แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2025-9-23 10:19 <br /><br />
<center>
<link href="member_web/memo.css" rel="stylesheet">
<div id="rr_love-on-the-brain" style="--width: 1000px; --bg-color: #101010; --borders: #000060; --accent: #113065; --text-color: #dcdcdc;">
<a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」">
</a>
<div class="rcontainer">
<div class="rwrapper">
<div class="rheader">
<div class="rtitle">XVIII.V</div>
<div class="rsub1"><font size="2">จะได้นอนกี่โมง</font></div></div>
<div class="rflex">
<img src="https://i.imgur.com/qN27sXH.gif">
<img src="https://i.imgur.com/JAClqC0.gif">
<img src="https://i.imgur.com/nHsz2Bm.png"></div>
<div class="rsub2"><font color="#000060">—</font><font color="#2f508e"> Mackenzie Claude Lincoln </font><font color="#000060">—</font></div>
<div class="rtxt">
<div align="left" style="box-sizing: inherit; outline-style: none;"><div align="left" style=""><font color="#c0c0c0"><br></font></div><div align="left" style=""><div align="left" style=""><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>- 28.05.2025 / ??:??AM -</b></font></span></p><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><div style="outline-style: none; text-align: center;"><div style="outline-style: none;"><b style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;"><font color="#2f508e">ปวยร์โต้ โอบัลดิอา, กุนนายาลา, ประเทศปานามา</font></b></div></div></span><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">กลางดึกสงัดที่พระอาทิตย์ยังส่องแสงจนไม่รู้ว่าเป็นเวลากี่โมงยาม ภายในห้องพักของบังกะโลหมายเลขสิบสามเอมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ทำงานอยู่และเสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของเดมิก็อดหนุ่มสองคนที่นอนกกกอดมอบความอบอุ่นให้แก่กันอยู่บนเตียงนุ่มขนาดควีนไซส์ พวกเขาไม่ได้นอนหลับบนที่นอนแสนสบายเช่นนี้มาหลายคืนแล้ว วันนี้จึงเป็นวันหนึ่งที่ทั้งคู่ค่อนข้างหลับลึกหลังจากที่เหนื่อยสะสมมาหลายวันกลางทะเลแคริบเบียน</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“อืม…</b></font></span><b style="text-align: justify; color: rgb(47, 80, 142); font-family: Sarabun;">”</b></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">หนุ่มอังกฤษครางต่ำในลำคอพลางกระชับกอดบุตรโพไซดอนผู้เป็นคนรักไว้ในอ้อมแขน หากเป็นไปได้ก็อยากให้ช่วงเวลานี้ยาวนานต่อไปอีกสักหน่อย</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i> ‘ฮึก….ฮือ…ฮือออออ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ขณะที่กำลังหลับสบายก็เหมือนได้ยินเสียงร้องไห้แว่ว ๆ เสียงนั้นค่อนข้างแผ่วเบาแต่กลับชัดเจนอยู่ในหัวจนแมคเคนซีงัวเงียตื่น</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“ร้องไห้ทำไมที่รัก ละเมอเหรอ”</b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ฝ่ามือใหญ่เลื่อนลงไปตบก้นกล่อมแฟนเบา ๆ เพื่อปลอบประโลม ช่วงนี้ดีนคงเครียดสะสมเลยละเมอร้องไห้ละมั้ง</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘ฮืออออออ…ฮื่อออออ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แต่เสียงร่ำไห้โหยหวนนั้นยังคงไม่หยุด หากลองฟังดี ๆ แล้วเหมือนเสียงผู้หญิงมากกว่าจะเป็นเสียงของดีนที่ไปในโทนต่ำ</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แต่นี่มันห้องพักที่มีแค่เขากับดีนสองคนนะ ถ้านอกเหนือจากนี้จะเป็นอะไรไปได้ล่ะ</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ความสงสัยนี้ทำให้บุตรเทพีแห่งมนตราต้องลืมตาขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ท่ามกลางความสะลึมสะลือครึ่งหลับครึ่งตื่น มีร่างของใครบางคนนั่งอยู่ตรงปลายเตียง แมคเคนซีหันไปมองด้านข้างอีกครั้ง ก็ยังเห็นดีนนอนหลับสบายเหมือนเดิม ชายหนุ่มจึงหันไปมองที่ปลายเตียงอีกที ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ร่างปริศนานั้นหันมามองเขาพอดี</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“เฮ้ยยย !!”</b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ฝ่ามือใหญ่รีบตะครุบปิดปากตัวเองไว้เพื่อไม่ให้คนรักตกใจตื่น เขารีบเด้งตัวขึ้นนั่งจนลืมไปเลยว่านอกจากผ้าห่มที่คลุมกายเพียงผืนเดียวแล้ว ตอนนี้ตนยังไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้นจากกิจกรรมก่อนหน้าที่ทำร่วมกับดีนก่อนนอน</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ค..ค..ค..คุณเป็นใครเนี่ย !’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่ใช่คนแน่ ๆ เขาจึงเลือกที่จะสื่อสารทางจิตกับ <font color="#808080"><b><i>‘วิญญาณ’</i></b></font> ตนนี้แทน ร่างตรงหน้าที่มารบกวนแมคเคนซียามวิกาลตอนนี้คือหญิงสาวผิวสี เธอสวมชุดเหมือนพนักงานที่นี่แต่เสื้อผ้าไม่ได้ขาดวิ่นเหมือนดวงวิญญาณก่อนหน้าที่เจอเมื่อตอนเย็น เธอดูสงบนิ่งไม่ได้มีทีท่าเกรี้ยวกราดคุกคาม มีเพียงแค่ใบหน้าเศร้าสร้อยเท่านั้นที่มองมาที่เขา</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘คุณเห็นฉันจริง ๆ ด้วย…..’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">น้ำเสียงของวิญญาณสาวดูดีใจอย่างปิดไม่มิด จากนั้นเธอก็เริ่มแนะนำตัว</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><i><b>‘สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมอลลี่ เป็นพนักงานของโรงแรมนี้ ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าในที่สุดก็มีคนเห็นฉันแล้ว’</b></i></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘เอ่อ…ผมแมคเคนซี ว่าแต่คุณมาทำอะไรที่นี่ ผมทับที่คุณอีกคนงั้นเหรอ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แอบงงเหมือนกันว่าทำไมต้องแนะนำตัวเองกับผีด้วย ถือว่าเป็นไปตามมารยาทก็แล้วกัน</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘เปล่าค่ะ ไม่ใช่หรอก ถึงฉันจะตายที่นี่ แต่ก็ไม่ใช่ในห้องนี้เหมือนเพื่อนของฉัน ฉันได้ยินเสียงเธอร้องเลยคิดว่าต้องมีคนที่เห็นเธอแน่ ๆ แล้วก็ใช่จริง ๆ ที่ฉันมาที่นี่…เพราะมีเรื่องอยากให้คุณช่วยค่ะ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ฟังมาถึงตอนนี้จากที่ตื่นเต็มตาจนเกือบขนหัวลุกด้วยความกลัวอีกรอบ ก็ถูกความสงสัยแทรกมาแทนที่ นี่เขากลายเป็นหน่วยบรรเทาทุกข์ผีตั้งแต่เมื่อไหร่ ให้ตายสิ ที่เขาจิ้มชื่อโรงแรมนี้ตอนที่ดีนให้เลือกเพราะเห็นว่าคะแนนรีวิวเยอะและดูดีที่สุดในย่านนี้ แท้จริงแล้วมันคือความบังเอิญหรือว่ามีอะไรดลใจกันแน่ พวกเขาถึงได้มาพักที่โรงแรมผีสิงนี่</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ช่วยงั้นเหรอ คุณลองบอกก่อนได้ไหมว่าเรื่องอะไร…’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แมคเคนซียังไม่อยากรับปากในทันที หากเป็นเรื่องเหนือบ่ากว่าแรงหรือกระทบกับภารกิจของพวกเขาขึ้นมา การเดินทางก็จะยิ่งล่าช้าไปอีก ซึ่งเขาไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><i><b> ‘ฉันอยากให้คุณช่วยตามหาคนให้หน่อยค่ะ…ฮึก..เขาเป็นคนรักของฉันเอง เขา…เขาหายตัวไปตั้งแต่ตอนที่ฉันท้อง ฮื่อออ’</b></i></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แค่เกริ่นนำเธอก็เริ่มร้องไห้อีกแล้ว ส่วนคนที่ฟังก็ได้แต่ทำตาโตแล้วเลื่อนสายตาลงมองไปยังช่วงท้องของเธอจึงเพิ่งสังเกตได้ว่ามันป่องนูนขึ้นมาจริง ๆ</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘เดี๋ยวนะ…คุณท้องอยู่เหรอ งั้นก็แปลว่าคุณกับลูก….พระเจ้า’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">วิญญาณสาวพยักหน้ารับทั้งน้ำตาเพื่อเป็นการยืนยันว่าข้อสันนิษฐานของเดมิก็อดหนุ่มนั้นถูกต้อง แมคเคนซีถอนหายใจหนักแล้วบอกด้วยกระแสเสียงที่อ่อนลง <font color="#2f508e"><b><i>‘ผมเสียใจเรื่องลูกของคุณด้วยนะ’</i></b></font></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘ตอนที่เขารู้ว่าฉันตั้งท้องเขาดีใจมาก แต่ไม่กี่วันต่อมาเขาก็บอกว่ามีเรื่องต้องไปจัดการ ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่ได้พบเขาอีกเลย เขาไม่ติดต่อมา และฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะติดต่อเขาได้ที่ไหน ฉันคิดถึงเขามาก…เฝ้ารอเขากลับมา ลูกในท้องก็โตขึ้นทุกวัน ฉันไม่มีหน้ากลับไปเจอคนที่บ้านเพราะกลัวคำนินทา เลยได้แต่ทำงานอยู่ที่โรงแรมนี้ ยังดีที่ผู้จัดการเห็นใจฉันที่แพ้ท้องอย่างหนักเลยให้ฉันย้ายจากตำแหน่งพนักงานทำความสะอาดมาเป็นผู้ช่วยแม่ครัว…..’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แล้วมอลลี่ก็เริ่มรำลึกถึงความหลัง ใบหน้าของเธอยามพูดถึงชายคนรักดูมีชีวิตชีวาแต่ก็เศร้าสร้อยไปในคราวเดียวกัน</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘เพราะความเครียดจากเรื่องต่าง ๆ ที่สะสม ทำให้ฉันมีภาวะซึมเศร้าระหว่างท้อง ฉันไม่กล้าปรึกษาเรื่องนี้กับใคร ฉันเลยหันไปพึ่งยา…แล้วสุดท้ายก็ตายพร้อมกับลูกในท้องเพราะเสพยาเกินขนาด’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i> ‘หา ? คุณเสพยาตอนตั้งท้องงั้นเหรอ คุณทำแบบนั้นได้ยังไง นั่นลูกคุณนะ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ฟังถึงตรงนี้แล้วก็อดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมา (ในใจ) ไม่รู้ว่าตอนจบมันหักมุมมาไม่สวยแบบนี้ได้ยังไง แต่เขาไม่ประทับใจเอาเสียเลย</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘คุณไม่เข้าใจหรอกว่าสภาพฉันตอนนั้นย่ำแย่แค่ไหน คนที่ฉันรักหายตัวไปแล้วฉันต้องอุ้มท้องโดยที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นตายร้ายดียังไง เงินเก็บที่มีกับรายได้แต่ละเดือนก็ต้องใช้ไปกับการนั่งรถเข้าเมืองหลายกิโลเพื่อไปโรงพยาบาลจนแทบไม่เหลือ ฉันมืดแปดด้านแล้วจริง ๆ ฮืออออ…’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แล้วเธอก็ปิดหน้าร้องห่มร้องไห้ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้แมคเคนซีคลายอารมณ์หงุดหงิดไปได้อยู่ดี</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ใช่ ผมไม่เข้าใจ มันมีทางออกอื่นอีกตั้งเยอะมากกว่าจะหันไปพึ่งของพวกนั้น สิ่งที่คุณทำมันคือการทำร้ายเด็กคนนึงที่เขากำลังจะเกิดมาเป็นลูกคุณ แย่ชะมัด เอาล่ะ ผมตัดสินใจแล้ว คุณไปหาคนอื่นให้ช่วยคุณเถอะ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ว่าแล้วเดมิก็อดหนุ่มก็ทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งแล้วดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงจนมิดศีรษะก่อนจะพลิกตัวไปนอนกอดซุกคนรักต่อ ทำเหมือนว่าก่อนหน้านี้เพียงแค่ฝันไปไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘ฮือออออ ไม่นะคุณแมคเคนซี ได้โปรดช่วยฉันก่อน ฉันอยากพบเขาอีกแค่สักครั้ง เป็นครั้งสุดท้ายก็ยังดี ฮื่อออ..ฮือ ๆๆ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><i style="text-align: justify; color: rgb(47, 80, 142); font-family: Sarabun;"><b><font size="3">“</font></b></i><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><i><b>…………</b></i></font></span><i style="text-align: justify; color: rgb(47, 80, 142); font-family: Sarabun;"><b>”</b></i></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">เมื่อถูกปฏิเสธ วิญญาณสาวช้ำรักก็ได้แต่ร่ำไห้อยู่ปลายเตียง แม้เธอจะคร่ำครวญเพียงใดก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากร่างที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มอีก</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘ฮื่อ ๆๆๆๆ… ฮึก…ฮืออออออ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ผ่านไปหลายนาที เสียงร้องไห้โหยหวนก็ยังคงดังก้องในหัวแมคเคนซีอยู่อย่างนั้น ใช่…เขายังไม่ได้หลับเลยแม้แต่น้อย ถึงจะพยายามข่มตานอนแค่ไหนแต่หากถูกรบกวนขนาดนี้ใครมันจะไปหลับลง</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘โอ๊ยยยย คุณ ! ช่วยไปร้องไห้ที่อื่นได้ไหม ผมนอนไม่หลับแล้วนะ !’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">สุดท้ายก็อดรนทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นมาดุผีอีกรอบ มันคงจะดีถ้าหากเขาได้ตะโกนออกไปเต็มเสียง การตะโกนดุในใจนี่มันน่าอึดอัดชะมัด</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘ฮื่อออออ ๆๆ….ฮื่ออออออ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ส่วนมอลลี่เองก็ดูจะไม่สนใจที่โดนว่ากล่าวเช่นกัน เธอยังคงตั้งหน้าตั้งตาร้องไห้อยู่ตรงที่เดิมปานจะขาดใจ และวิธีที่จะทำให้เธอเงียบลงได้ก็คงมีอยู่แค่วิธีเดียว</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘……โอเค ตกลง ผมจะช่วยคุณ เรามาคุยกันดี ๆ ก่อนคุณมอลลี่’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘จริงเหรอ…’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ใบหน้าเปื้อนน้ำตารีบหันขวับมาทันที แล้วเขาจะทำอะไรได้อีกนอกจากสูดหายใจเข้าลึกแล้วพยักหน้ารับ</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ใช่ ตามหาคนรักของคุณใช่ไหม คุณพอจะมีรูปถ่ายหรือข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับเขาหรือเปล่า’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘มีค่ะ ฉันมีรูปถ่ายของเขาเก็บไว้ในห้องครัว คุณแมคเคนซีช่วยไปเอามาให้หน่อยนะคะ ฉันจะพาคุณไปเอง’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">พูดจบก็มีลมจากไหนไม่รู้พัดผ้าห่มที่คลุมร่างเขากับดีนอยู่ให้ปลิวขึ้นจนแมคเคนซีต้องรีบคว้าแล้วดึงกลับมาไว้ ไม่งั้นวิญญาณสาวคงได้เห็นพวกเขาล่อนจ้อนเป็นแน่</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ไม่ต้องรีบขนาดนั้น ! คุณออกไปรอข้างนอกเลย เดี๋ยวผมตามไป’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">วิญญาณสาวที่อารมณ์ดีขึ้นบ้างหัวเราะคิกคักก่อนที่ร่างนั้นจะลอยทะลุประตูห้องหายไป แมคเคนซีรีบหยิบเสื้อผ้าที่ถูกถอดกองไว้ข้างเตียงมาสวมใส่ลวก ๆ ห่มผ้าให้คนรักดี ๆ แล้วลุกตามมอลลี่ออกจากห้องไปเงียบ ๆ โดยไม่ลืมพกอาวุธประจำตัวไปด้วยเผื่อเจอเหตุการณ์ที่ยากจะรับมือขึ้นมา</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แม้จะเป็นเวลาดึกสงัดแต่ท้องฟ้าก็ยังสว่างอยู่ คงไม่เหมาะสมหากแขกผู้เข้าพักจะเข้าไปในพื้นที่ของพนักงานโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่ถือว่าโชคยังดีที่โรงแรมนี้ใช้เวลาเปิดปิดตามเดิมกับที่มีเวลากลางคืน ตอนนี้ร้านอาหารที่อยู่ข้างล็อบบี้จึงอยู่ในช่วงปิดบริการ</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">มอลลี่นำแมคเคนซีค่อย ๆ เดินลัดเลาะไปตามทางที่กลุ่มพนักงานในร้านอาหารใช้กันจนมาถึงด้านหลังร้าน แน่นอนว่าประตูถูกล็อกอยู่ แต่มีหรือที่อดีตพนักงานอย่างวิญญาณสาวจะไม่รู้ว่าลลูกกุญแจเก็บอยู่ตรงไหน เธอบอกให้เดมิก็อดหนุ่มหยิบลูกกุญแจที่ซ่อนอยู่ตรงใต้กระถางต้นไม้ตรงหน้าประตูแล้วไขเพื่อเข้าไปด้านใน</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ภายในห้องเป็นครัวขนาดกลาง มีทั้งอุปกรณ์ทำครัว จานชาม และบรรดาเครื่องปรุงจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘ฉันเก็บรูปเขาไว้ในชั้นเก็บของข้างตู้เย็นค่ะ คุณแมคเคนซีเปิดลิ้นชักชั้นแรกออกมาก่อน ตรงด้านข้างจะมีที่ให้ปลดกลอนเพื่อเปิดลิ้นชักชั้นอื่น ๆ จากนั้นก็เปิดลิ้นชักชั้นที่สองนะคะ ที่ลิ้นชักชั้นที่สองจะมีชั้นลับที่ดึงออกมาทางด้านข้างได้ซ่อนอยู่ ฉันเก็บรูปเขาไว้ในนั้น’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ต้องเก็บรูปไว้ในที่ลึกลับขนาดนั้นเลยเหรอ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แม้จะสงสัยแต่แมคเคนซีก็ค่อย ๆ ทำตามขั้นตอนที่เธอบอก ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าทำไมถึงต้องเก็บรูปคนรักไว้ในที่ซับซ้อนขนาดนั้น ตามปกติแล้วคนเราก็น่าจะอยากเก็บรูปแฟนไว้ในที่ที่หยิบมาดูง่ายไม่ใช่เหรอ เหมือนอย่างที่เขาถ่ายรูปดีนเก็บไว้ในมือถือเป็นร้อย ๆ รูป เวลาคิดถึงจะได้หยิบมาดูได้ทันทีไงล่ะ</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘จะว่ายังไงดีนะคะ เขาเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดที่ฉันเคยเจอมาเลย แววตาของเขาเต็มไปด้วยพลังและมีเสน่ห์มาก เวลาที่สบตาเขาแต่ละครั้ง หัวใจของฉันเหมือนจะหยุดเต้นเลย ฉันไม่อยากให้ใครเห็นความหล่อของเขาก็เลยต้องเก็บรูปในที่ที่เป็นความลับหน่อยน่ะค่ะ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">มอลลี่เหมือนคนที่ตกอยู่ในห้วงรักอีกครั้งเมื่อพูดถึงแฟนหนุ่มของเธอ ข้อนี้แมคเคนซีเข้าใจได้เพราะเขาก็รู้สึกกับดีนแบบนี้เหมือนกัน ในที่สุดเขาก็เปิดลิ้นชักลับนั้นได้ ด้านในมีของจำพวกสมุดบันทึก สมุดฝากครรภ์ ของจุกจิก และกระดาษใบหนึ่งที่ถูกวางคว่ำไว้ซึ่งก็คงจะเป็นรูปถ่ายใบนั้น หนุ่มอังกฤษจึงไม่ลังเลที่จะหยิบขึ้นมาดูทันที</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘เอ่อ…คุณมอลลี่ คุณแน่ใจใช่ไหมว่าคนในรูปกับคนที่คุณพูดถึงเป็นคนเดียวกัน’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘ใช่แล้วค่ะ คนนี้เลย เฮ้ออออ หลังจากฉันตายไปปีกว่าก็ไม่ได้ดูรูปเขาเลยค่ะ คิดถึงจังเลย’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แววตาเศร้าโศกของมอลลี่กลับมามีประกายสดใสขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้เห็นหน้าชายคนรัก ซึ่งตรงกันข้ามกับแมคเคนซีที่ตอนนี้คิ้วขมวดจนแทบจะชนกัน</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ผมหมายถึง คุณมีรูปนี้แค่รูปเดียวน่ะเหรอ นี่มัน…ผมแทบมองหน้าเขาไม่ออกเลย’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ภาพในมือเขาคือชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อคอเต่าและแจ็คเก็ตหนังมิดชิด ทั้งยังสวมหมวกไหมพรมและแว่นตากันแดดสีดำสนิทอีก</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/IMG_20250918_154608_342.jpg" width="450" _height="250" border="0" style="text-align: justify;"><font face="Sarabun" size="3"> </font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ไหนฟะ ! <font color="#808080"><b><i>‘ดวงตาที่เต็มไปด้วยพลังและมีเสน่ห์’</i></b></font> น่ะ !</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ไม่ว่าจะกลับหัว พลิกซ้าย พลิกขวา ตะแคงมุมทำองศาไหนก็ไม่เห็นแววตาใต้แว่นกันแดดนั้นแม้แต่น้อย มีเพียงด้านหลังรูปมุมขวาด้านล่างที่ถูกเขียนด้วยหมึกปากกาสีดำว่า <font color="#808080"><b><i>‘D.’</i></b></font> เท่านั้น นี่เขากำลังโดนผีหลอก ที่แปลว่า <font color="#808080"><b><i>‘หลอก’</i></b></font> จริง ๆ แล้วใช่ไหม</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘มีแค่รูปเดียวเลยค่ะ โดเลสให้ฉันเก็บไว้ดูต่างหน้าก่อนที่เขาจะไป คุณแมคเคนซีเอาติดตัวไปด้วยได้เลยนะคะ จะได้หาเขาเจอง่าย ๆ หน่อย’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แมคเคนซีก้มหน้าลงมองภาพในมืออีกครั้ง แทบหาลักษณะเด่นของคนคนนี้ไม่ได้เลย ในสายตาเขาคนผิวสีก็ค่อนข้างคล้ายกันไปหมดเสียด้วย ถึงจะพกรูปนี้ไปก็คงช่วยอะไรไม่ได้เท่าไหร่ ตอนนี้ในหัวมีแต่คำว่า <font color="#808080"><b><i>‘สิ้นหวังแล้ว’</i></b></font> เต็มไปหมด ถึงอย่างน้อยจะได้รู้ว่าคนที่เขาต้องตามหาจะชื่อ <font color="#808080"><b><i>‘โดเลส’</i></b></font> ก็ตาม</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชื่อคุ้นชะมัด</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ผมจะพยายามนะ แต่ไม่แน่ใจเลยว่าจะเจอเขาเมื่อไหร่ พรุ่งนี้พวกผมก็จะเช็คเอาท์กันแล้ว คงไม่ได้อยู่เมืองนี้นานนัก ว่าแต่สมมุติถ้าผมเจอคุณโดเลสแล้ว คุณจะให้ผมทำยังไงต่อ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ถึงอย่างนั้นเดมิก็อดหนุ่มก็ยังตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ จะให้ตัดความหวังแบบไร้เยื่อใยก็ดูจะทำร้ายใจกันจนเกินไป แม้ว่าความหวังนั้นแทบเป็นศูนย์เลยก็ตาม</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘นานเท่าไหร่ฉันก็จะรอค่ะ ถ้าคุณเจอเขา ฉันฝากคุณถามเขาให้หน่อยได้ไหมคะว่ายังรักฉันกับลูกอยู่ไหม และถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากให้เขามาพบฉันกับลูกอีกครั้ง ศพของฉันกับลูกถูกฝังอยู่ที่สุสานใกล้ ๆ นี้ ให้เขาถามจากพนักงานในโรงแรมก็ได้ พวกเขาทำพิธีให้ฉัน แต่เพราะฉันยังคงมีห่วงตัดขาดจากเขาไม่ได้ วิญญาณเลยติดอยู่ที่นี่ ถ้าได้พบเขาอีกครั้ง ฉันอาจหลุดพ้นไม่ต้องวนเวียนอยู่ที่นี่แล้วก็ได้ค่ะ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">พอได้ฟังจุดประสงค์ของวิญญาณสาวแล้วก็รู้สึกว่าน่าเห็นใจและให้ความช่วยเหลือขึ้นมา อย่างน้อยเธอจะได้ไม่ต้องติดอยู่ที่นี่อีก แมคเคนซีพยักหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงตอบรับคำร้องขอนั้น</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘อืม…ถ้าผมเจอเขานะ แต่คุณช่วยรับปากกับผมสักข้อได้ไหม ถือว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยน’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดวงตาสีฮาเซลสบมองดวงตาไร้แววแสนโศกคู่นั้น</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงก็ตาม คนรักของคุณจะยังมีชีวิตอยู่ไหม หรือจะกลับมาหาคุณหรือเปล่า สุดท้ายถ้าคุณได้ไปเกิดใหม่ ขอให้คุณรักตัวเองให้มาก ๆ ถ้ามีลูกก็รักเขา ดูแลและปกป้องเขาอย่างดีที่สุด อย่าให้ใครก็ตามทำให้คุณเป็นแบบนี้อีกนะ’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ท่ามกลางความเงียบงันที่ปกคลุมไปทั่วห้องครัว วิญญาณสาวส่งยิ้มบางเบาให้ เสียงใส ๆ ดังก้องกังวานในโสตประสาทบุตรเทพีแห่งมนตราชัดเจน</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i>‘ค่ะ….ขอบคุณนะคะ’</i></b></font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><i><br></i></b></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">หลังจากนั้น มอลลี่มาส่งแมคเคนซีที่หน้าบังกะโลหมายเลขสิบสามเอแล้วร่างเธอก็หายไป หนุ่มอังกฤษกลับเข้ามาภายในห้องพักเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศ ดีนยังคงหลับสบายเหมือนกับตอนที่เขาออกไปจากห้อง ซึ่งนั่นก็ถือว่าดีมากแล้ว ร่างสมส่วนสอดตัวลงใต้ผ้าห่มอย่างเงียบเชียบแล้วสวมกอดชายคนรักของตนไว้ หวังว่าคราวนี้จะได้หลับสนิทจริง ๆ โดยไม่มีใครมารบกวนอีกเสียที</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p2" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><img src="https://i.imgur.com/ZM9JZuJ.png" width="500" _height="21" border="0"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></p><p class="p2" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><br></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-weight: bold; text-decoration: underline;"><font face="Sarabun" size="2">ความคิดเห็นผู้บันทึก</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="2">ให้ตายสิ ที่นี่เป็นโรงแรมผีสิงหรือไงกันนะ พวกผมโดนพนักงานเปิดห้องที่มีผีดุในห้องน้ำให้พักยังไม่พอ ตกกลางคืนยังมีผีอีกตนมารบกวนการนอนอันสงบสุขของผมอีก ที่จริงแล้วเธอก็น่าสงสารไม่น้อย ตอนแรกผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงตัดสินใจทำแบบนั้น แต่ก็มารู้จากดีนทีหลังว่า แถบปานามายาเสพติดหาง่ายและเข้าถึงได้ง่ายกว่าการได้รับการรักษาจากแพทย์และการไปโรงพยาบาลเสียอีก และถึงผมตอบตกลงที่จะช่วยตามหาคนรักให้เธอ แต่จากรูปและข้อมูลที่ผมได้มามันช่างน้อยนิดจนไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนเลยจริง ๆ ว่าแต่ชื่อ ‘โดเลส’ นี่คุ้นชะมัด เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน ถึงอย่างนั้นผมควรเก็บเรื่องนี้เอาไว้สะสางทีหลัง เพราะยังมีภารกิจสำคัญรออยู่ที่เอกวาดอร์ เอาล่ะ…หวังว่าจากนี้ไปผมจะไม่เจอผีอีกนะ ครั้งแรกพอได้ ครั้งที่สองพอทน ครั้งที่สามพอก่อน ! ผมจะจู๋จี๋กับแฟนผม !</font></span></p><p class="p2" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="2"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-weight: bold; text-decoration: underline;"><font face="Sarabun" size="2">สรุปสถานการณ์</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="2">- แมคเคนซีเจอวิญญาณอีกตนกลางดึก</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="2">- วิญญาณสาวชื่อ ‘มอลลี่’ ขอให้แมคเคนซีช่วยเธอตามหาคนรัก</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="2">- แมคเคนซีตอบตกลงว่าจะช่วย</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="2">- มอลลี่พาแมคเคนซีมาเอารูปของชายคนรักที่ห้องครัวซึ่งเป็นร้านอาหารเล็ก ๆ ข้างโรงแรม</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="2">- ทั้งคู่แยกย้ายกัน แมคเคนซีกลับมานอนกับดีนต่อ</font></span></p></div></div></div></div></div></div></div></center>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2025-9-29 02:08 <br /><br />
<center>
<link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/fb56qqn79brus7jevv9tc/memo.css?rlkey=39bh2206vgp9stf6vwqipd4fi&st=h36sbpt7&dl=0" rel="stylesheet">
<div id="rr_love-on-the-brain" style="--width: 1000px; --bg-color: #101010; --borders: #800080; --accent: #dda0dd; --text-color: #dcdcdc;">
<a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」">
</a>
<div class="rcontainer">
<div class="rwrapper">
<div class="rheader">
<div class="rtitle">XIX</div>
<div class="rsub1"><font size="2">ผู้ร่วมเดินทางไร้เงาและความปรารถนาของพวกเขา</font></div></div>
<div class="rflex">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/glitter-stars.gif">
<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/imaged46b9c5588c33f74.png">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/tumblr_ms46yeIczo1sslwnmo1_500.gif"></div>
<div class="rsub2"><font color="#800080">—</font> <font color="#dda0dd">Charlotte Lillian</font> <font color="#800080">—</font></div>
<div class="rtxt">
<div align="left" style="box-sizing: inherit; outline-style: none;"><div align="left" style=""><font color="#c0c0c0"><br></font></div><div align="left" style=""><div align="left" style=""><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>- 28.05.2025 / 07:15AM -</b></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>ปวยร์โต้ โอบัลดิอา, กุนนายาลา, ประเทศปานามา</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้น สองหนุ่มเดมิก็อดตื่นนอนแต่เช้าหลังจากที่เมื่อคืนปฏิบัติภารกิจส่วนตัวแสนสุขสมกันไปเรียบร้อย แต่แมคเคนซีอาจดูไม่ค่อยสุขเท่าที่ควรด้วยเพราะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นจนเขาแทบไม่ได้นอน และวันนี้ใต้ตาของหนุ่มอังกฤษก็ยังคงเป็นหมีแพนด้าเหมือนเดิม หลังจากที่ต่างคนต่างอาบน้ำชำระล้างร่างกายแล้วพวกเขาก็มาช่วยกันจัดเก็บสัมภาระเตรียมพร้อมสำหรับการออกเดินทาง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“เดี๋ยวฉันไปดูชาร์ล็อตสักหน่อยว่าเตรียมตัวเสร็จหรือยัง นายจะไปด้วยกันไหม”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แมคเคนซีถามดีนหลังจากรูดซิปกระเป๋าใบหนึ่งที่ใส่ของเข้าไปจนเต็มแล้ว</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“ได้สิที่รัก แต่ฉันขอจัดตรงนี้อีกแป๊บเดี๋ยวตามไปนะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดีนกำลังชั่งใจกับเรื่องของเสบียงอาหาร เขาไม่รู้ว่าควรจะเผื่อพื้นที่กระเป๋าแล้วหาเสบียงติดตัวเพิ่มไปด้วยไหม เพราะหากเป็นไปตามแผนพวกเขาคงไม่ต้องบุกป่าฝ่าดงที่ไหนอีกแล้ว หลังจากนี้คือการนั่งเรือประมาณครึ่งวัน จากนั้นก็โดยสารทางบกไปยาว ๆ ดังนั้นอาหารกระป๋องคงไม่จำเป็น ส่วนน้ำดื่มไปหาซื้อระหว่างทางได้</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b><i>‘งั้นไม่ต้องซื้ออะไรเพิ่ม—’</i></b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชายหนุ่มกล่าวในใจกับตัวเอง จากนั้นก็เดินตามคนรักทะลุไปยังห้องสิบสามบีผ่านประตูเชื่อมห้อง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">เสียงคุยเบา ๆ ที่ดังเล็ดลอดมาจากห้องพักของบังกะโลสิบสามบีทำให้แมคเคนซีสงสัยนิดหน่อย จนกระทั่งพวกเขาเปิดคอนเน็คดอร์เข้าไปนั่นล่ะ บุตรเฮคาทีก็ถึงกับตาค้างไปเลยทีเดียว<br><br></font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><b style="color: rgb(255, 140, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">“ทางนั้นเป็นไงบ้าง เธอหลับสบายดีไหมชาร์ล็อต”</b><font face="Sarabun" size="3"></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“โอ๊ะ อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ ๆ เมื่อคืนหนูหลับสบายมากเลย ไม่ได้นอนเตียงนุ่ม ๆ มาหลายวัน ทำเอาไม่อยากตื่นเลยค่ะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">เด็กสาวหันมายิ้มให้พี่ชายทั้งสอง แต่สิ่งที่แมคเคนซีโฟกัสกลับไม่ใช่ใบหน้าน่ารักของน้องสาว แต่เป็น <font color="#808080"><b><i>‘ใครอีกคน’ </i></b></font>ที่อยู่ข้างชาร์ล็อตต่างหาก</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“เธอ…!”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">หนุ่มอังกฤษตะโกนลั่นด้วยความลืมตัวพร้อมชี้ไปยังหญิงสาวที่มีผมสีดำขลับยาวตรงถึงกลางหลังผู้มีใบหน้าคมเข้มตามสไตล์คนท้องถิ่นแถบนี้ แม้ร่างของเธอในยามนี้จะไม่ได้เกรอะกรังไปด้วยคราบฝุ่นและคราบเลือดเหมือนที่เคยเห็น แต่แมคเคนซีก็จำบาดแผลเหมือนรอยถูกปาดที่ลำคอนั้นได้</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ไม่ผิดแน่</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">หญิงสาวตนนี้คือ <font color="#808080"><b><i>‘วิญญาณร้าย’</i></b></font> ที่มาก่อกวนดีนกับเขาเมื่อวาน</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#CC1100"><b><i>‘เออ! กูเอง! มึงไล่กูออกมาจากห้องเพื่อจะเอากับผัวมึงไง ยังดีที่ชาร์ล็อตให้กูอาศัยอยู่ด้วย ไม่งั้นกูต้องทนดูพวกมึงเอากันทั้งคืน!’</i></b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ทางด้านผีเจ้าถิ่นก็ไม่ยอมง่าย ๆ เธอชี้หน้าแมคเคนซีกลับแล้วด่าเป็นชุดจนหนุ่มเมืองผู้ดีเถียงกลับแทบไม่ทัน ดูท่าว่าต้องเปลี่ยนชื่อเธอจาก <font color="#808080"><b><i>‘วิญญาณร้าย’</i></b></font> มาเป็น <font color="#808080"><b><i>‘วิญญาณปากร้าย’</i></b></font> แทนซะแล้ว</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“อ..เอ่อ ใจเย็น ๆ นะคะพี่ริเซ่ หนูว่าก็ดีแล้วนะคะที่พี่มาอยู่กับหนู หนูจะได้มีเพื่อนคุยไง”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชาร์ล็อตพยายามสงบศึกระหว่างมนุษย์พี่ชายกับผีเพื่อนใหม่ ซึ่งผีสาวก็ดูท่าจะเชื่อฟังไม่น้อย เธอยอมสงบลงทันที แต่ก็ยังไม่วายส่งสายตาอาฆาตมายังเดมิก็อดหนุ่มทั้งสองคน</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“หนูขอแนะนำก่อนนะคะ พี่ริเซ่คะ นี่พี่แมคเคนซีกับพี่ดีน เป็นพี่ที่มาจากค่ายเดียวกันกับหนู พี่ดีนเป็นลูกมหาเทพโพไซดอนเลยมองไม่เห็นพี่ ส่วนพี่แมคเคนซีเป็นพี่ชายแม่เดียวกันกับหนู เขาก็เลยมองเห็นพี่ไงคะ พี่ดีนพี่แมคคะ นี่พี่ริเซ่ค่ะ พี่เขาอยู่ห้องที่พวกพี่พักมาห้าปีแล้ว”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">พอเห็นว่าสถานการณ์เหมือนจะดีขึ้น ธิดาเฮคาทีจึงแนะนำให้คนกับผีได้รู้จักกัน การแนะนำที่เป็นธรรมชาติของเธอราวกับกำลังแนะนำรูมเมทคนใหม่ให้พี่ชายรู้จักก็ไม่ปาน</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“หือ อะ..อะไร!?”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดีนกวาดสายตามองรอบห้องด้วยความหวาดวิตก แมคเคนซีชี้ไปยังที่ว่างข้างชาร์ล็อต ส่วนเด็กหญิงสาวก็กำลังพูดปลอบประโลมที่ว่างกลางอากาศให้ใจเย็นลง คล้ายกับว่าสองพี่น้องเฮคาทีจะมองเห็นสิ่งเดียวกันที่บุตรแห่งโพไซดอนมองไม่เห็น นี่มันอะไรกันนะ ถึงเวลาที่เขาจะเป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องหลังจากที่คุยกับออร์ก้าเข้าใจแค่คนเดียวแล้วเหรอ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ไม่ดิ นั่นมันใช่สาระสำคัญเสียที่ไหน!</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><font color="#ff8c00"><b>“ใครอยู่ที่ห้องพักมาห้าปีนะ? หรือเธอจะหมายถึง…”</b></font> ดีนเม้มปาก เขาเงียบไปหนึ่งอึดใจก่อนจะเอ่ยคำตอบเดียวที่อยู่ในหัวออกมาอย่างไม่มั่นใจนัก เพราะบุตรและธิดาแห่งเฮคาทีไม่น่าจะคุยรู้เรื่องกับ… <font color="#ff8c00"><b>“แมลงสาบ?”</b></font></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#CC1100"><b><i>‘กรี๊ดดดดดดด บอกให้ผัวมึงหุบปากเดี๋ยวนี้!!’</i></b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ทันทีที่ดีนกล่าวจบผีสาวริเซ่ก็กรี๊ดออกมาเสียงแหลมด้วยความโมโห จากสภาพที่ดูดีกลายเป็นวิญญาณเฮี้ยนเลือดไหลออกจากตาอีกครั้ง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">บุตรแห่งโพไซดอนไม่ได้ยินเสียงนั้น เขามัวแต่ครุ่นคิดว่าแมลงสาบมีอายุขัยมากสุดไม่เกินสามปี แม้ดีนจะมีสัญชาตญาณการต่อสู้เฉียบคมตามสายเลือดสามมหาเทพ แต่เขากลับไม่มีเซนส์ทางด้านวิญญาณเลยแม้แต่เสี้ยวเดียว</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“โอ๊ยยยย! คุณนั่นแหละหยุดกรี๊ดสักที”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แต่ทางด้านแมคเคนซีกลับไม่เป็นเช่นนั้น เสียงกรีดร้องของผีสาวทำเอาเขาปวดหัวจนรู้สึกเหมือนเส้นเลือดตรงขมับกำลังเต้นตุบ ๆ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“ไม่ใช่แมลงสาบค่ะพี่ดีน แต่พี่เขาเป็น…..”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชาร์ล็อตยิ้มเจื่อนพลางมองมาทางพี่ชาย เธอไม่แน่ใจว่าเวลานี้ควรบอกให้ดีนรู้ได้หรือยัง ส่วนแมคเคนซีเองก็คิดว่าปิดบังอีกฝ่ายไปคงเท่านั้น ไหน ๆ พวกเขาก็จะเช็คเอาต์ในอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้แล้ว จึงพยักหน้าน้อย ๆ ให้ เด็กสาวจึงหันมาบอกพี่ชายต่างบ้านต่อ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“พี่ริเซ่เป็นวิญญาณค่ะ…เธอถูกฆาตกรรมแล้วทิ้งศพเอาไว้ในห้องที่พวกพี่พักเมื่อห้าปีที่แล้ว”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“วะ.. วิญญาณ!?”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดีนกระโดดหลบหลังแมคเคนซีโดยอัตโนมัติ สายตาเลิ่กลั่กสอดส่องไปทั่วว่าวิญญาณอยู่ตรงไหน ทว่าเขาไม่เห็นอะไรเลยนอกจากเพื่อนร่วมเดินทางสองคน และสภาพแวดล้อมของห้อง ที่ถอดแบบจากห้องที่เขาเพิ่งพักมา แล้วอยากนอนต่ออีกสักคืน</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แต่พอรู้ว่าเป็นห้องที่เคยเกิดคดีฆาตกรรมเมื่อห้าปีที่แล้ว ความอยากพักต่อจึงลดลงเหลือศูนย์</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“งั้นก็ได้เวลาบอกลาวิญญาณแล้ว พวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ!”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“เดี๋ยวก่อนค่ะพี่ดีน….”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชาร์ล็อตเรียกรั้งบุตรโพไซดอนที่ดูเหมือนจะขวัญกระเจิงไปแล้ว</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“คือว่าเมื่อคืนหนูคุยกับพี่ริเซ่แล้ว เขาน่าสงสารมากเลยนะคะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดวงตากลมโตเหลือบมองวิญญาณสาวที่อยู่ด้านข้างก่อนจะเริ่มเล่าย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อวาน</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“พี่ริเซ่มาที่ห้องหนูเมื่อวาน เขาบอกว่าหนีมาจากห้องข้าง ๆ เพราะพวกพี่ไปอยู่ทับที่พี่เขาค่ะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">เด็กสาวพยายามใช้คำที่ดูอ้อมที่สุดแม้ว่าเมื่อคืนริเซ่จะพ่นคำหยาบคายไม่น่าฟังออกมามากมาย ส่วนแมคเคนซีเองก็เข้าใจดีว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นเขาจึงเสมองไปทางอื่นแทน</font></span></p><br><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3">ใช่ พวกเขาทับที่ผี แล้วก็ยังทับกันเองด้วย</font></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“เมื่อห้าปีก่อนพี่ริเซ่ทำงานเป็นพนักงานของรีสอร์ตนี้ วันนึงมีกลุ่มคนที่ดูเหมือนมาเฟียมาเข้าพักแล้วก็ได้พักบังกะโลหลังที่พวกเราอยู่ ตกกลางคืนคนกลุ่มนั้นโทรมาแจ้งว่าทางรีสอร์ตเตรียมชุดเครื่องนอนให้ไม่ครบจำนวนคน พี่ริเซ่เลยเป็นคนเอามาให้ แต่สุดท้ายแล้วพวกนั้นกลับหลอกพี่เขามาทำมิดีมิร้าย พอพี่เขาขัดขืนก็เลยโดนฆ่าปาดคอแล้วเอาศพทิ้งไว้ในห้องน้ำ ส่วนพวกมาเฟียนั่นก็หนีไป กว่าคนที่โรงแรมจะมาพบศพพี่เขาก็เป็นวันรุ่งขึ้นแล้วค่ะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชาร์ล็อตเริ่มเล่าเรื่องราวที่เธอสนทนากับวิญญาณสาวเมื่อคืน พอได้ฟังแล้วแมคเคนซีก็นิ่งเงียบไป เขาไม่นึกมาก่อนเลยว่าผีที่หลอกเขาอย่างเกรี้ยวกราดเมื่อวานจะมีฉากจบชีวิตอันน่าเศร้าเช่นนี้</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><i>‘ไม่น่าล่ะ เธอถึงดูเกลียดผู้ชายขนาดนั้น’</i></b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b><span class="s1"></span><br></b></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“แล้วเป็นยังไงต่อ จับคนร้ายได้ไหม”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“ไม่ได้ค่ะ ทางโรงแรมรู้ว่าพวกนั้นเป็นกลุ่มมาเฟียมีอิทธิพลในพื้นที่แถบนี้ก็เลยไม่กล้ามีเรื่องด้วย พวกเขาเลยเอาศพพี่ริเซ่ไปทิ้งกลางทะเลเพื่ออำพรางคดี แล้วก็ไม่ได้แจ้งทางบ้านพี่ริเซ่เพราะไม่อยากให้มีคดีฟ้องร้องกันค่ะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชาร์ล็อตส่ายหน้าแล้วเล่าต่อจนจบ จากนั้นทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบไปพักหนึ่ง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“อา…แย่ชะมัด”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แมคเคนซีสบถเบา ๆ อย่างไม่สบอารมณ์ ถึงวิญญาณสาวตรงหน้าจะดูร้ายกาจแต่เธอก็ไม่ควรมาประสบเคราะห์กรรมเช่นนี้ ไม่แน่ว่าที่เธอกลายเป็นดวงวิญญาณอาฆาตไม่ได้ไปผุดไปเกิดอาจเป็นเพราะสิ่งที่เธอเจอมาก็ได้</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“ขอโทษที่ผมทำเรื่องไร้มารยาทกับคุณนะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">บุตรเฮคาทีบอกวิญญาณสาวด้วยเสียงที่อ่อนลง ถึงแม้โลกนี้จะมีคำพูดที่ว่า <font color="#808080"><b><i>‘ไม่รู้ย่อมไม่ผิด’</i></b></font> ก็เถอะ แต่เขาก็พร้อมจะกล่าวขอโทษและยอมรับในบางสิ่งที่ทำเกินกว่าเหตุเสมอ (ยกเว้นถ้าเขาไม่ผิด) </font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#CC1100"><b><i>‘ไม่เป็นไร ฉันเองก็ทำไม่ดีกับนายและแฟนนายเหมือนกัน…ขอโทษ’</i></b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">น้ำเสียงของริเซ่ที่ดังขึ้นในหัวไร้ความเกรี้ยวกราดโดยสิ้นเชิง พอรู้ว่าพี่ชายกับผีเพื่อนใหม่ของเธอญาติดีกันแล้ว ชาร์ล็อตจึงยิ้มออกมา</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“….....”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดีนเหมือนกำลังอยู่ในหลุมอากาศ เขาพยายามทำความเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า ทว่ายังรู้สึกอึน ๆ ไม่ใช่ว่าฟังเรื่องราวของหญิงสาวที่ชื่อว่าริเซ่แล้วไม่มีความเห็นใจ แต่เขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไงในสถานการณ์แบบนี้ พอจะเข้าใจความรู้สึกของแมคเคนซีกับชาร์ล็อตตอนที่คุยกับไข่อวบไม่รู้เรื่องแล้วสิ เขาจีงเงียบยิ่งกว่าทุกครั้งเพื่อให้สองพี่น้องเฮคาทีสนทนากันต่อ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">หนุ่มอังกฤษเหลือบมองคนรักที่หลบอยู่ด้านหลังซึ่งเงียบเป็นเป่าสากมานานสองนาน ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายยังกลัวอยู่ไหมเลยคว้าฝ่ามือหนามากุมไว้แล้วบีบเบา ๆ ให้พออุ่นใจ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“เดี๋ยวพวกเราก็จะไปเช็คเอาต์แล้ว คงไม่รบกวนคุณแล้วล่ะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“เอ่อ…คือว่าหนูมีอีกเรื่องที่จะบอกพวกพี่ค่ะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชาร์ล็อตที่นั่งเอานิ้วชี้จิ้มกันไปมาพูดขึ้น แมคเคนซีจึงพยักหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงบอกให้เธอพูดต่อ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“คือ…พี่ริเซ่บอกหนูว่า เขาติดอยู่ที่นี่มาห้าปีแล้วเพราะจิตสุดท้ายตอนตายของเขาผูกติดอยู่กับที่นี่ ที่จริงแล้วพี่เขาอยากกลับบ้านค่ะ แต่ที่ผ่านมาทางโรงแรมปิดตายบ้านพักหลังนี้ไม่ให้ใครเข้าพัก พี่ริเซ่ที่วิญญาณติดอยู่ในบ้านนี้เลยติดต่อใครไม่ได้จนมาเจอพวกเราเข้า หนูเลยคิดว่า…หนูจะพาพี่เขาไปด้วย ได้ไหมคะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“ฮะ…?”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">หลังจากฟังเรื่องราวจบแมคเคนซียังไม่ได้ตอบรับในทันที เขาเพียงแค่ร้องออกมาสั้น ๆ เท่านั้น จะว่ายังไงดี ที่ผ่านมาพวกเขาเคยมีเพื่อนร่วมทีมเป็นวาฬออร์ก้าตัวยักษ์มาแล้ว แต่คราวนี้คือวิญญาณ…ซึ่งก็ออกจะเกินความคาดหมายไปหน่อย</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“พี่ว่าเราควรต้องปรึกษากันก่อน นายว่าไงดีน”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">เขาหันไปถามความเห็นบุตรโพไซดอนผู้เป็นคนรัก</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“ยังไงนะ คือพวกเราจะมีวิญญาณตามติดไปตลอดการเดินทางงั้นเหรอ?”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดีนอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อหู ก็ใช่ว่าบุตรเจ้าสมุทรจะไม่เคยร่วมทางกับวิญญาณ ในภารกิจเดินทางครั้งก่อนก็ได้ร่วมทางกับวิญญาณสาวที่ลูซิเฟอร์มอบให้ไบรท์ผู้เป็นพี่สาวร่วมบิดา ทำหน้าที่เป็นนาวิเกเตอร์เรือบิ๊กบานาน่า ที่ดีนมองว่าแสงลูกกลม ๆ นั้นคือไอเท็มวิเศษมากกว่าผีเป็นตัว ๆ ที่พูดคุยตอบโต้ (กับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา) ได้</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">อีกรอบคือตอนไปยูเครนกับเลนน็อคในภารกิจช่วยเหลือดวงวิญญาณไม่ให้ถูกอสุรกายกินซากกลืนกิน บุตรแห่งฮาเดสมีไกด์เพื่อนผีคอยเป็นล่ามแปลภาษา ด้วยความที่เคยเป็นสมาชิกค่ายฮาล์ฟบลัดตอนยังมีชีวิตอยู่และเป็นคนที่ดีนรู้จัก จึงรู้สึกว่าไม่ใช่คนอื่นคนไกล แต่ผีสาวชื่อริเซ่เพื่อนใหม่ของชาร์ล็อต เป็นผีที่ดีผีร้ายแค่ไหนก็ไม่รู้ เพราะว่าดีนสัมผัสถึงวิญญาณไม่ได้เลยสักนิด</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“ฉันรู้สึกเห็นใจในชะตากรรมของริเซ่นะ แต่ว่า… จะรับประกันได้ไงว่าเธอจะไม่ทำแบบในหนังน่ะ แบบ.. แบบว่าปิดตาคนขับรถจนทำให้เราเกิดอุบัติเหตุ หรือว่าแอบฆ่าเราตอนเผลอเพื่อสิงร่างแบบในหนังดิเอ็กโซร์ซิสต์น่ะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><font color="#CC1100"><i><b>‘หมอนี่ดูหนังมากไปรึ?’