[ตะวันตกของค่าย] ไร่สตรอว์เบอร์รี - โซนอื่น ๆ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Daemon โพสต์ 2024-3-14 09:15:20

Dean โพสต์ 2024-3-14 15:06:05

https://lh7-us.googleusercontent.com/do5kJq-VHT_W6CwiMVJ86U6ysojeKlTRb5WUjVdS_X5HbS7cAtd9cPHMzOBQ3c5rTm8VYWXMXX_tk1QTuvF-HKXo9yYBidXUketSsGWyh1eSVOIcSAgVkoGOSDUsRdRXNal6gCkU-j46fovqnh3B4WE029https://lh7-us.googleusercontent.com/m3t4U58S1mgLFtHxoQjoqVVnU2WE46pz5JqNGTk7GMBasutsXkr_mwW-l3UKiJxr63Am9BFd_9OnJYiUAXlRu969jH3Gu-LkhQhUuVMpiAnMb7cBIrCG96aFOkTm9Bej60N_juHtjzowgMZ05Hq3qCwเป็นคนดีก็เลยช่วยงานฟรีไงล่ะ!
      ถึงจะบอกว่าไม่มีงานให้ทำแต่ก็ใช่ว่าจะไปไร่สตรอว์เบอร์รี่ไม่ได้สักหน่อยนึงนี่นา ยังไงช่วงนี้ดีนก็ค่อนข้างว่างและเขาก็ไม่อยากจะมัวแต่อุดอู้อยู่แต่ในบ้านพักด้วยเลยต้องหาเรื่องทำกิจกรรมเอาท์ดอร์ หลังจากที่ออกมาจากคาเฟ่อะเมซอนแล้วชายหนุ่มก็ไปซื้อขนมที่มินิมาร์ทก่อนจะเดินเท้าไปยังไร่สตรอว์เบอร์รี่ที่อยู่อีกฟากฝั่งของค่ายฮาล์ฟบลัดทันที
      “อ้าวหนุ่ม มารับงานส่งของเหรอ?”
      คำทักจากลุงแซเทอร์ที่คุมสวนทำเอาชายหนุ่มงงเป็นไก่ตาแตก ก็ไหนคุณซาบริน่าบอกว่าไม่มีงานให้ทำแล้วไง ไหงลุงแซเทอร์ถึงได้ทักทายเขามาแบบนี้ หรือการประสานงานจะมีปัญหา?
      “ครับ? ยังรับงานได้เหรอครับลุง?”
      “โอ้ ได้สิ ต้องเอาของไปส่งในตลาดใช่ไหม แต่ว่าต้องรอก่อนสตรอว์เบอร์รี่ล็อตใหม่ยังเก็บเกี่ยวไม่เสร็จเลย”
      พอจะรู้แล้วว่าเป็นคนละงานกัน สงสัยต้องหาเวลาไปที่บอร์ดข่าวสารเพื่อเช็ครายละเอียดอีกที... แต่ว่าให้เอาของไปส่งที่ตลาดเนี่ยหมายถึงต้องออกไปนอกประตูค่ายใช่ไหมนะ? ถ้าเป็นแบบนั้นคนอย่างเขาที่ไม่ผ่านประสบการณ์จับอาวุธคงยังรับพาร์ทไทม์นี้ไปทำไม่ได้
      “ไม่ครับ ผมไม่ได้มารับงาน แค่มาเดินเล่นเฉย ๆ ถ้าลุงไม่ว่าอะไร จริงสิ.. ที่บอกว่าสตรอว์เบอร์รี่ล็อตใหม่ยังเก็บไม่เสร็จน่ะ ผมช่วยก็ได้นะครับไม่คิดเงิน ถือว่าเป็นค่าเข้าชมสวน”
      ลุงคนสวนชั่งใจอยู่เล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ตอบตกลง ให้ดีนเข้าไปเดินเล่นข้างในและช่วยเก็บผลไม้ด้านในนั้น คราวนี้ต้องเก็บเยอะเลย ไม่ใช่แค่ตะกร้าสามกิโลกรัมแต่ว่าเยอะเต็มรถเข็น
      คราวนี้ชายหนุ่มไม่ได้เถลไถลมัวแต่ถ่ายรูปมากนัก เพราะว่าเขาไม่อยากลงสตอรี่เก็บสตรอว์เบอร์รี่ซ้ำ ๆ ให้เพื่อนแซวว่าเอาของเก่ามารีรัน แต่จำนวนสตรอว์เบอร์รี่ที่ต้องช่วยเก็บมีไม่น้อยเลยทีเดียว เขาเลยต้องใช้เวลาอยู่นานพอควรถึงจะเก็บผลไม้ได้ครึ่งคันรถ พอเดินไปเดินมาภายในไร่ก็ได้เจอคนรู้จักเข้า
      “สวัสดี รุ่นพี่ออสติน”
      เป็นภาพแปลกตาเหลือเกินที่มาเจอดาราจีนกำลังทำสวนทำไร่อยู่แบบนี้ จนอดคิดไม่ได้ว่าหรืออีกฝ่ายจะเก็บสตรอว์เบอร์รี่ไปหมักเป็นไวน์กันนะ
      “สวัสดีดีน เป็นไงบ้าง ได้เอารูปไปอวดเพื่อนหรือยัง”
      ออสตินเงยหน้าขึ้นจากการพรวนดิน ในหน้าหล่อหลาเลอะคราบเหงื่อคราบดินแต่ก็ยังดูดีอยู่สมกับที่เป็นดาราแม้ว่าเขาจะไม่รู้จัก อีกฝ่ายยังคงอารมณ์ดีและเป็นกันเองเสมอ คงเพราะว่าสถานที่อยู่แห่งนี้เป็นที่ที่อีกฝ่ายอยู่แล้วสบายใจ
      “แน่นอน เพื่อนผมตื่นเต้นใหญ่เลย” เขาตอบพลางกลั้วหัวเราะ “แต่ไม่คิดเลยนะว่ารุ่นพี่จะชอบมาดูแลงานสวนด้วย”
      “เป็นหน้าที่เก่า ๆ ตอนสมัยอยู่ค่ายน่ะ สนุกดีนะ ถ้านายไม่รีบอะไรผมก็พอจะช่วยสอนให้ได้”
      “อืมมมม รีบไหมนะ” ชายหนุ่มเสมองรถเข็นสตรอว์เบอร์รี่ที่อาสาเก็บมาให้ ยังอีกเยอะเลยกว่าจะเต็ม “คงต้องวันอื่นแล้วล่ะ แต่ถ้ารุ่นพี่อยู่แถวนี้บ่อย ๆ คงได้เจอกันอีก”
      “น่าเสียดาย งั้นถ้านายรีบผมช่วยเก็บสตรอว์เบอร์รี่ให้ด้วยแล้วกัน ช่วยกันสองคนน่าจะไวกว่า”
      “ขอบคุณครับ รุ่นพี่ใจดีจังแฮะ นึกว่าดาราจะหยิ่งกันซะอีก”
      ได้ยินแบบนั้นออสตินก็หัวเราะออกมาเบา ๆ
      “ดาราก็คนทั่วไปนี่แหล่ะ แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าคนที่หยิ่งก็มี ซึ่งคนนั้นไม่ใช่ผมแน่นอน”
