ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด Wendy's
<div align="center" style="list-style-type: none;"><style>
#boxsystem01 {
border-radius: 20px;
border: 6px double #40ccf0;
padding: 3px;
box-shadow: #40ccf0 0px 0px 3em;
background-color: #fff;}
</style>
<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 10px;
padding: 3px;
box-shadow: #f26b75 0px 0px 1em;
background-color: #f26b75;}
</style>
<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url(" ");}
</style>
<div id="boxsystem01">
<p>
<br><img src="https://i.imgur.com/5ePuqfa.png" border="0"><br></p><p><font face="Sriracha" size="4"><i style="">- Quality is Our Recipe -</i></font></p><p><br></p><p><br></p><p><img src="https://i.imgur.com/BLyJJol.png" border="0"><br></p><p><img src="https://i.imgur.com/Y4kLZcc.png" border="0"><br></p><p><br></p><br>
<div id="boxsystem02">
<p>
<br><br><font face="TH K2D July8" color="#ffffff" size="6"><b style="">ร้านเวนดี้ส์ สาขาบอร์ดเวย์ (650)</b></font></p><p><font style="" size="5" face="TH K2D July8" color="#ffffff"><br></font></p><p><font style="" face="TH K2D July8" color="#ffffff" size="5">ร้านฟาสต์ฟู้ดเก่าแก่แห่งหนึ่งที่อยู่คู่กับถนนบอร์ดเวย์มาอย่างยาวนาน<br></font></p><p><font color="#ffffff" face="TH K2D July8" size="5">และพร้อมจะส่งมอบความอร่อยให้คุณเสมอ</font></p><p><font color="#ffffff" face="TH K2D July8" size="5">ในแต่ละเมนูเราใช้วัตถุดิบคุณภาพดีและโภชณาการที่คัดสรรมาให้คุณแล้ว</font></p><p><font style="" face="TH K2D July8" color="#ffffff" size="5"><br></font></p><p><font style="" face="TH K2D July8" color="#ffffff" size="5">เปิดให้บริการทุกวัน</font></p><p><font color="#fff" style="" face="TH K2D July8" size="5">จันทร์-ศุกร์: 6.30 - 00.00 น.</font></p><p><font color="#ffffff" face="TH K2D July8" size="5">เสาร์-อาทิตย์: 8.00 - 00.00 น.</font></p><p><font color="#fff" style=""><br>
<font color="#fff" style="">
</font>
</font></p><font color="#fff" style="">
</font></div><font color="#fff" style=""><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">
<br><br><br>
</font></font></font><p></p></font></div><font color="#fff" style=""><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>
<br><br>
</b></font></font></font></font></div><font color="#fff" style="">
<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/KDMpnvj.jpeg"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>
<style type="text/css">
img{
-webkit-transition: 1.0s;
-moz-transition: 1.0s;}
img:hover{
-webkit-animation-name: shake;
-webkit-animation-duration: 2s;
-webkit-animation-iteration-count: infinite;
-webkit-animation-timing-function: ease-in-out;
filter: none;;}
@-moz-keyframes shake /* Firefox*/
{
{ -ms-transform:: translate(-1px, -2px) rotate(-1deg); }
20% { -moz-transform: translate(-3px, 0px) rotate(1deg); }
30% { -moz-transform:translate(0px, 2px) rotate(0deg); }
40% { -moz-transform:translate(1px, -1px) rotate(1deg); }
50% { -moz-transform:translate(-1px, 2px) rotate(-1deg); }
60% { -moz-transform:translate(-3px, 1px) rotate(0deg); }
70% { -moz-transform:translate(2px, 1px) rotate(-1deg); }
80% { -moz-transform:translate(-1px, -1px) rotate(1deg); }
90% { -moz-transform: translate(2px, 2px) rotate(0deg); }
100% { -moz-transform:translate(1px, -2px) rotate(-1deg); }
}
@-ms-keyframes shake /* IE9*/
{
10% { -ms-transform:: translate(-1px, -2px) rotate(-1deg); }
20% { -ms-transform: translate(-3px, 0px) rotate(1deg); }
30% { -ms-transform: translate(0px, 2px) rotate(0deg); }
40% { -ms-transform: translate(1px, -1px) rotate(1deg); }
50% { -ms-transform: translate(-1px, 2px) rotate(-1deg); }
60% { -ms-transform: translate(-3px, 1px) rotate(0deg); }
70% { -ms-transform: translate(2px, 1px) rotate(-1deg); }
80% { -ms-transform: translate(-1px, -1px) rotate(1deg); }
90% { -ms-transform: translate(2px, 2px) rotate(0deg); }
100% { -ms-transform: translate(1px, -2px) rotate(-1deg); }
}
@-webkit-keyframes shake /* Safari and Chrome */
{
0% { -webkit-transform: translate(2px, 1px) rotate(0deg); }
10% { -webkit-transform: translate(-1px, -2px) rotate(-1deg); }
20% { -webkit-transform: translate(-3px, 0px) rotate(1deg); }
30% { -webkit-transform: translate(0px, 2px) rotate(0deg); }
40% { -webkit-transform: translate(1px, -1px) rotate(1deg); }
50% { -webkit-transform: translate(-1px, 2px) rotate(-1deg); }
60% { -webkit-transform: translate(-3px, 1px) rotate(0deg); }
70% { -webkit-transform: translate(2px, 1px) rotate(-1deg); }
80% { -webkit-transform: translate(-1px, -1px) rotate(1deg); }
90% { -webkit-transform: translate(2px, 2px) rotate(0deg); }
100% { -webkit-transform: translate(1px, -2px) rotate(-1deg); }
}</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #d1212e;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #ffdedd; border-radius:5px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:8px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#40ccf0!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#ffffff!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#ffffff!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #d1212e!important; border-top:2px solid #d1212e; border-bottom:2px solid #d1212e; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#000!important; border-top:2px solid #000;border-radius:5px; border-bottom:2px solid #000;border-radius:5px; }</style>
</font> แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-19 04:22
https://i.imgur.com/OqhhYMr.png001https://i.imgur.com/OqhhYMr.png
เมี้ยว
27/02/2024 : 11.51 PM
“ของที่สั่งได้ครบนะครับ ขอบคุณที่มาใช้บริการ”
แม้จะเป็นลูกค้าคนสุดท้ายก่อนร้านปิด ทว่าพนักงานร้านฟาสต์ฟู้ดผู้เปี่ยมไปด้วยพลังงานอย่าง ‘ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล’ ก็ยังคงทำงานด้วยรอยยิ้มอย่างขยันขันแข็งราวกับไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อยมาก่อนในชีวิต
ตอนนี้ภายในร้านไม่มีลูกค้ารายอื่นนอกจากชายหนุ่มผมบลอนด์หยักศกที่เพิ่งสั่งอาหารไปนั่งรับประทานเมื่อครู่ จึงไม่จำเป็นจะต้องมีพนักงานเฝ้าหน้าร้านถึงสองคน ดีนปลีกตัวไปด้านหลังเพื่อเตรียมปิดฝั่งหน้าร้าน และหน้าที่ประจำของเขาคือการทิ้งขยะ แต่ก่อนจะปิดจ็อบก็ขอแวะไปหยิบมือถือในล็อคเกอร์มาเช็คเมลดูสักหน่อย
— คุณได้รับอีเมล 1 ฉบับ —
ข้อความที่ขึ้นเตือนค้างไว้บนหน้าจอมือถือทำเอาชายหนุ่มใจเต้นไม่เป็นส่ำจนต้องวิ่งเหยาะอยู่กับที่ มันจะใช่เมลที่เขารอคอยหรือเปล่านะ? ไม่รอช้าเขากดเข้าไปที่หน้าอีเมลนั้นทันที
“จาก คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัย xxx นิวยอร์ก ยินดีด้วยคุณได้รับเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยนักวิจัย— เยส!”
แทบจะกระโดดตัวลอยเมื่อเห็นข้อความว่าตนได้งานใหม่ ซึ่งเป็นงานประจำตรงสายที่เรียนมาอย่างพอดิบพอดี
ดีนเป็นนักศึกษาจบใหม่จากมหาวิทยาลัย xxx นิวยอร์ก เดิมทีเขาเป็นชาวซานอันโตนิโอ ครอบครัวอยู่ในชนชั้นแรงงานฐานะปานกลาง แต่ไหงมาเลือกเรียนไกลบ้านอย่างนิวยอร์กได้? เขาก็อยากถามตัวเองเมื่อสี่ปีที่แล้วเหมือนกัน หากย้อนเวลากลับไปได้คงได้คำตอบอย่าง ‘นิวยอร์กเชียวนะเว้ย!’ ใส่ก็เป็นได้
เอาเป็นว่าเรื่องนั้นช่างมัน
ด้วยความที่นิวยอร์กเป็นเมืองที่ติดอันดับค่าครองชีพสูงเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก การที่เด็กจากรัฐดาวเดียวมาอยู่คงจะใช้ชีวิตสุขสบายอย่างคุณหนูไม่ได้ เขาแชร์อะพาร์ตเมนต์อยู่กับเพื่อนใหม่ในมหาวิทยาลัยสามสี่คน ฟังดูแย่แต่ก็ไม่แย่อย่างที่คิด ทุกคนมีห้องส่วนตัวของตัวเองแม้ขนาดจะเล็กกว่าห้องที่บ้านแต่ก็ไม่ถึงกับเป็นห้องรูหนู มีครัวและห้องนั่งเล่นที่เขาไม่ค่อยได้ใช้เสียเท่าไร ข้อดีคือใกล้มหาวิทยาลัยมาก ขี่จักรยานไปไม่กี่บล็อกก็ถึง เขาแค่ต้องทำงานพิเศษเพิ่มอีกนิดหน่อยเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัวจะได้ไม่ลำบากที่บ้านมาก
ดีนเข้าทำงานที่ร้านฟาสต์ฟู้ดแห่งนี้ในฐานะพนักงานพาร์ทไทม์กะบ่ายบ้างกะดึกบ้างตั้งแต่ปีหนึ่ง ซึ่งกว่าจะเรียนจบเขาก็มีความผู้พันกับสถานที่แห่งนี้มากกว่าหอพักเสียอีก แต่มีพบก็ต้องมีจากเป็นเรื่องปกติ เขาคงไม่ทำงานตำแหน่งเดิมไปเรื่อย ๆ จนเป็นลุงอายุสี่สิบหรอกนะ…
หมายเหตุว่า ถ้ามีชีวิตอยู่ถึง
“เอ้าดีน เป็นอะไร ดีใจยกใหญ่”
ผู้ที่เอ่ยถามเป็นชายร่างท้วมสวมชุดเครื่องแบบเดียวกัน เขาคนนั้น คือ โจ รองผู้จัดการร้านที่ตั้งแต่ดีนเข้ามาทำงานที่นี่ก็เจอโจทำงานมาก่อนแล้ว ด้วยความผูกพันในหน้าที่การงานทำให้ทั้งผู้จัดการและรองผู้จัดการเอ็นดูเขาอยู่ไม่น้อย
“คือว่างี้โจ ผลสัมภาษณ์ผมออกแล้ว ในที่สุดก็ได้งานผู้ช่วยนักวิจัยแล้ว เริ่มงานได้เลยต้นเดือนหน้า ซึ่งก็คือ.. ผมก็ต้องลาออกแล้วล่ะ”
แรก ๆ น้ำเสียงก็กระดี้กระด๊าอยู่หรอก แต่พอต้องบอกว่าจะลาออกก็อดที่จะรู้สึกโหวงในอกเสียมิได้
“แต่ถึงอย่างนั้นผมก็จะมาหาที่ร้านบ่อย ๆ อยู่ดี”
“เก่งมากไอ้เสือ ได้งานใหม่ก็ดีแล้ว ดีใจด้วย” ผู้จัดการร้านร่างท้วมเดินเข้ามาตบบ่าชายหนุ่มสองสามที ก่อนหน้านี้ดีนเคยแจ้งเรื่องหางานใหม่เอาไว้แล้ว เป็นปกติที่นักศึกษาจบใหม่อยากมีงานประจำดี ๆ ทำ นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนในร้านเข้าใจ “เอาไว้พรุ่งนี้พอเข้างานแล้วนายค่อยมาบอกจูนแล้วกัน” จูนที่ถูกอ้างถึงชื่อคือผู้จัดการร้านคนเก่งที่เพิ่งมาประจำการหลังดีนทำงานเพียงเล็กน้อย ถ้าเทียบเวลาหญิงสาวจะเป็นรุ่นน้อง แต่หากพูดถึงตำแหน่งแล้วเธอเหนือกว่าเขาหลายขั้น
“โอเค ไว้ผมจะบอก แต่ตอนนี้ขอเอาขยะไปทิ้งก่อนแล้วกัน”
ชายหนุ่มปลีกตัวมาหลังร้านพร้อมกับถุงขยะใบโตในมือ งานที่รับมาไม่ได้ยากเย็นอะไรก็แค่ออกไปหลังร้าน เดินออกไปที่จุดทิ้งขยะตรงอีกฟากของหัวมุมถนน เดินกลับมา แล้วก็ตอกบัตรออก เก็บของกลับห้องเป็นอันจบภารกิจของวัน
บอร์ดเวย์ยามดึกแม้ไม่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนดั่งเช่นช่วงค่ำ ทว่าแสดงไฟจากป้ายบิลบอร์ดยังคงส่องสว่างท้าทายแสดงจันทร์ แม้จะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วแต่ถนนสายนี้ไม่ได้เปลี่ยวเหงาและน่ากลัวอย่างที่คิด
“เมี้ยว~”
ขณะที่ดีนกำลังทิ้งขยะอยู่นั่นเองแมวสีส้มลายสลิดไม่คุ้นหน้าก็เดินมาคลอเคลียพันแข้งพันขา ดูเหมือนว่ามันจะเข้ามาอ้อนขอของกิน
“อุ๊ย น้องแมว” เมื่อเห็นสิ่งที่ชอบทำเอาหนุ่มผู้สูงหกฟุตถึงกับทำเสียงสอง “มาจากไหนครับ ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเลย?”
พูดคุยด้วยอย่างกับว่ามันจะตอบกลับได้ ร่างสูงย่อตัวลงเกาคางให้มัน เจ้าเหมียวตัวนั้นก็ส่งเสียงเพอร์ในลำคอท่าทางพึงพอใจใหญ่ มันดมมือของเขาฟุ้ดฟิ้ดก่อนจะใช้ลิ้นสาก ๆ เสียมือจนรู้สึกจักกะจี้
“หิวเหรอ? เสียดายอาหารแมวที่พกมาอยู่ในกระเป๋า แกรอฉันอยู่ตรงนี้ได้ไหม?”
“เมี้ยว”
เจ้าแมวส่งเสียงร้องพลางทำตาใส แต่ในชั่ววินาทีนั้นเอง..
“กรร!!!”
จู่ ๆ เจ้าเหมียวส้มก็กระโดดเข้าใส่ ดีนไม่ทันตั้งตัวแต่ก็ยังพอมีสัญชาตญาณอยู่บ้างเขาจึงเด้งตัวหลบออกมาแต่มิวายจะถูกกัดเข้าที่ไหปลาร้า หากว่าเขาไม่หลบแล้วล่ะก็คมเขี้ยวของสัตว์ร้ายคงฝังเข้าที่ลำคอเป็นแน่
“โอ๊ย!!”
ดีนผลักเจ้าแมวปีศาจนั้นออกไปแล้วก้มลงมองรอยแผลที่ได้มา บาดแผลลึกจนเลือดซึมหยดเปรอะเลอะเสื้อพนักงานที่สวมใส่ และที่สำคัญ.. รอยฟันนั้นไม่ใช่ฟันแมวแต่เหมือนฟันของคนเสียมากกว่า
ในจังหวะที่ชายหนุ่มมัวแต่สนใจบาดแผล แมวปีศาจที่ได้ลิ้มรสเลือดไปแล้วออกอาการคลั่ง ตัวของมันบวมเป่งก่อนจะค่อย ๆ กลายร่างเป็นอสุรกายสูงแปดฟุตที่ตนก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือตัวอะไร
“ฉิบหายแล้ว!!”
