Axel's Monsters Encylopedia

Troll

รูปร่างคล้ายมนุษย์ ตัวใหญ่ ดุร้ายน่ากลัว 

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: ถ้ำเหมืองสัมฤทธิ์วิเศษ, ป่าต้องห้าม

ลักษณะทางกายภาพ: สิ่งมีชีวิตที่มีขนาดใหญ่ กำยำล่ำสัน ผิวหนังหยาบกร้าน และมีรูปร่างที่แตกต่างกันไปตามตำนาน ทั้งที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ยักษ์หรือมีส่วนผสมของสัตว์  

ความสามารถ:พละกำลังมหาศาล 

นิสัย: โง่เง่า ไม่เฉลียวฉลาด และเชื่องช้า ดุร้าย ก้าวร้าว และไม่เป็นมิตร กับสิ่งมีชีวิตอื่น โดยเฉพาะมนุษย์ มักอาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกล เช่น ถ้ำ ภูเขา หรือป่าลึก และมีนิสัย หวงถิ่น รวมถึงชอบโจมตีผู้ที่ล่วงล้ำเข้ามาในอาณาเขตของตนเอง มักไม่ชอบความสะอาดหรือสิ่งสวยงาม

ต้นกำเนิด:  โทรลส์มีต้นกำเนิดมาจาก ตำนานพื้นบ้านและนิทานปรัมปราของภูมิภาคนอร์สและสแกนดิเนเวีย ในเรื่องเล่าดั้งเดิม โทรลส์มักถูกเชื่อมโยงกับธรรมชาติที่อันตรายและคาดเดาไม่ได้ เช่น ภูเขา ป่าไม้ และแม่น้ำ และมักเป็นภัยคุกคามต่อผู้คนที่สัญจรไปมา ในบางตำนาน พวกมันอาจถูกวาดภาพให้เป็นสิ่งมีชีวิตที่ชอบลักพาตัวมนุษย์ไปซ่อนไว้ใต้ดิน หรือเฝ้าสมบัติล้ำค่าในถ้ำลึก ในวรรณกรรมแฟนตาซีสมัยใหม่ โทรลส์ได้รับการตีความที่หลากหลาย บางครั้งก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกหลอกง่าย บางครั้งก็เป็นนักรบที่น่าเกรงขาม หรือแม้แต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความคิดเป็นของตัวเอง

Trivial:  โทรลส์มีรากศัพท์จาก (นอร์สเก่า:  trǫll) มีความหมายว่า "อสูร, ปีศาจ, มนุษย์หมาป่า, ยอตุนน์"

ประสบการณ์ตรง: โทรลล์ไม่ใช่ศัตรูที่น่าเกรงขาม มันเป็นเพียงระบบชีวภาพที่ล้มเหลว—มีแต่พละกำลังมหาศาลที่ถูกนำมาใช้อย่างสิ้นเปลือง, ทุกการเคลื่อนไหวของมันคาดเดาได้ง่าย, ทุกการเหวี่ยงกระบองคือการเปิดช่องว่างขนาดมหึมาที่รอให้ใครสักคนเข้ามาใช้ประโยชน์ แย่กว่ารากษสหลายเท่า

Note: +1 ตื่นรู้ @God

Alghoul

อสุรกายชอบกินซาก ญาติทางชีววิทยาของกูล

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: ป่าต้องห้าม

ลักษณะทางกายภาพ: เป็นสายพันธุ์ย่อยของเนโครฟาจ (อสุรกายชอบกินซากศพ) และเป็นญาติทางชีววิทยาของกูล โดยพวกมันจะมีลักษณะเด่นกว่ากูล 
ขึ้นชื่อเรื่อง ความสกปรก และมักส่งกลิ่นเหม็นเน่าที่รุนแรงติดตามตัว 

นิสัย: เจ้าเล่ห์และดุร้าย อาจจะหลอกล่อหรือซุ่มโจมตีผู้คนที่หลงเข้ามาในถิ่นของพวกมัน แต่โดยรวมแล้ว
มักจะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าโดยตรงกับสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งกว่าหากไม่จำเป็น

