พระราชวังแอตแลนติส
<center>
<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 0px;
border: 5px solid #f0c068;
padding: 3px;
box-shadow: #061c3b 0px 0px 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/RGTVJoD.png");
background-attachment:fixed;}
</style>
<style>
#boxsystem02 {
width: 900px;
border-radius: 0px;
border: 1px dotted #ad7618;
padding: 0px;
box-shadow: #061c3b 0px 0px 100px;
background-image: url("https://i.imgur.com/DwSDRYP.png");}
</style>
<style>
#boxsystem03 {
width: 650px;
border-radius: 20px;
border: 2px dashed #f7dcf9;
padding: 3px;
box-shadow: #f7dcf9 0px 0px 0em;
background-color: #fcf4f9;}
</style>
<style>
.shadow {
text-shadow: 0px 0px 10px #aa8849;
}
</style>
<div id="boxsystem01">
<p><b style="text-align: left; color: rgb(255, 250, 205);"><font face="TH Niramit AS" style="" size="5"><br></font></b></p><p><b style="text-align: left; color: rgb(255, 250, 205);"><font face="TH Niramit AS" style="" size="5"><br><br></font></b></p><p><img src="https://i.imgur.com/6kqofDb.png" width="100" _height="100" border="0"></p><p><span class="shadow" style=""><b style="text-align: left; font-family: Georgia; font-size: xxx-large;"><font color="#fae38e">ATLANTIS PALACE</font></b></span></p><p><font style="face=" ;p<font="" face="TH Niramit AS" size="5" color="#add8e6"><span class="shadow" ;"="" style="">พระราชวังแอตแลนติส อาณาจักรแอตแลนติส มหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ</span></font><br></p><p><br></p><table id="side" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td><div id="text"><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div></div></td><td><div id="picture" style="transition-property: all;"><img src="https://i.imgur.com/wnXMfcK.png" width="470" _height="700" border="0"></div></td></tr></tbody></table><p><iframe width="470" height="5" src="https://www.youtube.com/embed/RvcpTP3rt70?autoplay=1&loop=1&playlist=RvcpTP3rt70" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe><br><font face="TH Niramit AS"><font size="2" style="" color="#1e7792">〘</font><font size="4" style="color: rgb(173, 216, 230);"> คลิกที่ภาพเพื่อเข้าสู่บัลลังก์แห่งแอตแลนติส </font><font size="2" style="" color="#1e7792">〙</font></font></p><p><br></p><div id="boxsystem02">
<p><img src="https://i.imgur.com/MhsaDq5.png" width="900" _height="301" border="0"></p><p><img src="https://i.imgur.com/hakFUMp.png" width="317" _height="74" border="0"></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span class="shadow" style=""><b style="text-align: left;"><font color="#fae38e" style="" size="6" face="TH Niramit AS">พระราชวังแอตแลนติส</font></b></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><img src="https://i.imgur.com/l2BzBUt.png" width="312" _height="36" border="0"></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="TH Niramit AS" style="" size="5" color="#c0c0c0"><br></font></span></p><p data-start="26" data-end="342"><font face="TH Niramit AS" size="5" color="#c0c0c0">กลางมหาสมุทรแอตแลนติกเหนืออันเวิ้งว้างกว้างใหญ่</font></p><p data-start="26" data-end="342"><font face="TH Niramit AS" size="5"><b style=""><font color="#add8e6">พระราชวังแอตแลนติส</font></b><font color="#c0c0c0">ตั้งตระหง่านดุจอัญมณีแห่งท้องทะเล</font></font></p><p data-start="26" data-end="342"><font face="TH Niramit AS" size="5" color="#c0c0c0">สถาปัตยกรรมผสมผสานความงดงามแบบกรีกโบราณกับเวทมนตร์แห่งสายน้ำ</font></p><p data-start="26" data-end="342"><font face="TH Niramit AS" size="5" color="#c0c0c0">เสาหินอ่อนสลักลวดลายเกลียวคลื่น โดมคริสตัลเปล่งประกายระยิบระยับ</font></p><p data-start="26" data-end="342"><font face="TH Niramit AS" size="5" color="#c0c0c0">ทั่วทั้งพระราชวังประดับด้วยปะการังเรืองแสง เปลือกหอยมุก และอัญมณีใต้สมุทร</font></p><p data-start="26" data-end="342"><img src="https://i.imgur.com/mM2kh2z.png" border="0"></p><p data-start="26" data-end="342"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;">
</p><p data-start="344" data-end="604" data-is-last-node="" data-is-only-node=""><font face="TH Niramit AS" size="5" color="#c0c0c0">ใจกลางพระราชวังคือบัลลังก์ปะการังอันสง่างาม</font></p><p data-start="344" data-end="604" data-is-last-node="" data-is-only-node=""><font face="TH Niramit AS" size="5"><font color="#c0c0c0">ที่ซึ่งราชันแห่งท้องทะเล</font><b style=""><font color="#add8e6">โพไซดอน</font></b><font color="#c0c0c0">และราชินี</font><b style=""><font color="#add8e6">แอมฟิไทรต์</font></b><font color="#c0c0c0">ปกครองอาณาจักรแห่งสายน้ำ</font></font></p><p data-start="344" data-end="604" data-is-last-node="" data-is-only-node=""><font face="TH Niramit AS" size="5"><font color="#c0c0c0">น้ำพุโบราณขับขานบทเพลงลึกลับ ขณะที่สัตว์ทะเลแหวกว่ายหลังม่านน้ำตกใส<br>ที่กั้นขวางเขตแดนระหว่างผืนน้ำและภายในเขตแดนพระราชวังซึ่งเป็นพื้นที่แห้ง<br>สามารถต้อนรับอาคันตุกะจากพื้นภิภพเมื่อลงมาเยือน</font></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="TH Niramit AS" size="5" style="" color="#c0c0c0"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="TH Niramit AS" size="5" style="" color="#add8e6">.</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="TH Niramit AS" size="5" style="" color="#2ea4c8">.</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.2;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="TH Niramit AS" size="5" style="" color="#1e7792">.</font></span></p><p><span id="docs-internal-guid-f13e5f5f-7fff-f184-1148-87edaf1e8223"><font face="TH Niramit AS" size="5"><br><img src="https://i.imgur.com/uRj7pre.png" width="900" _height="301" border="0"></font></span></p></div><font face="TH Niramit AS" size="5"><br><br></font></div><font color="#484c55" face="TH Niramit AS" size="5"><font color="#fff" style="">
<style type="text/css">
#side{
margin-right:-1px;
width:470px;
height:700px;
overflow:hidden;}
#text
{text-align:center;
width:730px;
height:685px;
padding:5px;
overflow:auto;
color:#0e1c26;
background-image: url("https://i.imgur.com/rquZVRG.png");}
#picture
{margin-left:-235px;
width:470px;
height:700px;
overflow:hidden;
-webkit-transition: opacity 0.9s linear;
-webkit-transition: all 0.9s ease-in-out;
-moz-transition: all 0.9s ease-in-out;
-o-transition: all 0.9s ease-in-out;}
#side:hover #picture
{margin-left:-1500px;}
</style></font>
<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/0PpwC7d.png"); background-attachment:fixed; }</style>
<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width:7px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#31403f!important; border-left:3px solid #041d32; border-radius:0px; border-right:3px solid #041d32; border-radius:0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#05060a!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: linear-gradient(#0e315f, #041d32, #05060a); border-top:2px solid #ad7618; border-radius:5px;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background: linear-gradient(#22527d, #041d32, #05060a); border-top:2px solid #ad7618; border-radius:5px;}</style>
<style name="captain" type="text/css">img:hover {-webkit-transform: rotate(3deg);-moz-transform: rotate(3deg);-o-transform: rotate(3deg) }img {-webkit-transition:5s; -moz-transition:5s;
-o-transition:5s;} </style></font></center>
<div style="left: -150px; position: fixed; top: 50px;">
<marquee behavior="alternate" direction="up" scrollamount="1" scrolldelay="20" height="600" style="word-wrap: break-word;">
<img src="https://i.imgur.com/zU2Z9sR.png"><br>
</marquee>
</div>
<div style="right: -200px; position: fixed; top: 400px;">
<marquee behavior="alternate" direction="up" scrollamount="1" scrolldelay="20" height="400" style="word-wrap: break-word;">
<img src="https://i.imgur.com/DwAFx0C.png"><br>
</marquee>
</div> แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2025-4-3 17:53
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdQUo4rpc1_I8phY5PBPtF6g-YlYaRRSH0YS6Ins2xdcvGX1d5NUYDi2Mt8fiFTKsEq_sfaVS03cIv6yV1CpGckaJe9XbSpnyQrImJR9ICqBHBpWZlVMrEGBKA-ec2CPwbB77CurA?key=S4ZrE1HwwWKComvkGlmtfd2C306https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfpVVXaYKi95v1zmDow1SlPuxRahm8rnW8EyhfAn3MF0IZxBSDZhf5KAlPnMV4TXUlkCswz7CqlYVi_9AYhuSUqht1UMeWMPkHaWh1thu5Mt9EzSitsdNx_jzq-YxKYIq6vL3kegA?key=S4ZrE1HwwWKComvkGlmtfd2C 'พ่อ' ที่ไม่ใช่ 'พ่อ' 20/03/2025 เวลา 10.25 น.
เพราะว่าเป็นแขกวีไอพีของราชาแห่งแอตแลนติส ดีนจึงสามารถออกจากโรงพยาบาลโอเชียนนิกส์ได้ทันทีโดยไม่ต้องทำเรื่องจ่ายเงินให้วุ่นวาย
‘ลูอิส’ ไซคลอปส์ตาเดียวผู้ทำหน้าที่เป็นองครักษ์ในวังหลวงพาเขากลับสู่พระราชวังแอตแลนติสด้วยรถสปอรต์สุดหรูที่ขับเคลื่อนด้วยพลังน้ำ รถหลวงพุ่งทะยานจากถนนหน้าโรงพยาบาลใจกลางนคร มุ่งสู่พระราชวังแอตแลนติสซึ่งตั้งอยู่บนเนินที่มีแนวปะการังสวยที่สุดในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ
แอตแลนติสในจินตนาการกับความจริงที่ประสบพบเจอค่อนข้างผิดคาด แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ตัวเมืองใต้ท้องสมุทรถูกปกคลุมด้วยโดมขนาดใหญ่ซึ่งภายในเต็มไปด้วยอากาศบริสุทธิ์ ไม่ใช่พื้นที่ที่ถูกเติมเต็มด้วยน้ำเค็มอย่างที่คิด
ดีนเกาะกระจกรถชมวิวนครใต้น้ำด้วยความตื่นเต้นเหมือนกับเด็กชายซน ๆ ที่ผู้ปกครองพาออกไปเที่ยวตากอากาศเป็นครั้งแรก
บ้านเรือนของชาวแอตแลนติสยังคงมนต์เสน่ห์สไตล์กรีกโบราณผสมผสานเทคโนโลยีล้ำสมัยนำหน้าโลกด้านบนได้อย่างลงตัว แม้จะมีถนนหนทางให้รถยนต์สัญจร ทว่าคูคลองที่กั้นเขตแดนของแต่ละเมืองดูเหมือนจะมีมากกว่า หากเดินทางไกลกว่าที่เท้าจะเดินไหวประชาชนชาวแอตแลนติสจะนิยมโดยสารเรือกอนโดล่าลำเล็กล่องไปตามแม่น้ำ ราวกับว่าที่นี่คือเวนิสที่อยู่ใต้สมุทรอีกทีหนึ่ง
“แอตแลนติสไม่เหมือนที่ผมคิดไว้เลย นึกว่าเราต้องนั่งเรือดำน้ำกลับวังกันซะอีก”
“เดิมทีแอตแลนติสคือนครที่รุ่งเรืองเหนือพื้นพิภพขอรับ ทว่าวันหนึ่งถูกราชันแห่งทวยเทพลงทัณฑ์ทำให้เมืองทั้งเมืองจมสู่บาดาล หากท่านราชาเจ้าสมุทรไม่เสกโดมอากาศขนาดใหญ่ครอบคลุมไว้ เมืองที่สวยงามและประชากรนับล้านจักสูญสิ้นในบัดดลขอรับ”
“ใช้ภาษายากมาก...” ดีนพึมพำเบา ๆ บ่นกับตนเอง ไม่คิดว่าลูอิสจะได้ยิน แต่ห้องโดยสารก็มีแค่นี้ คนขับที่นั่งข้างจึงได้ยินชัดเต็มสองหู
คำอธิบายด้วยภาษาที่เหมือนหลุดออกมาจากหนังแฟนตาซียุคกลางขององครักษ์ชวนให้ดีนหัวหมุนนิดหน่อย คนคลังศัพท์น้อยพยายามแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาอังกฤษอีกทีจากบริบทตามความเข้าใจ บางทีผู้พูดคงต้องเปลี่ยนการใช้คำเสียใหม่ ให้เหมือนกับสนทนากับทารกแรกเกิด...