</b> </i></font>ผีสาวเท้าเอวถามชาร์ล็อต ซึ่งสาวน้อยใสซื่ออย่างเธอก็จัดการสื่อสารให้อย่างดี</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“พี่ริเซ่เขาถามพี่ดีนว่า พี่ดูหนังมากไปเหรอคะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“...โอเคชาร์ล็อต ฉันคิดว่านั่นไม่ใช่ประโยคคำถาม”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">บุตรแห่งโพไซดอนยกมือขึ้นลูบหน้า พอไม่ได้ยินเสียงหรือเห็นภาพผีแล้วเหมือนถูกชาร์ล็อตแซะยังไงก็ไม่รู้ แต่เขารู้ดีว่าเธอไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก…. หรือเปล่า?</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“เอางี้ พอดีว่าฉันไม่ค่อยรู้เรื่องผีเท่าไหร่ แต่ก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี ตลอดการเดินทางสิบกว่าวันที่ผ่านมาพวกเราเจอแต่เรื่องแซ่บ ๆ ทุกฝีก้าว จนเขียนบันทึกได้ยาวเหยียดเป็นนิยายภาคต่อ การเอาผีเดินทางไปด้วยมีอะไรรับประกันได้ไหมว่าเขาจะไม่ทำให้เราซวยกว่าเดิม พวกเราไว้ใจริเซ่ได้แค่ไหน แล้วเพื่อความปลอดภัย มีอะไรที่คุมวิญญาณเธออยู่ไหม”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“อีกข้อคือเรื่อง… ถ้าบอกว่าอยากกลับบ้าน ไม่ใช่ว่าพวกเราต้องพาริเซ่ไปส่งบ้านด้วยเหรอ เราอาจไม่มีเวลามากขนาดนั้น”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">อย่าว่าแต่บ้านของผีสาวเลย แค่ก้าวขาออกไปจากรีสอร์ต พวกเขาก็ไปต่อกันแทบไม่ถูกแล้ว</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“ที่ดีนพูดก็มีเหตุผล พวกเราอาจไม่ได้ผ่านทางไปบ้านของริเซ่เลยก็ได้ แล้วแบบนี้จะช่วยเธอได้ยังไง”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แมคเคนซีพยักหน้ารับน้อย ๆ เขาเองก็ใช่ว่าจะไว้ใจดวงวิญญาณที่เคยบีบคอตนเองมาแล้วครั้งนึงเสียที่ไหน ถึงจะไม่ได้ดูหนังมาเยอะ แต่เขารู้ว่าเธอสามารถหลอกหลอนและทำร้ายคนได้จริงหากเธอต้องการจะทำ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“เรื่องไปบ้านพี่ริเซ่ไม่ต้องกังวลนะคะ พี่ริเซ่บอกหนูไว้ว่าเธอแค่ขอให้พวกเราพาเธอออกไปให้พ้นเขตของโรงแรมสักระยะหนึ่งก็พอค่ะ ถ้าไม่พ้นเขตโรงแรม วิญญาณของพี่ริเซ่ก็จะโดนดึงกลับมาที่บ้านหลังนี้อีก”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#CC1100"><b><i>‘ส่วนเรื่องที่ฉันจะทำร้ายหรือสิงใคร พวกนายไม่ต้องห่วง สร้อยคอของชาร์ล็อตคอยควบคุมไม่ให้ฉันทำอะไรรุนแรงอยู่ แต่ถ้าฉันเกิดขาดสติทำแบบนั้นขึ้นมาอีก…นายก็เอามีดนั่นแทงฉันได้เลย’</i></b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดวงตาไร้แววของริเซ่มองไปยังกริชจันทราสีเลือดที่แมคเคนซีคาดเอวไว้ เธอรู้ดีว่าอาวุธเวทเล่มนี้สามารถปลิดชีพดวงวิญญาณของเธอให้ดับสูญและส่งเธอไปยังภพภูมิอื่นได้ เพียงแต่ตอนนี้วิญญาณสาวยังไม่ต้องการเช่นนั้น เธอยังอยากกลับไปพบหน้าครอบครัวของเธออีกสักครั้งก่อน</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“แล้วก็ถ้าพวกพี่กลัวพี่ริเซ่ หนูก็จะเชิญดวงวิญญาณของพี่เขาให้มาอยู่ในนี้ก่อนค่ะ เขาจะออกมาแค่ยามจำเป็นเท่านั้น”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ว่าแล้วชาร์ล็อตก็หันไปหยิบบางสิ่งมาให้ดู มันคือพวง <font color="#808080"><b><i>‘กุญแจสีชมพูฟรุ้งฟริ้ง’</i></b></font> รูปร่างนุ่มฟูน่ารักที่เธอห้อยกระเป๋าเป้ไว้นั่นเอง ดูเหมือนว่าเธอกับผีสาวจะเตรียมการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้วระหว่างที่พวกเขานอนกกกอดกันอยู่ที่อีกห้องหนึ่ง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“ให้ตาย…วางแผนกันมาถึงขั้นนี้แล้วจะขัดอะไรได้อีกล่ะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">หนุ่มอังกฤษถอนหายใจยาวแล้วหันไปมองร่างด้านของดีนที่อยู่ข้าง ๆ อย่างจนใจ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“ตกลงกันได้แล้วเหรอ จะให้เธอสิงอยู่ในพวงกุญแจปุกปุยนั่นเป็นการคุมประพฤติสินะ ถ้าปลอดภัยฉันก็โอเค เดมิก็อดอย่างเรามีไว้พิทักษ์ความเรียบร้อยของโลกเบื้องหลังอยู่แล้วนี่ใช่มะ?”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดูเหมือนจะเข้าใจไปกันคนละอย่างจากการฟังแค่คำพูดของชาร์ล็อตและแมคเคนซีเพียงอย่างเดียว แต่โดยรวมแล้วไม่แตกต่างก็น่าจะโอเค ความจริงดีนมีเรื่องที่สงสัยอีกเยอะแต่มันเป็นเรื่องขี้ประติ๋วเอาไว้ค่อยถามระหว่างทางก็ได้ ดีนทำใจไว้ส่วนหนึ่งว่าผีสาวปานามาอาจจะตามพวกเขามายาว ๆ จนถึงขากลับค่ายเลยก็ได้ ในเมื่อไปส่งเธอถึงบ้านไม่ได้ก็คงต้องกลับค่ายไปด้วยกัน แต่ถึงตอนนั้นพวกสายเลือดเทพใต้พิภพคงมีวิธีในการจัดการ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“งั้นไม่มีใครแจ้งอะไรแล้วเนอะ พวกเราจะได้ไปเช็คเอาต์กัน”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“ชาร์ล็อตแค่จะให้วิญญาณของริเซ่ไปสิงในพวงกุญเพื่อไม่ให้เธอออกมาเผื่อว่าพวกเราจะกลัวน่ะ ส่วนริเซ่บอกว่าสร้อยคอของชาร์ล็อตสามารถควบคุมไม่ให้เธอทำร้ายหรือหลอกคนอื่นได้ แต่ถ้าเธอขาดสติทำอะไรไม่ดีขึ้นมาก็ให้ฉันเอากริชจันทราสีเลือดแทงเธอได้เลย”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">นึกขึ้นได้ว่าดีนเป็นคนเดียวที่ไม่เห็นและไม่สามารถสื่อสารกับวิญญาณสาวได้ แมคเคนซีจึงอธิบายแบบสรุปและถ่ายทอดคำพูดของวิญญาณสาวให้อีกฝ่ายฟัง ก่อนจะรีบรั้งดีนที่จะไปเช็คเอาต์ไว้</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“เอ้อ เดี๋ยว มีอีกเรื่อง…ที่จริง เมื่อคืนฉันเจอเรื่องแปลก ๆ….”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">หนุ่มอังกฤษเงียบไปเล็กน้อยเพื่อเรียบเรียงเหตุการณ์ในหัวแล้วสรุปสั้น ๆ ให้เพื่อนร่วมทีมฟัง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“เมื่อคืนฉันเจอวิญญาณอีกตนนึง เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เธอบอกว่าเป็นเพื่อนกับริเซ่ แล้วเธอก็ตายที่นี่เหมือนกัน…”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“อะไรนะ!?!!”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดีนโพล่งออกมาเสียงดังเมื่อมารู้ทีหลังว่าที่พักนี้ไม่ได้มีผีแค่หนึ่งแต่มีถึงสอง ราวกับโปรโมชั่นซื้อหนึ่งแถมอีกหนึ่ง ดวงตาสีเปลือกไม้มองไปรอบห้องอย่างเลิ่กลั่ก บีบมือของแมคเคนซีที่กุมกันอยู่แน่นขึ้น ขยับตัวเข้าใกล้ชิดจนแทบจะสิงร่าง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#CC1100"><b><i>‘มอลลี่…ใช่ เธอคือเพื่อนฉันเอง เราทำงานที่นี่ด้วยกัน เธอเพิ่งตายเมื่อปีก่อน’</i></b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">วิญญาณสาวให้ข้อมูลเสริม แมคเคนซีกุมมือดีนที่ขวัญหนีดีฝ่อซ้ำซ้อนไว้ก่อนถ่ายทอดข้อความนี้ให้ฟังแล้วเล่าต่อ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“เธอบอกว่าเธอตายเพราะใช้ยาเกินขนาด เธอหลงรักชายคนนึงมากจนมีความสัมพันธ์กัน แต่ผู้ชายคนนั้นกลับหายตัวไปในตอนที่เธอตั้งท้องแล้วก็ไม่กลับมาหาเธออีกเลย เธอเศร้าเสียใจจนหันไปใช้ยาเสพติด สุดท้ายก็ตายไปพร้อมกับลูกในท้อง เธอเลยอยากให้ฉันช่วยตามหาผู้ชายคนนั้นแล้วบอกให้เขามาพบเธออีกสักครั้ง”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">พอได้สรุปทุกอย่างที่เจอเมื่อคืนแล้วก็รู้สึกว่าเป็นปัญหาครอบครัวชาวบ้านยังไงไม่รู้ แต่เหมือนว่าพวกบุตรทวยเทพใต้ภิภพจะมีทักษะสื่อสารกับเหล่าวิญญาณได้ จึงไม่แปลกหากพวกวิญญาณที่ยังมีห่วงจะมาขอความช่วยเหลือ แต่เขาเป็นเพียงเดมิก็อด ไม่ใช่ทูตสื่อวิญญาณ คงไม่สามารถช่วยให้วิญญาณสมหวังได้ทุกตน</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“อ้อ แล้วเธอก็ให้รูปผู้ชายคนนั้นมาด้วย แต่ฉันไม่แน่ใจว่านี่จะเป็นข้อมูลได้มากแค่ไหน”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ว่าแล้วแมคเคนซีก็หยิบรูปใบหนึ่งที่เป็นเพียงเบาะแสเดียวให้ดีนกับชาร์ล็อตดู</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“ให้ตายสิ! นอกจากพาผีกลับบ้านยังต้องช่วยผีตามหาคนอีกเหรอ นี่มันงานงมเข็มในมหาสมุทรชัด ๆ!”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ไม่ได้จะปฏิเสธให้ความช่วยเหลือ แต่เรื่องที่ประดังประเดเข้ามาโดยฉับพลันทำให้บุตรเจ้าสมุทรบังคับปากไม่ให้บ่นไม่ได้ แล้วเมื่อดีนดูรูปถ่ายคนรักของผีมอลลี่อย่างไม่คาดหวังว่าจะรู้จักคนในรูปนั้น คิ้วของชายหนุ่มก็เลิกขึ้นสูง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชายผิวดำสวมแว่นตากันแดดคล้ายกับกำลังปลอมตัว แต่กระนั้น แม้จะเป็นคนที่เคยพบเจอแค่ครั้งเดียวเขาก็จำได้อย่างแม่นยำ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“นี่มันเทพโดลอสนี่นา!”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><font color="#808080"><b><i>‘โดลอส’ </i></b></font>เทพเจ้าแห่งคำหลอกลวงของฝั่งกรีก แม้ว่าโดลอสจะเป็นไมเนอร์ก็อดอ่อนแอไร้พิษสงที่แพ้แม้กระทั่งยักษ์น้ำแข็งที่เดมิก็อดมือใหม่ (เช่นไบร์ทในเวอร์ชั่นเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว) กำจัดได้ง่าย ๆ จนถูกจับตัวไปขังไว้ แต่โดลอสก็เคยจัดกิจกรรมแจกของให้เด็กค่ายฮาล์ฟบลัดได้สนุกสนานกันในวันเมษาหน้าโง่ เคยช่วยค่ายจากการรุกรานของเหล่ายีเมียร์ แล้วยังเสกกลางคืนจำลองให้ชาวค่ายได้มีค่ำคืนวันสิ้นปีอันแสนโรแมนติกอีก (ไม่นับเสียงพลุ)</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดังนั้น โดลอสจึงเป็นเทพที่ดีสำหรับดีน…</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b style="">“ฮะ…โดลอส เทพโดลอสเนี่ยนะ?”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แมคเคนซีตีหน้ายุ่ง บอกไม่ถูกว่านี่คือข่าวดีหรือข่าวร้ายกันแน่ที่บุคคลที่เขาตามหาเป็นหนึ่งในทวยเทพแห่งโอลิมปัส จากที่มอลลี่บอกว่าคนรักของเธอชื่อ <font color="#808080"><b><i>‘โดเลส’ </i></b></font>มันช่างคล้ายคลึงกับชื่อของเทพ <font color="#808080"><b><i>‘โดลอส’ </i></b></font>อย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อทุกอย่างลงล็อกขนาดนี้แล้ว บุคคลในรูปถ่ายคงเป็นใครอื่นไปไม่ได้อีก</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ถึงดีนจะให้ข้อมูลมาเช่นนี้ แต่พวกเทพยอมให้เจอตัวได้ง่าย ๆ เสียที่ไหน แถมตอนเขาอยู่ค่าย เทพโดลอสก็มีกิตติศัพท์หนาหูไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นการกลั่นแกล้งเดมิก็อดในค่ายด้วยการกระซิบ หรือปรากฏกายมากลั่นแกล้งเดมิก็อดเล็กน้อยตามเทศกาลก็ตาม อย่างเช่นจูลี่น้องชายของเขาที่โดนแกล้งไปเมื่อเทศกาลอีสเตอร์</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">และที่สำคัญ…โดลอสยังถือเป็นเทพแห่งการโกหกอีก</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ก็ไม่อยากจะคิดไปในทางที่แย่หรือใส่ร้ายเทพหรอกนะ แต่ที่บอกมอลลี่ว่า <font color="#808080"><b>‘มีเรื่องต้องไปจัดการ’</b></font> ในวันที่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์นั่น…คงไม่ใช่ว่าเป็นคำโกหกเหมือนกันหรอกใช่ไหม</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ถ้าใช่ก็คงเป็นเรื่องน่าเศร้าของวิญญาณสาวตนนั้นทีเดียว</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#CC1100"><b><i>‘โฮฮฮฮ มอลลี่ ไม่น่าเลย เธออุตส่าห์ได้ผัวเป็นเทพทั้งทีแต่ก็โดนทิ้งให้ตายอย่างโดดเดี่ยวพร้อมลูกในท้อง พวกผู้ชายนี่มันสันดานหมาจริง ๆ!’</i></b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ริเซ่ที่เงียบฟังปล่อยโฮเสียงโหยหวน ซ้ำยังพ่นคำด่าเจ็บแสบจนแมคเคนซีสะอึกไปเล็กน้อย เขาจึงกระแอมเบา ๆ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“อะแฮ่ม…ผู้ชายก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นทุกคนหรอก เอาเป็นว่าเรื่องเทพโดลอส ไว้ถ้าฉันมีโอกาสเจอเขา ฉันจะสะสางปัญหานี้เอง ส่วนพวกเราเดินทางต่อกันเถอะ ตอนนี้เราควรโฟกัสกับภารกิจตรงหน้าใช่ไหม” </b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><font color="#ff8c00"><b>“ใช่ พวกเราต้องไปกู้โลกกันก่อนที่จะไม่มีโลกให้กู้และไม่มีบ้านให้กลับ”</b></font> ดีนกล่าว</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">หลังจากที่ตกลงกันได้แล้วสามคนหนึ่งวิญญาณก็ทำหน้าที่ของตัวเอง พวกเขาพากันหอบหิ้วสัมภาระแล้วไปเช็คเอาต์ที่ล็อบบี้ตามเวลาที่นัดไว้..</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.<br>.</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><b>“¡Oye! Jóven, señorita, ¿ya llegaron? Justo me trajeron tres cocos tiernitos y dulces. Tomen, tómense un agüita de coco bien fresquita para refrescarse un rato, mientras voy a mover la camioneta para recogerlos aquí mismo.” (<i>โฮ่! พ่อหนุ่ม แม่หนู มากันแล้วเหรอ ลุงเพิ่งได้มะพร้าวอ่อนหวาน ๆ มาสามลูก พวกหนูกินน้ำมะพร้าวเย็นชื่นใจรอกันก่อนสิ เดี๋ยวลุงจะไปถอยรถมารับให้ตรงนี้เลย</i>)</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ชายวัยกลางคนร่างกายสูงใหญ่ผิวคล้ำแดดแบบชาวพื้นเมืองอเมริกาใต้ใบหน้ายิ้มแย้มเป็นมิตรคนหนึ่ง เข้ามาทักทั้งสามหลังจากที่พวกเขาเช็คเอาต์และคืนกุญแจห้องเสร็จ พร้อมกับยกถาดที่มีลูกมะพร้าวเฉาะเสียบหลอดดูดพร้อมดื่มเรียบร้อย ประดับด้วยดอกกล้วยไม้ตามธรรมเนียมปฏิบัติ แม้ไม่รู้ว่าคนคนนี้คือใครแต่ก็พอเดาได้ว่าน่าจะเป็นคนขับรถที่เจรจาติดต่อกับพนักงานไว้เมื่อวาน</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“Gracias.” (<i>ขอบคุณครับ</i>)</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดีนไม่ปฏิเสธไมตรีอันดีงามอยู่แล้ว จึงรับน้ำใจไว้แล้วแจกจ่ายให้แมคเคนซีกับชาร์ล็อตระหว่างรอลุงคนนั้นถอยรถมารับถึงหน้าล็อบบี้</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“ลุงแกให้มาน่ะ ถึงไม่มีเวลคัมดริ๊งค์แต่อย่างน้อยก็มีแฟร์เวลดริ๊งค์แฮะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">กล่าวจบดีนก็ดูดน้ำมะพร้าวหวานหอมเข้าไปหนึ่งอึกใหญ่ ๆ อย่างไม่รีรอ แม้ไม่ได้ใส่น้ำแข็ง แต่น้ำจากผลไม้ตามธรรมชาติก็ชื่นใจช่วยดับกระหายได้ในวันที่อากาศร้อนแรง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“มีบริการนี้ด้วยเหรอ ปิดท้ายได้น่าประทับใจอยู่นะ หลังจากที่เจอเรื่องแปลก ๆ มาตลอด”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แมคเคนซียักไหล่เล็กน้อยพลางมองผลมะพร้าวที่มีน้ำใสแจ๋วอยู่ภายในแล้วดูดเข้าไปปื้ดนึง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“อืม อร่อยดี เราไม่ได้กินน้ำมะพร้าวตั้งแต่กลับจากไทยแล้วหรือเปล่านะ”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">นึกถึงประเทศสยามแดนร้อนแล้วก็ดูดไปอีกปื้ดนึง น้ำผลไม้เย็นชื่นใจนี่มันเหมาะกับอากาศร้อนซะจริง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">รอไม่นานรถตู้โฟร์วิลก็ขับมาจอดเทียบตรงที่พวกเขานั่งรออยู่ จากนั้นเจ้าหน้าที่คนเดิมก็มาช่วยยกกระเป๋าสัมภาระไปเก็บที่ด้านหลังรถ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“ช่าย ที่ค่ายก็ไม่มีขาย มีแต่น้ำสตรอว์เบอร์รี่—”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ก็เปรียบเปรยไปนั่น–.. แต่เรื่องน้ำมะพร้าวหากินยากคือเรื่องจริงอยู่ดี ดีนจึงดูดน้ำมะพร้าวที่เหลือจนหมดเกลี้ยง เขาแทบจะแงะเนื้อมะพร้าวมากินเลยด้วยซ้ำถ้ารถตู้ไม่มารับเสียก่อน ออกจะน่าเสียดายไปนิดหน่อยทว่าก็จำเป็นต้องวางลูกมะพร้าวลงไว้ตรงนี้ แล้วทั้งสามก็ขึ้นรถเพื่อไปท่าเรือปวยร์โต้ โอบัลดิอา</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">.<br>.</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">เพียงล้อหมุนไปได้ไม่นานความง่วงงุนก็ครอบงำ</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>“หาววว ง่วงชะมัด เมื่อคืนก็ว่านอนกันเร็วแล้วนะ แต่ไหงฉันยังง่วงเป็นบ้า”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ดีนหาวน้ำตาเล็ดก่อนจะเอนศีรษะอิงซบบ่ากว้างของคนรักที่นั่งข้าง ๆ พลางไถหัวไปมาเป็นเชิงอ้อนเป็นหมาน้อย หลังจากที่นอนน้อยสะสมและสมบุกสมบันกลางทะเลกันมาหลายวันร่างกายจึงประท้วง สงสัยว่าได้พักผ่อนแค่คืนเดียวจะไม่พอ</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>“ก็ไม่ได้เร็วเท่าไหร่ แต่ก็ง่วงจริงแฮะ”</b></font></span></p><p class="p2" style="line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-size-adjust: auto;"><span class="s1"></span></p><p class="p1" style="line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">นั่งมองวิวข้างทางไปได้ไม่เท่าไหร่ก็รู้สึกง่วงขึ้นมาซะเฉย ๆ ตอนแรกก็คิดว่าคงเป็นเพราะกิจกรรมที่ทำกับดีนก่อนนอนอีกทั้งกลางดึกยังตื่นมาเจอวิญญาณอีกตนมาร้องห่มร้องไห้แล้วไหว้วานธุระให้เขาทำอีกเลยนอนได้ไม่เต็มที่ ซึ่งก็พอเข้าใจได้…แต่มันก็ไม่ควรง่วงหนักขนาดนี้ไหม</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><font color="#ff8c00"><b>“แย่ล่ะ ฉันบังคับหนังตาตัวเองไม่ได้เลย… อย่างกับกินยานอนหลับไปแน่ะ… ของีบแป๊บนึงนะแมคซี่” </b></font>เสียงพูดยานคางแทบจะกลืนหายไปในลำคอ เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็ผล็อยหลับไปเหมือนกับหุ่นยนต์ถูกปิดสวิตช์</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><br></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แมคเคนซีมองดีนที่นอนซุกไหล่ตนเองหลับไปทันทีที่พูดจบแล้วหันมองชาร์ล็อตที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลังตนเอง</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“…………”</b></font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">แล้วก็เช่นกัน น้องสาวของเขาก็หลับไปแล้วเรียบร้อย จนเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศไม่ชอบมาพากล แต่เหมือนว่าตอนนี้เขาก็เริ่มจะถูกความง่วงงุนเล่นงานจนครองสติแทบไม่อยู่แล้วเช่นกัน เมื่อหันกลับมา ดวงตาสีฮาเซลสบเข้ากับสายตาของคนขับรถผ่านตรงกระจกมองหลังพอดี </font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ไม่รู้ว่าเพราะง่วงเกินไปหรือเปล่า…เขาจึงเห็นดวงตาของคนคนนั้นไหลซ้อนมารวมกันตรงกลางหน้า</font></span></p><br><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3">ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะถูกตัดไป</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><img src="https://i.imgur.com/ZM9JZuJ.png" width="500" _height="21" border="0"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><br><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s3" style="font-weight: bold; text-decoration: underline;"><font face="Sarabun" size="2">ความคิดเห็นผู้บันทึก</font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="2">สวัสดีค่ะ ชาร์ล็อตนะคะ ตอนนี้หนูเริ่มเขียนหนังสือได้คล่องแล้วเลยจะมาร่วมเขียนบันทึกด้วยตั้งแต่หน้านี้เป็นต้นไป เรื่องพี่ริเซ่หนูรู้สึกถึงพี่เขาตั้งแต่ยืนอยู่หน้าห้องสิบสามเอแล้วค่ะ แต่หนูเลือกไม่พูดอะไรเพราะเดี๋ยวพวกพี่ ๆ จะกลัว แล้วสุดท้ายพี่ริเซ่ก็มาหาหนูจริง ๆ ถึงพี่เขาจะน่ากลัวแต่พี่เขาน่าสงสารมากเลยนะคะ หนูอยากให้พี่เขาได้กลับบ้านไปเจอครอบครัวเลยตัดสินใจพาร่วมเดินทางไปด้วย ส่วนเรื่องพี่มอลลี่ที่ได้ฟังจากพี่แมคก็น่าสงสารมากเลย หนูหวังว่าพี่มอลลี่จะได้เจอเทพโดลอสอีกครั้งนะคะ ตอนนี้พวกเรากำลังจะเดินทางไปท่าเรือแล้ว หนูจำได้แค่ว่าน้ำมะพร้าวที่คุณลุงคนขับรถเอามาให้อร่อยมาก…แล้วหลังจากขึ้นรถไปไม่นาน หนูก็จำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ</font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="2"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s3" style="font-weight: bold; text-decoration: underline;"><font face="Sarabun" size="2">สรุปสถานการณ์</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="2">- ทีมทำภารกิจเช็คเอาต์ออกจากโรงแรมโดยมีวิญญาณริเซ่ติดตามมาด้วย</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="2">- ทั้งสามคนขึ้นรถตู้ที่ติดต่อทางรีสอร์ตไว้เพื่อไปยังท่าเรือปวยร์โต้ โอบัลดิอา ประเทศปานามา</font></span></p></div></div></div></div></div></div></div></center>
<style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/11721-231759067.png"); background-attachment:fixed; background-size:cover; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:7px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#3a3a3a!important; border-left:3px solid #0d0700;border-radius:0px; border-right:3px solid #0d0700;border-radius:0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#3a3a3a!important; border-left:3px solid #0d0700;border-radius:0px; border-right:3px solid #0d0700;border-radius:0px;}
::-webkit-scrollbar-button{ background:#ddd!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #8a8a8a; border-top:2px solid #830000;border-bottom:2px solid #830000; border-radius:5px;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background: #5d5d5d; border-top:2px solid #830000;border-bottom:2px solid #830000; border-radius:5px;}</style>
<style>
h1
{text-shadow: 0px 0px 10px #add8e6;}
</style><style>
h1
{text-shadow: 0px 0px 10px #2fabe0;}
</style>
<style name="captain" type="text/css">
a:link,a:visited{
-webkit-transition: 5s;
-moz-transition: 5s;
color:#666;
text-decoration:none;
padding:2px;
background:transparent;
box-shadow: inset 0px 0 0px 0 #830000;}
a:hover{
-webkit-transition: 5s;
-moz-transition: 5s;
overflow:hidden;
box-shadow: inset 1200px 0 0px 0 #830000;
text-decoration:none;}</style>
<div style="left: 7px; position: fixed; top: 580px;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: small; text-align: center;"> </span><font style="font-family: Sarabun; text-align: center;" color="#c0c0c0" size="2"><i style="">▼กดปิดเสียงข้างล่าง▼</i></font></div>
<iframe width="150" height="85" src="https://www.youtube.com/embed/JFDY-RFV_OM?autoplay=1&loop=1&playlist=JFDY-RFV_OM" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe>
</div>
<style type="text/css">
*::selection{
background:#323232;/* สีพื้นหลัง */
color:#858585 ;} /* สีตัวหนังสือ */
*::-moz-selection{
background:#323232;/* สีพื้นหลัง */
color:#858585;} /* สีตัวหนังสือ */
*::-webkit-selection{
background:#323232;/* สีพื้นหลัง */
color:#858585;} /* สีตัวหนังสือ */
</style>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2025-9-29 11:56 <br /><br />
<center>
<link href="member_web/memo.css" rel="stylesheet">
<div id="rr_love-on-the-brain" style="--width: 1000px; --bg-color: #101010; --borders: #5E3400; --accent: #ff8c00; --text-color: #dcdcdc;">
<a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」">
</a><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"><br></a><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"><br></a>
<div class="rcontainer">
<div class="rwrapper">
<div class="rheader">
<div class="rtitle">XX</div>
<div class="rsub1"><font size="3">หลับตาฝัน ถึง▓เธอ</font></div></div>
<div class="rflex">
<img src="https://i.imgur.com/zhq8BUs.png">
<img src="https://i.imgur.com/TXMk7wv.gif">
<img src="https://i.imgur.com/neGnxh3.gif"></div>
<div class="rsub2"><font color="#5E3400">—</font> <font color="#ff8c00">Dean Eilwyn Alvarez Neal</font> <font color="#5E3400">—</font></div>
<div class="rtxt">
<div align="left" style="box-sizing: inherit; outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: center; "><font face="Sarabun" size="2" color="#808080"><i style="">Trigger Warning: ตอนนี้อุดมไปด้วยคำหยาบคาย และเนื้อหาบางส่วนอาจกระทบกระเทือนจิตใจ</i></font></div><div align="left" style=""><div align="left" style=""><p class="p1" style="line-height: 1.6; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><b style="font-variant-ligatures: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0);"><font color="#ff8c00"><br style=""></font></b></font></p><p class="p1" style="line-height: 1.6; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><b style="font-variant-ligatures: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0);"><font color="#ff8c00"><br></font></b></font></p><div style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><b style="font-variant-ligatures: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0);"><font color="#ff8c00"><b style="text-align: justify; color: rgb(220, 220, 220);"><font color="#ff8c00">- 28.05.2025 / ??? -<br>ช่องดาเรียน, ประเทศปานามา</font></b></font></b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><b style="font-variant-ligatures: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0);"><font color="#ff8c00"><b style="text-align: justify; color: rgb(220, 220, 220);"><font color="#ff8c00"><br></font></b></font></b></font></div><span id="docs-internal-guid-5c7988d8-7fff-4fb4-5d17-70151917ffd6"><font face="Sarabun"><br><font size="3"><i><b><font color="#cc1100">‘....ล็อต ….น ชาร์…. ชาร์ล็อตตื่น! กูบอกให้มึงตื่น!!’</font></b> </i><br><br><b><font color="#dda0dd">“เฮือก!!”</font></b> <br><br>ธิดาแห่งเฮคาทีผวาตื่นขึ้นตามเสียงเรียกที่ดังก้องอยู่ในโสติ ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อใบหน้าชุ่มไปด้วยเลือดและดวงตากลวงโบ๋ของริเซ่คือภาพแรกที่เธอเห็นหลังจากลืมตา <br><br><b><font color="#dda0dd">“$*%^#@!!!”</font></b> <br><br>หัตถ์วิญญาณอันเย็นเฉียบปิดปากของเธอไว้ก่อนที่ผีสาวจะยกมืออีกข้างขึ้นจุ๊ปากตัวเอง ริเซ่กำลังส่งสัญญาณอะไรบางอย่างเพื่อบอกให้ชาร์ล็อตใจเย็นลง <br><br>หลังหายใจได้ทั่วท้องมากขึ้น ธิดาแห่งเฮคาทีก็กวาดสายตามองรอบ ๆ ความกลัวกอบกุมจิตใจของเด็กสาวอีกครั้ง ตอนนี้เธออยู่กลางป่าดงดิบ แสงอาทิตย์เจิดจรัสส่องผ่านแมกไม้ลงมาได้เพียงเล็กน้อย ใต้พื้นผิวที่นั่งอยู่คือพื้นดินเปียกแฉะจนรู้สึกไม่สบายตัว เมื่อพิเคราะห์ด้วยสติดี ๆ จึงพบว่าตนถูกมัดมือไพล่หลังติดกับต้นไม้ยากที่จะขยับ ถัดออกไปเห็นพี่ชายและคนรักของเขาถูกมัดไว้ด้วยกันกับต้นไม้อีกต้น ศีรษะห้อยตกเหมือนคนหลับสนิทไม่รู้เป็นหรือตาย แม้จะเห็นพวกเขาอยู่ตรงหน้าแต่เธอกลับไม่ได้สบายใจขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย <br><br><b><i><font color="#dda0dd">‘นี่มัน… เกิดอะไรขึ้น!?’</font></i></b> <br><br>สาวน้อยพยายามรวบรวมสติจากความมึนเบลอคล้ายกับยังไม่ตื่นดี <br><br><b><i><font color="#cc1100">‘ก็พวกมึงถูกไอ้เหี้ยตาเดียวจับมาขายที่นี่ไงล่ะ!’</font></i></b> <br><br>เสียงแหวเต็มไปด้วยถ้อยคำหยาบคายผุดขึ้นมาในจิต ตอนนี้ร่างวิญญาณของริเซ่ที่อยู่ข้าง ๆ หายไปแล้ว แต่ยังรู้สึกถึงจิตของเธอได้จากพวงกุญแจฟรุ้งฟริ้งที่ห้อยอยู่กับกระเป๋าสัมภาระที่กองรวมอยู่ตรงกลาง <br><br><b><i style=""><font color="#cc1100">‘ชู่ว! แกล้งทำเป็นหลับไปก่อน’</font></i></b> <br><br>เมื่อได้รับคำเตือนชาร์ล็อตจึงรีบหลับตา ไม่นานจากนั้นจึงรู้สึกถึงฝีเท้ากลุ่มหนึ่งที่เดินมาดูและป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น <br><br><b><i style=""><font color="#cc1100">‘กูกับมึงน่าจะคุยผ่านจิตกันได้ ไอ้พวกเหี้ยสี่ตัวนี่เป็นตัวอะไร ไม่ใช่คนสักตัว!!’ ริเซ่โวยวายผ่านจิตที่มีแต่สายเลือดใต้ภิภพเท่านั้นที่ได้ยิน</font></i></b> <br><br><i><b><font color="#dda0dd">‘พี่ริเซ่พูดเพราะ ๆ หน่อยสิคะ’</font></b></i> แม้หลับตาอยู่แต่ชาร์ล็อตกลับเม้มปาก เธอรู้สึกใจไม่ดีเลยที่วิญญาณคุยกับเธอด้วยความเกรี้ยวกราด มันรู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังถูกดุอยู่แม้ว่าริเซ่จะไม่ได้โกรธเธอก็ตาม<i><b><font color="#dda0dd"> </font></b></i> <br><br><b><i><font color="#cc1100">‘อึก.. ก็ได้’ </font></i></b>ผีสาวรับปาก <br><br><i><b><font color="#dda0dd">‘ไม่ใช่คน… หมายถึงอะไรคะ?’</font></b></i> <br><br><b><i><font color="#cc1100">‘มีคนครึ่งม้า หุ่นควาย กระต่ายมีเขา มีแต่ตัวอะไรก็ไม่รู้’</font></i></b> <br><br><b><i><font color="#dda0dd">‘อสุรกายงั้นเหรอ…’ </font></i></b>ชาร์ล็อตคิดผ่านจิต <br><br><b><i style=""><font color="#cc1100">‘เออมั้ง… ไอ้คนที่จับพวกเธอมาก็เป็นตัวประหลาดเหมือนกัน มันเป็นยักษ์ตาเดียวหน้าตาอุบาทว์ชาติชั่ว! วางยานอนหลับพวกเธอในน้ำมะพร้าว กูว่าแล้วเชียว! ทำงานมาเป็นชาติแม่งไม่มีหรอกเวลคัมดริ๊งค์ แฟร์เวลดริ๊งค์!’</font></i></b> <br><br>ริเซ่คล้ายจะคลั่งอีกครั้งจนพวงกุญแจที่สิงสู่อยู่สั่นไปมา เธอได้ยินเสียงชาร์ล็อตครางในใจเบา ๆ เหมือนทำอะไรไม่ถูกถึงได้สงบลงแล้วเล่าต่อ <br><br><b><i><font color="#cc1100">‘ฉันได้ยินพวกมันคุยกันว่าจะจับเดมิก็อดไปขาย มันจะส่งเธอไปทำพิธีอะไรสักอย่างที่เอกวาดอร์ พี่ชายเธอมันจะเอาไปขายทำลาเมีย ส่วนไอ้หนุ่มแว่นมันจะแยกส่วนแล้วแบ่งกันแดกในป่า’</font></i></b> <br><br><b><i><font color="#dda0dd">‘ไม่นะ!!’</font></i></b> ชาร์ล็อตร้องในใจ <b><i><font color="#dda0dd">‘ทะ..ทำไงดี พี่ริเซ่ปลุกพี่แมคหน่อยได้ไหมคะ’</font></i></b> <br><br><b><i><font color="#cc1100">‘จะให้ฉันปลุกไอ้หมอนั่นน่ะเรอะ…..’</font></i></b> <br><br>เสียงของวิญญาณสาวเงียบหายไปเล็กน้อย จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะในลำคอหลอนหูดังตามมา <br><br><b><i><font color="#cc1100">‘หึ ๆๆๆๆ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้หรอกนะ’</font></i></b> <br><br><div style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;">.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;">.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;">.</span></div><br>ทางด้านชายหนุ่มสองคนที่ถูกมัดร่างไว้กับต้นไม้อีกต้นก็ยังคงหลับใหลไม่ได้สติ วิญญาณสาวที่ออกมาจากพวงกุญแจอีกครั้งยืนมองหนุ่มอังกฤษตรงหน้าก่อนจะแสยะยิ้ม <br><br><i><b><font color="#cc1100">‘ถึงทีฉันเอาคืนนายบ้าง โกรธฉันไม่ได้นะไอ้หน้าหล่อ มันคือการปลุก’<br></font></b></i></font></font><b style="font-size: large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><i style=""><font face="Sarabun">
เพียะ!</font>
</i></b><font style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br><div style="text-align: -webkit-left;"><font style="background-color: transparent;"><font face="Sarabun">เ</font></font><font size="3" style="background-color: transparent; font-family: Sarabun; white-space-collapse: preserve;">สียงลมแหวกอากาศกระทบหน้าขาวผ่องของแมคเคนซีไปฉาดนึง แม้จะไม่ถึงขนาดทำให้หน้าหันแต่ก็แรงพอจะทำให้แก้มของเขากระเพื่อมและขึ้นรอยแดงเล็กน้อย กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้คนที่ถูกฤทธิ์ยานอนหลับตื่นได้ง่าย ๆ </font></div></font><span style="background-color: transparent; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><div style="text-align: -webkit-left;"><span style="background-color: transparent;"><font style=""><br><font size="3" color="#cc1100" style="font-weight: bold;"><i>‘ยังไม่ตื่นอีกเรอะ อย่าหาว่าฉันรุนแรงล่ะ’</i></font><br><div style="text-align: -webkit-left;"><b style="font-weight: bold; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-size: x-large; text-align: justify;"><i>
เพียะ!</i></b><span style="font-weight: normal; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="5">
</font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;"><font size="5" style="font-weight: normal;">
</font><font size="3" style="">เสียงเดิมดังขึ้นอีกครั้งตรงแก้มอีกข้างของบุตรเทพีแห่งม่านหมอก ครั้งนี้ค่อนข้างแรงพอที่จะทำให้ชายหนุ่มมุ่นคิ้วเล็กน้อยจากสัมผัสแปลกประหลาดไม่รู้ที่มา
</font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#dda0dd" style="font-weight: bold;"><i>‘พี่ริเซ่ปลุกพี่แมคดี ๆ สิคะ’</i></font></font></span><font size="3" style="font-weight: normal; background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
ชาร์ล็อตที่เห็นทุกอย่างรีบส่งกระแสจิตไปยังวิญญาณสาวที่กำลังเงื้อมือขึ้นอีกครั้งเพื่อเตรียม</font><b style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><i><font color="#808080"> ‘ปลุก’</font></i></b><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;"> พี่ชายของเธอ ในหัวก็คิดไปด้วยว่า </font><b style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><i><font color="#808080">‘การให้ริเซ่ปลุกแมคเคนซีนั้นเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้วใช่ไหม’</font></i></b><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#cc1100" style="font-style: italic;"><b>‘นี่ก็ดีสุดแล้ว โดนยานอนหลับไปขนาดนี้ ถ้าไม่ปลุกวิธีนี้กว่าจะตื่นก็อีกหลายชั่วโมงนู่น’</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“อืม……”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
พอดีกับที่เสียงทุ้มครางแผ่วเบา พร้อมดวงตาสีฮาเซลที่ค่อย ๆ ปรือเปิด เขารู้สึกแสบ ๆ คันยิบ ๆ ที่แก้มเล็กน้อย ครั้นจะยกมือมาแตะก็ดันขยับไม่ได้ตามใจคิด
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#cc1100" style="font-weight: bold;"><i>‘ตื่นไวจริงนะนาย’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
ภาพแรกที่เห็นคือร่างของวิญญาณสาวที่ติดตามพวกเขามาจากรีสอร์ทกำลังเท้าสะเอวยืนจังก้าตรงหน้าเขา พอหันมองดูรอบ ๆ ก็รู้ในทันทีว่าที่นี่ยังไม่ใช่จุดหมายปลายทางที่พวกเขาต้องการไป
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e" style="font-weight: bold;"><i>‘ริเซ่…นี่มันเกิดอะไรขึ้น’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
พอเห็นกลุ่มคนหน้าตาไม่คุ้นก็เริ่มรู้สึกได้ถึงเค้าลางอันไม่ปกติ ความง่วงงุนถูกแทนที่ด้วยความตระหนกระคนสงสัย พวกเขาควรอยู่บนรถตู้ที่จะไปส่งที่ท่าเรือสิ ไม่ใช่ต้องมาอยู่ในป่าแบบนี้
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#cc1100" style="font-weight: bold;"><i>‘พวกนายถูกไอ้ลุงนั่นวางยาในน้ำมะพร้าว พอพวกนายหลับมันก็เอามาส่งให้แก๊งมาเฟียที่นี่ มันจะเอาน้องนายไปทำพิธี เอานายไปทำการทดลอง และเอาผัวนายไปแบ่งกันกิน ถ้าผัวนายตื่นก็เล่าให้ฟังด้วยล่ะ ฉันขี้เกียจเล่าซ้ำ’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e" style="font-weight: bold;"><i>‘อ..อะไรนะ’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
พูดได้เท่านั้นแมคเคนซีก็กวาดสายตามองบริเวณนั้น ดีนที่ยังไม่ได้สติหลับอยู่ด้านข้าง ชาร์ล็อตที่ถูกผูกกับต้นไม้อีกต้นกำลังมองมาทางนี้ด้วยความวิตกกังวล และกลุ่มคน…เรียกว่าฝูงอสุรกายน่าจะถูกกว่า สรุปแล้วก็คือ นี่เขาถูกพวกอสุรกายจับตัวมาอย่างนั้นเรอะ
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“ดีน..ดีนตื่น…เฮ้ ที่รัก นายได้ยินฉันไหม”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
พอเริ่มตั้งสติได้ สิ่งแรกที่ทำก็คือรีบหันไปปลุกคนรักด้วยเสียงที่พอให้ได้ยินกันสองคน เพื่อไม่ให้พวกนั้นรู้ตัวว่าเขาตื่นแล้ว
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#ff8c00"><b>“.....”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
ไร้สัญญาณตอบรับจากบุตรแห่งเจ้าสมุทร ดีนดื่มน้ำมะพร้าวเยอะกว่าใครเพื่อน แล้วไหนจะอาการเหนื่อยล้าสะสมจากการใช้พลังควบคุมน้ำมากว่าสี่วันอีก ชายหนุ่มจึงหลับลึก หลับสนิท เหมือนซ้อมตาย
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#cc1100" style="font-weight: bold;"><i>‘ให้ฉันปลุกไอ้หมอนี่อีกคนด้วยไหม?’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
ริเซ่หันไปทางชาร์ล็อตพร้อมกับเอ่ยถาม ผีสาวถกแขนเสื้อขึ้นเตรียมออกแรงหวดเบ้าหน้าคนหลับไม่ได้สติ ดูเหมือนเธอคันมือที่จะทดลองลงมือกับคนไม่มีเซนส์ทางด้านวิญญาณ (ซ้ำยังบอกว่าเธอเป็น</font><i style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><b><font color="#808080"> ‘แมลงสาบ’</font></b></i><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">) มานาน
</font><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#808080"><b>“เหมือนพวกมันจะตื่นกันแล้วนะลูกพี่”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
เสียงทุ้มใหญ่ของบุรุษครึ่งม้าตนหนึ่งดังขึ้น มันเป็นตนเดียวกับเซนทอร์ที่เดินมาเช็ค </font><i style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><b><font color="#808080">‘สินค้า’</font></b></i><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อครู่นี้ ริเซ่รีบหลบกลับเข้าไปอยู่ในพวงกุญแจเพราะดูเหมือนว่าเธอจะกลัวของขลังที่เซนทอร์คาดไว้ตรงบั้นเอว และเหล่าเฮคาทีเองก็ดูท่าจะทำเป็นหลับอยู่ไม่ได้อีกต่อไป
</font><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#a0522d"><b>“ตื่นแล้วไงล่ะ ต้องถามชื่อแซ่พวกมันด้วยไหม ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาส่ง </b></font><i style="color: rgb(160, 82, 45); font-weight: bold;">‘ของแถม’ </i><font color="#a0522d"><b>แกมานับ </b></font><i style="color: rgb(160, 82, 45); font-weight: bold;">‘ยางดำ’</i><font color="#a0522d"><b> ที่</b></font><i style="color: rgb(160, 82, 45); font-weight: bold;"> ‘เอ’ </i><font color="#a0522d"><b>ส่งมาให้ดีกว่า”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
เซนทอร์หัวหน้าตัวเอ้เป็นชายผิวสีร่างกายกำยำล่ำสันกว่าใครเพื่อน หนวดเครารุงรังบอกยี่ห้อได้เลยว่าทรงโจรชัด ๆ มันสูบซิการ์เกรดต่ำ รอบตัวพันด้วยกระสุนปืนสงครามเหมือนแรมโบ้ ท่าทางของมันดูไม่ยี่หระขณะตรวจนับสินค้าอีกครั้งหลังทำการดีลกับเอเยนต์ไซคลอปส์ที่เปิดรีสอร์ตบังหน้า
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#808080" style="font-weight: bold;"><i>‘เอล กาบาโย’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;"> คือนามของหัวหน้าแก๊งเซนทอร์ค้ายาข้ามทวีป ไม่เพียงแค่สารเสพติดเท่านั้นมันยังค้าขายทุกอย่างที่ดำมืด มีสายกับขบวนการใต้ดินทั่วทั้งทวีปอเมริกา มันเคยเป็นลูกศิษย์ของไครอนแต่ใฝ่ต่ำแยกตัวออกมาจากฝูง รวบรวมสมัครพรรคพวกอสุรกายที่ไม่ดีปั่นป่วนทั้งโลกมนุษย์และโลกแห่งทวยเทพ
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
หลังสิ้นเสียงสั่งของหัวหน้าเซนทอร์ลูกน้องก็มองชาร์ล็อตด้วยแววตาเสียดาย กระนั้นโจรหื่นกามยังไม่วายเลียริมฝีปาก แม้ไม่ใช่ตอนนี้แต่แม่สาวที่เล็งไว้ต้องไม่รอดก่อนส่งถึงมือลูกค้าแน่ ๆ
</span><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
ถึงเดมิก็อดทั้งสองจะได้สติกลับมาแล้ว แต่กลุ่มมาเฟียก็ดูจะไม่ได้ให้ความสนใจเท่าไหร่ แมคเคนซีไม่ชอบใจสายตาของไอ้พวกนั้นที่มองมายังน้องสาวของเขาเอาเสียเลย มันเต็มไปด้วยความไร้มารยาทและการไม่ให้เกียรติ เชื่อเลยว่าถ้าเขาไม่ได้ถูกมัดติดอยู่กับต้นไม้คงได้พุ่งตัวไปชกเข้าเบ้าตาเซนทอร์กลุ่มนั้นเป็นแน่
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#cc1100" style="font-weight: bold;"><i>‘ไอ้เวรนั่น….’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
อยู่ ๆ เสียงริเซ่ก็ดังขึ้นมาในหัวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แมคเคนซีจับได้ถึงน้ำเสียงที่มีความเคียดแค้นอยู่ในนั้น
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e" style="font-weight: bold;"><i>‘มีอะไรหรือเปล่าริเซ่ คุณพูดถึงใคร’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
แมคเคนซีลองส่งกระแสจิตถามวิญญาณสาวดู
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#cc1100" style="font-style: italic;"><b>‘คนที่เป็นลูกพี่มันชื่อ เอล กาบาโย เป็นหัวหน้ากลุ่มมาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดในแถบนี้ ไอ้พวกนี้นี่แหละที่มันล่อลวงฉันเมื่อห้าปีก่อน…และฆ่าฉัน’</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
สิ้นเสียง แมคเคนซีก็มองไปยังพวงกุญแจสีชมพูขนฟูฟ่องที่แขวนอยู่กับเป้ของชาร์ล็อตทันที ดูเหมือนว่าเพื่อนร่วมทางคนใหม่ของพวกเขาจะเจอ </font><b style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><i><font color="#808080">‘โจทก์เก่า’</font></i></b><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;"> เข้าแล้ว
</font><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e" style="font-weight: bold;"><i>‘ผมว่า…ก่อนอื่นพวกเราควรหนีไปจากที่นี่’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
แมคเคนซีรีบสรุป หน้าที่เขาไม่ใช่การช่วยผีแก้แค้น แต่คือการไปทำภารกิจต่างหาก การปะทะกับศัตรูที่มีจำนวนมากขนาดนี้ดูยังไงพวกเขาก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบ และเวลานี้ทั้งอาวุธและสัมภาระของทั้งสามก็โดนเอาไปวางกองรวมไว้มุมหนึ่ง ดูท่าเขาคงต้องใช้ทักษะของสายเลือดที่ได้รับมาจากผู้เป็นมารดาเพื่อช่วยในการหลบหนีซะแล้ว
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“...…ทำไมใช้ควบคุมหมอกไม่ได้”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
เสียงทุ้มพึมพำกับตนเองหลังจากตั้งสมาธิเพื่อจะใช้ทักษะควบคุมหมอกแต่กลับใช้ไม่ได้ผล มีเพียงแสงจากเชือกที่มัดตัวเขากับดีนที่เรืองแสงขึ้นมาจาง ๆ ก่อนจะหายไปเมื่อบุตรเทพีแห่งมนตราหยุดใช้พลังเท่านั้น
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“หรือว่าเชือกนี่มันจำกัดการใช้พลังของเดมิก็อด?”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;">
</font><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;">
ถึงจะเป็นการเดาสุ่มแต่มันก็ค่อนข้างมีเหตุผลไม่น้อย เท่ากับว่าตอนนี้เขาก็ไม่ต่างจากมนุษย์ธรรมดาที่ไม่มีฤทธิ์เดชอะไรเลย
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“ดีนตื่น เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ตื่นสิ…โธ่เว้ย!”
