[บันทึกการเดินทาง] พรหายนะกับด้ายแดงที่หายไป

Feria โพสต์ 2025-6-17 16:48:31

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Feria เมื่อ 2025-8-3 18:44 <br /><br /><div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#boxsystem01 { border-radius: 30px; border: 6px double #A5DD9B; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 3em; background-image: url("https://i.imgur.com/cVOlvKt.jpeg");} </style>

<style>
#boxsystem02 { width: 600px; border-radius: 20px; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 1em; background-image: url("https://i.imgur.com/VTlLRiK.jpeg");} </style> <style> #boxsystem03 { width: 520px; border-radius: 20px; border: 6px double #A5DD9B; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 3em; background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");} </style>

<div id="boxsystem01"> <p> <br> <font face="Kanit"><font size="7" color="#ffffff"><span style="text-shadow: #fff 1px 3px 5px;"><b style=""><mit style=""> <font color="#9B4444">พรหายนะกับด้ายแดงที่หายไป</font></mit></b></span></font></font></p>
<br><br>
<center> <div class="jedi0"> <style> .jedi0 { border-radius: 20px; background: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5c8be9c0543a29277b979842fe452472.jpeg") no-repeat; box-shadow: 1px 1px 2px #11a263, 0 0 25px #11a263, 0 0 5px #11a263; -moz-border-radius:25px; -webkit-border-radius:25px; border-radius:25px; height: 539px; width: 800px; image-size:cover; background-repeat: no-repeat; background-size:cover; background-position: center center; .tengah { position: absolute; } </style> </div> </center>
<br><br>
<div id="boxsystem02"> <p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000"><br></font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000">
เมื่อดวงใจ หลงในม่านหมอก แห่งมายา <br> บ่วงแห่งโชคชะตา ร้อยรัดด้วย เส้นใยสีชาด <br> เทพีหลั่งน้ำตา รักแท้ ถูกบิดเบือน <br> จงมองหา แสงสว่าง ณ ทิศตะวันออก <br> ที่ซึ่ง ความลับ ถูกเร้นซ่อน <br> ปลดปล่อย พันธนาการ แห่งหัวใจ <br>ก่อนโลก จะตกเป็นทาสแห่งอารมณ์  <br> <br> <br>

รายนามผู้กู้(ประสบ)ภัย <br>
1.Feria Hayes <br>
2. Taras Thikonov <br>
3. Angelica Hardy <br> <br>

<font color="DarkOrange">Feria : เอาจริงดิคะ! ไอ้เรื่องความรักก็ไม่สันทันอยู่แล้ว นี่ล่อคำสาปอีก ดีนะมีเรือแคนู<br> พอเลี่ยงส่วนพาหนะได้ แต่เรื่องอสุรกาย……เออ….ตลอดทางนี่พอสู้กันไหวไหมคะนี่ <br> ทุกคนคะ เอาใจช่วยเราด้วยนะคะ (ยืนงงอยู่กรีนแลนต์ ทำแผนการเดินทางใหม่รอบที่ล้าน) </font><br> <br>
<font color="DarkOrchid">Angie : นี่ยัยหนูเธอไปทำเวรทำกรรมใครไว้นี่!!!! (กรี๊ดฉ่ำ)</font><br> <br>
<font color="Lime"><font color="SeaGreen">Taras : จะไปรอดไหมครับนี่แก๊งค์นี้</font></font> <br>

</font></font></font> </p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff"><br></font></font></font></p> </div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"> <br> </font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b> <br><br> </b></font></font></font></div>

Feria โพสต์ 2025-6-18 17:35:32

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Feria เมื่อ 2025-6-18 17:38 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Dosis|Kanit|Exo">

<link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/1zyx5mj3ridytkffdbrvd/BlueMoon.css?rlkey=7893tvfydfdq9m85yh8uao9qu&dl=0">

<style>#ELLI {--BM-bg-clr1: #0D0D0D ; /* F2EEEB */--BM-bg-clr2: #3D81AE;--BM-clr-icons: #fff;--BM-clr-icon-moon: #45A9BF;--BM-clr-title: #3D81AE;--BM-size-title: 80px;--BM-clr-text: #fff;--BM-clr-border: #45A9BF;--BM-bg-quote: #45A9BF;--BM-clr-quote: #fff;}</style>