      “โอเค ๆ ผมเชื่อ ตอนยังอยู่นิวยอร์กผมทำงานร้านอาหารแถวบอร์ดเวย์ บางครั้งก็เจอดารามากิน ตอนยังไม่ดังก็ปกติดี แต่พอดังแล้วเปลี่ยนไปแทบจะเป็นคนละคน แต่ก็อย่างที่รุ่นพี่บอก ไม่ใช่ดาราทุกคนที่เป็นแบบนั้น”
      มือก็ตัดเอาผลสตรอว์เบอร์รี่รถเข็นส่วนปากก็บ่นไม่หยุดจนคนฟังได้แต่ขำ พูดไปทำงานไปจนน้ำลายเหนียว ทั้งเรื่องนินทาดารา เรื่องงานสวนสตรอว์เบอร์นี่ รวมถึงเรื่องพี่ชายแท้ ๆ ที่ชื่อว่า ‘เพอร์ซี่ แจ็คสัน’ ด้วย ออสตินบอกว่า “เพอร์ซี่เป็นคนที่พิเศษเหนือกว่าใครทั้งหมด” จนรู้สึกว่าตัวเองจะทำให้พ่อเสียชื่อไหมนะที่มีลูกชายเป็นวีรบุรุษในยุคใหม่คนนึง ส่วนอีกคนนั้นธรรมด๊าธรรมดา แต่เขาก็ไม่แคร์หรอกไม่ว่าใครจะว่ายังไง เพราะว่าแม่สอนเสมอว่าต้องเป็นตัวของตัวเอง อย่าพยายามเป็นใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จัก แล้วตอนนี้เขาก็เกิดมาตั้งยี่สิบสามปีแล้ว รู้ดีเลยแหล่ะว่าตัวเองเป็นใคร
      การทำงานด้วยกันสองคนรวดเร็วกว่าที่คิดตอนแรกเอาไว้เยอะ พอดีนเอารถเข็นไปส่งให้ลุงแซเทอร์เขาก็มานั่งพักหลบแดดกับรุ่นพี่ออสติน แล้วหยิบขวดน้ำแร่ที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ส่งให้อีกฝ่าย
      “ขอบใจนะ” รุ่นพี่รับขวดน้ำมาเปิดดื่มอึก ๆ อย่างกับนายแบบโฆษณา เมื่อดับกระหายแล้วออสตินก็เปิดสนทนาถามต่อ “คิดเพลงที่จะเอามาแข่งร้องคาราโอเกะได้แล้วหรือยัง?”
      “แน่นอน บอกเลยว่าผมโปรเพลงนั้นมาก ฮั่นแน่! รุ่นพี่แอบมาสอดแนมให้คุณดีหรือเปล่า? ผมไม่บอกหรอกว่าจะร้องเพลงอะไร เดี๋ยวไม่ตื่นเต้นกันพอดี”
      ดีนหลิ่วตามองอย่างรู้ทัน ซึ่งออสตินก็ยกมือขึ้นสองข้างทำท่ายอมแพ้
      “โอเค ไม่บอกก็ไม่บอก ก็กะจะแอบถามจริง ๆ นั่นแหล่ะ เพราะดูเหมือนว่าผมจะถูกลากคอไปเกี่ยวกับการแข่งของคุณพ่อด้วย”
      “หืม? หมายความว่ารุ่นพี่ก็จะมาเป็นแดนซ์เซอร์ให้ด้วยงั้นเรอะ ยอดไปเลยแฮะ”
      หนุ่มผิวน้ำผึ้งทำตาโตตื่นเต้น การจะมีดาราดังมาเป็นแดนซ์เซอร์คาราโอเกะให้แบบนี้ ชั่วชีวิตอาจจะมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวก็เป็นได้ สงสัยแค่ถ่ายรูปอวดเพื่อนคงไม่พอ แบบนี้มันต้องถ่ายวีดีโอเก็บไว้เลยหรือเปล่า แต่ระหว่างที่ดีนกำลังวาดฝันความบันเทิงภายในหัว รุ่นพี่ออสตินก็ยกมือขึ้นปราม
      “ประมาณนั้น... แต่บอกไว้ก่อนว่าผมเต้นไม่เก่งเท่าคุณพ่อหรอก อย่าเพิ่งคาดหวัง”
      “เข้าใจได้ ถ้ารุ่นพี่มาเต้นด้วยแบบนี้มีคนถ่ายวีดีโอเก็บไว้แหงม” ซึ่งดีนละไว้ว่าหนึ่งในนั้นคือตัวเขานี่แหล่ะ… “งั้นผมจะใบ้ให้ เพลงที่ขึ้นด้วยตัว ‘T’ ของนักร้องชื่อ ‘B’”
      “โอ๊ย!! ให้ตายสิดีน เป็นประโยชน์มากมั้ง นักร้องชื่อตัว B มีตั้งเยอะตั้งแยะ บียองเซ่ บริทนี่ย์ บิลลี่ไอริช แบล็คสตรีทบอย ตัว B มีตั้งเยอะตั้งแยะ!”
      แล้วทั้งสองก็ระเบิดเสียงหัวเราะไปพร้อมกัน
      “ไม่ ผมใบ้ให้แค่นี้ แต่ก็มีหนึ่งในรายชื่อที่รุ่นพี่พูดไปเมื่อกี้แหล่ะ”
      “มีหนึ่งในรายชื่อเมื่อกี้สินะ…”
      หนุ่มเชื้อสายครึ่งเทพครึ่งจีนกุมคางคิดจนใบหน้าเปื้อนดิน
      “เออ จะว่าไป รุ่นพี่รู้จักร้านป้าเอมไหม? พอดีว่ามีคนบอกให้ลองเอาไอเท็มที่ได้จากมอนสเตอร์ไปขายที่นั่นน่ะ บอกว่าได้เงินดีกว่าทำงานที่ค่ายเยอะ”
      คิดยังไงก็ไม่รู้ถึงได้หลุดถามเรื่องที่ค้างคาใจกับรุ่นพี่ไป แล้วพอออสตินได้ยินชื่อว่า ‘ป้าเอม’ เขาก็ทำหน้าเหมือนคนติดสตั๊นแข็งเป็นหิน
      “รู้จัก แต่ว่านายห้ามไปที่นั่นนะ”
      ว่าแล้วเชียวว่าต้องมีอะไร แต่ว่าเพราะอะไรกันล่ะ?
      “ทำไมล่ะครับ ร้านป้าเอมมีอะไรเหรอ?”
      “คืองี้…” ออสตินขยับมากระซิบที่ข้างหู พอได้ยินว่าที่แท้จริงแล้ว ‘เอม’ มีความหมายว่าอะไรดีนก็ทำตาโตไปอีกคน “นั่นแหล่ะ เพราะงั้นนายห้ามไปที่นั่นเด็ดขาดนะดีน”
      นั่นไงล่ะ โดนไอ้เวรเอลลิสเล่นเข้าซะแล้ว!
https://lh7-us.googleusercontent.com/JIoUgNLLwq0xy1aiPtd7ruYB0ykLN1zZaYlxGXKa8mgk5ZaSNH6wk4VkucAHXXf7WsmKebMIvnuEdXSa6xgA4YBDlXZu9Xi3UGd7_gb_-yrsw9xh-uopaaAHB3I_xGLHl-T21kBaOv8LllH5sJyIdJcมอบ [น้ำแร่] ให้ [ออสติน อ๋าว]