</b></font></font></span><span style="white-space-collapse: preserve; font-size: medium; background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2f508e"><b>
</b></font>สุดท้ายจึงหันไปปลุกคนรักอีกครั้ง แต่ไม่ว่าจะเรียกยังไงเปลือกตาที่ประดับไปด้วยแพขนตาหนาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะขยับเลยแม้แต่น้อยจนเขาสบถออกมาด้วยความหัวเสีย </span></div></font></span></div></span><font face="Sarabun"><div style="text-align: center;"><font size="3" style=""><span style="white-space-collapse: preserve; background-color: transparent; text-align: justify;">
.</span></font></div><div style="white-space-collapse: preserve; text-align: -webkit-left;"><div style="text-align: center;"><font size="3" style=""><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.</span></font></div><font size="3" style=""><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent;">.</span></div></span><span style="text-align: justify;">
ดูเหมือนว่าช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวังจะดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ ทั้งเดมิก็อดและวิญญาณแค้นไม่สามารถทำอะไรกลุ่มอสุรกายที่ตั้งใจทำชั่วกลางป่าเขาได้เลย บางสายตาจับจ้องไปยังสาวสวยทรวดทรงอวบอิ่มอย่างชาร์ล็อต บางสายตาจับจ้องไปยังบุตรเจ้าสมุทรที่ยังคงหลับสนิทไม่มีทีท่าจะตื่นด้วยท้องที่หิวกิ่ว</span></font></div><div style="white-space-collapse: preserve; text-align: -webkit-left;"><font size="3" style=""><span style="text-align: justify;"><br></span></font></div></font></span><p></p><font face="Sarabun"><font size="3">ที่นี่คล้ายกับแคมป์กลางป่าที่ผู้ก่อการร้ายในหนังที่หนีมากบดานกันในนี้ มีเชลเตอร์อยู่สองสามหลังที่ทำจากไม้ง่าย ๆ เอาไว้หลบฝน จากการสังเกตการณ์เห็นได้ว่าที่นี่มีกลุ่มเซนทอร์คนร้ายประมาณสิบตน เลี้ยงแจ๊คคาโลปไว้เป็นสมุนสี่ตัว นอกจากนี้พวกมันยังมีเดธแมชชีนสองเครื่องที่ไม่รู้ไปหามาจากไหน แต่ในเมื่อมันมีเชือกวิเศษที่มีอานุภาพผนึกพลังของลูกเทพเอาไว้ การจะแฮ็คเดธแมชชีนที่คลุ้มคลั่งของเทพเฮเฟตัสคงไม่ใช่เรื่องยาก <br><br>ผ่านไปร่วมชั่วโมงเหมือนว่าตอนนี้ใกล้จะได้เวลาอาหารของเหล่าอสุรกายแล้ว จากการที่เซนทอร์หลายตนเริ่มก่อกองไฟและเตรียมอุปกรณ์หม้อไหจานชาม ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอาหารมื้อนี้ของพวกมันคืออะไร แล้วเอล กาบาโยก็เริ่มเคลื่อนไหว มันเดินมาทางดีนด้วยท่าทีสบาย ๆ เหมือนเดินเล่นในสวนหลังบ้านของตัวเอง กระชากเส้นผมหยักศกสีน้ำหมึกเต็มกำมือจนบุตรเจ้าสมุทรหน้าหงาย แต่ดีนที่ยังไม่ตื่นก็เพียงแค่ส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ ด้วยความรู้สึกไม่สบายตัว <br><br><b><font color="#ff8c00">“อืม…”</font></b> <br><br><b><font color="#2f508e">“เฮ้ย! ปล่อยเขานะโว้ย!”</font></b> <br><br>แมคเคนซีที่เห็นภาพนั้นเดือดดาลขึ้นมาทันที เขาไม่ต้องการให้มือสกปรกของอสุรกายตนใดก็ตามแตะต้องคนรักของเขาแม้แต่ปลายผม <br><br>เอล กาบาโยเพียงแค่หันมามองบุตรเทพีแห่งมนตราด้วยใบหน้าเรียบเฉยพลางยกนิ้วชี้ขึ้นจรดริมฝีปากตนเองเป็นเชิงสั่งให้เงียบปากเสียก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องที่อยู่ด้านหลังแล้วลุกออกไป <br><br><b><font color="#a0522d">“แก้มัดมัน วันนี้พวกเราจะปาร์ตี้ลูกมหาเทพโพไซดอนกัน”</font></b> <br><br>ทันทีที่เชือกซึ่งมัดเดมิก็อดหนุ่มทั้งสองคลายลง แมคเคนซีอาศัยจังหวะนี้ใช้ความเร็วผลักลูกสมุนที่กำลังจะมาพาร่างดีนออกไป <br><br>เขาใช้ทักษะการต่อสู้ที่มีอยู่ต่อยตีพวกลูกสมุนทั้งสองโดยไม่สนใจว่ามือจะเจ็บไปหมด แม้ว่าพวกอสุรกายจะไม่ระคายผิวแม้แต่น้อยเลยก็ตาม ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่ยอมให้พวกมันพาดีนไปไหนแน่ <br><br><b><font color="#a0522d">“เสียเวลาชิบ—” </font></b></font></font></div><div align="left" style=""><b style="font-size: large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><i><br></i></b></div><div align="left" style=""><b style="font-size: large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><i>พลั่ก!</i></b><span style="font-size: large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"> </span></div><div align="left" style=""><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><br></span></div><div align="left" style=""><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">ไม่รู้ทำอีท่าไหนแมคเคนซีจึงเข้าถึงตัวผู้เป็นหัวหน้าได้ หมัดหนัก ๆ สอยเข้าที่กระพุ้งแก้มเต็ม ๆ จนเอล กาบาโยหน้าหัน ใบหน้าดุนดันจ้องหนุ่มอังกฤษด้วยสายตาเหี้ยมเกรียมแล้วถ่มน้ำลายลงพื้น </span></div><div align="left" style=""><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font color="#a0522d"><br></font></b></div><div align="left" style=""><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font color="#a0522d">“ไอ้เวรนี่หมัดหนักใช่ย่อย จัดยำตีนให้มันสักชุด”</font></b><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"> </font></div><div align="left" style=""><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><br></span></div><div align="left" style=""><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">สิ้นคำสั่งลูกสมุนทั้งสองตนก็เข้ามาล็อกแขนแมคเคนซีไว้จากด้านหลัง ส่วนอีกสองตนที่เดินเข้ามาใหม่ก็เริ่มซ้อมชายหนุ่มจนเขาทรุดลงไปกองกับพื้น </span></div><div align="left" style=""><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font color="#dda0dd"><br></font></b></div><div align="left" style=""><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font color="#dda0dd">“อย่าทำพี่แมคนะ!”</font></b><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"> </font></div><div align="left" style=""><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><br></span></div><div align="left" style=""><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">ชาร์ล็อตร้องห้ามด้วยน้ำตานองหน้า เอล กาบาโยเดินมาหยุดตรงหน้าเธอแล้วย่อตัวลงก่อนใช้มือเชยคางมนขึ้นมา </span></div><div align="left" style=""><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font color="#dda0dd"><br></font></b></div><div align="left" style=""><font color="#a0522d"><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;">“ยังไม่ถึงคิวเธอหรอกคนสวย ไว้ฉันจัดการกับเจ้าสองคนนั่นก่อน แล้วเราจะได้สนุกกันทั้งคืน”</b><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"> </font></font></div><div align="left" style=""><span style="font-family: Sarabun; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; text-align: justify; background-color: transparent; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="3"><br></font></span></div><div align="left" style=""><span style="font-family: Sarabun; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; text-align: justify; background-color: transparent; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="3">จบประโยคนั้นก็เรียกเสียงหัวเราะจากพวกเซนทอร์ที่เหลืออยู่ได้อย่างเกรียวกราวด้วยความชอบใจ </font></span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; font-size: medium; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">มีหรือที่สองมือสองเท้าจะสู้กับแปดมือสิบหกเท้าได้ หากเอล กาบาโยไม่บอกให้หยุด เดมิก็อดหนุ่มอาจได้กระอักเลือดตายกลางป่า </span></div><div align="left" style=""><b style="background-color: transparent; font-size: medium; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun;"><font color="#a0522d"><br></font></b></div><div align="left" style=""><b style="background-color: transparent; font-size: medium; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun;"><font color="#a0522d">“พอก่อน เดี๋ยวมันพิการขึ้นมาตอนเอาไปขายจะเสียราคา”</font></b><span style="background-color: transparent; font-size: medium; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun;"> </span></div><div align="left" style=""><span style="background-color: transparent; font-size: medium; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun;"><br></span></div><div align="left" style=""><span style="background-color: transparent; font-size: medium; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun;">เหล่าลูกสมุนหยุดการกระทำแต่โดยดี กระนั้นก็ยังคงยืนคุมเชิงไม่ให้บุตรแห่งเฮคาทีลุกขึ้นมาซ่าได้อีก ตัวหัวหน้าอย่างเอล กาบาโยกลับไปให้ความสนใจกับบุตรเจ้าสมุทรอีกครั้ง มันชักมีดพกออกมาจ่อไปที่คอหอยของหนุ่มเท็กซัส คมมีดบาดถากผิวสีน้ำผึ้งจนเลือดซึมออกมาจากบาดแผล กลิ่นหอมของอาหารชั้นเลิศกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของอสุรกายได้เป็นอย่างดี </span></div><div align="left" style=""><b style="font-size: large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><i><br></i></b></div><div align="left" style=""><b style="font-size: large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><i>หมับ!</i></b><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><font size="4">
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><font style=""><font size="4">
</font><font color="#cc1100" style="font-size: medium; font-weight: bold;"><i>‘หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้ม้าเหี้ย!!’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">
ริเซ่รวบรวมพลังแค้นมาเป็นกำลังของวิญญาณ เธอยื้อยุดมีดกับเอล กาบาโยโจทก์เก่าไม่ให้ทำร้ายดีนมากไปกว่านี้
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#a0522d"><b>“ผีที่ไหนวะ”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">
เซนทอร์ตัวร้ายสะบัดแขนออก จากนั้นหยิบเอาเครื่องรางพื้นบ้านป้องกันภูติผีออกมากำไว้ก่อนจะซัดหมัดไปที่ผีสาวจนเธอกระเด็น มีแต่ริเซ่ที่แค้น ส่วนเอล กาบาโยจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร และเคยทำอะไรกับริเซ่ตอนยังเป็นมนุษย์
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<i style="color: rgb(204, 17, 0); font-weight: bold;">‘กรี๊ดดดด!!’ </i><font color="#cc1100"><b> </b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">ริเซ่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พลังวิญญาณของเธอถูกอาคมกัดกร่อนไปบางส่วน นั่นยิ่งทำให้เธอแค้น </font><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><i><font color="#cc1100">‘มึง! กูจะฆ่ามึงให้ได้ ไอ้ม้าเหี้ย!!’ </font></i></b><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">ผีสาวพุ่งเข้าหาอีกครั้งแต่ก็ถูกซัดกระเด็นออกมาอีกหน
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#dda0dd"><b>“พี่ริเซ่!!” </b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">ชาร์ล็อตกรีดร้องน้ำตาไหลอาบสองแก้ม
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#a0522d"><b>“อีผีโง่ เกะกะฉิบหาย”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">
เอล กาบาโยสบถ ส่งสัญญาณให้ลูกน้องจัดการอะไรบางอย่างกับผีสาว หนึ่งในแก๊งเซนทอร์เดินเข้ามาหาร่างวิญญาณพร้อมด้วยไหดินเผา จากนั้นมันก็สูบเธอเข้าไปเก็บไว้ในนั้นพร้อมกับใช้เครื่องรางมัดปากไหอีกที เมื่อไม่มีคนขัดจังหวะก็ได้เวลาลงมือต่อ
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#a0522d"><b>“ฆ่าไอ้นี่แล้วกินให้มันจบ ๆ ไปเลยดีกว่า”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;">
เซนทอร์หันกลับมาโฟกัสที่อาหารจานหลักเป็นครั้งที่สาม มันเงื้อคมมีดขึ้นสูงแล้วปักแทงลงมาที่ร่างของดีน </span></div><div align="left" style=""><font face="Sarabun"><div style="text-align: -webkit-left;"><b style="font-size: large; background-color: transparent; text-align: justify;"><i><br> ปัง!</i></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font size="4">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font size="4">
</font><font size="3"><br>เสียงกระสุนลั่นกลางป่าโดยไม่อาจระบุทิศทางในจังหวะเดียวกันกับที่คมมีดเสียบลงกลางอก ทว่าเมื่อกระชากมีดขึ้นมา เอล กาบาโยก็เห็นว่าตอนนี้มีดประจำตัวของมันเหลือแต่ด้ามทว่าไร้ส่วนใบคม
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#a0522d"><b><br>“อะไรอีกวะ!?!”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; text-align: justify;">
</font><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font size="3">
มันสบถออกมาอย่างหัวเสีย การสังหารเดมิก็อดที่กำลังหลับอยู่ควรเป็นเรื่องง่ายอย่างทุกครั้งที่ผ่านมา ทว่าไอ้หนุ่มนี่ดูจะดวงแข็งเป็นพิเศษสมกับที่เป็นลูกของโพไซดอน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ถูกขัดจังหวะไปเสียหมด<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<i style="font-size: large; font-weight: bold; white-space-collapse: preserve;">
ปัง!</i></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font><font size="3">กระสุนสังหารนัดที่สองเล็งไปที่กลางศีรษะของหัวโจกอย่างไม่รอช้า ทว่าด้วยสัญชาตญาณอันคมกริบของเซนทอร์ที่ผ่านสมรภูมิรบและการทำเรื่องชั่วช้ามานาน เอล กาบาโยโยกศีรษะหลบกระสุนปืนนัดนั้นได้ทันท่วงที คราวนี้ทำให้มันรู้ที่มาของต้นเสียงแล้วด้วย
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#a0522d"><b>“ผู้บุกรุก ทางนั้น!!”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="3">
หัวหน้ากลุ่มชี้นิ้วไปทางต้นไม้สูง บนนั้นมีเงาคน ๆ หนึ่งหมอบอยู่ แต่แล้วเงานั้นก็ต้องรีบหลบไปหลังต้นไม้อย่างรวดเร็วเมื่อเซนทอร์ลูกสมุนระดมยิงสรรพาวุธใส่กะไม่ให้เหลือซากจนทั่วทั้งป่าดังระงมไปด้วยเสียงปืน
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="3">
</font><i style="font-size: large; font-weight: bold;">ซูมมม</i></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font><font size="3">กระแสลมแรงผัดผ่านจนใบไม้ปลิดปลิว ปรากฏเงาของหญิงสาวผู้หนึ่งที่มาพร้อมกับเสียงสายฟ้าในทิศทางตรงกันข้าม เธอเป็นสาวผิวเข้มผมสีดำหยิกฟูที่มีใบหน้าและแววตาดุดันปราศจากความเกรงกลัว
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#00ffff"><b>“ผู้บุกรุกอยู่ทางนี้เว้ยไอ้โง่!”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
หลังคำประกาศ ลูกน้องเซนทอร์ครึ่งหนึ่งแห่ไปทางเธอแล้วเสียงของการปะทะก็ดังขึ้นอีกระรอก ท่ามกลางความตระหนกตกใจ ชาร์ล็อตที่กำลังทำอะไรไม่ถูกรู้สึกได้ว่าเชือกที่มัดตัวเธออยู่ถูกคลายออก หันกลับไปอีกทีก็เห็นว่ามีเด็กผู้หญิงเอเซียหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งเป็นคนแก้มัดให้พร้อมกับส่งยิ้มหวานแทนคำปลอบประโลมได้เป็นอย่างดี ข้างกายของเธอมีสุนัขจิ้งจอกขาว สิ่งที่ทำให้รู้ว่าเด็กหญิงและสัตว์เลี้ยงตัวนั้นไม่ธรรมดาเพราะว่ามันเป็นจิ้งจอกสี่หาง
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#f5deb3"><b>“โอ๋ ๆ อย่าร้องนะ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว” </b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">เด็กหญิงคนนั้นลูบศีรษะของชาร์ล็อตอย่างเบามือเหมือนกับผู้ใหญ่ใจดี ก่อนที่เธอจะพินิจมองเชือกในมือ </font><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font color="#f5deb3">“ไอเท็มพิเศษที่ทำให้เดมิก็อดใช้พลังไม่ได้นี่นา แต่ไม่เป็นไรแล้วนะ อีกไม่นานเธอก็จะกลับมาใช้พลังได้ตามปกติแล้วล่ะ”</font></b><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
ทางด้านแมคเคนซีที่โดนกีบม้าของเซนทอร์ทั้งสี่ตนรุมประชาทัณฑ์อยู่กลางวงชั่วเวลานึงก็นั่งไอโขลกแล้วกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจที่ไม่สามารถช่วยดีนกับชาร์ล็อตไปได้มากกว่านี้ ตอนที่โดนรุมทำร้ายเขาพยายามนอนขดตัวใช้แขนกันส่วนศีรษะไว้อย่างถึงที่สุดเพื่อไม่ให้ได้รับความกระทบกระเทือน แรงจากกีบม้าแข็ง ๆ นั้นค่อนข้างเจ็บกว่าแรงจากเท้าคนธรรมดามากทีเดียว เวลาโดนเตะแต่ละทีความรู้สึกไม่ต่างจากโดนม้าดีดเลยแม้แต่น้อย ถึงตอนนี้เนื้อตัวของเขาจะระบมไปหมดแต่ก็ยังมีสติครบถ้วนดีอยู่จนได้เห็นทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมด
</span><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font color="#808080"><br></font></b></div><div style="text-align: -webkit-left;"><b><font color="#808080"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">“มีคนบุกรุกเรอะ เอาไงกับไอ้นี่ดี”</font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><br></span></font></b></div><div style="text-align: -webkit-left;"><b><font color="#808080"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">“ช่างหัวมันก่อน เจ็บขนาดนี้มันคงไม่มีแรงทำอะไรแล้ว ไปช่วยพวกนั้น—” </font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font></font></b><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font color="#808080" size="3">
</font><i style="font-size: large;">ฉึก!</i></b><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font style=""><font size="4">
</font><font color="#808080" style="font-size: medium;"><b>“อ๊ากกก!”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เสียงร้องดังลั่นมาจากเซนทอร์สองตนที่ยืนเฝ้าแมคเคนซีอยู่ กริชคู่หนึ่งพุ่งแหวกอากาศมาปักเข้าที่ไหล่ของพวกมันอย่างแม่นยำ ตามมาด้วยร่างปราดเปรียวสวยสง่าที่โผล่มาจากมุมที่สัมภาระของพวกเขากองรวมกันอยู่
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2e8b57"><b>“เอาไปสิ นี่คงเป็นของคุณ แต่ตอนนี้ใช้ได้แค่อาวุธนะ อีกสักพักถึงจะใช้พลังเดมิก็อดได้”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เธออธิบายแบบรวบรัดพร้อมส่งอาวุธประจำตัวของแมคเคนซีมาให้ ไม่รู้ว่าหญิงสาวกลุ่มนี้เป็นใคร แต่พวกเธอดูมีความชำนาญในด้านการต่อสู้และทักษะลอบเร้นเป็นอย่างดี
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“……ขอบคุณครับ”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
หนุ่มอังกฤษได้เพียงแค่กล่าวขอบคุณสั้น ๆ แล้วรีบรับอาวุธของตนเองมา ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและชุลมุนจนไม่มีเวลาให้ได้สอบถามอะไรเพิ่มเติม สิ่งที่ควรจัดการเป็นอันดับแรกในตอนนี้คือศัตรูตรงหน้ามากกว่า
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“ระวัง!”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
แมคเคนซีร้องเตือนเมื่อเซนทอร์ตนหนึ่งดึงมีดออกจากไหล่แล้วเงื้อขึ้นหมายจะแทงหญิงสาวที่มาช่วยตนจากด้านหลัง เขารีบพุ่งตัวเข้าชนร่างครึ่งม้าสุดแรงจนล้มกลิ้งไปด้วยกันแล้วใช้กริชจันทราสีเลือดแทงเข้าที่จุดสำคัญจนร่างนั้นสลายเป็นฝุ่น ส่วนเซนทอร์อีกตนที่เห็นเพื่อนถูกสังหารต่อหน้าก็วิ่งมาทางบุตรเทพีแห่งมนตราทั้งที่ยังมีกริชปักคาอยู่ที่ไหล่ การต่อสู้ระหว่างเดมิก็อดหนุ่มกับอสุรกายครึ่งม้ามะรุมมะตุ้มกันอยู่ครู่นึง และจบลงด้วยการที่แมคเคนซีสังหารมันได้สำเร็จด้วยกริชประจำตัวเล่มเดิม
</span><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font color="#2f508e">
“ส่วนอันนี้ของคุณ”</font></b><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
หนุ่มอังกฤษเก็บกริชคู่ที่หล่นอยู่บนพื้นมาคืน ใบหน้าคมเข้มของหญิงสาวเพียงแค่ยิ้มให้เล็กน้อยแต่เขากลับรู้สึกเหมือนถูกดวงตาคู่เรียวและริมฝีปากอิ่มนั้นดึงดูดด้วยเสน่ห์อันลึกลับบางอย่าง
</span><font style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;">
<b style="color: rgb(46, 139, 87);">“นาเยรี…ขอบคุณ”</b></font><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เธอแนะนำตัวพร้อมรับอาวุธมาถือไว้อย่างนุ่มนวลแล้วผละจากที่ตรงนั้นไปยังจุดอื่นต่ออย่างว่องไวราวแมวป่า แมคเคนซีจึงรีบไปดูอาการคนรักที่ตรงต้นไม้ต้นเดิม
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“ดีน! ดีน! เฮ้ นายได้ยินฉันไหม! …เลือด เวรเอ๊ย”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="3">
ไม่ว่าจะปลุกยังไงก็ดูเหมือนว่าบุตรแห่งเจ้าสมุทรยังคงหลงอยู่ในดินแดนแห่งความฝันอันแสนไกล เขาตรวจสอบบาดแผลที่ถูกของมีคมบาดตรงลำคอ แม้จะเป็นแผลเพียงเล็กน้อยแต่ก็ควรห้ามเลือดก่อน
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="3">
</font><i style="font-size: large; font-weight: bold;">กริ๊ก !</i></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font><font size="3">สัมผัสจากโลหะเย็น ๆ จ่อแนบชิดที่ศีรษะด้านหลังจนแมคเคนซีหยุดชะงัก แม้กระทั่งลมหายใจเองก็สะดุดตามไปด้วย ถึงไม่ต้องหันไปดูแต่เขาก็รู้ได้ทันทีว่าสิ่งนั้นคืออะไร
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#808080"><b>“วางมีดในมือลงแล้วยกมือขึ้น ช้า ๆ นะมึง”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เสียงข่มขู่จากด้านหลังสั่งให้เขาจำเป็นต้องทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ แมคเคนซีค่อย ๆ วางกริชจันทราสีเลือดลงข้างตัวแล้วยกสองมือขึ้น และเซนทอร์ที่ใช้ปืนจ่อศีรษะเขาอยู่ก็เตะมันออกไปในระยะที่หยิบไม่ถึง ตอนนี้เขาจนมุมแล้ว ถึงตัวเขาเองว่องไวพอที่จะเอี้ยวตัวหลบทัน แต่หากอีกฝ่ายจงใจลั่นไกขึ้นมาจริง ๆ ดีนอาจโดนลูกหลงได้
</span><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
และแน่นอนว่าเขาเลือกปกป้องคนตรงหน้ามากกว่ารักษาชีวิตของตนเองเสียอีก
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#808080"><b>“ตายห่าไปคนคงไม่เป็นไรมั้ง—”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="3">
</font><i style="font-size: large; font-weight: bold;">ฉึก!</i></span><span style="font-size: large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"> </span><span style="font-size: large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><i style="font-weight: bold;">ปัง!</i></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font><font size="3">เสียงปืนลั่นขึ้นหนึ่งนัด แมคเคนซีโผเข้ากอดดีนไว้ ใช้ร่างกายของตนเป็นโล่กำบังตามสัญชาตญาณ แต่ทำไมเขาไม่รู้สึกเจ็บแม้แต่น้อย เมื่อผละออกมาก็ไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยกระสุนบนร่างตนเองกับคนรัก พอหันกลับไปมองก็เห็นลูกศรหน้าไม้ดอกหนึ่งปักตรงมือเซนทอร์ตนนั้น ความแรงของมันมากพอที่จะทะลุจากหลังมือไปยังหน้ามือจนวัตถุดำด้านในมือร่วงหล่นลงพื้นกระสุนลั่นผิดทิศทาง นั่นจึงเป็นโอกาสให้บุตรเทพีแห่งม่านหมอกรีบคว้าปืนกระบอกนั้นไว้
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#808080"><b>“ฮ่า ๆ คิดว่าปืนธรรมดาจะทำอะไรฉันได้งั้นเรอะ ไอ้โง่เอ๊ย!”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เซนทอร์ตนนั้นหัวเราะลั่นเมื่อแมคเคนซีจ่อปืนลูกตะกั่วใส่ในระยะประชิด ซึ่งก็จริงตามนั้น อาวุธธรรมดาไม่สามารถทำอันตรายอสุรกายได้
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#afeeee"><b>“งั้นเอานี่ไป”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เสียงเสียงหนึ่งดังมาจากต้นไม้ต้นถัดไปจากที่พวกเขาอยู่ เมื่อเงยหน้ามองขึ้นไปก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งถือหน้าไม้นั่งอยู่บนกิ่งไม้ เธอโยนปืนอีกกระบอกส่งให้แมคเคนซีที่รับไว้ได้อย่างแม่นยำ
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“ขอบคุณ! แต่ผมยิงปืนไม่เป็น”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#afeeee"><b>“มันไม่ยาก เป้าหมายระยะเผาขนขนาดนี้ไม่มีทางรอด”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เธอตอบแมคเคนซีด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งราวกับการยิงปืนง่ายพอ ๆ กับการยิงหนังสติ๊ก และตอนนี้ก็ไม่มีเวลามาลังเลแล้วเมื่อเซนทอร์ตนนั้นพุ่งเข้ามาชิงจะทำร้ายเขา
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font style=""><font size="3">
</font><font style="font-weight: bold;" size="4"><i style="">ปัง!</i></font></font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font><font size="3">แน่นอนว่าเปิดก่อนได้เปรียบ หนุ่มอังกฤษเหนี่ยวไกแล้วลั่นไกปืนทันที ลูกกระสุนสัมฤทธิ์แล่นออกจากปากกระบอกปืนอัจฉริยะเจาะเข้าที่กลางศีรษะของเซนทอร์ตนนั้นพอดีแบบไม่ต้องเล็ง ก่อนที่จะมีภาพไม่น่าดูให้เห็น ร่างของมันก็สลายเป็นฝุ่นผงปลิวไปกับอากาศแล้ว โชคดีที่ดีนหลับอยู่ หากอีกฝ่ายได้ยินเสียงปืนดังขนาดนี้คงจะกลัวจนตัวสั่นแน่ ๆ
</font></span><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font style="">
<font color="#afeeee"><b>“เห็นไหมล่ะ ไม่ยาก”</b></font></font></span><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</span><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
หญิงสาวบนกิ่งไม้มองภาพนั้นด้วยสีหน้าเฉยเมยราวกับเห็นจนชินตา แล้วร่างนั้นก็หายไป
</span><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font style="">
<font color="#808080"><b>“เวรเอ๊ย นังพวกนี้มันเป็นใครวะ อยู่ไม่ได้แล้ว!”</b></font></font></span><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</span><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เซนทอร์ลูกสมุนตนสุดท้ายที่เฝ้าแมคเคนซีเริ่มลนลานเมื่อเห็นกลุ่มเพื่อนถูกส่งกลับทาร์ทารัสกันหมดแล้ว มันจึงวิ่งไปปลดโซ่ที่ใช้ล่ามฝูงแจ๊คคาโลปหรือที่ในสายตาคนทั่วไปถูกหมอกบังตาเห็นเป็นสุนัขพันธุ์ </span><i style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><b><font color="#808080"> ‘ฟิล่า บราซิเลียโร’</font></b></i><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="3"> ออกเพื่อหวังใช้โอกาสนี้หนีเอาตัวรอด และทันทีที่ฝูงแจ๊คคาโลปได้กลิ่นเหยื่อ พวกมันก็วิ่งกรูมายังกลุ่มเดมิก็อดที่กำลังวุ่นวายกับการต่อสู้อยู่ทันที
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="3">
</font><i style="font-size: large; font-weight: bold;">ฉึก! ฉึก! ฉึก! ฉึก!</i></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font size="4">
</font><font size="3">แต่ยังไม่ทันได้เข้าถึงตัว ธิดาแห่งเฮคาทีก็ใช้ทักษะการยิงธนูของเธอยิงสกัดฝูงแจ๊คคาโลปไว้ ศรทุกลูกที่ยิงล้วนเข้าจุดสำคัญ บ้างก็ล้มหน้าคะมำจนคอหัก บ้างก็ถูกยิงเข้ากลางหัว บ้างก็ถูกยิงตรงเส้นเลือดใหญ่ช่วงลำคอจนพวกมันตามกลับทาร์ทารัสไปยกฝูง
</font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2e8b57"><b>“ฝีมือดีนี่สาวน้อย สนใจมาเข้ากลุ่มกับพวกฉันไหม”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
นาเยรีที่เอาอาวุธจากกองสัมภาระมาให้ชาร์ล็อตเอ่ยชื่นชมจนเด็กสาวยิ้มเขิน
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#dda0dd"><b>“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ หนูแค่เคยเรียนยิงธนูมา”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#f5deb3"><b>“แต่เหมือนเมื่อกี้มีตัวนึงหนีไปได้ใช่ไหมนา”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เด็กหญิงหน้าเอเซียเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ พร้อมกับเอียงคอครุ่นคิด ราวกับว่าเหตุความโกลาหลคือเรื่องปกติสามัญที่พบเจอได้ในวันธรรมดาของชีวิต เธอกล่าวขึ้นจากนั้นชี้นิ้วออกคำสั่ง
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#f5deb3"><b>“เซนทอร์พวกนี้ปล่อยเอาไว้ไม่ได้ อันตราย ๆ โคมะจิ ไปล่ามันมา”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#ffffff"><b>“ค๊อง!” </b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">จิ้งจอกสี่หางขานรับ จากนั้นเจ้าขาวก็ตะกุยอุ้งเท้าทั้งสี่วิ่งฝ่าวงล้อมของเหล่าอสุรกายไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#00ffff"><b>“มาช่วยกันหน่อย! เป้าหมายกำลังจะหนี มันเอาเดธแมชชีนมาขวางไว้”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เสียงจากหญิงสาวที่ดูเหมือนเป็นผู้นำทีมดังมาจากอีกด้านหนึ่ง ทุกคนจึงรีบตรงไปยังจุดนั้น
</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#2f508e"><b>“นายอยู่นี่ก่อนนะที่รัก ชาร์ล็อต ฝากทำแผลให้ดีนหน่อย พี่ไปช่วยพวกเขาก่อน”</b></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><span style="font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
แมคเคนซีจับดีนให้นั่งพิงต้นไม้ดี ๆ แล้วหันไปบอกน้องสาวก่อนจะเก็บกริชอาคมที่อยู่ตรงพื้นของตนขึ้นมาแล้วรีบหอบร่างสะบักสะบอมของตนวิ่งตามไปสมทบ
</span><span style="white-space-collapse: preserve; background-color: transparent; text-align: justify; font-size: medium;"><b style=""><font color="#dda0dd">“ค่ะพี่แมค ดูแลตัวเองด้วยนะคะ”</font> </b>ชาร์ล็อตขานรับ จากนั้นโบกปากกาเวทมนตร์รักษาให้แก่ดีน นัยน์ตาสองสีสบไปเห็นไหดินเผาที่ถูกวางทิ้งไว้บนพื้น </span><span style="font-size: medium; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;"><font color="#dda0dd" style="font-weight: bold;">“พี่ริเซ่อยู่ในนั้นนี่นา...” </font>สาวน้อยหยิบไหลงอาคมขึ้นมาจากนั้นจับมันทุ่มลมพื้นเต็มแรง</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve;"><font size="3">
</font><b style=""><font size="4"><i>เพล้ง!</i></font></b></span></div><div style="text-align: -webkit-left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-size: medium;"><br></span></div></font><font face="Sarabun"><div style="text-align: center;"><font size="3"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.</span></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.</span></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"> . </span></font></div><font size="3"><br>หญิงสาวผิวสีในเครื่องแต่งกายแนวพังค์ร็อกกระแทกโล่เอจิสลวดลายหัวเมดูซ่ากับหอกเพื่อหยุดความเคลื่อนไหวของเดธแมชชีนในขณะที่มันกำลังจะยิงระเบิดมหาประลัยเผาป่าให้ไหม้เป็นจุณมากไปกว่านี้ ทว่าเครื่องจักรสังหารของเฮเฟตัสปราศจากความกลัวแตกต่างจากอสุรกายอื่น ๆ ที่มีจิตวิญญาณ หัวของเมดูซ่าที่ประดับอยู่บนโล่อันทรงพลังจึงไม่อาจหยุดความเคลื่อนไหวของมันได้นานนัก <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#00ffff">“ชิ!”</font></b><font size="3"> <br><br>หญิงสาวควบคุมวายุช่วยหอบร่างของเธอให้หนีขึ้นฟ้าก่อนจะถูกกระสุนสังหารกราดใส่ ทว่าด้วยลูกระเบิดที่ยิงออกมาจากเดธแมชชีนอีกตัวทำให้ป่าไหม้ไฟเป็นแถบ ๆ <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#f5deb3">“ธาเลียจัง! ปลอดภัยไหม!” </font></b><font size="3">หญิงเอเซียแหงนหน้าป้องปากตะโกนถามด้วยความเป็นห่วง <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#00ffff">“สบายมากพี่คิจิ!” </font></b><font size="3">ธาเลียยกนิ้วโป้งตอบกลับคนข้างล่าง ก่อนจะมองไปทางเปลวเพลิงที่ลุกโหม ป่าดงดิบคึอเชื้อไฟชั้นดีที่จะทำให้ไฟป่าลุกลาม</font><b style="font-size: medium;"><font color="#00ffff"> “โธ่เว้ย! แบบนี้ก็ใช้ลมไม่ได้น่ะสิ”</font></b><font size="3"> <br><br></font><i style="font-size: medium;"><b><font color="#00ffff">ธาเลีย เกรซ ธิดาแห่งซุส</font></b></i><font size="3"> ควบตำแหน่ง</font><b style="font-size: medium;"><i><font color="#808080"> ‘หัวหน้าพรานสาวอาร์เทมิส’ </font></i></b><font size="3">สบถอย่างหัวเสีย เมื่อเธอไม่สามารถใช้พลังตามสายเลือดในการต่อสู้ได้ ไม่ใช่เพราะถูกสะกัดกั้นพลังเหมือนกับกลุ่มเดมิก็อดที่ช่วยเหลือไว้ แต่เพราะว่าพลังของเธออาจทำให้เปลวเพลิงลุกลาม <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#00ffff">“เจ้าบุตรโพไซดอนนั่นตื่นหรือยัง รีบมาดับไฟด้วยเฮ้ย!”</font></b><font size="3"> <br><br>ธาเลียตะโกนบอกคนที่นั่งหลับอยู่ที่ใดสักแห่งในบริเวณนี้ แต่เหมือนเดิมที่ไร้เสียงขานกลับจากคนหลับ ตอนนี้ได้แต่ช่างแม่งไฟป่าไปก่อน สิ่งสำคัญคือต้องกำจัดหุ่นกระป๋องสองตัวนี้ที่เป็นภัยร้ายอันดับหนึ่ง <br><br>ฝีมือของพรานอาร์เทมิสไม่ได้มาเพราะแค่โชคช่วยหรือพึ่งพาเพียงแค่พลังแห่งสายเลือดเท่านั้น ให้ต่อสู้ระยะประชิดก็ทำได้ ธิดาแห่งซุสร่อนลงมายังพื้นดิน ก่อนจะพุ่งหอกเอจิสในมือเข้าห้ำหั่นกับเดธแมชชีนอย่างดุดัน เรื่องน่าหงุดหงิดอย่างนึงคือโลหะที่เฮเฟตัสใช้สร้างมันขึ้นมาแข็งแกร่งเกินไปจนแทงไม่เข้า ต้องรอให้มันโอเวอร์ฮีทหรือไม่ก็หมดพลังงานไปเอง <br><br>แต่ระหว่างหุ่นกับคนใครจะพลังหมดก่อนกัน… <br><br>แม้ธาเลียและคิจิจะรับมือกับเดธแมชชีนได้อย่างเข้าขา แต่ก็ดูเหมือนว่าพวกเธอจะถูกเนิร์ฟพลังลงด้วยกันทั้งคู่ ทางด้านสาวน้อยเอเซีย </font><i style="font-size: medium;"><b><font color="#f5deb3">คิจิ โคบายาคาวะ ธิดาแห่งไทคี </font></b></i><font size="3">ผู้ใช้</font><i style="font-size: medium;"><b><font color="#808080"> ‘โชคร้าย’ </font></b></i><font size="3">เคลือบอาวุธง้าวนางินาตะก็ไม่สามารถใช้</font><i style="font-size: medium;"><b><font color="#808080"> ‘เคราะห์มหันต์’ </font></b></i><font size="3">ใส่เครื่องจักรที่ปราศจากดวงกรรมได้เลย <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#2e8b57">“ตึงมือพอตัวเลยนะ”</font></b><font size="3"> <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#afeeee">“อืม…สภาพแวดล้อมจำกัดด้วย”</font></b><font size="3"> <br><br>แมคเคนซีที่ตามมาทีหลังถึงกับต้องหรี่ตาลงให้กับความร้อนแรงของประกายเพลิงที่เผาไหม้ต้นไม้แถบนั้นไปทั่วบริเวณ เขาฟังที่นาเยรีคุยกับหญิงสาวที่ส่งปืนให้ตนก่อนหน้านี้แล้วรีบประเมินสถานการณ์ภายในหัวอย่างเร่งด่วน ชายหนุ่มจำได้ว่าเคยประลองกับหุ่นยนต์นี่มาก่อนเมื่อตอนไปทำภารกิจที่เมืองเยลโลวไนฟ์ ประเทศแคนาดา เท่าที่จำได้คือมันแข็งแกร่งมาก โจมตีได้รวดเร็วและรุนแรงจากระบบตรวจจับเซ็นเซอร์ ที่สำคัญคือมีอาวุธครบมือจนได้ชื่อว่าเป็น</font><b style="font-size: medium;"><font color="#808080"><i> ‘หุ่นยนต์สังหาร’</i></font></b><font size="3"> <br><br></font><font color="#2f508e" style="font-size: medium;"><b>“ผมว่าผมพอจะช่วยได้”</b></font><font size="3"> <br><br>เสียงที่แทรกขึ้นมาจากด้านหลังทำให้หญิงสาวทั้งสองหันไปมอง นาเยรีเพียงแค่ยกยิ้มมุมปากแล้วกล่าวเชิงหยอกล้อเล็ก ๆ เมื่อเห็นใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นและคราบเลือด <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#2e8b57">“ก่อนอื่นคุณน่าจะช่วยเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองสักหน่อย”</font></b><font size="3"> <br><br>ส่วนหญิงสาวอีกคนเพียงแค่ยักไหล่ เหมือนว่ารูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้มีความสำคัญสำหรับเธอในสถานการณ์เช่นนี้ <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#afeeee">“ผ่านมาสักพักแล้ว คงใช้พลังของพวกเทพได้แล้วล่ะ”</font></b><font size="3"><font color="#afeeee"> </font><br><br>ซึ่งคำพูดเธอก็เป็นประโยชน์สำหรับแมคเคนซีมาก หากใช้พลังได้ การจัดการกับหุ่นยนต์นี่ก็จะง่ายขึ้นเยอะ <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#2f508e">“โอเค ขอบคุณมาก”</font></b><font size="3"> <br><br>บุตรเทพีแห่งมนตรากล่าวขอบคุณก่อนคว้าคทาเวทในกระบอกซูมที่สะพายหลังออกมาแล้วรีบวิ่งไปทางหญิงสาวอีกสองคนที่กำลังต่อกรกับเดธแมชชีนอยู่ <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#2e8b57">“หืม เห็นหรือเปล่าวาล อาวุธของเขา วันนี้จะได้เห็นโชว์ดี ๆ สินะ”</font></b><font size="3"> <br><br>เมื่อไฟจากคบเพลิงส่องสว่าง หญิงสาวร่างเพรียวบางดั่งแมวป่าก็ยกมือขึ้นปิดปากไว้ <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#afeeee">“เห็น กรวยไอติมขนาดใหญ่ที่กลายเป็นคทาเวทไงล่ะ อย่ามัวเสียเวลาเลย เราเองก็ต้องไปช่วยพวกเขาเหมือนกัน”</font></b><font size="3"> <br><br>หญิงสาวผู้เป็นมนุษย์หนึ่งเดียวแต่มีความสามารถมองทะลุม่านหมอกบังตาบอกพลางหยิบศรหน้าไม้เตรียมพร้อมไว้ ส่วนนาเยรีก็เพียงแค่หัวเราะในลำคอแล้วเดินตามเพื่อนสาวไปด้วยท่าทีไม่รีบร้อน <br><br></font><b style="font-size: medium;"><font color="#2e8b57">“ไม่เห็นต้องรีบเลย ปล่อยให้คนถนัดเขาทำงานเถอะน่า”</font></b><font size="3"> <br><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br>.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.<br><br></span></div>
</font><p></p><font size="3"><b><font color="#00ffff">“ไอ้หุ่นนี่ไม่มีแบตเตอร์รี่หรือไง ยิงไม่พักเลย!”</font></b> <br><br>ธาเลียตะโกนออกมาอย่างเหลืออดขณะย่อตัวลงคุกเข่าแล้วใช้โล่เอจิสปักพื้นเพื่อกำบังร่างของเธอกับคิจิจากห่ากระสุนที่เดธแมชชีนสาดยิงมาไม่ยั้ง <br><br><b><font color="#f5deb3">“โล่ของเธอจะไม่พรุนไปก่อนใช่ไหมธาเลียจัง อิย้าาา”</font></b> <br><br>คิจิหลับตาปี๋ขณะนั่งจุ้มปุ๊กเอามือปิดหูตัวเองไว้ ตอนนี้สถานการณ์ของพวกเธอไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ ทั้งเสียงปืนและเสียงระเบิดทำเอาหูแทบอื้อไปหมด <br><br><b><font color="#00ffff">“อ..อะไรน่ะ ควันมาจากไหนเยอะแยะ”</font></b> <br><br>อยู่ ๆ เสียงปืนก็หยุดลง ทั่วทั้งบริเวณถูกแทนที่ด้วยหมอกควันหนา ธาเลียรีบยกแขนเสื้อขึ้นปิดจมูกไว้อย่างระมัดระวังตัวตามความเคยชิน <br><br><b><font color="#2f508e">“คือว่าผมมีแผน”</font></b> <br><br><b><font color="#f5deb3">“กรี๊ดดดด ผี!!!”</font></b> <br><br>อยู่ ๆ ก็มีใครไม่รู้โผล่เพิ่มมาอีกคน ใบหน้าทั้งฟกช้ำและยังมีคราบเลือดอีกต่างหาก จึงช่วยไม่ได้ที่สาวเอเซียจะกรี๊ดเสียงหลงแล้วกอดแขนเพื่อนของเธอจนแน่น <br><br><b><font color="#00ffff">“เฮ้ พี่คิจิใจเย็น ๆ นี่คนที่เราเพิ่งไปช่วยมาไง”</font></b> <br><br>ธาเลียรีบดึงสติเพื่อนตนเอง พอคิจิเป็นว่าเป็นจริงดังนั้นจึงถอนหายใจแล้วได้แต่หัวเราะเขิน ๆ ส่วนผู้นำทีมที่สังเกตเห็นคทาเวทในมืออีกฝ่ายก็เข้าใจทุกอย่างได้ในทันที <br><br><b><font color="#00ffff">“สายเลือดเฮคาทีงั้นเหรอ หมอกนี่ก็ฝีมือนายน่ะสิ ที่ว่ามีแผนคืออะไร”</font></b> <br><br><b><font color="#2f508e">“ผมเคยสู้กับหุ่นนี่มาก่อน เราต้องทำลายระบบระบายความร้อน ไม่ก็เซลล์พลังงาน คุณช่วยล่อให้มันหันหลังให้ผมได้ไหม ผมจะจัดการระบบพวกนั้นเอง”</font></b> <br><br>แมคเคนซีเพียงแค่พยักหน้ารับเพื่อยืนยันสถานะของตนเองแล้วรีบบอกแผนการให้ทั้งสองฟัง <br><br><b><font color="#00ffff">“เรื่องแค่นี้สบายมาก ฉันดีล ดำเนินการตามแผนได้เลย”</font></b> <br><br>เมื่อธาเลียตอบตกลง แมคเคนซีก็สลายหมอกควันให้หายไปเพื่อให้เธอทำตามแผนการได้ง่ายขึ้น และเมื่อเซ็นเซอร์ของหุ่นยนต์กลับมาทำงานอีกครั้ง มันก็พบว่าธาเลียลอยอยู่บนอากาศแล้ว <br><br><b><font color="#00ffff">“ฉันอยู่นี่เจ้าหุ่นกระป๋อง ยิงให้โดนฉันสิ!”</font></b> <br><br>เมื่อเหล่าเดธแมชชีนจับกระแสเสียงและการเคลื่อนไหวของธาเลียได้ พวกมันก็พร้อมใจกันเล็งสรรพาวุธไปยังเป้าหมายบนฟ้าทันที เธอบังคับตัวเองให้ลอยวนไปอีกด้านที่ตรงกันข้ามกับแมคเคนซีจนหุ่นยนต์ทั้งสองต้องหันตามไป ซึ่งก็เข้าทางแผนการของบุตรเทพีแห่งมนตรา <br><br><b><font color="#2f508e">“อิกนิส พาร์วัส”</font></b> <br><br>ลูกไฟสองลูกถูกยิงออกมาจากปลายคทาเวทตรงเข้าไปยังระบบระบายความร้อนที่ด้านหลังของเหล่าเดธแมชชีนทันที เมื่ออุณหภูมิสูงเกินไป การทำงานของพวกมันก็เกิดโอเวอร์โหลด ร่างขนาดสองเมตรกระตุกเหมือนไฟฟ้าลัดวงจรก่อนที่จะระเบิดและกลายเป็นฝุ่นผงแทนที่จะเป็นชิ้นส่วนโลหะที่กระจายอย่างรุนแรง <br><br><b><font color="#2e8b57">“เห็นไหม ไม่ต้องถึงมือพวกเราหรอก”</font></b> <br><br>สองสาวที่ถูกหมอกเวทบดบังทัศนวิสัยไว้ระหว่างทางตามมาสมทบทีหลังด้วยท่าทีสบาย ๆ <br><br><b><font color="#2f508e">“ขอบคุณที่ช่วยพวกเราไว้ ผมแมคเคนซี พวกเรามาจากค่ายฮาล์ฟบลัด”</font></b> <br><br>เมื่อเสร็จสิ้นจากเรื่องยุ่งยากทั้งหมด หนุ่มอังกฤษก็เก็บคทาเวทกลับเข้าที่เดิมและไม่ลืมที่จะแนะนำตัวตามมารยาท <br><br><b><font color="#2f508e">“แล้วพวกคุณคือใคร”</font></b> <br><br><b><font color="#00ffff">“พวกเราคือกลุ่มพรานอาร์เทมิส ฉันธาเลีย นี่พี่คิจิ นาเยรี และวาเลนตินา”</font></b> <br><br>ธาเลียที่บินกลับมาเป็นผู้ตอบคำถามและแนะนำตัวสมาชิกในทีมทั้งหมดแทนทุกคน แต่ยังไม่ทันที่จะได้ทำความรู้จักกันไปมากกว่านี้ พวกเขาก็ถูกขัดเข้าเสียก่อน <br><br><b><font color="#dda0dd">“แย่แล้วค่ะ พี่ดีนหายไป!”</font></b> <br><br>เป็นเสียงพร้อมกับร่างของชาร์ล็อตนั่นเองที่วิ่งหน้าตาตื่นมาทางนี้ เมื่อได้ยินชื่อของคนรัก แมคเคนซีก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ <br><br><b><font color="#2f508e">“ชาร์ล็อตใจเย็น ๆ ก่อน เกิดอะไรขึ้น ค่อย ๆ พูดอีกที”</font></b> <br><br><b><font color="#dda0dd">“พี่ดีนค่ะ หนูเฝ้าพี่ดีนอยู่ พอทำแผลที่คอพี่เขาเสร็จหนูเห็นพวกพี่หายไปนานเลยเดินมาดูแป๊บนึง พอกลับไปพี่ดีนก็หายไปแล้ว”</font></b> <br><br>พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็กลายเป็นเขาที่ไม่สามารถทำใจให้เย็นได้อีกต่อไป แมคเคนซีรีบวิ่งกลับไปยังจุดตั้งแคมป์ของพวกมาเฟียอีกครั้งโดยมีชาร์ล็อตและกลุ่มพรานอาร์เทมิสตามไป <br><br><div style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;">.</span></div></font><div style="text-align: -webkit-left;"><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; font-size: medium;">.</span></div><font size="3"><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.</span></div></font></div><font size="3"><br>ท่ามกลางความสับสนอลหม่าน วิญญาณสาวริเซ่ออกมาจากพวงกุญแจนุ่มฟูอีกครั้งเมื่อเธอเห็นว่ามีเซนทอร์ตนหนึ่งกำลังจะหนีไป <br><br><i><b><font color="#cc1100">‘เฮ้ย!! มันหนีไปตัวนึงแล้ว!!’ </font></b></i>เธอตะโกนบอก ทว่าไม่มีใครสนใจ พูดให้ถูกคือนอกจากสายเลือดใต้ภิภพแล้วไม่มีใครที่ได้ยินเสียงของเธอเลยมากกว่า<b><i><font color="#cc1100"> ‘ชิ…’</font></i></b> <br><br>จิ้งจอกขาวที่มีสี่หางวิ่งทะลุผ่านร่างวิญญาณด้วยความรวดเร็ว ความเร็วของมันเป็นรองสี่เท้าของม้า ทว่าด้วยสภาพภูมิประเทศอันจำกัดจึงไม่สามารถทำให้เซนทอร์วิ่งควบไปได้เร็วนัก ไม่แน่ว่าจิ้งจอกขาวตัวนั้นอาจตามทัน แต่ว่า… <br><br><i><b><font color="#cc1100">‘หมาอะไรมีสี่หางวะ…’</font></b></i> <br><br>วันนี้เจอแต่เรื่องประหลาด ตั้งแต่เกิดจนตายริเซ่ยังไม่เคยเจอเรื่องพิสดารพันลึกได้มากเท่าวันนี้มาก่อน เล่นเอา <b><i><font color="#808080">‘ผี’ </font></i></b>กลายเป็นสิ่งที่แสนธรรมดาที่สุดในนาทีนี้ไปเลย<br></font></font><b style="font-size: large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><i>
<div style="text-align: -webkit-left;"><b style="font-style: normal; background-color: transparent;"><i>กุบกับ..</i></b><span style="font-style: normal; font-weight: normal; background-color: transparent;"> </span></div></i></b><span style="background-color: transparent; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><div style="text-align: -webkit-left;"><span style="background-color: transparent;"><br>เสียงกีบเท้าม้าอีกหนึ่งวิ่งมาด้านหลัง เมื่อหันไปมอง ไฟแค้นของผีสาวก็ถูกจุดขึ้นอีกครั้งในทันที มันคือเอล กาบาโยคู่แค้นของริเซ่ที่เธอจดจำใบหน้าของผู้ที่พรากทั้งศักดิ์ศรีและลมหายใจไปจากเธอไม่มีวันลืม ตอนนี้มันมาป้วนเปี้ยนอยู่แถว ๆ ร่างที่ไม่ได้สติของบุตรเจ้าสมุทร ฉุดร่างนั้นขึ้นมาก่อนหอบไว้กลางหลังแล้ววิ่งหนีไป<br><div style="text-align: -webkit-left;"><i style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><b><font color="#cc1100">
‘เชี่ยล่ะ!’</font></b></i><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">ริเซ่สบถ ใบหน้าซีดจางของนางเผือดสีลงยิ่งกว่าเก่า</font><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><i><font color="#cc1100"> ‘เฮ้ย!! ใครก็ได้มาทางนี้หน่อย ไอ้แว่นถูกพาตัวไปแล้ว!!’</font></i></b><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
แน่นอนว่าเสียงของวิญญาณไม่อาจถึงหูเหล่านักรบที่กำลังมะรุมมะตุ้มรับมืออยู่กับ </font><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font color="#808080"><i>‘หุ่นควาย’ </i></font></b><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">ที่กำลังเมามันอยู่กับการระเบิดป่าได้หรอก เธอจึงต้องทำอะไรสักอย่าง… เพียงแค่คิดเธอก็ไปโผล่อยู่บนหลังของอาชาเซนทอร์ นี่อาจเป็นข้อดีอย่างหนึ่งของวิญญาณ ส่วนข้อดีอย่างที่สองก็คือ..