ต้นกำเนิด:  มีต้นกำเนิดจาก ตำนานพื้นบ้านของตะวันออกกลางและเปอร์เซีย โดยเฉพาะในเรื่องเล่าของชาวอาหรับ ในตำนานดั้งเดิม อัลกูลมักจะเป็นปีศาจเพศหญิงที่สามารถแปลงร่างได้ และมักจะอาศัยอยู่ในทะเลทรายหรือสุสาน เพื่อดักจับนักเดินทางที่หลงทาง หรือขุดคุ้ยสุสานเพื่อกินศพ ในวรรณกรรมและเรื่องเล่าแฟนตาซีสมัยใหม่ อัลกูลมักถูกปรับเปลี่ยนให้เป็นสิ่งมีชีวิตคล้ายซอมบี้หรือปีศาจที่ถูกสาปให้ต้องกินเนื้อของสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้ว บางครั้งก็ถูกเชื่อมโยงกับการแพร่กระจายของโรคระบาดหรือความเสื่อมโทรม

Trivial:  คำว่า "Ghoul" มาจากภาษาอาหรับ "ghūl" ซึ่งหมายถึงปีศาจหรือสัตว์ประหลาดที่ชอบกินเนื้อมนุษย์

ประสบการณ์ตรง: กลิ่นคือสิ่งแรกที่บ่งบอกถึงการมีอยู่ของพวกมัน—เป็นนามบัตรที่ชัดเจนและไร้รสนิยมโดยสิ้นเชิง กลิ่นเหม็นเน่าของซากศพและดินโคลนเป็นสัญญาณเตือนภัยที่มีประสิทธิภาพยิ่งกว่าเสียงใดๆ มันคือข้อมูล, คือตัวแปรแรกในสมการ

Note: +1 ตื่นรู้ @God

Minotaur

อสูรกายคนหัววัว

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: Philadelphia

ลักษณะทางกายภาพ: มีร่างกายเป็นมนุษย์กำยำแต่มีศีรษะเป็นวัว มีพละกำลังอันมหาศาล 

นิสัย:  ดุร้าย ก้าวร้าว ขาดซึ่งความปรานีหรือความเห็นใจ มักถูกขับเคลื่อนด้วย สัญชาตญาณดิบเถื่อน และ ความกระหายในการทำลายล้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อสู้และความรุนแรง ความคิดของพวกมันมักเรียบง่าย มุ่งเน้นไปที่การทำลายล้างทุกสิ่งที่ขวางหน้าเมื่อถูกยั่วยุหรือเมื่อรู้สึกหิวโหย แม้จะปรากฏตัวอย่างน่าเกรงขาม แต่มิโนทอร์มักถูกกักขังหรือควบคุม ทำให้พฤติกรรมที่แสดงออกมามักเกิดจากความโกรธและความสิ้นหวังจากการถูกจองจำ

ต้นกำเนิด: ในเรื่องราวของเกาะครีต มันคือบุตรของ พาสิฟาเอ ราชินีแห่งครีต กับ วัวกระทิงสีขาวบริสุทธิ์ ที่โพไซดอนส่งมาให้กษัตริย์ไมนอส ผู้เป็นสามีของนาง ด้วยความอับอายและต้องการซ่อนความอัปยศ กษัตริย์ไมนอสจึงมีรับสั่งให้ เดดาลัส สถาปนิกผู้ปราดเปรื่อง สร้างเขาวงกตอันซับซ้อนใต้ดินเพื่อกักขังมิโนทอร์ไว้ไม่ให้ผู้ใดพบเห็น มิโนทอร์ถูกเลี้ยงดูด้วยการสังเวยเนื้อของมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนุ่มสาวชาวเอเธนส์ที่ถูกส่งมาเป็นเครื่องบรรณาการทุก ๆ เก้าปี เรื่องราวของมิโนทอร์ที่โด่งดังที่สุดคือการที่ เธซีอุส วีรบุรุษแห่งเอเธนส์ ได้รับความช่วยเหลือจาก อารีแอดเน่  ธิดาของกษัตริย์ไมนอส ในการสังหารมิโนทอร์และหาทางออกจากเขาวงกตได้สำเร็จ

Trivial:  คำว่า มิโนทอร์ ในภาษาอังกฤษมาจากคำ "Μῑνώταυρος" ในภาษากรีกโบราณ แปลว่า โคแห่งพระเจ้าไมนอส

ประสบการณ์ตรง: ความทนทานสูง, มวลกายมหาศาล, และพละกำลังในการโจมตีที่รุนแรง ถือเป็นข้อได้เปรียบที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ระบบปฏิบัติการของมันถูกขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณดิบเถื่อนและความโกธร สามารถกระตุ้นได้ง่าย นำไปสู่รูปแบบการโจมตีที่ซ้ำซาก นอกจากนี้การที่มีอยู่ในอุโมงค์มืดๆ ดังนั้น แฟลชแบงค์ สามารถใช้เป็นตัวเปลี่ยนเกมได้ และขนาดตัวที่ใหญ่ทำให้มันเสมือนเป็นเป้านิ่งให้โจมตี