<div class="BM-container" id="ELLI"><div class="BM-icons-cont"><div class="BM-icons"><i class="cp cp-menu"></i> <i class="cp cp-search"></i></div><div class="BM-moon"><i class="cp cp-moon"></i></div><div class="BM-icons"><i class="cp cp-heart-o"></i> <i class="cp cp-pin-o"></i></div></div><div class="BM-title"> chapter <strong>1</strong></div><div class="BM-post">
วันที่ 17 มิถุนา 68 6:00 น.<br>
ณ กรีนแลนต์ <br><br>
หลังจากเดินผ่านประตูสลักลวดลายสวยงามที่พบที่ท่อระบายน้ำใต้นิวยอร์กแล้ว สิ่งที่เฟเรียพบนั้นทำเอาเธอเหน็บหนาวสุดหัวใจ ไม่ใช่เพราะกลัวหรอกนะ แต่เป็นเพราะมันหนาวจริง ๆ ก็จะไม่หนาวได้ยังไงล่ะ ก็พื้นที่ที่อยู่รอบตัวเธอเต็มไปด้วยหิมะหนาเขรอะ ทั้งที่ไม่ใช่ฤดูหนาว แถมพอหันกลับไปประตูที่เธอเข้ามาก็หายไปแล้ว<br><br>
<font color="DarkOrange"><b> “ที่นี่มันที่ไหนกันนี่ แล้วประตูหายแบบนี้จะกลับไงล่ะหนิ”</b></font><br><br>
ในตอนที่กำลังสับสนอยู่นั่นเธอก็ได้พบกับสตรีใส่ชุดดำคนหนึ่งที่มีใบหน้าที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดีเพราะเคยเจอมาก่อนแล้วตอนอยู่ที่เฮติ แถมครั้งนี้ท่านมาพร้อมสัตว์ประจำตัวสองตัวสุนัขพันธุ์ลาบราดอร์รีทรีฟเวอร์สีดำ และ ตัวพูเลแคท ข้างกาย ทำให้เธอไม่ต้องเดาว่าใครแต่เป็นเทพีเฮคาที ตัวจริงเสียงจริง ไม่ได้เป็นร่างเงาแบบตอนนั้นแล้วด้วย ถึงจะเดาออกอยู่แล้วว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอที่ท่อระบายน้ำนั่นเป็นฝีมือของเทพีเฮคาที แต่ไม่คิดว่าตัวจริงจะมาเองแบบนี้ ท่านเดินเข้ามาหาเธอใกล้ ๆ <br><br>
<b><font color="Purple"> <font color="Plum">“หากเจ้ารอดจากภารกิจคำพยากรณ์ด้ายแดงนี้กลับมาได้เราจะให้อภัยเจ้าในสิ่งที่เจ้าล่วงเกินจนก่อหายนะในเฮติเกือบพินาศ และความเสี่ยงที่เหล่าเทพโอลิมเปียนเกือบชิบหาย“</font></font></b><br><br>
คำพูดนั่นทำให้เธอเข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมเทพีเฮคาทีถึงโกรธเกลียดเธอถึงขนาดนั้นก็เธอไปถอนคำสาปที่เฮติซึ่งในมุมมองของท่านก็หมายถึงว่าเธอล่วงเกินท่านจนก่อหายนะในเฮติจนเกือบพินาศ แถมมาด้วยความเสี่ยงที่เทพโอลิมเปียนเกือบชิบหายนี่เอง ทำเอาเธอสำนึกผิดแทบไม่ทันเลย ก่อนที่ท่านเทพีเฮคาทีจะเอ่ยต่อ<br><br>
<b><font color="Plum"> “นี่คือจุดเริ่มต้นของเจ้า ขอให้โชคดี ข้าจะบอกให้เจ้ารู้ล่ะกัน เจ้าอยู่ในกรีนแลนด์”</font></b><br><br>
เฟเรียรับฟังพลางสะดุ้งด้วยความตกใจ แบบ ห๊ะ! กรีนแลนต์คือจะให้เริ่มต้นภารกิจการเดินทางที่นี่เหรอห่างจากอเมริกามากเลยนะนี่ แถมยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยไม่พอยังมีแต่หิมะกับกระเป๋าที่เธอพกติดตัวเท่านั้นเองด้วยนะนี่ ในตอนนั้นเทพีก็กำลังจะหายตัวไปก็ได้สดุเสียงดังก้องออกมาว่า<br><br>
<b><font color="Plum"> “นี่คือพรจากข้าที่จะหายโกรธเจ้า ด้วยอำนาจแห่งข้า ขอสาปเจ้าเดมิก็อดผู้เขลา จงพบเจออสุรกายในทุกหนทางที่เจ้าเหยียบย่าง ไม่ว่าพาหนะใดที่มนุษย์สร้าง พาหนะของเจ้าจงพินาศลงด้วยอุบัติเหตุอันน่าสยดสยอง ทุกก้าวที่เจ้าเดิน จงมีอสุรกายคอยขัดขวาง! คำสาปนี้จะหายไปเมื่อเจ้าทำภารกิจคำพยากรณ์ที่ได้รับมาลุล่วง!“</font></b><br><br>
<b><font color="Plum"> “อ้อ! ข้าจะบอกเจ้าเอาไว้ ประตูอีกบานหากเจ้าเลือก มันจะนำเจ้าไปยังลอสแองเจลิส“</font></b><br><br>
สิ้นสุดคำพูดนั่นเทพีก็หายตัวไป ทำเอาเธอเหวอแดก ทั้งคำสาปที่ทำให้นั่งพาหนะที่มนุษย์สร้างไม่ได้ แถมยังจะเจออสุรกายทุกย่างก้าวอีก ถ้าใช้พาหนะไม่ได้แล้วจะออกจากที่นี่ยังไงดีนี่ แต่ตอนนี้ไม่สำคัญ เพราะตอนนี้มันหนาวววววว ต้องไปหาเสื้อกันหนาวก่อน เธอรีบไปในเซเว่นไปซื้อเสื้อกันหนาวก่อนเลย<br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ขอพัฟเฟอร์ 1 ตัวค่ะ เออ…เรื่องสีเราไม่เกี่ยงค่ะ“</font></b><br><br>
เธอซื้อพัฟเฟอร์มาสวม 1 ตัวเพื่อป้องกันความหนาวเหน็บจากหิมะ ก่อนจะจ่ายเงินเป็นเงินดอลลาร์ที่พกติดตัวมา เธอเลยได้ใช้เวลาในการเซ็ตของในกระเป๋าที่เต็มไปด้วยอาวุธ ของกิน สินสงครามและอุปกรณ์ประจำตัวเธอ ในตอนนั้นเองเธอก็พบกับเรือแคนูที่เป็นเรือแคนูความเร็วสูงที่สร้างมาสำหรับกึ่งเทพแบบเธอ แบบนี้ล่ะก็เยี่ยมไปเลย แต่ตอนนี้ต้องส่งข้อความไปหาแองจี้กับทาราสก่อนดีกว่า<br><br>
<div align="center"> Feria : สวัสดีค่ะคุณทาราส เราเฟเรียนะคะ พอดีเรามีปัญหานิดหน่อยเลยต้องมาเริ่มต้นที่กรีนแลนต์เรามานัดเจอกันที่ New York Harbor ที่นิวยอร์กแทนได้ไหมคะ คิดว่าวันพรุ่งนี้น่าจะไปถึงนะคะอ้อ! ฝากบอกคุณแองจี้ด้วยนะคะ บายค่ะ</div><br><br>
หลังจากที่ส่งข้อความเสร็จแล้วก็ถึงเวลาเดินทางต่อสักที ซะเมื่อไรกันเล่าในจังหวะที่เธอกำลังก้าวออกจากร้านเซเว่นมาไม่นานก็พบกับอสุรกายตัวแรกทันที เป็นเหมือนครึ่งฉลามครึ่งหมาป่า เธอเลยต้องใช้หอกของตัวเองเข้าต่อสู้กับมันไปเรื่อย ๆ ท่ามกลางความหนาวเหน็บ แต่ใช้เวลาไม่นานก็เอาชนะมาได้ เธอก็เอาเรือแคนูมาลงทะเล แล้วเริ่มทำการพายเรือออกเดินทางสู่ฟิลาเดลเฟียทันที โดยจุดพักแรกของเธอก็คือแคนาดา <br><br>
<div align="center"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=937" target="_blank">ปะทะอัคลัต</a><br>FOLLOWER (ผู้ติดตามเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +30
</div>
</div><div class="BM-sky"><div class="BM-img"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/IMG_0504655416cc8f1b490a.jpeg"></div><div class="BM-quote"> อะไรกันคะนี่ โผล่มากรีนแลนต์พอทำใจ นี่มีคำสาปให้นั่งพาหนะมนุษย์ไม่ได้อีก ขอบคุณเรือแคนู หลังจากนี้คงต้องเดินทางทางน้ำยาว ๆ แล้วสิ สู้เขาตัวเรา</div></div></div><center><a href="https://hakrabi.tumblr.com" class="credi citos">✿ Elli</a></center>