</font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><font style="">
<font color="#cc1100" style="font-weight: bold;"><i>‘กูขอสิงมึงหน่อยนะไอ้แว่น อย่าโกรธกันนะ นี่กูกำลังช่วยมึงอยู่นะโว้ย!’</i></font></font></span><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
</font><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">
เธอรู้ดีว่าต่อให้ปลุกหนักแค่ไหนดีนคงไม่ตื่นขึ้นมาง่าย ๆ ขนาดถูกมีดเฉือนเนื้อที่คอจนเลือดอาบลงเป็นทาง ชายหนุ่มก็ยังไม่ได้สติ จนแว้บนึงเผลอคิดไปว่า</font><i style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; font-size: medium;"><b><font color="#cc1100"> ‘คงไม่ตายตั้งแต่ตอนนั้นหรอกนะ?’</font></b></i><font size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"> แต่เมื่อเห็นหลังกระเพื่อมตามจังหวะการหายใจจึงพอให้รู้ได้ว่ายังมีชีวิตอยู่ นี่จะเป็นครั้งแรกของการสิงคน มันคงไม่ต่างอะไรกับการเข้าไปอยู่ในพวงกุญแจ… </font></div></span></div></span><font face="Sarabun"><div style="text-align: center;"><font size="3"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br>.<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.</span></font></div><p></p><font size="3"><br>ท่ามกลางภาพอันดำมืด ดีนค่อย ๆ รู้สึกตัวทว่าลืมตาไม่ขึ้น สรรพเสียงรอบตัวอึกทึกคึกโครมไปหมด </font><br><br><b style="font-size: medium;"><i><font color="#ff8c00">‘ใคร... ทำอะไร... กำลังต่อสู้กันอยู่เหรอ? โอ้ พระเจ้า... ง่วงเป็นบ้า’</font></i></b> <br><br><font size="3">เสียงระเบิดที่ดังก้องป่าควรทำให้ชายหนุ่มรู้สึกกลัวทว่าเขาในตอนนี้กลับเฉยชากับมันเหมือนว่าเสียงนั้นเป็นเพียงแค่ฉากหนึ่งในหนังสงคราม จากที่เขารู้สึกโดดเดี่ยวในตอนแรก ทว่าตอนนี้กลับสัมผัสได้ถึงใครอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ </font><br><br><b style="font-size: medium;"><i><font color="#cc1100">‘กูขอยืมร่างมึงหน่อย’</font></i></b> <br><br><b style="font-size: medium;"><i><font color="#ff8c00">‘อะไรนะ?’</font></i></b> <br><br><font size="3">ความไม่เข้าใจผสมไปกับความมึนเบลอ แต่แล้วก็ต้องผวาสุดขีดเมื่อเงาหญิงสาวพุ่งเข้าใส่ร่างของเขาจนตอนนี้ชายหนุ่มไม่อาจขยับเขยื้อนร่างกายได้ตามใจคิด ทว่าตอนนี้เขากลับกำลังขยับร่างกายดันตัวเองขึ้นมานั่งอยู่บนหลังม้า แต่นั่นไม่ใช่การบงการด้วยเจตจำนงของเจ้าตัว </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“กูจะฆ่ามึง!”</font></b> <br><br><font size="3">ดีนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่นั่นไม่ใช่ </font><i style="font-size: medium;"><b><font color="#808080">‘ดีน’</font></b></i><font size="3"> ที่พูด ตัวเขาเองยังงงเลยว่าทำไมตัวเองถึงพูดอะไรแบบนั้นออกมาได้ ด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความอาฆาตทำให้เอล กาบาโยรู้สึกตัว มันรีบสลัดคนบนหลังทิ้งทันที บุตรแห่งโพไซดอนถือเป็นเดมิก็อดแสนอันตราย และในเวลานี้ฤทธิ์แห่งเชือกวิเศษน่าจะหมดลงแล้ว ทำให้เดมิก็อดสามารถกลับมาใช้พลังได้ </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“อุ๊บ!”</font></b> <br><br><font size="3">ชายหนุ่มกลิ้งตกจากหลังม้า แต่ด้วยร่างกายที่ผ่านการสู้รบมาหลายสมรภูมิ (โดยไม่สมัครใจ) ทำให้กล้ามเนื้อจดจำวิธีการเอาตัวรอดแม้ว่า</font><i style="font-size: medium;"><b><font color="#808080"> ‘ดีน’</font></b></i><font size="3"> จะไม่ได้ควบคุมร่างนี้ด้วยตัวเอง จิตสังหารมหาศาลสั่งการให้สร้อยข้อมืออัจฉริยะทำงาน ฉับพลันดาบตรีศูลก็ปรากฎอยู่กลางฝ่ามือ </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“มีของเล่นแปลก ๆ เหมือนกันนี่หว่า”</font></b> <br><br><font size="3">ดีนที่ไม่ใช่ดีนเผยอยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมแววตาวาวโรจน์ไม่เหลือเค้าของเหยื่อ ในตอนนี้เขาคือ</font><i style="font-size: medium;"><b><font color="#808080"> ‘ผู้ล่า’</font></b></i><font size="3"> ร่างสูงพุ่งเข้าใส่หัวหน้าแก๊งเซนทอร์พร้อมด้วยดาบตรีศูลในมือฟาดฟันเข้าใส่อย่างไร้กระบวนท่า แม้ร่างกายจะกำยำแข็งแรงไม่ต่างจากนักรบ ทว่าผู้ที่ควบคุมร่างอยู่เป็นเพียงแค่หญิงสาวชาวบ้าน จึงไม่ต่างอะไรกับมือใหม่เล่นเกมไฟท์ติ้งโดยการกดท่าไปมั่ว ๆ </font><br><br><b style="font-size: medium;"><i><font color="#ff8c00">‘นี่มันแย่กว่าที่ฉันสู้เองอีก!’</font></i></b> <br><br><font size="3">ดีนพยายามรวบรวมสติบังคับร่างกายของตัวเองให้กลับคืนมา แต่เหมือนว่าเขาทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากโวยวายในใจ </font><br><br><i style="font-size: medium;"><b><font color="#ff8c00">‘หลบสิเฮ้ย! มันสวนกลับมาแล้ว เธอจะเอาร่างของฉันไปตายหรือไง!!’</font></b></i> <br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“หุบปากโว้ยไอ้แว่น!!”</font></b> <br><br><font size="3">ริเซ่ในร่างดีนตะคอกใส่จิตเจ้าของร่างที่พยายามควบคุมร่างคืน ความแค้นที่จ้องจะสังหารศัตรูตรงหน้าทำเอาเธอลืมไปเสียสนิทว่าต้องถนอมร่างที่สิงสู่อยู่ด้วย ต้องขอบคุณดีนที่ช่วยเตือนสติและทำให้เธอบังคับร่างของเขาหลบจากคมดาบของเอล กาบาโยได้ทัน </font><br><br><font color="#a0522d" style="font-size: medium;"><b>“แกเป็นบ้าอะไรเนี่ย!”</b></font> <br><br><font size="3">ความคลั่งของบุตรเจ้าสมุทรทำเอาเซนทอร์งงงวย แต่ก็ช่างมันประไรยังไงชายตรงหน้าก็คืออาหาร ตอนแรกกะว่าจะแบกไปแล้วหาที่เหมาะ ๆ เจี๋ยนกินซะ แต่ถ้าสุดท้ายต้องกินอยู่ดี งั้นก็เป็นตอนนี้เลยแล้วกัน เอล กาบาโยหยิบปืนกลมือขึ้นมากราดยิงบุตรเจ้าสมุทรหมายจะเอาให้พรุน </font><br><br><i style="font-size: medium;"><b><font color="#ff8c00">‘โล่ ๆๆ กางโล่เร็ว!!’</font></b></i> <br><br><font color="#f96824" style="font-size: medium;"><b>“แล้วโล่มันกางยังไงละเว้ย!”</b></font> <br><br><font size="3">ไม่ทันที่ริเซ่จะออกคำสั่งเปลี่ยนจากดาบกลายเป็นโล่ โล่ฮิปโปแคมปัสก็ถูกกางขึ้นมาแทนดาบที่อยู่ในมือ อาวุธเทพยังคงตอบสนองต่อดวงจิตของดีนที่อยู่ในร่างแม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้ควบคุม ณ ตอนนี้ กระสุนปืนสงครามที่มีอานุภาพร้ายแรงไม่อาจทะลวงเกราะแห่งเทพสมุทรได้ประดุจดั่งพรคุ้มครองจากพ่อที่มีสู่ลูก </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“โฮ่ สารพัดประโยชน์ดีนี่หว่า”</font></b> <br><br><i style="font-size: medium;"><b><font color="#ff8c00">‘คืนร่างให้ฉันเถอะนะคุณผี’</font></b></i> <br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“ไม่! กูจะแก้แค้นมัน!!”</font></b><font size="3"> เมื่อเสียงกระสุนเกือบร้อยนัดหยุดลงริเซ่ก็ออกมาจากเกราะกำบัง เธอเรียนรู้ได้รวดเร็วว่าอาวุธที่อยู่ในมือแปลงเป็นทั้งโล่และดาบได้ วิญญาณสาวจึงเก็บโล่แล้วเรียกอาวุธสังหารออกมา</font><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824"> “ได้เวลาตายแล้ว!!”</font></b> <br><br><font size="3">ขณะที่ดีนกำลังจะพุ่งแทงอีกครั้ง อะไรบางอย่างก็พุ่งชนเขาจากด้านข้างจนถลาล้มไปหลายเมตร </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#808080">“หัวหน้าเป็นอะไรไหม!”</font></b> <br><br><font size="3">ลูกน้องเดนตายของเอล กาบาโยตั้งใจปกป้องหัวหน้าที่รักยิ่งชีพ แม้ว่ามันจะติดพันจากการต่อสู้กับจิ้งจอกสี่หางอยู่ก็ตาม เนื้อตัวของเซนทอร์หนุ่มเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ ส่วนที่ควรเป็นเลือดเนื้อกลายเป็นฝุ่นธุลี </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#a0522d">“ข้าไม่เป็นไร แต่ล่อเอาซะกระสุนหมดเกลี้ยงเลยไอ้ห่า!!”</font></b> <br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“มึงไม่ต้องมาขวาง!!” </font></b><font size="3">ดีนยกดาบชี้หน้าเซนทอร์ทั้งสองด้วยความอาฆาตมาดร้าย หนึ่งตัวยังล้มยากแต่นี่มีถึงสอง กระนั้นเธอไม่ปล่อยพวกมันเอาไว้แน่</font><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824"> “เฮ้ย! ไอ้แว่น กูจะฆ่ามันได้ยังไง!”</font></b> <br><br><b style="font-size: medium;"><i><font color="#ff8c00">‘ก็คืนร่างให้ฉันสิ ได้โปรดเถอะ’ </font></i></b><font size="3">จิตของดีนอ้อนวอน </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“ไม่!” </font></b><font size="3">ริเซ่ในร่างดีนปฏิเสธ ไม่มีอะไรจะหอมหวานได้เท่ากับการล้างแค้นด้วยตัวเอง </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#ffffff">“ค๊อง!!” </font></b><font size="3">สุนัขจิ้งจอกสี่หางวิ่งตามมาสมทบ ตามร่างกายของมันก็เต็มไปด้วยบาดแผลไม่ต่างจากเซนทอร์ที่มันปะทะก่อนหน้า มันคำรามเสียงต่ำในลำคออย่างไม่ยอมแพ้ ดูเหมือนว่าทั้งเจ้านี่และริเซ่จะมีความคิดไม่ต่างกัน </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“แกช่วยฉันฆ่ามันนะเจ้าหมา”</font></b> <br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#ffffff">“ค๊อง!!”</font></b> <br><br><font size="3">โคมะจิน้อยขานรับ ก่อนจะกระโจนใส่เซนทอร์ลูกสมุนพร้อมกับสำแดงร่างกายขยายใหญ่ขึ้นราวกับเสือ แน่ล่ะ.. จิ้งจอกปีศาจอายุกว่าสี่ร้อยปีเอาอะไรมาธรรมดา มันกัดกระชากเซนทอร์ลูกน้องสะบัดไปมา ร่างร่องแร่งกรีดร้องอย่างน่าเวทนา ดีนฉวยโอกาสควบคุมร่างอีกครั้ง เปลี่ยนดาบในมือเป็นหอกตรีศูลพุ่งทะลุผ่านร่างเซนทอร์โชคร้ายให้มันสิ้นความทรมาน ร่างกายดับสูญแตกสลายเป็นธุลี เหลือทิ้งไว้แค่กีบเท้าเป็นสินสงครามร่วงลงมา </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“ชิ! อย่าเพิ่งมาเอาร่างคืนสิว้อย!!”</font></b> <br><br><font size="3">ริเซ่ผลักการควบคุมของดีนออกกลับมาบงการร่างที่สิงโดยสมบูรณ์อีกครั้งแล้วรีบพุ่งตัวไปรับหอกกลับมา ตอนนี้เธอพอจะรู้แล้วว่าด้วยกำลังของตัวเองที่ไร้ประสบการณ์ต่อสู้คงไม่อาจโค่นล้มฆาตกรปีศาจได้ด้วยตัวคนเดียว แต่เธอยังมีลูกสมุน (?) ที่คอยช่วยจัดการ </font><br><br><font size="3">ปีศาจจิ้งจอกย่างสามขุมไปที่เอล กาบาโยพร้อมแยกเขี้ยวยาวอย่างดุร้ายน่ากลัว ทว่าจอมวายร้ายอย่างเอล กาบาโยไม่หวาดหวั่น มันใช้เชือกสกัดกั้นพลังโยนบ่วงบาศรัดรอบคอของโคมะจิไว้ เชือกวิเศษไม่ได้มีผลแค่กับเดมิก็อดเพียงอย่างเดียว แต่ยังมีฤทธิ์เดชที่ใช้กำราบอสุรกายให้สิ้นพลังได้ด้วยเช่นเดียวกัน จิ้งจอกปีศาจที่ถูกเชือกรัดคืนร่างเดิมเป็นจิ้งจอกขาวตัวเล็ก ๆ ในทันที ปีศาจจิ้งจอกกำลังจะขาดอากาศหายใจ มันดิ้นรนอย่างทุกข์ทรมาน </font><br><br><font size="3">ริเซ่ใช้โคมะจิเป็นตัวล่อ พุ่งเข้าไปด้านหลังของเอล กาบาโย แต่ประสาทสัมผัสของอสุรกายคมกริบ มันถีบขาหลังใส่ร่างดีนจนเขากระเด็น ดีที่ไม่ใครสักคนในร่างใช้จิตควบคุมเปลี่ยนจากหอกเป็นโล่ป้องกันได้อย่างปลอดภัย </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“โธ่เว้ย! ไอ้ชั่วนี่เข้าใกล้ไม่ได้เลย!!”</font></b> <br><br><b style="font-size: medium;"><i><font color="#ff8c00">‘จริง ๆ ฉันพอมีวิธี’</font></i></b><font size="3"> จิตของดีนเสนอ</font><i style="font-size: medium;"><b><font color="#ff8c00"> ‘คืนร่างให้ฉันแป๊บนึง’</font></b></i> <br><br><font size="3">ริเซ่กัดฟันกรอด เธออยากล้างแค้นเอล กาบาโยด้วยตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าด้วยทักษะการต่อสู้ของสาวแม่บ้านจะทำอะไรไม่ได้เลยแม้ว่าเธอมีเครื่องมือที่สามารถใช้ต่อสู้ได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วก็ตาม </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“ก็ได้ กูจะคืนร่างให้มึง แต่ต้องเป็นกูที่ได้ฆ่าไอ้เหี้ยนั่น!”</font></b> <br><br><b style="font-size: medium;"><i><font color="#ff8c00">‘ตามใจเจ๊’</font></i></b> <br><br><font size="3">ความจริงแล้วดีนไม่อยากจะให้ริเซ่สิงสู่เขาอีกเป็นครั้งที่สอง เขาไม่ใคร่ชอบนักที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง ร่างกายมีใครก็ไม่รู้คอยชักใยทั้งที่ได้สติ ทว่าระหว่างที่ริเซ่ครอบครองร่างของเขาอยู่นั่นเอง ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลได้ไหลเข้าสู่จิตของชายหนุ่ม จิตทั้งสองเชื่อมต่อกันราวกับหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันครึ่งหนึ่ง แม้ว่าดีนจะไม่เห็นภาพการตายอันน่าสยดสยองของเธอ แต่เขากลับรู้สึกได้ถึงความทรมานในทุก ๆ วินาทีที่วิญญาณสาวสิงอยู่ในร่างเขา </font><br><br><font size="3">นั่นคือความเห็นใจ </font><br><br><b style="font-size: medium;"><i><font color="#ff8c00">‘แต่ก็อย่าทำให้ฉันดูแย่เกินไปนักนะ—’</font></i></b> <br><br><b style=""><i style=""><font size="4">วูบ…</font></i></b> <br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#ff8c00">“เหวอ!?”</font></b> <br><br><font size="3">ดีนรู้สึกหน้ามืดกระทันหันจนเกือบหน้าทิ่มไปกับพื้น หากไม่ใช้หอกในมือค้ำยันคงได้จูบหญ้าไปแล้วในระหว่างที่เขาได้ร่างกายกลับคืนมา </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#ff8c00">“ฟู่ว… กลับมาซะทีร่างเดิมของฉัน”</font></b> <br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#a0522d">“แกพล่ามอะไรคนเดียวนักหนาวะ!!”</font></b><font size="3"> เอล กาบาโยสบถอย่างเหลืออด มันรัดเชือกแน่นขึ้นจนตอนนี้โคมะจิทรุดลงไปกับพื้นในสภาพลิ้นจุกปาก </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#ff8c00">“แย่แล้วน้องหมากำลังจะตาย ปล่อยน้องหมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”</font></b> <br><br><font size="3">คนรักสัตว์อย่างดีนทนมองเห็นภาพนี้ไม่ได้ เขารีบสไลด์ตัวไปตัดเชือกวิเศษทันทีเพราะผู้ร้ายยังไงก็ไม่ยอมปล่อยเองหรอก </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#ffffff">“หงิง...” </font></b><font size="3">โคมะจิหอบหายใจแผ่ว มันเจ็บหนักจนลุกขึ้นมาช่วยสู้อีกไม่ไหว </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#ff8c00">“น้องหมาไม่เป็นไรแล้วนะ”</font></b> <br><br><font size="3">ดีนเม้มปาก มองจิ้งจอกขาวด้วยความอาดูร ตอนนี้เขาไม่มีเวลาปฐมพยาบาลมัน ต้องรีบจัดการเซนทอร์ตรงหน้าก่อนที่ริเซ่จะมายึดร่างเขาอีกรอบเพื่อล้างแค้น ศัตรูคือเซนทอร์ทำเอาเขานึกถึงไครอนและเหล่าบอดี้การ์ดคุ้มกันค่ายฮาล์ฟบลัด การจะเอาชนะนักรบที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้เป็นไปได้ยาก อย่าว่าแต่ริเซ่เลย ต่อให้เป็นดีนก็อาจจะหืดขึ้นคอ เขาหลับตาลง ปักด้ามตรีศูลลงกับพื้น และใช้สิ่งที่ตนเชี่ยวชาญมากที่สุดในการล้มคู่ต่อสู้ </font><br><br><b style="font-size: medium;"><i><font color="#ff8c00">‘ควบคุมน้ำ’</font></i></b> <br><br><font size="3">หลังบ่วงบาศขาดลง เอล กาบาโยไม่ยอมให้คู่ต่อสู้มีจังหวะได้เปิดฉาก มันควบฝีเท้าทั้งสี่เข้ามาพร้อมกับดาบสัมฤทธิ์ในมือตวัดแหวกอากาศอย่างรวดเร็วและรุนแรง ก่อนที่มันจะได้สะบั้นศีรษะของบุตรเจ้าสมุทร หยาดน้ำค้างตามยอดไม้ที่แหลมคมดุจใบมีดก็พุ่งทะลุผ่านร่างของมันราวกับกระสุนปืนนับร้อยยิงใส่ </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#a0522d" style="">“อ๊ากกก!”</font></b> <br><br><font size="3">เอล กาบาโยล้มคว่ำไปกับพื้นเหมือนกับนักรบพื้นเมืองที่พ่ายแพ้ให้กับกระสุนปืนของนักล่าอาณานิคม มันเสือกตัวไปตามพื้นอย่างทุรนทุราย มองดูเลือดของตัวเองที่ระเหยกลายเป็นฝุ่นธุลี เงาหนึ่งย่างสามขุมเข้ามาหามันอย่างใจเย็นก่อนจะเตะขาหลังให้กางออก</font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“นี่สำหรับที่มึงข่มขืนกู”</font></b> <br><br><font size="3">ดาบตรีศูลปักเข้ากลางกล่องดวงใจของอสุรกายชั่วร้ายจนความเป็นชายของมันขาดสะบั้นและสลายไปกับอากาศ </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“นี่สำหรับที่มึงซ้อมกู”</font></b> <br><br><font size="3">อีกหนึ่งดาบปักเข้าที่สีข้างของมันแต่ไม่ถูกจุดตาย </font><br><br><b style="font-size: medium;"><font color="#f96824">“และนี่สำหรับที่มึงฆ่ากู!!”</font></b> <br><br><font size="3">ดาบสุดท้ายปักเข้าที่คอหอยของหัวหน้าแก๊งเซนทอร์พรากเอาลมหายใจของมันไปเหมือนกับที่มันเคยทำเช่นนี้กับใครบางคน… </font><br></font></div><div align="left" style=""><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: 1.6; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font> <br></span></p><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/ZM9JZuJ.png" width="500" _height="21" border="0" style="border: 0px; vertical-align: middle;"><font face="Sarabun"><font size="3"></font></font></div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><br></div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><u><b>ความคิดเห็นผู้บันทึก</b></u><br>บอกตามตรงว่าผมแทบไม่รู้เรื่องอะไรเลยเพราะว่าหลับมาทั้งตอน<br>รู้แค่ว่าตัวเองถูกผีสิง... ว้าวว มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดมาก รู้สึกแปลกอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน<br>แต่ไม่แนะนำให้ทำตาม เพราะคนที่จะขึ้นคร่อมผมได้มีแค่แมคซี่คนเดียวเท่านั้น!</font></div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><br></font></div><p class="p1" style="line-height: 1.6; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="2"><span class="s1"></span></font></p><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><u><b>สรุปสถานการณ์<br></b></u>- ชาร์ล็อตและแมคเคนซีถูกปลุกโดยริเซ่ ส่วนดีนหลับเป็นตาย พบว่าพวกเขาถูกจับอยู่กลางป่าโดยแก๊งเซนทอร์ที่ลักลอบทำเรื่องผิดกฎหมาย<br>- ความจริงแล้วคนขับรถเป็นไซคลอปส์ ทำธุรกิจมืดกับแก๊งเซนทอร์ของ เอล กาบาโย วางยาสามเดมิก็อดแล้วจับมาขาย ตั้งใจจะแล่เนื้อบุตรโพไซดอนกินเพื่อชูกำลัง จะขายบุตรเฮคาทีไปทำลาเมีย และขายธิดาเฮคาทีให้แก่ไททันตัวหนึ่งที่ต้องการเอาเธอเป็นเครื่องบูชายัญแก่จอมปีศาจ<br>- ดีนกำลังจะถูกกินแต่ถูกช่วยไว้โดย 4 พรานสาวอาร์เทมิส ธาเลีย, คิจิ, นาเยรี และวาเลนติน่า<span style="text-align: justify;"><br>- ระหว่างที่ดีนหลับอยู่ ริเซ่ได้ช่วยเขาเอาไว้โดยการสิงสู่ร่างกายและต่อสู้แทน (ยืมร่างเพื่อล้างแค้น)<br></span><span style="text-align: justify;">- เหล่าเดมิก็อดและนางพรานทลายแก๊งเซนทอร์ค้ายาได้สำเร็จ</span></font></div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><br></font></div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><b><u>พิชิตอสุรกาย</u></b><br>กลุ่มเซนทอร์ F4 + เซนทอร์ [<a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:dungeon&do=dungeon_fight&battle_id=200">1-4</a>] [<a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:dungeon&do=dungeon_fight&battle_id=203">5</a>]<br>ฝูงแจ็คคาโลป 4 ตัว [<a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:dungeon&do=dungeon_fight&battle_id=201">6-9</a>]<br>คู่หูดูโอ้: เดธแมชชีน [<a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:dungeon&do=dungeon_fight&battle_id=202">10-11</a>]</font></div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><font face="Sarabun" size="2"><br><b><u>โบนัสสินสงคราม</u> </b><br><b><font color="#808080"><i>(โอนเข้า <span id="kM0.24088486122989483"><a href="home.php?mod=space&uid=28" target="_blank">@Mackenzie</a> ได้เลย ใช้ของร่วมกันกับ <span id="kM0.9289105487977117">@Dean</span></span>)</i></font></b><br><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;">เขี้ยวแจ็คคาโลป 4 ea</div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;">เขาแจ็คคาโลป 1 ea</div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;">กีบเซนทอร์ 4 ea</div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;">หัวใจแห่งเซนทอร์ 5 ea</div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;">มอเตอร์ไฮดรอลิก 2 ea</div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;">โลหะผสมพิเศษ 20 ea</div><br>
</font><center><font face="Sarabun" size="2"><table cellspacing="7" cellpadding="0" width="800" border="0" style="width: 800px; height: 100px;"><tbody><tr><td valign="top"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 140, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style=""><span style="font-size: 11pt;">
</span><font size="3">DEAN</font></font> <br></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"><br></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-3f6f3812-7fff-cebe-cf45-4e0b3bf33e35"><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+2 ตื่นรู้จากการพิชิต</span><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(128, 128, 128); font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> [เซนทอร์] </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ครั้งแรก</span></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"></p></td><td valign="top" width="400"><div align="center"><span id="docs-internal-guid-3afba7f8-7fff-3361-e958-4267a3ea41c7"><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><span style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-size: 11pt;">
</span><font size="3">MACKENZIE</font> <br></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:underline;-webkit-text-decoration-skip:none;text-decoration-skip-ink:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ความสัมพันธ์ต่อ</span><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#00ffff;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:underline;-webkit-text-decoration-skip:none;text-decoration-skip-ink:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> ธาเลีย เกรซ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">+5 โบนัสความสนิทสนมจากการใส่ </span><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#808080;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[กุหลาบสีน้ำเงินทอง]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">+10 ความสนิทสนมจากการสวมใส่ </span><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#808080;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[น้ำหอมสุริยะ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">+10 ความสนิทสนมจากการสวมใส่ </span><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#808080;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[มาลาแห่งอัสสัมชัญ]</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><span id="docs-internal-guid-09b1860f-7fff-fec4-0df8-12927e3a3780"></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#808080;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">รวม +30 ความสนิทสนม</span></p></font></span><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><font face="Sarabun"><span style="font-size: 10pt; color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></font></p></div></td></tr></tbody></table>
</font></center></span></div></div></div></div></div></div></div></div></center>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2025-10-2 18:59 <br /><br />
<center>
<link href="member_web/memo.css" rel="stylesheet">
<div id="rr_love-on-the-brain" style="--width: 1000px; --bg-color: #101010; --borders: #000060; --accent: #113065; --text-color: #dcdcdc;">
<a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」">
</a>
<div class="rcontainer">
<div class="rwrapper">
<div class="rheader">
<div class="rtitle">XXI</div>
<div class="rsub1"><font size="2">จดหมายปริศนาและกลุ่มพรานอาร์เทมิส</font></div></div>
<div class="rflex">
<img src="https://i.imgur.com/qN27sXH.gif">
<img src="https://i.imgur.com/JAClqC0.gif">
<img src="https://i.imgur.com/nHsz2Bm.png"></div>
<div class="rsub2"><font color="#000060">—</font><font color="#2f508e"> Mackenzie Claude Lincoln </font><font color="#000060">—</font></div>
<div class="rtxt">
<div align="left" style="box-sizing: inherit; outline-style: none;"><div align="left" style=""><font color="#c0c0c0"><br></font></div><div align="left" style=""><div align="left" style=""><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><b>- 28.05.2025 / ??:??AM -</b></font></span></p><font size="3"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><div style="outline-style: none; text-align: center;"><div style="outline-style: none;"><span style="font-family: Sarabun; text-align: justify;"><font color="#2f508e" style=""><b>ช่องดาเรียน, ประเทศปานามา</b></font></span></div><div style="outline-style: none;"><span style="font-family: Sarabun; text-align: justify;"><font color="#2f508e" style=""><b><br></b></font></span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; text-align: justify;"><span style="white-space-collapse: preserve;">
<div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent;">เมื่อกลับมายังจุดที่ตั้งแคมป์แล้วก็พบว่าร่างของดีนหายไปจริง ๆ ธาเลียจึงบอกให้แมคเคนซีกับชาร์ล็อตรีบไปเก็บของส่วนพวกเธอจะช่วยหาร่องรอยของบุตรเจ้าสมุทรให้ โดยหญิงสาวให้ความเห็นว่า</span><font color="#00ffff" style="background-color: transparent;"><b> “สภาพร่างกายหลังเพิ่งฟื้นตัวจากฤทธิ์ยานอนหลับคงทำให้ไปไหนได้ไม่ไกล นอกจากว่าจะมีคนพาไป”</b></font></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(46, 139, 87); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(46, 139, 87); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">“ตรงนี้มีรอยเท้าใหม่ มุ่งหน้าไปทางนั้น”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);">หลังจากตรวจสอบตรงต้นไม้ที่ดีนเคยอยู่แล้วนาเยรีก็พูดขึ้นพร้อมกับชี้เข้าไปยังเส้นทางป่าลึกอีกด้าน</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(245, 222, 179); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(245, 222, 179); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">“อ๊ะ นี่มันรอยเท้าโคมะจินี่นา ใช่แน่ ๆ คิจิให้โคมะจิตามเซนทอร์ที่จะหนีไป”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);">พอได้เห็นรอยเท้าเล็ก ๆ ที่ผสมปนเปไปกับรอยเท้ารูปร่างเหมือนกีบม้าแล้วคิจิก็จำได้ทันที</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(0, 255, 255); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(0, 255, 255); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">“ดูท่าไอ้หมอนั่นมันจะกลับมาที่นี่ตอนพวกเราชุลมุนกันอยู่ รอยเท้าลงน้ำหนักลึกลงไปในดินขนาดนี้แปลว่าแบกอะไรสักอย่างไปแน่…”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);">หลังจากที่ธาเลียให้ข้อสรุปแล้วพวกเขาทั้งหกก็มองหน้ากันเงียบ ๆ แบบที่ไม่ต้องมีใครพูดก็รู้ว่า</span><i style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><b><font color="#808080"> ‘สิ่งนั้น’ </font></b></i><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);">ที่เอล กาบาโยแบกไปด้วยคืออะไร</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(173, 216, 230); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(173, 216, 230); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">“อย่าชักช้า เราควรรีบตามรอยเท้านี่ไป”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);">วาเลนติน่าบอกด้วยเสียงเรียบนิ่งตามสไตล์ของเธอ แต่นั่นคือสิ่งที่พวกเขาควรทำเป็นที่สุด</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">“ตอนนี้เลย พวกผมเก็บของเสร็จแล้ว”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);">แมคเคนซีรีบบอกด้วยน้ำเสียงร้อนรน ที่บ่าสะพายเป้สัมภาระทั้งของตนเองและคนรักไว้ทั้งสองข้าง ส่วนชาร์ล็อตเองก็เตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน</span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);">เมื่อทุกคนพร้อมแล้วก็พากันตามรอยเท้านั้นไป</span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">.</span></div></span></span></div></div></span><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; text-align: justify;">.</span></div><font face="Sarabun"><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ดูเหมือนว่าเอล กาบาโยจะพาดีนมาได้ไกลพอสมควร ซึ่งก็ไม่แปลกเพราะอีกฝ่ายคืออสูรครึ่งม้า และฝีเท้าม้าย่อมรวดเร็วกว่าคนธรรมดาหลายเท่า</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(173, 216, 230); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(173, 216, 230); background-color: transparent; text-align: justify;">“ตรงนั้น”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">หญิงสาวชาวมนุษย์ผู้ถนัดการโจมตีระยะไกลอย่างวาเลนติน่าเห็นใครบางคนในระยะหนึ่งร้อยเมตรข้างหน้า เมื่อมองจากแผ่นหลังแล้วแมคเคนซีก็จำได้ทันที</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;">“ดีน!”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">เขาตะโกนเรียกชื่อคนรักพร้อมเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นทั้งที่เรี่ยวแรงแทบไม่เหลือ จนกระทั่งอีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงตัวอีกฝ่าย</span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">หนุ่มผิวน้ำผึ้งหันหน้ากลับมาตามเสียงเรียกด้วยใบหน้าที่เคลือบไปด้วยรอยยิ้มอันบิดเบี้ยว แต่เพียงชั่วเสี้ยววินาทีดีนก็เซถลาไปข้าง ๆ เหมือนถูกมนุษย์ล่องหนกระโดดถีบกลางอากาศ เขาคงจะล้มลงไปรอบที่สองหากไม่ใช้หอกตรีศูลค้ำยัน ร่างสูงสะบัดศีรษะแรง ๆ เพื่อไล่ความมึนออกไป ทั้งมึนยา ทั้งอ่อนเพลียที่ถูกควบคุมร่าง ในหัวของดีนจึงมีแต่ความอ๊องเต็มไปหมด</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(255, 140, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(255, 140, 0); background-color: transparent; text-align: justify;">“แมคซี่…”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าคนรักวิ่งมาหา เขารีบเข้าไปสวมกอดอีกฝ่ายอย่างแนบแน่น กลิ่นสนิมที่คลุ้งออกมาจากบาดแผลทำเอาดีนยู่หน้า เขาผละกอดออกมามองใบหน้าคนรักที่เต็มไปด้วยบาดแผล ใจแทบสลายเมื่อเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของแมคเคนซีช้ำยับเยิน</span></div><div style="text-align: left;"><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font color="#ff8c00"><br></font></b></div><div style="text-align: left;"><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font color="#ff8c00">“แมคซี่นาย…นายเจ็บไหม? แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?”</font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"> ดีนเอ่ยถามด้วยความที่จับต้นชนปลายสถานการณ์ไม่ถูกเลยแม้แต่น้อย</span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ถึงจะชะงักไปนิดหน่อยเพราะเห็นใบหน้าดีนซ้อนทับกับวิญญาณของริเซ่ แต่พอถูกอีกฝ่ายสวมกอดแมคเคนซีก็กอดอีกฝ่ายตอบอย่างไม่ลังเลโดยไม่นึกอายสายตาอีกสี่คู่ที่มองมา (ส่วนชาร์ล็อตคงชินแล้ว)</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;">“ไม่ ฉันไม่เป็นไร”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">หนุ่มอังกฤษบอกเสียงอ่อนพลางซุกซบหน้าลงกับไหล่กว้าง แค่เห็นอีกฝ่ายปลอดภัยดี ความเจ็บปวดเท่านี้ก็เพียงแค่น้อยนิดเท่านั้น </span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;">“พวกเราโดนลุงที่ขับรถมาส่งวางยา หมอนั่นมันเป็นไซคลอปส์ปลอมตัวมา พวกเราถูกขายให้กลุ่มมาเฟียที่จะส่งเราไปขายต่อให้พวกองค์กรลับ ส่วนนายพวกมันตั้งใจจะจับกิน แต่กลุ่มพรานอาร์เทมิสมาช่วยพวกเราไว้ได้ทัน”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">หลังจากได้กอดเติมพลังกันแล้ว แมคเคนซีก็ค่อย ๆ คลายกอดออกแล้วเล่าเรื่องทุกอย่างแบบรวบรัดสุด ๆ ให้ฟัง ก่อนจะผายมือไปยังสี่สาวที่ยืนรวมกับชาร์ล็อตอยู่ด้านหลัง</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; text-align: justify;">“หงิง….”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">แต่ก่อนที่จะได้เริ่มสนทนากัน เสียงหงุงหงิงแผ่ว ๆ ก็ดังขัดขึ้นซะก่อน</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(245, 222, 179); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(245, 222, 179); background-color: transparent; text-align: justify;">“อ๊าาา แย่แล้ว โคมะจิบาดเจ็บนี่นา”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ทันทีที่เห็นสัตว์เลี้ยงแสนรักมีบาดแผล คิจิรีบคุกเข่าลงไปดูอาการจิ้งจอกสี่หางของเธอทันที</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(221, 160, 221); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(221, 160, 221); background-color: transparent; text-align: justify;">“ให้พี่ช่วยรักษาน้องไหมคะคิจิ”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ชาร์ล็อตเองที่เห็นสัตว์น้อยน่ารักขนฟูบาดเจ็บก็ใจอ่อนยวบ เธอยอบตัวลงข้างร่างคิจิแล้วเริ่มใช้เวทรักษาให้โคมะจิทันที</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(245, 222, 179); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(245, 222, 179); background-color: transparent; text-align: justify;">“อื้อ ขอบคุณมากนะ เธอ…”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">เหมือนว่าเมื่อครู่ตอนที่แนะนำตัวกันชาร์ล็อตจะมาทีหลังจนเหล่าพรานสาวไม่ทราบชื่อ</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(221, 160, 221); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(221, 160, 221); background-color: transparent; text-align: justify;">“ชาร์ล็อตค่ะ ชาร์ล็อต ธิดาแห่งเฮคาที”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">บาดแผลบนตัวปีศาจจิ้งจอกสี่หางค่อย ๆ สมานเข้ากันดีจากมนตราแห่งการเยียวยา </span><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font color="#ffffff">“หงิง…ค๊อง!”</font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"> โคมะจิเห่ารับเสียงแผ่วเหมือนบอกว่ามันไม่เป็นไร แม้ว่าแผลตามร่างกายจะหายไปแล้วทว่ามันน่าจะยังคงอ่อนเพลียจากการถูกเชือกรัดคอมาหมาด ๆ ผู้เป็นเจ้าของอุ้มคู่หูที่อยู่ร่วมสมัยกันมาหลายร้อยปีไว้แนบอกอย่างทะนุถนอม</span></div><div style="text-align: left;"><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font color="#ff8c00"><br></font></b></div><div style="text-align: left;"><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font color="#ff8c00">“ขอบคุณที่ช่วยพวกเราไว้นะพวกคุณพราน ฉันเคยได้ยินเรื่องของพวกคุณมาจากคุณเอมี่”</font></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(0, 255, 255); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(0, 255, 255); background-color: transparent; text-align: justify;">“โฮ่ เคยเจอคุณเอมี่ด้วยสินะ แต่อย่าเพิ่งแนะนำตัวกันรอบสอง เมื่อกี้พวกเราเพิ่งจัดหนักกับเดธแมชชีนกันมาจนป่าจะเหี้ยน นายน่ะ ลูกโพไซดอนใช่ไหม ทำหน้าที่ดับไฟหน่อยไอ้หนุ่ม ส่วนคนเจ็บก็พักกันตรงนี้ไปก่อน”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ธาเลียปรบมือเรียกขวัญกำลังใจจากเพื่อนร่วมทีมและเพื่อนร่วมทาง แม้ศึกหนักจะจบไปแล้วแต่ยังไม่สิ้นงานเก็บกวาด</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(255, 140, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(255, 140, 0); background-color: transparent; text-align: justify;">“ฟะ..ไฟไหม้ป่าเลยเหรอ ทางไหนน่ะ!?”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ดีนตาโตคล้ายกับสร่างขี้ตาขึ้นมาได้นิดหน่อย เขาผละกอดจากคนรักเมื่อมีงานใหญ่ให้ต้องทำ</span></div><div style="text-align: left;"><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font color="#ff8c00"><br></font></b></div><div style="text-align: left;"><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font color="#ff8c00">“รอฉันก่อนนะแมคซี่ นายก็อย่าลืมรักษาตัวเองด้วยนะ”</font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"> เขากล่าวก่อนจะวิ่งตามธาเลียที่นำทางไป</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;">“ระวังตัวด้วยนะดีน!”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">แมคเคนซีบอกไล่หลังคนรัก เมื่อธาเลียกับดีนคล้อยหลังไปแล้ว กลุ่มคนที่เหลือก็พากันหาที่เหมาะใต้ร่มไม้พักผ่อนเอาแรง</span></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(204, 17, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><b><br></b></i></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(204, 17, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><b>‘ว้ายยยย หน้าตาดูไม่จืดเลยนะนาย’</b></i></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">เสียงหยอกเย้าดังขึ้นในหัวจนแมคเคนซีที่ปลีกตัวออกมานั่งทำแผลคนเดียวหันมองรอบ ๆ</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;">“เฮ้ย!”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">แล้วเขาก็หลุดโพล่งเสียงดังเมื่อเห็นวิญญาณสาวที่เริ่มคุ้นหน้าคุ้นตากันดีโผล่มานั่งอยู่ด้านข้าง จนชาร์ล็อตที่ช่วยคิจิดูแลโคมะจิ และนาเยรีที่กำลังคุยอยู่กับวาเลนติน่าตรงอีกมุมหนึ่งหันมามอง ชายหนุ่มคนเดียวในที่นี้จึงรีบส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่า “ไม่มีอะไร” แล้วส่งกระแสจิตคุยกับร่างวิญญาณข้าง ๆ แทน</span></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><b><br></b></i></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><b>‘คุณนี่ชอบทำให้ผมตกใจอยู่เรื่อย เมื่อกี้เหมือนผมเห็นหน้าคุณซ้อนทับกับดีน เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า’</b></i></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(204, 17, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><b><br></b></i></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(204, 17, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><b>‘แน่นอนสิ ไอ้ม้าเหี้ยนั่นมันร้ายนัก มันย้อนกลับมาพาตัวไอ้แว่นไป ฉันเลยตามมาสิงร่างไอ้แว่นฆ่ามันกับลูกน้องมันอีกตัวนึง ในที่สุดฉันก็ได้แก้แค้นไอ้พวกที่มันทำกับฉันเมื่อห้าปีก่อนแล้ว สะใจฉิบหาย’</b></i></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ริเซ่แผดเสียงหัวเราะชอบใจ ซึ่งน้องสาวของเขาเองก็คงได้ยินเรื่องราวทุกอย่างผ่านทางกระแสจิตเหมือนกันจึงมองมาทางนี้อีกครั้งและยิ้มบางให้แมคเคนซีอย่างอ่อนใจ ซึ่งพวกเขาเข้าใจกันเป็นอย่างดีว่าเหล่าวิญญาณอาฆาตนั้นจะไม่ยอมปล่อยวางหรือรามือง่าย ๆ หากไม่สามารถละวางความแค้นในใจลงได้</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><i><br></i></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><i>‘ในเมื่อแก้แค้นสำเร็จแล้ว คุณก็เป็นอิสระ ไปเกิดใหม่ได้แล้วสิ’</i></b></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(204, 17, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><b><br></b></i></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(204, 17, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><b>‘ถ้ามันง่ายขนาดนั้นก็ดีสิ ถึงฉันจะแก้แค้นพวกมันได้ แต่สิ่งที่ฉันทำมันคือการเข่นฆ่าเพื่อให้ได้มาซึ่งความพอใจของตัวเอง พระผู้เป็นเจ้าคงไม่ให้อภัยฉันหรอก ตลกดีใช่ไหมล่ะ ฉันถูกพวกมันฆ่าก่อนแท้ ๆ แต่ท่านกลับไม่อ้าแขนรับฉันและตัดสินว่าฉันเป็นคนบาป เพราะงั้น…ฉันขอกลับบ้านไปเจอครอบครัวอีกสักครั้งก็ยังดี แล้วจะเอาฉันไปลงนรกขุมไหนก็เชิญ’</b></i></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">แมคเคนซีหันมองใบหน้าด้านข้างของริเซ่ สีหน้าของเธอดูไร้ร่องรอยแห่งความเคียดแค้นไปจนหมดสิ้น ราวกับว่าเธอเตรียมพร้อมรับผลจากการกระทำครั้งนี้ของตนเองไว้แล้ว เขาไม่รู้ว่าจะสรรหาคำพูดใดมาปลอบใจเธอ สิ่งที่ริเซ่ทำไม่ใช่สิ่งที่ถูก แต่ลึก ๆ แล้วเขากลับเข้าใจเจตจำนงของเธอดี</span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">เรื่องบางเรื่องมันก็หนักหนาเกินกว่าจะให้อภัยกัน…คงมีเพียงแค่การแก้แค้นเท่านั้นที่จะสาสม</span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">อยู่ ๆ ก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสเย็น ๆ ประทับลงที่แก้มอย่างนุ่มนวล เป็นนาเยรีนั่นเองที่นำผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำหมาดมาเช็ดคราบเลือดและคราบฝุ่นดินออกให้ การสนทนากับริเซ่จึงจำต้องหยุดลงเท่านั้นก่อน</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(46, 139, 87); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(46, 139, 87); background-color: transparent; text-align: justify;">“ฉันบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าให้เช็ดหน้าก่อน”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ใบหน้าคมเข้มงดงามตามฉบับสาวเปรูอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่เซนต์ ดวงตาเรียวแฝงเสน่ห์ลุ่มลึกมองมาตรง ๆ จนหนุ่มอังกฤษต้องเป็นฝ่ายขยับศีระถอยออกมาเล็กน้อย</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;">“เอ่อ…เดี๋ยวผมทำเองได้ ขอบคุณ”</b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(46, 139, 87); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(46, 139, 87); background-color: transparent; text-align: justify;">“อยู่นิ่ง ๆ ดีกว่านะคุณแมคเคนซี”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">พรานสาวผิวสีน้ำตาลไหม้ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ไม่ว่าใครที่ได้ฟังก็ยากจะปฏิเสธ รวมถึงแมคเคนซีด้วยเช่นกัน</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><br></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;">“……ขอบคุณครับ”</b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ในเมื่อไม่อาจปฏิเสธน้ำใจของเธอได้ หนุ่มอังกฤษจึงทำได้แค่เพียงกล่าวขอบคุณอีกครั้งและนั่งนิ่งให้เธอเช็ดทำความสะอาดตามใบหน้าและช่วยทำแผลบางจุดให้ เขายอมรับว่าเธอเป็นคนที่สวยจริง ๆ ซ้ำยังมีเสน่ห์อันเป็นธรรมชาติราวกับเป็นเวทมนตร์ติดตัว ไม่ว่าจะพูดหรือเคลื่อนไหวอย่างไรก็ชวนมองไปเสียหมด</span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">แต่ก็เพียงเท่านั้น…เพราะตอนนี้ทั้งสายตาและหัวใจของเขามอบให้บุตรแห่งเจ้าสมุทรผู้นั้นไปหมดแล้ว</span></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(204, 17, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><b><br></b></i></div><div style="text-align: left;"><i style="color: rgb(204, 17, 0); background-color: transparent; text-align: justify;"><b>‘กูจะฟ้องผัวมึง รอผัวมึงกลับมาก่อนเถอะ’</b></i></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ริเซ่ที่ได้ทีก็พูดจากระแนะกระแหนใส่ไม่หยุดภายหลังที่นาเยรีลุกจากไป ตอนเธอมีชีวิตอยู่คงเป็นสาวช่างเม้าท์ไม่ก็ฝีปากแซ่บไม่น้อย</span></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><i><br></i></b></div><div style="text-align: left;"><b style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; text-align: justify;"><i>‘ผมตายได้เลยนะริเซ่’</i></b></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">แค่คิดเหงื่อก็ซึมตามหน้าผากขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลัวคนรักขี้หึงอย่างดีนรู้เข้าหรือเป็นเพราะอากาศร้อนกันแน่
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">.</span></div></font></span></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent;"><font size="3">. </font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent;"><font size="3">.<br><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><font size="3"><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);">ทางด้านดีนและธาเลีย
</span><span style="background-color: transparent; font-family: Sarabun; text-align: justify; white-space: pre-wrap;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
</font>สองเดมิก็อดสายเลือดมหาเทพมายังจุดที่เพลิงไหม้ลุกโชน ไฟจากอาวุธสงครามของเดธแมชชีนยังคงลุกลามผืนป่าอย่างต่อเนื่อง หลังจากการต่อสู้ผ่านไปไม่กี่สิบนาทีพื้นหญ้าเขียวขจีก็กลายเป็นเถ้าถ่านตอตะโก เชลเตอร์และยาเสพติดที่ผู้ก่อการร้ายขนมาก็ถูกเผาทำลายไปในการนี้ด้วย
</span><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><font style="">
<font style="" color="#ff8c00"><b>“อื้อหือ สู้กันอีท่าไหนถึงได้เละเทะขนาดนี้เนี่ย”
</b></font></font></span><span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap; font-family: Sarabun; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font>ดีนพูดพร้อมกับปัดควันไฟที่คละคลุ้งในอากาศ นาทีนี้ควรต้องทำอะไรเป็นอันดับแรกตามแผนฝึกอบรมป้องกันอัคคีภัยนะ? คลานต่ำกับพื้นเพื่อไม่ให้สูดควันไฟเข้าไปใช่หรือเปล่า เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาก็รีบปฏิบัติตามในทันที แม้จะหลบควันได้แต่เมื่อสูดหายใจเข้าไปก็ยังได้กลิ่นสารเคมีเข้มข้นรุนแรงจนรู้สึกคลื่นเหียน เขายกคอเสื้อขึ้นมาปิดจมูกไม่ให้สูดดมกลิ่นสารพิษเหล่านั้น
</span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">
<b style=""><font color="#ff8c00">“ระวังด้วย เหมือนฉันได้กลิ่นแก๊สพิษ”
</font></b></span><b style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ff8c00">
</font><font color="#00ffff">“ก็เดธแมชชีนน่ะสิถึงได้ทำให้เป็นแบบนี้”</font><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font></font></b><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);">ธาเลียเป่าปาก ขี้คร้านต้องมาอธิบายอีกรอบ คิ้วเธอขมวดเมื่อเห็นว่าบุตรแห่งโพไซดอนนอนราบไปกับพื้น เธอสะบัดมือเบา ๆ ควบคุมสายลมให้หอบควันไฟขึ้นสูงเพื่อจะได้ไม่ต้องคลานต่ำอย่างน่าสังเวชใจ </span><b style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font style="" color="#00ffff">“น่าจะกลิ่นโคเคนมั้ง หรือไม่ก็ยาไอซ์ ไม่รู้สิ… เห็นไอ้พวกนั้นขนยาเสพติดกันด้วย”</font><font color="#00ffff">
</font></b><b style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="#00ffff">
</font><font color="#ff8c00">“ยาเสพติดเหรอ แย่ล่ะสิ! ถ้าถูกเผาแบบนี้สารเหล่านั้นจะเป็นพิษได้”
</font></b><b style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ff8c00">
</font><font color="#00ffff">“นายก็รู้นี่ เพราะงั้นอย่ามัวแต่พิรี้พิไร รีบดับไฟสักทีสิยะ!”</font></font></b><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font>ธาเลียเหน็บแนมพร้อมกับกอดอกกดดันบุตรแห่งโพไซดอน
</span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(255, 140, 0);">“จริงด้วย!”</b><font color="#ff8c00"><b>
</b></font></span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font>ปฏิบัติตามข้อกำหนดของมนุษย์เสียดิบดีแต่ดันลืมไปเสียนี่ว่าตัวเองใช้พลังได้ บางทีดีนก็คิดอะไรไม่ทันจากการที่เขายังมึนยานอนหลับอยู่ บุตรแห่งเจ้าสมุทรหลับตาลงจบรวมสมาธิถึงหยดน้ำทุกหยดที่อยู่ในป่าเขาและลำธารใกล้ ๆ รวบรวมมันเป็นบอลน้ำขนาดใหญ่ล่องลอยอยู่เหนือผืนป่าบริเวณนั้นก่อนจะควบคุมให้มันแตกออกกลายเป็นฝนเพื่อดับไฟ เพียงไม่นานเพลิงที่โหมไหม้ก็ค่อย ๆ สงบลง
</span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(0, 255, 255);">“ของพวกนี้เอาอะไรไปใช้ได้บ้างนะ”</b><font color="#00ffff"><b>
</b></font></span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="#00ffff"><b>
</b></font>หัวหน้าพรานสาวเริ่มสำรวจเชลเตอร์ที่อยู่ใกล้เคียง นอกจากยาเสพติดที่ถูกทำลายเธอยังพบธนบัตรจำนวนมากที่ไหม้ไฟจนไม่เหลือชิ้นดี น่าเสียดายชะมัดถ้ามันยังใช้งานได้อยู่ ออกจากป่าคงได้รวยกันไปแล้ว นอกจากสินค้าธุรกิจสีดำปี๋ก็เป็นพวกจานชามหม้อไหที่ไม่รู้จะเอาไปทำไมให้เกะกะการเดินทาง
</span><span style="background-color: transparent; font-family: Sarabun; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#00ffff">“หืม.. นี่มันอะไรน่ะ”</font></b></font></font></span><span style="background-color: transparent; font-family: Sarabun; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="#00ffff"> </font></span><span style="background-color: transparent; font-family: Sarabun; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">ธาเลียหยิบจดหมายฉบับหนึ่งขึ้นมา มันน่าจะเป็นสิ่งของไม่กี่อย่างในเชลเตอร์หลังนี้ที่ไม่ไหม้ไปกับไฟ
</span><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; text-align: justify; background-color: transparent; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="Sarabun" style=""><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#ff8c00">“แอบอ่านจดหมายของคนอื่นไม่ดีนะ เพราะงั้นเปิดอ่านเลย”</font></b></font></font><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font>ดีนตามเข้ามาจากข้างหลัง คำพูดของบุตรเจ้าสมุทรทำเอาหญิงหน้าดุขมวดคิ้วเป็นปมยิ่งกว่าเก่าเหมือนกับจะบอกว่า<i style="color: var(--text-color);"><b><font color="#00ffff"> </font></b></i></font><i style="color: var(--text-color);"><b><font color="#00ffff"><span style="font-family: Sarabun;">‘</span><font face="Sarabun">พูดอะไรของมันฟะ!</font></font></b></i></span><span style="color: var(--text-color); text-align: justify;"><font face="Sarabun" color="#00ffff"><i><b>’<br></b></i></font></span><b style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; text-align: justify;">
<span style="white-space: pre-wrap;"><font color="#00ffff">
“นี่มัน…รหัสลับอะไรหรือไง?”