Daemon โพสต์ 2024-3-14 17:32:55

Feria โพสต์ 2024-4-4 16:18:34

Feria โพสต์ 2024-4-5 18:35:25

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Feria เมื่อ 2024-4-5 18:38 <br /><br /><link href="https://Crescendvm.github.io/mooncake/mooncakefonts.css" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://Crescendvm.github.io/rpcodes/stars_pink.css" rel="stylesheet">

<div class="munchi_00 munchi_ch01"> <div class="munchi_01"> <div class="munchi_01a" style="background: pink"> <mui class="muic fa-solid fa-sparkles" style="color: #000"></mui> </div> <div class="munchi_01b" style="color: #fff">ขายสตอเบอร์รี่ (จบ) </div> </div> <div class="munchi_02" style="background: pink;color: #000">Feria Hayes</div> <div class="munchi_03">
หลังจากที่นอนหลับพักผ่อนจนเต็มอิ่มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เฟเรียก็เข็นรถเข็นที่ตอนนี้ว่างเปล่ามีแค่กาเอลนั่งในรถเข็นอย่างสบายใจ พลางฮัมเพลงอย่างสนุกสนาน ในมือของกาเอลก็ถือถุงเงินที่ได้มาจากการออกไปตั้งแผงขายสตอเบอร์รี่ที่นอกค่ายมาเสร็จ เรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาเอาเงินที่ขายได้มาส่งให้พี่ออสตินสักที<br><br>
“พี่ออสตินคะ หนูเอาเงินที่ขายสตอเบอร์รี่มาส่งแล้วค่ะ“ <br><br>
“นี่ฮะคุณอา” <br><br>
กาเอลเดินลงมาจากรถเข็น เอาถุงเงินมาให้กับพี่ออสติน ก่อนที่พี่ออสตินจะรับมันมานับเงินที่ขายได้ <br><br>
“ขอบใจนะ อ้อ นี่ได้ข่าวสงครามยูเครนรึยัง” <br><br>
“ที่มีสงครามใช่ไหมคะ หนูอยากไปช่วยนะคะ แต่ตอนนั้นยังแข็งแกร่งไม่พอเลย ฝึกตัวเองในค่ายก่อนดีกว่า แล้วสงครามนั่นเป็นไงบ้างคะ” <br><br>
“เห็นว่าฝั่งรัสเซียรุกเอาชนะแนวหน้าของยูเครนได้สำเร็จน่ะ แล้วสงครามครั้งนี้ก็เป็นความช่วยเหลือจากครึ่งเทพชาวรัสเซีย ชื่อดีมิทรี นาวิคอฟ เห็นว่าเขาสนับสนุนจนชนะก้าวแรกเสร็จก็ถอยออกมาให้สงครามเป็นไปต่อไป ส่วนตัวเขาเองจากที่เกลียดชาวค่ายฮาร์ฟบลัด ก็ไม่เกลียดแล้วนะ เห็นว่าเขาเกิดความคิดที่จะตามหาชาวฮาล์ฟบลัด เพื่อซักจูงให้มาสนับสนุนกองกำลังของเขานะ อ่ะนี่ส่วนแบ่งครั้งนี้นะ“ <br><br>
“ขอบคุณนะคะ ชวนเข้ากองกำลังเหรอคะ เรื่องนี้คงต้องขอคิดก่อนนะคะ แล้วที่เฮติล่ะคะ” <br><br>
“ทางนั้นกลายเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนแล้วน่ะ การอพยพก็เห็นว่าตัวแทนชาวค่ายที่ไปที่นั่นช่วยอพยพได้แค่ 50% เองนะ ที่เหลืออเมริกาเขามาช่วยต่อแล้วล่ะ” <br><br>
“ดีจังเลยค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะพี่ออสติน” <br><br>
เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนที่จะรับส่วนแบ่งแล้วจูงกาเอลออกจากไร่สตอเบอร์รี่ไป <br><br>

