันที มือปิดหน้า ก่อนจะหันไปส่งสายตาเเบบเดี๋ยวเถอะ ไวน์หนะอดกินนะบอกเลย เเล้วอะไร ทำไมขี้แซวเกิน ดูสนุกหละ

ท่าทางของลอร์ร่าตอนนี้ทำเอา คุณดีหัวเราะเบาๆ แล้วหันไปหาเลเวอร์

“ นายก็อย่ามาอยู่ใกล้ลูกสาวฉันมาก เดี๋ยวเด็กมันจะเป็นลม ”

เลเวอร์ยิ้มมุมปากเบาๆ “ครับ...จะระวังครับ” 

เเละเขาก็ดูกลั่นขำด้วย นี้มันอะไรกัน โอ๊ย พ่อสกัดดาวรุ่งอะ

แต่ว่าไปแล้วเขามาทำอะไรก่อน อีกฝ่ายไม่ได้อะไรเพียงเเต่ขอตัวออกไปก่อน " ยังไงเดี๋ยวผม เข้ามาใหม่ " อีกฝ่ายเดินออกไปอย่างสุภาพ

และแน่นอนอยู่ทำไมก่อนไปสิคะ ลอร์ร่า ตามไป เห้ยไม่ใช่ๆ ออกกลับบ้าน อยู่ไม่ได้แล้วเดี๋ยวโดนคนเเถวนี้ล้ออีก ชอบล้อตลอดเลย

เมื่ออีกฝ่ายออกไปด้ไม่นานเเน่นอนลอร์ร่าอยู่ทำไมก่อน กลับสิ

" งันร่ากลับด้วย " เเน่นอนชิงหนีเลย

" อ้าว กลับเล้วหรอ " ทางผู้เป็นพ่อถาม ก่อนจะทำหน้างงงง รอบนี้มาแปลกจริง มาเร็วไปเร็วสุดๆ

" หนูว่าจะไปเตรียมตัวเข้าเรียนหน่อย ไปละนะ " เอาเรื่องนี้มาอ้างเสียเลย ปกติก็ไม่เคยหรอกตั้งใจเรียนเนี้ย เข้ายังไม่เข้าเลยเถอะ

" ให้ได้เเบบนี้ รักเรียนมาเลย ไอลูกคนนี้ " คุณดีนั้นตะโกนไล่หลังไว้ๆมา ก่อนประตูจะปิดลง เเน่นอนว่าเธอออกมาเเละพ้นลมเฮือกใหญ่ๆ ออกมา เเบบเกือบไปแล้วไหมหละ

เธอเดินจ่ำๆ แบบเร็วๆ กลับออกไปที่บ้านทันที หน้านี้ร้อนมาเลย ตายๆ สงบสติไปก่อนอากาศวันนี้ก็ร้อนจังเลยด้วย เธอเดินโบกๆมือไปมาท่าทางร้อน รุมมากทีเดียวเลย

---

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Laura Tanner

ของที่ถวาย: ไวน์ 1 ขวด

เทพที่ถวายของ: ไดโอนิซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (บอกไปแล้ว พ่ออย่าล้อ)

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

ส่วนของเลเวอร์ (ถ้าได้นะ)

ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC จะได้รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น+10 (ผ้าคลุม)

 ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ 

 จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)

เปลี่ยนน้ำเปล่าเป็นไวน์ 3 ขวด

Dean HEROES

316

ของฝากจากนีออม

               28/03/2025 เวลา 12.00 น.

               กว่าจะช่วยงานทำความสะอาดโรงอาหารเสร็จก็เล่นเอาเกือบเที่ยง ไหน ๆ แล้วดีนเลยช่วยเจ๊ฮาร์ปี้เตรียมของต่อเพื่อทำมื้อเที่ยงเสิร์ฟเด็ก ๆ ให้เสร็จ ให้คุ้มกับค่าจ้างจะได้ไม่ถูกบอกว่า ‘ทำภารกิจจนรวยขนาดนี้ยังจะมากินฟรีอีกเหรอ!’ ก่อนจะปลีกตัวออกมา อาหารมื้อสายที่เปี่ยมไปด้วยพลังงานยังไม่ถูกย่อยหมดเลยไม่รู้สึกหิว แล้วสำหรับดีนการรับประทานอาหารกลางวันก็ไม่ได้สำคัญเท่าไร หากไม่หิวก็ย่อมละเว้นได้

               แต่ว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวัน ไม่รู้ว่าคุณไครอนกับคุณดีพักเที่ยงไหม ถ้าไม่ลองไปดูก็ไม่รู้…

               “ไฮฮาย แม่เสือสาว วันนี้งานเฝ้าประตูเป็นไงบ้าง สนุกดีไหม?”

               ร่างสูงเอ่ยถามหัวเสือดาวที่แปะติดอยู่ที่บานประตูห้องทำงานของเทพไดโอนีซุส มันหาวตอบทำหน้าเบื่อหน่ายคล้ายกับยังไม่ถึงเวลาตื่นของสัตว์ตระกูลแมว

               กริ๊ก

               เสียงปลดล็อกบานประตูเปิดออก ดูท่าว่าคุณดีจะส่องอินเตอร์คอมแล้วเห็นว่าเขามาเยือนที่หน้าประตูห้องแล้ว ชายหนุ่มจึงเปิดบานประตูเข้าไป

               “สวัสดีครับคุณดี ผมกลับมาจากนีออมแล้ว!”

               “อุแหม ข้าเพิ่งจะรู้ว่าเจ้าเพิ่งไปนีออมมานะเนี่ย แล้วของฝากรอบนี้คืออะไรล่ะดัฟ?”

               ‘ดัฟ’ คือชื่อชั่วคราวของดีนที่น่าจะถูกใช้เป็นเวลาสิบนาที ก่อนจะถูกเปลี่ยนทิ้งเป็นชื่ออื่นเมื่อเขามาหาคุณดีในครั้งใหม่

               “คุณดีเดาเก่งจัง รู้ด้วยว่าผมมีของฝาก” หนุ่มโพไซดอนหัวเราะร่าที่ถูกรู้ทัน ก่อนจะหยิบเสื้อฮาวายสีแสบสรรค์ให้เทพแห่งงานรื่นเริง “เสื้อฮาวายย้อมสีจากชาวบ้านซินดาลาห์ครับ ผลิตภัณฑ์โอท็อปขึ้นชื่อของเกาะเลย”

               “ขอบใจ สีเจ็บเหมือนเดิม” เทพเจ้ารับของฝากมาเชยชม ดูท่าว่าฤดูร้อนนี้จะได้เสื้อผ้าเซ็ตใหม่ไว้เล่นเดินเล่นชายหาด “ถ้าเป็นเสื้อที่มาจากซินดาลาห์ก็ต้องเรียกว่าเสื้อซินดาลาห์สิถึงจะถูก”

               “โอ้โห คุณดีเล่นมุกทำเอาผมจึ้งไปเลย” ดีนหัวเราะ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงกันข้ามกับโต๊ะที่ปรึกษาค่าย เท่าที่กวาดสายตามองเร็ว ๆ คล้ายกับเห็นว่าห้องทำงานของคุณดีมีการรีโนเวทใหม่ “แล้วช่วงนี้ค่ายเป็นไงบ้างครับ ได้ข่าวว่าไฟเพิ่งจะไหม้ไป”

               “ก็เจ้าเด็กใหม่บ้านแอรีสน่ะสิ ดันใช้เพลิงกรีกไม่ดูตาม้าตาเรือ ค่ายเพิ่งจะซ่อมเสร็จมาใหม่ ๆ ต้องมาไหม้ไฟไปแถบหนึ่ง เห็นไหมล่ะว่าห้องของข้าทาสีไม่เหมือนเดิม” เทพเจ้าบ่นเปราะ รู้สึกไม่โอเคจริง ๆ ที่เกิดคราวเคราะห์ซ้ำซ้อน เป็นลางสังหรณ์ว่าโลกน่าจะถึงภัยพิบัติครั้งใหญ่

               “แล้วไหงเด็กใหม่ถึงมีเพลิงกรีกได้ล่ะครับ เท่าที่เคยได้ยินมามันเป็นของอันตรายมากไม่ใช่เหรอ? หรือว่าหมอนั่นแอบไปแงะคลังอาวุธที่บ้านอะธีน่าดูแล?” ถ้าเป็นแบบนั้นยัยโซเฟียใจยักษ์น่าจะโกรธน่าดูเลย… “แต่จะว่าไปค่ายได้รับการปกป้องตั้งหลายชั้น จากทั้งขนแกะทองคำเคย ต้นสนธาเลียเอย ไหนจะรูปปั้นอะธีน่าพาร์เธนอนอีก ไหงไฟป่าถึงลามเข้ามาในนี้ได้ล่ะครับ?”