</font></span></b><b style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="#00ffff">
</font><font color="#ff8c00">“ฉันรู้จักภาษานี้… มันคืออักษรรูนโบราณ อารยธรรมของชาวนอร์ส”
</font></b><b style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ff8c00">
</font><font color="#00ffff">“ภาษาของชาวนอร์สงั้นเหรอ… หึ ดูเหมือนว่านายจะมีดีกว่าที่คิด งั้นมันอ่านว่าอะไรล่ะ”</font></font></b><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font>ธาเลียยื่นจดหมายฉบับนั้นให้ดีน
</span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#ff8c00">“ฉันอ่านไม่ออกหรอก รู้ว่ามันเป็นภาษารูนโบราณจากเกมออนไลน์น่ะ”</font></b></font></font></span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"> ดีนได้ยินเสียงธาเลียจิ๊ปาก เขาก็ได้แต่หัวเราะเสียงเบาไปตามสไตล์</span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="#ff8c00" style=""><b style="color: var(--text-color);"> “โอ้ แต่มีคำนึงที่ฉันอ่านออกแฮะ</b><i style="color: var(--text-color); font-weight: bold;"> ‘เอกวาดอร์’</i><b style="color: var(--text-color);"> นี่มันยังไงกันเนี่ย?”</b><b>
</b></font></span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font>ดีนเลิกคิ้วขึ้นสูง เพราะนอกเหนือจากอักษรรูนที่วางเรียงกันเหมือนรหัสลับแล้ว มีแต่คำว่า ‘เอกวาดอร์’ เท่านั้นที่เขียนด้วยภาษาอังกฤษ
</span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(255, 140, 0);">“เอกวาดอร์… เป็นจุดหมายที่พวกเราจะต้องเดินทางไปด้วยสิ”</b><font color="#ff8c00"><b>
</b></font></span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font>ยิ่งคิดยิ่งน่าสงสัย ก่อนหน้านี้แมคเคนซีพูดว่าอะไรนะ? พวกแก๊งมาเฟียจะขายพวกเขาให้องค์กรลับอะไรสักอย่าง นั่นหมายถึง<font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font></span><i style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><b><font color="#808080">‘เดอะ วอชเชอร์’</font></b></i><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font>หรือเปล่า? แต่ทำไมถึงเป็นอักษรรูนโบราณล่ะ? ในเมื่อหลักฐานแจ่มชัดขนาดนี้แปลว่าพวกนอร์สมีเอี่ยว..
</span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(255, 140, 0);">“คงไม่ใช่ไอ้สองพ่อลูกนรกแตกนั่นอีกนะ…”</b><font color="#ff8c00"><b>
</b></font></span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font>ดีนกุมขมับหลังนึกถึงคู่อริที่จองล้างจองผลาญกันมาตั้งแต่ปีที่แล้ว</span><i style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><b><font color="#808080"> ‘เทพโลกิ’</font></b></i><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"> และ </span><b style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><i><font color="#808080">‘แร็กนาร์ เมสัน’</font></i></b><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"> ปีที่แล้วพวกมันหลอกใช้เขาให้ปลดผนึกอสุรกายคธุลฮู สิ้นปีบุกค่ายฮาล์ฟบลัดในตอนที่คุณดีไม่อยู่จนทำให้</span><b style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify; color: var(--text-color);"><i><font color="#808080"> ‘เอลลิส เวคฟิลด์’</font></i></b><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font>บุตรแห่งแอรีสถึงแก่ความตาย แล้วปีนี้จะทำอะไรอีก
</span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; white-space: pre-wrap; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style="color: var(--text-color);">“อย่ามัวแต่คิดเอง กลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ ก่อนเถอะ นาเยรีเธอรู้หลายภาษา ไม่แน่อาจตีความข้อความพวกนี้ออก” </b></font></font></span><span style="font-family: Sarabun; background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><span style="white-space: pre-wrap;">ธาเลียตบบ่าดีนก่อนจะออกเดินนำกลับไปหาพรรคพวกที่กำลังพักกันอยู่ที่อีกจุดหนึ่ง
<div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color);">.</span></div></span></span></font></p><div style="text-align: center; color: var(--text-color);"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font size="3">.</font></span></div><div style="text-align: center; color: var(--text-color);"><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font size="3">.</font></span></div><div style="color: var(--text-color); text-align: center;"><b style="color: rgb(221, 160, 221); background-color: transparent; text-align: justify;"><font size="3"><br></font></b></div><div style="text-align: left;"><font size="3"><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><b style="color: rgb(221, 160, 221);">“ทำไมโคมะจิถึงมีสี่หางเหรอคะ”</b><font color="#dda0dd"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#dda0dd"><b>
</b></font><br><br>ทางด้านชาร์ล็อตที่มาคอยดูแลปีศาจจิ้งจอกขาวกับเจ้าของของมันถามขึ้นด้วยความสงสัยขณะมองดูโคมะจินอนหลับขดตัวเอาหน้าซุกพวงหางด้วยความเหนื่อยอ่อน
<br></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;">
<b style="color: rgb(245, 222, 179);"><br><br>“เป็นธรรมชาติของปีศาจจิ้งจอกน่ะชาร์ล็อตจัง พออายุครบรอบหนึ่งร้อยปีเมื่อไหร่ก็จะมีหางงอกเพิ่มขึ้นมาอีกหาง"</b><font color="#f5deb3"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#f5deb3"><b>
</b></font><br><br>เด็กหญิงชาวเอเซียอธิบายให้ฟังด้วยรอยยิ้ม แววตาที่ทอดมองสัตว์เลี้ยงคู่หูของเธอแฝงความอ่อนโยนอยู่ในนั้น
<br></span><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify; vertical-align: baseline;"><font face="Sarabun">
<b><font color="#dda0dd"><br><br>“ถ้าอย่างนั้นโคมะจิก็…หนึ่ง สอง สาม สี่ อายุสี่ร้อยปีเลยเหรอคะ”</font></b><b style="color: var(--text-color);"> <br></b></font></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><br><br>ดวงตาสองสีโพลงขึ้นเมื่อไล่นับหางของจิ้งจอกขาวไปทีละหางจนครบ <br></span><b style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#dda0dd"><br><br>“แล้วคิจิเลี้ยงโคมะจิมาตั้งแต่ตอนไหนคะ”
<br></font></b><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#dda0dd" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#fffacd"><b><br><br>“ก็ตั้งแต่โคมะจิตัวยังเล็ก ๆ เลยน่ะ จะว่าไปเวลาก็ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันน้าาา”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#fffacd"><b>
</b></font><br><br>คิจิยกนิ้วชี้แตะที่แก้มตนเองแล้วกลอกตามองไปด้านข้างพลางนึกถึงอดีตอันเนิ่นนานที่ผ่านมา
<br></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;">
<b><font color="#dda0dd"><br><br>“ตั้งแต่โคมะจิยังเด็ก ถ้าอย่างนั้น คิจิก็……”
<br></font></b></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#dda0dd" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#f5deb3"><b><br><br>“คิจิเข้ากลุ่มพรานอาร์เทมิสมาตั้งแต่อายุสิบสี่ ทุกคนที่ได้รับเลือกอายุจะถูกหยุดไว้ตอนช่วงเวลาที่เข้าร่วมกลุ่มพราน เพราะอย่างนั้นคิจิก็เลยอายุสิบสี่มาจนถึงตอนนี้เลยล่ะ เอเฮะ~”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#f5deb3"><b>
</b></font><br><br>พรานสาวในร่างเด็กหญิงตอบด้วยรอยยิ้มสดใส แต่เด็กสาวจากค่ายฮาร์ฟบลัดกลับดูตกใจเมื่อรู้ถึงความเป็นจริงข้อนั้น
<br></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;">
<b><font color="#dda0dd"><br><br>“โอ๊ะ น..หนูขอโทษค่ะ ถ้าอย่างนั้นหนูควรเรียกคุณคิจิว่าพี่คิจิแล้วสิคะ”
<br></font></b></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#dda0dd" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#f5deb3"><b><br><br>“ไม่เป็นไร ๆ หรอก จะเรียกพี่คิจิหรือคิจิก็เหมือนกันแหละน่า คิจิโอเคหมดเลย”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#f5deb3"><b>
</b></font><br><br>ใบหน้าน่ารักส่ายหน้าทั้งที่ยังมีรอยยิ้มประดับอยู่บนนั้นเพื่อยืนยันว่าเธอรู้สึกตามที่พูดจริง ๆ ชาร์ล็อตจึงพยักหน้ารับน้อย ๆ ก่อนจะมองไปยังทิศที่ธาเลียกับดีนวิ่งไป
<br></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;">
<b><font color="#dda0dd"><br><br>“คุณธาเลียกับพี่ดีนหายไปนานจังเลยนะคะ”
<br></font></b></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#dda0dd" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#f5deb3"><b><br><br>“อย่าห่วงไปเลย ธาเลียจังน่ะ เป็นถึงลูกของเทพซุสเชียวนะ ส่วนอีกคน…ชื่ออะไรนะ ดีนจังใช่ไหม เห็นว่าเป็นลูกของเทพโพไซดอนนี่นา ถ้าสองคนนั้นรวมพลังกันล่ะก็ทุกอย่างต้องราบรื่นแน่”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#f5deb3"><b>
</b></font><br><br>พูดจบคิจิก็พยักหน้าแรง ๆ หนึ่งทีเป็นการสนับสนุนความคิดตนเอง และเมื่อชาร์ล็อตได้ยินเช่นนั้นเธอก็ค่อยเบาใจลง<br></span><br></font></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent;"><font size="3">.
</font><div style="text-align: center;"><font size="3"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">.
<br><br></span></font><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font size="3">
</font><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent;"><font size="3"><b style="color: rgb(173, 216, 230);">“สนใจลูกเทพีเฮคาทีคนนั้นเหรอ”<br><br><br></b><font color="#add8e6"><b>
</b></font><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
</font>น้ำเสียงเรียบนิ่งถามขึ้นหลังจากที่นาเยรีกลับมานั่งที่ด้านข้าง หญิงสาวผู้เป็นมนุษย์เพียงคนเดียวในทีมกำลังตรวจเช็คอาวุธของเธอโดยไม่ได้หันมามองร่างระหง ที่จริงเธอจะไม่สนใจก็ได้ แต่พอเห็นเพื่อนสนิทอยู่ ๆ ก็ไปเทคแคร์ใครสักคนก่อนทั้งที่ไม่ได้เป็นการทำงานมันก็อดสงสัยไม่ได้จริง ๆ
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(46, 139, 87);"><br><br>“หืม…เปล่า แค่อยากรู้ว่าลูกเทพีเฮคาทีจะหน้าตาดีแค่ไหนก็เท่านั้น”</b><font color="#2e8b57"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2e8b57"><b>
</b></font><br><br>นาเยรีเพียงแค่หัวเราะในลำคอเมื่อได้ฟังคำถามนั้น หางตาเหลือบมองไปยังบุตรเทพีแห่งม่านหมอกที่กำลังชะเง้อมองไปยังทางที่พวกเขาเพิ่งจากมาราวกับกำลังเฝ้ารอใครบางคน รอยยิ้มเล็ก ๆ ก็ถูกจุดขึ้นที่มุมปาก
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style=""><font color="#add8e6"><br><br>“แล้วเป็นไง ดีไหม”
<br></font></b></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#add8e6" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#2e8b57" style=""><b><br><br>“ก็โอเค ตามแพทเทิร์นผู้ชายอังกฤษ แต่ไม่ใช่สเป็คฉันหรอก”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2e8b57"><b>
</b></font><br><br>ดวงตาคู่งามของพรานสาวชาวรัสเซียละจากอาวุธขึ้นมามองเพื่อนสาวเพียงชั่วครู่ก่อนจะกลับมาสนใจอาวุธคู่ใจในมือต่อ
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style=""><font color="#add8e6"><br><br>“ก็ดี ฉันว่าความสัมพันธ์ของสองคนนั่นไม่ธรรมดา ลูกเฮคาทีคนนั้นยอมเอาตัวเองบังกระสุนให้ลูกโพไซดอน ฉันเห็นมากับตา”
<br></font></b></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#add8e6" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#2e8b57" style=""><b><br><br>“……ความรักที่ยอมตายแทนอีกฝ่ายได้น่ะเหรอ ใครศรัทธาเรื่องพรรค์นั้นก็โง่งมเต็มที”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2e8b57"><b>
</b></font><br><br>ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของนาเยรียังคงเสมอต้นเสมอปลาย แม้แต่วาเลนติน่าที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอมานานก็ยังไม่อาจคาดเดาได้ว่าสิ่งที่ธิดาโดลัสคนนี้พูด ประโยคใดมาจากใจจริงของเธอ และประโยคใดคือคำโป้ปดที่ปิดบังความรู้สึกที่แท้จริงของหญิงสาวคนนี้ไว้กันแน่
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(0, 255, 255);"><br><br>“กลับมาแล้วสาว ๆ ไอ้พวกนั้นไม่มีอะไรน่าจิ๊กติดมือกลับมาเลยยกเว้นไอ้นี่”</b><font color="#00ffff"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#00ffff"><b>
</b></font><br><br>ธาเลียเดินเข้ามายังจุดพักโดยมีดีนเดินตามต้อย ๆ สีหน้าของชายหนุ่มมีแต่คำถามแต่ไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยพูดตรงไหนก่อนดีเขาเลยตรงไปนั่งข้าง ๆ แมคเคนซีพร้อมกับจับมือของอีกฝ่ายมากุมไว้เงียบ ๆ โดยมีคำพูดเป็นล้านเก็บไว้ในหัว
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
</font>เมื่อเห็นคนรักกลับมาอย่างปลอดภัย รอยยิ้มกว้างก็ฉาบขึ้นบนใบหน้าของแมคเคนซีที่มีแต่ความกังวลอยู่ก่อนหน้านั้นทันที เขากุมมือใหญ่ของดีนตอบแล้วใช้มืออีกข้างวางทับหลังมือของอีกฝ่ายไว้
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<i style=""><font color="#cc1100"><b><br><br>‘ยิ้มแป้นแล้นเชียวนะมึง ฉันจะฟ้อง ฉันจะฟ้องงงงง นี่ไอ้แว่น ฟังนะ—’
<br></b></font></i></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#cc1100"><b><i>
</i></b></font><br><br>แล้วเสียงของวิญญาณสาวก็ดังขึ้นในหัวแมคเคนซีอีกครั้ง ใช่…นอกจากดีนจะนั่งข้างเขาแล้ว อีกข้างหนึ่งก็ยังมีริเซ่นั่งขนาบอยู่ด้วย แล้วเธอก็ดูจะไม่อยากพลาดโอกาสเสี้ยมให้คู่รักร้าวฉานกัน
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<i style=""><font color="#2f508e"><b><br><br>‘เงียบเถอะริเซ่ มันไม่มีอะไร แล้วดีนก็ไม่ได้ยินที่คุณพูดหรอก’
<br></b></font></i></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2f508e"><b><i>
</i></b></font><br><br>แมคเคนซีตอบกลับวิญญาณสาวทางจิตแทรกขึ้นมาจนเธอชะงักไป เมื่อนึกถึงข้อเท็จจริงนั้นแล้วเธอจึงได้แต่ส่งเสียง</span><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><i><font color="#cc1100"> ‘ชิ!’</font></i></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"> ออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
</font>ธิดาแห่งซุสร่อนจดหมายเหมือนกับเครื่องบินกระดาษโดยใช้พลังลมช่วยนิดหน่อยเพื่อให้จดหมายน้อยส่งไปถึงมือของสายลับสาวประจำกลุ่ม นาเยรีรับมันมาแล้วคลี่ออก เพียงแค่มองปราดเดียวเธอก็แปลสารออกมาได้ในทันที
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(46, 139, 87);"><br><br>“นี่เหรอ… มันเขียนไว้ว่า</b><i style="color: rgb(46, 139, 87); font-weight: bold;"> ‘ชาวไวกิ้งล่องเรือจะไปอังกฤษแต่ดันมาโผล่ที่เอกวาดอร์เฉยเลย’</i><b style=""><font color="#2e8b57"> น่ะ”
<br></font></b></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2e8b57" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#ff8c00" style=""><b><br><br>“ชาวไวกิ้งจะไปอังกฤษแต่มาโผล่ที่เอกวาดอร์… มันมีความหมายโดยนัยที่ต้องตีความหรือเปล่านะ… หรือว่าโลกิจะเอายักษ์น้ำแข็งไปบุกสโตนเฮนจ์งั้นเหรอ?”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font><br><br>ดีนกุมคางขณะครุ่นคิดอย่างจริงจัง ด้วยอะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้เขารู้สึกว่าการที่เทพแห่งกลอุบายอย่างโลกิจะยกกองทัพยักษ์น้ำแข็งบุกอังกฤษโดยเริ่มต้นจุดผ่านทางแถว ๆ</span><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><i><font color="#808080"> ‘สโตนเฮนจ์’ </font></i></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">มรดกโลกสุดลึกลับในอีกสองสามวันข้างหน้าก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกประหลาดอะไร
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(255, 255, 255);"><br><br>“หงิง”</b><font color="#ffffff"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ffffff"><b>
</b></font><br><br>โคมะจิครางเบา ๆ ข้างหูของคิจิผู้เป็นเจ้าของ ความสามารถพิเศษของจิ้งจอกสี่หางตัวนี้คือ </span><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><i><font color="#808080">‘จับผิดคำโกหกและตรวจสอบคำสาป’ </font></i></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">เมื่อได้ฟังข้อเท็จจริงทำให้เด็กหญิงใบหน้าเอเซียอย่างคิจิอมลมจนแก้มป่อง
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style=""><font color="#f5deb3"><br><br>“นาเยรีจังโกหกอีกแล้ว”
<br></font></b></span><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#f5deb3">
</font><font color="#afeeee"><br><br>“ว่าแล้วเชียว…” </font></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">วาเลนติน่าขมวดคิ้วพึมพำเสียงเบา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาจัดการกับอาวุธของตนเองต่อ
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#2e8b57"><br><br>“ให้ตายสิ ฉันเนี่ยแพ้เจ้าหมาตัวนั้นทุกทีเลย”</font></b><b style="color: var(--text-color);"> </b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">นางแมวป่ากลั้วหัวเราะพลางโบกจดหมายในมือไปมา</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2e8b57"><b style=""> </b><b style="">“ถึงฉันจะทำงานเป็น </b><i style="font-weight: bold;">‘ไกด์ท้องถิ่น’ </i><b style="">ในงานนี้แต่ก็ใช่ว่าจะอ่านภาษารูนโบราณออกเสียหน่อย ไม่แน่ว่าคนโบราณอย่างพี่คิจิจะอ่านออกก็ได้นะ”</b></font><b style="color: rgb(46, 139, 87);">
<br></b></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2e8b57"><b>
</b></font><br><br>สำหรับธิดาแห่งโดลัส ภาษารูนก็เป็นอะไรที่น่าศึกษา เพียงแต่ว่างานของเธอไม่ได้ข้องเกี่ยวกับเรื่องมหัศจรรย์ฝั่งนอร์สเสียเท่าไหร่ รู้แต่เพียงแค่เดมิก็อดฝั่งนั้นคือวิญญาณคนตายที่ถูกเสกให้มีชีวิตเพื่อใช้งาน เมื่อหมดภารกิจดวงวิญญาณเหล่านั้นจะถูกกักขังอยู่ในโรงแรมวัลฮัลลา
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
</font><br><br>ทั้งไร้อิสระและน่าเบื่อ..
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#fffacd"><br><br>“คิจิจะไปอ่านออกได้ยังไงกันเล่า”</font></b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#fffacd"> </font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ธิดาตัวน้อยแห่งไทคียู่หน้าเมื่อถูกแซว</span><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)" style="color: rgb(245, 222, 179);"> </font><font style="" color="#fffacd">“แย่จัง ถ้านาเยรีจังแปลจดหมายออกล่ะก็ คิจิอาจพอมีข้อมูลก็ได้นะ”</font><font color="#f5deb3">
<br></font></b><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#f5deb3">
</font><font color="#00ffff"><br><br>“งั้นก็สรุปว่า จดหมายนี่เป็นเบาะแสอะไรก็ไม่รู้ที่ยังไม่มีประโยชน์ในตอนนี้” </font></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">ธาเลียกอดอก เอนหลังพิงกับต้นไม้
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#ff8c00"><br><br>“แต่ว่ามันอาจมีประโยชน์กับพวกฉันก็ได้นะ พอดีว่าพวกเรามีนัดต้องไปเอกวาดอร์กันพอดีน่ะ” </font></b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">บุตรเจ้าสมุทรเอ่ยแทรก
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(46, 139, 87);"><br><br>“ถ้าอย่างนั้นนี่คงสำคัญกับคุณน่าดู ฉันคืนให้ก็แล้วกัน”</b><font color="#2e8b57"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2e8b57"><b>
</b></font><br><br>นาเยรีลุกขึ้นเดินตรงไปทางบุตรเจ้าสมุทรแล้วยื่นจดหมายส่งคืนชายหนุ่ม ด้วยลูกไม้อันแพรวพราวธิดาแห่งโดลัสไม่วายโปรยเสน่ห์ แสร้งทำเป็นมือแตะกันโดยยังเอิญ ปลายนิ้วลากไปยังหลังมือแกร่งนั้นเบา ๆ ก่อนจะหันหลังกลับมานั่งประจำที่ยังที่เดิมด้วยท่าทีไม่รู้สึกรู้สา
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br><br>การกระทำนั้นทำเอาดีนเลิ่กลั่ก คนที่ผ่านประสบการณ์มาโชกโชนเรียกกิริยานี้ว่า</span><i style="background-color: transparent; text-align: justify;"><b style=""><font style=""> </font><font color="#808080" style="color: var(--text-color);">‘ให้ท่า’</font></b></i><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"> หากอยู่ในผับฉากต่อจากนี้ต้องตามไปที่โต๊ะเพื่อสานสัมพันธ์อันฉาบฉวย ทว่าตอนนี้ดีนไม่เหมือนเมื่อก่อน เขากังวลว่าแมคเคนซีจะเห็นหรือเปล่า ถ้ามองไม่เห็นก็ตาถั่วแย่เพราะนั่งติดกันขนาดนี้ ดีนกลัวเหลือเกินว่าคนรักของเขาจะรู้สึกไม่ดี ก็ชื่อเสียงของ</span><i style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><b><font color="#808080"> ‘ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล’ </font></b></i><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ในฐานะคนเที่ยวกลางคืนเป็นที่ประจักษ์ในด้านฉาว
<br></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><br><br>แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ทุกอากัปกิริยาของนาเยรีที่ทำกับคนรักอยู่ในสายตาแมคเคนซีทั้งหมด หากให้พูดในมุมมองของคนทำงานที่หลังเคาท์เตอร์บาร์ในสถานเริงรมย์ยามกลางคืนมานาน เขาเห็นผู้หญิงที่ชอบบริหารเสน่ห์มานับไม่ถ้วน และแน่นอนว่าบาร์เทนเดอร์อย่างเขาก็ไม่รอดพ้นที่จะตกเป็นเป้าหมายของสาว ๆ กลุ่มนี้เช่นกัน แต่ด้วยหน้าที่การงานที่ทำอยู่ทำให้เขาไม่อาจตอบสนองหรือแสดงความรู้สึกลึกซึ้งกับลูกค้าได้ รวมถึงนิสัยที่ไม่คิดจะรักชอบใครง่าย ๆ หากว่าไม่ใช่คนที่สนใจหรือหมายตาไว้จริง ๆ เขาก็ไม่คิดจะทำความรู้จักในเชิงชู้สาว นั่นจึงทำให้แมคเคนซีพอมีภูมิคุ้มกันต่อเรื่องนี้สูงในระดับหนึ่ง<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br><br>แต่ก็นั่นล่ะ…ผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็ยังเป็น</span><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font color="#808080"><i> ‘ข้อยกเว้น’ </i></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">เช่นเดิม<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><br><br>สิ่งที่นาเยรีทำอาจดูไม่ต่างกับผู้หญิงพวกนั้นเท่าไหร่ แต่ท่าทางของเธอกลับดูเป็นธรรมชาติกว่า คล้ายกับว่าสิ่งนี้เป็นจุดเด่นที่ติดตัวพรานสาวคนนี้มาและทำให้เธอดูคาริสม่า แมคเคนซีจึงไม่อาจตัดสินได้ว่าสิ่งเธอทำทั้งกับดีนและเขาเป็นเรื่องปกติธรรมดา หรือเพียงแค่อยากปั่นหัวพวกเขาเล่นนิดหน่อยเพราะนึกสนุกกันแน่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเชื่อในตัวคนรักของเขาอยู่ดี<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br><br>และโชคดีเหลือเกินที่ริเซ่คิดว่าเรื่องภารกิจของพวกเขาไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอ วิญญาณสาวจึงหายกลับเข้าไปในพวงกุญแจตั้งแต่ตอนที่ธาเลียเริ่มต้นพูดเรื่องจดหมายปริศนาฉบับนั้น
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#00ffff"><br><br>“อย่าใส่ใจนักเลย เธอก็เป็นแบบนี้แหล่ะ”</font></b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font>ธาเลียยักไหล่หลังจากให้คำเตือน
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#ff8c00"><br><br>“โอ้… อ่า… คือ… นั่นสินะ”</font></b><b style="color: var(--text-color);"> </b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);">ดีนยิ้มแห้ง คิดได้ว่าเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า</span><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)" style="color: rgb(255, 140, 0);"> </font><font style="" color="#ff8c00">“ขอบคุณที่มาช่วยพวกเราเอาไว้นะ ฉันดีน นีล บุตรแห่งโพไซดอน นี่แมคซี่ แฟนฉันเอง แล้วก็เธอคนนั้นคือชาร์ล็อต น้องสาวของแมคซี่ สองคนนั้นสายเลือดเฮคาที พวกเรามาทำภารกิจคำพยากรณ์กันน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”</font><font color="#ff8c00">
<br></font></b><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00">
</font><font color="#00ffff"><br><br>“ความจริงฉันแนะนำตัวไปแล้วรอบนึงกับแฟนของนาย แต่จะแนะนำตัวอีกทีก็ได้ ฉัน ธาเลีย เกรซ ธิดาซุส หัวหน้ากลุ่มพรานอาร์เทมิส นั่นพี่คิจิ ธิดาแห่งไทคี ส่วนสองคนนั้นนาเยรี ธิดาแห่งโดลัส กับวาเลนติน่า มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง”
<br></font></b><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#00ffff">
</font><font color="#dda0dd"><br><br>“คะ.. คุณคือธาเลีย เกรซ เหรอคะ!?”</font></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#dda0dd"> </font>ชาร์ล็อตโพล่งขึ้นมาหลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน สีหน้าและท่าทางของเธอดูตื่นเต้นดีใจเหมือนได้เจอดารา
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#00ffff"><br><br>“ให้ตายสิ ป่านนี้แล้วยังมีคนตื่นเต้นกับชื่อนี้อยู่อีกเหรอ”</font></b><b style="color: var(--text-color);"> </b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">ธาเลียกุมขมับ รู้สึกไม่ชินกับการรับมือเมื่อเป็นคนดัง
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="">
<font style="">
<b style=""><font color="#ff8c00"><br><br>“ทำไมล่ะ อย่าบอกนะว่าเธอเป็นคนดังน่ะ?”</font></b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font>ดีนถาม
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style=""><font color="#dda0dd"><br><br>“พวกพี่คงรู้จักต้นสนธาเลียใช่ไหมคะ นั่นน่ะคือพี่เขาแหล่ะค่ะ”
<br></font></b></span><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#dda0dd">
</font><font color="#ff8c00"><br><br>“รู้จักสิ ฉันไปวิ่งจ๊อกกิ้งแถวนั้นแทบทุกเช้า… แต่ที่บอกว่าต้นสนคือธาเลียหมายความว่ายังไงนะ?”
<br></font></b><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ff8c00">
</font><font color="#00ffff"><br><br>“อ่า.. เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าฉันเคยมีประวัติกับต้นสนนั่นนิดหน่อยมันเลยมีชื่อเหมือนกับฉันน่ะ”</font></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"> ธิดาแห่งซุสรีบบ่ายเบี่ยง เพราะถ้าให้อธิบายเรื่องนี้ล่ะก็ยาวยิ่งกว่านิทานก่อนนอนเสียอีก</span><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><font color="#00ffff"> “</font></b><font color="#00ffff" style="background-color: transparent; text-align: justify;"><b>แต่จะว่าไปพวกนายเป็นรุ่นน้องของฉันสินะ..”
<br></b></font><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#00ffff">
</font><font color="#ff8c00"><br><br>“รุ่นน้อง?”</font></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"> ประเด็นใหม่เกิดขึ้นอีกรอบ ดีนมองธาเลียตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนจะหันไปมองคิจิ นาเยรี และวาเลนติน่าตามลำดับ กลุ่มพรานสาวไม่มีใครดูอายุเกินยี่สิบห้ากันเลยสักคน</span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><b style="color: var(--text-color);"> </b><b style=""><font color="#ff8c00">“โม้แล้ว เธออายุน้อยกว่าพวกเราตั้งเยอะ จะบอกว่าจบจากค่ายกันตั้งแต่อายุสิบห้างั้นเหรอ?”</font></b><b style="color: rgb(255, 140, 0);">
<br></b></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font><br><br>คำถามนั้นทำเอากลุ่มพรานสาวพากันหัวเราะคิกคัก แม้แต่สาวหน้าตายอย่างวาเลนตินายังแอบอมยิ้มที่มุมปาก<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ba0000">
</font><font style=""><font color="#ba0000">
</font><b style=""><font color="#00ffff"><br><br>“ให้ตายสิ ไหนนายบอกว่ารู้เรื่องพรานอาร์เทมิสจากคุณเอมี่ ตกลงรู้จริงป่ะเนี่ย?”</font></b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font>ธาเลียยกมือขึ้นเช็ดน้ำที่หางตาจากการหัวเราะมากเกินไป
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style=""><font color="#00ffff"><br><br>“การจะเป็นพรานแห่งอาร์เทมิสจะต้องเป็นหญิงสาวพรหมจรรย์ ที่ยอมรับ ให้คำปฏิญาณ และต้องการเดินไปในเส้นทางเดียวกับที่เทพีอาร์เทมิสก้าวเดิน พวกเราจะคงอยู่สภาพเดิมเหมือนในวันที่กล่าวคำปฏิญาณต่อเทพีและเป็นอมตะจากความแก่ชรา อย่างฉันอายุก็ไล่เรี่ยกับแอนนาเบ็ธ ความจริงยัยนั่นเป็นน้องฉันเสียด้วยซ้ำ”
<br></font></b></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#00ffff" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#ff8c00" style=""><b><br><br>“เท่ากับว่าตอนนี้อายุพวกคุณถูกหยุดเอาไว้เท่าตอนที่เข้าร่วมกลุ่มพรานอาร์เทมิสสินะ”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font><br><br>หลังจากที่เงียบฟังมานานแมคเคนซีก็สรุปออกมาได้แบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องที่เข้าใจยากเท่าไหร่หากเกิดขึ้นในโลกแห่งทวยเทพที่ไม่จำเป็นต้องใช้หลักการทางวิทยาศาสตร์มาอธิบาย<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><font color="#2f508e" style=""><b><br><br>“แล้วพวกคุณมาทำอะไรแถวนี้ บังเอิญผ่านมางั้นเหรอ หรือว่า…มาออกล่า?”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2f508e"><b>
</b></font><br><br>จะให้คิดไปว่าเทพีอาร์เทมิสส่งพวกเธอมาช่วยพวกเขาโดยเฉพาะก็คงดูสำคัญตัวเองเกินไปหน่อย แม้จะไม่รู้ว่ากลุ่มพรานอาร์เทมิสมีหน้าที่ทำอะไร แต่ขึ้นชื่อว่า</span><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: var(--text-color);"><i><font color="#808080"> ‘พราน’ </font></i></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">แล้วก็นึกออกได้ไม่กี่อย่าง
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">
<b style="color: rgb(0, 255, 255);"><br><br>“ก็ถูก ทั้งบังเอิญผ่านมาและออกล่า”</b><font color="#00ffff"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#00ffff"><b>
</b></font><br><br>ธาเลียตอบก่อนที่เธอจะโยนงานให้คิจิผู้เป็นเสมือนเป็นคนอธิบาย<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(245, 222, 179);"><br><br>“พวกเราได้รับเบาะแสเรื่องอสุรกายท้องถิ่นมาน่ะแมคเคนซีจัง ชาวบ้านเรียกมันว่า</b></span><i style="background-color: transparent; text-align: justify; color: rgb(245, 222, 179); font-weight: bold;"> ‘เซปิเอนเต้ เตรเซลอัลมัส’</i><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: rgb(245, 222, 179);"> หรือว่า</b><i style="background-color: transparent; text-align: justify; color: rgb(245, 222, 179); font-weight: bold;"> ‘งูสิบสามวิญญาณ’ </i><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="" color="#fffacd">นาเยรีจังกับวาเลนติน่าจังเคยมาตรวจสอบภาคสนามก่อนแล้วพบว่ามันคือไฮดร้าแห่งเลอเนียร์สิบสามหัวที่มีความผิดปกติ คือเมื่อถูกตัดไปหัวหนึ่งแทนที่จะงอกออกมาสอง แต่ว่ามันงอกได้ถึงสามหัวเลยล่ะ แถมมันยังมีความสามารถพิเศษในการหลบหนีเข้าไปอยู่ใต้ดินอีกต่างหาก ถึงได้หาตัวจับได้ยากมาก ๆ เลยแหละ”</font><font color="#f5deb3">
<br></font></b><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#f5deb3">
</font><font color="#2e8b57"><br><br>“และครั้งล่าสุดที่พวกเราเจอมันมีหัวงอกออกมาเพิ่มเป็นสามสิบหัว”</font></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font>นาเยรีเสริม<font color="#ba0000">
<br></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style=""><font color="#ff8c00"><br><br>“อะไรนะสามสิบหัว!?”</font></b></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"> </font>ดีนร้อง
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br><br> ไม่อยากจะเชื่อ ไฮดร้าเจ็ดหัวที่เจอกลางมหาสมุทรยังจัดการได้อย่างยากเย็นราวกับเป็นมินิบอสสุดหินในเกมอาร์พีจี แค่จัดการเจ้าตัวนั้นยังพลังหมดจนสลบไปครึ่งค่อนวัน แล้วถ้าต้องประมือกับอสรพิษยักษ์สามสิบหัวจะเอาอะไรไปสู้ไหว<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(245, 222, 179);"><br><br>“พวกดีนจังอยากจะมาช่วยพวกเราปราบงูสิบสามวิญญาณด้วยไหมล่ะจ๊ะ”</b><font color="#f5deb3"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#f5deb3"><b>
</b></font><br><br>คิจิถามขณะที่เธอลูบขนโคมะจิกล่อมให้มันหลับ ดีนแทบจะส่ายหัวปฏิเสธดิ๊ก ๆ ในทันทีเมื่อได้รับคำชวน แต่ก็ติดอยู่ที่ว่ากลุ่มพรานสาวช่วยชีวิตพวกเขาไว้ จำเป็นไหมว่า</font></span><font style="background-color: transparent; text-align: justify;"> <b style="color: rgb(128, 128, 128);"><i>‘บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำระ’
<br></i></b></font><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#808080" style="font-weight: bold;"><i>
</i></font><font color="#00ffff" style=""><b><br><br>“อย่าให้คนที่ต้องทำภารกิจเดินทางเสียเวลากับพวกเราเลยพี่คิจิ ขืนมาช่วยพวกเราแล้วภารกิจล่มจะเจ๊งบ๊งกันไปหมด”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#00ffff"><b>
</b></font><br><br>ธาเลียพูดขัดจนดีนอยากจะยกนิ้วโป้งชมเธอ นัยหนึ่งตามที่พูด แต่อีกนัยคือให้พวกมือสมัครเล่นมาช่วยจะเสียแผนของเหล่าพรานสาว เผลอ ๆ จะได้ตัวถ่วงเพิ่มเสียอีก<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(255, 140, 0);"><br><br>“อ่า.. ความจริงพวกเราก็รีบ จะว่าไปตอนนี้กี่โมงกี่ยามแล้วนะ แล้วพวกเราอยู่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย?”</b><font color="#ff8c00"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font><br><br>ไม่พูดเปล่า บุตรเจ้าสมุทรหยิบสมาร์ทโฟนเดดาลัสขึ้นมาเช็คเวลาและพิกัด ตอนนี้เป็นเวลาประมาณหกโมงเย็น ไม่น่าเชื่อเลยว่าเหมือนเพิ่งออกจากโรงแรมมาหมาด ๆ เวลาก็ผ่านไปรวดเร็วขนาดนี้ พวกเขายังไม่ทันได้รับประทานมื้อเช้ากันเลยด้วยซ้ำ…
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><br><br>แต่ที่ชวนให้อึ้งก็คือสถานที่ที่พวกเขากำลังอยู่กันต่างหาก หากนี่คือรายการโทรทัศน์คงมีเอฟเฟคเสียง</font><font color="rgba(0, 0, 0, 0)" style="color: var(--text-color);"> </font></span><i style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><b><font color="#808080">‘แทน แท่น แท้น!’</font></b></i><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""> ขึ้นประกอบไปแล้ว<font color="#ba0000">
<br></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(255, 140, 0);"><br><br>“ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ช่องดาเรียนงั้นเหรอ!!!”</b><font color="#ff8c00"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font><br><br>ช่องดาเรียน… สถานที่ที่ทีมทำภารกิจไม่อยากผ่านที่สุดตั้งแต่วางแผนการเดินทางที่ค่ายฮาล์ฟบลัด พวกเขาพยายามหลบเลี่ยงเส้นทางนี้มาตลอดแม้ต้องเปลี่ยนแผนการเดินทางเฉพาะหน้าหลายหน แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสุดท้ายแล้วพวกเขาจะถูกพามาที่นี่โดยไม่ได้ก้าวขาเดินเข้ามาเองด้วยซ้ำ
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br><br>ชะตาที่ไม่อาจเลี่ยงมีอยู่จริง
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br><br>เมื่อรู้ว่าตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ที่ไหน สองพี่น้องเฮคาทีก็เงียบไปเล็กน้อย จากตอนแรกที่ตั้งใจจะไปท่าเรือโคลอมเบียก็มีเหตุให้ต้องระหกระเหินออกจากเรือขนส่งสินค้ามาเดินทางด้วยแพชูชีพ จุดหมายจึงเปลี่ยนจากโคลอมเบียมาเป็นคลองปานามาแทน แต่ดูเหมือนพวกเขาจะยังโชคร้ายไม่พอถึงได้ถูกฝูงอสุรกายโจมตีกลางทะเลจนต้องพากันหนีหัวซุกหัวซุนมายังชายฝั่งปานามาซึ่งอยู่แถบชายแดนแทน และสุดท้ายก็มาอยู่ในป่าดงดิบช่องดาเรียนที่ได้ชื่อว่าอันตรายสุด ๆ
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br><br>จนเขาเริ่มสงสัยว่าเทพีแห่งโชคชะตาคอยเฝ้ามองพวกเขาจากเบื้องบนอยู่หรือเปล่า<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(47, 80, 142);"><br><br>“แล้ว…วันนี้เราจะยังไงกันต่อดี”</b><font color="#2f508e"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2f508e"><b>
</b></font><br><br>ถึงจะเข้าสู่เวลาเย็นย่ำแล้ว แต่ตอนนี้โลกก็ยังอยู่ภายใต้ปรากฏการณ์รัตติกาลสาบสูญอยู่ จากความผิดเพี้ยนนี้อาจทำให้ไม่ต้องคอยระแวดระวังสัตว์ป่าที่ออกหากินยามกลางคืนเท่าที่ควร นั่นหมายความว่าพวกเขาอาจเดินทางต่อกันได้ในทันทีโดยไม่ต้องรอให้เช้าวันใหม่มาเยือน<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(0, 255, 255);"><br><br>“พวกเราว่าจะพักเอาแรงกันที่นี่ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเดินทางต่อ”</b><font color="#00ffff"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#00ffff"><b>
</b></font><br><br>จากคำตอบของธาเลีย เธอคงวางแผนมาอย่างดีแล้วภายหลังจากที่เห็นว่าตรงนี้เป็นพื้นที่ที่ค่อนข้างเหมาะแก่การพักค้างแรม<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(47, 80, 142);"><br><br>“แล้วพวกเราล่ะ”</b><font color="#2f508e"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2f508e"><b>
</b></font><br><br>แมคเคนซีหันมาถามสมาชิกร่วมทีมอีกสองคน<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style=""><font color="#ff8c00"><br><br>“พวกเราก็พักต่ออีกหน่อยไหม ฉันยังรู้สึกมึน ๆ งง ๆ ก่งก๊ง ไม่ค่อยมีแรงอยู่เลย ไม่รู้ว่าเพราะถูกวางยาหรือว่าไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวานเย็นกันแน่”</font></b><b>
<br></b></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><b>
</b><br><br>ดีนเสนอ ไม่ได้เพิ่มเติมว่าเพราะภารกิจลับสุดยอดเมื่อคืนก็มีส่วนที่ทำให้เพลีย พอพูดว่าไม่ได้กินอะไรท้องก็เริ่มร้องขึ้นมาอย่างกับสั่งได้ ทั้งที่เมื่อกี้ไม่รู้สึกหิวเลยแม้แต่น้อย<font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
</font><b style=""><font color="#ff8c00"><br><br>“อีกอย่างอยู่กับกลุ่มพรานแห่งอาร์เทมิสก็อุ่นใจดี..”</font><font color="#ba0000">
<br></font></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#00ffff" style=""><b><br><br>“ไม่ได้ ตามกฎแล้วพวกเราห้ามค้างคืนกับผู้ชายโดยเด็ดขาด”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#00ffff"><b>
</b></font><br><br>ธาเลียกล่าวเสียงแข็ง ชัดเจนว่ากฎข้อนี้เป็นข้อปฎิบัติที่เลี่ยงไม่ได้ เมื่อเห็นว่าหัวหน้านางพรานเสียงแข็งเกินไปหน่อยคิจิจึงช่วยเกลาให้ซอฟต์ลง<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ba0000">
</font><font style=""><font color="#ba0000">
</font><b style=""><font color="#fffacd"><br><br>“ขอโทษนะดีนจัง แมคเคนซีจัง พวกเราก็มีกฎของพวกเราน่ะ จะฝ่าฝืนคำสั่งของเทพีอาร์เทมิสไม่ได้โดยเด็ดขาด”</font>
<br></b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><b>
</b><font color="#ff8c00" style=""><b><br><br>“อ่า.. แย่จัง งั้นเห็นทีว่าพวกเราต้องย้ายไปตั้งแคมป์กันที่อื่นแล้วสิ”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font><br><br>ดีนยกมือขึ้นเกาหัว ถ้ากลุ่มพรานแห่งอาร์เทมิสยืนยันแบบนั้นถึงสองคนก็แปลว่าไม่ได้จริง ๆ ถ้าให้ถามนาเยรีกับวาเลนติน่าก็คงจะได้คำตอบแบบเดียวกัน<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(255, 140, 0);"><br><br>“ถ้างั้นพวกเราเอาไงกันดีล่ะ แมคซี่กับชาร์ล็อตยังเดินทางกันต่อไหวไหม พวกเราต้องหาทางออกจากป่า… สงสัยต้องขึ้นเหนือย้อนกลับไปหาเรือที่หมู่บ้านสักแห่งแล้วไปเอกวาดอร์กัน”</b><font color="#ff8c00"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font><br><br>หัวคิ้วของบุตรแห่งโพไซดอนขมวดเป็นปม ในฐานะหัวหน้าทีมภารกิจเขาต้องพาอีกสองชีวิตออกจากช่องดาเรียนไปโดยสวัสดิภาพเสียด้วย ตอนนี้พวกเขาอยู่ทางตอนกลางของช่องดาเรียนค่อนไปทางทิศเหนือ อาจปลอดภัยกว่าหากจะไปหาหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดนอกเขตป่าแทนที่จะบุกลงใต้โดยไร้เสบียง<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style=""><font color="#2e8b57"><br><br>“ถ้าอยากออกจากป่าอย่างปลอดภัยก็เดินตามรอยทางของพวกเรา อย่างน้อยอสุรกายในป่าก็ถูกกำจัดไปแล้วบางส่วน”</font></b></span><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"> นาเยรีให้คำแนะนำ</span><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="rgba(0, 0, 0, 0)" style="color: var(--text-color);"> </font><font style=""><font color="#2e8b57">“แม้มีร่องรอยไม่มากแต่พวกคุณจะรู้เอง”</font><font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
<br></font></font></font></b><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
</font><font color="#ff8c00"><br><br>“ร่องรอยเหรอ.. แล้วพวกเราจะรู้ได้ยังไงล่ะ”</font></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ff8c00"> </font>ดีนเคยมีประสบการณ์เดินป่าอยู่บ้าง แต่ไม่ใช่ป่าดงดิบสุดหฤโหดแบบนี้ พวกเขาจะเอาตัวรอดอย่างไรไหว<font color="#ba0000">
<br></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ba0000">
</font><font style=""><font color="#ba0000">
</font><b style=""><font color="#2e8b57"><br><br>“อื้อ ตามรอยลิปสติกของฉันไป—”</font>
<br></b></font></font></span><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="">
<font color="#afeeee"><br><br>“นาเยรี”</font></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#afeeee"> </font>วาเลนติน่ากระแอมดุเพื่อนสนิทของตัวเอง<font color="#ba0000">
<br></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ba0000">
</font><font style=""><font color="#ba0000">
</font><b style=""><font color="#2e8b57"><br><br>“โธ่ ล้อเล่นนิดหน่อยเองน่า เครียดมากเดี๋ยวเส้นเลือดในสมองแตกตายก่อนแก่นะ”</font>
<br></b></font></font></span><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style="">
<font color="#ffffff"><br><br>“หงิง”</font><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font></font></b><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;">โคมะจิหูกระดิก มันลุกขึ้นมาจากตักของคิจิแล้วเดินไปทางกลุ่มของสามเดมิก็อด </span><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font style="" color="#ffffff">“ค๊อง!” </font><i style=""><font style=""><font color="#ffffff">oO(เดี๋ยวข้านำทางเดมิก็อดพวกนี้ไปส่งที่หมู่บ้านเอง ให้พวกเขาไปเองเห็นทีจะไม่รอด สามคนนี้ไม่มีของยังชีพแม้แต่น้ำดื่มเลยด้วยซ้ำ)</font><font color="rgba(0, 0, 0, 0)">
<br></font></font></i></font></b><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><i style="color: var(--text-color);">
</i><font color="#fffacd"><br><br>“เอ๋ โคมะจิจะช่วยนำทางให้ดีนจัง แมคเคนซีจัง แล้วก็ชาร์ล็อตจังเหรอ?”</font></font><font color="rgba(0, 0, 0, 0)" style="color: var(--text-color);"> </font></b><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;">ธิดาแห่งไทคีกะพริบตาปริบ ๆ </span><b style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;"><font color="#f5deb3">“อื้อ ได้สิ! โคมะจินี่ใจดีจังเลยนา” </font></b><span style="background-color: transparent; color: var(--text-color); text-align: justify;">สาวน้อยอมยิ้มก่อนจะหันมาถามหญิงสาวจากฮาล์ฟบลัด </span><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font style=""><font color="#fffacd">“พวกชาร์ล็อตจังขาดอะไรบ้างเหรอ มีอาหารไหม มีน้ำดื่มหรือเปล่า พวกสเปรย์กันทากล่ะ?” </font><font color="#ba0000">
<br></font></font></font></b><b style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ba0000">
</font><font color="#dda0dd"><br><br>“พวกเราไม่ได้เตรียมของสำหรับเดินป่ามากันเลยค่ะ น่าจะมีแค่อาหารฉุกเฉินกับอาหารกระป๋องที่เหลือจากบนแพฉุกเฉินใช่ไหมคะพี่แมค”</font><font color="#ba0000">
<br></font></font></b><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000" style="font-weight: bold;">
</font><font color="#2f508e" style=""><b><br><br>“อืม…ใช่ พวกเสบียงอาหารถ้ากินแบบประหยัดหน่อยน่าจะพอไปอีกสองสามวัน ส่วนน้ำดื่มพวกเราใช้ล้างตัวก่อนจะเข้าพักที่โรงแรมหมดแล้ว”
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#2f508e"><b>
</b></font><br><br>แมคเคนซีพยักหน้าน้อย ๆ เมื่อวานหลังเช็คอินแล้วทั้งเขาและดีนก็ช่วยกันตรวจสอบจำนวนอาหารที่เหลือและแบ่งเป็นส่วน ๆ ไว้สำหรับพวกเขาสามคนในแต่ละวัน หากทานให้อิ่มก็จะได้ประมาณหนึ่งวันครึ่งถึงสองวัน แต่หากทานแบบให้พอประทังชีวิตรอดก็คงได้สามวันไม่เกินนั้น<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(255, 140, 0);"><br><br>“แย่ชะมัดเลย ถึงในป่าจะมีน้ำเยอะ แต่ฉันดูสารคดีมา น้ำในลำธารดาเรียนมีแต่แบคทีเรียเต็มไปหมด”</b><font color="#ff8c00"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ff8c00"><b>
</b></font><br><br>หนทางก็ลำบาก ไม่มีน้ำสะอาดไว้กินดื่ม ระหว่างทางเต็มไปด้วยสัตว์ป่า สัตว์มีพิษ และอสุรกาย ไหนจะผู้ก่อการร้ายทั้งคนและแก๊งแบบเอล กาบาโยอีก ดีนถึงอยากหลีกเลี่ยงพื้นที่นี้ตั้งแต่ต้น แถมตอนนี้ยังต้องระแวงไฮดร้าสามสิบหัวมุดดินได้ที่จะโผล่มาจ๊ะเอ๋เมื่อไหร่ก็ไม่รู้อีก…<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(245, 222, 179); font-style: italic;"><br><br>“ถึงจะไม่มากแต่คิจิแบ่งให้นะ”</b><font color="#f5deb3"><b><i>