เมื่อรู้ตัวว่าตนตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายมากกว่าที่คิดเขาก็โกยแนบอย่างไม่คิดชีวิต แต่คนธรรมดาไร้พิษสงจะไปสู้กำลังของอสุรกายได้อย่างไร มันกระโดดไม่กี่ทีก็ถึงตัวดีนที่ออกวิ่งมาได้หลายสิบเมตร มันกดตัวของเขาจนล้มฟาดไปกับพื้นถนน
“อั่ก!”
แม้พยายามกระเสือกกระสนแต่ไม่อาจหนีไปได้ไหน กำลังที่กดทับลงมาหนักหน่วงจนแทบจะหายใจไม่ออก เมื่อเหลือบหางตากลับไปมองเขาเห็นเพียงเงาดำขนาดยักษ์และกรงเล็บแหลมคมที่งอกออกมาจากอุ้งมือเหมือนปีศาจนักฆ่าในหนังสยองขวัญ ใบหน้าคมเข้มแทบจะถอดสี สิ่งที่เห็นตรงหน้าจะกลายเป็นภาพสุดท้ายในชีวิตของเขาอย่างนั้นหรือ? ความกลัวจนหัวใจเต้นแรงแทบทะลุออกมาจากอก ยิ่งกรงเล็บนั้นเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ดีนก็ได้แต่เบือนหน้าหลับตาปี๋
‘ตายจริง ๆ แล้ว! คราวนี้ตายแน่ ๆ’
‘ไม่เอา! ยังไม่อยากจบลงตรงนี้!’
‘ฉันเพิ่งจะได้งานใหม่เองนะเว้ย!’ ‘พ่อ แม่ ลุงไมค์ ช่วยด้วย!’
ฉั่วะ!
ของแหลมคมพุ่งผ่านทะลุร่างที่อยู่ด้านบน ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องแหลมหูจากอสุรกาย จากนั้นสายน้ำเย็นก็ตกลงมาใส่ตัวเขาจนเปียกชุ่ม ดีนรู้สึกว่าแรงกดทับหายไปเหลือแต่เพียงความเย็นยะเยือกของค่ำคืนปลายฤดูหนาว
“นายเป็นอะไรไหม?”
สุ้มเสียงของใครบางคนเอ่ยถาม คล้ายกลับว่าเขาเพิ่งจะเคยได้ยินเสียงนั้นเมื่อไม่กี่สิบนาทีก่อนหน้านี้เอง ดีนค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นช้า ไร้ร่างของปีศาจที่หมายจะคร่าชีวิตอยู่ตรงนี้ สิ่งที่เขาเห็นคือฝ่ามือของบุคคลปริศนาที่ยื่นมือมาเพื่อช่วยพยุง ไล่สายตาขึ้นไปอีกก็เห็นว่าเจ้าของมือนั้นเป็นลูกค้าคนสุดท้ายที่เขาเพิ่งรับออเดอร์ไป ดีนจับมือนั้นแล้วดึงตัวเองขึ้นมา
“ขอบคุณ… คุณ เอ่อ... ช่วยผมไว้เหรอ?” ด้วยความอึ้งทำเอาคนพูดมากเป็นใบ้ไปชั่วขณะ “เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ คุณเห็นไอ้ตัวเมื่อกี้ไหม?”
“โทษที นายอายุเท่าไร?”
ทว่าคำตอบที่ได้รับกลับเป็นคำถามที่ทำเอางง แต่ก็ยอมตอบ
“ยี่สิบสาม.. ผมเพิ่งอายุยี่สิบสามไปเมื่อสองวันก่อน.. ว่าแต่ถามทำไมเนี่ย?”
ชายคนนั้นไม่ได้ตอบคำถาม แต่กลับแสดงท่าทีสงสัยใคร่รู้เสียเหลือเกิน ดวงตานั้นจ้องมองดีนที่กอดตัวเองสั่นกึก ๆ ปากก็พึมพำอะไรบางอย่างที่จับใจความได้แค่ “เหลือเชื่อ..” กับ “หรือว่าจะ..” จนสุดท้ายอีกฝ่ายก็ยอมเปิดปาก
“ชีวิตนายตกอยู่ในอันตรายมาก ไม่ว่าที่ไหนบนโลกก็ไม่ใช่ที่ ๆ ปลอดภัยสำหรับนาย แต่มีที่นึงที่พอช่วยได้”
“หา? อะไร พูดอะไรของคุณเนี่ย?”
ในหัวมีแต่ความสับสน ทว่าชายผมบลอนด์ไม่ได้อธิบายอะไรไปมากกว่านั้น แต่กลับส่งนามบัตรใบหนึ่งมาให้เขาแทน
“ไปที่ลองไอแลนด์ ตามแผนที่นี้ ค่ายฮาล์ฟบลัดช่วยนายได้ ถ้าเป็นไปได้ก็รีบไปที่นั่นให้เร็วที่สุด”
“ค่ายฮาล์ฟบลัด?”
ดีนมองนามบัตรสีส้มที่เพิ่งได้รับมาแล้วรู้สึกคุ้นหูเหลือเกินว่าเคยได้ยินชื่อนี้มากจากที่ไหนมาก่อน
. . .
- สามปีที่แล้ว -
ต๊อก ต๊อก ต๊อก
ดีนถูกทิ้งไว้ให้อยู่คนเดียวในห้องเงียบ ๆ เปิดแอร์เย็นฉ่ำจนหนาว และมีเสียงเข็มนาฬิกาเดินอย่างสม่ำเสมอจนหลอนหู เบื้องหน้าของชายหนุ่มมีกระดาษแบบทดสอบวางอยู่ซึ่งดีนก็ทำทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว ในตอนนี้เขาเพียงแค่รอ รอพบกับจิตแพทย์ที่น่าจะช่วยให้คำตอบแก่เขาจากอาการเห็นภาพหลอนได้
ตั้งแต่เด็กมาแล้วที่ดีนเกิดอาการเห็นภาพหลอน ตอนยังไร้เดียงสาเขาเชื่อคำคุณพ่อคุณแม่ว่าสิ่งที่ตนเห็นนั้นเป็นเพียงเพื่อนในจินตนาการที่เขาสร้างขึ้นและมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่เห็น แต่ไป ๆ มา ๆ สิ่งที่ทึกทักเอาเองว่าเป็นเพื่อนในจินตนาการบางตัวกลับทำร้ายเขา มีบางตัวเหมือนกันที่เข้ามาช่วยเหลือแต่เป็นส่วนน้อย กระนั้นก็พูดได้ยากว่าสิ่งที่เห็นจะเป็นสิ่งที่ตนสร้างขึ้นมาจากจินตนาการ เพราะหากเป็นเพียงความคิดเขาคงไม่ได้แผลจากสิ่งเหล่านั้น และยิ่งนานวันเข้าอาการเห็นภาพหลอนยิ่งแจ่มชัดขึ้นทุกวันจนทำเอาเขาแทบเป็นบ้า
ใช้เวลาตั้งเป็นเดือนถึงจะเก็บเงินค่าขนมเอามาเป็นค่าเข้าพบจิตแพทย์ ดีนในวัยยี่สิบปีจึงตั้งความหวังกับการหาหมอในครั้งนี้มาก
กระดาษแบบทดสอบถูกเอาไปตรวจ ไม่นานบุรุษในชุดแพทย์ก็เข้ามาในห้องให้คำปรึกษา
“ผลของแบบทดสอบบอกว่าคุณปกตินะครับ”
“อ้าว..”
“แต่ในเมื่อคุณนีลมาหาหมอแล้วก็ยินดีให้คำปรึกษาครับ พอจะเล่าให้ฟังได้ไหมว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น”
ใจชื้นขึ้นมาหน่อย นึกว่าจะเสียเงินเก็บไปฟรี ๆ เสียแล้ว เขาก็เลยเริ่มเล่าตั้งแต่ต้นด้วยท่าทีเขินอายนิดหน่อย ทำไงได้ ถึงจะเป็นงานของหมอแต่เขาก็ไม่อยากถูกวินิฉัยว่าเป็นบ้านี่หน่า
เมื่อแพทย์รับฟังปัญหาก็นิ่งอึ้งไป ก่อนจะพึมพำออกมาเหมือนคนกะจิตกับใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ไม่น่าจะใช่น่า.. อายุขนาดนี้แล้วจะเป็น▓▓▓จริง ๆ งั้นเหรอ…”
“เอ่อ.. หมอ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ หรือว่าโรคที่ผมเป็น มัน.. มันเป็นจิตเภทชนิดร้ายแรง?”
เห็นหมอเป็นแบบนี้ก็อดที่จะลนลานไปด้วยไม่ได้ ทว่าคำตอบที่ได้รับทำเอาอึ้ง
“ผมคิดว่าคุณเป็นเดมิก็อดหรือก็คือบุตรของเทพเจ้าครับ ทางที่ดีคุณควรไปค่ายฮาล์ฟบลัดที่ลองไอแลนด์ แต่ตอนนี้ผมอยากรู้จริง ๆ ว่าคุณรอดมาจนอายุยี่สิบได้ยังไง”
“อ้าวเฮ้ยหมอ จู่ ๆ ก็มาชวนเข้าลัทธิอะไรเนี่ย เพ้อเจ้อ! ผมไม่รักษากับคุณแล้ว!”
แล้วดีนก็ปึงปังออกมาจากคลีนิกประเดี๋ยวนั้น มีที่ไหนไปหาจิตแพทย์แต่กลับพบว่าหมอเป็นบ้าเสียเอง แล้วยังมาชวนเข้าลัทธิประหลาดบอกว่าตนเป็นลูกเทพต้มตุ๋นประชาชนไปซะอีก เขาจำได้ว่าในตอนนั้นตัวเองโมโหมาก เสียเงินไปตั้งหลายร้อยดอลล่าแต่กลับได้เรื่องซี้ซั้วอะไรก็ไม่รู้กลับมา ตอนนั้นคิดจะแจ้งความแต่ไม่เอาดีกว่า ไม่มีเงินค่าจ้างทนาย
. . .
- ตัดกลับมายังปัจจุบัน -
“อ๋อ ค่ายฮาล์ฟบลัด จำได้แล้ว”
“เคยได้ยินชื่อนี้สินะ ถ้างั้นก็ง่ายหน่อย เป็นไปได้รีบไปให้เร็วที่สุด แล้วก็.. ระวังเลือดด้วย อย่าให้เลือดออกไม่งั้นพวกมันจะยิ่งได้กลิ่น”
“ฮะ.. เออ จริงด้วยเลือด”
เกือบจะด่าแล้วแต่อีกฝ่ายมาทักเรื่องแผลเสียก่อนจึงต้องรีบเอามือกดทับที่บาดแผลนั้นเอาไว้
“ถ้างั้น ผมขอตัวก่อน”
คนที่มาช่วยจากไปอย่างรวดเร็วราวกับเป็นอัศวินรัตติกาล ปล่อยให้ดีนยืนหนาวอย่างงงงวยเพียงลำพังแล้วได้แต่มองนามบัตรสีส้มที่อยู่บนฝ่ามือ
. . .
เกือบเป็นวันที่ดีแล้วแต่สุดท้ายก็จบไม่สวย
ดีนกลับมาถึงห้องพักก็เกือบตีหนึ่ง เรื่องที่เจอมาทำเอาชายหนุ่มนอนไม่หลับจนต้องส่งข้อความแชทหาใครบางคน
D.E.A.N.: โย่ ดารี่ D.E.A.N.: หลับหรือยัง? D.E.A.N.: ตีหนึ่งแล้วคงนอนแล้วมั้ง D.E.A.N.: ช่างเถอะ D.E.A.N.: ฉันมีเรื่องจะเล่า มาคุยกันหน่อย D.E.A.N.: พรุ่งนี้ที่เก่าเวลาเดิม D.E.A.N.: บาย
https://i.imgur.com/zhwqxOE.png
<link href="https://Crescendvm.github.io/mooncake/mooncakefonts.css" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://Crescendvm.github.io/rpcodes/stars_pink.css" rel="stylesheet">
<div class="munchi_00 munchi_ch01"> <div class="munchi_01"> <div class="munchi_01a" style="background: pink"> <mui class="muic fa-solid fa-sparkles" style="color: #000"></mui> </div> <div class="munchi_01b" style="color: #fff">Lost Parcel </div> </div> <div class="munchi_02" style="background: pink;color: #000">Feria Hayes</div> <div class="munchi_03">
เฟเรีย พร้อมด้วยกาเอลและพี่ศิลาได้พากันมาถึงร้านอาหารฟาสต์ฟู้ต Wendy’s ตามเบาะแสที่พวกเธอได้รับมา ถึงจะรู้ว่ามันคือกับดักอย่างเห็นได้ชัดแต่แล้วทำไมล่ะ ก็เอาสิ กับดักก็กับดัก เธอจะสู้ให้หมดเลย ว่าแล้วสาวน้อยก็ส่งสัญญาณมือให้พี่ศิลากับกาเอล แยกย้ายไปตามหาพัศดุที่หายไป<br><br>
<b><font color="RoyalBlue"> “ม่าม๊าช่วยด้วยฮะ”</font></b> <br><br>
เสียงร้องของกาเอลดังขึ้นมาก็พบว่ามันคือจ่าฝูงก็อบลิน แล้วที่มันถืออยู่นั่นมันหมวกคาวบอยที่มันถูกระบุบนกล่องขนส่งที่เธอไปเจอที่ไซน่าทาวน์นี่นา <br><br>
<font color="DarkOrange"><b> “กาเอลหลบไปก่อนนะ ย๊าก”</b></font> <br><br>
เธอหยิบหอกออกมา เข้าต่อสู้กับจ่าฝูวก็อบลินตัวนั้นจนเอาชนะมาได้อย่างง่ายดาย ก็นะเธอเคยเอาชนะมันมาก่อนนี่นา มันจะไปยากอะไรกันล่ะ แต่ว่าก่อนจะสลายไปมันดันโยนไปให้ฮาร์ปี้ตัวหนึ่งเข้า <br><br>
<font color="SeaGreen"><b>“ดูท่าเจ้าพวกนี้จะทำงานกันเป็นทีมนะ ว่าไงน้องสาวสู้ไหวไหม”</b></font> <br><br>
<font color="DarkOrange"><b> “เห็นหนูเป็นใครคะ แค่ฮาร์ปี้เองสบายอยู่แล้ว”</b></font> <br><br>
ว่าแล้วเธอก็ขว้างหอกใส่ปีกของฮาร์ปี้แล้วเข้าต่อสู้กับฮาร์ปี้ตัวนั้นอย่างสบาย ๆ โดยมีพี่ศิลาหยิบดาบมาคอยรอสนับสนุนอยู่ข้างหลังและมีกาเอลคอยเชียร์อยู่ในที่ปลอดภัย จนกระทั่งเธอเอาชนะมาได้และได้หมวกคาวบอยคืนมา <br><br>
<div align="center"><img src="https://i.imgur.com/Xw26VOO.jpeg" border="0" alt="" style="max-width:400px"> <br><br>
<img src="https://i.imgur.com/jtLIZ1n.jpeg" border="0" alt="" style="max-width:400px">
<br><br>
</div>
ในตอนนั้นเองที่ปรากฎร่างของชายคนหนึ่งเข้ามาโจมตีเธอ <br><br>
<font color="DarkOrange"> <b> “อะไรกันนี่”</b></font> <br><br>
เฟเรียใช้หอกป้องกันการโจมตีก่อนที่จะเริ่มเข้าปะทะกับชายปริศนาอย่างดุดัน แต่ว่านี่มันอะไรกันนี่ทั้ง ๆ ที่ก็โดนไปหลายรอบนะ แต่ไม่บาดเจ็บอะไรเลยเหรอ นี่มันอะไรกันสร้างมายาเหรอ ทำไมรู้สึกเธอเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียวเลย <br><br>
<font color="DarkOrange"><b> “แฮ่ก ๆ อะไรกัน ทั้ง ๆ ที่คิดว่าโจมตีเข้าแล้วแท้ ๆ แต่กลับไม่เข้าเลยนี่นะ”</b></font> <br><br>
การต่อสู้เยื้องไปจนกระทั่งเธอเหนื่อยอย่างสาหัสแล้ว จนเธอทรุดร่างลงกับพื้นในสภาพที่ยืนแทบไม่ไหว ต้องใช้หอกยันตัวเองเอาไว้ให้ลุกขึ้นมาได้แทน กาเอลก็เข้ามาดูอาการของเธอด้วยความเป็นห่วง <br><br>
<font color="RoyalBlue"><b> “ม่าม๊า”</b></font> <br><br>
<b><font color="Purple"> “ธิดาแห่งเทพฮิปนอส มีฝีมือแค่นี้เองสินะ จำชื่อผมไว้ล่ะ ผม ลุค คาสเทลแลน ผู้กลับมาจากความตายและล้างแค้น”</font></b> <br><br>
<font color="DarkOrange"><b> “ละ ลุค คาสเทลแลน เหรอ”</b></font> <br><br>
ด้วยความเหนื่อยล้าทำให้ภาพตัดไปจนเลยสลบไป พร้อมภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคือคนที่ชื่อลุคคนนั้นได้เดินจากไปแล้ว
</div><div class="munchi_04"></div></div> <div class="cr-crescendum"><a href="https://crescendumcodes.tumblr.com/" title="Crescendum Codes"><span class="lun lun-elune"></span></a></div>
<style>
#Tang01 {
border: 0px double ;
padding: 10px;
box-shadow: #d5b5bd 1px 1px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/fdCPfGF.gif");
}
</style>
<style>
#Tang02 {
width: 900px;
border: 4px inset #c9a0dc ;
padding: 15px;
box-shadow: #d5b5bd 2px 2px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#Tang03 {
width: 900px;
border: 4px inset #d5b5bd ;
padding: 15px;
box-shadow: #c9a0dc 2px 2px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="Tang01">
<div id="Tang02">
<div style="text-align: center;"><br><div style="display : block; float: center; width: 100%;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><br></div>
<font color="#ffffff"><h1><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: 29.3333px; font-weight: 400; white-space-collapse: preserve;"><font face="Georgia">SΔCRΦΓΦCΞ DΩΞS ΠΩT ΒRΦΠG VΦCTΩRΨ.</font></span></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline;"><font face="EucrosiaUPC"><span style="font-size: 22pt; font-weight: 400; white-space-collapse: preserve;"><img src="static/image/hrline/15.png" border="0" alt=""></span></font><br></span></p></h1><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center; display: block; width: 100%;"><font color="White" style="">
<p></p><p></p></font></div></div></font></div></div><p></p><p></p></div></div>
<br><br>
<div id="Tang02">
<div style="display : block; float: center; width: 100%;"><font color="White" face="TH Sarabun New" size="5">
</font><div style="display : block; float: center; width: 100%;"><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff"><br></font></div><font color="#ffffff"><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/zDzB4YG.png" border="0" alt=""></div><div style="text-align: left;"><br></div>