Note: +1 ตื่นรู้ @God

Dreaming Iguana

อีกัวน่าที่มีเกล็ดสีรุ้ง

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: On the way to New Heaven

ลักษณะทางกายภาพ: อีกัวน่าที่มีเกล็ดสีรุ้งเรืองรอง

นิสัย: สงบเงียบ เยือกเย็น และลึกลับ ราวกับความฝันที่ลึกที่สุด พวกมันไม่ได้ดุร้ายหรือเป็นภัยคุกคาม แต่เต็มไปด้วย สติปัญญาและความเข้าใจอันลึกซึ้ง ในสภาวะจิตใต้สำนึก พวกมันดำเนินชีวิตอย่างสันโดษในมิติเร้นลับที่ทอดยาวระหว่างโลกแห่งความจริงกับห้วงแห่งนิทรา อีกทั้งอีกัวน่าห้วงฝันคือ ผู้สร้างและผู้ควบคุมความฝัน ไม่ได้แสวงหาอำนาจหรือทรัพย์สมบัติ แต่ปรารถนาเพียงการรักษาความบริสุทธิ์ของอาณาจักรแห่งจิตสำนึกและการหลับใหลเท่านั้น

ความสามารถ:ปรับเปลี่ยนรูปร่างและสีสัน ได้ตามกระแสแห่งความฝัน และสามารถแทรกซึมเข้าไปในความฝันของผู้คนเพื่อมอบแรงบันดาลใจหรือนำทางจิตใจ, เกล็ดสีรุ้ง ที่หลุดร่วงจากพวกมัน ว่ากันว่าเป็น เศษเสี้ยวแห่งจินตนาการอันบริสุทธิ์ ของแฟนทาซอส ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการสร้างสรรค์เวทมนตร์ที่เกี่ยวข้องกับความฝัน, การหยั่งรู้, หรือการเปลี่ยนแปลงภาพลวงตาได้

ต้นกำเนิด: ถือกำเนิดจากความคิดสร้างสรรค์ ของแฟนทาซอส ในขณะที่เทพแห่งความฝันกำลังรังสรรค์ฉากและวัตถุต่างๆ ในห้วงนิทรา พลังงานส่วนหนึ่งได้รวมตัวกันเป็นรูปเป็นร่างของอีกัวน่าที่มีเกล็ดสีรุ้งเรืองรองนี้ การปรากฏตัวของอีกัวน่าห้วงฝันในความฝันของผู้คนอาจเป็น สัญลักษณ์ของความคิดสร้างสรรค์ที่กำลังผลิบาน หรือ การเปิดประตูสู่โลกแห่งจินตนาการอันไร้ขีดจำกัด ชีวประวัติของพวกมันจึงเชื่อมโยงอย่างลึกซึ้งกับพลังแห่งการสร้างสรรค์และความลึกลับของห้วงนิทรา เป็นดั่งผลงานศิลปะที่มีชีวิตของเทพเจ้า

ประสบการณ์ตรง: การปะทะกับอิกัวน่าห้วงฝันคือความรู้สึกของการถูกขัดจังหวะ, คือความรำคาญใจอย่างที่สุดต่อ 'ตัวแปร' ที่ไม่ได้อยู่ในสมการ มันคือความหงุดหงิดที่ต้องมาจัดการกับปัญหาจุกจิกที่เกิดขึ้นนอกแผนการเดินทาง ตอนที่เขาและโนอาห์ช่วยกันกระชากมันออกจากใบหน้าของเอ็มบี, สัมผัสที่ปลายนิ้วของเขาไม่ได้รู้สึกถึงความร้อนหรือความเย็นของสิ่งมีชีวิต, แต่กลับเป็นความรู้สึกที่ผิดธรรมชาติ, เป็นความเย็นชืดและความหยุ่นของบางสิ่งที่ฝืนกฎเกณฑ์

Note: +1 ตื่นรู้ @God

Colchis Bulls

วัวสัมฤทธิ์จักรกล

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: Time Square
ลักษณะทางกายภาพ: วัวโลหะทองสัมฤทธิ์ ขนาดมหึมา ดวงตาสีแดงทับทิม จมูกเป็นปล่องไฟ ที่ควันและเปลวเพลิงสามารถพวยพุ่งออกมาได้ อึดถึก มีแรงมหาศาล