“ไม่คิดว่าตำนานจะเป็นจริงเลยแฮะ…” กล่าวออกมาแล้วก็รู้สึกว่าโง่มากที่พูดประโยคนี้ออกมา ในเมื่อเรื่องเทพเจ้าที่มีความผูกพันทางสายเลือดกับตนเองยังเป็นเรื่องจริง แล้วจะมัวมาตื่นเต้นกับตำนานที่เป็นจริงอยู่อีกหรือ ทว่าคนอย่างดีนไม่ถนัดติเตียนตัวเองเขาจึงไม่ได้สนใจมากนัก “ราชันแห่งทวยเทพหมายถึงอาซุสสินะ มีเรื่องกันมาตั้งแต่เมื่อก่อนนี่เอง พ่อถึงได้ไม่ชอบอาหนักหนา”
หากว่ากันถึงตำนานของนครแอตแลนติสตามงานเขียนของ ‘เพลโต’ นักปราชญ์ชื่อดังชาวกรีก ที่ต่อให้ไม่รู้ว่าชายคนนั้นมีความสำคัญอย่างไร แต่พนันได้เลยว่าทุกคนต้องรู้จักชื่อนี้ ได้กล่าวถึง ‘นครโบราณแอตแลนติส’ ตั้งอยู่บนเกาะแอตลาส เป็นเมืองที่เรียกได้ว่าเจริญรุ่งเรืองมากที่สุดในบรรดานครโบราณทั้งหมดทั้งมวล แอตแลนติสมีชื่อเสียงทั้งด้านศิลปะวัฒนธรรม เศรษฐกิจ การเมือง การปกครอง แต่ที่ลือชื่อที่สุดเห็นจะเป็นในด้านคุณธรรมน้ำมิตรที่โดดเด่นกว่าใครเพื่อนราวกับว่าประชากรทั้งเกาะเป็นเทพและเทพีผู้ประเสริฐจากชั้นฟ้าจำแลงลงมาในร่างมนุษย์
ทว่าเมื่อมหานครรุ่งเรืองถึงขีดสุด อำนาจของแอตแลนติสเปลี่ยนผู้คนจากแสนดีให้กลายเป็นหยิ่งผยอง จองหอง และบ้าอำนาจ คอยระรานประเทศอื่น ๆ อยู่เนือง ๆ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ ‘เอเธนส์’ นครที่เทพโอลิมปัสรังสรรค์ให้เกิดขึ้น ความทะเยอทะยานและความชั่วร้ายอันบ้าคลั่งในจิตใจของชาวแอตแลนติสทำให้เทพแห่งสายฟ้าพิโรธจนส่งสายฟ้า พายุ และแผ่นดินไหว สาปส่งให้เมืองทั้งเมืองจมบาดาล หายไปจากแผนที่โลกตลอดกาลในชั่วข้ามคืน
ตำนานของนครที่สาปสูญซึ่งไม่รู้ว่ามีอยู่จริงหรือเท็จ เป็นสิ่งที่เย้ายวนใจเสมอสำหรับชาวนักทฤษฎีสมคบคิด ไม่ต่างอันใดกับที่แฟน ๆ ดิสนีย์ทั่วโลกหลงใหลไปกับหนังรีเมคไลฟ์แอคชั่นนิทานปรัมปราเจ้าหญิงนานาชาติ ดีนถึงได้ตื่นเต้นหนักหนากับสิ่งที่อยู่รอบตัวเขาในตอนนี้ แต่จะบอกว่าชายหนุ่มเป็นนักทฤษฎีสมคบคิดอย่างนั้นหรือ? เจ้าตัวก็จะตอบว่า ‘ปล๊าวววว’
“จะว่าไป… ที่นี่ไม่มีเงือกเลย ดูแล้วมีแต่ชาวเมืองธรรมดา ไม่มีไซคลอปส์เหมือนกับคุณด้วย”
ดวงตาสีเปลือกไม้พยายามสอดสองหาสิ่งมีชีวิตครึ่งมนุษย์อื่นที่ผ่านตามท้องถนน ทว่าผู้คนที่เขาเห็นกลับเป็นคนธรรมดาเดินดินที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้ากรีกประยุกต์ให้ดูทันสมัย หากแต่ว่าไม่พบไซคลอปส์หรือแม้แต่เผ่าเงือกที่คิดว่าจะได้เห็นเต็มเมือง จะว่าไป.. หากมีชาวเงือกแหวกว่ายผ่านอากาศคงเป็นเรื่องแปลกประหลาดพิลึก
“หรือว่ามีหมู่บ้านเงือกอยู่นอกเมืองแอตแลนติสอย่างนั้นเหรอครับ?”
“ท่านชายสันนิษฐานถูกครึ่งนึงขอรับ” ลูอิสตอบโดยไม่ละสายตาออกจากถนนเบื้องหน้า “ชาวแอตแลนติส คือ เหล่า 'เงือก' ที่โลกเบื้องบนรู้จัก เมื่ออยู่ในน้ำพวกเขาจะมีหางเป็นปลา แต่เมื่อขึ้นบกจะมีขาแบบมนุษย์ทั่วไป ส่วนไซคลอปส์ และฮิปโปแคมปัส อาศัยอยู่บริเวณ ‘ค่ายฟิชบลัด’ และเผ่าเลือดผสมอื่นนอกเหนือจากชาวแอตแลนติสจะอาศัยอยู่ในเขตเมืองชั้นล่างขอรับ”
“เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ? ค่ายฟิชบลัด!?”
เป็นอีกครั้งที่ดีนตกใจจนเผลอทำตาโต จากประสบการณ์การเป็นเดมิก็อดมาหนึ่งปี (จริง ๆ ก็ตั้งแต่เกิดแต่เพิ่งมารู้ตัวเมื่อปีที่แล้ว) ดีนรู้ว่าเทพเจ้าตามความเชื่อของคนทั่วทั้งโลกจากหลากหลายตำนานมีอยู่จริง เอาแบบชัวร์ ๆ ที่พบเจอตรง ๆ ก็มีเทพกรีก (และโรมัน) เทพนอร์ส ลูซิเฟอร์ของศาสนาคริสต์ และเดมิก็อดของเทพอินเดีย ส่วนเทพอื่น ๆ อย่างเทพรัสเซีย เทพจีน เทพญี่ปุ่น และเทพเฮติ เคยได้ยินบ้างว่ามีจริงการการซุบซิบเม้ามอยกันในค่ายฮาล์ฟบลัด และจากกระดานภารกิจที่เขียนด้วยตัวหนังสือสีทอง
ซึ่งเทพเจ้าในแต่ละความเชื่อคงมีสาวกและลูกหลานของตนไม่ต่างจากเทพกรีกและโรมัน จนมีค่ายเดมิก็อดเป็นของตนเอง แต่กระนั้นชายหนุ่มไม่คิดว่าในตำนานความเชื่อเดียวกันจะมีแบ่งย่อยค่ายลูกครึ่งเทพออกเป็นสาขาย่อยมากกว่าหนึ่ง จะว่าก็ไปคงลำบากแย่ถ้าไม่มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งให้แก่เดมิก็อดครึ่งเงือก เพราะอันตรายจากอสุรกายในน่านน้ำมีอยู่เต็มไปหมด
“ผมอยากไปเที่ยวค่ายฟิชบลัดจัง น่าจะอยู่ไม่ไกลจากแอตแลนติสใช่ไหม?” ดีนถาม
“ไปไม่ได้ขอรับท่านชาย ค่ายฟิชบลัดไม่ต้อนรับเดมิก็อดจากราชาและราชินีแห่งแอตแลนติส” ทว่าลูอิสปฏิเสธทันควัน
“อ้าว ทำไมล่ะ? จะบอกว่าฟิชบลัดไม่ได้อยู่ในสังกัดของโพไซดอนงั้นเหรอ?” นั่นคือสิ่งที่ดีนสงสัย
“ค่ายฟิชบลัดขึ้นตรงต่อ ‘เทพไตรตัน’ ขอรับ พระองค์มิทรงโปรดปรานบุตรนอกสมรสของบิดามารดาท่านเท่าไร” ซึ่งคำตอบจากปากของลูอิสทำให้ดีนกระจ่างขึ้นมา
“อ๋า… ก็พอเข้าใจได้อยู่”
บางทีก็เกือบลืมไปเลยว่าตัวเองเป็นลูกนอกสมรสของราชวงศ์เทพใต้สมุทร แม้ว่าราชินีแอมฟิไทรต์จะทรงเอ็นดูและเมตตาดีน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าทุกคนในบ้านใหญ่จะคิดเหมือนกันหมด อันที่จริงดีนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความใจดีที่ราชินีแห่งแอตแลนติสมอบให้เป็นเพราะว่านางเป็นแม่เลี้ยงใจดี หรืออาจเพียงเพราะนางไม่อยากมีเรื่องกับสวามีจึงพยายามเป็นบ้านใหญ่ที่ปรองดองกันแน่ แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไหน ดีนก็อยากจะสนิทกับเทพีแอมฟิไทรต์ในฐานะของผู้ใหญ่ในครอบครัวคนหนึ่ง
“ถ้างั้น.. แล้วเรื่องที่บอกว่าเมืองแอตแลนติสมีการแบ่งเขตที่อยู่นี่คือ…?”