<br></i></b></font></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#f5deb3"><b><i>
</i></b></font><br><br>ธิดาแห่งไทคีเปิดกระเป๋าสะพายของตัวเองจากนั้นหยิบยื่นน้ำดื่มจำนวนสามขวด และสเปรย์กันทากและแมลงส่งไปให้ทางชาร์ล็อต<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font style=""><font color="#ba0000">
</font><font style=""><font color="#ba0000">
</font><b style=""><font color="#dda0dd"><br><br>“ขอบคุณนะคะพี่คิจิ”</font>
<br></b></font></font></span><font style="background-color: transparent; text-align: justify; font-weight: bold;"><font style="">
<font color="#ff8c00"><br><br>“ขอบคุณมากครับ</font><font color="rgba(0, 0, 0, 0)"> </font></font></font><font style="background-color: transparent; text-align: justify;"><b style=""><font color="#2f508e">พี่คิจิ”</font></b><b>
<br></b></font><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><b>
</b><br><br>เดมิก็อดทั้งสามกล่าวขอบคุณ แม้ว่าดีนจะไม่รู้ว่าเด็กสาวที่เพิ่งผ่านวัยเด็กหญิงที่สละของใช้ให้จะอายุเท่าไรก็ตาม แต่จากการที่ธาเลียซึ่งแก่กว่าพวกรุ่นพี่แอนนาเบ็ธเรียกคน ๆ นี้ว่าพี่ก็แปลว่าเธออาจอายุมากกว่านั้น<font color="#ba0000">
<br></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#ba0000">
</font><b style="color: rgb(0, 255, 255);"><br><br>“เออ ใช่ ถ้าต้องการขอความช่วยเหลือห้ามกลับมาหาพวกเราเด็ดขาด เพราะว่าวาเลนติน่าจะวางกับดักไว้รอบ ๆ แคมป์ของพวกเรา โคมะจิจะประเมินสถานการณ์และเห่าเรียกเอง ตกลงนะ”</b><font color="#00ffff"><b>
<br></b></font></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#00ffff"><b>
</b></font><br><br>ธาเลียกล่าวเตือนอีกครั้งก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายกัน
<br></span><span style="background-color: transparent; text-align: justify;"><br><br> ...ขอให้พวกเธอโชคดี...<br><br></span></div></font></span></div></span></div></span></div></span></div><p></p><p class="p2" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><img src="https://i.imgur.com/ZM9JZuJ.png" width="500" _height="21" border="0"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></p><p class="p2" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><br></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style=""><font face="Sarabun" size="2" style=""><b><u>ความคิดเห็นผู้บันทึก<br></u></b></font></span></p><div style="font-weight: bold; text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2" style=""><span style="background-color: transparent; text-align: justify; white-space-collapse: preserve; font-weight: normal;">สุดท้ายพวกเราก็มาที่ช่องดาเรียนจนได้ ตอนแรกผมไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมดีนถึงจะกังวลและพยายามหลีกเลี่ยงเส้นทางนี้ขนาดนั้น แต่ขึ้นชื่อว่าดงดิบแล้วมันก็ไม่สมควรเอาตัวเข้าไปเสี่ยงจริง ๆ หากไม่มีประสบการณ์ด้านการเดินป่ามาก่อน แต่ที่น่ากลัวกว่าสัตว์ร้าย และโรคภัยไข้เจ็บก็คือพวกกลุ่มอสุรกายที่เราเจอนี่ล่ะ โชคดีที่ได้กลุ่มพรานอาร์เทมิสมาช่วยไว้ ไม่อย่างนั้นพวกเราอาจเอาชีวิตมาทิ้งไว้ในป่านี้แล้วก็เป็นได้</span></font></div><p></p><p class="p2" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="2"><span class="s1"></span><br></font></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style=""><font face="Sarabun" size="2" style=""><b><u>สรุปสถานการณ์<br></u></b></font></span><span style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">- ธาเลียกับดีนไปดับไฟที่เกิดจากการต่อสู้กับเดธแมชชีน
</span><span style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">- ทั้งคู่พบ ‘จดหมายลึกลับ’ ที่ถูกเขียนด้วยอักษรรูนโบราณ มีเพียงแค่คำว่า ‘เอกวาดอร์’ ที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษ
</span><span style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">- ยังไม่สามารถแปลข้อความในจดหมายได้
</span><span style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">- ทีมทำภารกิจแยกกับกลุ่มพรานอาร์เทมิส โดยจะมุ่งหน้าไปทางเหนือโดยมีโคมะจิ จิ้งจอกสี่หางของคิจิช่วยนำทางไปให้</span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p>
<center><font face="Sarabun" size="2"><table cellspacing="7" cellpadding="0" width="800" border="0" style="width: 800px; height: 100px;"><tbody><tr><td valign="top"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 140, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style=""><span style="font-size: 11pt;">
</span><font size="3">DEAN</font></font> <br></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"><br></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.92; text-align: center;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; text-decoration-line: underline; text-decoration-skip-ink: none; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ความสัมพันธ์ต่อ</span><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; text-decoration-line: underline; text-decoration-skip-ink: none; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ธาเลีย เกรซ</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.92; text-align: center;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.92; text-align: center;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+5 โบนัสความสนิทสนมจากการใส่ </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">[กุหลาบสีน้ำเงินทอง]</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.92; text-align: center;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+10 ความสนิทสนมจากการสวมใส่ </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">[น้ำหอมสุริยะ]</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.92; text-align: center;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+10 ความสนิทสนมจากการสวมใส่ </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">[มาลาแห่งอัสสัมชัญ]</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: -webkit-center; line-height: 1.6;"><span id="docs-internal-guid-09b1860f-7fff-fec4-0df8-12927e3a3780"></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.92; text-align: center;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รวม +30 ความสนิทสนม</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"></p></td><td valign="top" width="400"><div align="center"><span id="docs-internal-guid-3afba7f8-7fff-3361-e958-4267a3ea41c7"><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><span style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-size: 11pt;">
</span><font size="3">MACKENZIE</font> <br></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:underline;-webkit-text-decoration-skip:none;text-decoration-skip-ink:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ความสัมพันธ์ต่อ</span><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#00ffff;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:underline;-webkit-text-decoration-skip:none;text-decoration-skip-ink:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> ธาเลีย เกรซ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">+5 โบนัสความสนิทสนมจากการใส่ </span><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#808080;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[กุหลาบสีน้ำเงินทอง]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">+10 ความสนิทสนมจากการสวมใส่ </span><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#808080;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[น้ำหอมสุริยะ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#dcdcdc;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">+10 ความสนิทสนมจากการสวมใส่ </span><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#808080;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[มาลาแห่งอัสสัมชัญ]</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><span id="docs-internal-guid-09b1860f-7fff-fec4-0df8-12927e3a3780"></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:10pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#808080;background-color:transparent;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">รวม +30 ความสนิทสนม</span></p></font></span><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><font face="Sarabun"><span style="font-size: 10pt; color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></font></p></div></td></tr></tbody></table>
</font></center></div></div></div></div></div></div></div></center><font face="Sarabun" size="2"></font>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2025-10-8 23:00 <br /><br />
<center>
<link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/fb56qqn79brus7jevv9tc/memo.css?rlkey=39bh2206vgp9stf6vwqipd4fi&st=h36sbpt7&dl=0" rel="stylesheet">
<div id="rr_love-on-the-brain" style="--width: 1000px; --bg-color: #101010; --borders: #800080; --accent: #dda0dd; --text-color: #dcdcdc;">
<a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」">
</a>
<div class="rcontainer">
<div class="rwrapper">
<div class="rheader">
<div class="rtitle">XXII</div>
<div class="rsub1"><font size="2">เดมิก็อดชีพดับสูญผู้นั้น...</font></div></div>
<div class="rflex">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/glitter-stars.gif">
<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/imaged46b9c5588c33f74.png">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/tumblr_ms46yeIczo1sslwnmo1_500.gif"></div>
<div class="rsub2"><font color="#800080">—</font> <font color="#dda0dd">Charlotte Lillian</font> <font color="#800080">—</font></div>
<div class="rtxt">
<div align="left" style="box-sizing: inherit; outline-style: none;"><div align="left" style=""><br></div><div align="left" style=""><div align="left" style=""><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>- 28.05.2025 / 07:08 PM -</b></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>ช่องดาเรียน, ประเทศปานามา</b></font></span></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ภายหลังที่แยกจากกลุ่มพรานอาร์เทมิสแล้ว ทีมทำภารกิจจากค่ายฮาล์ฟบลัดก็เดินทางกันต่อไปตามทิศเหนือภายใต้การนำของ <b><i><font color="#ffffff">‘โคมะจิ’ </font></i></b>ปีศาจสุนัขจิ้งจอกสี่หางของคิจิผู้เป็นหนึ่งในสมาชิกพรานสาว การนำทางของเจ้าจิ้งจอกขาวเรียกได้ว่าสมเป็นมืออาชีพ มันพาพวกเขาไปตามร่องรอยที่กลุ่มพรานทิ้งไว้ก่อนหน้า จนตอนนี้อาจเรียกได้ว่าการเดินทางผ่านป่าดงดิบแห่งช่องดาเรียนกลายเป็นเรื่องง่ายกว่าที่คิดไว้มาก หลังจากบุกป่าผ่าดงกันมาได้ระยะหนึ่งแล้วก็ถึงเวลาอันควรแก่การพักผ่อนเสียที</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“วันนี้เราหยุดพักกันตรงนี้ได้ไหมโคมะจิ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีถามขึ้นเมื่อรู้สึกว่าพวกเขาเดินมาได้ระยะใหญ่ และที่ตรงนี้เหมาะสมแก่การใช้เป็นที่ตั้งแคมป์ในคืนนี้</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>โคมะจิที่นำขบวนหยุดเดินแล้วหันมามองหน้าบุตรเทพีแห่งม่านหมอก ก่อนจะเดินวนรอบบริเวณนั้นพลางทำจมูกฟุดฟิดแล้วกลับมาร้อง <font color="#ffffff"><b>“ค๊อง!”</b> </font>ใส่</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“โคมะจิบอกว่า ตรวจสอบแล้วไม่มีพลังเวทและกลิ่นอายอสุรกายแถวนี้ วันนี้พวกเราพักค้างคืนตรงนี้ได้ค่ะ”</b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>อยู่ ๆ ชาร์ล็อตก็พูดขึ้นมาราวกับเธอแปลภาษาสุนัขออกเสียอย่างนั้นจนคนเป็นพี่ทำหน้าแปลกใจ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ชาร์ล็อตฟังภาษาหมาออกด้วยเหรอ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“ใช่ค่ะ สายเลือดพวกเรามีทักษะสื่อสารกับสุนัขด้วยนะคะพี่แมค หรือว่าพี่แมคยังไม่ได้เรียนรู้ทักษะนี้เหรอคะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เด็กสาวพยักหน้ารับแล้วมองพี่ชายด้วยความสงสัย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ยังเลย คงหลังจากจบภารกิจนี้ล่ะมั้ง”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีเองก็ส่ายหน้าด้วยความไม่รู้มาก่อน หากเขาเรียนรู้ทักษะนี้แล้วคงไม่ได้ยินโคมะจิเห่าดัง<b><font color="#ffffff"><i> ‘ค๊อง’ </i></font></b>อยู่หรอก จะว่าไปแล้วทักษะของสายเลือดเฮคาทีนี่ก็น่าแปลกไม่น้อย นอกจากจะสื่อสารกับภูติผีได้แล้ว ยังสื่อสารกับสุนัขได้อีก คงเหมือนทักษะของเหล่าสายเลือดโพไซดอนที่สามารถสื่อสารกับม้าและสัตว์ทะเลได้ละมั้ง ถ้าเป็นแบบนี้เขาก็สามารถคุยกับ<b><i><font color="#808080"> ‘แอนดริว’ </font></i></b>และ <b><i><font color="#808080">‘แอนโทนี’ </font></i></b>เจ้าสุนัขเซนต์เบอร์นาร์ดที่บ้านเกิดที่กลอสเตอร์ได้แล้วน่ะสิ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนแล้วกัน ถ้าทำภารกิจนี้ไม่สำเร็จ เขาก็คงไม่มีโอกาสไปคุยกับหมาตัวไหนทั้งนั้น</span></font></p><br><p><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#ff8c00">“ดีจังแฮะ ฉันเองก็อยากจะฟังภาษาหมาออกบ้าง—” </font></b></span></p><p><br></p><p><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; caret-color: rgb(0, 0, 0);">ความสามารถนี้ของเหล่าเฮคาทีช่างน่าอิจฉานัก ถึงดีนจะรักสัตว์และแฮปปี้ที่ฟังภาษาม้าและสัตว์ทะเลออก แต่ยังไงสัตว์ที่ชอบที่สุดก็ยังคงเป็นสุนัขอยู่ดี </span><font face="Sarabun" size="3"><span></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“งั้นวันนี้เราพักที่นี่กันไหม” </b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“อืม ได้สิ ฉันเชื่อใจโคมะจิ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ffffff">“ค๊อง!”</font> </b>ปีศาจจิ้งจอกเห่ารับอีกครั้งราวกับจะบอกว่า<i><b><font color="#ffffff"> ‘เชื่อใจได้เลย!’</font></b></i></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เมื่อตกลงกันได้แล้วเดมิก็อดหนุ่มก็เปิดกระเป๋าเอาถุงเต็นท์จิ๋วเท่ากับฝ่ามือออกมา ชาร์ล็อตรู้งาน เธอร่ายเวทมนตร์เสกให้สัมภาระที่ถูกย่อกลับคืนสู่สภาพเดิมได้ทันที</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“แมกนัส เครสแคท”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แบกมาตั้งนานในที่สุดก็ได้ใช้ นึกว่าจะเอามาเสียเที่ยวแล้วเชียว จนเผลอคิดไปแว้บนึงว่า<i><b><font color="#ff8c00"> ‘หรือเราปักธงตัวเองให้มาที่นี่โดยจัดเต็นท์มาชุดใหญ่กันนะ?’</font></b></i> เพียงไม่นานเต็นท์สองหลังก็ถูกกางออกโดยผู้เชี่ยวชาญด้านการเป็นโฮมเลสในต่างแดน จุดไฟกองเล็ก ๆ ไว้กลางลาน ไม่ใช่เพื่อให้แสงสว่างยามค่ำคืนที่ไม่จำเป็น แต่อย่างน้อยการใช้ไฟอุ่นอาหารอาจทำให้ปลากระป๋องและถั่วกระป๋องอร่อยขึ้น</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“ไม่อยากจะเชื่อ สุดท้ายก็ไม่พ้นต้องมากินอาหารกระป๋องเหมือนตอนอยู่ในแพฉุกเฉิน”</font></b> ดีนบ่นอุบ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แม้สถานการณ์จะแตกต่างกัน แต่บอกไม่ได้เลยว่าอยู่กลางมหาสมุทรอันลึกลับกับค้างแรมกลางป่าที่มีไฮดร้าสามสิบหัวอย่างไหนชวนให้หายใจไม่ทั่วท้องมากกว่ากัน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ถือว่ากินกันตายไปก่อนแล้วกันที่รัก”</b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีพูดติดตลกแม้ว่าตัวเองก็แสนจะเอียนอาหารกระป๋องพวกนี้เต็มที แต่หากมองในแง่ดีแล้วล่ะก็ การที่พวกเขาเบื่ออาจทำให้ทานได้น้อยลง ก็จะส่งผลให้มีเสบียงเก็บตุนไว้ในกรณีฉุกเฉินแบบนี้เพิ่มขึ้นอีก</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“ค๊อง!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>อยู่ ๆ โคมะจิที่นอนหมอบอยู่ข้างชาร์ล็อตก็ร้องขึ้นมา ราวกับว่ามันกำลังชวนคุยอะไรสักอย่าง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“โคมะจิบอกว่า <i>‘ถ้าพวกเจ้าเบื่ออาหารกระป๋อง ข้าไปล่าสัตว์มาให้ได้นะ’</i> ค่ะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>และคราวนี้เด็กสาวคนเดียวในทีมก็กลายมาเป็นคนทำหน้าที่ฝ่ายล่ามจำเป็นแทน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“ละ.. ล่าสัตว์เหรอ”</font></b> ดีนกล่าวเสียงเลิ่กลั่ก ถึงจะอยากรับประทานโปรตีนจากสัตว์อื่นมากแค่ไหนแต่คงทำใจไม่ได้หากต้องหม่ำกระต่ายน้อยขนปุยเป็นตัว ๆ โดยไม่ผ่านการชำแหละเป็นส่วน ๆ เขากินไม่ลงแถมยังกลัวเลือดอีกต่างหาก <b><font color="#ff8c00">“ไม่เป็นไร ลูกพี่โคมะจิเพิ่งหายจากการบาดเจ็บมาหมาด ๆ อย่าลำบากเพื่อพวกเราเลย”</font></b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>จะว่าไปอสุรกายตัวนี้ก็ควรได้เวลาพัก มันจะหิวหรือเปล่าก็ไม่รู้ บุตรแห่งโพไซดอนจึงลงทุนเปิดปลาซาดีนกระป๋องใหม่แล้วยื่นไปตรงหน้ามัน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“ไม่ดีต่อสุขภาพไตหรอก แต่ดีกว่าท้องหิว ถ้าอยากกินก็กินได้เลย”</b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“ค๊อง?”</b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ปีศาจจิ้งจอกเอียงคอด้วยท่าทางน่าเอ็นดู มันทำจมูกฟุดฟิดดมกลิ่นปลากระป๋อง จากนั้นก็ลองชิมอาหารฉุกเฉินของมนุษย์ ท่าทางของมันไม่ได้ชอบ คล้ายกับกินกันตายไม่ต่างจากพวกเขา</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“จริงสิ… ช่วงตอนที่หลับเหมือนฉันถูกผีสิงให้ทำนั่นทำนี่ด้วยล่ะ”</font></b> ดีนเล่าเรื่องแปลก ๆ ให้ฟัง เขาเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะทำเป็นไม่เชื่อเรื่องผีอีกรอบ <b><font color="#ff8c00" style="">“ไม่สิ.. บางทีมันอาจเป็นแค่อาการฮิพโนพอมปิค แฮลลูซิเนชั่น (อาการเห็นภาพหลอนขณะตื่น) มากกว่า”</font></b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><i><font color="#cc1100">‘กูสิงมึงไปตั้งขนาดนี้ มึงยังไม่เชื่อว่ากูมีจริงอีกเหรอวะไอ้แว่น!!’ </font></i></b>ริเซ่ที่สิงสู่อยู่ในพวงกุญแจฟรุ้งฟริ้งเขย่าตัวเองไปมาเป็นการประท้วง พอไม่ได้อยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น ดีนก็กลับมาเป็นคนไม่มีเซนส์เหมือนเดิมอีกครั้ง <b><i><font color="#cc1100">‘งั้นกูจะพิสูจน์โดยการสิงมึงอีกรอบ—’</font></i></b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ไม่ต้อง”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เป็นแมคเคนซีที่เอ่ยเสียงแข็งพร้อมจ้องเขม็งไปยังพวงกุญแจที่ห้อยอยู่กับกระเป๋าน้องสาว แล้วหันมามองคนรัก</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“เรื่องที่นายถูกผีสิงนั่น…เป็นเรื่องจริง ริเซ่เล่าให้ฉันกับชาร์ล็อตฟังหมดแล้วตอนนายไปดับไฟกับธาเลีย เธอบอกว่าเธอสิงนายแล้วฆ่าเอล กาบาโยกับลูกน้องไปอีกหนึ่งตน”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ไม่รู้ว่าดีนฟังแล้วจะเชื่อไหม แต่หากต้องให้ริเซ่สิงดีนอีกครั้งเขาเลือกที่จะเล่าทุกอย่างให้ฟังเองดีกว่า ภาพคนรักที่หันมาแสยะยิ้มใส่ยังหลอนจนติดตาไม่หาย หากต้องเห็นรอยยิ้มแบบนั้นซ้ำ คืนนี้เขาคงไม่กล้านอนกอดดีนแน่ ๆ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“โอ้…” </b></span></font><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify; caret-color: rgb(0, 0, 0);">เมื่อแมคเคนซีย้ำขนาดนี้ดีนคงหนีความจริงไม่ได้อีกต่อไป </span><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;"><b><font color="#ff8c00">“ถ้าเธอมีจริงงั้นเราต้องแบ่งอะไรให้กินไหม แบบว่าผียังต้องกินอาหารอยู่หรือเปล่า?”</font></b></span></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แม้ดีนจะ (ทำเป็น) ไม่เชื่อเรื่องวิญญาณหรือโลกหลังความตาย แต่เขาก็เคยเข้าร่วม<i><b><font color="#808080"> ‘เทศกาลแห่งความตาย’ </font></b></i>ที่ชุมชนชาวเม็กซิกันในซานอันโตนิโอจัดขึ้นเมื่อช่วงเวลาเดียวกับวันฮาโลวีน ในวันนั้นเขาเห็นครอบครัวชาวเม็กซิกันวางอาหารจานโปรดของผู้ล่วงลับบนแท่นพิธี ดีนที่ตอนนั้นอยู่ในวัยเด็กซนจนเรียกว่าเด็กเปรต เคยแอบจิ๊กอาหารของคนตายกิน ซึ่งบอกได้เลยว่าไม่อร่อย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>อาหารที่ควรมีรสชาติจัดจ้านอย่างซุปพริกโมเลโพบลาโนยังแทบจะไร้รส แม้ในเชิงวิทยาศาสตร์รสชาติของอาหารสามารถเปลี่ยนไปได้ตามอุณหภูมิและระยะเวลาที่วางทิ้งเอาไว้ แต่มันก็ไม่ควรจะไม่อร่อยเหมือนกับไร้การปรุงแต่งสิ ดีนเลยคิดเอาเองว่า<i><b><font color="#ff8c00"> ‘ไหน ๆ ก็ทำอาหารเพื่อคนตายตามความเชื่อ พอหมดเทศกาลก็ต้องทิ้ง คนปรุงอาหารจึงตัดสินใจไม่ปรุงรสจะได้ไม่เปลืองหรือเปล่า’ </font></b></i>ก็อาจจะเป็นไปได้ สมมติฐานนี้ดูมีเหตุผล</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งสำคัญคือเขาอยากรู้ว่าริเซ่จำเป็นต้องรับประทานอาหารจริงหรือเปล่า</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“ไม่ต้องก็ได้ค่ะพี่ดีน ตามหลักศาสนาคริสต์แล้วถ้าเรานำอาหารไปให้คนตาย ถือว่าเป็นการเคารพสิ่งอื่นนอกเหนือจากพระผู้เป็นเจ้า นั่นเป็นบาปนะคะ ถึงเราจะเป็นเดมิก็อด แต่เราอย่าลองเลยค่ะ”</b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ชาร์ล็อตรีบบอกก่อนที่พี่ชายต่างบ้านจะเปิดปลาซาร์ดีนอีกกระป๋องให้แก่วิญญาณสาวที่สิงอยู่ในพวงกุญแจ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span><i><b>‘ฝากบอกไอ้แว่นด้วยว่า ถึงมันอยากให้แต่วางเฉย ๆ ฉันก็กินไม่ได้หรอก ต้องสวดเรียก เผลอ ๆ มีพวกผีป่ามากินนอกจากฉันด้วยแน่ะ’</b></i></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>หลังจากที่ริเซ่บอกแล้วธิดาเฮคาทีก็นำความมาบอกต่ออีกครั้ง ฟังแล้วก็อดขนลุกขึ้นมาไม่ได้จนแมคเคนซีเองยังต้องเขยิบเข้าไปนั่งใกล้ดีนอีกเล็กน้อย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ฉันว่าเรารีบกินให้เสร็จแล้วเข้าเต็นท์พักผ่อนกันดีกว่า”</b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“ค๊อง!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“โคมะจิบอกว่า <i>‘พวกเจ้าไปเข้านอนเถอะ ข้าจะอยู่เฝ้ายามให้เอง’ </i>ค่ะ”</b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>นอกจากแปลงสารวิญญาณแล้ว เด็กสาวก็มาแปลภาษาสุนัขให้ต่อ เธอลูบหัวโคมะจิที่ขยับตัวขึ้นมานั่งเบา ๆ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“สองคนนี้สนิทกันแล้วแฮะ”</font></b> ดีนขำเบา ๆ <b><font color="#ff8c00">“งั้นฝากบอกโคมะจิทีว่าผลัดกันเฝ้ายามก็ได้ โคมะจิเองก็น่าจะเหนื่อยหรือเปล่า ถึงรักษาแผลแล้วแต่ก็ต้องพักผ่อนด้วยนะ ฉันน่ะหลับมาทั้งวันแล้วยังอยู่ได้อีกนาน ให้เฝ้ายามกะแรกก็ได้”</font></b></span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดีนรู้ว่าแมคเคนซีต้องเป็นห่วงแน่ ๆ จึงพูดดักคอ </span></font><b style="caret-color: rgb(0, 0, 0); color: rgb(255, 140, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;">“นายไปเข้านอนก่อนได้นะที่รัก เดี๋ยวฉันจะตามไป”</b></p><p><b style="caret-color: rgb(0, 0, 0); color: rgb(255, 140, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;"><br></b></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“ค๊อง!”</b> </span></font><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify; caret-color: rgb(0, 0, 0);">โคมะจิขานรับก่อนที่มันจะลุกเดินออกไปจากตรงนั้น</span></p><p><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify; caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“โคมะจิบอกว่า <i>‘ได้ ข้าไปหาที่นอนก่อน เมื่อยามสองเข้าสู่ยามสามข้าจะมาเปลี่ยนเวรกับเจ้า’ </i>ค่ะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ชาร์ล็อตแปลความให้แล้วมองตามปีศาจจิ้งจอกไป</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“แล้วยามสอง - ยามสามอะไรนี่มันกี่โมงกันล่ะ?” </font></b>ดีนเกาหัวแกรก ๆ ถึงชาร์ล็อตจะยังอยู่แต่เขาก็ไม่คิดว่าเธอจะรู้ภาษาโบราณนั่น</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“นายไหวแน่ใช่ไหม ให้ฉันอยู่ด้วยหรือเปล่า”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ถึงดีนจะบอกอย่างนั้นแต่แมคเคนซีก็ยังเป็นห่วงอยู่ดีจึงเสนอตัวขึ้นมา</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span><i><b>‘โอ๊ยยยย ดูสารรูปตัวเองบ้างเถอะ น่วมขนาดนี้ไปนอนซะไป๊’</b></i></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span><i><b><br></b></i></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แล้วก็เป็นวิญญาณสาวที่เอ่ยปากไล่ ซึ่งน้องสาวของเขาเองคงได้ยินเช่นกันเธอจึงพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“นั่นสิคะ หนูก็ว่าพี่แมคควรพักผ่อนก่อน เรายังต้องเดินทางกันอีกไกลนะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>พอถูกทั้งผีทั้งน้องเอ็ดเข้า แมคเคนซีจึงเงียบไป ก็จริงที่ตอนนี้เขาบาดเจ็บอยู่ แม้เขากับชาร์ล็อตจะสามารถใช้เวทรักษาได้ แต่คาถานั้นจำเป็นต้องใช้สื่อเวทด้วย ซึ่งสื่อเวทที่เตรียมมาก็มีจำนวนจำกัด เขาจึงคิดว่าเก็บเอาไว้ใช้ยามจำเป็นจริง ๆ จะดีกว่า</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“ไม่เป็นไรน่าที่รัก ฉันไหว จะไม่แอบนอนยาม สาบานเลย” </font></b>บุตรแห่งโพไซดอนชูสามนิ้วขึ้นมาเหมือนกล่าวคำปฏิญาณของลูกเสือสามัญ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“….ก็ได้ แต่ถ้ามีอะไรนายเรียกฉันได้ทันทีเลยนะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“โอเคที่รัก นายพักเถอะนะ ฝันดี”</font></b> หนุ่มละตินจับแก้มคนรักมาหอมซ้ายหอมขวา ก่อนจะหันไปทางชาร์ล็อต<b><font color="#ff8c00"> “เธอก็ฝันดีด้วยนะ นอนพักผ่อนกันเยอะ ๆ ล่ะ”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00"><br></font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ถูกหอมแก้มไปสองฟอด สุดท้ายก็ต้องยอมรามือแต่โดยดีเพื่อถนอมร่างกายตนเองเอาไว้ก่อน หลังจากที่ช่วยกันเก็บขยะจากมื้อเย็นที่รับประทานเสร็จเรียบร้อยแล้ว สองพี่น้องเฮคาทีก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนในเต็นท์คนละหลัง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ทุกคนเข้าเต็นท์นอนกันหมด เหลือเพียงบุตรแห่งเจ้าสมุทรที่เฝ้ายาม เขายกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา ตอนนี้น่าจะราว ๆ สามทุ่ม แม้ไม่ดึกมากแต่คนที่บู๊กับอสุรกายฝูงใหญ่คงเหนื่อยล้าพอดู เสียงของคนที่อยู่ในเต็นท์จึงเงียบสนิท</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดีนหันมองไปรอบ ๆ ผ่านแมกไม้ที่ดูไม่น่าไว้วางใจ แม้จะดึกแล้วแต่ท้องฟ้าก็ยังไม่มีทีท่าจะมืดแสง กระนั้นก็ยังคงมีเสียงแมลงกลางคืนดังระงมไปทั่วผืนป่าคล้ายเสียงดนตรีธรรมชาติ ราวกับว่าพวกมันเปลี่ยนวิถีชีวิตเป็นตอนกลางวันกันได้หมดแล้ว สิ่งมีชีวิตต่างพยายามปรับตัวและใช้ชีวิตของพวกมันต่อไป ใครไม่สามารถอยู่รอดได้ก็เตรียมตัวสูญพันธุ์ไปตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ ดีนไม่ค่อยแน่ใจนักว่ายังใช้คำว่า <b><i><font color="#808080">‘กฎเกณฑ์’ </font></i></b>ได้อยู่อีกหรือไม่ เพราะโลกในตอนนี้วิบัติไปหมด ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลขึ้นอยู่กับทวยเทพ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><i><font color="#ff8c00">‘ไม่แฟร์เอาเสียเลย…’ </font></i></b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แต่ถึงคิดตัดพ้อแค่ไหนความจริงก็เป็นสิ่งที่ต้องยอมรับเพราะเขาไม่อาจบิดเบือนทุกสิ่งให้กลับมาเป็นปกติได้ด้วยตนเอง บางทีคำว่า <b><i><font color="#808080">‘ปกติ’</font></i></b> อาจไม่มีอยู่บนโลกใบนี้ตั้งแต่แรกแล้วก็ได้กระมัง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ด้วยความไม่มีอะไรทำจึงทำให้ชายหนุ่มได้มีเวลาขบคิด แรก ๆ เขานำบันทึกส่วนของตัวเองออกมาเขียน ทว่าดีนไม่ใช่นักเขียนดีเด่น แม้จะผ่านงานยากอย่างการเขียนวิทยานิพนธ์มาก่อน เขาคงไม่เขียนสำนวนน่าเบื่อลงไปในบันทึกเดินทางที่ไม่มีใครอยากอ่าน เว้นแต่รุ่นน้องบางคนที่อยากหาข้อมูลอ้างอิง เขาจึงพยายามเขียนสรุปไว้ง่าย ๆ ไม่ให้เกินแปดบรรทัด เพราะรู้ว่าเด็กในค่ายเป็นดิสเล็กเซียแถมยังสมาธิสั้นอีกต่างหาก ทั้งที่เรื่องจริงที่เกิดขึ้นในแต่ละวันเขียนบรรยายลงไปสิบหน้ากระดาษเอสี่ถึงจะจบ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>นอกจากเขียนบันทึกการเดินทางด้วยลายมือห่วยแตกแล้ว เขาก็คิดว่าหลังจากจบภารกิจแล้วจะทำอะไรต่อไปดี (หมายถึงถ้าภารกิจไม่ล่มไปเสียก่อน และโลกยังไม่ระเบิด) ซึ่งมันก็อาจจะใกล้ได้เวลาแล้วที่เขาต้องออกไปหางานทำเป็นหลักเป็นแหล่ง ที่แน่ ๆ คือเขาไม่ยอมเป็นเดมิก็อดที่รับทำแต่งานเสี่ยงตายเพื่อดอลลาร์อันน้อยนิดเมื่อเทียบกับความยากลำบาก ประทังชีวิตไปวัน ๆ ด้วยอาหารฟรีจากค่ายฮาล์ฟบลัดในวัยยี่สิบห้าปีอีกต่อไป</span></font></p><br><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><span>.</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><span>.</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><span>.</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ffffff">“ค๊อง” </font></b>ปีศาจจิ้งจอกขาวสี่หางเดินออกมาจากมุมหนึ่งที่มันปลีกตัวออกไปนอนเป็นสัญญาณว่า<i><b><font color="#808080"> ‘ยามสอง’ </font></b></i>ได้สิ้นสุดลง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“หืม มาเปลี่ยนเวรแล้วเหรอ ดูเหมือนว่าฉันจะเฝ้ายามได้โดยสวัสดิภาพสินะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดีนดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง เผลอแป๊บเดียวเวลาก็เดินไปไวถึงเที่ยงคืน ในที่สุดก็รู้เสียทีว่ายามสองคือเวลากี่โมง ตอนที่นั่งเฝ้ายามก็ไม่ง่วงหรอกนะ แต่พอรู้ว่าได้เวลาพักเขาก็จัดไปเลยถึงสามหาว</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“หาววว เริ่มง่วงขึ้นมาแล้วสิ ฉันฝากดูแลที่เหลือต่อด้วยนะโคมะจิ ชีวิตของพวกเราฝากไว้ที่นายเลย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ก่อนเข้าเต็นท์ก็ขอลูบหัวหมาสักหน่อย โคมะจิหดคอหนี มันคงกัดมือบุตรเจ้าสมุทรไปแล้วด้วยซ้ำหากเจ้านายไม่ฝากฝังเอาไว้ก่อน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“ค๊อง!”</b></span></font></p><br><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><span>.</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><span>.</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><span>.</span></font></p><div style="text-align: center;"><br></div><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>- 29.05.2025 / 07:19AM -</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>การนอนในเต็นท์กลางป่าไม่ได้สบายตัวนัก แต่ด้วยความเหนื่อยและล้าทางกายจึงทำให้แมคเคนซีหลับลงอย่างรวดเร็ว เมื่อร่างกายได้พักผ่อนเต็มที่แล้วเขาก็ตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นโดยที่ตนเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของดีนที่กำลังหลับสนิท ดวงตาสีฮาเซลมองใบหน้ายามหลับใหลของคนรัก ไม่ว่าจะเป็นเรียวคิ้วดกหนา แพขนตายาว จมูกโด่งเป็นสัน รวมถึงริมฝีปากสีนู้ดได้รูปซึ่งประกอบกันออกมาเป็นใบหน้าคมสันแสนรัก สามารถสร้างรอยยิ้มจากเขาได้ไม่ยาก แม้ว่ายามนี้พวกเขาจะกำลังตกระกำลำบากกันอยู่กลางป่าดงดิบในประเทศต่างบ้านต่างเมืองก็ตาม</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมงแล้ว แมคเคนซีจึงหยิบสมาร์ทโฟนที่วางข้างตัวมาดูเวลา เมื่อเห็นว่ายังเช้าตรู่อยู่จึงปล่อยให้ดีนได้นอนพักผ่อนต่ออีกสักหน่อย ส่วนเขาก็ขยับตัวลุกขึ้นให้เงียบที่สุดเพื่อไม่ทำให้อีกฝ่ายตื่น</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“อื๊อ..”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดูเหมือนความพยายามในการขยับตัวให้เงียบที่สุดของแมคเดนซีจะไม่เป็นผล ดีนครางเบา ๆ ในลำคอก่อนค่อย ๆ กะพริบตาขึ้นมาสู้แสงด้วยท่าทางที่ไม่อยากตื่นนัก เขาเอ่ยเสียงพร่า ถามคนรักเสียงอ้อแอ้</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“อรุณสวัสดิ์ที่รัก นี่กี่โมงแล้วน่ะ?”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“อะ..อรุณสวัสดิ์ ขอโทษที ฉันทำนายตื่นเหรอ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ในเมื่อความพยายามไม่เป็นผล หนุ่มอังกฤษจึงกล่าวทักทายคนเพิ่งตื่นแล้วก้มลงมอร์นิ่งคิสเบา ๆ แทนก่อนผละออก</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“เจ็ดโมงแล้ว นายอยากนอนต่อหรือเปล่า เราเดินทางกันสายหน่อยก็ได้นะ” </b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“เจ็ดโมงเหรอ” </b></span></font><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify; caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดีนเด้งตัวขึ้นมาทั้งที่ตายังปิดปรืออยู่ครึ่งหนึ่ง ผมเผ้าสีดำหยักศกยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ก่อนจะไหลมากอดแมคเคนซีไว้หลวม ๆ </span><b style="caret-color: rgb(0, 0, 0); color: rgb(255, 140, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;">“ออกสายไม่ได้ซี่ ถ้าเราถึงหมู่บ้านที่พี่สาวคนนั้นบอกช้าไปล่ะก็มีหวังได้นอนป่าอีกคืนหรอก”</b></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>พวกเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าหมู่บ้านที่นาเยรีพูดถึงหน้าตาเป็นแบบไหน จะมีที่พักให้บริการคนต่างถิ่นหรือเปล่า… คงมีละมั้ง แต่ว่าจะเป็นที่ไหนล่ะ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ก็จริงของนาย ถ้าวันนี้เราทำเวลาหน่อย อาจได้ออกจากป่านี่กันก็ได้”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ฝ่ามือใหญ่สางผมยุ่งฟูของคนรักเบา ๆ ให้เข้าทรงแล้วโอบไหล่กว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อไว้ ได้อาบน้ำตัวหอมแล้วทั้งที เมื่อวานก็เกิดเหตุให้ต้องไม่ได้อาบน้ำอีกจนได้ แต่คราวนี้เขาไม่ยอมดองตัวเองให้เหม็นไปอีกหลายวันแน่</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“งั้นเราเตรียมตัวกัน ฉันไปดูชาร์ล็อตก่อนว่าเธอตื่นหรือยัง”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ริมฝีปากอิ่มจูบเข้าที่ขมับคนรักอีกทีก่อนจะผละออกไปดูน้องสาวที่เต็นท์ด้านข้าง แต่เด็กสาวดูเหมือนจะตื่นก่อนพวกเขาเสียอีก เธอนั่งเล่นอยู่กับโคมะจิและข้าง ๆ ก็มีริเซ่ที่ออกจากพวงกุญแจมาอยู่ด้วย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่แมคพี่ดีน”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ทันทีที่เห็นพี่ชายทั้งสองเธอก็ทักทายด้วยน้ำเสียงสดใสเช่นเคย ค่อยยังชั่วที่ความลำบากลำบนในป่าทำอะไรน้องสาวของเขาไม่ได้ อาจเป็นเพราะเคยเจอเหตุการณ์ที่ต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่านี้หลายเท่าตัวมาแล้ว นี่จึงกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเธอไป</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>หลังจากจัดการกับอาหารมื้อเช้าเสร็จ เดมิก็อดทั้งสามก็ช่วยกันเก็บเต็นท์และทำลายร่องรอยการพักแรมของพวกเขาให้เรียบร้อย อย่างน้อยก็เพื่อความสบายใจว่าจะไม่มีใครที่ไม่ประสงค์ดีตามมาได้อีก จนเมื่อเตรียมตัวพร้อมแล้วทีมทำภารกิจก็เริ่มออกเดินทางกันต่อ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เส้นทางการเดินป่าจากช่องดาเรียนไปยัง<b><i><font color="#808080"> ‘เมืองยาวิซ่า’</font></i></b> ทรหดเหมือนกับสารคดีที่ดีนเคยดูไม่มีผิด พวกเขาต้องเดินผ่านทางที่ชื้นแฉะไปด้วยดินโคลนของป่าดงดิบกลางวสันตฤดู สายฝนโปรยปรายลงมาตั้งแต่ช่วงสายของวันจนถึงช่วงบ่าย ร่มไม้ทึบพอกำบังหยาดฝนได้บ้างทว่าไม่ทั้งหมด สามเดมิก็อดจึงต้องหยุดใส่เสื้อกันฝนที่เตรียมมาก่อนออกเดินต่อบนทางที่ฉ่ำแฉะยิ่งกว่าเดิม</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ไม่มีเวลาให้หยุดพัก มิเช่นนั้นพวกเขามีหวังได้นอนกลางป่าอีกคืนแน่ ๆ และผู้นำทางอย่างปีศาจจิ้งจอกขาวโคมะจิคงไม่อยากอยู่ด้วยนาน แม้ว่ามันสัญญาจะช่วยนำทางไปจนถึงหมู่บ้าน แต่ใจของจิ้งจอกขาวคงไปอยู่กับเจ้าของที่ออกตามล่าไฮดร้าสามสิบหัวแล้ว</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“กรร…”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ฝีเท้าทั้งสี่หยุดนิ่งที่เบื้องหน้า จิ้งจอกขาวคำรามเบา ๆ ในลำคอเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติในผืนป่า</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#dda0dd">“มีอะไรเหรอจ๊ะโคมะจิ” </font></b>ชาร์ล็อตถาม</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ffffff">“ค๊อง!” </font></b>จิ้งจอกสี่หางเห่าแจ้งเบา ๆ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ธิดาเฮคาทีพยักหน้าก่อนจะหันไปทางพี่ชายทั้งสอง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“โคมะจิบอกว่าได้กลิ่นของอสุรกายสามตัวอยู่ข้างหน้าน่ะค่ะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“อะ..อสุรกายสามตัวงั้นเหรอ!?” </font></b>ดีนเม้มปาก เขาเรียกตรีศูลจากกำไลอัจฉริยะมากุมไว้เตรียมการสำหรับต่อสู้… ก็เผื่อเอาไว้ หากเลี่ยงได้ก็เลี่ยงดีกว่า</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ffffff">“ค๊อง!”</font></b> โคมะจิสื่อสารอีกครั้ง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“อ๊ะ! โคมะจิบอกว่าได้กลิ่นเดมิก็อดแปลกหน้าคนนึงด้วยล่ะ แล้วตอนนี้พวกเขากำลังปะทะกันอยู่ค่ะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“ปะทะเหรอ.. เอาไงดีล่ะ หรือพวกเราควรจะใช้จังหวะนี้ชิ่งหนีเลยดีไหม”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ffffff">“ค๊อง!” </font></b>คราวนี้โคมะจิเห่าด้วยเสียงดุ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#dda0dd">“เอ่อ.. พี่ดีนคะ โคมะจิบอกพี่ว่า <i>‘เจ้าจะทิ้งเขารึ เจ้าคนขี้ขลาด’</i> ล่ะค่ะ แหะ ๆ”</font></b> เด็กสาวเกาแก้ม บางทีก็ลำบากใจเหมือนกันนะที่ต้องเป็นล่ามในการว่าคนอื่น</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“เดมิก็อดคนเดียวถูกมอนสเตอร์สามตัวรุมก็หนักอยู่นะ ไหน ๆ ถ้าต้องผ่านทางนั้นเราลองดูสถานการณ์ก่อนก็ได้”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีบอกขณะถือดาบทองคำจักรพรรดิที่เรียกมาจากหมอกไว้ ครั้งนี้เขาเลือกที่จะไม่ใช้คทาเวทที่เวทต่อสู้ที่ใช้ได้มีแค่เวทยิงลูกไฟด้วยยังไม่อยากเผาป่าอีกรอบ แม้ว่าจะยังบาดเจ็บอยู่แต่จากนิสัยที่ไม่ชอบพวกที่รังแกคนอ่อนแอกว่าก็ไม่อาจทำให้ทนอยู่เฉยได้ แต่ถ้าหากเดมิก็อดคนนั้นแข็งแกร่งพอจะล้มอสุรกายถึงสามตนได้ พวกเขาก็จะไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งและเดินทางกันต่อ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เสียงการปะทะกันยิ่งชัดเจนขึ้น ภาพตรงหน้าคือฝูงอสุรกายรูปร่างคล้ายหมีผสมสุนัขขนาดราว ๆ สี่ถึงห้าฟุตกำลังห้อมล้อมร่างหนึ่งที่อยู่ตรงกลางวง ด้วยความตัวใหญ่ของมันทำให้เห็นเดมิก็อดผู้นั้นได้ไม่ชัดนัก จึงไม่อาจประเมินได้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะได้กลิ่นเหยื่อรายใหม่ที่น่าดึงดูดกว่า เจ้าอสุรกายที่มีหนามแหลมขึ้นกลางหลังต่างทำจมูกฟุดฟิดแล้วหันมามองยังสามเดมิก็อดซึ่งนำโดยบุตรมหาเทพโพไซดอนที่กลิ่นสายฝนก็ไม่อาจกลบกลิ่นเย้ายวนชวนน้ำลายไหลได้ จนทำให้พวกเขาเห็นเดมิก็อดผู้นั้นชัดเจน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“นั่นมัน พี่ไฮรี่นี่คะ!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ถึงจะมอมแมมเปรอะเปื้อนจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม แต่ชาร์ล็อตก็จำอดีตเพื่อนร่วมทีมของเธอได้ขึ้นใจ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“ไฮรี่คือคนนั้นน่ะเหรอ? แย่ล่ะสิ งั้นต้องไปช่วยแล้ว!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดวงตาสีเปลือกไม้มองไปทางชายหนุ่มร่างเพรียวที่กำลังต่อสู้กับชูปาคาบราสามตัวอย่างดุเดือด ชุดสูทชาแนลสีชมพูราคาแพงที่สวมทับเสื้อค่ายฮาล์ฟบลัดสีส้มซีดจางขาดวิ่นและเปรอะเปื้อนไปด้วยดินโคลน เรือนผมสองสียุ่งเหยิงไม่เป็นทรง แว่นตากันแดดสีดำเลนส์หลุดไปข้างหนึ่ง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000"><span><b><i>‘ก่อนหน้านี้หลายเดือนมาก ๆ ผมเห็นคนใส่เสื้อสีส้มเหมือนคุณ แต่ว่าเขา เอ่อ.. เหมือนสมงสมองไปหมดแล้วน่ะ ปากเพ้อแต่ ‘ต้องช่วยเพื่อน ชาร์ล็อต อาร์ตี้’ อะไรสักอย่าง’</i></b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>จากคำพูดของรัสเซล สมาชิกกลุ่มฟอลคอนที่เคยพบกันช่วงต้นของการเดินทาง หากดูแค่ภายนอกก็ต้องบอกว่า <b><i><font color="#808080">‘ใช่.. นี่แหล่ะคนบ้าไม่มีผิด’</font></i></b> แต่ก็เป็นคนบ้าที่มีฝีมือการต่อสู้ฉกาจฉกรรจ์จนน่ากลัว ไฮรี่ใช้ท่อนไม้ที่คาดว่าหามาได้จากแถวนั้นเข้าห้ำหั่นกับอสุรกายอย่างดุดันชนิดที่เรียกว่าไม่กลัวตาย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แต่ดูเหมือนว่าอสุรกายตัวหนึ่งจะออกจากวงต่อสู้สามรุมหนึ่งเสียแล้วหลังจากที่มันสูดกลิ่นของเดมิก็อดที่มาใหม่แล้วมั่นใจได้ว่ากลิ่นนั้นเป็นของสายเลือดเจ้าสมุทร มันกระโจนใส่ดีนในทันทีราวกับวิลอซีแรพเตอร์ (ความจริงควรเป็น<i><b><font color="#808080"> ‘ไดโนนีคัส’</font></b></i> ต่างหาก) ในหนังจูราสสิกเวิร์ล</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“โว้ว ๆ ใจเย็นพวก!” </font></b>ดีนกระโดดหลบกรงเล็บคมกริบได้ฉิวเฉียด บุตรเจ้าสมุทรเคยรับมือกับชูปาคาบราเป็นฝูงมาแล้วฉะนั้นแค่สัตว์ประหลาดเพียงตัวเดียวไม่คณามือหรอก <b><font color="#ff8c00">“ไม่ต้องห่วงฉัน พวกนายไปช่วยไฮรี่ก่อน!”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ได้ ระวังตัวด้วยนะดีน”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีรับคำแล้วรีบไปร่วมวงต่อสู้กับสายเลือดเฮอร์มาโฟรไดตัสทันที เขารู้ว่าดีนสามารถรับมือกับเจ้าตัวนั้นได้สบาย ๆ แต่ไฮรี่นี่สิ ไม่รู้ว่าต่อสู้มานานหรือยัง เจ้าตัวอาจจะใกล้หมดแรงแล้วก็ได้</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="5"><span><i style=""><b style="">ผัวะ! </b></i></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เสียงท่อนไม้ฟาดเข้าหน้าชูปาคาบราเต็ม ๆ จนเซ เหมือนว่าเขาจะสังเกตเห็นฟันแหลม ๆ ของมันกระเด็นออกมาจากปากด้วยสองสามซี่</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดูท่าฝ่ายที่เสียเปรียบจะไม่ใช่ไฮรี่ซะแล้ว</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b>“เข้ามาเด้! นึกว่ากลัวเหรอ พ่อจะฟาดให้ยับเลย ฮ่า ๆๆๆๆ!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>จากที่ว่าจะเข้ามาช่วยก็กลายเป็นมองหน้ากันกับชาร์ล็อตด้วยความงุนงงแทน นั่นจึงเป็นช่องว่างให้ชูปาคาบราเห็นเดมิก็อดผู้มาใหม่พอดี หากคนที่มันกำลังต่อกรอยู่แข็งแกร่งเกินไป ก็ได้เวลาเปลี่ยนไปจัดการเหยื่อใหม่แทน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ชาร์ล็อตระวัง!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="5"><span><b style=""><i style="">เคร้ง!</i></b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดาบทองคำจักรพรรดิในมือแมคเคนซีกันกรงเล็บของชูปาคาบราที่กำลังจะโจมตีน้องสาวของตนได้ทันพอดี เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีดันร่างอสูรขนาดห้าฟุตให้ผละออกไปแล้วรีบใช้ปลายคมดาบแทงกลางร่างของมันจนสูญสลาย และนั่นก็เป็นผลทำให้ไฮรี่ที่กำลังต่อสู้กับอสุรกายอีกตนชะงักไป</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b>“ชาร์ล็อต…ชาร์ล็อตเหรอ อั้ก!”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ชูปาคาบราอีกตนอาศัยจังหวะนั้นโถมตัวใส่จนทั้งไฮรี่และมันล้มคะมำกลิ้งไปด้วยกัน เขี้ยวแหลม ๆ นั่นเกือบจะงับศีรษะของบุตรเฮอร์มาโฟรไดตัสได้แล้วหากเขาไม่ใช้ท่อนไม้ยัดใส่ปากมันในแนวขวางไว้ก่อนจนมันหุบปากไม่ลง แมคเคนซีจึงใช้โอกาสนั้นวิ่งไปใช้ดาบเล่มเดิมแทงเจ้าอสุรกายรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัวจากด้านหลังจนมันสลายกลายเป็นธาตุอากาศไปอีกตน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“พี่ไฮรี่ ปลอดภัยดีใช่ไหมคะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ชาร์ล็อตรีบมาดูอาการชายหนุ่มผู้เคยเป็นอดีตทีมทำภารกิจของตน ร่างผอมบางของไฮรี่ที่ตอนนี้เลอะดินโคลนเต็มไปหมดลุกขึ้นนั่ง ดวงตาที่ไร้เลนส์แว่นกันแดดบดบังข้างนึงมองจ้องเด็กสาวตรงหน้าชั่วครู่แล้วคว้าร่างของเธอไปกอดไว้แน่น</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b>“ชาร์ล็อต! ใช่เธอจริง ๆ ด้วย!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“เฮ้ย—!