               “ก็เพราะว่าเด็กนั้นไปแอบจิ๊กของมาจากคลังอาวุธนั่นแหล่ะ วันนั้นมีงานแสดงที่ท่านพ่อซุสกับเทพีเฮร่ามาชมการแสดงด้วย ดีที่ไม่โดนสายฟ้าฟาดเป็นฝุ่นไปซะก่อน ส่วนเรื่องที่ทำไมค่ายโดนเผา เพราะว่าการคุ้มครองพิเศษมันป้องกันได้แค่อสุรกายยังไงล่ะ”

               “โห ช่วงที่ผมไม่อยู่มีงานแสดงอะไรด้วยเหรอ…”

               รู้สึกเหมือนว่าช่วงที่ตนไม่อยู่จะพลาดอะไรไปตั้งเยอะแยะเลยนะเนี่ย แต่จะมัวมาแต่เสียดายก็เปล่าประโยชน์ในเมื่อเวลาไม่หวนย้อนคืน

               “อืม… ทางค่ายคงใช้เงินซ่อมแซมเยอะแน่ ๆ…” ดีนเม้มปาก แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยมีเงินแต่ก็อยากช่วยเหลือค่ายที่เป็นสถานที่ซุกหัวนอนที่ปลอดภัยที่สุด (หรือเปล่า?) สำหรับเดมิก็อด “ถ้างั้นผมขอช่วยบริจาคเงินให้ค่ายก็แล้วกันครับ ไม่ทราบว่าผมพอจะโอนเงินได้ในช่องทางไหน?”

               “โอ้ เจ้าจะบริจาคเงินให้ค่ายเหรอดัฟ งั้นก็แสกนคิวอาร์โค้ดตรงนี้ได้เลย”

               ไดโอนีซุสหยิบป้านแสกนจ่ายเงินขึ้นมาทำเอาบุตรแห่งโพไซดอนไม่เชื่อสายตา ทำไมคุณดีถึงมีป้ายแสกนจ่ายแล้วหยิบออกมาได้ทันทีเลยหว่า ปกติมีคนจ่ายเงินให้ค่ายงั้นเหรอ?

               “เอาไว้ค้าขายสตรอว์เบอร์รี่กับพวกพ่อค้าในตลาดน่ะ” เทพเจ้าตอบ พอจะช่วยคลายความสงสัยได้นิดหน่อย

               “โอเคครับ งั้นผมโอนเงินเข้าบัญชีชื่อ เอ่อ.. ค่ายฮาล์ฟบลัด” กำลังคิดว่าจะโอนเงินให้เท่าไรดี เลยกดให้ไปหนึ่งร้อยดอลลาร์ แต่มือเจ้ากรรมดันเบิ้ลศูนย์ไปอีกตัวซะแล้ว มารู้ตัวก็หลังจากที่ได้ยินเสียง ตึ๊ง! มาจากโทรศัพท์ของเทพแห่งไวน์ “เฮ้ย! ผมกดโอนเงินเกิน คุณดีช่วยคืนเงินให้ผมทีครับเก้าร้อยเหรียญ”

               “แหม บริจาคให้ตั้งพันเหรียญแน่ะ” คุณดีหัวเราะร่าก่อนตอบ “มีอย่างที่ไหนให้โอนเงินบริจาคคืน ทวงเงินจากเทพคืนมันบาปนะเจ้าเดมิก็อด” เทพเจ้าหลิ่วตา

               “โอ๊ย เป็นไรฟะช่วงนี้ชอบโอนเงินเกินซะจริง! แต่ช่างเถอะ ผมคิดว่าเป็นค่าอยู่ฟรีกินฟรีที่นี่ก็ได้” ดีนบ่นออด ๆ แอด ๆ แต่ก็น่าแปลกที่เขาไม่ได้รู้สึกนอยด์เหมือนตอนโอนเงินผิดคราวที่แล้วเท่าไร คงเพราะคราวนี้ถึงโอนผิดไปจริงแต่ตัวเองก็ถือว่าได้ประโยชน์จากเงินนั้นก็ได้มั้ง

               “เพิ่งรู้ตัวเรอะ เจ้าน่ะใช้เงินค่ายไปมากกว่าเก้าร้อยเหรียญเสียอีกคุณดัฟ!”

               นี่แหล่ะคือความจริงที่เถียงไม่ออก… เอาเป็นว่าเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า

               “เออใช่ เดือนหน้ามีอีสเตอร์ ที่ค่ายมีฉลองไหมครับ?” ดีนถาม

               “อีสเตอร์ เทศกาลของชาวคริสต์สินะ ส่วนใหญ่ก็ไม่ แต่ถ้าเจ้าจะจัดกิจกรรมข้าก็ไม่ถือ” คุณดียักคิ้ว

               “ไหงมองผมแบบนั้นล่ะ นี่กลายเป็นบ้านโพไซดอนเป็นนักจัดกิจกรรมมือหนึ่งไปแล้วเหรอ?”

               “จะว่างั้นก็ถูก เจ้าจัดงานบ่อยจนข้านึกสงสัยว่าเจ้าเกิดผิดพ่อหรือเปล่า แต่ช่างเถอะ” ไดโอนีซุสโบกมือปัดไปมา “ถ้าสนใจจะสร้างกิจกรรมอีกก็บอก เด็ก ๆ น่ะชอบงานรื่นเริงกันอยู่แล้ว”

               “เอาเข้าจริงผมก็คิดอยู่ ตอนเด็ก ๆ เคยไปฟาร์มของญาติที่ริโอแกรนด์วัลเล่ย์ช่วงอีสเตอร์ มีเกมตามล่าหาไข่อีสเตอร์กับเด็กในหมู่บ้านด้วย จำได้ว่าเป็นความทรงจำที่โคตรสนุก ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากให้น้อง ๆ ในค่ายได้สัมผัสประสบการณ์นั้นกันครับ” ดีนยิ้มตอบ

               เมื่อหลับตาลงเขาเห็นภาพตัวเองเป็นเด็กน้อยพยายามหาไข่อีสเตอร์ตามซอกมุมต่าง ๆ ของสวนส้มอย่างเอาเป็นเอาตาย ถึงแม้ว่าจะไม่ใช้ผู้ชนะเลิศแต่เขาก็สนุกมาก แล้วก็ได้ทำความรู้จักกับเด็ก ๆ ในหมู่บ้านหลายคน

               “ถ้างั้นก็เอาเลยสิ รออะไรอยู่!”

               คุณดียื่นกระดาษขอลงทะเบียนกิจกรรมมาที่ตรงหน้าของดีน เล่นเอาชายหนุ่มครึ่งเทพหัวเราะกับความรีบร้อนของเทพเจ้า

               “เอาก็เอา ไอ้ผมมันก็เป็นคนยุขึ้นซะด้วย พูดตรง ๆ เลยนะ จู่ ๆ ก็มีไอเดียผุดขึ้นมาในหัวเยอะแยะซะงั้น ดีที่คุณส่งกระดาษมาให้ผมเขียนไอเดียก่อนจะลืมไป”

               “แน่นอนล่ะ ข้าน่ะเป็นที่ปรึกษามานาน เรื่องแค่นี้ทำไมจะอ่านสีหน้าเจ้าไม่ออก เอ้า นี่ปากกา รีบเขียนไอเดียของเจ้าลงไปเสียสิ!”