“เขตที่พวกเราอยู่ ณ ตอนนี้คือเขตเมืองชั้นบนขอรับ เป็นเขตเมืองที่มีแต่ชาวแอตแลนติสซึ่งถือเป็นชนชั้นสูง ส่วนประชากรเลือดผสมอื่น ๆ และชาวกรีกโบราณจะอยู่เขตชั้นล่างที่อยู่นอกกำแพงชั้นในออกไปขอรับ”
“ทำไมฟังเหมือนจะเหยียดเชื้อชาติกันเลยแฮะ..”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ขอรับ ชาวกรีกโบราณ ไซคลอปส์ และเลือดผสม ถือเป็นชนชั้นแรงงานของแอตแลนติส ไม่มีสิทธิ์เทียบเท่ากับชาวแอตแลนติสโดยกำเนิดขอรับท่านชาย”
“โอ๊ยยย อะไรกันฟะ! นี่มันยุคสมัยไหนกันแล้วยังมาแบ่งชนชั้นกันอีก!” ดีนโวยวาย ความคิดนั้นอาจโดนใจลูอิสอยู่บ้างเขาจึงยิ้มที่มุมปาก “แต่ผมเห็นคุณหมอในแผนกเป็นไซคลอปส์กันเยอะแยะนี่นา ผมก็นึกว่าที่นี่จะจ้างงานเท่าเทียมกันเสียอีก”
“หากท่านเห็นสายเลือดอื่นนอกจากชาวแอตแลนติสในกลุ่มชนชั้นสูง คิดได้เสมอเลยขอรับว่าเป็นลูกหลานมีฝีมือที่องค์ราชาฝากงานเข้ามา”
“เป็นเด็กเส้นของพ่อสินะ… ผมในตอนนี้ก็คงไม่ได้ต่างกัน” ดีนเท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่างรถพลังน้ำ
กว่าจะมาถึงพระราชวังดีนก็ได้รับความรู้เรื่องวัฒนธรรมแอตแลนติสมาอีกหลายอย่างจากการเป็นเจ้าหนูจำไม ถามทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาสงสัยตลอดทาง
. . .
ไม่ได้คิดไปเองใช่ไหมที่พระราชวังแอตแลนติสดูเงียบเหงากว่าครั้งแรกที่เคยมา?
ภายในพระราชวังใต้น้ำยังคงงดงามราวกับทองที่สะท้อนเงาวูบไหวของท้องน้ำเบื้องบน ตามทางเดินเข้าสู้ห้องโถงหลักเต็มไปด้วยทหารยามไซคลอปส์ทำหน้าที่อารักขาองค์ราชันแห่งท้องทะเล ทว่าดีนกลับรู้สึกถึงบรรยากาศอึมครึมอย่างน่าประหลาดแผ่ซ่านออกมาจากประตูเบื้องหน้าที่เขาหยัดยืนอยู่
“ปุ๋ง~~~~~~” oO(เอลวิน อัลวาเรซ บุตรแห่งโพไซดอนขอเข้าเฝ้า~~~~~)
ประตูของท้องพระโรงเปิดออก พร้อมกับเสียงปูเป่าแตรขานชื่อเสียงเรียงนามสายเลือดกษัตริย์ผู้มาเยือนแม้ว่าเขาจะเป็นเพียงบุตรนอกสมรสก็ตาม แม้ดีนจะเป็นคนหน้าหนา แต่เขาก็ยังรู้สึกขัด ๆ เขิน ๆ เป็นที่สุดกับพิธีรีตองการเข้าเฝ้า ส่วนหนึ่งเพราะว่าเสื้อฮาวายที่เขาสวมใส่ดูไม่เข้ากับสถานที่และการต้อนรับสุดแสนอลังการตามธรรมเนียมชาววังที่มอบให้ มิหนำซ้ำชื่ออันแสนยาวเหยียดของเขายังถูกตัดสั้นจนเหลือแค่ชื่อกลางที่โพไซดอนตั้งและนามสกุลของมารดาผู้ให้กำเนิด
เจ้าสมุทรก็เอาแต่ใจนิดหน่อยตามประสาเจ้าสมุทร
บนบัลลังก์ปะการังสีทอง… ร่างใหญ่กำยำของมหาเทพโพไซดอนประทับอยู่บนนั้นด้วยชุดสูทโก้หรู เป็นภาพที่แปลกตาจากการพบเจอกันในทุกครั้ง ในมือกุมตรีศูลล้ำค่าสัญลักษณ์ของราชันแห่งท้องทะเล ซึ่งดีนดีใจที่ได้เห็นมันอยู่ในมือพ่อ
ทว่าเพียงชั่วพริบตาเดียวดีนก็เห็นว่าพ่อของเขากลับมาอยู่ในชุดชาวประมงสบาย ๆ เช่นทุกที ทันทีที่พ่อสลับชุด ดีนก็รู้สึกได้ว่าบรรยากาศอึมครึมที่ปกคลุมวังในตอนแรกได้หายไปเหลือเพียงแค่ความสดใสของปะการังและดอกไม้ทะเลที่ผลิบาน สงสัยว่าพ่อคงอยากสร้างบรรยากาศสบาย ๆ กับลูกชายจึงได้เปลี่ยนชุดต้อนรับ.. แต่ว่ามาเปลี่ยนชุดเอาต่อหน้าต่อตาแบบนี้เนี่ยนะ?
ความประหลาดอย่างหนึ่งที่ไม่คุ้นตาคือบังลังก์วาง ๆ ที่อยู่เคียงกัน ไร้เงาของราชินีจากแอตแลนติส…
แต่ดีนก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก การมาเยือนของเขาไม่ได้มีพิธีรีตองมากมายเหมือนกับการมาเยือนแอตแลนติสครั้งแรกเมื่อกลางปีที่แล้ว บางทีราชินีอาจจะง่วนอยู่กับการดูแลสวนดอกไม้ทะเลที่นางโปรดปรานอยู่ก็เป็นได้
เดมิก็อดหนุ่มเดินเข้าไปหาองค์ราชาที่หน้าบังลังก์ สิ่งที่เขาทำไม่ใช่การคุกเข่าต่อราชา แต่กลับมอบกอดแห่งความรักของลูกชายผู้คิดถึงพ่อซึ่งไม่ได้เจอกันมานาน
“ดีครับพ่อ คิดถึงพ่อจัง”
การกระทำของเดมิก็อดหนุ่มสร้างความแตกตื่นตกใจแก่ลูอิส ทหารยามไซคลอปส์ รวมถึงปูผู้เป็นมหาดเล็ก จนหลายคนสะดุ้ง เพราะไม่มีใครเลยที่เคยแสดงความรักเช่นนี้ต่อเทพราชาอันสูงส่งของพวกเขา แม้แต่เพอร์ซีย์ แจ็คสัน เดมิก็อดที่โพไซดอนภาคภูมิใจเป็นที่สุดก็ยังไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน ทหารยามคงจะลากคอดีนออกไปในอีกสิบวินาทีข้างหน้าแน่ ๆ หากโพไซดอนไม่อ้อมมือข้างหนึ่งมาปรามจากนั้นแตะโอบหลังลูกชายตอบเสียก่อน
“เอลวินพ่อดีใจที่ลูกหายดีแล้ว”
ความนุ่มฟูของเจ้าสมุทรที่มีต่อบุตรชายเดมิก็อดไม่คุ้นหน้า เป็นสิ่งที่ไม่คุ้นชินเอาเสียเลยสำหรับข้าราชบริพารชาวแอตแลนติสจนเหล่าทหารต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
‘นี่คือท่านเจ้าสมุทรที่พวกเรารู้จักหรือเปล่าเนี่ย!?’
ใครบางคนในห้องบัลลังก์อาจคิดเช่นนั้น เพราะโพไซดอนที่พวกเขารู้จักทรงเป็นราชาที่เคร่งขรึม ทว่ามีอารมณ์ที่ผันผวนเป็นบางเวลา กับลูกหลานไซคลอปส์ที่ทำงานรับใช้พระองค์ก็ไม่ได้แสดงความอ่อนโยนถึงขนาดนี้ แต่สำหรับลูก ๆ ที่อยู่ในค่ายฮาล์ฟบลัดหลังยุคของเพอร์ซีย์ มองบิดาของพวกเขาแตกต่างไป แม้จะไม่ใช่เทพช่างสนทนา ทว่าโพไซดอนเป็นพ่อที่เมตตาลูก ๆ ไม่แพ้ใคร
บางทีเจ้านายก็ต้องเก๊กขรึมต่อหน้าลูกน้อง (และเมียหลวง) ดูจะเป็นข้อสรุปที่ดี…
“ผมคิดว่าจะตายซะแล้ว เคยเห็นคราเคนแค่ในหนังกับเกม ไม่คิดว่าตัวจริงมันจะน่ากลัวขนาดนี้”
ดีนพรรณาความหวาดกลัวในช่วงเวลานั้นของตัวเองออกมา พลันนึกถึงอสุรกายที่มีรูปลักษณ์คล้ายกัน แต่ว่าตัวใหญ่เบิ้มกว่าร้อยเท่าอย่าง ‘คธุลฮู’ ไม่อยากจะคิดว่าถ้าวันนั้นโลกิไม่เปิดวาร์ปเก็บหมึกยักษ์ใหญ่เท่าภูเขาไปเสียก่อน ตัวเองได้ถูกมันบี้เละเป็นโจ๊กแบบที่เวทรักษาฟื้นฟูไม่ทันแม้จะอยู่ในน้ำแน่ ๆ แว้บหนึ่งดีนนึกขอบคุณเทพแห่งคำลวงของนอร์สที่โผล่ออกมาไว แต่คิดอีกทีก็ไม่รู้จะไปขอบคุณทำไมในเมื่อตัวเองถูกหลอกใช้ให้มาปลดปล่อยอสุรกาย
“เดิมทีคราเคนจะอาศัยอยู่บริเวณสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า ทว่าความแปรปรวนของโลกทำให้มันหลุดออกมาหากินในสถานที่อื่น ส่วนหนึ่งเป็นความผิดของพ่อด้วย ช่วงนั้นอาการแปรปรวนของพ่อน่าจะกำเริบพอดี”
“พ่ออย่าโทษตัวเองเลยครับ เรื่องแบบนี้ใครจะคิดว่ามันจะเกิด…” ‘แต่ถ้าป้องกันไว้เนิ่น ๆ จะดีกว่า’ คือคำที่ละไว้ไม่พูดออกมา…
“เอลวิน เจ้าเล่าให้พ่อฟังได้ไหมว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น” โพไซดอนถาม
“ได้ครับพ่อ แต่บอกก่อนว่าผมเองก็จำอะไรได้ไม่ค่อยมากนะ” ชายหนุ่มปล่อยกอดออก เขาสูดลมหายใจพลางนึกถึงวันนั้นเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว ตอนนั้นเขากำลังนอยด์ที่ไม่ได้อยู่กับแฟน อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นจึงค่อนข้างกระทันหันจนประติดประต่อเรื่องได้ยาก “ตอนนั้นพวกเราน่าจะเดินทางอ้อมผ่านเบอร์มิวด้ามาได้สักระยะนึง จากนั้นโทรศัพท์มือถือผมก็ร้องแจ้งเตือน รวมถึงกำไลที่พ่อให้มาก็ด้วย มันเรืองแสงวูบวาบไปหมด ผมที่กำลังนอนอยู่ในห้องเลยรีบออกมาดู ก็เห็นว่ามีฮิปโปแคมปัสตัวหนึ่งถูกจัดการ น่าเสียดายที่ผมไม่รู้ชื่อของเขาเลย”
ดีนเงียบไปนิดหนึ่ง ส่วนโพไซดอนกำลังฟังอย่างตั้งใจ
“ตอนนั้นผมแทบไม่มีสติในสถานการณ์ฉุกเฉินเลย ผมพยายามปีนขึ้นที่สูงเพื่อหลบหนวดหมึกที่กำลังรัดเรือ เพกาซัสเพื่อนผมพยายามบินลงมารับแต่ก็ถูกกวนจนมารับผมไม่ได้ ผมจึงให้เธอกลับไปค่ายก่อนเพื่อความปลอดภัย ส่วนผมอยู่ร่วมสู้กับฮิปโปแคมปัสที่เหลือเพราะสู้ตายน่าจะมีโอกาสรอดมากกว่าหนีอสุรกายตัวใหญ่แถมยังว่ายน้ำเร็วน่ะครับ”
“สรุปก็คือผมกับฮิปโปแคมปัสจัดการคราเคนได้สำเร็จ แต่ก่อนที่คราเคนจะตายมันบีดรัดผมไว้กับดิวดรอป... หมายถึงฮิปโปแคมปัสตัวหนึ่ง... เขาตาย ส่วนผมรอดด้วยอาการสาหัส” ดีนถอนหายใจออกมา เมื่อนึกถึงสหายร่วมรบที่จากไปแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ก็อดที่จะใจหายไม่ได้ กระนั้นเขาก็ไม่ได้หลั่งน้ำตาออกมา อาจด้วยเพราะผลข้างเคียงของยาที่ได้รับเข้าไปจำนวนมากจึงทำให้เขายังอ๊อง ๆ อยู่นิดหน่อยจนไร้ความเศร้ามาเจอปนในตอนนี้ “ดิวดรอป ไบร์นี่ ซีบรีซ และอีกตัวนึงที่ผมไม่รู้ชื่อ ..คือผู้ที่จากไป”
“โอ้ ซีบินเน่ เจ้าไม่น่าจากข้าไปเลย…” ฟังถึงตรงนี้โพไซดอนเริ่มรำพึง ใบหน้าของเจ้าสมุทรเศร้าโศกเป็นอย่างมาก
“ซีบินเน่ที่พ่อพูดคือ?”
