Mackenzie Claude Lincoln -◈- แมคเคนซี คลอดด์ ลินคอล์น

█ (SAT) 13th December 2003 █ 21 years old █ Gloucester, United Kingdom █ ที่ที่อากาศเย็นสบาย ปลอดโปร่ง █ คนที่ตนเองสามารถสนทนา Deep Talk ด้วยได้อย่างสบายใจ █ ดาร์คช็อคโกแลตใส่น้ำตาล 1 ช้อนชากับนมสดเล็กน้อยอุ่น ๆ █ ได้ไปในที่ที่อยากไป ทำในสิ่งที่อยากทำ █ อาสนวิหารกลอสเตอร์ █ คนที่ชอบล้ำเส้น █ คนที่ชอบรังแกคนอ่อนแอกว่า █ ผักหรือผลไม้ที่มีกลิ่นฉุน █ ที่ที่สว่างจ้าเกินไป █ เรื่องที่ต้องออกแรงทำแล้วเหนื่อยเปล่า แล้วเนื้อตัวสกปรกมอมแมม (เฉพาะเรื่องที่เจ้าตัวไม่อยากทำ) พ่อ  :  Mccoy Caiden Lincoln แมคคอย ไคเดน ลินคอล์น  (40 ปี) สุนัขพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ด  :  Anthony & Andrew แอนโทนี่ (เพศผู้ 5 ขวบ) & แอนดริว (เพศผู้ 4 ขวบ) สิ่งที่ทำให้คุณมีความสุข █ ได้ใช้เวลากับตัวเองรวมถึงคนที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกเหมือนเซฟโซน ทำสิ่งที่ชอบหรือสบายใจ █ ได้เห็นคนหรือสิ่งที่ตนเองรักมีชีวิตที่ดีมีความสุข █ ดาร์คช็อคโกแลตใส่น้ำตาล 1 ช้อนชากับนมสดเล็กน้อยอุ่น ๆ █ หนังสือดี ๆ สักเล่ม ความกลัว █ ความตายของคนหรือสิ่งที่ตนเองรัก █ ภัยอันตรายที่ตนเองรับมือไม่ได้ ข้อบกพร่องร้ายแรง █ ตาแพ้แสง เมื่อต้องอยู่ท่ามกลางที่แสงจ้ามาก ๆ เช่น แสงอาทิตย์ที่แรงเกินไป หรือที่ที่มีแสงสว่างมากเกินไป จะส่งผลให้ตาพร่ามัวไปชั่วขณะนึง โรคประจำตัวเดมี่ก็อต █ โรคสมาธิสั้น

รักสันโดษ แม้จะพูดคุยกับผู้คนรอบข้างได้อย่างเป็นปกติทั่วไป แต่หากเลือกได้ แมคเคนซีจะชอบปลีกวิเวกไปอยู่คนเดียวเสียมากกว่า เขาค่อนข้างรักษาระยะห่างจากผู้อื่น มักจะหาอะไรที่ตนเองสนใจทำ หมกมุ่นกับสิ่งที่ตนเองชอบ อย่างการเดินเล่นตามที่อากาศดี ๆ ไม่ก็อยู่กับหนังสือเล่มโปรด คอยสังเกตผู้คนและสิ่งรอบข้าง เขาอาจไม่ใช่นักพูดที่เก่งกาจ แต่เขาเป็นผู้ฟังที่ดี อีกทั้งยังเฝ้าคอยสังเกตผู้คนและสิ่งรอบตัวอย่างเงียบ ๆ ด้วย แมคเคนซีจึงไม่ใช่คนที่แสดงอารมณ์ออกมาได้ตรงไปตรงมาในด้านความรู้สึกอันซับซ้อน แต่หากต้องการคำปรึกษาหรือเล่าอะไรสักอย่างให้เขาฟัง เขาสามารถรับฟังและให้คำปรึกษาได้ ไม่ชอบการสัญญาหรือการผูกมัด แมคเคนซีไม่ชอบสัญญาหรือรับปากพร่ำเพรื่อ ไม่ว่าจะทั้งที่มาจากตนเองหรือใครก็ตาม อะไรที่เขาทำได้ก็จะทำให้และชอบที่จะทำให้เห็นเสียมากกว่า ส่วนเรื่องการผูกมัดนั้น