เขตที่อยู่อาศัยชาวแอตแลนติส

God โพสต์ 2025-3-27 10:31:26

<center>
<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 0px;
border: 5px solid #d5903c;
padding: 3px;
box-shadow: #fff9d9 0px 0px 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/uidNpcT.png");
background-attachment:fixed;}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 900px;
border-radius: 0px;
border: 1px dotted #d5903c
padding: 0px;
box-shadow: #fff 0px 0px 100px;
background-image: url("https://i.imgur.com/lCEz85f.png");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 650px;
border-radius: 20px;
border: 2px dashed #f7dcf9;
padding: 3px;
box-shadow: #f7dcf9 0px 0px 0em;
background-color: #fcf4f9;}
</style>

<style>
.shadow {
text-shadow: 0px 0px 10px #94a79d;
}
</style>

<div id="boxsystem01">
<p><b style="text-align: left; color: rgb(255, 250, 205);"><font face="TH Niramit AS" style="" size="5"><br></font></b></p><p><b style="text-align: left; color: rgb(255, 250, 205);"><font face="TH Niramit AS" style="" size="5"><br></font></b><img src="https://i.imgur.com/ePFzTNf.png" width="200" _height="200" border="0"></p><p><font face="Sarabun" size="3"><br></font></p><p><span class="shadow" style=""><span style="text-align: left; font-family: Georgia;"><font size="7" style="font-weight: bold;" color="#192c3d">Residential Area of Atlantis</font></span></span></p><p><font face="TH Niramit AS" size="5" color="#d5903c">เขตที่อยู่อาศัยชาวแอตแลนติส</font></p><p><br></p><p><img src="https://i.imgur.com/Kj0k2qG.png" border="0"></p><p><br></p><div id="boxsystem02">
<p><img src="https://i.imgur.com/MhsaDq5.png" width="900" _height="301" border="0"></p><p><b style="color: rgb(213, 144, 60); font-family: " th="" niramit="" as";="" font-size:="" xx-large;"=""><font face="TH Niramit AS" size="5">เขตที่อยู่อาศัยชาวแอตแลนติส</font></b></p><p><b style="color: rgb(213, 144, 60); font-family: " th="" niramit="" as";="" font-size:="" xx-large;"=""><br></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><img src="https://i.imgur.com/7kMyCVC.gif" width="390" _height="29" border="0"></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="TH Niramit AS" style="" size="5" color="#696969"><br></font></span></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">เขตที่อยู่อาศัยของชาวแอตแลนติสเป็นศูนย์กลางของชีวิตประจำวัน</font></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">ประกอบด้วยบ้านเรือนที่สร้างจากหินปะการังและโลหะพิเศษที่ทนทานต่อแรงดันใต้ทะเล</font></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">โครงสร้างเหล่านี้ออกแบบให้รองรับการใช้ชีวิตใต้น้ำอย่างสมบูรณ์</font></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">มีระบบไหลเวียนน้ำสำหรับการสื่อสารและการคมนาคม</font></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">รวมถึงแหล่งพลังงานที่หล่อเลี้ยงทั้งเมือง</font></p><p data-start="0" data-end="428"><br><img src="https://i.imgur.com/WBH1cUH.gif" width="360" _height="20" border="0"><br><br></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">พื้นที่อยู่อาศัยแบ่งออกเป็นหลายระดับ</font></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">ตั้งแต่ที่พักสำหรับครอบครัวทั่วไปไปจนถึงเขตของชาวแอตแลนติสชนชั้นสูง</font></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">ซึ่งมักตั้งอยู่ใกล้ศูนย์กลางวิหารหรือแหล่งพลังงานสำคัญ</font></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">นอกจากนี้ยังมีตลาด ร้านค้า และพื้นที่สาธารณะสำหรับพบปะแลกเปลี่ยนสินค้า</font></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5">รวมถึงศูนย์การเรียนรู้ที่ถ่ายทอดวิทยาการของชาวแอตแลนติสรุ่นต่อรุ่น</font></p><p data-start="0" data-end="428"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5"><br></font></p><p data-start="0" data-end="428"><img src="https://i.imgur.com/7kMyCVC.gif" width="390" _height="29" border="0"><font color="#696969" face="TH Niramit AS" size="5"></font></p><p><span id="docs-internal-guid-f13e5f5f-7fff-f184-1148-87edaf1e8223"><font face="TH Niramit AS" size="5"><img src="https://i.imgur.com/uRj7pre.png" width="900" _height="301" border="0"></font></span></p></div><font face="TH Niramit AS" size="5"><br><br><br></font></div><font color="#484c55" face="TH Niramit AS" size="5"><font color="#fff" style="">

</font>

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/zOSktYI.png"); background-attachment:fixed; }</style>

<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>

<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width:7px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#f3e5bc!important; border-left:3px solid #fff9d9; border-radius:0px; border-right:3px solid #fff9d9; border-radius:0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#104662!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: linear-gradient(#fff9d9, #026e89, #104662); border-top:2px solid #fed480; border-radius:5px;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background: linear-gradient(#fed480, #026e89, #104662); border-top:2px solid #fed480; border-radius:5px;}</style>

<style name="captain" type="text/css">img:hover {-webkit-transform: rotate(3deg);-moz-transform: rotate(3deg);-o-transform: rotate(3deg) }img {-webkit-transition:5s; -moz-transition:5s;
-o-transition:5s;} </style></font></center>

<div style="left: -150px; position: fixed; top: 50px;">
<marquee behavior="alternate" direction="up" scrollamount="1" scrolldelay="20" height="600" style="word-wrap: break-word;">
<img src="https://i.imgur.com/zU2Z9sR.png"><br>
</marquee>
</div>

<div style="right: -200px; position: fixed; top: 400px;">
<marquee behavior="alternate" direction="up" scrollamount="1" scrolldelay="20" height="400" style="word-wrap: break-word;">
<img src="https://i.imgur.com/DwAFx0C.png"><br>
</marquee>
</div>