“ซีบินเน่… พวกฮิปโปแคมปัสเด็กชอบเรียกนางว่า ‘ซีบรีซ’” คำอธิบายของโพไซดอนทำให้ดีนถึงบางอ้อ “เอลวินเจ้าจำได้ไหมว่านางจากไปอย่างไร”
“ถ้าเป็นซีบรีซล่ะก็..” ดีนเอ่ยเสียงแผ่ว “ตอนนั้นผมกำลังจะถูกหนวดคราเคนแทงจากด้านหลัง แล้วเธอก็เอาตัวมาบัง ผลักผมกับดิวดรอปไปจนโดนจัดการแทนครับ”
“โอ้.. ซีบินเน่ จุดจบของนางเป็นไปอย่างกล้าหาญ” โพไซดอนเริ่มครวญคราง หัตถ์ราชายกขึ้นมากุมพระพักตร์ เสียงสะอื้นเปล่งออกมาหลังจากนั้นไม่นาน “ฮึก! ฮื่อ…”
“พ่อ!”
ความอ่อนแอที่เจ้าสมุทรแสดงออกมาทำเอาดีนตกใจ แต่ดูเหมือนไม่ได้มีแค่ชายหนุ่มเท่านั้น ทุกคน (และตัว) ในที่นี้ต่างตกใจกันถ้วนหน้า ดีนไม่รู้จะพูดปลอบใจอย่างไรเขาจึงได้แต่สวมกอดบิดาพลางลูบหลังเบา ๆ ยิ่งเขากอดพ่อแน่นขึ้นเท่าไร ดูเหมือนว่าโพไซดอนจะยิ่งปลดปล่อยความเศร้าโศกมากขึ้นเท่านั้น
แต่แล้วเสียงสะอื้นก็หยุดลงอย่างฉับพลัน ตามด้วยแรงสะดุ้งน้อย ๆ จากร่างใหญ่ในอ้อมแขนของดีน เขาปล่อยกอดหลวม ๆ ออกมานิดหน่อย ก่อนจะมองใบหน้าของบิดาแล้วก็ต้องงงงวยเมื่อสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลง
บนใบหน้าของเจ้าสมุทรไร้ความโศกาให้เห็น มีแต่คิ้วที่ขมวดมุ่นผูกกันเป็นโบว์ราวกับไม่พอใจดีนที่สวมกอดเขาอยู่ เจ้าสมุทรผลักลูกชายออกอย่างไม่ปราณี ดีนไม่ถึงกับเซล้ม แต่ก็ต้องถอยกรูออกไปจากบัลลังก์
โพไซดอนที่ก่อนหน้านี้อยู่ในลุคของเอ็นพีซีนักตกปลาประจำเมือง เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เป็นชุดสูทหรูเนี้ยบมาดนักธุรกิจผู้เคร่งขรึม โกนหนวดเคราจนใบหน้าเกลี้ยง แม้แต่ทรงผมก็ถูกจัดแต่งเรียบสนิท เป็นรูปลักษณ์เดียวกับตอนที่ดีนเห็นเมื่อย่างเข้ามาในท้องพระโรงไม่มีผิด
“พ่อ?” ดีนส่งเสียงเรียกชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยความงุนงง
“พ่อ?” แต่คนที่อยู่เบื้องหน้ากลับเลิกคิ้วถามพร้อมกับทวนคำ
“ขออภัยขอรับฝ่าบาท” ลูอิสที่สังเกตการณ์อยู่นานรีบคุกเข่าเคารพราชาก่อนจะดึงตัวดีนออกมาจากนั้นกระซิบใกล้ ๆ “ท่านเอลวิน นั่นคือท่านเนปจูนมิใช่ท่านโพไซดอนขอรับ”
“เนปจูน!?” ได้ฟังคำตอบดีนก็ถึงกับร้องเสียงสูง ก็รู้อยู่นะว่าช่วงนี้พ่อมีอาการไม่ปกติ บุคลิกสองด้านตีกันจนแปรปรวน แต่ก็ไม่ทันคิดว่าอีกร่างจะออกมาแบบนี้ เขาค่อย ๆ หันหน้าไปมองทางเทพโรมันอีกครั้ง “เอ่อ.. สวัสดีครับ พ่ออีกร่าง”
เนปจูนส่งเสียงคำรามในลำคอออกมาเบา ๆ แทนคำตอบ ซึ่งดูแล้วไม่พึงพอใจเสียเท่าไร
‘แย่แฮะ ดูเหมือนว่าพ่อคนนี้จะอารมณ์บ่จอยยิ่งกว่าเก่า’
แต่ยังไงพ่อก็เป็นพ่อ ถึงแม้บุคลิกจะเป็นคนละคนกัน แต่เขาก็มีดีเอ็นเอของเทพเจ้าตรงหน้าไหลเวียนอยู่ไม่น้อย ไม่ว่าจะดีจะเลวอย่างไรเขาก็อยากจะสนิทกับพ่อและรู้จักอีกฝ่ายให้ครบทุกมุม ไอเท็มโปรดปรานที่ช่วยสร้างความสนิทแก่เทพเจ้าน่าจะช่วยได้บ้างไม่มากก็น้อย บุตรแห่งโพไซดอนรื้อสัมภาระของตัวเองจากนั้นก็หยิบไอเท็มกระชับมิตรที่ได้จากการล็อกอินแอปพลิเคชั่นมือถือส่งมาให้เป็นของกำนัล
ได้เวลาของ ดอกกุหลาบทองคำ!
“ของขวัญสำหรับการพบกันครั้งแรกครับ… พ่อ”
แม้หัวคิ้วจะยังขมวดเข้าหากันทว่าเนปจูนก็ยินดีที่จะรับกุหลาบทองคำจากมือเดมิก็อดที่เพิ่งเคยพบหน้า มันเป็นสิ่งบูชาที่เขาไม่ได้รับมานานแสนนาน ก็อย่างว่า ‘เนปจูน’ ไม่ใช่เทพที่ป๊อปปูล่ามากเท่าไร แม้แต่กับบุตรหรือธิดาของเขาก็ตามที
“ข้าไม่ใช่พ่อของเจ้า” เทพเจ้าตอบเสียงแข็งทำเอาดีนยิ้มเจื่อน
“เจ็บจี๊ดเลยแฮะ ถูกปฏิเสธซึ่ง ๆ หน้าเลยเนี่ย…” ดีนพึมพำ แต่บอกเลยว่าเรื่องแค่นี้ล้มเลิกความตั้งใจในการสนิทกับพ่ออีกภาคไม่ได้หรอก! “ถึงพ่อจะพูดแบบนั้น แต่อาการของ ‘ดีไอดี’ หรือโรคความผิดปกติทางอัตลักษณ์ ก็ไม่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางชีวภาพอยู่ดีครับ ถึงบุคลิกและความทรงจำของของโพไซดอนกับเนปจูนจะแตกต่างกัน แต่ร่างกายก็คือพ่อคนเดียวกันอยู่ดีนั่นแหล่ะ” การเอ่ยนามเจ้าสมุทรสั้น ๆ ห้วน ๆ ทำเอาเนปจูนคิ้วกระตุก เขากุมตรีศูลในมือแน่น กัดฟันเกร็ง แต่เหมือนว่าบุตรแห่งโพไซดอนจะไม่หยุดพล่ามเสียทีนึง
“วาจาสามหาวจริง ๆ”
“สามหาว? โอ้โห ศัพท์โบราณที่แทบไม่ใช้ในชีวิตจริง!” ดีนไหวไหล่เบา ๆ ท่าทางนั้นยิ่งกระตุกต่อมหัวร้อนของเนปจูนได้ไม่ยาก
“ท่านเอลวินขอรับ ข้าคิดว่าท่านพอก่อน…” ลูอิสยังคงกระซิบปรามพร้อมกับสะกิดแขนของชายหนุ่มรัว ๆ “พอ? พออะไรเหรอคุณลูอิส ถ้าไม่อธิบายให้เขาเข้าใจก็แย่น่ะสิ ถึงบุคลิกภาพจะต่างกันแต่ถ้าจับเขาไปตรวจเลือดล่ะก็ต้องมีดีเอ็นเอตรงกันมากกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นชัวร์”
ยิ่งพูดเหมือนจะสร้างความเดือดดาลให้เทพสมุทรเวอร์ชั่นโรมันให้พิโรธยิ่งขึ้น ความมาคุปกคลุมไปทั่วทั้งพระราชวังจนทุกคนต่างขนลุกซู่ มีไม่รู้ตัวอยู่แค่คนเดียวก็คือดีนเนี่ยแหล่ะ ส่วนไซคลอปส์องครักษ์ได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ ด้วยอาการพูดแทรกไม่ทัน
“เดมิก็อด ข้าชักจะหมดความอดทนกับเจ้าแล้วนะ!!”
