ปี๊ป่อ… ปี๊ป่อ..

เสียงอัตโนมัติร้องรับผู้มาเยือนร้านสะดวกซื้อในยามค่ำคืน เนเรซ่าได้รับคำขอร้องและไว้วานจากพี่น้องร่วมบ้าน หมายถึง —- ร่วมค่ายมากมายให้เดินทางมาซื้อกระเป๋าเพื่อเตรียมรับกับจำนวนข้าวของมหาศาลที่ต่อจากนี้เธอจะได้รับจากการออกไปเรียน หรือทำภารกิจ

“ ฉันขอรับกระเป๋าสองใบนั้นค่ะ ”

ปลายนิ้วสวยชี้ลงที่สินค้าลิมิเต็ดทั้งสองที่ถูกวางไว้เพื่อให้ผู้คนเข้ามาจับจอง เช่นเดียวกันกับผู้ดูแลตาคมที่ตวัดสายตาขึ้นมองหน้าเธอ อีกฝ่ายพยักหน้ารับกับคำขอของเธอก่อนจะก้มลงไปคุ้ยหากระเป๋าใหม่มาเตรียมคิดราคา ระหว่างนั้นด้านคนที่เป็นลูกค้าแบบเธอก็หันหน้าไปมองข้าวของภายในร้าน

มีหลายอย่างที่น่าสนใจ มันเป็นร้านสะดวกซื้อขนาดใหญ่ที่มีของครบจนนึกประหลาดใจว่าทำไมมหาอำนาจประเทศใหญ่ ๆ ถึงไม่เคยจะได้เห็นร้านสะดวกซื้อขนาดย่อมที่เต็มไปด้วยของมีประโยชน์ , บางทีเธอก็คงต้องยอมรับว่าวัฒนธรรมใหม่ที่ได้เรียนรู้ผ่านการมาใช้ชีวิตในค่ายก็ดูจะน่าสนใจอยู่บ้าง

“ 110 ดอล ”

น้ำเสียงเย็นเฉียบของผู้ดูแลหน้าคมดังขึ้นเรียกความสนใจจากสุภาพสตรีสีกุหลาบ เนเรซ่าเบือนหน้ากลับไปมองทางเคาท์เตอร์ เธอยกกระเป๋าสตางค์ขึ้นเปิดและหยิบเงินตามราคาออกมายื่นจ่ายให้ผู้ดูแล หญิงสาวเคบินที่สิบปล่อยให้อีกฝ่ายนับเงินในขณะที่เธอเองก็ดึงกระเป๋ามาเปิดใส่ข้าวของที่พกติดตัวลงไปทีละชิ้น สองชิ้น จนกระทั่งได้ยินเสียงกดเครื่องคิดเงินและเสียงปริ้นใบเสร็จ ธิดาน้อยจากการสร้างสรรค์ของเทพีแห่งความงามถึงได้วาดยิ้มประดับบนใบหน้าและส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธ

“ ไม่เอาใบเสร็จค่ะ ขอบคุณ ”

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินออกจากร้านไปพร้อมกระเป๋าคู่ใจสองใบใหม่