Dean โพสต์ 2025-4-3 19:51:58

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2025-4-4 00:05

https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXf-Bjja8cxEKnCdWNdYeS02nize8ixJhloUdVONAg1z9gwivq40JX1pxZ_6cr4sh4keQ2gtwZJxxBK7h4x7r1COChu-ZRvDXIN7xwAP44XuEs0phz9fQpcNOmh8SCYErPKt5NuEpA?key=ZN-QZBJ3IQxPIsWhO63ZLJao307https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXf6Jp_5-m89d9hsH-tQEkFOjpbetqoCRy3yH3EaVytFlx3MsVIJIKS5KBNDyBr2-Q9IVqZiCeNEk3Dm8v4zPxbYxsVvxLo91TATxKEZ3B6L0gyaG13Wj3leobHhXPiar-ZyMBZ0YQ?key=ZN-QZBJ3IQxPIsWhO63ZLJaoทัวร์แอตแลนติส (ก็ได้)
            20/03/2025 เวลา 11.25 น.
            จำเป็นต้องลี้ภัยออกมานอกท้องพระโรงเป็นการชั่วคราว ดีนจึงมาเดินเล่นที่สวนดอกไม้ทะเลกับลูอิสด้วยใจที่ยังเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ
         “ไม่คิดว่าเทพเนปจูนจะหัวร้อนแบบนี้ ผมขอโทษด้วยนะ เมื่อกี้เกือบพาคุณซวยไปด้วยเลย”
         “มิเป็นไรขอรับท่านชาย”
            ถึงดีนจะทำตัวน่าด่า แต่ลูอิสจำเป็นต้องปฏิเสธความผิดของเดมิก็อดตรงหน้าไปก่อน
         “เฮ้อ… ว่าจะถามพ่อตั้งหลายอย่าง สงสัยคงต้องเอาไปถามคราวหน้าแล้วสิ” พูดไปดีนก็เดินแตะฝุ่นไปด้วยพลาง ๆ แต่แม้ว่าปากจะพูดแบบนั้นแต่ความสงสัยที่มีอยู่เต็มอกจะทัดทานความอยากรู้อยากเห็นได้หรือ ชายหนุ่มจึงยิงคำถามใส่ผู้ติดตามหลังจากประโยคแรกผ่านไปไม่พ้นห้าวินาที “คุณลูอิสรู้ไหมว่าซีบินเน่คือใคร เป็นฮิปโปแคมปัสตัวโปรดของพ่อเหรอ?”
         “เอ่อ…” แทนที่จะตอบคำถามทันที ทว่าลูอีสมีท่าทีตะกุกตะกัก ดวงตาใหญ่โตที่มีเพียงดวงเดียวเสมองไปทางอื่น ดีนจึงโยกตัวไปตามดวงตานั้นจนไซคลอปส์องครักษ์ไม่อาจเสสายตาหนีต่อไปได้อีก
            “คำถามไม่น่าจะตอบยากนี่นา ถ้าไม่รู้คุณตอบว่าไม่รู้ก็ได้ หรือว่ามันมีเรื่องอะไรที่ปิดบัง…” ดีนจ้องอีกฝ่ายเขม็งคาดคั้นเอาคำตอบ “หรือจะเป็นแบบเพกาซัสที่พ่อไปมีอะไรกับนางไม้สักคนจนเกิดออกมาเป็นซีบินเน่.. อะไรแบบนี้”
            ด้วยคำพูดและท่าทางที่ติดตลกของดีนทำให้ลูอิสประเมินแล้วว่าเขาน่าจะตอบคำถามนี้ได้โดยไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเสียใจ
            “ซีบินเน่คือหนึ่งในชายาลับของท่านโพไซดอนขอรับ”
            “พรูดดดด!! อะไรนะ ชายาลับ?!” เดมิก็อดหนุ่มตะโกนออกมาลั่นสวน ทำเอาไซคลอปส์เลิ่กลั่กยิ่งกว่าเดิมจนยกมือปรามทำให้ดีนสงบลงได้นิดหน่อย กระนั้นเขาก็ยิงคำถามต่อ “โอเค.. ผมเข้าใจได้ว่าพ่อเจ้าชู้ แต่ชายาลับที่ว่าเนี่ย.. นางเคยเป็นชาวแอตแลนติสมาก่อนแล้วถูกสาป หรือว่า…” เขาละสิ่งที่ตนเองคิดเอาไว้ซึ่งมันไม่ค่อยดีเท่าไร
            “ซีบินเน่… นางเป็นฮิปโปแคมปัสโดยกำเนิดขอรับ” ลูอิสตอบเสียงแผ่ว
            “เชี่ย!!” สิ่งที่ไม่อยากจะคิดดันเป็นจริงขึ้นมาจนเผลอโพล่งออกมาอีกรอบ “ให้ตายเถอะ! ถึงพ่อจะเจ้าชู้ก็ไม่คิดว่าถึงขนาดเป็นซูฟิเลีย!”
         “สำหรับทวยเทพ.. อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้นขอรับ”
         “ก็จริงแฮะ.. ขนาดว่ารักกับผู้ชายยังทำให้ท้องได้เลย…” ถึงจะพยายามทำความเข้าใจแค่ไหนก็ต้องส่ายหน้า ดีนไม่ได้โกรธที่พ่อจะมีคนรักเป็นตัวอะไร ออกจะเศร้าที่รู้ว่าทำไมซีบรีซถึงเอาตัวมาขวางแล้วตายแทนมากกว่า และอีกหนึ่งความรู้สึกคือการเห็นใจเทพีแอมฟิไทรต์ขึ้นมานิดหน่อย “สงสารคุณน้าเลย.. อืม จะว่าไปไม่เจอเทพีแอมฟิไทรต์เลย เธอไปไหนเหรอครับ?”
         “ราชินีเสด็จไปค่ายฟิชบลัดเพื่อหารือกับคณะเงือกเรื่องอารมณ์แปรปรวนของเจ้าสมุทรขอรับ”
            “อ่อ.. โอเค อย่างน้อยก็ยังดีที่เธอไม่ได้หนีไปเพราะรับไม่ได้ที่พ่อเป็นชู้กับฮิปโปแคมปัส…”
            แต่เมื่อรับรู้ความมาแบบนี้ยิ่งไม่ค่อยสบายใจถึงอาการที่พ่อเป็น ขนาดราชินีผู้ใจเย็นที่ครองบัลลังก์มาคู่กันอย่างยาวนานยังไม่มีวิธีการรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้า ดีนไม่เชื่อว่านี่คือครั้งแรกที่พ่อสลับร่างกันไปมาแบบนี้…
         “แล้วเราจะทำอะไรกันต่อดี ผมเบื่อที่จะอุดอู้อยู่แต่ในห้องแล้วด้วย…” อยู่แต่ห้องพักในโรงพยาบาลเงือกมาเป็นเดือน ๆ โดยไม่ได้ออกไปเปิดหูเปิดตามันทำเอาชายหนุ่มเอ็กซ์โทรเวิร์ตแทบจะเปื่อย ถ้าถูกบังคับให้อยู่แต่ในห้องรับรองแขกเพียงอย่างเดียวมีหวังอกแตกตายแน่ “เอางี้ไหม พวกเราออกไปเที่ยวในตัวเมืองกันดีกว่า นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วด้วยได้เวลาอาหารกลางวันพอดี หวังว่าพวกคุณจะมีธรรมเนียมพักเที่ยงกันนะ”
            ความคิดเองเออเองของบุตรแห่งโพไซดอนทำเอาองครักษ์อึ้ง ไซคลอปส์หนุ่มค่อนข้างจริงจังกับหน้าที่ เขาได้รับมอบหมายงานอารักขาเดมิก็อดแห่งเจ้าสมุทร ให้รับรองดีนอย่างดีไม่ให้ขุ่นข้องหมองใจ เรื่องพาออกไปข้างนอกไม่ได้อยู่ในสัญญางาน แต่หากไม่ทำตามคำขอก็คงจะผิดจากหน้าที่การรับรองให้ดีอีก
            “ขอรับท่านชาย ไม่ทราบว่าท่านอยากให้ข้าพาไปที่แห่งใด?”
         “พาไปที่ไหนงั้นเหรอ… ผมไม่รู้ด้วยสิว่าที่แอตแลนติสที่ที่ไหนแหล่ม ๆ บ้าง เอาเป็นว่าพาไปที่ไฮไลต์ในตัวเมือง แล้วก็หาร้านอร่อย ๆ แบบที่ชาวแอตแลนติสทั่วไปกินกันให้ได้สัมผัสวิถีชีวิตของชาวเมืองแล้วกันครับ”
            เป็นโจทย์ที่ยากเลยทีเดียว.. สำหรับไซคลอปส์ที่ถือเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นล่างในแอตแลนติส ลูอิสจึงไม่ค่อยอยากเข้าเมืองหากไม่มีเหตุจำเป็น ชาวแอตแลนติสมักจะมองสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าพันธุ์ด้วยสายตารังเกียจ ยังดีที่ลูอิสมีผ้าคลุมองครักษ์สัญลักษณ์แห่งราชาแอตแลนติสประดับบนบ่าจึงพอจะลบสายตาดูแคลนที่จ้องมองมาได้บ้าง ส่วนกับดีนเขาไม่มั่นใจ.. กระนั้นจะพาสายเลือดแห่งราชาไปเที่ยวเยือนเมืองชั้นล่างก็ดูจะหมิ่นแขกไปเสียหน่อย
            ด้วยเหตุนี้ทั้งสองจึงนั่งรถกลับเข้าเมืองกันอีกรอบ…
            .             .             .
         เวลา 13.00 น.
            ก่อนจะได้ไปเปิดหูเปิดตาที่ไหนองครักษ์ไซคลอปส์ได้พาดีนไปที่ร้านอาหารระดับกลางที่ไม่หรูหราจนเกินไป (ตามคำเรียกร้องของแขก) เพื่อแวะรับประทานมื้อเที่ยงกัน อาหารสไตล์แอตแลนติสถูกเสิร์ฟเต็มโต๊ะด้วยความอยากลองนั่นลองนี่ของดีน ซึ่งส่วนมากเป็นอาหารทะเลล้วน ๆ ไม่มีเนื้อสัตว์และพืชบกผสม ได้กลิ่นอายของอาหารกรีกที่เจ๊ฮาร์ปี้ชอบทำ กระนั้นดีนไม่ได้สั่งเมนูที่มาจากหมึกเพราะว่าเขายังคงรับประทานสัตว์ที่เหมือนกับคราเคนไม่ลง
            “เฮ้อ.. อิ่มชะมัด เผลอสั่งมาเยอะจนได้ จะกินอาหารให้อร่อยก็ต้องกินตอนที่ไม่ป่วยนี่ล่ะนะ”
            ดีนยิ้มเผล่ตรงกันข้ามกับลูอิสที่ได้แต่ยิ้มแห้งเพราะต้องสำรองจ่ายค่าอาหารมื้อนี้ไปก่อน ดีที่เขาพาเดมิก็อดมาที่ร้านอาหารระดับกลางไม่อย่างนั้นมีหวังกระเป๋าเงินแห้งจนได้ไปตกสาหร่ายกินประทังชีพก่อนเบิกเงินกับกองคลังได้ตอนต้นเดือนแน่ ๆ
         “หากท่านชายพึงพอใจก็ดีแล้วขอรับ…”
            “อื้ม.. ต่อไปเราจะไปไหนกันดี---…”
            กินเสร็จแล้วก็ต้องหาที่เที่ยวต่อ สำหรับดีนไม่ว่าจะเป็นที่ไหนก็รู้สึกว่าเมืองแฟนตาซีแห่งนี้น่าสนใจไปหมดทุกอย่าง แต่ไม่ทันที่ลูอิสจะตอบก็มีบุคคลหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมาก่อน
            “ไม่ทราบว่าท่านคือ ท่านเอลวิน อัลวาเรซ บุตรแห่งโพไซดอนหรือเปล่าเจ้าคะ?” คนที่ทักถามเป็นหญิงสาวที่สวมชุดเยี่ยงชาวกรีกโบราณใบหน้าเต็มไปด้วยรอยกระ แต่จากเสื้อผ้าที่สวมใส่ดูต่างชั้นกับชาวแอตแลนติสคนอื่น ๆ อย่างเห็นได้ชัด เดาได้เลยว่าเธอเป็นชาวกรีกโบราณที่ทำงานเป็นสาวรับใช้ให้ใครสักคนตามที่ลูอิสเคยอธิบายไว้เป็นแน่
            ดีนหันไปมองหน้ากับลูอีส ซึ่งอีกฝ่ายส่ายหน้าเบา ๆ เพื่อบอกว่าอย่าแสดงตัวมิเช่นนั้นอาจตกอยู่ในอันตราย
            “เอ่อ คือ… คุณรู้จักผมได้ไงน่ะ?”
            ไม่บอกชื่อก็ใช่ แต่จากคำตอบแบบนี้ต่อให้โง่แค่ไหนก็รู้ว่าคนตรงหน้าคือเจ้าของชื่อที่ต้องการพบไม่ผิดตัวแน่ ๆ ทำเอาคนที่เพิ่งส่ายหน้าถึงกับกุมขมับ ลูอิสกระแอมเบา ๆ ตีหน้าขรึมแล้วรับหน้าแทน
         “ก่อนเอ่ยถามเจ้าควรแจ้งธุระมาก่อนหรือไม่?”
            “ขออภัยเจ้าค่ะ” สาวรับใช้รีบค้อมหัวปงก ๆ ก่อนจะแนะนำตัว “ข้าเรเน่ สาวรับใช้จากตระกูล ‘ดีมิเทียส’ เจ้าค่ะ คุณชายไซม่อนให้ข้ามาส่งสารถึงท่านชายเอลวินเจ้าค่ะ”
            เรเน่หยิบจดหมายน้อยฉบับหนึ่งส่งให้องครักษ์ไซคลอปส์โดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง ดูเหมือนว่านางจะเกรงกลัวลูอิสแบบสุด ๆ
            “คุณชายไซม่อน?” องครักษ์เลิกคิ้ว จากน้ำเสียงไม่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่รู้จัก แต่เป็นเจ้าของนามนั้นมีธุระอะไรกับแขกของเมืองมากกว่า ลูอิสหยิบจดหมายนั้นมาส่งต่อให้ดีนอีกทีโดยไม่ละเมิดมารยาทอันดีอย่างการเปิดอ่านเอง
            “คุณลูอิสทำเธอกลัวไปหมดแล้ว สบาย ๆ ผ่อนคลายกันก็ได้น่า” ดีนรับจดหมายมาก่อนเปิดออกดู ลายมือบนนั้นเขียนด้วยลายมือเป็นระเบียบสวยงาม และแนะนำตัวเองอย่างดี