ส่งเควสขายสตอเบอร์รี่ <br>
รับรู้ข่าวลือสถานการณ์ยูเครน<br>
รับรู้ข่าวลือสถายการณ์เฮติ<br>
น้ำหอมสตรี : ได้รับโบนัสพิเศษ +2 แต้ม

<br>

</div><div class="munchi_04"></div></div> <div class="cr-crescendum"><a href="https://crescendumcodes.tumblr.com/" title="Crescendum Codes"><span class="lun lun-elune"></span></a></div>

Bright โพสต์ 2024-4-26 18:58:51

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Bright เมื่อ 2024-4-26 19:00 <br /><br /><style>
#system01 {
border: 2px solid #8BD2EC;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #8BD2EC 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/ca4dTrC.jpeg");
}
</style>

<style>
#bright02 {
width: 960px;
border-radius: 20px;
padding: 10px;
box-shadow: #C0E4F6 10px 10px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/oFokCrj.png");}
</style>

<div id="system01">
<div align="center">

<div id="bright02"><font size="4" face="Noto Sans Thai"><br><font style=""><b>◇◆ 28 ◇◆</b><br><br><div style="text-align: left;"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-9dfd4528-7fff-4eb3-208e-5e83b0b07dd4"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-6f7a7b8b-7fff-eb55-b98b-b66aaf9865e6"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"มาสมัครงาน" </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-f7a017a0-7fff-5b43-1334-8b38fb3d03c1"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไบร์ทยืนอยู่หน้าไร่สตรอว์เบอร์รี่อันกว้างใหญ่ไพศาล เสียดายถ่ายรูปอัพลง IG ไม่ได้ เอาไว้ไปเน็ตคาเฟ่ฉันจะอัพรูปลงหลายรูป</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คนที่อยู่แต่ห้องแล็บอยู่ตากแดด ท่ามกลางพันธุ์ผลไม้ลูกใหญ่ลูกโต ก่อนมีร่างระหงของหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มถือตะกร้าสตรอว์เบอร์รี่เดินตรงมาหาธิดาแห่งโพไซดอนด้วยรอยยิ้มหวานใส</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"สวัสดีจ้า จะมาสมัคนงานหรอเธอน่ะ ถ้าอย่างนั้นมาด้วยกัน โชคดีจริง ๆ นะเนี่ย เดี๋ยวอีกสักพักพวกเราจะเก็บสตรอว์เบอร์รี่เสร็จหมดแล้ว หน้าที่เธอแค่นำสตรอว์เบอร์รี่สด ๆ พวกนี้ ไปขายที่ตลาดนัดลองไอส์แลนด์"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"งานขายหรอ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เพเนโลพีมาช่วยงานทางนี้หน่อย"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ฉันต้องไปก่อนนะ เดกซ์เตอร์มาสอนงานน้องใหม่หน่อยเร็ว"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เออ ได้แป๊ป"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ฉันมองรุ่นพี่ชาวค่ายที่ดูกำลังวิ่งวุ่นกันอยู่ ก่อนจะมีรุ่นพี่ผู้ชายร่างท้วมกำยำมาอธิบายงาน คร่าว ๆ </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รุ่นพี่ผู้เป็นบุตรแห่งไดโอนีซุส "ก่อนอื่นฉันจะเล่าความเป็นมาของไร่แห่งนี้ คุณไครอนนอกจากเขาจะส่งสตรอว์เบอร์รี่ล็อกใหญ่ไปขายในนิวยอร์กเพื่อเป็นทุนมาดูแลค่าย และเด็กกึ่งเทพคนอื่น ๆ คุณไครอนก็มีความประสงค์อยากจะฝึกฝนทักษะการขายของเด็กเลือดผสมด้วย"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ได้กลิ่นเหล้ามาจากรุ่นพี่คนนี้อย่างแรง "เออ รุ่นพี่ดื่มมาเหรอ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ก็นิด ๆ ได้กลิ่นด้วยเรอะ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"กลิ่นหึ่งเลยพี่" ชักอยากชวนมาดื่มมาดริ๊งก์หลังเลิกงานเลยวุ้ย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เวร" รุ่นพี่คนนั้นทำท่าลุกลุกลี้ลุกลนหยิบสเปรย์ระงับกลิ่นกายฉีดทั่วตัว "อยากลองชิมสตรอว์เบอร์รี่มั้ย สตรอว์เบอร์รี่แบบชีวภาพปลอดสารผลใหญ่ สวย สด ปลอดภัยจากสารพิษต่าง ๆ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ชิมได้เหรอ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"จะลองสักลูกก็เด็ดเอา"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไบร์ทกัดสตรอว์เบอร์รี่เต็มปาก หวานฉ่ำ ยกนิ้วโป้งให้อีกคน "สุดยอด เต็มปากเต็มคำ" ไม่คิดว่าการมากินสด ๆ จากไร่มันจะอร่อยขนาดนี้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"แน่นอน"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ว่าแต่รุ่นพี่คนเมื่อกี้เป็นใครเหรอ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"หมายถึงเพเนโลพี ? ธิดาแห่งดีมิเทอร์ รายนั้นน่ะงานยุ่งในไร่สุด ๆ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เฮ้ เตรียมสตรอว์เบอร์รี่เสร็จแล้ว มาเข็นไปขายได้เลยน้องใหม่" เสียงอีกฝั่งตะโกนเรียก</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ฝากด้วย ถ้าขายหมดเร็วก็กลับเร็ว" รุ่นพี่บ้านเฮอร์มีสตบบ่าฉัน "แค่งานขายผลไม้คงจะทำได้ใช่ไหมหรือว่าจะต้องให้พี่สอนเกี่ยวกับเรื่องทักษะการพูด เอาไว้หวาดล้อมดึงดูดลูกค้า"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ฉันก็พอมีสกิลอยู่บ้าง ไม่ต้องรบกวนรุ่นพี่หรอก"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เอางั้นหรอ เออ ขอเตือนไว้หน่อย ต้องออกนอกค่ายไปอย่างนี้ระวังอสุรกายข้างนอกนั่น มันสามารถโผล่มาตอนไหนก็ได้ เจ้าพวกนี้น่ะมันตัวแสบ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ฉันยิ้มแห้งหน้าจังหวะนั้น </span><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">'นรกแตก'</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ออกนอกค่ายที่ต้องไปเสี่ยงภัยกับอสุรกายด้านนอก </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เดินดุ่ม ๆ เข็นรถที่บรรทุกสตรอว์เบอร์รี่เต็มคันรถออกจากเส้นทางของไร่ และยังต้องออกนอกแถบพื้นที่บริเวณค่ายให้ลุ้นระทึกขวัญ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เอี๊ยดดดดดด</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br><br></p></div></font>