แมคเคนซีไม่เข้าใจว่าสิ่งนี้คืออะไร จึงใช้ชีวิตค่อนข้างอิสระเสียส่วนใหญ่ แต่หากได้เจอคนที่เป็นเหมือนเซฟโซน เขาก็อาจยอมสละเวลาส่วนตัวของตนใช้ไปกับคนคนนั้นได้บ้าง ใจเย็น (แต่ก็ใจร้อนกับบางเรื่อง) โดยปกติแมคเคนซีค่อนข้างดูเป็นคนโตกว่าอายุ มักจะตัดสินใจด้วยเหตุผลอย่างสุขุมและใจเย็น แต่ก็มีบางเรื่องที่ทำให้เขาเลือดร้อนได้ไม่ยาก ซึ่งบางครั้งอาจส่งผลให้เขาเผลอปากไวหรือมือไวเท้าไวกว่าสมองไปบ้าง

"หวัดดี ฉันแมคเคนซี คลอดด์ ลินคอล์น เรียกกันยังไงดี...? เรียกแมคเคนซีนั่นล่ะดีแล้ว เรามาทำความรู้จักกันแบบค่อยเป็นค่อยไปจะดีกว่า แต่ถ้าหากอยากดื่มอะไรสักหน่อย ฉันสามารถชงให้ได้ ตั้งแต่โกโก้ร้อนไปจนถึงค็อกเทลเลยล่ะ"

แมคเคนซี คลอดด์ ลินคอล์น บ้านเกิดอยู่ที่กลอสเตอร์ เมืองทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศอังกฤษ เมื่อครั้งแรกเกิด ครอบครัวของเขาอยู่ด้วยกัน 3 คน นั่นคือแม็กซ์ ผู้เป็นคุณปู่ แมคคอย ผู้เป็นพ่อ และแมคเคนซี แต่เมื่อเขาอายุได้ 7 ปี คุณปู่ก็เสียชีวิตลง เขาจึงอยู่กับพ่อเพียง 2 คนตั้งแต่นั้นมา ภายหลัง พ่อคงกลัวว่าเขาจะเหงา ถึงได้ซื้อสุนัขพันธุ์เซนเบอร์นาร์ดเพศผู้ 2 ตัวมาเพิ่มเป็นสมาชิกในบ้าน คือ แอนโทนี่กับแอนดริว ซึ่งแมคเคนซีก็เพิ่งมาเข้าใจภายหลังว่า เจ้าเพื่อนสี่ขาชื่อสุดเท่น่าจะมาช่วยให้พ่อเขาหายเหงามากกว่า        ครอบครัวลินคอล์นประกอบธุรกิจผลิตนมวัวและชีส โดยจะรับนมวัวคุณภาพดีจากฟาร์มวัวสายพันธุ์กลอสเตอร์ซึ่งเป็นวัวที่มีชื่อเสียงของเมืองมาผลิตและส่งขายไปทั่วเมืองโดยไม่มีส่งขายที่อื่น สินค้าของครอบครัวลินคอล์นจึงถือได้ว่าเป็นสินค้าและของฝากขึ้นชื่อของเมืองกลอสเตอร์ ใครที่มาท่องเที่ยวเมืองแห่งนี้เป็นต้องได้ซื้อเป็นของฝากติดไม้ติดมือกลับไปหรือได้ลองชิมกันทั้งนั้น ซึ่งธุรกิจของครอบครัวเขาเพิ่งเริ่มขึ้นเมื่อสมัยคุณปู่ เมื่อคุณปู่เสีย แมคคอยผู้เป็นลูกจึงมารับช่วงต่อ แม้จะเป็นธุรกิจที่ถือว่าไม่ได้เก่าแก่ แต่ก็ส่งผลให้ฐานะทางครอบครัวของตระกูลลินคอล์นนั้นดีขึ้น เรียกได้ว่ามีกินมีใช้อย่างไม่ขัดสนนั่นเอง        บ้านของแมคเคนซีตั้งอยู่ไม่ห่างจากริมแม่น้ำมากนัก การเดินเลียบแม่น้ำในช่วงอากาศดีจึงเป็นกิจกรรมยามว่างที่เขาชอบทำ และที่นี่เองก็ยังเป็นที่ที่พ่อของเขาเจอกับผู้เป็น “แม่” ของแมคเคนซีอีกด้วย ใครจะไปรู้กันว่าเจ้าของธุรกิจผลิตนมและชีสซึ่งเป็นของมีประโยชน์ต่อร่างกาย