<span style="text-shadow: rgb(213, 181, 189) 0px 0px 0.7px, rgb(213, 181, 189) 0px 0px 25px, rgb(213, 181, 189) 0px 0px 10px;"><div style="text-align: center;"><br></div></span></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ร้านเว็นดี้.. ใครจะไปคิดว่าเขาจะเอามาไว้ในที่แห่งนี้ด้วย บางอย่างบางครั้งบบางที่มันก็เป้นเหมือนจุดบอดในสายตา เหมือนกับบางสิ่งที่เข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้ ชายชราเองเข้าใจในความเอาใส่ใจของผู้ดูแลที่นี่ จึงนำร้านที่พบเห้นได้ทั่วไปในภายนอก นำเข้ามา โดยที่ให้บริการเหมือนๆกับสาขาที่เปิดอยู่เหมือนกันหมด ซึ่ง มันสะดวกตรงที่ เหล่าสายเลือดเทพ ไม่ลำบากออกไปหาของกินตามร้านข้างนอกเสี่ยงอันตราย</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">แต่ถึงกระนั้น มันก็มักจะมีเรื่องให้เกิดขึ้นอยู่เสมอ เหมือนอย่างเช่นในข้างนี้ อีกทั้งเป็นเรื่องของสายเลือดเทพีแห่งชัยชนะเสียด้วย แม่ของชายชราคงไม่อยากจะเห็นร่างไร้วิญญาณในสภาพที่ไม่ชวนดูแน่นอน หลังจากที่เขานั้น ได้รับข้อมูลจากเทพีผู้เป็นแม่ของเขาเรียบร้อย รูปพรรณสันฐานที่ชัดเจนนั้น ทำให้เขานำรูปของเด็กหญิงคนนี้ ไปถามคนในระแวกนั้นได้ ในขณะนั้นเอง..</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"ช่วยด้วย.. ช่วยด้วย โทรลหลุดจากไหนก็ไม่รู้ ที่ร้านเวนดี้.. ใครก็ได้ ไปช่วยหน่อย ยังมีคนติดอยู่ในนั้น" </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ทันทีที่ชายชราได้ยินเสียงดังมาจากอีดฝั่งนึงของเขตย่านการค้า สิ่ที่เขามองเห็นมาแต่ไกลคือ โทรลตัวใหญ่ที่ดูเหมือนมันกำลังหาอะไรบางอย่าง และพยายามกำลังข้นซากของร้านอาหารที่ถูกทุบอย่างแทบจะไม่เหลือโครงเดิมของร้านมาก่อน นั่นทำให้เขารู้สึกได้เลยว่า นั่นล่ะ สิ่งที่เขาคิดว่าจะต้องเข้าไปช่วย มันเป็นเหมือนกับสิ่งที่แม่ของเขาได้บอกไว้คร่าวๆ ว่ามีอสุรกายที่กำลังตามกลิ่นของเด็กหญิงอยู่ และเด็กคนนั้นก็คงจะเข้าไปหลบในที่ร้าน จนทำให้โทรลพยายามพังร้านนั้นเข้าเพื่อจับเธอ</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ชายชราเก็บโทรศัพท์ของเขาลงกระเป๋าก่อนที่จะวิ่งฝ่าฝูงชนเพื่อสะกัดกั้นการเคลื่อนไหวของโทรลตัวนั้น และหันเหความสนใจของมันมาทางตัวเขา ทั้งหอกและโล่ห์ใหญ่ของเขาเปิดออกพร้อทโจมตีรับมือ เริ่มการสกัดกั้นนั้น ตัวเขาเองที่เคยดวลกับโทรลตัวต่อตัว บางครั้งความฉลาดน้อยของมันก็เป็นข้อด้อยที่ตัวมันนั้นจะสามารถจัดการกับอสุรกายร่างยักษ์ได้อย่าง่ายดาย เพียงแต่ครั้งนี้ ดูโทรลตัวนี้ มันมีเพียงเป้าหมายเดียว ซึ่งยังอยู่ในซากของร้านอาหารนั้น โดยความว่องไว ชายชราวิ่งกระโดดขึ้นไปบนหลังของมัน ก่อนที่จะกระแทกมันด้วยสันโล่ห์ อย่างแรงจนทำเอาร่างกายทุกส่วนของมันชักกระตุกและพยายามที่ใช้มือข้างหนึ่งขวาร่างที่อยู่ด้านหลังของมันเพื่อจัดการ แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะหลังจากนั้น ชายชราก็ปักหอกสร้างบาดแผลไว้ที่จุดตายของมัน เพื่อรอให้ตัวของมันนั้นตายลงอย่างช้าๆ </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ในชณะนี้เขามีเวลามากพอที่จะสามารถยื้อสุรกายร่างยักษ์นั้นให้ไม่มาสนใจซากของร้านอาหาร ชายชราเดินเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว และรีบค้นหาพี่น้องสายเลือดเดียวกันก่อนที่จะพากลับไป จากข้างนอกที่เละเทะจนดูสภาพไม่ออกจริงๆว่ามีใครอดมั้ย เขาจึงพยายามวิ่งเข้าไปหาด้านใน ซึ่งในห้องครัวนั้น ยังไม่ได้รับความเสียหายมาก ชายชราพยายามตะโกนเรียกเสียงดังฟังชัด และนั่นทำให้เด็กหญิงปริศนา ซึ่งก็คือเป้าหมายของเขา ภารกิจคำขอร้องจากเทพีแห่งชัยชนะจึงสำเร็จ แต่มันก็ยังไม่เรียกว่าสำเร็จจนได้ ก่อนที่จะฆ่าอสุรกายที่อยู่ด้านหน้าจนสิ้นสภาพ</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"พี่.. พี่มาช่วยหนูใช่มั้ย?" เด็กหญิงถามด้วยความกลัว</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"ใช่.. ใช่พี่มาช่วย แต่ตอนนี้ยังไม่เสร็จสิ้นหรอก เดี๋ยวพี่ขอจัดการอะไรนิดหน่อย แล้วพอพี่จัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว พี่จะกลับมารับหนูนะ"</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"ได้ค่ะ ระวังตัวด้วยนะคะ"</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"แน่นอน.. พี่จะกลับมารับหนู่หลังจากเสร็จแล้ว เรากลับบ้านด้วยกันนะ" </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">เมื่อคุยกันจบ เด็กหญิงก็วิ่งกลับไปยังจุดที่ซ่อนเดิมของตัวเอง ส่วนชายหนุ่มนั้น สิ่งที่เขามีในตอนนี้ ก็คือหอกและโล่ห์ใหญ่กลมแห่งสปาร์ตันที่เขานั้นภูมิใจ แม้เขานั้นจะไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา แต่แน่นอนว่า ความกล้าหาญของเขานั้น ไม่มีทางด้อยไปกว่าวีรชนในอลิเซี่ยมอย่างแน่นอน </font></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;"><br></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">ชายชราร่างใหญ่เดินออกมาเฟชิยหน้าพร้อมกับอาวุธของตนเอง ชายชรากระหอกยาวของเขากับโล่ห์ ก่อนที่จะคำรามเสียงดัง ปลุกความฮึกเหิมราวกับทหารกล้าในสมรภูมิของทหารสปาร์ตัน</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;"><br></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">" เจ้าจะไม่มีสิทธิ์กับชีวิตของคนอื่น หากความทึ่มของเจ้ามันไม่ได้ช่วยให้เจ้าคิดได้ ข้านี่ล่ะ จะเป็นคนบั่นคอของเจ้าเอง.." </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;"><br></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">พูดจบ ก็ไม่จำเป็นต้องว่าอะไรต่อ ชายชราวิ่งเข้าใส่พร้อมตั้งโ,่ห์กันหน้าเอาไว้ เพื่อรอการโจมตีที่คาดเดาได้อย่างง่ายดายของมัน แล้วทำการสะท้อนการโจมตีอันรุนแรง ด้วยโล่ห์และกลำังของตนเองที่มี จังหวะที่มันเงื้อพลองเข้าใส่ ชายชราจะยกโล่ห์ขึ้นกั้น โดยในขณะที่พลองไม้ขนาดใหญ่หวดลงมา เขาจึงส่งแรงไปยังแขนฝั่งโล่ห์จนกระทั่งในจังหวะที่พลองฟาดเข้าโล่ห์นั้นเอง การตอบโต้ของโล่ห์ที่ปัดออกไป ทำเอาแขนของโทรลสะบัดออกไปด้วยความตะลึง </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;"><br></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">ในขณะนั้นเอง มันคือช่วงเวลาที่โทรลมันกำลัเสียหลักนี้เอง พุ่งหอกยาวที่ความยาวของหอกนั้นยาวมาก แทงเข้าจุดสำคัญต่างๆ ทั้งข้อเข่า หวดลงไปยังตาตุ่ม ปาดเอ็นร้อยหวายจนมันล้มไปหนึ่งข้าง ในขณะที่ตัวของมันเองนั้นก็ยังไม่ลดละ ยิ่งการโจมตีของมันก็ทำให้แขนซ้ายที่สวมโล่ห์นั้นรับภาระหนักมาก และแล้วโอกาสพลาดของเขาก็มาถึง</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;"><br></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">"ตูม!! ตึงงง!!" </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">ดูเหมือนว่าโทรลที่ใกล้ตายมันก็ยังอุส่าห์เอาแรงเฮือกสุดท้ายหวดเข้าเต็มร่างของชายชราจนร่างของตนพุ่งไปติดผนังฯ เลือดที่เกิดจากบาดแผลทำให้เขานั้นหมดแรง แต่เจ้าโทรลนั้นกลับยังฝืนสังขารของตนเองเพื่อที่จะเดินเข้ามาและหมายจะทุบร่างที่ใหญ่โตนี้ให้เละกลายเป็นชิ้นเนื้อ และเด็กหญิงเองก้ไม่เว้น แต่ดูเหมือนว่า เวลาตายของทั้งสองนั้น ยังไม่ถึงเวลา..</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;"><br></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">"ปังๆๆ" </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">เสียงปืนพกอัจฉริยะ รัวกระสุนผ่านจุเล็ง ในทันทีที่กระออกจากปากกระบอกแล้วนั้น เหล่ากระสุนก็พุ่งเข้าเป้าหมายที่เล็งเอาไว้เพียงจุดเดียว กระสุนเทคฯที่ทะลุพร้อมกันสี่นัด จนทำให้กระโหลกของโทรลยักษืทละุเป็นรู ก่อนที่ร่างยัก์นั้นจะล้มลง สิ้นสภาพ ซึ่งนั่นคือฝีมือของผู้ตรงกาลของค่าย </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;"><br></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">"พี่ชาย ทำใจดีเอาไว้ก่อน อย่าเพิ่งตายนะ พี่ชาย อยู่กับหนูก่อน ฮืออออ"</span></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;"><br></span></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/PSnQJNt.png"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;"><br></span></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">
<div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/XFQlqOR.png" border="0" alt="">
</div></font></div></div></div></div></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2025-2-17 10:59 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
border: 1px dashed #fff;
border-radius: 10px;
padding: 0px;
box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
text-align: center;
font-family: "Sofia", sans-serif;
font-size: 60px;
color: #a1887f;
}
.sub-header {
text-align: center;
font-family: "Cordia New";
font-size: 30px;
color: #C0C0C0;
margin-top: 5px;
font-style: italic;
margin-right: -300px;
}
.center-divider {
text-align: center;
color: #CDCDCD; /* Font color */
font-family: "Cordia New";
font-size: 22px;
margin-top: -20px;
}
.text {
text-align: left;
color: #808080; /* Font color */
font-family: "Cordia New";
font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
text-align: center;
margin-top: 20px;
}
.button {
font-family: "Sofia", sans-serif;
font-size: 10px;
color: #a1887f;
border-radius: 5px;
border: 1px dashed #fff;
cursor: pointer;
background-color: #fff;
text-decoration: none;
padding: 5px 10px;
transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
color: #CDCDCD;
font-family: "Cordia New";
font-size: 22px;
margin: 10px 0;
}
</style>
<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
<br>
<div align="center">
<div class="w3-container header" style="width:60%">Whoops, I kidnapped </div><div class="w3-container header" style="width:60%">a</div><div class="w3-container header" style="width:60%"> Sleeping Beauty!</div><div class="w3-container header" style="width:60%"><span id="docs-internal-guid-8e6b2c7a-7fff-0d8c-3e2f-bf7d0a8eeac6"><span style="color: rgb(153, 153, 153); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Cordia New" style="" size="5">sidetrack : day 1 (26 dec 2024)</font></span></span></div>
<div class="button-container">
<a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=357&pid=4065" class="button w3-hover-shadow" =""=""><< prev
<span class="separator">|</span>
</a><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=59&pid=4237" class="button w3-hover-shadow">next >></a>
</div>
<br>
<p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p>
<div class="w3-container text" style="width:80%"><br><span id="docs-internal-guid-bf2e8a53-7fff-06c1-9d57-b928931c8626"><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b style=""><i>ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรกจริงๆ</i></b></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินซดซุปเต้าเจี้ยวหอยลายที่เริ่มเย็นชืด รสเค็มปะแล่มกับความเผ็ดปลายลิ้นแทบไม่ช่วยปลอบประโลมความกระอักกระอ่วนในใจได้เลย สมองของเธอหมุนเร็วจี๋ พยายามหาทางออกจากสถานการณ์ที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง…</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอไม่เคยแม้แต่จะจินตนาการว่าครั้งหนึ่งจะต้องมานั่งทำอะไรที่ใกล้เคียงกับการเป็นสตอล์กเกอร์ หรือแย่กว่านั้น... คนโรคจิต แต่ตอนนี้ กลับต้องมานั่งนิ่งๆ ในโรงอาหาร จ้องมองกลุ่มคนที่นั่งหัวเราะและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่ไม่ไกล</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">สายตาของเธอหยุดที่หญิงสาวผมดำ หน้าตาออกไปทางเอเชียคนหนึ่งในกลุ่มคนจากบ้านพักหมายเลขสิบห้า เธอดูผ่อนคลายและกำลังขยับตัวไปตามจังหวะเพลงในหูฟังอย่างไร้กังวล โรบินจำได้ทันทีว่านั่นแหละคือเป้าหมายของเธอ </span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เฟเรีย เฮย์ส</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">นอกจากเพื่อนร่วมบ้านฮิปนอส โรบินเลื่อนสายตาผ่านไปยังสิ่งที่ยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่กว่าเดิม…ก็อบลินตัวเล็กๆ ที่นั่งข้างๆ เฟเรียกำลังหัวเราะร่า ภาพนั้นดูเหมือนกลุ่มเพื่อนมนุษย์ธรรมดา แต่โรบินรู้ดีว่าอมนุษย์ตนนั้นพร้อมพุ่งเข้าใส่ถ้ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘กางเกงในไดโอนีซุสเหอะ ฉันเกลียดงานนี้จริงๆ’</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คืออย่างนี้ ทุกอย่างมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อสิบห้านาทีก่อน ตอนที่เงาร่างซีดขาวของสตรีนางหนึ่งปรากฏขึ้นจากกรวยหมอกหมุนวนสีดำทั้งสามทิศของโถงรูปปั้นในบ้านพักหมายเลขสิบเอ็ด ตอนที่โรบินกำลังภาวนาถึงเฮอร์มีส...พ่อผู้หายสาบสูญ และก็เป็นอีกครั้งที่นอกจากจะไม่เจอคนที่ต้องการแล้ว เธอยังต้องเจอกับความสยองสุดขีดเมื่อเงาทั้งสามสายเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ มารวมกันเป็นร่างของหญิงสาวในชุดราตรีสีดำที่สวยจนน่าใจหายตรงหน้า</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โรบิน มิไคเลอร์วิช” ผู้หญิงคนนั้นเปล่งเสียงเข้ามาในสมองของเธอโดยไม่ขยับปาก โรบินอยากวิ่งหนีจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดเพราะดวงตาสีดำขลับ… ที่แม้แต่ตาขาวก็เป็นสีดำคู่นั้นกำลังจ้องมาราวกับได้อ่านเรื่องราวทั้งชีวิตของเธอมาแล้วประมาณล้านรอบ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แต่เธอขยับขาออกไปไม่ได้เลย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“คุณ… เอ่อ ท่าน…ท่านคือใครคะ?” โรบินน้ำตาแทบไหลเมื่อพบว่าเสียงของเธอนั้นทั้งเล็กทั้งแหลมราวกับหมูโดนเชือด คนคนนี้ไม่ใช่มนุษย์แน่ๆ แต่เธอไม่รู้จริงๆ ว่า</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">สิ่งนี้คืออะไร</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> เทพเจ้า อมนุษย์ หรือจะเป็นอสุรกายฤดูหนาวที่ยังไม่ถูกกำจัดหรือเปล่า เป็นไปได้ว่าอาจจะมีสักตัวที่หลบซ่อนอยู่ในค่ายโดยที่ไม่มีใครรู้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอ้…” นางหัวเราะเสียงเรียบ หมอกควันเล็กๆ ที่วนเวียนข้างเท้าของนางก็ดูเหมือนจะมีชีวิต มันขยับยุกยิกอย่างสนุกสนานราวกับกำลังกลั้นหัวเราะไปพร้อมกับเจ้าของ ทันใดนั้นคบเพลิงแบบโบราณก็ปรากฏขึ้นในมือทั้งสองข้างของผีสาวนางนี้ “ถ้าไม่มีเรา เจ้าก็คงจะไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ เราคือเฮคาที เทพีแห่งเวทมนตร์ จงใช้พรสวรรค์ที่เจ้าได้รับจากบิดาของเจ้าช่วยเหลือเรา สาวน้อย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินได้แต่ยืนทำปากพะงาบๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไร เทพีแห่งเวทมนตร์คนนี้รู้อะไรมากันแน่ถึงได้ปรากฏตัวด้วยฉากจั๊มสแกร์ที่สามารถทำให้คนหัวใจวายตายได้ แถมยังพูดอะไรเอาแต่ใจอยู่คนเดียวอีก</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“พรสวรรค์… อะไรคะ?”