Marina James / มาริน่า เจมส์

Marina James

เกี่ยวกับฉัน

วันเกิด: 10 มกราคม 2008

สถานที่เกิด:  เมือง ปีเตอร์มาริตซ์เบิร์ก จังหวัด ควาซูลู นาตาล   ประเทศ แอฟริกาใต้

สิ่งที่ชอบ: ของมีคม , ความเงียบ , การต่อสู้ , ทำร้ายตัวเอง , ขนมหวาน

สิ่งที่ไม่ชอบ: การเอาใจใส่จากผู้อื่น , ความวุ่นวาย , เสียงดัง , สัตว์ตัวเล็กๆ , การถูกบังคับ

ครอบครัว:

แม่: ซิซานี่  เจมส์

สิ่งที่ทำให้คุณมีความสุข: สิ่งมีชีวิต หมดลมหายใจต่อหน้า

ความกลัว: การมีชีวิตยืนยาว

ข้อบกพร่องร้ายแรง: มือด้านซ้ายถูกตัดขาด ตาด้านซ้ายบอดสนิทตั้งแต่เกิด

โรคประจำตัวเดมี่ก็อต: โรคดิสเล็กเซีย และ โรคสมาธิสั้น 
 

เกริ่นแนะนำตัว

ชื่อ มาริน่า เจมส์ แนะนำว่าเราอยู่ห่างๆกันไว้จะดีกว่า และปลอดภัยต่อสุขภาพของพวกคุณทุกคน

บุคลิกภาพ

ISTP-A

    มาริน่า เป็นหญิงสาวร่างสูงร่างสูงใหญ่ มักชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวมากกว่าการจะคบค้าผู้อื่น มีความจริงจังในการทำสิ่งต่างเสมอ ยกเว้นสิ่งที่เธอนั้นไม่ชอบ ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะดูมีเหตุผลในการทำสิ่งต่างๆ แต่เมื่อต้องพบปะผู้คน อารมณ์จะก่อกำเนิดมาเป็นที่ตั้งเสมอ

Marina -

ประวัติตัวละคร

      ณ ค่ำคืนที่แสนวุ่นวาย ภายในเมืองปีเตอร์มาริตซ์เบิร์ก มีหญิงสาวคนนึงได้ให้กำเนิดบุตรสาวขึ่นมา หนึ่งคน เด็กสาวได้กำเนิดขึ้นมา แต่หากเกิดบางสิ่งขึ้นกับตัวเด็กสาว เสียงเงียบสนิทภายในที่พักเด็กสาวไม่แม้แต่ร้องออกมาตั้งแต่กำเนิด เวลาผ่านไปสองปี

      

        เด็กสาวได้โตขึ้นมาในพื้นที่แออัดไปด้วยผู้คนไม่มีการแบ่งแยกอายุวัย ไม่มีเด็ก ผู้ใหญ่ หรือ คนชรา ที่แห่งนี้คือสังคมที่ผู้เป็นใหญ่ก็สามารถรอดชีวิตได้ เด็กสาวได้ออกจากที่พักเดินเร่ร่อนหาผู้เป็นแม่ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ ได้เดินเข้าไปยังพื้นที่แห่งหนึ่งเด็กสาวได้พบสิ่งมีชีวิตรูปร่างใหญ่ ร่างกายมีเกร็ดแหลมพร้อมผิวหนังที่ดำสนิท อยู่ ณ พื้นที่แห่งนั้น เด็กสาวด้วยความสงสัยได้เดินเข้าไปพูดคุยกับสิ่งนั้นกับไร้เสียงตอบรับกับมาแม้แต่น้อย ทันได้มีหญิงชราตะโกนไล่เด็กสาวให้ออกห่างจากพื้นที่ของเธอ เด็กสาวที่ไม่รู้เรื่องใดๆได้เดินมุ่งหน้าเข้าไปหาสิ่งมีชิวิตนั้น แต่สิ่งที่หญิงชราได้เห็นคือสัตว์เลี้ยงของเธอได้อยู่นิ่งเมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กสาว ผ่านไปสองชั่วโมง เด็กหญิงก็ได้เดินจากออกไปจากพื้นที่นั้น เพื่อเดินตามหาผู้เป็นแม่ต่อ เมื่อเดินไปตามตรอกก็ได้พบเข้ากับกลุ่มชายจำนวนมากกำลังทำบางสิ่ง กับบางอยู่ที่อยู่ภายในตรอกเสียงร้องครวญครางได้ดังออกมาเป็นระยะๆ ไม่นานนักชายทั้งหมดได้เดินออกมาก่อนจะห่างหายออกไป เหมือนจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกเด็กสาว นั้นคือ ซิซานี่ เจมส์ แม่ของเด็กสาวได้สวมชุดพร้อมกับเดินมารับลูกของเธอออกไปจากทีแห่งนี้ ก่อนจะพากลับไปยังที่พัก ทุกอย่างล้วนทำซ้ำๆเวลาได้ล่วงเลยไปถึงสิบปี