            เรียน ท่านชายเอลวิน อัลวาเรซ

            สวัสดีขอรับ กระผมไซม่อน ดีมิเทียส บุตรชายคนโตแห่งตระกูลดีมิเทียส ผู้คิดค้นนวัตกรรมแห่งแอตแลนติส มีความประสงค์อยากหารือบางอย่างที่สำคัญกับท่านชายเอลวิน จึงขอเชิญมาพบปะสังสรรทำความรู้จักกันที่คฤหาสน์ตระกูลดีมิเทียส
            หากท่านชายไม่มีความประสงค์ปฏิเสธ กระผมจะขอนำสาวรับใช้ไปเป็นผู้ดำเนินการติดตามเรื่องนี้ และจะขอให้ท่านชายโปรดพิจารณาเวลาและสถานที่เพื่อความสะดวกในการพบปะ

ขอแสดงความนับถือไซม่อน ดีมิเทียส

         “แย่ล่ะสิ เพิ่งกินมื้อเที่ยงไปเอง ถ้าคุณชายเลี้ยงข้าวผมคงกินอะไรไม่ลง” ดีนกล่าวเชิงล้อเล่นกับสาวใช้ ทว่าความสำคัญไม่ได้อยู่ตรงนั้น “ว่าแต่คุณชายไซม่อนมีธุระอะไรกับผมกันนะ.. คุณเรเน่พอจะรู้ไหม?”
            “ข้าเป็นเพียงสาวใช้ต่ำต้อยรับหน้าที่มาส่งจดหมาย มิทราบถึงธุระของคุณชายหรอกเจ้าค่ะ”
            “อ้าวเหรอ..” ดีนเกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะหันไปถามองครักษ์ข้าง ๆ “คุณลูอิสว่าไง ผมควรไปตามคำชวนไหม?”
         “คุณชายจากดีมิเทียสคนนี้ เท่าที่ข้าทราบมาเป็นชาวแอตแลนติสที่ไม่สนใจเรื่องชนชั้นวรรณะขอรับ การไปพบปะจึงน่าจะไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร”
            “ไม่ร้ายแรงแต่มีคำว่า ‘อาจจะ’ นำหน้าเนี่ยนะ…” ดีนแอบแซว “ถึงจะไม่รู้ว่าเพราะอะไรก็เถอะ แต่ก็ชักจะอยากรู้ขึ้นมาแล้วสิ… งั้นคุณเรเน่ช่วยพาผมไปพบกับคุณชายไซม่อนทีครับ”
         “ขอบพระคุณเจ้าค่ะ เช่นนั้นเชิญตามมาทางนี้เจ้าค่ะ”
            ท่าทางของสาวใช้ดูโล่งใจเป็นอย่างมากที่แขกของคุณชายตอบรับคำชวน นางจึงนำหน้าดีนและลูอิสไปยังคฤหาสน์ดีมิเทียส…
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeTU6MoyZHJnPt8XQwVviW42F6zqpzB3sqayou7tCpHyieSAVhRGdj3-J-cJ61XlfibCnTM0tl5gbQke55rTEk2q0JioxncKqGKswVVfxOLHnufuapYKjDfVoRsEsE5z8ao7zFIoQ?key=ZN-QZBJ3IQxPIsWhO63ZLJao