</font></div><font size="4" face="Noto Sans Thai"><br></font>

<br>

</div></div>

Bright โพสต์ 2024-4-26 23:53:17

Dean โพสต์ 2024-5-4 07:04:12

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-5-5 18:05

https://lh7-us.googleusercontent.com/zAanT8UZJ647b4SOzkAowKOJzCjIAQyMsZHbhtEssmFaHK5W9-rmgjS0QewFpRbZGQpbX4RHqNrEYfdbVGTuawM3Gkiylm3mIwOAxs0x3Dnxo7ABc5PWp9eJvDq_G9oA9s3n6DKa4O9iWXpefIaphd0115https://lh7-us.googleusercontent.com/DuAPjR1Zo-AwjQwj3xpiTBmMy1pXWNMLgUNTl_zexzo-KLKxLNf0l4t24VWji_DVAOy0vAlURjJcWyQk2Sr7Ar2lIvA_dJsZU7R1nksMradrXWdIP5Tw4O70OVvR3kWvrENqH4cNfxGE71iLNlcM1owหลงทางมาไร่สตรอว์เบอร์รี่
         หลังออกมาจากถ้ำพยากรณ์แล้วดีนเอาใจออกจากแผ่นกระดาษในมือไม่ได้เลยจริง ๆ เขาอ่านทวนซ้ำข้อความอยู่หลายครั้ง บางเรื่องก็ตกผลึกได้มากขึ้น แต่บางเรื่องก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่เหมือนเดิม
         “คำทำนายไม่มีการกล่าวถึงลูกซุสเลยแฮะ แบบนี้ไม่ต้องมีเด็กบ้านซุสไปด้วยก็ได้มั้ง? หรือว่าฉันจดท่อนไหนขาดหายไปหรือเปล่านะ?”
         ชายหนุ่มผู้มีส่วนสูงหกฟุตเศษ ๆ ขยับริมฝีปากพึมพำอยู่คนเดียว ดีนนึกไปถึงหน้าของเด็กชายผมขาวที่ชื่อว่ารอฟีอัส แม้อีกฝ่ายจะดูฉลาด สุขุมนุ่มลึก เผลอ ๆ อาจจะสู้เก่งไม่แพ้เลนน็อคซึ่งหมายความว่าต้องเก่งกว่าเขาแน่ ๆ แต่รู้สึกทำใจไม่ได้เลยแฮะที่จะให้เด็กอายุแค่นั้นออกไปเสี่ยงอันตรายที่นอกค่าย จากคำทำนายบ่งบอกว่าเป็นฝีมือของบุตรแห่งเทพโป้ปดที่เขาไม่รู้ว่าเป็นเทพองค์ไหนกันแน่ ไว้ถึงตอนนั้นค่อยไปอธิบายให้พ่อฟัง อย่างไรเสียคำทำนายก็ระบุเอาไว้ว่าภารกิจจะล้มเหลวแต่ก็สำเร็จในเวลาเดียวกัน แปลว่าเขาต้องหาตรีศูลไปคืนพ่อจนได้สิ
         “เฮ้ หนุ่มตรงนั้น เอาแต่ใจลอยเดี๋ยวก็สะดุดรากไม้หรอก”
         เสียงคุ้นหูตะโกนทักมาจากที่ไม่ใกล้ไม่ไกล แล้วเมื่อตั้งสมาธิหลุดออกจากหน้ากระดาษดีนก็พบว่าตนเองมายืนอยู่หน้าไร้สตรอว์เบอร์รี่เสียแล้ว ส่วนคนที่ทักทายเขาคือรุ่นพี่ออสตินในคราบคนงานสวนผลไม้ สวมหมวกฟางกันแดด มือที่สวมถุงมือผ้าสีขาวกำลังเข็นรถส่งของที่ว่างเปล่าคล้ายเพิ่งกลับมาจากคาเฟ่อะเมซอน ถึงจะดูมอมแมมไปหน่อยแต่ใบหน้าเอเซียก็ยังคงหล่อเหลาและเต็มไปด้วยออร่าแห่งความสุขเสียยิ่งกว่าช่วงแรก ๆ ที่ได้มาถึงค่าย
         “อ้าว สวัสดีครับรุ่นพี่ออสติน ไม่เจอกันนานเลย” ดีนเดินไปหาอีกฝ่ายที่เข็นรถมาเจอกันตรงกลางพอดี “เพิ่งไปส่งสตรอว์เบอร์รี่ที่คาเฟ่มาเหรอ”
         “ใช่ เพิ่งกลับมาพอดีเลย แล้วก็ได้เวลาพักแล้วด้วย ไหน ๆ แล้วเรามานั่งคุยกันหน่อยไหม?” ออสตินเอ่ยชวน แล้วเมื่อชายหนุ่มเห็นกระดาษในมือดีนเขาก็ชะโงกเข้ามาดูนิด ๆ พอเห็นว่าเป็นบทกลอนก็รู้ได้ทันทีว่าคืออะไรโดยไม่ต้องอ่านเนื้อหา “เพิ่งไปรับภารกิจเดินทางมาเหรอ? ไปนั่งพักกันตรงนั้นดีกว่า”
         รุ่นพี่ชี้ไปที่โต๊ะไม้ใกล้กับจุดเก็บรถเข็นพอดี บริเวณนั้นมีแซเทอร์คนงานบางส่วนนั่งพักดื่มน้ำกันอยู่ ทั้งสองจึงเดินไปนั่งคุยกันที่จุดนั้น
         “ใช่ครับ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องลับไหม แบบว่าปรึกษาคนอื่นได้หรือเปล่า แต่ภารกิจเดินทางของคนก่อนหน้ายังแพร่กระจายไปทั่วค่าย ผมเลยคิดว่าไม่น่าจะใช่ความลับอะไร”
         “บางภารกิจก็ควรเก็บไว้เป็นความลับ แต่บางภารกิจก็ปรึกษากับเพื่อนได้ เหมือนอย่างของรุ่นพี่เพอร์ซีย์มั้งที่บอกว่าจะถูกเพื่อนทรยศ เขาก็เลยตัดสินใจไม่บอกใคร”
         “ของผมไม่มีบอกอะไรทำนองนั้นแฮะ งี้ก็แปลว่ารุ่นพี่รู้ได้แหล่ะ” ดีนยื่นกระดาษจดไปให้ออสตินดู สำหรับคนที่คว้าเกรด ‘ซี’ ในวิชาวรรณกรรม มีคนช่วยตีความย่อมดีกว่าคิดหัวแตกเองคนเดียว
         แล้วพอออสตินได้อ่านคำทำนายสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นความตกใจและโพล่งออกมาเสียงดัง
         “พระเจ้า! คลื่นยักษ์จะถล่มนิวยอร์กเหรอ!? เทพโพไซดอนจะทำกับนิวยอร์กเหมือนกับทำที่ญี่ปุ่นอีกงั้นเหรอเนี่ย!?!!”
         จากอากัปกิริยาของออสตินพลอยทำให้แซเทอร์ที่นั่งพักอยู่แถวนั้นฮือฮาขึ้นมาด้วย บางตนขยับเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วยเชียวแหล่ะ
         ‘แต่ว่าอะไรนะ.. ทำเหมือนกับที่ญี่ปุ่น?’
         ความสงสัยของดีนแสดงออกมาทางสีหน้า ทำเอาคนที่หลุดโพลงไปต้องรีบยกมือขึ้นปิดปาก
         “เอ่อ.. ไม่มีอะไรหรอก” ออสตินพูด คนเป็นดาราปรับสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ได้อย่างว่องไว แต่ดีนยังส่งสายตาคาดคั้นเพราะพิรุธจากคำว่า ‘ไม่มีอะไรหรอก’ เนี่ยแหล่ะ
         “หมายความว่ายังไงครับรุ่นพี่ออสติน?”
         หนุ่มสายเลือดไดโอนีซุสเสสายตาไปทางอื่น เขากลัวว่าหาเล่าออกไปแล้วจะเกิดปัญหาภายในครอบครัวโพไซดอน จนดีนต้องคาดคั้นอีกรอบ
         “ผมเป็นลูกเขา ผมจำเป็นต้องรู้”
         “เอ่อ.. มันก็แบบ… เรื่องบางเรื่องไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้ ไม่รู้อาจจะสบายใจมากกว่า” ออสตินพยายามเฉไฉ
         “ไม่จริงอ่ะ ผมต้องนอนไม่หลับแน่ ๆ ถ้าไม่รู้ว่าที่รุ่นพี่พูดหมายความว่ายังไง แล้วผมก็จะจินตนาการไปเองแบบใหญ่เกินเบอร์”
         ดีนจ้องอีกฝ่ายอย่างคาดคั้นไม่วางตา ทำเอาคนน้ำท่วมปากไปต่อไม่ถูกและตัดสินใจเล่าออกมา
         “มันเป็นข่าวลือในหมู่เดมิก็อด อาจไม่ใช่เรื่องจริงเพราะงั้นนายไม่ต้องเชื่อก็ได้…” ออสตินหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อถูกคาดคั้น ต่างจากสายตาที่แฟนคลับมองมา “เมื่อประมาณสิบปีก่อนเกิดสึนามิถล่มญี่ปุ่นจนโรงไฟฟ้าฟุกุชิมะเกิดการรั่วไหล เป็นข่าวไปทั่วโลกนายน่าจะรู้ มันเป็นเพราะเทพโพไซดอน…”
         รุ่นพี่พูดค้างเอาไว้เพียงเท่านั้น การจะเล่าประโยคถัดจากนี้เป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากจริง ๆ
         “ทำไมเหรอครับ คราวนั้นตรีศูลก็หายเหรอ?”
         “ไม่ใช่ตรีศูลหาย แต่เป็นเพราะว่า… เทพโพไซดอนมีปัญหากับเทพญี่ปุ่นเรื่องผู้หญิง”
         ได้ยินแบบนั้นดีนก็หน้าตึงขึ้นมาทันที
         “ไอ้พ่อเ-ี้ย..”
         “เฮ้ย! นายจะด่าพ่อตัวเองแบบนั้นไม่ได้” หนุ่มไดโอนีซุสหน้าเหวอเมื่อคำหยาบรุนแรงลอยเข้ามาเต็ม ๆ หู แม้ว่าเขาจะเป็นคนสมัยใหม่แต่อย่างไรคนจีนก็นับถือบรรพบุรุษเป็นสำคัญ แถมยังเป็นถึงสามมหาเทพแห่งกรีก แล้วการที่คนยิ้มแย้มแจ่มใสอย่างดีนเผยจุดเดือดออกมาแบบนี้มันทำให้เขาไม่ชินเอาเสียเลย “มันเป็นข่าวลือแหล่ะ อาจไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้”
         “เหรอครับ…” ไม่รู้ทำไมดีนถึงรู้สึกว่าที่อีกฝ่ายเล่าเป็นเรื่องจริง เขาจึงได้แต่แสดงท่าทีเย็นชาออกมาอย่างไม่เคยเป็น “แต่เมื่อกี้รุ่นพี่พูดว่าเทพญี่ปุ่น.. มีเทพองค์อื่นนอกเหนือจากเทพกรีกจริง ๆ ด้วยสินะ”