นิสัย: จงรักภักดีต่อผู้เป็นนาย ไม่ลังเลที่จะทำลายล้างศัตรู ไร้ความกลัว
ต้นกำเนิด: พวกมันเป็นของขวัญจากเทพเฮเฟตัส เทพแห่งการตีเหล็กและไฟ ให้แก่กษัตริย์เอเทส แห่งอาณาจักรโคลคีส กษัตริย์เอเทสใช้พวกมันเป็นเครื่องมือในการปกป้องขนแกะทองคำ และตั้งเงื่อนไขที่เจสันต้องทำให้สำเร็จก่อนที่จะได้รับขนแกะทองคำไป นั่นคือ เจสันต้องสามารถควบคุมวัวโคลคีสทั้งสองตัว และใช้พวกมันไถนาเพื่อหว่านฟันของมังกรให้งอกออกมาเป็นนักรบ การที่เจสันสามารถควบคุมวัวโคลคีสได้สำเร็จ ถือเป็นหนึ่งในบทพิสูจน์ความกล้าหาญและไหวพริบของเขา
ประสบการณ์ตรง: วัวแห่งโคลคิส…ในทางเทคนิคแล้วมันเป็นจักรกลสังหารที่น่าทึ่ง การออกแบบที่ผสมผสานพลังดิบเถื่อนเข้ากับกลไกโบราณ  ผมประเมินสถานการณ์ในเสี้ยววินาที อาวุธของผม, แม้จะเชื่อถือได้ในระยะประชิดหรือกับเป้าหมายที่มีเนื้อหนัง, แต่กับเกราะทองสัมฤทธิ์นั่น…มันก็ไม่ต่างอะไรกับการขว้างก้อนกรวดใส่กำแพงป้อมปราการ การยิงไปเรื่อยๆ คือการสิ้นเปลืองทรัพยากรโดยใช่เหตุ ประสิทธิภาพคือศูนย ด้วยความเร็วและความคล่องตัวที่คนอื่นไม่มี บทบาทของผมในเกมนี้จึงชัดเจนโดยไม่ต้องมีใครสั่ง: เป็นตัวล่อ, เป็นสิ่งที่เคลื่อนไหวและน่ารำคาญที่สุดในสนามรบ, สร้างพื้นที่และเวลาให้ ‘หน่วยจู่โจม’ ได้ทำงานของตัวเองอย่างเต็มประสิทธิภาพ
แต่เกมนี้จะจบลงไม่ได้หากปราศจากจุดเปลี่ยน…และโชคชะตา, สำหรับผม, มันไม่ใช่สิ่งที่ต้องรอคอย แต่คือสิ่งที่ต้องสร้างขึ้น หัวจ่ายน้ำดับเพลิงสีแดงนั่น…มันคือความเป็นไปได้ที่ซ่อนอยู่ในสายตาของทุกคน ผมไม่ได้ยิงมันด้วยความบังเอิญ ผมคำนวณวิถีกระสุน, มุมที่แฉลบ, และผลลัพธ์ที่จะตามมา มันคือการวางเดิมพันที่มีโอกาสชนะสูงที่สุดในสถานการณ์นั้น และผลลัพธ์ก็เป็นไปตามที่คาด—น้ำกับไฟฟ้าไม่เคยเป็นมิตรกันอยู่แล้ว เราจึงปิดเกมได้



Note: +1 ตื่นรู้ @God

<

Nemean Lion

สิงโตคงกระพัน

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: Grand Central Station

ลักษณะทางกายภาพ: สิงโตขนาดมหึมา ขนสีทองอร่าม เป็นเงางามราวกับเกราะทองคำ

นิสัย: ดุร้าย อำมหิต มันถูกขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณนักล่าขั้นสูงสุด และความเชื่อมั่นใน ความอยู่ยงคงกระพัน ของตนเอง ทำให้มันไม่รู้จักความหวาดกลัวและไม่ลังเลที่จะทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าในอาณาเขตของมัน มันฉลาดแกมโกงในการล่า ใช้กลยุทธ์แบบซุ่มโจมตี

ความสามารถ:พละกำลังมหาศาล, หนังของมันที่ไม่อาจถูกแทงหรือฟันด้วยอาวุธใดๆ ของมนุษย์ได้ ทำให้มันแทบจะอยู่ยงคงกระพัน