Feria โพสต์ 2025-6-19 22:55:13

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Feria เมื่อ 2025-7-8 03:16 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Dosis|Kanit|Exo">

<link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/1zyx5mj3ridytkffdbrvd/BlueMoon.css?rlkey=7893tvfydfdq9m85yh8uao9qu&dl=0">

<style>#ELLI {--BM-bg-clr1: #0D0D0D ; /* F2EEEB */--BM-bg-clr2: #3D81AE;--BM-clr-icons: #fff;--BM-clr-icon-moon: #45A9BF;--BM-clr-title: #3D81AE;--BM-size-title: 80px;--BM-clr-text: #fff;--BM-clr-border: #45A9BF;--BM-bg-quote: #45A9BF;--BM-clr-quote: #fff;}</style>

<div class="BM-container" id="ELLI"><div class="BM-icons-cont"><div class="BM-icons"><i class="cp cp-menu"></i> <i class="cp cp-search"></i></div><div class="BM-moon"><i class="cp cp-moon"></i></div><div class="BM-icons"><i class="cp cp-heart-o"></i> <i class="cp cp-pin-o"></i></div></div><div class="BM-title">
chapter <strong>2</strong>
</div><div class="BM-post">
17 มิถุนายน 68 11:00 น.<br>
บริเวณชายฝั่งด้านใต้ของระบบฟยอร์ดนุก ใกล้แหลมกาปิซิลลิต<br><br>

หลังจากพายเรือแคนูด้วยแรง 1 คนพายแบบ 1 คนพายจริง ๆ ไม่มีลูก ๆ ติดตัวมาด้วย ทั้งกาเอล เรเลียหรือแม้แต่กาเซล ก็นะ ครั้งนี้เป็นการเริ่มต้นภารกิจคำพยากรณ์ที่ยังเตรียมตัวอะไรไม่เรียบร้อยเลยนี่นา ทำให้ในตอนนี้ฉันจำเป็นต้องพายเรือลำนี้คนเดียวแบบช้า ๆ ประมาณ 10 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ก็ช้าเป็นเต่าแหละ แบบนี้ตอนข้ามไปจีนคงแย่แน่ สงสัยต้องแวะไปซื้อเรือรุ่นอัพเกรดจากลำนี้ที่นู่นสักหน่อยแล้วสิ ถ้าจำไม่ผิดต้องไปบอสตันล่ะมั้งนะ ร้านขายเรือของชาวนอร์สดูเหมือนเคยได้ยินข่าวมาว่ารับทั้งดรักม่าและดีนาเรียสเลยนี่นา คงต้องแวะไปที่นั่นด้วยแล้ว<br><br><font color="#ff8c00">