Dean โพสต์ 2025-4-14 13:12:41

<div align="center"><font size="3" style="font-family: Sarabun;"><img width="200" _height="35" src="https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdUB-3jk-3FAYq9I4wchsC8h7vj6y5F3GxCm8Zlnd4T8YoNTyoi26krgCMg7raPKB92TNg8WESuzU9Pw69w3BKqDDqoLKID3Wb1Qpzs84g1htsyFrHD5aaNpYodIKXFNPX61NNE?key=tQM_3UBK9-HirWmTaiuHxl90" border="0" alt=""></font><font color="#ff8c00" style="" size="6" face="Impact"><b>308</b></font><font size="3" style="font-family: Sarabun;"><img width="200" _height="35" src="https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXclws49WfXa_5sBmkWfMiaKCGJ1S6FL66v4kJwkOc2xWgm39yM0nFHLEizAC3E-2sOP2OZ52S9V8IgodjyXD_hAs1tYkRqCvKzgumKdqJSSNg-gkdkkSGzCUXZdwMQ8qHr8sgYq?key=tQM_3UBK9-HirWmTaiuHxl90" border="0" alt=""></font></div><div align="center"><font face="Sarabun"><font color="#f5deb3" size="2"><i style="">ท่านชาย พบ คุณชาย</i></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><i>20/03/2025 เวลา 14.00 น.</i></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยที่จะได้พบกับคุณชายตระกูลดังจากแอตแลนติส นี่อาจเป็นการพบปะไฮโซครั้งแรกในชีวิตก็ได้หากไม่รับรวมแมคเคนซีกับแนนซี่ที่นิวยอร์ก เอาเข้าจริงสิ่งที่เขินไม่ใช่ด้วยชนชั้นฐานะ คนอย่างดีนตีซี้ชาวบ้านได้ทุกเพศทุกวัย แม้แต่เทพก็<i><b> ‘เซย์ฮาย’ </b></i>ใส่ตลอดหากเขาคิดว่าสนิทด้วยแล้ว</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               เพียงแต่ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกตัวตัวเองแต่งตัวไม่ค่อยเหมาะสมกับการเจรจาธุรกิจ บนเนื้อตัวของเขามีเพียงเสื้อฮาวาย กางเกงขาสามส่วนใส่สบายเมื่ออยู่ในพื้นที่เขตร้อน รองเท้าผ้าใบแบรนกีฬา และที่แปลกประหลาดที่สุดเห็นทีจะเป็นแว่นตาว่ายน้ำที่สวมใส่อยู่บนโครงหน้าได้รูปแทนแว่นตาที่หายไป แม้ดีนจะมั่นใจในความหล่อเหลาของตัวเองแค่ไหน แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า<b><i><font color="#ff8c00"> ‘แม่งโคตรจะแปลก’ </font></i></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">  “คุณลูอิส ผมคิดว่ากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ดีไหม?”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ดีนกระซิบถามองครักษ์ที่มาด้วยความไม่มั่นใจ ทั้งที่ในสัมภาระไม่มีชุดไหนที่ดีกว่านี้ยกเว้นกางเกงยีนส์ที่ไม่ได้สวมมา</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               เมื่อได้ยินคำถามไซคลอปส์หนุ่มก็เลิกคิ้วบนดวงตาใหญ่โตขึ้น</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#008080"> “ท่านชายประสงค์ที่จะเปลี่ยนชุดหรือขอรับ.. แต่ว่าตอนนี้พวกเรามาถึงคฤหาสน์ดีมิเทียสแล้ว เกรงว่าจะ…”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ลูอิสละไว้เพียงเท่านั้น… ใช่ตอนนี้พวกเขามาถึงคฤหาสน์ดีมิเทียสอันหรูหราหมาเห่าแล้ว แถมยังนั่งอยู่ในห้องรับรองแขกเพื่อรอเจ้าบ้านออกมาเจรจาธุรกิจอีกต่างหาก คิดจะกลับหลังหันก็ดูจะสายไปเสียแล้ว</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b> “ขออนุญาตเสิร์ฟน้ำชาและของว่างเจ้าค่ะ”</b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“โอ้ ขอบคุณครับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               สาวใช้เรเน่ยกเซ็ตไฮทีมาเสิร์ฟแก่แขกทั้งสอง ขนมบนชั้นวางละลานตาน่ารับประทานไปหมดทุกอย่าง ทั้งแซนวิช มาการอง สโคน มาดแลน และอีกสารพัดของหวาน ขนาดว่าเพิ่งกินมื้อเที่ยงมาหมาด ๆ ก็อดที่จะท้องร้องโครกครากอีกรอบไม่ได้</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><i><font color="#ff8c00"> ‘ถ้าแมคซี่อยู่ตรงนี้ต้องหาว่าฉันตะกละแน่ ๆ’</font></i></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               แต่ใครจะไปสนใจล่ะ เจ้าบ้านอุตส่าห์ขุนอย่างดีก็ต้องกินให้เยอะที่สุดเพื่อถนอมน้ำใจเขาสิ!</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#008080">“สำหรับข้ามิต้องขอรับ ข้าเป็นเพียงองครักษ์ผู้ติดตามท่านชาย” </font></b>ลูอิสยกมือปรามเมื่อสาวใช้รินน้ำชาใส่แก้วของเขา จนมือที่รินชาเผลอสะดุดจนทำน้ำชากระฉอกลงบนจานรองแก้ว</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b>“ขะ.. ขออภัยเจ้าค่ะ”</b> เรเน่ตอบด้วยความลนลาน นางรีบค้อมหัวปลก ๆ</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“โธ่เอ๊ย คุณลูอิสอย่าพิธีรีตองน่า เขารินให้ก็แปลว่าเห็นคุณเป็นแขกเหมือนกัน อย่าทำให้เจ้าบ้านเสียน้ำใจสิ คุณเรเน่รินชาต่อได้เลยครับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ไซคลอปส์ได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ ตาปริบ ๆ ในใจคิด<i><b><font color="#008080"> ‘ท่านเป็นแขกอย่าพูดเองเออเองเหมือนเป็นเจ้าของบ้านสิขอรับ!’ </font></b></i>ทว่าผู้ร่วมสายเลือดโพไซดอนเพียงเสี้ยวเดียวก็ได้แต่ตอบรับญาติห่าง ๆๆๆๆ ของตนเองตามหน้าที่ <b><font color="#008080">“ขอรับ…”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               เมื่อสาวใช้จากไปดีนจึงเริ่มรับประทาน เขาหยิบขนมมาดแลนรูปทรงเปลือกหอยเข้าปาก จากนั้นจิบชานมที่มีกลิ่นอายของทะเลรับประทานคู่ไปด้วย แปลกนิดหน่อยแต่ก็อร่อยดี ถือว่าดีมากแล้วที่บ้านนี้ไม่เสิร์ฟขนมรสเกลือทะเลแบบฉบับแอตแลนเตียน</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ดวงตาสีเปลือกไม้มองไปรอบ ๆ ห้องรับแขกด้วยสายตาไร้ความเกรงใจ</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               การตกแต่งและเฟอร์นิเจอร์ต่าง ๆ เป็นไปอย่างหรูหรา คุมโทนด้วยสีฟ้า ขาว และทอง ดีนบอกไม้ได้ว่านี่คือสถาปัตยกรรมแบบใด เพราะจะว่าคล้ายกับโลกด้านบนก็ใช่ แต่ก็มีความเป็นเอกลักษณ์แบบแอตแลนติสที่ไม่เคยเห็น ฝ้า บัว เพดาน รวมถึงส่วนต่าง ๆ ของห้องตกแต่งคล้ายสถาปัตยกรรมโรโคโค ทว่าก็มีบางส่วนที่ดูเป็นกรีกเอาเสียมาก ๆ อย่างเช่นเสาบ้านและลวดลายเลขาคณิตที่เป็นวอลเปเปอร์ ให้กลิ่นอายของคฤหาสน์เก่าหลายชั่วอายุคนก็จริง แต่เครื่องใช้ไฟฟ้า (?) กลับมีความทันสมัยยิ่งกว่าบ้านโมเดิร์นบางหลัง</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ให้แขกรอไม่นาน คุณชายไซม่อนก็ปรากฏกายออกมาในชุดสูทสีขาวดูเรียบหรูสมกับเป็นคุณชายจริง ๆ ตรงกันข้ามกับท่านชายสายเลือดกษัติรย์อย่างดีนที่สวมเสื้อผ้าสบาย ๆ เหมือนนี่เป็นบ้านของตัวเองลิบลับ</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#48d1cc"> </font><font