     เด็กสาวได้อายุครบสิบสองปีเมื่อตื่นเช้ามาแม่เธอได้รีบปลุก แม่เด็กหญิงตะโกนพูด มาริน่า เด็กสาวได้แต่สงสัยไม่แม้แต่จะลืมตา แม่ของเธอนั้นได้รีบรุดมาอุ้มตัวเด็กสาวออกไปท่ามกลางเสียงกรี๊ดร้อง กับมีน้ำบางสิ่งกระเด็นมาถูกเธอ ตาดวงน้อยของเด็กสาวได้ลืมขึ้นพื้นที่แห่งนี้ได้เกิดสงครามระหว่างพื้นที่ผู้คนล้มตายเสียชีวิตจำนวนมาก แต่สีหน้าเด็กสาวกลับยิ้มออกมาอย่างหนาบานพร้อมเสียงหัวเราะภายในลำคอ ก่อนจะดิ้นออกจากแม่ ก่อนจะวิ่งตรงไปยังบ้านของหญิงชราที่เด็กสาวนั้นมาเล่นกับสัตว์เลี้ยงของเธอทุกๆวัน ได้พบเข้ากับร่างสัตว์ตัวนั้นนอนแน่นิ่งกลับที พร้อมกับชายที่มีอาวุธที่สังหารมันลง ชายคนนั้นได้วิ่งตรงมายังเด็กสาว ด้วยความโกรธของเด็กสาวเธอจึงวิ่งตรงเข้าต่อสู้กับชายคนดังกล่าว ไม่นานนัก การต่อสู้ได้จบลงด้วยสภาพของเด็กสาวที่ไม่เหลือเค้าโครงสภาพเดิม มือได้ซ้ายได้ตัดขาดออกพร้อมสภาพร่างชุ่มเลือดกระดูกหักทั้งร่างกาย ก่อนตัวเธอนั้นจะได้หลับลงเห็นอสูรกายร่างมหึมาได้เหยียบลงมาที่เธอก่อนจะสลบไป มาริน่าได้มาตื่นขึ้น ณ ที่แห่งหนึ่ง ที่นั้นเต็มไปด้วยเด็กจำนวนมากที่อยู่รวมกัน ซึ่งเหตุการณ์นี้นั้นเด็กสาวถูกรักษา และถูกส่งมายังบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าหลังจากร่างกายนั้นหายดี ตัวเธอได้มาอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าคิโบวา เด็กสาวได้ใช้ชีวิตอยู่ที่แห่งนี้พร้อมกับช่วยดูแลเหล่าเด็กๆภายในบ้านตามคำร้องขอของทางเจ้าหน้าที่ผู้ดูแลสถาน แต่ด้วยบางสิ่งภาพหลอนนั้นยังคอยตามติดหลอกหลอนเธอเป็นระยะเวลาสองปี จนมาถึงวันหนึ่งกลางดึกที่พักทั้งหมดถูกอัคคีภัยกลืนกินจนทุกอย่างล้วนหายไปกับกองเพลิงที่ลุกท่วม เด็กสาวทำได้เพียงหนีเอาชีวิตรอดออกมาจากที่พัก ตัวเธอนั้นทำได้เพียงเร่รอนภายในเมืองใหญ่ใช้ชีวิตเพียงแค่อยู่รอดไปวันๆ วันหนึ่งได้พบกับชายแปลกหน้าเข้าทักเธอพร้อมกับพูดออกมาเพียงสั้นๆ "เธอมันพิเศษ" ก่อนจะชักชวนเธอไปที่บางแห่ง ชายคนดังกล่าว ได้บอกเล่าเรื่องต่างๆให้กับเด็กสาวนั้นฟัง ก่อนชายคนนั้นจะพูดว่า "สาวน้อยผมก็พิเศษเหมือนคุณ ไปค่ายฮาล์ฟบลัดไหมที่นั้นอาจจะมีเหตุผลในการมีชีวิตของเธอ ครั้งหนึ่งผมก็เคยอยู่ที่นั้นเมื่อนานมาแล้ว" เด็กสาวได้แต่ทำหน้าสงสัยพร้อมกับพูดตอบไปว่า " ทำไมต้องหาเหตุผลการมีชีวิต " ชายคนนั้นก็ทำได้แต่ถอนหายใจแล้วพูดกลับไป "ลองไปดูสักครั้งถ้าคิดว่ามันไม่ต่างจากทีนี้ก็ให้ทุกอย่างมันจบลงที่นั้น" เด็กสาวก็ได้ตอบเพียงแค่ "ที่คุณพูดมาก็น่าสนุกดี" เด็กสาวตอบตกลง กับชายคนดังกล่าวไปก่อนชายคนนั้นจะทิ้งท้ายคำพูดของเขาว่า "เหมือนได้เจอตัวเราในอดีตเลยแฮะ หลังจากนี้เธอก็เรียกฉันว่ารุ่นพี่ซะ" ก่อนทั้งสองจะได้เริ่มเส้นทางอันวุ่นวายของทั้งสองระหว่างการเดินทางไปยังจุดหมาย