“ให้ตายสิคราวนี้อะไรอีกนิ”</font><br><br>

ฉันสบดออกมาเพียงลำพังบนเรือแคนูที่ล่องอยู่กลางน้ำอยู่ทางตอนใต้ของระบบฟยอร์ดนุก ในตอนนั้นเองที่เรือแคนูเกิดการสั่นสะเทือกอย่างหนักราวกับถูกอะไรพุ่งเข้าชนด้วยความเร็วสูงจนเรือแคนูไม้ที่เธอพายอยู่ โชคยังดีที่เรือลำนี้เป็นเรือที่ถูกสร้างมาด้วยฝีมือของช่างชาวนอร์น เป็นสิ่งประดิษฐ์ของโลกเทวตำนานที่มีชื่อเสียงในหมู่เดมิก็อต เลยทนแรงกระแทกได้อย่างสบาย ๆ <br>
ฉันเก็บไม้พาย จับกาบเรือด้วยมือทั้งสองข้างแน่น เพราะถึงแม้เรือจะคงทน แต่ที่ไม่ทนก็ฉันนี่แหละ เลยกลัวจะตกเรือไป ก่อนจะค่อย ๆ โผล่หัวมาดูว่าตัวอะไรหรืออะไรมาพุ่งชนเธอพลางดึงฮู้ตคลุมศรีษะลงต่ำ มือข้างหนึ่งวางนิ้วบนด้านมีดสัมฤทธิ์ ก่อนที่จะเห็นตัวมันปรากฎขึ้น พร้อมด้วย<br>
เสียง “ตู้มมมม!!“ ดังขึ้นกลางอ่าว ผิวน้ำปะทุพุ่งสูงหลายเมตร เงามหึมากระโจนขึ้นจากน้ำ เห็นชัดว่ามีผิวหนังสีดำลายขาวของวาฬเพชรฆาต แต่ดวงตานั้นวาวแสงเจิดจ้า ฉลาดเฉียบดั่งหมาป่าหิมะ <br><br><font color="#ff8c00">

“อัคลัต!! นี่มันกะมาแก้แค้นให้เพื่อนมันรึไงนี่”</font><br><br>

อัคลัต ปรากฏตัว มันคำรามต่ำ ๆ ก้องไปทั่วผืนน้ำก่อนจะพุ่งเข้าสู่รูปแบบการล่า พุ่งใต้น้ำโฉบเข้าใกล้เรือแคนูของฉันด้วยความเร็วระดับเรือสปีดโบ๊ต!<br><br>
ฉันไม่รีรอ เอียงลำเรือ หักพายหลบวินาทีสุดท้าย คลื่นซัดเรือกระเด้งสูง เธอทรงตัวด้วยหัวเข่า ดึง โล่อัสพิส มาใช้เป็นพายเสริมและเกราะกำบังในคราวเดียว<br><br>

หมาป่า กระโจนขึ้นจากผิวน้ำ กลายร่างกลางอากาศ กล้ามเนื้อเรียวแน่น, กรงเล็บสีเทาเงิน, ดวงตาสีฟ้าน้ำแข็งจ้องฉันราวกับเหยื่อ<br><br>
เสียงพายฉับหนึ่ง ฉันหันเรือเข้าสู่ฝั่งหิน น้ำแข็ง และโขดหินที่อัคลัตจะวิ่งไม่สะดวก ฉันกระโดดออกจากเรือทันที ล้อคลื่นช่วยให้เรือพุ่งชนก้อนน้ำแข็งลอย ทำให้เรือหมุนกวาดพัดละอองใส่หน้าหมาป่า<br><br>

อัคลัตคำรามแล้วกระโจนเข้าใส่ ฉันเบี่ยงตัวอย่างฉับไว พริ้วไหวราวกับกำลังเต้นรำกับศัตรู โล่ในมือฉันบล็อกกรงเล็บของมันได้อย่างฉิวเฉียด ก่อนที่เธอจะอ้อมหลังกระโดดสูง แทงด้วยมีดสัมฤทธิ์เข้าที่ไหล่ของอัคลัต!<br><br>

มันคำราม เสียงสะท้านไปทั่วโขดหิน น้ำรอบตัวปั่นป่วน ฉันถูกซัดกระเด็นกระแทกหิมะ แต่ก็กลิ้งกลับมายืน หอบหายใจแต่ยังมั่นคง<br><br><font color="#ff8c00">

“แฮ่ก ๆ ไม่เลวเลยนี่นา แต่ว่า….จบกันแค่นี้ล่ะนะคะ”</font><br><br>

ฉันหลับตา พริบตานั้นเดียว กลีบป๊อปปี้สีแดงปลิวว่อนจากแขนเสื้อ ฉันเพียงใช้มันน้อยมากเพื่อเบี่ยงเบนสายตาศัตรู <br><br>

พริบตานั้น ฉันพุ่งเข้าใส่ด้วยโล่ เฆี่ยนอัดใส่กรงเล็บของอัคลัตสุดแรง ก่อนจะตวัดขลุ่ยจันทราที่เหน็บหลัง ปล่อย เสียงกระซิบเพียงโน้ตเดียว<br><br>

มันเพียงพอให้ความคิดของอัคลัต “ตีกลับ” ราวกับมีเสียงของผู้ล่าอื่นดังขึ้นในหัวของมัน—ความลังเลเพียงวินาทีเดียว… ฉันอาศัยจังหวะนั้น ปล่อยหมัดเข้าที่กลางอกของมันอย่างแม่นยำ<br><br>
แม้จะไม่ได้ใช้พลังเวทเต็มที่ แต่แรงสั่นกระแสของหมัดนี้ ทำให้ร่างกึ่งหมาป่าของอัคลัตทรุดลง หายใจหอบ ความเร็วลดลงอย่างเห็นได้ชัด<br><br>
ฉันจับจังหวะ วิ่งเหวี่ยงโล่ฟาดครั้งสุดท้ายพลังกระแทกทำให้ร่างมหึมาของมันกระเด็นตกกลับลงสู่ทะเล และด้วยเลือดจากบาดแผลและอาการสะลึมสะลือ ก่อนจะถูกปิดฉากด้วยมีดสั้นอีกครั้งจนมันสิ้นใจสลายเป็นละอองสีทองเป็นสัญญาณว่าถึงเวลาเดินทางต่อเสียสักที ร่างบางของฉันก้าวเข้าไปในเรือ และเริ่มพายเรือออกเดินทางต่อสักที<br><br>

