Rufus Klein | รูฟัส คลีน

Rufus Klein

About Me
วันเกิด: 9 เมษายน 2002
สถานที่เกิด: นิวเม็กซิโก สหรัฐอเมริกา
สิ่งที่ชอบ: เครื่องดนตรีประเภทเครื่องสาย, เกมกระดาน, เครื่องประดับประเภทเงิน, เทคโนโลยีทันสมัย และ แมวส้ม
สิ่งที่ไม่ชอบ:สภาพอากาศชื้น, มลพิษทางเสียง, ทะเลลึก, ของหวานประเภทเค้ก และ คนโกหก
ครอบครัว:
พ่อ: -
แม่: Belinda Klein
พี่น้อง: -
อื่น ๆ: -
สิ่งที่ทำให้คุณมีความสุข: ความบันเทิงต่าง ๆ
ความกลัว: ทะเลลึก
ข้อบกพร่องร้ายแรง: -
โรคประจำตัวเดมี่ก็อต: โรคดิสเล็กเซีย
 

INTRODUCE

"สวัสดี รูฟัส คลีน แต่ฉันอยากให้เธอเรียกว่า คลีน มากกว่า มันดูดีกว่าสำหรับฉัน"

"ยินดีที่ได้รู้จักกันและหวังว่าเราจะได้ใช้เวลาร่วมกันบ้าง ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ?"

PERSONALITY

เด็กหนุ่มวัย 21 ปี แม้จะเป็นลูกครึ่งอเมริกัน-เกาหลี แต่โดยรวมแล้วก็เหมือนคนอเชียทั่วไป ใส่แว่นสายตาบ้างในบางครั้ง แน่นอนว่ารูฟัสเป็นคนใจดี ยิ้มแย้มง่ายแม้บางครั้งอาจจะแสดงหน้านิ่ง ๆ ออกมาบ้างแต่ได้โปรดอย่ากลัวไป ส่วนใหญ่อาจจะติดเล่นมากกว่าจริงจังเสียด้วยซ้ำ แต่ยังไงก็ยังคงมีนิสัยไม่ยอมใครง่าย ๆ อยู่เช่นกัน โดยหวังเสมอว่าจะไม่ต้องใช้นิสัยแบบนั้นเอาชนะใครที่รู้จักในอนาคต

Rufus

Background

รูฟัส คลีน เด็กหนุ่มวัย 21 ปีจากนิวเม็กซิโก สหรัฐอเมริกา รูฟัสเป็นลูกครึ่งอเมริกัน-เกาหลี อย่างน้อยแม่เขาก็บอกมาแบบนั้นเพราะว่าทั้งชีวิตที่ไม่เคยเจอหน้าพ่อทำให้เขาเชื่อคำที่แม่บอกมาเสมอ ชีวิตวัยเด็กของรูฟัสไม่ค่อยลำบากอะไรนักเพราะทางบ้านมีฐานะที่ร่ำรวยสามารถเลี้ยงเขาโตมาได้อย่างดี สิ่งเดียวที่เป็นปัญหาของรูฟัสคือการรับรู้ทางด้านการอ่านและการมองเห็น จะมีสักกี่คนกันที่อ่านภาษาอังกฤษไม่ออกแต่กลับอ่านภาษากรีกโบราณออกกัน มันเป็นเรื่องที่แปลก และเช่นเคยแม่ยังคงบอกว่ามันเป็นพรสวรรค์ เขาจึงละเลิกความพยายามใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องการอ่านไปและมาจดจ่อกับการฟัง ประสาทสัมผัสด้านการได้ยินของรูฟัสมีการพัฒนาขึ้นเสมอ โดยเฉพาะเรื่องของดนตรี ตัวโน๊ตต่าง ๆ เด็กหนุ่มค่อนข้างสนใจเกี่ยวกับศิลปทางด้านดนตรีเป็นพิเศษเพราะอย่างน้อยมันก็ชดเชยความผิดปกติในด้านอื่นของเขาได้

ชีวิตของเขาเริ่มมีเรื่องที่อธิบายไม่ได้ตั้งแต่อายุ 12 ปี พบเจอเหตุการณ์ประหลาดต่าง ๆ มาตลอดแต่ก็คิดเพียงแค่ว่ามันอาจจะเป็นภาพหลอนจากสมองเขาเสมอ เพราะเขาเอ่ยถามกับใครในบริเวรนั้นผู้คนก็มักจะมองเห็นแต่คนสติไม่ดี ยัยป้าที่เอาแต่ไล่นกไล่กา หรือแม้แต่คนเมาที่พยายามทำร้ายร่างกาย ผมคงตาฝาดจริง ๆ นั่นแหละ เมื่อกลับไปถามคุณแม่ก็พบเพียงคำพูดที่ว่าลูกไม่เป็นอะไร ลูกปลอดภัย ทั้งเวลาถามเรื่องของพ่อแม่ก็มักจะบ่ายเบี่ยงและพูดเพียงแค่ "พ่อของลูกมีภาระที่มากจนไม่สามารถมาเจอได้แต่เขารักลูกแน่นอน" มันน่าเชื่อมากเลยว่าไหมรูฟัสไม่เคยได้รับรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพ่อเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งล่าสุดขณะที่เขาใช้ชีวิตตามปกติในเมือง รูฟัสเริ่มรู้สึกถึงสิ่งแปลกรอบตัวมากที่สุด ความรู้สึกไม่ปลอดภัยคืบคลานเข้ามาถึงเขาแบบไม่รู้ตัวปีศาจมีปีกที่เคยเห็นแต่ในนิทานปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าและพยายามและไล่ล่าเขาแบบไม่มีเหตุผล เขาวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายและคิดไว้แล้วว่าวันนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิต ไม่ว่าจะเรียกให้ใครช่วยก็ดูเหมือนว่าคนแถวนั้นจะหัวเราะออกมา เขามองไม่เห็นพวกมันเหมือนทุกครั้ง โชคยังดีที่เขาชำนาญเส้นทางบริเวณนั้นจึงสามารถวิ่งหนีและหลบในที่ปลอดภัยได้ทัน เมื่อกลับถึงบ้านและเล่าเรื่องนี้ให้กับแม่ฟังเขาก็ได้รู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเขา 'ลูกครึ่งเทพ' 'ค่ายฮาล์ฟบลัด' 'ตัวตนของพ่อที่ให้กำเนิดเขา' ไม่ว่ายังไงชีวิตเขาในนิวเม็กซิโกอันเป็นบ้านเกิดก็ไม่ปลอดภัยอีกแล้วแม่ของเขาจึงเตรียมทุกอย่างเพื่อพาเขาไปยังค่ายฮาล์ฟบลัดหวังจะรักษาชีวิตของเขาเอาไว้