color="#94b3cb">“ขออภัยที่ให้รอครับท่านเอลวิน กระผมไซม่อน ดีมิเทียส ยินดีที่ได้พบ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ไซม่อน ดีมิเทียส เป็นชายหนุ่มรูปงาม เรือนผมสีบลอนด์ยาวสลวยรวบอย่างเป็นระเบียบครึ่งหัว นัยน์ตาสีฟ้าครามรับกับใบหน้าที่ได้รูป ดูเผิน ๆ เขาเหมือน <i><b>‘คริส เฮมส์เวิร์ธ’ </b></i>ในเวอร์ชั่นที่หนุ่มกว่า และตัวบางกว่า เครื่องหน้าหล่อเหลาเกินจริงไปมาก แต่ก็คงสมกับที่เป็นชาวแอตแลนติสที่เมื่ออยู่ในน้ำแล้วจะเปลี่ยนร่างเป็นเงือก ท่าทางของเขาดูสุภาพเรียบร้อยสมกับเป็นคุณชายตัวจริง</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“โอ้ ไม่ ผมรอไม่นานเลย” </font></b>ดีนรีบปิดปากเคี้ยวขนมให้หมดชิ้นแล้วจิบชาตาม ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือ (ที่เพิ่งเข็ดเศษขนมกับขากางเกง) ออกไปจับทักทายตามแบบฉบับชาวอเมริกัน <b><font color="#ff8c00">“ผม ดีน นีล— เอ่อ ลืมไป… ผมใช้นี้เป็นชื่อบนบก แต่ถ้าเป็นชื่อที่แอตแลนติสเขาเรียกผมกันว่า เอลวิน อัลวาเรซ เอาเป็นว่าคุณสะดวกเรียกแบบไหนก็ได้ ผมโอเคหมดครับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ทว่ามือที่ยืนไปด้านหน้าเหมือนคว้าจับอากาศอย่างเก้อเขิน ไซม่อนมองมือที่ยื่นมาด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อย แต่ใช้เวลาไม่กี่วินาทีเขาก็เข้าใจได้ว่านี่คือการทักทายแบบฉบับโลกเบื้องบน จึงไม่ปล่อยให้ดีนรอนานเกินไปเป็นการเสียมารยาท เขย่าเบา ๆ แบบที่เคยเห็นในภาพยนตร์ของมนุษย์จากนั้นปล่อยมือแขกแล้วผายมือให้เขาได้นั่ง</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“กระผมควรเป็นฝ่ายเรียกชื่อที่ท่านชายสะดวกให้เรียกมากว่าครับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“เอลวินก็ได้ครับ ถ้าเรียกดีนคนอื่นคงงงแย่”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ดีนไม่ถือสา หากเป็นโลกบนทะเลเขาคงให้อีกฝ่ายเรียกตนแค่ดีนไปแล้ว มันสื่อถึงตัวตนของเขามากกว่าเยอะ</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“ครับท่านชายเอลวิน”</font></b> แว้บหนึ่งที่ดวงตาสีครามเสมองไปทางองครักษ์ก่อนที่จะหันกลับมาสบยังคู่สนทนา เรียวคิ้วสีอ่อนขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อต้องมองดีนผ่านแว่นตาว่ายน้ำ ในใจคงคิดว่าประหลาด และในหัวมีเรื่องอยากจะถามชายหนุ่มจากต่างแดนเต็มไปหมด <b><font color="#94b3cb">“ไม่ทราบว่าท่านชายสะดวกไปเดินเล่นกับกระผมได้หรือไม่ครับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#ff8c00"> “เดินเล่นเหรอ?” </font></b>คราวนี้เป็นฝ่ายที่ดีนรู้สึกฉงน เห็นว่ามีธุระก็คิดว่าจะคุยกันในห้องรับแขกจนจบเสียอีก<b><font color="#ff8c00"> “โอ้! คุณคงไม่ได้จะจับผมไปใช้แรงงานมนุษย์หรอกนะ!”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“ใช้แรงงานมนุษย์?” </font></b>ไซม่อนโคลงหัว เขาสะดุ้งเล็กน้อยที่จู่ ๆ คนตรงหน้าก็โพล่งออกมา ถึงแขกจะเป็นมนุษย์ซึ่งถือว่าต่ำศักดิ์กว่า แต่ก็เป็นถึงบุตรชายคนโปรดของเจ้าสมุทร</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“โธ่เอ๊ย ผมล้อเล่นหรอก ก็เห็นว่าชาวแอตแลนติสชอบใช้แรงงานชาวกรีกโบราณนี่นา แต่ว่าผมไม่โบราณนะ แล้วก็ไม่ใช่ชาวกรีกด้วย”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“อื้ม… เป็นมุกตลกที่น่าสนใจดีนะครับ”</font></b> คุณชายยิ้มบาง ๆ คล้ายกับเป็นการปั้นหน้ายิ้มนิดหน่อย ก่อนอธิบายเพิ่มเติม <b><font color="#94b3cb">“พอดีกระผมที่เรื่องอยากไหว้วานท่านชายน่ะครับ เป็นเรื่องที่ส่วนตัวเสียเล็กน้อย” </font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#ff8c00"> “หืม… เรื่องส่วนตัวซะด้วย”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ดีนกลอกตาขณะคิด เห็นอีกฝ่ายแนะนำตัวในจดหมายว่ามาจากตระกูลผู้คิดค้นเทคโนโลยีก็นึกว่าจะคุยเรื่องธุรกิจอะไรกัน ส่วนเรื่องที่อยากขอร้องเป็นเรื่องเส้นสายให้คุยกับโพไซดอนเสียอีก แค่ดูแล้วเหมือนไม่ใช่ แล้วสีหน้าเว้าวอนของไซม่อนบ่งบอกว่าเรื่องนี้สำคัญจริง ถ้าไม่ได้แล้วจะขาดใจตาย</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               จะบอกว่าสงสารก็ใช่ แต่ความสาระแนดันมีมากกว่า</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“ได้สิครับ ไว้เดินเล่นกันไปคุยกันไปก็ได้ แต่คุณคงห้ามไม่ให้บอดี้การ์ดของผมตามไปห่าง ๆ ไม่ได้อ่ะนะ”</font></b> แล้วก็ชี้ไปทางลูอิส</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#94b3cb"> “กระผมคงห้ามไม่ได้ครับ”</font></b> ไซม่อนยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก <b><font color="#94b3cb">“หากคุณชายตกลงก็เชิญทางนี้ครับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               เสียดายนิดหน่อยตรงที่เขาเพิ่งกินขนมไปแค่ชิ้นเดียว ที่เหลือนั่นคงไม่ใช้ฟู้ดเวสต์หรอกนะ แต่จะให้ยกถาดไฮทีไปทั้งยวงมันก็กะไรอยู่ ดีนจึงเดินตามไปโดยไม่ได้หยิบอะไรติดมือมาเลยสักอย่างเดียว</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               คุณชายไซม่อนก็เดินนำออกไปทางสวนหลังบ้านอันกว้างขวาง พุ่มไม้ต่าง ๆ ทั้งไม้ใบและไม้ดอกถูกดูแลอย่างดีคล้ายกับสวนในพระราชวังเก่าอย่างตอนที่ดีนไปภารกิจที่ปารีสกับแมคเคนซี ชายหนุ่มทั้งสองเดินไปตามทางเดินที่ปูไปด้วยอิฐสีขาว ทุกสิ่งทุกอย่างดูสวยงามสะอาดตาไปเสียหมด</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#94b3cb"> “แอตแลนติสแตกต่างจากโลกด้านบนมากไหมครับ?”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ไซม่อนเป็นฝ่ายเปิดฉากสนทนาก่อน แปลกเหมือนกันที่ดีนถูกแย่งตำแหน่งคนช่างจ้อ</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">  “มากเลย แถมค่อนข้างจะแตกต่างจากที่ผมคิดไว้อีกต่างหาก ตอนแรกคิดว่าทุกพื้นที่จะเต็มไปด้วยน้ำซะอีก”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               เมื่อได้ยินคำตอบเจ้าบ้านก็หัวเราะน้อย ๆ</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#94b3cb"> “คงเป็นครั้งแรกที่ท่านชายมาที่นี่สินะครับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               แต่ดีนส่ายหน้า</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#ff8c00"> “ความจริงนี่เป็นครั้งที่สองครับ ครั้งแรกผมมาทำภารกิจส่งตรีศูลของพ่อ ตอนนั้นไปแค่ที่พระราชวังไม่ได้เข้ามาในเขตตัวเมืองเลย”</font></b> ดีนเว้นวรรค เมื่อหันไปมองหน้าอีกฝ่ายก็คล้ายเห็นเครื่องหมายคำถามผสมกับร่องรอยของความตั้งใจฟัง <b><font color="#ff8c00">“ส่วนครั้งนี้เพราะซวย