ต้นกำเนิด: อสุรกายใน ตำนานเทพเจ้ากรีกโบราณ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดจากการเป็นหนึ่งใน สิบสองภารกิจของเฮอร์คิวลีส ต้นกำเนิดของมันแตกต่างกันไปในแต่ละตำนาน บ้างกล่าวว่ามันเป็นบุตรของ ไทฟอน และ อีคิดน่า  ซึ่งเป็นบิดามารดาของสัตว์ประหลาดมากมาย บ้างก็กล่าวว่ามันเกิดจากเทพีเฮราเองที่ส่งมาเพื่อสร้างความเดือดร้อนให้มนุษย์และเป็นบททดสอบแก่เฮอร์คิวลีส สิงโตนีเมียนอาศัยอยู่ในหุบเขาแห่งนีเมีย ก่อความหวาดกลัวแก่ผู้คนและสัตว์ในบริเวณนั้น

 เฮอร์คิวลีสได้รับมอบหมายให้สังหารสิงโตตัวนี้เป็นภารกิจแรก เขาพยายามใช้อาวุธทุกชนิดแต่ก็ไร้ผล สุดท้ายเฮอร์คิวลีสจึงต้องใช้พละกำลังอันมหาศาลของตนเอง บีบรัดคอสิงโตจนตายด้วยมือเปล่า หลังจากสังหารได้สำเร็จ เฮอร์คิวลีสได้ถลกหนังของสิงโตนีเมียนมาสวมใส่เป็นเกราะป้องกัน ซึ่งกลายเป็นสัญลักษณ์อันโดดเด่นของเขาในเวลาต่อมา

ประสบการณ์ตรง: ปัญหาหลักในการรับมือราชสีห์เนเมียนไม่ใช่พละกำลัง แต่คือหนังของมันแทบจะคงกระพัน เวทมนตร์ของบุตรแห่งเฮคาทีคือตัวแปรที่ใช้งานได้ดีที่สุดในสถานการณ์นี้ ม่านหมอกที่เขาสร้างขึ้นสามารถลดทอนความได้เปรียบด้านประสาทสัมผัสของราชสีห์ได้อย่างมีนัยสำคัญ, สร้างความสับสนและเปิดโอกาสให้ทีมของเราสามารถจัดตำแหน่งใหม่ได้ มันคือการก่อกวนที่มีประสิทธิภาพซึ่งช่วยซื้อเวลาอันมีค่า ปืนพกไร้ประโยชน์ต่อเกราะหนังของมัน, ดังนั้นการใช้มีดเพื่อสร้างความรำคาญใจและดึงความสนใจจึงเป็นทางเลือกที่สมเหตุสมผลที่สุด จุดเปลี่ยนของเกมเกิดขึ้นเมื่อความหงุดหงิดที่สะสมของราชสีห์ถึงขีดสุด มันคำรามอย่างบ้าคลั่ง, เป็นการเปิดช่องโหว่เพียงเสี้ยววินาทีที่อ่อนแอที่สุด—โพรงปากของมัน การยิงกระสุนหนึ่งนัดเข้าไปในจังหวะนั้นไม่ใช่เรื่องของโชค, แต่คือการฉวยโอกาสจากความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวที่เกิดขึ้นท่ามกลางความโกลาหล

Note: +1 ตื่นรู้ @God

Hynalis

งูแห่งการหลับใหล

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: อุโมงค์ระบายน้ำโรมันโบราณ

ลักษณะทางกายภาพ:มีร่างกายที่เพรียวบางและคดเคี้ยวเป็นอาวุธที่สง่างามของความเงียบ ด้านนอก มันดูเหมือนจะเป็นงูที่มีสีอ่อนชวล เกล็ดของมันเป็นการผสมผสานของสีน้ําตาลและสีเขียวที่เงียบ ซึ่งออกแบบมาเพื่อผสมผสานอย่างลงตัวกับฉากหลังของสภาพแวดล้อม

ลักษณะนิสัย:มักมีพฤติกรรมทำให้เหยื่อหลับ แล้ว ฆ่าตายในขณะนอนหลับ

ต้นกำเนิด: งูพิษชนิดหนึ่งในโลกโบราณ โดยเฉพาะในแถบอียิปต์และภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียน มักเป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนแปลงระหว่างชีวิตและความตาย บางครั้งอ้างถึงในการเล่าเรื่องทางประวัติศาสตร์ เช่น บางตำราเชื่อว่า Cleopatra ใช้งูชนิดนี้ในการฆ่าตัวตาย เพราะผลของพิษทำให้รู้สึกเหมือนหลับ ไม่เจ็บปวด