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เทพีพ่นลมออกจากจมูกด้วยความเหนื่อยหน่าย แสงจากเปลวเพลิงส่องสะท้อนในดวงตาสีดำขลับ “คงต้องมีคนบอกเจ้าเสียที...ว่าถึงจุดหนึ่ง รูปปั้นของเทพบิดาหรือมารดาของเจ้า จะมอบพลังให้บุตรของตนเมื่อพวกเขาพร้อม” เทพีวางคบเพลิงของนางลงบนขาตั้งทำจากหมอกที่โผล่ออกมาจากพื้นตอนไหนไม่รู้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “แล้วทำไมถึงตอนนี้…”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เฮคาทียกมือขึ้นขัดจังหวะ ไม่ปล่อยให้โรบินพูดจบ “สิ่งที่เจ้าทำ เราหมายถึงการสัมผัสมือกับรูปปั้น คือการแสดงความเคารพต่อชะตากรรมของสายเลือด” เปลวไฟจากคบเพลิงไหวระริก แต่ไม่ได้ช่วยให้ห้องที่อุณหภูมิต่ำจนเข้าขั้นติดลบอุ่นขึ้นมาได้เลย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เมื่อสักครู่ เจ้าเพิ่งจะปลดปล่อยศักยภาพทางด้านร่างกายของตัวเองที่ิติดตัวมาแต่กำเนิด สัมผัสอันเฉียบคม ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ สายลมรอบตัวที่โอบล้อมร่างกายจะช่วยให้เจ้าพุ่งทะยานไปข้างหน้าได้อย่างรวดเร็ว” เทพีเดินวนรอบตัวของโรบินช้าๆ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“แล้ว…คุณต้องการให้หนูทำอะไร?”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre;"> </span> </span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">กลับเข้ามาสู่ปัจจุบัน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘จงพาตัวเฟเรียมาให้เรา และจงทำลายคริสตัลลูกนี้ก่อนที่เจ้าจะออกมาจากที่นั่น’</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินมองกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กๆ ที่เขียนชื่อร้านค้าชื่อดังแห่งหนึ่งใจกลางย่านบรอดเวย์สลับกับคริสตัลสีดำในมือ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘นั่นมันเป็นการก่ออาชญากรรมเลยนะคะ…’</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘ทางเลือก โรบิน มิไคเลอร์วิช’</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> เสียงของเฮคาทียังดังก้องอยู่ในหัว ไม่ว่าเธอจะพยายามไล่เสียงนั้นออกไปอย่างไร มันก็ยังชัดเจนราวกับเทพียืนอยู่ตรงหน้า </span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘ตอนนี้เจ้ากำลังยืนอยู่ ณ ทางแพร่ง และเราคือเทพีแห่งทางแพร่ง’</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินนึกเจ็บใจที่มัวแต่กลัว เพราะก่อนที่เธอจะทันได้รวบรวมความกล้าปฏิเสธออกไป หมอกหนาที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้น ก็กลืนกินร่างของเทพีจนหายวับไปกลางอากาศเสียแล้ว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">และเพราะไม่อยากเป็นศัตรูกับเทพถึงสององค์ในวันเดียวกัน แถมทั้งคู่ยังปวดหัวกับเธอในเรื่องเดียวกันอีก โรบินถึงได้เอาตัวเองออกมากินข้าวในโรงอาหารแทนที่จะกลับไปนอนพักเอาแรง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เมื่อเฟเรียกับก็อบลินของเธอผุดลุกขึ้นไปยังกองไฟเผาอาหาร โรบินถึงลุกจากโต๊ะหมายเลขสิบเอ็ด</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“รีบทำให้จบๆ จะได้กลับไปนอนสักที”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์เริ่มต้นของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;padding:12pt 0pt 12pt 0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“สวัสดีค่ะคุณเฟเรีย” โรบินสะกิดเข้าที่ไหล่ด้านหลังของหญิงสาวผู้ครอบครองใบหน้าจิ้มลิ้มแบบคนเอเชียจนยากที่จะคาดเดาอายุ พร้อมฉีกยิ้มกว้างเป็นการทักทาย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“...” @Feria [ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">วินาทีที่เฟเรียหันกลับมา และดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นสบเข้ากับสายตาของโรบิน เธอก็รู้ได้ทันทีว่าภารกิจนี้ไม่ง่ายเลย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โรบินค่ะ โรบิน มิไคเลอร์วิชจากบ้านพักหมายเลขสิบเอ็ด” โรบินยื่นมือออกไปทักทาย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ช่ายค่ะ” โรบินลากเสียงยาว “เรายังไม่เคยคุยกันมาก่อน คือฉันเพ่ิงเข้ามาอยู่ค่ายได้ไม่นานน่ะค่ะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินสูดลมหายใจเข้าจนสุดปอด “คืออย่างนี้ค่ะ…ไครอนบอกว่าฉันเพิ่งได้รับพลังใหม่จากพ่อ แต่ฉันไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอะไรเลย นึกออกมั้ยคะ? ฉันเลยอยากลองทดสอบดู แต่คนในบ้านส่วนใหญ่ก็ทยอยกันไปข้างนอกหมดแล้ว” โรบินใช้สายตาเมียงมองไปยังโต๊ะอาหารของบ้านหมายเลขสิบเอ็ดที่ตอนนี้ว่างเปล่า “เหลือก็แต่คุณที่ฉันคิดว่าน่าจะช่วยได้...” เธอพ่นทุกอย่างที่ิเตรียมไว้ออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่เว้นให้คนที่สามารถน็อคเธอให้สลบได้ด้วยคำไม่กี่คำได้พูดแทรก ภาวนาให้เสียงไม่สั่นจนดูน่าสงสัย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โป๊ะเช๊ะ!</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ก็... ฉันอยากลองทดสอบพลังวิ่งเร็วค่ะ!” โรบินพูดพร้อมยิ้มกว้างด้วยความตื่นเต้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ไครอนบอกว่าไอ้พลังนี้เนี่ยมันทำให้ฉันวิ่งเร็วปรู๊ดปร๊าดเหมือนเดอะแฟลชเลยค่ะ เคยดูมั้ย?”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอเว้นจังหวะเล็กน้อย ก่อนจะเสริมด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “แถมกล้ามเนื้อยังแข็งแรง วิ่งมาราธอนเป็นร้อยกิโลก็ไม่เหนื่อย เขาบอกว่าถ้าไม่เชื่อให้ลองแบกของหนักๆ วิ่งดู ฉันเลยคิดว่าถ้าคุณช่วยฉันหน่อย—”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินกางไม้กางมือออกกว้างเป็นท่าทางประกอบให้ดูเหมือนตัวละครจากภาพยนตร์ซูเปอร์ฮีโร่ชื่อดัง จนเธอแทบจะเชื่อเสียเองแล้วว่าตัวเธอเป็นแบร์รี่ อัลเลนในชีวิตจริง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แต่นั่นก็ทำให้เธอเริ่มรู้สึกผิดนิดๆ ที่ดึงเอาชื่อไครอน—ปรมาจารย์มนุษย์ม้าที่แสนใจดีมาเป็นข้ออ้าง ทั้งที่เขาคงกำลังวุ่นวายกับงานในค่ายจนไม่มีเวลามาไล่ถามเธอว่าไปเอาความคิดนี้มาจากไหน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินยกมือโบกปฏิเสธทันควัน “โอ๊ย ไม่ได้หมายความแบบนั้นเลยค่ะ! แค่อยากลองแบกอะไรที่มีน้ำหนักใกล้เคียงคนจริงๆ เพื่อทดสอบความแข็งแรงดูเฉยๆ คือคุณทั้งสูงทั้งสวย รูปร่างของคุณก็ดูสมดุลตามหลักสรีรศาสตร์เอามากๆ ไหนจะมวลกล้ามเนื้อและโครงสร้างของร่างกายที่ดูเหมาะสมกับค่าดัชนีมวลกายที่สมดุลนั่นอีก เลยคิดว่าคุณจะช่วยฉันทดสอบเรื่องนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบเลยค่ะ!”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ไม่อันตรายเลยค่ะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ถ้าอย่างนั้นเรามาเจอกันหน้าค่ายในอีกสิบนาทีก็แล้วกัน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">สิบนาทีต่อมา…</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินยืนรออยู่หน้าค่าย ก้อนสีทองใต้ต้นสนธาเลียซึ่งเป็นร่างของเจ้ามังกรพิลีอุสกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ มันเงยหน้าขึ้นมาทำจมูกฟุดฟิดครู่หนึ่งและเมื่อเห็นว่าเป็นโรบินยืนอยู่ มันก็กลับไปหลับตาลงเหมือนเดิม โรบินยืดกล้ามเนื้อตามตัวเล็กน้อยเพื่อเตรียมความพร้อม กระชับเสื้อแจ็กเก็ตให้เข้าที่ ทันทีที่เฟเรียเดินมาถึงพร้อมถือหูฟังติดตัว เธอก็ยิ้มกว้าง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“พร้อมหรือยังคะ?”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินย่อตัวลงให้อีกฝ่ายสามารถขึ้นมาบนหลังได้ง่ายขึ้น </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เกาะให้แน่นๆ นะคะ ฉันจะลองวิ่งแบบเต็มสปีดดู เอ่อ…ระหว่างนี้คุณจะฟังเพลงไปด้วยก็ได้นะคะ ถ้าไม่อยากคุยกับฉัน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินสูดหายใจเข้าเต็มปอด ข่มความตื่นเต้นที่ปะทุอยู่ในอก เธอกระชับท่าทางให้มั่นคงและเหลือบมองเฟเรียที่อยู่บนหลัง แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนตัวเบา แต่น่าแปลกที่เธอกลับแทบไม่รู้สึกถึงน้ำหนักใดๆ เลย โรบินกระโดดโหยงเหยงสองสามครั้งเพื่อปรับสมดุล ก่อนจะเริ่มออกวิ่ง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เสียงลมพัดหวีดหวิวดังก้องในโสตทันทีที่โรบินทะยานไปข้างหน้า </span><span style="white-space-collapse: preserve;">เส้นผมสีอ่อนสะบัดไปข้างหลังตามแรงลม</span><span style="font-size: 16.5pt; white-space-collapse: preserve; text-indent: 36pt;"> พื้นถนนที่เธอวิ่งผ่านเบลอเป็นเส้นสีเทาจาง ฝีเท้าที่กระทบพื้นเบาราวกับลอยอยู่ในอากาศ ขณะที่เฟเรียเกาะแน่น พร้อมเปิดเพลงในหูฟังด้วยท่าทางสบายๆ ราวกับกำลังนั่งบนเครื่องเล่นสวนสนุก</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘นี่มันต้องเป็นความรู้สึกของแบร์รี่ อัลเลนเวลาวิ่งแหงๆ!’</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“สนุกใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวรอบหน้าฉันจะพาเหาะข้ามเขาเลย ฮ่าๆๆ” โรบินภาวนาให้มันมีครั้งหน้าเกิดขึ้นจริงๆ ตามที่พูด คือถ้าเธอไม่ถูกสาปให้ติดอยู่ในฝันร้ายตลอดกาลไปเสียก่อนอะนะ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ทั้งคู่ใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงก็มาถึงบริเวณตีนสะพานควีนส์โบโร แสงแดดยามบ่ายแสนอ่อนโยนสาดกระทบโครงสร้างเหล็กของสะพานจนเกิดประกายระยับ ราวกับโครงเหล็กนั้นกำลังเรืองแสงอย่างงดงามกลางเมืองนิวยอร์ก ผิวน้ำของแม่น้ำอีสต์ริเวอร์สะท้อนแสงแดดเป็นระลอกผสานไปกับจังหวะของคลื่นที่เกิดจากเรือโดยสารที่แล่นผ่านไป โดยมีฝูงนกนางนวลบินโฉบไปมาเหนือสายน้ำ เสียงรถยนต์ที่แล่นผ่านดังสะท้อนไปทั่วพื้นถนนเป็นสัญญาณบอกว่าทั้งคู่มาถึงในเมืองแล้ว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินค่อยๆ เบาฝีเท้าลงเมื่อรู้สึกได้ถึงน้ำหนักของเฟเรียที่เอนศีรษะพิงไหล่เธออย่างผ่อนคลายบนหลังและได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้า ความเงียบสงบชั่วขณะนี้ทำให้เธอมีเวลารู้สึกถึงความมหัศจรรย์ที่เพิ่งเกิดขึ้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘สี่สิบไมล์? ฉันวิ่งมาได้ไกลขนาดนี้เลยเหรอ?!’</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบระเบิดเมื่อนึกได้ว่าตัวเองออกห่างจากลองไอส์แลนด์มาจนถึงย่านควีนส์ภายในเวลาไม่กี่นาที กล้ามเนื้อของเธอยังคงตอบสนองอย่างเป็นธรรมชาติแม้จะผ่านการทำงานอย่างหนัก เธอยืดตัวเล็กน้อยเพื่อคลายความตึงเครียดในร่างกาย หูเริ่มได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">'นี่มัน… ชักจะบ้าบอเกินไปแล้ว'</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินเร่งฝีเท้าขึ้นไปบนสะพาน ค่อยๆ ไล่ระดับความเร็วในขณะที่สายตาสอดส่ายไปยังทิวทัศน์ที่งดงามของเมืองนิวยอร์ก วิวตึกสูงระฟ้าและแสงสะท้อนจากกระจกหน้าต่างทำให้ทุกอย่างดูเปี่ยมด้วยชีวิตชีวา ยิ่งพอข้ามสะพานมาใกล้ฝั่งแมนฮัตตัน มุมมองก็เปลี่ยนไปจนเหมือนเธอได้เห็นเมืองในอีกมิติหนึ่ง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">จอทีวีที่ตั้งอยู่บนหัวมุมถนนที่ไม่ไกลจากสะพานแสดงภาพข่าวที่กำลังรายงานสถานการณ์ต่างๆ โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับ </span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘กลางวันยาวนาน’</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> ซึ่งกลายเป็นประเด็นร้อนในขณะนี้ การอ้างอิงทางวิทยาศาสตร์จากสำนักข่าวใหญ่เป็นหัวข้อที่ถูกยกมาพูดถึง โดยไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดจากเทพีองค์หนึ่งหายตัวไป</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เอ่อ…คุณเฟเรียคะ” โรบินชะลอฝีเท้า เธอปลุกเฟเรียที่อยู่บนหลังพร้อมกับหลบรถยนต์ที่แล่นเฉี่ยวไปมาไปด้วย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินเปลี่ยนจังหวะจากวิ่งเร็วมาเป็นจ๊อกกิ้งแทน เพื่อให้ทั้งสองคนได้พูดคุยกันสะดวกขึ้น “เราแวะหาอะไรกินกันก่อนดีมั้ยคะ?”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ฉันรู้จักอยู่ร้านนึงค่ะ ตรงย่านบรอดเวย์”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ใช่เลยค่ะ ร้านเวนดี้ส์” โรบินแอบร้อง </span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เยส!