ผมดันถูกคราเคนโจมตีตอนนั่งเรือ ก็เลยถูกฮิปโปแคมปัสพามารักษาที่โรงพยาบาลแอตแลนติส ไม่งั้นได้สิ้นชื่อแน่”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               พูดเหมือนเรื่องตลกทว่าเจ้าตัวได้แต่ยิ้มแห้ง ไม่อยากสาธยายเลยว่าตอนนั้นสภาพตนที่หมอเล่ามันเละแค่ไหน รอดตายมาได้นี่พล็อตอาร์เมอร์ของตัวเอกชัด ๆ</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“ทะเลนอกแอตแลนติสอันตรายมาก เป็นไปได้พวกเราชาวแอตแลนติสจะไม่ออกไปนอกอาณาจักรเช่นกัน มีแต่เพียงกลุ่มผู้บุกเบิกเล็ก ๆ ที่ออกไปสู่โลกด้านนอกครับ” </font></b>ไซม่อนไม่ได้ถามต่อ ข่าวลือเรื่องบุตรชายเจ้าสมุทรถูกทำร้ายจนสาหัสถูกลือไปทั่วทั้งแอตแลนติสตั้งแต่วันแรก จึงไม่เป็นที่สงสัย</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“หืม เป็นงี้เอง ถ้างั้นพวกตำนานต่าง ๆ ล่ะ?” </font></b>ดีนตั้งข้อสงสัย</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#94b3cb"> “นอกจากแอตแลนติสก็จะมีชุมชนชาวเงือกอื่น ๆ อยู่บ้างครับ เกาะกลุ่มกันจะปลอดภัยกว่า”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               คำตอบของไซม่อนทำให้ดีนเข้าใจได้หลายส่วน เอาเป็นว่ามีเงือกนอกแอตแลนติสจริงแต่ก็เป็นส่วนน้อยมาก ๆ อีกกลุ่มที่คิดถึงคือพนักงานโรงแรมแอตแลนติสที่พ่อส่งไปทำธุรกิจบนโลกมนุษย์</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“อันที่จริง ผมค่อนข้างจะสนใจวัฒนธรรมด้านบนมาก ๆ ครับ แต่ก็เคยขึ้นไปด้านบนแค่ไม่กี่ครั้ง”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ไซม่อนเปิดประเด็นอีกครั้ง ช่วยให้ดีนพอเข้าใจได้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงเรียกเขาเข้าพบ ทั้งที่พื้นเพของชาวแอตแลนติสมักดูแคลนเผ่าพันธุ์อื่นนอกเหนือจากตนเอง</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“งี้นี่เอง คุณก็เป็นหนึ่งผู้บุกเบิกเหมือนกันสินะ... เรื่องที่คุณอยากไหว้วานผมคงเป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกข้างบนใช่ไหมครับ?”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               คุณชายดีมิเทียสยิ้มบาง ๆ โดยไม่ตอบ พวกเขาเดินเล่นกันมาจนสุดระเบียงสวน ไซม่อนเท้าแขนกับราวกั้นด้วยท่าทีสบาย ๆ ก่อนจะมองวิวไปด้านล่าง คฤหาสน์ค่อนข้างตั้งอยู่บนเนินสูง พวกเขาจึงสามารถเห็นเขตเมืองชั้นกลางและชั้นล่างที่มีกำแพงกั้นขวางแต่ละเขตอยู่ มันไม่ได้สวยงามเหมือนเขตเมืองที่ดีนได้มาเยือน แต่เขตดังกล่าวออกจะคล้ายกับสลัมย้อนยุคเสียมากกว่า</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“ถ้าอย่างนั้นขอเข้าเรื่องที่จะไหว้วานท่านชายเลยก็แล้วกันครับ คือว่ากระผม.. อยากให้ท่านชายนำของขวัญและจดหมายไปให้สตรีนางหนึ่ง”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ได้ยินคำขอชายหนุ่มผิวน้ำผึ้งก็หูตั้งแล้วยิ้มกริ่ม ตอนแรกก็นึกว่าอะไร ที่แท้ก็ปัญหาหัวใจนี่เอง อย่างกับตำนานเงือกน้อยมีจริง เพียงแต่คราวนี้สลับเพศกันนิดหน่อย</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#ff8c00"> “ใช่แบบที่ผมคิดไว้ไหมเนี่ย”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ดีนแซวเบา ๆ จนไซม่อนมีท่าทีเขินอายชัดจนต้องกระแอมปรับมาด</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb" style="">“กระผมเจอนางที่ไทม์สแควร์ นิวยอร์ก เหมือนกับว่านางจะเป็นนักร้องชื่อ<i> ‘เคธี่’ </i>หรืออะไรสักอย่าง ท่านชายจะคิดว่าผมเป็นแฟนคลับของนางก็ได้ขอรับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“โอ้โห คุณเคยไปนิวยอร์กด้วย ถ้าคุณเป็นแฟนคลับจริงคงส่งของขวัญไปที่สตูดิโอไปแล้วมั้ง ผมว่าไม่ใช่แค่นั้นใช่ไหมล่ะ น่าจะอยากได้อะไรมากกว่านั้น อย่างเช่นเบอร์โทรตรงไม่ผ่านผู้จัดการอะไรแบบนี้”</font></b> บุตรแห่งโพไซดอนกล่าวเล่น ๆ แต่ดูเหมือนคำพูดเหล่านั้นจะตรงใจกับไซม่อนทุกประโยค <b><font color="#ff8c00">“เธอชื่อ<i> ‘เคธี่’</i> เหรอ.. ผมรู้จักนักร้องที่ชื่อเคธี่หลายคนด้วยสิ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#94b3cb"> “ถ้าอย่างไรท่านชายสะดวกแลกคอนแทกกันหรือไม่ครับ กระผมจะได้ส่งรูปของนางให้แล้วเราจะได้ติดต่อกันง่าย ๆ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“ได้อยู่แล้ว ผมไม่มีปัญหาหรอกนะถ้าจะแลกคอนแทก แต่จะให้ไปขอเบอร์ดารามันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“เช่นนั้น… กระผมยินดีจะมอบ <i>‘หินแห่งปัญญา’ </i>ให้ท่าน หากท่านชายทำคำร้องขอของกระผมสำเร็จดีหรือไม่ขอรับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ของรางวัลทำให้ดีนเลิกคิ้ว </font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><i><font color="#ff8c00">‘เริ่มจะเป็นธุรกิจแล้วสินะ…’</font></i></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               กะจะทำให้ฟรีนะเนี่ย แต่ในเมื่อเจ้าตัวเสนอรางวัลมาทำไมจะไม่รับล่ะ</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“เอาแบบนั้นก็ได้ครับ แต่ว่าผมไม่รับปากนะว่าจะสำเร็จ หรือว่าเสร็จเมื่อไร แต่ผมจะพยายาม… ส่วนนี่คอนแทกผม”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ชายหนุ่มนำสมาร์ทโฟนเดดาลัสออกมาจากนั้นจึงแลกคอนแทกกันและกัน สวัสดีเพื่อนในเฟซบุ๊กคนที่ 3,156 ที่ชื่ออ่านโคตรยาก... ว่าแล้วก็ส่งสติ๊กเกอร์ทักทายไปสามตัว</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“สติ๊กเกอร์คุณเยอะดีนะครับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“ผมมีเยอะกว่านี้อีก คุณชายไปโหลดไว้รอแชทกับสาวได้เลย ผู้หญิงชอบอะไรน่ารักดุ๊กดิ๊ก ๆ แบบนี้.. ว่าแต่แปลกใจเลยแฮะ ไม่คิดว่าชาวแอตแลนติสมีเฟซบุ๊กด้วย”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#94b3cb"> “ท่านชายอาจไม่เชื่อก็ได้ แต่ชาวเราใช้เฟซบุ๊กกันเป็นปกติครับ แม้ชาวแอตแลนติสไม่ชอบสุงสิงกับมนุษย์แต่ก็อดที่จะพึ่งวิทยาการอันน่าทึ่งของโลกเบื้องบนไม่ได้อยู่ดี ซึ่งออกจะย้อนแย้งสักนิดหน่อย”</font></b> ไซม่อนอมยิ้มเล็กน้อย</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#ff8c00"> “เข้าใจเลย เหมือนว่าเกลียดบริษัทหน้าเลือดนั่นชะมัด แต่ก็อดซื้อของไม่ได้เพราะต้องใช้” </font></b>ดีนไหวไหล่</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">              <b><font color="#94b3cb"> “ครับ แบบนั้นเลย…”</font></b> ไซม่อนตอบรับก่อนจะส่งบางอย่างมาให้<b><font color="#94b3cb"> “นี่รูปของนางครับ ใช่เคธี่ที่ท่านชายรู้จักหรือไม่?”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div>