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ส่วนคนเป็นพี่ชายก็ได้แต่ร้องอุทานเมื่อน้องสาวถูกเจ้าหนุ่มหน้าตาดีดึงไปกอดต่อหน้าต่อตา แต่ก็ไม่รู้จะขัดอย่างไรเมื่อชาร์ล็อตเองก็กอดตอบอีกฝ่ายด้วยความดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าที่รอดชีวิตอีกครั้ง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดีนตามมาสมทบหลังจากที่กำจัดชูปาคาบราเสร็จไปตัวหนึ่งซึ่งมันไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย เขาชะงักไปพร้อม ๆ กับแมคเคนซีเมื่อเห็นภาพตรงหน้า</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“ไฮรี่กับชาร์ล็อตเป็นแฟนกันเหรอ” </font></b>ดีนกระซิบถามผู้เป็นพี่ชาย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“บ..บ้าน่า ไม่หรอก…ไม่มั้ง”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีหันไปกระซิบกระซาบตอบ เขาเองก็ยังไม่กล้าฟันธงเพราะน้องสาวก็ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง แต่สำหรับคนเป็นพี่ชายแล้วก็ต้องคิดว่าไม่ใช่ไว้ก่อนล่ะ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span><b>“ชักช้าจริง แค่ให้จัดการเดมิก็อดเสียสติคนเดียวทำไมมันนานนักนะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังจนต้องหันไปมอง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span><b>“อุ๊ยตาย มีคนเพิ่มมางั้นเหรอ….กลิ่นแรงขนาดนี้ พวกเธอเป็นเดมิก็อดกันหมดเลยเหรอเนี่ย หรือว่าพวกเอล กาบาโยเอา <i>‘ของ’</i> มาส่งแล้วเหรอ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>หญิงสาวที่เดินออกมาจากหลังต้นไม้รกทึบมุมหนึ่งพูดเองเออเองไปคนเดียวต่าง ๆ นานา แต่ดันมีอะไรบางอย่างที่สะกิดใจของเหล่าเดมิก็อดเข้า</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“คุณรู้จักเอล กาบาโยด้วยเหรอ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีถามพลางกระชับดาบทองจักรพรรดิในมือแน่นขึ้น เขาเริ่มรู้สึกไม่ไว้ใจหญิงตรงหน้าขึ้นมาแปลก ๆ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span><b>“แน่นอนสิพ่อหนุ่ม เจ้านั่นบอกฉันว่ามีของดีมาให้ สายเลือดเฮคาทีสองคน คนนึงเอาไปทำลาเมีย ส่วนอีกคนก็…ส่งไปทำพิธีบูชายัญที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ยังไงล่ะจ๊ะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าที่ม่านตารับแสงของเธอดูแคบลงจนเหมือนสัตว์จำพวกงู ดวงตาคู่นั้นมองมายังชาร์ล็อตราวกับสัตว์ป่าที่กำลังมองเหยื่อ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span><b>“หนึ่ง.. สอง.. สาม.. สี่.. อุ๊ยตาย ดูเหมือนว่าเอล กาบาโยจะให้ของแถมมาถึงสอง แถมหนึ่งในนั้นจะเป็นบุตรเจ้าสมุทรอีกต่างหาก”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>หญิงสาวนัยน์ตางูแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปาก ซึ่งลิ้นของเธอนั้นเล็กเรียวและมีปลายสองแฉกเหมือนกับอสรพิษไม่มีผิด และเวลานี้ร่างที่แท้จริงของเธอก็ปรากฏให้เห็นแล้ว ร่างกายท่อนบนมีเกล็ดขึ้นตามตัว ส่วนร่างกายท่อนล่างก็กลายเป็นหางของสัตว์เลื้อยคลานแทนที่จะเป็นขา</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“ตะ.. ตัวอะไรอีกเนี่ย นั่นลาเมียที่นายเคยเจอเหรอแมคซี่”</font></b> ดีนกระซิบถามคนรักของเขาอีกครั้ง แต่เมื่อพิจารณาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าอสุรกายหญิงตรงหน้ากลับมีท่อนล่างเป็นงูสองหาง <b><font color="#ff8c00">“หรือจะเป็นเมลูซีนสายพันธุ์ใหม่?”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00"><br></font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ไม่น่าใช่ ลาเมียที่ฉันเคยเจอร่างคนไม่มีเกล็ด แต่นี่มีเกล็ดทั้งตัวแถมมีสองหางอีก ส่วนพวกเมลูซีนน่าจะอยู่ในน้ำไม่ใช่เหรอ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ถึงจะอยู่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานแต่แมคเคนซีก็ยังหันไปซุบซิบกายวิภาคอสุรกายกับบุตรโพไซดอนกันสองคน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ในระหว่างที่สองหนุ่มกำลังกระซิบกระซาบกันอยู่ไฮรี่ก็ปล่อยกอดชาร์ล็อตออกแล้วจะโจนเข้าใช้ท่อนไม้ฟาดใส่สาวงูอย่างรุนแรง</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b>“แก! แกน่ะมันลูกน้องไอ้ไฮเปอเรียน!!”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#808080">“แหม ๆๆ นึกว่าใคร ที่แท้ก็แกเองรึ ของเล่นของนายท่าน รอดมาได้ถึงนี่หนังเหนียวไม่เบา” </font></b>แดรกคีเน่หัวเราะในลำคอคล้ายกับว่าเธออยากจะหยอกของเล่นเก่าต่อจากนาย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b>“ย้ากกกก!!”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>โทสะเข้าครอบงำบุตรแห่งเฮอร์มาโฟรไดตัสอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีใครรู้ว่าชายหนุ่มไปโกรธเกลียดเคียดแค้นนางปีศาจตั้งแต่ตอนไหน คงมีแค่เขาและมันที่รู้ หรือไม่ก็อาจจะชาร์ล็อตอีกคน… ธิดาแห่งเฮคาทียืนตัวแข็งทื่อ เมื่อตอนที่ถูกจองจำอยู่ในชั้นใต้ดินบ้านในซอยบูเลอวาร์ด เธอเคยได้ยินเสียงเลื้อยของงูปะปนอยู่กับเสียงฝีเท้าของเหล่าไซคลอปส์ เดอะ วอชเชอร์ ไม่แน่ว่าแดรกคีเน่ตนนี้อาจเป็นลูกน้องคนสนิทของ<i><font color="#808080"><b> ‘ไททัน’ </b></font></i>ที่พวกเดอะ วอชเชอร์คุยกัน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#dda0dd">“พี่แมค พี่ดีนคะ แย่แล้ว! แดรกคีเน่ตนนี้ต้องเป็นลูกสมุนของหัวหน้ากลุ่มวอชเชอร์แน่ ๆ เลยค่ะ!”</font></b> ชาร์ล็อตตะโกนบอก</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ffffff">“ค๊อง!”</font></b> โคมะจิเห่ารับ คล้ายบอกให้ทุกคนเตรียมตัวสู้กับศัตรูที่ร้ายกาจ ก่อนที่มันจะกลายร่างเป็นปีศาจจิ้งจอกตัวมหึมาเหมือนในมังงะนารุโตะ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“นี่รองบอสเหรอ งี้แปลว่าบอสอาจอยู่แถว ๆ นี้สินะ!”</font></b> ดีนตอบกลับน้ำเสียงตื่นตะลึง แต่ไม่มีเวลาให้มัวมาอึ้งเพราะไฮรี่ถูกอัดกระเด็นจนตัวลอยแล้วกำลังจะถูกอสุรกายสาวพ่นพิษใส่ <b><font color="#ff8c00">“โอ้ เชี่ย!! แย่แล้ว กำแพงน้ำ!!”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00"><br></font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดีนดึงเอาพลังของน้ำฝนมาเป็นเกราะป้องกันพิษที่กำลังพ่นใส่ไฮรี่ทำให้อีกฝ่ายรอดไปได้อย่างหวุดหวิด</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“แดรกคีเน่เหรอ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ชื่อไม่คุ้นหูโผล่ขึ้นมาอีกชื่อ แต่ก็เดาได้ไม่ยากเย็นว่าคงเป็นชื่อของอสุรกายตนนี้แน่ ๆ นอกจากนี้เธอยังมีหอกเป็นอาวุธประจำตัวด้วย ซึ่งดูจากท่าทางการจับแบบมืออาชีพแล้วคงไม่ได้ถือมาเล่น ๆ แน่นอน</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“กรรรร—”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>โคมะจิร่างยักษ์ส่งเสียงขู่ในลำคอก่อนเปิดฉากสู้ด้วยการกระโจนเข้าใส่ แต่แดรกคิเน่ก็ว่องไวพอที่จะเลื้อยหลบได้อย่างคล่องแคล่ว เหมือนว่าเธอมีเป้าหมายที่แน่ชัดแล้วว่าต้องเป็น <b><i><font color="#808080">‘ชาร์ล็อต’</font></i></b> ซึ่งถูกวางตัวให้เป็น <i><b><font color="#808080">‘เครื่องสังเวย’ </font></b></i>สำหรับการทำพิธีการในครั้งนี้</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีเข้ามาขวางไว้ เขาลงดาบฟันไปเต็มแรงแต่แดรกคิเน่เองก็เอาหอกรับไว้ได้ทุกครั้ง และด้วยชั้นเชิงการใช้อาวุธที่เหนือกว่า อสูรครึ่งอสรพิษสาวก็ใช้หอกปัดป้องและสวนกลับจนดาบในมือแมคเคนซีกระเด็นหลุดออกจากมือและสลายไป บุตรเทพีแห่งมนตราพยายามตั้งสมาธิเพื่อเรียกหมอกพรางตา แต่ก็ดูเหมือนจะช้าไปเมื่อหางของแดรกคิเน่เลื้อยมาพันรัดร่างของเขาไว้แน่นจนเกือบหายใจไม่ออกจนไม่สามารถรวบรวมสมาธิได้ ซ้ำยังแทบจะครองสติไว้ไม่อยู่</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span><b>“พวกเจ้ามีฝีมือกันแค่นี้เองรึ อ่อนหัดเสียจริง”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“ปล่อยแฟนฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>บุตรแห่งสายน้ำพุ่งทะลุผ่านม่านหมอกอันเจือจางฟันหางของแดรกคีเน่จนขาดกระเด็น ปีศาจสาวกรีดร้องโหยหวน เมื่อหางงูโดนฟันขาดไปครึ่งนึงแบบนี้ก็ยากจะคงร่างอยู่ในโลกมนุษย์ได้อีกต่อไป ทว่าไม่…</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span><b>“กร๊าซซซ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>นังงูพิษรวบรวมพิษมหาศาลพ่นเข้าใส่บุตรเจ้าสมุทร</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“อิกนิส พาร์วัส!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ลูกไฟน้อยพุ่งออกมาจากปากกาเวทมนตร์ฟรุ้งฟริ้ง และเมื่อมันสัมผัสกับละอองพิษก็เกิดการลุกไหม้ขนานใหญ่ลามเข้าไปในปากของอสูรสาวจนแผดเผาลำคอ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span><b>“นังเด็กนี่!!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แดรกคีเน่เหลือจะอด นางเสือกตัวเลื้อยไปตามพื้น แม้จะหางขาดไปหนึ่งแต่ก็ยังคงรวดเร็วแม้ไม่เท่าแต่ก่อน มันรีบพุ่งถลาไปทางชาร์ล็อต การรับมือกับเดมิก็อดสี่คนและอสุรกายจิ้งจอกยักษ์พร้อมกันดูเหมือนจะตึงมือเกินไป นางจึงเล็งไปที่เป้าหมายกะจะพาหนีไม่ว่าเหยื่อจะกลับไปในสภาพไหนก็ตาม ไฮรี่ที่ถูกตบคว่ำไปในตอนแรกสุดถลาตัวมาขวางชาร์ล็อตไว้ด้วยเนื้อตัวที่เปื้อนโคลนจนดูไม่ได้</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“กรร!!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ยังไม่ทันถึงตัวโคมะจิกระโดดขึ้นคร่อมปีศาจงูเอาไว้ มันกัดหลังคอของนางก่อนจะสะบัดไปมาอย่างรุนแรง แดรกคีเน่สาวกรีดร้องเสียงหลงเมื่อเนื้อของมันถูกฉีกกระชากกลายเป็นฝุ่นผง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b><i><br></i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b><i>‘ลูกพี่โคมะจิโคตรโหด!’</i></b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดีนที่ยืนช็อตไปตั้งแต่ที่เกือบถูกพ่นพิษใส่อ้าปากค้าง ด้วยความเจ็บปวดแดรกคีเน่พ่นพิษออกมาไม่หยุดหย่อนอย่างไร้ทิศทางจนปีศาจจิ้งจอกขาวยังต้องกระโดดหลบออกมา แมคเคนซีอยู่ในพิสัยของพิษแถมเจ้าตัวยังดูเหมือนว่าลุกขึ้นมาหลบไม่ไหว ดีนจึงกางโล่ฮิปโปแคมปัสออกมาก่อนจะย่อตัวลงยกโล่ขึ้นคุ้มกันอีกฝ่ายไว้</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“ที่รักนายไหวหรือเปล่า!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ประเมินจากสายตาหนุ่มอังกฤษลุกไม่ขึ้นแน่ ๆ แต่ให้กางโล่ต่อไปแบบนี้คงไม่ดี แม้โล่ฮิปโปแคมปัสจะเป็นอาวุธเทพที่ยากจะบุบสลายก็ตาม</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“อึ้ก! แค่ก ๆ! โอเค ฉันโอเค”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีตอบเสียงแผ่วทั้งที่ยังไอโขลก ดีที่ดีนมาช่วยไว้ทัน ไม่อย่างนั้นเขาคงได้กระดูกหักไม่ก็เครื่องในบีบตัวรวมกันจากแรงรัดของอสุรกายสาวตนนั้นแน่ ๆ</span></font></p><br><p><b style="color: rgb(255, 140, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; caret-color: rgb(0, 0, 0);">“โอเคกับผีน่ะสิ!”</b><font face="Sarabun" size="3"><span></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ถึงจะบอกแบบนั้นแต่อาการอีกฝ่ายก็ดูไม่ดีเอาซะเลย ดีนจึงต้องรีบปิดจ๊อบอย่างรวดเร็ว เขารวบรวมน้ำพิษเป็นก้อนมวลใหญ่ ก่อนจะบังคับให้มวลน้ำยักษ์เข้าไปครอบคลุมแดรกคีเน่ตนนั้น แม้แต่เจ้าของพิษยังต้องแพ้ภัยจากพิษของตนเอง ร่างปีศาจถูกกัดกร่อนจนสลายถึงกระดูก กระนั้นก็ยังอุตส่าห์ทิ้งสินสงครามไว้ให้ดูต่างหน้า</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แดรกคีเน่ถูกกำจัดไปแล้ว แต่ปัญหาต่อจากนี้คือจะทำยังไงกับพิษจำนวนมากนี้ดี ยิ่งฝนพรำลงมาก้อนน้ำพิษก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ แต่สุดท้ายก็จำเป็นต้องทิ้ง ดีนทุ่มมวลน้ำนั้นไปที่ก้อนหินใหญ่ มันแหลกเป็นผงได้ภายในพริบตาจากการกัดกร่อนรุนแรง ดีนะที่ไม่มีใครโดนพิษเข้าจัง ๆ …</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ปิดจ๊อบได้อย่างเสร็จสมบูรณ์ดีนถึงกลับมาดูอาการแมคเคนซีอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร…</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ffc0cb">“แก ไอ้ปีศาจตายซะ!!” </font></b>เสียงของไฮรี่ตะโกนขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เขามีเป้าหมายที่โคมะจิที่เพิ่งกลับร่างเล็กลงเป็นจิ้งจอกจิ๋ว</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b style="">“หยุดนะคะพี่ไฮรี่!!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ชาร์ล็อตรีบมายืนขวางหน้าโคมะจิไว้เพื่อไม่ให้ไฮรี่ลงมือทำร้าปีศาจจิ้งจอกสี่หางได้ ซึ่งก็ได้ผล บุตรเฮอร์มาโฟรไดตัสถึงกับหยุดชะงักนิ่งสนิทไปทันทีเหมือนกับถ่านหมด</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“โคมะจิมาช่วยพวกเราค่ะ ไม่ได้เป็นศัตรู โคมะจิจะพาเราออกจากป่า แล้วนั่นก็พี่ดีนกับพี่แมคเคนซี พวกพี่เขามาจากค่ายฮาล์ฟบลัดเหมือนกัน เขาจะมาช่วยพาพวกเรากลับบ้าน”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ได้ทีธิดาเฮคาทีก็รีบอธิบายต่อ เธอไม่รู้ว่าคำพูดของเธอจะช่วยดึงสติไฮรี่ได้มากแค่ไหน แต่ก็ได้แค่หวังว่าอีกฝ่ายจะยอมฟังเธอบ้าง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b>“บ้าน…กลับบ้านเหรอ ฉันอยากกลับบ้าน แล้วอาร์ตี้ล่ะ อาร์ตี้อยู่ที่ไหน เราต้องรีบไปช่วยอาร์ตี้กันนะชาร์ล็อต แล้วพวกเราจะได้กลับบ้านกัน”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ไฮรี่ที่นั่งคุกเข่าลงไปกับพื้นสงบเสงี่ยมได้ไม่นานก็เริ่มลนลานขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงเพื่อนร่วมทีมและถือเป็นพี่น้องร่วมบ้านอีกคนที่ตอนนี้ไม่ได้ปรากฏตัวอยู่ที่นี่ด้วย เขารีบคว้ามือชาร์ล็อตไว้แล้วบีบมือของเธอแน่นราวกับเหลือเด็กสาวเป็นเพียงที่ยึดเหนี่ยวสุดท้าย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“พี่อาร์ตี้…พี่อาร์ตี้บอกว่าจะล่วงหน้าไปก่อนค่ะ พวกเราต้องรีบตามไป พอพวกเราเจอพี่อาร์ตี้แล้วก็จะกลับบ้านกันนะคะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ชาร์ล็อตกุมมือของชายหนุ่มตอบโดยไม่สนว่ามือจะเปื้อนดินโคลนไปด้วย เธอคงคิดมาดีแล้วว่าถึงบอกความจริงไปก็คงไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นเท่าไหร่ แม้จะอยากร้องไห้ให้กับชะตากรรมอันโหดร้ายที่พวกเขาต้องเผชิญ แต่ก็ต้องทำเป็นเข้มแข็งแล้วยิ้มเอาไว้</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b>“จริงเหรอ จริง ๆ นะ งั้นพวกเรารีบไปกันเร็ว ๆ เลย”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เมื่อได้รู้ความเป็นไปในทางที่ดีขึ้นก็เหมือนทำให้มีกำลังใจขึ้นมา ไฮรี่รีบลุกขึ้นยืนในทันทีด้วยจิตใจอันฮึกเหิม</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“ค๊อง!” </b></span></font><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify; caret-color: rgb(0, 0, 0);">โคมะจิหันมามองทางเดมิก็อดสองหนุ่มแล้วเห่าไปทีนึง</span></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“โคมะจิบอกว่าจากจุดนี้ไปถึงชายป่าของเมืองที่ใกล้ที่สุดใช้เวลาประมาณเจ็ดชั่วโมงค่ะ พวกพี่ไหวกันหรือเปล่าคะ” </b></span></font><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;">แล้วก็เป็นชาร์ล็อตที่ยังคงทำหน้าที่แปลภาษาให้เป็นอย่างดี</span></p><p><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;"><br></span></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“พี่ไหว ไปกันต่อได้เลย”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีรีบพยักหน้ารับ เขาไม่อยากเสียเวลาอยู่ในป่าไปนานกว่านี้ ยิ่งฝนตกแบบนี้ด้วยแล้ว ทั้งยุงและแมลงคงจะชุมไปหมด หากไม่ได้เป็นไข้เพราะฝนก็อาจติดเชื้อจากแมลงสัตว์กัดต่อยได้ ไหนจะต้องคอยระวังพวกอสุรกายที่จะโผล่มาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“เจ็ดชั่วโมงเหรอ… ไหวสิ ไหวแหละ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดีนตอบรับด้วยน้ำเสียงที่แทบจะแหบแห้งหายไปในลำคอ แอบท้อนิดหน่อยที่เดินมาทั้งวันแต่ก็ยังมาได้แค่ครึ่งทาง กระนั้นพวกเขาก็ต้องไปต่อ เพราะนั่นคือหนทางเดียวที่จะมีชีวิตต่อไปได้ นี่ไม่ใช่การแข่งขันเดินเทรลที่หากไม่ไหวจะส่งสัญญาณเรียกสต๊าฟมารับตัวได้ แม้พวกเขาจะมีโคมะจิเป็นที่พึ่งก็จริง แต่ไม่มีอะไรรับประกันได้เลยว่าหากมันหอนแล้วพวกพรานสาวจะมาช่วย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เมื่อมติเป็นเอกฉันท์แล้ว ทีมทำภารกิจซึ่งมีเพื่อนร่วมทีมเพิ่มขึ้นมาอีกคนจึงเริ่มออกเดินทางกันต่อ</span></font></p><br><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><span>.</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><span>.</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><span>.</span></font></p><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>- 09:23PM -</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ภายหลังจากใช้เวลาเดินอยู่ในป่ากันมาครึ่งค่อนวัน ในที่สุดพวกเขาก็พ้นจากเขตป่าดงดิบสุดหฤโหดของช่องดาเรียนแล้ว</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“ค๊อง!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“เอ๊ะ…จะไปแล้วเหรอจ๊ะ พี่ ๆ คะ โคมะจิบอกว่าจากตรงนี้ไปจะเข้าเขตเมืองยาวิซ่าแล้ว ให้พวกเราหาที่พักที่นี่กันก่อน ส่วนโคมะจิจะกลับไปรวมกลุ่มกับพวกพี่ ๆ พรานอาร์เทมิสแล้วค่ะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ชาร์ล็อตถามโคมะจิ แต่ก็ไม่ลืมที่จะแปลสารให้พวกพี่ชายของเธอฟังด้วย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ไม่พักสักหน่อยเหรอ เดินทางกันมาตั้งหลายชั่วโมง”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีที่ตอนนี้เรี่ยวแรงเริ่มหมดจนต้องให้ดีนช่วยพยุงถามขึ้น</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff"><span><b>“ค๊อง!”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“โคมะจิบอกว่า<i> ‘ไม่เป็นไร ไฮดร้าสามสิบหัวร้ายกาจมาก ถึงกลุ่มพรานอาร์เทมิสจะมีฝีมือแต่ข้าก็ต้องรีบไปช่วยพวกนาง’</i> ค่ะ” </b></span></font><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;">ธิดาเฮคาทีช่วยแปลให้หลังจากที่ปีศาจจิ้งจอกส่ายหน้าไปมา</span></p><p><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;"><br></span></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b style="">“อืม…ทางนั้นเองก็คงลำบากไม่น้อย ถ้าอย่างนั้นก็ไปเถอะ เดินทางปลอดภัยนะโคมะจิ ขอบคุณที่ช่วยนำทางให้พวกเรา ขอให้จัดการไฮดร้าสามสิบหัวนั่นสำเร็จนะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เมื่อฟังเหตุผลของโคมะจิแล้วก็เข้าใจได้ในทันที จะรั้งไว้ก็คงไม่เป็นผลในเมื่ออีกฝ่ายต้องกลับไปทำหน้าที่ของตนเองเช่นกัน ตอนนี้จึงได้เวลาบอกลาจิ้งจอกสี่หางแล้ว</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“ขอบคุณมากนะลูกพี่โคมะจิ ขากลับก็ดูแลตัวเองด้วยนะ ถ้าเหนื่อยก็พัก ความปลอดภัยต้องมาเป็นที่หนึ่ง” </font></b>ดีนกล่าวลา ในใจเขาอยากจะกอดสิ่งมีชีวิตสีขาว ๆ ขนฟู ๆ สักทีนึง แต่อีกฝ่ายคงไม่ยอมแน่ ๆ จึงได้แต่โบกมือบ๊ายบาย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“ขอบคุณมากนะจ๊ะโคมะจิ ถ้ามีโอกาสเราคงได้พบกันอีกนะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ชาร์ล็อตก้มลงลูบหัวโคมะจิเบา ๆ ซึ่งครั้งนี้มันก้มหัวให้เล็กน้อยก่อนจะเห่าดัง<b><font color="#ffffff"> “ค๊อง!”</font></b> รับเป็นครั้งสุดท้ายแล้ววิ่งหายกลับเข้าไปในป่า</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ทีนี้เราจะเอายังไงกันต่อดี หาโรงแรมสักที่เข้าพักก่อนไหม”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>พอเหลือกันอยู่สี่คน แมคเคนซีจึงหันมาถามความเห็นเพื่อนร่วมทีมทั้งสองต่อ (เว้นไฮรี่ที่คงจะช่วยออกความเห็นไม่ได้ไว้)</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span><i><b>‘โอ๊ยยยยย โรงรงโรงแรมอะไร ไม่มีหรอกที่นี่ นักท่องเที่ยวยังไม่มีเลยเถอะ ฉันถึงต้องระหกระเหินไปทำงานไกลบ้านไงล่ะ’</b></i></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เสียงจากวิญญาณสาวที่สิงอยู่ในพวงกุญแจดังขึ้นมาในหัวสองพี่น้องเฮคาทีหลังจากที่เธอเงียบมาทั้งวัน จนชวนให้นึกว่าเธอหายไปสู่ภพภูมิใหม่ระหว่างทางแล้วซะอีก</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“หมายความว่ายังไง คุณจะบอกว่าเมืองนี้ไม่มีที่พักงั้นเหรอ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ได้ยินแบบนั้นแมคเคนซีก็ตาโตทันที ที่พวกเขาเดินทางกันทั้งวี่วันเพื่อจะรีบเข้าเมืองมาหาที่พักที่ดีกว่าการนอนเต็นท์กลางป่าเขา กลับกลายเป็นว่ามาเจอเมืองที่ไม่มีแม้แต่ที่จะให้พวกเขาซุกหัวนอนงั้นเรอะ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span><i><b>‘ก็…ประมาณนั้น แต่ว่าฉันมีข่าวดีนิดหน่อยนะ เมืองนี้น่ะเป็นบ้านเกิดฉันเอง ไหน ๆ พวกนายกับชาร์ล็อตก็พาฉันกลับบ้านได้สำเร็จแล้ว ฉันจะให้นอนค้างที่บ้านสักคืนเพื่อเป็นการตอบแทน’</b></i></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“พูดอย่างกับเป็นเรื่องง่าย ถึงจะบอกว่าเป็นบ้านคุณแต่คนในบ้านจะยอมให้คนแปลกหน้าเข้าพักได้ไง”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b>“เป็นบ้าเหรอ พูดคนเดียว”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เสียงไฮรี่แทรกขึ้นมาจนแมคเคนซีนึกขึ้นได้ นั่นสิ…ในที่นี้ยังมีดีนและไฮรี่ที่สื่อสารกับวิญญาณไม่ได้นี่นะ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ว่าแต่ทำไมเขาถึงต้องโดนคนสติไม่ดีทักว่า<b><i><font color="#808080"> ‘เป็นบ้า’</font></i></b> ด้วยฟะ</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span><b>“ริเซ่บอกว่าที่เมืองนี้ไม่มีโรงแรมให้เราเข้าพัก แต่ที่นี่คือบ้านเกิดของเธอ เธอจะให้พวกเราพาเธอไปส่งที่บ้านแล้วให้พวกเราพักที่บ้านเธอคืนนึง”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แมคเคนซีเลือกที่จะปล่อยผ่านคำพูดของไฮรี่ไปแล้วหันมาบอกเรื่องที่สนทนากับวิญญาณสาวให้ดีนรับรู้ก่อนจะเงียบไปเพื่อรอฟังความคิดเห็นของเพื่อนร่วมทีม</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#ff8c00">“ผีนี่ก็มีประโยชน์เหมือนกันนะเนี่ย คิดถูกแล้วที่พามาด้วย” </font></b>ดีนตอบ หลังจากนั้นริเซ่ก็กรี๊ดจนพวงกุญแจสั่น แต่คงมีแค่สายเลือดแห่งเฮคาทีเท่านั้นที่ได้ยิน<font color="#ff8c00"><b> “ถ้างั้นฝากขอบคุณเธอด้วยนะ ยังไงมีที่ซุกหัวนอนก็คงจะดีกว่าต้องนอนกลางดินกินกลางทรายในเมืองที่ไม่รู้จัก”</b></font></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><font color="#ff8c00"><b><br></b></font></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>แม้พวกเขาจะเอาเต็นท์มาก็เถอะ แต่จู่ ๆ มีใครก็ไม่รู้มาปักเต็นท์ในหมู่บ้าน เผลอ ๆ จะถูกหัวปิงปองมาลากเข้าซังเต อีกอย่างเมืองนี้ติดกับช่องดาเรียนเอามาก ๆ ถือว่ายังเป็นพื้นที่อันตรายจากคนร้าย ๆ ได้อยู่</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b>“แต่ว่า… แล้วเราจะพูดยังไงให้ที่บ้านของริเซ่เข้าใจได้ล่ะ แบบว่า… จะมีหลักฐานอะไรมายืนยันได้ว่าเราพาวิญญาณลูกสาวเขามาส่งจริง ๆ ไม่ใช่แก๊งต้มตุ๋น สิบแปดมงกุฎ หรืออะไรทำนองนั้น แล้วดูพวกเราสิ… โคตรจะเละเลย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>ดีนกางแขนออกทั้งสองข้าง เสื้อกันฝนที่ใส่ช่วยกันดินโคลนกระเด็นใส่เสื้อผ้าได้บ้าง แต่รองเท้าและขากางเกงก็เละเทะไปหมด ส่วนที่เละยิ่งกว่าก็คือไฮรี่ที่มอมไปทั้งตัว</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span>เมื่อได้ฟังที่ดีนบอก ชาร์ล็อตก็ครุ่นคิดเล็กน้อย</span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span><b>“ถ้าเล่าเรื่องที่มีแค่ที่บ้านรู้ บางทีเขาอาจจะเชื่อก็ได้นะคะ ยังไงเราก็ไม่มีหลักฐานอะไรมากไปกว่านั้น จากนี้คงต้องให้พี่ริเซ่ช่วยสื่อสารแล้วล่ะค่ะ”</b></span></font></p><br><p><font face="Sarabun" size="3"><span><i><b><font color="#cc1100">‘ไม่ต้องห่วงชาร์ล็อต พวกเธอพาฉันมาส่งถึงบ้านได้ก็ขอบคุณมากแล้ว ฉันต้องสื่อสารให้พ่อกับแม่เชื่อให้ได้ว่าวิญญาณของฉันอยู่ตรงนี้’ </font></b></i>ผีสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทั้งที่เธอไม่จำเป็นต้องหายใจแล้วด้วยซ้ำ คล้ายกับการเตรียมใจเพื่อเผชิญหน้า <b><font color="#cc1100">‘เอาล่ะ อย่าเสียเวลาเลย ตามฉันมาเถอะ’</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span><b><font color="#cc1100"><br></font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span>กล่าวจบริเซ่ก็พุ่งทะลุออกมาอยู่ด้านนอกพวงกุญแจ แล้วเดินนำเดมิก็อดทั้งสี่ตรงเข้าไปในหมู่บ้าน</span></font></p><div><br></div><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><img src="https://i.imgur.com/ZM9JZuJ.png" width="500" _height="21" border="0"><br></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s3" style="font-weight: bold; text-decoration: underline;"><font face="Sarabun" size="2">ความคิดเห็นผู้บันทึก</font></span></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><span>การเดินทางในป่าดงดิบน่ากลัวมากค่ะ มีแต่ต้นไม้ขึ้นเต็มไปหมด พวกเราโชคดีมากที่มีโคมะจิช่วยนำทาง ไม่อย่างนั้นพวกเราอาจหลงอยู่ในป่า ไม่ได้ออกจากป่าไวขนาดนี้แน่ และน่าไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่าพวกเราจะได้พบพี่ไฮรี่อีกครั้งที่นี่ ถึงพี่ไฮรี่จะมีสภาพไม่เหมือนเดิมแต่หนูก็จะพาพี่เขากลับค่ายกับพวกเราให้ได้ แล้วก็จะคอยดูแลพี่เขาให้หายดีด้วย </span></font></p><p style="text-align: center;"><br></p><p class="p1" style="text-align: center; font-width: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s3" style="font-weight: bold; text-decoration: underline;"><font face="Sarabun" size="2">สรุปสถานการณ์</font></span></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><span>- ทีมทำภารกิจพักแรมกลางป่าหนึ่งคืน</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><span>- เดินทางต่อในวันรุ่งขึ้น พบ ‘ไฮรี่’ เดมิก็อดบุตรแห่งเทพเฮอร์มาโฟรไดตัส</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><span>ผู้ร่วมทีมทำภารกิจเก่าของชาร์ล็อตที่หายสาบสูญกำลังต่อสู้กับฝูงอสุรกาย</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><span>- ทีมทำภารกิจต่อสู้กับอสุรกายและออกเดินทางต่อโดยให้ ‘ไฮรี่’ ที่อยู่ในสภาพเสียสติร่วมเดินทางไปด้วย</span></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><span>- เดินทางออกจากป่าดงดิบของช่องดาเรียน มาถึงเมืองยาวิซ่า ประเทศปานามา</span></font></p><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><b style=""><u>พิชิตอสุรกาย</u></b></font></p><p></p><div style="text-align: center;"><font color="#e5e7eb" style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">ชูปาคาบรา [</font><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:dungeon&do=dungeon_fight&battle_id=199" style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; color: rgb(229, 231, 235);">1+2</a><font color="#e5e7eb" style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">] [</font><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:dungeon&do=dungeon_fight&battle_id=204" style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; color: rgb(229, 231, 235);">3</a><font color="#e5e7eb" style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">]</font></div><span id="docs-internal-guid-92208225-7fff-06e3-12c8-56ab1c8d23e4"><div style="text-align: center;"><font color="#e5e7eb" style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">แดรกคีเน่ [</font><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:dungeon&do=dungeon_fight&battle_id=198" style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify; color: rgb(229, 231, 235);">1</a><font color="#e5e7eb" style="font-family: Sarabun; font-size: small; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">]</font></div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"><div style="text-align: center;"><font color="#e5e7eb" face="Sarabun" size="2"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></div><font face="Sarabun" style="" size="2"><div style="text-align: center; white-space-collapse: preserve;"><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: rgb(229, 231, 235);"><u>โบนัสสินสงคราม</u></b><font color="#e5e7eb" style="background-color: transparent; text-align: justify;"> </font><b style="background-color: transparent; text-align: justify; color: rgb(229, 231, 235);"></b></div><i style="white-space-collapse: preserve;"><div style="text-align: center;"><i style="background-color: transparent; text-align: justify;"><font color="#808080">(โอนเข้า <a href="home.php?mod=space&uid=28" target="_blank">@Mackenzie</a> ได้เลย ใช้ของร่วมกันกับ @Dean)</font></i></div></i><font color="#e5e7eb" style=""><div style="text-align: center; white-space-collapse: preserve;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">เขี้ยวแวมไพร์ 1 ea</span></div><div style="text-align: center; white-space-collapse: preserve;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">ขวดเลือดชูปาคาบรา 2 ea</span></div><span style="white-space-collapse: preserve;"><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">เกล็ดแดรกคีเน่ 2 ea</span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; text-align: justify;">ขวดเลือดแดรกคีเน่ 4 ea</span></div></span></font></font></span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; font-size: 13.3333px; white-space-collapse: preserve;"><div style="text-align: center;"><font color="#e5e7eb" face="Arial, sans-serif"><br></font></div></span></span><p></p><center><font face="Sarabun" size="2"><table cellspacing="7" cellpadding="0" width="800" border="0" style="width: 800px; height: 100px;"><tbody><tr><td valign="top"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 140, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style=""><span style="font-size: 11pt;">
</span><font size="3">DEAN</font></font> <br></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"><br></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-3f6f3812-7fff-cebe-cf45-4e0b3bf33e35"><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+2 ตื่นรู้จากการพิชิต</span><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(128, 128, 128); font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> [แดรกคีเน่] </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ครั้งแรก</span></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6; text-align: center;"></p></td><td valign="top" width="400"><div align="center"><span id="docs-internal-guid-3afba7f8-7fff-3361-e958-4267a3ea41c7"><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><span style="color: rgb(47, 80, 142); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-size: 11pt;">
</span><font size="3">MACKENZIE</font> <br></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.92;text-align: center;background-color:#101010;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; white-space-collapse: preserve; font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; vertical-align: baseline;">+2 ตื่นรู้จากการพิชิต</span><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; white-space-collapse: preserve; font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(128, 128, 128); font-weight: 700; vertical-align: baseline;"> [แดรกคีเน่] </span><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; white-space-collapse: preserve; font-size: 10pt; font-family: Sarabun, sans-serif; vertical-align: baseline;">ครั้งแรก
<span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-size: 10pt; vertical-align: baseline;">+2 ตื่นรู้จากการพิชิต</span><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-size: 10pt; color: rgb(128, 128, 128); font-weight: 700; vertical-align: baseline;"> [ชูปาคาบรา] </span><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-size: 10pt; vertical-align: baseline;">ครั้งแรก</span></span></p></font></span><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.6;"><font face="Sarabun"><span style="font-size: 10pt; color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></font></p></div></td></tr></tbody></table>
<p></p></font></center></div></div></div></div></div></div></div></center><font face="Sarabun" size="2">
</font>
<center>
<link href="member_web/memo.css" rel="stylesheet">
<div id="rr_love-on-the-brain" style="--width: 1000px; --bg-color: #101010; --borders: #5E3400; --accent: #ff8c00; --text-color: #dcdcdc;">
<a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」">
</a><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"><br></a><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"><br></a>
<div class="rcontainer">
<div class="rwrapper">
<div class="rheader">
<div class="rtitle">XXIII</div>
<div class="rsub1"><font size="3">ครอบครัว</font></div></div>
<div class="rflex">
<img src="https://i.imgur.com/zhq8BUs.png">
<img src="https://i.imgur.com/TXMk7wv.gif">
<img src="https://i.imgur.com/neGnxh3.gif"></div>
<div class="rsub2"><font color="#5E3400">—</font> <font color="#ff8c00">Dean Eilwyn Alvarez Neal</font> <font color="#5E3400">—</font></div>
<div class="rtxt">
<div align="left" style="box-sizing: inherit; outline-style: none;"><div align="left" style=""><font color="#c0c0c0"><br></font></div><div align="left" style=""><div align="left" style=""><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>- 29.05.2025 / 09:48 P.M. -</b></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><b>เมืองยาวิซ่า, ประเทศปานามา</b></font></span></p><p class="p2" style="font-width: normal; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><font size="3"><br></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“พี่ริเซ่บอกว่าบ้านหลังนั้นนั่นแหละค่ะ’</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ชาร์ล็อตชี้นิ้วตามริเซ่ไปยังบ้านไม้ขนาดกลางหลังหนึ่งที่หลังคามุงด้วยสังกะสีสนิมเกรอะ สภาพเหมือนกับจะพังได้ทันทีเมื่อพายุฤดูร้อนพัดผ่าน สภาพบ้านหลังนี้แย่กว่าโรงนาเก่าแก่ในฟาร์มของสหรัฐฯ เสียอีก ทว่าเมื่อเห็นบ้านแบบนี้เรียงรายกันนับสิบหลังก็ไม่อาจระบุได้ว่าสถานะทางสังคมของริเซ่ด้อยกว่าคนอื่น ๆ ใน<b><font color="#808080"><i> ‘ยาวิซ่า’</i></font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i>‘ลินดา!’</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ผีสาวพุ่งผ่านอากาศไปยังบ้านหลังนั้นทันทีเมื่อเห็นเด็กผู้หญิงผิวเข้มวัยอ่อนกว่ารีชาหรือนิโคไลนิดหน่อย ร่างวิญญาณพยายามสวมกอดเด็กหญิงแต่กลับทะลุผ่านไปอย่างน่าเสียดาย</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เดมิก็อดสายเลือดเฮคาทีต่างมองหน้ากันกับภาพอันน่าสะเทือนใจ ส่วนดีนที่มองไม่เห็นอาจกำลังงงเพราะไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น แต่มีอยู่คนเดียวที่เดินทะเล่อทะล่าเข้าไปที่บ้านหลังนั้นคือไฮรี่ จนชาร์ล็อตต้องรีบวิ่งตามไปเพราะเธอเป็นคนเดียวที่สามารถคุมเขาอยู่</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เฮ้! น้องสาว วันนี้พวกเราจะพักกันที่นี่แถมเรายังหิวมากเลยด้—...”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ไฮรี่เข้าไปทักทายอย่างเป็นมิตรด้วยสภาพดินเกรอะกรังไปทั้งตัวจนชาร์ล็อตต้องรีบพุ่งตัวเข้าไปแทรก</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“แหะ ๆ ขอโทษนะจ๊ะ คือว่าพวกพี่เป็นเพื่อนพี่ริเซ่น่ะ…”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แต่ไม่ทันที่เดมิก็อดสาวจะกล่าวจบ เด็กหญิงคนนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านพร้อมกับร้องเป็นภาษาสเปน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>"¡Papi, mami! Alguien que no conozco vino a la casa... ¡y da miedo! ¡Buaaa!"<i> (พ่อจ๋า แม่จ๋า! มีใครไม่รู้มาที่บ้าน...น่ากลัวมากเลย! แงงง!)</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เหวอ ซวยล่ะสิ เธอวิ่งไปตามพ่อพร้อมกับปืนลูกซองออกมาแล้ว!”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">คนที่ฟังภาษาสเปนได้เพียงคนเดียวในกลุ่มตื่นตระหนกหลังจากที่เด็กหญิงลินดาร้องจ้าเข้าไปในบ้าน เพียงไม่นานชายวัยกลางคนผมสีดอกเลาคนหนึ่งก็ออกจากบ้านมา แน่นอนว่าเขาไม่ได้มาพร้อมกับปืนลูกซอง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i><font color="#cc1100">‘พ่อ…’</font></i></b> ริเซ่เอ่ยเสียงแผ่วน้ำตาซึม</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แมคเคนซีมองวิญญาณสาวที่ลอยไปหยุดอยู่ตรงหน้าชายชาวพื้นเมืองคนนั้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยและอาลัยห่วงหา</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“¿Quiénes son? ¿Qué quieren?” <i>(พวกคุณเป็นใคร มีธุระอะไรหรือเปล่า)</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ชายผู้เป็นพ่อของริเซ่ถามขึ้น แน่นอนว่าดวงตาคู่นั้นมองทะลุร่างโปร่งแสงของลูกสาวมายังคนแปลกหน้าทั้งสี่คน สายตาที่มองมาเต็มไปด้วยความเคลือบแคลง อาจเพราะสภาพที่ดูเหมือนพวกโฮมเลสเพิ่งถูกหมาไล่ฟัดมาของพวกเขาก็เป็นได้</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แต่คราวนี้สองพี่น้องเฮคาทีไม่ยอมให้การสื่อสารมาเป็นอุปสรรคเหมือนคราวที่แล้ว ก่อนจะเดินทางเข้ามาในย่านชุมชน พวกเขาได้ทำการร่ายคาถาแปลภาษามาแล้วเรียบร้อย และแน่นอนว่าตอนนี้พวกเขาก็สามารถฟังและพูดภาษาเดียวกันกับคนที่นี่ได้เช่นกัน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“สวัสดีค่ะ พวกหนูเป็นเพื่อนพี่ริเซ่ค่ะ เอ่อ…เรามาจากที่ที่พี่ริเซ่ทำงานอยู่”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ชาร์ล็อตเป็นผู้เริ่มเปิดบทสนทนาขึ้นก่อน ด้วยคิดว่าหากให้เด็กสาวที่ดูอ่อนโยนและท่าทางเป็นมิตรเป็นผู้เจรจา น่าจะทำให้สถานการณ์ผ่อนคลายลงบ้าง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ที่ที่ริเซ่ทำงาน? แล้วริเซ่ล่ะ ริเซ่กลับมาด้วยหรือเปล่า”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ผู้เป็นพ่อมองหาลูกสาวคนโต แม้ว่าตอนนี้เธอจะอยู่ตรงหน้าเขาแล้วก็ตาม</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i>‘พ่อ หนูอยู่นี่ไง’</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">วิญญาณสาวเรียกพ่อเสียงแผ่ว ส่วนกลุ่มเดมิก็อดก็ได้เพียงแค่มองหน้ากันเงียบ ๆ ราวกับชั่งใจว่าควรจะทำอย่างไรกับสถานการณ์นี้ดี</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดูท่าการส่งวิญญาณสาวกลับบ้านจะไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิดไว้ซะแล้ว</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i>‘เอายังไงดีริเซ่…’</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เมื่ออับจนหนทางว่าควรทำอย่างไรต่อ แมคเคนซีจึงลองปรึกษาวิญญาณสาวดู</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i>‘บอกความจริงพวกเขาไป’</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ริเซ่ตอบทั้งที่ไม่หันมามอง แต่คำพูดนั่นไม่ได้ทำให้หนุ่มอังกฤษสบายใจขึ้นเลยแม้แต่น้อย การบอกความจริงก็หมายถึงเขาต้องบอกคนในครอบครัวคนคนนึงว่า <b><i><font color="#808080">‘ลูกสาวของเขาตายไปแล้ว’</font></i></b> ซึ่งใครมันจะไปเชื่อ และใครที่ไหนจะไปรับได้กัน แต่ก็อย่างว่า…ตอนนี้พวกเขาเองก็ไม่ได้มีทางเลือกมากนัก ในเมื่อตกปากรับคำว่าจะช่วยแล้ว การที่เธอบอกแบบนี้ถือว่าเป็นความปรารถนาสุดท้ายของผู้ตาย ที่ควรทำตาม</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“คือว่า…ริเซ่เขากลับมากับพวกเราด้วยครับ แต่ไม่ใช่แบบที่พวกเราเป็นอยู่ เธอ…เสียชีวิตไปแล้วเมื่อห้าปีก่อน แล้วเธอก็อยากให้พวกผมมาส่งวิญญาณเธอกลับบ้าน—”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“อย่ามาพูดพล่อย ๆ นะ!”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ยังพูดไม่ทันจบดีก็ถูกผู้เป็นพ่อตะคอกกลับมาเสียงดังจนแมคเคนซีสะดุ้ง ใบหน้าของชายคนนั้นแสดงออกชัดเจนว่ากำลังโกรธขึ้งจนถึงขีดสุด</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ว่าแล้วเชียวว่าคุณพ่อต้องไม่เชื่อ เอาเข้าจริงก็ไม่แปลก ใครจะมาเชื่อเรื่องพวกนี้ได้ง่าย ๆ จากชาวต่างชาติผิวขาว เนื้อตัวมอมแมมยกเว้นแค่ดีนเพียงคนเดียวที่ยังพอมีความละม้ายคล้ายคลึงกับชาวปานามาอยู่บ้าง ก่อนหน้านี้พวกเขาก็มัวแต่คิดวิธีที่จะทำยังไงไม่ให้ตายกลางป่าจนลืมเตี๊ยมเรื่องนี้กับริเซ่ไปเสียสนิท</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ริเซ่จะตายได้ยังไง! ตอนฉันติดต่อไปที่โรงแรมเมื่อห้าปีก่อนพวกเขาบอกว่าเธอลาออกไปแล้ว แล้วยัยลูกไม่รักดีนั่นก็หายหัวไปไม่ติดต่อกลับมาเลย เงินสักแดงก็ไม่ส่งมาให้ ปล่อยให้พวกเราอยู่กันอย่างยากลำบาก ฉันไม่อยากได้ยินชื่อเด็กคนนั้นอีก ถ้าพวกเธอยังคิดจะมาป่วนอีกล่ะก็ ฉันคงต้องเรียกตำรวจให้มาจัดการพวกเธอแล้วนะ!”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เอะอะอะไรกันน่ะ แล้วตกลงใครมาที่บ้านเราเหรอพ่อ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">หญิงวัยกลางคนในชุดนอนเดินออกมาจากบ้าน เธอดูอ่อนวัยกว่าผู้เป็นพ่อประมาณหนึ่ง แต่ใบหน้าและแววตาของเธอมีเค้าโครงของริเซ่อยู่บนนั้น</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ก็คนพวกนี้น่ะสิแม่ อยู่ ๆ ก็มาออที่บ้านเราแล้วบอกว่าริเซ่ตายแล้ว”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ตายแล้ว…ทำไมถึงพูดแบบนี้ พวกเธอไม่ควรเอาเรื่องนี้มาล้อกันเล่นนะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ผู้เป็นแม่พอได้ฟังก็หน้าเสีย เธอยกมือขึ้นทาบอก น้ำเสียงสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“แย่ล่ะสิ ขืนเป็นงี้ต่อไปพวกเรามีหวังได้นอนซังเตแทนบ้านริเซ่แน่ ๆ แมคซี่นายช่วยบอกคุณผีหน่อยได้ไหมว่าให้รีบควักไม้เด็ดออกมาน่ะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แต่ไม้เด็ดที่ว่าจะยังไงกันล่ะ บอกว่า<b><i><font color="#ff8c00"> ‘หนูเอง ริเซ่ไง ที่ตอนห้าขวบเคยเหยียบชายกระโปรงป้านอร์ม่าจนทำให้ป้าล้มหน้าจิ้มเค้กในงานวันเกิด’ </font></i></b>เหรอ? ถ้าเป็นดีนคงมีเรื่องป่วง ๆ มาเล่าจนคนที่บ้านจำความได้แน่ ๆ แต่สาวแม่บ้านอายุยี่สิบต้น ๆ จะมีเรื่องเด็ดคดีดังแบบนั้นเล่าให้ฟังไหม</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i>‘ไอ้แว่น กูได้ยินที่มึงคิดในใจนะ!’ </i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">จากที่กำลังเศร้า ๆ อยู่ ริเซ่หันขวับมาทางดีนซึ่งเขาไม่ได้รู้ตัวเอาเสียเลย วิญญาณสาวหรี่ตามองบุตรเจ้าสมุทร บางทีหากเธอยืม (สิง) ร่างชายหนุ่มอีกครั้ง อะไร ๆ อาจง่ายขึ้น </span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ยังไม่ทันที่แมคเคนซีจะได้ออกความเห็นอะไร เสียงของริเซ่ก็ดังแทรกขึ้นมาในหัวซะก่อน เขาพอจะอ่านสายตาของวิญญาณสาวที่มองมาทางคนรักของตนออกว่ากำลังคิดอะไรจึงเอ่ยห้ามในใจ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i>‘อย่าทำนะริเซ่—’</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แต่ก็ไม่ทันแล้ว ริเซ่พุ่งไปทางดีนเพื่อหวังสิงร่างโดยไม่สนใจเสียงทักท้วงของใครก็ตาม ทว่าคราวนี้เธอสิงร่างของเขาไม่ได้ ร่างโปร่งใสทะลุผ่านกายเนื้อของดีนไปเหมือนกับที่โผเข้ากอดลินดาตัวน้อย</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i><br></i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i>‘ทำไม!?’</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ริเซ่ทดลองอีกครั้งแต่ก็ยังทะลุผ่านอยู่ดี เธอทำได้แค่เพียงให้ดีนรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ขนแขนสแตนอัปพร้อมโชว์ให้แมคเคนซีดู</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i><font color="#dda0dd">‘พี่ริเซ่ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ พี่ไม่ควรทำแบบนี้กับพี่ดีนเลย มันไม่ดีต่อเขานะคะ’ </font></i></b>ชาร์ล็อตปรามในใจ<b><i><font color="#dda0dd"> ‘แล้วที่พี่กำลังทำอยู่ใช้ไม่ได้ผลกับพี่ดีนหรอกค่ะ ตอนนี้พี่เขาจิตแข็งมาก ๆ’</font></i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i>‘แล้วจะให้กูทำยังไง! ไอ้โรงแรมเหี้ย!! ตอนแรกเหมือนจะดี ออกค่านั่นค่านี้ให้มาทำงาน แต่พอตอนกูตายพวกมันเอาร่างกูไปอำพรางแล้วยังโกหกพ่อแม่กูแบบนี้อีก!!’</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ผีสาวกรีดร้อง น้ำตาของเธอไหลออกมาเป็นสายเลือดและมีสภาพไม่น่าดูอีกครั้งเมื่อจิตคิดถึงความเคียดแค้นที่ยังคงปล่อยวางไม่ได้</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“อยู่ ๆ ทำไมถึงเงียบกันล่ะ เฮโหลววว”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ในระหว่างที่พวกเฮคาทีกำลังคุยกับผีในจิต ไฮรี่ที่สติสตางค์ไม่ดีหันมาทางพวกพ้องแล้วโบกมือไปมาตรงหน้าทุกคน จนบุตรเจ้าสมุทรรู้สึกว่าเขากำลังถูกหนุ่มเฮอร์มาโฟรไดตัสแย่งตำแหน่งคนไร้กาละเทศะของกลุ่มไป…</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ให้ตายสิ คนบ้านี่ช็อตฟีลเป็นบ้าเลย..”