               “ได้ครับ ถ้างั้นก็…”

               บุตรแห่งโพไซดอนรับปากกามา จากนั้นเขาก็จรดปลายน้ำหมึกเขียนร่างกิจกรรมจากไอเดียที่ที่พรั่งพรูจากในหัวออกมาเป็นตัวหนังสือ เพียงไม่นานแบบฟอร์มที่ว่างเปล่าก็เต็มไปด้วยกฏกติกาของเกมที่เขาได้รังสรรค์ขึ้น

               “เสร็จแล้วครับ คุณดีว่าไง ลองอ่านดู”

               “ไหนข้าขอดูสิ”

               เทพเจ้ารับแบบฟอร์มกิจกรรมมากวาดสายตาอย่างรวดเร็ว นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่ที่ปรึกษาค่ายได้รับแบบฟอร์มเซ็นลายเซ็นสดไม่ใช่ลายมือดิจิตัลที่เด็กหญิงบ้านโพไซดอนเอามาส่ง จากนั้นเขาก็ประทับตราอนุมัติลงไป

               “กิจกรรมของเจ้าผ่าน ดำเนินการได้เลย ส่วนของรางวัลเพิ่มเติมข้าจะส่งเรื่องไปขออนุมัติจากสภาโอลิมปัสอีกทีนึง”

               “โอ้โห อนุมัติไวมาก เร็วกว่าอนุมัติเงินผ่อนซะอีก ผมเริ่มได้เลยสินะ คงต้องขอใช้อุปกรณ์เยอะหน่อย บางทีไข่พวกนี้คงต้องไปขอมาจากในครัว…”

               “ถ้าขาดตกบกพร่องอะไรก็มาบอกข้าได้ล่ะ บางทีในคลังของเล่นของข้าอาจมีอุปกรณ์ให้เจ้าได้ยืม” ไดโอนีซุสยิ้ม

               “ได้ครับ ถึงตอนนั้นคงต้องรบกวน งั้นผมลองไปเตรียมงานก่อน ธุระที่จะคุยกับคุณวันนี้ก็น่าจะไม่มีแล้วด้วย”

               ซึ่งความจริงธุระที่ว่ามีแค่เอาของฝากมาให้ ไม่คิดเลยว่าจะลามไปถึงการบริจาคเงินแล้วก็ขออนุมัติกิจกรรมภายในค่าย

               “ไว้ว่าง ๆ ผมจะมาคุยเล่นด้วยใหม่ บายครับคุณดี”

               ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นจากโซฟา ค้อมศีรษะน้อย ๆ ให้ที่ปรึกษาค่ายก่อนจะเดินออกไปที่ประตูประดับหัวเสือดาว

               “กลับดี ๆ ล่ะ ไม่ไปส่งนะ”

               เทพเจ้าประจำค่ายกล่าวไล่หลัง ดีนได้แต่ตอบกลับด้วยรอยยิ้มเผล่

               หลังออกจากห้องทำงานของคุณดี ดีนก็เคาะประตูห้องทำงานของคุณไครอนเป็นรายต่อไป แต่ไร้เสียงตอบกลับ บางทีผู้อำนวยการอาจจะไปรับประทานมื้อเที่ยงอยู่ ดีนไหวไหล่น้อย ๆ การจะมาเจอคุณไครอนน่ะเมื่อไรก็ได้ ยังไงของฝากที่ซื้อมาก็ไม่เน่าอยู่แล้ว

               ถ้างั้นสถานที่ต่อไปที่ไปเยือนก็คือสถานพยาบาล งานตัดแว่นใหม่ต้องมา เสียดายที่คราวนี้ไม่มีกรอบแว่นหรู ๆ ให้เลือก ไม่งั้นว่าจะเลือกกรอบแว่นแบรนด์ลาคอสเสียหน่อยเชียว…

มอบ [เสื้อฮาวาย] ให้ [ไดโอนีซุส]

+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [กุหลาบสีน้ำเงินทอง]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

โบนัสจากกลุ่มสมาชิก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสความโปรดปราน+15

บริจาคเงินค่าซ่อมค่ายจากเหตุไฟกรีก 1,000 ดอลลาร์

Laura HEROES

 ห้องทำงานคุณดี

หลังไปบูชาเทพที่เตา ตอนนี้ก็เเวะมาหาคนนี้ก่อน ให้คนอื่นคนนี้ก็สำคัญมากๆ ไม่เเพ้ใครเลยหละ

ลอร์ร่าถือถุงผ้าใบเดิมเอาไว้แน่น แต่คราวนี้ภายในบรรจุขวดไวน์แก้วใส 2 ขวด 

“ คุณดีอยู่มั้ยค้า~ ” เสียงใสหวานดังขึ้นพร้อมจังหวะเคาะประตูที่ไม่ได้รอคำตอบก่อนจะเปิดเข้าไปอย่างมั่นใจ เพราะคิดว่าพ่อน่าจะอยู่นะ

โต๊ะที่เต็มไปด้วยกองเอกสารแปลก ๆ และลูกเต๋าเกมบอร์ด เขาใส่เสื้อฮาวายลายองุ่นสีม่วง ปลายผ้าคลุมพาดอยู่บนไหล่หนึ่งข้าง และถือแก้วไวน์อยู่ในมือ แต่นั้นเเก้วปล่าวชัดๆ ไม่มีคนเไวน์มาเสริฟหละสิ

“ โอ้ยยยยยย~ เจ้าลูกคนนี้ ว่ายังไง มีอะไรหละ เข้ามาสิเข้ามา ” เขาโวยขึ้นเล็กน้อย แต่พอเห็นลูกสาวของตัวเอง ยิ้มกว้างของเขาทำให้อบอุ่น

เธอไม่รอช้า  ลอร์ร่าเดินเข้าไปวางไวน์สองขวดลงบนโต๊ะ

“ เพื่อเทพแห่งไวน์ ผู้งดงาม ผู้สง่างาม และผู้น่ารักที่สุดในจักรวาล ” เธอพูดพลางยักคิ้ว ทำหน้าทะเล้น ปกติให้เฉยๆ หละไม่ค่อยพูดแบบนี้หรอก สีหน้าผู้รับไวน์ไปดูมีความสุขอย่างมาก

“ ของบูชาหรอ... เอาไวน์ให้พ่อแบบนี้เพื่อมาขออะไรอีกแล้วล่ะสิ ” เขาพูดพลางหยิบขวดมาพลิกดูพลางเปิดจุกทีละขวด แล้วรินลงแก้วตัวเองแบบไม่ลังเล เเละเเน่นอนไม่แบ่งใครด้วย

" ไม่ได้มาขอ แต่เเค่มาบอก จะบอกว่าจะไปทำภารกิจ " เธอนั่งลงเเละเมื่อพูดจบ

" เมื่อไร " เสียงนั้นจากทีเเรกที่ดูมีความสุข มันนิ่งไปชั่วขณะ

" เร็วๆ นี้ 2-3 วันนี้หละ " เธอพูดก่อนจะลุกไปกอดผู้เป็นพ่อ

" พ่อว่าหนูจะทำได้มั้ย " เธอที่ดูไม่มั่นใจเท่าไรนักกับเรื่องนี้ 

" ได้สิ ทำได้อยู่แล้ว " มือวางแก้วไวน์ที่โต๊ะจับมือลูกสาวตนเองลูบหัวเธอเบาๆด้วยความเอ็นดู

" ทำไมครั้งนี้ถึงไม่มั่นใจกัน ปกติใครก็ห้ามความุทะลุนี้ม่ได้หนิ " อีกฝ่ายถามขึ้นมา 

" หนูแค่ว่ามันยาก....มันน่าจะต้องไปไกลอันตรายก็เยอะ " เธอสีหน้าเเบบถอดสีเบาๆ 

" ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้พ่ออยู่ข้างเจ้า ไปเถอะ ยังไงเจ้าก็ทำได้ " เขาพยักหน้าให้บุตรสาวที่ดูไม่มั่นใจนั้น