         ได้โอกาสเปลี่ยนเรื่องพอดี ออสตินจึงพยายามคุยเรื่องอื่นให้ดีนใจเย็นลง
         “มีสิ เยอะแยะเลยล่ะ เทพโรมัน เทพจีน เทพญี่ปุ่น เทพอียิปต์ เทพฮินดู แล้วก็อีกเยอะแยะมากมายเลยล่ะ ถ้าใกล้ชิดกับพวกเราหน่อยก็เทพโรมัน รุ่นพี่เพอร์ซีย์พี่ชายนายเคยไปคุมกองที่ค่ายโรมันด้วยนะ”
         เหมือนจะได้ผล ดีนลดอาการตึงเครียดลงมานิดหน่อย กลายเป็นสงสัยแทน
         “อ้าว เทพกรีกกับโรมันไม่ใช่องค์เดียวกันเหรอ?”
         “ไม่ใช่ ใคร ๆ ก็คิดแบบนั้นกันสินะ ผมก็เคยคิดแบบนั้น อย่างท่านพ่อของผมเทพไดโอนีซุส ทางฝั่งกรีกก็จะมีเทพแห่งไวน์นามว่า ‘แบคคัส’ ทำหน้าที่คล้ายกันแต่เป็นเทพคนละองค์”
         “อ๋อ งี้ที่เทพีอะโฟรไดท์บอกว่าเธอสวยกว่าวีนัสก็เพราะแบบนี้นี่เอง” ปลายนิ้วยกขึ้นเกลี่ยริมฝีปากเมื่อได้รับคำเฉลย ถ้าอย่างนั้นเทพสมุทรของโรมันล่ะ เทพเนปจูนเหรอ? “ผมอยากเป็นลูกของเทพเนปจูนมากกว่าอีก”
         “อย่าพูดแบบนั้นสิ” ออสตินยิ้มแห้ง อุตส่าห์วกออกไปได้ไหงถึงเลี้ยวกลับเข้าเรื่องเดิมอีกนะ “ค่ายโรมันเป็นอะไรที่เคร่งครัดมาก ๆ พวกเขาไม่ได้อยู่กันอย่างครอบครัวแต่เป็นการฝึกทหาร ซึ่งหมายถึงว่าผมคงทำไร่สตรอว์เบอร์รี่อย่างมีความสุขแบบนี้ไม่ได้แน่ ๆ ถ้าเกิดเป็นบุตรแห่งแบคคัส และนายก็อาจจะไม่ได้รับความรักจากเทพเนปจูนเหมือนอย่างตอนนี้ก็ได้”
         “....”
         คำพูดของรุ่นพี่ทำให้ดีนต้องกลับมาคิด เขาก้มหน้ามองมือตัวเองที่ปลายนิ้วหัวแม่มือเขี่ยกันไปมา เขารู้ว่าพ่อรักเขามานานแล้วและเฝ้ามองอยู่ตลอดเวลาไม่ห่าง ตั้งแต่ตอนทีชายหนุ่มยังเป็นเพียงแค่เด็กเกรดเจ็ด ตอนที่เขาถูกอสุรกายทำร้ายก็ได้ซัมมอนสัตว์น้ำของพ่อช่วยชีวิตอยู่เสมอ และมันเป็นแบบนี้มาตลอดจนเขาอายุได้ยี่สิบสามปี หากพ่อไม่รักจริงคงไม่คอยปกป้องเขามาอย่างยาวนานถึงสิบปี ซึ่งไม่แค่นั้นกระทั่งภารกิจที่เฮติพ่อก็ยังพยายามให้ความช่วยเหลือแม้เขตอำนาจของเทพจะซ้อนทับกับเทพองค์อื่นก็ตามที
         พ่อดีกับดีนมาก แต่ก็ร้ายและทำเรื่องงี่เง่ากับคนอื่นอย่างร้ายกาจ เพียงแค่คิดก็รู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ
         “ผมไม่อยากให้นายกับพ่อมีปัญหากันนะ” ออสตินตบบ่าเขาเบา ๆ จากนั้นก็ส่งกระดาษคำทำนายคืนให้ “แล้วตอนนี้วางแผนอะไรไว้แล้วหรือยัง?”
         “ไม่เลยครับ” ดีนส่ายหน้า “ผมรู้แค่ว่าต้องออกเดินทางไปทิศตะวันตก อาจจะเป็นลาสเวกัส หรือไม่ก็ซิลิคอนแวเลย์ แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำไงต่อ”
         “การทำภารกิจเดินทางจะต้องหาเพื่อนไปด้วยอีกสองคน อืม.. คุณไครอนน่าจะเคยอธิบายให้นายฟัง จริงด้วยสิ นายลองไปปรึกษาคุณไครอนสิ พอได้รับการอนุมัติก็ค่อยชวนเพื่อนไปด้วย แต่จากที่ผมอ่านคงต้องชวนคนมีฝีมือไปหน่อย เห็นว่าเดม่อนจะเป็นตัวท็อปของค่ายเลยนะแล้วพวกนายก็สนิทกันด้วย ลองชวนเดม่อนไปสิ”
         “ถ้างั้นทีมก็มีสองคนแล้ว งั้นอีกคนผมชวนรุ่นพี่ไปได้ไหม?”
         “จะบ้าเหรอ นายมาหวังอะไรกับคนสวนอย่างผม!” ออสตินหัวเราะ บอกว่าตัวเองเป็นคนสวนไม่ใช่ดาราด้วยแฮะ.. “ผมไม่มีทักษะการต่อสู้มากหรอก แค่เอาตัวรอดจากอสุรกายชั้นต่ำไหวก็แค่นั้นเอง เผลอ ๆ ฝีมือผมน่าจะพอ ๆ กับน้องสาวคนเล็กของนายเองนะ”
         “ห๊ะ! รุ่นพี่บอกว่าตัวเองเก่งเท่ากับรีชเองน่ะเหรอ!”
      “อือฮึ” ออสตินพยักหน้ารับ “อีกคนไม่ลองชวนพี่น้องในบ้านไปล่ะ เหมือนผมจะเพิ่งเจอมานะ ผู้หญิงที่ชื่อไบร์ทน่ะ เธอก็ดูจะหน่วยก้านดีใช้ได้”
         “รุ่นพี่เจอไบร์ทแล้ว? โอ้ ให้ตายสิ! พี่เจอเธอก่อนผมได้ยังไง” สงสัยว่าเขาจะชีพจรลงเท้ามากเกินไปแน่ ๆ
         “อยู่บ้านเดียวกันแต่ไม่เคยเจอกันเนี่ยนะ ให้ตายสิ!” ออสตินกลั้วขำมือที่ตบบ่าเปลี่ยนมาต่อยแขนเขาเบา ๆ
         “ไม่เคยเจอหน้ากันเลย มีแต่เขียนจดหมายทิ้งเอาไว้ แต่ว่าไบร์ทเพิ่งมาที่นี่ก็จะให้เธอออกไปเสี่ยงอันตรายเลยเหรอ?”
         “พลังแห่งธิดาโพไซดอนนี่นา ถ้าไม่ใช่สายเลือดสามมหาเทพหรือคนที่เก่งมาก ๆ อย่างเดม่อนผมคิดว่าเอาภารกิจนี้ไม่อยู่หรอก ลองไปถามเธอก่อนดีกว่า”
         ดีนยังไม่ตอบรับแต่กำลังครุ่นคิด แม้จะเป็นความจริงที่ว่าไบร์ทยังใหม่อยู่แต่เขาก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายสู้เก่งแค่ไหน หากว่าอีกฝ่ายขยันฝึกมากกว่าเขาเผลอ ๆ ฝีมืออาจจะนำหน้าไปแล้วก็ได้ แต่ถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่ได้สู้เก่งแต่คนที่กำลังศึกษาอยู่เอ็มไอทีย่อมมีสติปัญญาไม่ธรรมดา ปาร์ตี้ควรจะมีคนฉลาด ๆ เอาไว้สักคนเพื่อเอาไว้เป็นมันสมองของทีม ถ้าแบบนี้ตำแหน่งก็ครบแล้วสิ ให้เดม่อนเป็นแทงก์เกอร์ ไบร์ทเป็นเมจ ส่วนเขาเป็นคนที่นั่งดูดเลเวลของปาร์ตี้ ไม่สิ.. แบบนั้นดูไร้ประโยชน์มาก ๆ งั้นเอาเป็นว่าถ้าใครเจ็บเขาจะช่วยฮีลโดยการราดน้ำทิพย์ให้เอง
         “เอาไว้ผมจะลองถามเธอดู..”
         จากการที่ได้ปรึกษากับออสตินดูเหมือนว่าดีนจะมีทางออกเพิ่มมากขึ้น แถมจิตใจยังสงบและมีสติมากขึ้นกว่าตอนที่เอาแต่คิดอยู่คนเดียวด้วย
         “ขอบคุณรุ่นพี่มากนะครับ ผมพอจะใจเย็นขึ้นมาบ้างแล้ว แย่จังมานี่ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย…”
         เมื่อกล่าวสองมือก็ล่วงกระเป๋ากางเกงไปด้วย สิ่งที่นอกเหนือจากกระเป๋าสตางค์ กุญแจบ้าน และโทรศัพท์มือถือก็คือลูกอมรสคาราเมลที่แม่หมอเรเชลให้มา ถ้าเขาให้รุ่นพี่ออสตินอีกฝ่ายคงไม่โกรธหรอกมั้ง คงไม่มีคำทำนายเห็นอนาคตที่งี่เง่าเพียงแค่ใครให้ลูกอมใคร
         “แต่ยังพอมีลูกอมอยู่เม็ดนึง รับไว้ด้วยนะครับ”
         “ขอบคุณนะ ผมก็ช่วยเท่าที่ช่วยได้แหล่ะ อันที่จริงผมคิดว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย” หนุ่มสายเลือดจีนหัวเราะเบา ๆ แต่เขาก็พอจะรู้ว่าสิ่งที่เขาช่วยดีนเอาไว้คือการอยู่เป็นเพื่อนอีกฝ่ายนั่นเอง
         “ไม่นะช่วยตั้งเยอะ แต่ว่าผมคงต้องรีบทำอะไรบางอย่างกับภารกิจนี้หน่อย”
         แม้วันครีษมายันอะไรนั่นจะคือช่วงกลางเดือนมิถุนายน มีเวลาเดือนกว่า ๆ ที่จะหาตรีศูลไปคืนบิดาแต่เขาก็ไม่อยากเอ้อระเหยลอยชายด้วยการกุมชะตาชีวิตของชาวนิวยอร์กกว่าเก้าล้านคนไว้ในกำมือ แล้วยิ่งคำทำนายที่บอกว่า ‘ภารกิจจะสำเร็จแต่ล้มเหลวในเวลาเดียวกัน’ นั้นอีก ดีนกลัวเหลือเกินว่าเขาจะหาตรีศูลไปคืนเทพโพไซดอนได้แต่ไม่ทันการโดยมหานครต้องจมลงสู่ท้องทะเล
         “นายจะไปแล้วสินะ ถ้างั้นก็โชคดีนะดีน โลกทั้งใบอยู่ในมือนาย อาจรวมถึงชีวิตของพวกเราทุกคนด้วย”
         “แหม รุ่นพี่ก็พูดซะ.. ผมตั้งใจพยายามกับภารกิจนี้มาก ๆ อยู่แล้ว จะต้องไม่มีใครตายเด็ดขาด ผมสัญญาเลย”
https://lh7-us.googleusercontent.com/I4PzxEP59PqkdHxY4Sxct-LrWWwvAebo7he0D0mkO67-Z5FMjBeR_7HPrxe_1wAvByR_np16Ap3m-WJwT4SbDVl1tOD5SeiFOMcKctOgCWATRyB6VnRG-51e4DaAs9riIbFU4hKpx3WXWQ6P71paX20มอบ [อมยิ้ม] ให้แก่ [ออสติน]
โบนัสความสนิท +5 จาก น้ำหอม