เนปจูนคำราม สุรเสียงจากเทพเจ้ายิ่งทำให้ท้องทะเลแปรปรวน กระแสน้ำวนนอกแอตแลนติสบ้าคลั่ง ก่อเกิดพายุลูกใหญ่เหนือมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ
“ผมพูดความจริงนี่นา โกหกตรงไหนเอาปากกามาวงได้เลย—”
สิ่งที่วงไม่ใช่ปากกา แต่เป็นปลายตรีศูลแหลมคมที่ครั้งหนึ่งดีนเคยเป็นผู้อารักขาพุ่งจ่อเสียดแก้มข้างซ้ายของชายหนุ่มจนเลือดซึม ดีนได้แต่อ้าปากค้างที่อีกบุคลิกภาพของพ่อตั้งใจทำร้ายโดยไม่ยั้งคิด อาการนั้นไม่ต่างจากลูอิสที่อยู่ข้าง ๆ ซึ่งเกือบจะถูกลูกหลงไปด้วย ทว่าปลายตรีศูลนั้นชะงักงันก่อนที่จะทำร้ายชายตรงหน้าจนตัวแหลกเป็นผง ร่างของเนปจูนกลับคืนสู่ร่างของโพไซดอน ราชาเจ้าสมุทรหอบแฮ่กเมื่อเขาฝืนดึงสติจนกลับสู่บุคลิกภาพหลักโดยที่ยังไม่ถึงเวลาการสลับร่าง มือที่กุมตรีศูลแน่นดึงอาวุธเทพกลับมาไว้ข้างตัว
“เอลวิน.. พ่อขอโทษ เจ้าเจ็บมากไหม?”
ขณะที่ชายหนุ่มอ้าปากค้าง โพไซดอนก็เรียกสายน้ำมาพอกที่ข้างแก้มที่เลือดซึมไหลซิบของลูกชาย ทักษะติดตัวจากสายเลือดทำงานทันที บาดแผลจากตรีศูลหายไปไม่เหลือแม้กระทั่งรอยแผลเป็น
“เอ่อ.. อ่า.. ไม่เป็นไรครับพ่อ ผมรู้ว่าพ่อไม่ได้ตั้งใจ.... เนี่ย! น้ำของพ่อรักษาผมจนหายแล้ว แต่อีกบุคลิกของพ่อน่ากลัวชะมัดเลย!”
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว…” โพไซดอนยังไม่หายจากอาการเหนื่อย ในตอนนี้เขาใช้ความพยายามระงับอีกบุคลิกของตนที่กำลังคุ้มคลั่งอย่างยากลำบาก “เอลวินเจ้าออกไปก่อน ไม่เช่นนั้นพ่ออาจจะเผลอตีเจ้าอีกได้”
‘ไม่ใช่ตีแล้วพ่อ! นี่เกือบจะฆ่ากันชัด ๆ !’
ดีนร้องแหว๋วในใจแต่ไม่กล้าโวยวายหลังจากที่เกือบตายมาหมาด ๆ
“ลูอิส เจ้าพาเอลวินออกไปก่อน อยู่กับข้าตอนนี้จักอันตราย”
“ขอรับฝ่าบาท” องค์รักษ์ไซคลอปส์น้อมรับคำสั่ง “ออกไปกันก่อนเถิดขอรับท่านชาย”
“ถ้าพ่อพูดแบบนั้นก็ได้ครับ…”
ดีนอดมองท่าทางของบิดาด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ เขาจำยอมต้องออกมาจากท้องพระโรงเพื่อให้โพไซดอนได้ปลดปล่อยความเป็นตัวของตัวเอง ในหัวพลางคิดว่าจะมีวิธีไหนที่ช่วยพ่อไปพร้อม ๆ กระชับมิตรกับเนปจูนได้บ้างหรือเปล่านะ… แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าแค่ให้ของเพียงอย่างเดียวคงเอาไม่อยู่
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfe-Lr7QEh4RHntDJO5rjSwHAnPVgFQaRZ7UGtSsXrE8CTvoeDH-kJrbC97gpH0tAMNwoOsPgWoPvCRe3YsbruiG68C9Loe765p2fZ2k_dT5l6L_11vjBCXw7qiAfVJZKCKV_MsgA?key=S4ZrE1HwwWKComvkGlmtfd2Cถวาย [กุหลาบทองคำ] แก่ [เนปจูน]
+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [เสื้อฮาวาย]
+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [กุหลาบสีน้ำเงินทอง]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25โบนัสจากกลุ่มสมาชิก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสความโปรดปราน+15
รวม 100 ความสัมพันธ์ (หรือเปล่า?)
static/image/hrline/line3.png
คุณชายไซม่อน รออีกแป๊บนะ...
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfr9Wsoy4arA0yoYJj-oI5Z0dESqavp9EMDqkJYgUe6dBuAv8Qw7vvNUY-WxTW-qOEmizLa17Pb_z9F0g0oea0j2xrJXGghy09FsHB3fjwAHychoM5-9XBa8ajY4QAfQr5pPDwoGA?key=_33UAr-h1oLzwddi2j4DlEk9309https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXc714JukUbwT8_7FFPcPfQruYXKKJZ6zym26VVy7E5ngDulXjgsC8Sude_MvuZsVwAcxDnWOH2pDPWoAKwYgtuvRMiMqpyB9_S8vJmEBsMPCQHR0GU1pOKlq5HsW7SN4Jn5e7yygA?key=_33UAr-h1oLzwddi2j4DlEk9ศรัทธาแก่เนปจูน
20/03/2025 เวลา 18.00 น.
กล่องปะการังสีแดงถูกเก็บรักษาเป็นอย่างดี อย่างน้อยก็ในตอนนี้ที่ดีนยังไม่ได้ออกเดินทาง ชายหนุ่มและองครักษ์ส่วนตัว (ชั่วคราว) ได้กลับมาถึงพระราชวังแอตแลนติสแล้ว ทว่าตอนนี้ดีนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อ ออกจากโรงพยาบาลกลับมาที่วังยังไม่ทันไร คุยธุระกับพ่อยังไม่ทันรู้เรื่องดีก็เกิดเรื่องจนต้องระเห็ดออกมาจากวัง เอาล่ะ... เขาควรกลับเข้าไปคุยกับพ่อเรื่องต่อจากนี้อีกครั้ง
ก็หวังว่าคนที่ได้พบจะเป็นพ่อที่คุ้นเคยอ่ะนะ…
“ปุ๋ง~~~~~~” oO(เอลวิน อัลวาเรซ บุตรแห่งโพไซดอนขอเข้าเฝ้า~~~~~)
ประตูท้องพระโรงอันงามวิจิตรถูกเปิดออก เผยให้เห็นราชาผู้นั่งอยู่บนบัลลังก์ปะการังสีทอง ในมือกุมตรีศูลสัญลักษณ์เทพแห่งสมุทร สวมชุดสูทสีดำเคร่งขรึม ติดกระดุมเนี้ยบยันเม็ดบนชวนอึดอัด นั่นก็คือ เทพโรมันเนปจูน
‘ซวยชะมัด ไทม์มิ่งไม่ดีเลยว้อย!’
ดีนโวยวายในใจ คิดไม่ตกว่าควรกลับหลังหันแล้วโกยจ้ำอ้าวไปเลยดี หรือจะใจดีสู้เสือเดินเข้าไปเข้าเฝ้าองค์ราชา แล้วคิดซะว่าพ่อที่เขารู้จักเป็นอัลไซเมอร์จำความเรื่องของเขาและแม่ไม่ได้ กระนั้นความน่าเกรงขามของเจ้าสมุทรภาคโรมันทำเอาดีนขาตาย
“....”
“....”
ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งราชวังแอตแลนติส ไร้กระทั่งเสียงกลืนน้ำลายของเหล่าข้าราชบริพารที่ต้องปฏิบัติหน้าที่อยู่บนเส้นทางที่กดดันแม้น้ำลายในคอจะเหนียวหนืด ไม่รู้ว่าพ่อลูกคู่นี้จะแข่งกันเงียบไปถึงไหน
“มีธุระอันใดมาเข้าเฝ้าก็เอ่ยมา”
ผู้เอ่ยปากก่อนคือราชันแห่งแอตแลนติส วาจานั้นมีอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่อาจปฏิเสธหรือเมินหน้าหนี จากน้ำเสียงเทพเนปจูนคนรำคาญเจ้าเด็กไร้มารยาทนี้เต็มแก่ ไม่รู้แม้กระทั่งธรรมเนียมการเข้าเฝ้าองค์ราชา ทว่าจะตำหนิติเตียนเดมิก็อดที่อ้างว่าเป็นลูกชายของอีกภาคว่า ‘บิดาเจ้าไม่สั่งไม่สอนหรืออย่างไร’ ก็ไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเป็นการกล่าวโทษตนเอง แต่เป็นเพราะเนปจูนก็ไม่เคยมีโอกาสได้สั่งสอนบุตรและธิดาของตนเองเช่นเดียวกัน
ช่างเป็นบิดาที่น่าอดสู แม้แต่บุตรธิดาที่ควรเคารพยังหมางเมิน บางทีบทสนทนา (กึ่ง ๆ การทะเลาะ) ก่อนหน้านี้ระหว่างเนปจูนและดีน อาจมากกว่าการพูดคุยกับลูก ๆ ของเขาสิบปีรวมกัน
เนปจูนลอบถอนหายใจออกมาบางเบา…
“เอ่อ คือ… คุณจะไม่ทำร้ายผมใช่ไหม?”
คำถามของดีนเต็มไปด้วยความยำเกรงต่อเบื้องหน้าจนมหาเทพเลิกคิ้ว หรือนี่จะเป็นความรู้สึกที่ลูก ๆ รู้สึกกับตน ตรงกันข้ามกับที่บุตรแห่งโพไซดอนที่สนิทสนมกับพ่อ
ดีนเห็นว่าเนปจูนไม่รับปาก หรือบางทีอาจต้องให้เหตุผลมากกว่านี้?
“คือว่าผม… ต้องรีบกลับไปหาแฟน”
ชั่วเสี้ยววินาทีที่ดีนเห็นว่าเนปจูนกลอกตาคล้ายหน่ายจิตจากเหตุผลที่ตรงประเด็นแต่ช่าง..... กระนั้นก็ทำให้เจ้าสมุทรผ่อนคลายลงได้นิดหน่อย
“เจ้าจะมาคุยเรื่องการกลับขึ้นไปบนผิวน้ำ?”
“ใช่ครับ แบบนั้นเลย… ถึงผมจะมีพลังหายใจในน้ำ แต่ให้ว่ายกลับไปนิวยอร์กคงไม่ไหวหรอก พ่อ--… เทพเนปจูนพอจะมีเรือฮิปโปแคมปัสให้ผมยืมสักลำไหมครับ พอดีว่าคุยกับลูกชายเศรษฐีแอตแลนติสเขาบอกว่าไม่มีเรือให้ขายต่อ”
เนปจูนขมวดคิ้ว เขาเข้าใจสารที่เดมิก็อดหนุ่มสื่อออกมา ทว่าคิดว่าเจ้าเด็กตรงหน้านี่พล่ามเรื่องไร้สาระที่ไม่มีความจำเป็นมากเกินไป
“ได้ แต่ต้องเตรียมการ ไม่ใช่เดี๋ยวนี้”
“แค่ได้ยินว่าอนุญาตก็ดีใจแล้ว ขอบคุณมากครับ ผมรอจนกว่าจะพร้อมได้”
แมคเคนซีก็คงจะไม่หนีตนไปไหนหรอกนะ…
“ถ้างั้นคืนนี้ผมขอพักที่นี่ได้ไหม? ห้องเดิมเหมือนกับที่เคยมาพักตอนทำภารกิจก็ได้ครับ”
“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่”
เนปจูนกล่าวเสียงเรียบ ซึ่งก็คงจะอย่างนั้น หากเทพเจ้าทั้งสองมิได้มีความทรงจำร่วมกัน
ครื่นนนนน
จู่ ๆ คลื่นน้ำที่ล้อมรอบโดมพระราชวังสั่นไหวอย่างรุนแรงจนแม้แต่ดีนก็ยังรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ
“เกิดอะไรขึ้น เพดานคงไม่ถล่มลงมาใช่ไหม?”
ท่ามกลางความวิตกกังวล ดีนหันมองไปที่ผู้รับใช้อื่นในท้องพระโรง ทุกคนต่างนิ่งสงบราวกับว่านี่คือเรื่องปกติที่ชาวแอตแลนติสได้พบอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน (อย่างน้อยก็ในช่วงนี้) จนสายตาของดีนวนมาถึงเจ้าสมุทรบนบัลลังก์ เทพเจ้ามีท่าทีกระสับกระส่ายคล้ายกับจะไม่สบาย เมื่อเห็นว่าพ่ออาการไม่ดีจึงรีบรุดเข้าไปหาโดยไม่คำนึงถึงว่าเทพตรงหน้าคือโพไซดอนหรือเนปจูน
“ปัดโธ่เว้ย! จิตไม่มั่นคงยังพยายามจะออกมาอีก!”
เนปจูนสบถเบา ๆ ผ่านไรฟันที่ขบกันเกร็ง ถ้าให้เดาน่าจะหมายถึงพ่อในอีกภาคล่ะมั้ง ดีนไม่เข้าใจกลไกการสลับร่างของเทพกรีกและโรมันเท่าไร แต่เห็นอาการทรมาณของเนปจูนแล้ว มันไม่ใช่เรื่องลูกทั้งคนจะปล่อยผ่านไปได้
ใครบางคนในค่ายเคยกล่าวไว้ ‘การถวายศรัทธา ความกล้าหาญ และเกียรติยศ จะทำให้เทพเจ้ามีพลังกล้าแกร่งยิ่งขึ้น’ เดมิก็อดหนุ่มไม่รู้ว่าจะพอเยียวยาอาการไบโพลาร์แตกนี้ได้ไหม แต่เขาควรจะลองดู
“ผม ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ขอถวายศรัทธาที่มีให้แก่เทพเนปจูน ราชาแห่งแอตแลนติส”
แสงสีทองส่องประกายจากกลางอกของชายหนุ่ม จากนั้นลำแสงก็สานสัมพันธ์ส่งตรงไปถึงเทพเนปจูน มันไม่ใช่ยาวิเศษแต่ทำให้อำนาจของมหาเทพเฟื่องฟูและสามารถกดตัวตนอีกภาคที่ไม่มั่นคงให้สยบลงไปได้ จากเสียงหอบหนัก ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นกระแสเสียงของลมหายใจที่ปลอดโปร่งยิ่งขึ้น
“เมื่อกี้เจ้า.. ทำไมถึงได้ถวายศรัทธาให้ข้า?”
บิดาต่างภาคเอ่ยถามอย่างงุนงง โดยทั่วไปแล้วบุตรจะต้องมอบพลังให้แก่บิดาโดยตรงก่อนสิ แล้วถ้าหากเด็กตรงหน้ามอบพลังแก่โพไซดอนแล้วเขาก็คงไม่มีอำนาจมาทัดทาน ยิ่งเป็นศรัทธาที่ใหญ่มหาศาลเช่นนี้ เป็นศรัทธาที่เทพน้อยองค์นักจะได้รับในคราวเดียว มันน่าจะมากพอที่ทำให้เนปจูนไม่เปลี่ยนเป็นโพไซดอนไปได้พักใหญ่ ๆ เผลอ ๆ อาจนานแรมเดือน
“จะถวายให้ใครก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?” ดีนกะพริบตาด้วยความงุนงง แต่เหมือนว่าสิ่งที่เขาทำจะได้ผลดีเนปจูนถึงได้มีสีหน้าที่ดีขึ้น ด้วยความโล่งอกจึงได้ยิ้มออกมา ทว่ากลับถูกมือหนา ๆ ของเทพเจ้าผลักอกออกเพราะเข้าใกล้มากเกินไป
“เจ้านี่มันช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลยเด็กน้อย” เทพเจ้ากระแอมเบา ๆ จากนั้นผุดลุกขึ้น “นี่ก็ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว เจ้าตามข้ามาที่ห้องเสวยก็แล้วกัน คืนนี้ก็อยู่พักที่พระราชวังก่อนแล้วค่อยออกเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น”
“ว้าว ชวนกินข้าวซะด้วย จู่ ๆ ก็ใจดีขึ้นมา ยอมรับผมเป็นลูกอีกคนแล้วสิ” เห็นท่าทางนี้ดีนก็ยิ้มแป้น
“ไร้สาระ จะกินก็ตามมา ถ้าไม่กินก็ไสหัวกลับห้องของเจ้าไปซะ”
เนปจูนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่ดีนอ่านออกว่าพ่อในอีกภาคน่าจะแค่ทำฟอร์มตีบทเคร่งขรึมต่อหน้าลูกน้อง ถ้าโกรธจริงป่านนี้ถูกตรีศูลยกชี้หน้าไปแล้ว
“ไปสิครับไป ๆ ถึงจะกินขนมมาเยอะแต่ก็เริ่มจะหิวแล้วเนี่ย”
เจ้าสมุทรไม่ตอบกลับเพียงแต่เดินก้าวขายาว ๆ เดินนำหน้าไปทางห้องเสวย บางทีเขาอาจต้องทนความพูดมากน่ารำคาญของเด็กที่จู่ ๆ ก็อ้างตัวว่าเป็นลูกชายสักหน่อย…
. . .
“เจ้า.. ชื่อดีนสินะ”
จู่ ๆ เนปจูนที่เงียบมาตลอดก็เรียกชื่อดีนขึ้นมาระหว่างรับประทานอาหารบนโต๊ะเสวยตัวยาวที่ทั้งสองต่างนั่งอยู่คนละฝั่งของหัวโต๊ะเหมือนกับฉากดินเนอร์กันในเรื่องโฉมงามกับเจ้าชายอสูร ทำเอาดีนที่กำลังรับประทานหอยตลับอบซอสไวน์ขาวสูตรพิเศษตำรับแอตแลนติสต้องเงยหน้าขึ้นมามอง
“ครับ ผมชื่อดีน.. แต่ว่าไม่ค่อยคุ้นเลยแฮะ แบบว่า.. ผมใช้ชื่อดีนมาตลอดก็จริง แต่พ่อโพไซดอนมักจะเรียกผมด้วยชื่อ ‘เอลวิน’ มาตลอด มันเป็นชื่อที่พ่อตั้งให้น่ะครับ”
“เช่นนั้นข้าควรเรียกเจ้าว่าอะไร?” เนปจูนถามกลับ
“แล้วแต่เลย จะดีน จะเอลวิน ไม่ว่าจะชื่อไหนก็ผมอยู่ดี”
“งั้น ‘เอลวิน’ ข้าควรให้เกียรติตัวตนในอีกภาคหนึ่ง”
“มีแบบนี้ด้วยแฮะ…” ดีนพึมพำเบา ๆ อย่างไม่ได้ใส่ใจเท่าไรก่อนจะลงมือรับประทานอาหารตรงหน้าต่อ “จะว่าไป ทางฝั่งโรมันเป็นไงบ้างครับ?”
อยากจะรู้เหมือนกันว่าเทพโรมันจะมีความเป็นอยู่แตกต่างจากเทพกรีกขนาดไหน เพราะเท่าที่ทราบตอนนี้เหมือนกับว่าเทพเจ้าแต่ละฝั่งจะมีไม่ความทรงจำของกันและกันเหมือนเป็นคนละคนที่ใช้ร่างเดียวกัน จากคำบอกเล่าของรุ่นพี่ออสติน บุตรแห่งไดโอนิซุส บอกว่าเทพโรมันจะจริงจังและเคร่งขรึมกว่าเทพกรีกมาก อย่างเทพซุส จากเทพเจ้าชู้ ใช้แต่อารมณ์ จะกลายเป็นคนสุขุมรอบครอบ และไม่ทำอะไรตามอำเภอใจในภาคจูปิเตอร์
ดูเป็นอะไรที่เคร่งเครียดมากไปหน่อยไม่เหมาะกับดีน ซึ่งเขาคิดว่าการใช้ชีวิตแบบนั้นมันแสนจะน่าเบื่อ แต่จะก่อเรื่องวันเว้นวันแล้วให้ลูกตามมาเช็ดล้างภายหลังมันก็ไม่โอเคเหมือนกัน
‘มีอะไรที่สมดุลบ้างไหมเนี่ย’
“ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ”
คำตอบที่ได้รับจากปากเทพเจ้าทำเอาคนถามมุ่ยหน้า ดีนรู้ว่า ‘ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ’ ไม่เป็นจริง หากเนปจูนไม่ต้องการปกปิด ก็คือไม่อยากพูดถึง คงไม่ใช่ว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลยเพราะเอาแต่เก็บตัวหรอกนะ
“ต้องมีอะไรเป็นพิเศษแน่ ๆ คุณอยากให้ผมเรียนรู้ด้วยตัวเองใช่ไหมล่ะ”
“แล้วแต่เจ้าจะคิด”
คำตอบสุดแสนเย็นชาทำให้ดีนรู้สึกว่าคิดผิดหรือเปล่าวะที่ไม่มอบศรัทธาให้แก่โพไซดอน แต่อย่างว่าล่ะ ตอนนี้พ่อของเขาควรได้รับการพักผ่อน พักทั้งร่างกายและจิตใจ การสูญเสียคนรักเป็นอะไรที่โศกเศร้ามากเกินไป ดีนจำตอนที่เจ้าโรบินตายได้เลย ตอนนั้นเขาซึมไปเป็นเดือน แล้วยังรู้สึกผิดที่ไม่อาจไปดูใจมันก่อนตายเพราะว่าเรียนไกล แล้วซีบีนเน่เป็นทั้งสัตว์เลี้ยงและคนรัก พ่อต้องยิ่งเสียใจคูณห้า
ในเมื่อถามเรื่องฝั่งโรมันไม่ได้ งั้นตัวเองเล่าเรื่องฝั่งกรีกให้ฟังแทนก็แล้วกัน
“ก็หวังว่าที่นิวโรมจะคึกครื้นนะครับ เพราะว่าที่ฮาล์ฟบลัดคึกคักมาก บ้านเรามีคนตั้งเจ็ดคนแหน่ะ ถึงแม้ว่าอีกสองคนจะไม่ค่อยอยู่ก็เถอะ นึกถึงตอนที่พ่อโพไซดอนมาปาร์ตี้ริมสระว่ายน้ำเลย พวกเราสนุกกันมาก”
“ฮาล์ฟบลัด?” เสียงเอ่ยทวนชื่อค่ายออกมาจากริมฝีปากดังแผ่วเบา กระนั้นดีนก็ยังหูทิพย์ได้ยินจากอีกฝั่งโต๊ะ
“พ่อไม่รู้จักฮาล์ฟบลัดเหรอ? มันคือค่ายที่นิวยอร์ก รวบรวมครึ่งเทพกรีกไว้ด้วยกัน ฝึกวิชาการต่อสู้เพื่อให้เด็ก ๆ ออกไปใช้ชีวิตภายนอกค่ายได้ คงคล้าย ๆ ค่ายจูปิเตอร์มั้งครับ ผมเองก็ไม่เคยไปด้วยสิ แต่ค่ายจูปิเตอร์อยู่ในเมืองนิวโรมใช่ไหมล่ะ น่าจะใหญ่กว่าฮาล์ฟบลัดเยอะ” กล่าวจบก็ซดซุปสาหร่ายต่อ แล้วก็เพิ่งนึกได้ว่าตนเผลอพูดคำเรียกต้องห้ามไป “เอ้ย! ขอโทษที เผลอเรียกคุณว่าพ่อซะงั้น”
“ช่างเถอะ อยากจะเรียกอะไรก็เรียก” เนปจูนตอบเหมือนปัดรำคาญ
“จริงหรือเปล่า?” ดีนถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ จะไม่เถียงเรื่องเป็นพ่อลูกกันอีกจริง ๆ นะ?