ประสบการณ์ตรง: แผนที่ดีในการสู้กับฮิปนาลีสคือ1. การก่อกวนประสาทสัมผัส งูในถ้ำย่อมไวต่อแสง flashbang จะช่วยทำให้มันชะงักได้ รวมถึงธรรมชาติของงูที่ไวต่อกลิ่นและอุณหภูมิเราน่าจะใช้จุดนี้ก่อดวนให้มันสับสนจนเปิดช่องได้ 2. เน้นโจมตีที่จุดอ่อนอย่างรอยต่อเกล็อดแทนที่จะตีตรงๆที่เกล็ดหนาๆ 3.ถ้าขนาดตัวมันใหญ่จงใข้ความเทอะทะและพื้นที่โดยรอบให้เป็นประโยชน์

Note: +1 ตื่นรู้ @God

Golden Automation

หุ่นยนต์ทองคำ

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: Tempio di Giove Anxur, Terracina

ลักษณะทางกายภาพ: ตัวใหญ่เท่ารูปปั้นขนาดยักษ์

ลักษณะนิสัย: เปี่ยมด้วยความภักดี ต่อผู้สร้างที่เป็นเทพเฮเฟตัส หรือผู้ที่พวกมันได้รับคำสั่งให้รับใช้ พวกมันถูกสร้างขึ้นด้วยสติปัญญาและพรสวรรค์ทางกลไกอันเป็นเลิศ ทำให้สามารถ คิด วิเคราะห์ และทำงานได้อย่างอิสระ ไม่ว่าจะเป็นการรับใช้ด้วยความซื่อสัตย์, การต่อสู้ด้วยพละกำลังและความแม่นยำ, หรือแม้แต่การสร้างสรรค์งานศิลปะที่ละเอียดอ่อน บุคลิกของพวกมันมักจะสะท้อนถึงความสมบูรณ์แบบทางกลไกและวัตถุประสงค์ที่ถูกกำหนดให้ โดยปราศจากอารมณ์ความรู้สึกแบบมนุษย์ แต่เต็มไปด้วยประสิทธิภาพ

ความสามารถ: มีสติปัญญา(ประดิษฐ์) ที่สูง สามารถเรียนรู้และปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้ ความทนทานและความแข็งแกร่งของพวกมันมาจากวัสดุอันล้ำค่าที่ใช้สร้างและเวทมนตร์ที่เฮเฟตัสร่ายผนึกไว้ ทำให้พวกมันแทบจะอยู่ยงคงกระพันต่อการโจมตีทั่วไป

ต้นกำเนิด:ถูกสร้างสรรค์โดย เฮเฟตัส เทพเจ้าแห่งการตีเหล็ก, ช่างฝีมือ, ไฟ, และภูเขาไฟ ผู้ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความสามารถในการสร้างสรรค์สิ่งประดิษฐ์ที่เหนือจินตนาการ หุ่นยนต์เหล่านี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาในจำนวนมาก แต่เป็นผลงานชิ้นเอกที่แสดงถึงความปราดเปรื่องของเฮเฟตัส ตำนานเล่าว่า เฮเฟตัสได้สร้างหุ่นยนต์ทองคำเหล่านี้ขึ้นเพื่อ ช่วยเหลือตนเอง ในโรงตีเหล็กและเวิร์กช็อปส่วนตัวของเขา บ้างก็ว่าเป็น ผู้ช่วยส่วนตัว ในการทำงานที่ต้องใช้พละกำลังหรือความละเอียดอ่อน หุ่นยนต์ทองคำบางตัวถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็น ยามเฝ้ารักษา สถานที่ศักดิ์สิทธิ์หรือสมบัติล้ำค่า เช่น ทาลอสยักษ์ทองแดงผู้ปกป้องเกาะครีต หรืออาจถูกสร้างขึ้นเพื่อ รับใช้เหล่าเทพ ในฐานะผู้ส่งสารหรือผู้ดูแลพิธีกรรมต่างๆ