<div align="center"><img src="static/image/hrline/1.gif" border="0" alt="" style="max-width:400px"></div>
17 มิถุนายน 68 17:00 น.<br><br>
ใกล้แหลมด้านใต้ของเขตคูลูซุก บริเวณชายฝั่งใกล้ กุสตาฟ เฟรเดริก โฮล์ม<br><br>
การพายเรือหลังจากปะทะกับอัคลัตตัวที่สองภายหลังจากเริ่มการเดินทางคำพยากรณ์มา ก็ยังดีที่เอาชนะมาได้และตอนนี้ก็พายเรือออกมาได้อย่างปลอดภัยที่เรียกได้ว่าก็โอเคก็ปลอดภัยจริง ๆ แหละนะ แต่ตอนนี้คลื่นก็เริ่มแรงขึ้นจากการที่น้ำทะเลมีพลังการขึ้นลงแรงกว่าในฟยอร์ด มีธารน้ำแข็งจำนวนมากละลายลงทะเล ทำให้สายน้ำรอบตัวฉันนั่นเย็นจัด น้ำแข็งเล็ก ๆ เริ่มลอยเข้ามาเป็นช่วง ๆ จนทำให้อากาศเย็นขึ้นกว่าปกติจนฉันจำเป็นต้องกระชับพัฟเฟอร์ที่สวมอยู่ให้แน่นขึ้นเพื่อให้รู้สึกอบอุ่นในความหนาวเหน็บของทะเลใกล้ขั้วโลกเหนือแห่งนี้ ก็ปรากฎเรือแคนูอีกลำที่มีสีดำสนิทจนน่าสยดสยองพร้อมกับร่างของสตรีชราหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวในชุดแม่มดสีดำที่ฉันก็คุ้นเคยเป็นอย่างดี ก็ศัตรูที่เจอบ่อย ๆ หลังจากที่ออกมาจากเฮติมานี่นา อสุรกายในสังกัตของเทพีเฮคาที ก็ไม่น่าแปลกก็ตอนนี้ล่อทำเทพีเกลียดแบบจงเกลียดจงชังขนาดนั้นนี่นา แถมมีคำสาปติดตัวมาด้วยแบบนี้เลยไม่แปลกใจ ฉันก็เลยเริ่มใช้โล่กับมีดสั้นออกมาแล้วเข้าต่อสู้กับแม่มดดำที่พายเรือมาชนเรือของฉันแบบดุเดือด แต่ด้วยคลื่นและแรงกระแทกจนกระทั่งพาเรือแคนูของฉันมาถึงบนเกาะเล็ก ๆ ที่กระจายตัวที่นอกฝั่งที่มีนามว่าหมู่เกาะอัมมาซซาลิก ฉันต้องต่อสู้กับแม่มดดำอย่างไม่ลดละอยู่ ก็พบกับอสุรกายอีกตัวหนึ่งคืออัคลัตมาโจมตีเธออีกตน คราวนี้จะเอาไงล่ะนี่ ก็ต้องต่อสู้แบบสองรุมหนึ่งสินะ ฉันรีบควักหอกประจำตัวของตัวเองออกมาควงแล้วพุ่งแทงทั้งสองอสุรกายอย่างแม่นยำ จนสามารถเอาชนะได้สำเร็จแต่ก็สร้างความเหนื่อยล้าให้กับร่างกายอย่างหนักหน่วงเลย เลยต้องเก็บเรือแล้วกางเต้นท์นอนหลับพักผ่อนกันตรงนี้กันไปก่อนเป็นอันจบการเดินทางวันแรกของฉันไป
</div><div class="BM-sky"><div class="BM-img"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/IMG_0504655416cc8f1b490a.jpeg"></div><div class="BM-quote">ทั้งสู้ ทั้งพายเรือทั้งต้องสู้กับอากาศหนาวอีกเราจะรอดไหมคะนี่ประเด็นเลย
</div></div></div><center><a href="https://hakrabi.tumblr.com" class="credi citos">✿ Elli</a></center>

Feria โพสต์ 2025-7-18 14:48:12

Feria โพสต์ 2025-7-26 20:31:19

Hypnos Cabin no.15 | Member list

Feria โพสต์ 2025-8-2 22:20:37

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Feria เมื่อ 2025-8-2 23:43 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Dosis|Kanit|Exo">

<link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/1zyx5mj3ridytkffdbrvd/BlueMoon.css?rlkey=7893tvfydfdq9m85yh8uao9qu&dl=0">

<style>#ELLI {--BM-bg-clr1: #0D0D0D ; /* F2EEEB */--BM-bg-clr2: #3D81AE;--BM-clr-icons: #fff;--BM-clr-icon-moon: #45A9BF;--BM-clr-title: #3D81AE;--BM-size-title: 80px;--BM-clr-text: #fff;--BM-clr-border: #45A9BF;--BM-bg-quote: #45A9BF;--BM-clr-quote: #fff;}</style>