“ข้าพูดคำไหนคำนั้น เจ้านี่มันเซ้าซี้จริง ๆ”
ได้ฟังแบบนั้นบุตรแห่งโพไซดอนก็ยิ้มแป้นอีกรอบ ดูท่าว่าศรัทธาที่มอบให้จะไม่สูญเปล่า อย่างน้อยก็ละลายน้ำแข็งในใจของเนปจูนได้ แม้จะเปลี่ยนนิสัยของอีกฝ่ายให้อ่อนโยนต่อบุตรธิดาอย่างโพไซดอนไม่ได้ก็ตามที
“มีลูกรุ่นเดียวตั้งเจ็ดคนเลยรึ… เยอะเกินไปหรือเปล่า”
คำบ่นร่างตนเองอีกภาคทำเอาดีนหัวเราะ
“ตามตำนานพ่อ.. ที่หมายถึงโพไซดอนก็เจ้าชู้อยู่นะครับ ส่วนเนปจูน.. ผมไม่ค่อยรู้เท่าไรแฮะ”
“ตำนานไม่ค่อยบันทึกเรื่องราวของข้าหรอก” เนปจูนกล่าวเสียงราบเรียบก่อนยกไวน์ขึ้นจิบ
“ไม่ค่อยบันทึกเหรอ? แต่ก็เป็นตั้งมหาเทพเลยนี่นา จะไม่มีบันทึกไว้ได้ไงครับ” ดีนกะพริบตาปริบ ๆ ที่เขาบอกว่าไม่ค่อยรู้เพราะว่าตนเองเพิ่งจะมารู้เรื่องเทพปกรนัมกรีกเอาตอนรู้ตัวว่าเป็นเดมิก็อดต่างหาก เท่าที่รู้จักกันมาเนปจูนไม่พูดล้อเล่น แถมไม่น่าจะถ่อมตัวด้วย ดูยังไงก็พูดจริงชัด ๆ ...แล้วแบบนี้ต้องปลอบใจหรือเปล่า? “เอ่อ… ผมว่าคงมีแหล่ะ แต่คือว่าผมเพิ่งจะมารู้เรื่องตำนานได้ไม่นาน ความรู้เรื่องนี้เลยมีแค่หางอึ่ง แต่ถ้าเป็นเรื่องทางโลกหรืองานวิจัยผมก็รู้หลายอย่างเลยนะ”
“อ้อ เหรอ..” เนปจูนตอบรับสั้น ๆ
“ช่าย ผมน่ะเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วนะ แต่ว่ายังไม่มีงานทำเลย ผมกะว่าฝึกวิชาที่ค่ายให้พอเอาตัวรอดได้ก่อน แล้วค่อยออกจากค่ายไปหางานทำ แต่ไม่รู้จะหางานที่ตรงสายวิชาที่เรียนได้ไหม ก่อนมาค่ายผมก็ปฏิเสธงานที่ศูนย์วิจัยของมหาลัยไปด้วยสิ ป่านนี้ติดแบล็คลิสต์ไปแล้วมั้ง” ดีนเล่าไปก็ใช้ส้อมเขี่ยเปลือกหอยในจานเล่น
‘เจ้าเด็กนี่พูดเก่งเป็นบ้า’
แม้ใจจะคิดแบบนั้นแต่เนปจูนกลับรับฟังทั้งหมดที่ดีนพูดออกมาไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจหรือไม่ก็ตาม
“เจ้าคือผู้สังหารคราเคนและรอดตายจากมันมาได้ ถือว่าเจ้ามีความสามารถระดับนักรบยอดฝีมือแล้ว”
“นักรบยอดฝีมือ? พูดจริงหรือเปล่าครับ”
ดีนกลั้วหัวเราะอย่างไม่เชื่อหู ถึงรอดตายแต่โคม่าแบบอีกนิดก็ได้ลาโลกไปโดยไม่ได้สมัครใจแล้วจะเอาอะไรมาเป็นยอดฝีมือ
“ข้าไม่เคยโกหก หากไม่เชื่อเจ้าลองทวนวีรกรรมของเจ้าดูสิ” เนปจูนตอบ
“อืม.. วีรกรรมเหรอ”
คิดทวนแล้วก็ได้แต่ยกนิ้วขึ้นเกาแก้มแก้เก้อ จะว่ายังไงดีล่ะ… ไปช่วยแม่ที่เฮติ ช่วยคนงานสะพานถล่ม นำตรีศูลคืนกลับมาสู่แอตแลนติส ส่งวิญญาณผู้ตายที่ยูเครน แล้วไหนจะช่วยป้องกันค่ายฮาล์ฟบลัดถึงสองครั้งอีก ทุกทีคิดว่าตนรอดตายมาได้อย่างหวุดหวิดโดยตลอด แต่พอมาย้อนคิดตามคำพูดของเนปจูนแล้ว แต่ละซีนนี่มันเท่เป็นบ้าเลยไม่ใช่หรือไง!
“ถ้างั้น ผมก็ออกจากค่ายได้แล้ว?” ยังไม่มั่นใจจึงถามเพื่อความแน่ใจอีกที
“อยู่ที่การตัดสินใจของตัวเจ้าเอง”
มื้ออาหารค่ำดำเนินต่อไปจนทั้งคู่อิ่มนำดี ส่วนมากเป็นดีนที่เล่านั่นเล่านี่ไปเรื่อยส่วนเทพเนปจูนก็ได้แต่รับฟัง ตอบรับบ้างไม่ตอบรับบ้าง หากสนิทกันหน่อยจะแซวว่า ‘พ่อน้ำตาลตกเหรอ หรือว่าง่วงแล้ว’สักหน่อย แต่นึกถึงตอนเกือบถูกตรีศูลจิ้มตายแล้ว การเงียบปากไว้บ้างก็ดูจะฉลาดกว่า
ก่อนแยกย้ายดีนได้นำดอกกุหลาบสีทองยื่นให้เทพเนปจูนอีกหนึ่งดอก
“ผมให้คุณอีกดอกนึงครับ”
“กุหลาบทองคำแห่งวีนัส.. เจ้ามีกี่ดอกกันแน่?” เนปจูนเลิกคิ้ว ไม่คิดว่าเดมิก็อดธรรมดา ๆ จะมีของล้ำค่าหายากเช่นนี้ถึงสองชิ้น
“ก็มีอีกพอที่จะให้คุณได้อีกนั่นแหล่ะ ผมเล่นเกมชิงโชคได้มา อย่าใส่ใจเลยครับ” ดีนโบกมือไปมา
สำหรับเขาแล้วนี่ไม่ใช่แรร์ไอเท็มที่หายากอะไรเลย อาจเป็นเพราะเทพีอะโฟร์ไดท์ฝั่งกรีกใจดีและเฟรนด์ลี่กว่าเทพีวีนัสฝั่งโรมก็ได้มั้ง ถึงได้แจกดอกกุหลาบระดับเทพราวกับของแถมลดราคา แค่ทำอะไรถูกใจเทพีนิดหน่อยอย่างการแฟนเซอร์วิสก็ได้ของขวัญมาแล้ว แต่ท่าทางของดีนทำให้เนปจูนหรี่ตา คล้ายเริ่มเพ่งเล็งว่าแท้จริงแล้วเดมิก็อดตรงหน้าอาจไม่ใช่คนธรรมดา ๆ ที่แค่ดีแต่พูดมากไปวัน ๆ
“งั้นแยกย้ายกันไปพักผ่อนดีกว่าครับ พรุ่งนี้ต้องเดินทางอีกยาว…” พูดถึงตรงนี้ดีนก็คิดว่าเขาควรขอบคุณอีกฝ่ายสักหน่อย “ผมขอบคุณนะครับที่ให้พักในวันนี้ แถมยังยอมให้ร่วมโต๊ะอาหารด้วย— อ้าว… ”
เนปจูนไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่แค่พยักหน้า จากนั้นก็เดินจากไปยังห้องบรรทมของเจ้าสมุทร ทิ้งให้บุตรของอีกภาคยิ้มเก้อไว้ที่ทางเดิน
ในหัวของราชาแอตแลนติสครุ่นคิดบางอย่าง.. บางทีเขาควรจะใส่ใจกับครอบครัวของตัวเองให้ดีกว่านี้
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfJSs-xDToua1ykj2GfZvnvUngifQmG-Rcsp21jQUOSSNakoVXs8KLf5RfOsGLfh54pqCgDHzHX7Wx1YqUecEQ2JdbHO89OIcRH5nIQ18GbdLYgBelS4JWvmfZ0xYW6ANVhSm8PjA?key=_33UAr-h1oLzwddi2j4DlEk9ถวาย [กุหลาบทองคำ] แก่ [เนปจูน]
static/image/hrline/line3.png
+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [เสื้อฮาวาย]
+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [กุหลาบสีน้ำเงินทอง]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25โบนัสจากกลุ่มสมาชิก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสความโปรดปราน+15
static/image/hrline/line3.png
ข้า ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ขอถวายศรัทธาแก่เหล่าเทพ แก่เทพเนปจูน ราชาแห่งแอตแลนติสภาคโรมัน
จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 8,000
รวม 500 ความสัมพันธ์
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2025-4-23 04:55
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeHQm2ulSndFhlmLg4_S1x5AFNkO0Lc99hyE3qeE1VSCKZrO1RILNVVYpb4c8BGVzHOrq46ZxNEvan3Z6SOFCQD3GbZeHr5xwh49obfo6E3P3VTZqBzTs6AyFXQzfSwN__QJSZVYg?key=t-dChucMgcTOnEBNfGz5yBPl310https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcCuqAO_iZqXDDzZoApeNF7L0JjrOpig-pAWeDY608yESLVt8G255OYAXUTiczNsnkT0kfhdxVrc9TI-xHUddHWejrXoq3t7HExahRfuaA30O_rCMciol9UQ2jzdXShekF1GtidsA?key=t-dChucMgcTOnEBNfGz5yBPlแล้วเราจะได้พบกันอีกครั้งในสักวันหนึ่ง
21/03/2025 เวลา 8.00 น.