" เเล้วนี้จะไปกับใคร คิดไว้หรือยัง " เหมือนคำถามนี้จะชงเข้มมากนะ พ่อนู้ใจจริงๆ

" หนู.... นูอยากไปกับพี่เลเวอเรทท์ " เธอพูดเสียงเบาช่วงชื่อของเขา

" เลเวอเรทท์ บุตรแอริส?? " อีกฝ่ายถาม มองหน้าลูกสาวตัวเอง 

เธอเองก็ไม่ด้ตอบอะไรได้แต่พยักหน้าเบาๆ แบบใช่เเล้ว ใช่ค่ะ

" เห้ออออ " เสียงถอนหายใจออกมา " มุ่งมั่นจริงๆ " เขานั้นยิ้มออกมา

" แล้วนี้ เจ้าชวนเขาหรือยัง " เขาถามต่อ 

เเต่ตอนนี้เธอก็สายหัวไปมา " ยัง .... ยังเลย ว่าจะมาบอกพ่อก่อน " เด็กสาวตอบเสียงเบาๆ

" เขาไม่ปฎิเสธหรอก " เเม้ผู้เป็นพ่อจะไม่รู้ เเต่ก็ตอบให้กำลังใจลูกสาวตนเอง

" หนูรักพ่อจัง ขอบคุณนะคะ " เธออมยิ้มออกมา

ก่อนเธอจะกลับมานั่งดีๆ แต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ เหมือนจะมีเเขกมานะ

" ก๊อก ก๊อก ก๊อก ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ประตูจะค่อย ๆ เปิดออก

“ คุณดีครับ ผมมา..... ” เสียงนั้นพูดขึ้นก่อนจะหยุดลง

เจ้าของเสียงทุ้มนุ่มๆ นั้นคือเลเวอเรทท์ ลูกชายแอรีส ที่กำลังพูดถึงกันำปเมื่อครู่นั้นหละ ตอนนี้เขามาแบบตัวเป็นๆเลย พร้อมกับสายตาที่มองตรงมาทางลอร์ร่าทันทีที่เห็นเธอนั่งอยู่

" สะ สวัสดีค่ะ พี่เลเวอเรทท์ " เสียงกะตุกะตักชัดเจนของเด็กสาวหันมองหน้าพ่อ อย่าเชียวนะ อย่าได้พูดออกมานะเรื่องก่อนหน้านี้ เด็กสาวจ้องหน้าผู้เป็นพ่อตาเป็นมันเลย แบบว่าโป๊ะแล้วสิ้นเเล้ว พ่อรู้แล้ว

" สวัสดีครับ ผมไม่ทันดู คุณดีมีเเขก "

ตอนนี้ทางคุณดีเองก็มองหนุ่มตรงหน้าสลับกับลูกสาวของตัวเอง แล้วหัวเราะเบาๆ เหมือนมีอะไร

“ ไม่ต้องพิธีมากเจ้าหนุ่ม … มาก็ดีเลย กำลังมีเรื่องจะบอกพอดีเลย แล้วเเขกคนนี้ก็ไม่จำเป็นมากหรอก ลูกสาวเราเองไม่ต้องคิดมาก "

สีหน้าของเด็กสาวแบบว่า อย่านะพ่อ อย่า!!! เพราะเห็นท่าทางการพูดของพ่อแล้วแบบว่า ไม่ต้องบอกก็ได้ ช่วยลูกเต็มๆเลยหนิ

“ เมื่อกี้เจ้าร่ามันมาเล่าให้ฉันฟังเรื่องภารกิจ เห็นบอกจะไปชวน จะไปหรือเปล่า ” เเน่นอนว่าชงเข้มมากเลย เด็กสาวเบิกตาโตหันมองพ่อ ยิ้มแห้งเลย

" ครับ ภารกิจที่ว่า... คิดอะไรหรอ " อีกฝ่ายไม่ได้บอกว่าจะไปแต่เขาถามก่อนว่ายังไง

" สะ... ศึก ....ศึกชิงตรีศูลค่ะ " เสียงตอบสั่น

" ผมไม่แน่ใจเท่าไร ยังไงวันจะออกเดินทางบอกผมอีกครั้งได้มั้ยครับ " เขาเดินมานั่งที่โซฟายาวของคุณดี เเถวๆที่ลอร์ร่านั่งนั้นหละ

" แต่ว่า.... " อีกฝ่ายหันมองคุณดี 

" อ๋อๆๆ เอ๋อออ งันร่าไปก่อนดีกว่าค่ะ คุยกันไปตามสบายนะคะ ไม่กวนเเล้ว ยังไงก็ร่าจะไปคุยเรื่องนี้อีกทีนะคะ " เธอที่แบบมองเเล้วว่าเขาอาจจะอยากพูดอะไรกับพ่อนั้นหละ ไปดีกว่าหนีก่อน

" เอา้....แล้วนี้จะไปแล้วหรอ " คุณดีถามขึ้น เมื่อเห็นลูกตนเองวิ่งหนีไป

แล้วจะอยู่ทำไมก่อนอยู่ให้เขาล้ออีกหรือไงเล่า เด็กสาวที่อยู่ไม่ได้แล้ว ต้องหนีก่อน 

" ให้พ่อคุณธุระก่อนไง แล้วนี้ๆ อันนี้หนูให้อีกขวดนะพ่อนะ เอาร่มไปด้วย ตอนนี้อากาศมันร้อน สวัสดีค่ะ พี่เวเลอเรทท์ ไปก่อนนะพ่อ สวัสดีค้าาา " เเน่นอนว่าวางของ ร่มไว้ด้วยแล้วก็วิ่งหนีไปเลย

" ครับ ค่อยๆเดินเดี๋ยวล้ม " อีกฝ่ายเห็นท่าทางวิ่งหนี แล้วหน้าเเดงๆของเด็กสาวก็ถึงกับต้องเตือน

" ขอบคุณมากๆเลยนะคะ แล้วพ่อก็อย่ากินเยอะหละ เเบ่งๆ กินนะ เข้าใจมั้ย " เธอทิ้งเสียสุดท้ายก่อนจะวิ่งออกไป เหลือในห้องคือเวเลอร์กับผู้เป็นพ่อนั่งคุยธุรกะกันไปก่อน

" อย่าไปถือสามันเลย เด็กคนนี้มันเเบบนี้หละ " คุณดีพูดขึ้น เทไวน์ใส่แก้ว

" แล้วเรามีเรื่องอะไรหละ มาถึงนี่เลย " คุณดีถามและเริ่มเปิดบทสนทนากันไป

ส่วนสาวเจ้าหรอ วิ่งหนีออกไปแล้วไม่ได้ฟังหรอกนะ ใจคือเต้นเเรงมากทพลุไปแล้วมั้งเนี้ย!!

ส่วนของคุณดี

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Laura

ของที่ถวาย: ร่ม 1 / ไวน์ 3 ขวด

เทพที่ถวายของ: ไดโอนีซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: ในโรลเลยงับ

.

ข้า ลอร์ร่า แทนเนอร์ ขอถวายศรัทธาแก่เหล่าเทพ แก่เเทพไดโอนีซุส เทพเจ้าที่มีชีวิตชีวา และมองโลกในแง่ดี

จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 2000

.

หมายเหตุเพิ่มเติม HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

.

ส่วนของเลเวอร์ 

ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC จะได้รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น+10 (ผ้าคลุม)

 ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ 

 จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)

Laura HEROES

ห้องทำงานคุณดี

เสียงล้อแท็กซี่สามพี่น้องสีเทาเอี๊ยดดังเบรกจอดหน้าทางเข้าค่ายฮาล์ฟบลัด ในรถนั้นมีลอร์ร่าและ เจโรมที่อยู่ นี้ไม่นับคนขับรถ สุดหวาดเสียวเหมือนตัวจะหลุดออกจากรถกลางทางเลยอย่างไงอย่างนั้น

เจโรมลุกขึ้นเปิดประตูฝั่งเธอ มือหนาวางบนขอบหลังคารถเหมือนคอยกันไว้ไม่ให้เธอชนหัวตอนก้าวลงมา เมื่อลงมาแล้ว ลอร์ร่าก็ยิ้มๆ หันมองๆ ก่อนเขาจะยกมือขึ้นขยี้ผมเธอเบาๆ เหมือนเป็นเชิงล้อ

“ ถ้ากลับมาแล้ว พี่มีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วย ”

คำพูดนั้นทำให้ลอร์ร่าหันมอง " เรื่องสำคัญ คือเรื่องอะไรคะ " เธอเเกล้งถาม ก่อนเสียงหนึ่งจะตะโกนดังมาจากมุม