Eloise โพสต์ 2024-5-7 22:14:19

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">
<p>

<br><br></p>

<div id="Eloise02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><font color="#ff8c00" size="6"><b>รับบรีฟงานไร่สตรอว์เบอร์รี่</b></font><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><font size="7" style="" color="#ff8c00"><b style=""><br></b></font></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit"><br style="clear: both"></font></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><div style="text-align: left;"><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสรู้สึกว่าตัวเองนั้นว่างเกินไปแล้ว ครั้นจะไปนั่งอุดอู้อยู่แต่ในห้องเวิร์คช็อปมันก็ออกจะน่าเบื่อเกินไปเสียหน่อย ระหว่างที่กำลังนั่งเซ็งเธอก็ผุดนึกบางอย่างขึ้นมาได้ กระดานบอร์ดข่าวสารที่เธอเคยอ่านในวันนี้เกี่ยวกับการเอาสตรอว์เบอร์รี่ไปขายน่ะมันน่าสนใจมาก ๆ เลย เห็นทีวันนี้มันต้องลองสักซี๊ดนึง คิดได้ดังนั้นเธอก็ไม่รอช้าที่จะเดินไปยังไร่สตรอว์เบอร์รี่เพื่อสอบถามเกี่ยวกับเรื่องงานอาสาสมัครในไร่ ถึงจะพูดว่าอาสาสมัครก็เถอะแต่อันที่จริงเธอน่ะก็แอบหวังผลบ้างนิดหน่อย</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“คงจะเป็นไร่นี้ล่ะมั้ง…”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เมื่อเดินมาถึงที่เธอก็มีท่าทีลังเลเล็กน้อยว่ามาถูกที่หรือเปล่า เธอยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ด้านหน้าเพราะไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน แล้วต้องถามใคร นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่นี่ทุกอย่างมันดูใหม่ไปหมด จนเมื่อมีใครคนหนึ่งสังเกตถึงการมีอยู่ของเธอบริเวณนี้ได้ จึงได้เดินเข้ามาหาและสอบถามสาวน้อยผู้ไม่น่าไว้ใจคนนี้</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“มาหาใครหรือเปล่า?”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“เอ่อ มาอาสาทำงานขายของน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าฉันมาถูกที่หรือเปล่า?”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ว๊ายยยยยย หล่อนะคะ!…นั่นคือสิ่งที่เอโลอิสคิดในใจแต่ไม่ต้องห่วงถึงเขาจะหล่อแต่ก็ไม่ใช่สเป็คเธอเท่าไหร่ดูแล้วเขาน่าจะโตกว่าเธอมากพอสมควร จากท่าทีบุคลิกต่าง ๆ คนเอเชียมักจะหน้าเด็กจึงไม่น่าแปลกที่เขาจะดูกลมกลืนกับคนอื่น ๆ ในค่าย แต่จะว่าไปก็หน้าคุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน เขาเป็นดาราหรือเปล่า? หรือเคยไลฟ์สดเต้นขายครีมไหม? ทำไมดูคุ้นหน้าจังเหมือนเคยเห็นตามสื่อโซเชียล แต่ก็ช่างเถอะ…</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“ถูกที่แล้วล่ะ ผมชื่อออสติน อ๋าว บุตรแห่งไดโอนีซุส”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">แค่ชื่อพ่อก็บันเทิงแล้ว…</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ขอโทษค่ะลืมแนะนำตัว ฉันเอโลอิส เพจ ธิดาแห่งเฮเฟตัสค่ะ”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“ไม่ค่อยได้เจอลูก ๆ ของเทพเฮเฟตัสที่เป็นผู้หญิงเท่าไหร่ ปกติมีแต่ผู้ชายแนวบึกบึนอะไรทำนองนั้น เลยแปลกใจนิดหน่อย แต่ก็ยินดีที่ได้รู้จักนะ”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ในบ้านฉันมีพี่น้องผู้ชายเยอะเลยล่ะค่ะ”</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสพูดสนับสนุนคำพูดของคุณอ๋าว</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“พร้อมจะฟังรายละเอียดงานหรือยัง?”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“พร้อมแล้วค่ะ”</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสยกสมุดโน้ตขึ้นมาเตรียมพร้อมจดสิ่งที่เธอต้องทำ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“เอาสตรอว์เบอร์รี่พวกนี้ไปขายที่ตลาดนัดลองไอส์แลนด์ พอเสร็จงานแล้วก็เอาเงินที่ขายของได้กับรถเข็นมาคืนที่นี่ คงไม่ยากเกินไปหรอกใช่ไหม?”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสมองไปที่รถเข็นที่บรรทุกสตรอว์เบอร์รี่มาแบบเต็มคันรถ โอ้โห…เยอะขนาดนี้เธอจะขายหมดไหนเนี่ย คงต้องคิดหาวิธีขายเสียแล้ว เธอไม่อยากทำงานนี้พลาด สตรอว์เบอร์รี่พวกนี้ถ้าขายไม่หมดมันต้องเน่าหมดเสียดายของแย่เลยถ้าเป็นแบบนั้น</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“หมดนี่เลยเหรอคะ?...”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“ใช่แล้ว คนที่นี่ชอบกินสตรอว์เบอร์รี่กว่าที่เธอคิดอีกนะ”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ราคาขายเท่าไหร่คะ?”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“อ้อเกือบลืมเลย เอารายละเอียดนี่ไป” </font><font color="#ffffff" size="3">เขายื่นกระดาษที่เขียนรายละเอียดเกี่ยวกับราคา และจุดขาย สิ่งที่จำเป็นทั้งหมดถูกเขียนไว้ในนั้น เอโลอิสไล่สายตาอ่านรายละเอียดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบรับ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“เข้าใจแล้วค่ะ จะไม่ทำให้ผิดหวัง”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“ดีมาก งั้นไว้เจอกันหลังจากที่ขายของเสร็จนะ เอ้อ จริงสิ!”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“มีอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่าคะ?</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“พกอาวุธมาด้วยหรือเปล่า?”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“เอ่อ…รุ่นพี่จะให้ฉันไปขายสตรอว์เบอร์รี่หรือไปเก็บค่าคุ้มครองคะ? ต้องมีอาวุธด้วยเหรอ?”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“ฮ่า ๆ ไม่ใช่อย่างนั้น ออกนอกเขตค่ายมันอันตราย อะไรก็เกิดขึ้นได้ ทางที่ดีพกไปหน่อย ปลอดภัยไว้ก่อน” </font><font color="#ffffff" size="3">คุณอ๋าวถึงกับหลุดคำกับความคิดบ้า ๆ ของเอโลอิสแต่ก็ให้คำแนะนำไปจากประสบการณ์ของเขาเรื่องความอันตรายนอกค่าย</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“เดี๋ยวจะพกไปแบบคลังแสงเลยค่ะ!”</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้นะ ไม่ได้จะไปรบ ไปขายของ” </font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“แต่สำหรับไปขายของก็เหมือนไม่รบนั่นแหละค่ะ พอดีรู้ตัวว่าตัวเองกาก ฉะนั้นสู้ไม่เก่งก็ต้องเอาอาวุธเยอะ ๆ ไปขู่ไว้ก่อน”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“ขอให้ได้ผลนะสาวน้อย”</font><font color="#ffffff" size="3"> คุณอ๋าวหัวเราะในลำคอ เมื่อได้ฟังเหตุผลของเอโลอิส</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ว่าแต่มีคำถามนิดหน่อยค่ะ อย่าว่ากันนะคะ”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“อะไรงั้นเหรอ?” </font><font color="#ffffff" size="3">คุณอ๋าวเลิกคิ้วถาม</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“พี่เป็นดาวติ๊กต่อกหรือเปล่าคะ ทำไมหน้าคุ้นจัง เคยแบบเต้นขายครีมอะไรแบบนั้นไหม?” </font><font color="#ffffff" size="3">ออกจะเป็นคำถามที่แปลกและดูไร้มารยาทไปเสียหน่อย แต่ก็เป็นที่รู้กันว่าเด็กบ้านเฮเฟตัสค่อนข้างหยาบคาย เลยไม่ค่อยมีใครถือสาพวกเขาเรื่องนี้กันสักเท่าไหร่</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">“ฮ่า ๆ ผมไม่ใช่ดาวติ๊กต่อกอะไรหรอก พอดีรับงานแสดงน่ะ คุณเลยอาจจะเห็นผ่านตามาบ้าง”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“อู้วววววว นักแสดงงั้นเหรอคะ? แบบนี้ฉันต้องขอลายเซ็นไว้แล้วมั้งคะเนี่ย เผื่อวันนึงพี่ดังมาก ๆ แล้วจะขอยาก"</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">"อยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกเหรอ?"</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">"เปล่าค่ะ เอาไปขาย...ล้อเล่นนะคะ แหะ ๆ"</font><font color="#ffffff" size="3">  แต่คิดจริง...</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">"เอาไว้ค่อยว่ากันทีหลัง ทำงานเสร็จเดี๋ยวจะเซ็นให้งาม ๆ เลย"</font><font color="#ffffff" size="3"> คุณอ๋าวตัดบทก่อนที่เอโลอิสจะพาเขาออกอ่าวไปมากกว่านี้</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">"โอเคเลยค่ะ"</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">"ชวนคุยเสียยาว ยังจำได้หรือเปล่าเนี่ยว่าต้องไปทำอะไรบ้าง?"</font><font color="#ffffff" size="3"> คุณอ๋าวเอ่ยถามเพื่อให้เอโลอิสทวนสิ่งที่ต้องทำอีกที</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">"เอาสตรอว์เบอร์รี่ไปขายที่ตลาดนัดลองไอส์แลนด์ รายละเอียดราคาและสิ่งต่าง ๆ อยู่ในใบที่ให้มา เสร็จแล้วก็เอาเงินที่ขายของได้มาให้รุ่นพี่ที่นี่ และต้องไม่ลืมพกอาวุธไปเผื่อเจออสุรกาย...ฉันจำรายละเอียดทั้งหมดได้ถูกต้องใช่ไหมคะ?"</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสไล่เรียงสิ่งต่าง ๆ ที่ต้องทำให้คุณอ๋าวฟัง เธอไม่ใช่คนที่ขึ้ลืมขนาดนั้นหรอกนะ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00ff00">"ดีมาก เดินทางปลอดภัยนะ"</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">"ขอบคุณค่ะ จะขายให้เกลี้ยงเลย!" </font></div><div><font size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">พูดจบเอโลอิสก็โบกมือบ๊ายบาย จากนั้นก็ทำการเข็นรถเข็นที่เต็มไปด้วยสตรอว์เบอร์รี่เดินทางออกจากไร่ มุ่งหน้าสู่ตลาดนัดลองไอส์แลนด์อันเป็นที่หมาย ในใจก็ภาวนาไปด้วยว่าขอให้ร่ำขอให้รวยขอให้ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ไม่ใช่อะไรหรอกขี้เกียจเข็นของเหลือกลับมันหนักชะมัด!</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000">รับภารกิจนำสตรอว์เบอร์รี่ไปขายในเมือง</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><br></div></div><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div style="color: rgb(255, 0, 0); font-size: large; text-align: left;"><br></div></font></div></div><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff"><br><br>

</font></font></font>

</p>

</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

Eloise โพสต์ 2024-5-8 01:51:22

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Eloise เมื่อ 2024-5-8 01:57 <br /><br /><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">
<p>