<style>
   .chat-something {
         width: 550px;
         height: 700px;
         background: linear-gradient(to bottom, #9DC1DE, #9DC1DE );
         border-radius: 30px;
         box-shadow: 0 8px 15px rgba(0, 0, 0, 0.2), 0 4px 6px rgba(0, 0, 0, 0.1);
         display: flex;
         flex-direction: column;
         overflow: hidden;
   }
   .chat-box {
         flex: 1;
         padding: 15px;
         overflow-y: auto;
   }
   .chat-header {
         text-align: center;
         font-size: 1.5rem;
         font-weight: bold;
         color: #444;
         margin-bottom: 20px;
   }
   .profile-pic {
         width: 90px;
         height: 90px;
         background-color: #fff;
         border-radius: 50%;
         margin: 0 auto 10px;
         display: flex;
         justify-content: center;
         align-items: center;
         overflow: hidden;
   }
   .profile-pic img {
         width: 100%;
         height: 100%;
         object-fit: cover;
   }
   .meessage {
         display: flex;
         align-items: center;
         margin-bottom: 15px;
   }
   .meessage img {
         width: 40px;
         height: 40px;
         border-radius: 50%;
         margin-right: 5px;
   }
   .meessage .bubble {
         padding: 10px 15px;
         border-radius: 20px;
         max-width: 70%;
         transition: transform 0.2s ease, box-shadow 0.2s ease;
   }
   .meessage .bubble:hover {
         transform: translateY(-5px);
         box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.2);
   }
   .sent {
         justify-content: flex-end;
   }
   .sent .bubble {
         background: #f1a25b;
         color: #333;
         border-top-right-radius: 0;
   }
   .received .bubble {
         background: #748FA4;
         color: #C7C7DE;
         border-top-left-radius: 0;
   }
   .chat-input {
         display: flex;
         padding: 10px;
         background: ; #fff
         border-top: 1px solid #e0e0e0;
   }
   .chat-input input {
         flex: 1;
         padding: 10px;
         border: none;
         border-radius: 20px;
         outline: none;
         font-size: 16px;
   }
   .chat-input button {
         margin-left: 10px;
         padding: 10px 15px;
         background: #ddd;
         border: none;
         border-radius: 20px;
         font-size: 16px;
         cursor: pointer;
         transition: background 0.3s ease;
   }
   .chat-input button:hover {
         background: #d1d1d1;
   }
</style>