“ดูซิ ใครแต่งตัวสวยออกไปเที่ยว มานี้มา มาหาพ่อหน่อย ” เสียงคุณดี ที่ยืนพิงกำแพงมาอย่างใจจดจ่อ เจโรมเองก็ยกมือขึ้นก่อนจะโบกมือลาเบาๆ

" ไปหาคุณพ่อก่อนนะ เรื่องนั้นไว้ค่อยคุยกันนะ ดูแลตัวเองดีๆ นะครับ " เจโรมที่หันไปโค้งให้ทางคุณดีด้วย แล้วก็บอกกับลอร์ร่าเบาๆ

ส่วนลอร์ร่าเองก็ยิ้มแห้งๆ " ค่ะ ร่าสัญญา ....ก็งันไว้เจอกันนะคะ " เธอทิ้งท้าย โบกมือลาอีกฝ่าย 

ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาผู้เป็นพ่อด้วยความเร็ว เสียงรองเท้าส้นเล็กกระทบพื้นลานทางเข้าค่ายเป็นจังหวะเบาๆ ขณะร่างเล็กก้าวตรงไปหาพ่อที่ยืนพิงกำแพงอยู่

ลอร์ร่าเงยหน้ามองเขา ยกมุมปากนิดๆ แล้วยกนิ้วชี้ขึ้นส่ายไปมาเบาๆ เป็นเชิงเตือนว่า “ อย่าเพิ่งพูดอะไรนะ” ท่าทางของเธอเรียกเสียงหัวเราะแผ่วๆ จากคุณดีได้ทันที

ชายหนุ่มในชุดสูทสีม่วงเอียงหัวเล็กน้อย มองเธอที่เดินมาหาพร้อมสายตาขำๆ

เด็กสาวยื่นมือไปคว้าแขนพ่อไว้ กอดไว้แน่นแล้วเริ่มลากเขาไปทางห้องทำงานโดยไม่พูดอะไรทั้งสิ้น

" เรากลับไปคุยที่ห้องนะ พ่อนะ อย่าพึ่งนะ "

“ เดี๋ยวๆ อะไรล่ะเนี่ย… ยังไม่พูดอะไรเลย เดินช้าๆ เดี๋ยวล้ม ”

เสียงทุ้มต่ำของพ่อดังอยู่ข้างหูเธอไม่ขาด แต่ทางคุณดีเองก็ยอมเดินตามแรงลากของลูกสาวโดยไม่ขัดขืนใดๆ ลอร์ร่ากอดแขนพ่อแน่นเหมือนเด็กๆ เร่งฝีเท้าเร็วขึ้นเพราะไม่อยากให้ใครมาได้ยินบทสนทนาต่อจากนี้ เพราะเธอไม่รู้ว่าพ่อตัวเองจะล้ออะไรอีก เดี๋ยวล้อผิดล้อถูกนี้ทำยังไงเล่า

เมื่อเข้าไปในห้องทำงานคุณดี ลอร์ร่ารีบปล่อยแขนพ่อ พ่นลมเบาๆ แล้วหมุนตัวหันกลับมามองเขาด้วยดวงตากลมโตสั่นระริกเล็กน้อย

“ หนูไม่ได้จะปิดบังเรื่องนี้นะ เเต่มันไม่มีอะไรจริงๆ ” เธอรีบอธิบายก่อนเขาจะซักเธอ

" ก็ยังไม่ว่าอะไร " เขาพูด พร้อมทั้งหัวเราะชอบใจท่าทางของบุตรสาวตัวเอง ก่อนเดินไปหยิบกล่องไม้เล็กๆ บนชั้นออกมา แล้วหันกลับมาหาลอร์ร่า

“ เอ้า ..... นี่ พ่อยกให้ ”

เขาวางกล่องลงบนโต๊ะ ผลักมันไปตรงหน้าเธออย่างง่ายๆ แต่ในน้ำเสียงยังแฝงความล้อเลียนนิดๆ

“ แต่เรื่องเจโรมเมื่อกี้…นี่มันน่าสนใจจริงๆ มันยังไงกันนะ ” 

และก็ไม่แล้ว เหมือนว่าผู้เป็นพ่อจะไม่วายกับเรื่องนี้แน่นอน ลอร์ร่าสะดุ้งนิดๆ เมื่อได้ยินชื่อเขาในน้ำเสียงพ่อ ร่างเล็กรีบยกมือปิดหน้า

" ระ เรื่อง....เรื่องเมื่อกี้อะไร ไม่มีๆ พ่อคิดมากไปเอง เเต่อันนี้อะไรน้า " แน่นนอว่ามีคนรีบเปลี่ยนเรื่องก่อน เเถมเสียงเเอบสูงๆด้วยนะ

“ ตราประทับของบ้าน สำหรับที่ปรึกษาบ้าน ”

เขาเท้าแขนบนโต๊ะโน้มตัวมองเธอที่เป็นลูกสาวอย่างจริงจัง

“ ตั้งแต่วันนี้ไป…พ่อจะยกให้ลูกดูแลต่อ ”

คำพูดนั้นทำให้ลอร์ร่าเบิกตากว้างเล็กน้อย มองพ่อสลับกับกล่องในมือ มือเล็กค่อยๆ ยกฝาเปิดออก ภายในกล่องบุผ้ากำมะหยี่สีม่วงเข้มวางตราประทับเล็กๆ สีทองอร่ามอยู่ รูปองุ่นพันเถาเลื้อยล้อมตัวตราเอาไว้

" พ่อแน่ใจนะ " เธอทวนเพราะจริงๆสิ่งนี้อาจจะต้องอยู่ในมือทิฟฟานี่ด้วยซ้ำ

" แน่ใจ " เขาตอบเสียงเข้ม เธอเองก็พยักหน้าเบาๆ แบบว่าก็ต้องรับตามนั้นหละ ก่อนจะยิ้มๆ

" งันก็ได้ขอบคุณนะคะ หนูจะพยายาม " เธอยกมันมาโยกไปมา แต่ก่อนจะออกจากห้อ เธอก็หยิบเอาไวน์มาส่งให้ผู้เป็นพ่อ

" ส่วนอันอันนี้หนูให้ 1 ขวด " เธอยักคิ้วให้เบาๆ " เป็นของขวัญ ถือว่าฉลอง " เธอยิ้มออกมาเบาๆ หลังจากนั้นก็หยุดและ พูดเบาๆ " มันจะหมดแล้วนะพ่อกินเบาๆ หน่อย " เธอทิ้งท้ายเเบบถอนหายใจออกมา แล้วก็ยิ้ม

" รู้แล้วหนา " เขาที่ไม่ได้สนใจลกสาวแล้วเเต่เดินไปหาขวดไวน์นั้นเเล้วกระดกมันเเทน นี้ลูกก็ดูจะมีประโยชน์เท่านี้หละนะ

ก่อนทางคุณดีจะทิ้งท้ายไว้ " เดินทางปลอดภัย ดูแลตัวเองดีๆหละ " เขากล่าวเพราะรู้ว่าลูกของตนจะออกเดินทางในเร็ววันแล้ว

---

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Laura Tanner

ของที่ถวาย: ไวน์ 1 ขวด

เทพที่ถวายของ: ไดโอนิซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (คุยไปแน้ว)

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

.

[NPC-03] เจโรม ปาร์ค ซึงยอน

ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC จะได้รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น+10

(ผ้าคลุม)

 ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ 

 จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)

ปล.มารับตราที่ปรึกษาบ้าน

Nanette BELIEVER

Nanette Leblanc

ห้องทำงานคุณดี

นาแนตต์ยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานคุณดีด้วยใจตึกตัก เด็กสาวกล้า ๆ กลัว ๆ ไม่ยอมยกมือเคาะประตูห้องทำงานเสียทีจนคนที่เดินผ่านไปมาส่งสายตางุนงงมาให้ สุดท้ายเด็กสาวจากบลัวส์ก็สูดลมหายใจลึก ๆ เข้าปอด ก่อนจะยกมือเคาะบานประตูแล้วเปิดมันเข้าไปเมื่อได้รับอนุญาต

“สวัสดีค่ะคุณดี คือหนูมาขอรับรางวัลช่วยจัดงานวันเกิดค่ะ”

เพราะเมื่อวานก่อนวุ่นหัวหมุนจัดงาน เมื่อวานนาแนตต์ก็เลยหลับเป็นตายเรียกได้ว่าแม้แต่คนที่ช่วยจัดงานเองอย่างเธอยังลืมไปเข้าร่วมงานเลย ส่วนวันนี้ทันทีที่ตื่นขึ้นก็รีบมาหาคุณดีที่ห้องทำงาน เพราะจำได้ว่ายังไม่ได้ขอรับรางวัลเลยแม้แต่อย่างเดียว

“แหะ ยังรับได้อยู่ไหมนะคะ”

รับรางวัลงานช่วยงานเลี้ยงวันเกิด (12/07)

+15 EXP, +5 ดรักม่า, +15 ความสนิทสนมจากคุณดี, +15 ความสนิทสนมกับเจ้าของวันเกิด (เลเวอเรทท์ และแอนนาเบ็ธ

bettyleg

Laura HEROES

  ห้องทำงานคุณดี

ร่างเล็กในชุดฝึกมอมแมมหน่อยๆ ผมปรกหน้าเล็กน้อยจากความเหนื่อย หลังเสร็จฝึกวันนี้ลอร์ร่าก็เดินตรงมาห้องทำงานพ่อโดยไม่แวะที่ไหน มือยังคงกำกล่องยาเล็กๆ สำหรับเตรียมมาทำแผลด้วย

เธอเคาะประตูเบาๆ สองที ก่อนจะค่อยๆ แง้มเปิดเข้าไป

“ พ่ออออออ หนูมา.... อุ้ยย ” ท่าทางและบรรยากาศในห้องดูตึงเครียดมาก เหมือนเจโรมเองก็จะโดนคุณดีสอบสวนด้วยเช่นกัน

“ จะทำอีก... นั้นไง มาพอดีเลย จังหวะพอดีจริงๆ ” ผู้เป็นพ่อหันมาชี้ลอร์ร่าด้วย เขาโบกมือเบาๆเรียกลูกสาวตนเองเข้ามา

" ทำไมกันหรอ พ่อเรียกพี่มาทำไม " เธอเดินไปนั่งข้างๆ เจโรมมองหน้าอีกฝ่าย สลับกับหน้าผู้เป็นพ่อ

" เรื่องวันนั้นที่คนคุยกันในโรงอาบน้ำไง " เจโรมหันกระซิบ

ลอร์ร่าพยักหน้าเบาๆ แบบอ๋อเรื่องนี้ แต่ทางคุณดี ขมัดคิ้วใหญ่เลยทีนี้ โรงอาบน้ำอะไรก่อน!! เมื่อเห็นท่าทางไม่ดีแล้วริมฝีปากเล็กของลอร์ร่าเม้มแน่นเล็กน้อยก่อนแอบชำเลืองมองสีหน้าพ่อที่ตอนนี้ขมวดคิ้วจนแน่น แววตาคมจับจ้องเธอกับเจโรมสลับไปมา

“ โรงอาบน้ำ…เหรอ? โรงอาบน้ำอะไรกัน มันยังมีอีกหรอ ที่พ่อไม่รู้ ”

เสียงทุ้มต่ำของบิดาตัวเองเอ่ยช้าๆ พร้อมยกคิ้วสูงขึ้นหนึ่งข้าง สีหน้าตอนนี้เต็มไปด้วยคำถาม และ…จับผิด

ลอร์ร่ากลืนน้ำลายเฮือก รู้สึกเหมือนเหงื่อแตกพลั่กๆ แต่ก็พยายามฝืนยิ้มบางๆ แล้วส่ายหน้ารัว

“ไม่.... ไม่ค่ะพ่อ ไม่มี มันไม่มีอะไรจริงๆ โรงอาบน้ำอะไร พี่เจโรม พี่ออกไปก่อนนะ ” เธอพูดทันที หันไปยิ้มๆ กับเขาหนึ่งรอบ

มือเล็กแอบขยับข้างตัวแล้วล้วงหยิบนาฬิกาสปอร์ตเรือนเดิมของเจโรมที่เธอแอบหยิบติดมือมาไว้แน่น ก่อนจะเอื้อมมือไปวางใส่มือใหญ่ของเขาแบบเนียนๆ ที่แปลว่าต่อหน้าต่อตาคุณดีเลย

ก่อนคนตัวเล็กจะลุกขึ้นเดินตรงไปหาคุณดี มือเล็กโบกเบาๆ ไล่เขาออกไป ขณะที่ยังฝืนส่งยิ้มหวานให้พ่อแบบเด็กดี

" นี้ๆ พ่อๆ ดูนี้สิ " เธอหันไปหยิบไวน์ออกมาทันที ดีนะ ที่แบบว่ามีติดมาด้วย ไม่งันเหนื่อยแน่นอน

ส่วนทางเจโรมมองเธอเงียบๆ นิดหนึ่ง เหมือนจะกลั้นขำไว้ แต่สุดท้ายก็แค่ลุกขึ้น ยกมุมปากนิดๆ แล้วเดินออกไปจากห้องเงียบๆ 

ลอร์ร่ามองตามแวบเดียวก่อนรีบหันกลับมา เดินไปหาพ่อแล้วนั่งลงข้างๆ ยิ้มแหยๆ เหมือนลูกสาวตัวดีที่รู้ว่าต้องโดนบ่นอีกแน่ 

" ไม่ต้องมาเอาใจพ่อด้วยเรื่องแบบนี้เลย ลอร์ร่า พูดมาให้หมด " เสียงของผู้เป็นพ่อกล่าวขึ้น ท่าทางเขาดูจะหนักใจกับลูกสาวที่ซนเหลือเกินของเขามากๆ

ลอร์ร่านั่งตัวตรง ขยับกล่องยาไปวางบนโต๊ะแล้วดันไวน์เข้าไปใกล้ๆ พ่อ มือเล็กเผลอเขย่าแขนพ่อเบาๆ พลางยิ้มแหยๆ แบบเด็กซนที่รู้ว่าทำผิด

“ มันไม่มีอะไรจริงๆ แต่วันนี้หนูไม่ได้จะมาให้พ่อบ่นแบบนี้นะ ”

เสียงใสของเด็กน้อยเอ่ยขึ้นเบาๆ ดวงตากลมโตมองไวน์บนโต๊ะแล้วเบือนมาสบตาพ่อด้วยความจริงจัง

" วันนี้หนูแค่…จะมาลาพ่อชั่วคราว”

มือเล็กกำชายกระโปรงแน่นเล็กน้อยก่อนเงยหน้ามองพ่ออีกครั้ง รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าขณะพูดต่อ

“ พรุ่งนี้หนูต้องออกเดินทางไปทำภารกิจแล้วนะ แต่ๆ... หนูจะกลับมา เเน่นอน !!...แล้วก็กลับมาให้พ่อบ่นอีกนะ… ”

คุณดีที่นั่งนิ่งไปสักพัก ถอนหายใจยาว กอดอกพิงพนักเก้าอี้พลางส่ายหน้าเบาๆ ท่าทีเหนื่อยใจกับความหัวดื้อ ของคนตรงหน้า

" งันก็เดินทางปลอดภัย " เขาไม่ได้พูดอะไรมาก ได้แต่อวยพรลูกสาวไป

" นี้ๆ หนูเอาไวน์มาให้พ่อด้วยนะ หนูรู้ว่าพ่อชอบมัน " เธอเดินไปหยิบแก้วมาเทให้เขา

" เออหน่า เดี๋ยวค่อยกิน " นี้อาจจะเป็นครั้งแรกที่คุณดีไม่กินไวน์จนหมดขวดก่อนที่ลอร์ร่าจะเดินออกจากห้อง

" ทำไม...วันนี้มาแปลก " เธอมองเขาแล้วทำหน้างงงง ก่อนจะกอดผู้เป็นพ่อไปหนึ่งรอบ

" ไม่ต้องมาทำบทซึ้ง " คุณดีพูดขึ้นแต่เขาก็ม่ได้พลักหรือไม่กอดตอบลูกสาวแต่อย่างใด

เวลาผ่านไปพักใหญ่ๆ สองพ่อลูกที่หัวเราะชอบใจ จริงๆคุณดีเองก็ไม่ได้โกรธหรืออะไรหรอก เพียงแค่เขาอยากรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไร เขาอยากให้ลูกตัวเองมาบอกมากกว่าได้อ่านข่าวอะไรบ้าๆ จากเฮอร์มีสนั้นมากกว่า

---

[แบบฟอร์มถวายของ]

ชื่อของคุณ: Laura Tanner

ของที่ถวาย: ไวน์ 1 ขวด

เทพที่ถวายของ: ไดโอนิซุส

คำพูดที่อยากคุยกับเทพ: (คุยไปแน้ว สีม่วงๆ)

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

เจโรม ปาร์ค ซึงยอน

มอบนาฬิกาสปอร์ต 1 อัน - ให้  [NPC-03] เจโรม ปาร์ค ซึงยอน

ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น +10 (ผ้าคลุม)

ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)

เดมี่ก็อตจะได้รับโบนัสความสัมพันธ์ +5

Nymeria HEROES

26-07-2025 10.00 AM

I want to be your everything little darling

หลังจากทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจไปกับการฝึกฝนอย่างไม่หยุดหย่อนมาหลายวันติด วันนี้จึงเป็นวันที่ถูกประกาศให้เป็น “วันหยุด” อย่างไม่เป็นทางการด้วยตัวเอง มันไม่ใช่การหยุดเพื่อพักผ่อน แต่เป็นการหยุดเพื่อเรียบเรียงความคิดและปรับจูนสภาพจิตใจให้พร้อมรับกับทุกสิ่ง

ร่างอรชรนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงในห้องส่วนตัว ปล่อยให้ร่างกายได้ซึมซับความสบายที่หาได้ยากยิ่ง ในมือคือโทรศัพท์สัมฤทธิ์สวรรค์ที่กำลังเปิดแอปพลิเคชันเนคทาร์ทิ้งไว้ ปลายนิ้วไล้ไปบนหน้าจออย่างเกียจคร้าน เลื่อนผ่านกระแสธารแห่งชีวิตของเหล่าเดมิก็อดที่ยังคงดำเนินต่อไปราวกับว่าโลกไม่ได้กำลังจะถึงจุดจบ

ฟีดข่าวเต็มไปด้วยเรื่องราวหลากหลาย แอนนาเบ็ธ เชส โพสต์บทความเชิงลึกเกี่ยวกับการปรับโครงสร้างสถาปัตยกรรมของวิหารบนโอลิมปัส แต่ตัวอักษรภาษาอังกฤษที่เรียงรายอยู่นั้นกลับเต้นระบำและสลายกลายเป็นสัญลักษณ์กรีกโบราณที่อ่านไม่เป็นคำในสายตาของธิดาแห่งเฮคาที มีเพียงคำว่า ‘Σοφία’ (โซเฟีย - ปัญญา) และ ‘Τάξις’ (ทักซิส - ระเบียบ) ที่พอจะจับใจความได้ลางๆ แลร์รี่ เด็กหนุ่มจากค่ายจูปิเตอร์จัดกิจกรรมท้าทายให้รุ่นน้องเขียนบันทึกการเดินทางให้ครบสามสิบหน้าเพื่อแลกกับรางวัลใหญ่จากเขา ไนมีเรียไถต่อไปเรื่อยๆ พบว่าสังคมเดมิก็อดกว้างกว่าที่เคยรู้

“ดูพวกเขาสิ” สตรีในชุดร่างโปร่งใสปรากฏกายขึ้นข้างเตียง ดวงตาเย็นยะเยือกของวิญญาณกวาดมองหน้าจอด้วยความสมเพช “คนหนึ่งกำลังหมกมุ่นอยู่กับแปลนบ้าน อีกคนก็กำลังจัดประกวดเรียงความ ในขณะที่เธอกำลังจะต้องไปหยุดยั้งหายนะระดับจักรวาล ช่างเป็นภาพที่น่าขันเสียนี่กระไร”

เจ้าของรอยยิ้มงามไม่ได้ตอบอะไร ทำเพียงแค่เลื่อนหน้าจอต่อไป วิถีชีวิตของเดมิก็อดมันก็เป็นแบบนี้ ทุกคนต่างมีภาระและสงครามในรูปแบบของตัวเอง

หลังไถแอปจนสายตาเริ่มล้าและรู้สึกว่าสมองต้องการน้ำตาลมาหล่อเลี้ยง ร่างบางก็ลุกขึ้นจากเตียง ควานหาของกินในกระเป๋ามิติ แต่ปลายนิ้วกลับไปสัมผัสกับวัตถุแข็งๆ ที่เย็นเฉียบและมีน้ำหนัก มันคือกองป้ายเกียรติยศทองสัมฤทธิ์ที่สลักตัวอักษร HB ไว้ตรงกลาง ของรางวัลจากการทำภารกิจบนกระดานและงานจิปาถะต่างๆ ที่สะสมไว้โดยไม่เคยได้สนใจนับ

หนึ่ง, สอง, สาม เจ็ดสิบแปดชิ้น

เจ็ดสิบแปดป้ายที่นอนแน่นิ่งอยู่ในกระเป๋าโดยเปล่าประโยชน์

ความคิดหนึ่งพลันสว่างวาบขึ้นมาในหัว ในเมื่อจะต้องออกเดินทางไกลและอาจจะไม่ได้กลับมาอีกนานแสนนาน ก็ควรจะทำประโยชน์อะไรทิ้งไว้ให้บ้านบ้าง อย่างน้อยก็เพื่อเป็นเกียรติและศักดิ์ศรีของเคบิน 20

“เปลี่ยนใจจะไปเป็นนักบัญชีแทนนักรบแล้วรึไง” ผีสาวเอ่ยแซวเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังมุ่งหน้าออกจากเคบิน

“แค่ไปปิดจ็อบเล็กๆ น้อยๆ น่ะ”

จุดหมายปลายทางคือสำนักงานเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่ สถานที่ทำงานของเทพเจ้าที่ถูกเนรเทศมาเป็นผู้อำนวยการค่าย เทพไดโอนิซุส หรือที่คุณดีในเวอร์ชันที่ดูเบื่อโลกจนแทบจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับเก้าอี้

สตรีรอยยิ้มเรียบเคาะประตูสองสามครั้งเป็นมารยาท ก่อนจะได้ยินเสียงคำรามอย่างรำคาญดังออกมา “เข้ามา!”

ภาพที่เห็นข้างในไม่ได้ผิดไปจากที่คาดนัก คุณดีในเสื้อเชิ้ตลายเสือดาวกำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ในมือถือแก้วไดเอทโค้กที่น้ำแข็งละลายไปหมดแล้ว บนโต๊ะทำงานของเขามีเพียงนิตยสาร Wine Aficionado ฉบับล่าสุดและสำรับไพ่พิน็อกเคิลที่เล่นค้างไว้

“มีอะไร” เทพเจ้าแห่งไวน์ถามเสียงห้วนโดยไม่หันมามอง “ถ้าจะมาขอเงินไปซื้อขนมล่ะก็ ไม่มีให้หรอกนะ เพเนโลพี”

“ไนมีเรียค่ะ” ร่างอรชรกล่าวแก้เสียงเรียบ “แล้วก็ไม่ได้มาขอเงิน แต่เอาเงินมาให้”

สิ้นคำพูดนั้น คุณดีก็หันขวับมาทันที แววตาที่เคยเหม่อลอยนั้นทอประกายแห่งความสนใจขึ้นมาวูบหนึ่ง

เจ้าของถุงมือลูกไม้ดำเทป้ายเกียรติยศทั้งเจ็ดสิบเก้าชิ้นลงบนโต๊ะทำงานของเขาเสียงดังเคร้งกร้าง “คะแนนสะสมของบ้านเฮคาทีค่ะ ทั้งหมดเจ็ดสิบเก้าคะแนน รบกวนช่วยจัดการให้ด้วยนะคะ”