</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> ในใจเมื่อเฟเรียพูดชื่อร้านที่เธอคิดไว้พอดี แอบแปลกใจเล็กน้อยที่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้จักร้านนี้อยู่แล้ว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ทั้งสองวิ่งมาถึงบริเวณถนนสายห้าที่พลุกพล่าน ใกล้กับเซนทรัลพาร์ค โรบินค่อยๆ ชะลอฝีเท้าลงเมื่อพวกเธอหักเลี้ยวตรงหัวมุมบล็อกหนึ่ง และได้เห็นร้านฟาสต์ฟู้ดชื่อดังที่มีป้ายตัวอักษรสีแดงสะดุดตาเขียนว่า </span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘Wendy’s’</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินหยุดลงหน้าร้านก่อนจะค่อยๆ ย่อตัวลงอย่างระมัดระวังเพื่อให้เฟเรียก้าวลงจากหลังได้โดยไม่ลำบาก “เป็นยังไงบ้างคะ?” เธอถามพร้อมหอบเล็กน้อย แม้จะพยายามทำเป็นว่าทุกอย่างยังสบายดีอยู่</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ดีจังเลยค่ะ ฉันคิดว่าคุณจะกลัวซะอีก” โรบินยิ้มกว้างด้วยความโล่งใจ “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันลองแบกคนนะคะ ถ้าคุณไม่กลัว ฉันถือว่าทดสอบผ่านเลย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ประตูร้านถูกผลักเปิดออกพร้อมเสียงกระดิ่งที่ดังขึ้นตามหลัง โรบินสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด กลิ่นหอมของเฟรนช์ฟรายส์ทอดใหม่และเบอร์เกอร์เนื้อชวนให้น้ำลายสอ เธอสอดส่ายสายตามองหาโต๊ะว่างในร้านที่มีผู้คนคึกคัก</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ตรงนั้นค่ะ” โรบินชี้ไปที่โต๊ะใกล้หน้าต่างซึ่งยังไม่มีใครจับจอง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">และแล้วก็มาถึงเวลาที่ชวนให้ใจระส่ำ ทั้งคู่เดินมาหยุดอยู่หน้าเคาน์เตอร์สั่งอาหาร โรบินมองเมนูไปพร้อมกับเหลือบมองปฏิกิริยาของคนข้างๆ ไปด้วย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“คุณสั่งก่อนเลยค่ะเฟเรีย” โรบินผายมือเชื้อเชิญเฟเรียไปยังพนักงานที่ยืนรอยู่ “ฉันขอไปหาห้องน้ำก่อนดีกว่า วิ่งมาตั้งนาน ดูสิคะ…เหงื่อท่วมไปหมดเลย” ว่าพลางก็กางแขนออกทั้งสองข้าง ด้วยอะไรบางอย่าง นอกจากความปวดหนึบที่น่องขา ร่างของโรบินแทบจะไม่มีเหงื่อด้วยซ้ำ เธอภาวนาว่าเฟเรียจะไม่สังเกตเห็นถึงความผิดปกตินี้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#a1887f;background-color:#ffffff;font-weight:700;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">[ดูโรลเพลย์ของเฟเรียประกอบ ตัดส่วนข้างล่างแล้วใส่ที่เหลือจนจบได้เลย]</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ค่ะ” โรบินพยักหน้าเตรียมหมุนตัวออกจากร้าน เมื่อเห็นว่าเฟเรียหันหลังให้ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลสีดำออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ต ตอนนี้มันวาววับและดูเปราะบางกว่าเดิมได้ยังไงก็ไม่รู้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">และเมื่อโรบินโยนลงพื้น มันก็แตกโพล๊ะทันที กลุ่มควันสีดำพวยพุ่งขึ้นมาจากพื้นตรงจุดที่มีเศษซากของคริสตัลกระจัดกระจาย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินคว้าประตูเปิดอย่างแรง แต่ก่อนที่ประตูจะปิดลง เธอได้ยินเสียงครึกโครมวุ่นวายดังมาจากข้างใน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ขอโทษนะคะคุณเฟเรีย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span id="docs-internal-guid-a5bc7ea8-7fff-681f-9417-caf83c0fa925"></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินเม้มปาก รีบก้าวออกจากบริเวณร้าน เธอมองเงินในมือที่หยิบติดมาได้ตอนปล่อยเฟเรียลงจากหลัง หวังว่าฟิชแอนด์ชิปปลาดอรี่จากร้านอเมริกันเรโทรบาร์แอนด์กริลล์จะช่วยปลอบโยนทั้งความเหนื่อยล้าและความรู้สึกผิดที่มีต่อเฟเรียลงได้บ้าง</span></p></span></div>
<br> <!-- End of Text -->
<p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p><p class="center-divider"><br></p><p class="center-divider"><b><u style=""><i style=""><font color="#a1887f" size="5">Summary</font></i></u></b></p><p class="center-divider"><font color="#808080" size="5"><br></font></p><p class="center-divider"><font color="#808080" size="5">1. LUK สูงกว่า 20 ใช้มือเบาแอบฉกเงินจาก </font><span style="color: rgb(161, 136, 127); font-weight: 700; text-align: left; text-indent: 48px; white-space-collapse: preserve;">@Feria </span><span style="color: rgb(128, 128, 128); font-size: x-large;">สำเร็จ สุ่มเงินดอลลาร์ เลขไบต์หลักสุดท้าย(4) x LUK(40)/50 = เงินดอลลาร์ที่ได้รับ(3.2 USD)</span></p><p class="center-divider"><font color="#808080" size="5"><br></font></p><p class="center-divider"><font size="5"><font color="#808080">2. HEROES : โบนัสเพิ่มความโปรดปราน<b>เฮคาที</b> +25</font> </font></p><p class="center-divider" style="text-align: left;"><br></p></div>
</div> <!-- End of Outside box and bg --> <link href="https://Crescendvm.github.io/mooncake/mooncakefonts.css" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://Crescendvm.github.io/rpcodes/stars_pink.css" rel="stylesheet">
<div class="munchi_00 munchi_ch01"> <div class="munchi_01"> <div class="munchi_01a" style="background: #500073"> <mui class="muic fa-solid fa-sparkles" style="color: #fff"></mui> </div> <div class="munchi_01b" style="color: #fff"> ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ </div> </div> <div class="munchi_02" style="background: #F14A00 ;color: #000">Feria Hayes</div> <div class="munchi_03">
ณ โรงอาหาร<br><br>
หลังจากที่ได้รับรางวัลจากท่านซุสเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วเธอก็มานั่งกินข้าวที่โรงอาหาร เธอก็มานั่งกินที่โต๊ะบ้านฮิปนอสอย่างสบายใจพร้อมกับกาเอล แต่ในตอนนั้นเองมันก็มีเรื่องเกิดขึ้นมาซะแล้ว ไม่รู้ด้วยสิว่าเรื่องอะไรหรอกนะ แต่ว่าก็มีเด็กสาวคนหนึ่งที่มาจากโต๊ะของบ้านเฮอร์มีสเดินมาหาเธอราวกับมีเรื่องอะไรบางอย่างกับเธอ แล้วคนคนนั้นก็สะกิดเข้าที่ไหล่ด้านหลังของเธอ ดีแค่ไหนนี่ที่เรเลียกำลังนอนเนียนตัวเองอยู่บนตักเธออยู่นะ<br><br>
@Robin <br><br>
เฟเรียงุนงงกับคำพูดของอีกฝ่าย ทักทายเธอเธอไม่แปลกใจหรอกนะ แต่รู้จักชื่อเธอได้ไงก่อนนั่นคือประเด็น มันน่าสงสัยสุด ๆ เลยนะแต่ทำเป็นไม่คิดอะไรแล้วกัน เผื่อจะมีเรื่องอะไรสนุก <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “คะ ใครคะ”</font></b> <br><br>
เธอหันไปสบตากับอีกฝ่าย
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “อ่า…เราเฟเรียค่ะ เฟเรีย เฮยส์ ธิดาแห่งฮิปนอส โรบินเป็นธิดาแห่งเฮอร์มีสสินะคะ ดูเหมือนเราจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยสินะคะ”</font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
ดูน่าสงสัยแบบสุด ๆ เลยจริงสิคนคนนี้ ใครที่ไหนเขาลากเสียงแบบนี้กัน ก่อนจะฟังเหตุผลก็พอเข้าใจได้ ถึงจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้จักชื่อเธอได้ไงก็เถอะ แต่นั่นแหละขี้เกียจถามค่ะ <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “แล้วมีธุระอะไรกับเราล่ะคะ”</font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
คำพูดที่ยาวจนรู้เลยว่าอีกฝ่ายไม่พักหายใจหรือเว้นช่องว่างให้เธอได้ถามอะไร แต่ดูคำพูดของอีกฝ่ายเธอรู้ทันทีว่าอีกฝ่ายแถ คุณไครอนไม่เคยให้ใครไปทดสอบพลังที่พึ่งปลดได้มา มาทดสอบกับคนอื่น แถมทั้งค่ายมีคนเป็นสิบ ทำไมต้องระบุตัวเธอถึงจะอ้างว่ามีแค่เธอก็เถอะนะ เอาเถอะ ๆ คิดว่าเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศแล้วกันนะ <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “แล้วอยากให้เราช่วยอะไรเหรอคะ”</font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “แล้วจะให้เราหาของมาให้คุณแบกเหรอคะ”</font></b> <br><br>
เธอเอียงคอเอ่ยถามวัตถุประสงค์ที่เขามาคุยกับเธอ มันต้องขนาดไหนกันนะถึงได้อ้างชื่อคุณไครอนมาด้วยเรื่องแบบนี้ <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ชมกันขนาดนี้ก็ได้ค่ะ แต่มันอันตรายไหมคะนี่”</font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “งั้นก็ได้ค่ะ“</font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “โอเคค่ะ”</font></b> <br><br>
แล้วโรบินก็เดินจากไป เฟเรียก็ก้มหน้าลงกระซิบกับกาเอล <br><br>
<font color="DarkOrange"> “เป็นไงบ้างกาเอล”</font> <br><br>
<font color="RoyalBlue"> “ได้มันฝรั่งทอดมาจากพี่สาวแปลก ๆ คนนั้นมาถุงหนึ่งครับแม่ แต่ว่าแม่ครับจะไปตามนัดจริง ๆ เหรอครับ”</font> <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “เรื่องนั้นแม่รู้อยู่แล้วล่ะ มันแปลกตั้งแต่ที่รู้จักชื่อแม่ตั้งแต่แรกแล้ว ไหนจะที่อ้างชื่อคุณไครอนอีก แถมยังชมอวยแม่ขนาดนั้นเหมือนถูกระบุว่าต้องเป็นแม่คนเดียวอีก แบบนี้ก็รู้เลยว่าถูกระบุตัวมา เพียงแต่วิธีของเธอคนนี้ดูซื่อเกินไปน่ะ ถ้าบอกชื่อมาซะขนาดนี้บอกเลยถ้าแม่ใช้ดรีมทราเวลได้เมื่อไรสนุกแน่ แต่ก็นั่นแหละ เราก็ได้ค่าทำขวัญมาแล้วด้วย จะแกล้งโง่แล้วตามน้ำไปหน่อยแล้วกันนะ”</font></b> <br><br>
<b><font color="RoyalBlue"> “งั้นผมไปด้วยนะครับ”</font></b> <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ไม่ได้ ครั้งนี้แม่จะไปคนเดียวน่ะ”</font></b> <br><br>
<b><font color="RoyalBlue"> “แต่มันอันตรายเกินไปนะครับ”</font></b> <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ก็เพราะอันตรายนั่นแหละ เลยพาไปเสี่ยงไม่ได้”</font></b> <br><br>
<font color="DarkOrange"> “อีกอย่างกาเอลก็รู้ว่าแม่ไม่เคยตัวคนเดียว”</font> <br><br>
เธอลดเสียงลงกระซิบกับลูกชายสุดทีรักพลางมองนำสายตาของเขาไปที่เรเลียที่เนียนอยู่บนไหล่เธอ ใช่ เรเลียอยู่กับเธอเสมอและเนียนมากจนโรบินไม่แม้แต่จะรู้สึกตัวเลยสักนิด <br><br>
ณ ประตูค่าย <br><br>
เฟเรียมาถึงตามคำบอกของโรบินพร้อมสวมหูฟังไว้เรียบร้อยแล้ว แบบเกิดไรขึ้นก็พร้อมหลับหรือแกล้งหลับทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นซะเลยก็ได้ทันที <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “พร้อมแล้วค่ะคุณโรบิน”</font></b> <br><br>
เธอปืนขึ้นไปบนหลังของโรบินอย่างช้า ๆ พลางเกาะไว้ให้แน่น โดนมีเรเลียเกาะหลังเธออีกทีหนึ่งแบบเนียน <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “งั้นก็ขอตามนั้นเลยแล้วกันนะคะ”</font></b><br><br>
เธอจัดการเปิดเพลงกล่อมเบา ๆ คลอในหูฟังก่อนจะทำการหลับตาไป การวิ่งของโรบินเริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็วสมจริง ๆ ที่ได้พลังวิ่งเร็วมา แต่เธอก็ทำเป็นหลับบนหลังอีกฝ่ายจะดีกว่า <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “Zzzzz”</font></b> <br><br>
@Robin <br><br><br>
เวลาผ่านไป <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “งื้อ~ ถึงแล้วเหรอคะ”</font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “แล้วจะกินอะไรล่ะคะ</font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ร้านเวนดี้สินะคะ”</font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “จะไปร้านนั้นก็ได้ค่ะ แล้วแต่คุณเลย…“</font></b><br><br>
หวังว่าอีกฝ่ายคงไม่รู้ล่ะนะว่าวีรกรรมต่าง ๆ ที่เกิดขึ้ยที่ร้านนั้นมันมีอะไรบ้าง ทั้งพวกอสุรกายขโมยพัศดุแล้วเธอเจอเบาะแสที่นั่น แถมตอนที่เธอเจอพวกไซคลอปที่พาฝันร้ายหนีไปตอนเธอทำภารกิจพยากรณ์ครั้งแรกอีก เรียกได้ว่ารู้จักดีเลยล่ะ เอาเถอะ ถึงขนาดแบกเธอวิ่งจากค่ายมาถึงที่นี่ก็ขอดูหน่อยแล้วกันว่าจะทำอะไร<br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ก็ถือว่าดีนะคะ ไม่ทำเราสะดุ้งตื่นด้วยก็ถือว่าผ่านล่ะนะคะ”</font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ก็ไม่กลัวนะคะ”</font></b><br><br>
ถึงแม้ในใจเธอจะร้องเตือนว่ามีอะไรน่ากลัวจะเกิดขึ้นต่อจากนี้แน่นอน เธออ่านข่าวอยู่บ้างเลยพอรู้อยู่ ว่ามาขนาดนี้คงมีแผนอะไรบางอย่าง แต่นั่นแหละก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะมาไม้ไหน คนยิ่งเปลื่อยๆ กับชีวิตในค่ายอยู่พอดี <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ยินดีด้วยนะคะที่ผ่าน”</font></b><br><br><br>
เข้ามาในร้านของเวนดี้ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมเช่นเดียวกับที่เธอเคยมาเมื่อหลายเดือนก่อนล่ะนะ โชคดีที่ไม่มีพวกอสุรกาย ก็นึกว่าจะมีพวกมาดักโจมตีในร้านซะอีกดูท่าจะคิดมากไปสินะ เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกนิด ๆ <br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “โอ๊ะ! มีโต๊ะว่างพอดีเลยสินะคะ งั้นเราไปสั่งอาหารกันก่อนดีกว่านะคะ“ </font></b> <br><br>
@Robin <br><br>
พวกเราพากันเดินไปที่เคาน์เตอร์สั่งอาหารเพื่อที่จะสั่งอะไรบางอย่างกิน<br><br>
@Robin <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ก็ได้ค่ะ”</font></b> <br><br>
สิ้นคำโรบินก็เดินออกจากแถวเรเลียที่อยู่ที่เนียนอยู่ใต้เสื้อเธอก็โผล่ออกมา <br><br>
<b><font color="Plum"> “แม่คะ คนเมื่อกี้เขาเดินออกจากร้านไปแล้วค่ะ หนูเห็นมีลูกแก้วแปลก ๆ ด้วยนะคะ”</font></b> <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ลูกแก้วเหรอ หรือว่า!”</font></b> <br><br>
ไม่ทันได้คิดอะไร หมอกควันสีม่วงก็พรวดพุ่งปกคลุมท่วมร้านและปรากฎอสุรกายจำนวนหนึ่งล้อมเธอจนต้องรีบเอาหอกและมีดสั้นของเธอออกมาพร้อมกันเลย <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “แม่มดดำ เอ็มพูซา และกริมาคิมสินะคะ แบบนี้ก็เท่ากับว่าบอกคนอยู่เบื้องหลังเลยนะคะ ท่านเฮคาที”</font></b> <br><br>