<div class="BM-container" id="ELLI"><div class="BM-icons-cont"><div class="BM-icons"><i class="cp cp-menu"></i> <i class="cp cp-search"></i></div><div class="BM-moon"><i class="cp cp-moon"></i></div><div class="BM-icons"><i class="cp cp-heart-o"></i> <i class="cp cp-pin-o"></i></div></div><div class="BM-title">
chapter <strong>5</strong>
</div><div class="BM-post">
วันที่ 15 กรกฎาคม 68 <br><br>
6:00 น. ณ แหลมฟาร์เวลล์ <br><br>
การมีพลังที่ทำให้นอนหลับได้ทุกที่ทุกเวลาบางทีก็เป็นข้อดี แต่บางทีก็เป็นข้อเสียได้เหมือนกันนะนี่ ในโลกที่ไม่มีเวลากลางคืนแบบในปัจจุบันแบบนี้ พลังนี้มันก็ดีที่ทำให้เรานั่นนอนหลับได้แม้จะท้องฟ้าจะไม่มืดเลยก็ตามที แต่ข้อเสียดันเป็นบางทีหลับแล้วก็หลับเพลินแล้วดูผลที่ตามมาสิ <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “งื้อ~ นี่เราหลับไปนานแค่ไหนแล้วนี่….”</font></b> <br><br>
ฉันตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย พลางล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือเดดาลัสของตัวเองออกมาเพื่อจะดูวันเวลา ก็ดันพบว่าวันนี้เป็นวันที่ 15 เดือน 7 ใช่ เดือน 7 นี่เรานอนหลับข้ามเดือนอีกแล้วยังไงล่ะ โอ้ยยยย น่าโป๊กกระโหลกตัวเองไปสักทีดีไหมนี่ ข้อหาหลับเพลินนี่ คงต้องรีบออกเดินทางแล้วสิ <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ขอโทษที่ทำให้รอเป็นเดือนขนาดนี้นะ”</font></b><br><br>
ฉันหันมาลูบหัวฮิปโปแคมปัสทั้งสองตัวที่รออยู่ท้ายเรือของเธอก่อนจะหาอาหารบางอย่างในกระเป๋าดูก็พบว่ามีอาหารฉุกเฉินอยู่จำนวนมาก สงสัยน่าจะเป็นเสบียงที่ซื้อ ๆ มาตุนไว้ก่อนหน้านี้นั่นแหละนะ ดีนะตอนนี้แค่หกโมงเช้ากำลังดีสำหรับการเริ่มออกเดินทางพอดีเลย ในตอนที่กำลังคิดแบบนั้นอยู่เท่านั้นแหละ ก็มีนางไม้หรือนิมฟ์ตนหนึ่งถือคบเพลิงเดินเข้ามาทางเราอย่างน่าหวาดหวั่น ท่าทางไม่เป็นมิตร เดินเข้ามาใกล้ ในตอนนั้นเองที่ฉันก็ลองใช้มือถือตรวจสอบดูก็พบว่ามันคือแลมพาเดส อสุรกายในสังกัตเทพีเฮคาที<br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “อือ….มาให้ออกกำลังกายในยามเช้าซะดี ๆ นะคะ”</font></b><br><br>
ฉันเก็บมือถือเข้ากระเป๋าของตัวเอง ก่อนจะเอามีดสั้นออกมาแล้วจึงตั้งท่าพร้อมสู้ก่อนจะสวมเฮคโฟนที่เอาพาดคอไว้อยู่ตลอดมาฟังเพลงปลุกขวัญกำลังใจของตัวเองแล้วเริ่มการต่อสู้ทันที ฉันไม่ค่อยถนัดใช้มีดสักเท่าไรเลยใช้วิธีหนึ่งดีกว่าก็คืออะไรป่ะ 5555 สาม สอง หนึ่ง ตู้ม!! <br><br>
กำปั้นแห่งนิทราประทานใส่ท้องของแลมพาเดสอย่างจัง ถ้าจะมีใครสู้กับอสุรกายด้วยมือเปล่าก็ฉันนี่แหละคนหนึ่งแต่จริง ๆ ก็ไม่มือเปล่าล้วนหรอกนะ เพราะใช้มีดไม่ถนัดเลยซักหอกออกมาแทนแล้วรัวแทงใส่แลนพาเดสที่ติดมึนด้วยกำปั้นของฉันไปแทน ถึงจะดูเก่งแต่ก็นะ อ่อนกว่าแม่มดดำอยู่นะนี่ เอาเถอะ ๆ แต่ในที่สุดฉันก็เอาชนะมันมาได้สักที ก็เหมือนเดิมนะ เก็บสินสงครามแล้วโดดขึ้นเรือพร้อมออกเดินทางต่อสักที <br><br>
ต่อจากนี้ฉันขอย่อสั้น ๆ เป็นบางช่วงหน่อยนะมันวน ๆ อ่ะ แล้วทะเลอ่ะนะมันจะมีอะไรล่ะ จริงไหมคะ อ่ะมาเริ่มกันเลย ลุย!<br><br>
7:00 น.<br><br>
ตอนนี้เรือของพวกเรานั้นได้พ้นเขตแหลมฟาร์เวลล์มาฟาร์ (far) แล้ว 5555 มุกน่ะมุก ก็คนมันเหงานี่นา แถมตอนนี้ก็ไม่เห็นฝั่งอีกต่อไปแล้วด้วย แบบทะเลรอบทิศแทบจะไม่มีก้อนน้ำแข็งแบบก่อนหน้านี้แล้วสิ คงจะใกล้ที่จะถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกได้แล้วมั้งนี่ ฉันก็คิดแบบนั้นล่ะนะ ก่อนจะนึกถึงเรื่องอะไรบางอย่างที่เป็นความรู้สึกในใจของเราตั้งแต่เริ่มภารกิจนี้มาจึงได้โพสลงในบัญชีเนคต้าไปว่า <br><br>
<div align="center">บางทีเราก็คิดนะ ว่าภารกิจนี้อาจจะเป็นการชดใช้บาป <br>ให้กับ 3 คน (2 คนกับอีก 1 เทพ) ที่เราทำเรื่องผิดต่อพวกเขาตอนไปเฮติรึเปล่านะ ถึงได้มีอุปสรรคตั้งแต่ต้นได้ขนาดนี้ แต่ถึงแบบนั้น เราจะขอโอบรับมันด้วยความยินดี<br>
#ภารกิจด้ายแดง #ชดใช้บาป #ความผิดทีฝังอยู่ในใจ<br><br>
</div>
แล้วพวกเราก็เริ่มออกทางสู่ทะเลต่อแบบชิล ๆ แต่มันเริ่มเหงาไปนิดเริ่มนั่งฟังเพลงในเฮคโฟนไปพลาง ๆ <br><br>
9:00 น.<br><br>
ตอนนี้พวกเราล่องเรือมาจนถึงกลางทะเลกรีนแลนต์ คราวนี้ความอันตรายก็เพิ่มขึ้นมาจนเป็นห่วงพวกฮิปโปแคมปัสเป็นอย่างมากเลย ก็นะตอนนี้คลื่นมันสูงถึง 2 เมตรจนต้องคอยรักษาทิศทางอย่างระมัดระวัง ทำให้ฉันต้องคอยช่วยจับหัวเรือและหางเสือควบคุมทิศทางให้มั่นคงช่วยพวกฮิปโปแคมปัสอีกแรงซะเลย ให้ตายสิ อันตรายเป็นบ้า<br><br>
สินสงคราม:<br>
น้ำมันคบเพลิง (เลขไบต์สุดท้าย เลขคู่)<br>
เกล็ดงู(แลมพาเดส) (เลขไบต์สุดท้าย เลขคี่)<br>
(LUK 60+ จะมีโอกาสดรอปมากกว่า 1 โดยดูจากเลขรองท้าย)<br> <br>
ให้ MRE อาหารฉุกเฉิน 2 ถุงให้กับเหล่าฮิปโปแคมปัส