เมื่อตกเย็นหลังเลิกงานมาจะกลายร่างเป็นหนุ่มนักดื่มเกือบทุกวี่วัน ตั้งแต่จำความได้เขาก็มักจะเห็นพ่อนั่งดื่มน้ำเมาตั้งแต่หัวค่ำพลางมองไปยังริมน้ำอย่างกับพระเอกเอ็มวี พอเขาโตขึ้นมาเรียนเกรด 10 ถึงได้ผันตัวเองจากผู้คอยเฝ้าดูมาเป็นเพื่อนนั่งดื่มกับพ่อซะเลย ซึ่งตอนนั้นเองที่เขาได้รู้เรื่องเกี่ยวกับแม่ตนเอง พ่อมักจะเล่าให้เขาฟังถึงตอนที่พบกับแม่แรก ๆ ดูท่าแม่ของเขาคงเป็นผู้หญิงที่วิเศษมากทีเดียว พ่อถึงได้ไม่ลืมแม่สักที ทั้งยังไม่ยอมมีผู้หญิงอื่นและเลี้ยงเขามาแบบซิงเกิ้ลแดดดี้อีกต่างหาก แต่สำหรับแมคเคนซีที่ไม่เคยเห็นหน้าแม่มาตั้งแต่เกิด เขาไม่อยากออกความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น ส่วนใหญ่จึงทำได้เพียงแค่นั่งฟังสิ่งที่พ่อเล่ายิ้ม ๆ โดยไม่พูดอะไร        แมคเคนซีเริ่มเจอเหตุการณ์ไม่ปกติตอนอายุ 12 ปี เหมือนว่าเขาจะเห็นคนหรือสัตว์ที่มีรูปร่างแปลกประหลาด แต่สิ่งมีชีวิตพวกนั้นไม่เคยทำอะไรเขา พ่อที่เลี้ยงลูกมาอย่างสนิทสนม มีอะไรคุยกันได้ทุกเรื่องจึงเป็นคนแรกที่แมคเคนซีสนิทใจจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง และเหมือนว่าพ่อจะรู้อะไรบางอย่างจึงส่งเขาเข้าคอร์สเรียนศิลปะป้องกันตัวขั้นพื้นฐาน แต่แมคเคนซีก็คิดว่ามันไม่สนุกเท่ามวยข้างทางหรอก เขาเลยลงเรียนไปแค่คอร์สเดียว นอกนั้นก็อาศัยลูกบ้ากับของใกล้มือตัวเองในตอนนั้นล้วน ๆ        จนเมื่อแมคเคนซีอายุ 18 เขาถูกอสูรกายไล่ล่าครั้งแรก เหตุเกิดเพราะไปช่วยคนที่โดนเจ้าตัวประหลาดนั่นไล่ล่าก่อนหน้านั้นแล้วเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นแมคเคนซีแทน โชคดีที่มีคนมาช่วยไว้แล้วแนะนำให้เขาไปที่ค่ายฮาร์ฟบลัด แมคเคนซีนำเรื่องที่เจอไปเล่าให้พ่อฟัง แมคคอยผู้เป็นพ่อจึงส่งเขาไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยระดับกลางแห่งนึงในนิวยอร์คราวกับรู้อะไรบางอย่างและตระเตรียมการมาอยู่แล้ว        แมคเคนซีเข้าเรียนคณะบริหารเพื่อหวังว่าจะกลับไปสานต่อกิจการของที่บ้าน ช่วงเวลานั้นเขาก็ยังเห็นคนและสัตว์รูปร่างประหลาดอยู่ และเริ่มจะบ่อยครั้งตามอายุที่เพิ่มขึ้น จนกระทั่งเขาอายุ 21 ปี อาจถือว่าวันนั้นเป็นวันโชคร้ายของเขาก็ได้ แมคเคนซีตกเป็นเป้าหมายของอสูรกายอีกครั้งหลังเลิกจากงานบาร์เทนเดอร์ที่เขาทำพาร์ทไทม์อยู่ จนได้รับความช่วยเหลือจากแซร์เทอร์ที่รู้จักกันเมื่อครั้งเขามาถึงนิวยอร์คใหม่ ๆ ช่วยนำทางไปยังค่ายฮาร์ฟบลัดในที่สุด