เธออมยิ้มพลางใช้มือถือตรวจสอบแมวที่เธอไม่เคยเจอมาก่อนจนรู้จุดเชื่อมโยงของอสุรกายทั้งสามประเภทนี้ ที่รอบนี้มาแบบ เอ็มพูชา 1 ตัว กริมาคิม 3 ตัวแถมยังมีแม่มดดำอีก 3 ตน นี่ต้องยกเป็นกองทัพย่อย ๆ เพื่อจัดการกับกึ่งเทพคนเดียวเลยรึไงนี่ให้ตายสิ <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “มากันเป็นกองทัพเราก็ไม่หวั่นหรอกนะคะ มาเต้นกันเถอะค่ะ”</font></b> <br><br>
เธอสวมหูฟังก่อนจะเข้าสู้กับกองทัพอสุรกายด้วยตัวคนเดียวอย่างดุเดือดและงดงาม ดีที่เธอพัฒนาขึ้นพอสมควรมากแล้วจากตอนเฮติเลยทำให้จัดการพวกมันได้อย่างง่าย ๆ ง่ายที่เท่ากับ 1 ชั่วโมงจัดการหมดอ่านะ <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “แฮ่ก ๆ เหนื่อยเหมือนกันนะคะนี่”</font></b> <br><br>
เธอยืนเอามือจับเข่าไว้พลางหอบอย่างหนัก แต่ก็จัดการอสุรกายไปได้จนเหลือตัวสุดท้าย เธอเลยใช้กำปั้นแห่งนิทราชกจนสิ้นไป แล้วเธอจึงเก็บสินสงครามทั้งหมดพลางพยายามทำให้ร่างกายได้ผ่อนคลายลงจนพอหายเหนื่อยสักนิดก็ยังดี ก็อยากรู้อยู่ว่าจะมีอะไรอีกไหม <br><br>
<div align="center">หลอกแล้วไงคะ ยอมให้หลอก แถมได้มันฝรั่งทอดมากินด้วย อิอิ <br><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, sans-serif, "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgb(20, 0, 2);"><font size="4"><b style="font-family: "TH Chakra Petch";"><font color="#e23003"><br></font></b></font></div><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, sans-serif, "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgb(20, 0, 2);"><font size="4"><b style="font-family: "TH Chakra Petch";"><font color="#e23003">สินสงคราม:</font></b><font color="#c0c0c0" style="font-family: "TH Chakra Petch";"> </font></font></div><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, sans-serif, "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgb(20, 0, 2);"><font color="#c0c0c0" face="TH Chakra Petch" size="4">- เส้นผมเอ็มพูซา (เลขไบต์คู่) (ยกเว้นเลขไบต์ 8)</font></div><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, sans-serif, "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgb(20, 0, 2);"><font color="#c0c0c0" face="TH Chakra Petch" size="4">- ขาทองแดง </font><span style="color: rgb(192, 192, 192); font-family: "TH Chakra Petch"; font-size: large;">(เลขไบต์คี่) (ยกเว้นเลขไบต์ 1)</span></div><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, sans-serif, "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgb(20, 0, 2);"><span style="color: rgb(192, 192, 192); font-family: "TH Chakra Petch"; font-size: large;">(LUK 60+ จะมีโอกาสได้รับมากขึ้น เลขไบต์รองสุดท้ายคือจำนวนที่ได้)</span></div><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, sans-serif, "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgb(20, 0, 2);"><font color="#c0c0c0" face="TH Chakra Petch" size="4"><br></font></div><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, sans-serif, "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgb(20, 0, 2);"><font color="#c0c0c0" face="TH Chakra Petch" size="4"><b>ของดรอปพิเศษ: (เลขไบต์ 1/8)</b></font></div><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, sans-serif, "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgb(20, 0, 2);"><font color="#c0c0c0" face="TH Chakra Petch" size="4">ได้รับ แก่นวิญญาณเอ็มพูซา</font></div><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, sans-serif, "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgb(20, 0, 2);"><div style="outline-style: none;"><font color="#fffacd" face="Sriracha" size="3"><br></font></div><div style="outline-style: none;"><font color="#fffacd" face="Sriracha" size="3">ขนกริมาลคิน</font></div><div style="outline-style: none;"><font color="#fffacd" face="Sriracha" size="3">(LUK 60+ จะได้รับตามจำนวนเลขไบต์หลักสุดท้าย)</font></div><div style="outline-style: none;"><font color="#fffacd" face="Sriracha" size="3"><br></font></div><div style="outline-style: none;"><font color="#fffacd" face="Sriracha" size="3">(LUK 80+ และออกเลขไบต์ 1/7 จะมีโอกาสได้ กุญแจมิติ แทน ขนกริมาลคิน)</font></div><div style="outline-style: none;"><div class="w3-container w3-center" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; padding: 0.01em 16px; caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Verdana, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: rgb(97, 97, 97);"><span style="box-sizing: inherit; font-family: Pridi; font-size: large;"><br></span></div><div class="w3-container w3-center" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; padding: 0.01em 16px; caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Verdana, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: rgb(97, 97, 97);"><span style="box-sizing: inherit; font-family: Pridi; font-size: large;">สินสงคราม: </span><span style="box-sizing: inherit; font-family: Pridi; font-size: large;">น้ำยาเวทมนต์</span></div><div class="w3-container w3-center" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; padding: 0.01em 16px; caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Verdana, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: rgb(97, 97, 97);"><span style="box-sizing: inherit; font-family: Pridi; font-size: large;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></div><div class="w3-container w3-center" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; padding: 0.01em 16px; caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Verdana, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: rgb(97, 97, 97);"><div class="w3-container w3-center" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; padding: 0.01em 16px;"><font face="Pridi" style="box-sizing: inherit;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">หากมีค่า LUK 40 หน่วย จะอิงจากเลขไบต์หลักสุดท้าย คือจำนวนที่ได้</font></font></div><div class="w3-container w3-center" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; padding: 0.01em 16px;"><font face="Pridi" style="box-sizing: inherit;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">(เลข 0-1 = 1 ชิ้น)</font></font></div><div class="w3-container w3-center" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; padding: 0.01em 16px;"><div class="w3-container w3-center" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; padding: 0.01em 16px;"><font face="Pridi" style="box-sizing: inherit;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">หากมีค่า LUK 100 หน่วย จะอิงจากเลขไบต์ </font></font><span style="box-sizing: inherit; font-size: large; font-family: Pridi;">0 = 10 ชิ้น</span></div></div></div></div></div>
</div>
</div><div class="munchi_04"></div></div> <div class="cr-crescendum"><a href="https://crescendumcodes.tumblr.com/" title="Crescendum Codes"><span class="lun lun-elune"></span></a></div>
<link href="https://Crescendvm.github.io/mooncake/mooncakefonts.css" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://Crescendvm.github.io/rpcodes/stars_pink.css" rel="stylesheet">
<div class="munchi_00 munchi_ch01"> <div class="munchi_01"> <div class="munchi_01a" style="background: #500073"> <mui class="muic fa-solid fa-sparkles" style="color: #fff"></mui> </div> <div class="munchi_01b" style="color: #fff"> ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ </div> </div> <div class="munchi_02" style="background: #F14A00 ;color: #000">Feria Hayes</div> <div class="munchi_03">
หลังการต่อสู้กับกองทัพอสุรกายในสังกัตเทพีเฮคาทีจำนวน 7 ตัวเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ได้ส่งผลให้เธอได้ของดีอย่างหนึ่งมาพอดีนั่นก็คือพลังจิตวิญญาณนักรบแห่งโอกูที่เธอได้รับมาจากเทพโอกูแห่งเฮติมันสามารถใช้งานได้พอดีเลยเลยทำให้เธอมีพลังโจมตีเพิ่มขึ้นมาพอสมควรเลย แต่ก็พึ่งรู้ตัวว่าหมอกสีม่วงยังไม่หายไปซะทีเดียวเหมือนกับว่าเจ้ากลุ่มแรกมันแค่อุ่นเครื่องเท่านั่นอย่างนั่นแหละ เพราะตัวที่โผล่ออกมาจากหมอกสีม่วงตัวสุดท้ายก่อนหมอกสลายไปก็คืออสุรกายที่โด่งดังในบรรดาตำนานกรีก ไฮดร้า แถมไม่ใช่แค่ไฮดร้าธรรมดาด้วยสิ<br><br>
“โห่! พึ่งรู้นะคะว่าจะจัดการกับเดมิก็อตคนเดียวถึงกับต้องใช้อสุรกายที่ร้ายกาจสุด ๆ ในตำนานเลยเหรอคะนี่ เป็นเกียรติจังเลย“ <br><br>
ใช่แล้วล่ะ เพราะมันคือไฮดร้า 6 หัวที่มันร้ายกาจกว่าไฮดร้าปกติพอสมควรเลย ก็เอาสิ แบบนี้ถึงจะสนุกสักหน่อย ดวงตาของเฟเรียเรืองแสงออกมาอย่างเป็นประกายพลางปรากฎรอยสักแห่งโอกูขึ้นบนร่างของเธอก่อนจะเพิ่มพลังในกายเธออย่างมาก และเพื่อความมั่นใจในการต่อสู้ให้เพิ่มมากขึ้นเป็นอย่างมาก ก็ทำให้เธอเข้าต่อสู้กับไฮดร้าอย่างดีมากขึ้นกว่าปกติ แต่ก็นั่นแหละ พอตัดหัวหนึ่งมันก็งอกอีกหัวออกมาอย่างรวดเร็ว วิธีที่จะกำจัดมันก็คงมีแค่ทางเดียวล่ะนะ <br><br>
“แม่ค่ะ เจอแล้วล่ะค่ะ ไฟน่ะ” <br><br>
“ดีเลย ล่อมันไปกันเลย” <br><br>
ทันทีที่ได้รับการติดต่อจากเรเลียที่เธอฝากหาไฟมาใช้ปราบไฮดร้าในที่สุดก็พบเสียสักที ก็นะที่นี่มันร้านอาหารนี่นา แบบนี้มันมีไฟอยู่เยอะแยะเต็มไปหมดเลย และเป็นจุดอ่อนของไฮดร้าแบบสุด ๆ เลยล่ะ เฟเรียรีบตีลังกาล่อไฮดร้าไปยังส่วนครัวของร้านแล่ว เธอใช้หอกของตนในการตัดคอไฮดร้าทีละหัวก่อนจะใช้ไฟรนซ้ำให้งอกหัวใหม่ได้อีกแล้วเธอก็ใช้วิธีโจมตีพลางกำจัดหัวไฮดร้าไปทีละหัวถึงจะเป็นการต้องเข้าพุ่งชนกับไฮดร้าตรง ๆ จนเธอก็ได้รับบาดเจ็บจากลมหายใจเพลิงบ้างก็เถอะนะ แต่มันก็ทำให้เธอกำจัดไฮดร้าหกหัวได้จนสำเร็จ <br><br>
“เห้อ~ หวังว่าจะหมดแล้วนะให้ตายสิ” <br><br>
สินสงคราม : หัวไฮดร้า (เลขไบต์ 1/6/9) <br>
โอกาสดรอปพิเศษ: เกล็ดไฮดร้า (เลขไบต์ที่เหลือ) <br>
(LUK 60+ จะมีโอกาสได้เกล็ดมากกว่าหนึ่งหน่วยตามจำนวนเลขไบต์) <br>
(หากจัดการ ไฮดร้าหัวเริ่มต้น 6 หัวขึ้นไป จะได้รับ
แก่นวิญญาณไฮดร้าเพิ่มเติมอีกชิ้น) <br>
กำจัดไฮดร้าครั้งแรก +2 ตื่นรู้
</div><div class="munchi_04"></div></div> <div class="cr-crescendum"><a href="https://crescendumcodes.tumblr.com/" title="Crescendum Codes"><span class="lun lun-elune"></span></a></div>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Example Box with Image and Text</title>
<style>
.blx-box {
margin: 0 auto;
max-width: 650px;
border-radius: 10px;
background: #fff;
color: #000;
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
}
.blx-box-text {
padding: 20px;
font-family: Arial, sans-serif;
}
.blx-box-image-box {
background: rgba(255, 255, 255, 0.5);
width: fit-content;
padding: 8px 20px;
border-radius: 100px;
}
.blx-box-image {
height: 150px;
padding: 20px;
border-radius: 10px 10px 0 0;
font-weight: bold;
font-size: 14px;
color: rgb(51, 51, 51);
}
.blx-box-image-avatar {
width: 40px;
height: 40px;
border-radius: 50%;
display: inline-block;
vertical-align: middle;
margin-right: 12px;
}
.blx-box-image-container {
position: relative;
height: 250px;
background: url('https://i.imgur.com/qEmgk6F.png') center/cover no-repeat;
border-radius: 10px 10px 0 0;
-webkit-mask-image: -webkit-gradient(linear, center 30%, center 100%, from(rgba(0, 0, 0, 1)), to(rgba(0, 0, 0, 0.0)));
box-shadow: inset 0 0 10px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.blx-box-image-container .blx-box-image-avatar {
position: absolute;
bottom: 10px;
left: 20px;
z-index: 10;
}
</style>
<div class="blx-box">
<div class="blx-box-image-container">
<div class="blx-box-image-avatar"><font size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div>
</div>
<div class="blx-box-text">