</div>
<div class="BM-sky"><div class="BM-img"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/IMG_0504655416cc8f1b490a.jpeg"></div><div class="BM-quote">ไปสู่ทะเลกันโลดดดดดดดด </div></div><center><a href="https://hakrabi.tumblr.com" class="credi citos">✿ Elli</a></center></div>

Feria โพสต์ 2025-8-11 04:11:28

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Feria เมื่อ 2025-8-11 11:00 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Dosis|Kanit|Exo">

<link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/1zyx5mj3ridytkffdbrvd/BlueMoon.css?rlkey=7893tvfydfdq9m85yh8uao9qu&dl=0">

<style>#ELLI {--BM-bg-clr1: #0D0D0D ; /* F2EEEB */--BM-bg-clr2: #3D81AE;--BM-clr-icons: #fff;--BM-clr-icon-moon: #45A9BF;--BM-clr-title: #3D81AE;--BM-size-title: 80px;--BM-clr-text: #fff;--BM-clr-border: #45A9BF;--BM-bg-quote: #45A9BF;--BM-clr-quote: #fff;}</style>

<div class="BM-container" id="ELLI"><div class="BM-icons-cont"><div class="BM-icons"><i class="cp cp-menu"></i> <i class="cp cp-search"></i></div><div class="BM-moon"><i class="cp cp-moon"></i></div><div class="BM-icons"><i class="cp cp-heart-o"></i> <i class="cp cp-pin-o"></i></div></div><div class="BM-title">
chapter <strong>
6</strong>
</div><div class="BM-post">
15 กรกฎาคม 68<br><br>
12:00 น.<br><br>
พื้นที่กลางทะเลลาบราดอร์<br><br>
หลังจากการล่องเรือมาตลอดทางในตอนนี้พวกเราก็ออกมาสู่ทะเลเปิด ถ้าดูจากในแมพที่พอเปิดดูจากในมือถือเดดาลัตก็พอรู้ได้ว่าตอนนี้เราอยู่กลางทะเลลาบราดอร์ อันเป็นส่วนหนึ่งของมหาสมุทรแอตแสนติกเหนือ ซึ่งอยู่ระหว่างแลบราดอร์ประเทศแดนาดา และกรีนแลนด์ มันหมายความว่ายังไงรู้ป่ะ หมายความว่าเรากำลังจะถึงแคนาดาแล้วยังไงล่ะ คิดว่าไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ก็คงจะถึงที่แคนาดาแล้วมั้ง จะว่าไปถ้าใช้กุญแจมิติล่ะก็จะช่วยย่นระยะเวลาการเดินทางได้เยอะเลยแหละ แต่ในจังหวะที่กำลังคิดเพลิน ๆ อยู่นั่น….<br><br>
“ก็ว่าอยู่ว่าวันนี้สงบแปลก ๆ มากันแล้วสินะ”<br><br>
น้ำวนขนาดใหญ่ปรากฎที่ใต้ท้องเรือแคนูของเราอย่างน่าแปลกประหลาด จนเราต้องพยายามสั่งให้พวกฮิปโปแคมปัสครึ่งม้าครึ่งปลาทั้งสองตัวรีบว่ายหนีน้ำวนให้เร็วมากที่สุด ในตอนนั้นเองที่ปรากฎร่างของอสุรกายรูปร่างครึ่งบนเป็นฉลามครึ่งล่างเป็นหนวดปลาหมึก เอ๊ะ! หรือควรเรียกว่าหมึกดีล่ะ หมึกยักษ์ด้วยนะนี่ พอดูข้อมูลในมือถือก็พบว่ามันคือ ลูซก้า อสุรกายที่ดักฆ่าพวกสายเลือดโพไซดอนและเนปจูน แต่สายเลือดอื่นก็เป็นเพียงของว่างกำลังมันเท่านั้น ก็พอเดาออกนะว่าทำไมมันมาโจมตีเราแบบนี้ ก็คำสาปบ้า ๆ นั่นไงล่ะ เลยทำให้โดนอสุรกายโจมตีตลอดการเดินทางแบบนี้ วันนี้ก็มาเป็นตัวใหม่เลยแฮะเอาเถอะ ๆ ก็ต้องสู้ก่อนล่ะนะ ฉันรีบซักหอกกรีกประจำตัวของตัวเองออกมาประสานกับทักษะหอกที่ฝึกฝนมาอย่างชำนาญเข้าต่อสู้กับลูซก้าตัวนี้ที่โชคดีที่มันมีแค่ตัวเดียวถึงจะตึงมือแต่ก็ไม่ยากมากนัก พอจัดการเสร็จก็ไม่ลืมที่จะเก็บสินสงครามเหมือนทุกที <br><br>
ต่อสู้กับลูซก้า <br><br>
สินสงคราม:<br><br>
เขี้ยวลูซก้า<br><br>
หนวดลูซก้า<br><br>
ไข่มุกอสูรทะเล<br><br>
หากมี LUK 95+ ขึ้นไปจะมีโอกาสดรอปเพิ่มเติม โดย x2 จากจำนวนที่ดรอปได้<br><br>
พอเก็บเสร็จน้ำวนก็สงบลง ก็ถึงเวลาออกเดินทางต่อเสียสักที ส่วนจะอีกนานแค่ไหนก็คงต้องลุ้นเอาล่ะนะ ในตอนนั้นเองเราก็นึกถึงเรเลียขึ้นมาจึงได้โพสลงในเนคต้าเพื่อที่จะประกาศตามหาเรเลียทันทีว่า<br><br>
ประกาศตามหาลูกหาย<br><br>