<div align="center">
<div class="chat-something">
<div class="chat-box">
   <div class="profile-pic">
         <img src="https://i.imgur.com/wAFN7IJ.png" alt="profile">
   </div>
   <div class="chat-header"><font color="#000080"><span style="background-color: initial;"><font face="Sarabun" style="">Zymaon</font></span><font face="Sarabun" style=""> D</font><span style="background-color: initial;"><font face="Sarabun">em</font></span><span style="background-color: initial;"><font face="Sarabun" style="">etiuos</font></span></font></div>

<div align="right" =""=""><font face="Sarabun"><font size="3" color="#ffffff">   </font><font size="3" color="#000080">D.E.A.N.: </font></font><br>
   <div class="meessage sent" style="color: rgb(128, 128, 128);">
         <div class="bubble" style="text-align: right;"><img src="https://i.imgur.com/cMDLoq0.gif" width="100" _height="100" border="0"></div>
   </div>
   <div class="meessage sent" style="color: rgb(128, 128, 128);">
         <div class="bubble" style="text-align: right;"><img src="https://i.imgur.com/stP4bbJ.gif" width="100" _height="100" border="0"></div>
   </div>
   <div class="meessage sent" style="color: rgb(128, 128, 128);">
         <div class="bubble" style="text-align: right;"><img src="https://i.imgur.com/23VQCGf.gif" width="100" _height="100" border="0"></div>
   </div>

<div align=" left" =""=""><font face="Sarabun"><font size="3">   <font color="#696969">        </font><font color="#000080">Zymaon Detiuos: </font></font></font></div>
   <div class="meessage received" style="">
         <font color="#808080"><img src="https://i.imgur.com/wAFN7IJ.png" alt="Zymaon"></font>
         <div class="bubble" style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#ffffff">สวัสดีครับ</font><br></font></div>
   </div>
<div align="right" =""="" style="text-align: left;"><font face="Sarabun"><font size="3">           </font></font><img src="https://i.imgur.com/Yvp7vtA.png" width="300" _height="300" border="0" style="background-color: initial;"></div><font face="Sarabun">

<div align="right" =""=""><font face="Sarabun"><font size="3">  <font color="#000080"> D.E.A.N.: </font></font></font></div><font face="Sarabun">
   <div class="meessage sent" style="color: rgb(128, 128, 128);">
         <div class="bubble" style="text-align: right;"><img src="https://i.imgur.com/EkSbjlM.gif" width="200" _height="181" border="0"></div>
   </div>
   </font>

</font></div></div>

<div class="chat-input">
   <input type="text" placeholder="Type a message...">
   <button>Send</button></div></div></div>

<div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ดีนยกสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู ภาพหญิงสาวงดงามกำลังร้องเพลงไปพลางขณะที่กำลังเล่นเปียโนไปด้วย น่าเสียดายที่ดีนไม่คุ้นหน้าเธอเลย บางทีนักร้องหญิงคนนี้อาจจะเดบิวตอนที่ดีนเข้าค่ายฮาล์ฟบลัดมาแล้ว  เขาจึงไม่ค่อยรู้จักดาราหน้าใหม่ </font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“ไม่รู้จักเลย… แต่ว่าผมมีเพื่อนในวงการบันเทิงอยู่บ้าง บางทีอาจมีวิธีติดต่อ ส่วนการหาว่าเธอทำงานที่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องยากเท่าไร”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“กระผมคงไม่ตั้งความหวังมากไปใช่หรือไม่ครับ…”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               บุตรโพไซดอนละสายตาจากหน้าจอ เห็นได้ชัดว่าไซม่อนทำหน้าหงอยลงไปถนัดตา</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“อย่าเพิ่งสิ้นหวังน่า ถึงโอกาสจะมีแค่หนึ่งเปอร์เซ็นเราก็ต้องหวังได้สิ!” </font></b>ดีนพยายามให้กำลังใจ แต่ก็แอบกลัวเหมือนกันว่าเขาจะทำให้อีกฝ่ายรอเก้อหรือเปล่า <b><font color="#ff8c00">“ถ้าเธอรู้ว่าคนหล่อ ๆ (และรวย) อย่างคุณอยากทำความรู้จักเธอต้องไม่ปฏิเสธแน่ ๆ ครับ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#94b3cb">“หากท่านกล่าวเช่นนั้นกระผมก็จะสู้ต่อ”</font></b> กล่าวถึงตรงนี้ไซม่อนก็นำกล่องของขวัญและจดหมายรักออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท<b><font color="#94b3cb"> “ของขวัญให้นางครับ ปะการังสีแดงหายากและจดหมาย กระผมรบกวนท่านชายด้วย”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               <b><font color="#ff8c00">“ได้เลยคุณไซม่อน ไว้ถ้ายังไงผมจะติดต่อคุณเรื่อย ๆ นะ”</font></b></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               ดีนรับปาก จากนั้นทั้งสองก็แลกเปลี่ยนเรื่องแอตแลนติสและโลกด้านบนอยู่อีกครู่ใหญ่ จากนั้นดีนจึงกลับไปที่พระราชวังแอตแลนติสกับลูอิส</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="center"><font face="Sarabun"><font size="3"><img width="583" _height="67" src="https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfHLgDCCDCRQA1zN8KRSBTrVT7tUJrMXwOndeWnJ6C6DTEC7WIHrjq1ljervwY7SSv2zvcLnseBNRlxGIfBQUsCXnov5vHhIJyvOamgbldDxiG34xGG_rzRVJ6G45GGXtvtIo0hcA?key=tQM_3UBK9-HirWmTaiuHxl90" border="0" alt=""></font></font></div><div align="center"><font face="Sarabun" size="2"><b>ตอบรับคำขอของ ไซม่อน ดีมิเทียส<br>แต่ไม่รับปากว่าจะสำเร็จเมื่อไร</b></font></div><div align="center"><br></div><div align="center"><br></div>

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

เขตที่อยู่อาศัยชาวแอตแลนติส