<h2 style="text-align: right;"><font face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f" size="5">ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด Wendy's (ย้อนเวลา 4 กค - 15.30)</font></h2><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ลอร์ร่าเหลือบมองนาฬิกาข้อมือซ้ำเป็นรอบที่สี่… เข็มสั้นยังอยู่ตรงเลขสามครึ่ง เธอสูดหายใจลึก เพื่อให้เธอผ่อนความร้อนใจลงได้บ้าง แต่ดูมันจะไม่ช่วยอะไรเธอเลยด้วยซ้ำไป</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ร่างบางในสเวตเตอร์สีครีมเนื้อหนาและโค้ตสีดำคลุมยาวพอดีตัว ยืนอยู่หน้าร้านขายกระเป๋า ที่เป็นกระจกใสยาว แบรนด์ขึ้นต้นด้วย D... </font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">ไม่ต้องคิดมาก… แค่ไปกินข้าว แค่กินข้าวเอง ตื่นเต้นทำไม </font></b><font color="#2f4f4f">” เธอพ้นลมออกจากริมปากบางเบาๆ</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เธอเงยหน้ามองโฆษณาที่ขยับไปมา บนป้ายขนาดใหญ่ แต่สายตากลับเลื่อนลงไปมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกหน้าต่าง มองดูตัวเองในกระจกบางใสนั้น แววตาตอนนี้มันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ไม่กล้าพูดออกมา แม้จะตอบกลับข้อความทางพี่เจโณมกลับไปแล้ว และพยายามบอกตัวเองไม่ให้คิดมาก็ตาม</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เธอก้มนาฬิกาดูเวลาอีกครั้ง ในตอนนี้เข็มสั้นเกือบแตะเลข 4 พอดีแล้ว</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เธอสูดลมหายใจลึกอีกครั้ง แกล้งเดินอ้อมหัวมุมอีกฝั่งหนึ่งของถนน ก้าวเท้าเร็วขึ้นให้ดูเหมือนเพิ่งมาถึง แม้ในความจริงเธอเพิ่งแอบชะโงกมองเขาผ่านกระจกใสของร้านอยู่เมื่อครู่ก็ตาม</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">โค้ตสีดำสะบัดตามแรงก้าว วิ่งกึ่งเดินกึ่งรีบ เสียงรองเท้าส้นเตี้ยของลอร์ร่าดังกึกๆ ไปตามทางเท้าหน้า <i>ร้าน Wendy’s</i> เพราะเห็นเป้าหมายเเล้ว</font></div></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ทันทีที่มาถึง มือกำลังจะขยับลูกปิดของร้าน เพียงเสี้ยวนาทีนั้นเอง มือหนาอุ่นๆ มือหนึ่งกลับคว้าข้อมือเธอไว้แผ่วๆ จากด้านหลัง</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#4169e1"> อย่าเพิ่งเข้า</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เสียงทุ้มต่ำกระซิบเบาๆ อยู่ข้างหู ร่างสูงยืนซ้อนหลังเธออยู่เงียบๆ ราวกับโผล่มาจากเงามืด</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ลอร์ร่าหันขวับไปตามแรงดึง ดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย มองเห็นเจโรมในหมวกแก๊ปดำกดต่ำ แมสก์สีเดียวกันบดบังครึ่งล่างของใบหน้า ร่างสูงโน้มตัวลงมานิด สายตาคมสบเธอตรงๆ </font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ร่างเล็กรู้สึกเหมือนหัวใจร่วงวูบ มือข้างที่เขาจับไว้ร้อนผ่าวขึ้นมาจนเธอต้องเบือนหน้าหนีเงยหน้าไม่ได้</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#9932cc"> พะ…พี่…มาตอนไหนคะ</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เสียงเธอเบาและสั่นอย่างน่าฟัง ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแก้มขึ้นสีแดงจางทันที สายตาก็หลบอยู่ต่ำๆ ไม่กล้าสบเขาตรงๆ</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#4169e1"> </font><font color="#9932cc">หนู…หนูนึกว่าหนูมาสายแล้ว…</font></b><font color="#9932cc">”</font><font color="#2f4f4f"> เสียงเธอติดๆ ขัดๆ </font></font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เจโรมไม่ได้ตอบในทันที แค่หัวเราะเบาๆ ในลำคอ สายตาคมยังมองเธอแบบรู้ทันเต็มที่ มือหนาเลื่อนจากข้อมือไปประคองท่อนแขนเธอแทน แล้วก้มกระซิบแผ่วๆ ข้างใบหูด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1">มาก่อนเธอ…นิดหน่อย หิวหรือเปล่า มื้อนี้พี่เลี้ยง</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ลอร์ร่าได้แต่พยักหน้าคล้ายจะตอบรับ จริงๆ ตอนนี้ก็กินอะไรเเทบไม่ลงหรอกมั้ง มั่วแต่เขินคนตรงหน้า เจโรมผลักประตูเข้าไปด้านใน</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เสียงกระดิ่งร้านดัง กรุ๊งกริ๊ง บรรยากาศข้างในไม่ได้หรูหรา โต๊ะไม้บุเบาะสีแดงเรียงเป็นระเบียบ ลูกค้าไม่หนาแน่นมาก แต่ก็ยังพอมีเสียงจอแจเบาๆ อยู่บ้าง คนในร้านเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เจโรมเดินตามมา มือหนาแตะหลังเธอเบาๆ ก่อนจะกระซิบเบาๆ </font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1" style="">เลือกก่อน เดี๋ยวพี่จ่ายให้</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ลอร์ร่าพยักหน้าช้าๆ แก้มร้อนผ่าวขณะพยายามมองเมนูด้านบน</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">งันหนูเอาเฟรนช์ฟรายส์กับโค้กค่ะ</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เธอพูดเสียงเบาๆ ขณะหันมามองเขาแวบหนึ่ง เจโรมเลิกคิ้วนิดๆ มองเธอเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็แค่ยกมุมปากยิ้มบางๆ แล้วหันไปบอกพนักงาน</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1" style="">ขอเป็นเฟรนช์ฟรายส์หนึ่งชุดใหญ่ โค้กแก้วนึง แล้วก็.....น้ำเปล่า ครับ</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">พนักงานพยักหน้า เขาควักกระเป๋าสตางค์จ่ายเงินเรียบง่ายโดยไม่มองราคา พอได้เงินทอนก็ยื่นให้เธอถือใบเสร็จไว้ เธอรับมันมาทั้งที่มือยังสั่นน้อยๆ</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ทั้งสองยืนรอที่เคาน์เตอร์ กลิ่นอาหารลอยมาเรื่อยๆ จนกระทั่งพนักงานเรียกเบอร์ พวกเขาก็ไปรับถาด เจโรมหยิบถาดขึ้นมาถือเอง แล้วหันมาถามเสียงนุ่มๆ</font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">หลังจากรับถาดอาหารจากเคาน์เตอร์ เจโรมถือมันขึ้นมาด้วยมือเดียว แล้วเหลือบมองรอบร้านครู่หนึ่ง ร่างสูงกวาดสายตามองหาที่นั่งเงียบๆ ก่อนสายตาคมจะหยุดอยู่ตรงมุมหนึ่ง ซึ่งน่าจะดีสำหรับเขา เพราะมันอยู่ด้านในสุดของร้าน หลังเสาใหญ่พอดี มุมปิดสายตาคนได้ค่อนข้างดีเลย</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เจโรมเลือกนั่งฝั่งที่หันหลังให้ผู้คนทั้งร้าน โดยตั้งใจเลือกตำแหน่งที่เสาใหญ่บังเงาร่างสูงของเขาไว้เกือบครึ่ง ร่างสูงนั่งลงพร้อมกับรูดฮู้ดเสื้อคลุมสีดำขึ้นคลุมศีรษะ และดึงแมสก์กลับขึ้นมาบดบังครึ่งล่างของใบหน้า</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เพียงเท่านั้น…คนที่ผ่านไปผ่านมาคงมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าใต้เงาฮู้ดกับแมสก์นั้นเป็นใคร</font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">" </font><b style=""><font color="#9932cc">ดีค่ะ .... ดี ..... ดีเลยนั่งตรงนี้ดีเลยค่ะ</font></b><font color="#2f4f4f"> " ลอร์ร่าพึมพำแผ่วๆ พยายามขยับตัวให้ดูเป็นปกติแล้วหยิบเฟรนช์ฟรายส์ขึ้นมากัดคำเล็กๆ กลบความเขิน</font></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">ช่วงนี้…พี่เป็นยังไงบ้างคะ…สบายดีหรือเปล่า </font></b><font color="#2f4f4f">” </font></font><span style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;">ในที่สุดเด็กสาวก็เป็นฝ่ายถามก่อน เพื่อลดความเงียบของบรรยากาศโดยรอบ</span></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">หัวเราะในลำคอเล็กน้อย ดวงตาคมก้มมองแก้วน้ำแล้วตอบกลับมาง่ายๆ</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">“</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#4169e1"><b> ก็ดีครับ…ไม่มีอะไรน่าห่วง</b></font><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"> ”</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เจโรมเงยหน้ากลับมามองเธอเหมือนจะอ่านใจ ก่อนจะถามกลับด้วยเสียงทุ้มๆ</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1">แล้วร่าหล่ะ ช่วงนี้โอเคไหม</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">เด็กสาวรีบก้มหน้าหลบ พึมพำเสียงแผ่ว “ </font><b style=""><font color="#9932cc">ก็ดีค่ะ… </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ก่อนเธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย กดเสียงให้เบาลงเหมือนกลัวใครได้ยิน</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">"</font><b style=""><font color="#9932cc"> ร่ากำลังจะไปทำทำภารกิจคำพยากรณ์หนะคะ </font></b><font color="#2f4f4f">" เธอยิ้มออกมา</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><div style="color: rgb(47, 79, 79);">เจโรมหัวเราะเบาๆในลำคอ ดวงตาคมยังเป็นประกาย</div><div style="color: rgb(47, 79, 79);"><br></div><div style=""><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1">แล้ว…คำพยากรณ์ที่ว่าคืออะไร กัน ถึงขนาดนี้เราต้องไปเองเลยหรอ</font></b><font color="#2f4f4f">”</font></div><div style="color: rgb(47, 79, 79);"><br></div><div style="color: rgb(47, 79, 79);">ร่างเล็กเม้มปากนิดๆ ก่อนตัดสินใจเงยหน้าตอบ</div><div style="color: rgb(47, 79, 79);"><br></div><div style=""><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#9932cc"> …มหาภารตะ…ศึกชิงตรีศูลค่ะ </font></b><font color="#2f4f4f">” เด็กสาวก้มหน้าลงอีกครั้งแล้วพูดเสียงเบากว่าเดิม</font></div></font><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">เขาบอกว่าห้าม…ลูกชาวโพไซดอนไปด้วย</font></b><font color="#2f4f4f"> ” </font></font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK"><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">เธอเงยหน้ามองเขาอีกครั้งด้วยความลังเล แต่เจโรมกลับเพียงยกมุมปากเล็กๆ ส่ายหน้าน้อยๆ หัวเราะในลำคอเหมือนจะขำ</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1">งันหรอ…แบบนี้เองสินะ</font></b><font color="#2f4f4f">” เขานิ่งไปชั่วครู่ แล้วพูดเสียงเรียบก่อนจะอมยิ้มออกมา</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#4169e1"> ถึงแบบนั้นพี่ก็คงไปไม่ได้แล้วล่ะ… โตกว่าที่จะไปทำอะไรแบบนั้นแล้ว…</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><div><font color="#2f4f4f">เด็กสาวเงียบไป มองเขาที่กำลังยกแก้วน้ำขึ้นจิบแล้ววางเบาๆ ก่อนจะเอนหลังพิงพนัก มองเธออีกครั้งด้วยแววตาที่ทำให้หัวใจสั่น</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#4169e1">…แต่ก็ขอให้ลอร์ร่า เดินทางปลอดภัย กลับมาเร็วๆ เข้าใจมั้ยเด็กดี </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></div></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><div><font color="#2f4f4f">เสียงทุ้มต่ำแฝงรอยยิ้มของเขาพูดจบ มือหนาก็ยกขึ้นมาขยี้ผมลอร์ร่าเบาๆ แบบหลอกล้อ</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">ร่างเล็กสะดุ้งนิดๆ รีบยกมือขึ้นจับผมตัวเอง หันไปค้อนเขาเล็กๆ แต่ก็ซ่อนรอยยิ้มบางไว้ไม่มิด</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#9932cc">แล้วนี้เราจะไปวันไหนหละ</font></b><font color="#2f4f4f">”</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">เขาถามเสียงเรียบแต่สายตายังคงมองเธอแบบจริงจัง ลอร์ร่าเงยหน้าสบตาเขาแวบหนึ่งก่อนจะก้มหน้าลงแล้วตอบเสียงเบา</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">ขอบคุณนะคะ ร่าน่าจะออกเดินทางเร็วๆ นี้ค่ะ </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></div></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><div><font color="#2f4f4f">เด็กสาวหยุดนิดหนึ่งก่อนแกล้งถาม แบบทีเล่นทีจริงออกไป </font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc"><i>แล้วพี่จะไปส่งมั้ยคะ</i></font></b><font color="#2f4f4f"> ” เธอเงยหน้ามองเขาพร้อมรอยยิ้มบางๆ ในแววตา รอคำตอบ </font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">ส่วนเขาเลิกคิ้วน้อยๆ ก่อนหัวเราะเบาๆ หลังแมสก์แล้วตอบกลับเสียงทุ้ม</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1">ถ้ามีโอกาส…ก็ไป </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></div></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><div><font color="#2f4f4f">เขาพูดแค่นั้นแต่แววตาคมยังจับจ้องเธออย่างไม่ละไปไหน เหมือนอยากจะบอกมากกว่านั้นแต่เลือกที่จะเก็บไว้เงียบๆ</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">แล้วเจโรมก็ทิ้งความเงียบนั้นไว้ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยเสียงจริงจังขึ้นมาอีกครั้ง</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1">แต่ยังไงก็ต้องดูแลตัวเองด้วย เข้าใจมั้ย</font></b><font color="#2f4f4f">”</font></div></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">ก่อนจะถามขึ้นมาต่อ “</font><b style=""><font color="#4169e1"> เออ …แล้วเรื่องทะเลล่ะ เราแน่ใจใช่มั้ย ว่าจะไม่เป็นไร เธอไม่ได้…หายใจใต้น้ำได้เหมือนพี่นี่</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><div><font color="#2f4f4f">ร่างเล็กสะดุ้งไปเล็กน้อยกับคำถามนั้น ก่อนเธอจะค่อยๆ ยิ้มบางๆ กลับไป เงยหน้ามองเขาแล้วตอบเสียงแผ่ว</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">ไม่น่ามีปัญหาหรอ(ก) มั้งค่ะ… </font></b><font color="#2f4f4f">” </font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">เธอเอียงหน้าคิดครู่หนึ่งก่อนพูดต่อเบาๆ ราวกับปลอบใจเขาไปในตัว</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">หนูอาจจะ…หาทางไม่ลงน้ำเอาก็ได้ หรืออาจจะใช้วิธีอื่นๆ…อีกอย่างหนูก็ชวนเด็กบ้านเฮเฟตัสไปด้วย พวกเขาเก่งเรื่องอุปกรณ์ อาจจะมีแนวทางดีๆ </font></b><font color="#2f4f4f">” เด็กสาวยกมุมปากบางๆ พูดเหมือนติดขำเล็กๆ ให้บรรยากาศไม่เครียดจนเกินไป</font></div></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">เจโรมมองเธอเงียบๆ สายตาคมฉายแววขำแต่ก็ยังแฝงความห่วงลึกๆ อยู่ เขาพยักหน้าเบาๆก่อนพูดเสียงทุ้มแผ่วๆ</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><div><font color="#2f4f4f">ลอร์ร่ามองเขานิ่งๆ แวบหนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็ถามออกไปเสียงแผ่ว ราวกับกล้าๆ กลัวๆ</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#9932cc">…แล้วพี่ล่ะคะ</font></b><font color="#2f4f4f">”</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">เจโรมขยับคิ้วขึ้นเล็กน้อยมองเธออย่างไม่เข้าใจ เด็กสาวสูดหายใจเงียบๆ ก่อนถามต่อ</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">คือที่หนูหมายถึงคือหนูหมายถึง…ที่พี่ชวนหนูออกมา พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ แบบว่าเรื่องด่วนหรือให้หนูช่วยหรือเปล่า </font></b><font color="#2f4f4f">” </font></div></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><div><font color="#2f4f4f">น้ำเสียงเธอแผ่วลงเรื่อยๆ แก้มก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างเล็กเม้มปากแน่น พยายามไม่สบตาเขาตรงๆ</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">เจโรมเองก็ชะงักไปนิดอย่างคาดไม่ถึง ดวงตาคมที่มองเธอเมื่อครู่ไหววูบเล็กๆ ริมฝีปากเขากระตุกน้อยๆ เหมือนคิดไม่ออกว่าจะตอบยังไง มือหนายกขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองไปมา ดึงแมสก์ลงไปวางข้างคางเพื่อหายใจลึก</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">เด็กสาวเหลือบมองเขา เห็นสีหน้าคนตรงข้ามเหมือนกำลังประหม่า ร่างสูงก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำที่ฟังดูอ้อมค้อม แต่ก็จริงใจ</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#4169e1">มันก็…ไม่เชิงหรอก</font></b><font color="#2f4f4f">”</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">เขาสูดลมหายใจเบาๆ เงยหน้ามองเธอช้าๆ “</font><b style=""><font color="#4169e1"> พี่แค่…คิดว่าอยากจะเปิดใจ…ทำความรู้จักรุ่นน้องสักคนเหมือนกันน่ะ</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">เขาหัวเราะแผ่วๆ ในลำคอเหมือนเขินกับคำพูดของตัวเอง รอยยิ้มมุมปากค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าที่ก้มต่ำ ก่อนจะเอียงหน้ามองเธอด้วยแววตานิ่งๆ แต่เต็มไปด้วยความหมาย</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#4169e1" style="">ก็แค่นั้นเอง…ไม่ได้คิดว่าต้องมีเหตุผลใหญ่โตอะไรหรอก</font></b><font color="#2f4f4f">”</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f">เสียงเขาเบากว่าปกติ เหมือนจะพูดกับเธอแค่สองคน ลอร์ร่าเบิกตานิดๆ แก้มร้อนจนต้องก้มหน้าลงซ่อนรอยยิ้มบางไว้ใต้เงาผมตัวเอง</font></div></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#9932cc">พี่... พี่หมายความว่ายังไงนะ!!!!</font></b><font color="#2f4f4f">” เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย แต่ก็พยายามถามออกไปให้แน่ใจ ร่างเล็กกลืนน้ำลายแล้วรีบพูดต่อทันที มือเล็กเธอยกขึ้นกุมหน้าอกตัวเองเล็กๆ</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#9932cc"> คือหนูอะ หนูเอง…ไม่ได้รังเกียจพี่นะคะ…หนูแค่…</font></b><font color="#2f4f4f"> ” </font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">เธอหลุบตามองโต๊ะ ริมฝีปากบางสั่นนิดๆ ก่อนจะพูดออกมาเสียงแผ่ว เหมือนกลัวอีกฝ่ายจะเข้าใจผิด</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">หนูแค่กลัว…ว่าหนูจะคิดไปเอง</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">เธอหัวเราะเบาๆ ให้กับความคิดของตัวเอง แต่แววตายังสั่นเครือ ร่างเล็กเอ่ยต่อด้วยเสียงค่อยๆ เบาลง</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#9932cc">คนแบบหนูเหรอ มันจะเเปลกๆ มั้ยคะ หนูสามารถฝันถึงมันได้ด้วยหรอ</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">เธอกลืนคำลงคอ มองเขาเหมือนขอคำยืนยัน สายตาเจโรมยังคงนิ่ง แต่กลับอบอุ่นมากพอที่จะทำให้เธอรู้สึกว่าลมรอบตัวเงียบลงหมด</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">เจโรมมองเธอเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมือหนาๆ ยกขึ้นขยี้ผมเธอเบาๆ อีกครั้งอย่างอ่อนโยน</font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="font-size: x-large;"><font color="#2f4f4f">สำหรับตอนนี้เสียงหัวใจของลอร์ร่าเต้นเเรงเหมือนจะทะลุออกมาจากอกน้อยๆ ของเธออยู่แล้ว</font></div><div style="font-size: x-large; color: rgb(47, 79, 79);"><br></div><div style="font-size: x-large; color: rgb(47, 79, 79);"><hr class="l"></div><div style="font-size: x-large; color: rgb(47, 79, 79);"><br></div><div style="font-size: x-large; text-align: center;"><font color="#2f4f4f"><b> เจโรม ปาร์ค ซึงยอน</b></font></div><div style="color: rgb(47, 79, 79);"><div style="font-size: x-large; text-align: center;"><b>ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC จะได้รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น+10</b></div><div style="font-size: x-large; text-align: center;"><b>(ผ้าคลุม)</b></div><div style="font-size: x-large; text-align: center;"><b> ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ </b></div><div style="font-size: x-large; text-align: center;"><b> จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)</b></div><div style="font-size: x-large; text-align: center;"><b><br></b></div><div style="text-align: right;"><i><b style=""><font size="3">ปล. มาตอบเร็ววว สานฝันแล้ววว </font></b>@God </i></div></div><div style="font-size: x-large; color: rgb(47, 79, 79);"><br></div></font></div>
</div>
</div> <p></p>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Activity Form</title>
<style>
body {
font-family: Arial, sans-serif;
}
.form-container {
max-width: 850px;
margin: 0 auto;
padding: 20px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 10px;
}
label {
font-weight: bold;
margin-top: 10px;
display: block;
}
input, select, textarea {
width: 100%;
padding: 8px;
margin-top: 5px;
margin-bottom: 15px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 5px;
}
button {
background-color: #007BFF;
color: #fff;
border: none;
padding: 10px 15px;
border-radius: 5px;
cursor: pointer;
}
button:hover {
background-color: #0056b3;
}
</style>
<div class="form-container">
<h1 id="title" style="margin-top: 8px; margin-bottom: 8px; text-align: center;"><div style="margin: 0px; padding: 0px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><p dir="ltr" style="text-align: right; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><span style="font-weight: 400;"><font size="3">10/07/2025 11.30 น. - 12.41 น. </font></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><u>บทที่ 62</u></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">เสียงประตูเลื่อนอัตโนมัติของเวนดี้ส์สาขาบอร์ดเวย์ดังเบาๆ ต้อนรับชายหนุ่มร่างสูงผู้มีโทรศัพท์วิเศษในกระเป๋าเสื้อ กับหัวใจที่ฟีบแฟบลงจากการเสียสละทรัพย์ดรักม่าไปอย่างกล้าหาญแบบจำใจ</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">คูเปอร์เดินเข้ามาพร้อมกลิ่นเฟรนช์ฟรายส์และเบอร์เกอร์ที่ลอยแตะปลายจมูกทันที เขาสูดลมหายใจลึก ราวกับกลิ่นมันคือรางวัลจากเทพเฮสเทียที่ส่งมาเยียวยาความจนเฉียบพลัน</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><font color="#48d1cc">“เธออาจไม่ใช่อาหารชั้นสูง แต่เธอคือเพื่อนแท้ของคนสิ้นหวัง”</font> เขาพูดกับเมนูบนกระดานไฟ LED ราวกับกำลังสารภาพรักครั้งสำคัญ</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">ไม่ถึงสองนาทีหลังจากเดินไปสั่งอาหาร คูเปอร์ก็ได้เบอร์เกอร์ร้อนๆ กับเฟรนช์ฟรายส์ทอดใหม่ๆ วางอยู่ตรงหน้าพร้อมแก้วโซดาน้ำแข็งเดือดพล่านในมือ เขาเลือกนั่งตรงโต๊ะมุมในสุด ใกล้หน้าต่างที่มองเห็นถนนบอร์ดเวย์และผู้คนจอแจเดินสวนกันไปมาราวกับชีวิตคือการวิ่งแข่งที่ไม่มีใครได้พัก</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">แต่ใครสน ชายหนุ่มวางโทรศัพท์รุ่น Daedalus's Legacy ไว้บนโต๊ะอย่างเบามือ หยิบขึ้นมาแตะหน้าจอ แสงสว่างวาบขึ้นในทันที พื้นหลังระบบเป็นโฮโลแกรมสีทองอมเขียวเหมือนเพิ่งหลุดมาจากดาวอังคารแต่ถูกเลี้ยงดูโดยเทพีเดเมเทอร์</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><font color="#48d1cc">“โอเค แก เรามาเริ่มภารกิจกลายร่างเป็นโทรศัพท์ปกติกัน” </font>เขาพึมพำราวกับกำลังพูดกับลูกชายที่เพิ่งออกจากโรงเรียนพ่อมด</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">นิ้วเรียวยาวลากไปบนหน้าจออย่างคล่องแคล่ว ค้นหา browser ที่ดูเหมือนถูกสร้างโดยเด็กฝึกงานของเฮอร์มีส กดโหลดแอปพลิเคชันทั้งที่จำเป็นและไม่จำเป็น ไล่ตั้งแต่ Monster Mapper App ไปจนถึง Monsterpedia App</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">และแน่นอน… APK</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">คูเปอร์ยิ้มอย่างผู้ที่เคยผ่านสมรภูมิดาวน์โหลดมานับไม่ถ้วน เขาพิมพ์ชื่อแอปต่างๆ อย่างใจเย็น ไม่ลืมโหลด ThingsLikeSpotifyButForDemigods แอปเพลงที่บางครั้งก็สุ่มเปิดเสียงวัวของเฮร่าแทนเพลง ซึ่งเขาเคยได้ยินมาว่าชาวค่ายกลุ่มหนึ่งร่วมกันสร้างแอปนี้ขึ้นมา</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">ขณะเบอร์เกอร์ถูกกัดอย่างไม่รีบร้อน เนื้อฉ่ำ ๆ กับขนมปังนุ่มละลายในปาก เขาก็เปิดรายชื่อแอปที่โหลดไว้ ดูเหมือนคนทำเช็กลิสต์ภารกิจในสนามรบ</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4" color="#48d1cc"><span style="font-weight: 400;">“มีของกิน มีเพลง มีธนาคาร มีแผนที่ มี... แอปหาคู่ อืม โอเค ยังขาดอะไรอีกนะ...”</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">เขานั่งนิ่งครู่หนึ่ง ก่อนแววตาจะเปล่งประกายขึ้นช้าๆ เหมือนเพิ่งนึกได้ว่าลืมอะไรที่สำคัญระดับดาวฤกษ์</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4" color="#8b0000">“Nectar Network”</font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">แอปที่เขาเคยได้ยินจากเด็กค่ายเวลานั่งกินข้าวเย็น แอปที่เป็นเหมือน Facebook ของพวกครึ่งเทพ มีทั้งโพสต์ รูปภาพ ข่าวสาร งานอีเวนต์ ปาร์ตี้ลับในป่าต้องห้าม ไปจนถึงรีวิวอาวุธใหม่จากกระท่อมเฮเฟตัส</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">เขาหัวเราะหึในคอ เหมือนคนเจอกล่องสมบัติใต้เตียงแล้วเพิ่งนึกได้ว่ามีกุญแจ</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">มือรีบพิมพ์ “Nectar Network apk” ลงในช่องค้นหา ท่าทางจริงจังขึ้นทันตา ราวกับจะทำพิธีอัญเชิญเทพสักองค์</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">โชคดีที่ยังจำได้ว่าต้องเข้าเว็บ “TheOlympianSource.org” ซึ่งหน้าตาเว็บดูเหมือนปี 1999 แต่ปลอดภัยไร้มัลแวร์จากพวกปีศาจสายไอที</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">โหลดไม่ถึงสามสิบวิ ไอคอนแอปเป็นภาพเหยือกน้ำทิพย์ </span></font><span style="font-weight: 400; font-size: large;">คูเปอร์แตะติดตั้งแล้วกดเปิดทันที หน้าจอแรกขึ้นว่า</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4" color="#ffa500"><i style="">“ยินดีต้อนรับสู่ Nectar Network โลกแห่งการเชื่อมต่อของเหล่าเดมิก็อด”</i></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">เมื่อกรอกข้อมูลจำเป็นสำหรับสมัครเข้าใช้แอปเสร็จ หน้าจอก็เปลี่ยนเป็นฟีดข่าวที่เต็มไปด้วยโพสต์</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4" color="#4169e1"><span style="font-weight: 400;"><i>“เพิ่งจับเพกาซัสได้ ใครสนใจรับเลี้ยง DM มา”</i></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4" color="#008080"><span style="font-weight: 400;"><i>“ใครรู้วิธีจัดการซึลล่าที่กัดชุดฉันขาดบ้าง?”</i></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4" color="#008000"><span style="font-weight: 400;"><i>“คืนนี้รวมตัวที่กระท่อม 10 ห้ามสายเด็ดขาด!”</i></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">คูเปอร์หัวเราะเบา ๆ ขณะเลื่อนดูฟีด ชีวิตของเดมิก็อดอาจมีความตายเป็นเงา แต่ก็ยังมีเวลาอัปสตอรี่กันอยู่ดี</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">เขากัดแฮมเบอร์เกอร์คำสุดท้ายแบบไม่ทันรู้ตัว แล้วส่งโพสต์แรกของตัวเองออกไปพร้อมกับรูปเซลฟี่หน้าร้านเวนดี้ส์ มือหนึ่งถือเบอร์เกอร์ อีกมือชูโทรศัพท์</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><i><font color="#708090">“เด็กค่ายฮาล์ฟบลัดสายชิลล์ ผู้เพิ่งทิ้งดรักม่า 400 ไปกับความวาวของทองจักรพรรดิ แวะมากินเบอร์เกอร์ปลอบใจตัวเอง ใครมีแอปเทพๆ แนะนำบ้าง?” </font></i>#หิวแต่ไฮเทค #DaedalusPhoneGang</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">คูเปอร์ยิ้มอย่างผู้ชนะ ทั้งที่แบงค์บัญชีดรักม่าคงเหลือเท่าจุดขีดน้อยๆ ในกระดานสงคราม แต่ในมือนั้นเขามีทั้งเบอร์เกอร์อร่อย กับโลกออนไลน์ใหม่ที่พร้อมให้เล่น และใครจะรู้ บางทีเจ้าแอป Nectar Network อาจจะเป็นสิ่งที่พาเขาไปสู่ภารกิจต่อไปก็ได้</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;">หรืออย่างน้อย...ก็หาคนคุยเล่นเวลาเบื่อๆ ได้บ้างนั่นแหละ</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-4a430870-7fff-ba35-efe1-5959e8eeece6"><font size="4"><span style="font-weight: 400;"><br></span></font></p></div>
</h1></div>
หน้า:
[1]