<br><br></p>

<div id="Eloise02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="6"><b>ส่งภารกิจขายสตรอว์เบอร์รี่</b></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><font size="7" style=""><b style=""><br></b></font></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">รุ่นพี่คะ พอดีว่ามันมีแมวตกลงมาจากฟ้าแล้วมันก็ทำรถเข็นของรุ่นพี่พัง…ไม่…ตรรกะไม่ได้…</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">รุ่นพี่คะ คือว่ารถเข็นมันพังตั้งแต่ก่อนเข็นไปตลาดแล้ว…ไม่…อันนี้ไม่น่าได้รุ่นพี่น่าจะตรวจเช็คดีแล้วก่อนส่ง</font><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;">มอบรถให้…</span></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">รุ่นพี่คะ มีแม่ชีปัดระเบิดแล้วมาโดนรถเข็น…ไม่…อันนี้ตรรกะไม่ได้ยิ่งกว่าแมวตกลงจากฟ้าอีก!...</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“โอ๊ยยยยยยยย จะบอกรุ่นพี่ยังไงดีล่ะเนี่ย”</font></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสพยายามสรรหาเหตุผลสารพัด เพื่อจะมาอธิบายรุ่นพี่อ๋าวเกี่ยวกับสภาพของรถเข็นที่ดูยับเยินบูดเบี้ยว เธอยังไม่กล้าเข็นมันเข้าไร่ด้วยซ้ำ กลัวจะต้องจ่ายค่าชดใช้บานเบอะ ลำพังตังค์ก็ยิ่งไม่มีอยู่ด้วย เจ้าอสุรกายบ้านั่นช่างหางานเข้าให้เธอแท้ ๆ เลย!</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffff00">“นี่เอโลอิสเธอไม่ใช่ธิดาเทพแห่งการโกหกนะทำไมต้องมานั่งคิดคำโกหกให้ปวดหัวด้วย พูดความจริงไปโทษหนักอาจกลายเป็นเบาก็ได้”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ความคิดด้านนางฟ้าผุดขึ้นมาที่ไหล่ด้านขวากำลังเกลี้ยกล่อมให้เอโลอิสพูดความจริง ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“จะไปทำแบบนั้นได้ยังไงกัน รถเข็นนั่นราคาเท่าไหร่ก็ไม่รู้อยากกระเป๋าตังค์ฉีกหรือไง เธอต้องสร้างเรื่องโกหกชักแม่น้ำทั้งห้าเข้าสิแล้วบอกว่าเธอไม่ได้ทำ!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ความคิดด้านชั่วร้ายผุดขึ้นมาที่ไหล่ด้านซ้ายของเธอ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffff00">“อย่าไปฟังมันนะ มันกำลังจะล่อลวงเธอไปในทางที่ผิดบาป” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ความคิดด้านนางฟ้าพูดเตือนสติเอโลอิส</font></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#dda0dd">“ทำดีต้องจ่ายตังค์ แต่ถ้าโกหกแล้วเอานิ้วไขว้หลังมันไม่เป็นบาปหรอกน่า” </font><font color="#ffffff">ความคิดด้านชั่วร้ายแย้งขึ้น</font></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffff00">“อย่านะ ไม่นะ เธอทำแบบนั้นไม่ได้”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“ทำไมจะทำไม่ได้!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffff00">“แล้วแกเป็นใครยุ่งอะไรด้วย!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“ฉันคือความคิดด้านชั่วร้ายไงล่ะ แกนั่นแหละใคร!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffff00">“ฉันคือด้านนางฟ้าของเอโลอิส อย่ามาชักจูงไปในทางที่ไม่ดีนะ ไม่งั้นฉันเล่นแกแน่”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“กล้าเหรอ!”</font></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffff00">“สักฝุ่นไหมล่ะ!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“ก็มาดิ!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">สองความคิดเริ่มตะลุมบอนใส่นัวกันไม่หยุด จนเอโลอิสเริ่มปวดหัว เธอกุมขมับมีแต่เสียงความคิดสองด้านกำลังตีกัน จนเธอต้องร้องห้ามออกมาดังลั่น</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#8b0000">“หยุ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ความคิดทั้งสองด้านหยุดตีกันแล้วหันมามองเธอ…</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“พวกเธอจะไปไหนก็ไปเลยไปเรื่องนี้ฉันจัดการของฉันเองได้ไม่ต้องการคำแนะนำจากใครทั้งนั้น!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป๊อบ!</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ความคิดทั้งสองด้านหายวับไปกับตา ตอนนี้เอโลอิสได้ตัดสินใจแล้วว่าเธอจะพูดความจริง เธอเริ่มคิดออกแล้วว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี สาวน้อยผมสีเพลิงเข็นรถเข็นอันบูดเบี้ยวเข้าไปในไร่สตรอว์เบอร์รี่จนเจอกับรุ่นพี่อ๋าว</font></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“รุ่นพี่คะอยากฟังข่าวดีหรือข่าวร้ายก่อน?”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“อะไรเนี่ยทำไมถามแบบนั้น…งั้นเอาข่าวดีก่อนแล้วกัน” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">รุ่นพี่อ๋าวเอ่ยตอบกลับไป</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ข่าวดีคือฉันขายสตรอว์เบอร์รี่หมดแล้วค่ะ และนี่คือเงินที่ได้จากการขาย” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสยื่นเงินทั้งหมดที่ได้จากการขายสตรอว์เบอร์รี่ในวันนี้ให้กับรุ่นพี่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“โอ้โห เธอขายหมดจริง ๆ ด้วย เหนื่อยแย่เลยสิเนี่ย”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ไม่เหนื่อยหรอกค่ะเพราะตอนขายน่ะไม่นานลูกค้าเหมาหมดตั้งแต่คนแรก แต่ที่ฉันมาช้าน่ะเพราะเรื่องอื่นค่ะ…”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“เรื่องอะไรเหรอ?”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“พอดีว่ามีอสุรกายบุกตอนกำลังเดินทางกลับค่ะ และนี่คือข่าวร้าย…”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสถอยหลบเผยให้เห็นรถเข็นสภาพบูดเบี้ยวที่ซ่อนอยู่ด้านหลังของเธอ ตอนนี้อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด รุ่นพี่จะด่าก็ใส่มาเลยเธอพร้อมรับอยู่แล้ว ขออย่างเดียว อย่าปรับเงินได้ไหม…</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”</font></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“มีอสุรกายจู่โจมกระโจนใส่รถเข็นน่ะค่ะ แต่รุ่นพี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พี่ก็รู้ว่าฉันลูกใครเรื่องแค่นี้สบายมาก!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เธอตบกล้ามแขนโชว์รุ่นพี่ก่อนหยิบกล่องเครื่องมือออกมาจากด้านในรถเข็น เริ่มทำการซ่อมรถเข็นสด ๆ ต่อหน้ารุ่นพี่ นี่แหละแพลนบีของเธอ แสดงความจริงใจและความตั้งใจ เอโลอิสจัดการดัดล้อ และใช้เครื่องมือชำแหละส่วนที่เสียหายแทนที่ด้วยอะไหล่ที่เธอทำขึ้นเองจากกองไม้แถวนั้น เสียงตอกตะปูดังไปทั่วไร่ ออสติน อ๋าวได้แต่ยืนมองตาปริบ ๆ จนในที่สุดรถเข็นก็ถูกซ่อมโดยเสร็จสมบูรณ์</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เป็นไงคะ ฉันว่าสวยกว่าอันเก่าอีกนะ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“สมเป็นลูกเทพเฮเฟตัส ทำงานออกมาได้เนี๊ยบมาก”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“มันอยู่ในสายเลือดค่ะ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“ฮ่า ๆ โอเค ๆ อ่ะนี่ตามสัญญา”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“อะไรอะคะ?”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“ลายเซ็นที่ขอไง”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“จริงด้วย เกือบลืมไปเลย!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“แล้วก็นี่…อุตส่าห์มาช่วยรับไป ผมแบ่งให้เงินจากการขายของวันนี้”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสถึงกับตาวาว…</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ให้ฉันจริง ๆ เหรอคะ?”</font></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">รุ่นพี่อ๋าวไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่พยักหน้าตอบ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font size="3"><font face="Kanit" color="#ff8c00">“แหมเกรงใจจัง ขอบคุณค่ะ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit">รีบรับเงินอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวเขาจะชักมือกลับ</font></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“งั้นรุ่นพี่รับนี่ไปนะคะ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสล้วงกระเป๋าแล้วยื่นช็อกโกแลตให้กับรุ่นพี่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“มันคือ…?”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“แทนคำขอโทษเรื่องรถเข็นน่ะค่ะ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“ขอบคุณนะ" </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">รุ่นพี่รับเอาของไว้พร้อมส่งยิ้มให้เธอ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">"งั้นฉันขอตัวก่อนค่ะ"</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">"โชคดีนะ"</font></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div><br></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">ส่งภารกิจนำสตรอว์เบอร์รี่ไปขายในเมือง</font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"> +50 พลังใจ, +25 ความกล้าหาญ</font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">50 ดอร์ลาร์ และ +40 EXP</font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"> รางวัลแต้มตื่นรู้ +2 จากการเรียนรู้การชนะอัลกูลครั้งแรก</font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font style="" size="4" face="Kanit" color="#ff0000">มอบช็อกโกแลตให้ออสติน อ๋าว</font></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div><span style="font-size: 12px;"><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></span></div><div><br></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit"><br></font></div></div><div style="text-align: left;"><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: center;"><br></div></div><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff"><br><br>

</font></font></font>

</p>

</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

หน้า: 1 [2] 3

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver