[ตะวันตกของค่าย] ไร่สตรอว์เบอร์รี

เดม่อนเดินจิบกาแฟและดมกลิ่นอันหอมกรุ่นมาเรื่อย ๆ เขาไม่รีบเร่งเดินทางนัก ยังมีเวลาอีกเยอะ เขาจิบกาแฟจนหมดถ้วยกระดาษก่อนไปทิ้งถังขยะข้างทางและเดินไปยังไร่ต่อ

เดม่อนเห็นรุ่นพี่ออสตินกำลังตัดกิ่งต้นไม้เหล่านี้และเล็มให้มันสวยงาม ก่อนเขาเดินเข้าไปหารุ่นพี่

"สวัสดีครับรุ่นพี่ออสติน พี่มาดูแลต้นไม้เหล่านี้ในสวนด้วยเหรอครับ" 

ออสติน อ๋าวหันมาตามเสียงทัก ก่อนจะเห็นว่าเป็นเด็กหนุ่มรูปหล่อคนเมื่อวาน  

"อ่า ใช่ พอดีพี่อยู่ว่าง ๆ เลยมาช่วยดูแลไร่ของค่ายสักหน่อย ว่าแต่เดม่อนมาทำอะไรที่นี่เหรอ" 

ออสติน อ๋าวถามขึ้นเขามองอีกฝ่ายช่างเป็นคนที่หล่อเหลาอะไรเช่นนี้ นี่สินะที่คนเค้าว่าบุตรเทพีแห่งความรักมีความงดงามหาใครเทียบได้ แม้แต่เขายังเทียบอีกฝ่ายไม่ค่อยติด ถ้าอีกฝ่ายสนใจเส้นทางนักแสดงเขาก็อยากจะช่วยผลักดันนะ หน้าตาอีกฝ่ายนับว่าผ่านแล้ว มีเพื่อนในรุ่นเขาหลายคนจากบ้านอะโฟร์ไดท์ที่ผันตัวไปเป็นนักแสดงสาวมากมาย ส่วนฝีมือพอฝึกกันได้  ยิ่งเป็นเด็กบ้านอะโฟร์ไดท์ย่อมอยู่ในสายเลือดพวกเขาอยู่แล้ว

"พอดีผมมาช่วยเจ๊ซาบริน่า เผ่าอะเมซอนมาเก็บสตรอว์เบอร์รี่น่ะครับ" เดม่อนตอบรุ่นพี่ เขามองอีกฝ่ายเท่ชะมัดยาก แม้อีกฝ่ายจะเป็นบุตรไดโอนีซุสแต่ก็เท่ไม่เบาเลยและหล่อพอสมควรด้วย

"ตามพี่มาสิ เดี๋ยวพี่พาไปเก็บต้นออกผลสวย ๆ รุ่นเรานี่ดีจังนะมีกาแฟอะเมซอนดื่มด้วย" ออสติน อ๋าวพูด อะเมซอนเพิ่งตัดสินใจเพิ่มสาขามายังค่ายฮาล์ฟบลัด หลังจากพวกเขาสนิทสนมกับค่ายพันธมิตรเรามาตั้งแต่แรก ซึ่งเขาไม่อาจพูดได้ คนรุ่นเขาและก่อนหน้าถูกสาบานให้ปกปิดมันไว้ เพราะมันจะส่งผลต่อสภาพแวดล้อมในโลก ทำให้เทพเกิดโรคบุคลิกภาพได้ง่ายและอาจส่งผลไม่ดีต่อโลก

"คาเฟ่อะเมซอนเพิ่งก่อตั้งเหรอครับรุ่นพี่ ผมคิดว่าอยู่มาตั้งนานซะอีก" เดม่อนยิงคำถามด้วยความสงสัย 

"อ่า ใช่แล้ว เราเพิ่งรู้การมีอยู่ของชาวอะเมซอนเมื่อไม่นานเอง และพวกเขาเพิ่งตัดสินใจจะขยายกิจการส่วนหนึ่งมาที่เรา" รุ่นพี่ออสตินตอบผม ทำให้ผมพอเข้าใจเรื่องราวโลกที่แท้จริงได้บ้างแล้ว เขาก็พอเข้าใจได้ เผ่าอะเมซอนในอดีตก็ไม่ได้ไปมาหาสู่ชนชาติกรีกโบราณเท่าไหร่ ไม่แปลกที่ต่างฝ่ายต่างจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

"ถึงแล้ว ผลตรงนี้สวยถูกใจ และรสยังหวานฉ่ำอีกด้วยนะ" ออสติน อ๋าวพูดก่อนเด้ดผลหนึ่งให้เดม่อนลองชิมดู

ผมรับมาจากรุ่นพี่ด้วยความเคารพและค่อย ๆ กัดชิม หวานจริงด้วย อร่อยที่สุดในบรรดาที่ผมเคยกินมาเลย ก่อนจะรีบกินจนหมด "ขอบคุณครับรุ่นพี่ นี่ช็อกโกแลต ผมขอให้ตอบแทนน้ำใจที่รุ่นพี่แบ่งปันให้"

"เอาแบบนี้ก็ได้" รุ่นพี่รับช็อกโกแลตจากเด็กหนุ่ม "ขอบใจนะเดม่อน"

"ไม่เป็นไรครับ เล็กน้อยสำหรับสิ่งที่รุ่นพี่เล่าให้ผมฟัง" เดม่อนเลือกคำพูดที่ดีก่อนจะตอบอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีชมพูทั้งสองข้าง ราวกับบ่งบอกว่าเขามีความสุข ก่อนจะเปลี่ยนกลับมาสีฟ้าทองเป็นตาสองสีเช่นเดิม 

"ดูเหมือนเราจะเริ่มควบคุมพลังสายเลือดเพิ่มขึ้นแล้วสินะ" รุ่นพี่ออสตินพูดขึ้นก่อนยกมือลูบศีรษะเด็กหนุ่ม "เก่งมากหนุ่มน้อย พี่ได้ยินข่าวลือเรามาเยอะ พี่จะบอกว่าอย่าไปแคร์ เส้นทางของวีรบุรุษเราเป็นผู้ตัดสินใจและเลือกเอง สายเลือดไม่ได้มาชี้วัดหรือกำหนดเส้นทางของเราหรอกนะ"

"ครับ ผมจะจดจำไว้" เดม่อนตอบรุ่นพี่ ก่อนเขาหันไปเด็ดสตรอว์เบอร์รี่ใส่ตะกร้าจนเต็ม

"งั้นตอนนี้ ผมขอตัวก่อนนะ แล้วเจอกันครับรุ่นพี่ออสติน" เดม่อนพูดขึ้นก่อนโบกมือลารุ่นพี่ เพื่อกลับไปส่งงาน นึกไม่ถึงว่าคนดังบนจอโทรทัศน์จะเป็นมนุษย์กึ่งเทพเช่นเดียวกับเขา การเดินทางถ่ายทำคงลำบากน่าดู เพราะต้องคอยหลบเลี่ยงอสุรกายที่เรามองเห็นคนเดียว