เตียงนอนนุ่ม อาหารเลิศรส สปาสุดหรู กลิ่นหอมสดชื่นทั่วทุกหัวระแหงในพระราชวัง และนางกำนัลเงือกแสนสวย คงไม่มีที่ไหนจะดีเลิศไปกว่าพระราชวังแอตแลนติสอีกแล้ว ทว่าต่อให้ดีแค่ไหนก็ยังไม่เทียบเท่าสถานที่ที่มีคนรักรออยู่...
“ท่านชายเอลวินเรือฮิปโปแคมปัสพร้อมแล้วขอรับ”
“ขอบคุณนะคุณลูอิส ได้เวลาออกเดินทางแล้วสิเนี่ย..”
ด้วยเหตุนี้ดีนจึงรีบกลับไปค่ายฮาล์ฟบลัดโดยไม่ประวิงเวลาทำสปานอนเตียงหรูกินอาหารทะเลสดใหม่จนพุงกาง แต่ก่อนจะออกเดินทางเขาควรไปบอกลาพ่อสักหน่อย
พ่อที่ไม่รู้ว่าคือพ่อคนไหนกันแน่…
“ปุ๋ง~~~~~~” oO(เอลวิน อัลวาเรซ บุตรแห่งโพไซดอนขอเข้าเฝ้า~~~~~)
ประตูท้องพระโรงอันงามวิจิตรถูกเปิดออก เผยให้เห็นราชาผู้นั่งอยู่บนบัลลังก์ปะการังสีทอง ในมือกุมตรีศูลสัญลักษณ์เทพแห่งสมุทร สวมชุดสูทสีดำเคร่งขรึม ติดกระดุมเนี้ยบยันเม็ดบนชวนอึดอัด นั่นก็คือ เทพโรมันเนปจูน อีกแล้ว…
“....”
ไร้คำพูดจะบรรยาย ชายหนุ่มลอบถอนหายใจพร้อมกับยักไหล่เบา ๆ ก่อนจะเดินไปเข้าเฝ้าองค์ราชันแห่งท้องทะเล สงสัยว่าการมาทัวร์โดยบังเอิญในครั้งนี้จะมีวาสนาคุยกับพ่อจริง ๆ แค่ไม่กี่ประโยค ส่วนหลังจากนี้เทพเนปจูนเหมาหมด
“อรุณสวัสดิ์ครับ” ดีนกล่าวทักราชาผู้นั่งบนบัลลังก์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ส่วนอีกฝ่ายยังคงทำหน้านิ่งนั่งหล่อเต๊ะจุ๊ยราวกับรูปปั้น
“เจ้าดูผิดหวัง?” เนปจูนกล่าว
“มองออกด้วยสินะ” บุตรแห่งโพไซดอนขำเบา ๆ “ให้พูดตรง ๆ ก็นิดหน่อยครับ ยังไงผมก็อยากเจอพ่อตัวจริงนี่นา แต่เป็นคุณก็ไม่เป็นไร ยังไงก็ถือว่าเป็นพ่อของผมอีกคนนึงด้วย ใช่ไหม?”
“....” เนปจูนไม่กล่าวตอบ ส่งเพียงความเงียบงันมาให้ไปเดาเอาเองว่าเจ้าสมุทรมีความเห็นเป็นเช่นไร
“จะว่าไป… ไหนว่าพ่อกับคุณต้องสลับกันออกมาทุก ๆ สิบนาทีไง ไหง ๆ พักหลังมานี้คุณถึงเหมาตลอดล่ะ?”
ได้ยินคำถามเนปจูนก็ถอนหายใจ เจ้าเด็กนี่ไม่รู้ผลของเรื่องที่ทำไปเมื่อวานจริง ๆ ด้วย..
“เพราะศรัทธาที่เจ้าถวายให้ข้าเมื่อวานมันมีมากจนข้าถือครองร่างนี้ได้ไปอีกพักใหญ่ ๆ” เทพเจ้าจึงแถลง
“อ้าว งั้นเหรอครับ”
ถึงจะพูดแบบนั้นทว่าดีนก็พอจะเดาออก เขาทราบมาว่ายิ่งเทพเจ้ามีคนเคารพบูชาพลังยิ่งแข็งแกร่ง แต่แค่ไม่รู้ว่าการบูชาให้ภาคหนึ่งแต่ไม่ได้บูชาให้อีกภาคมีความแตกต่างกันเช่นไร หากแบ่งแยกกันชัดเจนก็หวังว่าโพไซดอนจะไม่งอนไปเสียก่อน แต่เขารู้ว่าพ่อรักเขา เดี๋ยวค่อยไปง้อเอาทีหลังก็ได้
ว่าแล้วก็เข้าเรื่องเลยดีกว่า..
“ผมมาบอกลาครับ ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไร” บุตรแห่งโพไซดอนก้าวเท้าไปข้างหน้า เผชิญกับบัลลังก์แห่งแอตแลนติสโดยไร้ความหวาดกลัว แตกต่างจากเมื่อวาน จากนั้นหยิบกุหลาบสีทองออกมามอบให้เทพเนปจูนเป็นครั้งสุดท้าย “กุหลาบดอกนี้เป็นดอกสุดท้ายแล้ว ผมให้ท่าน”
คล้ายได้คำตอบจากเมื่อวาน ที่เนปจูนสงสัยว่าเดมิก็อดตรงหน้ามีกุหลาบศักดิ์สิทธิ์จากวีนัส (อะโฟร์ไดท์) กี่ดอกกันแน่ ราชายื่นหัตถ์ไปรับก่อนจะจ้องมองดอกไม้สีทองด้วยความเงียบ
“ความจริงก็กลัวว่าคุณจะเบื่อ แต่ผมมาคิด ๆ ดูแล้ว ตอนเอาไปจัดแจกัน มีแค่สองดอกมันโหวงเหวงไปหน่อย ใส่เข้าไปสามดอกน่าจะดูสวยกว่า”
“นี่หรือเหตุผล พิลึกสิ้นดี” กระนั้นเนปจูนกลับยิ้มมุมปาก
“แล้วก็.. ผมซื้อเสื้อฮาวายมาฝากพ่อด้วย กะว่าจะให้ใส่คู่กันเป็นเสื้อครอบครัวสักหน่อย แต่เสียดายที่พ่อไม่อยู่รับ งั้นผมให้คุณแทน”
เจ้าสมุทรเลิกคิ้วอย่างสงสัยกับของขวัญที่ไม่คาดว่าจะได้รับ เสื้อฮาวายธรรมดา ๆ ที่เพ้นท์ลวดลายต้นมะพร้าวและชายทะเลสีฟ้าสดใส มันคือลายเดียวกับที่คนตรงหน้าใส่อยู่ไม่มีผิด
คงคาดหวังคำขอบคุณจากเทพตรงหน้าไม่ได้ดีนจึงได้แต่ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นจาง ๆ แต่คนหน้าด้านหน้าทนอย่างดีนไม่ยอมแพ้ เขาเข้าไปสวมกอดเจ้าสมุทรทันในใด
“นี่เจ้า!?”
เจ้าสมุทรโวยเสียงดุ แต่ถึงอย่างนั้นเดมิก็อดจากสายเลือดอีกภาคของตนก็ไม่ยอมปล่อยกอดปลาหมึกนี้ออก แถมยังหัวเราะคิกคักใส่หูอีกต่างหาก
“คุณไม่เคยกอดกับลูกแบบนี้ล่ะสิ ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวก็ชิน พ่อผมแรก ๆ ก็ตกใจเหมือนกัน แต่หลัง ๆ ก็ชินแล้ว คุณลองไปกอดลูกคนอื่น ๆ แบบนี้ก็ได้นะ”
ฟังถึงตรงนี้เนปจูนก็ชะงัก หัวคิ้วเทพเจ้าขมวดเข้าหากันแต่ไม่ใช่เพราะแรงโทสะ คล้ายกับคำพูดของเจ้าเด็กเมื่อวานซืนจะยิ่งทำให้เขาคิดอะไรบางอย่างได้ แม้ว่าเจ้าสมุทรจะไม่ได้กอดตอบ แต่การนิ่งแบบนี้ก็ไม่ถือว่าเป็นการปฏิเสธ
“ผมขอโทษที่อยู่ปลอบใจไม่ได้ แต่ก็ขอให้ทำใจได้ไว ๆ นะครับ”
“ถ้อยความนี้ เจ้าไม่ได้พูดกับข้า?” เนปจูนขมวดคิ้วกว่าเดิม
“จะว่าไงดี..” ดีนผละกอดออกมา ยกปลายนิ้วขึ้นเขี่ยแก้มแก้เก้อ “ทั้งคุณและพ่อของผม ยังไงก็คือพ่อของผมทั้งคู่อยู่ดีใช่ไหมล่ะ ผมคิดว่าจะพูดกับใครก็คงไม่ต่างกันหรอกมั้งครับ”
“....”
เป็นอีกครั้งที่เนปจูนไม่ได้ตอบรับหรือว่าปฏิเสธ ดีนจึงค่อย ๆ ก้าวถอยออกมา อย่างน้อยในนาทีนี้เขาก็ไม่มีอะไรที่ค้างคาใจ…แล้วล่ะมั้ง
“งั้นผมขอตัวล่ะครับ”
ดีนค้อมศีรษะลงเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากท้องพระโรง แต่ยังไม่ทันจะก้าวเท้าออกไปพ้นประตูเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นข้างหลัง
“บางที เจ้าอาจเจอข้าได้ที่ ‘ฟอรัม’”
เรียวขายาวหยุดชะงักอยู่ที่หน้าบานประตู ดีนเหลียวหลังกลับมา โบกมือให้ราชาบนบัลลังก์พร้อมกับร้อยยิ้มกว้างที่สดใสแข่งกับประกายแสงที่ส่องระยิบระยับบนผิวน้ำ
“ผมไม่รู้ว่าที่พ่อพูดคืออะไร แต่เอาไว้เจอกันใหม่ที่ฟอรัมครับ”
ในที่สุดดีนก็จากมาโดยไม่มีอะไรติดค้างในใจได้จริง ๆ เสียที เขาเดินตามลูอิสไปยังท่าเทียบเรือฮิปโปแคมปัสเพื่อกลับขึ้นไปสู่ผิวโลก
…แล้วเราจะได้พบกันอีกครั้ง ในสักวันหนึ่ง…
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXciwXh-dbOlzagytfs3xvOpmFDxhGZ0Ydmq_OEY2MuAmcQ2E_e9mRqwY8fLGqv4D1wvhJLPrncRk-nBgB_AL8nJZVQlZ4hND9POqURM2lxMbRrHUFqIA3Y7IVLPbm6GQRhd923s?key=t-dChucMgcTOnEBNfGz5yBPl
ถวาย [กุหลาบทองคำ] และ [เสื้อฮาวาย] แก่ [เนปจูน]
+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [เสื้อฮาวาย]
+5 โบนัสความสัมพันธ์จากการใส่ [กุหลาบสีน้ำเงินทอง]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25โบนัสจากกลุ่มสมาชิก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสความโปรดปราน+15
รวม 115 ความสัมพันธ์
หน้า:
[1]