ประสบการณ์ตรง: เกราะทองสัมฤทธิ์ของมันทำให้ปืนพกคู่ของผมกลายเป็นเพียงเครื่องมือสร้างประกายไฟที่สวยงาม ดังนั้นคุณค่าของผมจึงต้องเปลี่ยนไปอยู่ที่สินทรัพย์ที่ใช้งานได้จริงที่สุด—ความเร็วที่ได้จากรองเท้าของเฮอร์เมส และความสามารถในการ 'โน้มน้าว' ความน่าจะเป็น ผมกลายเป็นตัวล่อ, เป็นเหยื่อที่เคลื่อนที่ตลอดเวลา, เต้นรำไปรอบๆ คมดาบของมัน การเคลื่อนไหวคือทุกสิ่ง…หลบหลีกไปตามซากปรักหักพัง, บังคับให้จักรกลที่เชื่องช้านั่นต้องประมวลผลการเคลื่อนไหวของผมอย่างต่อเนื่อง, ทำให้มันตัดสินใจผิดพลาด และเปิดโอกาสให้คนอื่นๆ ได้ทำงานของตัวเอง การโจมตีที่ประสานกันอย่างสมบูรณ์แบบที่ข้อต่อ และการล้มลงของยักษ์จักรกล ทั้งหมดนี้คือผลลัพธ์ของการทำงานเป็นทีม

Note: +1 ตื่นรู้ @God

Gorgon

หญิงสาวผมเป็นงู สบตาจะกลายเป็นหิน

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: Colossium,Rome

ลักษณะทางกายภาพ: รูปลักษณ์ที่น่าเกลียดน่ากลัว เส้นผมเป็นงูมีชีวิต ดวงตาเรืองแสง และ ผู้ใดสบตาโดยตรงจะกลายเป็นหินทันที ผิวหนังบางเวอร์ชันบอกว่าเป็นเกล็ด

ลักษณะนิสัย:  ดุร้าย อำมหิต และมุ่งร้าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อมนุษย์ที่กล้าเข้าใกล้ พวกมันถูกขับเคลื่อนด้วยความขยะแขยงและความโกรธแค้นที่มีต่อโลกภายนอก กอร์กอนไม่แสดงความปรานีหรือเห็นใจต่อเหยื่อ และมักจะซ่อนตัวอยู่ในถ้ำหรือสถานที่รกร้าง เพื่อรอคอยผู้โชคร้ายที่จะเข้ามาในระยะการมองเห็นของพวกมัน ซึ่งนำมาซึ่งจุดจบอันน่าสยดสยอง

ความสามารถ: เปลี่ยนศัตรูให้กลายเป็นหิน ด้วยสายตา 

ต้นกำเนิด: ที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดคือ เมดูซ่า ซึ่งเป็นหนึ่งในสามพี่น้องกอร์กอนร่วมกับ สเธโนและ ยูริอาเล พวกเธอเป็นบุตรีของเทพแห่งทะเล ฟอร์ซิส และเทพีแห่งท้องทะเล ซีโต  ในบรรดาพี่น้องทั้งสาม เมดูซ่า เป็นเพียงตนเดียวที่เดิมทีเป็นมนุษย์ที่งดงาม และถูกสาปให้กลายเป็นอสุรกายโดยเทพีอธีน่า หรือโพไซดอน (ตามแต่ละตำนาน) สาเหตุคือเมดูซ่าถูกโพไซดอนข่มขืนในวิหารของอธีน่า เทพีอธีน่าจึงสาปเธอเพื่อเป็นการลงโทษที่ลบหลู่วิหารของตน

กอร์กอนทั้งสามอาศัยอยู่บนเกาะที่ไม่มีใครสามารถเข้าถึงได้ ก่อความหวาดกลัวแก่ผู้คนและสิ่งมีชีวิตที่หลงเข้าไปใกล้ จุดจบของเมดูซ่ามาถึงเมื่อวีรบุรุษ เพอร์ซิอุส ได้รับภารกิจให้สังหารเธอ เขาได้รับความช่วยเหลือจากเทพหลายองค์ โดยได้รับโล่ขัดเงาจากอธีน่าเพื่อใช้มองภาพสะท้อนของเมดูซ่าแทนการสบตาโดยตรง และดาบจากเฮอร์มีส เพอร์ซิอุสสามารถตัดศีรษะของเมดูซ่าได้สำเร็จ และจากเลือดของเมดูซ่าที่หลั่งออกมา ก็ให้กำเนิดบุตรสองตนคือ เพกาซัส และ ครีซาออร์ ยักษ์ดาบทองคำ 

ประสบการณ์ตรง:การใช้หน้าจอสีดำของโทรศัพท์เป็นกระจกเงาไม่ใช่ทางเลือกที่สมบูรณ์แบบ, แต่มันเป็น ทางเลือกเดียวที่มีประสิทธิภาพที่สุด ในสถานการณ์นั้น นอกจากนี้ยังได้เรียนรู้ว่าในเกมกระดานที่ซับซ้อนนี้, ทุกเสียงกระซิบอาจเป็นกับดัก, และทุกย่างก้าวต้องถูกประเมินความเสี่ยงอย่างถี่ถ้วนยิ่งกว่าเดิม

Note: +1 ตื่นรู้ @God

Deathmachine

อสุรกายจักรกลสังหาร

จุดที่พบเห็นและปะทะครั้งแรก: Manhattan, NY

จุดที่พิชิตครั้งแรก: สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล นิวยอร์ก

ลักษณะทางกายภาพ: อสุรกายจักรกลรูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่มีขนาดใหญ่โต แข็งแกร่ง 

ลักษณะนิสัย: ไร้ความปราณี ดุร้าย และมุ่งเน้นการทำลายล้าง อย่างสิ้นเชิง มันขาดซึ่งอารมณ์ความรู้สึกหรือเจตจำนงอิสระใดๆ นอกจาก เป้าหมายหลักที่ถูกโปรแกรมไว้:
การล่าเดมีก็อต การถูกทอดทิ้งโดยผู้สร้างทำให้มันกระตุ้นการทำงานด้วยเป้าหมายแรกที่เห็นคือเดมี่ก็อต ซึ่งถูกจดจำและกลายเป็นภารกิจอันดับหนึ่งของมัน 

ความสามารถ: มีสติปัญญา(ประดิษฐ์) ที่สูง สามารถเรียนรู้และปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้ อาศัยเซนเซอร์ในการรับรู้สภาพแวดล้อม

ต้นกำเนิด:เป็นอสุรกายจักรกลที่ถูกสร้างขึ้นใน ปี 2024 โดยเทพเฮเฟตัส เทพเจ้าแห่งการตีเหล็ก ผู้ซึ่งไม่เคยหยุดยั้งในการสร้างสรรค์และเล็งเห็นถึงความจำเป็นในการมีอาวุธสงครามขั้นสุดยอดเพื่อรับมือกับภัยคุกคามในอนาคต ด้วยความทรงจำอันเจ็บปวดจากความสูญเสียในศึกปกป้องแมนฮัตตันและสงครามกับพวกยักษ์และไกอา เฮเฟตัสจึงทุ่มเทความรู้และทักษะทั้งหมดเพื่อสร้าง "จักรกลสังหาร" ขึ้นเป็นผลงานชิ้นแรก ออกแบบมาเพื่อทำลายล้างและสังหารทุกสิ่งที่ขวางหน้าในฐานะอาวุธสงคราม อย่างไรก็ตาม เฮเฟตัสรู้สึกว่ารูปลักษณ์ของมันยังไม่สมบูรณ์แบบและมีหลายสิ่งที่ขาดตกไป ทำให้เขาไม่พอใจและโยนมันทิ้ง

ในระหว่างการกระแทกพื้น การโยนทิ้งครั้งนี้กลับกระตุ้นให้จักรกลสังหารทำงานขึ้นมาโดยไม่คาดคิด สิ่งแรกที่มันได้เห็นเมื่อเปิดใช้งานคือ เดมี่ก็อต ทำให้มันจดจำเป้าหมายนี้อย่างแม่นยำและตีความว่า "การล่าสิ่งเหล่านี้" คือภารกิจที่ได้รับมอบหมาย เมื่อทำลายเดมี่ก็อตตัวแรกที่อยู่ตรงหน้าได้สำเร็จ เดธแมชชีนตัวแรกนี้จึงออกเดินทางรวบรวมชิ้นส่วนและทรัพยากรต่างๆ เพื่อสร้างเผ่าพันธุ์พี่น้องของมันเองขึ้นมา โดยยึดถือเป้าหมายเดียวกัน ก็คือการล่าและทำลายล้างเดมี่ก็อต

ประสบการณ์ตรง: การปลอมตัวเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจถือเป็นกลยุทธ์ที่ฉลาดในทางทฤษฎี เพราะมันช่วยลดความระแวงของเป้าหมาย ในฐานะจักรกล, มันสามารถไล่ล่าเป้าหมายได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่ต้องหยุดพัก, ซึ่งเป็นข้อได้เปรียบที่ชัดเจนเมื่อเทียบกับเป้าหมายที่เป็นสิ่งมีชีวิต ทว่า ระบบระบายความร้อนของมันคือ ส้นเท้าของอคิลลีส การเน้นโจมตีตรงนั้น จะทำให้ระบบล้มเหลวโดยสมบูรณ์ ส่งผลให้ตัวเครื่องร้อนจัดและหยุดทำงานในที่สุด

Note: +1 ตื่นรู้ @God