ใครเจออีกัวน่าห้วงฝัน โตเต็มวัย เพศเมีย พูดภาษามนุษย์ได้ ชื่อ เรเลีย<br><br>

สถานที่เจอล่าสุด : ท่อระบายน้ำใต้เมืองนิวยอร์ก<br><br>

โปรดส่งคืนที่ค่ายฮาล์ฟบลัด หรือส่งให้กับแองจี้หรือทาราส ก็ได้นะคะ<br><br>

พอดีตอนโดนส่งวาร์ปมาประตูมันปิดใส่หน้าเรเลียที่บินตามเรามาด้วยเลยไม่ได้วาร์ปมาด้วยอ่ะ<br><br>

ปล.เราก็ลืมถามว่าคุณแองจี้กับทาราสเลยว่า กลัวสัตว์เลื้อยคลานไหม พอดีเรเลียชอบไปไหนมาไหนกับเราตลอดอ่ะ น้องเนียนดีอ่ะ ไปโรงเรียนก็ไม่มีใครเห็น(อุ๊บ!)<br><br>

เราถอนหายใจด้วยความหวังว่าเรเลียจะปลอดภัย พอรอไม่นานก็เห็นพี่แอนนาเบ็ธก็มาคอมเม้นว่ามีคนเห็นอีกัวน่าที่แถว ๆ ฟาสฟู้ตที่นิวยอร์ก แต่น่าเสียดายที่เรายังไปรับเรเลียตอนนี้ไม่ได้ แต่ก็ทำเราร้อนใจไปเป็นอย่างมาก โชคดีที่คุยกันไปคุยกันมาพี่เขาเลยจะขอร้องให้เซนทอร์ไปพาตัวเรเลียไปส่งที่ค่ายให้ ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็คงไม่เป็นไรแน่นอนแล้วล่ะ เราเลยได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะเริ่มออกเดินทางต่อไป โดยเริ่มเดินทางลึกเข้าไปในทะเลลาบราดอร์ ที่เริ่มเจอกระแสน้ำเย็น คลื่นก็เริ่มสูง 1.5 เมตร แต่ก็ไม่อันตรายมากนัก ส่วนหนึ่งก็เพราะมนตร์คุ้มภัยที่ร่ายไว้ที่เรือด้วยล่ะนะ<br><br>
18:00 น. <br><br>
ตอนนี้เริ่มใกล้โซนขอบเขตน่านน้ำแคนาดา ทำให้พอเริ่มเห็นเรือเดินสมุทรแถบนิวฟันต์แลนด์ราง ๆ แล้วด้วย แสดงว่าอีกไม่ไกลก็จะถึงที่แคนาดาแล้วสินะ เมืองท่าที่ใกล้ที่สุดคือที่ไหนกันนะ แต่ที่รู้ ๆ เราจะได้พักในเมืองดี ๆ เร็ว ๆ นี้แล้ว แต่มันก็หมายความว่า เตรียมโดนรุมตีนอสุรกายได้เลยไงล่ะ<br><br>
21:00 น.<br><br>
ตอนนี้เราอยู่ห่างจากชายฝั่งนิวฟันต์แลนด์เพียงแค่ 100 ถึง 150 กิโลเมตรแล้ว สงสัยคงจะถึงในเมืองในช่วงกลางวันของพรุ่งนี้แล้วละมั้งนะ เราก็เริ่มเห็นแสงจากเรือประมงและชายฝั่งอยู่ไกล ๆ ขณะยังคงมีแสงแดดอ่อน ๆ ที่ใกล้จะกลางหัวอยู่แล้วนี่ขนาดสามทุ่มแล้วนะ แต่มันก็แดดจ้าเหมือนกลางวันชัด ๆ เลย เหมือนเก้าโมงเช้ามั้ง เรือก็ไม่มีหลังคาบังแดดด้วยล่ะนะ แต่นั่นก็คงสบายไปล่ะนะ เราเดมิก็อตมาทำภารกิจไม่ได้มาเที่ยวสักหน่อย ลำบากหน่อยไม่เป็นไรหรอกเนาะ <br><br>
</div>
<div class="BM-sky"><div class="BM-img"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/IMG_0504655416cc8f1b490a.jpeg"></div><div class="BM-quote">
คืออะไรป่ะคะ เราเห็นหนวดหมึกของลูซก้าแล้วอยากกินทาโกยากิซะแล้วสิ
</div></div><center><a href="https://hakrabi.tumblr.com" class="credi citos">✿ Elli</a></center></div>

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[บันทึกการเดินทาง] พรหายนะกับด้ายแดงที่หายไป

Hypnos Cabin no.15 | Member list