ดวงตาของเทพเจ้าหรี่ลงเล็กน้อย เขามองกองป้ายสัมฤทธิ์นั้นด้วยความประหลาดใจระคนทึ่ง ก่อนจะโบกมือครั้งหนึ่ง ป้ายทั้งหมดก็ลอยขึ้นไปในอากาศแล้วจัดเรียงตัวเองอย่างเป็นระเบียบ “เจ็ดสิบเก้าป้าย สามสิบเก้าคะแนน ไม่เลวนี่ นาตาชา” เขากล่าวพึมพำ

“และนี่คือค่าเสียเวลาค่ะ” ว่าแล้วลูกบ้านเฮนลาดิสก็ล้วงมือเข้าไปในแหวนดาราจรัสอีกครั้ง หยิบเสื้อเชิ้ตฮาวายสีสันสดใสลายสับปะรดและแซเทอร์เต้นระบำออกมาวางไว้บนกองป้ายนั้น “เห็นว่าตัวเก่าของคุณสีซีดไปหน่อยแล้ว”

คราวนี้ ดวงตาของเทพไดโอนิซุสเบิกกว้างขึ้นอย่างแท้จริง เขารีบคว้าเสื้อตัวนั้นขึ้นมาดูราวกับเป็นของล้ำค่าที่สุดในโลก สีหน้าเบื่อหน่ายเมื่อครู่หายไปหมดสิ้น ถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจที่เขาก็ไม่เสียค่าซื้อเสื้อสำหรับเดือนนี้

“นี่สิ ของขวัญที่สมฐานะข้าหน่อย” เขากล่าวพลางลองทาบเสื้อตัวใหม่เข้ากับตัว “พวกเธอควรจะเรียนรู้จากยัยหนูนี่ไว้บ้างนะ!” เขาตะโกนออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย

เมื่ออารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว ดูเหมือนว่าเทพเจ้าองค์นี้จะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขามองมาที่ร่างบางตรงหน้าอีกครั้ง คราวนี้แววตาของเขาไม่ได้มีความรำคาญอีกต่อไป แต่กลับมีความหมายบางอย่างที่ลึกซึ้งและโบราณซ่อนอยู่

“อีกไม่กี่วันเจ้าจะออกเดินทางสินะ” เขากล่าวเสียงเรียบ “ภารกิจใหญ่ของเจ้า”

“ค่ะ”

คุณดีถอนหายใจเฮือกใหญ่ มันคือเสียงถอนหายใจของอมตะชนที่เคยเห็นอะไรมาแล้วนับพันปี “ฟังนะ หนูไนมีเรีย” เขาเอ่ยชื่อของหล่อนถูกต้องเป็นครั้งแรก “ข้าไม่สนหรอกว่าเจ้าจะไปกอบกู้โลกหรือจะไปช่วยใครหน้าไหน แต่อย่าไปตายด้วยวิธีโง่ๆ ที่น่าเบื่อล่ะ”

มันคือคำอวยพรที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่เคยได้รับมา

“ทำให้มันเป็นเรื่องเล่าที่คุ้มค่ากับการเอาไปใส่ในบทละครโศกนาฏกรรมดีๆ สักเรื่องก็แล้วกัน” เขากล่าวทิ้งท้าย “แล้วก็พยายามอย่าตายล่ะ ยัยหนู”

ป้ายเกียรติยศ(HB) 78 ป้าย = 39 คะแนน

ใช้เสื้อฮาวาย คุณดี

โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5
ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ โบนัสความโปรดปราน +15

HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน)- โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25

กุหลาบน้ำเงินทอง [เอฟเฟคที่1: เมื่อสวมใส่จะประดุจได้รับความช่วยเหลือจากอะโฟร์ไดท์ในการสานความสัมพันธ์ ทำให้การมีปฏิสัมพันธ์กับ NPC/TGC/Satyr/Lares+5 หรือ บูชาเหล่าเทพ+5 โบนัส]

@God 

i'll melt your heart into two @HyeRi Codes

Axel HEROES

A. Mikailov

power of calculated luck

To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel

30.07.2025 | 08:30 AM

เช้าหลังวันพักผ่อนที่ยาวนาน, ความวุ่นวายของภารกิจถูกแทนที่ด้วยกิจวัตรที่น่าเบื่อแต่ก็จำเป็นของค่ายฮาล์ฟบลัดอีกครั้ง กลิ่นของไข่กวนและเบคอนที่ลอยมาจากศาลาอาหารยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูก, แต่เป้าหมายของบุรุษชาวรัสเซียในเช้านี้ไม่ใช่การฝึกซ้อมหรือการเรียนรู้ทักษะใหม่, แต่เป็นธุระทาง 'ราชการ'

เขาเดินตรงไปยังบ้านใหญ่, ศูนย์กลางอำนาจในนามของค่าย, ที่ซึ่งเทพเจ้าองค์หนึ่งถูกกักบริเวณให้ทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการ ในมือของเขาคือถุงผ้าใบที่หนักอึ้งไปด้วยแผ่นป้ายเกียรติยศห้าสิบชิ้น—ผลตอบแทนที่จับต้องได้จากการต่อสู้และการเดินทางที่ผ่านมา

เมื่อก้าวเข้าไปในบ้านใหญ่, เขาก็พบกับภาพที่คุ้นเคย—ไดโอนีซุส, หรือคุณดี, กำลังนั่งเอนหลังอยู่บนโซฟาบุหนังที่เก่าจนแตกลายงา, สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่นิตยสาร Wine Spectator ฉบับล่าสุด, ข้างๆ ตัวมีกระป๋องไดเอตโค้กที่ว่างเปล่าวางอยู่

"สวัสดีครับ คุณดี" ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงที่สุภาพเป็นการแสดงความเคารพตามมารยาทต่อเทพเจ้าที่ดูเหมือนจะไม่สนใจโลก

เทพแห่งไวน์เงยหน้าขึ้นจากนิตยสารอย่างช้าๆ, ดวงตาของเขาฉายแววของความเบื่อหน่ายที่ถูกรบกวน "ว่าไง, อาร์ชี? มีเรื่องอะไร?"

ชื่อที่ถูกเรียกผิดเพี้ยนไปนั้นไม่ได้ทำให้บุตรแห่งโชคชะตาแปลกใจหรือหงุดหงิดแม้แต่น้อย เขารู้ดีว่ามันคือเรื่องปกติ "ผมมาแลกคะแนนบ้านครับ" เขากล่าวเรียบๆ, ก่อนจะเทแผ่นป้ายเกียรติยศทั้งหมดลงบนโต๊ะกาแฟตรงหน้า, เสียงโลหะกระทบกันดังแกร๊กๆ

คุณดีเหลือบมองกองแผ่นป้ายด้วยหางตา, ก่อนจะโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ ในวินาทีนั้น, กระดานคะแนนที่แขวนอยู่บนผนังอีกฟากหนึ่งของห้องก็มีการเปลี่ยนแปลงตัวเลขข้างๆ สัญลักษณ์ของเคบิน19…เปลี่ยนจาก '0' เป็น '25'

ธุรกรรมเสร็จสิ้นลงอย่างรวดเร็วและไร้ซึ่งพิธีรีตอง

บุรุษเจ้าของเส้นผมสีทองคำไม่ได้จากไปในทันที เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเป้, หยิบกระป๋องโค้กเย็นเจี๊ยบที่ยังมีหยดน้ำเกาะอยู่ขึ้นมา, แล้ววางมันลงบนโต๊ะข้างๆ กระป๋องเก่าอย่างนุ่มนวล "สำหรับค่ารบกวนครับ"

ไดโอนีซุสส่งเสียง "หึ" ออกมาในลำคอเบาๆ, ไม่ได้เอ่ยคำขอบคุณ, แต่ก็เอื้อมมือไปหยิบกระป๋องโค้กนั้นขึ้นมา, ก่อนจะกลับไปให้ความสนใจกับนิตยสารในมือของเขา

ชายหนุ่มโค้งศีรษะลงเล็กน้อยอำลา, แล้วเดินออกจากบ้านใหญ่มาอย่างเงียบเชียบ

ป้ายเกียรติยศ(HB)50 ป้าย (25 คะแนน)

พูดคุย +5 Coke +10

Heroes: +25 ความโปรดปราน

ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ: +15 ความโปรดปราน

Power Money Game Music

CABIN 19

@Hye Ri