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดีนยกมือขึ้นกุมขมับเพราะเริ่มทนอยู่กับเดดแอร์นาน ๆ ไม่ได้ โดยเฉพาะสายตาพ่อแม่ของริเซ่ที่กำลังจ้องมองมาในขณะที่เหล่าเฮคาทีเอาแต่สื่อสารกับผีผ่านทางจิต</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><i><br></i></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#cc1100"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><i>‘บ้า… คนบ้างั้นเหรอ?’</i></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ริเซ่คิดคำนวณในใจ คนบ้าแปลว่าประสาทไม่ดี หมายถึงไม่อยู่กับร่องกับรอย หมายถึงจิตอ่อน และหมายถึงสิงได้ ไวเท่าความคิด เธอรีบพุ่งตัวไปสิงสู่ในร่างของไฮรี่ทันที ชายหนุ่มกระตุกเฮือก ๆ เหมือนคนเป็นโรคลมชักอยู่ไม่กี่วินาที จากนั้นก้มหน้าลงเหมือนหุ่นยนต์แบตเตอรี่หมด</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#de8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b style="">“พ่อ… แม่… นี่หนูเอง ริเซ่”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ไฮรี่เงยหน้าขึ้นมาด้วยดวงตาแดงก่ำ น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง แม้แต่เสียงพูดที่ออกห้าวยังเปลี่ยนเป็นเสียงเล็กของผู้หญิง คงดีกว่านี้ถ้าหมอนี่ไม่กำลังสวมแว่นกันแดดที่เลนส์หลุดออกไปข้างหนึ่ง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ยอมรับว่าแมคเคนซีค่อนข้างไม่พอใจที่ริเซ่พยายามจะสิงร่างคนรักของตนอีกครั้งทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาเคยเอ่ยปากห้ามอย่างเด็ดขาดไปแล้ว ดีที่ว่าตอนนี้ดีนจิตแข็งพอที่จะไม่โดนเธอทำเรื่องซ้ำเดิมอีกครั้ง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แต่มันดันไปเกิดกับสมาชิกใหม่ในทีมอย่างไฮรี่แทนนี่สิ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“แงงงง แม่จ๋า หนูกลัว”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ลินดาที่เห็นไฮรี่ทำท่าทางแปลก ๆ รีบวิ่งไปกอดแม่ของเธอไว้ อีกนิดเดียวก็จะร้องไห้อยู่แล้ว</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“พวกเธอเล่นอะไรกันเนี่ย ฉันไม่ตลกด้วยนะ!”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ชายวัยกลางคนขยับมายืนขวางระหว่างไฮรี่กับลูกและภรรยาของเขาไว้ ดูเหมือนว่าเขาใกล้จะสติแตกเต็มทีที่คนกลุ่มนี้เอาชื่อลูกสาวคนโตของบ้านมาล้อเล่น</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ฮึก..ฮึก…พ่อ พ่อจำหนูไม่ได้เหรอ ถ้าอย่างนั้นพ่อจำเรื่องนี้ได้ไหม พ่อเคยจะเอาเงินในกระปุกออมสินของลินดาไปใช้หนี้เพื่อนที่ทำงาน หนูมาเห็นเข้าพอดีเลยเอาเงินที่หนูทำพาร์ทไทม์ให้พ่อแทน แล้วพ่อก็บอกหนูว่าอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกน้อง”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ริเซ่ในร่างไฮรี่เล่าเรื่องพลางสะอึกสะอื้น เธอถอดแว่นกันแดดสภาพชำรุดของไฮรี่ออกแล้วใช้หลังมือปาดน้ำตา</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“……นั่นมัน ความลับของฉันกับริเซ่นี่”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ผู้เป็นพ่อถึงกับชะงักไปแล้วตาโต เขามองร่างเปื้อนดินโคลนตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#808080">“พ่อเคยจะขโมยเงินในกระปุกคุณหมูอู๊ด ๆ หนูเหรอ”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ส่วนลินดาเองที่ได้ฟังเรื่องนี้เข้าก็ถามขึ้นมาด้วยความใคร่รู้ที่บดบังความกลัวไปจนหมด จนแม่ของเธอต้องจับไหล่เด็กหญิงไว้แล้วปรามว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ยังมีอีกเรื่องนะพ่อ หนูเป็นคนทำความสะอาดบ้าน หนูรู้หมดเลยว่าพ่อซ่อนเงินเอาไว้ที่ไหน ใต้ฟูกที่นอน ในหนังสือ ตู้กับข้าวชั้นล่างสุด แล้วก็หลังกระจกในห้องน้ำ—”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“พอแล้ว ๆ บ้าจริง นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า แต่ชายคนนั้นถึงกับต้องรีบเบรคเอาไว้ก่อนที่ไฮรี่จะพูดเยอะไปกว่านี้ เหมือนแมคเคนซีจะแอบเห็นหญิงผู้เป็นภรรยาเริ่มจะหรี่ตามองสามีของเธอแล้วด้วย</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“แล้วก็แม่น่ะ ชอบแอบเจียดเงินไปซื้อเครื่องประดับมาเก็บรวมไว้ในกล่องแล้วซุกไว้ในตู้เสื้อผ้า แล้วก็บอกพ่อว่านายจ้างให้ค่าแรงน้อยบ่อย ๆ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“จริงเหรอแม่”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">คราวนี้ถึงตาคนเป็นพ่อถามขึ้นบ้าง ส่วนภรรยาก็เริ่มทำตาเลิ่กลั่กก่อนจะตอบอ้อมแอ้ม</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ก็…นิดเดียวเอง ไม่เยอะหรอกน่า ฉันเก็บไว้เก็งกำไร ถ้าเอาไปขายต่อก็ได้ราคาดีนะพ่อ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“แล้วก็ลินดา…เธอเคยบอกพี่ว่าอยากเป็นแอร์โฮสเตส อยากแต่งตัวสวย ๆ เธอเคยวาดรูปเครื่องบินแล้วพี่บอกว่ามันเหมือนแมลงปอยักษ์ แล้วตอนที่เราไปเดินเล่นด้วยกันเธอลื่นหกล้มจนโดนเศษแก้วบาดแถวต้นขา แต่เธอไม่ให้พี่บอกใคร พี่ต้องคอยทำแผลให้จนเธอหายดี ตอนนี้เธอก็ยังมีแผลเป็นอยู่ตรงต้นขาข้างขวาเลยใช่ไหมล่ะ” </b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“จริงเหรอลินดา”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ผู้เป็นแม่ถามแล้วไม่รอช้า จับกระโปรงชุดนอนของลูกสาวคนเล็กเลิกขึ้นมาดูทันที แล้วก็พบว่ามีแผลเป็นอยู่ตรงต้นขาข้างขวาของเด็กหญิงจริง ๆ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่บอกแม่หา”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ก็หนูกลัวโดนพ่อกับแม่ดุอะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“………..”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ตอนนี้กลุ่มเดมิก็อดกำลังรู้สึกเหมือนดูละครน้ำเน่าครอบครัวมีปัญหาฉากนึงอยู่ยังไงยังงั้น เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าระหว่างรอให้คนในครอบครัวริเซ่ยอมรับว่าเธอตายไปแล้วจริง ๆ (รวมถึงเคลียร์เรื่องที่วิญญาณสาวเป็นผู้กุมความลับทั้งหมดจบ) กับการที่พวกเขาไปหาที่อื่นนอนอย่างไหนจะง่ายกว่ากัน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“พี่คือพี่ริเซ่จริง ๆ เหรอ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แต่แล้วก็เหมือนทวยเทพทรงเมตตา ดลใจให้ลินดาหันมาถามไฮรี่ที่ตอนนี้ร้องไห้จนตาบวมช้ำหมด นั่นทำให้ทั้งผู้เป็นพ่อและแม่หันมาสนใจชายหนุ่มตรงหน้าพวกเขาอีกครั้ง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#dd8288">“ใช่สิจ๊ะ ลินดา”</font></b> ไฮรี่ตอบเสียงหวานเจือเสียงสะอื้นในลำคอ<b><font color="#dd8288"> “พี่ขอโทษนะที่กลับมาหาเราด้วยร่างของพี่ไม่ได้”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ริเซ่คุมร่างไฮรี่ย่อตัวลง ลูบเส้นผมของเด็กหญิงที่จ้องมองมาด้วยความงุนงงและดีใจในเวลาเดียวกัน ตัวของน้องสาวนั้นอบอุ่น เป็นความอบอุ่นเดียวกับที่เธอเคยสัมผัสเมื่อยามยังมีชีวิตอยู่ เธอยังจำกลิ่นแชมพูราคาถูกที่ซื้อมาจากตลาดได้เป็นอย่างดี ที่มัดผมรูปตัวการ์ตูนซีดจางไปตามกาลเวลา มันคือที่มัดผมที่ริเซ่เคยซื้อให้ลินดาก่อนเธอจะเดินทางไปทำงานที่ปวยร์โต้ โอบัลดิอา จากความเก่าของมันรู้ได้ทันทีเลยว่านี่เป็นที่มัดผมอันโปรดของน้องแค่ไหน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ความทรงจำตอนยังเป็นมนุษย์หลั่งไหลเข้ามาทีละเล็กละน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบมองพ่อกับแม่ตาแดงก่ำ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b style="">“พ่อ… แม่… หนูอยากกลับบ้านมาตลอด ตลอดห้าปีที่ผ่านมาหนูทรมานมาก พวกมันใจร้ายกับหนู ฆ่าหนูแล้วอำพรางศพ วิญญาณหนูต้องกลายเป็นผีไม่มีญาติ ฮึก… ฮื่อ…”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">พ่อของริเซ่แทบจะทรุดลงเมื่อทราบความจริงอันน่าเวทนาจากปากของลูกสาวที่เพิ่งเล่าไปเพียงส่วนนึง ส่วนผู้เป็นแม่เข้ามาสวมกอดพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น ภาพตรงหน้าที่หญิงวัยกลางคนเห็นไม่ใช่คนบ้าเนื้อตัวมอมแมม แต่เป็นลูกสาวสุดที่รัก เด็กดีที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัว</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ครอบครัวของริเซ่และไฮรี่สวมกอดกันกลม พวกเขาต่างซับน้ำตาให้แก่กัน แม้ใครคนใดคนหนึ่งจะจากไปแล้วทว่าครอบครัวก็ยังเป็นที่พึ่งพิงให้กันเสมอไม่ว่ายามเป็นหรือตาย ทำเอาลืมไปสนิทเลยว่าก่อนหน้านี้พ่อกับแม่ถูกริเซ่แฉอย่างเมามัน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ไฮรี่ผละกอดออกมาเล็กน้อย ซับน้ำตาที่หางตา</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“โชคดีที่หนูเจอกับคนพวกนี้ พวกเขาพาหนูออกมาจากรีสอร์ทนรกนั่น แล้วก็พาหนูกลับบ้าน…”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เธอหันหน้ามาทางเหล่าเดมิก็อดที่กำลังยืนเก้ ๆ กัง ๆ ทำอะไรไม่ถูก ดีนและชาร์ล็อตดูเหมือนเป็นคนประเภทเดียวกันที่มักพ่ายแพ้ต่อสัตว์นุ่มฟูและเรื่องราวน่าประทับใจ ทั้งสองจึงใช้เสื้อของแมคเคนซีแทนผ้าเช็ดหน้ากันไปเรียบร้อย</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#808080">“พ่อต้องขอบคุณพวกเธอมาก ว่าแต่พวกเธอทำได้ยังไง?” </font></b>พ่อริเซ่ถาม</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#dda0dd">“พี่แมคคะ เอาไงดี เราควรบอกความจริงพวกเขาไหมคะ” </font></b>ชาร์ล็อตเงยหน้าถามพี่ชายที่สูงหกจุดสองฟุต ก่อนจะกระซิบเสียงเบา <b><font color="#dda0dd">“ถ้าเราเอ่ยนามท่านแม่ออกมาบางทีท่านแม่อาจจะได้ผู้ศรัทธาเพิ่มก็ได้นะคะ…”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#ff8c00">“ฮื่อ ฉันว่าตอนนี้ต่อให้พวกเราพูดอะไรไปพวกเขาก็เชื่อหมดแหละ”</font></b> ดีนกล่าวก่อนจะไถใบหน้าที่ไร้แว่นไปกับไหล่ของแมคเคนซีเพื่อเช็ดน้ำตาของตัวเอง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แมคเคนซีฟังสิ่งที่น้องสาวกับคนรักพูดกรอกหูกันคนละข้าง ดูท่าทั้งสองคนที่กำลังอยู่ในอารมณ์ซาบซึ้งคงไม่สะดวกตอบคำถามคนทางบ้านริเซ่</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลยครับ พวกเราแค่ไปเข้าพักที่โรงแรมนั้น แล้วน้องสาวพวกเราเธอมีซิกเซ้นส์เลยสามารถสื่อสารกับดวงวิญญาณของริเซ่ได้ เราเลยทำตามคำขอของเธอเท่านั้นเอง”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ที่ดีนพูดก็มีส่วนจริง ในเมื่อสามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าพวกเขาไม่ได้โกหกเรื่องริเซ่ เวลานี้สมาชิกครอบครัวบ้านนี้คงเชื่อทุกอย่างแม้ว่าเขาจะเล่าเรื่องเหลือเชื่อกว่านี้มากเพียงใดก็ตาม แต่จุดประสงค์หลักของพวกเขามีเพียงแค่มาส่งริเซ่และหาที่พักเท่านั้น หากพูดเรื่องเดมิก็อดและโลกแห่งทวยเทพคงต้องอธิบายกันอีกยาว แมคเคนซีจึงเลือกที่จะบอกความจริงแค่บางส่วนขณะที่ปล่อยให้ดีนซุกหน้ากับไหล่ และชาร์ล็อตที่กำลังดึงแขนเสื้อตนไปเช็ดน้ำตาของเธอ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“อ้อ อย่างนั้นเอง คงเดินทางกันมาเหนื่อยเลยล่ะสิ แล้วนี่มีที่พักกันหรือยัง” </b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“จะไปมีได้ยังไงล่ะพ่อ ที่นี่ไม่มีโรงแรมหรือโฮมสเตย์สักหน่อย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ผู้เป็นแม่รีบบอกทั้งที่ยังกอดไฮรี่ไว้ในอ้อมอก</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“จริงด้วย มาสิ เข้ามาในบ้านกันก่อน วันนี้พวกเธอพักกันที่นี่เถอะ บ้านเราอาจคับแคบไปหน่อยแต่น่าจะพอสำหรับพวกเธอนะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">จากท่าทางไม่เป็นมิตร จ้องจะขับไล่ไสส่งก็กลายมาเป็นต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี ชายวัยกลางคนผายมือเชื้อเชิญเหล่าเดมิก็อดโดยที่พวกเขาไม่จำเป็นต้องร้องขอด้วยซ้ำ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“โอ้ ขอบคุณมากนะครับ พวกคุณช่างมีน้ำใจจริง ๆ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แมคเคนซีบอกครอบครัวของริเซ่ที่ยิ้มรับ พวกเขาพากันประคองไฮรี่ที่มีวิญญาณของลูกสาวคนโตสิงอยู่เข้าไปในบ้าน หนุ่มอังกฤษหันมามองเพื่อนร่วมทีมด้วยใบหน้าแต้มยิ้มเล็ก ๆ แล้วทั้งสามก็พากันเดินตามไป</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ซึ่งบ้านของริเซ่ก็คับแคบจริง ๆ และยิ่งดูเล็กไปถนัดตาเมื่อมีแขกแปลกหน้ามาเยือนถึงสี่คน งานหนักของคุณแม่ที่ต้องเตรียมหุงหาอาหารใหม่ตอนสี่ทุ่ม คุณพ่อกับน้องเล็กไปจัดเตรียมที่นอน ส่วนเหล่าเดมิก็อดก็ขออนุญาตใช้ห้องน้ำเป็นอันดับแรก เพื่อความรวดเร็วดีนและแมคเคนซีจึงตกลงที่จะอาบน้ำด้วยกัน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“โอ้ แมคซี่ ห้องน้ำบ้านนี้เหมือนที่ไทยเลย ไม่มีอ่าง ไม่มีฝักบัว แต่ว่ามีถังกับเอ่อ.. บีเกอร์ (?) เอาไว้ตักน้ำด้วย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดีนดูตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้สัมผัสวิถีชีวิตแบบชาวบ้านท้องถิ่นปานามาที่หาโอกาสได้ยาก</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจเอาน้ำนี่มาจากแม่น้ำที่เห็นในแมพก็ได้นะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดีนกล่าวพร้อมกับถอดเสื้อผ้าออกไปทีละชิ้นแล้วพาดมันไว้กับราวแขวนผ้าในห้องน้ำอันจิ๋ว </span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เสื้อเน่าอีกแล้ว และคราวนี้มันเละเทะแบบสุด ๆ ชนิดที่ว่าทิ้งก็ได้นะถ้าไม่อยากเสียเวลาแพ็คกลับไปหาซักในตัวเมือง ซึ่งร้านซักรีดไม่ยอมรับแน่ ๆ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ยังดีที่เราอาบน้ำกันตอนสี่ทุ่มที่ฟ้าสว่าง และไม่ใช่หน้าหนาว”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แมคเคนซีมองถังน้ำที่แม้จะเปิดก๊อกน้ำแล้วแต่น้ำก็ยังไหลอ่อน ๆ อาจเป็นเพราะบ้านของครอบครัวริเซ่อยู่ตรงหมู่บ้านแถบชานเมือง การแจกจ่ายน้ำในพื้นที่แถบนี้เลยไม่ค่อยทั่วถึงก็เป็นได้ ถึงน้ำจะไม่ได้ดูใสแจ๋วและมีตะกอนตกอยู่ที่ก้นถัง แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีน้ำให้อาบ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เมื่อดีนเริ่มถอดเสื้อผ้าแล้ว แมคเคนซีจึงถอดของตนเองบ้าง และทันทีที่เสื้อเปื้อนดินโคลนถูกปลดออกจากร่างท่อนบน เขาถึงได้เห็นว่าตามเนื้อตัวมีรอยฟกช้ำอยู่หลายจุด</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ไม่มีสิแปลก โดนฝูงเซนทอร์รุมกระทืบขนาดนั้น แล้วยังมาเจอแดรกคีเน่รัดอีก รอดมาได้โดยที่กระดูกไม่หักก็โชคดีแค่ไหนแล้ว</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ด้วยความที่อยากชำระล้างร่างกายเสียเต็มแก่เลยลืมนึกไปว่าดีนอาจจะเห็นก็เป็นได้ แต่ถึงจะรีบคว้าเสื้อมาปิดไว้ก็คงไม่ทันแล้ว</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ใช่ สว่างจนเห็นทุกอย่างชัดไปหมดเลยล่ะ…”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">หนุ่มผิวน้ำผึ้งขยับเข้าไปใกล้คนรักแล้วสวมกอดหนุ่มอังกฤษผิวขาวจัดจากด้านหลัง เขาแนบริมฝีปากอุ่นนุ่มลงรอยช้ำเหนือหัวไหล่ของอีกฝ่าย</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“รอยแบบนี้ฉันทำได้แค่คนเดียวสิ…”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดีนเอ่ยเสียงแผ่วด้วยความเป็นห่วง ระหว่างที่เขาหลับอยู่ในป่าอีกฝ่ายคงบู๊แหลกเอาตัวเข้าแลกน่าดูถึงได้บาดเจ็บเยอะขนาดนี้ แล้วยังปฎิเสธเวทรักษาจากชาร์ล็อตอีก</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“อาบน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวฉันทายาให้นะที่รัก คราวนี้นายห้ามปฏิเสธล่ะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เขาปล่อยกอดออกหลวมโดยวางมือไว้บนเอวสอบของคนรักแทน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แม้ดีนจะกอดซ้อนอยู่จากด้านหลังแต่แมคเคนซีก็อดยิ้มเจื่อนไม่ได้ เขาไม่ได้อยากให้ดีนไม่สบายใจเพราะคอยเป็นห่วงเขาเลย แต่ทำยังไงได้…</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เขาเองก็ไม่อาจปล่อยให้อีกฝ่ายตายไปต่อหน้าต่อตาเช่นกัน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">รอยยิ้มฝืดเฝื่อนถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มละมุนเมื่อริมฝีปากอุ่นของดีนประทับลงซ้ำรอยช้ำตรงช่วงหัวไหล่ มันไม่เจ็บเลยสักนิด แต่ทำไมน้ำตาถึงได้รื้นขึ้นมาก็ไม่รู้ ดวงตาสีฮาเซลกะพริบถี่ปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะค่อย ๆ หันกลับไปหาดีน สองมือประคองแก้มที่เพิ่งโกนหนวดไปได้วันเดียวก็เริ่มมีตอหนวดขึ้นมาเอาไว้แล้วมองเข้าไปในดวงตาสีเปลือกไม้คู่นั้น</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ได้เลยที่รัก จะรอยจูบหรือทายาก็จะให้นายได้ทำทั้งหมด”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ริมฝีปากอิ่มกดจูบที่หน้าผากบุตรเจ้าสมุทรหนัก ๆ แล้วผละออก ตอนนี้เขาน่าจะรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมถึงเกือบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด แต่เป็นความดีใจที่ได้ปกป้องคนที่ตนเองรัก </span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">มันดีจริง ๆ ที่ยังได้เห็นดีนอยู่ตรงนี้…ดีจริง ๆ ที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ด้วยกัน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“อื้อ แต่ก่อนอื่นเรามาอาบน้ำกัน ฉันจะขัดถูนายให้เอี่ยมอ่องเลยที่รัก”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดีนจูบปลายคางของแมคเคนซีกลับก่อนจะผละออกมาแล้วยิ้มเผล่ให้จนตาหยี</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"> ไม่ว่าช่วงเวลาที่เขาไม่ได้สติจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แต่การเดินทางครั้งนี้ที่ต้องบุกทั้งป่าฝ่าทั้งดง ลอยอยู่บนแพชูชีพกลางมหาสมุทรแบบไร้จุดหมาย ต่อสู้กับอสุรกายชั่วร้ายและภยันตรายมากมายจนไม่รู้จะมีชีวิตรอดหรือไม่ แต่มันก็มีความหมายและน่าจดจำว่าทั้งคู่ได้ฝ่าฟันสิ่งใดร่วมกันมาบ้าง พวกเขาได้ตระหนักแล้วว่ารักแท้ไม่จำเป็นต้องราบรื่นหรือสวยงามเสมอไป มันคือการยืนหยัดอยู่เคียงข้างกันในวันที่โลกทั้งใบสั่นคลอนโดยไม่ปล่อยมือออกจากกัน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">หลังจากที่อาบน้ำกันเสร็จพวกเขาก็ออกมาจากห้องน้ำที่เต็มไปด้วยไอรักหอมกรุ่น สิ่งที่ชวนให้ตกใจอย่างหนึ่งก็คือตอนนี้ไฮรี่อยู่ในชุดนอนกระโปรงยาวสีชมพูตัวเก่าที่ออกจะคับไปเล็กน้อย</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เอ่อ… ทำไมไฮรี่ เอ้ย! ริเซ่ถึงอยู่ในชุดนั้น-... ไม่สิ เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตั้งแต่เมื่อไรน่ะครับ?”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">รู้สึกจะถามผิดประเด็นไปหน่อย แต่ดีนอยากรู้เรื่องแรกมากกว่า </span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ข้าง ๆ คือชาร์ล็อตที่นั่งยิ้มประหม่าอยู่ในชุดนอนสีหวานเช่นเดียวกัน พนันเลยว่าเสื้อผ้าเหล่านั้นคือชุดเก่าของริเซ่ที่คุณแม่อนุเคราะห์ให้สาว ๆ (?) ใส่ เพราะว่าตอนที่ดีนและแมคเคนซีช่วยกันจัดกระเป๋าให้ชาร์ล็อต พวกเขาไม่ได้ยัดชุดพวกนี้ลงกระเป๋า ส่วนสัมภาระเดิมของน้องสาวก็ไม่ได้พกเสื้อผ้ามาเยอะเพราะเป็นภารกิจที่ใช้เวลาไม่นาน (แต่ดันมาล่มเสียก่อน…)</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ป้าไปขอยืมห้องน้ำของข้างบ้านมาน่ะจ้ะ ยังไงแถวนี้ก็คนกันเองอยู่แล้ว ตอนเด็ก ๆ ริเซ่ยังเคยไปเล่นกับลูกเขาบ่อย ๆ เลย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แม่ริเซ่ตอบ ซึ่งการตัดสินใจนี้นับว่าถูกต้อง หากต้องรออาบน้ำกันครบทุกคน คนสุดท้ายมีหวังได้เข้านอนหลังเที่ยงคืนแน่ ๆ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ถึงจะดึกไปหน่อยแต่เดินทางมาไกล ยังไงพวกหนูก็กินอะไรรองท้องกันหน่อยเถอะนะจ๊ะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ขอบคุณครับคุณป้า ถ้างั้นผมไม่เกรงใจ ขอรับน้ำใจไว้เลยนะครับ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดีนตอบรับไม่ปฏิเสธ ความจริงพวกเขาแวะพักรับประทานอาหารกระป๋องชุดสุดท้ายกันกลางป่าช่วงราว ๆ ห้าโมงเย็นไปแล้ว แต่นี่ก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแถมยังใช้พลังงานไปเยอะ อย่างน้อยได้รับประทานอาหารที่ปรุงสุกใหม่ ๆ ย่อมดีต่อร่างกายมากกว่าอาหารกระป๋องแน่นอน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ขอบคุณครับ” </b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แมคเคนซีกล่าวขอบคุณเช่นกัน ถึงจะไม่ได้หิวมากแต่ก็ตอบรับคำชวนของเจ้าบ้านเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เหล่าเดมิก็อดสนทนากับเจ้าของบ้านระหว่างมื้ออาหารเล็กน้อย ส่วนใหญ่ก็ถามสารทุกข์สุขดิบ เป็นใคร มาจากไหน จะไปไหนต่อ พวกเขาก็ตอบตรงบ้าง ตอบเลี่ยงบ้างไปตามสมควร จากนั้นต่างทยอยกันเข้านอนบนฟูกนอนที่คุณพ่อของริเซ่จัดเอาไว้ให้</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ก่อนที่สมองจะชัตดาวน์ ดีนเห็นว่าไฮรี่ยังคงพูดคุยกับครอบครัวของริเซ่อย่างออกรสตามประสาครอบครัวที่ไม่ได้พบหน้ากันมานานไม่ว่าตอนนี้จะดึกดื่นค่อนคืนมากแค่ไหน ราวกับพวกเขารู้ดีว่านี่คือโอกาสสุดท้ายแล้วที่ครอบครัวจะได้อยู่ด้วยกันสี่คน พ่อ แม่ และลูกสาวทั้งสอง…</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">.</span></font></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">.</span></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">.</span></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"><br></span></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>- 30.05.2025 / 08:32 A.M. -</b></span></font></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><br></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">หนึ่งคืนที่ได้นอนในบ้านของครอบครัวริเซ่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเช้าวันรุ่งขึ้นมาถึง ทีมทำภารกิจจากค่ายฮาล์ฟบลัดก็ได้เวลาออกเดินทางกันต่อ ซึ่งคุณแม่ของริเซ่ก็ใจดีทำมื้อเช้าให้พวกเขาได้รับประทานกันอีกมื้อจนน่าจะอิ่มกันไปถึงมื้อกลางวัน </span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“พ่อ แม่ เดี๋ยวหนูต้องออกจากร่างเขาแล้วนะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ริเซ่ที่ยังสิงร่างไฮรี่อยู่บอกคนที่บ้านเมื่อทีมทำภารกิจเตรียมตัวกันพร้อมแล้ว ไฮรี่ในตอนนี้ต้องยืมชุดแมคเคนซีใส่ไปก่อนแม้จะหลวมโพรกก็ตาม เพราะนอกจากเสื้อผ้าเปื้อนโคลนชุดนั้นกับแว่นกันแดดสภาพไม่สมประกอบแล้วเขาก็ไม่มีอะไรติดตัวสักชิ้น</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ต้องไปกันแล้วสินะ แล้วลูกจะไปอยู่ที่ไหน”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ผู้เป็นแม่บอกเสียงเศร้า หากเลือกได้เธอคงอยากเอาตัวไฮรี่ไว้ให้เป็นร่างของลูกสาวเธอตลอดไป แม้จะรู้ดีว่าเป็นความคิดที่แสนเห็นแก่ตัวก็ตาม แต่เพราะไม่อาจทำเช่นนั้นได้ สุดท้ายแล้วเธอก็ต้องยอมปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ ทำใจยอมรับความสูญเสียนี้ให้ได้</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เอ่อ ถ้าเรื่องที่อยู่ของพี่ริเซ่ หนูให้อันนี้ไว้ได้นะคะ พี่ริเซ่เคยสิงอยู่ในพวงกุญแจนี้ตอนเดินทางมากับพวกหนูค่ะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ชาร์ล็อตรีบถอดพวงกุญแจสีชมพูฟรุ้งฟริ้งที่ห้อยกระเป๋าออกมาแล้วส่งให้ลินดา และดูเหมือนเด็กหญิงจะชอบตุ๊กตาตัวเล็กน่ารักตัวนี้ไม่น้อยจึงยิ้มกว้างออกมา</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ขอบคุณค่ะพี่ชาร์ล็อต ถ้าพี่ริเซ่มาอยู่ในพวงกุญแจนี้ได้จริง ๆ หนูจะคุยกับพี่ริเซ่ทุกวันเลย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ได้สิยัยตัวเล็ก ทีนี้เธอจะพาฉันไปไหนมาไหนด้วยได้ทุกที่เลย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ฝ่ามือใหญ่ของไฮรี่ขยี้ผมของลินดาเบา ๆ แม้จะไม่ใช่ฝ่ามือของพี่สาว แต่จากน้ำหนักของมือช่างเป็นสัมผัสอันคุ้นเคยยากที่จะลืมเลือน เมื่อผละมือออกมา ริเซ่ก็หันไปทางพ่อกับแม่ต่อ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“พ่อ แม่ ถึงเราจะไม่ได้คุยกันแบบนี้แล้ว แต่ก็มาเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้หนูฟังได้ตลอดนะ หนูจะอยู่ในนี้ไม่ไปไหน พ่อแม่แล้วก็ลินดาต้องรักษาสุขภาพดี ๆ นะ ใช้ชีวิตให้มีความสุขเผื่อหนูด้วย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ได้สิริเซ่ พวกเราจะคิดถึงลูกนะ ต่อไปนี้พวกเราก็จะได้อยู่กันพร้อมหน้าแล้ว”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ผู้เป็นพ่อบอกแล้วก็รวบทั้งภรรยาและลูกสาวทั้งสองมากอดไว้ ทั้งสี่คนกอดกันกลมอีกครั้งจนเดมิก็อดทั้งสามต่างมองภาพตรงหน้าด้วยความตื้นตันใจ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“หนูขอบอกลาเพื่อนของหนูหน่อยนะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เมื่อคลายกอดแล้วริเซ่ก็บอกคนในครอบครัว พวกเขาพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วขยับถอยไปด้านหลังเพื่อให้ลูกสาวคนโตและกลุ่มเพื่อนได้ร่ำลากัน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“พวกเธอ…ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมาทั้งหมดนะ ถ้าไม่ได้พวกเธอมาช่วยไว้ฉันคงต้องเป็นผีตายโหงอยู่เฝ้าโรงแรมนั้นไปอีกนานแน่ ๆ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ริเซ่ที่อยู่ในร่างไฮรี่ส่งยิ้มให้เดมิก็อดทั้งสาม ท่าทางของเธอดูสงบและน้ำเสียงนุ่มนวลลงมาก ไม่เกรี้ยวกราดเหมือนที่ผ่านมา</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ขอบคุณชาร์ล็อตที่คอยอยู่เป็นเพื่อนฉันนะ ได้พูดคุยหลาย ๆ เรื่องกับเธอฉันหายเหงาไปเยอะเลย น่าเสียดายที่เราต้องบอกลากันซะแล้ว แล้วก็ทั้งหมดไม่ใช่เพราะสร้อยนั่นหรอกนะที่ควบคุมฉันได้ แต่เพราะเธอเป็นเด็กดีและมีน้ำใจ นั่นทำให้ฉันไม่คิดทำร้ายเธอ และฉันหวังว่าวิญญาณตนอื่นก็คงเป็นแบบนั้นเหมือนกัน แต่ก็ระวังอย่าให้พวกผีบ้าที่ไหนมาเอาเปรียบจากความใจดีของเธอเด็ดขาดนะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เข้าใจแล้วค่ะ จากนี้ไปหนูก็ขอให้พี่ริเซ่มีความสุขมาก ๆ นะคะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ชาร์ล็อตส่งยิ้มให้แล้วทั้งสองคนก็โผเข้ากอดกัน คนเป็นพี่อย่างแมคเคนซีตาค้างนิดหน่อย แต่พอนึกขึ้นได้ว่าเป็นริเซ่ที่สิงร่างไฮรี่อยู่เลยไม่ติดใจอะไร</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b style="">“ส่วนนาย ไอ้หน้าหล่อ…ถึงตอนนี้จะไม่ค่อยหล่อเท่าไหร่เพราะโดนซ้อมมาก็เถอะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">หลังจากที่ผละกอดจากชาร์ล็อตแล้ว ริเซ่ก็หันมาพูดกับแมคเคนซีต่อ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ฉันรู้ การเจอกันครั้งแรกของเราไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่ แต่ฉันนับถือนายนะที่กล้าเอาตัวเองเข้าแลกเพื่อปกป้องในสิ่งที่นายรัก ถ้าเป็นฉันก็คงทำแบบนั้นเหมือนกันแหละ แต่นายอย่าลืมสิ ถ้านายตายไปแล้ว…คนที่อยู่ข้างหลังจะต้องจมอยู่กับความเสียใจไปอีกนานแค่ไหน ฉันไม่อยากให้พวกเขาเป็นเหมือนคนในครอบครัวฉัน จากนี้ไประวังตัวเองให้ดี ห้ามตายล่ะแมคเคนซี ถ้าฉันรู้จะตามไปด่านายถึงปรโลกเลย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ประโยคสุดท้ายทำเอาบุตรเทพีแห่งม่านหมอกหลุดขำนิด ๆ ถึงใบหน้าและตามร่างกายจะยังมีรอยฟกช้ำเหลืออยู่ แต่พอดีนช่วยทายาและทำแผลให้อีกครั้งเมื่อคืน อาการเจ็บป่วยก็ค่อย ๆ ดีขึ้นตามลำดับ (ถ้าไม่เจออสุรกายอีกนะ)</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“โอเค ผมจะพยายามรักษาตัวให้ดี ไม่รีบตายเร็ว ๆ นี้ ผมไม่อยากโดนคุณด่าจนหูชาหรอกนะ จากนี้ไปขอให้คุณได้อยู่กับครอบครัวแบบสงบสุขนะริเซ่”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">พูดจบริเซ่ก็เข้ามากอดแบบไม่ทันตั้งตัว แมคเคนซีไม่ปฏิเสธกอดแห่งมิตรภาพนี้ เขากอดตอบเธอหลวม ๆ เพียงชั่วครู่ก่อนที่ทั้งสองจะผละออกจากกัน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“แล้วก็นาย เจ้าแว่น นี่เป็นครั้งแรกเลยสินะที่เราได้คุยกันตรง ๆ แบบนี้ ก่อนอื่นก็ขอโทษล่ะที่ฉันสิงร่างนายในวันนั้น แต่พูดก็พูดเถอะ ลูกเทพอะไรนะ…โพเซ..โพไซดอนหรือเปล่า นั่นล่ะ นายนี่มีพลังล้นเหลือจริง ๆ ตอนที่ฉันสิงนายก็แทบจะคุมร่างนายไม่อยู่ รู้เลยว่านายน่ะมีของแน่ ๆ ถึงนายจะดูบื้อ ๆ ไปหน่อยแต่ฉันว่านายเป็นผู้นำที่เจ๋งนะ อะไรสักอย่างในตัวนายมันบอกฉันว่านายต้องพาสามคนนี่กลับไปสู่ที่ที่พวกนายมาได้อย่างปลอดภัยแน่ เพราะงั้นฉันเอาใจช่วยนะดีน”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ว่าแล้วริเซ่ก็สวมกอดดีนอีกคน แม้ดีนจะเป็นคนเดียวที่ไม่ได้ยินเสียงเธอมาตลอดทางแต่เธอก็คิดว่าชายหนุ่มคนนี้มีความสามารถอันน่าทึ่งซ่อนอยู่ภายใน หากยังไม่ตายไปเสียก่อนล่ะก็ เธอกับดีนอาจเป็นพาร์ทเนอร์ที่ทำงานเข้าขากันไม่ก็เป็นเพื่อนที่เม้าท์กันได้สนุกปากแน่ ๆ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#ff8c00">“ทำซึ้งจนเอาซะฉันเขินเลยนะ”</font></b> ดีนยิ้ม เมื่อคลายกอดออกเขาก็ยกปลายนิ้วขึ้นเขี่ยแก้ม แล้วก็ทำอย่างทุกครั้งในเวลาที่รู้สึกเขิน นั่นคือการพูดไปเรื่อยเพื่อกลบเกลื่อนและไม่ให้ตัวเองมีเดดแอร์ <b><font color="#ff8c00">“พูดตรง ๆ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผีมีจริงจนกระทั่งเธอสิงไฮรี่และทำให้เขาเป็นคนที่พูดจารู้เรื่อง”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#dd8288">“ฉันล่ะไม่เข้าใจจริง ๆ นายเชื่อสิ่งที่เหนือสามัญสำนึกของโลกใบนี้และต่อสู้กับมันแต่กลับไม่เชื่อเรื่องผีเนี่ยนะ คงไม่ใช่ว่านายเป็นพวกคลั่งศาสนาหรอกนะตาแว่น” </font></b>ริเซ่ในร่างของไฮรี่ทำสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ เธอจิ้มอกบุตรแห่งเจ้าสมุทรจึ้ก ๆ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#ff8c00">“เปล่าสักหน่อย ฉันไม่นับถือศาสนาแต่เชื่อในวิทยาศาสตร์” </font></b>ดีนยักไหล่<b><font color="#ff8c00"> “อ้อ.. วิทยาศาสตร์ที่ว่าไม่ใช่ </font></b></span></font><span style="text-align: justify; caret-color: rgb(0, 0, 0);"><font color="#ff8c00" face="Sarabun" size="3"><b>‘</b></font></span><b style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;"><font color="#ff8c00">ลัทธิไซแอนโทโลจี</font></b><b style="color: rgb(255, 140, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify; caret-color: rgb(0, 0, 0);">’ </b><b style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;"><font color="#ff8c00">บ้าบอ ล้างสมองคนให้เชื่อเรื่องพิลึก ๆ แถมยังมี ทอม ครูซ ที่หน้าตาเหมือนซุสเป็นสาวกตัวเอ้หรอกนะ”</font></b></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#dd8288">“ไซอะไรนะ? แล้วก็ทอม ครูซ กับ ซุส…” </font></b>ตอนนี้ผีสาวชักอยากจะคืนความคิดที่ว่า <i><b><font color="#dd8288">‘เป็นพาร์ทเนอร์ที่เข้าขากันดีในที่ทำงาน’</font></b></i> ทิ้งไป เพราะหมอนี่ชักจะพูดจาไม่รู้เรื่อง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#ff8c00">“โอ้! แย่ล่ะสิ ฉันเผลอหลุดปากเปิดโปงความลับของสวรรค์!” </font></b>โพล่งออกมาหนึ่งจบก่อนที่หนุ่มละตินจะยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง ตบมันเบา ๆ สามครั้งก่อนจะทำท่าโยนไปข้างหลัง<b><font color="#ff8c00"> “ไม่ต้องใส่ใจหรอก ฉันก็พูดไปเรื่อยน่ะ”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#dd8288">“โอเค เชื่อ…” </font></b>ริเซ่เท้าสะเอว</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ถึงเป็นเรื่องไม่น่าเชื่อว่าเคยร่วมทางกับวิญญาณมาตั้งหนึ่งวันเต็ม ๆ แต่โอเค ฉันจะไม่ลืมเธอ และจะเขียนเรื่องราวของเธอลงในบันทึกของพวกเรา ขอบคุณที่อวยพรพวกเรานะ แน่นอนว่าฉันจะดูแลแมคซี่และชาร์ล็อตเป็นอย่างดี ...ถ้าฉันอวยพรขอให้เธอดูแลตัวเองดี ๆ ก็ออกจะแปลกไปหน่อย แต่เอาเป็นว่าตอนนี้เธอคงมีความสุขแล้วนะที่ได้กลับบ้าน ฉันรู้ว่าครอบครัวเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดในชีวิตที่เรามี เพราะงั้นฉันและทุกคนก็จะกลับบ้านโดยปลอดภัยเช่นกัน”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#dd8288">“ฮึ! มาบอกฉันทำซึ้ง ตัวนายก็ใช่ย่อยซะที่ไหน” </font></b>ริเซ่หัวเราะในลำคอ อมยิ้มมุมปาก<b><font color="#dd8288"> “ได้เวลาลาจากของจริงแล้ว พ่อบอกว่าอยากไปส่งพวกนายถึงเมตีติเลยนะ แต่น่าเสียดายที่บ้านเรามีแค่มอเตอร์ไซค์น่ะ”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#ff8c00">“ไม่เป็นไร พวกเราดูแลตัวเองกันได้ อีกอย่างถ้าให้ขอความช่วยเหลือจากคนอื่นมากเกินไป <i>‘ทอม ครูซ’ </i>จะต้องไม่ปลื้มแน่ ๆ” </font></b>บุตรเจ้าสมุทรชี้บนฟ้า</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#dd8288">“เลอะเทอะ” </font></b>ริเซ่กลอกตาก่อนจะหันไปทางชาร์ล็อตอีกครั้ง<b><font color="#dd8288"> “โชคดีอีกครั้งนะ ฉันไม่หวังว่าพวกเราจะได้พบกันใหม่ เพราะถ้าเจอกันอีกรอบ แปลว่าพวกเธอต้องเดินทางมาลำบากอีกแน่ ๆ แต่ถ้าอยากมายาวิซ่า บ้านนี้ยินดีต้อนรับเสมอ”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ที่เธอกล่าวแบบนั้นก็เพราะรู้ว่าการมาถึงเมืองเล็ก ๆ ทั้งจากแผ่นดินปานามาและผ่านช่องดาเรียนมันลำบากแค่ไหน ไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงไม่บากบั่นไปหางานทำที่อื่นจนต้องจบชีวิตที่ต่างเมืองหรอก </span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#dd8288"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ฉันจะคืนร่างให้เขาแล้ว โชคดีทุกคน”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ริเซ่หลับตาลง แล้วเมื่อลืมตาอีกครั้งไฮรี่คนเดิมก็กลับมา เขาเซเล็กน้อย แต่สิ่งแรกที่ทำคือคลำใบหน้าของตัวเองอย่างหนักแล้วโวยวายเหมือนเด็กเมื่อรู้สึกว่าบนใบหน้าของตัวเองขาดแว่นตาเลนส์พังไป</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ffc0cb"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“แว่นตา.. แว่นตาของฉันไปไหน? จะเอา จะเอาแว่นตา!”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เฮ้! ไฮรี่ ใจเย็น ๆ อย่าเพิ่งงอแง หน้าบ้านคนอื่นสิ เดี๋ยวผ่านตลาดฉันซื้อให้ใหม่โอเคไหม”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แต่จนแล้วจนรอดไฮรี่ก็ไม่ฟังใครเหมือนเดิมจนกระทั่งชาร์ล็อตต้องเข้ามาคุมเหมือนเป็นผู้ปกครองอีกครั้ง หนุ่มเฮอร์มาโฟรไดตัสยอมเงียบลงแต่หน้างอปากคว่ำเป็นเครื่องหมายยูเทิร์น ทำให้ทั้งสี่ต้องรีบบอกลาครอบครัวผู้มีอุปการะคุณแล้วเดินทางต่อไปยังท่ารถใกล้ตลาดอย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วเมื่อได้แว่นตากันแดดอันใหม่มาหมอนี่ก็ยิ้มแฉ่งเป็นพระอาทิตย์เทเลทับบี้ในตอนที่ยังไม่หมดเวลาสนุกแล้วสิ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แอบปวดหัวนิดหน่อยที่เวลานี้ทีมพวกเขาเหมือนมีเด็กเล็กเพิ่มมาหนึ่งคน ยังดีที่ว่าชาร์ล็อตกำราบได้ ไม่อย่างนั้นคงอาจนึกเสียดายที่ริเซ่รีบออกจากร่างของไฮรี่ไป</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ตั๋วไปเมตีติสี่คนครับ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แล้วก็เป็นแมคเคนซีที่ไปติดต่อเรื่องซื้อตั๋วโดยสารสำหรับขึ้นรถไปยังเมืองเมตีติ คาถาแปลภาษาช่วยเขาไว้ได้มาก อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสียเวลาบุ้ยใบ้ใช้ภาษามือหรือแอปพลิเคชั่นแปลภาษา</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“อีกประมาณยี่สิบนาทีรถจะออก ใครอยากไปทำธุระส่วนตัวก็ไปก่อนนะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลา ชาร์ล็อตเลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำอีกรอบโดยมีไฮรี่ที่งอแงขอตามไปด้วยเหมือนลูกติดแม่ แมคเคนซีนั่งลงตรงม้านั่งแถวนั้นเพื่อรอทั้งคู่แล้วหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาดู</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ให้ตายสิ พวกนั้นเอาเงินสดไปหมดกระเป๋าเลย”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เรียวคิ้วขมวดมุ่นเมื่อนึกถึงเงินสดที่ถูกใครสักคนขโมยไป หากไม่ใช่เจ้าลุงคนขับรถที่วางยาพวกเขาก็อาจเป็นมาเฟียเซนทอร์ฝูงนั้น แม้ไม่ใช่จำนวนมากมายอะไรแต่ก็น่าจะพอจ่ายค่าเดินทางระยะใกล้และค่าอาหารไปได้อีกสามถึงสี่มื้อ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เงินสดหมดกระเป๋าเลยเหรอ!?”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดีนโพล่งออกมาทำตาโต ถ้านายทุนของกลุ่มถูกปล้นแบบนี้ก็แย่น่ะสิ แล้วแผนการที่วางไว้คร่าว ๆ ว่าจะหาเช่าเรือจาก ลา ปาลมา ไปเอกวาดอร์ต้องทำยังไงล่ะ!</span></font></p><p><br></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ลืมบอกไปเลยว่าเมื่อคืนพวกเขาวางแผนการเดินทางกันใหม่รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของทริปนี้ จากคำแนะนำของคุณพ่อริเซ่บอกว่า การไปเอกวาดอร์มีเพียงแค่วิธีเดียวคือโดยสารเครื่องบินจากปานามาซิตี้เมืองหลวงของประเทศ แต่เหล่าลูกเทพแจงเหตุผล (แถ) ว่าไม่สามารถนั่งเครื่องบินได้ จึงอาจต้องใช้วิธีการที่ช้ากว่าอย่างการหาเช่าเรือจากท่าเรือที่ใกล้ที่สุดอย่าง ลา ปาลมา ไปยังแผ่นดินเอกวาดอร์</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ว่าแต่..</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“เมื่อกี้นายใช้บัตรเครดิตจ่ายเงินเหรอที่รัก”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#2f508e"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ใจเย็น ๆ ก่อนดีน ฉันก็เอาเงินสดจ่ายนั่นล่ะ พวกนั้นเอาไปได้แค่ส่วนที่อยู่ในกระเป๋านี้ แต่พวกเรายังมีอีกส่วนแบ่งเก็บไว้ในอีกกระเป๋า ฉันให้ชาร์ล็อตช่วยร่ายเวทย่อส่วนให้แล้วเก็บไว้ในกระเป๋าคาดอก พวกนั้นคงไม่ได้สังเกต”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แมคเคนซีหยิบกระเป๋าอีกใบที่มีเงินสดเก็บไว้อีกส่วนออกมาให้ดู ถือว่ายังโชคดีที่เขาวางแผนแบ่งเงินอีกส่วนหนึ่งรวมไว้กับพวกเอกสารสำคัญอย่างพาสสปอร์ต ใบขับขี่รวมถึงบัตรเครดิตที่เก็บเอาไว้ในกระเป๋าอีกใบและใส่ไว้ในช่องลับสุดยอด (?) ของกระเป๋าคาดอก ของส่วนนี้จึงไม่ได้ถูกเอาไปด้วย เท่ากับว่าเงินที่ถูกขโมยไปก็เป็นแค่หนึ่งในสี่ส่วนเท่านั้น</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เวลายี่สิบนาทีไม่ได้นานเกินรอ เมื่อรถทัวร์สีฟ้าสองชั้นมาจอดรอให้ผู้โดยสารขึ้นรถกันจนครบแล้ว รถก็เริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองเมตีติ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">หากเปรียบเทียบเส้นทางจากเมืองยาวิซ่าไปยังเมืองเมตีติก็คงจะเหมือนการนั่งรถจากชานเมืองเข้าสู่ตัวเมืองที่มีความเจริญขึ้น เห็นได้ชัดจากสภาพถนนของเมืองยาวิซ่าที่แม้จะเทปูนแต่ก็ยังไม่แข็งแรงพอ บางพื้นที่เมื่อถูกรถใหญ่วิ่งผ่านเป็นเวลานาน ถนนก็เริ่มเป็นหลุมบ่อและไม่ได้รับความสนใจจากทางการที่จะทำการซ่อมแซมเท่าที่ควร การนั่งรถในช่วงแรกจึงไม่ค่อยสบายตัวนัก </span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">แต่เมื่อผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองที่เหมือนว่าจะตั้งขึ้นมาพอเป็นพิธี ด้วยเจ้าหน้าที่ประจำด่านไม่ได้ตรวจตรารถที่ผ่านไปมาทุกคันอย่างเข้มงวด ซึ่งรถคันที่เหล่าเดมิก็อดโดยสารมาก็เป็นหนึ่งในคันที่ไม่โดนสุ่มตรวจ ทำให้พวกเขาผ่านเข้าสู่เขตเมืองเมตีติได้อย่างราบรื่น</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เห็นได้ชัดว่าเมืองเมตีติมีความเจริญกว่าเมืองยาวิซ่า ทั้งถนนที่ถูกลาดยางเป็นอย่างดี รวมถึงที่อยู่อาศัยของผู้คนที่ดูแข็งแรงและสร้างจากวัสดุที่ดีกว่า นอกจากนั้นสองข้างทางก็ยังมีร้านรวงต่าง ๆ มากมาย แต่ถึงอย่างนั้นบรรยากาศก็ยังคงคล้ายตามต่างจังหวัดของประเทศไทยที่ดีนกับแมคเคนซีเคยไปมาอยู่ดี</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เพลิดเพลินกับการดูทิวทัศน์ใหม่ ๆ ได้ไม่นาน ในที่สุดรถทัวร์ก็มาถึงท่ารถเมืองเมตีติในเวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงกับอีกสามสิบนาทีถัดไป</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">.</span></font></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">.</span></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">.</span></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"><br></span></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"><br></span></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>- 11:45AM -</b></span></font></p><p class="p1" style="text-align: center; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; text-size-adjust: auto;"><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>เมืองเมตีติ, ประเทศปานามา</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ให้ตายสิ นี่คือการเดินทางที่ปลอดภัยที่สุดของทริปนี้แล้วหรือเปล่านะ”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ดีนถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากลงรถบัสที่เมืองเมตีติแล้วสัมผัสกับความศิวิไลซ์เสียที แม้ไม่เท่านิวยอร์กที่คุ้นชินแต่ก็ถือว่าที่นี่คึกคักที่สุดในรอบสิบห้าวันนับตั้งแต่ออกเดินทาง แม้จะแอบลุ้นตอนที่ต้องผ่านด่านตรวจนิดหน่อยแต่สุดท้ายพวกเขาก็รอดจากการตรวจสอบได้โดยสวัสดิภาพ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b><font color="#ff8c00"> “ต่อไปเราต้องหาเรือไป<i> ‘ลา ปาลมา’</i> ต่อสินะ ถ้างั้นก็ต้องนั่งเอิ่ม.. <i>‘ชีวา’ </i>(กระบะรถสองแถว) ต่อไปที่ท่าเรือปวยร์โต้ คิมบา”</font></b> ดีนพูดขณะที่เขาเลื่อนสมาร์ทโฟนอ่านโน้ตการเดินทางที่ทำไว้<b><font color="#ff8c00"> “เอาล่ะ มีใครจะไปเข้าห้องน้ำกันอีกสักรอบไหม กว่าจะถึงลา ปาลมาก็น่าจะอีกประมาณครึ่งชั่วโมง ชีวาออกเป็นรอบ ๆ ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเมื่อไร–...”</font></b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ก็พบว่าสมาชิกของทีมหายไปสองคน</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“หืม ชาร์ล็อตกับไฮรี่ล่ะ?”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">เขาเอ่ยถามแฟนหนุ่ม แต่ยังไม่ทันได้คำตอบเจ้าตัวก็ร้อง <b style=""><font color="#ff8c00">“อ๊า!”</font></b> เมื่อเห็นว่าคนบ้ากำลังเดินดุ่ม ๆ ไปทางชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ทางทิศสองนาฬิกา โดยมีธิดาแห่งเฮคาทีตัวเล็ก ๆ วิ่งไปห้ามปรามอยู่ไม่ห่าง</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ซวยแล้วแมคซี่ รีบไปเร็ว!”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">กล่าวจบดีนก็รีบจูงมือลากแขนของคนรักตามไปทันทีเหมือนหมาตัวใหญ่วิ่งลากเจ้าของ</span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><b>“ขอ.. ขอโทษครับ เพื่อนของพวกเราทำให้คุณลำบากหรือเปล่า”</b></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></font></p><p><font face="Sarabun" size="3"><span style="caret-color: rgb(0, 0, 0);">บุตรแห่งเจ้าสมุทรรีบแทรกตัวใหญ่ ๆ ของเขาและแมคเคนซีบังไฮรี่และชาร์ล็อตที่ตัวเล็กกว่าโดยไม่ทันได้สนใจว่าคนที่มาก่อนได้ก่อเรื่องอะไรขึ้นหรือยัง ชายคนนั้นเงยหน้ามองหนุ่มร่างสูงทั้งสองแววตาเศร้าสร้อย ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกได้ถึงออร่าที่ไม่ธรรมดาบางอย่างแผ่ซ่านออกมาจากชายคนนี้จนทำให้รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ…</span></font></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="font-width: normal; line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/ZM9JZuJ.png" width="500" _height="21" border="0" style="border: 0px; vertical-align: middle;"><font face="Sarabun"><font size="3"></font></font></div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><font size="2" face="Sarabun"><br></font></div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><u><b>ความคิดเห็นผู้บันทึก</b></u><br>ขอพูดอีกครั้งว่า "ไม่อยากจะเชื่อว่าผีมีจริง!" ผมจะคิดแบบนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วพยายามเปิดใจรับให้ได้แม้มันจะขัดกับความเชื่อดั้งเดิมของผมก็ตาม<br>แต่มันจะไปยากอะไรในเมื่อทุกอย่างที่เจอทุกวันนับตั้งแต่อายุ 12 ขวบ ก็แปลกประหลาดอยู่แล้ว<br>แต่เรื่องนี้ไม่ได้สำคัญแล้วมันก็เกี่ยวกับบันทึกแค่นิดเดียว<br>บันทึกบทนี้ตัวเอกไม่ใช่ผม แมคซี่ ชาร์ล็อต หรือไฮรี่ แต่คือ ริเซ่ ดังนั้นผมจึงขออุทิศบันทึกบทนี้ให้แก่เธอ <b>ริเซ่ เพนญ่า</b><br>ไม่ว่าตอนนี้ดวงวิญญาณของเธอจะเป็นอย่างไร แต่ "บ้าน" น่าจะเป็น "สุขคติ" ที่เธอได้พบ<br>ป.ล. ผมแอบไปถามนามสกุลของเธอมาแล้วแต่ดันลืมเขียนในเนื้อเรื่อง เขียนบอกตรงนี้คงไม่สายเกินไป</font></div><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2"><br></font></div><p class="p1" style="line-height: 1.6 normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-size-adjust: auto;"><font size="2" face="Sarabun"><span class="s1"></span></font></p><div align="left" style="outline-style: none; text-align: center;"><font size="2" face="Sarabun"><u><b>สรุปสถานการณ์<br></b></u>- กลุ่มเดมิก็อดเดินทางมาถึงเมืองยาวิซ่า ซึ่งเป็นบ้านของริเซ่<br>- วิญญาณสาวสิงร่างของไฮรี่ เพื่อเจรจากับพ่อแม่ ทำให้วันนี้กลุ่มนักเดินทางมีที่ซุกหัวนอน<br>- ออกเดินทางในตอนเช้า บอกลาริเซ่ และครอบครัว มุ่งหน้าสู่เมืองเมตีติ<br>- ระหว่างที่กำลังจะขึ้นรถชีวา (รถกระบะสองแถว) ไปท่าเรือ ไฮรี่ก็เดินดุ่ม ๆ เข้าไปหาคน ๆ หนึ่งที่หน้าตาแบบนี้ [<a href="https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npc-dzs_npc#70">คลิก</a>]</font></div></div></div></div></div></div></div></div></center>
<div style="text-align: center;"><br></div>